donderdag, februari 07, 2019

Het arme schaap...

Wie mijn blogs leest, op Facebook me volgt, weet dat ik een verschrikkelijk groot supporter ben van de huidige politiek. En van de politici. En vooral van de partijen.

We hebben al lang geen democratie meer in ons land (en in vele andere die voortdurend luidop roepen dat ze de democratie hoog in het vaandel dragen...) We hebben een particratie.

En we zijn ziek aan partijen en van de partijen.

Wie me niet gelooft, die moet maar eens de moeite doen om naar de vorige verkiezingen te zoeken, en vooral naar wat de partijen toen allemaal hebben beloofd, en wat hun standpunten waren...

Dan moet je eens kijken wat er nog van die beloften en dure eden overblijft na een regeringsvorming.

De inwoners van dit land (en vele andere) kiezen voor een bepaald programma, een standpunt waarmee ze zich ongeveer kunnen identificeren, waarbij ze zich goed voelen. Dat is onder meer een deel van wat democratie zou moeten zijn: je krijgt als inwoner wat je zelf hebt gekozen.

Maar wat zien we nu ?
Er zijn zoveel partijen in dit land dat men nooit meer tot een eenvoudige meerderheid kan komen met één of hoogstens met twee partijen. Nee, we kunnen het aantal partijen haast niet meer tellen op de onze vingers, en als we er bij stellen dat iedere partij dan nog eens gesplitst is in een Franstalige en een Vlaamse vleugel, of zich profileert als nationalist (waarbij ze eigenlijk bedoelen dat ze af willen van hun nationaliteit), dan hebben we zelfs niet genoeg aan vingers en tenen...

Om daarmee tot een regeringsvorming te komen, moeten ze met heel wat meer dan 2 partijen ( x 2  omwille van het taalevenwicht) een regering vormen.
Het is dan ook volkomen logisch dat men dan eerst en vooral een gemene deler moet vinden van al die partijbeloftes, zodat iedere partij er zich in kan terugvinden...of... gewoon alle beloften vergeten, en een heel nieuw compromis maken om tot een vergelijk te komen tussen al die partijen die een regering willen vormen.

Waar uw en mijn democratische inbreng dan nog terug te vinden is, mag Joost weten, en Joost mag dan nog lid zijn van een partij, zelfs dan weet hij het niet meer... Want die gewone leden en zelfs de kleine garnalen in het bestuur van een partij hebben dan de orders van bovenuit te volgen. Ik overdrijf niet, de grote manitous (ook oude krokodillen genoemd), die maken het dictaat op, en iedereen moet knikken. Op bevel. (Zelfs op gemeentelijk vlak gaat men zo te werk. De coalitie moet immers bijeen blijven en dan moeten daarvoor maar de nodige offers gebracht worden)

In dit duistere geknoei maakt men dan niet alleen een gemeenschappelijk plan op, men benoemt er ook nog eens ministers en staatssecretarissen... (Heel veel, want we hebben legio regeringen in ons landje).
Ook dat heeft niets te zien met bekwaamheid of interesse, het heeft vooral te zien met een verdeling tussen de betrokken partijen, en binnen die partijen met de betrokken fracties en een verdeling over het betrokken landsgebied...

Zo kan de ene keer Jantje minister worden van wegenbouw, en dan volgende keer van onderwijs.

Dat er nu en dan toch nog iets gebeurd wat enigszins normaal lijkt of te verwachten is, ligt dan ook niet aan de minister in casu, maar aan zijn of haar kabinet (vooral partijgebonden, en volgens de strikte orders een beleid uitbouwen ? Ja daar zitten bekwame mensen, maar ze moeten heet strikt binnen de lijntjes kleuren die getekend werden door de krokodillen...

Nu en dan verliest dan zo'n minister het Noorden... Geen wonder eigenlijk als je voortdurend moet manoevreren tussen je eigen zichzelf, de partijlijn, en de manier waar je kabinet dit heeft vorm gegeven, en dit dan onderworpen is aan de goedkeuring van de krokodillen...

Ach Joke, op die manier heb ik compassie met je, maar niemand heeft je verplicht om in te treden in dit door en door rotte systeem.

Is er nog een oplossing ?
Laat ons eens teruggaan naar de basis van de democratie, in het oude Athene, waar de vrije mannen konden kiezen... Daar waren maar twee partijen en de winnaar regeerde. En als het echt niet meer ging, dan werd er een dictator aangesteld voor een bepaalde periode.

We stemmen (gelukkig) niet alleen meer met de vrije mannelijke opperklasse, maar met iedereen, mannen, vrouwen van alle klassen.
En zeg nu niet dat dit Atheens model niet meer kan, het is nog nooit zo mogelijk geweest als nu. Iedereen met een GSM, smartphone, tablet, of andere computer, zou binnen een zeer korte periode zijn stem rechtstreeks kunnen uitbrengen.
Maar ja, dat zou dan echt democratisch zijn...
... zouden de huidige bewindvoerders dat wel willen???

djudedju





Geen opmerkingen: