Een hele tijd geleden bezeerde Veerle haar rug tijdens haar werk bij de pwa, op termijn bleek dit ook zo erg dat ze dit werk niet meer aankon wegens medische redenen. Zoals het hoort werd dit aangegeven als arbeidsongeval, en zoals verwacht werd dit niet erkend als ongeval... Veerle deed ieder document braafjes binnen bij de mutualiteit, en krijgt nu een schrijven...om een brief te onderschrijven waarmee de mutualiteit een attest kan vragen van de gegevens bij de verzekeringsmaatschappij...Zij mogen dat niet zo maar afleveren, dat is een schending van de wet op de privacy... (Waarom schrijft men dat steeds in 't Engels ?)
Waar zijn we mee bezig ???
Een man slaat iemand de kop in, maar we mogen hem niet herkenbaar zien op tv of in de krant, dat is schending van de privacy...
Iemand filmde de inbrekers in zijn winkel, en zet dit op internet...Hij wordt veroordeeld wegens schending van de privacy...
Waar zijn we verdomme mee bezig ?
Ik kan de lijst eindeloos lang maken... Ook de lijst met schrikachtige toegevingen aan mensen die al deze idiote wetten uitbuiten kan ik ontzettend lang maken, maar dan zal ik wellicht uitgemaakt worden voor racist, ondanks dat ik dat zeker niet ben...Maar men draait het racisme om, en dat is m.i. even schadelijk, en daar doet men niets aan... Men doet de kerstversiering in het justitiepaleis van Brussel verwijderen omdat het mogelijks de "andersdenkenden en vooral de moslims zou kunnen storen"... Pikant detail, de versieringen waren aangebracht door een arbeider die niet alleen een arabische naam draagt, maar ook moslim is....
Waar zijn we mee bezig ?
Is het nu echt zo moeilijk om gewoon, menselijk, het gezonde verstand te laten werken??? Maar ja, toen ze -tegen het gedacht van de meeste (stilzwijgende) mensen een wet uitvaardigden waarbij de kruisbeelden uit openbare gebouwen moesten verwijderd worden... hebben ze de deur opengezet om de onzin steeds verder door te drijven... Is er echt niemand die er op denkt dat een kerk in se ook een openbaar gebouw is ? Weg met die schilderijen, die afbeeldingen, die kruisbeelden en dergelijke... Weg met het kruis op de kerk, de halve maan op de moskee, dat hindert mij !
Idioot ? Ja ! Het is idioot, maar onze polletiekers zijn nu eenmaal...
Ik ken een vrijdenker (het woord ! alleen al !!) die op al zijn reizen alle kerken bezoekt en overloopt van de pracht en de praal die er te bewonderen is...Wellicht denkt hij er bij aan de macht en de misbruiken van het geloof, maar blijkbaar stoort het hem niet in de gebouwen binnen te gaan om de kunst te bewonderen... En dat is logisch !
Heeft er nog niemand aan gedacht dat de priesters, dominees en noem maar op, in ons Absurdistan eigenlijk ambtenaren zijn ? Ambtenaren zijn de facto mensen in dienst van de overheid...Vind je niet dat een ambtenaar geen kruis op zijn vest mag dragen ? Dat madammeke mag toch ook haren hoofddoek niet aandoen?
Er bestaat in datzelfde land een wet tegen het pesten... Is dat dan geen pesten, het verbieden van een hoofddoek, een keppelke, een kruisje aan een halsketting ??? Ik vind dat het toch heel dichte familie is ervan... En ik zou het zeker zo ervaren !
Het is in ons land schandalig om te weigeren getrouwd te worden door een schepen met een andere huidskleur, maar je mag wel weigeren geholpen te worden door een vriendelijke bediende van het stadhuis omdat ze een hoofddoek aanheeft... Wat is het verschil ? Och, het gaat om het uiterlijk tonen van een geloofsovertuiging ? Wanneer gaan we dan beginnen met de uitspraak van de rechtbank te betwisten op basis van het feit dat hij iedere zondag ostentatief toont dat hij kristen is door naar de kerk te gaan? Of omgekeerd, ik vecht de uitspraak aan omdat ik mij als kristen geviseerd voel door een rechter die duidelijk laat blijken dat hij niet mijn geloof aanhangt ? Of is de neutraliteit van de openbare dienst gelegen aan de uiterlijkheid ? En mag men wel in het verborgene de niet gelovige broeder koeioneren ???? Of omgekeerd de gelovige omdat hij gelovig is, of een ander geloof heeft ? Zolang men het uiterlijk niet toont ???
Waar zijn we mee bezig ???
Lig jij er van wakker dat je buur anders leeft dan jij ?
Soms heb ik het gevoel dat een van de zaken die het racisme bevordert precies de instelling is die erover moet waken dat er geen racisme is...
Het hindert geen enkele maatschappij of lid van een maatschappij als de bediende die mij helpt al dan niet een of ander geloof al dan niet aanhangt ! Het hindert mij wel als er mensen zijn die de vrijheid van "de mens" in "de maatschappij" hinderen.
Dat men optreedt tegen mensen die de maatschappij willen ontwrichten, dat is logisch, dat moet ! Maar dat houd dan ook in dat die mens het recht moet hebben om bv zijn huis te versieren ter gelegenheid van een of ander gelegenheid, want die versiering kan met de beste wil van de wereld niemand hinderen ! Ik kan er niet voor zijn, het kan zijn dat het niet strookt met mijn overtuiging, met mijn geloof, maar ook dan hindert mij dat niet, ik kan het hoogstens gek, dwaas, verkwistend vinden, maar het tast mijn recht niet aan om op de mij passende dag ook mijn huis vol te hangen met versierselen. Wat men nu doet, dat doet mij denken aan de inquisitie, en aan andere vormen van dictatuur...en daar lig ik wel van wakker !
Ik ga er over zwijgen, ik vertel niets nieuws, alleen wat ik regelmatig lees en hoor, en waar ik - en u allen - wel eens over nadenk...
Iets anders: Houd je ervan om iedere dag kort het nieuws van de wereld, je land, je eigen regio te lezen, en waar het je interesseert eens wat meer over te lezen ? Dan kan ik je aanraden om www.verkenner.be in te stellen als startpagina ! Je vindt er de inhoud van de meeste kranten (ook buitenlands) op terug, je hebt zelfs de mogelijkheid om in te stellen welke soort berichten je iedere dag wilt terug vinden. Ik heb bv de berichten over oostvlaanderen en over de vlaamse ardennen vastgezet in mijn optie, en iedere dag lees ik de korte inhoud en kan ik zappen naar de uitgebreidere versie er van.
't Is maar een tip, kijk er eens op, en kijk vooral eens naar de enorme keuze die er is voor je eigen keuze, dat is nog veel uitgebreider dan wat je op het eerste gezicht meent te zien ! www.verkenner.be
voila, tot de volgende ?
dinsdag, januari 15, 2008
maandag, januari 14, 2008
thriller
Veertien februari 1794.
Hijgend strompelde een man door de ruige velden, waar mogelijk liep hij tijdelijk in de bedding van de beekjes, in zo ver hij ze zag, want het was een donkere nacht, bewolkt en koud en het regende, nu en dan zelfs hagelde het.
Toen in het oosten heel vaag wat licht verscheen, begon de vluchteling uit te kijken naar een schuilplaats. Toen hij een berghok voor het vee zag, sloop hij er voorzichtig heen, en toen hij het veilig bevond, kroop hij op de zolder tussen de restanten van het stro... Hopelijk kon hij gans de dag hier verborgen blijven en dan bij nacht opnieuw verder vluchten, verder, heel ver, want de arm van de koning was lang, heel lang...
En zeggen dat hij het zo goed voor elkaar had, hij verdiende geld, kreeg goed te eten en te drinken en bovenal hij moest er niet eens echt voor werken...
Henri Cloves zuchtte diep en overdacht nog maar eens hoe hij zo diep in de shit was gesukkeld... Hij was de beroemdste komiek van gans het koninkrijk, de zalen liepen vol waar hij ook maar kwam, en uiteindelijk mocht hij optreden in het paleis voor de koning zelf ! Niemand kende zijn echte naam, men noemde hem doodgewoon the funniest ! En dan was hij stom, zo onuitsprekelijk stom om een mop te vertellen over de koning ! Men had hem nochtans verwittigd dat zijn majesteit geen kritiek of afkeuring of wat dan ook wilde aanvaarden, en hij wist dat er reeds menig man het hoofd verloren had bij het bespreken van maatregels en wetsvoorstellen die de koning niet bevielen... Dwaas ! Het was nog een geluk dat hij juist achteraan de scene stond toen de koning plots rechtveerde en de soldeniers beval hem te grijpen...
Hij liep nu al twee nachten, en gisteren had hij nog de honden gehoord en éénmaal had hij gemeend een groep ruiters te zien in de verte...
De volgende nacht bereikte Henri juist voor het krieken van de dag de kust ergens tussen Ramsgate en Dover in. Hij profiteerde van het beetje licht van de morgenklaarte, om de kliffen af te dalen... Beneden gekomen trok hij zijn kleren uit, op een kort broekje na, en rende het water in...Op hoop van zege...
Of hij de eerste was die het kanaal overzwom kon hem niet schelen, maar toen hij met zijn laatste krachten de franse kust bereikte, bleef hij door en door verkild wat zitten tussen twee rotsblokken in vooraleer hij de klim naar boven wilde beginnen... Totaal verkleumd raakte hij boven, kroop binnen in een stal waar twee herders bij hun schapen zaten... Toen ze hem aanspraken en hij niet kon antwoorden omdat hij hun frans noch hun vlamsch begreep, ging er een de garde halen. De garde, een echte sansculotte nam de bibberende Henri mee naar het dorp. Onder weg had hij ook al wat proberen te praten met de man, maar ook hij begreep niets van wat Henri hem wou vertellen...
De garde, een brave man, wou de sukkel die duidelijk uit het vervloekte engeland kwam als vluchteling, helemaal niet straffen of pesten... Met veel geduld begon hij, nadat hij Henri een handdoek had gegeven om zich af te drogen, en wat van de oude kleren afkomstig van de vele gehangenen en geguillotineerden, slachtoffers van de revolutie had geschonken, gaf hij hem een kom warme schapenmelk...
Dan begon hij de man te ondervragen, met veel moeilijkheden, maar toch dacht hij het goed voor elkaar te hebben gebracht... Hij wees op zichzelf, en zei duidelijk Jérome Duval...Hij herhaalde dat een paar keer en wees dan naar Henri...Henri antwoorde Henri The Funniest ! De naam waaronder hij gekend was.... De Brave garde schreef heel bedachtzaam zo goed mogelijk de vreemde naam op: Henri de Funez...Hij had eerst een s willen schrijven, maar omdat je die in het frans niet hoorde had hij er maar de vreemde Z voor in de plaats gezet...
Een paar eeuwen later was er een van de nazaten van Henri, die weer very funny was...Louis de Funez....
Geef toe, nogal een duim dat ik heb hé, om er zo maar een verhaaltje uit te zabberen ???? En was je niet een klein beetje het verhaal als geloofwaardig aan het beschouwen ???
We zijn vandaag naar Auchan geweest, vandaar dat ik wat later ben dan anders met mijne blog. Wij hebben vastgesteld dat ook in La douce France alles duurder aan het worden is...Maar ja, er zijn wat producten die we hier gewoon niet vinden, onder meer mijn aperitiefjes...zonder alcohol...en nu gaan ze veel minder lang mee dan vroeger, want Anny drinkt nu ook nu en dan van mijn drankjes...
Veerle is weer gaan werken, dus om 16 uur en een beetje komen de kinderen hier weer een tijdje logeren... Tegen hun gedacht, want ze zeggen tegen Veerle dat Oma en Opa altijd zagen... 't er is iets van, van zodra ze binnen komen vraag ik hun agenda om te zien of ze geen huiswerk hebben...terwijl ze véél liever tv kijken...
tot de volgende ???
Hijgend strompelde een man door de ruige velden, waar mogelijk liep hij tijdelijk in de bedding van de beekjes, in zo ver hij ze zag, want het was een donkere nacht, bewolkt en koud en het regende, nu en dan zelfs hagelde het.
Toen in het oosten heel vaag wat licht verscheen, begon de vluchteling uit te kijken naar een schuilplaats. Toen hij een berghok voor het vee zag, sloop hij er voorzichtig heen, en toen hij het veilig bevond, kroop hij op de zolder tussen de restanten van het stro... Hopelijk kon hij gans de dag hier verborgen blijven en dan bij nacht opnieuw verder vluchten, verder, heel ver, want de arm van de koning was lang, heel lang...
En zeggen dat hij het zo goed voor elkaar had, hij verdiende geld, kreeg goed te eten en te drinken en bovenal hij moest er niet eens echt voor werken...
Henri Cloves zuchtte diep en overdacht nog maar eens hoe hij zo diep in de shit was gesukkeld... Hij was de beroemdste komiek van gans het koninkrijk, de zalen liepen vol waar hij ook maar kwam, en uiteindelijk mocht hij optreden in het paleis voor de koning zelf ! Niemand kende zijn echte naam, men noemde hem doodgewoon the funniest ! En dan was hij stom, zo onuitsprekelijk stom om een mop te vertellen over de koning ! Men had hem nochtans verwittigd dat zijn majesteit geen kritiek of afkeuring of wat dan ook wilde aanvaarden, en hij wist dat er reeds menig man het hoofd verloren had bij het bespreken van maatregels en wetsvoorstellen die de koning niet bevielen... Dwaas ! Het was nog een geluk dat hij juist achteraan de scene stond toen de koning plots rechtveerde en de soldeniers beval hem te grijpen...
Hij liep nu al twee nachten, en gisteren had hij nog de honden gehoord en éénmaal had hij gemeend een groep ruiters te zien in de verte...
De volgende nacht bereikte Henri juist voor het krieken van de dag de kust ergens tussen Ramsgate en Dover in. Hij profiteerde van het beetje licht van de morgenklaarte, om de kliffen af te dalen... Beneden gekomen trok hij zijn kleren uit, op een kort broekje na, en rende het water in...Op hoop van zege...
Of hij de eerste was die het kanaal overzwom kon hem niet schelen, maar toen hij met zijn laatste krachten de franse kust bereikte, bleef hij door en door verkild wat zitten tussen twee rotsblokken in vooraleer hij de klim naar boven wilde beginnen... Totaal verkleumd raakte hij boven, kroop binnen in een stal waar twee herders bij hun schapen zaten... Toen ze hem aanspraken en hij niet kon antwoorden omdat hij hun frans noch hun vlamsch begreep, ging er een de garde halen. De garde, een echte sansculotte nam de bibberende Henri mee naar het dorp. Onder weg had hij ook al wat proberen te praten met de man, maar ook hij begreep niets van wat Henri hem wou vertellen...
De garde, een brave man, wou de sukkel die duidelijk uit het vervloekte engeland kwam als vluchteling, helemaal niet straffen of pesten... Met veel geduld begon hij, nadat hij Henri een handdoek had gegeven om zich af te drogen, en wat van de oude kleren afkomstig van de vele gehangenen en geguillotineerden, slachtoffers van de revolutie had geschonken, gaf hij hem een kom warme schapenmelk...
Dan begon hij de man te ondervragen, met veel moeilijkheden, maar toch dacht hij het goed voor elkaar te hebben gebracht... Hij wees op zichzelf, en zei duidelijk Jérome Duval...Hij herhaalde dat een paar keer en wees dan naar Henri...Henri antwoorde Henri The Funniest ! De naam waaronder hij gekend was.... De Brave garde schreef heel bedachtzaam zo goed mogelijk de vreemde naam op: Henri de Funez...Hij had eerst een s willen schrijven, maar omdat je die in het frans niet hoorde had hij er maar de vreemde Z voor in de plaats gezet...
Een paar eeuwen later was er een van de nazaten van Henri, die weer very funny was...Louis de Funez....
Geef toe, nogal een duim dat ik heb hé, om er zo maar een verhaaltje uit te zabberen ???? En was je niet een klein beetje het verhaal als geloofwaardig aan het beschouwen ???
We zijn vandaag naar Auchan geweest, vandaar dat ik wat later ben dan anders met mijne blog. Wij hebben vastgesteld dat ook in La douce France alles duurder aan het worden is...Maar ja, er zijn wat producten die we hier gewoon niet vinden, onder meer mijn aperitiefjes...zonder alcohol...en nu gaan ze veel minder lang mee dan vroeger, want Anny drinkt nu ook nu en dan van mijn drankjes...
Veerle is weer gaan werken, dus om 16 uur en een beetje komen de kinderen hier weer een tijdje logeren... Tegen hun gedacht, want ze zeggen tegen Veerle dat Oma en Opa altijd zagen... 't er is iets van, van zodra ze binnen komen vraag ik hun agenda om te zien of ze geen huiswerk hebben...terwijl ze véél liever tv kijken...
tot de volgende ???
zondag, januari 13, 2008
sprookje
Ik ben bezig met het lezen van een boek (verbaast je dat ?) met allerlei humoristische korte verhalen... Een ervan is een sprookje, waarin de hoofdpersoon alle mogelijke items van de wenssprookjes in één keer in zijn handen krijgt...Zijn laatste wens van de drie is terugkeren naar de wereld voor hij al die toverdingen kreeg...
Prachtig, hoe de "normale" wereld nog te prefereren is boven al die gewenste dingen die in een knoop raken met de gewone wereld... Ik heb het in één ruk uitgelezen ! Het was schitterend geschreven, boeiend en spannend, tot de laatste bladzijde, en het heeft nog een happy ending ook.
Sprookjes zijn pertang niet echt mijn ding, maar het is als het ware een anti-sprookjes-sprookje... en het is een heerlijk stukje proza.
Het is niet geschreven in een belerende vorm, nee, het is precies één groot avontuur... Niet zoals het sprookje van de Japanse steenhouwer die zich doodzweet onder het zware werk in de stekende zon...een sprookje waarvan je bij het begin al voelt waar het heen gaat en dat het gemaakt is om je te leren tevreden te zijn met je lot...
Ik weet niet of dat wel een goed sprookje is, ik weet niet of het goed is tevreden te zijn met wat je hebt en wat je bent...Ik denk dat je beter altijd een beetje meer wilt zijn, worden, hebben. Als je geen doel meer hebt in het leven, wat rest er dan nog ? Nee, dat is geen stille tevredenheid, dat is een oefening in dood zijn! De kunst is je doel te stellen in het bereikbare! De mensen die het onbereikbare willen, zullen wellicht heel hun leven ongelukkig zijn bij het besef dat ze mislukt zijn, de man die tevreden is met wat hij heeft zal plots tot het besef komen dat de wereld is verder gegaan terwijl hij stilstond...en wanhopig proberen weer bij te benen wat hopeloos weg is.
Als ik in de home ben bij tanteke, dan zie ik mensen die het leven opgegeven hebben, en die uit gewoonte nog ademhalen en eten en drinken en slapen...en daar voor de rest in zichzelf gekeerd zitten te zitten (zoals ook tanteke). Ik zie er ook mensen, die alhoewel ze weten dat ze in hun eindstation zitten, er toch nog iets willen van maken. Ze aanvaarden hun onmacht, maar binnen het raam van hun mogelijkheden doen ze nog een en ander... Ze doen niet alleen mee met de activiteiten, ze helpen bij de inrichting en je ziet dat ze zelf een inbreng hebben in het gebeuren. Misschien vind je het miniem, maar voor die mensen is het de ganse wereld, want hun wereld is sterk begrensd door de jaren en de slijtage.
En dan zie je soms ook bezoekers die ik met alle plezier dwars door de ramen van het gebouw naar buiten zou willen zwieren ! Mensen die hun vader, grootvader aanspreken alsof ze tegen een kleuter bezig zijn, en dan zie je in die oude ogen soms de pijn het versmachtende leed van onmacht.
Ik probeer tanteke te stimuleren tot het meedoen met de activiteiten, en als ik haar soms bezig vind, dan ben ik blij dat ze die dag toch niet zit te vegeteren als een tulpenbol in de winter.
Ik haat de mensen die hun ouderen zo zitten te betuttelen en kinderachtig zitten te doen tegen hen. Laat die mensen, hoe oud en dement ze ook zijn, laat hen dat beetje waardigheid ! Het zijn mensen, veelal de mensen die ooit hebben ingestaan voor jou opgroeien, jou welzijn...
Ik ben weer aan 't zagen, maar echt, het doet me pijn als ik mensen zie die zo expliciet met hun hoofd zitten te schudden, verontschuldigend glimlachen naar de omzittenden over het sukkelachtige van hun oudjes... In plaats van af te dalen naar wat zij vermoeden het peil van hun demente vader, zouden ze beter uit eerbied en liefde proberen hen weer wat dichter bij hen te trekken, door normaal te spreken en te zoeken naar dingen waarvan je ziet dat het hen nog raakt, hen nog boeit.
Wellicht, als we het geluk hebben zolang te leven, komen we allemaal in een stadium waar op we het tempo van het leven niet meer kunnen volgen, en verkiezen een stap terug te zetten naar wat vertrouwd en eigen is...Zou jij dan graag hebben dat er een van je kinderen of kleinkinderen bij je komt met "mo,mo,mo, je moet niet trunten hé, eet ne keer je koek op..." Nee hé, nee, dat is niet wat je zou willen... Zij wellicht ook niet !
Ik ben al enkele jaren uit de "normale" maatschappij gevallen, door ziekte, maar ik ben daardoor niet abnormaal geworden. Ik heb moeten mijn nieuwe wereld aanvaarden, mijn nieuwe wereld moeten verkennen en de grenzen leren aanvaarden. Misschien heeft mij dat de mogelijkheid om jou te vertellen dat die engere wereld, net zo goed een volledige wereld is, met heel veel mooie en heel veel lelijke dingen, maar het is een wereld waard om in te leven, een wereld waarin ik nu en dan mij nog wel stoot aan de veel te enge grenzen, maar niettemin een wereld waarin nog heel wat geluk en liefde te vinden is, en waar ik nog heel veel dingen wel kan doen.
Denk eens daaraan als je bij zieken, bij ouderen op bezoek gaat, ze vragen niet om beklaagd te worden, ze vragen om te leven en een stuk van jou leven te mogen mee-beleven uit je verhalen en je hele doen en laten.
Geef hen dat dan, praat niet voortdurend over de tekorten van hem of haar, vertel over andere dingen over je zelf, je belevenissen, breng een stukje wereld mee naar binnen...geen nieuwe herinneringen aan hun eigen tekorten !
Ik ga stoppen, want ik kan het zagen niet laten !
Vandaag voel ik mij redelijk, en Anny is, ondanks dat ze gisterenavond haar pillen vergat, ook goed. Ik wens voor jullie ook dat je echt goed voelt, en vooral, dat je gelukkig bent met wat je hebt en met wat je wilt !
tot de volgende ?
Prachtig, hoe de "normale" wereld nog te prefereren is boven al die gewenste dingen die in een knoop raken met de gewone wereld... Ik heb het in één ruk uitgelezen ! Het was schitterend geschreven, boeiend en spannend, tot de laatste bladzijde, en het heeft nog een happy ending ook.
Sprookjes zijn pertang niet echt mijn ding, maar het is als het ware een anti-sprookjes-sprookje... en het is een heerlijk stukje proza.
Het is niet geschreven in een belerende vorm, nee, het is precies één groot avontuur... Niet zoals het sprookje van de Japanse steenhouwer die zich doodzweet onder het zware werk in de stekende zon...een sprookje waarvan je bij het begin al voelt waar het heen gaat en dat het gemaakt is om je te leren tevreden te zijn met je lot...
Ik weet niet of dat wel een goed sprookje is, ik weet niet of het goed is tevreden te zijn met wat je hebt en wat je bent...Ik denk dat je beter altijd een beetje meer wilt zijn, worden, hebben. Als je geen doel meer hebt in het leven, wat rest er dan nog ? Nee, dat is geen stille tevredenheid, dat is een oefening in dood zijn! De kunst is je doel te stellen in het bereikbare! De mensen die het onbereikbare willen, zullen wellicht heel hun leven ongelukkig zijn bij het besef dat ze mislukt zijn, de man die tevreden is met wat hij heeft zal plots tot het besef komen dat de wereld is verder gegaan terwijl hij stilstond...en wanhopig proberen weer bij te benen wat hopeloos weg is.
Als ik in de home ben bij tanteke, dan zie ik mensen die het leven opgegeven hebben, en die uit gewoonte nog ademhalen en eten en drinken en slapen...en daar voor de rest in zichzelf gekeerd zitten te zitten (zoals ook tanteke). Ik zie er ook mensen, die alhoewel ze weten dat ze in hun eindstation zitten, er toch nog iets willen van maken. Ze aanvaarden hun onmacht, maar binnen het raam van hun mogelijkheden doen ze nog een en ander... Ze doen niet alleen mee met de activiteiten, ze helpen bij de inrichting en je ziet dat ze zelf een inbreng hebben in het gebeuren. Misschien vind je het miniem, maar voor die mensen is het de ganse wereld, want hun wereld is sterk begrensd door de jaren en de slijtage.
En dan zie je soms ook bezoekers die ik met alle plezier dwars door de ramen van het gebouw naar buiten zou willen zwieren ! Mensen die hun vader, grootvader aanspreken alsof ze tegen een kleuter bezig zijn, en dan zie je in die oude ogen soms de pijn het versmachtende leed van onmacht.
Ik probeer tanteke te stimuleren tot het meedoen met de activiteiten, en als ik haar soms bezig vind, dan ben ik blij dat ze die dag toch niet zit te vegeteren als een tulpenbol in de winter.
Ik haat de mensen die hun ouderen zo zitten te betuttelen en kinderachtig zitten te doen tegen hen. Laat die mensen, hoe oud en dement ze ook zijn, laat hen dat beetje waardigheid ! Het zijn mensen, veelal de mensen die ooit hebben ingestaan voor jou opgroeien, jou welzijn...
Ik ben weer aan 't zagen, maar echt, het doet me pijn als ik mensen zie die zo expliciet met hun hoofd zitten te schudden, verontschuldigend glimlachen naar de omzittenden over het sukkelachtige van hun oudjes... In plaats van af te dalen naar wat zij vermoeden het peil van hun demente vader, zouden ze beter uit eerbied en liefde proberen hen weer wat dichter bij hen te trekken, door normaal te spreken en te zoeken naar dingen waarvan je ziet dat het hen nog raakt, hen nog boeit.
Wellicht, als we het geluk hebben zolang te leven, komen we allemaal in een stadium waar op we het tempo van het leven niet meer kunnen volgen, en verkiezen een stap terug te zetten naar wat vertrouwd en eigen is...Zou jij dan graag hebben dat er een van je kinderen of kleinkinderen bij je komt met "mo,mo,mo, je moet niet trunten hé, eet ne keer je koek op..." Nee hé, nee, dat is niet wat je zou willen... Zij wellicht ook niet !
Ik ben al enkele jaren uit de "normale" maatschappij gevallen, door ziekte, maar ik ben daardoor niet abnormaal geworden. Ik heb moeten mijn nieuwe wereld aanvaarden, mijn nieuwe wereld moeten verkennen en de grenzen leren aanvaarden. Misschien heeft mij dat de mogelijkheid om jou te vertellen dat die engere wereld, net zo goed een volledige wereld is, met heel veel mooie en heel veel lelijke dingen, maar het is een wereld waard om in te leven, een wereld waarin ik nu en dan mij nog wel stoot aan de veel te enge grenzen, maar niettemin een wereld waarin nog heel wat geluk en liefde te vinden is, en waar ik nog heel veel dingen wel kan doen.
Denk eens daaraan als je bij zieken, bij ouderen op bezoek gaat, ze vragen niet om beklaagd te worden, ze vragen om te leven en een stuk van jou leven te mogen mee-beleven uit je verhalen en je hele doen en laten.
Geef hen dat dan, praat niet voortdurend over de tekorten van hem of haar, vertel over andere dingen over je zelf, je belevenissen, breng een stukje wereld mee naar binnen...geen nieuwe herinneringen aan hun eigen tekorten !
Ik ga stoppen, want ik kan het zagen niet laten !
Vandaag voel ik mij redelijk, en Anny is, ondanks dat ze gisterenavond haar pillen vergat, ook goed. Ik wens voor jullie ook dat je echt goed voelt, en vooral, dat je gelukkig bent met wat je hebt en met wat je wilt !
tot de volgende ?
zaterdag, januari 12, 2008
Laat
Voor het opmaken van mijn 702° blog ben ik laat, schromelijk laat!
Vanmorgen lag Anny nog zo lekker te slapen, dat ik heel, heel stilletjes naar de badkamer ben gegaan, en daar op mijn gemak op het gemak wat heb zitten lezen tot 8.30 uur... Toen ik naar de kamer terugging is Anny wakker geworden, en hebben we nog wat liggen wakkerworden...Het was dik 9 uur toen we eindelijk beneden waren.
Heel de week was het vroeger geweest dan anders, en nu later. Compensatie noemt dat.
Dan zijn we op ons gemak (een ander) naar de rommelmarkt gegaan, en vanmiddag hebben we, zoals de rijpe mensen om 13 uur gegeten. En sjieke kost ! Frietjes ! (En, vroeg Madame aan de jonge keukenmeid, Eugenie, wat eten jullie bij de frietjes ? en Eugenie: zout, madame...)
En nu zit ik al te bloggen... Volgende week zal ik ook wel een keer laat zijn, als het enigszins weer weer is, rijden we eens naar Auchan te Leers. We moeten onder andere een kijken of er hespen liggen aan een goeie prijs, voor Bart en co.
Deze week is Bart weer naar Frankfurt en Hannover geweest voor beurzen. We hebben hem dus nog niet gezien. Vorige week is hij twee keer langs geweest, een keer met het machine om papier in te binden, en een keer om het machine terug te halen... Luc (courgette) weet meteen dat de pak papier die ik ontving van hem, nu netjes verwerkt zit in een pak schetsboeken. Waarvoor nogmaals onze dank. Er zijn wel 3 boeken verdwenen, naar mijn drie tekenende kleindochters... ze vonden dat ook grandioos...
Gisteren moest Gwendolyn, onder meer voor taak een klasfoto tekenen...De opdracht was: zoveel meisjes, zoveel jongens, zoveel j met bril, zoveel m met rok en ga zo maar door...en kim en ik maar commentaar geven...plots stelde ik vast dat er een gehandicapt meisje bij zat ! Gwen was vergeten de voetjes te tekenen, bleek dat er ook een paar handjes tekort waren. Waarschijnlijk had ze nog niet dikwijls zo veel gelachen met een taak. Bij de andere kineren tekent de juf een of enkele figuurtjes voor, maar niet bij Gwendolyn, ze zegt dat de figuurtjes van Gwen mooier zijn dan de hare... Ik heb wel een Juf voorgetekend, want daar klopten de verhoudingen niet helemaal...tenzij... ?
Vandaag schijnt - nu en dan - de zon ! En geef toe, op zo'n momenten ziet de wereld er heel anders uit ! (Alhoewel ik mij kan voorstellen dat er heelder bevolkingsgroepen op onze aardkloot zitten, die dromen van de regen die wij hier "en masse" ontvangen. Kunnen ze dat niet wat eerlijker verdelen? Op één van onze trektochten hebben wij het ooit meegemaakt in la douce France, dat er tijdens de dag geen water voorradig was tijdens bepaalde uren... Dat was heerlijk als er dan juist in die uren een paar naar het toilet geweest waren...Pas dan leer je echt de waarde van het water waar wij zo mee smossen kennen !
Ik begrijp niet dat men niet allang bezig is om over te schakelen op twee netten van water, een net voor drinkwater en een net voor gebruikswater, goed genoeg om de wc te spoelen, de was te doen en dergelijke meer... Er is ook hier stilaan sprake van een tekort aan drinkwater, maar dat is foutief, er is genoeg water, en er zou ook genoeg drinkwater zijn, als men werkte met twee soorten leidingen. Dat dit een enorm werk en een enorme investering zou zijn ? Het zou een oplossing zijn voor het dreigend tekort, het zou werk meebrengen bij de aanleg en bij de ombouw in de woningen, het zou zichzelf voor het grootste gedeelte terug betalen, maar ja...het minst gewaardeerde artikel in ons landje is het gezonde verstand...
Als ze nieuwe tanks of vliegtuigen kopen dan zeggen ze dat ze dat terugverdienen door contracten te krijgen voor het maken van onderdelen. Iedereen weet dat die redenering maar een heel klein beetje recup inhoud, maar toch keuren ze dat wel goed...Dit om maar te bewijzen dat ik gelijk heb. Ik heb ook al dikwijls gesteld dat het rendabel zou zijn om alle leidingen in canivaux te leggen, dus betonnen kanalen, waar alle leidingen, gas, water, elektriciteit, telefoon en noem maar op allemaal zouden in lopen. Dat zou één keer een enorm werk zijn, maar daarna kan men steeds - en zonder openbreken- makkelijk aan alle nodige leidingen waar men ook wil aan werken of aan aansluiten. Maar in ons landje is het veel beter een nieuw wegdak te leggen, te wachten tot de beton goed droog is om dan te beginnen er gaten in te kloppen om een verbinding te kunnen maken met...En dan spreek ik nog niet van het feit dat men een heleboel van de leidingen gewoon niet weet zitten. Ooit kwamen ze hier aan mijn deur met vier man werken en zoeken...Ik ging er bij, vroeg wat ze moesten, en ze wilden de riolering controleren, maar vonden hem niet...Ik toonde ze het groooooote putdeksel in mijn voetpad en gedeeltelijk in mijn voortuin...Dat hadden ze niet gezien, en daar kon het niet zitten volgens de documenten... België = Absurdistan...
Mijn gapepaai is zijn kot weer gewoon ! Eindelijk begint hij weer te fluiten en te babbelen...Tot nu toe was hij dus zijn nieuw grondvlak in zijn kooi niet gewoon, en gedroeg hij zich niet zoals gewoonlijk... Sinds gisteren is hij weer aan zijn normale doen begonnen. Rare beesten...
Voila, ik ga stoppen, 't is voor mij ook zaterdag
tot de volgende ?
Vanmorgen lag Anny nog zo lekker te slapen, dat ik heel, heel stilletjes naar de badkamer ben gegaan, en daar op mijn gemak op het gemak wat heb zitten lezen tot 8.30 uur... Toen ik naar de kamer terugging is Anny wakker geworden, en hebben we nog wat liggen wakkerworden...Het was dik 9 uur toen we eindelijk beneden waren.
Heel de week was het vroeger geweest dan anders, en nu later. Compensatie noemt dat.
Dan zijn we op ons gemak (een ander) naar de rommelmarkt gegaan, en vanmiddag hebben we, zoals de rijpe mensen om 13 uur gegeten. En sjieke kost ! Frietjes ! (En, vroeg Madame aan de jonge keukenmeid, Eugenie, wat eten jullie bij de frietjes ? en Eugenie: zout, madame...)
En nu zit ik al te bloggen... Volgende week zal ik ook wel een keer laat zijn, als het enigszins weer weer is, rijden we eens naar Auchan te Leers. We moeten onder andere een kijken of er hespen liggen aan een goeie prijs, voor Bart en co.
Deze week is Bart weer naar Frankfurt en Hannover geweest voor beurzen. We hebben hem dus nog niet gezien. Vorige week is hij twee keer langs geweest, een keer met het machine om papier in te binden, en een keer om het machine terug te halen... Luc (courgette) weet meteen dat de pak papier die ik ontving van hem, nu netjes verwerkt zit in een pak schetsboeken. Waarvoor nogmaals onze dank. Er zijn wel 3 boeken verdwenen, naar mijn drie tekenende kleindochters... ze vonden dat ook grandioos...
Gisteren moest Gwendolyn, onder meer voor taak een klasfoto tekenen...De opdracht was: zoveel meisjes, zoveel jongens, zoveel j met bril, zoveel m met rok en ga zo maar door...en kim en ik maar commentaar geven...plots stelde ik vast dat er een gehandicapt meisje bij zat ! Gwen was vergeten de voetjes te tekenen, bleek dat er ook een paar handjes tekort waren. Waarschijnlijk had ze nog niet dikwijls zo veel gelachen met een taak. Bij de andere kineren tekent de juf een of enkele figuurtjes voor, maar niet bij Gwendolyn, ze zegt dat de figuurtjes van Gwen mooier zijn dan de hare... Ik heb wel een Juf voorgetekend, want daar klopten de verhoudingen niet helemaal...tenzij... ?
Vandaag schijnt - nu en dan - de zon ! En geef toe, op zo'n momenten ziet de wereld er heel anders uit ! (Alhoewel ik mij kan voorstellen dat er heelder bevolkingsgroepen op onze aardkloot zitten, die dromen van de regen die wij hier "en masse" ontvangen. Kunnen ze dat niet wat eerlijker verdelen? Op één van onze trektochten hebben wij het ooit meegemaakt in la douce France, dat er tijdens de dag geen water voorradig was tijdens bepaalde uren... Dat was heerlijk als er dan juist in die uren een paar naar het toilet geweest waren...Pas dan leer je echt de waarde van het water waar wij zo mee smossen kennen !
Ik begrijp niet dat men niet allang bezig is om over te schakelen op twee netten van water, een net voor drinkwater en een net voor gebruikswater, goed genoeg om de wc te spoelen, de was te doen en dergelijke meer... Er is ook hier stilaan sprake van een tekort aan drinkwater, maar dat is foutief, er is genoeg water, en er zou ook genoeg drinkwater zijn, als men werkte met twee soorten leidingen. Dat dit een enorm werk en een enorme investering zou zijn ? Het zou een oplossing zijn voor het dreigend tekort, het zou werk meebrengen bij de aanleg en bij de ombouw in de woningen, het zou zichzelf voor het grootste gedeelte terug betalen, maar ja...het minst gewaardeerde artikel in ons landje is het gezonde verstand...
Als ze nieuwe tanks of vliegtuigen kopen dan zeggen ze dat ze dat terugverdienen door contracten te krijgen voor het maken van onderdelen. Iedereen weet dat die redenering maar een heel klein beetje recup inhoud, maar toch keuren ze dat wel goed...Dit om maar te bewijzen dat ik gelijk heb. Ik heb ook al dikwijls gesteld dat het rendabel zou zijn om alle leidingen in canivaux te leggen, dus betonnen kanalen, waar alle leidingen, gas, water, elektriciteit, telefoon en noem maar op allemaal zouden in lopen. Dat zou één keer een enorm werk zijn, maar daarna kan men steeds - en zonder openbreken- makkelijk aan alle nodige leidingen waar men ook wil aan werken of aan aansluiten. Maar in ons landje is het veel beter een nieuw wegdak te leggen, te wachten tot de beton goed droog is om dan te beginnen er gaten in te kloppen om een verbinding te kunnen maken met...En dan spreek ik nog niet van het feit dat men een heleboel van de leidingen gewoon niet weet zitten. Ooit kwamen ze hier aan mijn deur met vier man werken en zoeken...Ik ging er bij, vroeg wat ze moesten, en ze wilden de riolering controleren, maar vonden hem niet...Ik toonde ze het groooooote putdeksel in mijn voetpad en gedeeltelijk in mijn voortuin...Dat hadden ze niet gezien, en daar kon het niet zitten volgens de documenten... België = Absurdistan...
Mijn gapepaai is zijn kot weer gewoon ! Eindelijk begint hij weer te fluiten en te babbelen...Tot nu toe was hij dus zijn nieuw grondvlak in zijn kooi niet gewoon, en gedroeg hij zich niet zoals gewoonlijk... Sinds gisteren is hij weer aan zijn normale doen begonnen. Rare beesten...
Voila, ik ga stoppen, 't is voor mij ook zaterdag
tot de volgende ?
vrijdag, januari 11, 2008
Goed nieuws
De testperiode van Veerle verloopt héél goed ! De bedrijfleidster is heel tevreden, en ze wordt aanvaard en gesteund door de andere dames die er werken. Het is natuurlijk maar een veertiendaagse stage door vdab in samenwerking met het bedrijf, maar alles wijst er op dat we kunnen hopen.
Bovendien lijkt het dat Veerle het graag doet (goed doen en graag doen liggen nu eenmaal heel dicht bijeen...), en dat is wel het voornaamste. In het slechtste geval, als ze daar niet zou binnen geraken, heeft ze in ieder geval zeer goeie resultaten tov de vdab, en staat ze al sterker om eventueel verder te solliciteren in de winkelbranche. Het lijkt er op dat we op goede weg zijn. Oef.
Het is weer proper weer, het wast zijn eigen. ('t Is daarmee duidelijk dat slecht weer afkomstig is uit de regio Antwerpen, daar wassen ze allemaal hun eigen...)(Sorry Hedwige...).
Hier naast me zie ik weer verscheidene groene kopjes omhoogrijzen, de venusschoentjes zijn weer aan 't komen! Binnenkort zal Luc weer met verliefde ogen staan kijken naar deze mooie orchideeën. Ik weet niet of het bij iedereen zo goed lukt, maar hier doen de venusschoentjes het wonderwel. Als ik in de bloemenwinkel kom hier in Horebeke, dan krijg ik regelmatig reacties van de mevrouw van de winkel, als ze hier voorbijkomt, ziet ze telkens de orchideeën bloeien, en vraagt me telkens hoe ik dat toch doe, ze kent maar twee mensen - zegt ze - die er zo goed in slagen om de orchideeën telkens en telkens weer te doen bloeien. Bij de venusschoentjes lukt het bij enkele soorten meer dan goed, er zijn er die massaal bij groeien, waar we ieder jaar meer bloemen hebben. Sommige van deze bloemen staan dan maanden lang te bloeien !
Alleen buiten is het triestig, bovendien heb ik schrik ! Ik zie aan mijn camelia's tientallen botten staan, die naar mijn gevoel nu al veel te dik zijn. Ik vrees dan ook dat, mocht het nog eens hard vriezen, dat er veel bloemknoppen zouden kapot gaan. Die knoppen zijn wel sterker dan bv de knoppen van de paaslelies, maar toch... Vorig jaar zijn al mijn camelia's enorm gegroeid, en ik had verwacht minder bloemen te hebben, maar niets van, sommige struiken staan dik bezaaid met knoppen ! Als alles normaal verloopt, zal het voorjaar een bloemenzee vormen, hier juist naast mij...Ik kan haast niet wachten, want dan zou die winter met zijn donkere dagen ook voorbij zijn.
Ik heb gisteren een heel stuk gewerkt aan de potloodtekening van mijn Bacchus, en ik moet voor sommige details op mijn knieën zitten op de stoel, omdat ik anders te korte armen heb... Ik zal moeten mijn schildersezel gebruiken om te kunnen comfortabel werken...en comfortabel is daar een zeer twijfelachtig begrip...Je weet dat ik niet lang kan zitten als ik niet kan steunen, niet kan hangen op de tafel...dus zal ik lepeltje bij lepeltje moeten werken, of nog een ander systeem uitzoeken. Voor het onderste gedeelte zou ik kunnen werken met een tafelezel, maar voor het hogere stuk zou dat niet gaan. Gezien het onderwerp kan ik ook niet plat werken. Je moet voortdurend het totaal beeld zien, je kunt niet tekenen of schilderen als je geen juist beeld hebt. Een plat vlak vertekent het beeld. Je kunt dat goed zien op de baan. Als je signalisatie bekijkt die op de weg is geschilderd, dan zie je voor je een correct beeld, als je dat echter van bovenaf bekijkt, dan is dat beeld in werkelijkheid helemaal uitgerokken.(uitgerekt) (lees het stukje van gisteren over taalevolutie) Deze techniek is er omdat je zo een juist beeld krijgt als je het vanuit je wagen bekijkt. Tussen haakjes, dat geeft je ook een idee van de moeilijkheidsgraad om op plafonds te werken... Als je kijkt in kastelen, de sixtijnse kapel en andere plaatsen, waar men figuren op het plafond schilderde, dan zie je van onderen af volmaakte beelden. Als je echter zou kunnen van dichtbij gaan kijken, dan zou je vaststellen dat die geschilderde figuren sterk vervormd zijn, om jou, kijker van beneden toe te laten ze te zien als volmaakte mensen... In de sixtijnse kapel is de kunst van vervormen nog sterker, omdat er daar figuren zijn die deels op de schuine vlakken staan, deels op platte...en toch zie je een volmaakt beeld.
Deze technische hoogstandjes zijn fantastisch ! Bovendien zijn die gemaakt, zonder dat de kunstenaar zijn werk visueel kon kontroleren ! (Hij kon onmogelijk iedere keer zijn stelling verwijderen om een te kijken). Je kunt dat thuis ook eens uittesten, neem een blad papier, zet er met een dikke stift een letter A op. Neem nu het blad, hou het horizontaal op de hoogte van je ogen, je zult zien dat je die A bijna niet kunt lezen, omdat ze helemaal ineengedrukt lijkt. Teken nu nog eens een A, maar dan even breed, maar drie keer zo hoog, en het streepje in het midden drie keer zo dik. Hou dat nu eens horizontaal, vlak voor je ogen, nu zie je wel een A, en hij ziet er nu uit zoals een A er moet uit zien. Leg je papier weer op tafel, en je A lijkt op niets meer... Probeer nu eens met een mannetje te tekenen, heel simpel...probeer dan eens een mannetje te tekenen die er als een mannetje uitziet als je het plat voor je ogen houd...Niet makkelijk hé? Denk daar eens aan als naar de plafondschilderijen kijkt ! Als je het vroeger al mooi vond, dan zul je nu nog het aspect van bewondering voor de techniek krijgen, en zul je eens proberen het te zien alsof je er vlak voor stond...
Ik heb ooit eens enkele collega's op die manier les gegeven in het vaticaans museum... En ik leerde ze voor het eerst in hun leven KIJKEN naar kunst. Waar ze vroeger nooit oog hadden voor die dingen, zagen ze nu een nieuwe wereld opengaan. En dat is het ! Ik hoop dat ik je, met nu en dan een tip te geven, ook leer genieten van kunst. En denk niet dat je er niets aan vind, leer eens te kijken met al de dingen die ik je al vertelde..
Ik ga nog een ding vertellen, iets dat je ook thuis kunt gebruiken in de decoratie van je woning. Bij mij thuis moet je het niet zoeken, want ik heb zoveel dingen staan dat ik het niet kan toepassen, dat is het lot van de verzamelaar, maar wellicht droom je van een woning zoals je wel eens in de boekjes ziet, waar het lijkt of alles op de juiste plaats staat om tot zijn recht te komen, en bovendien ook de rest van de woning precies opgetrokken wordt door de enkele stukken die er staan. Wellicht kijk je dan verliefd naar die stukken die er staan of hangen, maar dat veroorzaakt het effect niet ! Het effect zit hem voor het grootste gedeelte in de verhoudingen ! Die verhoudingen worden bewust toegepast volgens het principe van de gulden snede.
De gulden snede is een getal, namelijk 1,618 (afgerond).
Teken een vierkant van 10 op 10, en verleng het tot een rechthoek, door er aan een kant 6,2 (6,18) bij te doen. Deze rechthoek is de volmaakte rechthoek. Neem een foto van het vooraanzicht van het parthenon, plaats het in een rechthoek, meet de verhoudingen na, en ja, je hebt 1.618 !
Zet een rechthoek rond het gelaat tot en met het vleeskleurige deel van haar "boezem", meet na: 1.618... en ga zo maar verder ! Deze maat komt in de natuur overal voor, de hoek van het verspringen van de blaadjes aan een stengel, hetdraaien van een schelp, overal kom je de PHI tegen (pi is 3.14, en de phi is de gulden snede, 1.618. Hang je nu een schilderij, probeer die dan te hangen zo dicht mogelijk bij de phi, dan hangt hij perfect ! Om het simpel te houden, als ik het toepas in tekeningen en dergelijke, dan reken ik, voor het gemak, met een derde deel. Neem eens een blad papier, reken een derde uit van de lengte, en een derde van de breedte. Zet op die plaats een cirkel, of een vierkant, of een bloem of wat dan ook, je zult zien dat het blad mooi is, het straalt rust, evenwicht uit. Ik geef je hier natuurlijk een zeer eenvoudig voorbeeld, maar pas het eens toe op je muur. Heb je een muur waar het schilderij netjes in het midden hangt? Laat dat ding eens houden op de gulden snede, en kijk eens hoeveel mooier het hangt ?
Voila, ik ga stoppen, maar experimenteer eens wat, en kijk eens goed naar die foto's, en meet eens na, en stel vast...
tot de volgende ?
Bovendien lijkt het dat Veerle het graag doet (goed doen en graag doen liggen nu eenmaal heel dicht bijeen...), en dat is wel het voornaamste. In het slechtste geval, als ze daar niet zou binnen geraken, heeft ze in ieder geval zeer goeie resultaten tov de vdab, en staat ze al sterker om eventueel verder te solliciteren in de winkelbranche. Het lijkt er op dat we op goede weg zijn. Oef.
Het is weer proper weer, het wast zijn eigen. ('t Is daarmee duidelijk dat slecht weer afkomstig is uit de regio Antwerpen, daar wassen ze allemaal hun eigen...)(Sorry Hedwige...).
Hier naast me zie ik weer verscheidene groene kopjes omhoogrijzen, de venusschoentjes zijn weer aan 't komen! Binnenkort zal Luc weer met verliefde ogen staan kijken naar deze mooie orchideeën. Ik weet niet of het bij iedereen zo goed lukt, maar hier doen de venusschoentjes het wonderwel. Als ik in de bloemenwinkel kom hier in Horebeke, dan krijg ik regelmatig reacties van de mevrouw van de winkel, als ze hier voorbijkomt, ziet ze telkens de orchideeën bloeien, en vraagt me telkens hoe ik dat toch doe, ze kent maar twee mensen - zegt ze - die er zo goed in slagen om de orchideeën telkens en telkens weer te doen bloeien. Bij de venusschoentjes lukt het bij enkele soorten meer dan goed, er zijn er die massaal bij groeien, waar we ieder jaar meer bloemen hebben. Sommige van deze bloemen staan dan maanden lang te bloeien !
Alleen buiten is het triestig, bovendien heb ik schrik ! Ik zie aan mijn camelia's tientallen botten staan, die naar mijn gevoel nu al veel te dik zijn. Ik vrees dan ook dat, mocht het nog eens hard vriezen, dat er veel bloemknoppen zouden kapot gaan. Die knoppen zijn wel sterker dan bv de knoppen van de paaslelies, maar toch... Vorig jaar zijn al mijn camelia's enorm gegroeid, en ik had verwacht minder bloemen te hebben, maar niets van, sommige struiken staan dik bezaaid met knoppen ! Als alles normaal verloopt, zal het voorjaar een bloemenzee vormen, hier juist naast mij...Ik kan haast niet wachten, want dan zou die winter met zijn donkere dagen ook voorbij zijn.
Ik heb gisteren een heel stuk gewerkt aan de potloodtekening van mijn Bacchus, en ik moet voor sommige details op mijn knieën zitten op de stoel, omdat ik anders te korte armen heb... Ik zal moeten mijn schildersezel gebruiken om te kunnen comfortabel werken...en comfortabel is daar een zeer twijfelachtig begrip...Je weet dat ik niet lang kan zitten als ik niet kan steunen, niet kan hangen op de tafel...dus zal ik lepeltje bij lepeltje moeten werken, of nog een ander systeem uitzoeken. Voor het onderste gedeelte zou ik kunnen werken met een tafelezel, maar voor het hogere stuk zou dat niet gaan. Gezien het onderwerp kan ik ook niet plat werken. Je moet voortdurend het totaal beeld zien, je kunt niet tekenen of schilderen als je geen juist beeld hebt. Een plat vlak vertekent het beeld. Je kunt dat goed zien op de baan. Als je signalisatie bekijkt die op de weg is geschilderd, dan zie je voor je een correct beeld, als je dat echter van bovenaf bekijkt, dan is dat beeld in werkelijkheid helemaal uitgerokken.(uitgerekt) (lees het stukje van gisteren over taalevolutie) Deze techniek is er omdat je zo een juist beeld krijgt als je het vanuit je wagen bekijkt. Tussen haakjes, dat geeft je ook een idee van de moeilijkheidsgraad om op plafonds te werken... Als je kijkt in kastelen, de sixtijnse kapel en andere plaatsen, waar men figuren op het plafond schilderde, dan zie je van onderen af volmaakte beelden. Als je echter zou kunnen van dichtbij gaan kijken, dan zou je vaststellen dat die geschilderde figuren sterk vervormd zijn, om jou, kijker van beneden toe te laten ze te zien als volmaakte mensen... In de sixtijnse kapel is de kunst van vervormen nog sterker, omdat er daar figuren zijn die deels op de schuine vlakken staan, deels op platte...en toch zie je een volmaakt beeld.
Deze technische hoogstandjes zijn fantastisch ! Bovendien zijn die gemaakt, zonder dat de kunstenaar zijn werk visueel kon kontroleren ! (Hij kon onmogelijk iedere keer zijn stelling verwijderen om een te kijken). Je kunt dat thuis ook eens uittesten, neem een blad papier, zet er met een dikke stift een letter A op. Neem nu het blad, hou het horizontaal op de hoogte van je ogen, je zult zien dat je die A bijna niet kunt lezen, omdat ze helemaal ineengedrukt lijkt. Teken nu nog eens een A, maar dan even breed, maar drie keer zo hoog, en het streepje in het midden drie keer zo dik. Hou dat nu eens horizontaal, vlak voor je ogen, nu zie je wel een A, en hij ziet er nu uit zoals een A er moet uit zien. Leg je papier weer op tafel, en je A lijkt op niets meer... Probeer nu eens met een mannetje te tekenen, heel simpel...probeer dan eens een mannetje te tekenen die er als een mannetje uitziet als je het plat voor je ogen houd...Niet makkelijk hé? Denk daar eens aan als naar de plafondschilderijen kijkt ! Als je het vroeger al mooi vond, dan zul je nu nog het aspect van bewondering voor de techniek krijgen, en zul je eens proberen het te zien alsof je er vlak voor stond...
Ik heb ooit eens enkele collega's op die manier les gegeven in het vaticaans museum... En ik leerde ze voor het eerst in hun leven KIJKEN naar kunst. Waar ze vroeger nooit oog hadden voor die dingen, zagen ze nu een nieuwe wereld opengaan. En dat is het ! Ik hoop dat ik je, met nu en dan een tip te geven, ook leer genieten van kunst. En denk niet dat je er niets aan vind, leer eens te kijken met al de dingen die ik je al vertelde..
Ik ga nog een ding vertellen, iets dat je ook thuis kunt gebruiken in de decoratie van je woning. Bij mij thuis moet je het niet zoeken, want ik heb zoveel dingen staan dat ik het niet kan toepassen, dat is het lot van de verzamelaar, maar wellicht droom je van een woning zoals je wel eens in de boekjes ziet, waar het lijkt of alles op de juiste plaats staat om tot zijn recht te komen, en bovendien ook de rest van de woning precies opgetrokken wordt door de enkele stukken die er staan. Wellicht kijk je dan verliefd naar die stukken die er staan of hangen, maar dat veroorzaakt het effect niet ! Het effect zit hem voor het grootste gedeelte in de verhoudingen ! Die verhoudingen worden bewust toegepast volgens het principe van de gulden snede.
De gulden snede is een getal, namelijk 1,618 (afgerond).
Teken een vierkant van 10 op 10, en verleng het tot een rechthoek, door er aan een kant 6,2 (6,18) bij te doen. Deze rechthoek is de volmaakte rechthoek. Neem een foto van het vooraanzicht van het parthenon, plaats het in een rechthoek, meet de verhoudingen na, en ja, je hebt 1.618 !
Zet een rechthoek rond het gelaat tot en met het vleeskleurige deel van haar "boezem", meet na: 1.618... en ga zo maar verder ! Deze maat komt in de natuur overal voor, de hoek van het verspringen van de blaadjes aan een stengel, hetdraaien van een schelp, overal kom je de PHI tegen (pi is 3.14, en de phi is de gulden snede, 1.618. Hang je nu een schilderij, probeer die dan te hangen zo dicht mogelijk bij de phi, dan hangt hij perfect ! Om het simpel te houden, als ik het toepas in tekeningen en dergelijke, dan reken ik, voor het gemak, met een derde deel. Neem eens een blad papier, reken een derde uit van de lengte, en een derde van de breedte. Zet op die plaats een cirkel, of een vierkant, of een bloem of wat dan ook, je zult zien dat het blad mooi is, het straalt rust, evenwicht uit. Ik geef je hier natuurlijk een zeer eenvoudig voorbeeld, maar pas het eens toe op je muur. Heb je een muur waar het schilderij netjes in het midden hangt? Laat dat ding eens houden op de gulden snede, en kijk eens hoeveel mooier het hangt ?
Voila, ik ga stoppen, maar experimenteer eens wat, en kijk eens goed naar die foto's, en meet eens na, en stel vast...
tot de volgende ?
donderdag, januari 10, 2008
enorm
Gisteren ben ik naar de gamma gegaan, om een plaat multiplex berken. Ik heb hem meteen laten zagen in de juiste verhouding om Bacchus op te branden. Ik ben gisteren al begonnen met het reproduceren van de tekening in potlood op de plaat...Maar het is enorm, ik moet werken vanuit de vier zijden van de plaat, of mijn armpjes zijn te kort... De plaat is 61 op 87.8 groot...Het overbrengen is niet zo simpel om de verhoudingen te respecteren. Nu ja, ik moet er mij niet in opjagen hé, de tijd is de mijne... Je weet:
"Geen tijd" wil zeggen dat je iets anders belangrijker vind...
(Gepikt van op een van die powerpoints, waar ze soms heel mooie beelden verprutsen met "wijsgerige" spreuken...soms wel goed, dikwijls storend en jammer genoeg zijn er dan ook nog veel met storende fouten in de tekst...)
maar je ziet, soms zitten er goede teksten tussen hé !
Anny maakt zich nu al zorgen over die pyrografie van mij...Waar gaat ge dat hangen??? Ik weet het ook nog niet... Hangt er ook een beetje van af of ik het echt geslaagd vind of niet...dus binnen afzienbare (van afzien) tijd.
Om zo'n tekening over te brengen, werk ik met het klassieke systeem van de vierkantjes. Ik verdeel het origineel in hokjes van een vierkante centimeter, en verdeel dan de plank in evenveel hokjes, maar zo groot dat de ganse plank vol staat. Als je dan de inhoud van een klein vierkantje overbrengt op het zelfde vierkantje op de plank, dan krijg je zo een identiek beeld, maar veel groter dan het origineel. Deze techniek wordt veel gebruikt. Stel, je maakt een pak schetsen van een bepaald onderwerp. Op een gegeven moment heb je het beeld zoals je het echt wilt hebben. Dan kun je het met het hokjessysteem overbrengen op het doek waarop je het wil schilderen. Soms stel je vast dat bij het vergroten bepaalde effecten niet echt tot zijn recht komen. (Bv dat de detaillering sterker moet zijn op een groot beeld dan op een klein.vb: op een klein tekeningetje zie je de vingernagels niet, maar bij een grotere tekening voel je dit als een tekort aan) Dan pas je de tekening aan naar de inzichten die jij hebt van het werk. Het is dus geen copie, maar een werk naar het voorbeeld van...
Voor ik academie volgde, had ik zo het idee dat dit geen "sportieve" werkwijze was, maar nu heb ik geleerd dat het doel niet de werkwijze is, maar het resultaat is het echte doel, hoe je het ook bereikt ! Ik zag zo prachtige beelden maken, waarbij de maker gietmallen van gezichten van andere beelden gebruikte, en die dan wat bewerkte tot zijn eigen visie. Deze wijsheid heeft wel meegebracht dat ik nu niet meer alleen naar het beeld op zich kijk, maar ook kijk hoe het zou kunnen gemaakt zijn...en soms herken je dan een kop van een romeinse keizer in het gezicht van "De Molenaar"... Niet erg, maar in kunst heiligt het doel dus werkelijk de middelen.... Zo stel ik bv vast dat een van de figuren bij Bacchus, bijna trek voor trek identiek is aan de heilige Johannes onder het kruis... Zelfs de plooien in het gewaad zijn bijna identiek. Is dat verkeerd ? Nee toch, het is hoogstens arbeidsbesparend en het doel is het totaalbeeld, en dat is én mooi én evenwichtig !
Ik las een artikel over de taalevolutie, hoe de taal evolueert. Vroeger hadden een heel pak woorden een stukje die in de loop der tijden verdwenen is. Neem het oude bedde, dat werd bed. Maar om logisch te blijven werkte men die evolutie dan verder uit voor de ganse woordenschat, en de de van bedde werd bij alle woorden met een haal weggehaald...maar er waren uitzonderingen (dat zijn er altijd !) bij rede bleef de de staan, want reet is heel iets anders, bij kudde bleeg de de staanwant kut is iets heel anders, en zo zijn er nog wel een paar te vinden...Maar die wijziging is er dus eerst in het taalgebruik gekomen (in de spreektaal dus) en kreeg nadien een "wettiging"... Zo zijn er ook sterke werkwoorden die zwak werden... Wies is nu waste,placht van plegen en zo zijn er ondertussen een hele boel, die soms nog in het dialekt hoort... Het oudenaardse "gegoven" zou dus ook zo iets kunnen zijn van het werkwoord geven... Nu blijkt er (vooral in nederland) een verminging te zijn tussen kennen en kunnen... Dus zit de kans er in dat met tijd en boterhammen dit evolueert tot één werkwoord. Je ziet, de taal is geen statisch iets, de taal leeft en is voortdurend in ontwikkeling.
Ik heb nog een heel pak boeken in de oude schrijfwijze, en heb zelfs een heel dik (en heel duur !) boek dat een fotografische heruitgave is van het Cruydtboeck van Dodoneus (Rembrecht Dodoens). Het laatste boek blijkt voor veel mensen onleesbaar, gewoon door het lettertype en de schrijfwijze... Een paar letters bestonden nog niet in het nederlands, en een paar werden er maar met mondjesmaat gebruikt... tussen werd toen geschreven als tuffchen, de s bestond wel, maar was precies nog niet echt in... ook de i en de tweeklanken met i er in werden anders geschreven, de v was er al, maar zoals de s nog niet echt in, de w was er niet en werd vv of veel eer nog uu...Voor wie geen boekenworm is, zijn dat inderdaad zaken waaraan de ogen blijven hangen, en waar men moet zoeken naar de "vertaling" in de moderne schrijfwijze. Ik ga niet beweren dat ik dat boek zo vlot lees als een romanneke, maar ik heb er toch geen moeilijkheden mee. Dat komt wellicht omdat ik zo verliefd ben op "taal". Bovendien is het onderwerp ook iets wat mij sterk interesseert ! Ik heb heel wat boeken over kruiden en kruidengeneeskunde. Dit boek komt uit de tijd dat cruyden zowat de enige geneesmiddelen waren. Ik vermoed dat ook dat er heel wat mensen zieker van geworden zijn, en zelfs vergiftigd werden door hun eigen kruiden. Niettemin is het nog steeds een naslagwerk dat aandacht verdient, en waar men ook nu nog zaken in vindt die interessant zijn. Het cruydenboeck is er ook niet alleen als lexicon voor de geneeskunst, maar je leert er ook welke kruiden je in een meer moet werpen om de vis te laten bovendrijven en zo maar te moeten afscheppen...of hoe je lijm moet maken om vogels en muizen te vangen... en wasmiddelen en koperkuis en...teveel om op te noemen.
Bovendien staan er ook de namen van de kruiden bij in alle toen gekende talen, om zo de verwarring minimaal te maken (er was dan nog geen wetenschappelijke naam voor de planten!) en er staan ook afbeeldingen in van de planten. Ook de nieuwe planten staan er deels in, amerika was dan een nieuw wingewest van kruiden zoals de aardappel en dergelijke. Je ziet, het is echt interessant !
Veel moeilijker zijn de geschreven teksten ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die hun stamboom proberen op te maken, want dan moeten ze in al die oude handgeschreven documenten gaan zoeken, en dat is pas monnikenwerk ! Niet alleen schrijft iedereen anders, maar ook in het handschrift zijn er evoluties, tijden waarin de letters anders geschreven werden dan nu. Ik herinner me zo een klein simpel voorbeeldje: Toen ik in mijn jeugd een studentenjob had op de mailboat, moest ik de cargo invullen op formulieren voor de douane. Ik werd er op gewezen dat de britten hun cijfers anders schrijven dat wij, en dat ik dus in het vervolg altijd moest noteren in britse cijfers. Gelukkig waren er maar twee cijfers die duidelijk anders waren, en voor verwarring konden zorgen: de 1 en de 7... In het britse systeem is de 1 alleen een verticaal streepje en zij lezen onze één als een zeven, want dat is bij hen een verticaal streepje met een min of meer horizontaal vlagje naar links wijzend, zoals bij ons, maar zonder streepje in het midden zoals wij dan wel doen... Je ziet, als je het niet weet lees jij 1000 kilo waar het in feite 7000 moet zijn... Dit als een illustratie hoe verwarrend geschriften kunnen zijn. Mijn moeder schreef nog heel lang haar hoofdletters anders dan wij leerden in school, en ik meen me zelfs te herinneren dat er in mijn prille jeugd nog zoiets was met een of twee hoofdletters (in het handschrift)...Niet makkelijk dus...
Voila, dat was het weer voor vandaag... tot de volgende ?
"Geen tijd" wil zeggen dat je iets anders belangrijker vind...
(Gepikt van op een van die powerpoints, waar ze soms heel mooie beelden verprutsen met "wijsgerige" spreuken...soms wel goed, dikwijls storend en jammer genoeg zijn er dan ook nog veel met storende fouten in de tekst...)
maar je ziet, soms zitten er goede teksten tussen hé !
Anny maakt zich nu al zorgen over die pyrografie van mij...Waar gaat ge dat hangen??? Ik weet het ook nog niet... Hangt er ook een beetje van af of ik het echt geslaagd vind of niet...dus binnen afzienbare (van afzien) tijd.
Om zo'n tekening over te brengen, werk ik met het klassieke systeem van de vierkantjes. Ik verdeel het origineel in hokjes van een vierkante centimeter, en verdeel dan de plank in evenveel hokjes, maar zo groot dat de ganse plank vol staat. Als je dan de inhoud van een klein vierkantje overbrengt op het zelfde vierkantje op de plank, dan krijg je zo een identiek beeld, maar veel groter dan het origineel. Deze techniek wordt veel gebruikt. Stel, je maakt een pak schetsen van een bepaald onderwerp. Op een gegeven moment heb je het beeld zoals je het echt wilt hebben. Dan kun je het met het hokjessysteem overbrengen op het doek waarop je het wil schilderen. Soms stel je vast dat bij het vergroten bepaalde effecten niet echt tot zijn recht komen. (Bv dat de detaillering sterker moet zijn op een groot beeld dan op een klein.vb: op een klein tekeningetje zie je de vingernagels niet, maar bij een grotere tekening voel je dit als een tekort aan) Dan pas je de tekening aan naar de inzichten die jij hebt van het werk. Het is dus geen copie, maar een werk naar het voorbeeld van...
Voor ik academie volgde, had ik zo het idee dat dit geen "sportieve" werkwijze was, maar nu heb ik geleerd dat het doel niet de werkwijze is, maar het resultaat is het echte doel, hoe je het ook bereikt ! Ik zag zo prachtige beelden maken, waarbij de maker gietmallen van gezichten van andere beelden gebruikte, en die dan wat bewerkte tot zijn eigen visie. Deze wijsheid heeft wel meegebracht dat ik nu niet meer alleen naar het beeld op zich kijk, maar ook kijk hoe het zou kunnen gemaakt zijn...en soms herken je dan een kop van een romeinse keizer in het gezicht van "De Molenaar"... Niet erg, maar in kunst heiligt het doel dus werkelijk de middelen.... Zo stel ik bv vast dat een van de figuren bij Bacchus, bijna trek voor trek identiek is aan de heilige Johannes onder het kruis... Zelfs de plooien in het gewaad zijn bijna identiek. Is dat verkeerd ? Nee toch, het is hoogstens arbeidsbesparend en het doel is het totaalbeeld, en dat is én mooi én evenwichtig !
Ik las een artikel over de taalevolutie, hoe de taal evolueert. Vroeger hadden een heel pak woorden een stukje die in de loop der tijden verdwenen is. Neem het oude bedde, dat werd bed. Maar om logisch te blijven werkte men die evolutie dan verder uit voor de ganse woordenschat, en de de van bedde werd bij alle woorden met een haal weggehaald...maar er waren uitzonderingen (dat zijn er altijd !) bij rede bleef de de staan, want reet is heel iets anders, bij kudde bleeg de de staanwant kut is iets heel anders, en zo zijn er nog wel een paar te vinden...Maar die wijziging is er dus eerst in het taalgebruik gekomen (in de spreektaal dus) en kreeg nadien een "wettiging"... Zo zijn er ook sterke werkwoorden die zwak werden... Wies is nu waste,placht van plegen en zo zijn er ondertussen een hele boel, die soms nog in het dialekt hoort... Het oudenaardse "gegoven" zou dus ook zo iets kunnen zijn van het werkwoord geven... Nu blijkt er (vooral in nederland) een verminging te zijn tussen kennen en kunnen... Dus zit de kans er in dat met tijd en boterhammen dit evolueert tot één werkwoord. Je ziet, de taal is geen statisch iets, de taal leeft en is voortdurend in ontwikkeling.
Ik heb nog een heel pak boeken in de oude schrijfwijze, en heb zelfs een heel dik (en heel duur !) boek dat een fotografische heruitgave is van het Cruydtboeck van Dodoneus (Rembrecht Dodoens). Het laatste boek blijkt voor veel mensen onleesbaar, gewoon door het lettertype en de schrijfwijze... Een paar letters bestonden nog niet in het nederlands, en een paar werden er maar met mondjesmaat gebruikt... tussen werd toen geschreven als tuffchen, de s bestond wel, maar was precies nog niet echt in... ook de i en de tweeklanken met i er in werden anders geschreven, de v was er al, maar zoals de s nog niet echt in, de w was er niet en werd vv of veel eer nog uu...Voor wie geen boekenworm is, zijn dat inderdaad zaken waaraan de ogen blijven hangen, en waar men moet zoeken naar de "vertaling" in de moderne schrijfwijze. Ik ga niet beweren dat ik dat boek zo vlot lees als een romanneke, maar ik heb er toch geen moeilijkheden mee. Dat komt wellicht omdat ik zo verliefd ben op "taal". Bovendien is het onderwerp ook iets wat mij sterk interesseert ! Ik heb heel wat boeken over kruiden en kruidengeneeskunde. Dit boek komt uit de tijd dat cruyden zowat de enige geneesmiddelen waren. Ik vermoed dat ook dat er heel wat mensen zieker van geworden zijn, en zelfs vergiftigd werden door hun eigen kruiden. Niettemin is het nog steeds een naslagwerk dat aandacht verdient, en waar men ook nu nog zaken in vindt die interessant zijn. Het cruydenboeck is er ook niet alleen als lexicon voor de geneeskunst, maar je leert er ook welke kruiden je in een meer moet werpen om de vis te laten bovendrijven en zo maar te moeten afscheppen...of hoe je lijm moet maken om vogels en muizen te vangen... en wasmiddelen en koperkuis en...teveel om op te noemen.
Bovendien staan er ook de namen van de kruiden bij in alle toen gekende talen, om zo de verwarring minimaal te maken (er was dan nog geen wetenschappelijke naam voor de planten!) en er staan ook afbeeldingen in van de planten. Ook de nieuwe planten staan er deels in, amerika was dan een nieuw wingewest van kruiden zoals de aardappel en dergelijke. Je ziet, het is echt interessant !
Veel moeilijker zijn de geschreven teksten ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die hun stamboom proberen op te maken, want dan moeten ze in al die oude handgeschreven documenten gaan zoeken, en dat is pas monnikenwerk ! Niet alleen schrijft iedereen anders, maar ook in het handschrift zijn er evoluties, tijden waarin de letters anders geschreven werden dan nu. Ik herinner me zo een klein simpel voorbeeldje: Toen ik in mijn jeugd een studentenjob had op de mailboat, moest ik de cargo invullen op formulieren voor de douane. Ik werd er op gewezen dat de britten hun cijfers anders schrijven dat wij, en dat ik dus in het vervolg altijd moest noteren in britse cijfers. Gelukkig waren er maar twee cijfers die duidelijk anders waren, en voor verwarring konden zorgen: de 1 en de 7... In het britse systeem is de 1 alleen een verticaal streepje en zij lezen onze één als een zeven, want dat is bij hen een verticaal streepje met een min of meer horizontaal vlagje naar links wijzend, zoals bij ons, maar zonder streepje in het midden zoals wij dan wel doen... Je ziet, als je het niet weet lees jij 1000 kilo waar het in feite 7000 moet zijn... Dit als een illustratie hoe verwarrend geschriften kunnen zijn. Mijn moeder schreef nog heel lang haar hoofdletters anders dan wij leerden in school, en ik meen me zelfs te herinneren dat er in mijn prille jeugd nog zoiets was met een of twee hoofdletters (in het handschrift)...Niet makkelijk dus...
Voila, dat was het weer voor vandaag... tot de volgende ?
woensdag, januari 09, 2008
raindrops keep falling
't Is nu 9.30' uur, en 't is potdorie nog donker, allee, nog nie klaar...
De dagen zijn verdomme veel te kort om menswaardig te leven !
Het hangertje met de olifantenkop is af en goedgekeurd. Ik heb de keten gemaakt uit twee soorten echte stenen, malachiet en steen waarvan ik de naam niet weet, bruin met kleine gouden schitteringetjes in, heel mooi. Groen en bruin passen heel goed en contrasteren met het wit van het olifantenkopje. Het was een heel karwei om die natuursteentjes op de draad te rijgen! Het zijn allemaal getrommelde steentjes. Voor wie niet bekend is met deze techniek, men steekt een deel kleine steentjes in een metalen trommel, al dan niet met water er bij. De trommel begint dan horizontaal te draaien aan een lage snelheid, waardoor de steentjes voortdurend over elkaar robbelen en tegen de metalen wand. Er breken kleine stukjes af, en die vormen een slijppoeder. Na enkele dagen draaien, kun je de steentjes er uithalen, ze zijn dan glanzend gepolierd, maar hebben een willekeurige vorm behouden, net zoals keien die in jaren in een stroom gemaald zijn. Zo zijn dus de natuursteentjes die ik gebruikte ook tot stand gekomen. Sommige zijn wel 4 mm dik, andere maar 1 mm ...De gaatjes zijn zeer klein, en bevinden zich niet altijd waar je ze verwacht, zodat het een zoeken wordt hoe je het steentje moet vastnemen en waar het gaatje is...Maar het effect is heel mooi. Op die manier is het wel een tamelijk dure keten geworden, want die stenen behoren tot de halfedelstenen, en zijn dus in gebruik in de juwelenindustrie.
Nu, het geheel is dan ook echt mooi ! (al zeg ik het zelf)
Ik denk dat ik Bacchus ga pyrograveren... Klinkt gek...
Ik vond een prachtige ets van Antoon Van Dijck voorstellende een doodziek gezopen Bacchus... Ik denk dat te nemen om mijn eerste grote plaat vol te branden. Het is iets met behoorlijk veel details en heel veel licht en schaduw in. Echt een uitdaging om de tanden in te zetten. Ik zie dat een beetje als voorbereiding op wat ik nog zou willen doen: Beneden in de hal, zijn er nog twee verfdeuren, een van het toilet, en een van de bergplaats onder de trap. Ik zou beide deuren willen opwaarderen met een of enkele medaillons die een pyrografie bevatten. Ik denk dat zoiets mooi kan worden. Ook daar denk ik er over om een klassiek thema te nemen, of een portret. In de midden en onderste medaillon (als ik besluit de deur zo in te delen) zou ik dan eerder stillevens zetten, met een duidelijk centraal stuk.
Op die manier zal "my Home is my Castle" voor mij nog een beetje meer waar worden. Ook al is het dan alleen door symboliek, want sinds mijn ziekte leef ik meer en meer in mijn coconneke, dus het idee van my Castle is niet eens zo ver weg.
Ik begrijp steeds beter mijn vader die bijna met geen stokken meer buiten te krijgen was. Je voelt je inderdaad geviseerd, en nu en dan zie je dan een bekende, die een stuk ouder is dan jezelf bent, en je ziet hem dan als het ware denken "ik ben toch nog veel beter"... Ik heb er zelfs al ontmoet die het dan leuk vinden om je te vertellen wat zij nog allemaal kunnen en doen... Leuk !
Ik vermoed dat dit dan ook een beetje de oorzaak is van het zich best voelen in zijn eigen stoel, eigen zetel, eigen bed... Zeker bij een pijnpatiënt ! Hoe beter je je voelt, des te beter kun je de pijn naar achteren duwen, dus ook, hoe meer je gespannen bent, hoe beter je de pijn voelt. Dat is een gekend iets, denk maar aan het feit dat je tandpijn weg is in de wachtzaal van de tandarts, dan besef je dat de geest veel meer doet dan alleen denkwerk. Maar het werkt ook andersom ! Ik stel steeds weer vast, dat als ik mij kan actief bezighouden, dat ik dan ook de pijn wat kan onderdrukken...of toch meer naar de achtergrond duwen. Bezigheid is dus wel degelijk een therapie! Nu is het te laat, maar ergens zou de ziekteverzekering veel soepeler moeten kunnen werken voor mensen met pijn ! Ik bedoel maar, zelfs nu nog heb ik het idee dat ik misschien wel een paar uur zou kunnen werken, en ik mag niet. Ik ben ooit zo dwaas geweest om met dat idee te pogen halftijds te gaan werken, maar dat was reeds te veel, en ik kon het niet uithouden... Ik weet dat het moeilijk is, maar toch meen ik dat veel mensen zich beter zouden voelen als ze nu en dan nog werkelijk konden "presteren", ook al door het effect van de pijn-verduwing. Nu zou ik het niet meer aankunnen, omdat mijn werk ondertussen zodanig veranderd is, dat ik er quasi niets meer van ken...maar had ik de kans gehad om op de ogenblikken dat het ging, bij te blijven, iets te presteren, dan zou het isolationisme van ziek zijn wellicht heel wat minder zijn, en wie weet zou de pijn globaal gezien ook iets minder erg zijn...Ik weet het niet, en zal het ook nooit weten, maar ik weet dat het mij wel zou geholpen hebben om me iets valaberer te voelen. Want dat is wel een van de ergste dingen aan ziek zijn...je zo machteloos, zo aan de kant geschoven te voelen... Mijn blog wordt waarschijnlijk niet gelezen door de bevoegde personen, dus zal het loos geblaat blijven...Jammer voor al wie nog in het sukkelstraatje zal terechtkomen. Ook daar is alles zo overgereglementeerd, dat er niets menselijks meer in zit. Ik denk nu en dan dat wij eens alle regelmenten zouden moeten kunnen aan de kant zwieren, en eens opnieuw beginnen. Om meer dan één reden !
Denk nu maar aan de gewone wetgeving, men begint met een artikel, omwille van de werkelijkheid voegt men daar alras enkele subartikels aan toe. Omdat deze opnieuw aanleiding geven, worden er subsubartikels bijgevoegd, en op den duur zitten we met een totaal onoverzichtelijk en dubieus iets...
Een eerste verandering zou moeten zeggen dat het de geest is van de wet die primeert, en niet de letter. Dat zou al de meeste misbruiken en mis-interpretaties onmogelijk maken...Maar ja, wie ben ik dat ik alle advocaten quasi overbodig zou willen maken???
Het zal wel bij het ouder worden horen, maar hier zitten we nu, alletwee met in de eerste plaats onze tekorten, en pas daarna onze resterende capaciteiten. Ik heb altijd gedacht dat het leven een voortdurend groeien was, ontwikkelen was, maar op een bepaald moment gebeurd er iets, en een heleboel mogelijke groeifactoren worden bij de wortel afgekapt, en het wordt veeleer een gevecht om behoud. Het doet me wat denken aan vakbondswerk in een economische crisis, vechten voor het behoud...nieuwe dingen worden opgeschoven naar een verre toekomst.
Maar allee, we zijn er nog alletwee, en twee manken kunnen perfect gaan als ze elkaars gebrek opvangen...
tot de volgende ?
De dagen zijn verdomme veel te kort om menswaardig te leven !
Het hangertje met de olifantenkop is af en goedgekeurd. Ik heb de keten gemaakt uit twee soorten echte stenen, malachiet en steen waarvan ik de naam niet weet, bruin met kleine gouden schitteringetjes in, heel mooi. Groen en bruin passen heel goed en contrasteren met het wit van het olifantenkopje. Het was een heel karwei om die natuursteentjes op de draad te rijgen! Het zijn allemaal getrommelde steentjes. Voor wie niet bekend is met deze techniek, men steekt een deel kleine steentjes in een metalen trommel, al dan niet met water er bij. De trommel begint dan horizontaal te draaien aan een lage snelheid, waardoor de steentjes voortdurend over elkaar robbelen en tegen de metalen wand. Er breken kleine stukjes af, en die vormen een slijppoeder. Na enkele dagen draaien, kun je de steentjes er uithalen, ze zijn dan glanzend gepolierd, maar hebben een willekeurige vorm behouden, net zoals keien die in jaren in een stroom gemaald zijn. Zo zijn dus de natuursteentjes die ik gebruikte ook tot stand gekomen. Sommige zijn wel 4 mm dik, andere maar 1 mm ...De gaatjes zijn zeer klein, en bevinden zich niet altijd waar je ze verwacht, zodat het een zoeken wordt hoe je het steentje moet vastnemen en waar het gaatje is...Maar het effect is heel mooi. Op die manier is het wel een tamelijk dure keten geworden, want die stenen behoren tot de halfedelstenen, en zijn dus in gebruik in de juwelenindustrie.
Nu, het geheel is dan ook echt mooi ! (al zeg ik het zelf)
Ik denk dat ik Bacchus ga pyrograveren... Klinkt gek...
Ik vond een prachtige ets van Antoon Van Dijck voorstellende een doodziek gezopen Bacchus... Ik denk dat te nemen om mijn eerste grote plaat vol te branden. Het is iets met behoorlijk veel details en heel veel licht en schaduw in. Echt een uitdaging om de tanden in te zetten. Ik zie dat een beetje als voorbereiding op wat ik nog zou willen doen: Beneden in de hal, zijn er nog twee verfdeuren, een van het toilet, en een van de bergplaats onder de trap. Ik zou beide deuren willen opwaarderen met een of enkele medaillons die een pyrografie bevatten. Ik denk dat zoiets mooi kan worden. Ook daar denk ik er over om een klassiek thema te nemen, of een portret. In de midden en onderste medaillon (als ik besluit de deur zo in te delen) zou ik dan eerder stillevens zetten, met een duidelijk centraal stuk.
Op die manier zal "my Home is my Castle" voor mij nog een beetje meer waar worden. Ook al is het dan alleen door symboliek, want sinds mijn ziekte leef ik meer en meer in mijn coconneke, dus het idee van my Castle is niet eens zo ver weg.
Ik begrijp steeds beter mijn vader die bijna met geen stokken meer buiten te krijgen was. Je voelt je inderdaad geviseerd, en nu en dan zie je dan een bekende, die een stuk ouder is dan jezelf bent, en je ziet hem dan als het ware denken "ik ben toch nog veel beter"... Ik heb er zelfs al ontmoet die het dan leuk vinden om je te vertellen wat zij nog allemaal kunnen en doen... Leuk !
Ik vermoed dat dit dan ook een beetje de oorzaak is van het zich best voelen in zijn eigen stoel, eigen zetel, eigen bed... Zeker bij een pijnpatiënt ! Hoe beter je je voelt, des te beter kun je de pijn naar achteren duwen, dus ook, hoe meer je gespannen bent, hoe beter je de pijn voelt. Dat is een gekend iets, denk maar aan het feit dat je tandpijn weg is in de wachtzaal van de tandarts, dan besef je dat de geest veel meer doet dan alleen denkwerk. Maar het werkt ook andersom ! Ik stel steeds weer vast, dat als ik mij kan actief bezighouden, dat ik dan ook de pijn wat kan onderdrukken...of toch meer naar de achtergrond duwen. Bezigheid is dus wel degelijk een therapie! Nu is het te laat, maar ergens zou de ziekteverzekering veel soepeler moeten kunnen werken voor mensen met pijn ! Ik bedoel maar, zelfs nu nog heb ik het idee dat ik misschien wel een paar uur zou kunnen werken, en ik mag niet. Ik ben ooit zo dwaas geweest om met dat idee te pogen halftijds te gaan werken, maar dat was reeds te veel, en ik kon het niet uithouden... Ik weet dat het moeilijk is, maar toch meen ik dat veel mensen zich beter zouden voelen als ze nu en dan nog werkelijk konden "presteren", ook al door het effect van de pijn-verduwing. Nu zou ik het niet meer aankunnen, omdat mijn werk ondertussen zodanig veranderd is, dat ik er quasi niets meer van ken...maar had ik de kans gehad om op de ogenblikken dat het ging, bij te blijven, iets te presteren, dan zou het isolationisme van ziek zijn wellicht heel wat minder zijn, en wie weet zou de pijn globaal gezien ook iets minder erg zijn...Ik weet het niet, en zal het ook nooit weten, maar ik weet dat het mij wel zou geholpen hebben om me iets valaberer te voelen. Want dat is wel een van de ergste dingen aan ziek zijn...je zo machteloos, zo aan de kant geschoven te voelen... Mijn blog wordt waarschijnlijk niet gelezen door de bevoegde personen, dus zal het loos geblaat blijven...Jammer voor al wie nog in het sukkelstraatje zal terechtkomen. Ook daar is alles zo overgereglementeerd, dat er niets menselijks meer in zit. Ik denk nu en dan dat wij eens alle regelmenten zouden moeten kunnen aan de kant zwieren, en eens opnieuw beginnen. Om meer dan één reden !
Denk nu maar aan de gewone wetgeving, men begint met een artikel, omwille van de werkelijkheid voegt men daar alras enkele subartikels aan toe. Omdat deze opnieuw aanleiding geven, worden er subsubartikels bijgevoegd, en op den duur zitten we met een totaal onoverzichtelijk en dubieus iets...
Een eerste verandering zou moeten zeggen dat het de geest is van de wet die primeert, en niet de letter. Dat zou al de meeste misbruiken en mis-interpretaties onmogelijk maken...Maar ja, wie ben ik dat ik alle advocaten quasi overbodig zou willen maken???
Het zal wel bij het ouder worden horen, maar hier zitten we nu, alletwee met in de eerste plaats onze tekorten, en pas daarna onze resterende capaciteiten. Ik heb altijd gedacht dat het leven een voortdurend groeien was, ontwikkelen was, maar op een bepaald moment gebeurd er iets, en een heleboel mogelijke groeifactoren worden bij de wortel afgekapt, en het wordt veeleer een gevecht om behoud. Het doet me wat denken aan vakbondswerk in een economische crisis, vechten voor het behoud...nieuwe dingen worden opgeschoven naar een verre toekomst.
Maar allee, we zijn er nog alletwee, en twee manken kunnen perfect gaan als ze elkaars gebrek opvangen...
tot de volgende ?
dinsdag, januari 08, 2008
Eén land ???
Heb je ook meewarig zitten gluren naar de beelden uit Kenia?
En uit Kongo Zaïre of hoe het momenteel ook noemt?
Uit wat vroeger Suid Afrika was ?
En ik kan blijven opnoemen.
En de reden van al die "onlusten" (Ik vind dat woord op zich al een eufemisme !) hebben dezelfde reden...Ooit heeft een of andere vreemde machthebber een stuk van Afrika met een ganzenveder omlijnt, en gezegd, voila, dat is nu mijn kolonie, en ik noem het...(neem om het even welk afrikaans land).
Dat dit land niet samenviel met de grenzen van de verschillende bevolkingsgroepen, dat speelde geen rol, 't was toch maar om uit te melken. Nu zijn er bijna overal moeilijkheden omdat de ene "stam" (lees volk !)groter en machtiger is dan het andere, en nu wil regeren met de technieken die het geleerd heeft van de vroegere onderdrukker: uitmelken !
Ooit heeft iemand het nodig gevonden enkele kleine staten (ze mochten niet groot zijn, want zelf geen macht worden, te maken tussen de grote blokken die eeuwig en ervig met elkaar in ruzie lagen: Duitsland en Frankrijk. Dat die landjes ook bestonden uit andere "stammen", dat kon hen geen lor schelen, het was toch maar dienstig als remblok, mocht de ene of de andere weer eens willen tegen de andere vechten. Remblok, die hopelijk de tijd gaf aan de tegenpartij om zich klaar te maken om de vijand op te vangen. Een ander doel was er niet voor die onnozele brokjes...
In één van die stomweg ontworpen landjes was de francofone groep het machtigst, dank zij een voorraad grondstoffen, en dank zij het feit dat ze (ondanks het verbod in de overeenkomst) wat werden "bijgestaan" door grote buur La France... Men slaagde er bijna in de andere groep te decimeren via hongersnood, typhus en noem maar op (lees maar eens Willems, Conscience, en andere tijdgenoten), maar uitsterven deed het niet, en toen er een verschuiving kwam in de wereldeconomie, bleken plots die groep er beter voor te staan. De strijd waarbij vroeger de francofonen de splitsing vroegen, om van de ballast af te geraken, werd mee omgedraaid, en nu werden de francofonen de ballast...
Herken je het beeld ??? Eigenlijk zijn we nog niet veel verder dan die "zwartjes" hé ? Het is nog altijd een oog voor een oog.
We worden belachelijk gemaakt in het buitenland ! Heb je zondag the Brittas Empire gezien ? Waar men sprak over de wallonen, een klein dialect uit het zuiden van België ? Ik overdrijf niet ! We zijn een modelstaat ! maar dan een model van hoe het niet hoort.
Het doet me plots denken aan die neger die vroeg aan een blanke dokter: Dokter, als jullie beschaamd zijn, verandert je kleur dan niet in rood ? De dokter knikte. De neger zei, wij veranderen niet van kleur. Als jullie schrikken worden jullie dan niet wit van schrik ? De dokter knikte. Wij niet zei de neger, wij veranderen niet van kleur. Als jullie zeeziek zijn, worden jullie dan niet groenig ? De dokter knikte, wij niet zei de neger, wij veranderen niet van kleur.... De neger wachtte even en vroeg toen Dokter, waarom noemt men ONS dan kleurlingen?...
De mens, altijd en overal, zoekt om zich boven de anderen te stellen, om beter te zijn in een of andere zin van het woord. Een pater, in de echte zin van het woord, poogt zelfs beter te zijn in het zich ten dienste stellen, maar altijd proberen we ons op een of andere manier beter (in alle denkbare en ondenkbare betekenissen van het woord) te voelen dan de anderen. Als we dat niet meer kunnen, dan zijn we ziek, dan krijgen we pilletjes tegen depressies. Om weer boven de anderen te kunnen uitgroeien...Een soortement doping zonder koers.
Met andere woorden, denk niet dat de zaak zou opgelost zijn mocht je het land splitsen ! Men zou vlug weer een andere "doel"-groep gevonden hebben om te koejonneren... Ik denk dat het op een of andere manier in ons ingebakken zit. En gek genoeg denk ik ook dat het goed is zo! Wel op voorwaarde dat het gericht wordt op de goede dingen. Het richten op een medemens is verkeerd, het richten op het presteren op je werk is goed. Ik stel het hier heel heeeeel simpel, maar je begrijpt het wel, het is goed dat we altijd ergens streven naar iets, naar een verbetering in of op een of ander terrein. Wij, vlamingen streven naar een eigen huis, waar we baas zijn over ons klein stukje eigendom, een ander streeft naar een grotere auto... Nee, als het binnen de aanvaardbare ethische grenzen loopt, is het een goede zaak, en wellicht mede de grote oorzaak van het voortdurend verder ontwikkelen van wetenschap en kennis. Als het echter ontaard in rassenhaat (of taalhaat !) dan is het nefast. En geef toe, het is niet zo simpel ! Ergens, heel diep in ons, hebben we allemaal een beetje de ziekte van de rassenhaat. Gewoon omdat het zo eenvoudig is om toe te passen. Je herkent ze zonder enige moeite. Toen de nazi's de joden wilden uitroeien, waren ze al vlug door de groep van de herkenbare joden heen (hun kledij, hun haardracht enz, enz) daarom hebben ze de groep nog herkenbaarder gemaakt door ze te dwingen een gele ster te dragen. En vermits de joden nergens in europa echt gegeerd waren, was de groep zo gemakkelijker te stigmatiseren. Dat er hier joden geholpen werden door onze bevolking had meer te maken met het feit dat de duitsers ergere vijanden waren dan met het feit van de joden graag te zien. Lees maar eens goed de geschiedenis, dan zie je dat de joden overal op een slecht blaadje stonden, niet alleen in duitsland ! Het was alleen en briljante politieke zet om een duidelijk herkenbare vijand te maken... (Wat iets zegt over politiek!)
Nee, het is, en zal wellicht altijd een gevecht blijven tegen jezelf om geen onderscheid te maken tussen de mensen. En wees niet schijnheilig, een oordeel vellen over de die van nr 17 met hun grote bende smerige kinderen is evenzeer een vorm van "rascismus" als het andere !
Ik wil alleen maar zeggen dat we er echt bewust moeten tegen vechten, willen we ooit tot een wereld komen waar het goed is om leven. Maar makkellijk zal het nooit zijn, en nooit worden. Dat is één van de dingen die altijd zo onwaarschijnlijk overkomen in al die sciencefiction-filmpjes, waar men de groene mannekes zo maar in de armen sluit...Bullshit! Als het ooit gebeurt, dan zullen we nog veel meer dan nu op de tippen van onze tenen moeten lopen, want groen is zo makkelijk herkenbaar hé ?
Voila, heb je je zakken vol met filosofie van de baardige filosoferende opa ?
dan: tot de volgende ????
En uit Kongo Zaïre of hoe het momenteel ook noemt?
Uit wat vroeger Suid Afrika was ?
En ik kan blijven opnoemen.
En de reden van al die "onlusten" (Ik vind dat woord op zich al een eufemisme !) hebben dezelfde reden...Ooit heeft een of andere vreemde machthebber een stuk van Afrika met een ganzenveder omlijnt, en gezegd, voila, dat is nu mijn kolonie, en ik noem het...(neem om het even welk afrikaans land).
Dat dit land niet samenviel met de grenzen van de verschillende bevolkingsgroepen, dat speelde geen rol, 't was toch maar om uit te melken. Nu zijn er bijna overal moeilijkheden omdat de ene "stam" (lees volk !)groter en machtiger is dan het andere, en nu wil regeren met de technieken die het geleerd heeft van de vroegere onderdrukker: uitmelken !
Ooit heeft iemand het nodig gevonden enkele kleine staten (ze mochten niet groot zijn, want zelf geen macht worden, te maken tussen de grote blokken die eeuwig en ervig met elkaar in ruzie lagen: Duitsland en Frankrijk. Dat die landjes ook bestonden uit andere "stammen", dat kon hen geen lor schelen, het was toch maar dienstig als remblok, mocht de ene of de andere weer eens willen tegen de andere vechten. Remblok, die hopelijk de tijd gaf aan de tegenpartij om zich klaar te maken om de vijand op te vangen. Een ander doel was er niet voor die onnozele brokjes...
In één van die stomweg ontworpen landjes was de francofone groep het machtigst, dank zij een voorraad grondstoffen, en dank zij het feit dat ze (ondanks het verbod in de overeenkomst) wat werden "bijgestaan" door grote buur La France... Men slaagde er bijna in de andere groep te decimeren via hongersnood, typhus en noem maar op (lees maar eens Willems, Conscience, en andere tijdgenoten), maar uitsterven deed het niet, en toen er een verschuiving kwam in de wereldeconomie, bleken plots die groep er beter voor te staan. De strijd waarbij vroeger de francofonen de splitsing vroegen, om van de ballast af te geraken, werd mee omgedraaid, en nu werden de francofonen de ballast...
Herken je het beeld ??? Eigenlijk zijn we nog niet veel verder dan die "zwartjes" hé ? Het is nog altijd een oog voor een oog.
We worden belachelijk gemaakt in het buitenland ! Heb je zondag the Brittas Empire gezien ? Waar men sprak over de wallonen, een klein dialect uit het zuiden van België ? Ik overdrijf niet ! We zijn een modelstaat ! maar dan een model van hoe het niet hoort.
Het doet me plots denken aan die neger die vroeg aan een blanke dokter: Dokter, als jullie beschaamd zijn, verandert je kleur dan niet in rood ? De dokter knikte. De neger zei, wij veranderen niet van kleur. Als jullie schrikken worden jullie dan niet wit van schrik ? De dokter knikte. Wij niet zei de neger, wij veranderen niet van kleur. Als jullie zeeziek zijn, worden jullie dan niet groenig ? De dokter knikte, wij niet zei de neger, wij veranderen niet van kleur.... De neger wachtte even en vroeg toen Dokter, waarom noemt men ONS dan kleurlingen?...
De mens, altijd en overal, zoekt om zich boven de anderen te stellen, om beter te zijn in een of andere zin van het woord. Een pater, in de echte zin van het woord, poogt zelfs beter te zijn in het zich ten dienste stellen, maar altijd proberen we ons op een of andere manier beter (in alle denkbare en ondenkbare betekenissen van het woord) te voelen dan de anderen. Als we dat niet meer kunnen, dan zijn we ziek, dan krijgen we pilletjes tegen depressies. Om weer boven de anderen te kunnen uitgroeien...Een soortement doping zonder koers.
Met andere woorden, denk niet dat de zaak zou opgelost zijn mocht je het land splitsen ! Men zou vlug weer een andere "doel"-groep gevonden hebben om te koejonneren... Ik denk dat het op een of andere manier in ons ingebakken zit. En gek genoeg denk ik ook dat het goed is zo! Wel op voorwaarde dat het gericht wordt op de goede dingen. Het richten op een medemens is verkeerd, het richten op het presteren op je werk is goed. Ik stel het hier heel heeeeel simpel, maar je begrijpt het wel, het is goed dat we altijd ergens streven naar iets, naar een verbetering in of op een of ander terrein. Wij, vlamingen streven naar een eigen huis, waar we baas zijn over ons klein stukje eigendom, een ander streeft naar een grotere auto... Nee, als het binnen de aanvaardbare ethische grenzen loopt, is het een goede zaak, en wellicht mede de grote oorzaak van het voortdurend verder ontwikkelen van wetenschap en kennis. Als het echter ontaard in rassenhaat (of taalhaat !) dan is het nefast. En geef toe, het is niet zo simpel ! Ergens, heel diep in ons, hebben we allemaal een beetje de ziekte van de rassenhaat. Gewoon omdat het zo eenvoudig is om toe te passen. Je herkent ze zonder enige moeite. Toen de nazi's de joden wilden uitroeien, waren ze al vlug door de groep van de herkenbare joden heen (hun kledij, hun haardracht enz, enz) daarom hebben ze de groep nog herkenbaarder gemaakt door ze te dwingen een gele ster te dragen. En vermits de joden nergens in europa echt gegeerd waren, was de groep zo gemakkelijker te stigmatiseren. Dat er hier joden geholpen werden door onze bevolking had meer te maken met het feit dat de duitsers ergere vijanden waren dan met het feit van de joden graag te zien. Lees maar eens goed de geschiedenis, dan zie je dat de joden overal op een slecht blaadje stonden, niet alleen in duitsland ! Het was alleen en briljante politieke zet om een duidelijk herkenbare vijand te maken... (Wat iets zegt over politiek!)
Nee, het is, en zal wellicht altijd een gevecht blijven tegen jezelf om geen onderscheid te maken tussen de mensen. En wees niet schijnheilig, een oordeel vellen over de die van nr 17 met hun grote bende smerige kinderen is evenzeer een vorm van "rascismus" als het andere !
Ik wil alleen maar zeggen dat we er echt bewust moeten tegen vechten, willen we ooit tot een wereld komen waar het goed is om leven. Maar makkellijk zal het nooit zijn, en nooit worden. Dat is één van de dingen die altijd zo onwaarschijnlijk overkomen in al die sciencefiction-filmpjes, waar men de groene mannekes zo maar in de armen sluit...Bullshit! Als het ooit gebeurt, dan zullen we nog veel meer dan nu op de tippen van onze tenen moeten lopen, want groen is zo makkelijk herkenbaar hé ?
Voila, heb je je zakken vol met filosofie van de baardige filosoferende opa ?
dan: tot de volgende ????
maandag, januari 07, 2008
Vroeg op
Vandaag is Veerle naar gavere naar de winkel waar ze mag "proefdraaien". Hopelijk lukt het !
't Kind was weer zo danig bezig er mee, en bezig haar vrees op te schroeven dat ze weer met een aanval van migraine zat. Gisterenmorgen kwam de dokter en gaf haar een inspuiting, 's avonds was hij daar al terug, maar na een gesprek kwam hij (eindelijk !) tot de conclusie dat het meer spanning was dan echte migraine. Zij heeft dan iets gekregen om haar nekspieren en wervels ! los te maken, en ze moest direkt gaan slapen na het nemen van deze medicatie.
Ze is vanmorgen toch vertrokken, maar meer weet ik nog niet...
Jongens toch, u zo opjagen ! Vroeger was ze niet zo, dat is allemaal dank zij de slagen en de vernederingen die ze kreeg van haren schonen...
Anny zit nu ginder, eerst voor de kinderen, die nu ondertussen vertrokken zijn met de bus, en nu zit ze er te wachten tot de arbeiders komen om verder te werken aan de gas... Ik geloof dat ze vandaag de gas binnen zullen brengen. Ze hebben dus al (!) een greppel kunnen maken voor de buis, ze zijn toch aan dezelfde kant blijven werken, en dus dwars door de betonlaag gegaan...
Ik denk niet dat er nog veel mazout in de tank zit van Veerle, maar als er nog zit, zullen we het er uitpompen en in mijn tank inbrengen, aan de huidige prijs moeten we niets verloren laten gaan ! Ik ken iemand die zo'n pompje heeft voor op een boormachine, daarmee zal het wellicht wel gaan, ik zie wel.
Wie weet hoelang het nog duurt voor ze een installatie heeft die werkt op gas. Misschien zijn dat nog andere werklieden, en moeten die nog komen...
Ik heb de rolluiken naar omhoog gedaan, en zie in een heldere hemel een kolossale zwarte wolk, die gelukkig, afdrijft. Vannacht heeft het een korte tijd serieus gewaaid ! Het zou me niet verwonderen dat er hier of daar schade is, het was echt stormen, maar gelukkig maar een halfuur, een uur, en dan was het weer veel rustiger. De linde naast mij staat als een zwart silhouet met zijn armen in de lucht, als een symbool van de winterse naaktheid van onze wereld. Want het is toch zo? Het is precies of de wereld doet haar kleren af in de herfst, en staat er koud en doods in de winter, te bibberen en te zuchten tot haar nieuwe kleren haar aangemeten worden. Zelfs de enkele struiken die wintergroen blijven, hebben nu precies donkerder blaren dan in de zomer. Misschien is het de belichting, maar ik denk dat die blaren donkerder zijn omdat ze minder vocht bevatten dan in de groeiperiode. Toch zijn er tekenen dat de lente er zal komen! Ik zie aan mijn twee reuzegrote laurierbomen dat er reeds bloeiknoppen op de takken verschijnen. Beide laurieren staan in volle grond, en zijn reeds zo'n 4 à 5 meter hoog. In het voorjaar bloeien ze uitbundig met trosjes witte bloempjes, die zo zwaar beladen zijn met stuifmeel dat de bloemen geel lijken. Bij tante komen er ieder jaar vruchten aan haar boom, hier heb ik dat nog niet gezien. Misschien zijn laurieren tweehuizig ?
Ik heb ooit zo'n vruchtjes in de grond gestopt, en ja hoor, ik kreeg kleine lauriertjes ! Toen heb ik bij tante wat zitten rondkijken, en ja, er staan hier en daar een klein lauriertje in de tuin. De meest gaan de eerste winter kapot, maar er zijn er toch al een tweetal die dat overleefden, en die nu meegegeven zijn met liefhebbers. Dat zijn dus zeker sterke planten.
Ik heb hier dan ook verscheidene buren die wel eens om wat blaren komen. Ik heb geluk dat het ook goede laurieren zijn, want de ene boom heeft veel meer smaak en geur dan de andere. Ik kreeg beide plantjes van mensen die de goede soort hadden, en dus zijn ze ook begiftigd met de sterkgeurende blaren die zo lekker zijn in onder meer stoofkameraden... Ik weet dat nu mijn zus vies zal kijken, maar met niertjes er bij, want daar ben ik verlekkerd op !
Oh ja, het brood is ook gelukt ! Anny en ik zijn het er allebei over eens dat het brood nog beter is dan vroeger met het oude machine. Maar ja, vroeger heb ik het recept zelf moeten samenstellen, op basis van recepten die ik vond in kookboeken, en dat omrekenen naar de hoeveelheden die ik nodig had in het machine. Bovendien had ik geen maatbekertje er bij, zodat alles benaderend was, nu kan en heb ik mij aan de correcte hoeveelheden gehouden. Wellicht vandaar het smaakverschil !
Gisterenavond heb ik een bad genomen, na het nachtelijke zweet van de nacht voordien, voel ik mij altijd vies. Maar een bad nemen is niet zo simpel, en me zitten wassen op dat badstoeltje is ook niet zo plezant. Nu het is gelukt, en ik ben er heelhuids weer uitgeraakt. En wonder boven wonder, gewoonlijk kan ik na een bad niet slapen, maar vannacht heb ik redelijk goed geslapen, en wat nog verwonderlijkerder is, de pijn is ook maar de gewone achtergrondpijn.
De hanger in de vorm van een olifantenkop is af ! Het is de boze, arrogante kop geworden die ik voor ogen had! Een olifant met een blik waarvoor je op de loop zou gaan. Zo zou iedere olifant moeten kijken, dan zouden er misschien nog wat meer over zijn (alhoewel er parken zijn waar er nu al te veel zijn om het park in leven te houden - evenwicht is moeilijk met zo 'n kolossale dieren).
Nu moet ik nog de kralen bijeen zoeken en rijgen. Ik heb nog wat echte natuurstenen parels, uit halfedelgesteente...die zullen het geheel mooi maken!
Voila, dat is het weer voor vandaag !
tot de volgende ?
't Kind was weer zo danig bezig er mee, en bezig haar vrees op te schroeven dat ze weer met een aanval van migraine zat. Gisterenmorgen kwam de dokter en gaf haar een inspuiting, 's avonds was hij daar al terug, maar na een gesprek kwam hij (eindelijk !) tot de conclusie dat het meer spanning was dan echte migraine. Zij heeft dan iets gekregen om haar nekspieren en wervels ! los te maken, en ze moest direkt gaan slapen na het nemen van deze medicatie.
Ze is vanmorgen toch vertrokken, maar meer weet ik nog niet...
Jongens toch, u zo opjagen ! Vroeger was ze niet zo, dat is allemaal dank zij de slagen en de vernederingen die ze kreeg van haren schonen...
Anny zit nu ginder, eerst voor de kinderen, die nu ondertussen vertrokken zijn met de bus, en nu zit ze er te wachten tot de arbeiders komen om verder te werken aan de gas... Ik geloof dat ze vandaag de gas binnen zullen brengen. Ze hebben dus al (!) een greppel kunnen maken voor de buis, ze zijn toch aan dezelfde kant blijven werken, en dus dwars door de betonlaag gegaan...
Ik denk niet dat er nog veel mazout in de tank zit van Veerle, maar als er nog zit, zullen we het er uitpompen en in mijn tank inbrengen, aan de huidige prijs moeten we niets verloren laten gaan ! Ik ken iemand die zo'n pompje heeft voor op een boormachine, daarmee zal het wellicht wel gaan, ik zie wel.
Wie weet hoelang het nog duurt voor ze een installatie heeft die werkt op gas. Misschien zijn dat nog andere werklieden, en moeten die nog komen...
Ik heb de rolluiken naar omhoog gedaan, en zie in een heldere hemel een kolossale zwarte wolk, die gelukkig, afdrijft. Vannacht heeft het een korte tijd serieus gewaaid ! Het zou me niet verwonderen dat er hier of daar schade is, het was echt stormen, maar gelukkig maar een halfuur, een uur, en dan was het weer veel rustiger. De linde naast mij staat als een zwart silhouet met zijn armen in de lucht, als een symbool van de winterse naaktheid van onze wereld. Want het is toch zo? Het is precies of de wereld doet haar kleren af in de herfst, en staat er koud en doods in de winter, te bibberen en te zuchten tot haar nieuwe kleren haar aangemeten worden. Zelfs de enkele struiken die wintergroen blijven, hebben nu precies donkerder blaren dan in de zomer. Misschien is het de belichting, maar ik denk dat die blaren donkerder zijn omdat ze minder vocht bevatten dan in de groeiperiode. Toch zijn er tekenen dat de lente er zal komen! Ik zie aan mijn twee reuzegrote laurierbomen dat er reeds bloeiknoppen op de takken verschijnen. Beide laurieren staan in volle grond, en zijn reeds zo'n 4 à 5 meter hoog. In het voorjaar bloeien ze uitbundig met trosjes witte bloempjes, die zo zwaar beladen zijn met stuifmeel dat de bloemen geel lijken. Bij tante komen er ieder jaar vruchten aan haar boom, hier heb ik dat nog niet gezien. Misschien zijn laurieren tweehuizig ?
Ik heb ooit zo'n vruchtjes in de grond gestopt, en ja hoor, ik kreeg kleine lauriertjes ! Toen heb ik bij tante wat zitten rondkijken, en ja, er staan hier en daar een klein lauriertje in de tuin. De meest gaan de eerste winter kapot, maar er zijn er toch al een tweetal die dat overleefden, en die nu meegegeven zijn met liefhebbers. Dat zijn dus zeker sterke planten.
Ik heb hier dan ook verscheidene buren die wel eens om wat blaren komen. Ik heb geluk dat het ook goede laurieren zijn, want de ene boom heeft veel meer smaak en geur dan de andere. Ik kreeg beide plantjes van mensen die de goede soort hadden, en dus zijn ze ook begiftigd met de sterkgeurende blaren die zo lekker zijn in onder meer stoofkameraden... Ik weet dat nu mijn zus vies zal kijken, maar met niertjes er bij, want daar ben ik verlekkerd op !
Oh ja, het brood is ook gelukt ! Anny en ik zijn het er allebei over eens dat het brood nog beter is dan vroeger met het oude machine. Maar ja, vroeger heb ik het recept zelf moeten samenstellen, op basis van recepten die ik vond in kookboeken, en dat omrekenen naar de hoeveelheden die ik nodig had in het machine. Bovendien had ik geen maatbekertje er bij, zodat alles benaderend was, nu kan en heb ik mij aan de correcte hoeveelheden gehouden. Wellicht vandaar het smaakverschil !
Gisterenavond heb ik een bad genomen, na het nachtelijke zweet van de nacht voordien, voel ik mij altijd vies. Maar een bad nemen is niet zo simpel, en me zitten wassen op dat badstoeltje is ook niet zo plezant. Nu het is gelukt, en ik ben er heelhuids weer uitgeraakt. En wonder boven wonder, gewoonlijk kan ik na een bad niet slapen, maar vannacht heb ik redelijk goed geslapen, en wat nog verwonderlijkerder is, de pijn is ook maar de gewone achtergrondpijn.
De hanger in de vorm van een olifantenkop is af ! Het is de boze, arrogante kop geworden die ik voor ogen had! Een olifant met een blik waarvoor je op de loop zou gaan. Zo zou iedere olifant moeten kijken, dan zouden er misschien nog wat meer over zijn (alhoewel er parken zijn waar er nu al te veel zijn om het park in leven te houden - evenwicht is moeilijk met zo 'n kolossale dieren).
Nu moet ik nog de kralen bijeen zoeken en rijgen. Ik heb nog wat echte natuurstenen parels, uit halfedelgesteente...die zullen het geheel mooi maken!
Voila, dat is het weer voor vandaag !
tot de volgende ?
zondag, januari 06, 2008
Zweten
Vannacht heb ik tot tweemaal toe een verse pyjama moeten aantrekken, nat van het zweten... Het gekke is dat je dan wakker wordt van de kou ! Met een natte pyjama is het maar frisjes...
Gek is dat je dat niet altijd hebt, slechts nu en dan heb ik las van dat fenomeen, maar het is dan ook erg lastig !
Ik heb zonet voor het eerst de nieuwe broodbakmachine aangezet... Hopelijk lukt het van de eerste keer, want de werkwijze is helemaal anders dan met het vroegere toestel. Niet dat het moeilijker is, maar waar ik vroeger bijna automatisch te werk ging, moet ik nu, met het boekje naast mij, puntje voor puntje alles afwerken. Nu zal het brood in 3 uur gebakken en wel klaar liggen, waar het met mijn oud machine (dat ik ooit van tante kreeg omdat zij het niet meer gebruikte) wel 4 uur en een beetje duurde. Je kon met het oud machine snel bakken in drie uur, met het nieuwe in twee uur, en zelfs in één uur in geval van nood. Het is wel een feit dat het brood beter is als het de normale volledige baktijd doorloopt. Wat ik nooit zal doen, uit schrik !, is broodbakken als we er niet bij zijn. Wij laten in principe (buiten frigo en diepvries) geen enkel machine, en zeker geen machine die ook verwarmt, werken als we er niet bij zijn! Zelfs niet als we er boven in bed liggen. Als ik dat zeg tegen jonge mensen kijken ze mij meewarig aan, maar ze doen maar. Ik weet niet wat jij voelt als je een volledig uitgebrande woning ziet, maar mij overvalt dan telkens een enorm verdriet en meelij... En ik denk dan niet eens aan het huis of de meubels of de stoffelijke waarden die in rook opgingen, maar aan het "leven", het tastbare van het geleefde leven dat plots verdwijnt... Ik kijk in geen jaren naar de video van onze 25 jaar huwelijk, maar ik weet dat het er is, en dat ik het maar moet nemen om ma, om Roger en noem maar op, nog eens bruisend van het leven voor, nee, bij mij te zien... Laat dat verbranden, en een van de laatste "levenstekens" van mijn herinneringen zijn weg... Dat is het erge van brand ! het verdwijnen van je herinneringen...het tastbare dat plots en onherstelbaar, verdwijnt...
Die dingen haal je normaal niet zo dikwijls boven, maar telkens haal je het boven om nog eens te kijken naar...Met andere woorden, als er iemand is overleden, dan is de kans groot dat je die dingen nog eens bovenhaalt, om nog eens te kijken en nog eens te mijmeren aan wat was...
Het lijkt wel of bij zo'n woningbrand al je geliefden en bekenden nog een keer doodgaan... en dat je nog eens de pijn voelt die al een beetje bedekt was met allerlei recentere dingen...Of men nog eens kerft in de oude wonden.
Jonge mensen zullen dat dus minder erg voelen dan wij die al een leven achter ons hebben, omdat ze minder herinneringen hebben, gewoon om dat ze minder lang hebben herinneringen kunnen opdoen, maar toch... Herinneringen zijn zo kostbaar ! en zo onvervangbaar...
Misschien heb ik dat meer dan een ander, ik weet het niet, maar als het zo is, dan zal het feit van mijn boekenlezen daar wellicht niet vreemd aan zijn... Heel wat boeken zijn immers ook als bundels van herinneringen van belevenissen. Ik denk nu aan een boek van Alister Maclean, de man zonder gezicht of zo noemt het...Zoals alle boeken van Maclean was dit ook weer een spannend avonturenboek, maar de hoofdfiguur wordt wakker in een hem vreemd huis, en ziet in de spiegel een gezicht dat hem volkomen vreemd is... Ik denk dat je op zo'n moment alle zekerheden verliest, als je zelfs je eigen niet meer kent... Dan worden ook alle herinneringen twijfelachtig, en ben je als het ware een ontwortelde plant, een ding zonder zekerheden.
Dat bedoel ik als ik zeg dat herinneringen het hoogste goed zijn ! Oh ja, ook de slechte herinneringen, want deze zijn in het vervolg als alarmlichten, die oplichten telkens een dergelijke situatie dreigt.
Ik denk dat het dit is wat het leven steeds weer op een hoger niveau plaatst, je herinneringen-pakket wordt steeds rijker steeds groter, steeds belangrijker, waardoor je leven steeds meer kleur krijgt, meer tekening. Ik denk daarbij aan de schilderijen van Breughel de oude, je kent ze wel, met de spreuken, of de kinderspelen, waar je steeds weer het gevoel hebt dat er nog meer figuren in zitten, steeds meer begrippen, steeds meer onverwachte dingen, uit het schilderij, je geheugen, dat voor je ligt, niet achter je zoals men pleegt te zeggen...Nee, het ligt altijd in je zicht, om te raadplegen om van te leren, om te kunnen evalueren... Koester het, hou het in eer, het is niet alleen een document, neen, het is Leven, jou Leven !
Heb je gezien hoe heerlijk de zon met gouden licht schildert ?
tot de volgende ?
Gek is dat je dat niet altijd hebt, slechts nu en dan heb ik las van dat fenomeen, maar het is dan ook erg lastig !
Ik heb zonet voor het eerst de nieuwe broodbakmachine aangezet... Hopelijk lukt het van de eerste keer, want de werkwijze is helemaal anders dan met het vroegere toestel. Niet dat het moeilijker is, maar waar ik vroeger bijna automatisch te werk ging, moet ik nu, met het boekje naast mij, puntje voor puntje alles afwerken. Nu zal het brood in 3 uur gebakken en wel klaar liggen, waar het met mijn oud machine (dat ik ooit van tante kreeg omdat zij het niet meer gebruikte) wel 4 uur en een beetje duurde. Je kon met het oud machine snel bakken in drie uur, met het nieuwe in twee uur, en zelfs in één uur in geval van nood. Het is wel een feit dat het brood beter is als het de normale volledige baktijd doorloopt. Wat ik nooit zal doen, uit schrik !, is broodbakken als we er niet bij zijn. Wij laten in principe (buiten frigo en diepvries) geen enkel machine, en zeker geen machine die ook verwarmt, werken als we er niet bij zijn! Zelfs niet als we er boven in bed liggen. Als ik dat zeg tegen jonge mensen kijken ze mij meewarig aan, maar ze doen maar. Ik weet niet wat jij voelt als je een volledig uitgebrande woning ziet, maar mij overvalt dan telkens een enorm verdriet en meelij... En ik denk dan niet eens aan het huis of de meubels of de stoffelijke waarden die in rook opgingen, maar aan het "leven", het tastbare van het geleefde leven dat plots verdwijnt... Ik kijk in geen jaren naar de video van onze 25 jaar huwelijk, maar ik weet dat het er is, en dat ik het maar moet nemen om ma, om Roger en noem maar op, nog eens bruisend van het leven voor, nee, bij mij te zien... Laat dat verbranden, en een van de laatste "levenstekens" van mijn herinneringen zijn weg... Dat is het erge van brand ! het verdwijnen van je herinneringen...het tastbare dat plots en onherstelbaar, verdwijnt...
Die dingen haal je normaal niet zo dikwijls boven, maar telkens haal je het boven om nog eens te kijken naar...Met andere woorden, als er iemand is overleden, dan is de kans groot dat je die dingen nog eens bovenhaalt, om nog eens te kijken en nog eens te mijmeren aan wat was...
Het lijkt wel of bij zo'n woningbrand al je geliefden en bekenden nog een keer doodgaan... en dat je nog eens de pijn voelt die al een beetje bedekt was met allerlei recentere dingen...Of men nog eens kerft in de oude wonden.
Jonge mensen zullen dat dus minder erg voelen dan wij die al een leven achter ons hebben, omdat ze minder herinneringen hebben, gewoon om dat ze minder lang hebben herinneringen kunnen opdoen, maar toch... Herinneringen zijn zo kostbaar ! en zo onvervangbaar...
Misschien heb ik dat meer dan een ander, ik weet het niet, maar als het zo is, dan zal het feit van mijn boekenlezen daar wellicht niet vreemd aan zijn... Heel wat boeken zijn immers ook als bundels van herinneringen van belevenissen. Ik denk nu aan een boek van Alister Maclean, de man zonder gezicht of zo noemt het...Zoals alle boeken van Maclean was dit ook weer een spannend avonturenboek, maar de hoofdfiguur wordt wakker in een hem vreemd huis, en ziet in de spiegel een gezicht dat hem volkomen vreemd is... Ik denk dat je op zo'n moment alle zekerheden verliest, als je zelfs je eigen niet meer kent... Dan worden ook alle herinneringen twijfelachtig, en ben je als het ware een ontwortelde plant, een ding zonder zekerheden.
Dat bedoel ik als ik zeg dat herinneringen het hoogste goed zijn ! Oh ja, ook de slechte herinneringen, want deze zijn in het vervolg als alarmlichten, die oplichten telkens een dergelijke situatie dreigt.
Ik denk dat het dit is wat het leven steeds weer op een hoger niveau plaatst, je herinneringen-pakket wordt steeds rijker steeds groter, steeds belangrijker, waardoor je leven steeds meer kleur krijgt, meer tekening. Ik denk daarbij aan de schilderijen van Breughel de oude, je kent ze wel, met de spreuken, of de kinderspelen, waar je steeds weer het gevoel hebt dat er nog meer figuren in zitten, steeds meer begrippen, steeds meer onverwachte dingen, uit het schilderij, je geheugen, dat voor je ligt, niet achter je zoals men pleegt te zeggen...Nee, het ligt altijd in je zicht, om te raadplegen om van te leren, om te kunnen evalueren... Koester het, hou het in eer, het is niet alleen een document, neen, het is Leven, jou Leven !
Heb je gezien hoe heerlijk de zon met gouden licht schildert ?
tot de volgende ?
zaterdag, januari 05, 2008
Pa na Ma en Renco
Ik ben vlugvlug naar de melkerij geweest om mijn morgend-yoghurtjes, en vandaar naar mijn gazettewinkeltje bij Tom.
Ik pik er vlug mijn favoriete tijdschriften : Quest en Triv, en ga aanschuiven aan de kassa bij Tom. "Ik heb geluk dat ze er nog lagen" zeg ik, want normaal moet ik er de 20° van de maand om... Ja, zegt ie, maar je hebt geluk, want panamarenko is er ook nog niet omgeweest... 't Verwonderd mij niet dat hij dat ook leest, zeg ik, want 't is ook ne rare kwiestenbiebel... Tom bekijkt me, grinnikt en zegt als je 't zelf zegt, en we beginnen te lachen. Ook de mensen achter me staan te lachen. Daarjuist waren het nog allemaal gehaaste vieze burgers... Heerlijk.
Vandaar naar de meelmarchand om kiekenmengeling, gebroken met legkorrels gemengd. Ook weeral duurder. Gelukkig jaar...
Sinds kort heb ik de verjaardagen van de kinderen van Pallieter in mijne kwampjoeter gestoken, en het valt mij nu pas op dat er zo veel van hen verjaren in januari...April moet daar altijd iets meer gehad hebben...
In Horebeke staat langs de baan een schooltje en er vlakbij een bejaardenhuis. Daarom staat er ook een bord van 30, en dat bord is niet met lampjes, maar een gewoon bord, zodat het daar altijd 30 te rijden is. Ik vermoed dat ze dat bewust gedaan hebben omdat de bejaarden daar ook wel eens wandelen en de straat oversteken... Ik heb al altijd dat bord gevolgd, maar vandaag heb ik vastgesteld dat er wellicht geverbaliseerd is, want nu rijd iedereen er heel devoot 30 per uur... tot heil van de oudjes ?
Het is weer aan 't regenen. Het veld voor mijn deur is, zoals voorspeld, bezig met van groen naar geel te verkleuren. Daarna zullen de slappe voddige blaadjes ook nog afvallen, en rest er een veld vol gele stokjes. Ik vraag me af wat we dit jaar voor onze deur zullen krijgen. Ik gok op maïs, want de prijs van dat produkt rijst de pan uit. Wedden dat vlaanderen volgend jaar bedekt zal zijn met graan, maïs en vooral huizen? Ik zie hier, vanuit mijn huis, het "huis" dat ze aan het optrekken zijn in de Jagerij. Iedereen die langsdaar tot bij ons komt vraagt wat ze daar aan het zetten zijn... Ik moet eerlijk bekennen dat ik geneigd ben te gokken op een klooster, maar er zijn bijna geen nonnetjes meer...'t zal dus wel een bescheiden woning zijn waarvan de metsers allemaal (in 't zwart?)uit Groot Brittanie komen, en al onze centimeters in inches hebben omgezet... Groot, groot...je hebt er geen gedacht van !
Nu, als je langs de baan bent, dan zal het je ook al wel opgevallen zijn dat er geen huizen meer gezet worden, het zijn allemaal van die grote kasten... Ik vermoed dat de meeste jonge vlamingen van plan zijn in de kortste keren een kroostrijk gezin te herbergen.... Nee, ik lach niet ! Dat is in veel gevallen nu al werkelijkheid ! Meneer had in zijn eerste huwelijk twee kinderen, in zijn derde één, in zijn vierde 3 en in zijn huidige is het vierde op komst. Dit betekent dat in het kader van het co-ouderschap vader de halve week met 9.5 kinderen in huis zit, als, ik zeg als ! zijn echtgenote er geen heeft uit eerdere relaties en huwelijken... Ne mens heeft veel plaats nodig in deze moderne tijden newoar...
En ik kan er eerlijk gezegd niet mee lachen ! Je moet eens horen hoe het dan gaat in de scholen ! Sommige kinderen moeten de helft van de week van 50 en meer kilometers ver naar de school gevoerd worden! De uitslagen moeten in sommige gevallen in duplo afgeleverd worden, en noem maar op !
Er is nog een ding die voor mij brandnieuw is... Ik hoorde van Els (die kleuterjuf is bij de helehelehele kleintjes, dat er nu regelmatig ouders in haar klas komen zitten voor enkele dagen, om te kijken of het peil wel goed genoeg is voor haar beminde sjarellowietje... Echt waar ! En dat is meer en meer het geval ! Bovendien beginnen die mensen dan ook nog meer en meer eisen te stellen, en gaan ze over de dingen die hen niet echt bevallen gaan klagen bij de directie. Jongens, waar gaan we naartoe ! Dat je voor je kinderen probeert het goede te doen, dat is normaal, maar dat het op die manier moet gebeuren, nee, daar kan ik niet bij... En dan moet je horen wat de eisen zijn... Als je echt aan de individuele wensen van de ouders zoudt moeten voldoen, dan moet je naast ieder kind een juffrouw, een verpleegster en een therapeut zetten. Als je dan soms vaststelt hoe die kindjes opgevoed zijn door die bezorgde ouders...
Het doet me deken aan het geval in een winkel. Een kleine duwt de kar vooruit, en bezeert de hielpezen van de vrouw die voor hen in de rij staat. Als hij de kar achteruit trekt en dat nog eens doet, maar nu wat harder, dan reageert de dame in kwestie, en zegt dat "ze haren kleinen" wel mag intomen. De moeder reageert dat het pedagogisch niet verantwoord is een kind te contrariëren, en dat hij dat mag doen, en dat madam, als ze daar niet tegen kan maar in een andere rij moet gaan staan. Daarop duwt de heer die achter die moeder staat zijn kar fiks tegen de hielen van de verontwaardigde moeder, met de woorden dat hij zo opgevoed is, en dat dus mag doen. Bijna was er applaus bij de toekijkende mensen, zodat de moeder inbond...
Dat is niet fictief, dat is echt gebeurd ! echt waar ! Waar we naar toe gaan met dergelijk "opgevoeden" ?
In Oudenaarde was er een automobilist die claxonneerde toen de kinderen met 5, 6 naast elkaar heel de straat bezetten met hun fietsen. De automobilist moest tot zijn verontwaardiging stoppen van een toeziende agent, en ontsnapte nipt aan een proces voor geluidshinder...De zwakke weggebruikers staken fier hun middenvingertjes op naar de chauffeur die stilaan chauffeerde (warm liep voor wie de taal van Molière niet beheerst)...
Weet je, als overtuigd antmilitarist zou ik bijna wensen dat de dienstplicht weer ingevoerd werd, dat er toch één moment is dat de jongeren leren dat er ook soms gehoorzaamd moet worden...
Ik weet wel, ze zijn niet allemaal zo, en ik stel met vreugde vast dat de jeugdbewegingen weer groeien, zodat er toch iets groeit, maar ook daar hebben de leiders meer last met de ouders dan met de kinderen zelf... Ik weet het niet meer...ik begrijp wel dat in de steden de mensen 's avonds bijna niet meer buiten durven, en dat zijn heus niet alleen "vreemdelingen", het zijn in veel gevallen gewoon jongeren.
Het moet niet meer zoals vroeger, maar aub, laat de slinger niet doorzwaaien naar het andere uiterste...Probeer de gulden middenmaat te vinden en te hanteren.
Voila, ik heb weer mijn gal gespuwd, mijn lever is weer gezond en ik wens van de uwe hetzelfde....
tot de volgende ,
Ik pik er vlug mijn favoriete tijdschriften : Quest en Triv, en ga aanschuiven aan de kassa bij Tom. "Ik heb geluk dat ze er nog lagen" zeg ik, want normaal moet ik er de 20° van de maand om... Ja, zegt ie, maar je hebt geluk, want panamarenko is er ook nog niet omgeweest... 't Verwonderd mij niet dat hij dat ook leest, zeg ik, want 't is ook ne rare kwiestenbiebel... Tom bekijkt me, grinnikt en zegt als je 't zelf zegt, en we beginnen te lachen. Ook de mensen achter me staan te lachen. Daarjuist waren het nog allemaal gehaaste vieze burgers... Heerlijk.
Vandaar naar de meelmarchand om kiekenmengeling, gebroken met legkorrels gemengd. Ook weeral duurder. Gelukkig jaar...
Sinds kort heb ik de verjaardagen van de kinderen van Pallieter in mijne kwampjoeter gestoken, en het valt mij nu pas op dat er zo veel van hen verjaren in januari...April moet daar altijd iets meer gehad hebben...
In Horebeke staat langs de baan een schooltje en er vlakbij een bejaardenhuis. Daarom staat er ook een bord van 30, en dat bord is niet met lampjes, maar een gewoon bord, zodat het daar altijd 30 te rijden is. Ik vermoed dat ze dat bewust gedaan hebben omdat de bejaarden daar ook wel eens wandelen en de straat oversteken... Ik heb al altijd dat bord gevolgd, maar vandaag heb ik vastgesteld dat er wellicht geverbaliseerd is, want nu rijd iedereen er heel devoot 30 per uur... tot heil van de oudjes ?
Het is weer aan 't regenen. Het veld voor mijn deur is, zoals voorspeld, bezig met van groen naar geel te verkleuren. Daarna zullen de slappe voddige blaadjes ook nog afvallen, en rest er een veld vol gele stokjes. Ik vraag me af wat we dit jaar voor onze deur zullen krijgen. Ik gok op maïs, want de prijs van dat produkt rijst de pan uit. Wedden dat vlaanderen volgend jaar bedekt zal zijn met graan, maïs en vooral huizen? Ik zie hier, vanuit mijn huis, het "huis" dat ze aan het optrekken zijn in de Jagerij. Iedereen die langsdaar tot bij ons komt vraagt wat ze daar aan het zetten zijn... Ik moet eerlijk bekennen dat ik geneigd ben te gokken op een klooster, maar er zijn bijna geen nonnetjes meer...'t zal dus wel een bescheiden woning zijn waarvan de metsers allemaal (in 't zwart?)uit Groot Brittanie komen, en al onze centimeters in inches hebben omgezet... Groot, groot...je hebt er geen gedacht van !
Nu, als je langs de baan bent, dan zal het je ook al wel opgevallen zijn dat er geen huizen meer gezet worden, het zijn allemaal van die grote kasten... Ik vermoed dat de meeste jonge vlamingen van plan zijn in de kortste keren een kroostrijk gezin te herbergen.... Nee, ik lach niet ! Dat is in veel gevallen nu al werkelijkheid ! Meneer had in zijn eerste huwelijk twee kinderen, in zijn derde één, in zijn vierde 3 en in zijn huidige is het vierde op komst. Dit betekent dat in het kader van het co-ouderschap vader de halve week met 9.5 kinderen in huis zit, als, ik zeg als ! zijn echtgenote er geen heeft uit eerdere relaties en huwelijken... Ne mens heeft veel plaats nodig in deze moderne tijden newoar...
En ik kan er eerlijk gezegd niet mee lachen ! Je moet eens horen hoe het dan gaat in de scholen ! Sommige kinderen moeten de helft van de week van 50 en meer kilometers ver naar de school gevoerd worden! De uitslagen moeten in sommige gevallen in duplo afgeleverd worden, en noem maar op !
Er is nog een ding die voor mij brandnieuw is... Ik hoorde van Els (die kleuterjuf is bij de helehelehele kleintjes, dat er nu regelmatig ouders in haar klas komen zitten voor enkele dagen, om te kijken of het peil wel goed genoeg is voor haar beminde sjarellowietje... Echt waar ! En dat is meer en meer het geval ! Bovendien beginnen die mensen dan ook nog meer en meer eisen te stellen, en gaan ze over de dingen die hen niet echt bevallen gaan klagen bij de directie. Jongens, waar gaan we naartoe ! Dat je voor je kinderen probeert het goede te doen, dat is normaal, maar dat het op die manier moet gebeuren, nee, daar kan ik niet bij... En dan moet je horen wat de eisen zijn... Als je echt aan de individuele wensen van de ouders zoudt moeten voldoen, dan moet je naast ieder kind een juffrouw, een verpleegster en een therapeut zetten. Als je dan soms vaststelt hoe die kindjes opgevoed zijn door die bezorgde ouders...
Het doet me deken aan het geval in een winkel. Een kleine duwt de kar vooruit, en bezeert de hielpezen van de vrouw die voor hen in de rij staat. Als hij de kar achteruit trekt en dat nog eens doet, maar nu wat harder, dan reageert de dame in kwestie, en zegt dat "ze haren kleinen" wel mag intomen. De moeder reageert dat het pedagogisch niet verantwoord is een kind te contrariëren, en dat hij dat mag doen, en dat madam, als ze daar niet tegen kan maar in een andere rij moet gaan staan. Daarop duwt de heer die achter die moeder staat zijn kar fiks tegen de hielen van de verontwaardigde moeder, met de woorden dat hij zo opgevoed is, en dat dus mag doen. Bijna was er applaus bij de toekijkende mensen, zodat de moeder inbond...
Dat is niet fictief, dat is echt gebeurd ! echt waar ! Waar we naar toe gaan met dergelijk "opgevoeden" ?
In Oudenaarde was er een automobilist die claxonneerde toen de kinderen met 5, 6 naast elkaar heel de straat bezetten met hun fietsen. De automobilist moest tot zijn verontwaardiging stoppen van een toeziende agent, en ontsnapte nipt aan een proces voor geluidshinder...De zwakke weggebruikers staken fier hun middenvingertjes op naar de chauffeur die stilaan chauffeerde (warm liep voor wie de taal van Molière niet beheerst)...
Weet je, als overtuigd antmilitarist zou ik bijna wensen dat de dienstplicht weer ingevoerd werd, dat er toch één moment is dat de jongeren leren dat er ook soms gehoorzaamd moet worden...
Ik weet wel, ze zijn niet allemaal zo, en ik stel met vreugde vast dat de jeugdbewegingen weer groeien, zodat er toch iets groeit, maar ook daar hebben de leiders meer last met de ouders dan met de kinderen zelf... Ik weet het niet meer...ik begrijp wel dat in de steden de mensen 's avonds bijna niet meer buiten durven, en dat zijn heus niet alleen "vreemdelingen", het zijn in veel gevallen gewoon jongeren.
Het moet niet meer zoals vroeger, maar aub, laat de slinger niet doorzwaaien naar het andere uiterste...Probeer de gulden middenmaat te vinden en te hanteren.
Voila, ik heb weer mijn gal gespuwd, mijn lever is weer gezond en ik wens van de uwe hetzelfde....
tot de volgende ,
vrijdag, januari 04, 2008
Vogel van het jaar
Hoera, de steenuil is de vogel van het jaar...
Maar of dat zo fijn is ???? Ik weet in ieder geval dat toen de rog vis van het jaar was, dat alleen dienstig was om de rog te promoten als lekker hapje.
Moeten we nu echt steenuilen gaan liggen vreten?
Neus en Kinne (Freddy Maertens) is nu gids in het Centrum Ronde Van Vlaanderen te Oudenaarde... We krijgen voortaan uitleg over de kasjieebieters in plaats van over de kasseibijters. Geef toe, het is een hele verbetering.
Er is ook een nieuwe quiz in het centrum !
Voor het bezoek moet je invullen hoe dikwijls de heer Maertens zijn lippen zal aflikken gedurende de rondleiding. Eerste prijs een natuurzeemvel om je bril te poetsen.
Je herinnert je misschien mijn lyrische beschrijving van de nationale route die wij "den holle weg" noemen, met kasseien waarvan die van Parijs Roubaix verbleken ! Reeds enkele maanden zag ik borden dat ze bezig waren er aan te werken. Toen ik eergisteren naar Oudenaarde moest, en ik vaststelde dat de borden weg waren, ben ik langs de Karel Martelstr naar den 'olleweg gereden om zo naar Volkegem te rijden... Nogal een geluk dat ik maar 500 meter op die gerestaureerde weg heb moeten rijden ! Ik heb het donkerbruin vermoeden dat ze alle kleine beetjes aarde die er nog tussen de bolronde keien zat, hebben weggespoten, zodat je nu werkelijk intens kunt genieten van het ronde gevoel.
En zeggen dat Jef en Nicole met hun fietsen braaf het bordje gevolgd hebben dat hen liet genieten van deze stenen... Benieuwd of de letsels al geheeld zijn.
De prijs van den mazout is nog maar eens gestegen. Wij, als Belgen, je weet wel, dat landje waar de belastingen zo drastisch verlaagd worden, zijn nog steeds de enigen in gans Europa die 21 % btw betalen voor dit luxeprodukt, in al de andere landen beschouwd men de verwarming van de woning als een levensnoodzakelijk iets, en betaalt men maar de logische 6 %. Daaraan zie je wat arremoezaaiers al die anderen zijn hé ? (En hoe je belastingen kun minderen en meer staatsinkomsten hebben)...
Wat het nog ietsje erger maakt: Men probeert iedereen maatregelen op te dringen opdat de wereldtemperatuur zou dalen, zodat we nog wat meer mazout of gas of kolen of wat dan ook zouden moeten kopen met 21% btw er boven op.En maar beloven dat ze de belastingen NOG meer zullen doen zakken als ZIJ in de regering zitten.... Joepie . . . . .
Gisteren zijn ze met man en macht, met twee camionnettes toegestroomd aan het huis van Veerle... Om er de aardgas aan te sluiten.
Na enkele uren ben ik eens gaan kijken.
Ze hadden al een putje van zegge en schrijve een halve meter lang en twintig centimeterkes diep...
Leuk detail: Waarschijnlijk hadden ze bij het bouwen van deze wijk een paar kubieke meter beton over, en hebben ze dat uitgegoten voor de deur van het huis waar Veerle woont. De laag was van 10 cm in het begin, na een halve meter al meer dan 20 cm dik.... Ze hebben 's avonds het bevel gekregen de oprit open te leggen aan de andere kant, hopende dat daar geen beton ligt...
Leuk is dat ik tot op heden nog geen reactie heb gekregen op mijn "vriendelijk" telefoontje om uitleg...
Ondertussen hoor ik weer de "marteaupic" zoals we dat ding noemen, daveren. Blijkbaar is de plas beton toch tot aan de buitenkant van de oprit gegoten.
Eén ding is er goed aan, als ze zo voort doen zullen ze de oprit eens deftig kunnen heraanleggen. Hoop, hoop, hoop...
Gisteren was het hier in de namiddag behoorlijk glad. Vandaar dat we vandaag de boodschappen zullen moeten doen, en naar tante gaan...druk, ge hebt er geen gedacht van.
Anders gaat alles hier goed, we voelen ons redelijk (alle twee) en hopen van u hetzelfde.
tot de volgende ?
Maar of dat zo fijn is ???? Ik weet in ieder geval dat toen de rog vis van het jaar was, dat alleen dienstig was om de rog te promoten als lekker hapje.
Moeten we nu echt steenuilen gaan liggen vreten?
Neus en Kinne (Freddy Maertens) is nu gids in het Centrum Ronde Van Vlaanderen te Oudenaarde... We krijgen voortaan uitleg over de kasjieebieters in plaats van over de kasseibijters. Geef toe, het is een hele verbetering.
Er is ook een nieuwe quiz in het centrum !
Voor het bezoek moet je invullen hoe dikwijls de heer Maertens zijn lippen zal aflikken gedurende de rondleiding. Eerste prijs een natuurzeemvel om je bril te poetsen.
Je herinnert je misschien mijn lyrische beschrijving van de nationale route die wij "den holle weg" noemen, met kasseien waarvan die van Parijs Roubaix verbleken ! Reeds enkele maanden zag ik borden dat ze bezig waren er aan te werken. Toen ik eergisteren naar Oudenaarde moest, en ik vaststelde dat de borden weg waren, ben ik langs de Karel Martelstr naar den 'olleweg gereden om zo naar Volkegem te rijden... Nogal een geluk dat ik maar 500 meter op die gerestaureerde weg heb moeten rijden ! Ik heb het donkerbruin vermoeden dat ze alle kleine beetjes aarde die er nog tussen de bolronde keien zat, hebben weggespoten, zodat je nu werkelijk intens kunt genieten van het ronde gevoel.
En zeggen dat Jef en Nicole met hun fietsen braaf het bordje gevolgd hebben dat hen liet genieten van deze stenen... Benieuwd of de letsels al geheeld zijn.
De prijs van den mazout is nog maar eens gestegen. Wij, als Belgen, je weet wel, dat landje waar de belastingen zo drastisch verlaagd worden, zijn nog steeds de enigen in gans Europa die 21 % btw betalen voor dit luxeprodukt, in al de andere landen beschouwd men de verwarming van de woning als een levensnoodzakelijk iets, en betaalt men maar de logische 6 %. Daaraan zie je wat arremoezaaiers al die anderen zijn hé ? (En hoe je belastingen kun minderen en meer staatsinkomsten hebben)...
Wat het nog ietsje erger maakt: Men probeert iedereen maatregelen op te dringen opdat de wereldtemperatuur zou dalen, zodat we nog wat meer mazout of gas of kolen of wat dan ook zouden moeten kopen met 21% btw er boven op.En maar beloven dat ze de belastingen NOG meer zullen doen zakken als ZIJ in de regering zitten.... Joepie . . . . .
Gisteren zijn ze met man en macht, met twee camionnettes toegestroomd aan het huis van Veerle... Om er de aardgas aan te sluiten.
Na enkele uren ben ik eens gaan kijken.
Ze hadden al een putje van zegge en schrijve een halve meter lang en twintig centimeterkes diep...
Leuk detail: Waarschijnlijk hadden ze bij het bouwen van deze wijk een paar kubieke meter beton over, en hebben ze dat uitgegoten voor de deur van het huis waar Veerle woont. De laag was van 10 cm in het begin, na een halve meter al meer dan 20 cm dik.... Ze hebben 's avonds het bevel gekregen de oprit open te leggen aan de andere kant, hopende dat daar geen beton ligt...
Leuk is dat ik tot op heden nog geen reactie heb gekregen op mijn "vriendelijk" telefoontje om uitleg...
Ondertussen hoor ik weer de "marteaupic" zoals we dat ding noemen, daveren. Blijkbaar is de plas beton toch tot aan de buitenkant van de oprit gegoten.
Eén ding is er goed aan, als ze zo voort doen zullen ze de oprit eens deftig kunnen heraanleggen. Hoop, hoop, hoop...
Gisteren was het hier in de namiddag behoorlijk glad. Vandaar dat we vandaag de boodschappen zullen moeten doen, en naar tante gaan...druk, ge hebt er geen gedacht van.
Anders gaat alles hier goed, we voelen ons redelijk (alle twee) en hopen van u hetzelfde.
tot de volgende ?
donderdag, januari 03, 2008
mijn nieuwjaarsgeschenk aan u !
Ik weet niet zeker of het zal lukken via de koppeling, daarom schenk ik jullie nog eens allemaal het adres hier, gewoon in mijn tekst:
http://nl.giveawayoftheday.com/
Dit is mijn geschenkje aan u, in de hoop natuurlijk dat u het nog niet hebt... Op dat adres krijgt u elke dag een gratis aangeboden stuk software. Nu denk je, er is veel gratis software te vinden, maar dit is anders ! Dit is eigenlijk geen gratis software, maar wel degelijk volledige pakketten software die je anders moet kopen. Op deze site krijg je iedere dag, en enkel op die dag zelf ! de kans om die software gratis te downloaden !
Je kunt dit adres in je favorieten zetten, of je kunt je ook abonneren om iedere dag een mailtje te krijgen met het aanbod (maar dan in 't engels, tenzij dat nu ook al verbeterd werd...)
De software is natuurlijk niet iedere dag iets wat jij wilt hebben, of die je interesseert, maar nu en dan zitten er echt heel intersante dingen tussen. Op de site zie je ook steeds een gratis spelletje staan, aan dezelfde gratis voorwaarde! Wellicht is dat interessant voor wie kinderen heeft ?
Ik kan het je alleen maar aanraden om dagelijks eens te kijken, kijken kost niets.
Voila, mijn goede daad van vandaag zit er al op, nu kan ik weer lekker de beest uithangen !
Morgen moet ik weer chirurgisch te werk gaan. Voor Anny (niet bij Anny). Haar dokter vindt het nodig de dosis van bepaalde medicaties te verminderen. Hoezee denk je dan (ik ook), maar als je vaststelt dat er geen pillekes zijn in dat formaat, denk je, nu ja, een pilletje in twee...maar die pilletjes hebben geen vooraf ingemaakt kerfje om te breken... Nu ja, met een petoatermeske krijg ik die pilletjes wel in twee denk je dan...en dat lukt inderdaad vrij goed...Maar als ze dan de doses nog eens verkleinen, en ik dat pilletje in vier moet krijgen...dan wordt het wel eventjes iets moeilijker...Vandaar dat ik dat chirurgisch werk noem ! Een pilletje van ongeveer 4 millimeterkes in vier gelijke delen snijden. Dat is begot nog niet alles ! Nu en dan probeer ik van het gruis dat me rest toch een recuperatie te doen van een of twee stukjes die ongeveer 1/4 groot zijn, en ik moet zeggen dat ik de laatste pilletjes zelfs zonder brokken in het gewenste formaat heb gekregen...De truuk is gebruik te maken van het feit dat ieder mes ergens microscopisch kleine afwijkingen heeft! Daardoor kun je, mits heel weinig en sterk gedoseerde druk uit te oefenen, met het patatermesje een zaag-effect bekomen, en een zeer geringe hoeveelheid zaagstof niet te na gesproken, heb je perfect in vieren gezaagde minipilletjes over.
Het opvullen van de pillendoos van Anny is dan ook niet alleen een secuur werkje, maar bovendien ook een tijdrovend werk ! Er zijn zeven dagen in een week, en het bewuste stukje-pilletje moet ze twee maal per dag hebben, dat brengt mee dat 14/4 moet hebben, en dat je dus een half pilletje over moet houden voor de volgende keer. Dus moet je ook een doosje hebben om dat halve pilletje om de veertien dagen te bewaren, want die pilletjes zitten niet in een potje, maar in zo'n blaadje plastic met putjes in, waar in het pilletje ligt, en een zilverpapiertje aan de keerzijde om te beletten dat het pilletje uit het putje zou vallen...Maar eens je dat pilletje uit dat plasticje gewurmd hebt, kun je daar geen half pilletje meer in bewaren, omdat het zilverpapier kapot is op die plaats... Verveel ik je ? Troost je, niet zo erg als ik mij, als ik daar zit te prutsen aan die minikoleredingen...!!!
Nu, tot op heden heeft Anny, god zij dank, geen aanval meer gehad. Hopelijk kunnen we het zo houden. Binnen afzienbare tijd gaat de bond van de gepensioneerden van ons werk op reis naar Friesland. Ik ga nooit mee, maar vorige keer is Anny meegegaan, en heeft zich goed geamuseerd, dus wil ze nu weer meer... Ik moet zeggen dat ik echt schrik heb...Maar ja, kan ik haar dat afpakken? Ook moeilijk hé ! Ik heb geen schrik dat ze zich niet aan haar medicatie en haar dieet zou houden, maar als je zelf het eten klaarmaakt, dan weet je wat er in zit, in een restaurant weet je dat niet... Is er suiker bijgevoegd in de worteltjes ? is maar een voorbeeld van wat er allemaal kan misgaan. Stel dat ze daar in een kliniek terecht komt...Ik mag er niet op denken.
Hoe vervloek ik het feit dat ik niet mee kan ! Niet om er bij te zijn, maar omdat ik begot niet eens er naar toe zou kunnen als er iets mocht gebeuren ! Er is niet ergers dan onmacht.
Ik denk er sterk over om eens een groot werk te maken in pyrografie. Ik heb me zitten blindstaren op het boek met de etsen van Antoon Van Dijck... Die dingen zijn perfect te maken in pyrografie, maar niet in zo'n klein formaat als in het boek, en niet als een samenspel van heel dunne, dunne lijntjes, wel in tinten, in branden van diep bruin, bijna zwart, tot bijna onaangeraakt hout. Ik denk er over een plaat hout te halen van zo'n 80 cm groot... Het zal natuurlijk een werk van heel lange duur zijn, maar binst ik dat doe doe ik geen ander kwaad... Alleen zit ik nogal met het onderwerp verveelt... Bijna al die etsen die een voorstelling inhouden (en geen portret), zijn ofwel bijbels, ofwel mythologisch. Nu ja, ik doe het vooral om de uitdaging...
Voila, mijn bobijntje is weer af...
tot de volgende ?
http://nl.giveawayoftheday.com/
Dit is mijn geschenkje aan u, in de hoop natuurlijk dat u het nog niet hebt... Op dat adres krijgt u elke dag een gratis aangeboden stuk software. Nu denk je, er is veel gratis software te vinden, maar dit is anders ! Dit is eigenlijk geen gratis software, maar wel degelijk volledige pakketten software die je anders moet kopen. Op deze site krijg je iedere dag, en enkel op die dag zelf ! de kans om die software gratis te downloaden !
Je kunt dit adres in je favorieten zetten, of je kunt je ook abonneren om iedere dag een mailtje te krijgen met het aanbod (maar dan in 't engels, tenzij dat nu ook al verbeterd werd...)
De software is natuurlijk niet iedere dag iets wat jij wilt hebben, of die je interesseert, maar nu en dan zitten er echt heel intersante dingen tussen. Op de site zie je ook steeds een gratis spelletje staan, aan dezelfde gratis voorwaarde! Wellicht is dat interessant voor wie kinderen heeft ?
Ik kan het je alleen maar aanraden om dagelijks eens te kijken, kijken kost niets.
Voila, mijn goede daad van vandaag zit er al op, nu kan ik weer lekker de beest uithangen !
Morgen moet ik weer chirurgisch te werk gaan. Voor Anny (niet bij Anny). Haar dokter vindt het nodig de dosis van bepaalde medicaties te verminderen. Hoezee denk je dan (ik ook), maar als je vaststelt dat er geen pillekes zijn in dat formaat, denk je, nu ja, een pilletje in twee...maar die pilletjes hebben geen vooraf ingemaakt kerfje om te breken... Nu ja, met een petoatermeske krijg ik die pilletjes wel in twee denk je dan...en dat lukt inderdaad vrij goed...Maar als ze dan de doses nog eens verkleinen, en ik dat pilletje in vier moet krijgen...dan wordt het wel eventjes iets moeilijker...Vandaar dat ik dat chirurgisch werk noem ! Een pilletje van ongeveer 4 millimeterkes in vier gelijke delen snijden. Dat is begot nog niet alles ! Nu en dan probeer ik van het gruis dat me rest toch een recuperatie te doen van een of twee stukjes die ongeveer 1/4 groot zijn, en ik moet zeggen dat ik de laatste pilletjes zelfs zonder brokken in het gewenste formaat heb gekregen...De truuk is gebruik te maken van het feit dat ieder mes ergens microscopisch kleine afwijkingen heeft! Daardoor kun je, mits heel weinig en sterk gedoseerde druk uit te oefenen, met het patatermesje een zaag-effect bekomen, en een zeer geringe hoeveelheid zaagstof niet te na gesproken, heb je perfect in vieren gezaagde minipilletjes over.
Het opvullen van de pillendoos van Anny is dan ook niet alleen een secuur werkje, maar bovendien ook een tijdrovend werk ! Er zijn zeven dagen in een week, en het bewuste stukje-pilletje moet ze twee maal per dag hebben, dat brengt mee dat 14/4 moet hebben, en dat je dus een half pilletje over moet houden voor de volgende keer. Dus moet je ook een doosje hebben om dat halve pilletje om de veertien dagen te bewaren, want die pilletjes zitten niet in een potje, maar in zo'n blaadje plastic met putjes in, waar in het pilletje ligt, en een zilverpapiertje aan de keerzijde om te beletten dat het pilletje uit het putje zou vallen...Maar eens je dat pilletje uit dat plasticje gewurmd hebt, kun je daar geen half pilletje meer in bewaren, omdat het zilverpapier kapot is op die plaats... Verveel ik je ? Troost je, niet zo erg als ik mij, als ik daar zit te prutsen aan die minikoleredingen...!!!
Nu, tot op heden heeft Anny, god zij dank, geen aanval meer gehad. Hopelijk kunnen we het zo houden. Binnen afzienbare tijd gaat de bond van de gepensioneerden van ons werk op reis naar Friesland. Ik ga nooit mee, maar vorige keer is Anny meegegaan, en heeft zich goed geamuseerd, dus wil ze nu weer meer... Ik moet zeggen dat ik echt schrik heb...Maar ja, kan ik haar dat afpakken? Ook moeilijk hé ! Ik heb geen schrik dat ze zich niet aan haar medicatie en haar dieet zou houden, maar als je zelf het eten klaarmaakt, dan weet je wat er in zit, in een restaurant weet je dat niet... Is er suiker bijgevoegd in de worteltjes ? is maar een voorbeeld van wat er allemaal kan misgaan. Stel dat ze daar in een kliniek terecht komt...Ik mag er niet op denken.
Hoe vervloek ik het feit dat ik niet mee kan ! Niet om er bij te zijn, maar omdat ik begot niet eens er naar toe zou kunnen als er iets mocht gebeuren ! Er is niet ergers dan onmacht.
Ik denk er sterk over om eens een groot werk te maken in pyrografie. Ik heb me zitten blindstaren op het boek met de etsen van Antoon Van Dijck... Die dingen zijn perfect te maken in pyrografie, maar niet in zo'n klein formaat als in het boek, en niet als een samenspel van heel dunne, dunne lijntjes, wel in tinten, in branden van diep bruin, bijna zwart, tot bijna onaangeraakt hout. Ik denk er over een plaat hout te halen van zo'n 80 cm groot... Het zal natuurlijk een werk van heel lange duur zijn, maar binst ik dat doe doe ik geen ander kwaad... Alleen zit ik nogal met het onderwerp verveelt... Bijna al die etsen die een voorstelling inhouden (en geen portret), zijn ofwel bijbels, ofwel mythologisch. Nu ja, ik doe het vooral om de uitdaging...
Voila, mijn bobijntje is weer af...
tot de volgende ?
woensdag, januari 02, 2008
Oef
De vreetpartijen zijn weer eens passé.
Anny is de schotels aan 't wassen in een keuken als een slagveld. Veerle wou het gisteren doen, maar mama wilde het niet meer, ze was moe. Veerle zou dan vanmorgen komen, maar ze is er nog niet door gekomen. Ze moet nochtans op zijn minst al wakker geweest zijn, want Fré moest gaan arbeiden...
Oh ja, op nieuwjaar werkt de bakker ook niet. Waarvan akte.
Gisteren bracht veerle dan maar een paar sneden brood mee voor ons, voor 's avonds. Ze liggen er uiteraard nog... Na het plezante kleine pannekoekjes bakken bij de koffie, was er geen kat die nog brood wou...
Gek dat sinds Anny geen drup alcohol meer mag, wij allemaal heel wat soberderder zijn gaan leven. Waarschijnlijk een beetje uit mededogen.
Vannacht heb ik een uur lang wakker liggen liggen, door het rare slaapgeluid van Anny. Ik weet niet of ik daardoor wakker werd, maar ik weet wel dat ik er door niet in slaap geraakte... Bij iedere ademhaling maakte zij op een of andere manier het geluid van een wegschietende kurk uit een kurkgeweerke... Bijzonder irritant. Ik wou ze niet wekken, dus begon ik eerst een beetje te wroeten en te wrikkelen, in de hoop dat zij ook een andere houding zou aannemen, maar tevergeefs. Dan deed ik het licht aan en begon te lezen, maar ik was te moe om de letters nog te zien, dus ben ik opgestaan en eens naar het toilet geweest voornamelijk met de bedoeling de waterspoeling te doen werken. En ja hoor, dat was precies wat nodig bleek om Anny zover te krijgen zich om te draaien... Stilte...En dan lag ik te luisteren of ik haar nog hoorde ademhalen. Gek ! Gek! Gek!
Vanmorgen een half uur later wakker geworden dan anders, maar who cares?
De pijn is aanvaardbaar en ik hoor Anny aktief bezig, dus ook zij lijkt ok. Het jaar begint alvast redelijk goed. Hopelijk blijft het zo !
Ik heb je al verteld dat ik, net zoals mijn moeder, verkeerd reageer op sommige medicamenten... Ik denk dat ik weet hoe dat komt, wij moeten wellicht ergens een engelse voorouder hebben !
Ik heb dat toevallig ontdekt toen ik eergisteren wat diarree had ! Sinds mijn grote schijterij ben ik bang van diarree, en als ik twee keer dunnekes moet gaan begin ik al te panikeren en grijp ik naar het doosje Imodium. Dat bracht mij vannacht bij toeval op het spoor ! Terwijl ik daar zo lag te liggen, vielen mijn ogen -bonk- op het doosje imodium. Ik las:
contre la diarrhée
gegen Durchfall
tegen diarree
for diarrhoea...
Hieruit blijkt dat zowel de duitssprekenden (met een eerbiedige hoofdletter aan Schijterij), de franstaligen als de nederlandssprekenden het middel nemen tegen de diarree, de engelsen nemen het om eens goed te kunnen kunnen gaan....
Het is dus duidelijk dat zij justekes contrarie reageren tegen medicamenten dan wij...Vandaar mijn vermoeden dat wij ergens een Engelsman in onze voorouders moeten hebben...
Voila, tot daar mijn dagelijkse inspanning om u bezig te houden met hoogstaande literatuur en diepzinnige gedachten..
Tot de volgende ?
Anny is de schotels aan 't wassen in een keuken als een slagveld. Veerle wou het gisteren doen, maar mama wilde het niet meer, ze was moe. Veerle zou dan vanmorgen komen, maar ze is er nog niet door gekomen. Ze moet nochtans op zijn minst al wakker geweest zijn, want Fré moest gaan arbeiden...
Oh ja, op nieuwjaar werkt de bakker ook niet. Waarvan akte.
Gisteren bracht veerle dan maar een paar sneden brood mee voor ons, voor 's avonds. Ze liggen er uiteraard nog... Na het plezante kleine pannekoekjes bakken bij de koffie, was er geen kat die nog brood wou...
Gek dat sinds Anny geen drup alcohol meer mag, wij allemaal heel wat soberderder zijn gaan leven. Waarschijnlijk een beetje uit mededogen.
Vannacht heb ik een uur lang wakker liggen liggen, door het rare slaapgeluid van Anny. Ik weet niet of ik daardoor wakker werd, maar ik weet wel dat ik er door niet in slaap geraakte... Bij iedere ademhaling maakte zij op een of andere manier het geluid van een wegschietende kurk uit een kurkgeweerke... Bijzonder irritant. Ik wou ze niet wekken, dus begon ik eerst een beetje te wroeten en te wrikkelen, in de hoop dat zij ook een andere houding zou aannemen, maar tevergeefs. Dan deed ik het licht aan en begon te lezen, maar ik was te moe om de letters nog te zien, dus ben ik opgestaan en eens naar het toilet geweest voornamelijk met de bedoeling de waterspoeling te doen werken. En ja hoor, dat was precies wat nodig bleek om Anny zover te krijgen zich om te draaien... Stilte...En dan lag ik te luisteren of ik haar nog hoorde ademhalen. Gek ! Gek! Gek!
Vanmorgen een half uur later wakker geworden dan anders, maar who cares?
De pijn is aanvaardbaar en ik hoor Anny aktief bezig, dus ook zij lijkt ok. Het jaar begint alvast redelijk goed. Hopelijk blijft het zo !
Ik heb je al verteld dat ik, net zoals mijn moeder, verkeerd reageer op sommige medicamenten... Ik denk dat ik weet hoe dat komt, wij moeten wellicht ergens een engelse voorouder hebben !
Ik heb dat toevallig ontdekt toen ik eergisteren wat diarree had ! Sinds mijn grote schijterij ben ik bang van diarree, en als ik twee keer dunnekes moet gaan begin ik al te panikeren en grijp ik naar het doosje Imodium. Dat bracht mij vannacht bij toeval op het spoor ! Terwijl ik daar zo lag te liggen, vielen mijn ogen -bonk- op het doosje imodium. Ik las:
contre la diarrhée
gegen Durchfall
tegen diarree
for diarrhoea...
Hieruit blijkt dat zowel de duitssprekenden (met een eerbiedige hoofdletter aan Schijterij), de franstaligen als de nederlandssprekenden het middel nemen tegen de diarree, de engelsen nemen het om eens goed te kunnen kunnen gaan....
Het is dus duidelijk dat zij justekes contrarie reageren tegen medicamenten dan wij...Vandaar mijn vermoeden dat wij ergens een Engelsman in onze voorouders moeten hebben...
Voila, tot daar mijn dagelijkse inspanning om u bezig te houden met hoogstaande literatuur en diepzinnige gedachten..
Tot de volgende ?
dinsdag, januari 01, 2008
Ne zaligen en ne gelukkigen!, en aol da' je wilt, koopt 't zelve...
maar vooral wens ik jullie allemaal een goede gezondheid, in een jaar van welzijn en welbehagen...
Klinkt een beetje zoals wijlen onze oude Konijn Bodewijn: "Het heeft zijn majesteit de koningin en mijzelf behaagd..."
Eigenlijk is het een prachtig woord, welbehagen, veel mooier dan "Je voelt je toch goed, hé ?". Geef toe, het klinkt niet alleen beter het voelt ook nog veel "goeier" aan...
Vanmiddag komen Frederik, Veerle en de tweeling eten, we gaan gourmetten, en we zullen enkele melkkannetjes vullen met pannenkoekdeeg, om op het einde van het festijn, de putjes op te vullen met kleine zelfgebakken flensjes. Gisteren heeft veerle gefondudt (is dat met d of met t? voor alle zekerheid heb ik ze er alle twee gezet). Wij zijn netjes thuis gebleven en om negen uur zaten wij al in onzen tram. Om 10 voor elf ben ik wakker geworden van het eerste vuurwerk, en om 4.36 uur heb ik de laatste knallen in de verte gehoord, en dan was het de moeite niet meer om nog te slapen... Hier in de wijk is er waarschijnlijk niet veel vuurwerk geweest, het klonk precies allemaal iets verder weg, maar met dat dubbel glas durf ik daar geen eed meer op doen. Eén voordeel van dat dubbelglas is, dat we nu de sirenes van de brandweer, flikken en/of ambulances niet meer horen, tenzij ze hier echt voorbij komen, of toch bijna niet meer, je wordt er niet meer van wakker... Vroeger wel, en dan klonk naast je, Bart en Koen zijn al thuis, en dan legde je je moede hoofd weer in het zachte kussen en sliep rustig verder... Dat is dus allemaal verleden tijd...Ook dat zachte kussen om in te slapen, nu is het een zacht kussen om in wakker te liggen.
Ik moet naar de bakker, om brood...
Geniet nog maar wat van het heerlijke nieuwjaarsgevoel, de lieve nieuwjaarsbrieven, en pas op voor de houten kop en voor de nijdige flikken, vie omdat ze op zo'n dag moeten werken... Wie zou er niet vies zijn?
tot de volgende ?
Klinkt een beetje zoals wijlen onze oude Konijn Bodewijn: "Het heeft zijn majesteit de koningin en mijzelf behaagd..."
Eigenlijk is het een prachtig woord, welbehagen, veel mooier dan "Je voelt je toch goed, hé ?". Geef toe, het klinkt niet alleen beter het voelt ook nog veel "goeier" aan...
Vanmiddag komen Frederik, Veerle en de tweeling eten, we gaan gourmetten, en we zullen enkele melkkannetjes vullen met pannenkoekdeeg, om op het einde van het festijn, de putjes op te vullen met kleine zelfgebakken flensjes. Gisteren heeft veerle gefondudt (is dat met d of met t? voor alle zekerheid heb ik ze er alle twee gezet). Wij zijn netjes thuis gebleven en om negen uur zaten wij al in onzen tram. Om 10 voor elf ben ik wakker geworden van het eerste vuurwerk, en om 4.36 uur heb ik de laatste knallen in de verte gehoord, en dan was het de moeite niet meer om nog te slapen... Hier in de wijk is er waarschijnlijk niet veel vuurwerk geweest, het klonk precies allemaal iets verder weg, maar met dat dubbel glas durf ik daar geen eed meer op doen. Eén voordeel van dat dubbelglas is, dat we nu de sirenes van de brandweer, flikken en/of ambulances niet meer horen, tenzij ze hier echt voorbij komen, of toch bijna niet meer, je wordt er niet meer van wakker... Vroeger wel, en dan klonk naast je, Bart en Koen zijn al thuis, en dan legde je je moede hoofd weer in het zachte kussen en sliep rustig verder... Dat is dus allemaal verleden tijd...Ook dat zachte kussen om in te slapen, nu is het een zacht kussen om in wakker te liggen.
Ik moet naar de bakker, om brood...
Geniet nog maar wat van het heerlijke nieuwjaarsgevoel, de lieve nieuwjaarsbrieven, en pas op voor de houten kop en voor de nijdige flikken, vie omdat ze op zo'n dag moeten werken... Wie zou er niet vies zijn?
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)