Image by evstra via Flickrde bloemen grijs
de dorpel van mijn huis is grijs
dat zachtjes mee naar binnen komt
de lucht smaakt zelfs grijs...
Kortom: mijn oprit is gemaakt ! Maar daar de straat bij ons lichtjes buigt, heeft men tientallen klinkers moeten op maat "schijven" of zagen met een diamantschijf werkend met een lawaaierige benzinemotor. En dat stuift !
Het lijkt wel of heel de wereld voor mijn deur bedekt is met een dun laagje steenstof, en al waren deuren en ramen hermetisch gesloten, toch rook je die enigszins verbrande geur tot binnen. Maar ondanks al die onregelmatige vormen hebben ze het proper gedaan. Ik heb ze nu en dan een pint gegeven, en dan doen ze wel eens iets uit hun gedacht... Wie zal mij wegenwerkers leren kennen?
Nu mag ik nog drie, vier dagen niet met een auto op mijn oprit komen. Je bent gewaarschuwd, je bent wel welkom, maar je moet je maar ergens anders parkeren !
Ik denk dat ze vandaag alleen nog komen voor de opkuis, en om zand te strooien, zand die dan de kleine voegen tussen de klinkers moet dichten. Ik zie nu bijna dagelijks buren die met een hoopje zand voor hun borstel heen en weer lopen op hun oprit en voetpad, om de voegen te dichten. Heel de wijk zit vol dichters.
Dat ik mijn auto nog steeds niet binnen kan zetten, kan mij niet echt deren. Ik kan voorlopig toch niet binnen in mijn garage. Dat is nog steeds het gevolg van de schilders-behangers. En van Anny. En van mij met mijn verzamelwoede. Op de grond in mijn garage liggen nu vele tientallen wandelstokken en wapenstokken. Wan veel wandelstokken zien er alleen maar wandelstok uit, maar zijn in werkelijkheid wapenstokken. Als je de knop van dergelijke stokken losmaakt (er zijn diverse systemen), dan trek je uit de stok plots een sabel te voorschijn. Er zijn ook leukere stokken bij, ook wandelstokken waarmee je alles kunt behalve wandelen. Als je daarvan de knop losmaakt, dan zit er binnen in de stok een lang smal flesje met een sposel op... Zo kun je - ongezien en ongeweten- een deugdelijke dreupel cognac of Oude klaren meenemen...Voor koude dagen. En voor de tandpijn die nog komen moet.
Maar wat de verzameling mooi maakt, dat zijn niet die verborgen dingen, nee, dat zijn de stokken die soms heel mooi uitgesneden zijn, en vooral de knoppen, die soms echte kunstwerken zijn. Er zijn er bij, die zo mooi en zo realistisch zijn, dat ze niet bruikbaar zijn, want geef toe, leunen op een paar spitse hondenoren die recht omhoog priemen, dat is niet echt handig.
Voor die verzameling ben ik nu een rekje aan het maken. En natuurlijk maak ik het mezelf moeilijk, want ik ben bezig om de latten te versieren met pyrografie... Ik teken eerst met potlood heel de lat vol met bloemen, en brand dan die bloemen in het witte hout. Mooi is het wel, maar je werkt er lang aan ! Nu ja, dan zal het ook niet zo maar een rekje zijn, maar een mooi iets. Naargelang het aanbod voor de expo ter gelegenheid van Mater kermis, kan ik eventueel dan ook het rekje met de wandelstokken exposeren...
Ewoud zit hier. Niet dat het al verlof is, maar er is geen les meer, en de kinderen zitten dan thuis. Thuis, dat is dan te lezen als bij ons. Dus... vandaag gaan we vissen, mijn kleinzoon en ik, bij pepee in Wannegem.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten