plensregen

Toen ik deze morgen het rolluik omhoog trok, en nog voor mijn turnsessie de wereld wou aanschouwen, zag ik een donkere wereld, die blonk in het vale licht van de lantaarnpaal. Ik zag niet veel, maar wat ik zag was precies in facetten verdeeld: de ruit was beregend en de dikke druppels en de stroompjes water vervormden het hele beeld. Nu ja, beeld... Veel beeld was er niet, 't was donker. Wel mooi zijn de straatlichten in zo'n weer ! In plaats van een schriel lampje ergens ver weg, zijn het nu sterren die voortdurend veranderen van vorm. Een rijdende auto, waarvan je alleen de lichten ziet, tovert ook al sterren die over het beeld schieten als een soort exotische komeet...

Nu is het al "licht"... Nu ja, grijs, wat gelig, en regen, regen, regen....

Heel wat bomen zijn ondertussen al kaal, en ik sta vol verwondering te kijken naar dit natuurverschijnsel. Een eindje verder staat een partij populieren in de lucht te priemen. Bijna allemaal zijn ze volledig kaal, maar een paar hebben zowat nog al hun bladeren??? Ze staan daar bijeen te staan, in dezelfde grond, in het zelfde klimaat, dezelfde wind... Waarom hebben die enkele nog al hun bladeren en zijn alle andere kaal ? Gek.

Maar misschien ben ik wel gek dat ik mij over dergelijke feiten zit te verwonderen. Maar voor mij is heel de natuur één groot wonder. Onlangs las ik dat men ontdekt heeft dat het wortelstelsel van een boom niet alleen bepaalde gelijkenissen vertoont met de werking van de hersenen, voor een groot gedeelte zouden ze ook echt werken als hersenen... Steeds meer ontdekt men dat planten niet zo maar staan te staan, ze zijn blijkbaar ook voorzien van een zeker "verstand". Ze reageren op zaken, ze "praten" tegen elkaar, ze bewegen op basis van bepaalde oorzaken (weliswaar traag, maar toch !à  Een wortel van een boom merkt een soort gift in de bodem. De wortel sluit zich af, maar geeft ook seinen aan de andere wortels, niet alleen van de eigen plant, maar ook naar de planten van dezelfde soort rond zich. (Planten lijken wel wat racistisch ! - Of misschien praten ze gewoon een andere taal, en begrijpen ze elkaar niet)

Hoe meer men weet van de planten, hoe meer we een zeker bewustzijn ontdekken !

Ik stel me vragen over het vegetarisme... Veganisten en vegetariërs vermijden het te eten van voedsel die ven dieren afkomstig is. In het Jaïnisme, een soort veganistische godsdienst, heeft men een extreme eerbied voor het "leven". Men kijkt zelfs goed waar men de voet neerzet, om toch geen miertje of klein beestje kwaad te doen... Nu men steeds meer bewustzijn vindt bij planten, lijkt me de plant ook te behoren tot "het" leven, het bewuste leven... Als we dat idee doordenken, wat moeten, wat mogen we dan nog eten, als we een extreme eerbied hebben voor het (bewuste) leven?

(Gandhi was Hindoïst, maar heel sterk beïnvloed door het Jaïnisme. Hij was opgegroeid in een dorp vol Jaïsme.)

Ik, vanuit mijn westerse opvoeding, bekijk het gewoon anders... Zowat alle bewuste leven leeft ook van ander leven. Waarom zouden wij dat dan niet mogen en kunnen ?
Ik blijf er wel bij dat dit niet betekent dat we zo véél vlees moeten eten !
Ik pleit voor een voeding met veel afwisseling, en veel soorten vitamines en bouwstoffen. Wij, net zoals alle andere leven, maken deel uit van het geheel.
De plensregen spoelt de wereld en de lucht schoon van alle vervuilende stoffen. Met het water dringen voedingsstoffen (veelal opgebouwd uit deeltjes van "gestorven" leven!) de bodem in, en vormen de nieuwe voeding voor de planten in de komende lente en zomer...

Mocht dit niet zo zijn, dan zouden die voedseldeeltjes veel meer aan de oppervlakte blijven zitten, zouden de planten veel oppervlakkiger wortelen en minder bestand zijn tegen de wind en het water... Het hangt allemaal aan elkaar.
De grote cirkelgang van het leven.

Nee, niets gaat echt dood... Het wordt verteerd, uiteen gerafeld, en komt weer in het leven terecht.

Och, ik heb wel meer gekke gedachten... Heb je ook al verbaasd gekeken naar de gelijkenis die er is tussen een atoom en een zonnestelsel? Heb je ook al bekeken dat, als je de sterrenstelsel bekijkt, die ook weer datzelfde patroon van het wortelstelsel van een plant, van de signalen die je ziet als je de werking van de hersenen in beeld brengt ?

Dan dank ik... droom ik?... zijn we een heel klein onderdeeltje van een ontzaglijk levend universum ?
Zijn we op deze aardkloot nog kleiner dan een Higgs-deeltje ?
Wat is de "lijm" die atomen samenbrengt tot cellen? Wat is de lijm die cellen samenbrengt organismen? Wat is de lijm die organismen laat samenwerken tot een dier, .... een mens ?
En hoe kan men al die kleine onderdelen er toe brengen te denken...
te vertellen over dat grote wonder ?

djudejdu

ik voel me zo klein...

tot de volgende ?

Het wonder van de knie...

't Is niet te geloven, nu, anno 2013 hebben twee dokters een "onbekende" gewrichtsband in de menselijke knie "ontdekt".
(Onbekende tussen haakjes, want in achtienhonderd en een sjiek vonden ze diezelfde gewrichtsband ook al eens, maar ze waren dat vergeten...)

Nu weten ze waarom veel geslaagde operaties toch niet het verwachte resultaat gaven, ze hadden gewoon die gewrichtsband over het hoofd gezien. Als reden geeft men op, dat door de kijkoperaties, men eigenlijk niet het geheel ziet, maar alleen dat kleine gebied dat men aan het opereren is...
Met andere woorden, men keek niet verder dan zijn neus, of liever het gebruikte camera'tje lang was.

Men was zo zeker van zichzelf, dat niemand het ook nog maar de moeite achtte om de knie nog eens echt van dichtbij te bekijken. Men gaat Mars gaan bekijken, ja, maar de eigen knie ? Ho maar !
Ergens ergert mij dat.
Misschien ben ik wat overgevoelig aan kijkoperaties, en zeker aan deze aan de knie, want onze Koen is daardoor gestorven, maar overgevoelig of niet, het is echt niet normaal dat men nu pas een gewrichtsband vindt ! Dat men een miniem pietepeuterig microscopisch onderdeel over het oog zou hebben gezien, daar zou ik nog wat begrip voor hebben, maar een gewrichtsband is niet zo'n pietpeuterig item ! Bovendien is het een onderdeel van een gewricht, die men al miltioenen keren heeft opengelegd, uitentreure heeft bestudeerd, er heeft over gedoceerd, waarvan men de werking heeft uitgelegd en gedemonstreerd, waarvan op bijna ieder bureau van iedere dokter een plastic kleurig modelletje staat, want de knie is een teer en fragiel onderdeel, en de dokter is blij dat hij didactisch en aanschouwelijk materiaal bij zich heeft om u, slachtoffer, te kunnen uitleggen wat er u hapert... Niet dus, want niet alleen het voorbeeldje is onvolledig, ook de kennis is onvolledig.
En men opereert dus maar, zonder echt het probleem terdege te hebben onderzocht.

Het blijkt dat, als er aan dit pas ontdekte gewrichtsbandje iets hapert, de knie nog steeds kan doorslaan naar de verkeerde kant...

Ik heb een vraagje... Is er niemand die ooit van het kniegewricht een computersimulatie heeft gemaakt? Want mij lijkt dat men ook uit een degelijke simulatie had kunnen ontdekken dat ze een onderdeel over het hoofd zagen. ????

Dames en heren, lijders van een geopereerde maar niet herstelde knie, er is hoop ! Men heeft het verloren onderdeel terug gevonden.
djudedju

Heren wetenschappers, was ik van u geweest, en had ik die gewrichtsband (terug)gevonden, dan zou ik gepoogd hebben om mijn confraters en collegae in alle stilte te verwittigen, zou ik zeker geen poeha gemaakt hebben, want ik zou beschaamd zijn, beschaamd al die jaren naar buiten toe wijsheid te hebben gespuwd, die in feite dwaasheid was...
Maar blijkbaar hebt u, heren wetenschappers, geen greintje schaamtegevoel, dus, mocht u uw job verliezen, dan kunt u, met deze eigenschap nog terecht in de politiek. (Gek, het valt mij op dat daar al veel dokters zitten !!!)

Maar genoeg gelachen... Ik denk dat deze "ontdekking" misschien een goede zaak is! Misschien zullen de heren medische wetenschappers nu wakker schieten en beseffen dat de kans er steeds blijft dat zij en al hun voorgangers iets over het oog hebben gezien, dat moeilijkheden misschien we een heel andere oorzaak hebben dan ze nu denken.
Misschien beseffen ze nu plots dat het niet, nooit, voldoende is om voort te gaan op de studies van vroeger, maar dat men alles moet blijven bestuderen om het echt en volledig en in een volledige samenhang te leren begrijpen. Telkens weer, van nul vertrekken en zijn bevindingen vergelijken met de kennis van vroeger. Telkens weer, bij terugkerende onbegrijpelijke moeilijkheden, de studie herbeginnen, zoeken naar de verklaring en zo mogelijk de oplossing.

