Naar totaal rookverbod en alcoholverbod !!!

Image via Wikipedia

We hebben nog maar net de "stoeprokers" ingehuldigd in de nieuwste versie van de dikke van Dale, of de regering vind het nodig om de pen op de borst van de roker te prikken en te stellen dat de meeste rokersterrassen niet in overeenstemming zijn met de wet.
Men is van plan de alcohollimiet terug te brengen naar 0.2 ...

In Mater staan nog 1.5 café's... ( die halve herberg is maar nu en dan open) Al de rest is verdwenen. Mater, dat is dat mooie dorpje met de grote brouwerij, waar Oudenaarde zijn rechten van Bierstad bij pikt. In het bierdorp zelf zijn dus bijna alle herbergen verdwenen.
Dit is niet alleen een sociale ramp, het is ook een ramp voor de volksdevotie ! De grote ruitersommegang ter ere van onze plaatselijke Sinte Amelberga moet eindigen met het doorspoelen van de te grote devotionele emoties, en het gebrek aan café's verhindert dat !
Na de café's die door het rookverbod al zo erg getroffen werden, wil men nu de limiet voor het alcoholverbruik leggen op het nutten van maximum een halve likeurpraline. Met een hele praline loop je kans je rijbewijs te verliezen. Dat betekent dat naast de herberg nu ook de restaurants hun deuren gaan mogen sluiten. De verdienste van het restaurant in België is immers grotendeels afhankelijk van de verkoop van bijpassende wijnen...

Als we nog eens copieus willen eten, dan moeten we dat in het vervolg thuis doen, en dan nog liefst 's avonds, zodat we meteen, zonder verplaatsing op de openbare wet, het bed kunnen in duikelen.
De wetgever houdt er geen rekening mee, dat het helemaal niet gezond is om 's avonds zwaar te eten... Of net wel ?
Misschien is dat wel allemaal in het grote plan ingebouwd van de redding der pensioenen à la politiekers ?
Misschien is het de bedoeling de mens een ongezonde leefwijze op te dringen, zodat de mens vroeger komt te overlijden, en dus minder lang ten laste is van de pensioenkas? Pensioenkas die zo vlug geleegd wordt door de pensioenen van meer dan 6.000 euro's per maand van alle parlementairen en ex-parlementairen die 20 jaar hun broek versleten hebben in het parlement.  Alhoewel, neem dat niet te letterlijk, ze hoeven daarvoor niet echt aanwezig te zijn... Gekozen zijn is al dik genoeg inspannend voor deze lui. Lui staat hier dan ook in de twee betekenissen van het woord.

Ach, ik ben zelf geen roker (meer), en veel alcohol nut ik niet, dus moet ik er me voor mezelf niet echt druk over maken, maar ik krijg de kriebels van dat betuttelende.

Ik zal er goede vrienden wel eens op wijzen dat roken ongezond is, maar tenslotte is dat hun keuze. En ik heb er niet echt problemen mee. Als ze bij mij op bezoek komen, dan haal ik een asbak uit, en laat hen genieten van hun sigaretje. Zodra ze weg zijn gooien wij die stinkende asbak leeg en verluchten het huis even, en het leed is geleden. ik denk niet dat die enkele uurtjes passief meeroken mij meteen zullen aantasten, en zo wel... jammer, maar ik loop veel meer risico bij het wandelen in de stad midden de uitlaatgassen van de auto's. En ik vraag me af of ik niet even veel gevaar loop als ik op straat sta te babbelen met een roker... (Hangt misschien af van de windrichting ?)
Ik wil maar zeggen, de enige die door die wetgeving echt bescherming geniet, is de uitbater van de horecazaak. Maar die kende het gevaar en is zich bewust van de risico's van zijn beroep. Misschien kan dit ook opgelost worden door het dragen van een soort masker ? Alhoewel de aantrekkingskracht van de mooie cafébazin natuurlijk wel te lijden zou hebben onder dat maskergedoe.
Idem dito voor de alcohol.
Natuurlijk ben ik het eens dat alcohol en rijden niet samen gaat, maar toch stel ik me vragen daarbij.
Je mag niet telefoneren al rijdend, want het leidt de aandacht af.
Je mag het wel met een handsfree installatie, alhoewel ondertussen bewezen is dat dit ook al afleidend werkt. Net zo goed als de telefoon in de hand houden. Eerlijk gezegd vind ik het feit dat je een hand niet vrij hebt op zich veel gevaarlijker dan het telefoneren op zich. Ik heb al een paar keer raar zien manoeuvreren door chauffeurs met een telefoon in een hand.

Maar is dat niet allemaal logica?
Hoort dat niet allemaal tot de normen van een samenleving?
Moet men tegenwoordig echt iedereen bij het handje houden en betuttelen van af zijn ontwaken tot zijn slapen gaan?

Ik ben niet voor het roken, ik ben niet voor alcohol en rijden, ik ben niet voor die ambetante GSM waarmee mensen nooit meer echt vrij zijn, maar dat hou ik zelf in de hand. Daar heb ik echt geen wetten voor nodig.
Misschien hebben de mensen die de wetten maken wel die steun en die maatregelen nodig.
Waarschijnlijk wel.
Maar dat is weer een ander verhaal, ook al is er heel veel verband.

Als kind las ik Pietje Bell... Die ooit een bordje "Lege bovenkamer te huur" op de rug hing van een man... en dan denk ik: "Het parlement is een enorme zaal vol met lege bovenkamers"...

djudedju

tot de volgende ?

Mefistofeles

Image via Wikipedia

Faust sloot een pact met de duivel om macht, kennis, bezit te hebben, maar hij moest als betaling zijn ziel afstaan aan Mefistofeles. Iedereen kent wel het verhaal van Goethe (en anderen)...

Naar mijn gevoel beschrijft men hier niet ene Faust, maar gewoonweg de mens...

Iedereen doet aan verwerven van bezit en macht en kennis, en wellicht doet ook iedereen dat wel eens op een minder eerbare manier. De student spiekt, de werknemer steelt kleinigheden op zijn werk (een Bic...) of verspilt tijd die betaald wordt als werktijd, werkgevers eisen te veel, handelaars geven iets te weinig gewicht of minderwaardige goederen...Kortom iedereen doet wel wat, in erge of minder erge mate. Niemand is zonder zonden.

En net daarover wil ik het hebben...
Ik heb de ongelukkige gewoonte te observeren... Ik bestudeer mijn medemensen en mezelf. En ik denk na, filosofeer, ontleed....

Toen ik kind was, was de katholieke Kerk in onze regio nog oppermachtig, in Nederland zag men hetzelfde, maar dan veel meer van uit Protestantse hoek (het verschilde er wat volgens de provincie), maar we konden wel stellen dat de kerken er dominant aanwezig waren. (Minder in de steden dan op het platteland).

Gelovigen werden aangeleerd dat ze regelmatig hun zonden moesten biechten (bij de protestanten belijden). Je werd aangeleerd om je geweten te onderzoeken, al je "zonden" te memoriseren, en die moest je dan biechten of belijden. Daarop volgde dan een absolutie en een bevrijd gevoel.

Zowel de biecht als de belijdenis lijken niet meer van deze tijd. Je ziet haast niemand meer aanschuiven voor de biechtstoel, en voor de Protestantse belijdenis zal het wel idem dito zijn...

De tijden zijn veranderd, de kerk is niet meer zo dominant, en dat lastige "je zelf blootgeven" is uit de mode.
Maar is dat wel terecht ?

Ik ga hier niet pleiten voor de biecht of belijdenis, want ik meen dat wat ik ga zeggen niet alleen voor gelovigen geldig is...maar ik pleit wel voor een regelmatig gewetensonderzoek. Dat heeft niets te maken met gelovig of niet gelovig, dat heeft alles te maken met je houding in de samenleving, met het feit of je aangepast bent aan die samenleving, of je eerlijk bent met jezelf en tegenover de anderen.

Ik kan me immers niet van de indruk ontdoen, dat het gebrek aan dat gewetensonderzoek leidt tot een afzwakking van de normen, van het idee zonde, het idee verkeerd of juist. Waar je niet mee bezig bent, dat verdwijnt naar de achtergrond van je hersenen, dat is bijna niet meer terug te vinden, het verdwijnt uit het alerte deel van het geheugen.
Toen men de abortuswet instelde, waren heel wat mensen contra, wat ook de reden was voor de abortus, het leven, ook dat van de ongeborene moest ten allen tijde beschermd worden. Toen men de euthanasiewet goedkeurde kenden wij weer diezelfde reactie bij een groot deel van de bevolking.
Ondervraag nu eens je zelf ten opzichte van deze twee problematieken... Als je tegenstander waart, dan ben ik bijna zeker van het feit dat je jezelf er nu niet meer zo druk om maakt. Je bent wellicht nog steeds niet voor, maar je kunt al wel bepaalde redenen begrijpen en misschien zelfs aanvaarden.
Hoe komt dat ?
Gewenning, en het feit dat we er niet meer actief mee bezig zijn.
Ik ga hetzelfde met simpeler onderwerpen stellen...
Toentertijd zouden wij niet zomaar een Bic in ons zakken hebben gemoffeld en meegenomen hebben naar huis. Ik herinner me mijn vader die met een bic in zijn handen zat, en zich zat af te vragen waar hij die mee genomen had, waar hij die onbedacht had in zijn zak gestoken, wie hij benadeeld had... Nu is er geen kat meer die zich zorgen maakt over een bic die hij ergens onbedacht meenam, in tegendeel, nu is er bijna niemand meer die het verkeerd vind een bic mee te nemen uit de grote voorraad op het werk...

Er is dus wel een en ander veranderd aan de mens.
Niet ten goede...
En ik denk dat dit komt omdat we niet meer de goede gewoonte hebben om bij ons zelf regelmatig een gewetensonderzoek te doen. We herhalen de normen niet meer keer op keer ! De normen schuiven zo stilletjes naar de achtergrond. Er zijn daar toch bic's genoeg, en de baas heeft geld genoeg... Maar doet dat er eigenlijk iets toe ?
En waar is dan de grens van het "toelaatbare" en het niet toelaatbare ?  2 bic's of 10 ?
We moeten nodig weer onszelf confronteren met de normen, met ons geweten.
Mooi woord, komt van weten... en zo is het ook, we weten het wel... We zijn er ons wel bewust van, maar we verschuiven de norm.

Hoever kun je de norm schuiven voor aleer je voor je zelf verkeerd bent?  Is die norm hetzelfde als het over jouw bic's gaat die gepikt worden door een ander of dat jij die bic's pikt van de ander ?
Gek hé?

