Kijk, ik zit weer op mijn zwakten, geschiedenis en taal... Karel Martel heeft niets met martelen te maken (alhoewel hij er waarschijnlijk niet vies van was, in die tijd was dat een koninklijke hobby -koningen hebben al veel hobby's moeten laten vallen), het woord Martel is een (zeer)slechte vertaling van Hamer, dus moet het zijn Karel Hamer of Met de Hamer.
Dat is het stukje taal...maar nu het stukje geschiedenis. In de prenten van Historia van heel lang geleden (voor de fusie met artis) stond een prentje van een woeste koning te paard met een grote hamer zwaaiend...
Dit noem ik bewuste misleiding !
Het betreffende Kareltje, was ook verweven met de geschiedenis van onze parochieheilige, de heilige Sinte Amelberga. En de historie dat zij vluchtte voor Kareltje om haar maagdelijkheid te bewaren is ook al weer misleiding van de goegemeente...
De werkelijkheid was dat men er alles op zette vanuit kerkelijke hoek om Karel die fier liep te pronken met de symbolische hamer van Thor op zijn borst (lijkt heel sterk op een kruis zonder het bovenste stukje - en kijk dan eens met andere ogen naar heel oude afbeeldingen die men ons als christelijk probeert te verkopen...)te doen huwen met de mooie Amelberga uit Rodange (Luxemburg), om zo die verderfelijke heidenen te bekoren en als staatsgodsdienst het kristendom in te voeren.
Toen dit mislukte heeft men het arme kind maar abdis gemaakt en heilig verklaard.
Je vind dit bizar ? Niks bizars aan...Men heeft zelfs Confucius heilig verklaard, ook al heeft die nooit ofte nooit iets christelijks gehad, kon ook moeilijk in het oude China... Van daar dat wij nu van Confucius spreken in plaats van van Koe Foe Tseh of Kon Fou tseh of zoiets...
Dat brengt me op terug op taal...
De kleine kat van Veerle was gisteren in een boom gekropen. Veerle nam een ladder om het schrikkelijk mauwende beestje er uit te halen. De ladder kantelde en Veerle op de grond, kat gelukkig verschrikt weggesprongen, anders was er platte kat... Veerle is nu boos op ons omdat we met haar lachen.Jamaar, mijn schouder doet wel zeer hé! Gelukkig, anders deed je morgen weer zo'n dwaze dingen... Weer niet goed. Slechte vader, slechte moeder, arme dochter met zere schouder en gezonde kattebeesten...
Toen ik vroeg of het niet makkelijker was geweest een van de vederlichte tweeling de ladder op te zenden, kreeg ik weer geen antwoord. 't Zal een slechte dag zijn, ik stel alsmaar de verkeerde vragen.
Terug naar geschiedenis...Lang geleden schreef onze pastoor een prachtig boek over Mater, onze mooie (alle vroeger, voor ze het volstouwden met villa's van choco-eters) (Choco-eters, omdat de leningen die ze tegenwoordig afsluiten zo schrikbarendhoog zijn, dat ze alleen choco-beleg kunnenpermitteren op hun bôkes)parochie (oef). Natuurlijk moest hij daar ook de geschiedenis van onze patroonheilige in vermelden. Toen ik hem op de werkelijkheid wees, knikte hij, en zei dat het vertelselke veel mooier was.Waar hij dan weer gelijk in heeft, en het is zelfs veel meer opvoedend, maar wel niet justekes...
De pastoor nam hier een heel pak boeken mee, waarin hij stukken vond die hij later verwerkte in zijn boek. Hij was verwonderd dat hier, bij een inwijkeling, zoveel documentatie te vinden was, maar kijkend naar mijn boekenkast zei hij dat het hem nu niet meer verwonderde. Ondanks het vertelselke over Amelberga was de pastoor toch heel eerlijk in zijn boek toen hij de cijfers van de protestanten aanhaalde in onze parochiegeschiedenis... Het was voor mij aanleiding om eens verder te graven naar het protestantisme in onze streken... En weer kwam ik dingen tegen die men nooit vertelde in de geschiedenislessen, er zijn tijden geweest dat er ook hier meer aanhangers waren van Luther dan van Rome...Het had niet zo erg veel met godsdienst te maken als met het protestantisme van het eerste ogenblik, dat was een veel eer sociale beweging dan een geloof! Later heeft Luther een serieuze zwaai naar rechts gemaakt, naar aanleiding van een boerenopstand in zijn eigen streek, veroorzaakt door zijn predikatie...Als hij de steun van de Heren wilde houden, moest hij ook de macht van de edele Heren respecteren en zelfs bevestigen, wat hij dan ook deed...
Die dingen leer je pas als je gaat zoeken, gaat lezen en vooral leert lezen tussen de regels...Daar staat soms veel meer dan op de regels. Dat is nog altijd zo. Een goede oefening is dagelijks naar het nieuws kijken op vrt en vtm...hun houding tegenover de feiten (vooral politiek) zijn soms heel leuk! Zeg niet dat je de kans niet hebt, je kijkt 's middags naar de ene en 's avonds naar de andere ! Kan je dat niet ? Als je deze blog kunt lezen, dan heb je een pc, en op je pc kun je zowel het nieuws van vtm als van vrt nog eens bekijken... Doe het eens ! Soms vertellen ze bijna letterlijk het tegenovergestelde van elkaar, en dat gebaseerd op dezelfde feiten... Aan u om eens uit te zoeken, en dat kun je ook op www.verkenner.be kun je bijna alle kranten (ook buitenlandse) lezen... Geen tijd ? Sorry, tijd is iets wat je maakt ! Het is gewoon kwestie van prioriteiten te stellen. Iets wat je werkelijk wilt, daar vind je tijd voor !
Het moeilijkste is niet het vinden van de werkelijkheid, het moeilijkste is je eigen vooringenomenheid overboord zetten, en naar de neutrale werkelijkheid te gaan. Dat is de moeilijkste opdracht ! Ga er bijvoorbeeld niet van uit dat iemand die eens loog nu altijd zal liegen, met andere woorden, laat je verlies aan vertrouwen op één feit niet dominant zijn over de interpretatie van wat er allemaal gebeurt.
Hé, de mist is weg !! Terwijl ik met u zat te babbelen, is de mist volledig verdwenen, voor het eerst in dagen! De populieren aan het einde van het veld zijn nu geel gekleurd. In mijn linde zitten bruine vlekken en het groen ziet er oud uit en neigt hier en daar ook naar geel. Een beetje verwonderlijk, want je ziet eerst het groen verdonkeren, je denkt dat het naar zwart zal gaan, maar dan wordt het geel ?met een randje bruin. Zelfs aan de hortensias zitten al gele blâren... De bloemen zijn sterk verminderd, want de dame van het bloemschikken kwam er dit jaar héén veel kopen... Het is gek, maar ik verdien ieder jaar wat drinkgeld met mijn hortensia's. Gudrun beweert dat mijn hortensia's zo'n mooie herfssssttttkleuren hebben, ze vermoed dat het door mijn linde komt, want onder de boom staan de mooiste bloemen - stonden - want ze zijn nu weg.
Van ons mag Gudrun ze zelfs gratis hebben, maar ze staat er op ze te betalen, op een ander moet ik ook betalen zegt ze, en wellicht tellen ze ook mee in de prijs van haar bloemstukken. Je kunt je niet voorstellen hoeveel mensen er op haar lessen bloemschikken komen, en van hoe ver ze tot hier komen...Nu ja, het is ook een zeer gekende dame, een echte bv, vooral sinds haar frequente optreden in groene vingers in vtm...en haar versiering van beurzen en dergelijke. Het is bovendien een vriendelijke dame, en dat verkoopt ook.
Voila, dat was het weer...tot de volgende ?
zaterdag, oktober 13, 2007
vrijdag, oktober 12, 2007
stief, neig, braâ...
In West Vlaanderen is 't stief schone, in Oost Vlaanderen neig schoên in je bent in brabant als bra schoen wordt...'t Is een beetje overdreven, want al in Brakel hoor je braä, en in Bevere Oudenaarde is het wel eens stijf schone...Maar toch, het lijkt wel of streektaal niet alleen andere accenten of vormen van uitspraak heeft, maar ook andere woorden. In West Vlaanderen is het klassieke voorbeeld dan de schommel, ne toeter, ne biezebeize, 'n wippe en noem maar op, het lijkt wel of ieder gemeente daar zijn eigen woord voor heeft.
In Zingem hoorde ik het mooie Vliebauter voor een vlinder, en ga zo maar door.
Maar...
Het verdwijnt! Het is hoognodig dat men die schatten van de taal bewaart voor het nageslacht! Er zitten echte pareltjes in, die veel sprekender zijn dan het nu in het "nederlands -vlaams" is.
Gelukkig zijn er her en der initiatieven om dat te doen, en nu en dan vind je nog eens een oud boekwerkje in de gewesttaal.
Zo kreeg ik een heel pak kopiën toegestuurd van Lieske, de vrouw van Toon Desloovere, van een oud boekje in het westvlaams van de streek van Westouter...Het is zelfs voor mij, als geboren westfluut niet altijd makkelijk, en ik heb zelfs al woorden ontmoet die ik met de beste wil van de wereld niet begrijp... Maar 't es zo schoone!
Ik ben overtuigd dat een Gezelle nooit zo groot was geweest had hij niet de hem zo eigen, zo vertrouwde klanken gebruikt in zijn werken. Ik herinner me nog dat men in een taalboek bij een gedicht van Gezelle telkens voetnoten zette, met de betekenis van de woorden die ons zo eigen zijn, maar wellicht voor een brabander, een limburger of welke vlaming dan ook die niet vertrouwd is met het sappige westvlaams, noodzakelijk waren.
Ik heb hier een boekwerk - een klof om u tegen te zeggen- met alle werken van Gezelle. Gekocht in de uitverkoop van de openbare bibliotheek voor 4 (vier) frank. Enkele jaren later kwam er opnieuw een "verzameld werk" uit, en de bieb kocht een nieuw duur exemplaar... Zo kocht ik er ook eens de twee boeken van Van Ostaeyen, in het jaar voorafgaand aan het Van Ostaeyen-jaar, waar de bieb braafjes weer een nieuwe replica kocht van de oorspronkelijke boeken die ik kocht aan 10 frank het stuk... Beleid is een mooie zaak...
Nu en dan zit ik dus ook in poezie (poëzie voor de serieuze mensen) te blâren... En iedere keer ben ik weer ongelukkig dat ik ooit een dikke bundel van Annie MG Schmidt aan iemand mee heb gegeven die het niet terug bracht ! Ik hoop dat hij (zij) zijn handen verbrand aan ieder blad !
Ik ben al heel wat boeken zo kwijtgeraakt, en er zijn er bij die mij echt pijn doen, lijfelijk pijn! Voor mij is een boek veel meer dat een pak papier, het is wijsheid, het is avontuur, het is mijn poort naar een wereld waarin ik kan vertoeven naar eigen keuze. Het zijn prenten vol verre einders vol wezens en creaturen die wonderlijke avonturen naar je brengen. Poorten naar een privé-hemel. Als er in den hemel geen boeken zijn, dan zal ik ze er invoeren, als ik er geraak...Maar ik zou niet weten waarom niet alle mensen er geraken, want er zit in iedereen wel iets goeds, en daar laten ze alleen het goede binnen, ...er zullen er dus vele onvolledige lopen, maar allemaal zullen ze er zijn, anders ware het geen hemel...en vermits er schrijvers zullen zijn, zullen er wel boeken zijn ook, goeie boeken, met hemelse verhalen. (en niet alleen Hemelse).
Hoe ben ik nu plots in den hemel geland? Ik was bezig over taal, maar ja, voor mij is dat de hemel...
We hebben een jaar lang regen gehad, en nu is de wereld zo verzadigd dat de domp er uit slaat, en iedere morgen lopen wij nu in dikke lucht rond, lucht waarin je niet alleen maar een paar meter voor je uit ziet, maar ook het geluid is precies in ouatte verpakt, en klinkt ook mistig. Ieder klankje botst heen en weer tussen de miriaden dauwdruppeltjes en kom maar heel dunnetjes tot bij jou.
Ik hou niet van die mist die de wereld verbergt voor je ogen. Heel wat anders is het in de zomer, als er soms een flinterdun grijs, bijna wit, wolkje over de velden zweeft...Je ziet dan een weide vol koeien zonder poten zweven boven het witverpakte veld...Dat is mooi. De najaarsmist is vuil, grijs, beladen met stof en vervuiling. Het enige voordeel is dat je niet het sterven van de natuur ziet. Het is een lijkwade over de stervende zomer.
Het is of de natuur je wil dwingen de ogen neerwaarts te richte, naar de grond, je te confronteren met wat de natuur je als wintervoorraad biedt: okkernoten, kastanjes, hazelnoten en massa's beukenootjes... Allemaal rijk aan oliën die je niet alleen voeden, maar ook verwarmen in de komende koude dagen...Maar de mensen zijn dat vergeten, verachten de voeding van de natuur en grijpen gevulde conservendozen van de blinkende winkelrekken.
Dat is zoveel gemakkelijker en omvat een palet van smaken...vol zouten en suikers die veel erger zijn dan de tegenwoordig zo versmade vetten, vetten van noten zijn bovendien helemaal niet ongezond...maar tja, het is niet de gezondheid die primordiaal is, maar de slanke lijn. Hoe lang nog zullen ze massa's mensen in het verderf duwen met hun "ideale" lijn? Ik weet niet wat er het slechtste , het ongezondste is, de magerzucht of de vervetting van de hamburgermaatschappij?
Probeer gewoon te zijn, gewoon te eten en te bewegen, en je zult ook je gewone lijn hebben, die jou past als een handschoen, waarbij je je goed voelt en goed bent. Maar nooit te! Niet te veel eten, te weinig bewegen... We stammen af van de apen, die beestjes knabbelen gans de dag, maar bewegen ook gans de dag. Stilzitten is niet goed! Ik kan het -gedwongen- weten.
Ik ga stoppen, en een beetje verder oefenen in het stilzitten...
tot de volgende ?
In Zingem hoorde ik het mooie Vliebauter voor een vlinder, en ga zo maar door.
Maar...
Het verdwijnt! Het is hoognodig dat men die schatten van de taal bewaart voor het nageslacht! Er zitten echte pareltjes in, die veel sprekender zijn dan het nu in het "nederlands -vlaams" is.
Gelukkig zijn er her en der initiatieven om dat te doen, en nu en dan vind je nog eens een oud boekwerkje in de gewesttaal.
Zo kreeg ik een heel pak kopiën toegestuurd van Lieske, de vrouw van Toon Desloovere, van een oud boekje in het westvlaams van de streek van Westouter...Het is zelfs voor mij, als geboren westfluut niet altijd makkelijk, en ik heb zelfs al woorden ontmoet die ik met de beste wil van de wereld niet begrijp... Maar 't es zo schoone!
Ik ben overtuigd dat een Gezelle nooit zo groot was geweest had hij niet de hem zo eigen, zo vertrouwde klanken gebruikt in zijn werken. Ik herinner me nog dat men in een taalboek bij een gedicht van Gezelle telkens voetnoten zette, met de betekenis van de woorden die ons zo eigen zijn, maar wellicht voor een brabander, een limburger of welke vlaming dan ook die niet vertrouwd is met het sappige westvlaams, noodzakelijk waren.
Ik heb hier een boekwerk - een klof om u tegen te zeggen- met alle werken van Gezelle. Gekocht in de uitverkoop van de openbare bibliotheek voor 4 (vier) frank. Enkele jaren later kwam er opnieuw een "verzameld werk" uit, en de bieb kocht een nieuw duur exemplaar... Zo kocht ik er ook eens de twee boeken van Van Ostaeyen, in het jaar voorafgaand aan het Van Ostaeyen-jaar, waar de bieb braafjes weer een nieuwe replica kocht van de oorspronkelijke boeken die ik kocht aan 10 frank het stuk... Beleid is een mooie zaak...
Nu en dan zit ik dus ook in poezie (poëzie voor de serieuze mensen) te blâren... En iedere keer ben ik weer ongelukkig dat ik ooit een dikke bundel van Annie MG Schmidt aan iemand mee heb gegeven die het niet terug bracht ! Ik hoop dat hij (zij) zijn handen verbrand aan ieder blad !
Ik ben al heel wat boeken zo kwijtgeraakt, en er zijn er bij die mij echt pijn doen, lijfelijk pijn! Voor mij is een boek veel meer dat een pak papier, het is wijsheid, het is avontuur, het is mijn poort naar een wereld waarin ik kan vertoeven naar eigen keuze. Het zijn prenten vol verre einders vol wezens en creaturen die wonderlijke avonturen naar je brengen. Poorten naar een privé-hemel. Als er in den hemel geen boeken zijn, dan zal ik ze er invoeren, als ik er geraak...Maar ik zou niet weten waarom niet alle mensen er geraken, want er zit in iedereen wel iets goeds, en daar laten ze alleen het goede binnen, ...er zullen er dus vele onvolledige lopen, maar allemaal zullen ze er zijn, anders ware het geen hemel...en vermits er schrijvers zullen zijn, zullen er wel boeken zijn ook, goeie boeken, met hemelse verhalen. (en niet alleen Hemelse).
Hoe ben ik nu plots in den hemel geland? Ik was bezig over taal, maar ja, voor mij is dat de hemel...
We hebben een jaar lang regen gehad, en nu is de wereld zo verzadigd dat de domp er uit slaat, en iedere morgen lopen wij nu in dikke lucht rond, lucht waarin je niet alleen maar een paar meter voor je uit ziet, maar ook het geluid is precies in ouatte verpakt, en klinkt ook mistig. Ieder klankje botst heen en weer tussen de miriaden dauwdruppeltjes en kom maar heel dunnetjes tot bij jou.
Ik hou niet van die mist die de wereld verbergt voor je ogen. Heel wat anders is het in de zomer, als er soms een flinterdun grijs, bijna wit, wolkje over de velden zweeft...Je ziet dan een weide vol koeien zonder poten zweven boven het witverpakte veld...Dat is mooi. De najaarsmist is vuil, grijs, beladen met stof en vervuiling. Het enige voordeel is dat je niet het sterven van de natuur ziet. Het is een lijkwade over de stervende zomer.
Het is of de natuur je wil dwingen de ogen neerwaarts te richte, naar de grond, je te confronteren met wat de natuur je als wintervoorraad biedt: okkernoten, kastanjes, hazelnoten en massa's beukenootjes... Allemaal rijk aan oliën die je niet alleen voeden, maar ook verwarmen in de komende koude dagen...Maar de mensen zijn dat vergeten, verachten de voeding van de natuur en grijpen gevulde conservendozen van de blinkende winkelrekken.
Dat is zoveel gemakkelijker en omvat een palet van smaken...vol zouten en suikers die veel erger zijn dan de tegenwoordig zo versmade vetten, vetten van noten zijn bovendien helemaal niet ongezond...maar tja, het is niet de gezondheid die primordiaal is, maar de slanke lijn. Hoe lang nog zullen ze massa's mensen in het verderf duwen met hun "ideale" lijn? Ik weet niet wat er het slechtste , het ongezondste is, de magerzucht of de vervetting van de hamburgermaatschappij?
Probeer gewoon te zijn, gewoon te eten en te bewegen, en je zult ook je gewone lijn hebben, die jou past als een handschoen, waarbij je je goed voelt en goed bent. Maar nooit te! Niet te veel eten, te weinig bewegen... We stammen af van de apen, die beestjes knabbelen gans de dag, maar bewegen ook gans de dag. Stilzitten is niet goed! Ik kan het -gedwongen- weten.
Ik ga stoppen, en een beetje verder oefenen in het stilzitten...
tot de volgende ?
donderdag, oktober 11, 2007
Dadizele en terug
Vanmorgen zijn we naar Dadizele gereden. We hebben eerst eens op de website gezocht van de verkeersveiligheid, en de mist was redelijk op de autosnelweg...Toen wij in Kruishoutem kwamen, was het precies of het wel heel erg mistig zou zijn, maar gek, op de brug over de autostrade was het mistig, en onder ons zagen we de auto's snellen op de snelweg in redelijk mooi weer...
In Dadizele zelf was er weer wat mist, maar we hebben geen moeilijkheden gehad.
We deden onze jaarlijks aankoop van een potje kunstbloemen voor de ganse winter op het graf van Koen. In de zomer zetten we levende planten, 's winters kunstbloemen in frisse kleuren. We zetten wel de naam van Koen er op, want Veerle is al eens de pot moeten gaan zoeken, hij stond heel ver op een ander graf... Wat voor mensen pikken nu in hemelsnaam bloemen van op iemands graf ??? Volgens Godelieve van de benzinepomp, zou je er van verschieten ! Zij zag eens op het kerkhof voor haar deur een van de rijkste inwoners van het dorp toekomen met een klein vernepen potje...enkele stappen verder had hij plots een mooie grote pot in zijn armen ! Nu ja, zo kun je misschien ook rijk worden, met pikken van de doden...
We zagen er heel mooie phalaenopsis (orchidee)staan, een nieuw kleuren patroon, wit met rode vlekken er in. Heel mooi! Maar we hebben geen plaats meer om nog meer orchideeën te zetten.
Dan zijn we naar Dupont Zoo geweest, om eten mee te brengen voor onze papegaai en onze tropische vissen. Je hebt daar een enorm aanbod, en ook mogelijkheid om grote verpakkingen te kopen...Met mijn klein aquariumpje haal ik daar eten voor tropische vissen per emmer. Hier vind je dat bijna nooit, en zeker niet zo goedkoop. Nu, ik zou niet speciaal daarvoor naar ginder rijden, maar nu we toch reden voor het bloemstukje...
Natuurlijk zit ik nu weer dubbeltoe, maar ja, we zijn weer voor een heel eind gerust. Bovendien zijn we eens gezellig gaan eten in ons vaste restaurantje op de plaats te Dadizele. We zijn wel slechte restaurantgaanders, maar we hebben er toch eens deugd aan gehad. Slechte restaurantgangers, omdat wij maar één schotel nemen, en dan eten we die nog niet eens leeg. 't Was lekker, en Anny kon ook eens haar benen onder tafel steken, zonder het zelf te moeten koken.
Ook in het terugkeren was er omzeggens geen mist meer, tot bijna weer thuis, op de Edelare zagen wij alle auto's met lichten aan naar ons toe komen...Best dat we niet thuis gewacht hadden tot de mist opklaarde ! We zouden schoon hebben kunnen wachten !
Tja, we naderen weer allerheiligen, weer de confrontatie met de dood op het moment dat je er misschien niets voor voelt... Kijk, in de omstandigheden waarin wij leven, denken wij vaak aan onze Koen, en zo aan een hele hoop anderen die ons ontvallen zijn...Er staat steeds een oliepitje te branden bij Koen en Bij Ma, Nonkel Julien, Patrick en nu en dan staat daar tijdelijk een bekende bij die onlangs overleden is... Niet die foto is belangrijk, maar ze doen ons denken aan allen die we al verloren... Maar wij voelen ons niet steeds geroepen om naar het kerkhof te gaan, we gaan zeer weinig, omdat het kerkhof op zich ons niet veel zegt, wij hebben geen herinnering aan het kerkhof, maar aan personen. Nu dwingt men ons ieder jaar min of meer om naar dat kerkhof te gaan, en als ik echt naar het kerkhof zou willen, dan zou ik dat véél liever doen op het moment dat er niemand is...Verdriet is geen expositie-voorwerp, dat is een intiem eigen iets.
Als ik nu op het nieuws de beelden zie over de moorden door Van Themsche, dan voel ik een weerzin, hoe erg moet het zijn dat die mensen hun verdriet daar nog eens moeten uitvouwen, moeten blootleggen, moeten gebruiken...om "recht" te verkrijgen. Recht - wat een idioot begrip in zo'n situatie ! Er wordt niets recht gezet, het feit is er en blijft er. Ik geloof ook dat je niet eens woedend kunt zijn op de moordenaar, de gevoelens die je hebt zijn veel meer, gaan veel verder dan wraak...Het is wellicht een gevoel alsof je de feiten niet alleen nog eens moet ondergaan, maar alsof je zelf ook nog eens vermoord wordt... Ik denk dat die mensen zo'n dingen nooit meer kunnen te boven komen. Stel eens dat je, om het even welk gevoel het betreft, dat je dat in het lang en het breed moet uitsmeren voor een hele zaal volk en het 's anderendaags nog eens ziet prijken in grote sensationele artikels in alle kranten... Stel dat je zo je liefde moest blootleggen, op die alles blootleggende manier, zou je dan nog kunnen liefhebben na die expositie er van???
Ik weet niet wat er het ergst is, de moord, of het exposeren ervan...
Ook zou ik niet graag jurylid zijn...Stel dat je moet beslissen over het verdere leven (of niet-leven) van iemand...Ik mag er niet op denken.
Oh ja, ik zeg ook wel eens: "Ze moesten hem met zijn kl...aan een nagel omhoog hangen", maar je zegt dat, wetende dat het niet gebeurt! Zou jij de nagel en hamer kunnen in je handen nemen en hem daar vastpinnen?
Ik ga stoppen, een paar spellekes spelen, op andere dingen denken..
tot de volgende ?
In Dadizele zelf was er weer wat mist, maar we hebben geen moeilijkheden gehad.
We deden onze jaarlijks aankoop van een potje kunstbloemen voor de ganse winter op het graf van Koen. In de zomer zetten we levende planten, 's winters kunstbloemen in frisse kleuren. We zetten wel de naam van Koen er op, want Veerle is al eens de pot moeten gaan zoeken, hij stond heel ver op een ander graf... Wat voor mensen pikken nu in hemelsnaam bloemen van op iemands graf ??? Volgens Godelieve van de benzinepomp, zou je er van verschieten ! Zij zag eens op het kerkhof voor haar deur een van de rijkste inwoners van het dorp toekomen met een klein vernepen potje...enkele stappen verder had hij plots een mooie grote pot in zijn armen ! Nu ja, zo kun je misschien ook rijk worden, met pikken van de doden...
We zagen er heel mooie phalaenopsis (orchidee)staan, een nieuw kleuren patroon, wit met rode vlekken er in. Heel mooi! Maar we hebben geen plaats meer om nog meer orchideeën te zetten.
Dan zijn we naar Dupont Zoo geweest, om eten mee te brengen voor onze papegaai en onze tropische vissen. Je hebt daar een enorm aanbod, en ook mogelijkheid om grote verpakkingen te kopen...Met mijn klein aquariumpje haal ik daar eten voor tropische vissen per emmer. Hier vind je dat bijna nooit, en zeker niet zo goedkoop. Nu, ik zou niet speciaal daarvoor naar ginder rijden, maar nu we toch reden voor het bloemstukje...
