schaapjes tellen????

Nee, alhoewel ik dikwijls wakker lig, heb ik nog nooit schaapjes geteld...Ik reis dan met mijn geest door een fantastische wereld, en soms, heel soms, heb ik de indruk dat ik mezelf wakker hou met het spel der fantasie...
Zo ook vannacht, hoe komt een mens er op ? Ik weet het niet, maar ik begon me af te vragen wat het eerst bij me opkwam bij iedere letter van het alfabet... Gek ? Nee, het was vurrukkulluk !
A, Anny, Antoon (een beetje egocentrisch dacht ik, mezelf op de tweede plaats te stellen, er zijn zoveel woorden met belang die met a beginnen...absurd, aandacht, alert en noem maar op, maar Anny mag toch op nr één blijven

B, Bart, beer, boven en beneden, blij en bedroefd, brij en brei, bladeren en bladen, bazig en blo

C, hé, dat is een buitenbeentje, eentje dat niet echt in ons klankenpatrimonium voorkomt, tenzij in ch en sch...en in bastaardwoorden.... maar ik zet het voorlopig in de cel...

D, dik, dom door duivel, dwaas, doerak, doos, daveren, duffelen, doe zo maar voort... Waarom beginnen zoveel scheldwoorden met een d ?

E,Els, tweede klinker, en direct een buitenbeentje! je hebt in vet een vette e, veel dunner in veter, maar de laatste van dat woord begint de u concurrentie aan te doen, maar daar stopt het niet, in stere heb je zowaar een franse è, en als je naar de tweeklanken kijkt, dan zie je niet meteen het einde, je kunt eeuwenlang opsommen, deuren toeslaan (oe !) nieuwigheden verzinnen, en doe zo maar voort...Wellicht is die letter voor wie nederlands leert een van de moeilijkste letters die er bestaan !!!!

F, fraai, fameus, fantastisch, franciscus (patroon van de Groen!-beweging, en als hij het niet is, hij zou het moeten zijn....

G, Goderis, goed, god, gedegen, en verdomd verwarrend voor de westvlamingen onder ons... Toen ik in Gent zat mocht ik uren woorden gergalen tot ik ze hoed uitsprak...

H, soms doodgezwegen, maar toch geschreven, veel gebruikt in ch en sch, maar toch ook alleen in veel hoogstaande huiveringwekkende huifkarren....enne, heb je al opgemerkt dat dit één van de letters is die nooit ofte nooit verdubbeld worden ??? (zoals de b in bobbels)

I, derde klinker, izaak, maar ook weer in veel samenvoegingen die leiden tot nieuwe (!) klanken, aai, oei, en doe maar voort, er zijn er nog soms is het een i als in vis soms een ie zoals in politiek...vuil(!) woord

J, jan, jij, jou, jouwen, maar ook geliefkoosd als verkleiner...beetje, hapje, zoetje...

K, Karel, mijn vader, Koen, mijn zoon, beiden op de eerste plaats...zonder onderscheid. Kranig kort en kaal...klinkt kloek en hakkend.

L, Lieve, lorejas, lauw, louw, loden, lui, loebas, leuteren en luitenant (verband?)

M, ma, mama, in bijna alle talen vinden we die letter terug in de moederklank...Moet dus wel iets mmmmmooois zijn ? modern en miserie

N, Noël, het franse kerstmis, nodig, nooit, nimmer, negatief, negotie nee, neen non en t franse non...

O, weer een klinker, en weer op verschillende manieren uit te spreken als o in non en oo in nooit en in noten, en ook daar zijn er tweeklanken mee te vormen, maar daar blijft dan toch de oo klank in bewaard, oude...Tenzij in bastaardwoorden zoals oeuvre, maar eigelijk hoor je dat te schrijven met een ander letterteken dat een samenvoeging van oe vormt en als plusminus eu uitgesproken wordt.

P, Pierre, om mijn zussen te plezieren, pover, prooi, praaien, potig plots prutsen

Q, de eerste echte vreemdeling in ons alfabet. Deze letter komt eigenlijk niet voor in onze taal, maar omdat we zoveel leenwoorden en bastaardwoorden gebruiken, heeft men hem er ook maar bij gevoegd, zo hebben we een beter quotiënt....

R, moeilijke letter, je hebt de vlaamse r op het puntje van de tong, de franse r met de huig, achteraan bijna in de keel, en de engelse r die bijna geen r meer is.... Allen worden ze aanvaard, en we stellen vast dat bij de jeugd steeds minder de vlaamse r voorkomt en we steeds meer naar de engelse r evolueren...maar ik vind dat sneu, raar en rariteiten zien er plots veel gewoner uit als ze niet op je tong rollen.

S, Suzanne, mijn persoonlijke madame propre, de zus die waakte over de properteit van onze nek. Stevig, stoer, sober, standvastig, stil, stom en stomp, sukkelen en sjofel, soms als s maar ook soms als z uitgesproken, vooral in samenstellingen en in zinsvormen... aars heeft meer z dan s klank, zeg maar eens luid vis en baars, hoor je het verschil ?

T, toon, toettoet, teut, tegen tafel maar vooral in vervoegingen achteraan het werkwoord om ook in woordvorm de persoon aan te duiden.

U, laatste klinker, nu ja, er komt er nog eentje, maar dat is geen echt van bij ons... ook hier weer u en uu, en tweeklanken en samenvoegingen, eu, ou, au, eeu ieu en dan spreek ik nog niet van vreemde woorden waar soms nog een ander klankkleurtje aan vast zit. Als je alles wil correct uitspreken, dan verwijs ik je graag naar: Paardekoper, ABNuitspraakgids, je kunt hem sedert kort gratis benutten via internet. Druk wel eerst het gebruikte fonetische tabelleke af, of je zult telkens weer terug moeten naar het begin van de gids !

V, veel, vee, vuil, vet, vertederd, voos en vast

W, ooit leerde ik het alfabeth (met h) van mijn moeder, in het frans, en dus double v... en Y-grècque... Water, weelderig, wellust, waaiende wind de w zwaait in mijn geest altijd zo breed uit, er zit iets wellustigs in de letter alleen al, zouden die twee v-tjes van ons moeder soms wat wellustigs doen????

X, de tweede vreemde étranger die niet van hier is...Bestaat niet in onze taal, het is duidelijk een importprodukt uit vreemde talen, je zou er xenofobie van krijgen...

Y, de laatste vreemdeling, wellicht spreken we hem veelal niet honderd procent goed uit, anders weet ik niet waarom hij er zou zijn, het is geen ij, geen ie, geen j...Mijn vader wist hem handig te ge(mis)bruiken... Als autodidact moest hij alles zelf leren, ook het werken met de typmachine, voor hem was de y een ij in één beweging...zyn brieven stonden vol van zyn wyde volzinnen.

Z, de laatste al, en ik heb nog helemaal geen lust om te slapen...zeveren, zagen zooi, zabberen, ziezo zei zanzibar zeven zwarte zwanen zwommen zonder zwarte zwembroeken, ze zeggen zij zeker ze zijn zot ?

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

tot de volgende ?

Luizige reacties...

Mijn oudste zus (madame propre in het stuk) was één van de mailsters en mailers... Ik weet dat er shampoos zijn, dat er luizenkammen bestaan, dat er gels en andere haarsmeerseltjes en zelfs spuitbussen (ozonvriendelijk), maar het probleem blijft bestaan, zolang er in de klas iemand is die de luizen niet verdelgt, en die telkens, keer op keer, iedereen die er gevoelig aan is, weer weet te besmetten...Er bestaat blijkbaar geen afdoend middel om de luizen te weerhouden op je hoofd te komen zitten, want de daarvoor verkochte producten helpen of niet, of stinken zo verschrikkelijk dat de patiënt in casu wegloopt zodra hij/zij nog maar de fles ziet...

Voila, ik hoop dat ik daarmee op alle vragen en opmerkingen in één keer heb geantwoord. Wat mij iets minder bevalt is dat iedereen het truukje begint door te hebben, en zijn/haar reactie stuurt via de gewone email, en niet als reactie op de blogbladzijde zelf...Zo zijn er geen sporen hé...

Ik heb goed nieuws voor Ewoud, in augustus had ik het tijdschrift Quest niet kunnen kopen bij mijn krantenboer (hij was op verlof)en toen ik in een andere winkel ging zien waren ze daar al allemaal weg... Gisteren zie ik toch wel die bewuste Quest liggen in de home van tanteke ! Ze zijn daar blijkbaar geabonneerd op leesvoer, dat is een contract die iedere maand enkele (aantal zelf te bepalen) tijdschriften levert van een voorbije maand, aan véél goedkopere tarieven. Privé krijg je die kans niet, het is alleen voor wachtzalen en dergelijke... Ik heb de Quest vriendelijk gevraagd, en kreeg hem zo mee...dus Ewoud, zodra hij uit is, heb je weer leesvoer !!!

Ik heb mijn schooltaak ook voleind en klaar liggen voor de volgende les... Ik weet zeker dat mijn opdracht niet helemaal zal beantwoorden aan de doelstelling van de leraar, maar beide opdrachten waren echt niet mijn ding...
Opdracht één: we mochten kijken naar een kunstboek over Klimt. Bart ziet deze kunstenaar graag, ik veel minder. DE gustibus et coloribus... Maar Klimt tekent zijn figuur in een zeer drukke en bijna alles overheersende achtergrond (nogal dikwijls met bladgoud). Van uit dit gegeven moesten wij een collage maken. Knip figuren uit modeboeken en maak er een achtergrond bij, met allerlei andere motieven tot misschien zelfs behangpapier was de opdracht. Je mocht de figuren via kleurencopie groter of kleiner maken.... Ik vind de vrouwen in de modeboeken maar niets, het zijn precies allemaal uitgehongerde dames die op een bepaald moment de oorlog hebben verklaard, en nu allemaal hun gezichten hebben beschilderd in de oorlogskleuren van hun sekse...bèèkes...
Dus ging ik op internet zoeken, ik had een ideetje over moeder en kind...maar ook daar vond ik de foto niet die ik zocht...Tot ik een moeder en kind van Klimt zag...Ik heb gegrinnikt en het afgeprint... Dan heb ik foto's gezocht van een grond vol herfstbladeren. Ik heb dan die achtergrond in de vorm van een groot blad geknipt, daar het figuurtje van klimt (ook uitgeknipt) op gekleefd, de vorm laten wegdimsteren in de bladeren (met behulp van enkele uitgeknipte herfstblaadjes). Dan heb ik een steel aan het blad getekend in de bijhorende kleur. Tot slot heb ik doorzichtige tape die wat oud en gelig was op het blad tot op het achterliggende witte papier getekend en gekleurd, zodat het precies een blad uit een herbarium lijkt. De titel heb ik in spiegelschrift geschreven: Leven, spiegelbeeld van de dood.

Opdracht twee: Jos Tuymans, een van de kunstenaars die momenteel "in" schijnt, moest ons inspireren tot een werk à la Tuymans.
Ik had van diene peet nog nooit gehoord, laat varen iets gezien...Internet moest weer de redding brengen. Die man maakt heel eigenaardige werken... Als je Icarus van Breughel bekijkt, dan is dat doek een gans verhaal, Tuymans werkt omgekeerd, hij vertelt (mondeling) een verhaal over holocaust en endlosung, en schildert dat een lampadairke met een kap uit mensenvel... Bizar .
Sommige werken lijken bijna opgebouwd als een zwart-wit foto-achtig iets, in sommige gebruikt hij kleur, maar telkens lijken zijn werken illustratie op een verhaal veelal een aanklacht. Ik heb daar een beetje ironiserend op gereageerd...
Ik heb een afsluiting getekend, waar voor een man staat die door een gaatje in de afsluiting staat te kijken. Op de rug van de man zie in zijn grijzige vest rode gaatjes, terwijl je iets verder op de schutting een affiche ziet, wat parafraserend op "dood van de handelsreiziger", dood van de zwartkijker... Op de bodem achter de man zie je een witte lijn in de vorm van een man, terwijl er een dotje rode bloempjes groeien op de borststreek, als bloedige tekens....

Ik hoop dat mijn huiswerk bevalt aan de leraar, maar ik heb het in ieder geval op een andere manier ingevuld. Maar misschien is dat juist de bedoeling?
We zien wel, dinsdag...

Volgende week wordt het druk! maandag komt men de wasmachine herstellen, dinsdag moet ik naar de les, woensdag moet Anny naar de cardioloog, donderdag komt men de waterleiding herstellen bij tanteke en moet ik dus X aantal uren in zingem doorbrengen in ledigheid.... en vrijdag is het het afscheidsfeest van Jef Vanderdonckt in Zottegem...en dan zeggen ze dat we niets meer doen.... Eigenlijk hebben ze wat gelijk, kijk eens goed naar het lijstje, we doen niet zo heel veel, we ondergaan heel veel...

De zon schijnt, ik ga stoppen en wat door het raam kijken, genieten van dit oh zo zeldzame verschijnsel ! (Er was een tijd dat we massaal buitenkwamen om te kijken naar een zonsverduistering, nu gaan we buiten om de zon, zo maar gewoon, maar héél uitzonderlijk eens te ZIEN !!!!)

tot de volgende ?

Luizen

Toen ik - héééééél lang geleden - een klein mannetje was, hadden wij heel soms luizen in de klas. Wij wisten dan ook altijd precies de bron van die luizen, dat waren de kinderen van 't Garretje, een klein steegje met heel kleine huisjes en wat vuilere kinderen dan wij (gewoonlijk) waren. Ze werden door masoeur veel meer in de gaten gehouden, omwille van die luizen, dacht ik...

Ik heb hier een oud boek, en daarin staat inderdaad dat luizen een gezeliig thuis vinden bij vuile mensen, en dat propere mensen zelden of nooit daarmee geconfronteerd worden. Een strenge hygiëne is voldoende om de luizenplaag in te dijken...

We schrijven nu 2007, meer dan 50 jaar later...
Er is iets geks gebeurd !
Ik lig hier voor de zoveelste keer met een briefje bij me dat er in de school van mijn kleinkinderen luizen zijn opgedoken...
Dat zijn niet de luizen van in mijne tijd, nee, in tegendeel, want nu lees ik dat luizen hoofdzakelijk voorkomen bij heel propere mensen, dat ze helemaal niet kunnen leven op vervuilde koppen...
Ze zijn ook veel moeilijker uit te roeien, want ze zijn meestal resistent tegen enkele van de bestrijdingsmiddelen... Dan wordt er aangeraden om bestrijdingsmiddelen te halen bij de apotheker uit een andere groep (?), hopende dat de luizen nog niet resistent zijn tegen die middelen, en meewerken aan het grote project om luizen aan alle produkten resistent te maken?
Ik heb de indruk dat die nieuwe luizensoort misschien heel gemakkelijk weg te krijgen is! Blijkbaar is de luis een produkt van reinheid, dus denk ik erover om mijn kleinkinderen aan te raden er bij te lopen zoals de dieë van 't Garretje, vuil, ongewassen en wat riekend...Aan properteit verslaafde luizen moeten daaraan of kapot, of vluchten naar de sukkel die zich nog wast...

Denk je dat ik overdrijf? Nee hoor, ik schrijf hier de officiële waarheid, de waarheid die ons dus opgedrongen wordt door de overheid. Ik kan nog steeds niet geloven dat de luizen momenteel plots een produkt van properheid, van hygiëne zouden zijn...Wel kan ik geloven dat luizen steeds meer resistent zijn tegen allerlei bestrijdingsmiddelen, en dat ze dus steeds moeilijker uit te roeien zijn. Dus springen ze vrolijk van kinderhoofdje op kinderhoofdje...proper of niet.
Ik herinner me heel goed dat mijn zus met luizen naar huis kwam, zodra er ook maar één luis in de klas kwam, terwijl mijn broer en ik in de zelfde school helemaal geen luizen kregen. Blijkbaar is dus het ene type aantrekkelijker voor de luizen dan de andere, en daar mijn zuster véél properderderder was dan haar beide broertjes hadden de luizen toen al eerder moeten opteren voor ons dan voor haar, maar nee, ze kozen madame propre...Dus heeft volgens mijn bescheiden mening vuil of proper en weinig of niets mee te maken.
(Ik zit hier nu al heel de tijd te krabben - gek dat zelfs praten over die beestjes jeuk veroorzaakt !)
Waarom de luizen dan eerder bij de "vuile" mensen zaten??? Gewoon omdat die ouders er niet de moeite voor deden om de luizen te bestrijden, en misschien niet dezelfde middelen hadden om de bestrijdingsmiddelen aan te kopen???
En nu ? Anno 2007 ????
Nog altijd hetzelfde, maar misschien moeten we nu niet meer praten over bestrijdingsmiddelen kunnen aanschaffen...alleen nog maar over voldoende aandacht voor je kind om hem of haar te van de luizen af te helpen... Want dat lijken mij de nieuwe slachtoffertjes...en als je dan kleinkinderen hebt van het type van mijn zus, dan komen die regelmatig met een nieuwe luizenbevolking naar huis...Dan zegt Veerle, ik krijg die beesten niet kapot, maar wellicht is het oeverloos vechten tegen steeds nieuwe volkeren die volledige hoofdverhuizingen uitvoeren naar de lekkerste kopjes.... Bestrijd maar, als er ergen in de klas één of meer klasgenootjes zitten die zich niets van die luizen aantrekken, en vrolijk verder kweken om de ganse klas, ja zelfs school regelmatig te bevoorraden van heelder nieuwe luizenstammen ... Misschien moeten we weer het oude gebed in voeren: "Van de Noormannen, verlos ons Heer", waarbij we noormannen vervangen door luizen...
En, heren professoren, bekijk de zaak eens nuchter, luizen gedijen schitterend op zowel vuile ongewassen koppen als op propere nette kinderhoofdjes...De bestrijding is verkeerd ! Als men de luizen wil weg krijgen, dan moet men de bron zien te vinden, en daar optreden. Dit betekent dat men de luizen beter in klasverband (schoolverband) kan bestrijden, dan zorgvuldig toezien van waar (bij wie) de eerste nieuwe luizen te voorschijn komen, en daar naar de bron gaan...en die proberen te overtuigen van het nut van de bestrijding en hen desnoods daarin helpen...Wedden dat je dan niet steeds opnieuw zult hervallen ????

Maar ja, dat kan niet, dat mag niet, want dan zou je treden in het gebied van de privacy, zou je stigmatiseren en noem maar op, en dus offer je de ganse klas op met jeuk... Ik heb in deze (en in veel andere) het kriebelige gevoel dat we onszelf aan het vastrijden zijn, onder het mom van de individuele vrijheid... Vroeger werden we in toom gehouden, kregen we lijfstraffen, werden we thuis nog eens gestraft omdat we verkeerd deden in de school enz, enz...Nu is mijn kind heilig kind, daaraan mag niet geraakt worden, ook al is het een ettertje ! Omgekeerd mag het kind nu alles zeggen en verbaal straffeloos pesten en kleineren, maar het slachtoffer die verbaal niet zo sterk is mag zich niet manu militari verdedigen... Men heeft de zaak omgekeerd ! Vroeger werd je gepest door "machthebbers" in de groep, en in de klas waren de machthebbers de lichamelijk sterkeren. De gepesten waren diegenen die zich niet konden verdedigen tegen die stoere bonken. De enigen die niet gepest werden, waren de sterken die ze niet aankonden, of waarvan ze wisten dat ze op zijn minst ook schade zouden lijden... Nu is het omgekeerd, de sterkeren mogen niet meer optreden, geweld is des duivels, je moet alles uitpraten...Maar heb je ook al eens opgemerkt dat nogal dikwijls de lichamelijk sterksten helemaal niet zo sterk zijn verbaal ??? En dus worden nu de sterken gepest, en als ze durven uithalen, dan worden ze gestraft omdat ze geweldadig zijn...

Oh, ik ben ook tegen pesten, en dankte het aan mijn sterke vuisten dat ik niet gepest werd, ondanks het feit dat ik steeds driedubbel ingeduffeld moest rondlopen, uit schrik dat ik weer eens ziek zou worden....En ja, ik pestte ook wel eens, maar alleen diegenen die het waagden mijn vrienden te pesten. In die tijd ontstond er automatisch een soort evenwicht, en ik kan mij geen enkel geval herinneren van kinderen die zich zo erg gepest voelden dat zij zelfmoordneigingen hadden...Nu wel, in het nieuwe systeem, het systeem tegen pesten...dat er alleen is om de verbaal sterkeren de macht te bezorgen...en gekwetst worden met woorden is véél erger dan een bloedneus geklopt worden! Een bloedneus stopt en is voorbij, een sneer blijft snijden, en wordt door de rest opgeraapt om telkens weer te snijden in het amper geheelde zieltje... Laat de kinderen weer zelf hun evenwicht vinden, betuttel niet steeds ! En geef gerust een klets op de broek, ze gaan er niet van dood, en het heeft het voordeel dat het kind gecorrigeerd wordt, en dat de woede bij de opvoeder niet ondergronds blijft rijzen tot er onverantwoorde dingen gebeuren... Het zijn precies de mensen die niet "gewelddadig" zijn, die plots kunnen uitbarsten in een nietsontziende woede, en die dan ongelukken doen !

Oh ja, ik weet wel dat geweld verkeerd is, vermijd het dan ook, met een corrigerend optreden, en pak de kinderen aan met middelen die ze begrijpen en ook herkennen als straf. We zeggen allemaal dat het verkeerd is een hond te straffen voor een feit die meer dan een uur geleden is gebeurd; denk je dat een kind zoveel anders is ????

Heb je gezien dat het nog niet regent ? maar het is wel straf bewolkt.

tot de volgende ?

technisch, modern, hedendaags,enz...

Wonder boven wonder hadden wij in de Hardennen veul beter weer dan jullie hier in het verzopen vlaanderland...
Bijna iedereen genoot dan ook van de mooie uitstappen, en de enige regenvlaag die ze zagen, was vanachter de ramen van het restaurant waar ze het middagmaal hadden genuttigd...Toe ze buiten kwamen was het al weer bijna opgedroogd.
Maar dat was niet de historie die ik je wou vertellen...zie maar de titel van het haartikel...

Dinsdagavond waren er enkelen wat blijven hangen aan de bar, ik was er niet bij, dus ik heb het verhaal alleen gedistilleerd uit de wilde verhalen dienomtrent...
Omstreeks halftwaalf trok onze nagelnieuwe voorzitter met zijne gade kamerwaarts, en daarbegint onze historie !

Zoals je nu in veel hotels ziet, moet je de kamerdeur openen met zo'n soortement bankkaartje.

(Ik hoorde naar aanleiding van het gebeurde nog een veel gekker verhaal... Ooit sliepen enkele collega's tijdens een congres in een hotel, en enkelen hadden serieus de bloempjes buitengezet, waren goed beladen met exotische dranken terug in het hotel aangekomen, naar hun kamer gesukkeld, en kwamen na enkele minuten beteuterd terug beneden... De sleutel was stuk... Eén had het elektronische kaartje in de deurgleuf gestopt, en was dan beginnen draaien aan de "sleutel"...Kaartje kapot...)

Onze voorzitter haalde op de correcte manier het kaartje door de gleuf, maar niets gebeurde. Hij herhaalde dit diverse keren, eens uiterst traag eens heel snel, maar niets hielp, het deurtje bleef dicht...
Hij dus naar beneden, misschien moest dat kaartje opnieuw opgeladen worden... Terug naar boven, zelfde scenario...Weer naar beneden, nu kwam de baliebediende mee naar boven met de Mastercard, maar helaas, driewerf helaas...Het resultaat was en bleef noppes, nothing, rien de knots...

De man van dienst probeerde dan het slot open te prutsen met een tournevis (een waalse schroevendraaier), dan met een botermes...niets... Hij begon dan de "sjambrang" (een waalse deurlijst ) er af te halen, dat ging gepaard met geklop en gehamer en gevloek...en alras stonden de andere gangbewoners (gelukkig maar 2 koppels) buiten in hun pyamaatje...Eentje heel slaperig en met heel kleine oogjes...Iedereen bekeek de ramp, en gaf commentaar, maar niets vermocht de deur ook maar één millimeter open te krijgen...

Teneinde raad gaf de bediende aan de voorzitter en zijne madame een andere kamer, en enkele benodigdheden zoals een stukje hotelzeep en diergelijke...Het koppel had geen slaapkleren, geen kledij om 's morgens verse kleren aan te doen en ging heel ongelukkig slapen.

Aan de ontbijttafel hoorden wij het hele verhaal, en zaten de twee nog wat ongelukkig te zijn, ondanks het gelach van de sympathiserende collegae...
Na het ontbijt zag ik Thieu, de voorzitter in casu, in de gang," En ?" vroeg ik..."Hij daar daar nu voor mijn deur gekomen met een hele dikke boek, als hij dat nog allemaal moet lezen..." was het moedeloze antwoord... Amper een minuut later hoorden we gejuich, de kamer was open, terwijl ik nog bij Thieu stond " Zie je wel" zei ik, ""lezen" helpt altijd..."... Voor de nederlanders onder mijn lezers moet ik zeggen dat voor bidden in het vlaams ook wel het woord lezen wordt gebruikt... Tju, het is altijd een beetje stom als je de pointe moet uitleggen hé ?

Ik heb ook eens iets voorgehad met die kaartjes om de deur te openen... Ik was naar beneden gegaan, de deur gewoon dichtgetrokken, toen mijn frank viel (het is al een paar jaar geleden, er waren nog geen euro's)ik had dat klotekaartje op de tv laten liggen... Ik naar de receptie, maar dat bleek geen probleem, ik moest mijn kamernummer zeggen, en ze maakten gewoon een nieuw kaartje aan...Ik had alleen een "sleutel" meer dan voordien...

Ik hoorde natuurlijk diverse story's over die kaartjes, nu met dat avontuur... Iemand had voor gehad dat ze niet meer binnenraakte met haar kaartje, in de receptie vroegen ze of ze het misschien bij haar GSM bewaarde ??? Misschien is het veiliger, maar sorry, geef mij maar weer de oude tijd van de sleutels... Ik kreeg toevallig terwijl we weg waren een boek toegestuurd van Conrad, een bedrijf van electriek en elektronica, daar staat een nieuwerwets slot in, waarin je het deurslot kunt vervangen door een vingerafdrukkenlezer (oef)... Ik vraag me af, als je eens per ongeluk in je vinger snijd, raak je dan niet meer binnen tot het mooi genezen is ??? Hopelijk rest er geen litteken, of het is voorgoed om zeep ! Wat gaan ze nog allemaal uitvinden... Er zijn nu al auto's die allergisch (algerisch zou Luc c grinniken) zijn aan de geur van alcohol, en niet willen starten als je één pintje dronk...
Ooit was het de bedoeling dat de machine in dienst stond van de mens...het is nu bijna omgekeerd...

Eigenlijk is het nogal dikwijls zo...Toen de vakbond bemerkte dat de bouwvakarbeider nogal dikwijls moest staan werken in van de druilige weer van bij ons, je weet wel, het regent niet echt maar je wordt wel zeiknat...Toen eistten we voor die sukkelaars dat ze regenkledij zouden krijgen...Na veel zagen en klagen en dreigen, verkregen we regenkledij voor onze arbeiders, oef...Tot bleek dat die dingen twee gevolgen hadden die we niet hadden voorzien ! Die dingen waren niet alleen waterdicht van buiten naar binnen, maar ook van binnen naar buiten, en de arbeiders waren even nat als voorheen, maar nu van hun eigen zweet in plaats van de regen...en de werkgevers lieten de arbeiders nu ook in de regen werken, ze hadden toch regenkledij niet???

Ik denk dat het met al die machines en electronica ook zo is, we lossen één probleempje op, en creëren er een heleboel nieuwe mee... God weet dat we niet meer zouden kunnen leven zonder al de hulpmiddelen die ons omringen, maar is dat niet erg ??? Niet zolang geleden was er een ganse dag zonder elektriciteit... je kunt je niet voorstellen hoe erg dat is ! De elektriciteit staat ons niet echt meer ten dienste, we zijn er afhankelijk van geworden...

Gelukkig dat er nu en dan zo'n klein rampje gebeurt...dan kunnen we nog eens lachen met ons eigen kleinheid...

tot de volgende ?

scheepslift

Ik kreeg zo net een mailtje van mijn zus, ze heeft een daguitstap meegemaakt naar Thieu-Strépy, om een bezoek te brengen aan de scheepsliften.
Ik heb dat ding een keer of drie bezocht, een keer bij de opbouw, dan een keer als de boel ineengezakt was en ze herbegonnen waren, en dan als het er was...Maar ik heb het niet zien werken, er passeert daar maan één boot per maand...allee, dat zal wel overdreven zijn, en hopelijk heeft de bouw van dat spel een opleving van de scheepsvaart veroorzaakt, maar op dat moment was dat veeleer een symbool van de rechtvaardige verdeling der gelden tussen Vlaanderen en Wallonië... Een haven in Zeebrugge moest een scheepslift geven in Thieu...Ook al was er voor Zeebrugge een noodzaak en een zekere toekomst, en was de vrees groot dat die scheepslift een miskleun zou worden zoals het hellend vlak te Roncquières...
Voor mij zijn dat schitterende monumenten van het belgische wanbeleid...
Denk niet dat ik er zo ene ben die alles naar vlaanderen wil trekken, bijlange na nie, maar geld wegwerpen omdat er een zogezegd evenwicht moet betracht worden...nee, dat kan er bij mij niet in. Doe ernstige inspanningen in plaats van geld weg te smijten ! Kijk nu naar het Waals Marshallplan, hadden ze nu het geld van Ronquières (en dat van Thieu Strépy?) nu kunnen investeren ter stimulans van de Waalse industrie, dan zouden ze nogal wat meer kunnen dan nu, en het lijkt nu al naar een succes te evolueren!
Bovendien, jaren aan een stuk hebben duizenden Vlamingen de trein gepakt richting Wallonie om daar te werken in de koolmijnen, de staalindustrie en dergelijke meer. Als nu het werk meer in Vlaanderen te vinden is, die treinen zijn er nog, en als de Walen willen, kunnen ze hier ook komen werken. In de randgebieden zien we dat het wel kan, en dat zelfs veel Fransen komen werken in de hoek van West Vlaanderen. Dat lijkt ons logisch, maar hier moeten ze hun tijd verdoen met ruzie maken over de verdeling...
Zie je vlaanderen al als een staat in europa ? Och here, dat klein dingske, België is al twee keer niets, wat zouden we dan gesplitst betekenen ??? En dat er in Wallonië zijn die aansluiting willen bij het grote Frankrijk...Laat ze ook rap wakker worden, ze zouden ook eerst een paar eeuwen de rol kunnen overnemen die Le Nord zolang heeft moeten ondergaan... Als ze nu denken op de tweede rang te zitten, dan pas zouden ze weten wat het is als ze aan de staart van La douce France hangen.
Nu ja, laat iedereen maar dromen...Zolang we maar niet moeten wakker worden in een verscheurde staat...Misschien hebben we het te goed ?

Vandaag is het rommelmarkt in Zegelsem, dat is altijd een heel mooie markt, maar ik ga weer niet, ik weet niet wat het is, maar ik heb nog steeds geen ...bovendien zit ik al enkele dagen met pijn die niet overgaat...

Ik moet nog wat bankieren voor ik vertrek. Ik word stilaan een full-time bankier, ik doe uiteraard mijn eigen verrichtingen, maar ook die van tanteke, en natuurlijk ook die van Veerle, en daar is nu ook Frederik bij gekomen... Het ambetante is dat het allemaal verschillende banken zijn, elk met zijn eigen beveiligingssystemen. Sommige werken met van die soortement rekeningmachientjes om een cijfercode te krijgen, maar ook daar zijn de systemen verschillend...Ik heb hier dan ook voor iedereen een boekje met de werkwijze bij me...en dat allemaal omdat er blijkbaar her of der moeilijkheden zijn geweest...Moeilijkheden die er gekomen zijn door dat mensen domweg hun gegevens geven op vraag van bepaalde malafide websites... Beveilig dan maar al wat je wil...

Ik ga voor tanteke voor de eerste keer aan haar spaarcenten moeten beginnen, deze maand gaf ze een paar honderd euro meer uit dan haar inkomsten, en het gaat steeds sneller...Ze krijgt steeds meer de dokter op bezoek, en moet steeds meer medicatie nemen... Ik moet maar geloven dat het allemaal correct wordt gedaan, want ik heb daar geen enkel zicht op... Als ze bv enkele mensen dezelfde pillen geven uit één pot ? Ik moet maar vertrouwen hebben...
Nu ja, ik moet ook zeggen dat ze daar zeer goed verzorgd worden, en dat er niets op wijst dat het niet in orde zou zijn, je hebt er alleen geen kijk op, je MOET ze wel vertrouwen...

Vrijdag laatst zeiden we aan tante dat we nog brood moesten halen, en we moesten er voor haar ook een meebrengen...Het is gek, soms klapt ze heel verstandig, en dan slaat ze plots helemaal door. Heel het gebouw daar is van haar, en gebouwd door nonkel Julien achter zijn uren... De sociaalassistente vertelde dat ze soms voorbij komt gewandeld, en dan steekt ze een stukje kleurig papier omhoog, en vormt met overdreven lipgebaren "Mag ik dat hebben ?" en loopt dan gelukkig met haar nieuwe bezit door... Haar kasten zijn nog steeds altijd op slot, zodat ze geen dingen meer kan wegstoppen, want ze "hamstert" ook uit de kamers van andere bewoners...

Ze heeft er nu een "vriend", ze zit handje in handje en wisselt zoentjes uit... Eén keer kwam hij mee naar de cafétaria, en ik trakteerde hem mee, de madame die de bar houdt vezelde me toe dat ik hem niet moest meebrengen, want dat het er ene was die steeds probeerde voor niets te drinken...Hebt dan al eens een vriend... Hoe zeg je tegen een stokoud kind-meisje dat ze slechte vrienden heeft ???

Mizerie, mizerie... Nu schepen wij hem iedere keer met een excuus af. Ik heb er eigenlijk ook geen lust voor iedere week ook nog een vreemde étranger een pint te offreren... Ik rij al iedere week er naar toe, betaal haar iedere keer een pint, en doe haar was...(Allee, dat laatste doet Anny) en al wat ik doe is nu en dan eens op haar kosten wat waspoeder kopen...en lang niet genoeg om de rekening van den elektriek te betalen. Het kan mij niet schelen iets voor haar te doen, maar toch niet ook nog voor haar "vriend"...

Enfin, ik ga sluiten, je weet dat je me enkele dagen moet missen hé... tot binnen enkele dagen?

binnenskamers

Ik lag vannacht weer meer wakker dan te slapen, en probeerde twee keer te lezen, maar telkens hoorde ik naast mij zuchten...dus licht weer uit en liggen denken ... op van alles en nog wat...

En zo lag ik te denken hoe mijn ik er eigenlijk zou uitzien. Dwaas ? Wellicht wel, maar toch amuseerde ik er me mee, en stelde mijn toch reeds enkele jaren oude ik voor als een grote zolder, je weet wel, de ruimte waar je je hele leven blijft stapelen, en waar de kinderen later een heel leven in het containerpark zwieren...

In het echt is het toch ook een beetje zo? Laatst trok Bart op verlof, en hij had gelezen dat er op hun vakantiebestemming mogelijkheid was om te vissen..."Pa, hebt gij nog die twee kleine hengels die je ooit kocht voor Koen en Mij ?" ...Als dat er nog is, dan moest dat op de zolder liggen, en dus trokken Anny en ik eens zolderwaarts. We moesten niet eens zoeken, op twee balken lagen nog een hele stapel hengels, ook die twee kleine hengeltjes van toen, maar ook, de hengels van wijlen mijn vader liggen daar nog stil te liggen... Er liggen dus op mijn zolder meer dan één leven...

Ik stel me voor dat het zo is met al onze herinneringen ook, dat die ook ergens, in het diepste ik, ergens opgestapeld liggen... Ik zie daar in de uiterste hoek, heel stoffig een deel dingen waar ik liefst niet meer aan terug denk, een hoopje slechte ervaringen, een deel dingen waarover ik nog steeds wat beschaamd ben, een deel zaken die ik nooit heb afgewerkt...een hoek om liefst niet in te roeren, je word er zo beroerd van.
En dan zie je heel netjes, in een kast, gevrijwaard van stof en vervuiling, de blije herinneringen, met hele hopen, netjes opgeblonken, want die mooie herinneringen haal je nog regelmatig eens uit...bij sommige liggen ook echte, tastbare zaken, ik zie nog onze liefdesbrieven, met een mooi lintje samengebonden, al de kaarten die wij ontvingen ter gelegenheid van ons huwelijk, de doopkaartjes...van Koen tekende ik die allemaal eigenhandig... Ik was bij de drukker gegaan om een deal af te sluiten, ik zou een model tekenen, dan mocht hij dat, na mij, vrij gebruiken als hij al mijn drukwerk gratis zou doen... Hij had dat eens gedaan zei hij, en die kaartjes waren nooit ofte nooit nog gedrukt... Ik nam dan maar een hele stapel blanco kaartjes mee en tekende kaartje per kaartje met het penseel en chinese inkt. Toen Koen geboren was toog ik met de kaartjes drukkerwaarts, en dan smeekte die man mij om de kaartjes toch te mogen hebben...ik viel nog liever dood, ik had dagen en weken zitten minuscuul tekenen... ik heb er nog een van ieder model...kaartjes van de communiefeesten van de kinderen, je droomt er bij weg...het feest van Bart die op 7/7/77 7 jaar oud werd... Daar was Pierre ook nog bij, en zo kom je aan de minder leuke maar toch dierbare herinneringen van al wie ons al ontvallen is, en je blijft hangen bij Koen...

Verder op de zolder liggen ook hopen pijn en miserie, je ziet er Anny weer liggen in het hospitaal, Bart in het Uz als heel klein en oh zo dapper kereltje... Toen we weggingen: Bart, niet wenen hé, toon dat je een Goderis bent, een flinke vent...en Bart knikte, en we zagen hem die dikke krop moedig doorslikken en wij hadden de tranen in ons ogen bij zoveel moed...

Die zolder is mij zo lief... die schat aan herinneringen, soms zegt iemand wel eens: zou je al diene ouwe bazaar niet eens wegsmijten???

Nee, bahgod, nee !

En zo bracht ik de nacht door, me nu en dan voorzichtig draaiend om een andere houding aan te nemen en twee keer ging op het toilet zitten, een boek lezend, tot die houding ook weer pijn deed...'t Zal wel weer passeren met voorbijgaan...

De zon schijnt, en ze geven enkele dagen goed weer, Anny zal hopelijk mooie uitstappen kunnen doen in de streek van Herbemont, samen met de vrienden van het werk. Jef en Lut komen ons halen omstreeks 8 uur maandagmorgen... Voor de eerste maal, Jef is nog maar onlangs op brugpensioen gegaan. Vermoedelijk zal hij nu mijn vaste chauffeur zijn voor de toekomst, hij woont niet zo ver af, en op een of andere manier klikte het steeds tussen ons én tussen onze vrouwen. Ook het feit dat we beiden een kind verloren schept nog een bijkomende band...Je weet dat die soort van verdriet door hen ook begrepen wordt, want die pijn is niet vergelijkbaar bij een andere... Ooit zei een vriend me dat een kind verliezen geen verlies was, maar een amputatie...Dat is wellicht de beste omschrijving die ik je kan geven, het gaat ook niet weg, het gemis blijft.

En toch is het leven goed, anders zouden wij niet treuren om de doden !

Onlangs las ik dat de schrik voor de dood veel sterker is bij de westerse mensen dan bij alle andere. Ik weet niet of het waar is, maar wellicht is de reden dat hoe meer je hebt, hoe moeilijker het is het achter je te laten... Ik denk dat we dan ook in die zin het evangelie kunnen interpreteren dat het voor een kemel veel moeilijker is door het oog van de naald (dat was een poort in de stadsmuren van Jeruzalem) te kruipen dan voor een rijke het rijk der hemelen te betreden...

Bovendien denk ik niet dat er zoveel mensen bang zijn van de dood, ik denk dat ze in werkelijkheid bang zijn van het sterven...

Jongens, wat zijn we weer leuk vandaag ! En zeggen dat er lezers zijn die me dan schrijven of zeggen dat ze zich een kriek lachen met mijn blog ! Ik moet dan nodig nog iets leuks schrijven ook, of mijn reputatie is naar de kloosters...

