Broeder Chemo

Van het ogenblik dat dit woord - Chemo - valt, begin je eigenlijk wat te panikeren. Je hoorde immers talrijke verhalen over "hoe ziek je wel kon zijn van die chemo"...

Nu hebben we volop te maken met dat verschrikkelijke geneesmiddel, dat eigenlijk geen geneesmiddel is, maar pure vergift.

Chemo dient om alles wat een "snelgroeiende cel" in je lichaam is, te doden. Dat is ook de reden dat je haren uitvallen, haren zijn snelgroeiende cellen.

De ramp is zo ook meteen gegeven ! ALLE snelgroeiende cellen dus ook de goede cellen, de cellen die de eerste verdediging vormen tegen ziekte. Met andere woorden, door de chemo wordt je verschrikkelijk teer voor allerlei besmettingen, en zelfs het kleinste, normaal onschuldige bacterietje krijgt vrij spel in een lijf waarin de weerstand volledig is uitgeschakeld.

Onze ervaring is dan ook dat het verkeerd is te stellen dat je ziek bent van de chemo, je bent ziek doordat de chemo alle weerstand heeft uitgeschakeld. Misschien zijn er ook soorten chemo waarvan je onpasselijk bent, maar dat heb ik niet gezien bij mijn Anny, wel zag ik, hoe het gebrek aan weerstand haar verschrikkelijk ziek maakte... Zo ziek dat we vreesden (en nog vrezen) dat we haar zouden kunnen verliezen.

Nu pas begrijpen we de specialist die voortdurend wees op verschrikkelijke moeilijkheid om een dergelijke ziekte te overwinnen...  Het geneesmiddel is haast erger dan de ziekte ! Dat is niet helemaal juist, maar de ziekte zie je amper, de ziektes die ontstaan door het gebrek aan weerstand zie je wel, en heel erg, haast te erg.

Het is erg dat haast oeverloze gevecht te aanschouwen, hoe erg moet het dan wel niet zijn het te doorstaan?

Eergisteren was het zo erg dat we vreesden voor het ergste. Ook de specialist maakte ons attent op het gevaar van de situatie, maar ook zonder deze verwittiging was het duidelijk hoe erg het was. Gisteren was het - gelukkig - weer een heel stuk beter. Ze krijgt antibiotica en men poogt het herstel van haar eigen (goede) cellen weer in gang te krijgen.

Het verschrikkelijke van zoiets is de onmacht.
Je kunt niets doen, niet als patiënt, niet als toeschouwer.
Je staat erbij en je kijkt er naar...
En inwendig ga je haast evenveel kapot als de zieke.
Zij lichamelijk, wij geestelijk, in een mee-leven, in een mee-vechten.

Plots zie je hoe broos het leven eigenlijk is...

Vechten, meisje ! Vechten !!!
We kunnen je echt niet missen !

The Beast

Eerst sta je stom, verbijsterd, te klein om het vast te kunnen pakken.
Dan wil je niet dat "vreemde" mensen het weten.
Je leed is te persoonlijk om het te delen.
Hooguit met enkele familieleden en goeie vrienden.

Je gaat van verschieten naar schrik, van schrik naar onmacht, van onmacht naar een zwemmen in een stormachtige oceaan van leed.

Och, we hebben heel wat keren kunnen repeteren: we verloren een zoon, we hadden te maken met diepe kwetsuren, die leed, wrede onmacht bij wat er gebeurde met een paar kleinkinderen, we kregen opnieuw te maken met leed, onmacht, verdriet toen bleek dat -wellicht mede daardoor - die kinderen hopeloos verdwaalden in onze maatschappij... Ondertussen een dreiging van borstkanker met een operatie en oef! geen kanker, huidkanker, operatie, oef! net nog niet kwaadaardig... Chronische rugpijnen voor mij al 25 jaar, voor Anny ook al een jaar of vijf...

Wij telden nooit op.
Wij ondergingen, vloekten, zuchtten, weenden en herpakten ons, en bouwden een nieuwe wereld op die wij aankonden. En maakten er steeds weer het beste van, en vergaten het verleden zo goed mogelijk. We leven nu.

en nu dit...