Natuurlijk zit ik nu weer dubbeltoe, maar ja, we zijn weer voor een heel eind gerust. Bovendien zijn we eens gezellig gaan eten in ons vaste restaurantje op de plaats te Dadizele. We zijn wel slechte restaurantgaanders, maar we hebben er toch eens deugd aan gehad. Slechte restaurantgangers, omdat wij maar één schotel nemen, en dan eten we die nog niet eens leeg. 't Was lekker, en Anny kon ook eens haar benen onder tafel steken, zonder het zelf te moeten koken.
Ook in het terugkeren was er omzeggens geen mist meer, tot bijna weer thuis, op de Edelare zagen wij alle auto's met lichten aan naar ons toe komen...Best dat we niet thuis gewacht hadden tot de mist opklaarde ! We zouden schoon hebben kunnen wachten !
Tja, we naderen weer allerheiligen, weer de confrontatie met de dood op het moment dat je er misschien niets voor voelt... Kijk, in de omstandigheden waarin wij leven, denken wij vaak aan onze Koen, en zo aan een hele hoop anderen die ons ontvallen zijn...Er staat steeds een oliepitje te branden bij Koen en Bij Ma, Nonkel Julien, Patrick en nu en dan staat daar tijdelijk een bekende bij die onlangs overleden is... Niet die foto is belangrijk, maar ze doen ons denken aan allen die we al verloren... Maar wij voelen ons niet steeds geroepen om naar het kerkhof te gaan, we gaan zeer weinig, omdat het kerkhof op zich ons niet veel zegt, wij hebben geen herinnering aan het kerkhof, maar aan personen. Nu dwingt men ons ieder jaar min of meer om naar dat kerkhof te gaan, en als ik echt naar het kerkhof zou willen, dan zou ik dat véél liever doen op het moment dat er niemand is...Verdriet is geen expositie-voorwerp, dat is een intiem eigen iets.
Als ik nu op het nieuws de beelden zie over de moorden door Van Themsche, dan voel ik een weerzin, hoe erg moet het zijn dat die mensen hun verdriet daar nog eens moeten uitvouwen, moeten blootleggen, moeten gebruiken...om "recht" te verkrijgen. Recht - wat een idioot begrip in zo'n situatie ! Er wordt niets recht gezet, het feit is er en blijft er. Ik geloof ook dat je niet eens woedend kunt zijn op de moordenaar, de gevoelens die je hebt zijn veel meer, gaan veel verder dan wraak...Het is wellicht een gevoel alsof je de feiten niet alleen nog eens moet ondergaan, maar alsof je zelf ook nog eens vermoord wordt... Ik denk dat die mensen zo'n dingen nooit meer kunnen te boven komen. Stel eens dat je, om het even welk gevoel het betreft, dat je dat in het lang en het breed moet uitsmeren voor een hele zaal volk en het 's anderendaags nog eens ziet prijken in grote sensationele artikels in alle kranten... Stel dat je zo je liefde moest blootleggen, op die alles blootleggende manier, zou je dan nog kunnen liefhebben na die expositie er van???
Ik weet niet wat er het ergst is, de moord, of het exposeren ervan...
Ook zou ik niet graag jurylid zijn...Stel dat je moet beslissen over het verdere leven (of niet-leven) van iemand...Ik mag er niet op denken.
Oh ja, ik zeg ook wel eens: "Ze moesten hem met zijn kl...aan een nagel omhoog hangen", maar je zegt dat, wetende dat het niet gebeurt! Zou jij de nagel en hamer kunnen in je handen nemen en hem daar vastpinnen?
Ik ga stoppen, een paar spellekes spelen, op andere dingen denken..
tot de volgende ?
woensdag, oktober 10, 2007
De geur van lijm en verf...
Nu, op dit eigenste moment zit er (of liever staat er) een dame heel mijn gang en het trappenhuis op te meten. Eindelijk !
Hopelijk komen ze binnenkort ook werkelijk om in aktie te schieten...Het wordt een serieus werk, want ook in de keuken moet het plafond en twee deuren geverfd worden...
Nu, dan zijn we weer voor een lange tijd gerust.
Eigenlijk hadden deze wereken al een hele tijd moeten gedaan zijn, maar het leek wel of wij er nooit toe kwamen. Ergens moest ik me weer eens leren neerleggen bij het feit dat ik het niet meer kan, en hoe gek je het misschien ook vindt, dat is niet makkelijk !
Iedere keer weer met je onmacht geconfronteerd worden...God, ik wens het niemand toe. Je kunt het je niet inbeelden wat het is, vooral niet als je het vroeger wel allemaal kon en allemaal zelf deed, onder ons getweeën konden wij de wereld verslaan...Nu is de wereld ons aan 't verslaan.
Anny is nog steeds aan het vechten, en heeft gisteren, tegen mijn goesting, de haag weer heel alleen geschoren. Maar ook haar worden steeds meer dingen afgenomen...Ze dweilt nu beneden in vier stukjes, met telkens een recup-periodeke er tussen. Onze weg bergop is allang veranderd in een brede dalende weg, terug naar de moeder van alles, de aarde.
De mist is langzaam aan 't optrekken, en waarempel de zon komt er door piepen...'t Zal wel niet voor lang zijn, als we het weerbericht mogen geloven, maar in een jaar als dit is ieder zweempje zon meegenomen.
Gisteren heb ik voor Anny "De Zilveren Lepel" gekocht. Voor de eerste keer in het nederlands, Hét kookboek van de italiaanse mamma's. Het is het boerinnekookboek van italie... Ik denk er over het ook aan Els en Veerle te schenken, het is een prachtig en interessant kookboek en zeer volledig. Bovendien stellen wij vast dat - vooral bij jongere gezinnen- de impact van pasta's en rijst alsmaar groter wordt, en dan kunnen ze het beter doen op de juiste en heerlijke manier van het warme zuiden. Het is een kanjer van een boek, nog een "schelle" dikker dan den diene van de boerinnegilde.
Anny is weliswaar niet meer zo erg Dé Kokkin van weleer, maar toch neust ze graag in kookboeken en probeert ze nog graag iets uit, alleen...het is niet meer zo leuk nu het alleen nog maar voor ons tweeën is, en voor kleine porties... Als er eters zijn, dan leeft ze precies wat op, en duikt weer met plezier in de keuken. Ik hoop haar weer wat kookvreugde bij te hebben geschonken.
De titel "De Zilveren Lepel" is de Italiaanse titel, en verwijst naar vroeger, toen een jongeman als huwelijksaanzoek een zilveren lepel schonk aan het meisje van zijn keuze...Wijzend op vermogen voldoende geld te hebben om voor hen het voedsel te verdienen en een gezin te vormen. Mooi hé ? Zelfs in hun eigen land zijn het charmeurs, niet alleen tegenover vreemde dames.
Voila, ik ga stoppen, het is een korte blog geworden, de zon is weer aan 't wegdeemsteren, de mist komt terug naar de grond gezakt... ik zie mijn inspiratie nie meer...
tot de volgende ?
Hopelijk komen ze binnenkort ook werkelijk om in aktie te schieten...Het wordt een serieus werk, want ook in de keuken moet het plafond en twee deuren geverfd worden...
Nu, dan zijn we weer voor een lange tijd gerust.
Eigenlijk hadden deze wereken al een hele tijd moeten gedaan zijn, maar het leek wel of wij er nooit toe kwamen. Ergens moest ik me weer eens leren neerleggen bij het feit dat ik het niet meer kan, en hoe gek je het misschien ook vindt, dat is niet makkelijk !
Iedere keer weer met je onmacht geconfronteerd worden...God, ik wens het niemand toe. Je kunt het je niet inbeelden wat het is, vooral niet als je het vroeger wel allemaal kon en allemaal zelf deed, onder ons getweeën konden wij de wereld verslaan...Nu is de wereld ons aan 't verslaan.
Anny is nog steeds aan het vechten, en heeft gisteren, tegen mijn goesting, de haag weer heel alleen geschoren. Maar ook haar worden steeds meer dingen afgenomen...Ze dweilt nu beneden in vier stukjes, met telkens een recup-periodeke er tussen. Onze weg bergop is allang veranderd in een brede dalende weg, terug naar de moeder van alles, de aarde.
De mist is langzaam aan 't optrekken, en waarempel de zon komt er door piepen...'t Zal wel niet voor lang zijn, als we het weerbericht mogen geloven, maar in een jaar als dit is ieder zweempje zon meegenomen.
Gisteren heb ik voor Anny "De Zilveren Lepel" gekocht. Voor de eerste keer in het nederlands, Hét kookboek van de italiaanse mamma's. Het is het boerinnekookboek van italie... Ik denk er over het ook aan Els en Veerle te schenken, het is een prachtig en interessant kookboek en zeer volledig. Bovendien stellen wij vast dat - vooral bij jongere gezinnen- de impact van pasta's en rijst alsmaar groter wordt, en dan kunnen ze het beter doen op de juiste en heerlijke manier van het warme zuiden. Het is een kanjer van een boek, nog een "schelle" dikker dan den diene van de boerinnegilde.
Anny is weliswaar niet meer zo erg Dé Kokkin van weleer, maar toch neust ze graag in kookboeken en probeert ze nog graag iets uit, alleen...het is niet meer zo leuk nu het alleen nog maar voor ons tweeën is, en voor kleine porties... Als er eters zijn, dan leeft ze precies wat op, en duikt weer met plezier in de keuken. Ik hoop haar weer wat kookvreugde bij te hebben geschonken.
De titel "De Zilveren Lepel" is de Italiaanse titel, en verwijst naar vroeger, toen een jongeman als huwelijksaanzoek een zilveren lepel schonk aan het meisje van zijn keuze...Wijzend op vermogen voldoende geld te hebben om voor hen het voedsel te verdienen en een gezin te vormen. Mooi hé ? Zelfs in hun eigen land zijn het charmeurs, niet alleen tegenover vreemde dames.
Voila, ik ga stoppen, het is een korte blog geworden, de zon is weer aan 't wegdeemsteren, de mist komt terug naar de grond gezakt... ik zie mijn inspiratie nie meer...
tot de volgende ?
dinsdag, oktober 09, 2007
Stel
Stel eens dat je om een of andere reden in een ultra moderne isoleercel van een hospitaal terecht komt. Omdat besmetting zo extreem gevaarlijk is, lig je in feite in een volautomatische cel, nu, liggen is veel gezegd, in feit hang je in een vernuftig systeem die je volautomatisch keert op een andere kant van je lichaam, om zo doorligwonden te vermijden. Men heeft je ogen dichtgekleefd, je ligt in een totaal niets...
Of toch ?
Zou je, als mens, met fantasie, met verbeelding er in slagen ook in die situatie een eigen wereld te scheppen?
Ik denk van wel...
De menselijke geest is misschien wel beïnvloedbaar, maar ook heel flexibel... Ik denk dat je de situatie niet veel anders zoudt benaderen, een periode van schrik en aanpassing, dan een slapeloze nacht. Je zou bewust je dromen opbouwen, denken en fantaseren. En ik vermoed dat je na een tijdje er zou in slagen om bewust te "dromen", dat wil zeggen te denken met beelden in kleuren en vol beweging.
Wellicht zou het moeilijkste moment voor die mens het moment zijn dat hij terug in een normale kamer komt, met open ogen, in een kille hospitaalkamer, na de warme knusse wereld die hij voor zichzelf had geschapen.
Denk niet dat ik hier overdrijf in mijn fantasiën, lees maar eens over de ervaringen van mensen die ooit gevangen zaten in het pikkedonker gedurende dagen aan een stuk... Nee, de geest is een multifunctioneel stuk gereedschap, die zich aanpast aan de situatie, en de best bereikbare oplossing aanbiedt aan zijn drager.
Fantastisch niet? Ik vind het dan zo erg dat je mensen tegenkomt die blijkbaar geen fantasie hebben, die niet kunnen dagdromen, die niet kunnen inleven in een boek, die altijd en eeuwig in de realiteit van het ogenblik staan te staan...sukkelaars ! Ze weten niet (gelukkig !) wat ze missen !
Die plooibaarheid van de geest is niet alleen luxe, het is ook een middel om te kunnen leven in alle omstandigheden. Ik geef een klein voorbeeldje, in het begin dat Anny en ik getrouwd waren, hadden we het zeker niet breed. Een heleboel dingen moesten we ons ontzeggen, omdat we er de mogelijkheid niet toe hadden. Zo ook een tv. Ik neem dat gewoon als voorbeeld, maar we pasten het systeem toe op heel veel dingen... We konden geen tv hebben, dus bouwden we onze wereld om, en werden we mensen die geen tv wilden, we wilden geen slaven zijn van de kijkkast, we wilden onze avonden vullen met de dingen die wij wilden en niet die ons opgedrongen werden door een of andere programmamaker... Wij hadden helemaal geen nood aan tv.
In het begin dat Bart gehuwd was, hoorde ik glimlachend diezelfde redenering aan... En net zoals bij mij, als Bart en Els er financieel iets beter voorkwamen, kwam er ook bij hen, net als vroeger bij ons, toch een tv, en lieten we onze denkwereld los om mee te gaan met de rest van de mensheid...
Fantastisch toch? En denk niet dat we het niet meenden, we wilden echt, ECHT geen tv hebben. Dat ding hoorde niet in onze wereld, de wereld die wij samen opgebouwd hadden.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik versteld sta van wat ons denkvermogen allemaal aankan.
Denk je eens aan, in mijn geval zit daar al meer dan 60 jaar ervaring in, en niets daarvan is echt verloren gegaan. Hoe diep het ook zit, hoe lang geleden ik ooit die of deze reactie aanleerde, als ik ooit weer in die toestand terecht kom, dan weet ik weer wat ik moet doen, zonder er echt bewust op te denken !
Ooit, ergens, las ik dat niet alleen onze hersenen geheugen bezitten, maar dat in feite iedere cel van dat groot lijf van ons, gewapend is met een soort databank, een kist vol gegevens om te overleven. Ik kan dat geloven, omdat ik denk dat het technisch niet allemaal in dat kleine beetje grijze massa kan zitten. Och, ik weet wel dat de gegevensbank in de huidcel van mijn grote teen niet erg veel kan bevatten, maar hij weet precies hoe hij moet omgaan met een blauwe teen. In mijn hersenen klinkt de pijnbel heel luid, maar in mijn teen sluit met de toegang van het bloed af en zet de stollingsfactor in gang, eens dat gedaan roept hij de juiste bloedlichaampjes bij om de kapotte cellen af te voeren...en na enkele dagen is het blauw grotendeels afgevoerd. Ik denk niet dat we ooit een robot zullen kunnen bouwen die dit allemaal kan... En bij sommige dieren gaat het geheugen van de cel nog veel verder ! Snij de arm van een zeester af, en er groeit een nieuwe aan... Met onze grijze massa, DE databank bij uitstek hebben we dit genoteerd, en nu zijn vorsers bezig te kijken of ze die mogelijkheid niet kunnen invoeren in onze cellen, waar nodig. Dat zou meteen kunnen leiden tot vervanging van onze kapotte lever door een nieuwe van onze eigen cellen, dus geen afstoting meer....
Al wat ik hier schrijf is ook al het bewijs van de mogelijkheden van die stomme kleine celletjes. Ik kan niet anders dan verwonderd zijn.
Kijk, voor mij gaat dit allemaal een tikkeltje verder dan evolutie...Ik kan aannemen dat hersenen evolueren, maar het denkvermogen, het vermogen om boven en verder dan "de evolutie op zich" te reiken, dat moet toch iets anders zijn... Het besef van een systeem van evolueren is op zich al een bewijs dat je het systeem ontgroeid bent, dat je verder zit dan de evolutie zelf.
Goh jongens wat ga ik weer diep.
Verder is alles nog normaal, danke.
Mijn bloed is niet slechter dan anders, en van Anny is nog steeds geen rapport toegekomen bij de huisarts (Die is nu van zijn oren aan het maken bij die specialist). Deze namiddag is het weer schilderklas, en we naderen stillekes onze 40°huwelijksverjaardag. We zitten al in de verre voorbereiding van een klein feestje met de kinderen en kleinkinderen... Eerst was ik er wat tegen, ik stok steeds als ik aan Koen denk, maar ik mag de andere kinderen niet iets ontzeggen wat ze normaal verwachten...het leven gaat verder, hoe dan ook.
Veertig jaar...Dan zal Anny al drie keer zo oud zijn als ze was op het moment van ons huwelijk. Ik lach wel eens dat ik ze zal omruilen voor drie van twintig, maar wat zou ik zonder haar beginnen ...
De pijn is redelijk, dus tot de volgende ?
Of toch ?
Zou je, als mens, met fantasie, met verbeelding er in slagen ook in die situatie een eigen wereld te scheppen?
Ik denk van wel...
De menselijke geest is misschien wel beïnvloedbaar, maar ook heel flexibel... Ik denk dat je de situatie niet veel anders zoudt benaderen, een periode van schrik en aanpassing, dan een slapeloze nacht. Je zou bewust je dromen opbouwen, denken en fantaseren. En ik vermoed dat je na een tijdje er zou in slagen om bewust te "dromen", dat wil zeggen te denken met beelden in kleuren en vol beweging.
Wellicht zou het moeilijkste moment voor die mens het moment zijn dat hij terug in een normale kamer komt, met open ogen, in een kille hospitaalkamer, na de warme knusse wereld die hij voor zichzelf had geschapen.
Denk niet dat ik hier overdrijf in mijn fantasiën, lees maar eens over de ervaringen van mensen die ooit gevangen zaten in het pikkedonker gedurende dagen aan een stuk... Nee, de geest is een multifunctioneel stuk gereedschap, die zich aanpast aan de situatie, en de best bereikbare oplossing aanbiedt aan zijn drager.
Fantastisch niet? Ik vind het dan zo erg dat je mensen tegenkomt die blijkbaar geen fantasie hebben, die niet kunnen dagdromen, die niet kunnen inleven in een boek, die altijd en eeuwig in de realiteit van het ogenblik staan te staan...sukkelaars ! Ze weten niet (gelukkig !) wat ze missen !
Die plooibaarheid van de geest is niet alleen luxe, het is ook een middel om te kunnen leven in alle omstandigheden. Ik geef een klein voorbeeldje, in het begin dat Anny en ik getrouwd waren, hadden we het zeker niet breed. Een heleboel dingen moesten we ons ontzeggen, omdat we er de mogelijkheid niet toe hadden. Zo ook een tv. Ik neem dat gewoon als voorbeeld, maar we pasten het systeem toe op heel veel dingen... We konden geen tv hebben, dus bouwden we onze wereld om, en werden we mensen die geen tv wilden, we wilden geen slaven zijn van de kijkkast, we wilden onze avonden vullen met de dingen die wij wilden en niet die ons opgedrongen werden door een of andere programmamaker... Wij hadden helemaal geen nood aan tv.
In het begin dat Bart gehuwd was, hoorde ik glimlachend diezelfde redenering aan... En net zoals bij mij, als Bart en Els er financieel iets beter voorkwamen, kwam er ook bij hen, net als vroeger bij ons, toch een tv, en lieten we onze denkwereld los om mee te gaan met de rest van de mensheid...
Fantastisch toch? En denk niet dat we het niet meenden, we wilden echt, ECHT geen tv hebben. Dat ding hoorde niet in onze wereld, de wereld die wij samen opgebouwd hadden.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik versteld sta van wat ons denkvermogen allemaal aankan.
Denk je eens aan, in mijn geval zit daar al meer dan 60 jaar ervaring in, en niets daarvan is echt verloren gegaan. Hoe diep het ook zit, hoe lang geleden ik ooit die of deze reactie aanleerde, als ik ooit weer in die toestand terecht kom, dan weet ik weer wat ik moet doen, zonder er echt bewust op te denken !
Ooit, ergens, las ik dat niet alleen onze hersenen geheugen bezitten, maar dat in feite iedere cel van dat groot lijf van ons, gewapend is met een soort databank, een kist vol gegevens om te overleven. Ik kan dat geloven, omdat ik denk dat het technisch niet allemaal in dat kleine beetje grijze massa kan zitten. Och, ik weet wel dat de gegevensbank in de huidcel van mijn grote teen niet erg veel kan bevatten, maar hij weet precies hoe hij moet omgaan met een blauwe teen. In mijn hersenen klinkt de pijnbel heel luid, maar in mijn teen sluit met de toegang van het bloed af en zet de stollingsfactor in gang, eens dat gedaan roept hij de juiste bloedlichaampjes bij om de kapotte cellen af te voeren...en na enkele dagen is het blauw grotendeels afgevoerd. Ik denk niet dat we ooit een robot zullen kunnen bouwen die dit allemaal kan... En bij sommige dieren gaat het geheugen van de cel nog veel verder ! Snij de arm van een zeester af, en er groeit een nieuwe aan... Met onze grijze massa, DE databank bij uitstek hebben we dit genoteerd, en nu zijn vorsers bezig te kijken of ze die mogelijkheid niet kunnen invoeren in onze cellen, waar nodig. Dat zou meteen kunnen leiden tot vervanging van onze kapotte lever door een nieuwe van onze eigen cellen, dus geen afstoting meer....
Al wat ik hier schrijf is ook al het bewijs van de mogelijkheden van die stomme kleine celletjes. Ik kan niet anders dan verwonderd zijn.
Kijk, voor mij gaat dit allemaal een tikkeltje verder dan evolutie...Ik kan aannemen dat hersenen evolueren, maar het denkvermogen, het vermogen om boven en verder dan "de evolutie op zich" te reiken, dat moet toch iets anders zijn... Het besef van een systeem van evolueren is op zich al een bewijs dat je het systeem ontgroeid bent, dat je verder zit dan de evolutie zelf.
Goh jongens wat ga ik weer diep.
Verder is alles nog normaal, danke.
Mijn bloed is niet slechter dan anders, en van Anny is nog steeds geen rapport toegekomen bij de huisarts (Die is nu van zijn oren aan het maken bij die specialist). Deze namiddag is het weer schilderklas, en we naderen stillekes onze 40°huwelijksverjaardag. We zitten al in de verre voorbereiding van een klein feestje met de kinderen en kleinkinderen... Eerst was ik er wat tegen, ik stok steeds als ik aan Koen denk, maar ik mag de andere kinderen niet iets ontzeggen wat ze normaal verwachten...het leven gaat verder, hoe dan ook.
Veertig jaar...Dan zal Anny al drie keer zo oud zijn als ze was op het moment van ons huwelijk. Ik lach wel eens dat ik ze zal omruilen voor drie van twintig, maar wat zou ik zonder haar beginnen ...
De pijn is redelijk, dus tot de volgende ?
maandag, oktober 08, 2007
Ouder, grijzer - kalmer,wijzer...
Ik weet nog dat ik indertijd een driftig kikkertje was, ik kon me dik maken in alles en nog wat, en kwam heftig en fel op om mijn visie te verdedigen. Nee, ik was geen vechtersbaas, ik deed het meestal verbaal, en veelal kon ik de tegenpartij of overtuigen, of overklassen in woorden of in volume.
Ons moeder zei altijd van mij, je mag zien dat het zwart is, als Toone het uitlegt zou je op den duur geloven dat het wit is.
Om eerlijk te zijn, ik denk dat ze toegaven dat het wit was om mij te doen zwijgen.
Nu stel ik vast dat ik dat niet meer doe, dat ik sedert - ik weet niet hoe lang al- iemand gerust zijn zeg laat doen, knik, en glimlach, en in mijn eigen er het mijne van denk.
Ik weet niet of dit beter is, het is in ieder geval kalmer, rustiger en wijzer het zo te doen, je vermijd veel discussies en veel zaken die dan blijven hangen tussen mensen.
Ik herinner me dat ons vader ook zo evolueerde, en ook bij hem kan ik niet zeggen wanneer hij veranderde...Wellicht omdat het geleidelijk gaat ?
Wat ik dan wel heb, is dat ik dan in mijn vele slapeloze uurtjes die dingen lig te herkauwen, en me dan lig af te vragen of hij/zij echt overtuigd kunnen zijn van haar/zijn volgens mij absurd denkwerk ? Waarschijnlijk liggen zij er niet van wakker, en blijven overtuigd van hun grote waarheid.
Vorige week kwam Roelof hier aan mijn computer werken, Roelof is nederlander, en woont hier niet zo ver van mij af. Hij had nog een computergenie bij...Goed, breng maar mee. Tot mijn verrassing was het een surinamer van Indische oorsprong (Op mijn vraag begon de man mij al de aanwezige rassen op Suriname op te noemen, ik meen er mij twaalf te herinneren) Nu en dan moest ik hen vragen iets opnieuw te zeggen. Ik had het gevoel, en dat zei ik hun ook, dat zij altijd in overdrive babbelden. z sprakn alls mar haf uit, en dn ng an 'n hog tempo.(om wille van de duidelijkheid liet ik nog ruimte tussen de woorden, maar in feite zou ik alles aaneen moeten schrijven...)
Het gesprek kwam ook op rassisme, ik lachte met hun "Vlaams Blokker" Wilders, en tot mijn verbazing kreeg de man sympathie van de Surinamer, echter voor een bizarre reden: Hij durft ten minste aankaarten dat er problemen zijn... En dan begon hij zijn klachten te uiten, de vele rassistische moorden in nederlands limburg, de onderdrukking op de arbeidsmarkt en noem maar op. Ik stond met mijn mond open, was nederland niet het symbool van de verdraagzaamheid ???? Ja, naar buiten toe ! Maar het is een stinkende beerput en weer somde hij misstanden op... Ik kreeg het gevoel dat wij hier in België helemaal geen rassisme kennen in vergelijking met Nederland. Eng ! Hoe lukt dat land er in om naar buiten uit zo braaf te schijnen, en binnenin rot te zijn?
Heb jij ooit gehoord van racistische moorden in Limburg? Ikke niet, wel van moorden, maar de kranten, radio en tv schijnen zorgvuldig te houden aan het imago-gebod, en steeds de echte reden te verdoezelen.
Wat is dat toch? Nu goed, ze zien er wel enigszins anders uit, maar als je er mee praat, dan valt dat kleurverschil na enkele ogenblikken toch weg ? Of durven of willen wij niet met die mensen praten? Persoonlijk heb ik het veel moeilijker met mensen die fanatiek zijn, dan met mensen die donkerder zijn. Wat dan ook de vorm van fanatisme is, ik voel het dan kriebelen... Ik heb het al bij een te hevige supporter van een of andere stomme voetbalclub, ik heb het zeker bij mensen die je hun idee willen inpluggen tegen beter weten in, ik heb het ook tegen hen die menen de mensen te moeten indelen naar wat dan ook... Want het hoeft niet alleen tegen kleur te zijn, ik hoorde ooit een werkgever over zijn arbeiders praten als "ce ne sont que des canards", dat is voor mij even erg racisme als dat over kleur of over godsdienst of over wat dan ook...
En hoe ouder ik word, hoe minder moeite ik heb om alle mensen als evenwaardig en gelijk te zien. Het is wellicht eigen aan de jeugd om je zelf zo in te zetten voor een bepaald ideaal, dat je niet beseft dat je overgaat in onbegrip tegenover de anderen... Zo had ik indertijd héél grote vragen over de priesters die organisaties begeleiden...Ik was zo sectair pro-arbeider, dat ik twijfelde aan het evangelie dat verkondigd werd aan de werkgevers... en als er ergens nog iets van racisme in mij is blijven hangen, dan is het daar... Gek hé ?
Ik weet niet of er ooit een wereld komt die geen vorm van onderdrukking meer kent, maar ik twijfel er heel sterk aan...We zijn allemaal, allemaal, ik ook, zo sterk gebonden aan ons eigen ikke...
Ik heb - gek, maar mede daarvoor- op de rommelmarkt een boek gekocht, een klassieker...: De Naakte Aap...
Misschien lukt het me beter om ook heel diep in mezelf dat laatste beetje meerderwaardigheidsgevoel weg te werken, als ik geconfronteerd word met het feit dat we ook maar een raar soort van zoogdier zijn...
Het is weer mistig, misschien dat ik daarom ???
tot de volgende ?
Ons moeder zei altijd van mij, je mag zien dat het zwart is, als Toone het uitlegt zou je op den duur geloven dat het wit is.
Om eerlijk te zijn, ik denk dat ze toegaven dat het wit was om mij te doen zwijgen.
Nu stel ik vast dat ik dat niet meer doe, dat ik sedert - ik weet niet hoe lang al- iemand gerust zijn zeg laat doen, knik, en glimlach, en in mijn eigen er het mijne van denk.
Ik weet niet of dit beter is, het is in ieder geval kalmer, rustiger en wijzer het zo te doen, je vermijd veel discussies en veel zaken die dan blijven hangen tussen mensen.
Ik herinner me dat ons vader ook zo evolueerde, en ook bij hem kan ik niet zeggen wanneer hij veranderde...Wellicht omdat het geleidelijk gaat ?
Wat ik dan wel heb, is dat ik dan in mijn vele slapeloze uurtjes die dingen lig te herkauwen, en me dan lig af te vragen of hij/zij echt overtuigd kunnen zijn van haar/zijn volgens mij absurd denkwerk ? Waarschijnlijk liggen zij er niet van wakker, en blijven overtuigd van hun grote waarheid.
Vorige week kwam Roelof hier aan mijn computer werken, Roelof is nederlander, en woont hier niet zo ver van mij af. Hij had nog een computergenie bij...Goed, breng maar mee. Tot mijn verrassing was het een surinamer van Indische oorsprong (Op mijn vraag begon de man mij al de aanwezige rassen op Suriname op te noemen, ik meen er mij twaalf te herinneren) Nu en dan moest ik hen vragen iets opnieuw te zeggen. Ik had het gevoel, en dat zei ik hun ook, dat zij altijd in overdrive babbelden. z sprakn alls mar haf uit, en dn ng an 'n hog tempo.(om wille van de duidelijkheid liet ik nog ruimte tussen de woorden, maar in feite zou ik alles aaneen moeten schrijven...)
Het gesprek kwam ook op rassisme, ik lachte met hun "Vlaams Blokker" Wilders, en tot mijn verbazing kreeg de man sympathie van de Surinamer, echter voor een bizarre reden: Hij durft ten minste aankaarten dat er problemen zijn... En dan begon hij zijn klachten te uiten, de vele rassistische moorden in nederlands limburg, de onderdrukking op de arbeidsmarkt en noem maar op. Ik stond met mijn mond open, was nederland niet het symbool van de verdraagzaamheid ???? Ja, naar buiten toe ! Maar het is een stinkende beerput en weer somde hij misstanden op... Ik kreeg het gevoel dat wij hier in België helemaal geen rassisme kennen in vergelijking met Nederland. Eng ! Hoe lukt dat land er in om naar buiten uit zo braaf te schijnen, en binnenin rot te zijn?
Heb jij ooit gehoord van racistische moorden in Limburg? Ikke niet, wel van moorden, maar de kranten, radio en tv schijnen zorgvuldig te houden aan het imago-gebod, en steeds de echte reden te verdoezelen.
Wat is dat toch? Nu goed, ze zien er wel enigszins anders uit, maar als je er mee praat, dan valt dat kleurverschil na enkele ogenblikken toch weg ? Of durven of willen wij niet met die mensen praten? Persoonlijk heb ik het veel moeilijker met mensen die fanatiek zijn, dan met mensen die donkerder zijn. Wat dan ook de vorm van fanatisme is, ik voel het dan kriebelen... Ik heb het al bij een te hevige supporter van een of andere stomme voetbalclub, ik heb het zeker bij mensen die je hun idee willen inpluggen tegen beter weten in, ik heb het ook tegen hen die menen de mensen te moeten indelen naar wat dan ook... Want het hoeft niet alleen tegen kleur te zijn, ik hoorde ooit een werkgever over zijn arbeiders praten als "ce ne sont que des canards", dat is voor mij even erg racisme als dat over kleur of over godsdienst of over wat dan ook...
En hoe ouder ik word, hoe minder moeite ik heb om alle mensen als evenwaardig en gelijk te zien. Het is wellicht eigen aan de jeugd om je zelf zo in te zetten voor een bepaald ideaal, dat je niet beseft dat je overgaat in onbegrip tegenover de anderen... Zo had ik indertijd héél grote vragen over de priesters die organisaties begeleiden...Ik was zo sectair pro-arbeider, dat ik twijfelde aan het evangelie dat verkondigd werd aan de werkgevers... en als er ergens nog iets van racisme in mij is blijven hangen, dan is het daar... Gek hé ?
Ik weet niet of er ooit een wereld komt die geen vorm van onderdrukking meer kent, maar ik twijfel er heel sterk aan...We zijn allemaal, allemaal, ik ook, zo sterk gebonden aan ons eigen ikke...
Ik heb - gek, maar mede daarvoor- op de rommelmarkt een boek gekocht, een klassieker...: De Naakte Aap...
Misschien lukt het me beter om ook heel diep in mezelf dat laatste beetje meerderwaardigheidsgevoel weg te werken, als ik geconfronteerd word met het feit dat we ook maar een raar soort van zoogdier zijn...
Het is weer mistig, misschien dat ik daarom ???
tot de volgende ?
zondag, oktober 07, 2007
Mooi weer
Vanmorgen scheen de zon, en we besloten naar de kleine rommelmarkt te rijden in Melle in het Psychiatrisch instituut... We zij er al enkele keren geweest, het is een heel klein marktje in een zaal van het instituut, en ik heb de indruk dat het allemaal mensen zijn die het doen voor steun voor de instelling, er zitten geen beroeps-rommelmarkters tussen. Dat maakt dat er soms heel mooie, heel rare en heel uitzonderlijke dingen tussen zitten. Net zolas je wel eens ziet in andere rommelmarkten zijn die eenmalige verkopers meestal ook nog wat goedkoper dan de andere.
Het was weer zoals verwacht, een beetje van alles wat. Ik kocht een beetje mooie boeken en een heel mooie javaanse kris. Kris = een dolk in de vorm van een vlam die flakkert, links, rechts, links, rechts en zo verder tot aan de punt van een dolk van zo'n 45 cm lang zonder het handvat.
Anny vraagt waar ik dat nu weer ga zetten...tja, da's een probleem hé... Maar ik raak hem wel kwijt tussen mijn andere houtsnijwerken. Want dat is het, het handvat is een of ander boze God, en het handvat is ook prachtig versierd, en ook in hout gesculpteerd... Ik meen ooit gelezen te hebben dat deze dolken sterk aan de eigenaar gebonden zijn, en volgens hun godsdienst niet van de eigenaar mogen weggenomen worden.
Op de schilderklas lag ik in discussie met de leraar over abstract. Ik beweerde (nu nog !) dat ons abstract eigenlijk komt van de kunst van de negers en andere oude volkeren. De leraar moest me gelijk geven, en ik zei dan dat wij niet echt abstraheren, wij vervormen, of wij maken dingen die op niets echt lijken, terwijl die oude beelden in feite een bedoeling hebben, een bepaalde eigenschap willen beklemtonen, een kracht willen geven aan het beeld. Denk bv aan de afbeeldingen van de raaf bij de indianen, dat is een prachtig voorbeeld van abstraheren, je ziet de kop van de kraai in feite drie keer, in één kop, je ziet links en rechts de bek puntig uitsteken, en in het midden zie je hem als een scherpe punt naar beneden gaan. Je ziet echter maar twee ogen, die dienstig zijn voor de drie-één kop. De klemtoon ligt dus niet op het vliegen, maar op de scherpte en de kracht van de bek van de raaf. Dat is abstraheren, een abstractie maken om duidelijk de raaf niet alleen weer te geven maar ook zijn eigenschap te tonen.
Als je kijkt naar de werken van Picasso, dan zul je zien dat hij in zijn eerste abstracties, zijn mooiste, ook werkelijk dat probeerde weer te geven. Als je een abstractie maakt van een gitaar, mag dat dus niet zo maar een vervorming, of een bekijken van de diverse zijden in één beeld, nee, het moet "de" gitaar worden, waarin je de specificiteit van de gitaar probeert weer te geven. Als je dat wilt doen, dan zul je wellicht heel langzaam tot "de abstractie" komen, pas na een lange studie, na ettelijke schetsen van de "ziel" van het object dat je wilt weergeven.
Hieruit zul je kunnen afleiden dat het wellicht iets eenvoudiger is om een levend wezen te abstraheren, dan een dood object. Gewoon om dat de ziel van een levend wezen veel dichter bij de oppervlakte ligt, veel zichtbaarder, voelbaarder is.
Daarom wellicht dat ik begeesterd ben van die "primitieve" kunst, die dus alles is, behalve primitief... Wij westerlingen hebben altijd gekeken met onze ogen, en weergegeven wat we zien. Zij kijken met hun gevoel, en geven hun gevoelens weer, veel meer dan wat ze zien met de ogen alleen. Om het misschien iets duidelijker te maken, als je een mooi portret ziet, 't zij in kunst, 't zij in fotografie, dan zul je vaststellen dat er meer te zien is dan alleen een weergave van het uiterlijk, het portret is pas echt, als het ook het karakter, het innerlijke van de betrokkene weergeeft.
Op dat moment ontstijg je dus het zuiver visuele, en ben je dus op ergens iets aan het visuele aan het uittrekken, (=abstraheren)om het visuele te beklemtonen. Als je daar verder in gaat, dan ga je echt abstraheren, uit trekken, uitdrukken.
Ik ga er over zwijgen, want wellicht zijn er lezers die daar geen fluit interesse voor hebben. Dat doet me denken aan Rome... We waren eens met het werk te Rome, en zouden samen het Vaticaans museum gaan bekijken. Een paar collega's zegden dat dit bezoek ze niet interesseerde, en waren verbaasd dat dit voor mij een FEEST was. Ik nodigde hen uit bij me te blijven, en ik zou proberen hen eens te leren kijken en te leren zien...Beiden waren na het bezoek nog altijd vol ver- en bewondering voor wat ze zagen, en een drukte het uit dat hij voor de eerste keer had leren kijken... dat is het soms ook, je moet leren kijken, leren begrijpen...en misschien zul je ook wel eens afvragen met wie de kunstenaar aan 't lachen is... Ik kan me niet indenken dat binnen een paar honderd jaar nog iemand zal spreken over de mosselpot...
Ik ga stoppen, 't is goe weer, ik ga eens genieten van mijn terras...
tot de volgende ?
Het was weer zoals verwacht, een beetje van alles wat. Ik kocht een beetje mooie boeken en een heel mooie javaanse kris. Kris = een dolk in de vorm van een vlam die flakkert, links, rechts, links, rechts en zo verder tot aan de punt van een dolk van zo'n 45 cm lang zonder het handvat.
Anny vraagt waar ik dat nu weer ga zetten...tja, da's een probleem hé... Maar ik raak hem wel kwijt tussen mijn andere houtsnijwerken. Want dat is het, het handvat is een of ander boze God, en het handvat is ook prachtig versierd, en ook in hout gesculpteerd... Ik meen ooit gelezen te hebben dat deze dolken sterk aan de eigenaar gebonden zijn, en volgens hun godsdienst niet van de eigenaar mogen weggenomen worden.
Op de schilderklas lag ik in discussie met de leraar over abstract. Ik beweerde (nu nog !) dat ons abstract eigenlijk komt van de kunst van de negers en andere oude volkeren. De leraar moest me gelijk geven, en ik zei dan dat wij niet echt abstraheren, wij vervormen, of wij maken dingen die op niets echt lijken, terwijl die oude beelden in feite een bedoeling hebben, een bepaalde eigenschap willen beklemtonen, een kracht willen geven aan het beeld. Denk bv aan de afbeeldingen van de raaf bij de indianen, dat is een prachtig voorbeeld van abstraheren, je ziet de kop van de kraai in feite drie keer, in één kop, je ziet links en rechts de bek puntig uitsteken, en in het midden zie je hem als een scherpe punt naar beneden gaan. Je ziet echter maar twee ogen, die dienstig zijn voor de drie-één kop. De klemtoon ligt dus niet op het vliegen, maar op de scherpte en de kracht van de bek van de raaf. Dat is abstraheren, een abstractie maken om duidelijk de raaf niet alleen weer te geven maar ook zijn eigenschap te tonen.
Als je kijkt naar de werken van Picasso, dan zul je zien dat hij in zijn eerste abstracties, zijn mooiste, ook werkelijk dat probeerde weer te geven. Als je een abstractie maakt van een gitaar, mag dat dus niet zo maar een vervorming, of een bekijken van de diverse zijden in één beeld, nee, het moet "de" gitaar worden, waarin je de specificiteit van de gitaar probeert weer te geven. Als je dat wilt doen, dan zul je wellicht heel langzaam tot "de abstractie" komen, pas na een lange studie, na ettelijke schetsen van de "ziel" van het object dat je wilt weergeven.
Hieruit zul je kunnen afleiden dat het wellicht iets eenvoudiger is om een levend wezen te abstraheren, dan een dood object. Gewoon om dat de ziel van een levend wezen veel dichter bij de oppervlakte ligt, veel zichtbaarder, voelbaarder is.
Daarom wellicht dat ik begeesterd ben van die "primitieve" kunst, die dus alles is, behalve primitief... Wij westerlingen hebben altijd gekeken met onze ogen, en weergegeven wat we zien. Zij kijken met hun gevoel, en geven hun gevoelens weer, veel meer dan wat ze zien met de ogen alleen. Om het misschien iets duidelijker te maken, als je een mooi portret ziet, 't zij in kunst, 't zij in fotografie, dan zul je vaststellen dat er meer te zien is dan alleen een weergave van het uiterlijk, het portret is pas echt, als het ook het karakter, het innerlijke van de betrokkene weergeeft.
Op dat moment ontstijg je dus het zuiver visuele, en ben je dus op ergens iets aan het visuele aan het uittrekken, (=abstraheren)om het visuele te beklemtonen. Als je daar verder in gaat, dan ga je echt abstraheren, uit trekken, uitdrukken.
Ik ga er over zwijgen, want wellicht zijn er lezers die daar geen fluit interesse voor hebben. Dat doet me denken aan Rome... We waren eens met het werk te Rome, en zouden samen het Vaticaans museum gaan bekijken. Een paar collega's zegden dat dit bezoek ze niet interesseerde, en waren verbaasd dat dit voor mij een FEEST was. Ik nodigde hen uit bij me te blijven, en ik zou proberen hen eens te leren kijken en te leren zien...Beiden waren na het bezoek nog altijd vol ver- en bewondering voor wat ze zagen, en een drukte het uit dat hij voor de eerste keer had leren kijken... dat is het soms ook, je moet leren kijken, leren begrijpen...en misschien zul je ook wel eens afvragen met wie de kunstenaar aan 't lachen is... Ik kan me niet indenken dat binnen een paar honderd jaar nog iemand zal spreken over de mosselpot...
Ik ga stoppen, 't is goe weer, ik ga eens genieten van mijn terras...
tot de volgende ?
zaterdag, oktober 06, 2007
huis van de dood
Gisteren bezochten wij weer tanteke, ze gaat zienderogen achteruit. We stelden dat ook vast aan de was, een heel pak natgepiste kleren.
Toen we het gebouw binnenkwamen, zagen we dat er weer een tafeltje stond met een kaars en een bord met nu twee doodsberichten. Eén er van was een man die de laatste weken pas was opgedoken, en altijd bij de zetel zat bij de deur van tante's kamer in zijn rolstoel. Ze zaten daar meestal met enkele mensjes te keuvelen, maar die man zat daar heel stil, altijd met een serene glimlach. Hij zat vol darmpjes en zakken. Ik zag eens de verpleegster een zak opvullen met gewoon flessenwater, en dat liep dan via een darmpje de man in... In zijn broekspijp zag ik nog net een plasticzak piepen, en zag die ook wel eens vervangen. Ook aan zijn zij was er een zakje en in zijn andere arm zat er nog een naald met een baxter. De man zat er in zijn rolstoel, sereen te glimlachen, en je had de indruk dat hij daar zat te genieten. Hij is er al niet meer. Vorige week hing er een doodsbericht van een man die we telkens zagen in de bar. De man was een franstalige brusselaar, en was heel blij dat ik hem begreep en hem bonjour wenste...
Iedere week of toch bijna iedere week zie ik daar dat tafeltje staan met een of meerdere doodsberichten, en een uitnodiging tot het bijwonen van een gebedsstonde...
Gek is dat het onderwerp "dood" daar nooit ter sprake komt. Toen ik de tafelgenoten van de franstalige man vroeg naar de dood van hun vriend, knikten ze somber, en keken naar de andere kant. Taboe !
Natuurlijk, het zijn allemaal oude mensen, maar mij doet die nabijheid van de dood wel wat. Ik krijg het rare gevoel dat ik de mensen begin in te delen naar de tijd die ze nog hebben. Ik begin te kijken naar die of die en zie hem achteruitkrasselen...Precies of ik zie de dood er ronddwalen.
Er hangen in de home enkele prachtige moderne schilderijen, portretstudies van oude mensen. Want dat is het eigenaardige, je ziet dat oud worden niet alleen verval brengt, maar sommigen zijn door het leven getekend, geëtst, en hebben een heel aparte vorm van eigen schoonheid. Bij velen is de huid van hun gezicht flinterdun geworden, en je ziet als het ware het skelet van hun hoofd vaag doorschemeren. De structuur van de schedel is dan soms zo mooi gesculpteerd in die tere kleur van oud vel...Mooi...
Eén van die portretstudies is in één kleur, lichtblauw en nuances naar het wit toe. De kunstenaar heeft op die manier heel duidelijk het structurele en het tere weten vast te leggen. De ouderdom is op zijn doek een waardigheid, een majesteit.
En je ziet echt zo'n mooie oude mensen daar, met koppen om te boetseren te tekenen. Iedere keer zien we daar ene Maria met haar zoons die op bezoek komen. Maria is een klein verkneukeld vrouwtje in een rolstoel, maar zij heeft een waardigheid, is steeds netjes opgetut, en kamt, terwijl wij een pintje drinken met tante, wel tien keer door haar haar. Haar ijle gezichtje heeft maar twee levende punten meer, haar ogen die schitteren als bergkristal. Een andere zit daar steeds ineengezakt, nu en dan loopt het kwijl hem op de kin, en telkens zie je zijn vrouw die op bezoek is, liefdevol zijn kin schoonmaken. Nu en dan schreeuwt de man een onbegrijpelijk pijnklank, en dan sust ze hem. De man is niet mooi te noemen, maar is een beeld van verval en ellende, en zijn vrouw een sterk bewijs van echte Liefde, met een hoofdletter. Om te tekenen, om vast te leggen. Stuk voor stuk zijn het niet een groep oude mensen, maar oude inviduele mensen, waarop je het voorbije leven ziet. Je ziet er brave waarvoor alles goed is, je ziet er steeds glimlachende, maar ook sjagrijnige, bitter mensjes, en je ziet ook dat ook de glimlach of de sjagrijn zijn lijnen tekent op het gezicht...Denk er op, glimlachen legt een veel mooier lijnenspel op je gezicht dan sikkeneurigheid...Oefen dus maar om te glimlachen.
Er is er een bij, waarvan je zou denken dat hij op bezoek kwam, veeleer dan er bij te horen. Een mooie man, die helemaal niet oud oogt. Hij heeft er zijn koersfiets staan, en nu en dan heb ik hem al zien thuiskomen of vertrekken met zijne vélo. Als hij afstapt, neemt hij zijn krukken en strompelt rond. Als hij in de cafetaria aan tafel zit is hij dan plots weer een gezonde veel te jonge mens om daar te zitten. Wie iets tegen hem zegt moet goed zien hoe hij het zegt, want voor het minste valt hij giftig, bijtend uit...om meteen daarna zijn woede te verbergen tenopzichte van de anderen, met een vaag lachje en een gebaar van "hij vertelt hier weer wat.".
Er is er sinds enkele weken een nieuwe bij gekomen, je ziet op zijn gezicht dat het een heimelijken duiker is... Iemand die steeds weer genot vindt in het stoken van ruzie en onmin. Hij zit bij de vélorijder, en die heeft het druk met bits reageren en verontschuldigend rondblikken..
Een kleine wereld vol met knoestige oude bomen, die niet meer buigen voor de wind, maar kraken en kreunen, tot ze plots...breken.
Dan staat er weer een brandend kaarsje op het kleine ronde tafeltje met het bord...
tot de volgende ?
Toen we het gebouw binnenkwamen, zagen we dat er weer een tafeltje stond met een kaars en een bord met nu twee doodsberichten. Eén er van was een man die de laatste weken pas was opgedoken, en altijd bij de zetel zat bij de deur van tante's kamer in zijn rolstoel. Ze zaten daar meestal met enkele mensjes te keuvelen, maar die man zat daar heel stil, altijd met een serene glimlach. Hij zat vol darmpjes en zakken. Ik zag eens de verpleegster een zak opvullen met gewoon flessenwater, en dat liep dan via een darmpje de man in... In zijn broekspijp zag ik nog net een plasticzak piepen, en zag die ook wel eens vervangen. Ook aan zijn zij was er een zakje en in zijn andere arm zat er nog een naald met een baxter. De man zat er in zijn rolstoel, sereen te glimlachen, en je had de indruk dat hij daar zat te genieten. Hij is er al niet meer. Vorige week hing er een doodsbericht van een man die we telkens zagen in de bar. De man was een franstalige brusselaar, en was heel blij dat ik hem begreep en hem bonjour wenste...
Iedere week of toch bijna iedere week zie ik daar dat tafeltje staan met een of meerdere doodsberichten, en een uitnodiging tot het bijwonen van een gebedsstonde...
Gek is dat het onderwerp "dood" daar nooit ter sprake komt. Toen ik de tafelgenoten van de franstalige man vroeg naar de dood van hun vriend, knikten ze somber, en keken naar de andere kant. Taboe !
Natuurlijk, het zijn allemaal oude mensen, maar mij doet die nabijheid van de dood wel wat. Ik krijg het rare gevoel dat ik de mensen begin in te delen naar de tijd die ze nog hebben. Ik begin te kijken naar die of die en zie hem achteruitkrasselen...Precies of ik zie de dood er ronddwalen.
Er hangen in de home enkele prachtige moderne schilderijen, portretstudies van oude mensen. Want dat is het eigenaardige, je ziet dat oud worden niet alleen verval brengt, maar sommigen zijn door het leven getekend, geëtst, en hebben een heel aparte vorm van eigen schoonheid. Bij velen is de huid van hun gezicht flinterdun geworden, en je ziet als het ware het skelet van hun hoofd vaag doorschemeren. De structuur van de schedel is dan soms zo mooi gesculpteerd in die tere kleur van oud vel...Mooi...
Eén van die portretstudies is in één kleur, lichtblauw en nuances naar het wit toe. De kunstenaar heeft op die manier heel duidelijk het structurele en het tere weten vast te leggen. De ouderdom is op zijn doek een waardigheid, een majesteit.
En je ziet echt zo'n mooie oude mensen daar, met koppen om te boetseren te tekenen. Iedere keer zien we daar ene Maria met haar zoons die op bezoek komen. Maria is een klein verkneukeld vrouwtje in een rolstoel, maar zij heeft een waardigheid, is steeds netjes opgetut, en kamt, terwijl wij een pintje drinken met tante, wel tien keer door haar haar. Haar ijle gezichtje heeft maar twee levende punten meer, haar ogen die schitteren als bergkristal. Een andere zit daar steeds ineengezakt, nu en dan loopt het kwijl hem op de kin, en telkens zie je zijn vrouw die op bezoek is, liefdevol zijn kin schoonmaken. Nu en dan schreeuwt de man een onbegrijpelijk pijnklank, en dan sust ze hem. De man is niet mooi te noemen, maar is een beeld van verval en ellende, en zijn vrouw een sterk bewijs van echte Liefde, met een hoofdletter. Om te tekenen, om vast te leggen. Stuk voor stuk zijn het niet een groep oude mensen, maar oude inviduele mensen, waarop je het voorbije leven ziet. Je ziet er brave waarvoor alles goed is, je ziet er steeds glimlachende, maar ook sjagrijnige, bitter mensjes, en je ziet ook dat ook de glimlach of de sjagrijn zijn lijnen tekent op het gezicht...Denk er op, glimlachen legt een veel mooier lijnenspel op je gezicht dan sikkeneurigheid...Oefen dus maar om te glimlachen.
Er is er een bij, waarvan je zou denken dat hij op bezoek kwam, veeleer dan er bij te horen. Een mooie man, die helemaal niet oud oogt. Hij heeft er zijn koersfiets staan, en nu en dan heb ik hem al zien thuiskomen of vertrekken met zijne vélo. Als hij afstapt, neemt hij zijn krukken en strompelt rond. Als hij in de cafetaria aan tafel zit is hij dan plots weer een gezonde veel te jonge mens om daar te zitten. Wie iets tegen hem zegt moet goed zien hoe hij het zegt, want voor het minste valt hij giftig, bijtend uit...om meteen daarna zijn woede te verbergen tenopzichte van de anderen, met een vaag lachje en een gebaar van "hij vertelt hier weer wat.".
Er is er sinds enkele weken een nieuwe bij gekomen, je ziet op zijn gezicht dat het een heimelijken duiker is... Iemand die steeds weer genot vindt in het stoken van ruzie en onmin. Hij zit bij de vélorijder, en die heeft het druk met bits reageren en verontschuldigend rondblikken..
Een kleine wereld vol met knoestige oude bomen, die niet meer buigen voor de wind, maar kraken en kreunen, tot ze plots...breken.
Dan staat er weer een brandend kaarsje op het kleine ronde tafeltje met het bord...
tot de volgende ?
vrijdag, oktober 05, 2007
Reclame
Mocht je het bericht in twee stukken zien komen, geen schrik, ik moet naar de dokter, voor een simpele bloedafname, maar ik sta op uur... Mocht mijn blog niet af zijn, dan lees je maar verder op stuk twee....
Reclame is een fenomeen dat stilaan is ontstaan, toen ik klein was geloof ik niet dat er toen al reclamegazetjes waren, ik herinner me er toch gene... Ook op radio hoorden we er geen, toch niet op de posten die wij dan beluisterden. We zagen wel eens een reclame in het dagblad, maar veel meer in "De Bond van kroostrijke gezinnen" (Later de Bond voor Jonge en kroostrijke gezinnen, wellicht nu aan 't evolueren naar voor gehuwden en samenwonenden...)maar vooral in...'t Parochieblad. Die was inzake reclame eigenlijk zijn tijd vooruit.
Verder zag je op het voetpad wel eens een schoolbord met in krijt: Bloemkolen aan...en dat was zowat alles. De grote verandering kwam met de piratenzenders, radio Veronica en radio Tijl Uilenspiegel en dergelijke meer. Deze brachten voortdurend "jonge" muziek, en zodra wij thuis kwamen vloog de radio dan ook op die zenders... Die leefden van de reclame, maar ook dat was nieuw, en het stoorde ons niet, in tegendeel, we zongen die jingles evengoed mee.
Eentje is me bijgebleven, omdat wij er nu eens niets konden van maken...Iedereen zat er ingespannen naar te luisteren in de hoop er toch eens iets van te kunnen maken... Ik weet niet of je het je nog herinnert???? Nurdie en klutskousen... Kort nadien zagen we in alle winkels die Nurdie kousen liggen, gewone nylonkousen, en op het tekeningetje van de mooie vrouwenbenen (die altijd te vroeg stopten) was ook niets te zien dat wees op "kluts"... Het was werkelijk een tijdlang gespreksonderwerp, tot na een hele tijd niemand nog echt naar die snertreclames luisterde... Jaren later heb ik bij toeval de oplossing gevonden...Nederlands is nog steeds geen vlaams ! Het was gewoon een reclame voor sokken en kousen, maar in nederland segt men enkels...dus Nurdie, enkels, kousen...
Later kwam de vloedgolf van reclames, en na de reclames op de nederlandse zenders en op luxemburg, kwam er ook in België Vtm en zo verder, en uiteindelijk kregen we zelfs op de staatszender steeds meer reclame, tot het ons de strot uitkomt. En we mogen nog niet klagen, in Kamerika is het nog veel erger, daar is het om de zoveel minuten, en je ziet een film in twintig stukjes...
Soms is zo'n reclame plezant, en dat is wat ik nu doe, ik let op foutjes of op truukjes. Reclame op tv wordt per seconde betaald, dus probeert men zoveel mogelijk reclame in zo weinig mogelijk tijd te stoppen. Dan geven ze enkele keren de volledige versie, en later alleen maar de kern van de boodschap, of ze bewerken de boel, zodat alles een beetje samengeperst wordt...Dan krijg je soms rare dingen, zoals van die tandpasta, voor de bescherming van je tandvlees...Als de de gecomprimeerde versie hoort, dan zegt die man plots niet meer "ik bescherm mijn tandvlees", maar ik scheer mijn tandvlees.... ik moet stoppen, ik ga er mee stoppen. tot de volgende,
Reclame is een fenomeen dat stilaan is ontstaan, toen ik klein was geloof ik niet dat er toen al reclamegazetjes waren, ik herinner me er toch gene... Ook op radio hoorden we er geen, toch niet op de posten die wij dan beluisterden. We zagen wel eens een reclame in het dagblad, maar veel meer in "De Bond van kroostrijke gezinnen" (Later de Bond voor Jonge en kroostrijke gezinnen, wellicht nu aan 't evolueren naar voor gehuwden en samenwonenden...)maar vooral in...'t Parochieblad. Die was inzake reclame eigenlijk zijn tijd vooruit.
Verder zag je op het voetpad wel eens een schoolbord met in krijt: Bloemkolen aan...en dat was zowat alles. De grote verandering kwam met de piratenzenders, radio Veronica en radio Tijl Uilenspiegel en dergelijke meer. Deze brachten voortdurend "jonge" muziek, en zodra wij thuis kwamen vloog de radio dan ook op die zenders... Die leefden van de reclame, maar ook dat was nieuw, en het stoorde ons niet, in tegendeel, we zongen die jingles evengoed mee.
Eentje is me bijgebleven, omdat wij er nu eens niets konden van maken...Iedereen zat er ingespannen naar te luisteren in de hoop er toch eens iets van te kunnen maken... Ik weet niet of je het je nog herinnert???? Nurdie en klutskousen... Kort nadien zagen we in alle winkels die Nurdie kousen liggen, gewone nylonkousen, en op het tekeningetje van de mooie vrouwenbenen (die altijd te vroeg stopten) was ook niets te zien dat wees op "kluts"... Het was werkelijk een tijdlang gespreksonderwerp, tot na een hele tijd niemand nog echt naar die snertreclames luisterde... Jaren later heb ik bij toeval de oplossing gevonden...Nederlands is nog steeds geen vlaams ! Het was gewoon een reclame voor sokken en kousen, maar in nederland segt men enkels...dus Nurdie, enkels, kousen...
Later kwam de vloedgolf van reclames, en na de reclames op de nederlandse zenders en op luxemburg, kwam er ook in België Vtm en zo verder, en uiteindelijk kregen we zelfs op de staatszender steeds meer reclame, tot het ons de strot uitkomt. En we mogen nog niet klagen, in Kamerika is het nog veel erger, daar is het om de zoveel minuten, en je ziet een film in twintig stukjes...
Soms is zo'n reclame plezant, en dat is wat ik nu doe, ik let op foutjes of op truukjes. Reclame op tv wordt per seconde betaald, dus probeert men zoveel mogelijk reclame in zo weinig mogelijk tijd te stoppen. Dan geven ze enkele keren de volledige versie, en later alleen maar de kern van de boodschap, of ze bewerken de boel, zodat alles een beetje samengeperst wordt...Dan krijg je soms rare dingen, zoals van die tandpasta, voor de bescherming van je tandvlees...Als de de gecomprimeerde versie hoort, dan zegt die man plots niet meer "ik bescherm mijn tandvlees", maar ik scheer mijn tandvlees.... ik moet stoppen, ik ga er mee stoppen. tot de volgende,
donderdag, oktober 04, 2007
Ooaaahgh !!................
Ik heb vannacht geslapen als een roosje...Hoe slaapt een roosje eigenlijk? Toegevouwen? Nee, dan is het beeld verkeerd, ik kan mijneigenzichzelven niet toevouwen...Geslapen als een steen...Hoe slaapt.... nee, heeft er iemand al een wakkere steen gezien?
Gek is dat ik precies nog altijd niet wakker ben... Hoe beter je slaapt hoe minder wakker je bent ?
Ik zal wel weer een nieuw pyama mogen aantrekken, ik lag weer nat in bed. Vervelend gevolg van die pillen is dat nachtelijk zweten. Soms is het héél erg ! Ik heb wel eens gehad dat ik 3 (drie!) pyama's mocht aantrekken in één nacht ! En dan zijn die pyama's werkelijk nat hé, niet gewoon klam, maar werkelijk nat!
Ik moet me dan eerst afdrogen voor ik nieuwe slaapkledij aan kan trekken. 's Morgens was ik mezelf dan helemaal, want ik heb het gevoel dat ik een zweetlucht versprei. Anny zegt dat het geen waar is, maar ik heb het gevoel, dus ... Gewoonlijk doe ik daarmee mezelf pijn, en vervloek ik die pillen nog meer...
Bij het herlezen stelde ik vast dat ik "par accident" pyamama's schreef...leuke lapsus.
Het weer is er niet meer ! Tenminste, ik kan het niet zien, 't is te mistig !
Anny heeft al een keer of drie de oprit schoongeveegd, maar er liggen weer lege bolsters van noten. Misschien denk je dat dit niet erg is, maar dan woon je niet in een streek met veel noten ! Hier zie je nu weken aan een stuk mensen met donkerbruine handen lopen, van het kuisen van de noten. Je kunt zelf bister maken van de notenbolsters (van okkernoten) je doet een pak van die bolsters in een fles, giet de fles vol met water, en laat maar staan. De bolsters zijn, als ze zacht worden van nature al bruin, en maken uw handen onuitwisbaar bruin, dus ook het water. Dit water is de beste bister die er is ! Als je er genoeg bolsters in doet, kun je er mee schrijven ! Voor wie niet weet wat bister is: de meeste meubels en houten produkten zijn niet in hun houtkleur bij u gekomen, nee, ze zijn donkerder gekleurd...met bister...
Voor mensen die graag antiek zien, het zit ook in de bruine was!enne...weet je hoe je eik een heel oud voorkomen kunt geven ? Je zet het eiken voorwerp in een goed afgesloten hok, daarbij zet je een of meerdere schalen met ammoniak. Na een nacht of iets langer, zul je zien dat het eikenhout die speciale tint van eeuwenoud krijgt. Niet voort vertellen hé, maar er wordt zo veel antiek gemaakt !
Toen ik nog in Roeselare werkte, was er een discussie in een meubelbedrijf over de al dan niet geschooldheid van een "memelwormengatenboorder"... Een man die niets anders moest doen dan gaatjes in hout boren en schieten (met een soort geweer met hagel!) om het er oud uit te laten zien... Er zijn ook machines die niets anders doen dan metalen kettingen heen en weer zwaaien. Daar houden ze de poten van de meubels tegen, zodat die er uitzien alsof er jaren tegen gestampt en gekuist werd... Bij sommigen lijmt men de schuiven gewoon, maar men voegt er nadien een stukje hout in, om de indruk te geven dat het nog handwerk is...
Ik denk dat je echt goed geschool moet zijn om nog antiek te herkennen van vals! Er wordt zelfs stof in de voegen gewreven ! Ooit zag ik een prachtig kastje met schitterende panelen in wortelhout...tot ik de meubelmaker ontmoette die het gemaakt had. Het paneel was een kartonnen (!) laagje op een laag hout, die dusdanig gekleurd en gespoten en vernist en gelakt was, dat je zou zweren dat het wortelhout was !
Het stond in een zeer dure winkel aan een navenante prijs...
Ik wou gewoon zeggen dat de oprit al wéér vol ligt met bolsters. Die dingen blijven aan je schoenen hangen, en als je dan niet echt goed je schoenen schoonveegt, dan laat je in heel het huis nette bruine vlekken na, waar wij nog weken plezier van hebben, want het duurt wel eventjes voor je die vlekken echt er uit krijgt ! En dan zie (en hoor!) ik Anny op die plekken zitten schuren. Noten zijn lekker, maar die bolsters zijn er teveel aan. Hier in de streek worden wellicht zeer weinig noten gekocht, want met een beetje geluk krijgt ieder kind er wel een "pote" van de een of de ander, en anders rapen ze de noten wel zelf die over de draad op de rijweg of het voetpad vallen.
Toen Anny klein was hadden ze een notenboom in een van de weiden staan, te staan...want nooit of te nooit is daar ook maar één noot opgekomen... Raar, want bij Bart hebben we jonge notelaars die hier en bij Herman uitgekomen waren in zijn tuin geplant, en dit jaar heeft hij de eerste noten al gegeten van zijn nog geen bomen...
Ik weet niet of een noot tweehuizig is, maar de notenboom van Anny doet er wel aan denken hé? Als er geen andere notelaar in de omgeving staat, geen noten? Nu, dan zit Bart zeker goed met zijn 4 planten. Hij had ze in één struikje bijeen geplant, nu is het een flinke struik, en wellicht worden het 4 ineengegroeide bomen?
Ik heb gelezen dat er entstof is tegen de vogelgriep, om de kippen en consorten in te enten. Dit zou het ons al een heel stuk makkelijker maken ! Hopelijk komen ze nu ook nog vlug op de markt, en dan ent ik, of laat ik mijn kippen inenten. Het jaar dat mijn kippen maanden moesten binnen blijven is een anno horribilis geweest ! Gans het jaar zagen wij dat de kippen niet liepen en legden zoals gewoonlijk! Kippen zijn niet gemaakt om steeds opgehokt te zitten! (Ook niet in die legbatterijen dus !)
Wat ik ook erg vind, is dat in dat jaar hele kudden verwilderde kippen afgeschoten en/of gevangen zijn ! Ik vond het heerlijk her en der verwilderde kippen te zien lopen, en vast te stellen dat ze terug evolueerden naar hun natuurlijke kleuren. Want zo gaat dat, laat een gedomesticeerd dier weer vrij lopen met diverse "rassen" samen, dan groeien ze terug naar de wildvorm. Zo hebben ze het europese wilde rund ook "teruggekweekt" uit een deel rassen die nog tamelijk dicht bij de oervorm zaten hebben ze voortdurend terugkruisingen gedaan tot ze terug bij het beeld kwamen van het oorspronkelijke rund.
Bij kippen gaat dit vlugger, daar de generaties korter bijeen liggen.
Waar je ook zoiets heerlijks kunt zien, is in het brusselse, waar ooit halsbandparkieten gelost werden, en die beestjes redden het perfect in ons klimaat, maar keren ook terug naar het iets kleinere formaat, handiger tegen de kou. Nu leuteren ze dat die parkieten op een onverantwoorde manier door iemand gelost werden, maar ik herinner me artikelen over de "proef" die natuurliefhebbers zouden nemen met het vrijlaten van die beestjes... Heel gek is dat niet, sommige vogelhouders doen dit regelmatig met hun van origine inlandse vogels. Stel je hebt eenpaar vinken die nestelen. Je weet dat vinkenjongen grootgebracht worden met insekten. Nu is het niet eenvoudig, en zeer tijdrovend om zelf insecten te gaan vangen, en de koop-insecten en miereneieren zeer zéér duur...Wat doe je dan ? Eens het koppel zeer vast broedt, zet je gewoon de volière open, en laat het ouderpaar in de natuur zelf insekten zoeken. De drang naar de kroost blijkt sterk genoeg om de beestjes telkens terug naar het nest te roepen. Als de jongen op het moment komen dat ze binnenkort zouden uitvliegen, sluit je na het vallen van de nacht het hok, en je hoeft maar voor een korte periode insekten te zoeken of insecten te kopen... Natuurlijk heb je dan ooit wel eens een paartje met te weinig drang naar het nest, die toch de vrijheid kiest, maar dit is een berekend risico. Nu worden er ook exoten gekweekt die in werkelijkheid insekteneters zijn, en dus proberen sommigen dat systeem ook met die exoten...en zo komen er wel eens vreemde vogels in ons wildbestand...
Dat systeem is dan natuurlijk geen bewust uitzetten, maar het is toch spelen met de mogelijkheid.
Ondertussen is men met het kweken van oorspronkelijk inheemse rassen al zo ver, dat er ook al allerlei kweekvormen en kweekkleuren zijn ontstaan, en is de druk om met zuiver insektenvoer te werken ook al heel wat minder geworden. Gevolg is dat men die risico-volle manier van kweken niet meer toepast in de praktijk, tenzij her en der een uitzondering.
Zo gebeurt ook het omgekeerde...Ik heb indertijd talrijke vogels (en andere dieren zoals egels) gered van de winterdood. Vogels die niet meer konden vluchten, letterlijk versteven van de kou ! werden door mijn (en alras ook andere) kinderen naar hier gebracht. Dan probeerden we die in de volière te laten bekomen (niet binnen in huis, het temperatuurverschil is dan te groot) en we gaven ze te eten. (Een truukje, wilde vogels nemen niet zo maar eten aan, ook al zijn ze uitgehongerd, doe wat vet aan hun pootjes, en plak daar wat zaad in. Vet is een goede voedingsstof, en al zichzelf kuisend, neemt de vogel het eerste zaad in de bek en begint te eten) Sommige vogels bleven nadien, ooit heb ik er eentje gehad die na zijn vrijlating, bij de eerste gelegenheid weer de volière binnenkwam met mij... Zo heb ik jaren een merel gehad die niet weg wou, en vrolijk zat te fluiten. Hoe oud zo'n diertje is is bijna niet te achterhalen, maar bij een merel kun je wel een en ander afleiden van de kleur van de bek, het was al een "oud" beestje.
Wellicht is dat de reden dat je op tv altijd ziet dat ze die dieren ergens ver weg lossen ???
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
Gek is dat ik precies nog altijd niet wakker ben... Hoe beter je slaapt hoe minder wakker je bent ?
Ik zal wel weer een nieuw pyama mogen aantrekken, ik lag weer nat in bed. Vervelend gevolg van die pillen is dat nachtelijk zweten. Soms is het héél erg ! Ik heb wel eens gehad dat ik 3 (drie!) pyama's mocht aantrekken in één nacht ! En dan zijn die pyama's werkelijk nat hé, niet gewoon klam, maar werkelijk nat!
Ik moet me dan eerst afdrogen voor ik nieuwe slaapkledij aan kan trekken. 's Morgens was ik mezelf dan helemaal, want ik heb het gevoel dat ik een zweetlucht versprei. Anny zegt dat het geen waar is, maar ik heb het gevoel, dus ... Gewoonlijk doe ik daarmee mezelf pijn, en vervloek ik die pillen nog meer...
Bij het herlezen stelde ik vast dat ik "par accident" pyamama's schreef...leuke lapsus.
Het weer is er niet meer ! Tenminste, ik kan het niet zien, 't is te mistig !
Anny heeft al een keer of drie de oprit schoongeveegd, maar er liggen weer lege bolsters van noten. Misschien denk je dat dit niet erg is, maar dan woon je niet in een streek met veel noten ! Hier zie je nu weken aan een stuk mensen met donkerbruine handen lopen, van het kuisen van de noten. Je kunt zelf bister maken van de notenbolsters (van okkernoten) je doet een pak van die bolsters in een fles, giet de fles vol met water, en laat maar staan. De bolsters zijn, als ze zacht worden van nature al bruin, en maken uw handen onuitwisbaar bruin, dus ook het water. Dit water is de beste bister die er is ! Als je er genoeg bolsters in doet, kun je er mee schrijven ! Voor wie niet weet wat bister is: de meeste meubels en houten produkten zijn niet in hun houtkleur bij u gekomen, nee, ze zijn donkerder gekleurd...met bister...
Voor mensen die graag antiek zien, het zit ook in de bruine was!enne...weet je hoe je eik een heel oud voorkomen kunt geven ? Je zet het eiken voorwerp in een goed afgesloten hok, daarbij zet je een of meerdere schalen met ammoniak. Na een nacht of iets langer, zul je zien dat het eikenhout die speciale tint van eeuwenoud krijgt. Niet voort vertellen hé, maar er wordt zo veel antiek gemaakt !
Toen ik nog in Roeselare werkte, was er een discussie in een meubelbedrijf over de al dan niet geschooldheid van een "memelwormengatenboorder"... Een man die niets anders moest doen dan gaatjes in hout boren en schieten (met een soort geweer met hagel!) om het er oud uit te laten zien... Er zijn ook machines die niets anders doen dan metalen kettingen heen en weer zwaaien. Daar houden ze de poten van de meubels tegen, zodat die er uitzien alsof er jaren tegen gestampt en gekuist werd... Bij sommigen lijmt men de schuiven gewoon, maar men voegt er nadien een stukje hout in, om de indruk te geven dat het nog handwerk is...
Ik denk dat je echt goed geschool moet zijn om nog antiek te herkennen van vals! Er wordt zelfs stof in de voegen gewreven ! Ooit zag ik een prachtig kastje met schitterende panelen in wortelhout...tot ik de meubelmaker ontmoette die het gemaakt had. Het paneel was een kartonnen (!) laagje op een laag hout, die dusdanig gekleurd en gespoten en vernist en gelakt was, dat je zou zweren dat het wortelhout was !
Het stond in een zeer dure winkel aan een navenante prijs...
Ik wou gewoon zeggen dat de oprit al wéér vol ligt met bolsters. Die dingen blijven aan je schoenen hangen, en als je dan niet echt goed je schoenen schoonveegt, dan laat je in heel het huis nette bruine vlekken na, waar wij nog weken plezier van hebben, want het duurt wel eventjes voor je die vlekken echt er uit krijgt ! En dan zie (en hoor!) ik Anny op die plekken zitten schuren. Noten zijn lekker, maar die bolsters zijn er teveel aan. Hier in de streek worden wellicht zeer weinig noten gekocht, want met een beetje geluk krijgt ieder kind er wel een "pote" van de een of de ander, en anders rapen ze de noten wel zelf die over de draad op de rijweg of het voetpad vallen.
Toen Anny klein was hadden ze een notenboom in een van de weiden staan, te staan...want nooit of te nooit is daar ook maar één noot opgekomen... Raar, want bij Bart hebben we jonge notelaars die hier en bij Herman uitgekomen waren in zijn tuin geplant, en dit jaar heeft hij de eerste noten al gegeten van zijn nog geen bomen...
Ik weet niet of een noot tweehuizig is, maar de notenboom van Anny doet er wel aan denken hé? Als er geen andere notelaar in de omgeving staat, geen noten? Nu, dan zit Bart zeker goed met zijn 4 planten. Hij had ze in één struikje bijeen geplant, nu is het een flinke struik, en wellicht worden het 4 ineengegroeide bomen?
Ik heb gelezen dat er entstof is tegen de vogelgriep, om de kippen en consorten in te enten. Dit zou het ons al een heel stuk makkelijker maken ! Hopelijk komen ze nu ook nog vlug op de markt, en dan ent ik, of laat ik mijn kippen inenten. Het jaar dat mijn kippen maanden moesten binnen blijven is een anno horribilis geweest ! Gans het jaar zagen wij dat de kippen niet liepen en legden zoals gewoonlijk! Kippen zijn niet gemaakt om steeds opgehokt te zitten! (Ook niet in die legbatterijen dus !)
Wat ik ook erg vind, is dat in dat jaar hele kudden verwilderde kippen afgeschoten en/of gevangen zijn ! Ik vond het heerlijk her en der verwilderde kippen te zien lopen, en vast te stellen dat ze terug evolueerden naar hun natuurlijke kleuren. Want zo gaat dat, laat een gedomesticeerd dier weer vrij lopen met diverse "rassen" samen, dan groeien ze terug naar de wildvorm. Zo hebben ze het europese wilde rund ook "teruggekweekt" uit een deel rassen die nog tamelijk dicht bij de oervorm zaten hebben ze voortdurend terugkruisingen gedaan tot ze terug bij het beeld kwamen van het oorspronkelijke rund.
Bij kippen gaat dit vlugger, daar de generaties korter bijeen liggen.
Waar je ook zoiets heerlijks kunt zien, is in het brusselse, waar ooit halsbandparkieten gelost werden, en die beestjes redden het perfect in ons klimaat, maar keren ook terug naar het iets kleinere formaat, handiger tegen de kou. Nu leuteren ze dat die parkieten op een onverantwoorde manier door iemand gelost werden, maar ik herinner me artikelen over de "proef" die natuurliefhebbers zouden nemen met het vrijlaten van die beestjes... Heel gek is dat niet, sommige vogelhouders doen dit regelmatig met hun van origine inlandse vogels. Stel je hebt eenpaar vinken die nestelen. Je weet dat vinkenjongen grootgebracht worden met insekten. Nu is het niet eenvoudig, en zeer tijdrovend om zelf insecten te gaan vangen, en de koop-insecten en miereneieren zeer zéér duur...Wat doe je dan ? Eens het koppel zeer vast broedt, zet je gewoon de volière open, en laat het ouderpaar in de natuur zelf insekten zoeken. De drang naar de kroost blijkt sterk genoeg om de beestjes telkens terug naar het nest te roepen. Als de jongen op het moment komen dat ze binnenkort zouden uitvliegen, sluit je na het vallen van de nacht het hok, en je hoeft maar voor een korte periode insekten te zoeken of insecten te kopen... Natuurlijk heb je dan ooit wel eens een paartje met te weinig drang naar het nest, die toch de vrijheid kiest, maar dit is een berekend risico. Nu worden er ook exoten gekweekt die in werkelijkheid insekteneters zijn, en dus proberen sommigen dat systeem ook met die exoten...en zo komen er wel eens vreemde vogels in ons wildbestand...
Dat systeem is dan natuurlijk geen bewust uitzetten, maar het is toch spelen met de mogelijkheid.
Ondertussen is men met het kweken van oorspronkelijk inheemse rassen al zo ver, dat er ook al allerlei kweekvormen en kweekkleuren zijn ontstaan, en is de druk om met zuiver insektenvoer te werken ook al heel wat minder geworden. Gevolg is dat men die risico-volle manier van kweken niet meer toepast in de praktijk, tenzij her en der een uitzondering.
Zo gebeurt ook het omgekeerde...Ik heb indertijd talrijke vogels (en andere dieren zoals egels) gered van de winterdood. Vogels die niet meer konden vluchten, letterlijk versteven van de kou ! werden door mijn (en alras ook andere) kinderen naar hier gebracht. Dan probeerden we die in de volière te laten bekomen (niet binnen in huis, het temperatuurverschil is dan te groot) en we gaven ze te eten. (Een truukje, wilde vogels nemen niet zo maar eten aan, ook al zijn ze uitgehongerd, doe wat vet aan hun pootjes, en plak daar wat zaad in. Vet is een goede voedingsstof, en al zichzelf kuisend, neemt de vogel het eerste zaad in de bek en begint te eten) Sommige vogels bleven nadien, ooit heb ik er eentje gehad die na zijn vrijlating, bij de eerste gelegenheid weer de volière binnenkwam met mij... Zo heb ik jaren een merel gehad die niet weg wou, en vrolijk zat te fluiten. Hoe oud zo'n diertje is is bijna niet te achterhalen, maar bij een merel kun je wel een en ander afleiden van de kleur van de bek, het was al een "oud" beestje.
Wellicht is dat de reden dat je op tv altijd ziet dat ze die dieren ergens ver weg lossen ???
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
woensdag, oktober 03, 2007
schilderklas...
Gisteren kwam de leraar plots te voorschijn met medium, een witte min of meer doorschijnende "zalf" die je kon in je kleur mengen, in de gewenste hoeveelheid. Het effect daarvan is dat je doorschijnend schildert.
Stel je hebt een zwart vlak, je neemt witte verf, mengt dat met behoorlijk wat medium, en je verft een laagje op het zwart, dan krijg je daar een iets grijzere toon, je laat het indrogen (gaat snel bij acryl) en doet het nog eens, het wordt lichter en lichter grijs, laag na laag. Je kunt daarmee natuurlijk echt grandioze dingen doen, bovendien droogt de verf iets minder snel dan normaal, wat ook mogelijkheden biedt.
