zondag, februari 10, 2019

Camelia

Hier in mijn voortuin staan enkele camelia's.
Een ervan moet ik voortdurend bijsnoeien, en die bloeit ook zeer vroeg en zeer lang. Niet dat de bloemen zoveel langer meegaan, maar er staan enorm veel bloemen op, en die bloeien niet allemaal op hetzelfde ogenblik. Ik heb camelia's die op een gegeven moment een groot bouquet zijn, maar deze niet, daar staan voortdurend, een hele tijd aan een stuk door bloemen op.
Al heel vroeg.
Al verschrikkelijk vroeg.
In januari bloeide hij al met enkele bloemen.
Nu staan er, ondanks de vorst die we tussendoor kregen, al met heel wat meer bloemen te pronken.
Van alles wat ik van hier uit zie, geeft hij me de eerste bloemen, de kreet van de geboorte van de lente.
Heerlijk.

Het is een enkelbloemige, een witte kroon bloemblaadjes, rond een geel hart vol stuifmeeldraden.

Ik vind dit passend, de eersteling van de bloemen mag geen ingewikkeld ding zijn, eenvoud siert.

De wolkenzwangere hemel is grauwgrijs, waardoor de groene bladeren haast zwart tonen, en zo die nederige witte bloemen doen schitteren.

Ik vind dit symbolisch !
Je hoeft echt geen adonis of een ster van het witte doek te zijn, geen elegante gestalte op de rode loper... Nee, een gewone mens die glimlacht schittert veel meer dan die vedetten met hun Pepsodentlach.

Ik hou ook niet van de helden die we zien op het witte doek en ander slagvelden, geef mij maar de echte held, die werkt voor zijn gezin, en probeert een echte vader of echte moeder te zijn. Proberen, want het volmaakte bestaat niet.
Ook niet voor een moeder, ook niet voor een vader.
Dat wordt je pas op de tekst van je doodsprentje.
Jammer, want je benaderde het echt wel, en je deed echt wel je best.

Ik ben nu zo oud, en God weet hoe vaak ik nu nog denk aan pa en aan ma... Ze zijn er lang niet meer, maar ze vormen nu nog steeds de rode draad in mijn leven.

Ik hoop dat wij voor onze kinderen ook ergens een beetje zijn van hun wortels, hun houvast.

Dan is het leven geslaagd.
Ondanks alles wat we fout deden.
We zijn immers maar mensen, geen helden van het witte doek.

Geen geurende felgekleurde roos, nee, een simpele eenvoudige witte bloem in een grauwe wereld.

Geen opmerkingen: