't jaar loopt op zijn laatste benen

Image via Wikipedia

't Is niet te geloven, gisteren was het nog maar nieuwjaar, en nu is het jaar weeral tenden. Dju, jongens 't gaat ieder jaar weer rapper en rapper.

't Schijnt dat dit één van de symptomen is aan ouder worden, 't jaar gaat altijd maar rapper en rapper... en toch zit er een logica in: Als je tien jaar oud bent, dan is een jaar eentiende van je leven, nu is dat voor mij maar eendrieënzestigste deeltje meer, dus veel veel kleiner... Het is dus inderdaad zo dat een jaar altijd maar korter en korter schijnt, ten opzichte van de rest van je leven.

Nu ja, wat de reden ook is, 't lijkt in ieder geval steeds maar korter te worden. Ik beklaag mijn achterkleinkinderen, die zullen 's morgens amper hun tanden gewassen hebben als het al weer tijd is om hun pyama aan te doen om te gaan slapen. Een nacht die steeds maar langer lijkt, omdat je steeds maar minder en minder slaap nodig hebt. Anny neemt daarvoor een pilletje, ik lig heerlijk te denken, te fantaseren, wakker te dromen, mijn vijanden uit te roeien en te vertoeven in een steeds mooier verleden...

Zo lag ik vannacht te denken aan de tijd toen ik leider was in de Chiro...Iedere zondag vertelde ik verder aan een eindeloos verhaal met de avonturen van Pietje... Ik had dat toen op papier moeten zetten, want ik kan me verdomd niet meer herinneren wat dat Pietje allemaal deed, maar het moet wel spannend geweest zijn voor de Jongknapen, want iedere zondag vroegen ze naar het vervolg van de avonturen... Ik moet dus al wel altijd begiftigd geweest zijn met de gave van de fantasie, maar veel minder met de gave van het geheugen... Maar toen, net als nu, had ik geen moeite om stukjes te schrijven, opstellen te maken, spreekbeurten te geven... Ik herinner me dat we eens in de klas een spreekbeurt moesten geven... Toen de leraar me als eerste naar voor riep, zat ik eventjes in de knoei, ik had dat ding helemaal vergeten, en dus ook geen voorbereiding gedaan...Maar geen paniek, ik sprak een uur over mijn hobby, het houden van tropische vissen, kreeg bonuspunten omdat ik dat kon zonder nota voor mij te hebben, en had het geluk dat de leraar ook een aquariumliefhebber bleek en ik kreeg nog wat tips en een adres van een winkel in benodigdheden en het maximum van de punten... Ik heb dat in de genen meegekregen van mijn vader, die ook zo vlot iets op papier kon zetten, en ook kon spreken voor volle zalen zonder enige inspanning. Wij hadden ook geen micro nodig, we waren gezegend met een stem die heel ver droeg en een keel die onvermoeibaar was... Dat laatste is wat verdwenen, of het is het bewijs dat oefening wel degelijk helpt. Nu ik helemaal niet meer moet gaan spreken, en zelfs thuis met ons tweetjes helemaal niet zo veel zeg op een dag, nu kan ik dat lange babbelen niet meer aan zonder mijn keel te voelen... Sleet ?

Ik heb bovendien altijd graag geschreven, graag gepraat... en blijkbaar heb ik nog steeds ergens dat iets dat me toelaat zo maar, iedere dag weer, iets uit mijn mouw te schudden om deze blog mee te vullen. Vraag me niet hoe ik dat doe, ik weet het ook niet, het komt gewoon, bijna zonder er over na te denken. Ik schrijf ook bijna zoals ik praat. En als je eens mijn blogs herleest, zal het je opvallen dat mijn gedachten wel eens van her naar hot springen, en dus ook mijn blogs meestal meerdere onderwerpen behandelen. Zo ben ik, zo schrijf ik. Toch censureer ik mezelf wel wat, ik wil mezelf niet helemaal bloot geven, en soms durf ik mijn mening niet zo ongezouten op papier zetten, als het in werkelijkheid is... Soms vermijd ik onderwerpen voor enkele dagen, om het eerst wat te laten bezinken. Dat is wellicht ook de reden dat ik zelden rechtstreeks op de actualiteit inspring. Ik durf dat niet te doen, omdat ik dan wellicht veel te scherp snij???

Het is beter het eventjes te laten bezinken, dan ben ik wat minder scherp, en heb de dingen wat beter overdacht, ben ik niet meer zo impulsief... Zelfs over de politiekers schrijf ik véél milder dan ik veelal denk in een eerste reactie... Je kunt je misschien een beetje indenken wat ik echt voel voor die bietekwieten. Neem nu het eindeloos gewurtel aan BHV...Nu hebben ze zijne saaiemeid het Konijn Albert bis zelfs al ingeschakeld om ons voor te bereiden op iets dat op niets zal trekken, Hij moet dat dan aankondigen... fantasievolle, verbeeldingsrijke en gedurfde oplossingen niet uit de weg gaan...Ja dag Jan, weer een stuk knoeiwerk afleveren die geen oplossing is en alles in zich heeft om nog jaren mee bezig te zijn... Och, in de geschiedenisboekjes van binnen 500 jaar zullen ze nog eeuwen lachen met het geknoei van de Belgische politieknoeiers (moet dat niet met twee k's ? een van politiek en een van kl...?)

Ik ga stoppen...
Voor ik weer mijn pen doop in gal en venijn
't jaar properkes afsluiten

tot de volgende?

Kerstmis 2009

Image by mastrobiggo via Flickr

en het eerste wat ik lees op mijn electronische krant is over een massa terroristische aanslagen.
Op het feest van de Vrede...
Toch aan allen: een Zalig en Gelukkig Kerstfeest !

Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier hebben we nog een witte kerst, er zit wel her en der al wat groenigs en grauws tussen, maar de velden zijn toch nog hoofdzakelijk wit. Maar de wegen, de voetpaden en dergelijke meer zijn vuile grijze grauwe strepen. Ik vermoed dat het niet echt, of toch niet veel geijzeld heeft, want ik las niets over slippartijen...Gelukkig dan maar, want die regen op een bevroren ondergrond, dat kon rampzalig zijn.

en men spreekt alweer van winter...

Als het niet te erg is, hou ik wel van wat echt winterweer! Het is een opkuis in de natuur. Heel wat insecten sneuvelen vooral door de wisselende temperaturen en wisselende droogte en regenperioden, dus voor de tuinier is een winter ook al een goede zaak. Maar wat me blijft tegensteken is die korte dagen, dat lichttekort...

Het enige echt positieve is volgens mij dat er telkens weer een lente komt, met alles in het nieuw. Het lijkt wel een soort jaarlijkse grote kuis in de natuur. Ik hou van mijn enkele wintergroene planten, maar geef toen in het voorjaar ziet hun groen er bijlange niet zo fris en niet zo vrolijk uit.

Maar de echte sukkelaars van de winterperiode, dat zijn wel de armen en de daklozen.
Wees maar eens arm in een periode waarin blijkbaar heel de wereld met de armen vol cadeautjes loopt...Dan voelt de armoe nog schrijnender. En wie in deze koude en natte perioden dakloos is...daar moeten we niets bij beschrijven, dat zie je zo voor je ogen, en er aan denken alleen doet rillingen over je rug lopen. Het is bijna ondenkbaar dat in onze maatschappij, met al zijn voorzieningen, er nog steeds mensen zijn die uit de boot vallen, en die in het ijzige niemandsland tussen de wetgevingen in vallen. Het ergste is dat, als je daar eenmaal zit, terugkeren zo verdomd moeilijk is. Je kunt het het best vergelijken met een visnet, wee de vis die in het net zit, je moet verdomd hard kunnen zwemmen, en dan nog de goede richting voorzien in het steeds bewegende net, om er uit te kunnen zwemmen. Er is wel een uitweg, maar die zwemt steeds verder van je weg...

Het lijkt soms wel of het de mazen van het veilige valnet zijn, die hen verhinderen weer aan de bovenkant te raken... Soms lijkt het wel of je de veiligheid op een gegeven moment zou moeten kunnen uitschakelen om de sukkelaars terug te laten komen. De wetgeving lijkt een beetje op een fuik, zolang je er uit blijft is het een onschuldig iets, maar zit je er in, dan raak je er niet meer uit.

Het erge is dat veel van die situaties zo makkelijk vermeden konden worden, ontstaan zijn door kleine stomme fouten. Maar de terugweg is lang en moeilijk. en wij...wij zijn zo snel geneigd te zeggen: "Eigen schuld, dikke bult!
En veelal is het wel een beetje zo, maar de gevolgen zijn in verhouding veelal wel heel zwaar. Hoe dikwijls hebben wij als kind iets mispeuterd, en vader en moeder vergaven en vergaten het al heel snel? Je kreeg telkens en telkens weer de kans om te herbeginnen en bij te leren. Maar voor die sukkels willen wij die normen niet meer toepassen... En toch, als je een kind hebt dat slecht leert, dan ga je nog meer doen om het toch een plaats in de maatschappij te bezorgen, meer dan voor de ander die wel makkelijk zelf zijn weg kan banen...en plots, op een bepaalde leeftijd doen we dat dan niet meer...toch niet als het niet ons kind is.

Ik denk dat we in het vangnet van onze wereldse wetgevingen eens wat mild-menselijke deurtjes moeten gaan inbouwen... Voor wie niet vlug genoeg kan zwemmen in dat bewegende net dat onze maatschappij is.

tot de volgende ?