Ik weet dat dit niet de gemakkelijkste manier is, maar het is de enige goede manier.
De geneesheren van nu, doen mij dikwijls denken aan slechte leraars. Ik heb meer dan een leraar gehad, die ooit, aan het begin van zijn loopbaan, vol enthousiasme, en vol ijver een cursus had samengesteld, en na dertig jaar nog steeds diezelfde cursus doceerde, zonder ooit ook maar een aanpassing te doen naar de nieuw verworven kennis. (Ik heb gelukkig ook veel grandioze en uitstekende leraars gehad, die het enthousiasme van de eerste dag hadden behouden en dit uitstraalden naar de leerlingen.)

En deze wijsheid moet ook voor ons, in om het even welke rol wij staan in de maatschappij, een les zijn ! Wij zijn nooit afgestudeerd, wij moeten ons, ons leven lang bijscholen om volwaardig lid te zijn en te blijven van de maatschappij !
Amen

tot de volgende ?

De bewaarder van de schat...

Nederlands: Zwarte piet (Photo credit: Wikipedia)

Allee, het is zo ver... We hebben de bank vereerd met een bezoek, de oude voorzitster en de oude schatbewaarder zijn uit het bancaire bestand verwijderd, en Chantal is er als voorzitster en ik als schatbewaarder in gezet...
In de tijd van de computer houdt dat allemaal niets meer in, na elvendertig formulieren en zevenenzeventig handtekening is alles al in orde !
Nu ja, in orde, eigenlijk pas morgen, want de bank stuurt de gegevens 's nachts door naar Nationaal, dat is goedkoper.

En morgen zijn we er eigenlijk nog niet, want voor het krijgen van de bankkaarten moeten we nog wat langer wachten...

Moderne tijden... Ik herinner het me als de dag van gisteren: "Nu de computer er is, treden we binnen in een wereld zonder papier !"
Ik heb nog nooit zoveel papier gezien  !
Een computer is zeker niet de beste vriend van de bossen !

Ik moet nog een ordner en een kasboek aanschaffen om alles bij te houden. Ach, wat heb ik weer over mijn hoofd getrokken. Ik die dacht eindelijk de papieren wereld achter me te kunnen laten, zit er weer midden in.

De voornaamste taak van een schatbewaarder, van een goede schatbewaarder, is op zijn geld zitten, zodat er niemand aan kan, en er niets verdwijnt... Maar in de praktijk zit je als vereniging voortdurend met kosten van dit en kosten van dat... en gelukkig ook nu en dan wat inkomsten...
Ach ja, het is niet nieuw voor mij, dus zal het wel loslopen, en zoveel werk is er echt niet aan.

Ik heb mijn bestelling al gedaan om, zoals een goede bewaarder van de schat, mijn slagtanden al besteld (mijn oude zijn versleten), naast me heb ik een fles benzine en een aansteker, zodat ik in geval van nood ook nog vuur kan spuwen...Zoals de draak in de sprookjes...

En ondertussen zit ik al weer te piekeren wat ik als Sinterklaas weer ga moeten vertellen:
a) aan de kinderen in de academie
b) aan de oudere kinderen in de academie
c) aan de heel oude kinderen in Okra...
In ieder geval een en ander over Zwarte Piet... Maar dat kan en mag niet bij de kleintjes...
En zo is een mens altijd maar bezig,
voel ik me onmisbaar en gelukkig
kan ik klagen dat het drukdrukdruk is... Wat wil een mens meer ?

Ik ben nu al 5 dagen mijn antibiotica aan het slikken voor mijn sinussen, maar ik merk nog geen verschil. Mijn neus zit nog steeds versdobt... en ik zit te snotteren. Nu rap gaan middagmalen, en dan kom ik terug...

... om uiteindelijk ook dit blogje de wereld in te kunnen sturen... Het zoveelste in een eindeloze rij. Hoeveel bladzijden zou ik al bijeen hebben gepend ? Ik moet dat wel ergens kunnen zien. Maar het zijn er alvast heel veel.

En als je terug gaat naar oudere blogs, dan zou je zien dat de stijl ook al heel wat veranderd is. Eigenlijk is zo'n blog op zich al een soort tijdsdocument, die iets zegt over de levenswijze en de gebruikte taal in onze jaren. Wie weet, mocht deze blog ergens blijven rondhangen op dat grote wereldwijde internet, zal er ooit een of andere student misschien hieruit gaan putten om iets zinnigs te kunnen schrijven over onze tijd...

Meer waarschijnlijk is het dat, nadat ik enkele jaren niet meer verschijn op dit medium, Google heel dat bestand zal wissen, om plaats te maken voor nieuwe, anderen...
Net zoals we dat zelf ook zullen doen...
Maar ik ben niet gehaast...

tot de volgende ?

bezige bij

Film poster for Imagine: John Lennon - Copyright 1988, Warner Bros. (Photo credit: Wikipedia)

Straks moet ik naar een vergadering van het dagelijks bestuur Ziekenzorg, om mijn nieuwe functie als schatbewaarder op te nemen... 't Is tegen mijn gedacht, maar er is geen andere kandidaat... En je kunt een dergelijk bloeiend stukje beweging, gemeenschap, vereniging (allemaal prachtige woorden) toch niet laten kapot gaan hé?
Morgen moeten we dan naar de bank om alles over te schrijven op die manier dat de nieuwe voorzitster en ik volmacht hebben...

Ik ga moeten leren werken met dat systeem om in de bak onpersoonlijk geld te gaan beuren, iets wat ik nog nooit heb gedaan... 't Zal wel niet moeilijk zijn, maar ik haal mijn geld af in de winkels waar ik mijn aankopen doe, zo heb ik geen kosten. Ik vind het eigenlijk nogal straf dat we in een bank voortdurend kosten moeten betalen terwijl zij met ons geld grof geld verdienen... Maar ja, doet dat als privé persoon en je vliegt in de bak, doe dat als bank en je krijgt staatssteun en desnoods financiële hulp en staatswaarborg...

Ach, dat is reeds duizenden keren gezegd door duizenden mensen, maar er verandert niets.
Te contrarie, als we straks de NVA aan het bewind, of mede aan het bewind krijgen, dan zal de macht van het kapitaal nog bevorderd worden, en zullen de werklozen en zieken helemaal in het verdomhoekje terecht komen... Ziekenzorg zal er wellicht nog meer nodig zijn !

Al zit ik er eerlijk over na te denken om, mocht het zo ver komen,  naar Wallonië te verhuizen. Ik meen dit meer dan ik het zeg. Helemaal gelukkig zou ik daar niet mee zijn, want ik ben een Vlaming, maar niet op die manier. Ik ben veel meer dan dat Vlaming een sociaal mens, en als men van ons land een asociaal geheel zou maken, of een land waar sociaal alleen mag voor welbepaalde soorten van mensen, dan bedank ik daarvoor.

Ik ben ook maar een mens, en uiteraard zal ook ik de ene mens sympathieker vinden dan de andere, maar ik kan het me niet indenken dat ik hele groepen om etnische of maatschappelijke reden  zou moeten gaan uitsluiten. Mijn gebuur heeft Waalse familie, ik heb Waalse vrienden, ik heb geen haat of zelfs geen hekel aan Moslims of andere soorten van mensen of groepen van mensen. Ik kan me ook ergeren aan extremisten, maar ik weet dat ik dat niet kan (en niet wil) oplossen met daar een ander extremisme tegenover te plaatsen.

Het is absurd mensen te gaan haten omdat ze een of andere bepaalde nationaliteit hebben, of een of ander geloof hebben, maar ik ben uiteraard niet akkoord met hun extremisme ook. Maar hoe kun je dat extremisme denken te breken met daar een ander extremisme tegenover te plaatsen? Als je een klein beetje redeneert, dan weet je dat dit nooit tot een oplossing kan leiden. Je kunt tijdelijk wel komen tot overheersing van de ene groep door de andere, maar er zal steeds verzet blijven bestaan en zelfs blijven groeien. Je kunt haat alleen vernietigen met er liefde tegenover te zetten. Dit is niet makkelijk, maar een andere oplossing is er niet. Dit wil niet zeggen dat je zo maar alles moet aanvaarden, dat je alles moet inwilligen, maar je mag en kunt dit niet doen met repressie, want anders zaai je verzet en weerstand en haat.

Ach ik ben misschien een dromer... maar heb jij een andere oplossing ?
Neem me niet kwalijk, maar het liedje Imagine van John Lennon lijkt mij een gepast lijflied voor de vreedzame mens. Van mij mogen er zelfs gerust nog religies zijn, als die op zich maar de anderen aanvaarden in hun eigenheid en hun denken.
Er mag een regering zijn, als die er is voor de bevolking en niet voor de machthebbers...
Imagine
Verbeeld je

... en tedju, ik heb heel wat verbeelding nodig om dat te verwachten van politici en religies..
tot de volgende ?

Nertsenslachterij...

Ik heb in de herhaling van het nieuws gekeken naar de betoging tegen de nertsenkwekerij  naar Misjelleke, die, fel vermagerd, sprak over de beestjes die hun eigen pootjes en staarten afbeten uit frustratie...

En ik heb me zitten afvragen waarom die nertsen een mens meer aanspreken dan een kip of een koe uit de vetmesterij???

Ik denk dat het net komt door dat mooie velletje, en het feit dat het er zo'n lieve beestjes uitzien. Wat ze niet zijn, want in feite zijn het roofdieren. Of ze hun eigen staarten afbijten of hun eigen pootjes, dat geloof ik niet, ik denk dat ze dat, als ze dat al doen, ze dat bij elkaar doen, niet bij zichzelf. We kunnen dat ook zien bij de varkens als die te dicht bijeen moeten leven. Dat is een van de redenen waarom de slagtanden bij varkens verwijderd worden...

En hoe ik het ook bekijk, blijft dan alleen maar dat we de nertsen kweken voor het velletje, voor het bont, en al de rest om op te vreten. Voor het dier maakt dat wellicht geen enkel verschil uit. En na al de schandalen uit de vleessector, zou het me geen zier verwonderen dat we die nertsen ook ergens in een of andere worst zouden tegenkomen.

Van de koe gebruiken we de huid ook, om leer te maken, en of we nu de haren er aan laten, of ze net verwijderen, ik zie niet zo veel verschil.

Waar ik wel van wakker lig, dat is van de manier waarop we tegenwoordig onze dieren op een industriële manier kweken. En daaraan gekoppeld: hoeveel vlees we eigenlijk eten. Ik weet het, ik moet niet niet altijd terugkijken naar de tijd van vroeger, maar toen hadden wij niet al dat vlees. Vlees was bijna een luxe-product ! Je moet bedenken dat we vroeger een halve snede hesp kregen, voor zoveel boterhammen als je wilde... Nu leg je op iedere boterham een zo'n halve snede. En het varken zal het geweten hebben. Toen liepen de varkens in de wei, graafden putten om zich in de modder te wentelen, en nu en dan pikte de boer er eentje of enkele uit om vet te mesten. Dat gebeurde toen in een donker hok. Heel weinig licht, wellicht in het idee dat het varken dan rustiger was en rapper vet was. Men kweekte toen ook echt vet ! Nu zijn de varkens schrale magere dieren in vergelijking met het varken toen... Smout op de boterham was goedkoper dan boter. Ons moeder deed in het smout naast het zout ook een beetje muskaatnoot, wat een heerlijk lekkere smaak gaf. Nu mag dat vet allemaal niet meer, de cholesterol weet je wel. Maar zou die cholesterol niet veeleer komen van het té veel vlees en kaas eten?

Maar terug naar de nertsen...
Ik heb het niet zo op bont, we hebben het niet nodig, en de winkels die het verkopen zijn zo beestig duur dat men het bont van een warmhouder verheven heeft naar een luxe.
Wie dat wil en kan kopen, heeft dus duidelijk ook geld genoeg. Dus zou men de nertsen ook kunnen kweken op een manier die diervriendelijker is, op wat grotere ruimte.
Ik vind het al erg dat een kip maar enkele weken leven meer rest, laat ons dan die enkele weken geven op een manier dat het beest er zich goed bij voelt, en dat hoort zo met alle dieren, dus ook met de nerts.
Dat het beestje dan nog duurder wordt, dat raakt me niet, want ik heb die soort van luxe helemaal niet nodig. En wie daar toch behoefte aan heeft, die heeft blijkbaar ook het geld.

Als ik zou betogen tegen die nertsenkwekerij, dan zou ik veeleer betogen voor een goede behandeling voor die dieren, voor de tijd dat we ze leven laten...
En misschien...
Misschien moesten we met zijn allen maar eens wat diervriendelijker worden, en wat minder vlees eten, wat minder dierenvellen gebruiken... ?

tot de volgende ?

snufsnuf

Voilà, de uitslag van het medisch onderzoek van mijn sinussen is bekend...
Gisterenavond belde ik de huisarts op, en ik mocht onmiddellijk tot bij hem gaan... Het is duidelijk: chronische sinusitis. Meteen een kuur van zware antibiotica .. "Haast je wat, dan is de apotheek nog wel open..." Ik had geluk, want eigenlijk was het al een paar minuten over zevenen, maar Bart, de apotheker was er nog, en kon mij meteen de antibiotica meegeven.
Ik denk dat ik ondertussen een serieus aandeel heb in zijn winkelinrichting, ik heb er al genoeg gekocht om aandeelhouder te worden.

Vanmorgen na het eten mijn eerste dikke pil geslikt (het zijn joekels!), en ik moet zeggen het plakt aan de ribben ! Ik voel me niet als anders.
Eigenlijk is het toeval dat ik die chronische sinusitis ontdek... Dank zij het beginnen met die neusspoelingen, kwam die ontsteking aan het licht: in plaats van meer en ruimer adem te hebben, produceerde ik steeds meer snot. Ik dacht: volhouden, dan zal het wel eens allemaal er uit zijn, maar niets van... Het bleef en blijft maar komen.
Pijn heb ik niet, ik heb je al gezegd, blijkbaar heb ik een en ander die niet functioneerd inzake pijnervaring...

Nu zit ik dus tien dagen aan de antibiotica... Tien dagen geen yoghurt als ontbijt. Want yoghurt werkt die dingen tegen. Na de kuur moet ik dan wel weer yoghurt drinken, om de darmflora weer te herstellen. Na hem eerst naar de kl... te hebben geholpen. Logica zit er niet echt in. Het doet me denken aan chemo bij kanker, daar willen ze de slechte, de woekerende cellen kapot maken, en dus schieten ze maar alle cellen uren in de omtrek kapot, dan zullen die slechte er hopelijk wel bij zijn.

Ik kan het niet helpen, ik ben de geneeskunde heel dankbaar, maar soms denk ik: er moet toch een beter systeem zijn? Effectiever en meer doelgericht ?

Dat richten op doel, dat doet me denken aan die drones... Ik heb een film bekeken (link via facebook) over die drones... Ergens wordt zelfs oorlog steeds meer elitair. Als je geld genoeg hebt, dan kun je zelfs oorlog gaan voeren vanuit je luie zetel  !!!
Je kruipt achter je computer, bestuurt je vliegtuigje op je scherm, je ziet daar beneden, rechtsboven op je scherm, een manneke lopen in het wit, je richt je vliegtuigje er op, duwt op enter en knal boem, wit manneke kaputt...

Als nadien blijkt dat het een onschuldige herdersjongen was van een jaar of 15, dan is dat toch wel jammer zeker ???? Maar ja, je kunt geen omelet maken zonder eieren te breken...
Alleen, het is geen ei... Het is een mens, aan het begin van zijn leven, die misschien al een oogje had op een mooi meisje uit het dorp, die droomde van een mooi gezinnetje..

Denk niet dat dit een ver van mijn bed show is, ook boven ons hoofd vliegen tegenwoordig drones... Ze zijn weliswaar (hopelijk !!!) niet bewapend met raketten, maar ze filmen ons, waar we ook zijn, wat we ook doen... Ze brengen onze lochting in kaart en stellen vast dat jij, oh snoodaard  een duivenkot aan het zetten bent, zonder aanvraag bij stedenbouw...
djudedju
Ze schieten ons niet dood, maar raken ons wel !
En ik behoor al tot die massa van mensen die alleen maar kost aan de maatschappij, die alleen maar vegeteert, en de maatschappij niet ten dienste is. Gelukkig spreek ik de juiste taal om hier te wonen, anders moest ik of me integreren of verhuizen... En dat vegeteren... Daar doen ze wellicht ook iets aan. Wie niet rendeert moet er uit... Of heb je de blijde boodschap van NVA niet gehoord... of... niet begrepen...
djudedju (Zou deze Franse vloek wel kunnen ?)

tot de volgende ?

Klakaors

Ik kan wellicht net zo goed schrijven: klakkaarts, klackaerts of ga zo maar door...
Ik schrijf het zoals wij het in West Vlaanderen (Oostende) uit spreken, in die andere taal, het West Vlaams: Klakoars, waarbij de oa een soort klank tussen beide in moet voorstellen. En met een k, want je splitst het woord in onze moerstaal kla - koars

Er bestaat ook een Nederlands woord voor: verloren brood, en ik hoorde ooit al eens het veel leukere en veel juistere: gewonnen brood... Want het echte gewonnen brood, was een manier om oudbakken brood te revalideren, en er iets lekkers van te maken.
Je klutst enkele eieren, met een scheut melk, een beetje suiker en een snuifje zout, en weekt daar dan het brood in. Ondertussen zet je een pan op het vuur, en daar bak je dan de doorweekte boterham in... Je eet die warm op, kwistig bestrooid met bruine suiker... Lekker !

                                (Wij doen daar géén speculaas bij, het is al lekker genoeg !!!)
Hoe ik daar nu over begin te bloggen? Kijk, zondag door ik weet niet wat, dacht ik plots op klakoars, en meteen kreeg ik goesting... Zondagavond kon niet, want dan lag het avondmaal al lang klaar in de frigo, maandag was er het feest van 30 jaar Ziekenzorg, dinsdag moest er iets dringend op gegeten worden, want de vervaldatum dreigde, dus heb ik gisterenavond - eindelijk - klakoars gegeten... En 't heeft gesmaakt !

't Was wellicht al meer dan een jaar geleden dat we dat nog eens gegeten hadden. Gewoon niet op gedacht... We hebben tegenwoordig (in het Maters segenwoordig) zoveel keus, dat we de oude lekkere dingen, die in geen winkel te vinden zijn, wel eens vergeten... Anny heeft het met evenveel smaak gegeten, en alle twee waren we van oordeel dat dit wel eens meer mocht... Ik voorspel dan ook, dat we nu een periode regelmatig eens zullen genieten van klakoars, tot we het weer stilletjes voor een hele tijd zullen vergeten, om dan veel later weer eens er aan te denken, goesting te krijgen en weer aan het eten slaan van de heerlijke ouderwetse klakoars...

Eigenlijk leven we weelderig, dat we het gewone eten voor een hele tijd kunnen vergeten...
Ik ga het anders zeggen: In Auchan vinden we - in wat dan de Frans Haute Cuisine heet - een heleboel van die oude lekkernijen terug, en dan brengen we van uit La Douce France de Vlaamse kost van toen terug mee naar huis...
Want hier vinden we ze niet meer, hier is de mode veranderd, en moeten we zo nodig allerlei liflafjes vreten. Worsten met het bakkes van Piet Piraat of kabouter Plop in kleurtjes in het vlees ingespoten... Heel lekkere kleurstoffen voor de kleuter.
We moeten nu zo nodig ons vlees zo flinterdun snijden, dat we niet meer mogen zuchten of het hangt in het haar van onze overbuur.
Nu moet alles bereid zijn en gekruid, en gezouten en vol vet...
Wij kopen een stuk hesp, en maken dan zelf onze vleessalade, met lekkere zelfgemaakte mayonaise, van lekkere verse eieren, met wat kappertjes, wat zure uitjes en augurkjes er in fijngesneden, en dat smaakt nog naar vlees... is dus ouderwets.

Nu en dan krijgen we immers nostalgische honger... Honger naar de gewone dingen van toen.
Dingen die dateren uit een tijd dat er nog niet al die soorten toespijs op je lagen te wachten bij de beenhouwer...
Dingen die voor een stuk dateren uit de tijd dat we het wel met minder moesten doen, omdat we het niet hadden...
Ik droom wel eens van die aardappeltjes, restjes van 's middags, die ons moeder bakte op de plaat van de kachel, op een beetje zout. Dat drooggebakken korstje met die smaak van zout was heerlijk !
Ik weet zeker dat, als straks mijn zus dit leest, ze ook weer goesting krijgt in die patatjes...

Nee, het was toen niet beter !
Maar moeten we zo nodig ook het lekkere van in die tijd over boord gooien?
Nee toch !

tot de volgende ?

zero, zero, zero, zero, zero, zero, snick !

Flag of Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Heb je het ook gezien op TV ? Van Snick heeft geen cocaïne genomen, de hoeveelheid die ze in zich had, is zo klein dat het kan gekomen zijn door in een bar naast iemand te staan die cocaïne rookte...
Ik geloof dat.
Ik ben getraind in geloven.
Ik leef in het land met de meeste ministers per hoofd van de bevolking.
Dus moeten wij héél véél geloven.
Wij zijn specialisten in het geloven.

Maar dat van die bar, en naast iemand staan die coke rookt ? Nee, dat geloof ik niet.
Dat ze onschuldig is? Dat kan.
Hier kan dat.
Hier, in ons landje.
En in China.
Want wij hebben hier duiven,
duiven die dope slikken. Dope duiven als het ware. Duiven vol Cocaïne.
En we verkopen die dope duiven dan aan China.
Daarom kun je ook in China schijnbaar coke hebben geslikt, alhoewel je eigenlijk gewoon op straat liep, net toen daar een Belgische duif voorbij vloog...
... en iets liet vallen...

djudedju

Wij zijn Belgen.
Wij geloven niet dat onze sportlui doping nemen. De Spanjaarden, ja, de Fransen ja, de Duitsers ja, de Amerikanen ja, de Russen ja...Kortom, iedereen maar niet de Belgen. We hebben die reflex al kunnen aankweken sinds Eddy M.. in Italië...
En ja, kijk nog eens, iets hoger: daar staat: wij zijn Belgen !
Want in de sport zijn het allemaal Belgen.
In een dancing kijken we wantrouwig naar een licht gebruinde evenmens, maar in het voetbal is dat héél zeker een Belg.
Belg zijn heeft niets te maken met taal !
Belg zijn heeft niets te maken met waar je geboren bent.
Belg zijn heeft niets te maken met welke nationaliteit je ouders hebben.
Belg zijn heeft te maken met hoe goed je tegen een bal kunt stampen, of kunt duwen op de pedalen, of hoe ver je kunt springen, kortom: met sport.

Voor een vreemdeling moet het héél verwarrend overkomen ! Men moet wel de indruk krijgen dat wij hier, de echte inboorlingen, de Belgen van geboorte, allemaal sportlui tot en met zijn... Maar het is eigenlijk net omgekeerd !
Omdat wij het zelf niet hebben, doen wij zo ons best het te adopteren.

Ach, een Syriër ! En waarom komde gij naar hier manneke ? Ach, ze willen je doodschieten? Tsstsstssst... tommetoch. Tja, er komen er hier zo veel die dat zeggen... Jajajaja...zucht.  Kunt ge voetballen? JJAAAHHH ? Dan moogt ge blijven....

djudedju

tot de volgende ?

hospitaal

Vanmorgen moest ik naar het hospitaal, ik moest een scan laten maken van mijn sinussen... Beetje vroeg vertrokken, want tegenwoordig heb je ook al in Oudenaarde regelmatig opstoppingen... Maar natuurlijk, als je dan vroeg vertrekt, dan is er net geen file... Toen ik dat zag, viel mijne euro... 't Is schoolvakantie, dus zijn er sowieso veel minder auto's op de baan !

Dat maakte dat ik véél te vroeg was in het hospitaal, maar ja, dat is misschien best, want als je de ingang vindt (tijdens de bouwwerken), dan stel je tot je verbijstering vast dat het onthaal aangeduid wordt met een pijl naar rechts én een naar links...

Gelukkig was daar een verpleegster, die de weg al wist... Oefening baart kunst ?

Van het onthaal naar de dienst waar je moet zijn voor een scan, en na enkele minuutjes, meer dan een halfuur voor het afgesproken uur, mocht ik al binnen. Ik moest mijn jas uitdoen, en mijn bril, en dan op de tafel gaan liggen... Verschrikkelijk ! Gisteren was het de viering van 30 jaar Ziekenzorg Mater- Welden, en ik heb duidelijk veel te veel gedaan, heel de nacht niet geslapen van de pijn, ondanks alle pijnstillers, en dan moet je op die strijkplank gaan liggen, moet je jezelf nog wat omhoog werken, zodat je hoofd netjes in een gleuf ligt. Ze schuiven je dat de scan in, stellen vast dat ik blijkbaar niet echt recht lag, en leggen je goed.... Een minuut later mocht ik al weer op staan... Maar dat lukte me niet zonder wat hulp. Heel voorzichtig, voetje voor voetje naar het kleedhokje om mijn jas en bril te halen, en ik mocht naar huis...

Tegen dat ik aan mijn auto was, ging het al weer een heel stuk beter... Maar ik heb nog steeds veel pijn.
Nu ja, ik heb het mezelf aangedaan hé... Toch erg dat een mens altijd moet rekening houden met die rug. djudedju.

Na het hospitaal vlug nog wat boodschappen gedaan, onder meer naar de apotheker. Daar ben je steeds een hele hoop geld kwijt !

En nu zit ik hier, te bloggen. Na de wind en de pletsende regen van gisteren, is de lucht zuiverder dan hij in lange tijd was. Ik ben er zeker van dat we het KBC-gebouw aan Flanders Expo weer goed kunnen zien, maar vermits ik te veel pijn had om te turnen, heb ik het niet gezien.

Zoals gezegd, gisteren was het dus de viering van 30 jaar ziekenzorg... Het feest was ondanks het weer een succes, iedereen tevreden, en zeker wat betreft de maaltijd !  We zijn de viering begonnen met een lekkere kop koffie met een reuzegroot stuk taart, na een heerlijk stukje gezang kregen we een lekkere aperitief, en nadien weer gezang en vooral heel wat meezingen ! Rond 17.30' uur konden we aanschuiven voor een lekker en uitgebreid koud buffet. Er was meer dan genoeg, zodat we deze middag nog maar eens, nu thuis, gaan leven van de restjes ! En wij niet alleen ! We hebben heel wat sla en groenten, en een soort koude pasta meegebracht, genoeg voor meer dan twee dagen de kippen voederen ! Die beesten gaan het nog nooit zo goed hebben gehad !

Maar ja... Een mens wil dan wat helpen... En Anny is ook voor een dergelijk feest de koffie-madam, en dus moesten wij daar al om 12.30' uur zijn, om de koffiemachines aan te steken. Tijdens het feest
is  Anny meer aan het afwassen geweest, dan dat ze kon genieten. Gelukkig hebben we heel wat helpers, want er is heel veel werk aan zo'n feest ! Het begint met alles klaar zetten, (daar moeten wij niet aan helpen), en het eindigt met het alles weer weg doen... Tafels, stoelen, tafelversieringen, het papier dat op de tafel ligt, en dan nog het proper opvegen van heel de zaal... Maar zoals gezegd, het is een geslaagd feest geworden ! Iedereen was dik tevreden van de namiddag en van het lekkere eten en drinken.

Om 19.30' uur zat ik al in bed, Anny keek nog wat naar Familie en kwam dan ook slapen. Maar zoals gezegd, slapen was er voor mij helaas niet bij...
Nu ja, tegen morgen is het hopelijk al weer veel beter, en is de pijn weer binnen de aanvaardbare grenzen...

tot de volgende  ?

storm

Opel Olympia 1 (Photo credit: Wikipedia)

Het waait verschrikkelijk hard, hier boven op de berg... In de wei naast mijn deur is de afsluiting stuk en één paaltje stuk, door een afgevallen dikke tak van die populieren die daar staan.
Wij hebben die buur al een paar keer er op gewezen dat die populieren ziek zijn, en nodig moeten opgeruimd worden, maar hij hoort niet aan die kant. Ik heb er wel wat schrik van, want mochten ze mijn kant uitvallen, dan denk ik dat ze tot op mijn huis vallen !

Ik heb Mario verwittigd van de schade aan zijn afsluiting, hopelijk gaat hij wat meer druk uitoefenen op de buur van de populieren...