Normen zijn belangrijk. Ik denk dat we weer moeten overgaan naar een regelmatig gewetensonderzoek, een herhalen van de normen, het opdreunen van de 10 geboden, denkend aan wat we er van bakten... Gelovig of niet, geen maatschappij kan bestaan zonder normen.

tot de volgende ?

SF

Image via Wikipedia

Ik heb jaren aan een stuk SF-boeken verslonden. Kortom, ik hield enorm van dat genre. Vooral waar het "mogelijke" scenario's betrof, of schrijvers die heel erg technisch konden verhalen, maar ook soms de absurde SF... Kortom, bijna alles, als het maar "Wetenschappelijke Fictie" was....
Ik weet niet waarom, wellicht oververzadiging, maar op een gegeven moment was ik de SF moe, doodmoe...
Het interesseerde me niet meer.
Sinds kort zit ik weer SF te lezen, en mijn oude liefde is er terug, met volle kracht.
Ik zit me nu alleen maar af te vragen waarom ik ooit gestopt ben met dat genre?

SF is bij velen een minderwaardig soort boekje, maar het gekke is dat er ook echte profeten tussen zitten. De parallelle werelden waren vroeger je reinste SF, en zijn nu plots wiskundige "zekerheden". Te gek.

De ene schrijver is in SF ook de andere niet. Er zijn er die wild fantaseren, er zijn er die heel degelijk onderbouwde werken maken, waarbij ze werkelijk een wereld creëren die logisch in elkaar zit, alleen op een heel andere manier dan de onze. De Grootmeester is onbetwistbaar Asimov...

Wat ook gek is, in SF vind je eigenlijk alle genres terug uit de "normale" boekwerken... Je vindt er liefdesromannekes terug, oorlogsverhalen, horror, detectives en noem maar op, het is er. Maar dan allemaal geprojecteerd in een vreemde wereld, soms is die vreemde wereld gewoon de aarde, in een verre toekomst. Ik vond, weliswaar niet in een bundel, maar als deel van een boek, gedichten terug...

Ook vroegere schrijvers beoefenden al dit genre, denk aan Wells, aan Jules Verne en vele anderen.

Wellicht is het de fantasie die mij aanlokt. Je creëert in een SF-verhaal in feite een beetje je eigen wereld, je eigen personages, je eigen technologie, je eigen gebruiksvoorwerpen. Stel gewoon dat je hoofdfiguren schubben hebben, je laat dan je vrouwelijke wezens hun schubben lakken...

Je kunt het zo gek niet bedenken of het is al ergens geschreven? Nee, fantasie is zo onbegrensd, dat je altijd weer nieuwe plots, nieuwe werelden hebt.  Natuurlijk heb je er ook goede schrijvers en minder goede. Bij sommige boeken kun je je boek niet wegleggen vooraleer het uit is, net zoals bij een gewone goede thriller. Kortom, je vindt er hoe dan ook altijd wel je gading, tenzij... Tenzij je echt niet het vermogen hebt om een virtuele wereld te aanvaarden als achtergrond in het verhaal.

Nu we horen dat wellicht iedere ster gemiddeld minstens één planeet heeft, wordt het aantal bewoonbare planeten plots op miljarden geschat. De kans dat er op die bewoonbare planeten ook leven is ontstaan zal wel een stuk lager liggen, maar ook dan blijven er wellicht heel veel over waar wel leven is. De kans dat er verstandige wezens zijn ontstaan is wellicht nog onnoemelijk veel kleiner, maar er zullen er wellicht nog wel enkele zijn... Dus SF benadert blijkbaar steeds meer de/een werkelijkheid.

Vermits we elkaar wellicht nooit gaan ontmoeten, kunnen we fantaseren, zonder grenzen, en laat dit ons toe mogelijkheden te bedenken. Je kunt ieder aards, ieder "gewoon" fenomeen over gaan planten in een vreemde wereld. Zonder een of andere godsdienst te poneren, kun je gewoon het idee godsdienst al eens gaan neerzetten in een vreemde wereld. Zou ook daar eerst een vorm van Animisme geweest zijn? Zou het ook daar geëvolueerd zijn naar een Eén-God-godsdienst? Zouden daar ook schisma's zijn ontstaan ? Zouden daar ook kerkorganisaties zijn gekomen met een groeiende interesse voor macht boven het Geloof ? Kortom, je kunt eigenlijk, dank zij een fantasiewereld, een hele sociologische aanval doen op fenomenen die wij hier kennen, en die je ergeren...

Door het feit dat je het poneert op een andere wereld, of in een verre toekomst, kan niemand je rechtstreeks betichten van aanvallen op gevestigde waarden, maar iedereen weet, ziet, snapt dat het dat in feite wel is.

SF kan dus héél aards zijn op een vreemde wereld...
Als je niet van dit genre literatuur houdt, misschien moet je dan je mening nog maar eens herzien, en er toch terug eens in duikelen... Maar nu lezen met een innerlijke blik op je eigen wereldje...

tot de volgende ?

I had an Dream

Image by emmapatsie via Flickr

Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, de droom van heel de mensheid: de dood vernielen!
Ik had de dood in handen en lei mijn handen rond zijn hals en kneep er het laatste leven uit.
De dood was dood.
De mens leefde voor eeuwig !
Het ultieme doel was bereikt.

Ik zag een oude man, kreupel en krom, vol van wee en smart. Ik zag een levend lijk krom van de kankerpijnen, ik zag mensen huilen om de dood als verlosser... De dood was niet meer.
Ik zag de wereldbevolking uit de voegen barsten, en ik zag de sterken en gezonden de zwakken en zieken opdrijven naar concentratiekampen, waar ze eeuwig hongerden, eeuwig leden, eeuwig kermden. Ik zag op de duur hoe men de levende wrakken het vuur in gooide, vernietigen, plaats makend... Maar zelfs in hun asse bleven ze huilen en krijten. De wind nam de huilende as mee op zijn eindeloze zwerftocht, en nog nooit heeft de wind zo gehuild als toen.
De dood was niet meer
en men schreeuwde om de dood...
Een eindeloze schreeuw naar het einde.
De dood kan vriendelijk zijn, verlossen, bevrijden... maar de dood
de
dood
was
niet
meer
...


Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, en na de eerste droom liet ik de dood los, liet de bevrijder los...
En de dood nam de vorm aan van een enorme pandemie...
De zwarte dood, de pest die meer dan 25 procent van de mensheid uitroeide was er niets bij.
Een verschrikkelijke pandemie die zich voortzette via de lucht, via aanrakingen via onbekende wegen...
Je zag de mens op straat plots stokken in zijn bewegen, neervallen en hij was niet meer.
Niemand durfde de doden nog te ruimen, moeders lieten hun kinderen liggen en liepen huilend weg.
Liefde was niet meer want aanraken was gevaarlijk.
Alleen eigenliefde en de dood was nog.

Huizen vol dood werden in brand gestoken in de hoop de dood te doden, wie een zieke in huis had werd de stad uitgejaagd... De dood heerste en lachte met de weghollende mensheid, hollend naar hun dood.

Niet alleen de zwakken, maar ook mannen sterk als een boom, of taai als een wisse allen stierven, de dood heerste...
Slechts hier en daar ontsnapte er een enkeling, kreeg de ziekte en overleefde. De meesten waren in die korte tijd oud en grijs geworden, maar ze leefden, en alras bleek dat zijn niet meer ziek werden.
Pogingen om over te gaan tot inentingen bleken vruchteloos, geneesmiddelen hielpen niet, de dood was een totaal nieuw fenomeen geworden.
De dood bracht de wereld tot stilstand
Geen beschaving meer
 geen cultuur
geen steden, geen gemeenschappen.
Pas na jaren kwamen hier en daar groepjes overlevenden bij elkaar, bang, uiterst voorzichtig.
De wereld herleefde, de natuur overwoekerde de steden
het was net geen terugkeer naar de middeleeuwen, maar veel scheelde het niet.
Wolven huilden over Vlaanderen
De dood was heerser

De mens leefde onder doem en dwang
bang van andere mensen
bang van het grote sterven...

De dood was de heerser.

De dood is de vijand, de dood is een vriend.
Weet je, het is goed zoals het is. Ingrijpen en de dood overwinnen brengt geen baat, verliezen en de dood laten heersen is te erg...

De wereld beheerst de dood. De dood is aards !
Doe de wereld dood... en ontvang de pandemie of de eeuwige hel van het leven...

tot de volgende ?

de zevenslaper

Image via Wikipedia

Vannacht geslapen als een marmotje. Of, om de titel te verechtvaardigen: als een zevenslaper.
Voor wie het niet weet dat is ook een beestje, ik denk zelfs dat het identiek is aan wat we wel eens het fruitratje noemen. Zeker ben ik niet, want de namen verschillen wel eens per regio.
Maar het is een beestje dat je niet zo vaak ziet ! Niet dat het extreem zeldzaam is, maar het weet zich goed te verbergen.
Het diertje doet een winterslaap, en wordt wel eens aangetroffen in een nestkastje voor vogels, waar het zo vast slaapt dat je bijna denkt dat het dood is.

Maar ik heb dus lekker geslapen.
Dat komt omdat we gisteren naar de Boum zijn geweest in Ath. De Boum is een kledingszaak. Ik weet niet hoe ze het doen, maar ze zijn er véél goedkoper dan andere winkels. Toen wij hoorden dat Els er was gaan shoppen, dachten wij er aan om ook eens te gaan. Anny met de bedoeling om kleren voor mij te kopen, ik met de bedoeling om kleren voor Anny te kopen.

Als er al één bron van onenigheid zou bestaan in ons gezinnetje, dan is het dat. Anny wil best kleren kopen, maar niet voor zichzelf. Ik moet steeds weer aandringen dat zij ook eens voor haarzelf moet kopen, en niet alleen voor mij. Gisteren is dat wonderwel gelukt... Ik ben content, en wellicht is dat de reden dat ik zo goed heb geslapen. Ik heb geen nieuwe kleren, en Anny zes stuks. Heerlijk !

Normaliter ben ik niet zo'n goede slaper... Meestal ben ik rond 1 uur al weer wakker, lig dan te draaien en te keren, ga naar het toilet om eens zittend mijn rug te laten bekomen, steek het licht aan en lees wat in een boek... Daar wordt Anny wellicht dan ook wakker van, en zij staat dan op, gaat naar het toilet beneden, gaat de living binnen op zoek naar wat drinken en komt dan terug naar haar bed. Dan weet ik dat het zo wat tijd is dat ik ook weer naar bed ga, anders hoor ik haar plots vragen of ik nog van plan ben te slapen... Eigenlijk niet, maar dat kan ik niet zeggen, en wonder boven wonder, alhoewel ik het gevoel heb dat ik geen oog dicht doe, stel ik vast bij het kijken naar de wekker, dat er plots een paar uur verdwenen zijn. Ik moet dus wel geslapen hebben. Gek wat het verschil is tussen je denken en je doen.

Ik maak me weinig zorgen over mijn slapen. Ik denk er niet aan om een slaapmiddel te nemen. Ik ga er van uit dat mijn lichaam, mocht het slaap te kort hebben, het de volgende nacht wel het tekort zal inhalen... En dat lijkt aardig te kloppen. Bovendien heb ik geen last van het wakker liggen. Ik lig gewoon te denken, te fantaseren, ideeën te zoeken voor beelden en noem maar op. Ik ben overal mee bezig, uitgenomen met het feit dat ik wakker lig. Er is maar één uitzondering, als de pijn te groot is, dan is wakker liggen erg, en is het wegvluchten in denken veel moeilijker. Dan moet ik een tijdje gaan zitten om mijn houding drastisch te veranderen.

Ik heb al vastgesteld dat ik veel wakker wordt van de pijn als ik onbewust op mijn rug ben gaan liggen. Het best slaap ik in foetushouding, op mijn zij. Ik kan niet lang op mijn rug liggen zonder pijn te voelen opkomen. Maar soms krijg ik het ook in die foetushouding... Ik heb geen idee waarom... Ik heb het gewoon.

Maar vannacht ben ik maar een keer wakker geworden, heb wat gelezen in een SF boek, en ben dan terug het bed ingekropen en was heel kort nadien al weer vertrokken...tot na achten ! Het is jaren geleden dat ik zolang in mijn bed lag.  't Heeft mij deugd gedaan, en ik ben nog steeds happy met onze shopping in Ath...  We zijn er heen gereden met de GPS... en dat was weer een heerlijke ervaring ! We hebben straatjes gedaan waar we normaliter nooit zouden komen. Geef toe, als je op de kaart rijdt, dan zoek je de weg via de grote wegen, om zo weinig mogelijk te moeten zoeken. De GPS geeft je de weg volgens zijn (haar?) logica... We reden door piepkleine Waalse dorpjes met namen die duidelijk Vlaamse roots hebben. Dat Vlaams kan best ook Germaans geweest zijn, wie weet hoelang dat al Franssprekende gemeenten zijn... Als je in Frans-Vlaanderen rondtoert heb je dat ook, daar zie je ook die Vlaamse namen die verfranst werden. Geschiedenis die ergens bleef leven tegen beter weten in.

En hier zit ik nu te bloggen, veel wakkerder dan ooit. Slapen kan wel eens heerlijk zijn. Ook al is het eigenlijk een domme tijd van nietsdoen.

In mijn lindeboom zitten een koppel mezen in alle hoekjes van de takken en plooien in de schors te zoeken naar beestjes. Het is vandaag koud. En wellicht hebben ze wat meer energie nodig om warm te blijven, of ze moeten gewoon bezig zijn om warm te worden... ? (Zouden vogels bibberen als ze kou hebben?)

tot de volgende ? (foto: De reus Ducasse te Ath)

geobsedeerd

Image via Wikipedia

Ik ben geobsedeerd door die wiskundigen die er van uit gaan dat er parallelle werelden moeten bestaan (want anders klopt de wiskunde niet)...
Ik heb daar twee stellingen rond gefantaseerd...
Stelling 1: We hebben de wereld die we ons voorstellen.
Dat klinkt bijna logisch, tenzij we achteruitgaan in de tijd, want dan hebben we tijden gekend waar de aarde plat was, waar je over de rand van de zee kon vallen in het eindeloze niets, waar we het centrum waren van het universum, waar we het centrum waren van ons zonnestelsel, waar de planeten nette cirkeltjes liepen rond de aarde, nadien rond de zon... en ga zo maar door. Maar het is nog veel complexer dan dat!
Het kan best zijn dat je buur een heel ander voorstelling heeft van de aarde en de kennis. En er zijn volkeren die  wellicht nog steeds in een andere wereld leven, dan de wereld waar wij in leven. Dat betekent dus dat je niet alleen parallelle werelden hebt, maar ook nog gelijktijdig in verschillende versies. (dus parallelle parallellen)
Er zijn momenteel nog steeds mensengroepen die geloven dat er nog een wereld zit onder onze voeten, waar je ergens bij de polen in kunt gaan (Volgens sommigen zit Hitler daar nog steeds veilig te broeden op de verdere uitbouw van zijn 1000-jarig rijk).

Stelling 2: Er zijn inderdaad de wiskundige nevenwerelden...
Volgend de wiskundigen zouden dat werkelijk parallelle werelden zijn, dus u en ik lopen daar ook rond, misschien niet helemaal gelijk, maar toch duidelijk jij en ik. Het niet helemaal gelijke zou er eerder in bestaan dat we daar een andere job doen, of dat we daar eindelijk op regime gegaan waren en veel dunner voorkomen, of dat we daar nog steeds roken...
We zouden volgens die theorie ook niet noodzakelijk op exact hetzelfde moment moeten zijn geboren, of sterven. Dat zijn dingen die variabel kunnen zijn... Ik kan op de 17° parallelle wereld dus perfect nog aan moeders borst liggen... en op een ander al lang dood en begraven zijn.
Die parallelle wereld zijn dus wiskundige beelden. Ze hoeven misschien niet eens reëel te zijn, ze kunnen best virtueel zijn, maar dan zo echt dat ze invloed hebben op onze wiskunde. (Ik snap er geen biet van)
Maar het doet mijn fantasie werken...
Stel dat er een wereld is waar de omstandigheden exact gelijk zijn, maar één dag voor loopt.
Op een of andere manier ben ik in mijn dromen mijn gelijke op die andere wereld, en als ik wakker ben, droomt hij mij. We hebben dezelfde functie, in hetzelfde bedrijf, en dezelfde collega's die aan precies dezelfde taken werken. Besef je dan wel dat ik in feite niet meer moet nadenken? Ik moet maar na doen wat mijn alter ego al voor mij deed.
Maar het gaat verder ! Stel dat ik inspecteur ben bij de politie! Ik zou briljant zijn als mijn dubbelganger zijn job goed deed. Ik zou de indruk kunnen wekken dat het bij mij zuiver denkwerk was waar mijn andere ik lijfelijk aan werkte.
Je kunt prachtige SF verhalen opbouwen rond een dergelijk thema !

Maar er is nog meer te fantaseren... Stel dat dat ik de wiskundigen wegdenk! Ik moet alleen een andere stelling poneren om een andere wereld te creëren... Dus, als ik niet geloof in die parallelle werelden, dan zijn die er ook niet. Mijn wereld is dan anders dan hun wereld, en dus op zich een parallelle wereld, die er is door dat hij er net niet is...
Ik weet het, het is absurd.
Maar ik heb wiskunde al altijd wat absurd gevonden, en het betert er niet op...

Ik heb het al sinds ik mijn hersenen moest breken over een badkuip met vier kranen (ieder met een verschillend debiet) en zes gaten in het bad (ieder met een verschillende diameter)... en ik moest dan uitrekenen hoelang het zou duren voor ik die kuip vol kreeg. Ik voelde helemaal geen behoefte aan zo'n bad vol gaten. Mijn oplossing was dan ook: koop een nieuw bad, maar de leraar vond dat geen oplossing... Leraars hebben ook iets bizars... Nu weet ik waarom die leraars zo gek zijn, ze worden het van het leren van wiskunde.
Laat je kinderen niet in die val trappen, raad hen af wiskunde te studeren... Tellen leidt tot gekte en bezitsdrang, bezitsdrang leidt tot dominantie, dominantie leidt tot dictatuur en dictatuur is slecht.

Leer kinderen gewoon denken, fantaseren, en laat hen gewoon parallelle werelden creëren,  van uit een ongebreidelde fantasie waar geen bezitsdrang meer bestaat...
Wie weet lukt het zo tot een betere wereld te komen???
Of er toch te bedenken.

tot de volgende ?

De crocus

Image via Wikipedia

Gisteren ging ik Gilberte afhalen om mee te gaan naar de hobby... In haar tuin bloeit een crocus !
Het is nu al 7 graden en de zon is er !
't Is winter, mocht je het soms niet beseffen.
Voor wie niet aan de global warming gelooft, is deze winter gewoon een abnormale winter zoals er wel meer zijn geweest. Voor wie wel gelovige is in de sekte Global Warming is dit een een bewijs te meer van de opwarming.
Ik ?
Ik zit daar ergens midden tussen in. Ik Meen me nog zulke gekke winters te herinneren, en er waren tijden waar we in jaren geen echte winter meer zagen... Maar toch geloof ik dat er iets mis is met onze wereld. Niet deze winter is een alarmsignaal, wel het gedrag en de migratie van dieren en planten. Die reageren niet op een paar abnormale winters, die volgen een echte verandering van het systeem.
Maar ik denk dat de vervuiling op zich erger is dan deze opwarming. Ik vrees eerder voor de vernietiging en voor rampen door de vervuiling, dan wel door de verwarming op zich. De opwarming is maar een van de symptomen van de ziekte. De patiënt Aarde heeft ook nog eens koorts.

In mijn eigen tuin bloeien de fuchsia's nog steeds. En in een bloempot staat een eenjarige te pogen meerjarig te worden. En ik kan het niet bewijzen, maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat mijn bladerloze linde ook in deze tijd nog groeit. Toen de bladeren begonnen te vallen, zag ik 's morgens bij het turnen dat het hoogste takje net de rand van mijn raam bereikte, gezien van waar ik stond. Ik heb die plaats bijgehouden, en als ik nu precies op de zelfde plaats sta, zit het hoogste takje al een stukje boven het raam uit. En ik ben niet gegroeid. Dus moet het de boom zijn.

Dat zou willen zeggen dat door deze abnormale temperaturen de sapstroom nog niet helemaal is stilgevallen. Bizar. Dat wil zeggen dat het licht niet de enige bepalende factor is, maar de temperatuur ook een rol speelt. Wat zou dat geven als de temperatuur nog toeneemt, en er geen vorst meer komt? Welk beeld zal dat geven in de jaarringen van de bomen? (Is het je al opgevallen dat tropische houtsoorten, zoals ebbenhout, geen jaarringen vertonen? Daar groeit de boom gans het jaar door... Zou dat ook zo worden met bladverliezende bomen? Of zullen ze zich aanpassen en hun bladeren behouden? Of kapotgaan onder de druk van de verandering?)

Is er al iemand die bladverliezende bomen uit onze regio's aangeplant heeft daar ergens in de tropen?
Dan zouden we het kunnen te weten komen...
Het omgekeerde doen we wel. We zien tegenwoordig meer en meer palmbomen, bananenbomen, en allerlei andere bloemen en planten uit warmere contreien groeien in onze tuinen. Ik heb winterharde fuchsia's staan, en hoewel die normaal wellicht bladhoudend zijn, worden ze hier kaal na de eerste serieuze vorst. Het bovengrondse gedeelte van de struik sterft af. En ieder jaar schiet de plant weer uit en groeit hoger en breder uit dan het jaar er voor. Ik heb nu al struiken die hoger komen dan ik zelf ben. In Schotland zagen wij grote bossige struiken staan in de stadstuinen, prachtig bloeiend. Daar ben ik verliefd geworden op deze planten. Hier spreekt men van bellekes, in andere regio's van klokjes...
Het was een prachtig gezicht, een groot immens grasveld, met daarin her en der een berg van klokjesbloemen...

Ik kan echt verliefd zijn op deze natuur... En het doet me dan ook lijfelijk pijn dat ze zo naar de verdoemenis wordt geholpen. We werpen de pracht vol afval, en bezoedelen lucht en water. Er is niet zoveel zoet water voorradig !
Ik ben echt niet de ridder zonder blaam... Ik heb ook al wel eens onbedacht iets weggeworpen. Maar toch, al ver voor dat er echte alarmkreten weerklonken, waren wij de mensen die op onze trektochten zorgvuldig ons afval meesleepten tot op een plaats waar het kon gedeponeerd worden op een voorziene plaats of afvalbak. Het zijn wellicht ook die trektochten die mij meer en meer oog deden hebben voor de natuur.

En... mijn ziek zijn, en mijn tijd om door het raam te turen en de natuur binnen mijn bereik te observeren... Wie houd er anders de hoogte van de takken van zijn lindeboom bij ?
Je moet er echt niet ziek voor te worden, maar leer kijken naar de natuur. Ook al woon je midden in de stad, ergens is er leven rondom je...  En voeder je regelmatig de vogeltjes, dan zul je op de duur enkelingen daar in herkennen. De tortel die een beetje mankt, en die hier nu al vier, vijf jaar blijft hokken... De merel met dat ene grijswitte pluimpje op zijn borst, en dat koolmeesje dat een wat grotere vlek heeft dan de andere... Je leert ze kennen, en je kent hun gedrag en hun humeur.
Houden van...
't Is heus niet bijzonder... zingt Miel Cools, maar het is wel heerlijk !

tot de volgende ?

Zambesisprong

Image via Wikipedia

Een jongedame uit Australië wou eens bunjeespringen, en dan nog liefst boven de Zambesi, kwestie van de krokodillen van dichtbij te zien. Ze zag ze van heel dichtbij, de elastiek was geen rekker, en knapte... Splasj !

Ach, dat is maar een faitsdivers, waar geen mens van wakker ligt, buiten wellicht het slachtoffer zelf en de verkoper ter plaatse van die bunjeesprongen.
Daar wil ik het dan ook niet echt over hebben...

Waarom doen mensen aan zo'n gekke dingen als bunjee, valscherm en andere doodsprongen? En ik zou de lijst nog veel langer kunnen maken, want het lijkt er op dat "de mens" uit liefhebberij het gevaar opzoekt. Voor de kick.
Het feit dat er iets kan misgaan is blijkbaar net het leuke, het uitdagende, de veroorzaker van die heerlijke adrenaline-opstoot...
Ik vind het gek. Ik vind het gek als er iemand te voet naar de Zuidpool wil trekken, als er iemand zonder zuurstofmasker de Everest beklimt, als er iemand het hoogterekord duiken wil verbeteren, kortom ik vind het gek als mensen dingen willen doen die én zinloos én gevaarlijk zijn.
Ik zal het gek vinden als straks nog een jonger iemand het record solozeilen op zijn of haar naam zal willen zetten, gewoon omdat niemand daar iets aan heeft, en het geen enkel nut heeft, en bovendien gevaarlijk is.

Voor mij zijn dergelijke recordpogingen op het randje van zelfmoord plegen.
Wat heeft de mensheid er aan dat er een of ander mens helemaal alleen rond de wereld zeilt. Als ik dat zuiver verstandelijk beredeneer, dan vind ik het op zijn minst bizar dat iemand die vertrekt te Oostende een ommetje maakt van meer dan 40.000 km om naar...Oostende te varen.

Misschien zal een dergelijke poging leiden tot een betere boot, maar ook dat nut is eigenlijk al démodé voor het er is, want zeilen heeft geen echt nut meer in onze wereld, het is verworden tot een sport. Tegenwoordig weet je precies wanneer je van uit Amsterdam vertrekkend zult aankomen in New York. Met een zeilschip weet je dat niet... Je hangt af van een onstandvastige wind.
Misschien zal het beklimmen van de Everest en het stappen naar de zuidpool leiden tot beter schoeisel, en dat zou dan nog enig nut hebben... Maar voor de rest ?

Ik heb die houding ook tegen een heleboel vormen van sport... Ik zie niet in wat je in hemelsnaam kunt doen met een verbetering van het wereldrecord speerwerpen... Het eigenlijke doel van een speer werpen is niet het zo ver mogelijk werpen, maar het raak werpen. De speer is een (jacht)wapen.  Ook het hoogspringen lijkt me zinloos. Hoogspringen dient om ergens over te geraken op een snelle en veilige manier. De manier waarop ze nu hoogspringen is absoluut niet veilig ! Moest er geen dikke mat liggen na de hindernis, dan zou je je erg pijn doen ! Hoogspringen betekent dat je ook veilig op je voeten terecht komt, niet op je rug.

Ook lopen, in zo ver het niet voor de lol is, of om ergens vlug te geraken, of om heel vlug uit de plensbui te zijn... Het interesseert me geen barst dat er bij zijn die de honderd meter in minder dan 10 seconden lopen. Kunnen lopen, dat is het enige doel.

Voetbal vind ik een leuk spel, tot het een betaald e sport is verworden, en helemaal niets meer heeft te maken met lol.
Waarom doen we dat eigenlijk ?
Wat is het dat van ons recordjagers maakt, van ons spelen een beroep maakt ?

En bovenal wat is het dat van ons gekken maakt ?
Gekken die betalen om er naar te gaan kijken?
Gekken die heel het jaar racist zijn, maar als het over een zwarte gaat die kan voetballen, dan maken we hem meteen Belg en sluiten hem in onz' armen...
Wat is het dat ons zo onrechtvaardig maakt ?
Als het een zwarte is die een bekwaam automechanieker is, dan is het hoogstens een broodrover. (Eigen volk eerst !) Wat is het verschil tussen tegen een bal kunnen stampen en aan een auto werken?

Ik weet het niet, ik heb geen antwoord.
Ik snap het gewoon niet.
Persoonlijk schat ik de automechanieker veel hoger in dan een balstamper, maar ik sta nagenoeg alleen in deze... En men zal de automechanieker slechts toelaten Belg te worden als hij voldoet aan een heleboel voorwaarden, die helemaal niet gevraagd worden aan de balstamper.
Ik vind het gek.

En geef toe, het is gek.
Net zoals betalen van sport eigenlijk helemaal het idee sport uitschakelt.
Maar ook daar sta ik steeds meer en meer alleen.
Waar is de tijd dat op de olympische spelen alleen onbetaalde sportlui toegelaten waren???
Ik wordt oud en zie af met een heleboel veranderende ideeën...
heb jij dat ook ?

tot de volgende... ? (foto: de Zambesi...)

En de koning gaat nu ook besparen...

Image via Wikipedia

De bietekwieten hebben een leuk systeem ontworpen om zichzelf in een geur van heiligheid te stellen... Ze maken een riante afscheidspremie die ze dan ostentatief kunnen weigeren om zichzelf in de bloemetjes te zetten. Ze maken een foutje in de begroting om dan heel mild te kunnen mededelen dat ze die opslag niet moeten hebben, dat ze zelfs een loonsvermindering zullen doorvoeren, en ons Aller Konijn Albert II gaat nu op zijn beurt 500.000 à 600.000 eurootjes "proberen" te besparen...

Als ze het toch niet moeten hebben, waarom maken ze dan eerst een wet om het te krijgen? Om het ostentatief te kunnen weigeren !
Simpel, en het is toch ZOOOOOOO sympathiek...
Het doet mij denken aan de tandpastaglimlach van de verkoper... Die meent dat ook niet.
Denken ze nu echt dat ze met dergelijke laag bij de grondse foefelarijen de mensheid er zullen van overtuigen hoe goed ze wel zijn, en hoe braaf, en hoe eerlijk ???? Vergeet het. De wet wordt zelfs niet eens veranderd, zodat het eventueel bij een eenmalige ostentatieve weigering kan blijven. Eens het plebs weer wat verzoend lijkt met zijn politici, zullen ze rustig weer binnenrijven.
't Is om van te kotsen.
In ons land zijn honderduizenden mensen die onder de armoedegrens leven, zijn er meer dan vijftigduizend daklozen en Alberreke den tweeden gaat zijn best doen om 500.000 eurootjes te besparen (dat is een dik 20 miljoen Belgische Frankskes).
En ons ministers en staatssecretarissen gaan ook een stuivertje aan de kant leggen.
En dan gaan ze de gewone man doen boeten, en meer belastingen opleggen, langer doen werken voor zijn pensioentje, en zijn werkloosheidsvergoedingen beperken in tijd... En dan vergeet ik nog een hele boel andere besparingen die men oplegt. Verplicht. Aan de kleinen, de zwakken, en armen.

Je moet eens gaan kijken aan de bedelingen van de voedselbanken, waar men de armsten voedsel geeft. Ik weet het, het klinkt middeleeuws, maar het bestaat nog steeds, en er staan steeds langere rijen mensen aan te schuiven voor een bete brood...
Je moet eens gaan horen bij de OCMW's, naar de groeiende massa mensen die hulp nodig hebben.
Je moet eens kijken hoeveel mensen met schulden zitten, schulden die steeds maar stijgen.
Mensen die hun elektra, hun water, hun verwarming niet meer kunnen betalen.