Kerstavond voor de noene

Image by VHfc via Flickr

Vanavond gaan de meeste mensen zich eens uitgebreid aan tafel zetten, om het feest van de vrede vol te vreten, pakjes uit te wisselen en misschien, heel misschien ook nog eens stilstaan bij het idee kerstmis...
Nochtans is het idee achter het kerstfeest, zowel de geboorte van Kristus herdenken als het idee van de Vrede, beide het overdenken waard.
Beginnen wij met de geboorte van Kristus...Eigenlijk weten we van geen kanten wanneer Hij geboren is, was het in de zomer, was het in de winter, wij hebben er geen idee van. Zelfs het jaar waarmee wij onze jaartelling mee beginnen blijkt niet correct te zijn als geboortejaar.
Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. En of we nu gelovig zijn of niet, doet er eigenlijk ook niet toe. Voor de gelovigen komt daar een aspect bij, maar voor de anderen is het de gedachtenis aan een grrot wijsheer, die invloed heeft op heel het Westerse denken. We kunnen daar niet naast. Als je niet gelovig bent, dan moet je minstens vaststellen dat het minstens een evenwaardige figuur is dan Boeddha, Koeng Foe Tse (Confucius), Lao Tse, en zelfs een Plato en co. Allemaal mensen die het denken van een hele boel mensen beïnvloed hebben en nog steeds beïnvloeden! Dat alleen al maakt de figuur van een Kristus het gedenken waard.
En als we eerlijk zijn, alle vooroordelen aan de kant zetten, dan kunnen we niet anders dan de ideeën van dergelijke mensen hoogachten.
Voor wie gelovig is, komt daar nog het aspect geloof bovenop, en vergeten ze een beetje de invloed van hun Godsfiguur op het menselijke denken in het algemeen.
Eigenlijk heeft de kerk er wat schuld aan dat het "denken" van Kristus wat teveel ingepakt zit. Maar ja, zoals het meestal gaat, zijn er in de nevelen van de tijd heel wat figuren geweest die alleen macht zagen (en vonden) in de Kerk, in plaats van een geloofsgemeenschap. Maar dat is buiten wat we hier vandaag willen stellen. Houden we het gewoon op een gedenkdag van de geboorte van een zeer invloedrijk figuur... Storen we niemand mee.
Tweede aspect: de Vrede...
Eergisteren zag ik nog op een of andere Engelse TV-zender een film over de eerste wereldoorlog, waar op verscheidene stukken van het front, plots, in een sfeer van kerstfeest, verbroederden met de "vijand"... Dit heeft op plaatsen weken geduurd. Ondanks de bevelen konden de mensen het plots niet meer opbrengen om op elkaar te schieten. Bovendien hadden ze door de verbroedering ook plots een soort band met de overkant, dat waren geen vijanden meer, dat waren de mensen met wie ze samen een glas hadden gedronken, samen de doden hadden begraven, samen hadden gebeden en kerstliedjes gezongen. In de film toonden ze niet dat er door de leiding "voorbeelden" gesteld werden, en werden de betrokken legereenheden alleen verplaatst naar gebieden waar het volop oorlog was...
Maar één moment in de tijd was er dus hier en daar echt een kerstvrede...
Overstegen de mensen de bevelen van de idioten aan de top.

... het bracht hen niets op, buiten de herinnerin aan "het kan dus ook anders"... Wat wellicht mede aan de wieg stond van "Het Gebroken Geweer", een organisatie die pleitte voor Vrede en voor de vernietiging van de bewapening...Een organisatie die er mede de oorzaak van was dat hele stukken van Europa plots veel te weinig bewapend bleken voor de agressie uit het vernederde Duitsland.

En wat bleek? De mensheid oordeelde dat "Het Gebroken Geweer" verkeerd was, en de vredesbeweging kwam nooit meer echt van de grond...

Net zoals de soldaten aan het front gestraft werden voor hun vredesinitiatief, zo strafte de mensheid zichzelf met een bewapeningswedloop.

Bovendien is Kerstmis steeds minder het feest van de Vrede... Dat komt omdat de "Christelijke" wereld aan invloed heeft ingeboet. Wij zijn niet meer de gezaghebbers van de wereld, iedereen is stilaan mondig geworden, en iedereen verheft zijn eigen stem, en plots blijkt dat er naast de Christelijke wereld nog een vele grotere niet-Christelijke wereld ligt. Bovendien is de Christelijke helft op zich heel wat minder kristelijk geworden... De Islam en tal van andere Godsdiensten en Filosofiën laten zich niet meer in het verdomhoekje duwen, en verheffen even luid hun stem.

Op zich zou dat niet erg zijn, mochten ze niet allemaal uit naam van hun filosofie en/of godsdienst opwerpen als de bevrijders... vooral in die zin dat zij het dan voor het zeggen hebben. Net zoals de Christelijke veroveraars eertijds ook deden. (Bij mijn weten is het Shintoïsme de enige godsdienst die zich niet opstelt tegen andere godsdiensten, maar ze poogt te integreren. (Dus niet echt gelijk aan de Romeinen die hun Pantheon voortdurend uitbreidden met de goden van de veroverde gebieden).

Het meest vervelende en verwerpelijke aspect aan de meeste godsdiensten is immers het feit dat zij menen de enige echte bevrijder van de mensheid te zijn, en wie het niet gelooft wordt uit de weg geruimd. Wij verwijten dat momenteel de Islam, maar het is echt niet zo lang geleden dat wij het zelfde deden !

Maar laat ons dat allemaal een achter ons laten, en laten wij eens heel klein beginnen, gewoon in ons dagdagelijkse wereldje... Laat ons eens pogen om gewoon vrede te hebben met de mensen waarmee wij regelmatig in contact komen, de collega's, de vrienden, de buren, de familie, de winkelbedienden...Gewoon de mensen die we echt ontmoeten... Als iedereen dat al zou doen, dan zou de wereld al een heel ander uitzicht hebben...

Weet je, ik begin! Kijk, ik glimlach je toe, en knik vriendelijk goeiendag!

tot de volgende ?

@mailtjes vol wensen

Image by danny&camera via Flickr

Niet dat ik al die mailtjes met wensen voor Kerst en Nieuwjaar niet op prijs stel, maar soms zucht ik toch wel eventjes als ik voor de zoveelste keer weer dezelfde reeks prentjes en teksten zie voor komen...

Ik ben er zelf een beetje de schuld van, want ik zend degene die ik mooi vind ook weer door, en dus krijg ik antwoord met weer een ander, en daar ik nogal veel abonnees heb op mijn mailingslijstje...

Bovendien baart het al dan niet doorsturen van die mailtjes me zorgen. Gewetenszorgen.
Ik ontvang veel mailtjes, dus stuur ik er ook veel door, maar niet allemaal... Ik maak een selectie, naar wat ik goed vind of toch minstens redelijk, aardig of leuk... de rest duw ik onverbiddelijk in de deleteknop. En telkens weer met een beetje wroeging... Want kan en mag ik wel oordelen over wat mooi of leuk is? De man of vrouw die me het mailtje doorstuurde vind dat waarschijnlijk het nec plus ultra, en ik, wie ben ik, keur dat af op basis van een norm die niet eens een echte norm is.

Nu, wellicht maken mijn abonnees daar geen bezwaar over, wellicht denken ze veeleer wat een pak mailtjes staan hier weer op mijn lijst... en misschien zwieren ze er wel een deel weg, zonder te bekijken, gewoon op basis van de naam of de beschrijving, of gewoon zo maar. Omdat er te veel zijn. Zeker bij mensen die niet dagelijks op hun kwampjoeter zitten, zal dat wellicht het geval zijn, en ook bij mensen die nog aan het werk zijn, of zo veel bezigheden hebben, dat ze er gewoon geen tijd voor hebben of voor maken...

Dus maak ik mij wellicht zorgen om niets. Nu ja, dat is dan maar zo.... Zo ben ik nu eenmaal, en zo zult ge me dus moeten verslijten. Ik heb een paar mensen die om verschillende redenen mij vroegen niet te veel mailtjes toe te zenden, dat respecteer ik dan, ik heb er zelfs eentje gehad die vroeg me van de lijst te schrappen, om dat dergelijke mailtjes haar niet interesseren. Geen probleem voor mij, uw wensen zijn mijn bevel.

Dus ga ik maar verder doen zoals ik bezig ben, en zal ik me verder onnodig druk maken over het niet doormailen van een pps-je van jou of van X...omdat ik het net niet mooi of leuk genoeg vond, of omdat ik het al wel eens eerder kreeg en dus al eens eerder doormailde. Met al mijn excuses, het is dus zeker niet mijn bedoeling u te kwetsen. Eén soort mailtjes stuur ik niet door, dat zijn de kwetsende, de discriminerende. Ik weet wel dat nogal dikwijls dergelijke mailtjes gebaseerd zijn op de spijtige werkelijkheid, maar het helpt volgens mij niets als we de haat nog wat opkloppen, integendeel. Als het echt leuke, humorvolle dingen zijn, dan mag het wel. En ik vind een mop over de vlamingen even leuk als die over de hollanders...waarmee ik gewoon wil zeggen dat het een mop moet zijn, niet een sneer. De meeste van die kluchten kom je dan ook tegen met wisselende slachtoffers... Bij wijze van spreken de Hollanders vertellen dezelfde moppen over ons, als wij over hen...

Ik zend ook geen mailtjes door over het zieke kindje en zo, want -hoe jammer het ook is- de meesten zie je ook telkens en telkens weer, en zijn gewoon een systeem om zoveel mogelijk mailadressen binnen te krijgen om je dan te bedelven onder spam. Heel erg dat het meeleven van de mens misbruikt wordt om geld aan te verdienen via verderfelijke publiciteit.

Nu ja, ik doe kortom mijn best om de mail leuk en onderhoudend te houden en niemand te storen in zijn gevoelens. Doe ik het wel eens, dan verontschuldig ik me, het was niet de bedoeling. Soms zal dat gewoon komen door het feit dat ik het doorstuur omwille van iets wat me er in boeide, terwijl net iets anders voor jou misschien een storend element was, iets waar ik geen acht op gaf, omdat mijn aandacht teveel naar dat ene ging.

Ik probeer ook nooit te vergeten om alle mailadressen die er op het mailtje staan te wissen, teneinde te vermijden dat je door mijn schuld spam krijgt... Ik hoop dat je dat ook voor mij doet?

Er hangen nog 5 blaren aan mijn linde...
alles ligt nog wit...'t is winter en echt licht wordt het weer niet.

tot de volgende ? Oh ja, mag ik, indien ik het al niet deed, jou en de jouwen een Zalig Kerstfeest toewensen, en een Gelukkig Nieuwjaar ?
XXX en voor de Walen XXXX

Wreed' op aard, aan alle mensen... (2)

Image by ciao_yvon via Flickr

Ik gebruikte deze titel blijkbaar al eens, maar tot mijn spijt is er nog niets aan veranderd. In plaats van Vrede is de situatie wreed. Honger, ellende, ziektes en ...oorlogen...
Bij ons worden voedingswaren vernietigd om de prijs te kunnen handhaven, en iets verder op deze aardkloot kreperen mensen van de honger.
Nu is er een actie bezig van radio 2 om een beetje soelaas te bieden tegen de malaria...
Ik vind dat erg.
Dat zou niet moeten nodig zijn!
We zouden gewoon wat meer moeten verdelen, en de ellende zou grotendeels opgelost zijn.
Maar nee, we moeten zo nodig onze positie behouden als "rijk" land, arm aan menselijkheid.
We verprutsen niet alleen onze eigen wereld, maar we maken ook de wereld van die mensen die al zo weinig hebben om zeep, we vernietigen wouden en waters, knoeien aan de biodiversiteit en moeten dan optreden om te pogen een nieuw evenwicht te bereiken.
Vrede is een verre droom, ver in een toekomst die steeds verder lijkt te liggen.
Maar misschien is het niet eens meer nodig daar naar te streven, als de doemscenaristen gelijk hebben, dan zijn binnen een heel korte tijd (althans geologisch gesproken) de mensen uitgestorven als soort, door eigen schuld, door vernietiging van de eigen biotoop.
Maar ondanks al die scenario's, ondanks alle predicties door geleerde professoren, laten de heren politiekers de kans op een beetje herstel van het milieu liggen, en besluiten de klimaattop met een mislukking op alle fronten.
Straks is het te laat om nog te reageren, zijn we over de helling en kunnen alleen nog wat afremmen en voor ons uitschuiven...
Straks ? We schijnen eindelijk de ultieme oorlog gewonnen te hebben! We hebben onszelf volledig uitgeroeid.
djudedju


De gladde wegen in Mater hadden niets te maken met het feit dat we maar een deelgemeente zijn van Oudenaarde, want ook in de stad was het spiegelglad... Oudenaarde zit al vijf dagen zonder strooizout... Dus al met al toch een beleidsfout... Of hadden ze geredeneerd dat met de klimaatopwarming ze toch geen strooizout meer van doen hadden?
Vannacht of vanmorgen vroeg hebben ze hier blijkbaar gestrooid, en zijn eindelijk de wegen berijdbaar...Net nu het aan het dooien is.