Eigenlijk zijn we machteloos tegen de natuur... Water, wind, vuur... begin er maar iets tegen.
Wij zitten hier nog goed, als je de beelden en de berichten ziet en hoort, dan is het hier altijd nog iets minder erg dan bij de buren. Blijkbaar hebben wij hier heel zelden te maken met echte extremen in weer. Dus mogen we eigenlijk helemaal niet klagen. Als je die beelden ziet van Tyfoons, orkanen en dergelijke, dan is dat hier maar een briesje...
In een ver verleden heb ik op de mailboat gewerkt, en heb ik de gezamenlijke kracht van wind en water aan den lijve ondervonden. De mailboat is een betrekkelijk grote boot, en toch was bijna iedereen, ook van de bemanning, zeeziek als er een echte storm was, ik gelukkig niet. Blijkbaar heb ik echte zeebenen... Ik moet zeggen dat ik veel banger was van de mist dan van de wind, de storm. Als door erwtensoep moet varen, overal toeters en bellen hoort van onzichtbare schepen en boten, dan voelde ik me helemaal niet gerust.

Maar toch, als het nu hier stormt, dan zit of lig ik te luisteren of ik niets abnormaals hoor. Houden die nieuwe vorstpannen het ? Zou het kippenhok de storm doorstaan? Zouden er geen takken of iets afwaaien en op ons huis belanden. Heb je die plasticzak zien voorbijkomen? Ik heb nog geen enkele fietser gezien. Ik herinner me plots dat ik ooit, als kind, voor onze deur een man met fiets en al omver zag waaien... En vroeger, in de Opel Olympia, voelde je bij hevige windstoten, hoe je van links naar rechts zwaaide, en zag ik mijn vader trekken en wroeten aan het stuur...

En met de grote overstroming in februari 1953 (of was het 52 ?), stond ook Oostende onder water en aan de Opex (een wijk van Oostende) was er zelfs een dode. Dat was zo'n verschrikkelijk nieuws dat me heel wat van die details zijn bijgebleven, ook toen ontsnapten we nog aan het ergste, Nederland was véél erger getroffen, en in de krant keken we met verschrikking in de ogen naar de beelden van de ramp.

Heel het gezin ging kijken naar de overstroomde stad Oostende, ik niet, ik was weer eens ziek, en ik hoorde nadien de verslagen van mijn gezinsleden. Wind en water... Verschrikkelijke krachten.

Ooit was er een hevige stormwind na een heel natte periode, en toen we 's morgens op stonden na de stormachtige nacht, waren er in het Maria Hendrika Park voor onze deur, honderden bomen omgewaaid... Maanden nadien hoorden we nog de snerpende zagen...

In die tijd maakten die overstroming, die omgewaaide bomen me niet bang, het was sensationeel, ik zou bijna zeggen leuk om eens te zien... Nu, oud en grijs en iets wijzer, maakt de wind, en die grote afgevallen tak me al bang...

Gek. Schrik heeft duidelijk ook iets met besef te maken.
Ik vermoed dat, mocht ik als kind de overstroming aan den lijve hebben meegemaakt, ik dan wel al schrik zou hebben gehad... Maar nu keek ik van op veilige afstand toe, luisterde naar de radio, keek in de krant (Er was nog geen TV, noch bij ons, noch bij een of andere buur)...

Soms denk ik een beetje met weemoed aan de tijd dat gevaar nog iets van veraf was, iets uit de krant...

djudedju

tot de volgende ?

Winter(z)uur...

Vandaag heug tegen meug liggen luisteren naar de wind en de regen, terwijl naast me mijn vrouw genoot van het uurtje langer in bed... Om 5.30' uur zat ik al een boek te lezen op het toilet...
Om maar te zeggen, ik ben een morgenmens, ik hou er van redelijk vroeg op te staan, wakker te zijn, bezig te zijn... Mijn vrouw houdt er van lang te liggen slapen, of desnoods gewoon warm ingeduffeld in de dekens te blijven liggen.

Dat is geen twistpunt tussen ons, ik probeer gewoon niet te veel lawaai te maken, en haar niet te storen. Als ze dan toch wakker wordt, en ziet dat het licht aan is, dan hoor ik naast me een duidelijke zucht. Zij twist dus ook niet, maar laat wel horen dat ze eigenlijk veel liever een donkere kamer heeft, om in de cocon van haar dekens te liggen wachten tot zij kan verpoppen tot de mooie vlinder waar ik mee getrouwd ben...

Winteruur, ik krijg er het zuur van. Zeker de eerste dagen, tot ons lijf weer wat aangepast is aan dat nieuwe ritme.
En weten dat zelfs dat zomeruur eigenlijk geen natuurlijk ritme is... Eigenlijk zou het daglicht ons moeten dicteren, zouden wij in de zomer hele lange dagen moeten genieten van het licht, en zouden wij in de winter met zijn korte perioden van daglicht ergens in een bijna winterslaap moeten gaan leven. Wellicht deden onze voorouders dat, misschien zelfs een beetje noodgedwongen... Als je lang blijft liggen, zonder bewegen, zonder energie te verbruiken, dan moet je minder eten, en in de winter was er véél minder eten in voorraad...

Ik zou dus aan de ene kant geschikt zijn om in die oude tijden te leven, want ik bouw heel vlug een vetvoorraad op, zodat ik lang kan teren op mijn eigen vet, ik zou echter wellicht ook een slechte oermens zij, omdat ik niet kan blijven stil liggen, energie besparen.

Nu ja, ik leef nu, in deze gekke tijd, waarop bijna een volledig werelddeel beslist om de tijd anders te gaan beleven, met zijn allen, op bevel. Wat doet dit met je lijf ??? zie tekening hieronder !

Straks gaan we naar de tentoonstelling van kleinvee te Merelbeke. Aanvang 10 uur (eigenlijk 11 uur) daar gaan we wat rond sjokken tussen al die mooie dieren,  en dan rond 12 uur (13 uur!) naar huis rijden, waar ik uitgehongerd zal toekomen en nog moet wachten tot de spaghetti (vlug gereed) klaar is. Ondertussen misschien kijken naar het nieuws, maar dat is er pas om 13 uur (14)... Dus kom ik terecht op de zevende dag, en zie ik politici, en is mijn dag helemaal naar de k...

Ik haat dat winteruur;
ik krijg er het zuur van

tot de volgende ?

Wild

Town Hall of Oudenaarde, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren genoten van mals hertenvlees... Heel lekker ! Nu ja, alles was lekker, maar dat hertenvlees viel mij meest van al in de smaak.
Deze namiddag dus naar de receptie op het mooie stadhuis van Oudenaarde, luisteren naar lovende woorden en nadien gezellig wat keuvelen en een glaasje fruitsap nutten.
Morgen gaan we kijken naar de mooiste kippen, konijnen, duiven en aanverwanten op de tentoonstelling van Neerhof te Merelbeke...
En maandag hebben we het grote feest ter gelegenheid van dertig jaar Ziekenzorg Mater - Welden... wat werk, wat eten, wat keuvelen en steenstokkedood zijn na afloop.
Gelukkig is er geen academie, het is, zelfs voor oude studenten, schoolvakantie... djudedju.

Je ziet het, gepensioneerden hebben een druk leven... Best dat we nu en dan eens lekker kunnen eten, om weer nieuwe energie op te doen om verder te...leven en te genieten van dat leven.

Pijn of geen pijn, ik leef graag, en met volle teugen. Ik denk dat dit vooral een kwestie is van instelling. Ik zou het willen vergelijken met in de file staan... Je kunt je zitten opvreten van de zenuween, je kunt je zitten kwaad maken en ongelukkig zitten zijn... of... je kunt die tijd beschouwen als een pakketje rust op een onverwacht moment. Ik heb altijd behoord bij de mensen die zich niet opjagen in de file (je kunt er toch niets aan doen), en die het zagen als een onverwachte pauze.

Zo leef ik nu ook, ondanks de pijn, met volle teugen, en ik geniet van zowat alles wat ik doe, zelfs al is het zitten sudoku-en terwijl Anny weer naar Familie kijkt... De andere optie is zitten zagen, mekaar enerveren, en zeg nu zelf, wat heb je dààr aan ?

Oh ja, ik heb ook momenten waarop ik me wel opjaag... Waarop ik mezelf niet in handen heb... Bij mij is dat vooral als iets niet lukt. Ik ben iets aan het maken, en ik luk er niet in dat te maken zoals ik het wil, of ik krijg dat machine niet in een gestoken... (Ik koop dus héél zelden bij Ikea, ik krijg de seskes als ik helemaal op het eind vaststel dat ik in het begin de verkeerde vijzen heb gebruikt, en dat ik alles weer uit elkaar moet halen en herbeginnen....)

Je ziet, ik ben echt geen volmaakt persoon, verre van. Maar gewoonlijk jaag ik me dus niet op, in dingen waar heel velen zich wel in opjagen. Ik denk dat dit ook komt door het feit dat ik zo vaak ziek was in mijn jeugd... Ik heb heel veel thuis gezeten... En ik moest dus mezelf bezighouden. Ons moeder had echt geen tijd om heel de tijd met mij bezig te zijn. Ik heb dus, in mijn jeugd, geleerd tijd op te vullen, ook al was dat gewoon met zitten denken. Ik vermoed dat denken voor mij een andere invulling heeft dan voor de meeste mensen. Ik kan een hele tijd bezig zijn met het bedenken van verhalen. Ik geef mezelf bv de opdracht om eens een SF - avontuur te bedenken... (Ik doe dat gewoonlijk ook in bed, als methode om in te slapen en meteen echt in dromenland te zijn...)
Een voorbeeldje? Ik ga het hier heel kort stellen
De wereld beschikt over een briljant geleerde, die echter heel zwaar ziek is. men kan en wil eigenlijk die man, of liever zijn kennis niet missen. Dus gaat men op wanhopig op zoek naar een systeem waarbij men de hersenen van die man in werking kan houden voor quasi oneindig. Men bouwt een enorme computer, slaagt er in een systeem te ontwikkelen om de hersenen functioneel te houden, en verbind deze briljante hersenen met de grootste en snelste computer ooit...  Het werkt perfect, het lijkt wel of de geleerde eigenlijk pas nu tot volle ontwikkeling komt, nu hij niet alleen over zijn eigen genialiteit beschikt, maar ook over de enorme rekenkracht van de computer... En dan bedacht ik twee scenario's...
1) De geleerde neemt alles in handen, heerst door zijn kennis over het universum (Meneer, mag ik een vraag stellen? Ja. Is er een God ? Nu wel !)
2) De geleerde komt tot de conclusie dat alle kennis in feit leidt tot steeds nieuwe vragen, in een eindeloze reeks. De ultieme kennis bestaat niet en kan en zal nooit bereikt worden. Hij zet bewust het verval in, om de mens terug te brengen tot een natuurlijke staat, terug naar het aap zijn...