Je kunt dus laag op laag op laag schilderen, en alles wordt en blijft zichtbaar. Daarmee kun je dus de meest onwaarschijnlijke tinten en accenten geven. Knal !
Je ziet, ik leer toch nog bij !
Ik had ook enkele werken in pyrografie mee, onder meer een afbeelding van het "laiterietje" uit het bosje te Oostende. Blijkt dat hij ook uit Oostende komt, maar te jong is om nog iets te weten over dit verdwenen gebouw... Hij was vol bewondering, en mijn medeleerlingen komen nu al bij mij om raad als de leraar ergens anders bezig is... Ik heb nochtans geen opleiding genoten, en al wat ik kan heb ik dank zij mijn gave voor tekenen en boetseren, en dank zij het verslinden van kilo's boeken over dat onderwerp. Toch heb ik daar ook al enkele nuttige tips gekregen en veel bijgeleerd!
Het is verrassend welke mooie werken de andere leerlingen maken, ook al geloven ze het niet als we het zeggen! Nu ja, voor hen is alles dan ook zo nieuw, dat ze absoluut geen vertrouwen hebben in hun eigen kunnen. De oefening die ze kregen moet hen vooral kleur leren kennen en vlakverdeling, en dat laatste is iets waar ik het naar mijn gevoel ook moeilijk mee heb. Nu ja, ik wil ook steeds meer uit die verdeling halen, omdat ik zie dat dit in feite de ruggegraat vormt van de compositie, van het geheel. Het begint stilletjes te dagen hoe ik dat moet bekomen.
Ik was wel weer gecrepeerd van de pijn, en ben een kwartier voor tijd weggegaan...Ik was op. Tegen dat ik alle materialen bijeen heb gehaald heb ik al behoorlijk veel pijn, en dat is uiteraard niet bevorderlijk.
Ik hoor de visboer! Voor de tweede keer komt hier nu in de wijk een viskar. Vorige week kocht ik een tweetal maatjes en een stuk heilbot. Lekker! Anny kocht voor haareigenzichzelvens roggevleugel in de aspic, dat is haar favoriete vis !
We waren te laat buiten, maar wellicht komt hij nog terug naar boven gereden. Eens ze ergens weten dat er een klant zit, blijven ze wel eventjes kijken... Hopelijk, want ik eet dolgraag vis, Anny niet, en die viskar biedt me de gelegenheid om iets te "forceren", ook al bakt Anny dan soms alleen voor mij...
Ik ga stoppen, dat ik hem op de terugweg niet mis...
tot de volgende ?
Stel je hebt een zwart vlak, je neemt witte verf, mengt dat met behoorlijk wat medium, en je verft een laagje op het zwart, dan krijg je daar een iets grijzere toon, je laat het indrogen (gaat snel bij acryl) en doet het nog eens, het wordt lichter en lichter grijs, laag na laag. Je kunt daarmee natuurlijk echt grandioze dingen doen, bovendien droogt de verf iets minder snel dan normaal, wat ook mogelijkheden biedt.
Je kunt dus laag op laag op laag schilderen, en alles wordt en blijft zichtbaar. Daarmee kun je dus de meest onwaarschijnlijke tinten en accenten geven. Knal !
Je ziet, ik leer toch nog bij !
Ik had ook enkele werken in pyrografie mee, onder meer een afbeelding van het "laiterietje" uit het bosje te Oostende. Blijkt dat hij ook uit Oostende komt, maar te jong is om nog iets te weten over dit verdwenen gebouw... Hij was vol bewondering, en mijn medeleerlingen komen nu al bij mij om raad als de leraar ergens anders bezig is... Ik heb nochtans geen opleiding genoten, en al wat ik kan heb ik dank zij mijn gave voor tekenen en boetseren, en dank zij het verslinden van kilo's boeken over dat onderwerp. Toch heb ik daar ook al enkele nuttige tips gekregen en veel bijgeleerd!
Het is verrassend welke mooie werken de andere leerlingen maken, ook al geloven ze het niet als we het zeggen! Nu ja, voor hen is alles dan ook zo nieuw, dat ze absoluut geen vertrouwen hebben in hun eigen kunnen. De oefening die ze kregen moet hen vooral kleur leren kennen en vlakverdeling, en dat laatste is iets waar ik het naar mijn gevoel ook moeilijk mee heb. Nu ja, ik wil ook steeds meer uit die verdeling halen, omdat ik zie dat dit in feite de ruggegraat vormt van de compositie, van het geheel. Het begint stilletjes te dagen hoe ik dat moet bekomen.
Ik was wel weer gecrepeerd van de pijn, en ben een kwartier voor tijd weggegaan...Ik was op. Tegen dat ik alle materialen bijeen heb gehaald heb ik al behoorlijk veel pijn, en dat is uiteraard niet bevorderlijk.
Ik hoor de visboer! Voor de tweede keer komt hier nu in de wijk een viskar. Vorige week kocht ik een tweetal maatjes en een stuk heilbot. Lekker! Anny kocht voor haareigenzichzelvens roggevleugel in de aspic, dat is haar favoriete vis !
We waren te laat buiten, maar wellicht komt hij nog terug naar boven gereden. Eens ze ergens weten dat er een klant zit, blijven ze wel eventjes kijken... Hopelijk, want ik eet dolgraag vis, Anny niet, en die viskar biedt me de gelegenheid om iets te "forceren", ook al bakt Anny dan soms alleen voor mij...
Ik ga stoppen, dat ik hem op de terugweg niet mis...
tot de volgende ?
dinsdag, oktober 02, 2007
kort
Sorry, moest vandaag dringend naar de apotheek, de tweeling zit met de buikgriep, en 't begint bij Veerle ook al !
Daarna moest ik naar de winkel voor de wekelijkse inkopen.
Gisteren gans de dag twee man aan mijn pc gewerkt, en nog is niet alles in orde, bijna, donderdag komt hij terug !
Deze namiddag tekenklas
Moet nog een en ander klaarmaken
Met ons gaat alles gelukkig redelijk goed
Tot de volgende ?
Daarna moest ik naar de winkel voor de wekelijkse inkopen.
Gisteren gans de dag twee man aan mijn pc gewerkt, en nog is niet alles in orde, bijna, donderdag komt hij terug !
Deze namiddag tekenklas
Moet nog een en ander klaarmaken
Met ons gaat alles gelukkig redelijk goed
Tot de volgende ?
maandag, oktober 01, 2007
Flanders expo...
Gisteren was er rommelmarkt in Flanders expo te Gent. Voor de zoveelste keer zijn ze er heel de boel qua parking en wegennet aan 't herdoen. Eerst was er de aanleg van de speciale tramlijn (Gisteren hebben we er een ultra moderne tram zien arriveren, echt een crème, een bijou, een design om U tegen te zeggen !) en nu zijn ze er de wegen weer aan 't heraanleggen, vermoedelijk voor de komst van Ikea en consoorten... Op sommige stukken terrein zie je ook dat ze al bezig zijn met de grondwerken.
Ik vraag me af wat ze dan zullen doen met de betaal-parking... Gisteren was het al leuk om zien! Er was een hobby-beurs en de sjacherbeurs(rommelmarkt). Bij de hobbybeurs moest je normaliter een parkingticket kopen, en bij de rommelmarkt is de parking gratis... Ik had voor alle zekerheid het ingangsticket van de rommelmarkt bij gehouden, maar er was geen controle...Ik vraag me af hoeveel sukkelaars er een parkingticket hebben gekocht aan 4 euro 't stuk ???
Nu is het soms al krap om te parkeren bij grote evenementen, wat gaat dat worden als die grote winkelketens er ook nog bij komen? Ik ben een paar keer naar Ikea geweest te Ternat, en daar was een grote bomvolle parking van Ikea alleen... Ik vrees met grote vrees voor de parkeerplaatsjes...Voor één keer was er ook geen parking voorzien voor de gehandicapten, en daardoor stonden we op een aparte en redelijk dichtbije parking, maar toch verder dan normaal. De andere mensen stonden op een parking die toch wel behoorlijk ver af was van de activiteiten... Best dat het gisteren niet regende.
Ik had geen rolwagen bij, omdat ik weet dat daar een bar is ook, maar ik heb met die verre parking erbij, toch wel drie keer wat moeten gaan uitrusten. Nu, het heeft gegaan. We zijn zo toch even buiten geraakt... Ik moet echt mijzelf dwingen om iets te doen, sedert die diarree raak ik niet echt weer op gang, ik heb nog veel vlugger dan vroeger een helse stijging van de pijn.
Nu ja, het helpt niet om er over te zagen en te klagen.
Het weer werkt ook niet mee, het is weeral aan 't regenen. Morgen is het weer schilderles, en mocht het bij wonder woensdag goe weer zijn, dan kunnen we gaan vissen... Mocht het goed weer zijn...maar dit jaar is de kans op goe weer extreem klein. Misschien hebben we wel ooit nog zo'n jaren gehad, maar ik kan er mij toch echt geen herinneren... Het slechtste jaar wat verlofperiode betreft, was het jaar dat ik hier de klinkers heb aangelegd in mijn tuin, dan heeft het drie weken lang geregend, en iedere middag en avond moesten we droge kleren aantrekken... Maar zoals nu, nee, zoiets kan ik mij niet herinneren. In het voorjaar hebben we zowat een maand extreem mooi en warm weer gehad, en sindsdien is het zonder echt op te houden slecht gebleven. We waren al zielsgelukkig als we eens twee dagen naeen geen regen hadden...
Ik behoor tot de mensen die afzien onder dat weer...wellicht ook door meer pijnen, maar het werkt ook psychisch op mij, ik zou er depressief van worden op den duur ! En zeggen dat de dagen nu ook al fameus gekort zijn, en dat we 's morgens met licht moeten zitten en al vroeg 's avonds ook al. Ik heb een hekel aan die sombere dagen...
Morgen moet ik enkele werken pyrografie mee nemen naar de schilderles, de leraar heeft blijkbaar nog nooit zoiets gezien, en kan zich geen voorstelling maken wat het is. Ik ga ook het schilderwerkje waar ik thuis aan bezig ben meenemen, om er ginder aan voort te werken, want het werk van mijn "les" is al bijna af...De leraar zit wat in de knoei met mij, ofwel moet hij mij andere taken geven dan het normale lessenpakket, ofwel moet ik mij wat bezig houden met "tussenwerkjes". Ik leer ondertussen wel acrylverf kennen.
Ik ga er mee stoppen, het regent zo mooi, ik ga er een beetje naar zitten kijken...
tot morgen?
Ik vraag me af wat ze dan zullen doen met de betaal-parking... Gisteren was het al leuk om zien! Er was een hobby-beurs en de sjacherbeurs(rommelmarkt). Bij de hobbybeurs moest je normaliter een parkingticket kopen, en bij de rommelmarkt is de parking gratis... Ik had voor alle zekerheid het ingangsticket van de rommelmarkt bij gehouden, maar er was geen controle...Ik vraag me af hoeveel sukkelaars er een parkingticket hebben gekocht aan 4 euro 't stuk ???
Nu is het soms al krap om te parkeren bij grote evenementen, wat gaat dat worden als die grote winkelketens er ook nog bij komen? Ik ben een paar keer naar Ikea geweest te Ternat, en daar was een grote bomvolle parking van Ikea alleen... Ik vrees met grote vrees voor de parkeerplaatsjes...Voor één keer was er ook geen parking voorzien voor de gehandicapten, en daardoor stonden we op een aparte en redelijk dichtbije parking, maar toch verder dan normaal. De andere mensen stonden op een parking die toch wel behoorlijk ver af was van de activiteiten... Best dat het gisteren niet regende.
Ik had geen rolwagen bij, omdat ik weet dat daar een bar is ook, maar ik heb met die verre parking erbij, toch wel drie keer wat moeten gaan uitrusten. Nu, het heeft gegaan. We zijn zo toch even buiten geraakt... Ik moet echt mijzelf dwingen om iets te doen, sedert die diarree raak ik niet echt weer op gang, ik heb nog veel vlugger dan vroeger een helse stijging van de pijn.
Nu ja, het helpt niet om er over te zagen en te klagen.
Het weer werkt ook niet mee, het is weeral aan 't regenen. Morgen is het weer schilderles, en mocht het bij wonder woensdag goe weer zijn, dan kunnen we gaan vissen... Mocht het goed weer zijn...maar dit jaar is de kans op goe weer extreem klein. Misschien hebben we wel ooit nog zo'n jaren gehad, maar ik kan er mij toch echt geen herinneren... Het slechtste jaar wat verlofperiode betreft, was het jaar dat ik hier de klinkers heb aangelegd in mijn tuin, dan heeft het drie weken lang geregend, en iedere middag en avond moesten we droge kleren aantrekken... Maar zoals nu, nee, zoiets kan ik mij niet herinneren. In het voorjaar hebben we zowat een maand extreem mooi en warm weer gehad, en sindsdien is het zonder echt op te houden slecht gebleven. We waren al zielsgelukkig als we eens twee dagen naeen geen regen hadden...
Ik behoor tot de mensen die afzien onder dat weer...wellicht ook door meer pijnen, maar het werkt ook psychisch op mij, ik zou er depressief van worden op den duur ! En zeggen dat de dagen nu ook al fameus gekort zijn, en dat we 's morgens met licht moeten zitten en al vroeg 's avonds ook al. Ik heb een hekel aan die sombere dagen...
Morgen moet ik enkele werken pyrografie mee nemen naar de schilderles, de leraar heeft blijkbaar nog nooit zoiets gezien, en kan zich geen voorstelling maken wat het is. Ik ga ook het schilderwerkje waar ik thuis aan bezig ben meenemen, om er ginder aan voort te werken, want het werk van mijn "les" is al bijna af...De leraar zit wat in de knoei met mij, ofwel moet hij mij andere taken geven dan het normale lessenpakket, ofwel moet ik mij wat bezig houden met "tussenwerkjes". Ik leer ondertussen wel acrylverf kennen.
Ik ga er mee stoppen, het regent zo mooi, ik ga er een beetje naar zitten kijken...
tot morgen?
zondag, september 30, 2007
If - Als - Indien
Vannacht, na het pensioneringsfeestje van Jef, (ik was om 20.20 al thuis), heel de nacht veel pijn gehad, wakker gelegen tot na 5 uur...Dus, veel tijd gehad om te denken, te peinzen, te prakkezeeren.
Ik lag zo bij mijn eigen zichzelvens te denken, "Hoe wordt ons leven eigenlijk bestuurd ?" Doen we dat zelf, of worden we bestuurd ? Wie of indien we het zelf zijn, hoe en waarom nemen we bepaalde beslissingen die heel ons leven ondersteboven keren?
Mijn oudste beroepskeuze, ik was dan nog een heel kleine ukkepuk, was "koolmarchang" in het nederlands kolenboer... Hoe ik daar op kwam ? Door de "zenders" (sintels) die ons moeder uit de kachel haalde. Ze reclameerde dan altijd dat er weer veel brol tussen de kolen zat, terwijl ze de sintels uit de kachel haalde. Soms waren dat grote aaneengekoekte assenbrokken, soms iets minder groot. Ik weet niet waardoor die sintels ontstonden, maar volgens ons moeder was dat van bucht in de kolen... Kolen waren duur, in die tijd werd de asse nog gezift, om de niet verbrande kolen te recupereren...
Dus dacht ik, er is geen stiel waar je makkelijker geld kon verdienen dan in de kolen, je stak er een deel zwartgeverfde stenen tussen, en boem, zuiver winst.
Als ik daaraan terug denk, dan heb ik een grandioze loopbaan bij de maffia mislopen...
Ik heb later nog veel van die kinderdromen inzake mijn toekomst gehad, maar gek genoeg herinner ik me nog alleen dat, naar mijn gevoel het hele eerste.
Misschien herinnert mijn oudste zus er nog enkele, want ik had toen al een levendige fantasie...
Maar de beslissingen die je leven beïnvloeden, die komen pas later... Robert, de man van mijn zus zal er zich wel niet van bewust zijn, maar het is zijn schuld dat het grieks-latijn mij niet meer interesseerde... Ik heb dit nog nooit verteld, maar ik (en ook mijn broer!) waren stikjaloers op die vrijer van mijn zus !
Dat had meerdere redenen, maar de hoofdreden was dat alles wat diene gast deed, de zegen kreeg van ons vader. Herinner je maar die keer dat mijn broer in ik op hetzelfde moment thuiskwamen, op de dag dat Robert den hof van vader had omgegraven, Pierre en ik bekeken, dien hof, grinnikten gemeen tegeneen, en zegden: "Den dien zal onder zijn kloten krijgen, 't is al put en bult !", en wij dachten aan die keer dat wij dien hof wel twintig keer overnieuw moesten omdoen vooraleer het goed genoeg was...
Wij zaten dan ook op hete kolen, te wachten tot ons vader zou thuiskomen (den vrijer zat er al).Wij zagen door het raam ons vader de straat over steken om den hof te bekijken, en dan kwam hij binnen. "Awel, robert, jongen, 't is schoon en goed omgedaan!" Wij waren om dood te vallen, en staken ons ongenoegen niet onder stoelen of banken, maar wat Robert deed was goedgedaan...dus werden wij stikjaloers op diene vrijer van mijn zus!
Dus interesseerde mij het grieks en het latijn niet meer, want een mechanieker stond veel hoger in aanzien !
Vannacht lag ik er op te denken dat ik diezelfde vaderlijke houding aannam tegenover de lieven van mijn mijn kinderen...Je wist als vader niet echt goed hoe je te houden tegenover dat vreemde kuiken in je nest, en dus gaf je toe aan het koekoekssyndroom, je gaf meer toe aan dat vreemde jong dan aan je eigen kroost...
Maar die beslissing heeft een serieuze invloed gehad op mijn verder leven...
Gek, hoe dergelijke futiele dingen op een puber zo'n impact kunnen hebben.
En zo zijn er tientallen in een mens zijn leven. Van die ene weet ik nog precies mijn motivatie, maar van vele andere ben ik de reden waarom ik op dat moment die keuze maakte al lang vergeten.
Maar duidelijk is dat je die keuzes niet helemaal uit je zelf neemt, je neemt ze onder druk van de toenmalige omstandigheden.
En dan lag ik te fantaseren, wat als ik die keuze niet had gemaakt ?
Er bestaan hele boeken over dergelijke fantasieën, ik herinner me ondermeer een boek waarin Hitler in de eerste wereldoorlog doodgeschoten werd...In wat bizarre wereld we dan terechtkwamen. Ook las ik er een omgekeerde, waarin Duitsland de oorlog won... Bizar, fantasie over als, indien, if...
Het pensioneringsfeestje van Jef was naar mijn gevoel een beetje te langdradig op sommige momenten, en toen her en der mensen naar hun herinneringen werden gevraagd, was er een bij die Jef inplantte in een historie van véél vroeger... Raar wat het memorie met ons doet. Ik moest ook iets zeggen, en Roger ook, als collega's die er al waren toen Jef in dienst kwam. We worden oud!
De pijn is ondertussen al weer wat gezakt...Ik vermoed dat mijn slapeloosheid ook te maken had met het feit dat ik te laat, vlak voor mijn slapen gaan nog mijn pillen moest nemen, en je weet, van verdoving lig ik klaarwakker te liggen....
Ik kreeg vandaag ook een mailtje van een mij onbekende Materse haartist, die heel mooie schilderijen, maar vooral heel mooie beeldjes maakt in terracotta. Hij had mijn website bij toeval gezien, en op basis daarvan naar mij gemaild. Ik hoop van eens wat nader met hem kennis te maken, ik kan altijd bij leren.
tot de volgende ?
Ik lag zo bij mijn eigen zichzelvens te denken, "Hoe wordt ons leven eigenlijk bestuurd ?" Doen we dat zelf, of worden we bestuurd ? Wie of indien we het zelf zijn, hoe en waarom nemen we bepaalde beslissingen die heel ons leven ondersteboven keren?
Mijn oudste beroepskeuze, ik was dan nog een heel kleine ukkepuk, was "koolmarchang" in het nederlands kolenboer... Hoe ik daar op kwam ? Door de "zenders" (sintels) die ons moeder uit de kachel haalde. Ze reclameerde dan altijd dat er weer veel brol tussen de kolen zat, terwijl ze de sintels uit de kachel haalde. Soms waren dat grote aaneengekoekte assenbrokken, soms iets minder groot. Ik weet niet waardoor die sintels ontstonden, maar volgens ons moeder was dat van bucht in de kolen... Kolen waren duur, in die tijd werd de asse nog gezift, om de niet verbrande kolen te recupereren...
Dus dacht ik, er is geen stiel waar je makkelijker geld kon verdienen dan in de kolen, je stak er een deel zwartgeverfde stenen tussen, en boem, zuiver winst.
Als ik daaraan terug denk, dan heb ik een grandioze loopbaan bij de maffia mislopen...
Ik heb later nog veel van die kinderdromen inzake mijn toekomst gehad, maar gek genoeg herinner ik me nog alleen dat, naar mijn gevoel het hele eerste.
Misschien herinnert mijn oudste zus er nog enkele, want ik had toen al een levendige fantasie...
Maar de beslissingen die je leven beïnvloeden, die komen pas later... Robert, de man van mijn zus zal er zich wel niet van bewust zijn, maar het is zijn schuld dat het grieks-latijn mij niet meer interesseerde... Ik heb dit nog nooit verteld, maar ik (en ook mijn broer!) waren stikjaloers op die vrijer van mijn zus !
Dat had meerdere redenen, maar de hoofdreden was dat alles wat diene gast deed, de zegen kreeg van ons vader. Herinner je maar die keer dat mijn broer in ik op hetzelfde moment thuiskwamen, op de dag dat Robert den hof van vader had omgegraven, Pierre en ik bekeken, dien hof, grinnikten gemeen tegeneen, en zegden: "Den dien zal onder zijn kloten krijgen, 't is al put en bult !", en wij dachten aan die keer dat wij dien hof wel twintig keer overnieuw moesten omdoen vooraleer het goed genoeg was...
Wij zaten dan ook op hete kolen, te wachten tot ons vader zou thuiskomen (den vrijer zat er al).Wij zagen door het raam ons vader de straat over steken om den hof te bekijken, en dan kwam hij binnen. "Awel, robert, jongen, 't is schoon en goed omgedaan!" Wij waren om dood te vallen, en staken ons ongenoegen niet onder stoelen of banken, maar wat Robert deed was goedgedaan...dus werden wij stikjaloers op diene vrijer van mijn zus!
Dus interesseerde mij het grieks en het latijn niet meer, want een mechanieker stond veel hoger in aanzien !
Vannacht lag ik er op te denken dat ik diezelfde vaderlijke houding aannam tegenover de lieven van mijn mijn kinderen...Je wist als vader niet echt goed hoe je te houden tegenover dat vreemde kuiken in je nest, en dus gaf je toe aan het koekoekssyndroom, je gaf meer toe aan dat vreemde jong dan aan je eigen kroost...
Maar die beslissing heeft een serieuze invloed gehad op mijn verder leven...
Gek, hoe dergelijke futiele dingen op een puber zo'n impact kunnen hebben.
En zo zijn er tientallen in een mens zijn leven. Van die ene weet ik nog precies mijn motivatie, maar van vele andere ben ik de reden waarom ik op dat moment die keuze maakte al lang vergeten.
Maar duidelijk is dat je die keuzes niet helemaal uit je zelf neemt, je neemt ze onder druk van de toenmalige omstandigheden.
En dan lag ik te fantaseren, wat als ik die keuze niet had gemaakt ?
Er bestaan hele boeken over dergelijke fantasieën, ik herinner me ondermeer een boek waarin Hitler in de eerste wereldoorlog doodgeschoten werd...In wat bizarre wereld we dan terechtkwamen. Ook las ik er een omgekeerde, waarin Duitsland de oorlog won... Bizar, fantasie over als, indien, if...
Het pensioneringsfeestje van Jef was naar mijn gevoel een beetje te langdradig op sommige momenten, en toen her en der mensen naar hun herinneringen werden gevraagd, was er een bij die Jef inplantte in een historie van véél vroeger... Raar wat het memorie met ons doet. Ik moest ook iets zeggen, en Roger ook, als collega's die er al waren toen Jef in dienst kwam. We worden oud!
De pijn is ondertussen al weer wat gezakt...Ik vermoed dat mijn slapeloosheid ook te maken had met het feit dat ik te laat, vlak voor mijn slapen gaan nog mijn pillen moest nemen, en je weet, van verdoving lig ik klaarwakker te liggen....
Ik kreeg vandaag ook een mailtje van een mij onbekende Materse haartist, die heel mooie schilderijen, maar vooral heel mooie beeldjes maakt in terracotta. Hij had mijn website bij toeval gezien, en op basis daarvan naar mij gemaild. Ik hoop van eens wat nader met hem kennis te maken, ik kan altijd bij leren.
tot de volgende ?
zaterdag, september 29, 2007
Eindelijk !!!!
Als kind sloeg men er mij mee rond de oren, als vader sloeg ik er mijn kinderen mee rond de oren, als opa hoor ik er mijn kinderen mijn kleinkinderen er mee rond de oren slaan...
Nu is bewezen dat het nog juist is, correct is, affrirmatief, bevestigd...
Korstjes zijn gezonder dan het kruim van de boterham !
Een gedegen wetenschappelijke studie heeft uitgewezen dat door het bakproces in de korstjes meer van een bepaalde antiradicale zitten (vergeef mij dat ik de naam niet kon onthouden, maar als je het echt wilt kan ik het opzoeken)...dus korstjes eten ! Goed voor je lijf en leden, en een wapen tegen kanker !
Hier leerden we: Van korstjes krijg je borstjes
In 't westvlaams van mijn kinderjaren was het: Van kasten groei'n der gasten (vertaling: van korsten groei je uit tot flinke kerels -noteer dat het westvlaams tijdsbesparend is !)
Je krijgt er dus geen borstjes van, je wordt er geen flinke kerel van, maar het levert je een belangrijke stof voor een evenwichtig lichaam , beter gewapend tegen kanker...
Dus moeder, vader, hou vol! sla er verder je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en zo verder mee om de oren! Hou ze gezond !
Wie weet kun je er ook rapper mee fietsen? Hopelijk niet, want dan komt het wellicht op de anti-dopingslijst...
Ik ben bang om in herhaling te vallen, maar wat er nu gebeurt in de wielersport is een bewijs te meer van wat ik al heel de tijd door verkondig: er is (bijna) geen sport meer !
Vanaf het moment dat je betaald wordt is het een (bij)beroep, en heeft het niets meer met sport te maken. Als er dan nog bijkomende premies zijn voor bepaalde resultaten, is het hek helemaal van de dam.
Zijn er dan géén mensen meer die nog sport doen? Oh ja, gelukkig wel ! Want sport is gezond voor lichaam en geest, in tegenstelling met die betaalde uitwassen die helemaal niet gezond meer zijn, noch voor lichaam, noch voor geest !
Ik zie hier mensen die helemaal alleen, of soms met een klein clubje, voorbij komen gejogd, heel rustig lopend, en ondertussen rustig tegen elkaar keuvelend...dat zijn sportieve mensen! Ik zie groepen wandelaars, genietend van natuur en de rustige beweging, dat zijn sportieve mensen, ik zie mensen, alleen of in groep, die rustig fietsen door de natuur, zonder te vervallen in koersen, dat zijn sportievelingen ! en zo kan ik er veel opnoemen, mensen die eens een balletje trappen, zo maar voor the fun, die op het strand vliegeren en noem maar op...Kortom, mensen die "bewegen" gewoon uit levensvreugde en/of om zichzelf in vorm te houden volgens het oude principe een gezonde mens in een gezond lichaam...waarbij in de oorspronkelijke latijnse spreuk veeleer sprake is over het minstens even belangrijke "gezonde geest"..
Overal waar mensen betaald worden, verdwijnt het idee sport meteen, ook al schrijven ze kranten vol met het tegendeel. Je kunt voor je beroep net zo goed lasser zijn als voetballer. In het tweede geval zal je carrière wellicht heel wat korter zijn, maar de kans zit er in dat je meer verdient in die korte periode dan die lasser in zijn levenstaak...Maar het blijft in beide gevallen een beroep !
Je gaat toch niet vertellen dat Hénin sport beoefent hé? Nee hoor, een volle dagtaak is het, en ze heeft zelfs een hele staf mensen in dienst om haar bij te staan, masseurs, trainer en noem maar op. Ze moet wel voldoende verdienen om die allemaal in dienst te kunnen houden en bovendien nog een (aardige) cent opzij te leggen...Zoiets kun je toch geen sport noemen????
Ik heb niets tegen die beroepen, en misschien zetten ze door hun beroep wel mensen aan om echt sport te doen, maar voor hen is het gewoon een beroep. Een tv-zender als eurosport zou veel beter euro-grootverdieners noemen, want het is slechts heel zelden dat ze u de prestaties zullen tonen van de laagstbetaalden in die beroepen, neen, ze tonen u steeds de groot-verdieners, en als er dan plots een minder-verdiener naar voren komt, dan kunnen ze er niet van zwijgen, en als ze een tijd nadien weer wegdeemsteren, zullen ze dat ook nog eens vet in de verf zetten, gewoon aanduidend dat deze er eigenlijk niet bijhoorden.... Sport ???
Ik zou veel liever de olympische spelen voor gehandicapten zien, daar zou ik nog echte vreugde en echte gezonde inzet zien...
Maar ja, ik ben een uitzondering, en ze noemen mij dan ook "niet-sport-gezind"... Nochtans ik heb duizenden kilometers gewandeld, gejogd, zo maar, omdat het deugd deed, Anny en ik hebben, zodra de kinderen oud genoeg waren, de rugzak opgenomen en honderden kilometer door de mooiste hoekjes van europa gestapt, en genoten van landschap, plant en dier, en met de mensen van daar zitten babbelen en keuvelen...dat is wat ik sport noem, genietend bewegen genietend je lichaam in vorm houden.
Toen wij de eerste keer op trektocht gingen (in de streek van St-Flour Frankrijk), noemde iedereen ons gek. We zouden dat nooit kunnen, we zouden kapot terugkomen, we wisten niet waar we aan begonnen (dat was juist)... enfin we waren zot.
We trokken een tiental dagen te voet door haut-auvergne, en hebben nog nooit zo van het leven genoten als toen. We hadden niet de bedoeling ons zelf te martelen, hielden de etappes doenbaar, en hadden altijd een tent mee, maar we hebben hem nooit gebruikt, want we maakten indien mogelijk altijd gebruik van een gîte, een hotel, een auberge, een jeugdherberg en gingen zo mogelijk eten in een gezellig regionaal restaurantje, waar we de streekgerechten en de streekdranken savoureerden... We kwamen ontspannen en gelukkig weer naar huis...en pas jaren later vertelden de kinderen ons wat ze allemaal hadden uitgespookt terwijl we weg waren... Niets ergs, maar toch heel wat meer dan wij zouden toegestaan hebben...Kortom zij hadden ook het verlof van hun leven gehad, en nu nog kan onze buur eens zitten grinniken als hij er aan terugdenkt...
Wij hebben dit enkele jaren kunnen doen voor ik ziek werd...Gelukkig dat we dit hebben gedaan, de fotoboeken met reisverlagen vormen nu nog altijd een bron van genieten...
Kijk, dat is sport ! Sport is geen marteling, geen competitie voor gewin, nee, het is gezond genieten !
Het doet pijn hier vastgekluisterd te zitten, en te weten dat er nog zoveel heerlijke streken zijn om door te trekken...
Weet je dat wij op die eerste trektocht ooit een volle dag hebben gestapt zonder ook maar één huis te zien ? Weet je dat wij op een dag midden in de heuvels een mooie grote kerk vonden, zonder ook maar één huis in zicht ? Weet je dat men ons op een dag verwittigde voor slangen in dat gebied, als je gebeten werd van één bepaalde soort, dan moest je binnen de drie uur bij de dokter zijn...Waar vind je hier een dokter ? Er zijn hier geen dokters... Weet je op een dag, we waren juist aan het hotel beland, hoorden wij de klokken luiden van de kerk. We vroegen uitleg, en men vertelde ons dat de pastoor er was, hij passeerde nu en dan zo om de maand, en dan luidde hij de klokken, en die wilde ging naar de mis. Ja, maar die mensen daar in dat fabriekje ? Die gaan ook als ze lust hebben, en de werkgever? die laat dat toe, het is al altijd zo geweest... En de zondag ? Oh, het moet lukken als de pastoor hier eens juist op een zondag arriveert... Ik had het gevoel dat ik in een ander wereld zat...
Sjonge, ik krijg lust om nog eens mijn fotoboeken in handen te nemen...
tot morgen?
Nu is bewezen dat het nog juist is, correct is, affrirmatief, bevestigd...
Korstjes zijn gezonder dan het kruim van de boterham !
Een gedegen wetenschappelijke studie heeft uitgewezen dat door het bakproces in de korstjes meer van een bepaalde antiradicale zitten (vergeef mij dat ik de naam niet kon onthouden, maar als je het echt wilt kan ik het opzoeken)...dus korstjes eten ! Goed voor je lijf en leden, en een wapen tegen kanker !
Hier leerden we: Van korstjes krijg je borstjes
In 't westvlaams van mijn kinderjaren was het: Van kasten groei'n der gasten (vertaling: van korsten groei je uit tot flinke kerels -noteer dat het westvlaams tijdsbesparend is !)
Je krijgt er dus geen borstjes van, je wordt er geen flinke kerel van, maar het levert je een belangrijke stof voor een evenwichtig lichaam , beter gewapend tegen kanker...
Dus moeder, vader, hou vol! sla er verder je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en zo verder mee om de oren! Hou ze gezond !
Wie weet kun je er ook rapper mee fietsen? Hopelijk niet, want dan komt het wellicht op de anti-dopingslijst...
Ik ben bang om in herhaling te vallen, maar wat er nu gebeurt in de wielersport is een bewijs te meer van wat ik al heel de tijd door verkondig: er is (bijna) geen sport meer !
Vanaf het moment dat je betaald wordt is het een (bij)beroep, en heeft het niets meer met sport te maken. Als er dan nog bijkomende premies zijn voor bepaalde resultaten, is het hek helemaal van de dam.
Zijn er dan géén mensen meer die nog sport doen? Oh ja, gelukkig wel ! Want sport is gezond voor lichaam en geest, in tegenstelling met die betaalde uitwassen die helemaal niet gezond meer zijn, noch voor lichaam, noch voor geest !
Ik zie hier mensen die helemaal alleen, of soms met een klein clubje, voorbij komen gejogd, heel rustig lopend, en ondertussen rustig tegen elkaar keuvelend...dat zijn sportieve mensen! Ik zie groepen wandelaars, genietend van natuur en de rustige beweging, dat zijn sportieve mensen, ik zie mensen, alleen of in groep, die rustig fietsen door de natuur, zonder te vervallen in koersen, dat zijn sportievelingen ! en zo kan ik er veel opnoemen, mensen die eens een balletje trappen, zo maar voor the fun, die op het strand vliegeren en noem maar op...Kortom, mensen die "bewegen" gewoon uit levensvreugde en/of om zichzelf in vorm te houden volgens het oude principe een gezonde mens in een gezond lichaam...waarbij in de oorspronkelijke latijnse spreuk veeleer sprake is over het minstens even belangrijke "gezonde geest"..
Overal waar mensen betaald worden, verdwijnt het idee sport meteen, ook al schrijven ze kranten vol met het tegendeel. Je kunt voor je beroep net zo goed lasser zijn als voetballer. In het tweede geval zal je carrière wellicht heel wat korter zijn, maar de kans zit er in dat je meer verdient in die korte periode dan die lasser in zijn levenstaak...Maar het blijft in beide gevallen een beroep !
Je gaat toch niet vertellen dat Hénin sport beoefent hé? Nee hoor, een volle dagtaak is het, en ze heeft zelfs een hele staf mensen in dienst om haar bij te staan, masseurs, trainer en noem maar op. Ze moet wel voldoende verdienen om die allemaal in dienst te kunnen houden en bovendien nog een (aardige) cent opzij te leggen...Zoiets kun je toch geen sport noemen????
Ik heb niets tegen die beroepen, en misschien zetten ze door hun beroep wel mensen aan om echt sport te doen, maar voor hen is het gewoon een beroep. Een tv-zender als eurosport zou veel beter euro-grootverdieners noemen, want het is slechts heel zelden dat ze u de prestaties zullen tonen van de laagstbetaalden in die beroepen, neen, ze tonen u steeds de groot-verdieners, en als er dan plots een minder-verdiener naar voren komt, dan kunnen ze er niet van zwijgen, en als ze een tijd nadien weer wegdeemsteren, zullen ze dat ook nog eens vet in de verf zetten, gewoon aanduidend dat deze er eigenlijk niet bijhoorden.... Sport ???
Ik zou veel liever de olympische spelen voor gehandicapten zien, daar zou ik nog echte vreugde en echte gezonde inzet zien...
Maar ja, ik ben een uitzondering, en ze noemen mij dan ook "niet-sport-gezind"... Nochtans ik heb duizenden kilometers gewandeld, gejogd, zo maar, omdat het deugd deed, Anny en ik hebben, zodra de kinderen oud genoeg waren, de rugzak opgenomen en honderden kilometer door de mooiste hoekjes van europa gestapt, en genoten van landschap, plant en dier, en met de mensen van daar zitten babbelen en keuvelen...dat is wat ik sport noem, genietend bewegen genietend je lichaam in vorm houden.
Toen wij de eerste keer op trektocht gingen (in de streek van St-Flour Frankrijk), noemde iedereen ons gek. We zouden dat nooit kunnen, we zouden kapot terugkomen, we wisten niet waar we aan begonnen (dat was juist)... enfin we waren zot.
We trokken een tiental dagen te voet door haut-auvergne, en hebben nog nooit zo van het leven genoten als toen. We hadden niet de bedoeling ons zelf te martelen, hielden de etappes doenbaar, en hadden altijd een tent mee, maar we hebben hem nooit gebruikt, want we maakten indien mogelijk altijd gebruik van een gîte, een hotel, een auberge, een jeugdherberg en gingen zo mogelijk eten in een gezellig regionaal restaurantje, waar we de streekgerechten en de streekdranken savoureerden... We kwamen ontspannen en gelukkig weer naar huis...en pas jaren later vertelden de kinderen ons wat ze allemaal hadden uitgespookt terwijl we weg waren... Niets ergs, maar toch heel wat meer dan wij zouden toegestaan hebben...Kortom zij hadden ook het verlof van hun leven gehad, en nu nog kan onze buur eens zitten grinniken als hij er aan terugdenkt...
Wij hebben dit enkele jaren kunnen doen voor ik ziek werd...Gelukkig dat we dit hebben gedaan, de fotoboeken met reisverlagen vormen nu nog altijd een bron van genieten...
Kijk, dat is sport ! Sport is geen marteling, geen competitie voor gewin, nee, het is gezond genieten !
Het doet pijn hier vastgekluisterd te zitten, en te weten dat er nog zoveel heerlijke streken zijn om door te trekken...
Weet je dat wij op die eerste trektocht ooit een volle dag hebben gestapt zonder ook maar één huis te zien ? Weet je dat wij op een dag midden in de heuvels een mooie grote kerk vonden, zonder ook maar één huis in zicht ? Weet je dat men ons op een dag verwittigde voor slangen in dat gebied, als je gebeten werd van één bepaalde soort, dan moest je binnen de drie uur bij de dokter zijn...Waar vind je hier een dokter ? Er zijn hier geen dokters... Weet je op een dag, we waren juist aan het hotel beland, hoorden wij de klokken luiden van de kerk. We vroegen uitleg, en men vertelde ons dat de pastoor er was, hij passeerde nu en dan zo om de maand, en dan luidde hij de klokken, en die wilde ging naar de mis. Ja, maar die mensen daar in dat fabriekje ? Die gaan ook als ze lust hebben, en de werkgever? die laat dat toe, het is al altijd zo geweest... En de zondag ? Oh, het moet lukken als de pastoor hier eens juist op een zondag arriveert... Ik had het gevoel dat ik in een ander wereld zat...
Sjonge, ik krijg lust om nog eens mijn fotoboeken in handen te nemen...
tot morgen?
vrijdag, september 28, 2007
retson retap
Heb je de titellatuureluur kunnen lezen? Nee ? Nochthans is het de aanvang van een zeer beroemd en berucht gebed !
Vermoedelijk zijn de meeste van mijn lezers en lezeressen opgegroeid in het door christelijke invloeden "besmette" europa... En dus zullen de meesten wel vertrouwd zijn met het voornaamste gebed in de kristelijke kerken, het Onze Vader. In het latijn, pater noster. Kijk nu nog eens naar de titel...Gezien ?
Het pater noster omgekeerd was (is?) berucht als het voornaamste gebed in de duivelsaanbidding. Ik vind dat een beetje gek, gewwon door het omgekeerd op te zeggen of achterste voren of...wordt een tekst, een woordenrij plots een blasfemie ?
Dat kan er bij mij niet goed in. Of je gelooft in die tekst, of je gelooft er niet in. Als je precies die tekst gebruikt om door een omkering de betekenis ook om te keren, houd dat dan niet in dat je ergens op een bepaalde manier toch macht toekent aan die woorden?
Mocht ik plots besluiten tot een ander-god te bidden, dan denk ik dat ik zou zoeken naar een eigen iets, en niet naar een omkering van het begrip van de oude god.
Wellicht is het dan ook veeleer niet een ontkennen van God, alswel een zich afzetten tegen de God die je toch erkent, al ware het maar door dat je er tegen reageert.
Dat is zo wat het enige wat mij stoort in een deel van de "a-theïsten", ze zijn geen a (zonder) god, ze zijn tegen de mensen die wel een god propageren, of tegen de rites, of tegen de macht van de kerken of tegen...en dus zijn ze veeleer anti-theïsten.
Ik heb het in mijn inleiding al gezegd, gans onze westerse beschaving is willens nillens beïnvloedt door het Christendom. Als ik nu echt zonder god zou willen leven, dan zou dit wellicht moeilijk kunnen zonder me nu en dan kwaad te maken op uitwassen, of wat ik als god-loze (vrij van een god, vrij van een begrip God) als uitwassen zou beschouwen. Wellicht dat daardoor de werkelijkheid heel weinig god-lozen toont, maar wel heel veel anti-godsdienstigen. Ik denk dat het in onze westerse wereld ook niet eenvoudig is om werkelijk als "vrije - van - god" te leven. Ze worden voortdurend geconfronteerd met de invloed die de godsdienst op heel onze beschaving, heel ons bestel heeft.
Dat maakt dan ook dat de a-theïsten zich meer manifesteren als anti-theïsten, en omgekeerd dat de gelovigen zich nogal bits gedragen tegen de aanvallers op hun geloof.
Voor een deel zal dit ook nog wel het gevolg zijn van de vele uitwassen die er waren en nog zijn in de kerken... Een echte gelovige zal dan reageren dat het voortbestaan van de Kerk (zijn Kerk) ondanks al die uitwassen, juist een bewijs vormt van de kracht van het echte geloof, van hun God. Een god-loze zal steeds blijven hameren op al de fouten voortvloeiend uit de macht die de institutie kerk zich heeft toegemeten.
Zo kom je er natuurlijk nooit uit.
Persoonlijk heb ik geen enkele moeite met de god-loze, noch met de echt godsdienstige. Wel heb ik enige moeite met fanaten, zowel in de ene als in de andere richting.
Die houding, die in het westerse europa steeds meer aanhang vind, botst ook daarom meer met de islam dan met de kristelijke kerken, omdat de jongere godsdiensten steeds meer in een vecht-positie verkeren, in een veroveringspositie, in een tijd van bekeringsijver, en daardoor veel manifester willen aanwezig zijn. Ik heb je gisteren al eens uitgenodigd om de geschiedenis van de christendom en islam eens op te schrijven per eeuw van hun bestaan...en vast te stellen dat de christelijke kerk 622 jaar geleden precies even agressief was als de islam nu...Op dat moment had de kristelijke kerk een serieuze machtspositie verworven en wou die uitbreiden, exact wat we nu bij de islam zien... Mocht het machtsevenwicht plots echt gaan overhellen naar de islam-kant, zoals dat ooit het geval was bij de kristelijke, dan zou men wellicht zelfs nog veel meer excessen zien, zoals onze voorouders zagen bij de kristelijke kerk in die machtspositie.
Is "geloof" daarom slecht? Nee, ik geloof het niet, om twee redenen (om het simpel te houden).
1) het is van enorm belang om een zeker moreel besef aan te leren, en niemand zal ontkennen dat moreel besef makkelijker is in te prenten als er een straf vast zit aan misbruik aan overtreding, ook al wordt die straf dan opgeschoven tot na de dood. (In oorsprong zat er in het kristelijk geloof ook een begrip van reïncarnatie, maar dat is in het concilie van Nicae (keizer Constantijn) afgeschaft, omdat daar een opschuiving van straf in zat, en straf heeft meer invloed als het dichter en direkter is.)
2)Het creëerde ook een vorm van eenheid, van samenhang, die (soms ongewenst) ook tot groei van kennis en wetenschap en bevrijding leidde. Het gaf hoe zeer het instituut op zich zich er soms tegen verzette, ook een aanzet tot meer gelijkheid onder de mensen. Vooral toen de teksten in handen kwamen van allen, kwam het tot een groei naar bevrijding.
Wat godsdienst nu nog betekent, in onze huidige wereld ? Heel moeilijk in te schatten. Ik heb soms de indruk dat het vrijere, menselijkere gelaat van het huidige kristendom ook precies een deel mensen aanzet om zich te binden in heel sterke sekten. Ik bedoel dan niet dat de sekten sterk zijn, maar dat er extreme levenshoudingen gepredikt worden, die de mensen weer in een gareel duwen... Het lijkt wel of het heilige idee van vrijheid door een deel van de mensheid niet kan gedragen worden.
Dat is niet alleen in religies zo, kijk maar eens hoeveel mensen nu stemmen voor een partij die als bedoeling heeft alles voor hen te regelen, desnoods manu militari. De laatste dictator in ons leefwereldje, Hitler is dood, maar nog zijn er die streven naar een maatschappij waarin je niet zelf moet denken, niet zelf je besluiten moet nemen, neit zelf je verantwoordelijkheid moet opnemen, maatschappijen waarin één man, of één groepd at voor je doet ! Zowel inzake religie als maatschappelijk...
Het mensdom, met nadruk op dom
We weten nog steeds niets van de situatie van Anny, het zal wel ok zijn, anders zou men ons wellicht al gealarmeerd hebben.
tot de volgende regendag (er zijn er toch geen andere meer)
Vermoedelijk zijn de meeste van mijn lezers en lezeressen opgegroeid in het door christelijke invloeden "besmette" europa... En dus zullen de meesten wel vertrouwd zijn met het voornaamste gebed in de kristelijke kerken, het Onze Vader. In het latijn, pater noster. Kijk nu nog eens naar de titel...Gezien ?
Het pater noster omgekeerd was (is?) berucht als het voornaamste gebed in de duivelsaanbidding. Ik vind dat een beetje gek, gewwon door het omgekeerd op te zeggen of achterste voren of...wordt een tekst, een woordenrij plots een blasfemie ?
Dat kan er bij mij niet goed in. Of je gelooft in die tekst, of je gelooft er niet in. Als je precies die tekst gebruikt om door een omkering de betekenis ook om te keren, houd dat dan niet in dat je ergens op een bepaalde manier toch macht toekent aan die woorden?
Mocht ik plots besluiten tot een ander-god te bidden, dan denk ik dat ik zou zoeken naar een eigen iets, en niet naar een omkering van het begrip van de oude god.
Wellicht is het dan ook veeleer niet een ontkennen van God, alswel een zich afzetten tegen de God die je toch erkent, al ware het maar door dat je er tegen reageert.
Dat is zo wat het enige wat mij stoort in een deel van de "a-theïsten", ze zijn geen a (zonder) god, ze zijn tegen de mensen die wel een god propageren, of tegen de rites, of tegen de macht van de kerken of tegen...en dus zijn ze veeleer anti-theïsten.
Ik heb het in mijn inleiding al gezegd, gans onze westerse beschaving is willens nillens beïnvloedt door het Christendom. Als ik nu echt zonder god zou willen leven, dan zou dit wellicht moeilijk kunnen zonder me nu en dan kwaad te maken op uitwassen, of wat ik als god-loze (vrij van een god, vrij van een begrip God) als uitwassen zou beschouwen. Wellicht dat daardoor de werkelijkheid heel weinig god-lozen toont, maar wel heel veel anti-godsdienstigen. Ik denk dat het in onze westerse wereld ook niet eenvoudig is om werkelijk als "vrije - van - god" te leven. Ze worden voortdurend geconfronteerd met de invloed die de godsdienst op heel onze beschaving, heel ons bestel heeft.
Dat maakt dan ook dat de a-theïsten zich meer manifesteren als anti-theïsten, en omgekeerd dat de gelovigen zich nogal bits gedragen tegen de aanvallers op hun geloof.
Voor een deel zal dit ook nog wel het gevolg zijn van de vele uitwassen die er waren en nog zijn in de kerken... Een echte gelovige zal dan reageren dat het voortbestaan van de Kerk (zijn Kerk) ondanks al die uitwassen, juist een bewijs vormt van de kracht van het echte geloof, van hun God. Een god-loze zal steeds blijven hameren op al de fouten voortvloeiend uit de macht die de institutie kerk zich heeft toegemeten.
Zo kom je er natuurlijk nooit uit.
Persoonlijk heb ik geen enkele moeite met de god-loze, noch met de echt godsdienstige. Wel heb ik enige moeite met fanaten, zowel in de ene als in de andere richting.
Die houding, die in het westerse europa steeds meer aanhang vind, botst ook daarom meer met de islam dan met de kristelijke kerken, omdat de jongere godsdiensten steeds meer in een vecht-positie verkeren, in een veroveringspositie, in een tijd van bekeringsijver, en daardoor veel manifester willen aanwezig zijn. Ik heb je gisteren al eens uitgenodigd om de geschiedenis van de christendom en islam eens op te schrijven per eeuw van hun bestaan...en vast te stellen dat de christelijke kerk 622 jaar geleden precies even agressief was als de islam nu...Op dat moment had de kristelijke kerk een serieuze machtspositie verworven en wou die uitbreiden, exact wat we nu bij de islam zien... Mocht het machtsevenwicht plots echt gaan overhellen naar de islam-kant, zoals dat ooit het geval was bij de kristelijke, dan zou men wellicht zelfs nog veel meer excessen zien, zoals onze voorouders zagen bij de kristelijke kerk in die machtspositie.
Is "geloof" daarom slecht? Nee, ik geloof het niet, om twee redenen (om het simpel te houden).
1) het is van enorm belang om een zeker moreel besef aan te leren, en niemand zal ontkennen dat moreel besef makkelijker is in te prenten als er een straf vast zit aan misbruik aan overtreding, ook al wordt die straf dan opgeschoven tot na de dood. (In oorsprong zat er in het kristelijk geloof ook een begrip van reïncarnatie, maar dat is in het concilie van Nicae (keizer Constantijn) afgeschaft, omdat daar een opschuiving van straf in zat, en straf heeft meer invloed als het dichter en direkter is.)
2)Het creëerde ook een vorm van eenheid, van samenhang, die (soms ongewenst) ook tot groei van kennis en wetenschap en bevrijding leidde. Het gaf hoe zeer het instituut op zich zich er soms tegen verzette, ook een aanzet tot meer gelijkheid onder de mensen. Vooral toen de teksten in handen kwamen van allen, kwam het tot een groei naar bevrijding.
Wat godsdienst nu nog betekent, in onze huidige wereld ? Heel moeilijk in te schatten. Ik heb soms de indruk dat het vrijere, menselijkere gelaat van het huidige kristendom ook precies een deel mensen aanzet om zich te binden in heel sterke sekten. Ik bedoel dan niet dat de sekten sterk zijn, maar dat er extreme levenshoudingen gepredikt worden, die de mensen weer in een gareel duwen... Het lijkt wel of het heilige idee van vrijheid door een deel van de mensheid niet kan gedragen worden.
Dat is niet alleen in religies zo, kijk maar eens hoeveel mensen nu stemmen voor een partij die als bedoeling heeft alles voor hen te regelen, desnoods manu militari. De laatste dictator in ons leefwereldje, Hitler is dood, maar nog zijn er die streven naar een maatschappij waarin je niet zelf moet denken, niet zelf je besluiten moet nemen, neit zelf je verantwoordelijkheid moet opnemen, maatschappijen waarin één man, of één groepd at voor je doet ! Zowel inzake religie als maatschappelijk...
Het mensdom, met nadruk op dom
We weten nog steeds niets van de situatie van Anny, het zal wel ok zijn, anders zou men ons wellicht al gealarmeerd hebben.
tot de volgende regendag (er zijn er toch geen andere meer)
donderdag, september 27, 2007
Terug
De waterleiding is opnieuw lekvrij gemaakt. Het is maar een tijdelijke oplossing, wie ooit het huis wil kopen zal toch een volledig nieuwe leiding moeten leggen, alles is op en top versleten, en het zou te gek zijn nu heel de woning ondersteboven te keren, te boren, vloeren uit te breken en noem maar op, als de kans er dik in zit dat de woning toch afgebroken wordt... Heel de straat wordt nu volgezet met van die kleine doppershuisjes van amper 250.000 eurootjes (bouw alleen)...
De man was daar bijna een uur te laat, maar het werk duurde niet lang, dus...ben ik al terug, mijn thermos koffie was nog niet eens leeg....
Ik wilde graag vlug terug thuis zijn, om te genieten van een nieuwe, of toch minstens gerenoveerde vrouw, ze loopt nu op batterijen ! En lang kan ik er niet meer van genieten, want om vier uur deze namiddag moeten de batterijen en de contacten verwijderd worden en teruggebracht worden naar de kliniek... Dan moeten wij nog een halfuurke ( als hij even stipt is als gisteren lees anderhalf uurke) wachten om de uitslag te kennen... Anny liep dus, en sliep (echt waar !) met een hartmonitor, die gedurende vierentwintig uur haar hartritme en co opneemt en opslaat.
Ik heb dat ook eens gehad, zo'n 15 jaar geleden, maar dan was dat een loodzwaar ding van zo'n 10 op7 op 7cm groot, die aan je nek hing te hangen... Nu is dat netjes met een riem rond je middel vastgemaakt en is amper nog zo groot als een pakje sigaretten van 20 stuks van die lange... Dat is het gevolg van de miniaturisatie die wij overal vast kunnen stellen.
Niemand schijnt zich daar zorgen over te maken, maar ikke wel ! Ik heb nu een gsm waar ik heel voorzichtig goed moet mikken met mijn kleinste vinger om maar één cijfer in te drukken en niet meteen een heel getal... Ik zie van die dingen waarmee ze kunnen telefoneren, naar muziek luisteren, het is ook gps en bovendien is er nog een mogelijkheid om te schrijven met behulp van een touchscreen en een piepklein stiftje...Handig! Ik zag mijn collega in zijn wagen daar op tokkelen al rijdend, ik zou dat nooit ofte nooit kunnen, want om die kleine lettertekens te zien moet ik mijn bril afdoen, en om de weg te zien moet ik hem aan hebben...handig ! Handig !!! Je hebt er geen gedacht van.
Bovendien kan ik ook met mijn gsm een heleboel dingen doen. Dat staat in dat 1 cm dik boekje. Alleen zit daar omzeggens niets bij dat behoort bij wat ik in feite wou kopen. Ik wou een telefoon waarmee ik kan telefoneren, ook al ben ik niet thuis, en dat is alles ! Al die andere dingen moest ik erbij pakken,want een gewone telefoon zonder al die akkevietjes en akkoteetjes is niet meer de krijgen. Ik heb alleen gekeken naar de grootte (met zeven o's en twaalf t's, als het maar groot genoeg was!) van het klavier en de toetsen, en nu kan ik min of meer met mijne pink de cijfertjes induwen...En dan zegt een van de kinderen of kleinkinderen wel met een goed hart, pa (of opa) je wordt oud hé, dat is toch niet moeilijk ? En ze beginnen daar op te tokkelen en berichtjes te smssen die ik nooit ontvang, want ik weet niet hoe ik daarbij raak, en het interesseert me ook niet, ik heb dat niet om te lezen, maar om in te spreken ! De helft van de keren heb ik dat klereding ook niet bij mij... Ik heb het opgeladen, en op tafel laten liggen, en mama legt het aan de kant op de kast...en ikke ben weer weg zonder... Ieder jaar moet ik daar geld bij zetten, en ieder jaar verhoogt het bedrag dat resteert, want ik gebruik dat ding veel te weinig... Ik zeg altijd dat ik dat eens meer moet gebruiken, maar ik denk er nooit op dat ook daadwerkelijk te doen.... Die gsm, dat is een handig ding, voor anderen.
Ik heb in huis ook van die telefoons zonder draad aan, waarmee je kunt rondwandelen in huis al telefonerend. Dat is wel handig, als ik op het wc zit kan Anny mij de telefoon brengen en niemand ziet vanwaar ik zit te spreken... Ik had voor de prijs van één zo'n toestel meteen nog twee zo'n losse telefoons bij, die alleen in den heiligentriek zitten, en de telefoonverbinding ergens uit de lucht pikken... Blijkbaar zit er ook een gevaar bij dat systeem, want ik zag in dat boekje dat er een systeem ingebouwd zit waarbij je met het ene toestel het andere kunt doen piepen, om het zo terug te vinden... Wellicht werkt dat alleen als je ingebouwde batterijtje nog niet helemaal dood is...anders moet je maar zoeken zoals voor de uitvinding van de piepende verloren telefoon..
Zo had ons veerle ooit een sleutelhanger die piepte als je floot...Maar dat ding reageerde zowat bij elk schel geluid, en ik hoorde eens in de gb als gevolg van een fluitend en piepende luidspreker, alom piepgeluiden van dames die regelmatig hun sleutels kwijt maken...
Ik heb daarvoor iets anders, ik ben in het bezit van de enige voornaam in de christelijke wereld om alles met behulp van mijne patroon terug te vinden. Nu en dan stel ik toch vast dat ook heiligen of doof of op verlof zijn... Ik zeg ook in de christelijke wereld, want ook in de andere religies zullen ze wel een heilige hebben voor het terugvinden van verloren voorwerpen... Net zoals je in ieder geloof bedevaartsoorden vindt met regelmatig een of ander wonder... Als je voortgaand op die dingen de beste religie wilt kiezen, dan zul je het zéééér moeilijk hebben, want er zijn overal straffe dingen gebeurd ! Ik denk dat je er alleen uit kunt besluiten dat je in ieder geloof kunt "zalig" worden... en ik denk dat ook de "brave" niet-religieuse mensen wel niet zullen "verdoemd" worden, wie eerlijk leeft met zichzelf en met de medemensen, die kan ik en jij wellicht ook niet, veroordelen. Gelukkig is de tijd van de inquisitie al een beetje voorbij, althans in onze westerse wereld, in de jongere religies zie je dat dit nog niet verdwenen is. Blijkbaar duurt het een hele tijd voor een religie ook verdraagzaam wordt tegenover anderen.
Je moet eens de geschiedenis van het christelijk geloof bekijken op een tijdschaal, per eeuw, en zet daar onder op dezelfde ouderdom van de islam, de geschiedenis van die godsdienst, je zult zien dat op dezelfde leeftijd, de christelijke kerk even agressief was als we nu soms zien bij de islam, en wellicht binnen enkele eeuwen van de bahaï en misschien nog andere... Blijkbaar hoort er ook bij religies een groeiperiode naar volwassenheid, als ik dat zo mag en kan stellen...
Kijk, dat is nu één van de dingen ik heb leren zien bij het bestuderen (nu ja,)van de geschiedenis... Dat is één van de redenen waarom ik geschiedenis zo graag bestudeer, je leert er niet alleen het verleden kennen, maar ook de toekomst. In grote lijnen weliswaar.
Tot morgen ?
De man was daar bijna een uur te laat, maar het werk duurde niet lang, dus...ben ik al terug, mijn thermos koffie was nog niet eens leeg....
Ik wilde graag vlug terug thuis zijn, om te genieten van een nieuwe, of toch minstens gerenoveerde vrouw, ze loopt nu op batterijen ! En lang kan ik er niet meer van genieten, want om vier uur deze namiddag moeten de batterijen en de contacten verwijderd worden en teruggebracht worden naar de kliniek... Dan moeten wij nog een halfuurke ( als hij even stipt is als gisteren lees anderhalf uurke) wachten om de uitslag te kennen... Anny liep dus, en sliep (echt waar !) met een hartmonitor, die gedurende vierentwintig uur haar hartritme en co opneemt en opslaat.
Ik heb dat ook eens gehad, zo'n 15 jaar geleden, maar dan was dat een loodzwaar ding van zo'n 10 op7 op 7cm groot, die aan je nek hing te hangen... Nu is dat netjes met een riem rond je middel vastgemaakt en is amper nog zo groot als een pakje sigaretten van 20 stuks van die lange... Dat is het gevolg van de miniaturisatie die wij overal vast kunnen stellen.
Niemand schijnt zich daar zorgen over te maken, maar ikke wel ! Ik heb nu een gsm waar ik heel voorzichtig goed moet mikken met mijn kleinste vinger om maar één cijfer in te drukken en niet meteen een heel getal... Ik zie van die dingen waarmee ze kunnen telefoneren, naar muziek luisteren, het is ook gps en bovendien is er nog een mogelijkheid om te schrijven met behulp van een touchscreen en een piepklein stiftje...Handig! Ik zag mijn collega in zijn wagen daar op tokkelen al rijdend, ik zou dat nooit ofte nooit kunnen, want om die kleine lettertekens te zien moet ik mijn bril afdoen, en om de weg te zien moet ik hem aan hebben...handig ! Handig !!! Je hebt er geen gedacht van.
Bovendien kan ik ook met mijn gsm een heleboel dingen doen. Dat staat in dat 1 cm dik boekje. Alleen zit daar omzeggens niets bij dat behoort bij wat ik in feite wou kopen. Ik wou een telefoon waarmee ik kan telefoneren, ook al ben ik niet thuis, en dat is alles ! Al die andere dingen moest ik erbij pakken,want een gewone telefoon zonder al die akkevietjes en akkoteetjes is niet meer de krijgen. Ik heb alleen gekeken naar de grootte (met zeven o's en twaalf t's, als het maar groot genoeg was!) van het klavier en de toetsen, en nu kan ik min of meer met mijne pink de cijfertjes induwen...En dan zegt een van de kinderen of kleinkinderen wel met een goed hart, pa (of opa) je wordt oud hé, dat is toch niet moeilijk ? En ze beginnen daar op te tokkelen en berichtjes te smssen die ik nooit ontvang, want ik weet niet hoe ik daarbij raak, en het interesseert me ook niet, ik heb dat niet om te lezen, maar om in te spreken ! De helft van de keren heb ik dat klereding ook niet bij mij... Ik heb het opgeladen, en op tafel laten liggen, en mama legt het aan de kant op de kast...en ikke ben weer weg zonder... Ieder jaar moet ik daar geld bij zetten, en ieder jaar verhoogt het bedrag dat resteert, want ik gebruik dat ding veel te weinig... Ik zeg altijd dat ik dat eens meer moet gebruiken, maar ik denk er nooit op dat ook daadwerkelijk te doen.... Die gsm, dat is een handig ding, voor anderen.
Ik heb in huis ook van die telefoons zonder draad aan, waarmee je kunt rondwandelen in huis al telefonerend. Dat is wel handig, als ik op het wc zit kan Anny mij de telefoon brengen en niemand ziet vanwaar ik zit te spreken... Ik had voor de prijs van één zo'n toestel meteen nog twee zo'n losse telefoons bij, die alleen in den heiligentriek zitten, en de telefoonverbinding ergens uit de lucht pikken... Blijkbaar zit er ook een gevaar bij dat systeem, want ik zag in dat boekje dat er een systeem ingebouwd zit waarbij je met het ene toestel het andere kunt doen piepen, om het zo terug te vinden... Wellicht werkt dat alleen als je ingebouwde batterijtje nog niet helemaal dood is...anders moet je maar zoeken zoals voor de uitvinding van de piepende verloren telefoon..
Zo had ons veerle ooit een sleutelhanger die piepte als je floot...Maar dat ding reageerde zowat bij elk schel geluid, en ik hoorde eens in de gb als gevolg van een fluitend en piepende luidspreker, alom piepgeluiden van dames die regelmatig hun sleutels kwijt maken...
Ik heb daarvoor iets anders, ik ben in het bezit van de enige voornaam in de christelijke wereld om alles met behulp van mijne patroon terug te vinden. Nu en dan stel ik toch vast dat ook heiligen of doof of op verlof zijn... Ik zeg ook in de christelijke wereld, want ook in de andere religies zullen ze wel een heilige hebben voor het terugvinden van verloren voorwerpen... Net zoals je in ieder geloof bedevaartsoorden vindt met regelmatig een of ander wonder... Als je voortgaand op die dingen de beste religie wilt kiezen, dan zul je het zéééér moeilijk hebben, want er zijn overal straffe dingen gebeurd ! Ik denk dat je er alleen uit kunt besluiten dat je in ieder geloof kunt "zalig" worden... en ik denk dat ook de "brave" niet-religieuse mensen wel niet zullen "verdoemd" worden, wie eerlijk leeft met zichzelf en met de medemensen, die kan ik en jij wellicht ook niet, veroordelen. Gelukkig is de tijd van de inquisitie al een beetje voorbij, althans in onze westerse wereld, in de jongere religies zie je dat dit nog niet verdwenen is. Blijkbaar duurt het een hele tijd voor een religie ook verdraagzaam wordt tegenover anderen.
Je moet eens de geschiedenis van het christelijk geloof bekijken op een tijdschaal, per eeuw, en zet daar onder op dezelfde ouderdom van de islam, de geschiedenis van die godsdienst, je zult zien dat op dezelfde leeftijd, de christelijke kerk even agressief was als we nu soms zien bij de islam, en wellicht binnen enkele eeuwen van de bahaï en misschien nog andere... Blijkbaar hoort er ook bij religies een groeiperiode naar volwassenheid, als ik dat zo mag en kan stellen...
Kijk, dat is nu één van de dingen ik heb leren zien bij het bestuderen (nu ja,)van de geschiedenis... Dat is één van de redenen waarom ik geschiedenis zo graag bestudeer, je leert er niet alleen het verleden kennen, maar ook de toekomst. In grote lijnen weliswaar.
Tot morgen ?
woensdag, september 26, 2007
Schilderklas
Na afloop van de schilderles vroeg ik wat mijn taak voor volgende week was...Zoek maar iets uit was het antwoord...Ik zit nu al meer dan twee lessen voor...Het enige wat ik bijleer is het medium acryl met al zijn beperktheden en mogelijkheden.
Ik bots vooral op de beperktheden, en ik heb niet direct de indruk dat de leraar veel met acryl werkt, meer met gouache bekent hij, en geeft mij een paar raadgevingen om met laag op laag te werken, heel dun, heel vloeibaar...Het bevalt me niet echt, omdat je door de overmaat aan water in feite een soort plasjes maakt. Volgens de leraar schept dat juist het spontane element...Ik wil geen spontane vlekken, ik wil MIJN kleur op de door MIJ uitgekozen plaats. (DE hoofdletter aan Mij is geen beleefdheidsvorm maar bedoeld als klemtoon !). Het voordeel is dat ik daar gratis kan proberen en herproberen.
Dat ik een donker palet heb heeft hij aanvaard (ik ook - ik weet niet hoe het komt, maar al van kindsbeen af heb ik altijd met sombere kleuren en sombere tekeningen gewerkt)
Heb je er al eens op gelet dat de meeste schilders ook ofwel heel lichte vrolijke kleuren gebruiken, ofwel nogal donkere, sombere ? En eens ze die keuze hebben gemaakt (of ondergaan?) dan blijft dat in hun werk steeds weer naar voor komen. Oh, ik beweer niet dat ze nooit eens een ander koloriet gebruiken, maar ze vallen telkens terug... Hoe zou dat komen ? Ik denk niet dat ik een pessimist ben, maar ik vrees dat ik pessimisme oproep in mijn schilderijen. Raar.
Deze namiddag moet Anny bij de cardioloog. Hopelijk is ook daar alles in orde. Tot op heden hebben wij geen nieuwe "aanvallen" meer gezien. Gelukkig, het was wel even schrikken. Hopelijk is de vaststelling van de neuroloog correct, en zijn wij voorbij de alarmfase, zonder kleerscheuren. Of beginnen wij aan de periode van oud worden en steeds wel iets hebben ? We shall see...
Morgen moet ik daar gaan zitten te zitten in het huis van tanteke, terwijl de loodgieter van de verzekeringsmaatschappij het lek dicht... Wat hij doet is geen echt definitieve oplossing, maar als het huis verkocht wordt zal ofwel het huis afbreken en als bouwgrond benutten, ofwel de waterleiding totaal moeten herleggen, want nonkeltje heeft in zijne tijd wat afgebronseld... Nu, het is ook een beetje logisch, als je het huis van nu vergelijkt met wat het ooit was. Het was een heel klein doeningsje met aanhangen, die aanhangen zijn geïntegreerd in het woongedeelte, er is een enorme veranda bijgebouwd, de zolder van ooit is omgevormd tot slaapkamers, enfin, er is niets meer zoals het ooit was. Bovendien zette nonkel nog enkele stukken bij, metste hij een mooie façadesteen voor het huis, er kwam centrale verwarming, badkamer, wc buiten, boven en binnen en noem maar op... Bij al die veranderingen moesten ook telkens de electriciteit, de waterleiding en dergelijke aangepast worden, verlengd worden, bijgelegd, verlegd enz, enz....
Bovendien volgde nonkeltje de evolutie der grondstoffen en wellicht ook wel eens der kostprijzen, met het gevolg dat de waterleiding niet voortdurend in dezelfde soort buizen loopt, wat dan als gevolg heeft dat electrolyse de buizen langzaam kapot maakt...met het gekende gevolg: een groot gat en een enorme hoeveelheid water die ergens onder de grond verdwenen is....
Normaliter zou ik zelfs geen herstelling meer doen, er woont toch niemand, maar we moeten de herstelling bewijzen om recht te hebben op een serieuze vermindering van het kostenplaatje van de waterfactuur....dus....
Morgen zal ik dus, gewapend met een pakje boterhammen en een thermos koffie mijn tijd in ledigheid doorbrengen bij tanteke, of neen, ik zal me amuseren met het zoeken naar het wellicht verdwenen indentiteitskaartje van tante... Ik kreeg een berichtje van de home dat ze het adres van tante zullen wijzigen (nu al ?) en daarvoor hebben ze de identiteitskaart en de geheime pincode nodig (van een mens met dementie - best dat ik er dan bij was !) Nu lijkt die pas niet te vinden... Ik denk dat hij in illo tempore non suspecto meeging naar kliniek Maria Middelares en vandaar mee naar de home, maar hij is niet te vinden... Ik ga dus een beetje zoeken in de 243 sacoches van tante en in haar 8.712 portemonnaietjes....(min of meer eerwaarde vader)... Bovendien wordt het zoekwerk leuker gemaakt door het feit dat tante heel wat van haar "belangrijke" documenten in dozen stak, maar daar ze nooit meer wist in welke dozen, herbegon ze telkens weer in andere dozen...er zijn kasten vol dozen, maar helaas, driewerf helaas, die dozen zitten hoegenaamd niet bijeen in één of enkele kasten, maar her en der over alle kasten en zelfs alle schabjes en schoorsteenmantelels en andere nog moeilijker te ontdekken plaatsen verborgen... Ooit had ik eens wat geld van de bank gehaald voor tante, en toen ze een halfuur later moest betalen voor haar eten was het geld zoek. De buur belde, ik terug naar zingem, geen geld te vinden... De buren hebben mij dan maar liefst in bijzijn van tanteke twee volle uren helpen zoeken voor ze het geld vonden in een klein metalen sigarendoosje, onder een berg andere sigarendoosjes...leuk... Tante weende van geluk, want ze wist begot niet meer wat er gebeurd was... Daar moet ik dus gaan kijken of ik haar pas vind...halleloejah !
Ik moet dus geen boek mee nemen, ik zal wellicht mijn tijd niet in onledigheid doorbrengen...
Morgen zal er dus wellicht geen blog zijn, want ik heb geen laptop (tot verwondering van Jan).Dusssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss tot de volgende ???
Ik bots vooral op de beperktheden, en ik heb niet direct de indruk dat de leraar veel met acryl werkt, meer met gouache bekent hij, en geeft mij een paar raadgevingen om met laag op laag te werken, heel dun, heel vloeibaar...Het bevalt me niet echt, omdat je door de overmaat aan water in feite een soort plasjes maakt. Volgens de leraar schept dat juist het spontane element...Ik wil geen spontane vlekken, ik wil MIJN kleur op de door MIJ uitgekozen plaats. (DE hoofdletter aan Mij is geen beleefdheidsvorm maar bedoeld als klemtoon !). Het voordeel is dat ik daar gratis kan proberen en herproberen.
Dat ik een donker palet heb heeft hij aanvaard (ik ook - ik weet niet hoe het komt, maar al van kindsbeen af heb ik altijd met sombere kleuren en sombere tekeningen gewerkt)
Heb je er al eens op gelet dat de meeste schilders ook ofwel heel lichte vrolijke kleuren gebruiken, ofwel nogal donkere, sombere ? En eens ze die keuze hebben gemaakt (of ondergaan?) dan blijft dat in hun werk steeds weer naar voor komen. Oh, ik beweer niet dat ze nooit eens een ander koloriet gebruiken, maar ze vallen telkens terug... Hoe zou dat komen ? Ik denk niet dat ik een pessimist ben, maar ik vrees dat ik pessimisme oproep in mijn schilderijen. Raar.
Deze namiddag moet Anny bij de cardioloog. Hopelijk is ook daar alles in orde. Tot op heden hebben wij geen nieuwe "aanvallen" meer gezien. Gelukkig, het was wel even schrikken. Hopelijk is de vaststelling van de neuroloog correct, en zijn wij voorbij de alarmfase, zonder kleerscheuren. Of beginnen wij aan de periode van oud worden en steeds wel iets hebben ? We shall see...
Morgen moet ik daar gaan zitten te zitten in het huis van tanteke, terwijl de loodgieter van de verzekeringsmaatschappij het lek dicht... Wat hij doet is geen echt definitieve oplossing, maar als het huis verkocht wordt zal ofwel het huis afbreken en als bouwgrond benutten, ofwel de waterleiding totaal moeten herleggen, want nonkeltje heeft in zijne tijd wat afgebronseld... Nu, het is ook een beetje logisch, als je het huis van nu vergelijkt met wat het ooit was. Het was een heel klein doeningsje met aanhangen, die aanhangen zijn geïntegreerd in het woongedeelte, er is een enorme veranda bijgebouwd, de zolder van ooit is omgevormd tot slaapkamers, enfin, er is niets meer zoals het ooit was. Bovendien zette nonkel nog enkele stukken bij, metste hij een mooie façadesteen voor het huis, er kwam centrale verwarming, badkamer, wc buiten, boven en binnen en noem maar op... Bij al die veranderingen moesten ook telkens de electriciteit, de waterleiding en dergelijke aangepast worden, verlengd worden, bijgelegd, verlegd enz, enz....
Bovendien volgde nonkeltje de evolutie der grondstoffen en wellicht ook wel eens der kostprijzen, met het gevolg dat de waterleiding niet voortdurend in dezelfde soort buizen loopt, wat dan als gevolg heeft dat electrolyse de buizen langzaam kapot maakt...met het gekende gevolg: een groot gat en een enorme hoeveelheid water die ergens onder de grond verdwenen is....
Normaliter zou ik zelfs geen herstelling meer doen, er woont toch niemand, maar we moeten de herstelling bewijzen om recht te hebben op een serieuze vermindering van het kostenplaatje van de waterfactuur....dus....
Morgen zal ik dus, gewapend met een pakje boterhammen en een thermos koffie mijn tijd in ledigheid doorbrengen bij tanteke, of neen, ik zal me amuseren met het zoeken naar het wellicht verdwenen indentiteitskaartje van tante... Ik kreeg een berichtje van de home dat ze het adres van tante zullen wijzigen (nu al ?) en daarvoor hebben ze de identiteitskaart en de geheime pincode nodig (van een mens met dementie - best dat ik er dan bij was !) Nu lijkt die pas niet te vinden... Ik denk dat hij in illo tempore non suspecto meeging naar kliniek Maria Middelares en vandaar mee naar de home, maar hij is niet te vinden... Ik ga dus een beetje zoeken in de 243 sacoches van tante en in haar 8.712 portemonnaietjes....(min of meer eerwaarde vader)... Bovendien wordt het zoekwerk leuker gemaakt door het feit dat tante heel wat van haar "belangrijke" documenten in dozen stak, maar daar ze nooit meer wist in welke dozen, herbegon ze telkens weer in andere dozen...er zijn kasten vol dozen, maar helaas, driewerf helaas, die dozen zitten hoegenaamd niet bijeen in één of enkele kasten, maar her en der over alle kasten en zelfs alle schabjes en schoorsteenmantelels en andere nog moeilijker te ontdekken plaatsen verborgen... Ooit had ik eens wat geld van de bank gehaald voor tante, en toen ze een halfuur later moest betalen voor haar eten was het geld zoek. De buur belde, ik terug naar zingem, geen geld te vinden... De buren hebben mij dan maar liefst in bijzijn van tanteke twee volle uren helpen zoeken voor ze het geld vonden in een klein metalen sigarendoosje, onder een berg andere sigarendoosjes...leuk... Tante weende van geluk, want ze wist begot niet meer wat er gebeurd was... Daar moet ik dus gaan kijken of ik haar pas vind...halleloejah !
Ik moet dus geen boek mee nemen, ik zal wellicht mijn tijd niet in onledigheid doorbrengen...
Morgen zal er dus wellicht geen blog zijn, want ik heb geen laptop (tot verwondering van Jan).Dusssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss tot de volgende ???
dinsdag, september 25, 2007
discriminatie
Ik wil eens een mens tegenkomen die niet op een of andere manier aan discriminatie doet !
Iedereen, ikzelf niet uitgezonderd, heb op zijn minst minder eerbied voor de ene dan voor de andere, en dat is op zich al een discriminatie.
Maar er is hoop...
Honderd jaar geleden beschouwden wij de negertjes nog als slaven...en eigenlijk is dat een eufemisme, in werkelijkheid beschouwden we ze niet eens als mensen. (Met uitzondering van de Suid Afrikanen, volgens hen waren het de kinderen van Kaïn, die, getekend door God met een zwart vel, gemaakt waren ten hunne gerieve zie Genesis)
Nu is er niemand meer die twijfelt aan het feit dat negers ook mensen zijn.
Er is dus een evolutie !
Gelukkig ?
Ik weet het niet, ik maak me zorgen!
Ik stel vast dat er nu opnieuw een groep mensen is opgestaan die, net zoals in den ouden tijd, ageert tegen de discriminatie ! Maar nu gaan ze véél verder dan vroeger !
Nu spreekt men niet meer van mensen, maar van dieren! Wat gaia en Peta doen, is precies hetzelfde als wat idealisten in het verleden deden ter bevrijding van de swartjies...En dan krijg ik het ergens op de heupen, dan zie ik de toekomst al zo voor me !
Ik neem eerst het dier dat het meest voor de hand ligt tot gelijkschakeling met de mens: het varken! Het is ook een zoogdier, ook een alleseter, en we zijn bezig het beestje steeds maar meer te vermenselijken... We zijn druk bezig ze om te vormen tot dragers van bepaalde menselijke organen, nu nog met de bedoeling makkelijker aan donoren voor harten, nieren en noem maar op te geraken, maar binnenkort als vaandeldrager van gaia die opkomt voor het steeds menselijkere dier !