Iedere dag ga ik naar Aalst, naar de kliniek, iedere dag zit je bij haar, probeer je te troosten, te sterken, te helpen... Ik kocht voor haar, die nooit met die dingen wou werken, een GSM, en leerde haar alleen hoe ze moest oppakken en hoe ze moest bellen. Sms-en en dergelijke, een bestand met telefoonnummers liet ik allemaal achter... Ze moest - nu zeker niet - bezig zijn met dingen die, op zo'n moment te moeilijk zijn, omdat je eigenlijk maar op één ding meer denkt.

Je gaat van die beperkte kring van intimi toch wijder in het mededelen van die verschrikkelijke situatie waar we voor staan, omdat we het eens moeten kunnen vertellen, omdat - hopelijk - gedeeld leed half leed is...

Je ziet hoe de chemo de weerstand van dat lichaam breekt, en hoe men strijdt om dat wankele evenwicht tussen vernietigen en herstellen te vinden, en hopelijk stilaan het gevecht te winnen. Genezen zit er niet meer in... Als alles goed gaat, dat bereiken we een stabiel evenwicht, wat dat ook mag zijn, wat dat ook mag betekenen voor je manier van leven... Hopelijk lukt het !!! HOOP !

En dan gaan we weer, voor de zoveelste keer, leren leven met de situatie waarin we zitten.

Misschien kun jij ook bidden, ook een kaarsje branden, ook vloeken in onmacht, ook zuchten, schuddebollen en zeggen "Het is niet eerlijk".

Leven is iets zonder garantie.
en ... als liefde geluk is, dan hebben wij desondanks zeeën van geluk...

djutoch !

olifantengras

Zo net hoorde ik dat er hier in ons landje percelen olifantengras zullen worden aangeplant, omdat dit nog veel meer CO2 omzet dan een bos van dezelfde grootte...

Dat doet me denken aan onze planten.
Neem nu tarwe... om maar iets te nemen... Ooit moet dat, in een heel ver verleden een soort gras zijn geweest, waar je kleine korreltjes zaad kon uithalen, en die je konden de winter doorhelpen... Door selectie na selectie na selectie, zijn ze gekomen tot wat wij nu kennen als tarwe. Het is haast niet meer te geloven dat dit ooit een grashalmpje moet zijn geweest.

Denk aan de tomaten, die in een redelijk korte tijd zijn gekweekt in talloze variëteiten, en eigenlijk komen ze van een soort plant uit de familie van de nachtschadigen... en gaven wellicht kleine eetbare bolletjes... Een beetje te vergelijken met de huidige boksdoorn (Goyi-bessen), die ook maar kleine besjes bieden, maar waar ze bezig mee zijn om dat massaal te kweken, en waar we wellicht binnen afzienbare tijd ook veel grotere bessen zullen van plukken...

Neem ons varken... Dat komt van een of ander (of van enkele ???) wilde varkens voort. Door selectie hebben ze van dat wild agressieve dier ons varkentje gekweekt, een dier dat je echt niet meer kunt vergelijken met zijn wilde voorganger.

Kijk naar de hond, die voortkomt van de wolf... Zie jij nog wolf in dat kleine chihuahuatje of in die enorme Ierse Wolfshond ? ...

Onze voorouders hebben zonder kennis van DNA en erfelijkheid toch maar zodanig selectief gekweekt, dat we van heel wat zaken haast niet meer kunnen denken van welke voorouder die plant of dat dier nu eigenlijk stammen.

Ze zijn er bovendien in geslaagd om planten en dieren die uit andere klimaatzones kwamen, aan te passen aan ons klimaat... Voor mijn deur zie ik weer maïs opkomen... een plant uit Zuid Amerika, die het bracht tot een van de voornaamste voedselplanten, weliswaar bij ons meer voor dierenvoeding, maar in andere gebieden ook variëteiten voor de mens.

Van het wilde paard(je) kweekte men honderden verschillende rassen, en zien we enorme machtige dieren zoals de Brabander en het Vlaamse paard (ze hebben in heel wat landen ook van die machtige dieren !!!) Wij zijn geneigd te denken dat ze gekweekt werden voor het zware werk, maar ze werden net zo goed gekweekt om de ridders te dragen in hun loodzware harnassen...

Eigenlijk zien we véél meer dieren en planten die aangepast zijn aan ons leven dan dat we nog echte oorspronkelijke wilde dieren zien.

Denk niet dat alleen de mens dieren importeert ! Heel wat dieren komen zelf naar andere streken, door klimaatswijziging, of door verandering van de levensruimte... Een van de best gekende is hier wel de Turkse tortel, die zo succesrijk is, dat we haast geen oorspronkelijke inlandse tortels meer zien.

Ik ben een boekenworm... Ik lees heel wat boeken, ook SF... Ooit las ik zo een boek over een wereld waar de mens haast verdwenen was, en de wereld bewoond werd door dieren, die haast allemaal afkomstig waren van onze kweekproducten... Beangstigend, als men die sterke ingekweekte eigenschappen plots ziet gebruiken tegen hun scheppers.... Ach, ik weet wel, het is maar een boek, een verzinsel... Maar toch denk ik er wel eens over na...

... u ook ? ...

Heb je het gehoord ?

Echt, heb je geluisterd naar de politici, en naar wat ze allemaal beloven?
Ben je echt vergeten wat ze de vorige keer beloofden en helemaal niet deden - wel integendeel !
Weet je echt niet meer dat de dingen waarvoor je besloot te stemmen voor partij x of z, helemaal niet uitgevoerd werden, wel integendeel.

Ben je het nog niet moe ?

Heb je echt nog het gevoel dat onze verkiezingen democratisch zijn ?

Ik niet.

Wat is democratie ?

Wij danken het systeem min of meer aan de oude Grieken. Die hadden een systeem uitgedokterd, waar bij de vrije mannen hun stem mochten uitbrengen, en zo bepalen wie er zou regeren over de stadstaat Athene. Er was ook een procedure voorzien om een dictator aan te stellen voor een welbepaalde tijdsduur.

Geen stemrecht voor de vrouwen, geen stemrecht voor slaven, voor vrouwen...

Maar dat was het begin van ons begrip democratie.

Het was in die tijd echt wel een revolutionair systeem, maar zeker niet het optimale, het was een systeem waarbij er geen sprake meer was van een tirannie, maar er werd slechts gekozen door een kleine minderheid.

Ons systeem is, als je het daarmee vergelijkt een beter systeem.
Wat is er dan mis gelopen?

De twee voornaamste reden van het deficit van onze "democratie" zijn de volgend:

- Wij zien vooral politici, die van de politiek hun beroep hebben gemaakt. Hoe kun je nu verwachten dat deze beroepsmensen ooit een maatregel zouden treffen die niet in het voordeel is van hun groep, hun beroep. Zij vertegenwoordigen misschien nog in de verste verte iets van waar hun partij voor staat, maar hebben geen enkele echte binding meer met het volk die ze zouden moeten vertegenwoordigen. Men heeft zelfs een systeem ingebouwd, waarbij niet-verkozenen kunnen opgeraapt worden (ge-coöpteerd), zodat hun beroep toch enige zekerheid biedt, los van de wil van het volk!

- Maar wat ik nog erger vind, is het feit dat men een systeem heeft uitgewerkt, waarbij iedereen een partij kan oprichten. (Mits te voldoen aan enkele voorwaarden, ondermeer x aantal handtekeningen van symphatisanten)... Het gevolg is dat we nu een heel pak partijen zien, die elk een deel van de stemmen krijgen. (Ik moet vaststellen dat het eigenlijk nog erger is: men heeft in ieder landsdeel te maken met dit verschijnsel, waardoor je je min of meer kunt stellen dat we veel te veel partijen hebben, maar dat je die ook nog eens maal twee moet nemen... En vaststellen dat ze, ook al heten ze broederpartij of zusterpartij, ze helemaal niet meer voor hetzelfde staan !!!!)
Het gevolg is dat men eigenlijk niet meer tot een regering kan komen waar een duidelijke lijn in zit. Men moet immers ieder regerende partij iets van haar wensen toestaan, waardoor eigenlijk geen enkele kiezer nog iets terug vindt van wat "zijn" of "haar" partij beloofde, ook al zit die in de regering.