Je ziet, het is niet moeilijk om te fantaseren, en je kunt het zo lang uitspinnen als je maar wilt, zonder moeite. Toen ik leider was bij de Chiro, was er wekelijks een uurtje vertellen bij, een verhaal zonder einde, met ontelbare hoogtepunten en heldendaden voor de held... De kinderen waren er gek op, en ik schudde het zo, ter plaatse uit mijn mouw...

Nee, tijd is voor mij een schat, een vriend.

Moet je ook eens proberen, laat je geest dwarrelen, fantaseer de wildste dromen... de tijd vliegt voorbij en je voelt je happy !

In mijn dromen ben ik heel wild... in het echt moet ik heel omzichtig leven...

wilde dromen...


tot de volgende ?

Feesten lijk de beesten

Zo zegt men dat tegenwoordig, maar waar het vandaan komt, is voor mij de grote vraag... Ik heb nog nooit een feest zien feesten... Wel zie je ze soms vreten, als je kijkt naar die vele documentaires op je TV, dan zie je bijvoorbeeld de leeuwen met zijn allen rond een vers gedode gnoe liggen schransen, sleuren en trekken om de beste beetjes eerst op te eten...
Maar feesten?
Nee, nog nooit gezien.
Ondanks al die documentaires.

Feesten lijkt dus veel eer iets te maken te hebben met het mens zijn, en helemaal niets te maken te hebben met de beesten. Wellicht komt de zegswijze er dus alleen maar omdat het toevallig rijmt.
Maar er zijn nog een heel pak van die gekke zegswijzen, denk aan drinken als een Zwitser, roken als een Turk, vloeken als een ketter, gierig als een Schot en ga zo maar door. Zwitsers staan helemaal niet hoog op de lijstjes met grote drinkers, het woord ketter werd hier gebruikt voor diegenen die zich afscheurden van de katholieke kerk, en terecht kwamen in de groep protestanten... Eerlijk gezegd heb ik de indruk dat daar minder gevloekt wordt dan hier... en zo kan ik blijven voortgaan.

Ik vraag me allang niet meer af hoe die zegswijzen ontstaan, of wat voor verband ze hebben met de werkelijkheid... Ze bestaan, we gebruiken ze en we hebben allang geen negatieve doelen meer met deze uitdrukkingen. Ooit zal men wel kwaad geweest zijn op de Zwitsers, waarvan er heel wat te vinden waren in de legers (In een ver verleden was er geen legerdienst, en waren zowat alle soldaten huurlingen. Wellicht waren daar een groot aantal Zwitsers bij, hoogstwaarschijnlijk omdat er toen geen of onvoldoende werk was in hun eigen land...) En zo zal men wel altijd ergens een feitje hebben van waar men vertrokken is met de zegswijze... Maar voor feestende beesten, daar vind ik niets...

Als wij dus nu spreken over "roken als een Turk", dan denken we niet aan de Turken, neen, we denken gewoon op het feit dat die persoon verschrikkelijk veel rookt...

Vraag blijft waarom wij er dan altijd maar weer toe komen om als versterking van het idee, iets of iemand er bij te sleuren. En daar heb ik geen zinnig antwoord op... Wellicht gewoon omdat het goed bekt, omdat we het al altijd zo zegden.

Maar hoe kom ik nu aan dat "Feesten lijk de beesten" ?

Wel, om eerlijk te zijn, het antwoord is heel simpel. Straks zit ik op een feest. Herman gaat op pensioen, en dat is reden genoeg om eens de benen onder te tafel te steken, en eens goed te gaan eten, en een glas te drinken... En als dat je nog niet genoeg is, morgen worden we met Ziekenzorg Mater-Welden ontvangen ten stadhuize ter gelegenheid van ons dertigjarig bestaan. We worden dan ook naast de speeches beloond met een receptie aangeboden door de stad Oudenaarde... Dus twee dagen na elkaar feest...
Nee, ik ben niet van plan overdaad te doen,
nee, ik ga niet zat zijn (ik drink nu al een hele tijd geen alcohol meer)
nee, ik ga de beest niet uithangen
Ja, ik zal me hopelijk wel amuseren
ja, ik zal genieten van het bij de mensen zijn,
van het keuvelen
van het moppen tappen
van het heerlijke eten
(Nee, ik weet nog niet wat er op het menu staat)
(Maar dat doet er niet toe, het zal anders zijn dan anders, en je eet het in een groep, in goed gezelschap)

ja, je mag jaloers zijn
maar ik ga niet jaloers zijn als jij eens lekker gaat eten
voor mij mag zoiets niet te vaak voor komen, het moet een uitzondering zijn, de kers op de taart, een hoogtepunt in het gewone dagdagelijkse leven..
tot de volgende ?

Gaten

Voor het eerst zie ik dat er gaten zijn gekomen in de bladermassa van mijn lindeboom... Het herfst (van het werkwoord herfsten: herfst, herfstte, geherfst )

Voor de rest is er niets te zien, en je mag dit letterlijk nemen: het is mistig, en ik zie met moeite de overkant van de straat. Echt herfstig herfstweer dus. Ook al is het wonderlijk warm voor de tijd van het jaar. Goed voor de brandstofrekening ! Maar voor de rest vind ik de herfst maar niets. Dan nog liever de winter, vooral op pure vorstdagen, waarop je het gevoel hebt dat zelfs de lucht is bevroren, en dat het geluid van de tractor die passeert plots het blauwe zwerk in splinters uiteen zal doen vallen. Maar dat grijs, die donker ochtenden, die duistere avonden... Nee, niet voor mij, maar daar schreef ik al meer dan eens over, ik moet oppassen dat ik niet in herhaling val !

Gaten dus in mijn boom... Straks staat hij kaal, en kijk ik weer op een soortement bezem die geplant staat in de natuur van mijn voortuintje.  Straks gaan we weer met zijn allen kerkhofwaarts... met een pot chrysanten in iedere arm, om één keer per jaar stil te staan bij de doden. Straks is het Allerheiligen, de dag waarop vroeger de winterkleren uit de kast kwamen. Voordien was het nog niet de tijd, ook al was het berekoud, en vanaf 1/11 moet het, ook al zou het warm zijn. Waar zijn al die "wetten" en gebruiken van vroeger tijden naartoe ?

(Vervangen door de GAS-boetes ?)

Soms bezorgen al die gedachten me een vlaag van nostalgie, maar even vaak denk ik: Oef, al die zever van toen, eindelijk weg... Geef het maar toe, een heleboel van die zaken uit die "och zo mooie" tijd van toen, zijn helemaal niet zo mooi. Herinner je maar je schooltijd, netjes in de rij, zwijgen lijk vermoord of straf, handen over kruis, stijf rechtop...

Luisteren en niets inbrengen, want de leraar wist het allemaal het best. "Vissen leggen eieren" " Mijnheer, er zijn ook vissen die levendbarend zijn ! "Weet je het weeral beter, Goderis ?" "Maar meneer, ik heb zo'n vissen thuis !"... "Kikkerdril dat zijn die groene schijfjes die op het water drijven" "Nee, meneer, kikkerdril is doorzichtig, met een zwart bolletje in" "Weet je het weeral beter ???" Die keer heb ik twee bokalen meegenomen naar de school... Een met het groene drijfplantje in, en eentje met kikkerdril... Natuurlijk had ik gelijk, moest de leraar zijn ongelijk bekennen, maar wat heb ik het mogen uitzweten...

Soms denk ik dat de kinderen van nu veel te veel mogen zeggen, maar wat wij kenden, dat was echt niet beter... De waarheid ligt altijd in het midden, dat zal met dit ook zo zijn, zeker, maar het verleden is echt niet zo rooskleurig als men je altijd wil wijsmaken !

Eén ding vond ik wel beter, ook al besefte ik dat toen nog niet...
We hadden nog geen TV...
We praatten nog met elkaar, lagen plat op de grond op het tapijt, naast elkaar elk een boek te lezen, speelden eens een spelletje, maakte ruzie, speelden, lachten, plaagden... En dan kwam de TV... en dat alles verdween, voorgoed, ook al wisten we dat toen nog niet.

In het begin dat we gehuwd waren hadden we ook geen TV... Toen speelden we gezelschapsspelletjes, babbelden we over de voorbije dag, zat Anny te handwerken en dook ik in een boek... en toen kwam ook bij ons de TV...

Ik ben geen TV-fanaat, en een heleboel van de dingen bekijk ik, omdat Anny kijkt, en omdat de TV het lezen in een boek verschrikkelijk moeilijk maakt... De radio heeft dat veel minder, dat is achtergrond -lawaai... waarbij je rustig voort kunt doen met wat je bezig waart, TV heeft de sterkte van het bewegende beeld.

Ik heb de indruk dat het momenteel, bij de jonge mensen nog erger aan het worden is, met die smartphones, die in feite geen telefoons meer zijn, maar veel meer, zelfs met bewegende beelden er bij... Je ziet tegenwoordig jonge mensen die als het ware vergroeid lijken met hun smartphone...