Misschien komt nu ook de "vuilkar" langs... Gisteren moesten wij onze vuilnisbak en de blauwe zakken met plastic buiten zetten...ze staan er nog, al weer bedekt met een nieuw laagje sneeuw. Met die gladde wegen, en de krant die vol staat met foto's van Mater en inwoners die niet buiten durven te komen, zijn de mannen van de vuilkar er ook niet door geraakt. Ons prachtig heuvellandschap, de "prachtige" kasseibanen (voor de Ronde van Vlaanderen) en het gebrek aan strooizout heeft van ons dorp een soort glijbaan gemaakt...te vermijden voor mensen die niet graag vallen... (En wie valt er wel graag buiten de kinderen die niet uit de sneeuw te jagen zijn?)

Maar het mooiste is wel dat Oudenaarde de aandacht van zijn eigen falen probeert af te schuiven op de anderen, en aanklaagt dat de staatswegen veel te laat werden gestrooid...Je moet maar durven! Hoe was dat ook weer van die splinter en die balk in het oog???

De tijden herhalen zich... Ik herinner me dat onze kinderen een slee hadden gemaakt, en de vorige Bobbie in ons huishouden moest hen trekken... Nadien zat die brave Bobbie binnen te janken omdat zijn pootjes pijn deden bij het ontdooien van de klompen sneeuw in zijn lange haar. Nu zag ik de tweeling van Veerle op het veld op een slee, en hun Yana, een labrador, die uit alle macht de slee voorttrok... Gelukkig heeft die niet van dat lange haar, en zullen zijn pootjes niet in de sneeuw "geworteld" zijn...

Er is niks nieuws onder de zon, en in de sneeuw ook niet...

tot de volgende ?

tien

Image via Wikipedia

Ik heb ze geteld, zegge en schrijve tien -10 - stuks hangen er nog verweesd en verslensd bij, geelbruin met nog een zweem van groen... Triestige stukjes zeemvel in de wind.
Tussen de takjes die sprietig uit de stam zijn opgeschoten liggen er nog heel wat opgefrommeld met hier en daar nog een kwakje sneeuw op.
't Is winter ! Vandaag !
't Is de kortststststste dag van het jaar (of daaromtrent), vanaf nu gaat het weer stillekes aan naar langere dagen toe, meer licht, meer leven, meer hoop...
Maar nu, nu is het op zijn triestststst... Ik zie zelfs de populieren tenden het veld niet meer staan, zelfs geen vage schim er van.
't Is alles wit wat ik zie, met uitzondering van het heel nabije.
Sneeuw in de mist.

Ooit heb ik eens met mijn wagen van Kruishoutem naar huis gereden, in de sneeuw en de mist... Je ziet geen steek, alles is wit, net of je in een pak watten rijdt.
Anders heb je nog de witte lijnen op de baan, of het groen van de wegberm, of de lantaarnpalen...maar dan, niets.... alles wit.

Glad was het niet, het was verse sneeuw, en sneeuw is niet zo glad als ijs. Dat ging wel, maar je reedt als het ware op de tast, en iedere keer je voelde dat je van de weg afging, vlugvlug corrigeren... en weer voortkruipen op de onzichtbare baan.

Bangelijk.

Nu is het niet zó erg, het is immers dag, en je ziet toch nog altijd meer in het daglicht, dan in de witte muur van je koplampen. Maar toch komt de herinnering aan de angst van toen weer boven.

Gek, angst voel je in je buik, heel diep in de kern van je zijn.

Angst is niet controleerbaar, het is er en overheerst. Je ondergaat het. En al "overwin" je het, het is niet weg, het zit daar, vast als een rots. Je probeert alleen te handelen of het er niet is, maar het is er en blijft er. In oorlog situaties noemt men het overwinnen van die diepmenselijke emotie heldenmoed, maar dat is het niet, het is een dwaas ingaan tegen de alarmkreten van je eigen lichaam. Die alarmkreten schreeuwen niet voor niets, ze zijn net als pijn een alarm van een dieper zittende alarmfase, een crisis, een ziekte... Eigenlijk mag je de alarmkreten van je lichaam niet negeren, je moet er voor je eigen heil rekening mee houden, en in het geval van angst op zijn minst met de allerhoogste voorzichtigheid en omzichtigheid handelen. Dat is geen moed, dat is eigen behoud.

Waar men spreekt van echte heldenmoed, heeft men veeleer te doen of met een vorm van waan, een vorm van begoocheling, of een tekort aan de lichaamseigen signalen. Of, en dat is de ergste vorm, een volstrekt negeren van de alarmfases van je eigen systeem. Loopt het goed af, dan noemt men je een held, loopt het slecht af, dan weet je het niet meer hoe men je noemt. Gelukkig maar...

Oorlog is op zich al een waan-zin. Een storing van de geest, een negeren van de logica en de refleks naar zelfbehoud.

En toch, zien we het overal om ons heen... Zien we onze premier en zijn acoliet van landsverdediging naar Afghanistan trekken om daar te verkondigen dat ze de maatregelen zullen opvoeren...meer mensen naar een oorlogssituatie jagen. Slapen die mannen nog?
Zo ja, dan negeren zij niet alleen logica en menselijkheid, maar vooral hun eigen geweten.

Heb je al eens gesproken met iemand die -volledig buiten zijn schuld- iemand heeft doodgereden? Dat is iets wat aan je kleeft. Heb je al met iemand gesproken die zich bij een dergelijk feit wel degelijk schuldig voelde ? Dat is iets wat niet meer overgaat, dat steeds blijft spoken.
Die twee politiekers beslissen zo maar om mensen naar een gebied te zenden, waar de dood loert. Wat moet hun geweten dan niet zeggen?
Of hebben zij geen geweten?
Is het politieker zijn zo diep geworteld dat zij niet meer weten dat zij daarnaast ook nog mens zijn?

Om te besluiten nog een doordenkertje, van Lao Tse de Chinese wijze... " Hoe meer wetten en verordeningen je maakt, hoe meer wetsovertreders er komen."
Klinkt logisch hé?
Dus doen politiekers het tegenovergestelde...


tot de volgende ?

sneeuwbergen gemeld in mijnen hof

Image by quatre mains via Flickr

Waarschijnlijk het gevolg van een soort ijsmollen die normaliter op de polen verblijven, maar die dank zij de klimaatswijziging nu afgezakt zijn en hier wat ijsbergen pogen te produceren? Och nee, ik ben mis, hier verwarmt het ! Gisteren op de middag was het hier zelfs min (-) 7.5° Celsius!!!! Toen wij om vier uur in de namiddag thuiskwamen was het al weer - 9° !!!!
En vanmorgen is het aan het jachtsneeuwen, er staat behoorlijk veel wind, en de sneeuw valt dik, weliswaar in kleine vlokken met zo'n wind, maar je ziet met moeite de poepelieren nog staan op het eind van het veld voor mijn deur...
Op mijn duivenkot ligt de sneeuw zo'n 15 cm dik. Ik denk dat dit de normale maat is, want met zo'n wind kun je moeilijk zeggen hoe dik de sneeuw ligt...Het is niet zo dat er kale plekken te zien zijn, maar her en der ligt de sneeuw veel dikker dan op andere plaatsen, opgewaaid...
Ik weet de temperatuur niet, want ik ga niet buiten naar mijn thermometer kijken, maar volgens mijn kwampjoeter is het nu in Brussel - 4° celsius...
Ach, Anny gaat naar de kippen (Beesten hebben verplicht je tot korte uitstapjes!), dus binnen enkele ogenblikken gaan we de temperatuur kennen...- 2 °, echte sneeuwtemperatuur!
En zeggen dat ik nu, net vandaag schotse schullen zou hebben kunnen aankopen !!! Gisteren binst we terugkeerden van ons wekelijks bezoekje aan tanteke, zijn we naar het rommelmarktje geweest te Leupegem. Bij het binnenkomen zat er daar een koppeltje met verse vissoep en...droogvis! Ah, zei ik, op zijn Ostends: "Kiekt eu ki doar! Totjes !" Totjes dat zijn gedroogde wijtingen op zijn Oostends... "Bèè eu'n Ostendenoare !" Klonk het verrast van het (mooie) madameke achter het kraampje ! Allee, ik heb de soep geproefd en een liter meegedaan naar huis, een totje gekocht om 's avonds op te peuzelen, en madame beloofde vandaag, speciaal voor mij Schotse schullen (schollen) meet te brengen! Voor de niet Ostendse lezers, Schotse schullen is de naam die een Oostendenaar geeft aan gedroogde schollen... Heerlijke vis, die, als hij goed is, je toelaat aan de kantgraatjes heerlijke visolie op te sabberen.... Heerlijk en gezond ! Maar ik ben niet van plan mij te verongelukken voor een vis, en misschien raken die twee luiden hier niet eens, met zo'n weer....

Maar jammer is het wel, want schotse schullen, dat kan ik hier nooit meer vinden...

Bovendien bleek het nog een kennis te zijn van mijn achterkozijn, Roland Van Steeger, hij zei dat ik moest zeggen dat ik bij sluffer gezeten had... Dat is ook weer Oostends... Een van de beroemdste voetballers die Oostende ooit voortbracht, was "sluffer" Verbist... Een sluffer is Oostends voor pantoffel...( De man blijkit kok te zijn "op" het Loodswezen!) Dat ik mijn achterkozijn zo goed ken, is te wijten aan het (triestige) feit, dat mijn moeder reeds op 4 jarige leeftijd wees was... Zij is dan grootgebracht door haar grootmoeder, en dus waren haar tantes in werkelijkheid veel eer haar zussen, ze groeide er bij op...dus zijn de kinderen daarvan voor ons veeleer neven en nichten, dan dat ze achterneven en achternichten zijn... (De stamdendrologen (boomdeskundigen) in onze families zouden hiervan watertanden !!!)

Héhé, waar een rommelmarkt al niet goed voor is!

Maar het blijft maar sneeuwen en sneeuwen.... De eerste penguin kwam hier zo net voorbijgewandeld, een kromgebogen voortsleffend warmingeduffeld wezentje... en ik zag ook al een paar auto's... op de gevaarlijke rit naar de bakker ? (Zondag morgen pistolets voor ontbijt?)