Denken die bietekwieten in Brussel dan echt dat de mensen hun truukjes zullen slikken?
Zijn ze echt zo naïef ?

We wisten wel (Plato zei het ons al!) dat het niet de slimsten zijn, maar je zou toch van mensen die zich geroepen voelen om beleid te voeren, iets mogen verwachten.
Waarom is er zo'n hemeltergend verschil tussen de brave mensen die het goed menen met zichzelf en hun medemensen, en de politici? We krijgen nu op ons TV beelden van de Amerikaanse voorverkiezingen. Heb je gezien en gehoord hoe mensen van dezelfde  partij hun medekandidaten (zij zeggen wellicht tegenkandidaten) uitkafferen en al hun fouten en tekortkomingen uitschreeuwen. Leuk voor de echte tegenstanders, hoeven ze zelfs niet meer te zoeken, ze krijgen alle zwakheden en alle fouten op een presenteerblaadje cadeau... Dat zijn dan mensen die voor de zelfde partij opkomen, die voor dezelfde zaak strijden ! Dat is toch niet denkbaar ? Dat wijst toch op idiotie ?...of is dat een ander woord voor politiek?

Ach, ik heb het allemaal al gezien. Wat mij verwondert is dat er nog één kiezer overblijft die de moeite doet om een bolletje rood te kleuren... Als er iets zou moeten rood kleuren, dan zijn het de politici, van schaamte... Maar dat is iets wat ze niet eens kennen.
Bah !

tot de volgende ?

liegen en bedriegen ?: de regering !

Image via Wikipedia

In het oh zo moeizaam bekomen regeerakkoord staat te lezen dat de ministers 5 procent van hun wedde zouden laten vallen, in het kader van de besparingen.
En wat zien we nu ?
Ze hebben zichzelf 8 (acht) procent loonsverhoging gegeven !!!!

Aan hun vol pensioen na 20 jaar parlementair zitje zijn ze nog niet gekomen, het langer werken, dat is iets voor het plebs, het schorem, niet voor de elite van de Wetstraat, niewaar !

Wellicht is dat alles in het kader van het herstel van het vertrouwen in de politici ?
Ik kotste de politici al eerder uit, nu zullen wellicht de schellen van de ogen vallen van hun laatste getrouwen. Als die nu nog niet wakker worden, dan verdienen ze deze oelewappers als regering !

Europa legt de Belgische staat bijkomende besparingen op, die heel zeker ten laste zullen komen van de werkende mensen, middenstanders, boeren en al wie zijn boterham met werken verdient. Deze besparingen zijn, dat is al lang en breed bewezen, nefast voor de economie. Met andere woorden besparingen zijn de bron van nieuwe tekorten, dus nieuwe besparingen... Zo hebben ze nu al Griekenland koelbloedig afgeslacht.

Vroeger zag ik een verenigd Europa als een waarborg van de vrede... Ik begin te geloven dat ze er zullen in slagen om de geschiedenis nog maar eens te herhalen, en straks zitten we met een oorlog zoals de Verenigde Staten van Amerika ook kenden. Daar was de afschaffing van de slavernij zogezegd de aanleiding, maar in werkelijkheid ging het hem over ... economie. De Zuidelijke staten konden de slavernij niet afschaffen, althans niet in één stap, zonder economisch ten onder te gaan. Terwijl we allemaal weten dat die afschaffing van de slavernij helemaal niets betekende. De Zwarten waren en bleven een minderwaardige burger, ook in het "nieuwe" Amerika. Zelfs nu nog zijn er restanten van die onderdrukking te merken.
Hier zal het dus ook over economie gaan, en wellicht zal er voor de geschiedenisboeken ook hier een mooie verpakking om heen zitten, maar die in feite niets betekent.

Ik hoop dat ik deze keer te pessimistisch ben, maar met dergelijke politici aan het bewind rest me niet veel anders dan pessimist zijn. Ik heb al gezegd dat we nu wel moeten staken, om althans de schijn van democratie te redden, maar het is nog erger ! We worden flagrant bestolen door deze regering, die ons voor hun weddeverhoging nog een bijkomend doet inleveren!  Het is nu geen kwestie meer van "we zitten nu eenmaal in een crisis", " we moeten nu eenmaal voldoen aan Europa en de eisen van de Euro..."
Nee, we worden belogen en bedrogen door de oelewappers van de regering.
Nee, we moeten niet gaan stemmen voor wie nu in oppositie zit, want we weten uit ondervinding dat ze geen haar beter zijn: het zijn immers ook beroepspolitici, zakkenvullers, oelewappers, bietekwieten en ik moet me inhouden om niet te gaan schelden.

Wie nu nog een greintje eerbied heeft voor een politieker, die hoort niet meer thuis bij de mens met rede begiftigd....

Voor 2012 wens ik u allen andere, betere en voor de eerste keer: verstandige politici. Maar waar gaan we die vinden ?????
djudedju

tot de volgende ? (Op de foto: de nederdaling van de H. Geest....)

grijsdag

Image via Wikipedia

't Geeft niet op... De lucht is grijs, de wereld grijs... Ik zit hier met licht te bloggen, want het is nog steeds niet klaar, en 't ziet er niet naar uit dat het nog klaar gaat worden.
Ik heb een gloeiende hekel aan die donkere dagen.
Op zo'n dagen geloof ik het meteen als ze mij het einde van de wereld voorspellen... 't Ziet er immers al uit alsof het licht is bijna verdwenen...
En geef toe, het is mode om van het einde van de wereld te praten...

Eigenlijk lijkt me dat een totaal verkeerde uitdrukking. Men heeft het immers niet over het einde van de wereld, maar over het einde van de mensheid.
De wereld zal wellicht ten onder gaan als de zon sterft. Naar het schijnt gaat een type ster als onze zon dood door in eerste instantie op te zwellen, en nadien in een te krimpen tot een onooglijk balletje in het heelal. Maar dat laatste zal de aarde niet meer meemaken, want tijdens dat opblazen van de zon zou de wereld allang verbrand zijn.
Zo zeggen de geleerden. Nu. Misschien is er morgen een nieuwe theorie. Maar hoe dan ook, dat is nog ver weg in de toekomst.

Wat betreft het uitsterven van de mensheid??? Daar hebben we het raden naar. We kunnen misschien al een en ander leren uit het verleden en uit het grote sterven van de dinosauri... Misschien botst er straks (en dat is geen tijdsbepaling) een grote steen uit de ruimte tegen onze aardkloot, stof en vuur en rook overdekt heel de wereld en eeuwen van kou en duisternis overdekken de wereld, en dat is al genoeg om weer een massaal uitsterven te veroorzaken, met misschien dit keer de mens als een van de slachtoffers. Of misschien krijgt de wereld hier of daar een stuiptrekking en barsten er meerdere enorme vulkanen uit, met dezelfde gevolgen als hierboven beschreven.

Of... misschien komt er een enorme pandemie, die niet alleen een massaal sterven van de mens veroorzaakt, maar ook nog eens onvruchtbaarheid veroorzaakt. Misschien met dank aan een Nederlandse geleerde die een nieuwe griepvirus maakte... en deze wetenschap ter beschikking stelde van heel de wereld... Met een totaal nieuwe vorm van terrorisme ten gevolg.

Of... gewoon.  Gewoon? Ja, onze tijd is op. En hierboven trekken ze de stekker uit. Poef, gedaan!
Wie weet was dat ook zo met de dinosauri, want er is eigenlijk niemand die weet hoe dat grote sterven in elkaar zit. Niet logisch ? Wellicht niet, maar logica hangt samen met begrijpen, en als we het niet begrijpen, wat is dan logisch ?

Of... we zijn er eindelijk in geslaagd heel het ecologisch evenwicht naar de knoppen te helpen, en veroorzaken we zo ons eigen einde, en is de toekomst aan paar soorten insecten die dergelijke dingen kunnen doorstaan. (Veel later zullen geleerde kevers zich staan afvragen waardoor die huizenbouwende diersoort is uitgestorven)...

Kortom, we weten het niet. We zullen het pas zien als het zo ver is. En misschien komt het wel nooit... Overleeft onze soort zelfs de aarde. Zwermen de mensen uit over de planeten. En na enkele jaren kunnen we dan intergalactische oorlogen gaan voeren tegen andere werelden met onze eigen soort.

Kortom, ik trek het mij niet aan. Als mijn uur, of het uur van heel de wereld, van heel de mensheid is geslagen, dan is het zo. En of er nog iets is na de dood, dat zal ik dan eindelijk weten... of net niet.
Maar voor mij is de dood het einde van mijn wereld. En dat is zo voor iedereen.
Of het nu in een massaal sterven gebeurt of zuiver individueel...

Met andere woorden, de mannen die het einde van de wereld voorspellen hebben gelijk... Misschien niet zoals zij het stellen, maar voor wie sterft is het het einde van deze wereld.
En of ze nu in een schuilhut zitten ergens in Spanje, of gewoon thuisblijven, het stopt toch. Dit aardse leven toch, de rest hopen we maar. Of geloven we met de nodige twijfels... (en dat lijkt me een aardige omschrijving voor "hoop"...)

Wanneer mijn wereld, of uw wereld stopt ? Ik weet het niet. En dat is maar best, stel je voor dat we het wel wisten. Stel je voor dat we weten dat het op die dag allemaal stopt. Hoe zou je dan leven ?
Voor sommige mensen is dat zo... Terdoodveroordeelden kijken uit naar die dag, dat uur... En de meesten gaan lijdzaam naar hun terechtstelling, verzoend met het onafwendbare. Vraag je het aan Jan met de Pet op straat, die zijn uur niet kent, dan zullen de meesten de dood vrezen. Blijkbaar heeft het kennen van je einde ook een rustgevend effect...
Waarom zou je dan bang moeten zijn voor wat je niet kent?

Omdat het plots komt, onverwacht? Of omdat je niet met jezelf in het reine bent?
Ik weet het niet, maar bang ben ik niet.
De dood hoort bij het leven.
En wellicht zijn we de enigen met een hoop op eeuwige leven?
Geeft dat meer rust, of is dat net de bron van de onrust ?

ik weet het niet, jij ook niet.
tot de volgende ?

kabouter

Image via Wikipedia

Als je het schitterende boek van Rien Poortvliet (aquarellist) bekijkt, dan zou je warempel in kabouters gaan geloven. De man weet zijn fantasie zo realistisch te maken dat het echt lijkt.
Maar er is meer aan de hand...
Ook voor Rien Poortvliet bestonden de kabouters al, en de elfen, en de trollen en de witte wieven en wat weet ik nog al meer.
Waarschijnlijk bestaan ze niet, maar het moeilijke is dat je die dingen nooit op dezelfde manier hoort omschrijven of typeren. Laat ons maar bij de kabouters blijven...