Mij lijkt het of op een bepaald moment men van buiten af het leven is gaan beheersen, alsof we er niet meer zelf de baas over zijn...
Ik weet wel, je kunt op de knop duwen, en dat ding uitdoen... Maar ken je veel mensen die dat ook effectief kunnen ?
djudedju

tot de volgende ?

Vissen een week voor Allerheiligen???

Nederlands: Turkse Tortel op het dak (Photo credit: Wikipedia)

Ja.
Eergisteren kreeg ik een foontje van Luc: "Ga je morgen mee vissen?"
Ik schrok even... We zijn al een heel end oktober, straks is het herfstvakantie... Nu nog gaan vissen? "Ja, ze geven goed en warm weer !"
Allee, dan, dan gaan we vissen hé...

Veel hebben we niet gevangen, ondanks het weer was de vis al grotendeels verzonken in de winterse lethargie... Enkele kleine bliekjes, en Luc ving zo waar ook nog een mooie karper !

Maar toch was het een heerlijke dag ! Met zijn drietjes aan het water, in een bijna zomerse temperatuur, kijkend naar de val van de zieke zomerblaren... en wat zitten keuvelen tegen elkaar.

Het lijkt wel alsof  de seizoenen wat zijn opgeschoven, we hadden winter tot in mei, en zomer tot tegen Allerheiligen... Wie snapt er nog iets van ? Allemaal het gevolg van de Global Warming zeggen de enen, een heel normale en steeds terugkerende gebeurtenis zeggen de anderen... Ik weet het niet meer. En eigenlijk lig ik er ook niet echt van wakker. Van die oorzaak bedoel ik!

Ik lig wel wakker van de vervuiling, ik huiver bij de vaststelling dat het fijn stof de oorzaak zou zijn van kleinere lichtere baby's, van een groter aantal kankerpatiënten... en van een krasselende natuur.
Toch is er ook hoop ! Ik lees voortdurend dat de natuur zich enigszins lijkt te herstellen. Er zijn weer wat meer vlinders en vlindersoorten, er zijn weer meer dit en meer dat, we krijgen door de opwarming zelfs nieuwe soorten binnen, die soms in de clinch gaan met onze eigen inheemse soorten... Héla !
Hola !
Daar klinkt iets bekends !!!
Ik herinner me, uit mijn jeugdjaren de invasie van de Turkse tortel, en ik zit me suf te denken hoe lang het al geleden is dat ik nog een inlandse tortel heb gezien. Meer zelfs, geen kat spreekt nog over de Turkse Tortel, men heeft het over de tortels... En nog meer, de tortel (de Turkse !) lijkt hier en daar achteruit te gaan. In tegenstelling met zoveel andere soorten. Luidt dat een herstel in van onze eigen en veel mooiere tortel ? Moet ik toch eens opzoeken.

Waarom is die Turkse tortel in de jaren '50 van de vorige eeuw plots beginnen migreren naar het Noorden? Was er toen ook al een golf van opwarming? Het was in ieder geval de periode van de smog.. De giftige mist en vervuiling die vele doden veroorzaakte ! Hierboven een foto van onze eigen mooie tortel, die nu bijna niet meer te vinden lijkt... (Ik ben er zeker van dat heel wat jonge mensen deze vogel niet eens kennen !)

Is die global warming dan toch maar een iets hogere golf in een normale golfbeweging ? Ik weet het niet.

Ik blijf wel bekommerd over onze natuur. En ik ben een beetje misselijk als ik zie hoe mensen achteloos hun vuil langs de straat deponeren, waar het jarenlang het milieu vervuilen zal. Blikjes, brikverpakkingen, sigarettenpeukjes, kauwgum en noem maar op. Ik wil niet weer uitvallen op de wielertoeristen, maar die zie ik heel vaak afval wegwerpen langs de rijweg... Misschien denk je ook dat het niet op dat kleine beetje aankomt, maar er zijn miljoenen van die kleine beetjes, tonnen van die beetjes te rapen langs onze banen... en nog erger, echte sluikstort in onze bossen...

Hoe kunnen we ooit maatregelen van de industrie, van de autofabrikanten afdwingen, als we zelf maar voort vervuilen... ? Nee, "Verbeter de wereld, begin met jezelf !"

En ondertussen genieten we toch maar, van dat warme weer, van die onverhoopte visdag... en hopen we dat we in 2014 (dat is héél dichtbij !!!) weer niet een winter krijgen tot in mei, juni...
Laat het maar weer normaal worden,
laat het maar weer vriezen op de kerkhofblommen...
Laat ons maar weer bibberen als we buiten lopen...
en laat de lente komen op zijn normale tijd...

tot de volgende ?

Denken

Een paar dagen geleden schreeuwde ik mijn verwondering uit over het kijken.  In de loop van het artikel raakte ik even de rol van de hersenen aan, want het zijn uiteindelijk de hersenen die de verschillende beelden tot een beeld samenvoegen...
Dit deed me nadenken over...nadenken.

De hersenen zien er niet uit alsof je er veel mee kunt doen, maar dat is het geval met de meeste organen, als je de lever, de nieren bekijkt, dan zie je ook niet welke fantastische scheikundige fabrieken dit eigenlijk zijn. De hersenen, dat is een grijze massa, uiterlijk wat gerimpeld.
Veel meer kun je over dat uiterlijk niet vertellen, tenzij je specialist bent in die dingen, en dat ben ik niet.

Ik ga dus ook hier geen wetenschappelijke zaken ten berde brengen, of slechts heel terloops.
Zo wil ik wel stellen dat er geen of zeer weinig verband is tussen het volume of gewicht van de hersenen en het verstand (De hersenen van Einstein waren zowat 20% kleiner dan het gemiddelde). Als er iets van belang is, dan is het niet de massa, maar de werking van die hersenen.
Om het heel simpel te houden, je hersenen hebben de mogelijkheid om linken te leggen. Om het anders uit te drukken: verbindingen te maken. Dit is een letterlijk te nemen iets. Hoe meer verbindingen je hebt, en hoe drukker je die verbindingen gebruikt, hoe slimmer je bent. En dat slimmer kan dan nog heel verschillend zijn. Je kunt van Wiskunde niets bakken, en toch heel slim zijn op andere gebieden. Je kunt van muziek geen noot kunnen onderscheiden, en toch heel sterk zijn in andere dingen. Men onderscheid meestal 7 soorten verstand, sommigen gaan tot negen soorten, maar daar wil ik het allemaal niet over hebben.

Ik haal dit wel aan, omdat ik wil aantonen dat we al behoorlijk weten hoe de hersenen werken...

Wat we echter nog helemaal niet weten is in feite waar het volgens mij over gaat...

Mijn moeder en mijn vader zijn beiden al jaren overleden, toch heb ik geen enkele moeite om hun beeld weer te voorschijn te toveren uit die grijze massa. Als we spreken over een dagpauwoog, dan zie ik die bepaalde soort vlinder, en ik kan me zelfs geluiden herinneren, de stem van ons moeder kan ik als het ware nog horen. En Moby Dick begint met "Call me Ishmael"...

En daar hebben we geen verklaring voor !

Het gaat niet over het geheugen op zich, dat is ook al een wonder, maar over het feit dat we kunnen denken, in beelden, begrippen, woorden, voorstellingen, abstracties... en noem maar op.

Ik mag gerust veronderstellen dat uw hersenen heel sterk op de mijne lijken, qua uiterlijk. Misschien heb jij heel andere sterke punten, maar grosso modo lijken hersenen het best van al op hersenen... Toch haal jij een ander beeld te voorschijn als je "moeder" denkt.

Het idee, wellicht ook de verwerking van het idee is identiek, maar de afbeelding, de fotografische herinnering is anders, omdat jouw moeder iemand anders is. En zelfs als het dezelfde moeder betreft, is het goed mogelijk dat jij een meer glimlachende en ik een neutrale moeder naar voren breng.

Dat op zich is al een wonder, maar het feit dat de elektrische impulsen in onze hersenen bepaalde beelden naar voor brengen, dat is pas het echte wonder. Waar we nog steeds geen uitleg voor hebben. We kunnen bijvoorbeeld nog niet een kleine elektrische stoot bij geven, waardoor jouw moederbeeld gaat schaterlachen. We weten zelfs nog niet eens hoe beeld en verbinding gekoppeld zijn. We weten wel al in welk deel van de hersenen we het moeten plaatsen, maar veel verder staan we niet.

We weten ook niet waarom bepaalde beelden bij Jan makkelijk blijven hangen, en bij Piet helemaal niet. We weten nog niet waarom Miet muzikale aanleg heeft, en An helemaal niet.

Kortom...
Voor mij horen de hersenen bij de wonderen.
Er is zoveel aan dat ik niet snap, dat het voor mij hoort bij dat grote deel van de wereld dat ik catalogeer  bij het begrip onuitlegbaar, en dat grote hok kreeg bij mij de naam God.

Zolang er dingen zijn, en die zullen er altijd zijn, die ik niet kan uitleggen, die ik niet begrijp, dan blijft er voor mij een God bestaan. Met andere woorden, mijn God kan iets groter of iets kleiner zijn dan de uwe. En misschien meet jij aan jouw God niet alleen het stuk Wonder en Onuitlegbare toe, maar geef jij hem ook nog almacht, en invloed op je doen en laten...
Misschien schuif je zelf heel dat onvatbare in het vakje religie, met alle dienstbaarheden daar bij, misschien zelfs aan een welbepaalde religie... Allemaal je goede recht. Misschien wil je het onverklaarbare gewoon voor je uit schuiven "Ooit zullen we ook dat wel kunnen uitleggen"... Allemaal goed voor mij, maar voor mij zit daar het Wonder, de God.