Het is nu weer stofsneeuw...maar het valt nog steeds dik, ik zie nog steeds de poepelieren amper.Geen weer om een hond door te jagen...tenzij hij manlief heet en om pistolets moet???? (Ik denk dat mijn gebuur nu zit te knikken, want ik denk dat ik ook hem zag passeren...

Ik blijf hier, mooi rechtop aan mijn scherm zitten. Met een betere houding, dank zij het nieuwe boek. Maar nog steeds met pijn, al moet ik zeggen dat het zitten me inderdaad veel minder pijn doet als ik zit zoals het boek me dicteert... djudedju.

tot de volgende ?

zitten

Image by Yneqe via Flickr

Nee, niet tegen mijn hond, maar tegen mezelf, zeg ik dit...
Gisteren op de boekenmarkt vond ik een boek over rugpijn. Ik moet zeggen, ik heb nog nooit eerder een dergelijk "wijs" boekwerk gevonden! Het gaat hem niet over de pijn, niet over de behandeling, maar eigenlijk over het voorkomen... Een verfrissende aanpak als je het mij vraagt.
Zo behandelt de schrijver de dingen waardoor we pijn krijgen, zoals zitten en staan (verder ben ik nog niet, ik heb nog niet eens alles over deze twee dingen gelezen), maar het is een feit dat ik inderdaad pijn krijg in onder meer die twee houdingen, en als ik zou kunnen leren om door een betere en andere houding(en) minder pijn te hebben, dan brand ik alvast een kaars voor de schrijvelaar van dit boek! ('t Is Nederlands en mede verwezentlijkt door "De Telegraaf")
Dit is voor mij een zeer actueel boek, want ik verrek van de pijn...Ik heb al enkele dagen zeer, maar die boekenbeurs afstruinen was er zeker te veel aan... Nu weet ik niet meer hoe ik mij moet houden of keren... djudedju...Ik ben zelfs weer overgeschakeld op de zwaarste dosis van mijn pijnstillers...Voorlopig zonder veel soelaas.

Maar allee, met dat boek zal ik dat misschien in de toekomst wat kunnen vermijden? Hoop doet leven.

Ik weet niet of je al ooit eens hebt gekeken wie die twee "volgers" zijn van mijn blog? De ene kende ik (nu ja kennen - we hadden al contact via e-mail), dat was Tiens, je weet wel van Tongeren, die daar heel mooie dingen over publiceert op het web...Maar de tweede ? Dat was zo'n gekke naam, en ik kwam daar terecht in Polen???? Polen, wie volgt mij in hemelsnaam in Polen ? En hoe las die mijn blog? In het vlaams, gewoon, want het is ook een vlaming...Met een mooie blog ook nog !Je moet er maar eens naar kijken (via dat linkje op volger kom je er wel, zo deed ik het ook) Vandaag las ik een stukje over het ontvreemden van het bord "Arbeit macht Frei" aan de ingang van het oud concentratiekamp(f)...
De wereld is klein...plots wel heel klein.
De klimaatconferentie is ook weeral eens mislukt...Wat ik al voorspeld had! De ziekte van de mensheid is dat wij altijd willen dat de ander het doet en dat men mij gerust laat, want ik, ik ben altijd onschuldig, of toch minstens veel onschuldiger dan de ander, dus moet die ander eerst...
We hebben in Vlaanderen een mooi spreekwoord: Als iedereen voor zijn eigen deur veegt is heel de straat proper... Maar ja, de Chinezen kennen dat spreekwoord niet hé... En de anderen? Die zijn blij, heel blij dat ze de schuld op China kunnen leggen, want anders hadden ze zelf kleur moeten bekennen... en de nu maar kijken hoe lang het duurt voor de eerste eilanden verdwijnen onder de zeespiegel... Nederland, begin alvast maar de dijken te versterken (Tegen de Vlamingen moet je dat niet zeggen, die zijn wijzer, die vullen de put als het kalf... Juist ja)

Weet je, ik probeer met die vervuiling een beetje te doen zoals met mijn rug, voorkomen... Als jij, en al die anderen dat ook eens deden, zouden we dan niet al een tijdje winnen voor iedereen?

tot de volgende ?

boekenbeurs

Image by marketingfacts via Flickr

Vandaag, weer of geen weer, maar we gaan naar de boekenbeurs in Flanders expo.
Dat deze beurs vlak voor de feestdagen komt, is immer mooi meegenomen.
Boeken per kilo...
Maar heel veel koop ik er niet, want op de rommelmarkt zijn de boeken veel beterkoop. Maar je begrijpt het al, deze inleiding is er gewoon om je te melden dat dit wel een heel klein en heel kort blogje wordt... Les excuses sont faits pour...

Oh ja, er is hier al een en ander gebeurd in Mater... Ik vertelde je van de vernielde kerstversieringen op Maters plein, en 's anderendaags kregen we de mededeling in de bus dat het feestcomité het voor gezien hield. Ze hadden daar een volle dag gewroet om het mooi te maken, en dan komen enkele onnozelaars de boel in één nacht verdestruweren... Nee, laat een ander maar de zot zijn...
Enkele dagen later kwam er al weer een brief, van een nieuw feestcomitee... Mater leeft !
Leefde...
Want nu is heel Mater een grote ijsbaan.
In de "hoofdstad" van de fusiegemeente Oudenaarde, hebben ze een ijspiste geplaatst op de markt, maar ze zijn mild en breeddenkend voor de kleine randgemeenten, hier laten ze de sneeuw en het ijs op de wegen liggen, zodat wij hier ook ijspret kennen...
Je moet daar niet te licht over denken... Wij zitten hier in de Vlaamse Ardennen, dus berg op en berg af, en heerlijk bochtige wegen... Moet je eens doen met je wagen. Oudenaarde zelf is plat, daar strooien ze wellicht wel... Geef toe, sneeuw is veel mooier op hellingen dan op land zonder verhevenheden...
Oh ja, ze hebben daar ook verhevenheden, stadhuis, kerken en lelijke moderne knoerten van beelden.
en huizen, veel huizen.
en het centrum van de Ronde van Vlaanderen, zeker vrij van sneeuw te houden, zodat de sportievelingen niet ten val komen.
Och ze doen maar... zoals gewoonlijk...niets...
Ik zou weer Plato kunnen citeren, maar onderhand ken je die wijze denker ook al zeker ?

tot de volgende ?

sneeuw

Image via Wikipedia

De grond is wit,
de nevel wit,
de wolken waar nog sneeuw in zit
zijn wit
dat zacht vergrijzelt...
Het witgetakt geboomte zit
met witte rijm beijzeld...
Telkens ik sneeuw zie komen die mooie zinnen van Alice nahon me te binnen.
Sneeuw heeft iets poëtisch
iets van het ongerepte - iets wat wij allang verloren

Toch is het maar gewoon neerslag. Een beetje onderkoeld, maar gewoon water.
Ewoud is hier om 7.15' uur gearriveerd. Bart heeft hem hier afgeleverd, want er is geen school meer, de leraars moeten tijd hebben om de proefwerken te verbeteren. Vroeger deden ze dat tussendoor, nu hebben ze daar een periode zonder de ambetante leerlingen voor.
Op de grote wegen is het sneeuwvrij, maar hier is het glad wist Ewoud ons te vertellen.
Sneeuw heeft dus ook iets verraderlijks.
Zoals zoveel mooie dingen...

Sneeuw heeft dus iets van slecht weer, gecombineerd met koude. Beide dingen die op mijn hoogstpersoonlijke barometer werken...Ik zit dus met pijn. Veel pijn.
Ik hou niet van regen, al dan niet bevroren.

Als ik de bovenstaande zinnen herlees, lijkt het me dat ik in telegramstijl aan het schrijven ben. Allemaal van die kortafgeknabbelde zinnetjes...Blijkbaar sputtert mijn schrijfmotor een beetje onder invloed van de vorst. Ik zal wellicht eens een nieuwe batterij moeten steken? Het is ondertussen al kwart over acht, en buiten is het nog steeds donker - nog zo'n punt waar ik moeite mee heb. Waar is de zon?

Op de rommelmarkt vond ik een boek over de Oosterse godsdiensten en filosofieën... Het valt mij telkens en telkens weer op, hoezeer de godsdiensten eigenlijk op elkaar lijken. Afgezien van de personages der goden en aanverwanten, is de leiddraad eigenlijk krek dezelfde. Dat staaft mij nog meer in mijn overtuiging dat het in feite wellicht ooit eens één was, en dat het gedeformeerd werd in de loop der tijden. Moeilijk is dat niet om te verklaren, de mens zwermde uit over de oppervlakte van de wereld, en de eigen geschiedenis en de eigen beleving van de natuur deden hun inbreng in het oerconcept.

Het gekke is dat iedereen dan zo vasthoudt aan "zijn" geloof... ondanks de gelijke basis. Men voert er zelfs oorlogen voor. Gewoon om te zeggen dat het ene gelijk beter is dan het andere gelijk. Gekke mensen. Gott mit uns tegen In God we trust... en zeggen dat de gelijkenis in dit geval nog veel verder gaat dan de verschillen. tommetoch.

Heb je gelezen, gehoord, gezien van de Zenne ? Kijk, ik ben geen supporter van bolleke Somers van Mechelen, maar in dit geval heeft hij mijn steun! Wat er daar nu gebeurt is mens onwaardig! Er kan nooit een voldoende reden zijn om het leven te vernietigen, ook niet als dit het leven in een rivier is. Dat is een volkomen zinloze moordaanslag op de natuur. Mocht het een defect zijn, dan ware het een ramp, maar nu is het willens nillens vernietigen van een moeizaam weer opgebouwde biotoop ! En dat terwijl de groten (?) der aarde bijeen zitten om te leuteren op de klimaatconferentie en de maatregelen om het milieu te redden... Absurdistan op zijn best.
En al is er nog geen enkele maatregel goedgekeurd, toch zijn die bende kleine jongens daar op de top al bezig met elkaar uit te schelden en te beschuldigen van het feit dat ze het laken te veel aan hun kant trekken... Wijsheid ??? Wat is dat ??? Daar vind je het zeker niet.

Wijze mensen doen niet aan politiek, daarom worden wij door dwazen geregeerd (Plato).

djudedju

tot de volgende ?

bloot

Image via Wikipedia

Daar staat ze nu, naakt in de vrieskou...met haar schriele armpjes omhoog, op één dik been...
Ik heb het over mijn linde, of wat dacht je?
Oh ja, er hangen nog wel enkele blaren aan, maar die dienen alleen om haar naaktheid te accentueren. En dat haar armpjes schriel zijn, dat is het gevolg van de snoeibeurt van vorig jaar.Nu staan er veel te veel potlooddikke takjes op, die de volgende jaren elkaar zullen verdringen in een wanhopige strijd om Licht.
Ben ik niet alleen in mijn verlangen naar Licht en Zon.
In de tuin hangen weer enkele mezenbollen, en de mezen zijn er al, maar ook andere vogels kennen die ballen vet en zaad...en plots zijn daar weer massa's toeristen, vogels die anders mijn tuin nog niet bezien.
Omwille van het smeer...likt de kat de kandeleer, en komen de mussen naar mijnen hof.