Willen we dit oplossen, dan moeten we terug naar een drie-partijen-systeem. Daar hebben we de quasi zekerheid dat er een regering komt, waar de kiezer nog iets van waar hij voor koos kan herkennen. Vanaf het moment dat je meer partijen hebt, krijg je geen duidelijke lijn meer, maar een mengelmoesje van diverse partijtjes...

De logica zegt ons ook dat we van de beroepspolitici af moeten !
Om dat te bekomen zou men moeten stellen dat men slechts één keer kan verkozen worden.

Ik weet wel dat het niet helemaal klopt, maar ik vind het niet logisch dat een minister de ene keer bevoegd is voor openbare werken en de keer daarop voor het onderwijs, gevolgd door een ambtstermijn als verantwoordelijke voor de landbouw en visserij... Dat geeft mij en wellicht ook u, helemaal geen vertrouwen. Natuurlijk weten we dat het in werkelijkheid de kabinetten zijn die alles uitstippelen voor hen, maar waarom dan niet meteen voor die kabinetten kiezen??? 
Er zijn heel wat mensen die tegen de koning zijn, omdat ze het niet logisch vinden dat je een dergelijke functie zo in de schoot kan vallen omdat je toevallig in dat gezin geboren bent... Ik maak in feite dezelfde redenering voor de politici ! Waarom zou een politicus ( beroep!) plots de geschikte persoon zijn om te bepalen hoe het onderwijs moet gaan werken, of hoe en waar openbare werken moeten gebeuren...

Niet logisch !

Naar mijn mening zouden we eigenlijk beter af zijn zonder al die politieke poespas.

Veel beter zouden we kunnen kiezen voor de kabinetten, waarbij de keuze zou moeten gaan naar links, rechts, of midden... En we daar opteren om echt bekwame mensen, die geschoold in het passende beroep kunnen de lijnen uitzetten voor het beleid in die of die sector... Dan zouden we alvast kunnen kiezen voor bekwame mensen, en voor een echt beleid (Progressief of behoudend, of groen of ergens in het midden...)

Een tweede vaststelling is dat we steeds meer evolueren naar een maatschappij waar we haast allemaal bereikbaar zijn. Het zou dus steeds eenvoudiger worden om via de moderne middelen (computer, gsm...) rechtstreeks het volk te raadplegen.

Maar ja... dan zouden we meteen een heel pak werkloze politici hebben, die plots zouden vaststellen dat wat ze bepaalden voor pensioen, voor werkloosheid en dergelijke meer, eigenlijk wel héél erg laag is....

djudedju

Morgenstond

Vanmorgen, terwijl ik aan het turnen was, zag ik de zon boven de horizon rijzen, een mooie roodoranje bol...

Fout !

De zon rijst helemaal niet boven de horizon ! De aarde draait zo dat de zon weer zichtbaar wordt !

Dit is een klassiek voorbeeld van de misleiding die we op allerlei vlakken dagdagelijks ondergaan. Lees de bijbel, de koran, de Tora, en stel vast dat een deel van de teksten eigenlijk nooit belicht wordt, en dat wat eigenlijk veel minder belangrijk is, heel erg in de kijker wordt gezet...

Dat is ook zo in ons dagdagelijkse leven.
Zaterdag zat ik hier met een manneke dat binnenkort zijn plechtige communie gaat doen. Hij is grootgebracht in een wereld waarin andere, nieuwe waarden bestaan, andere dan in mijn jeugd.

Ik heb hem daar niet op gewezen, ik heb hem gewoon verteld over "hoe de vrouw in het arbeidscircuit terecht kwam"... Hoe idiote wereldoorlogen de noodzaak deden ontstaan om de vrouwen in de fabriek te zetten, te boeren, zaken te doen... Dat was dan een volkomen nieuw iets.