Er bestaan heel wat verhalen over kabouters waaruit je zou kunnen gaan denken dat men het over dwergen heeft, maar andere zijn specifieker en maken de kabouter veel kleiner dan de kleinste dwerg. In sommige verhalen zijn kabouters goed wezens, die de mens helpen, in andere zijn het kwaadaardige pestkoppen. Veelal zijn ze omschreven met een rood pakje aan, maar er zijn ook andere versies in de meest uiteenlopende kleuren. Het gekste vind ik persoonlijk dat de kabouter niet Europees is, je vind de kabouter ook in Afrika en wellicht ook in andere werelddelen, het zou me bijna verwonderen waren ze er niet...

Dat ze overal bestaan, lijkt er op te wijzen, dat het dus niet alleen hersenspinsels zijn, maar dat ze ook werkelijk zijn. Of... dat er ergens, ooit, iets moet geweest zijn, of bestaan hebben, of nog bestaan dat aanleiding geeft tot dat hardnekkig geloof in de kabouter.

Wat dan ook, alle onderzoeken ten spijt is de kabouter nooit daadwerkelijk bewezen. En dus blijven wij het maar duwen in het hoekje van de sprookjes...

Persoonlijk denk ik dat kabouters een restantje zijn van oude "geloven", ver voor het Christianisme hadden wij te maken met een veelgodendom, en wellicht ook een zeker animisme. In die godenwereld van toen zaten ook dwergen of dwergachtige gnomen, en dat was het geval in zowat alle geloven. In sommige had je dan te maken met boze goden, in anderen met helpende goden, vandaar wellicht ook de goede en slechte kabouters.

Waarom schrijf ik in hemelsnaam al die "wetenschap" op ??? Wel, omdat ik denk dat kabouters voor veel mensen een onbewust invullen zijn van wensdromen, van onverklaarbare zaken, van onoplosbare vragen.... Kortom kabouters zijn zowat een stoplap verworden. (Eigenlijk doe ik dat ook dikwijls, en laat ik de onoplosbare vragen der wetenschap voor wat ze zijn, en verwijs ik naar God als antwoord!)
Maar kabouters zijn makkelijker bruikbaar dan God, en lijken ook wat "veiliger"... Wie weet hoe God reageert als je Hem als stoplap bezigt...
Bovendien heeft de kabouter iets magisch, iets van de kindertijd, iets dat we bewaren als een restantje van Sinterklaas, de klokken van Rome en dergelijke kerstmannetjes....

Ik ben regelmatig Sinterklaas, en zie telkens weer, en telkens weer met verwondering, hoe ook volwassenen op een of andere manier "onder de indruk" zijn van de Sint. Of ze hebben eerbied, of ze tonen zich veel stoutmoediger dan ze normaal zijn, of ze zijn net veel stiller dan je ze anders kent. Er zijn er heel weinig die volkomen "normaal" blijven... Er is blijkbaar iets in ons die houdt van mystiek, van sprookjes, van dromerijen...

En waarom zouden we daar niet aan toegeven? Waarom zweren we bij hoog en laag dat wij niet zo zijn? Winnen we iets met ontkennen dat er iets van het kind in ons is gebleven?
Ik zou zeggen: integendeel !
Het mooiste stukje van de mens zit net daar waar ook het kind in ons zit. De momenten waarop we werkelijk onbevangen zijn, geen schroom hebben voor de ogen van de anderen, de momenten waarop we weer durven spelen omwille van het spel... Zonder dwang om te winnen te overheersen...
Daarom geloof ik in de kabouters...
Ook al zijn ze er niet, het is heerlijk om te geloven dat ze er wel zijn.
En ik poog op diezelfde onbevangen manier ook dat stukje kabouter in mij aan u over te dragen, zodat jij ook eens echt kunt genieten van dromerijen, van fantasie en weer eens echt kind kunt zijn, onbevangen, onbeschroomd...

Geen stress, geen druk - weg van de harde boze wereld dansen met Katrien, het Kaboutervrouwtje...

tot de volgende ? (klik eens op de foto (of het onderschrift) om te weten wat dit is ????)

Muizenissen buiten zetten !

Image via Wikipedia

Vandaag is er weer een winter/herfststorm... Misschien het moment om eens alle muizenissen buiten te zetten en te laten wegwaaien...
Muizenissen zet je best onverpakt buiten, zeker als het grote hoeveelheden betreft, want muizenissen kunnen aardig wat wegen !
Gelukkig is het een echte stormwind, en heb je alle kans dat zelfs de zwaarste tobbernijen weg geblazen worden.

In tegenstelling met wat het woord doet vermoeden, zijn muizenissen een typisch menselijk verschijnsel. Alleen mensen maken zich zorgen die blijven woekeren, ook al is de oorzaak eigenlijk al lang verdwenen, ze blijven maar piekeren... Ik kan me voorstellen dat de mees die de mus een zonnepitje ziet wegkapen voor zijn bek, zich ergert, maar hij piekert niet, hij gaat meteen op zoek naar een ander hapje. Mensen niet. Mensen maken er een heel drama van, maken heisa, maken ruzie, en sommigen blijven er weken nadien nog last van te hebben. De mees is wijzer, hij verliest geen tijd aan het toch verloren hapje.
(Voorbeeld net gezien in mijn tuin - van de mees bedoel ik, niet van de mens)

Al dat tobben is dus pure ballast, gewicht die je moet meesleuren in je kopje, en dat menselijke kopje is al zo zwaar... Dus weg damitt ! Geen getob meer, profiteer van de wind om je bovenkamer eens uit te mesten.

In onze hersenen zitten zo'n slordige 100 miljard neuronen, en ieder van die neuronen kan verbinding maken met zo'n 8.000 andere neuronen. Dat is dus een ontzettende hoeveelheid, dat is door geen computer na te bootsen. Maar moeten we echt dat wondere netwerk gebruiken voor nutteloos en oeverloos gepieker ? Nee toch !

Laat ons in de plaats eens stil staan bij het wonder van het menselijke denkvermogen. De cijfers die ik zo net aanhaalde zijn niet van mij, maar van een gedegen wetenschappelijk onderzoek. Ze kunnen nu zelfs het "denken" zichtbaar maken. In die zin dat het overbrengen van een gegeven door de ene neuron naar de ander in feite een elektrische impuls is, en dus zichtbaar kan gemaakt worden. (Vraag mij geen uitleg, ik ben technisch een oen)
Het gekke is dat je dan als het ware snelwegen ziet ontstaan in de hersenen. Blijkbaar zijn er dus neuronen die heel belangrijk en heel druk gebruikt worden, en andere die maar sporadisch aangeraakt worden door zo'n elektrisch impulsje... Ons bewegen, ons horen, ons zien, ons memoriseren, ons vergeten en wat nog meer van logische functies zitten wellicht op de snelle autosnelwegen, op de de meest gebruikte en best onderhouden banen in onze hersenen. Ik denk dat de muizenissen zitten in die kleine achterafhoekjes van de hersenen. Zo ver van de vloedstroom dat ze blijven zitten, niet meegesleurd worden in de autosnelweg naar de vergetelheid...

Hoe meer ik lees over die enorme complexiteit van onze hersenen, hoe minder ik het echt begrijp, en dus hoe meer ik weer naar mijn noodrem God grijp...  Zelfs de specialisten snappen nog steeds de hersenen niet. Die klomp vet en zenuween dirigeren niet alleen ons lijf en leden, maar ze laten ons ook toe te denken. Wonderbaar !
Helemaal uniek is het niet, want we zien steeds meer filmpjes van dieren die duidelijk ook kunnen "denken", ook al is het niet op krek dezelfde manier, ze verrichten duidelijk enig denkwerk, ze hebben ook een geheugen, ook al weten ze dat niet op dezelfde manier te bestendigen als wij met onze taal en geschrift... Hersenen zijn dus niet zo uniek, maar de veelheid van verbindingen op het vlak van denkwerk is dat wel.
Hoe meer ik lees en leer over die wondere klomp bovenin onze schedel, hoe meer ik er aan twijfel of er wel ergens anders nog eens zo'n wondere samenhang kan ontstaan. Ik geloof in evolutie en co, het lijkt me logisch, maar ik zie niet in hoe verstand, rede op die manier kan ontstaan. Ik geloof wel, dat eens je dat wonder hebt, je weer een soort logische evolutie kunt krijgen, en dat dit verstand op de manier van the Survival of the Fittest zich kan versterken en ontwikkelen... Maar het ontstaan van rede, verstand zie ik niet mogelijk als een soort spontane ontwikkeling.
Het is te complex om zo maar bij toeval te ontstaan.

Ach ik weet het wel, wie niet de noodrem God heeft, zal wel ergens zijn eigen noodrem hebben, ook al is die noodrem in dat geval "het nog niet snappen - omdat we nog niet de kennis hebben veroverd"... Hij of zij kunnen best gelijk hebben, maar mijn noodrem is God. Wellicht omdat door mijn opvoeding God een vertrouwde oplossing is ? Het zij zo, en ik voel er mij best happy bij.

Maar moeten wij dat immense wonder dan gebruiken om er zorgen en muizenissen in op te stapelen, zo veel en zo erg, dat op den duur de normale werking verhinderd wordt? Moeten wij onze eigen snelweg der vergetelheid blokkeren om muizenissen te koesteren? Nee toch ?
Dus weg daar mee. Laat ons een kijken wat er nog allemaal op ons drukt, laat het ons eens evalueren en eens kijken of het echt belangrijk genoeg is om te bewaren om druk uit te oefenen op ons verstand, op onze rede...