Zitten we meteen bij Vader Cats, en de Catsiaanse dreun... Wie het wijf neemt om het lijf, verliest het lijf en behoudt het wijf... en de rederijkers, die in de moeilijke tijden van de Spaanse terreur de heksenprocessen en de bloedraad, een soort stil weerwerk boden via de rederijkerskamers. Veel van hun stukken waren dan ook allegorieën, en lieten het volk toe te lachen met de wrede bezetters.

Ook bij de schilders zagen we wel eens van die beelden met een dubbele bodem, zoals in de schilderijen van Brueg(h)el de oude (Pieter). Als je op al die beroerdigheden ook nog eens de kleine ijstijd cadeau kreeg, met hongersnood en vele epidemieën onder de half uitgehongerde bevolking.

Wat wij hier toen kenden, moet ongeveer zijn wat je nu kunt zien in vele derdewereldlanden. Bezetting, honger en vervolging en oorlog... eigenlijk veelal meer een broederoorlog dan een oorlog tegen een ander land.

Als we in onze schooltijd geschiedenis leerden, dan zagen en zien we dat veelal als een ambetant vak, met veel data en namen om te memoriseren...Maar het is véél meer dan dat! Het is een beschrijving van het leven in vroegere tijden, en in plaats van de leerlingen te pesten met data en dergelijke, zou men veel meer effect kunnen bereiken met de geschiedenis voor te stellen zoals ze is ervaren door de mensen van toen. Toon eens beelden uit Somalië terwijl je uitlegt wat de situatie was van onze mensen hier onder de terreur van Alva. Dan zal je uitleg plots veel meer diepte krijgen, en zal men wellicht ook veel meer en veel beter het absurde van oorlog en geweld leren kennen...Maar nee, jullie leren hen over veldslagen, over de krijgskunst (kunst!!!???) en over de wijsheid en doortraptheid van de veldheren, die op een piedestalleke gezet worden als helden uit een ver verleden... Die wellicht in onze tijd zouden moeten verschijnen voor het internationaal gerechtshof in Den Haag...Als misdadiger... En daar maken jullie helden van... djudedju... Alle hoop op een verstandiger en meer menselijke jeugd stampen jullie aldus de grond in.

Er is geen eer in een oorlog!
Er is alleen haat, honger, pijn en ellende, verdriet en woede, verbittering en weerzin...
Het zo geroemde Nationaal gevoel is totaal kunstmatig en eigenlijk zelfs een eerder modern verschijnsel. Voor Napoleon was het een onbestaand iets. Als er al sprake was van een binding met zijn streek, dan was dat hooguit gebonden aan stad of dorp, verder ging het niet.
Wat zouden wij hier van uit Oudenaarde ook moeten voelen voor de mens uit Maaseik ? We kennen er geen mens. En of Maaseik nu nog in de administratieve omschrijving van België ligt of is het al Nederland? Soms moeten we op de kaart kijken om zeker te zijn, zelfs nu nog...omdat we geen binding hebben binnen of buiten dat kunstmatige België of zelfs Vlaanderen...
We voelen ons alleen Belg als er een uit diezelfde administratieve omschrijving als wij, plots wereldkampioen wordt...Ook al zo'n absurd gegeven. Kijk maar eens naar de tabellen van de wereldrecords...die zijn drastisch veranderd sedert onder meer de landen uit Afrika plots ook erkend werden als landen... Met andere woorden, wellicht zitten er rondom ons op deze wereld nog heel veel wereldkampioenen, maar die vernederen zichzelf niet om voor een publiek de sokken uit hun schoenen te lopen, misschien hebben ze geeneens schoenen...Waar ben jij dan wereldkampioen van, als niet gans de wereld mee doet aan de wedstrijd ???

Allemaal zo kunstmatig opgefokt, en we lopen er in. We betalen belasting voor de instandhouding van een begrip zoals België, een begrip die we niet eens aanvoelen als eigen...

En dan gaan wij vanuit dit zinloze samenraapsel van steden en gemeenten een deel van onze kinderen uitsturen naar Afghanistan (een in onze ogen nog veel abstracter iets) om daar te gaan vechten voor ons idee van een democratie... Terwijl we hele dagen zitten te mopperen over ons eigen politiek bestel... sjongjongejonge...

En binnen 9 (negen!) dagen vieren we dan het Feest van de Vrede.
In Afghanistan
In Israël
In Irak
In Somalië
In in in in in in in.....

tot de volgende ?
In in in in in in in.......................

naar de specialist...

Image by bhermans via Flickr

Vandaag "mag" ik weer eens op bezoek bij de specialist... Eigenlijk is het vooral een administratief iets... Want dat bezoek dient vooral om mijn ziekte te kunnen attesteren bij mijn werkgever. Niet dat mijn werkgever niet weet wat ik heb, maar zo moet het nu eenmaal om wettelijk in regel te zijn. Zelfs de mutualiteit schreef mij al jaaaren terug af, en zette mij "ziek tot pensioenleeftijd". Niet dat ik op mijn 65° plots weer gezond zal zijn, maar op dat moment trekt de mutualiteit zich van mijn ziekte niet meer aan. Want dan zal ik pensioen trekken, en niet langer "ziekengeld"... Administratief ben ik dus op dat moment veranderd van statuut en dus niet meer ten laste van de ziekelijken kas...
Met andere woorden, ik leef bij gratie van de administratie, ofte de virtuele wereld bestaat in ons Belgiekske al veel langer dan de kwampjoeter...
Het is al bij al een beetje Kafkaiaans...

Het enige voordeel bij dat specialistenbezoek is dat ik weer een aantal voorschriften voor mijn medicamenten kan mee krijgen, en dat ik niet naar mijn huisdokter moet om daar gewoon om briefjes te gaan. We leven bij gratie van het papier.
Heb je geen attest voor de werkgever, heb je geen briefje voor de apotheker, dan ben je als geboren Belg ook een soort sanspapier... En het is een gegarandeerde manier om binnen de kortste keren uit het leefnet van de maatschappij te vallen.
Dat vind ik nu een mooi beeld, zie!
Het leefnet, is, zoals iedere visser weet, een net waarin de gevangen vissen bewaard worden? Levend, dat wel, maar gevangen blijven ze.
Wij gebruiken dat nooit, omdat we de vissen veel te graag zien, tenzij we wat kleine bliekjes willen bijhouden om later mee te kunnen snoeken, of indien pepé ons heeft gevraagd om wat grote blieken aan de kant te houden, want pepé eet graag eens bliek...Of ook ooit een keer om gewoon een massa vis te kunnen overplaatsen van de ene vijver van pepé naar de andere (ook van pepé)...Maar voor de rest vinden we het een onnut ding, en is en blijft het een (tijdelijk) gevang voor de vis.
Wij zelf echter, wij moeten papiertjes allerhande hebben om te mogen leven in het sociale (?) leefnet van onze maatschappij.
Als wij uit dat opvangnet vallen, wee ons !
Dan bestaan we plots niet meer...
We zijn er wel nog, maar we bestaan niet echt meer. En stilaan vallen alle zekerheden van het hedendaagse leven aan een steeds sneller tempo weg.
Zo ontstaan onder meer de daklozen.
Bij gebrek aan oorspronkelijk één onnozel pampiertjen...
djudedju
Kafka zou zich hier jonnen !

Al die dingen zijn gegroeid... Op een bepaald moment heeft men een systeem ontworpen om - ik neem maar één voorbeeld- om bij ziekte de mens niet zonder inkomen te zetten. Een groots en lovenswaardig systeem! Geen kwaad woord daarover. Maar alras kwam men met de vraag: wie is ziek, wanneer is men ziek, en wie gaat dat controleren...
Dat laatste was uiteraard het werk van de dokter. Logisch toch ? Wie kan er nu beter oordelen over het al dan niet ziek zijn dan een dokter ?
Maar om toch maar héééééél zeker te zijn, ging men er van uit dat die dokter ook zijn werk niet aankon, en dus moest gecontroleerd worden...Daarom ging de mutualiteit zelf een corps van doktoren oprichten, die het oordeel van de behandelende dokter konden aanvechten... Dat was natuurlijk het ideale voorbeeld... Want een deel van de inkomenszekerheid van de zieke werd betaald door de werkgever... Als de mutualiteit zelf al de geneesheren onbetrouwbaar vond, dan vonden de werkgevers dat ook, en dus waren er een heel pak werkgevers die via een aanvullend verzekeringssysteem een deel dokters in dienst namen om het oordeel van de huisdokter of de specialist aan te vallen... Gek genoeg zijn de door de verzekering aangestelde dokters ook huisdokters en specialisten die de kans zien een frankske bij te verdienen op kosten van deze verzekeringsmaatschappij en dus uiteindelijk van de bewuste werkgevers...En die vol plezier briefjes schrijven waaruit blijkt dat hun collega er niets van kent. Collegialiteit ten top.
Wordt het moeilijk ?
Nee, het juiste woord is: Belgisch...
En het is een typisch voorbeeld van hoe de Belgische wetten gemaakt worden...Starten vol goed bedoelingen en dan van alles en nog wat er bij voegen om er zeker van te zijn dat de bedoeling zou gerespecteerd worden, en net op die manier zelf de uitwassen creëren...
Het gevolg is dat je in ons Absurdistan niet ziek bent omdat je je ziek voelt, maar omdat de dokter het zegt.
Op voorwaarde dat de dokter van de verzekering daarmee akkoord gaat...
Op voorwaarde dat ook de Adviserende geneesheer van de mutualiteit daarmee akkoord is.
Zijn deze dames of heren (één is al genoeg) het niet met de ziekte eens, dan ben je dus niet ziek.
Maar let op !!!! Je hoeft je daar niet bij neer te leggen! Voel jij je echt ziek, dan heb je nog steeds de kans om in beroep te gaan tegen de beslissing van die controlerende artsen. Dat doe je bij de bevoegde arbeidsrechtbank. Die duidt dan een controlerend geneesheer aan om te kijken of die controlerende geneesheren wel degelijk hebben gecontroleerd.
Die controlerende geneesheer aangeduid door de arbeidsrechtbank, dat is een geneesheer uit het gewone korps der geneesheren, aangezocht door de bevoegde rechtbank om hun collega's controleurs te controleren...
Kafka is nu al gestorven van extase.

Ach, ik weet het wel, ik teken het nu wel heel wit/zwart, maar toch is het in de grond precies zo. En dat alles met heel goede Belgische wetgeversbedoelingen...
En weet je, het ergste is dat de doorsnee belg zich door al die papperasserij worstelt zonder zich daar ook maar één moment slecht bij te voelen. De doorsnee belg heeft geleerd van de gans en de eend! De doorsnee Belg heeft zich volledig ingewreven met olie uit zijn vetklier, speciale olie uit een speciale vetklier, alleen bij belgen bestaande, en die er voor dient om de wetgevingen en de uitwassen van die wetgeving te laten afglijden van zijn kleren. Ze raken zijn koude kleren niet is dan ook een Belgische eigenschap... dankzij de antiwetolie uit onze speciale antiwetvetklieren...