Ik kan, met mijn bevattingsvermogen immers een hele boel dingen niet uitleggen. Ik sta iedere keer weer verbluft over de manier waarop iets gaat, werkt, bestaat, is...

Zelfs dus, of misschien net vooral, die dingen die ik zelf kan vaststellen in mijn eigen lijf...
We zijn op zich al een wonder

djudedju

tot de volgende ?

Wondermooi !

Enghien (Belgium), the St. Nicolas of Smyrne church (XIV/XIXth century). (Photo credit: Wikipedia)

Enghien (Belgium), the heptagonal pavilion of the baroque park of the "Seven Stars", 1656. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren zijn we naar een rommelmarkt geweest in Enghien (Edingen).
Dat is niet zo ver van hier, via Geraardsbergen zit je meteen in La Wallonie, en toch lijkt het soms of we in een totaal vreemde streek terecht komen.
Dat is een hoek waar ik nog niet eerder was geweest, voor zover ik me herinner...
En een leuk detail -althans voor een geboren Oostendenaar- is dat je onderweg door Sint-Pieters-Kapelle rijdt... er ligt immers een dorp met exact dezelfde naam vlak bij het Oostende van mijn jeugd.

We zagen het eerste spoor van Edingen, toen we in de verte een bijzonder model van torentje zagen pieken boven de einder. We dachten eerlijk dat het van een of andere mooie kapel zou wezen, maar het bleek de spits van de kerktoren van Edingen te zijn...

Met de GPS reden we vlotjes naar het park waar binnen we het kasteel zouden vinden, op de parking was er gelukkig nog een plaatsje te vinden, en we wandelden door een prachtige poort het ommuurde park binnen...

We hadden gelezen dat we in een zaal van het kasteel moesten zijn, maar die zaal was een totaal apart gebouw (héél ver van het kasteel, dat je in de verte kon zien staan). Ik vermoed dat het in feite een verbouwde paardenstal was, Die waren voor dergelijke grote domeinen heel groot, en mits wat aanpassingen was daar best de zaal in onder te brengen.

De rommelmarkt was niet zo heel erg groot, zoals alle binnen-markten, maar het park leek immens !
Toen ik binnen in het park in een oude woning (van de portier ?) de dienst voor het toerisme zag, zijn we daar heen gewandeld, en hebben wat wijsheid vergaard over Edingen en zijn kasteel...

Edingen is naar mijn weten de enige stad met een park die meer dan drie keer zo groot is als de stad zelf ! De stad is oud, bezit nog heel wat van zijn stadswallen en stadspoorten, is rijk aan oude gebouwen en monumenten, en het bezit het prachtige park en het kasteel.

(Als je goed kijkt op de Ferrariskaart, kun je zien hoe groot het park is, en hoe klein de stad...)
We gaan zeker in de nabije toekomst eens op een mooie dag deze stad en het park bezoeken ! Ook al gaan we dat wellicht - met mijn rug en de beperkte mogelijkheden die ik heb- in meerdere keren moeten doen, maar dat kan, want het is niet ver van hier !

Gek dat er zoveel moois rondom ons te vinden is, en we dat eigenlijk niet eens kennen, laat staan weten ! Maar ik kan het je dus zeker aanraden, Edingen Enghien (met faciliteiten voor de Nederlandstaligen) is echt de moeite meer dan waard !

Maar we hebben hier meer te vinden in het nabije Wallonië ! Denk aan Lessen Lessines met bijzonder mooie en interessante hospitaal Notre Dame de la Rose, Denk aan Doornik Tournai met zijn prachtige kathedraal (Werelderfgoed !) en zijn bijzonder mooie museum van schone kunsten. En dan spreek ik nog niet eens over de vele te bezoeken kastelen en domeinen, het mooie landschap (verderzetting van onze Vlaamse Ardennen, ginder genaamd Les Précollines....

Het ligt allemaal maar op een boogscheut van hier (Wij moeten in de tijd van de bogen formidabele schutters hebben gehad !!!), en je kunt er echt heel mooie dingen zien. Natuurlijk mag ik ook Mons (Bergen) niet vergeten, een schitterende stad. Iets verder Charleroi, met zijn grootse verleden als industriestad, die zich nu, na een periode van verval aan het oprichten is...
Nee, ver moet je echt niet gaan om bijzondere dingen te zien.
Maar vandaag in aanbieding: Edingen !
Of ken jij nog steden waar het park drie keer zo groot is als de stad zelf ????

Ik heb het je makkelijk gemaakt: de namen van de steden zie je in een andere kleur, als je daar op klikt, dan belandt je op Wikipedia, rechtstreeks bij de genoemde stad, waar je heel wat info kunt vinden.

Maar laat het daar niet bij blijven, straks is het Herfstvakantie, en misschien zoek je nog iets om dan te gaan bezoeken???


tot de volgende ?

Kijken

Heb je daar al eens over nagedacht ?
Het lijkt zo natuurlijk, zo normaal, we staan er eigenlijk nooit bij stil... Kijken.

Toch is het niet zo simpel, we hebben twee ogen, we zien twee verschillende beelden, en in onze hersenen vloeien die ineen in één beeld, op zo'n manier dat we een idee hebben van reliëf, van diepte, van afstand.
Eigenlijk is het een wonderbaar iets !

Niet overtuigd van het wonder ? Heb je je eigen vingers al eens zien veranderen in Frankforter-worstjes ? Zet je eens neer op een stoel, ga met je ellebogen op je knieën zitten, hou je handen voor je uit, met de handpalmen naar boven, de vingertoppen van je handen tegen een, wijsvinger tegen wijsvinger, middenvinger tegen middenvinger en zo verder. Hou je vingers een beetje gespreid, uit elkaar, maar dus met de vingertoppen tegen elkaar. Kijk nu tussen je vingers door naar de vloer. Terwijl je dat doet, haal je je vingertoppen een paar millimeter uit elkaar. Blijf naar de vloer kijken ! En tot je verrassing zie je plots dat je vingers in zwevende worstjes zijn veranderd, zodra je echter naar je vingers kijkt, is het fenomeen verdwenen. Kijk je terug naar de vloer, dan is het er terug.
Dit is een bewijs dat je hersenen in feite de twee beelden tot één beeld verwerken. Ook al gaat dit niet altijd volgens de logica, en lijkt het dat je zwevende worstenvingertjes kreeg....

Ooit las ik een artikel met foto's er bij, van wat een insect ziet... En je zag op de foto een massa zeshoekige beeldjes, met telkens een lichtjes ander beeld...

Ik geloof niet dat dit de werkelijkheid is. Volgens mij zien insecten net zoals wij, een beeld die in de hersenen verwerkt is tot één beeld. Alleen zien zij dus een veel wijder beeld. Zij hebben honderden facetten die elk op zich een beeld zien, en die facetten zitten op een ongeveer halve vol, soms zelfs bijna driekwart van een bol.
Dat betekent dat zij dus op hetzelfde ogenblik voor zich, naast zich, boven zich, onder zich en zelfs een stuk achter zich zien. Het doet me wat denken aan die foto's die je soms te zien krijgt op je computer, waarbij we heel de Sixtijnse kapel in één beeld zien. Alleen moeten wij dat beeld doen verschuiven, terwijl de insect het in één beeld ziet.

Dat is wellicht de reden dat het zo moeilijk is een vlieg dood te slaan ! Het beest ziet je van alle kanten aan komen !

Er zijn ook mensen die afwijkingen hebben aan hun ogen, waardoor hun beeld er anders uit ziet, dan het beeld dat de meesten onder ons zien. Sommige mensen hebben een beeld dat bijvoorbeeld langer is uit gerekt, anderen hebben er een kronkel in. We kunnen dit vaststellen door testen, want normaliter zijn die mensen zich niet bewust dat zij de wereld anders zien.  En heel soms kunnen wij het vaststellen omdat die mensen de wereld enigszins anders tekenen dan wij, dan tekenen zij hun beeld. Als ze dus beelden van heel dichtbij tekenen, zullen zij automatisch iets tekenen zoals wij het ook zien (autocorrectie) maar voor wat ver af is, zal hun perspectief iets andere regels hebben dan de onze.

Het gaat héél ver ! Persoonlijk heb ik in een oog een blinde vlek, midden in het beeld. Dat wil dus zeggen dat, als ik met dat ene oog kijk, ik het stukje midden in het beeld niet zie. Als ik dus naar een letter in een woord kijk, dan zie ik het woord, zonder die letter.
Maar er doet zich iets geks voor !
Als ik naar een gemetste muur kijk, met één oog, dan zie ik in dat centrum geen gat, nee, ik zie een normale muur. Mijn hersenen vervolledigen het beeld. Meer zelfs, als in die muur een kleine nis is, en ik kijk precies naar die nis, dan zie ik een volmaakte muur zonder nis.

Kijken is dus niet alleen een kwestie van je ogen. Het is vooral een actie van je hersenen.

Wij kunnen ons dan ook wel een idee vormen van het beeld dat gezien wordt door een insect, maar we kunnen het nooit echt zien. Omdat onze ogen en onze hersenen daar niet zijn op ingesteld.

Nu we in een tijdperk leven, waar de wetenschap zo heel veel kan, is het niet ondenkbaar dat men een soort kijker maakt, waardoor je, net als een insect, alles ziet voor, achter, naast, boven en onder je... Ik vraag me af of we de hersenen dan er kunnen toe brengen dit geheel te zien. Mocht dit zo zijn, dan zie ik deze vinding meteen ingeschakeld in de militaire wereld... Tot nut van het vernietigen.
Want zo zijn we wel.
djudedju

Het wonder van de ogen, het wonder van het kijken, het wonder van het samenvoegen van de beelden in één beeld...

Wonderen...
Heel mijn wereld lijkt er vol van !

tot de volgende ?