Vergeet het niet buiten te zetten, er is heerlijk veel wind, en ik zag al heel wat muizenissen voorbijvliegen !

tot de volgende ?

winterwind

Image via Wikipedia

De weerman had het gisteren steevast over echt herfstweer... Maar hoe hij het ook zegt, het is winter! Het lijkt er gewoon op dat de seizoenen gaan moeten herschreven worden. Toch zeker voor het afgelopen jaar, en naar het er naar uitziet, ook alvast voor het begin van dit nieuwe jaar.
Ik voel me er een beetje ontheemd door.
Net of het is mijn land niet meer, mijn seizoen niet meer. Ik heb het gevoel dat men me dievelings, midden in een mooie droom, heeft opgepakt en verplaatst naar een streek of een tijd waar de seizoenen anders zijn dan de mijne.
Heb je het ook al gehoord of gelezen, dat we -wiskundig gezien- waarschijnlijk naast onze wereld gelijklopende werelden hebben? Dat er ergens iemand zoals jij rondloopt, hoogstwaarschijnlijk zelfs in meerdere exemplaren op meerdere werelden.
Zouden wij misschien met zijn allen verplaatst zijn naar een andere wereld, waar het nu nog maar herfst is, en wij maar voort tellend aan onze oude kalender, de kalender van die andere wereld?
Hadden wij dan echt onze politici niet kunnen achterlaten? Dan kon het weer mij meteen niet meer schelen. Ik zou alleen nog rozengeur ruiken en maneschijn zien...
Heel lang geleden heb ik een blogje gepleegd, waarbij ik per ongeluk in een andere wereld terecht kwam, door een scheur in de tijd of de realiteit... Een echt science-fiction verhaal leek het, maar nu geven de wiskundigen mij op een manier gelijk met mijn fantasie, en daar wil ik het eens over hebben.

Heb jij je ook al eens afgevraagd of onze fantasie wel fantasie is?
Heb je ook al eens gezegd-gedacht- gehoord- gelezen, dat je niets zo gek kunt bedenken of het bestaat wel ergens? Zou dat niet echt zijn ? Hebben de Aboriginals van Australië misschien ergens gelijk dat wij nu in de droomwereld leven?
Zijn heel wat dingen die wij niet kunnen uitleggen wellicht stukken uit de andere wereld die hier per ongeluk verzeild zijn?
Mijn gezonde verstand zegt dat dit niet kan, maar er staan toch maar een heleboel raadsels voor mij op deze wereld. Je moet Von Dänicken eens lezen... Die geeft er een uitleg aan als zouden er kosmonauten hier op onze wereld voor God hebben gespeeld. Maar een echt sluitend antwoord krijg je niet op al die wonderen. Ook al geloof ik Van Dänicken niet, hij doet me wel diep nadenken, en vertwijfeld de schouders ophalen. Sommige dingen kan ik een uitleg geven (lees raden), maar van vele dingen blijf ik staan met de mond vol tanden (een hele verbetering...).

Nu ook dit herfstweer in Januari... En vandaag ziet de wereld er heerlijk schoongeblazen uit. Maar morgen komt er weer een herfststorm. Misschien is het toeval, misschien is het een gevolg van de global warming, misschien is het een eerste aanduiding van het einde van de wereld volgens de Maya-kalender... Oorlogen, aardbevingen, en stormwind... En straks blazen ze met grote bazuinen vanuit de vier hoeken der aarde (da's die wind) ... en op het vale paard zit de dood... Je moet echt het Johannesevangelie eens herlezen!  Da's pas fantasie, da's pas science fiction !

Maar je moet geen schrik hebben, in het Antwerpse is er een bietekwiet die je tegen een schamele 20.000 eurootjes een veilige schuilplaats biedt ergens in Spanje... Ik las ooit een artikeltje waar men een opsomming maakte van al de beëindigingen van de wereld die er al voorspeld werden, een eindeloze lijst... En we lopen er nog steeds op... Ook al is het nu misschien op een van onze alternatieve werelden...  Zouden ze daar ook aan eind-voorspellingen doen?  Zouden daar ook een Boeddha, een Zoroaster, een Jezus een Mohammed en een Dalai Lama zijn ?
Zou er daar ook geloof zijn ?
Of zouden ze daar echt antwoorden hebben op alles, en wat zou dat dan doen met de mens?
Stel je voor dat je op alles een antwoord zou hebben, zo maar... uit de blote blauwe hemel... Niet meer moeten denken, niet meer moeten leren, niet meer moeten zoeken... Zouden we dan niet met al die kennis ontzettend dom zijn?  Is het niet net het niet-weten dat van ons die zoekers maakt, die mens die steeds maar streeft naar ... het onbereikbare ?

Ach, al bij al... We zitten hier goed, ondanks dat rare weer, ondanks dat eindeloze zoeken naar kennis... Net dat maakt ons tot die gekke soort zoogdieren, die zichzelf geen dieren achten.
... en die van een hevige wind een apocalyptische stormwind maken...

tot de volgende ?

het blinkende stuk

Image via WikipediaEen van de hardste dingen aan mijn huis, dat is de dorpel, in blauwsteen. Graniet om het eens ander te zeggen. Als ze de dorpel aanbrachten, was dat grijsblauw van kleur, je kunt dat nog zien aan de zijkanten, de kanten waar niemand ooit zijn voeten zet.
Maar in het midden van de dorpel daar is warempel dat mooie blauwgrijs verdwenen, en kijken we nu op een bijna zwart stuk blauwsteen. Bovendien is het glad geworden, en is het duidelijk uitgesleten.
Hardsteen is dus niet echt zo verschrikkelijk hard...
Dat doet me denken aan ons vader, die vertelde over martelpraktijken. Men bond het slachtoffer zo dat hij zijn hoofd geen millimeter kon bougeren, en dan liet men gestaag een druppel water op zijn schedel vallen...plonk, plonk, plonk...zonder einde. Dat was volgens ons vader een verschrikkelijke marteling.
Ik vermoed dat hij gelijk heeft...
De gekste dingen kunnen een marteling zijn!
Ik las over een hersenoperatie, waarbij de patiënt wakker moest blijven. De operatie is niet de marteling, want naar het schijnt voel je niets in je hersenen, en de voorbereiding, het opensnijden van de huid en het oplichten van een stukje schedel, dat is onder verdoving. Maar de pijn, dat komt van het onbeweeglijk liggen... Ze raden de mensen aan om voor de operatie op een redelijk harde ondergrond te trainen in uren lang stilliggen op de - in dit geval- linkerzijde...
Ik weet dat dit wellicht juist is, want ik mocht al een paar keer het genoegen smaken om een MNR-scan te ondergaan... Daar moet je gedurende ellenlange minuten onbeweeglijk blijven liggen op die harde ondergrond. Normaliter doet dat wellicht geen pijn, door onbewuste bewegingen die je maakt, maar het feit dat je geen millimeter moogt bewegen maakt dat je plots ieder stukje dat in aanraking is met die harde ondergrond begint te voelen. Is dat echte pijn? Of is het gewoon een gevoel ontstaan door het besef dat je niet moogt bewegen?
Maar terug naar de blauwstenen dorpel... Ik weet niet hoe dikwijls er voeten op die dorpel hebben gestaan, maar voldoende om dat spul uit te slijten en een duidelijke holte te maken. Ik zal met mijn gewicht wellicht het grootste deel hebben uitgesleten, maar mijn vrouw heeft er wellicht veel meer op gestapt, daar zij veel meer thuis was... De eindigheid van de blauwsteen...
Had er al die tijd een druppel moeten vallen op hetzelfde plaatsje van de dorpel, dan was daar wellicht ook een putje ontstaan, of wie weet, een kleine aanzet van een stalagmiet... (Zou er op het hoofd van de gemartelde...?)

Het klavier van mijn pc is nog betrekkelijk nieuw, maar nu al zie ik op bepaalde toetsen dat ze meer blinken dan andere, omdat je bepaalde letters meer aanslaat dan andere.
Slijtage, vergankelijkheid...

Eigenlijk staan we daar nooit bij stil, maar alle slijt... De preekstoel in onze kerk zal een paar honderd jaar oud zijn, maar de traptreden zijn ferm uitgesleten, en de blauwe dorpelstenen van de kerk zijn al echt diep uitgesleten... Kasseien van de oude romeinse heirwegen zijn vervallen tot blinkende ronde kinderkopjes...

Wij zelf, wij zijn van zacht materiaal gemaakt, met een beetje harder skelet er binnen in, om het geheel rechtop te houden, maar we slijten ook... Zelfs binnen in het nog levende geheel slijten die hardere stukken ook al... Vandaar mijn rugpijn.

Maar ook het zachte gedeelte slijt, en heel ingenieus vernieuwen we, zonder dat we het zelfs maar beseffen regelmatig onze cellen. (Nu en dan loopt dat een beetje fout, en dan is er kanker...)

We slijten... alles slijt... Ook wonden, ook verdriet, ook ideeën, ook woede, ook haat... alles slijt.
Er is dus eigenlijk niets om je echt druk over te maken. Of toch ?
Er is niet alleen slijten... Je kunt ook breken, vernietigen, doden... De natuurlijke slijtage stopzetten in één klap. Je kunt kwaad doen, je kunt goed doen. Het stopt weliswaar de slijtage niet, maar het stelt het een beetje uit. Goed doen geeft soelaas. Aan jezelf en aan de anderen.

Geneeskunde werkt tegen het slijten in, want hoewel we van dezelfde soort stof zijn gemaakt, slijt de ene sneller dan de andere. Net zoals je twee dorpelstenen kunt zien, waarvan de ene veel vlugger slijt dan de ander, of die misschien door een klein onzichtbaar haarscheurtje plots breekt en de dorpel niet meer waard is... Glimlachen geeft ook soelaas. En ook al lijken onze hersenen ongevoelig voor het mes, ze zijn zeer gevoelig aan die glimlach...of aan de haat.

En voor wie gelooft, is er het geloof aan dat stukje of stuk dat niet onderhevig is aan slijtage, dat het eeuwige leven heeft... Voor wie gelooft...