Advocaten in België zijn er op gebrand om al tijdens de opmaak van de wetgeving, kwistig de desbetrefffende olie te sproeien tussen de regels.

Kwestie van het afglijden te vergemakkelijken.

Zo krijg je in ons landje het verschijnsel dat een burger een heel hoog ereteken krijgt wegens zijn verdiensten voor het vaderland, en de volgende week de pers bol staat over het schandaal dat de zelfde burger er is in geslaagd de staat te bedriegen via manipulatie van diverse wetgevingen...

Wij verschieten hier nog zelden...
Er is geen volk beter getraind in het niet-schrikken dan de doorsnee Belg als het over wetgevingen en uitzonderingen en misbruiken gaat... We zijn habituees...

En weet je... er zijn inderdaad huisdokters die zeer makkelijk briefjes geven voor ziekteverlet, want in hun parochie wonen er wel vijf huisartsen, en het is lang niet makkelijk om voldoende cliënten te hebben om een menswaardig doktersbestaan te leiden (lijden?).

Zie je dus wel, al die pampierkes die zijn er echtig en techtig nodig! En al die controle is er echt nodig ! En de controle op de controle is er echt.... Kafka ?? Waar ben je ????


tot de volgende ????

hoest, hoester, hoestst...

Image by The U.S. Army via Flickr

't komt los! Mijn hoestbuien zijn niet meer om bij te kreperen, nogal vlug komt de verlossing, dus, 't komt los... 't Is zoals onze oude huisdokter in Oostende wist te zeggen: als je een valling hebt dan geneest dat in één week, ga je naar de dokter, dan ben je er in 8 dagen vanaf... Ofte, er is geen echt geneesmiddel voor, uithoesten, uitsnotteren en je door en door ellendig voelen en 't gaat vanzelf voorbij...

Vind je het ook zo gek dat er nog steeds geen geneesmiddel is voor vallingen? En wat nog gekker is: er liggen massa's medicamenten bij de apotheker, allemaal tegen de vallingen, allemaal om het wat draaglijker te maken, niets om echt te genezen... De meest voorkomende ziekte van de mensheid is blijkbaar niet erg genoeg om er eens echt iets voor te zoeken. Of...het is het symbool bij uitstek, dat we met al ons verstand, eigenlijk nog nergens staan. We kunnen zelfs geen simpele valling genezen...djudedju

Maar hopelijk is dat het laatste wat ik over dat ambetante ding moet schrijven! Hopelijk ben ik er nu inderdaad bijna vanaf. Het is al drie dagen dat ik mijn dagelijkse kwartier turnen niet meer aandurf, uit schrik aan het hoesten te slaan, een rode kop te krijgen, me ellendig en uitgeput te voelen van dat stomme gehoest. Gek dat dit zo uitputtend is, gewoon doordat je alleen wilt uithoesten, en de kans niet meer hebt om tijdig en ruim adem in te halen.

Het vriest. Het is koud, en de lucht is wolkenloos, maar helemaal niet zuiver. De poepelieren die ik van hieruit haarscherp zou moeten kunnen zien, zijn als verdoezelt. Het is geen mist, het is geen nevel, het is wellicht al dat vuil en stof in onze lucht die nu de einder omfloerst. Normaal moet vorstweer gezond weer zijn, maar zo ziet het er nu niet naar uit.

En dat brengt ons op het klimaat...Nee, ik ga niet praten over de klimaatconferentie... Ik ga zelfs niet in op de redenen van de opwarming (ik acht me niet in staat dat te beoordelen, en wat ik er over lees en leer overtuigt mij niet in een of andere richting) maar het is wel duidelijk dat het klimaat aan het veranderen is. Of het nu onze schuld is, of een natuurlijk verschijnsel laat ik in het midden, of het goed is of kwaad, we zullen het mettertijd wel gewaarworden... Maar persoonlijk zou ik veel meer hebben van een nieuwe ijstijd, dan van een opwarming. Of misschien correcter, iedere verandering bezorgt mij wat schrik, het een wat meer dan het andere, maar we hebben liefst dat alles blijft zoals we het kennen...

Ik voel me dan ook niet echt aangesproken door die klimaatconferentie...Ik zou veel liever zien dat men een milieuconferentie hield...Maar blijkbaar liggen die begrippen tamelijk dicht bij elkaar. Tamelijk, want je hoort geen syllabe over de misbruiken van insecticides, geen jota over zware metalen en ga zo maar door. Het beperkt zich tot hoofdzakelijk één vorm van vervuiling, de CO2... Nu, het is een begin. En het klimaat is de hefboom om heel de wereld wakker te schudden. Dat is het uiteindelijke winstpunt.

Maar mag ik eens een domme vraag stellen? Hoeveel CO2 brengt een oorlog ons bij ? Neem nu Irak en Afghanistan... die vliegtuigen, die bommen en granaten en compagnie... hoelang kan ik mijn centrale verwarming laten werken om een equivalent aan CO2 te veroorzaken? En nog tijdens de conferentie zien ze aan de hemel een eigenaardig licht... een mislukte rakettentest van Rusland ... CO2 ??????????????????????????????

Ik weet wel dat deze houding, deze opmerkingen niets bij brengen aan de strijd tegen CO2, maar het zijn juist diezelfde machthebbers die nu deze conferentie maken. Of luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden. Denken ze nu echt dat ze op die manier overtuigend zijn?
Alexander de Grote zei al: Eis van jezelf wat je eist van anderen... Maar ja, die is allang dood.

Bovendien helpt het geen zier om te kneuten over de loze woorden en het ijdele gepraat van de machthebbers... Het enige wat ons kan helpen is zelf proberen er iets aan te doen. En denk niet dat dit maar heel kleine beetjes zijn, een heleboel kleine beetjes, dat is een verdomd grote hoop! Je weet wel van die Hoop die doet leven...letterlijk in dit geval. En we kunnen heel wat, niet voor een piepkleine afstand de auto gebruiken, kijken naar de verpakking van de eetwaren die we kopen, ons afval zo goed mogelijk sorteren... en ga zo maar door, er is zo veel waar we kunnen op letten, met zo heel weinig inspanning. En al die kleine beetjes vormen onze Hoop...

tot de volgende ?

ZON(?)dag ?

Nee, ik ga niet weer over het weer memmen, 't is koud en somber.Na!
Gisterenavond lang opgebleven om de "De Da Vinci Code" te bekijken op VT4... en me te ergeren aan de veelvuldige en lange reclameblokken die telkens en telkens weer de film verpesten. Als die reclamemensen nu echt denken dat ik door hun storende dingen iets van hun waren ga kopen, dan zijn ze goed mis!
Integendeel, en ik heb daar gefundeerde redenen voor:
1) Ze ambeteren me, dus heb ik er geen symphatie voor
2) Dergelijke reclames op TV kosten stukken van mensen, die je allemaal mee moet betalen, dus een goedkoop product wordt duur omwille van de pub????
3) Goede waar prijst zichzelf. Dus wie veel en luid moet roepen om iets aan te prijzen, prijst iets aan wat het prijzen niet waard is. Hoge prijs als je het mij vraagt...
4) Heel wat van de reclames bevatten onderaan een boodschap in onleesbare en veel te vlug verdwenen lettertjes, een manier om wettelijk te kunnen liegen op de buis, ze zijn "ingedekt" door een amper zichtbaar en vooral onleesbaar zinnetje. Neem nu de reclame voor een bepaalde winkel, waar de kerstman verklaart dat iedere klant gratis een broodrooster cadeau krijgt. Ik heb me eens enorm geconcentreerd op dat stukje mini-tekst: Bij aankoop van 200 Euro en zolang de voorraad strekt. Goed mogelijk dus dat ze maar één of twee van die klerebroodroosters hebben liggen, en die ene is al minstens vijhonderd keer voor de TV heen en weer gezwaaid door een kerstmannetje die geen kaas heeft gegeten van electrische apparaten...

Nee, ik mot niet van die reclame op TV! En al zeker niet als je tijdens één film maar liefst zes keer dat kerstmannetje ziet broodroosterzwaaien... En dat is er dan nog eentje waarvan ik de tekst uiteindelijk kon ontcijferen! Maar ik zag even dikwijls of zelfs nog vaker een vergelijkende test tussen de prijzen van GSM-abonnementen. Daar "bewijzen" ze dat "zij" de goedkoopste zijn, maar moeten zich indekken met een lange tekst in miniatuurlettertjes (anders is het scherm wellicht te klein???) ... Sjonge, wat zijn die zjievereers vervelend! En ze komen zo vaak en zo snel na elkaar de film onderbreken, dat je het zelfs niet eens meer kunt benutten als plaspauze, tenzij je wel met heel erge prostaatklachten zit...

Maar het effect van die dinges is - bij mij in ieder geval - uiterst miniem! Ik stelde dat vast bij een van die bevragingen op internet (aan betalende doe ik wel eens mee, nooit aan die met loterijen waarvan je nooit een uitslag ziet)... Eén van die testen ging over de publiciteit rond waters... Nu moet je weten dat ik die reclame met die swingende en rolschaatsende baby's wel knap gedaan vind, en dus die kende ik...maar toen ik moest antwoorden over welk water dat filmpje ging, dan bleef ik het antwoord schuldig. Dat gegeven had ik op een of andere manier uit mijn geheugen gehouden...Het interesseert me niet, dus memoriseer ik het ook niet. Het filmpje wel, want dat was leuk gedaan, het product dus niet... (Trouwens is water uberhaupt niet leuk te noemen)

Maar wellicht ben ik een uitzondering, want als alle mensen zo reageerden, zou het rap gedaan zijn met die reclameblokken... Dus moeten er een behoorlijk aantal mensen rondlopen die die rolschaatsende kinderen meteen linken aan die of die soort water...en omgekeerd, het water linken aan leuke kinderen, kopen dus... Gekke lui, maar ze moeten er toch wel ergens zitten, anders werd ik niet zo vaak gepest met de reclame die duidelijk voor hen bestemd is en niet voor mij....

Nu, gisteren gaf die veelvuldige reclame mij althans de gelegenheden om mijn snuffer te snuiten. Ik las onlangs dat dit de verkeerde methode is. Het is niet aangewezen je neus te snuiten! Je moet het opsnuffen en inslikken ... Klinkt en is vies, maar volgens de hooggeleerde professoren in de verkoudheidskunde, komen aldus verzwakte en dode virussen en andere mie- en jancroben in je lichaam, waardoor je eigen vechtcellen zich kunnen oefenen en weerstand opbouwen tegen de stoute beestjes die je doen hoesteren...

't Is maar dat je het weet. Dus dat ventje in je klas van vijftig jaar geleden, die zo enerverend zijn snottebelleke als een versleten accordeon telkens weer en weer optrok, was in feite dus een voorloper ??? Bahrrrr...

Ik ga stoppen voor het helemaal onsmakelijk wordt... Oh ja, ik kan nu al heel goed hoesten!
tot de volgende ?

Arme linde

Image via Wikipedia

Hij (zij?) is ook bijna alle blaren kwijt... Er zijn er drie afgevallen tengevolge van een hoestbui van ondergetekende zieke (h)oester...
Dank zij een serieuze kwak Calvados heb ik enkele uren als verdoofd geslapen, maar de rest van de nacht heb ik mijn vrouw en misschien zelfs de buren wakker gehouden...djudedju
Mar anders gaat alles goed. Allee, zijn gangetje. Maar wonder boven wonder, de rug is redelijk, alle gevoelszenuween zijn opgeschoven naar mijn kriebelende keel, mijn lopende neus en ik heb het vermoeden dat mijn hersenpan vol snot zit. Zo voelt het tenminste aan... Precies of hij weegt veel zwaarder dan anders (wat zou daar de reden van zijn???) ik voel me mottig en geheel in staat van lijden... Niet alleen mijn neus loopt, ook mijn ogen zijn vertroebeld en lopen, mee met mijn neus.Sjonge, zo'n stomme onnozele verkoudheid en je voelt je aangetast in heel je lijfelijk zijn.

Ondertussen ben ik vlug gaan middagmalen, herliche spagetti mit pikante sauce...Terwijl ik aan het kijken was naar de Duitse TV met een programma over hobbykoks (jeden woche!!!)

Deze morgen zijn we naar de rommelmarkt geweest, in Gowalt, een zaal in Wetteren, van Walter Govaert, een politieker van blauwachtige verf, maar geen liberaal, geen Dedecker, nee, een onbestemd blauw, van eigen vinding ? Enfin, in het huidige tijdsbeeld zou ik zeggen een typische VLD-er... ( Tegenwoordig kun je dezelfde redenering zetten op ieder van de traditionele partijen, geen enkele er van is nog kleurbestendig... Alles is welkom, als het maar stemmen zou kunnen opleveren. Geen wonder dat het imago van de politiek ook zo onbestemd gekleurd is. Ik heb het eens bijeen gegoten, wat blauw, wat oranje, wat rood, wat groen en ziedaar, de volmaakte kleur van onze politiek! Schijtbruin ! Bruin ? Zagen wij dat niet enige decennia terug in het Duitsland van toen?

Feit is in ieder geval dat ook hier heel de boel aan het verrechtsen is. Eigen volk uber alles...

en zeggen dat lief zijn voor elkaar ook kan, en veel hendiger werkt.

Vanmorgen zag ik voor het eerst in dit jaargetijde, in mijn aut verschijnen 3.5° Celsius, met daarnaast een alarmlichtje in de vorm van een ijskristal...Kans op ijzel... 't Zal toch nog winteren.

Weet je wat me opvalt ? We zien nog geen vogels verschijnen in onze tuin! Blijkbaar hebben ze nog steeds meer dan genoeg eten in de natuur. Niet dat er geen vogels in mijn tuin zitten hé, maar je weet wat ik bedoel, de vreemde gasten die komen eten aan de gevulde voedertafel van mijn kippen, die zijn er nog niet.

Ook het gras is wonderbaarlijk groen voor de tijd van het jaar.

Voila, je ziet dat mijn brein is aangetast door het overtallige snot, ik ga stoppen, bij gebrek aan inspiratie...

tot de volgende ?

't snot

Image via Wikipedia

Nee, niet mijn kippen, ikke...
Een snotvalling, en wat hoesten erbij, genoeg om heel de nacht wakker te liggen, te snuffen, te kuchen, te hoesten, te snuiten, te neusdruppelen, te hoesten vijf minuten bijna inslapen, weer hoesten...Ken je het? Leuk is anders
Vanmorgen zelfs niet durven turnen, bang om meer te hoesten.
En bovendien is het met een ve'sdobde neus nie makkeluk om tu'noebeningen te doen...
Sorry, moest eventjes hoesten, ik ben zowat een 'oester.
Re-sorry, effen mijn neus snuiten...
Dit maar om het tempo van hoesten en snuffen en snuiten te illustreren. Ik ga straks om een hoestsiroop bij de apotheek, kan je beter van hoesten (ik kan het al héél goed!), en mijn neus loopt en mijn voeten rieken...

Een goede raad, als je mijn blog leest, zit niet te dicht bij het scherm, kwestie dat ik je niet besmet.

En buiten? Grijs, somber, donker en geheel op lijden ingesteld.

Op internet vind je her en der ook sites die je het weerbericht en de weersvoorspellingen geven. Eéntje daarvan is origineel, die voorspelt: "regen met heldere vlagen"... Just!
Het heldere komt maar meer bij kleine vlaagjes...

Gisteren vroeg ik mij af waarom nu, nu plots het groot alarm is afgegaan inzake klimaat ??? Gek genoeg las ik vannacht in een boek daterend uit 1990 (!!!!) al dat men dan verwachtte dat de temperatuur met zo'n 2 graden zou stijgen bij behoud van de CO uitstoot, en bij stijging met 4 ° voor het einde van de volgende eeuw (dus nu deze eeuw)... Dus men wist bijna 20 jaar geleden al heel goed wat er aan de hand was, maar niemand luidde dan de alarmbel! Blijkbaar heb ik gelijk met mijn gok over het behoud en vrijwaren van het militaire potentiëel... Eerder komt er geen maatregel. Het moet een quasi versterking zijn van de machtsposities, en die temperatuur? Who cares ? Macht, daar het het hem over. Wat kan het hen schelen dat hele landen zullen verdwijnen onder het stijgende zeeniveau, in tegendeel, het versterkt nog hun posities. En aan zo'n soepkiekens geven ze dan de Nobelprijs voor de VREDE... djudedju.

Weet je, ik zou aan alle leiders der landen over heel de wereld, een van die vleesplankjes moeten zenden, zoals wij hier hebben gemaakt en nog bezig zijn, met Crea van ziekenzorg... Op die vleesplankjes staat een uil in zoutdeeg, en er naast in pyrografie een kaars, en onder de uil een bril...Een voorstelling van "Wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil"... Maar het zou wellicht niet tot de "vroede" heren doordringen. Dergelijke lui hebben één zaak gemeen, ze hebben een dik vel, en hun rug is ingesmeerd met ganzenvet, zodat alles er afglijdt.

En maar hoesten en snuffen

En toch is het leven mooi! (kuch kuch) Onder al die dode blaren zit alweer het leven te groeien, om in de lente weer uit te barsten in kleur en geur...en binnen 10 dagen begint de zonne weer aan zijn lange klim, op naar lange dagen vol licht en warmte (als 't niet regent)...
We leven in hoop

tot de volgende (kuch snuf snuf kuch)?

early in the Morning

Image by Frederik De Buck via Flickr

Gisterennamiddag moest Veerle gaan werken, dus vingen wij de kinderen op en zorgden voor eten en zo. Kimberly nog enkele uren geholpen met de voorbereiding van haar toetsen en dan kwam Frederik ook thuis en ook eten...
Op ons gewone uur, (na familie) gingen wij naar bed. Ik al iets vroeger, want ik had nogal wat pijn. Ik lag al goed te slapen toen plots, iets na 10 uur, Veerl belde van op haar werk, om te zeggen dat ze vandaag al om 6 uur in de morgen terug op het werk verwacht werd, en of wij dus de kinderen wilden wekkeren en op de bus zetten...
Dat is allemaal geen probleem
Het probleem, dat bennekik...
Als men mij wakker maakt, dan ben ik ook wakker... en dus heb ik een halve nacht liggen draaien en keren, een paar keer het licht aangemaakt om een paar bladzijden te lezen, in de hoop mijn gedachten op iets anders te zetten...tevergeefs.
Natuurlijk val je dan rond 4 uur in slaap, en wordt je suf en lam wakkergemaakt door de wekker...
Terwijl Anny naar ginder was, de kinderen wekte en op de bus zette, deed ik mijn turnoefeningen en ging de koffie zetten.
en nu zit ik hier...te bloggen. Anny zit in de zetel, naar het nieuws te kijken op AVS, de regionale zender, en met een half oor luister ik mee.
Het is nu bijna 8.30' uur, en ik deed net de rolluiken omhoog, en de duisternis stroomt ons huis binnen. Het is niet meer donker, maar nog lang niet licht. Bovendien is de hemel ook nog vol met zware grijze wolkenmassa's. Ik haat die donkere periode.

...Bij veel mensen heerst nu de stress... De toetsen zijn bezig! Vroeger hadden wij examens, nu zijn het toetsen. De naam is veranderd, de stress niet. Wat de zin is van die toetsen??? Ik sta in dubio.

Ik zou veeleer aandacht hebben voor de prestaties over gans het schooljaar, dan wel aan die fotofinish die nu de toetsen zijn. Ik heb daar meerdere argumenten voor, maar de voornaamste is wel dat de toetsen veeleer een beeld geven van de stressbestendigheid en van het kunnen memoriseren, dan wel van het beheersen van de stof, het kunnen gebruik maken van de verworven kennis. Voor mij zou de toets veeleer bestaan in het maken van een werk, waarbij alle verworvenheden van de voorbije periode van doen zijn. Waarvoor studeren de jonge mensen? Toch wel om een zekere bekwaamheid te verwerven ? Niet om te kunnen bewijzen dat ze een voortreffelijk geheugen hebben! Als ik een voorbeeld mag geven, als je een leerling hebt die is afgestudeerd als metser, dan lijkt mij de enige mogelijke toets, hem een plan voorleggen, waarin alle mogelijke moeilijkheden en misschien zelfs een foutje zitten, zodat de leerling niet alleen moet bewijzen dat hij het plan kan "lezen", maar dat hij het ook kan visualiseren. Laat hem dan een practische proef afleggen, waarbij hij ook weer te maken krijgt met enkele moeilijkheden en valkuilen, en zie of hij daadwerkelijk de stiel beheerst. Tijdens de opleiding kun je dergelijke testen ook ontwerpen, maar dan beperkt tot de tot dan toe geleerde materie. Als je daarbij nog wat randen van het beroep inlast, zoals de veiligheid, het berekenen van het benodigde materiaal en dergelijke, dan kun je met die éne test bijna gans het pakket van de schoolse opleiding toetsen, en bovendien ook de leerling tonen dat al het geleerde wel degelijk te maken heeft met zijn beroep!
Maar ja, ik heb het makkelijk zeggen...dat zou dan onder meer ook beduiden dat alle leraren samen moeten werken aan die éne alles omvattende toets, en wedden dat net dat niet lukt ??? Wedden dat leraar x vindt dat zijn vak niet voldoende uit de verf komt, dat leraar Y niet akkoord is met de werkwijze, dat leraar.... zie je het al voor je??? Want zeg nu zelf, wat is er nu belangrijker, de leraar en zijn gevoeligheden of die jonge gast die nog niets kent... Maar als hij nog niets kent, Mijne Dames en Heren Leraars, dan hebt u gefaald! Niets anders !
Maar ja... Wat baten kaars en bril...

tot de volgende ?

de keuring

Image by Nationaal Archief via Flickr

Vanmorgen moest ik naar de garage, om mijn wagen weer eens op punt te stellen voor de jaarlijkse keuring. Ondertussen ook laten smeren en co, zodat die zorg ook weer weg is. En dan...Naar de keuring!