Ik zie in mijn glazen bol, de opvolger van Michelleke Vandenbossche woest te keer gaan omdat hij niet wettelijk kan huwen met zijn favoriete zeug...
Zie je het ook ? Dan ben je ongetwijfeld even slecht als ik ben, en heb jij ook lust om al die mannen en meisjes van Gaia en Peta te discrimineren...Quot erum demonstrandum...
En toch heb ik ergens iets geraakt! En het gekke is dat ook Gaia en Peta werkelijk iets raken ! Hoe verder we gaan in onze kennis van de natuur, hoe moeilijker het wordt om onszelven als mensheid op een pied de stalleke te zetten... Een van de laatste verbluffende ontdekkingen is dat apinnekes ook hun eerbaarheid verkopen voor de vleespotten van Egypte... Net of dat nu precies Hét voorbeeld is van menselijk denken !
Maar die mannen redeneren bewust niet door, ze beperken zich nu tot de dieren, maar we stellen ook steeds vlugger vast dat ook planten op een of andere manier kunnen reageren, en zelfs communiceren...dus de volgende logische stap zou dan zijn dat we ook de planten moeten gelijkstellen en spreken over de rechten van de tomaat... Wat mogen en kunnen we dan nog eten? Voor Gaia en Peta zijn dat zorgen voor morgen, maar morgen is de dag dat mijn achter-achterkleinkinderen zichzelf moeten verlagen tot moordenaars om een tomaat te plukken. Nee, die mannen zijn niet juist bezig, de natuur is nu eenmaal opgebouwd als één grote voedselketen, en dat houdt in dat de ene soort de andere moet opeten. Moet, want als een soort dat niet meer doet, dan krijgen we een plaag van de andere soort... We moesten dat toch al lang geleerd hebben door al onze idiote manieren om te proberen "plagen" uit te roeien...Al wat we bekomen hebben is dat er andere plagen door groeiden.
We zijn begonnen met discriminatie, en dan denkt iedereen op rassendiscriminatie.
Wil er dan a.U.b. iemand onder u opstaan, en mij expliqueren waarom wij, bleke noorderlingen in de zon gaan liggen, onder zonnebanken kruipen, ons insmeren met bruinmakende zalfjes en zelf pillen slikken om bruin te worden, en tezelfdertijd afgeven op die makakken, die bruinjoekels, die halfaangebakkenen ????? Er zit een rare kronkel in de hersenen van het mensdom...
We geven onze bruine medemens allerlei scheldnamen en pogen wanhopig de teint van zijn vel te evenaren ??? Help, leg het me eens uit ?????
Vandaag ga ik weer naar de les, weer tussen de madams gaan zitten. Hopelijk heeft men nu een middel om mij te laten schilderen op een manier dat de pijn dragelijk is...Maar wellicht zal ook vandaag weer de les voor mij te lang zijn om er zonder kleerscheuren(lees pijnscheuten) vanaf te komen. De vorige keer heb ik ook enkele dagen de gevolgen moeten dragen, maar ik kan moeilijk eisen dat de lessen minder lang en in meer korte lessen gegeven wordt... Ik weet niet of er onder die dames ook pijnpatiënten zitten, wellicht wel...Hebben zij dan geen moeite met dat systeem ??
Als ik de kans krijg, ga ik dat toch eens opperen tegen die moderator. Wie weet ?
Veerle is vandaag naar Denderleeuw, voor een opleiding van de VDAB, om te zien of ze het zou aankunnen in een winkel te werken... Ze heeft goede hoop, dus kan ze hopelijk binnenkort weer aan het werk, want het is niet goed om thuis te zitten prakkezeren, en het is ook financieel veel beter als ze met twee kunnen gaan werken. De dag van vandaag is alles zo duur...en je kunt niet anders dan leven in de wereld van vandaag, ook de kinderen dwingen je door hun opvoeding in de school om te leven in deze tijd met al zijn bijkomende kosten. Leraars vinden het gewoon dat je iets kunt nakijken op internet...maar vragen niet eens meer of iedereen internet heeft.
Ik heb het al gezegd, we leven niet meer...we worden geleefd.
Oh, ja, lees eens de reactie op mijn laatste (of voorlaatste?) artikel, het is wreed wijs jong! Als hij op pensioen is ga ik hem vragen als co-editor, dan zullen de gensters er niet alleen afspringen is de reactie, maar in het artikel zelf !
tot de volgende ?
oh ja, donderdag zal er wellicht geen blog zijn, ik moet al 's morgens vroeg in het huis van tanteke gaan zitten kijken werken. De loodgieter komt er de waterleiding herstellen en ik moet dus de deur openmaken en na beëindiging weer toedoen... Hoe laat het zal worden ?????
Iedereen, ikzelf niet uitgezonderd, heb op zijn minst minder eerbied voor de ene dan voor de andere, en dat is op zich al een discriminatie.
Maar er is hoop...
Honderd jaar geleden beschouwden wij de negertjes nog als slaven...en eigenlijk is dat een eufemisme, in werkelijkheid beschouwden we ze niet eens als mensen. (Met uitzondering van de Suid Afrikanen, volgens hen waren het de kinderen van Kaïn, die, getekend door God met een zwart vel, gemaakt waren ten hunne gerieve zie Genesis)
Nu is er niemand meer die twijfelt aan het feit dat negers ook mensen zijn.
Er is dus een evolutie !
Gelukkig ?
Ik weet het niet, ik maak me zorgen!
Ik stel vast dat er nu opnieuw een groep mensen is opgestaan die, net zoals in den ouden tijd, ageert tegen de discriminatie ! Maar nu gaan ze véél verder dan vroeger !
Nu spreekt men niet meer van mensen, maar van dieren! Wat gaia en Peta doen, is precies hetzelfde als wat idealisten in het verleden deden ter bevrijding van de swartjies...En dan krijg ik het ergens op de heupen, dan zie ik de toekomst al zo voor me !
Ik neem eerst het dier dat het meest voor de hand ligt tot gelijkschakeling met de mens: het varken! Het is ook een zoogdier, ook een alleseter, en we zijn bezig het beestje steeds maar meer te vermenselijken... We zijn druk bezig ze om te vormen tot dragers van bepaalde menselijke organen, nu nog met de bedoeling makkelijker aan donoren voor harten, nieren en noem maar op te geraken, maar binnenkort als vaandeldrager van gaia die opkomt voor het steeds menselijkere dier !
Ik zie in mijn glazen bol, de opvolger van Michelleke Vandenbossche woest te keer gaan omdat hij niet wettelijk kan huwen met zijn favoriete zeug...
Zie je het ook ? Dan ben je ongetwijfeld even slecht als ik ben, en heb jij ook lust om al die mannen en meisjes van Gaia en Peta te discrimineren...Quot erum demonstrandum...
En toch heb ik ergens iets geraakt! En het gekke is dat ook Gaia en Peta werkelijk iets raken ! Hoe verder we gaan in onze kennis van de natuur, hoe moeilijker het wordt om onszelven als mensheid op een pied de stalleke te zetten... Een van de laatste verbluffende ontdekkingen is dat apinnekes ook hun eerbaarheid verkopen voor de vleespotten van Egypte... Net of dat nu precies Hét voorbeeld is van menselijk denken !
Maar die mannen redeneren bewust niet door, ze beperken zich nu tot de dieren, maar we stellen ook steeds vlugger vast dat ook planten op een of andere manier kunnen reageren, en zelfs communiceren...dus de volgende logische stap zou dan zijn dat we ook de planten moeten gelijkstellen en spreken over de rechten van de tomaat... Wat mogen en kunnen we dan nog eten? Voor Gaia en Peta zijn dat zorgen voor morgen, maar morgen is de dag dat mijn achter-achterkleinkinderen zichzelf moeten verlagen tot moordenaars om een tomaat te plukken. Nee, die mannen zijn niet juist bezig, de natuur is nu eenmaal opgebouwd als één grote voedselketen, en dat houdt in dat de ene soort de andere moet opeten. Moet, want als een soort dat niet meer doet, dan krijgen we een plaag van de andere soort... We moesten dat toch al lang geleerd hebben door al onze idiote manieren om te proberen "plagen" uit te roeien...Al wat we bekomen hebben is dat er andere plagen door groeiden.
We zijn begonnen met discriminatie, en dan denkt iedereen op rassendiscriminatie.
Wil er dan a.U.b. iemand onder u opstaan, en mij expliqueren waarom wij, bleke noorderlingen in de zon gaan liggen, onder zonnebanken kruipen, ons insmeren met bruinmakende zalfjes en zelf pillen slikken om bruin te worden, en tezelfdertijd afgeven op die makakken, die bruinjoekels, die halfaangebakkenen ????? Er zit een rare kronkel in de hersenen van het mensdom...
We geven onze bruine medemens allerlei scheldnamen en pogen wanhopig de teint van zijn vel te evenaren ??? Help, leg het me eens uit ?????
Vandaag ga ik weer naar de les, weer tussen de madams gaan zitten. Hopelijk heeft men nu een middel om mij te laten schilderen op een manier dat de pijn dragelijk is...Maar wellicht zal ook vandaag weer de les voor mij te lang zijn om er zonder kleerscheuren(lees pijnscheuten) vanaf te komen. De vorige keer heb ik ook enkele dagen de gevolgen moeten dragen, maar ik kan moeilijk eisen dat de lessen minder lang en in meer korte lessen gegeven wordt... Ik weet niet of er onder die dames ook pijnpatiënten zitten, wellicht wel...Hebben zij dan geen moeite met dat systeem ??
Als ik de kans krijg, ga ik dat toch eens opperen tegen die moderator. Wie weet ?
Veerle is vandaag naar Denderleeuw, voor een opleiding van de VDAB, om te zien of ze het zou aankunnen in een winkel te werken... Ze heeft goede hoop, dus kan ze hopelijk binnenkort weer aan het werk, want het is niet goed om thuis te zitten prakkezeren, en het is ook financieel veel beter als ze met twee kunnen gaan werken. De dag van vandaag is alles zo duur...en je kunt niet anders dan leven in de wereld van vandaag, ook de kinderen dwingen je door hun opvoeding in de school om te leven in deze tijd met al zijn bijkomende kosten. Leraars vinden het gewoon dat je iets kunt nakijken op internet...maar vragen niet eens meer of iedereen internet heeft.
Ik heb het al gezegd, we leven niet meer...we worden geleefd.
Oh, ja, lees eens de reactie op mijn laatste (of voorlaatste?) artikel, het is wreed wijs jong! Als hij op pensioen is ga ik hem vragen als co-editor, dan zullen de gensters er niet alleen afspringen is de reactie, maar in het artikel zelf !
tot de volgende ?
oh ja, donderdag zal er wellicht geen blog zijn, ik moet al 's morgens vroeg in het huis van tanteke gaan zitten kijken werken. De loodgieter komt er de waterleiding herstellen en ik moet dus de deur openmaken en na beëindiging weer toedoen... Hoe laat het zal worden ?????
maandag, september 24, 2007
De grote illusie
Voor mij ligt een briefje van 50 euro... Als man die is opgegroeid met het kleine belgische frankske van in den goede oude tijd, reken ik om: 1 euro is 40 frank x 50 = 2000 frank...
Dat is wat we met recht en reden de grootste illusie aller tijden kunnen noemen, een illusie waarmee wij al gans ons leven rondlopen...
Dat briefje is geen 50 euro waard !
Dat briefje is een ding waard dat ik op dat moment met dat briefje kan verkrijgen en morgen al wellicht niet meer !
Die 50 die er op gedrukt staat als een vast gegeven feit, is in werkelijk een alleminst vast iets; het is een loshangend zwevend, zich in vrije val bevindend begrip !
Als ik een euro gedurende 5 jaar vastzet aan de huidige 2 % rente, dan heb ik, ook met samengestelde interest 1.1 euro na 5 jaar ! Dan hou ik geen rekening met het feit dat de bank mij beheerskosten aanrekent en schrijfkosten en...en... kortom, mocht ik in werkelijkheid 1 euro "geplaceerd" hebben, dan zou ik nu een schuld aan de bank hebben van zowat 6 euro...Maar goed, daar wil ik niet over zagen, nemen wij een "winst" van 10 cent aan...
Vijf jaar geleden kocht ik met één euro juist één pint...nu kost één pint me 1.5 euro, in een goedkope café... in vijf jaar dus 50 cent meer kost...een stijging van 50 %... Met andere woorden mijn stuk van één euro heeft maar de waarde meer van ongeveer tweederden van een pint... Ik ben onderweg, ondanks het behoud van het cijfer één, eenderde van mijn euro kwijtgeraakt, dus zou er op mijn uro niet meer 1 moeten staan, maar 0.66... maar dat doen ze niet, ze prefereren de grote , GROOOOOOOOTTTE illusietruuk..... En wij lopen er met open ogen voortdurend in.
Wie is de bedrieger ? Ah, niet moeilijk, de banken... Als ik mijn euro op de bank zet, dan houden ze mijn euro daar niet, nee, dan kopen ze daar een pint mee, en die verkopen ze mij later voor 1.5 euro, en geven me voor mijn vastgezette euro een schamele 10 cent... Ik kan me géén pint meer veroorloven !!!!
Misschien denkt u dat ik u sprookjes vertel, maar helaas nee, het is bittere werkelijkheid ! Nog nooit was de winst der banken zo groot (tenzij in amerika, waar de bankiers blijkbaar van het gehalte zijn van de president) en onze rente zo klein. Bovendien houden zij ons steeds maar weer voor dat de kosten aan administratie zo hoog zijn dat zij kosten moeten aanrekenen, dat wij het ook nog gaan geloven. Het is wetenschappelijk bewezen dat als je iets dikwijls genoeg vertelt, iedereen het op de duur voor waar aanneemt, ook al was het telkens dezelfde persoon die het herhaalt, het is de herhaling van de gegevens die in onze hersens de feiten onder "bwezen" klasseert ! Die truuk kennen de banken als geen ander (afgezien van de politiekers).
Er ligt hier voor mij een briefje van drieëndertig euro...maar jij wilt dat niet geloven.
Weet je wat mij intens gelukkig maakt ? De euro is een sterke munt !
Wat moet dat niet met de dollar zijn????????????????????????????????????????????????????
En toch, wij leven in zowat het beste landje van de wereld...maar als we de politiekers niet bij hun lurven pakken en buiten werpen, niet lang meer... (Een lurf is een ingekeept hout (in een vinkenbaan)om de treklijn te spannen (????) een vinkenbaan is een afgebakend en ingericht terrein om vinken te vangen... Nu weet ik nog niet wat de lurven van de politiekers zijn... De Dikke Van Daele helpt me géén zier !)... Nu goed, dan pak ik ze wel bij hun kl..oosters om ze buiten te wippen ! na !
Het begint me (en wellicht niet mij alleen) op de zenuween te werken dat die politiekers daar zo zitten te frutselen... Moesten wij ooit op ons werk dezelfde productiviteit aan de dag hebben gelegd als die politiekers, dan lagen we al lang voor de deur, en waren we gedoodverfd om ooit nog ergens binnen te geraken... Maar die kluivers zijn safe, als ze mislukken, dan zetten ze zich opnieuw op de lijst, en hoeplaba, ze worden terug verkozen ('verkozen', nu ja, er staan geen andere op dan zo'n rare tistens)en ze mogen opnieuw spelen met ons geluk en onze centen... Zelf één die publiek vertelde dat hij miljoenen in de fik stak om de kassa te laten kloppen, die zit er telkens en telkens weer... Ik heb op het verlof in Herbeumont uren en uren doorgebracht met een oude waalse dame, die dan ook nog haar frans sprak met een Luiks accent, te woord gestaan...Ik heb een moment aanvechting gehad om haar alleen te laten, maar dat had alleen te maken met het feit dat haar gespreksonderwerpen mijlenver van de mijne lagen, en gebonden waren aan eentijd ver voor de mijne...niet met haar waals zijn, want het is een heel lieve oma voor haar kleinkinderen, en alhoewel haren Paul al vijf jaar dood is, vertelde ze me vier, vijf keer zijn sterven...telkens met tranen in de ogen... Ze is in het stadium dat de wereld alleen nog een heel klein kringetje is, waar ze slecht moeilijk uit durft te komen.
Moeten wij nu echt op befehl van een paar politiekers gaan liggen ruziemaken met zo'n lieve oude mensjes ???
Want dat zijn ook walen, en ik die met héél veel pijn amper een straat ver kan gaan, op het tempo van een slak met een lendenverschot, voel mij niet in staat haar op te jagen ! Nochtans is ze zowat het enige wezen die zowat dezelfde natuurlijke voortbewegingssnelheid ontwikkelt als ikke ! En ze gaat ook met een stok ! Vroeger had ze een heel mooie wandelstok, een echt antiek stuk, nog van haar grootvader !, maar dat is gepikt terwijl ze boodschappen deed in de gb... Nu heeft ze zo'n kruk, waar ook haar arm in steunt...
Maar we betalen om die walen te onderhouden ! En dan ? Betaal je liever anoniem in een omslag dat je dan in een kartonnen doos stopt voor (z)el(z)elf(z)elf ??? Ik betaal liever voor mensen die ik een klein beetje ken, en ik ken enkele walen, ik heb er zelfs goede vrienden onder. Zo heb ik ook jaren gestort bij Foster Parent (Plan), omdat je daar regelmatig een heel persoonlijk berichtje krijgt wat er in hun dorpje gedaan wordt om hen vooruit te helpen... Ooit had Anny een nonkel pater (+), die woonde in een dorpje in het voormalige belgisch congo... Toevallig was de dekenij Oudenaarde "het" spaarvarken voor die regio, en de deken had met veel triomf het bedrag vermeld van op de kansel dat de dekenij had bijeen gespaard... Ik vroeg nonkel pater hoeveel ze eigenlijk gekregen hadden vorig jaar van ... ongeveer de helft... Toen heb ik besloten alleen nog te doneren waar ik ook de gevolgen zag... Oh, ik weet wel, administratie en beheerskosten en...en...maar moeten die mannen dan echt zo luxueus zitten? Hoort er niet eerder een normale auto voor zijn deur ? Het is een beetje zoals ik nu zie op mijn werk...Ik heb nooit mijn uren geteld, als ik er verwacht werd, dan was ik er, hoe veel uur en hoe laat het ook werd, nu hoor ik dat de bedienden er pointeren, en dat ze eeneventuele vergadering buiten de werkuren recupereren... ik mag er niet aan denken... Oh, ik weet wel, de wereld is niet meer als vroeger, en nu werken de echtgenotes ook, en je kunt en mag niet verwachten dat één van de twee werkers uit het gezin niets moet doen in het gezin, ik weet dat en ik besef dat het nu niet meer kan zoals ik het deed, maar...pointeren ??? je tijd afmeten voor de mensen ???
Ik ga stoppen, ik mag, ik wil en ik kan niet oordelen, dus doe ik het ook niet.
tot de volgende ?
Dat is wat we met recht en reden de grootste illusie aller tijden kunnen noemen, een illusie waarmee wij al gans ons leven rondlopen...
Dat briefje is geen 50 euro waard !
Dat briefje is een ding waard dat ik op dat moment met dat briefje kan verkrijgen en morgen al wellicht niet meer !
Die 50 die er op gedrukt staat als een vast gegeven feit, is in werkelijk een alleminst vast iets; het is een loshangend zwevend, zich in vrije val bevindend begrip !
Als ik een euro gedurende 5 jaar vastzet aan de huidige 2 % rente, dan heb ik, ook met samengestelde interest 1.1 euro na 5 jaar ! Dan hou ik geen rekening met het feit dat de bank mij beheerskosten aanrekent en schrijfkosten en...en... kortom, mocht ik in werkelijkheid 1 euro "geplaceerd" hebben, dan zou ik nu een schuld aan de bank hebben van zowat 6 euro...Maar goed, daar wil ik niet over zagen, nemen wij een "winst" van 10 cent aan...
Vijf jaar geleden kocht ik met één euro juist één pint...nu kost één pint me 1.5 euro, in een goedkope café... in vijf jaar dus 50 cent meer kost...een stijging van 50 %... Met andere woorden mijn stuk van één euro heeft maar de waarde meer van ongeveer tweederden van een pint... Ik ben onderweg, ondanks het behoud van het cijfer één, eenderde van mijn euro kwijtgeraakt, dus zou er op mijn uro niet meer 1 moeten staan, maar 0.66... maar dat doen ze niet, ze prefereren de grote , GROOOOOOOOTTTE illusietruuk..... En wij lopen er met open ogen voortdurend in.
Wie is de bedrieger ? Ah, niet moeilijk, de banken... Als ik mijn euro op de bank zet, dan houden ze mijn euro daar niet, nee, dan kopen ze daar een pint mee, en die verkopen ze mij later voor 1.5 euro, en geven me voor mijn vastgezette euro een schamele 10 cent... Ik kan me géén pint meer veroorloven !!!!
Misschien denkt u dat ik u sprookjes vertel, maar helaas nee, het is bittere werkelijkheid ! Nog nooit was de winst der banken zo groot (tenzij in amerika, waar de bankiers blijkbaar van het gehalte zijn van de president) en onze rente zo klein. Bovendien houden zij ons steeds maar weer voor dat de kosten aan administratie zo hoog zijn dat zij kosten moeten aanrekenen, dat wij het ook nog gaan geloven. Het is wetenschappelijk bewezen dat als je iets dikwijls genoeg vertelt, iedereen het op de duur voor waar aanneemt, ook al was het telkens dezelfde persoon die het herhaalt, het is de herhaling van de gegevens die in onze hersens de feiten onder "bwezen" klasseert ! Die truuk kennen de banken als geen ander (afgezien van de politiekers).
Er ligt hier voor mij een briefje van drieëndertig euro...maar jij wilt dat niet geloven.
Weet je wat mij intens gelukkig maakt ? De euro is een sterke munt !
Wat moet dat niet met de dollar zijn????????????????????????????????????????????????????
En toch, wij leven in zowat het beste landje van de wereld...maar als we de politiekers niet bij hun lurven pakken en buiten werpen, niet lang meer... (Een lurf is een ingekeept hout (in een vinkenbaan)om de treklijn te spannen (????) een vinkenbaan is een afgebakend en ingericht terrein om vinken te vangen... Nu weet ik nog niet wat de lurven van de politiekers zijn... De Dikke Van Daele helpt me géén zier !)... Nu goed, dan pak ik ze wel bij hun kl..oosters om ze buiten te wippen ! na !
Het begint me (en wellicht niet mij alleen) op de zenuween te werken dat die politiekers daar zo zitten te frutselen... Moesten wij ooit op ons werk dezelfde productiviteit aan de dag hebben gelegd als die politiekers, dan lagen we al lang voor de deur, en waren we gedoodverfd om ooit nog ergens binnen te geraken... Maar die kluivers zijn safe, als ze mislukken, dan zetten ze zich opnieuw op de lijst, en hoeplaba, ze worden terug verkozen ('verkozen', nu ja, er staan geen andere op dan zo'n rare tistens)en ze mogen opnieuw spelen met ons geluk en onze centen... Zelf één die publiek vertelde dat hij miljoenen in de fik stak om de kassa te laten kloppen, die zit er telkens en telkens weer... Ik heb op het verlof in Herbeumont uren en uren doorgebracht met een oude waalse dame, die dan ook nog haar frans sprak met een Luiks accent, te woord gestaan...Ik heb een moment aanvechting gehad om haar alleen te laten, maar dat had alleen te maken met het feit dat haar gespreksonderwerpen mijlenver van de mijne lagen, en gebonden waren aan eentijd ver voor de mijne...niet met haar waals zijn, want het is een heel lieve oma voor haar kleinkinderen, en alhoewel haren Paul al vijf jaar dood is, vertelde ze me vier, vijf keer zijn sterven...telkens met tranen in de ogen... Ze is in het stadium dat de wereld alleen nog een heel klein kringetje is, waar ze slecht moeilijk uit durft te komen.
Moeten wij nu echt op befehl van een paar politiekers gaan liggen ruziemaken met zo'n lieve oude mensjes ???
Want dat zijn ook walen, en ik die met héél veel pijn amper een straat ver kan gaan, op het tempo van een slak met een lendenverschot, voel mij niet in staat haar op te jagen ! Nochtans is ze zowat het enige wezen die zowat dezelfde natuurlijke voortbewegingssnelheid ontwikkelt als ikke ! En ze gaat ook met een stok ! Vroeger had ze een heel mooie wandelstok, een echt antiek stuk, nog van haar grootvader !, maar dat is gepikt terwijl ze boodschappen deed in de gb... Nu heeft ze zo'n kruk, waar ook haar arm in steunt...
Maar we betalen om die walen te onderhouden ! En dan ? Betaal je liever anoniem in een omslag dat je dan in een kartonnen doos stopt voor (z)el(z)elf(z)elf ??? Ik betaal liever voor mensen die ik een klein beetje ken, en ik ken enkele walen, ik heb er zelfs goede vrienden onder. Zo heb ik ook jaren gestort bij Foster Parent (Plan), omdat je daar regelmatig een heel persoonlijk berichtje krijgt wat er in hun dorpje gedaan wordt om hen vooruit te helpen... Ooit had Anny een nonkel pater (+), die woonde in een dorpje in het voormalige belgisch congo... Toevallig was de dekenij Oudenaarde "het" spaarvarken voor die regio, en de deken had met veel triomf het bedrag vermeld van op de kansel dat de dekenij had bijeen gespaard... Ik vroeg nonkel pater hoeveel ze eigenlijk gekregen hadden vorig jaar van ... ongeveer de helft... Toen heb ik besloten alleen nog te doneren waar ik ook de gevolgen zag... Oh, ik weet wel, administratie en beheerskosten en...en...maar moeten die mannen dan echt zo luxueus zitten? Hoort er niet eerder een normale auto voor zijn deur ? Het is een beetje zoals ik nu zie op mijn werk...Ik heb nooit mijn uren geteld, als ik er verwacht werd, dan was ik er, hoe veel uur en hoe laat het ook werd, nu hoor ik dat de bedienden er pointeren, en dat ze eeneventuele vergadering buiten de werkuren recupereren... ik mag er niet aan denken... Oh, ik weet wel, de wereld is niet meer als vroeger, en nu werken de echtgenotes ook, en je kunt en mag niet verwachten dat één van de twee werkers uit het gezin niets moet doen in het gezin, ik weet dat en ik besef dat het nu niet meer kan zoals ik het deed, maar...pointeren ??? je tijd afmeten voor de mensen ???
Ik ga stoppen, ik mag, ik wil en ik kan niet oordelen, dus doe ik het ook niet.
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)