Ergens willen we niet slijten, ergens willen we blijven bestaan, jong blijven, ongeschonden, rein, knap, slim, volmaakt... Is deze hoop ons geloof ?
Het geloof, de hoeksteen van ons bestaan.
Een hoeksteen in harde blauwe steen...

de blauwe steen van mijn dorpel is glad en uitgesleten...

tot de volgende ?

kernmachten

Cover of Nineteen Eighty-FourOfficieel zijn er niet zo heel veel landen die kernwapens hebben, maar officieus zijn er heel wat meer. Heel wat landen tekenden het akkoord op de beperking van kernwapens, maar Israël onder meer tekende dit niet, terwijl het geacht wordt hoogstwaarschijnlijk wel degelijk kernwapens te hebben...
Heel wat heisa was er over Irak dat zou kernwapens aan het maken geweest zijn, en die onder druk van de andere landen deze fabrieken zou ontmanteld hebben, ook al is er nooit een spoor van die onttakelde fabrieken gevonden... Nu zou het weer Iran zijn die bezig is zich te ontwikkelen tot een kernmacht... Met als gevolg dat Obama de economische sancties op Iran opvoert, wat dan weer aanleiding is voor Iran om de straat van Hormoez te blokkeren. Als dat doorgaat hebben wij absoluut onvoldoende olie om onze economie draaiende te houden.
(Kunnen we ons misschien verwarmen met de kernwapens in ons bezit, want ook ons Absurdistan is een kernmacht...)
Maar er is nog hoop voor 2012...
Dezelfde Obama is vuurke stook aan het spelen om een nieuwe koude (hopelijk alleen koud) oorlog te ontketenen, nu met China... Daartoe is hij in de Filipijnen gaan prediken over de rechten van de Filipino's op de visvangst in de Zuid Chinese zee, die hij daar de Oost Filipijnse zee noemde... Idem dito in Australië...
Kwestie van altijd wel ergens iets te hebben om mee bezig te zijn...

Heb je ooit "1984" gelezen van George Orwell ?  Moet je hoognodig eens doen ! Daar kun je een theorie in lezen over hoe je het volk stil kunt houden en het evenwicht bewaren door een eeuwigdurende oorlogsituatie... Ik denk dat onze wereldleiders dat boek als bijbel gebruiken.

Ooit waren er nog veel meer kernwapens, maar eigenlijk weten we niet zeker dat die echt verminderd werden. Waar zijn bv de duizenden kernwapens van Oekraïne en andere ex-Oostblok landen naar toe ? Ze zijn allemaal teruggegeven aan  Rusland. Heeft die ze daadwerkelijk vernietigd ? Geen idee.
Maar in ieder geval, kernwapens zijn geen speelgoed, en er zijn er nog steeds meer dan genoeg om de gehele wereld meer dan een keer volledig te vernietigen. Dat er onrust is over het feit dat er steeds weer meer en meer landen zijn die kernwapens hebben of ontwikkelen, is dus normaal. Maar dat het net de kernmachten zijn die anderen dit "recht" ontzeggen... dat doet mij op zijn minst nadenken.
Mij lijkt dat eigenlijk de landen zonder kernwapens recht zouden hebben op spreken, maar recht moet je ook hier weer lezen als MACHT, en macht, dat ligt bij die kernmachten... Zij kunnen immers de wereld vernietigen.

Ik vind het nog steeds een gek idee, dat de vrijheid, de democratie afgedwongen kunnen worden, maar ondertussen zijn we ook dat idee gewoon geworden, en hebben onze eigen landen manu militari de democratie opgedrongen aan heel wat landen. Let op, we doen dit maar in landen waar de dictatuur niet Westers gezind is... Waar de dictator zoete broodjes bakt met Amerika, daar mag de dictator rustig dictator blijven, dan is democratisering helemaal niet dringend...

Och ik ben niet anti-Amerikaans, ik kon hetzelfde vertellen over de USSR, en laat Rusland er in slagen zijn economie terug op poten te zetten, dan gaan we het wellicht ook van Rusland kunnen vertellen... En China is ook al bezig met zijn invloedssfeer te vergroten, en wacht nog een beetje en ook India zal wel een rol gaan spelen, net als Brazilië... De Macht van de sterksten, de grootsten, de rijksten...

En nieuw is dat niet, vroeger speelde het Verenigd Koninkrijk ook al zo'n rol... Nu kan ze dat niet meer, en ze gaat ze liggen vrijen met Amerika ... (Net zoals Europa, tot ze voelen sterk genoeg te staan om het zonder hen te kunnen ?)

Macht, macht, macht... om er de krampen van te krijgen !

Is er iemand die een land weet liggen dat zo ver weg, en zo uit de baan ligt van alle interesses, dat het buiten de invloedssfeer ligt van al die Machten??? Laat het me eens weten, ik emigreer meteen. Maar wellicht zal dat een land zijn dat niet alleen verwegisstan is, maar ook nog doodarm is, want anders deden ze er heus wel een omweg voor... om het leeg te halen.

Weet je, die onheilsprofeten die het einde van de wereld voorspellen kunnen best nog gelijk krijgen ook... Niet door de kalender van de Maya's, maar door de menselijke waanzin, de machtshonger van enkelingen....
Wanneer zal democratie ook werkelijk democratisch worden?
Wanneer zal ook Jan met de pet en Mie met de voorschoot iets in de pap te brokken hebben?
Kortom wanneer krijgt het gezonde verstand iets te zeggen?

Plato zei het al: Een verstandig man doet niet aan politiek, daardoor worden wij door idioten geregeerd.
Waarvan akte

In alle landen ter wereld... Trouwens wat is een land eigenlijk? Ik ga regelmatig naar Auchan in Frankrijk... Ik heb nog nooit een echte grens gezien. Iets wat duidelijk zegt: kijk, hier begint een ander land, hier woont een andere soort mensen, hier is het echt iets anders... Nee, ik kom Frankrijk binnen en mochten de signalisaties geen iets ander model hebben, ik zou het echt niet weten waar ik die "grens" passeerde... En de mensen, zien er net uit als hier, zijn even vriendelijk of even nors...
Een grens is een totaal fictief begrip
uitgevonden door mensen die de macht op "hun" stukje wilden bestendigen.
Ik krijg ook hier de krampen van.

Wat doen wij elkaar aan? en waarom ?

djudedjudedjudedju

tot de volgende ?

Gelukkig Nieuwjaar Iedereen !!!!

Image via WikipediaEn ik ben het jaar slecht begonnen: ik heb me overslapen! Op de tijd dat ik al gewassen en gekleed ben, lag ik nu nog in mijn beddebak... Die mannen met hun vuurwerk hebben me wakker gehouden.

Buiten is het slecht weer, niet koud maar nat en grijs.

En ik, ik ben precies nog niet goed wakker. Veel te lang in mijn bed gelegen, dat is niet goed voor een mens. Orde en regelmaat zijn veel beter.
Maar och, misschien is het een terugval naar den ouden tijd?
De tijd van voor de industriële revolutie, toen de mensen nog leefden op het ritme van de natuur. Veel licht gaven kaarsen en oliepitjes niet, dus in de winter sliepen de mens lang (tot het klaar was, en kropen er vroeg in (van zodra het donker werd)... De zomer moet dan geen schone tijd geweest zijn, maar vooral een tijd van eindeloos werken... En congé payé was er ook nog niet.

Hoe zou het leven toen eigenlijk geweest zijn ?
We kunnen ons dat niet meer voorstellen... In ieder geval veel armoe, groot onderscheid tussen de soorten van mensen... Zelfs in de kerk waren de zitjes verdeeld volgens de standen. En een arme mens die begraven werd? Zijn dienst werd gehouden in het portaal, verder kwam hij of zij niet binnen. En zeggen dat ons Heer geen steen had om zijn hoofd op neer te leggen... Hij zou ook met den armen begraven geweest zijn.

Het lot van de mens is eigenlijk pas verbeterd in de twintigste eeuw... Door de industriële revolutie werkten de meeste mensen in de fabrieken, bijeen in grote arme massa's... Maar net die massa maakte uiteindelijk het verschil. Door aaneen te klitten en samen te hangen veroverden de gewone mensen stukje bij beetje welvaart. Nu lijkt het er op dat met het neo-liberalisme men een poging aan het doen is om de zaken terug te draaien...
Wellicht is er nooit eerder zoveel welstand geweest voor zovelen als in de laatste vijftig jaar...Althans in het rijke Westen, want de rest van de wereld zit veelal nog in de situatie van voor de industriële revolutie. Misschien iets minder erg, misschien iets anders, maar toch nog steeds armoe troef.

En toch is het ook voor hen Nieuwjaar ! Misschien niet op hetzelfde tijdstip, want er zijn veel soorten kalenders op deze aardkloot, maar de mens houdt, ook in armoe, toch feesten. Misschien nog veel intenser dan de rijkeren, want een feest is dan niet alleen feest, maar ook een doorbreken van de sleur. Nu is het eigenlijk alle dagen feest, of toch bijna (hier zeggen we "of toch abij")... Ik schreef er al eerder over, maar kijk maar in de groot warenhuizen en winkels, er is altijd wel een of ander groot feest op komst, waarvoor je zo nodig veel geld moet uitgeven...

Zelfs in onze wereld, de rijkere wereld, zijn er -helaas- armen... Misschien op een andere manier arm dan ginder ver in de hongerlanden, maar toch arm in de gemeenschap waarin ze leven. En zie, ook nu zijn het net die armen die meest houden aan die feesten, dat doorbreken van het dagdagelijkse, net zij die minst hebben hebben de neiging zichzelf pijn te doen om meer uit te geven. Lening op lening op lening... Steeds verder de dieperik in. Leningen zouden moeten in de gaten gehouden worden, veel meer dan nu het geval is, om die mensen te beschermen. Het aantal daklozen in ons landje zit nu al boven de 50.000 !

Maar ik wil niet bitter zijn op Nieuwjaarsdag !
We zitten nog altijd aan de "goede" kant van de wereld. Alleen, daar zijn de anderen vet mee ....
Het moeilijke om de zaken rechtvaardiger te verdelen over deze aardkloot, is dat rechtvaardiger verdelen ook inhoud dat wij moeten inleveren... En wie is bereid dat echt te doen? Onze rijkdom is nu voor een groot gedeelte gebaseerd op de uitbuiting van de mensen aan de verkeerde kant van onze globe.
(Ik ben weer bitter...)

En het neoliberalisme wil alleen dat een of enkele standen zich verrijken, en dat de armoede zich nog uitbreid, ten gunste van de economie... Economie voor enkelen, werk voor velen ?

Mij lijkt het dat de tijd is aangebroken dat we weer hand in hand moeten strijden voor welvaart voor iedereen... en laat ons dan niet vergeten dat wereld steeds kleiner wordt, en dat we ook de hand moeten grijpen van de armeren, hen meesleuren in de strijd voor een rechtvaardiger wereld. Rechtvaardiger zou wellicht ook betekenen minder oorlogen, minder dictaturen, meer vrede...
Maar kijk, Obama heeft al weer strengere sanctie uitgevaardigd tegen Iran, Iran kan dat niet laten gebeuren en dreigt de straat van Hormoez af te sluiten, waardoor de aardolie niet meer tot hier geraakt? Dat zal de volgende oorlog uit lokken...

2012 zal wellicht niet het eerste jaar in Vrede brengen...
Weer niet...

tot de volgende ?