Ik moet gewoonlijk niet zo heel lang aanschuiven, daar ik rij met een "bedrijfsvoertuig", een kleine camionette waarin ook mijn rolwagen kwijt kan. Dus zit ik voor de keuring in de rij van de grote camions, met mijn lilliputterke. Om complexen van te krijgen, voor je zie je niets dan een grote blauwe doos op wielen die gans je zicht belemmeren, en achter je staat er net zo'n doos, maar dan een rooie. Bij het binnenrijden had ik gezien dat er vier van die kolossen voor me waren. Voor de rest zit je daar in je auto ijzig koud te worden. En nu en dan rolt plots de blauwe massa voor je wat vooruit, starten en er achteraan.

Met koude vingers zat ik wat te sudokuën, en zie plots was het aan mij... Ik rij mijn wagen binnen en stap meteen uit, met de beleefde vraag of ze zelf alle testen wilden doen, want van dat schudden en schokken die ze als testen omschrijven, daar heb ik niet meer de rug voor? Maar als je het beleefd en vriendelijk vraagt, dan is meteen alles mogelijk, en ik mocht staan kijken hoe ze proberen je auto uit elkaar te rammelen. Het lukte niet, dus is hij weer goedgekeurd voor een jaartje, voor de volgende schud- en beeftest...

Dan thuisgekomen, je wat onledig houden met het verwijderen van het oude vensterstickertje, het verwijderen van de lijmresten, de ruit netjes kuisen en dan de nieuwe sticker met de goedkeuring tot 18 december 2010 er op weer aan de ruit kleven...Goed zichtbaar voor de politiediensten. We leven in een komplex landje, en hangen aaneen van de etiketjes en keuringsverslagen...Volgende week moet ik zelf mijn eigen zichzelven laten keuren bij de specialist... Dat gaat veel vlugger en veel makkelijker dan de autokeuring, hoewel wij eigenlijk ook heel veel onderdelen hebben die sleet of gebreken kunnen vertonen... Maar daar gaan ze voort op je medisch dossier... "En, Mijnheer Goderis, hoe gaat het er mee?" "Goed dokter" "Alle dan, en moet je voorschriften hebben voor medicamenten?" veel verder gaat het niet. Hij kent mijn kwaal, en ik hoor bij de niet -geneesbare - ambetanterikken. Op mijn persoonlijk wapenschild prijkt de spreuk: "Leren mee leven", een spreuk die je bij veel te veel zieken ziet.

Het weer is duidelijk aan het veranderen, ik voel het aan mijn hoogst persoonlijke barometer, mijn rug... Hij doet weer veel pijn. Maar ja, ik heb er mee leren leven hé... Ons Moeder zaliger zei dan " Jaja, de duivel is ook het branden gewoon, maar hij heeft nog altijd blaren op zijn gat"... Moeder dateerde nog uit de tijd van hel en duivels, dingen die in de loop van de modernisering van de kerk weg gedaan zijn, bij het huisvuil, in de grijze zakken, niet recycleerbaar kerkvuil...

Ze doen maar...Maar nu zitten we wel, ook in ons mooie landelijke en rustige Mater met een bende vandalen. Met enkele vrijwilligers had men het kerkplein mooi versierd met een grote en een pak kleine kerstboompjes, met veel blinkende ballen en balletjes en feeërieke lichtjes... Om drie uur 's nachts had de uitbater van De Witte Hoeve, nog buiten gekeken, en alles was nog in orde...'s Morgens was alles kapot en stukgegooid, de bomen uit de grond gerukt, en de brokstukken lagen tot op de speelplaats van de nabije school. Dat hebben wij hier nog nooit meegemaakt! Maar ja, het is eigenlijk al enkele weken terug begonnen, toen onverlaten het leuk vonden om alle verkeersborden met blauwe verf te overspuiten...

Soms heb ik heimwee naar de hel.

tot de volgende ?

I wish You a Merry...

Image by johanwieland via Flickr

We zeggen en schrijvelen 8 december, en de eerste virtuele kerstkaartjes en eindejaarswensen zitten al reeds tussen de e-mailtjes... Het zijn niet meer alleen de winkels die ons -veel te vroeg- willen richting Feesten, Party, Vreten en drinken jagen...
Zelfs de flikken zetten de eindejaarsakties al in vanaf begin december.
't Gaat nog niet rap genoeg. Ik heb al eens verstolen gekeken in de winkelrekken, en van opluchting gezucht, de paaseieren liggen er nog niet... Oef.

Ik heb het al eerder geschreven, als we de commersie mogen geloven, dan is het ganse jaar één jagen van feest naar feest, met veel cadeautjes, veel drank, veel peptalk en gedwongen ambiance.

Ik kan niet de vinger op de zere plaats zetten, die feestjagerij is er stillekes gekomen, op zijn sokken, een beetje met een keer, zodat je plots vaststelt dat je niet meer in je vertrouwde winkel binnen kunt komen zonder dat het volgende feest al weer dik in de verf staat.

Het lijkt wel of we het ganse jaar aan het feesten zijn. Op de tv is er ook zo iets bezig, daar is het de inflatie van de humor... Je krijgt willen of niet, dagelijks je portie bedenkelijke humor mee, veelal in de vorm van tussendoortjes, tussen twee programma's in, en op de commerciële zenders laat dit toe nog maar eens een reclameblok of twee meer in je maag te splitsen... En dat het nu nog echt goede humor zou zijn! Maar het is of afgezaagd, of grof, of helemaal niet leuk... Laatst een dametje bij haar dokter, in paniek: de drie mensen die in het bed naast me lagen zijn alledrie al gestorven, alle drie aan het hart! Ga ik nu ook iets aan mijn hart krijgen? Waarop de dokter haar "gerust stelt" met " nee, nee, oma, je moet je niet ongerust maken, jij gaat niet dood aan iets aan je hart, jij gaat gewoon dood aan je darmkanker" Hahahaha en lachen dat ik moet... djudedju... je moet je maar eens voor stellen dat je iemand in je familie hebt die gestorven is of lijdt aan darmkanker.

Kortom, het lijkt wel of ze allemaal samenspannen om ons "content" te houden, de winkels vol met de komende feesten en pakjes, en de TV vol "humor", braaf dom en blij door het leven. Nu en dan kun je nog wel eens kijken naar een ernstig iets, maar ook dat wordt niet echt uitgediept, en veelal zit de duiding al in de titel te lezen...

Er is weinig veranderd.
Vroeger was het de burgemeester en de pastoor ((houdt gij ze braaf, ik zal ze dom houden), nu is die rol overgenomen door de winkelketens en de TV... er is gewoon ietsje verschoven...meer niet.

We worden geleefd, niet helemaal, ademhalen mag je nog op je eigen ritme.

Volg je ook de gebeurtenissen op de Klimaatconferentie?
Weet je, ik vind het een wat schijnheilige bedoening.
Net nu de "natuurlijke" brandstoffen practisch uitgeput zijn, beginnen ze plots Oei en Aai te roepen... Toeval ? Ik geloof niet echt in toeval, zeker niet in die dingen waar politiek mee gemoeid is. Onafgezien van het feit of ze liegen over het broeikaseffect of niet (Weet jij het nog ? Iedere dag hoor je tegengestelde dingen vertellen door hooggeleerde (!!!!) profs, ik weet het niet meer zeker), maar onafgezien daarvan, lijkt het me zo doorzichtig dat ze plots nu, nu ze hoognodig alles op alles moeten zetten om nog voldoende brandstof te hebben voor de bewapening, dat wij drastisch moeten overgehaald worden om over te schakelen op andere brandstoffen, en dan niet vervuilende... het broeikaseffect weet je wel...

Ik, en ieder weldenkend mens met mij, weet al lang dat wij bezig zijn de wereld te verknoeien, en heus door veel meer dingen dan alleen door CO2... De vervuiling is onrustwekkend, en je ziet dat de wereld het niet meer kan "goedmaken" via zijn eigen natuurlijke middelen. Er moet dus zeker iets gedaan worden. Maar nu moet het plots, net nu de olie bijna op is. En als je luistert naar wat ze echt vertellen, dan komt het er op neer dat de gewone man zal moeten inleveren, inleveren inzake kwaliteit van leven. Dit moet nu, want de grote bonzen moeten hun reserves houden voor mogelijke oorlogen.

Plots gaat het allemaal over groene energie... Maar als je daar weer eens dieper op ingaat, dan is dat alternatief helemaal niet groen... De energie en grondstoffen die nodig zijn voor het maken van zonnepanelen, voor het maken van electrische auto's en de batterijen er van, en ga zo maar door, zijn soms héél heel erg vervuilend en héél heel erg belastend voor de wereld...Maar daar praat men niet over, want dat is niet het echte probleem...Het echte probleem is de brandstof veiligstellen voor eventuele komende conflicten...Eigenlijk moesten we al heel lang geleden begonnen zijn, maar dan hoefde het nog niet voor hen, nog niet voor de uitbouw van hun macht, hun legers, kortom ze roken nog kansen in het bestaande systeem, en dat moest eerst uitgemolken worden.

Ik las ooit een studie over een hybride wagen, waarbij je kunt rijden op fossiele brandstof en/of op batterijen. Veel zuiniger, veel minder vervuilend...weet je wel ? Bleek dat je voor het vervaardigen van één zo'n auto wel tien jaar mocht rondsnorren met een van die oude echt vervuilende roestbakken van vroeger, vooraleer er eigenlijk een winsituatie ontstond voor de natuur en de wereld... Hypocriet? Ja, en heel erg ook !

Maar dat stellen ze er nooit bij! Ze spreken alleen van de mindere uitstoot op het moment van het rijden, en vergeten te vermelden dat het maken van die wagen zo sterk vervuilt dat het eigenlijk helemaal geen winst betekent voor het milieu!

Als je het echt heel diep en heel nauwkeurig gaat bekijken, dan is er omzeggens nog geen enkele echte oplossing van het probleem geopperd. Zodat ik weer zit te denken: Dat is het ook niet wat ze willen bekomen... Ze willen gewoon dat de kleine man weer klein wordt, in het verdomhoekje waar hij hoort.

En vooral, hun militaire macht vrijwaren. Want het zou voor de wereld een oplossing zijn mocht men een groot deel van de wereldbevolking kwijt raken...

Ben ik te cru?
Denk er maar eens over na, kijk ook eens naar de verzwegen werkelijkheden...

tot de volgende ?