Wat eigenlijk als een dwang uit noodzaak was ontstaan, is nu een recht geworden en heeft het begrip "vrouw in de maatschappij" helemaal veranderd.

Ik spreek me niet uit over goed of slecht...
Maar het is een feit dat wij nu een maatschappij hebben waar dubbel zoveel mensen moeten tewerkgesteld worden dan in de oude maatschappij, voor die grote oorlogen.

Vrouwen hebben een andere positie ingenomen in de wereld, en nog steeds zijn niet alle zaken uit de geschiedenis volkomen aangepast aan dit eerder nieuwe gegeven.

Met andere woorden, we leren nu dat we een héél andere plaats hebben in het geheel, want het geheel is veranderd. De waarheid is anders. De uitleg is anders.

Is dit slecht ? Is dit goed ? Noch het een noch het ander, het is een evolutie die misschien blijvend is, misschien naar een nog totaal andere systeem zal evolueren.

In het begin van de robotica leerde men ons dat dit geen aanleiding zou geven tot minder tewerkstelling, er moesten immers mensen werken aan het vervaardigen, ontwikkelen, onderhouden van die robotten ook... Maar ondertussen is de evolutie zo dat we wel heel duidelijk zien dat er wel arbeidsplaatsen verloren gaan, en dat niet alles kan worden opgevangen met nieuwe jobs, nieuwe uitvindingen, nieuwe producties, zelfs niet met het maken van werktuigen die geprogrammeerd stuk gaan na x aantal uren werken...

We gaan dus bijna onvermijdelijk of naar een nieuwe maatschappij, of naar een nieuwe oorlog waardoor er plots geen overschot meer zal zijn van arbeidskrachten... Maar ook de manier van oorlog voeren is helemaal anders... Bombardement door drones, veel efficiëntere bombardementen... zodat er relatief minder burgers sneuvelen.

Wij kunnen alleen leren door de mist van de misleidingen kijken... en ondertussen vaststellen dat dit soms wel héél moeilijk is. Neem nu de klimaatsverandering... Geleerden verdedigen zowel de verandering van klimaat, waar anderen dit afzweren en evengoed met "bewijzen" komen... Zodat er nu mensen zijn die elkaar gaan bekampen, in een strijd van believers en nonbelievers...

Ach, we kunnen alleen maar proberen door de mist heen te turen... En niet te vergeten dat het niet altijd is wat we menen te zien ! Denk aan de zon die helemaal niet boven de horizon rijst !

tot de volgende ?

Oud worden...

Ik ben de laatste zes maanden drie keer getroffen door een zware bronchitis, en Anny één keer. Het grootste gedeelte van de was bestond haast heel de tijd uit het wassen van zakdoeken. (Sorry, maar ik gebruik veel liever een zakdoek dan zo'n papieren zakdoekje waarvan ik het gevoel heb dat ik er dwars door zal snuiten...)
De recuperatie gaat ook al wat trager, en de laatste keer waren gewone antibiotica niet meer voldoende, en moest ik een zwaardere soort er na nemen.

Ik denk dat dit of door het ouder worden komt, of door de steeds slechter wordende kwaliteit van de lucht (of door beide ?)...

Ik hoop dat ik nu, nu we weer buiten kunnen floreren, weer zal recupereren, om hopelijk een jaar zonder bronchitis te krijgen... en zonder last van mijn ouderdomsastma.

(Ook al iets dat wijst op oud worden !)

Maar troost u, we voelen ons soms wel eens oud, maar we blijven jong van geest. Het gaat allemaal iets langzamer, en we moeten het werk in "pozekens" doen, omdat we het in één keer niet meer kunnen door de rugpijn, maar het lukt nog... En de "grote" werken zoals kuisen en de tuin wieden, en de haag snoeien en zo, dat laten we doen.  Dat kost wel, maar zo kunnen we alles proper houden, en toch gemakkelijk door het leven flaneren.

De zomer begint straks, en de rommelmarkten zijn weer haast allemaal buiten te doen, zodat we onze wandeling kunnen doen. Zondag laatst was het in het parc Pater te Soignies, een grote rommelmarkt, en in een mooi park. Ik vraag me af hoe ze daar de naam van het park uit spreken... Wellicht niet zoals een pater (missie-pater), maar is het dat patee of patère ? Ik weet het niet. We hadden er ook wat van een wandeling voor en na de rommelmarkt... Het moet al wreed lukken dat men de auto kwijt raakt in de onmiddellijke buurt van de markt... Gelukkig zijn er in Wallonië bij grote markten veelal grote parkeerplaatsen voorzien.

Morgen gaan we naar Engien (Edingen), waar in het park van het kasteel een grote markt is van bloemen, planten, bollen, zaden en allerlei dingen die bij de tuin te pas komen. Wij hebben die vorig jaar ook bezocht, en het is voor ons een blijvertje... Zelfs zonder de markt is het er mooi ! Het park, het kasteel, de bijgebouwen... Dat alleen al is een uitstapje waard !

Overmorgen is er rommelmarkt in Deinze, dat is binnen... Jammer, maar het is een van de laatste echte binnenmarkten die we doen voor een lange tijd.

Je ziet... zo oud zijn we nog niet, dat we op ons gat blijven zitten voor de TV... We genieten van veel kleine dingen...
En hoe ouder je wordt, hoe kleiner de meeste dingen lijken, uitgenomen de afstanden, die lijken altij maar langer te worden...

tot de volgende ?

Leentje (artiestennaam Kate Leen)

Leentje was een buurmeisje. Ze woonde hier iets verder, aan de overkant van de straat.
Toen al was het een mooi meisje, en als tiener heeft ze nog wat verkeerd met een jongen die wij ook heel goed kennen. Om een of andere reden is dat afgesprongen, zoals dat meestal gaat met tienerkoppeltjes...

Heel vaak zag ik haar niet, ze was iets ouder dan onze kinderen, en hoorde dus niet bij die bende die ik hier regelmatig in huis zag zitten.

Een tijd lang verloren wij haar uit het oog, tot we hoorden zeggen dat ze een café openhield langs de hauwaert... Vermits voor mij een café heel weinig bijval heeft, heb ik haar daar - in al die jaren - één of hooguit twee keer gezien.

Ze was nu geen mooi meisje meer, maar een mooie dame.

En de herberg draaide, het is een goede herbergierster, mooi, en als ze wel kon mee praten en meelachen, wist ze duidelijk afstand te houden. ( Dat zag ik gebeuren in die enkele keer dat ik daar was !)

En plots hoorden wij dat Leentje nu begon op te treden als zangeres. En haast iedereen sprak er lovend over.

Heel wat jaartjes terug zagen we haar, en ja, ze was inderdaad goed, niet alleen qua zang, maar vooral wist ze het publiek te animeren.

Nu maandag, 1 april is ze opgetreden bij Samana (Ziekenzorg), waar ik in het bestuur zit.

Ik denk dat zowat iedereen content was, het was een mooie show, en ze wist het publiek te bespelen. (Ook bij mij kwam ze wat "flodderen", tot jolijt van het publiek.

Weet je, eigenlijk ben ik verwonderd dat ze mijn naam nog weet, want ochgot, zo vaak hebben wij elkaar niet gezien. Ook al was het dit keer niet zo lang geleden dat ze hier bij ons kwam aanbellen. De kat van haar pa (die hier nog steeds iets verder woont) was spoorloos, en ze vroeg of we die niet gezien hadden. Ik gaf haar de raad eens op Facebook te informeren...

Ze treedt hier in de streek heel vaak op, bij allerlei organisaties en feesten, en dat bekom je slechts als je de mensen weet te entertainen. Het is dus geen wonder dat ook wij tevreden waren.

We brengen met Samana twee keer in het jaar een "feest"-namiddag, waar we telkens voor een "attractie" zorgen. Dat is niet makkelijk ! We zoeken zo goed mogelijk uit wie geschikt is, wie een aangename middag weet te brengen, en wie financïeel b haalbaar is... De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit niet iedere keer even goed lukte... maar nu was het echt heel goed en leuk.
Dankzij dat buurmeisje van vroeger !

djudedju ! Wie had dat gedacht ?