Oh ja, probeer dit eens, ga naar Google, en tijp als vraag "de laatste duitse bezetter"...Kijk dan eens wie daar op de eerste plaats prijkt??? en zeggen dat ik een royalist ben (uit reden van goedkoopste, maar toch..)

tot de volgende ?

weet je

Weet je waarom het meest kinderen zijn die geplaagd worden door middenoorontsteking ?
Nee ?

Alleen kinderen geloven linkeroor, middenoor, rechteroor...

Met zo'n onbenulligheden heb ik mijn nacht gepasseerd... Niet dat ik niet geslapen heb, maar het was bijna 1 uur vanmorgen toen ik de slaap vond, netjes heel klein opgevouwen onder mijn hoofdkussen.

De pijn is iets beter, en bij mijn buur heel wat beter. Ik hoor ook Anny niet meer klagen van haar rug, want gisteren had zij ook pijn, zoals iedere week na het kuisen van de woonkamer. Vroeger was dat een fluitje van een cent, nu doet ze dat in vier, vijf keer, met telkens een bekom-periode er tussen. We worden oud...

de zon schijnt zelfs, ook al hangt er nog een koude morgennevel over de velden die het silhouet van de bomen zacht vergrijzelt. Eigenlijk is het wel mooi zo, een haast feeërieke sfeer, je zou niet schrikken als elfen en trollen plots joelend voorbijkwamen. In zo'n weer zou een mens de efteling moeten kunnen bezoeken, het prachtige park, mede ontworpen door die grandioze tekenaar Anton Pieck...Met zo'n weer zou je bijna kunnen geloven in wat je daar ziet...zo zachtjes in een bijna ouattenzachte geluchte. Het is een weer om te dichten of om van dichters te genieten... Hé, dat doet er mij aan denken, ik vond op een site over de nederlandse taal ook iets over dichters, en daar vond ik ook Jacques Perk met zijn Iris, maar daar bleek dat er blijkbaar meer dan één versie van bestaan, want het week af van wat ik ooit van buiten mocht leren...
Ik ben geboren uit zonnegloren, en zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen door wanhoop en wee...
Heerlijk, maar blijkbaar niet juist of niet alleenstaand ???

Heb je al gehoord van de nieuwe tv-zender ? Nee, hol niet naar je tv, het is hier te vinden, hier op je pc ! Een van de uitbreidingen van het terecht beroemde seniorennet van Pascal Vyncke...
www.kanaal50.be je moet het echt eens bezoeken, nee, het is niet alleen voor de senioren, het is voor iedereen de moeite, hopelijk is het een blijvertje, en houd men het doel vast om steeds meer en steeds nieuwe nuttige filmpjes aan te bieden ! Tot nu toe is het prachtig !

Je vind er van alles wat, het zijn bijna allemaal demonstratiefilmpjes, zo heb je er eentje dat je zeker eens heel aandachtig moet bekijken, een deskundige en goede uitleg wat je moet doen als iemand zich verslikt... Echt goed en professionneel !

Mensen die iets bij willen leren op gebied van taal en eigenlijk van bijna alle schoolvakken, kunnen dan weer terecht op www.wjsn.nl daar vind je een schat aan informatie over alles en nog wat, misschien nuttig als je de kinderen of kleinkinderen eens moet helpen aan de schooltaken? Maar ook een bron van wetenswaardigheden...Ik, als taalfanaat heb al uren en uren in de taal, de geschiedenis van het geschrift en dergelijke meer zitten grasduinen... Weet jij wat de oudste geschreven taal is ??? Daar kun je vinden dat ze er ook nog niet helemaal over eens zijn, maar dat europa een van de serieuze kanshebbers is... Dat wist je niet hé? Ik ook niet, ik dacht aan het soemerische spijkerschrift, maar dat is blijkbaar al lang niet meer in de rij van de kandidaten opgenomen als oudste bron van geschreven taal... De geschiedenis van de geneeskund is ook ietw waar ik heb in zitten genieten... Je moet echt eens rondstruinen op die site, je vind zeker iets wat je interesseert !

Ik heb ook nog een nieuwtje speciaal voor Claude, in het boek van de Brusselse trams heb ik een foto ontdekt waar trein en tram op dezelfde sporen reden en elkaar aanvulden in één netwerk ! Je moet echt eens zien hoe tram-achtig die treintjes dan waren ! Of heb je die dingen ook al in jou verzameling van treinen? In de oude foto's die ik heb van wat men de stoomtram pleegde te noemen, zie ik in feite ook veel meer gelijkenis met een trein dan met een tram...Blijkbaar was er in de tijd veel meer sprake van verschillende maatschappijen dan wel van verschillende soorten machines ... Of heb ik het mis ?

Ik heb in opdracht van de lessen die ik volg, eens Luc Tuymans opgezocht, dat zou nu dé kunstenaar van hét ogenblik zijn in onze contreien... Ik vind er iets bizars aan. Als ik bv naar de val van icarus kijk van Breugel, of de kruisafneming van Rubens, of naar de Desmoiselles d'Avignon van Picasso, dan vertellen die schilderijen me een verhaal... Bij Tuymans is dat omgekeerd: hij vertelt een verhaal, en schildert er dan een illustratie bij. Bizar.
Een van zijn gekendste werken is dat lampadairke gemaakt uit mensenhuid, met zichtbaar het getatoeëerde nummer van de krijgsgevangene, wat de ijzige induk wekt dat het een lampke betreft met een beperkte en genummerde oplage... Het schilderij hoort echter bij het verhaal dat hij vertelt over de uitroeiingskampen, en is eerder een illustratie dan een op zich staand werk. bizar en beklijvend, maar in samenhang met het verhaal...
Bijna al zijn werken zij zo, sterk gebonden aan zijn verhaal. Pictoraal zijn ze meestal sterk, maar hij zwakt de kleuren af alsof ze allemaal in een mist gevat zijn, of als een verbleekte foto.
Het is niet echt mijn ding, maar toch spreken ze mij aan, maar ik denk dat het alleen zo is als je ook het verhaal kent...omgekeerd van de verhalende schilderijen die we gewoonlijk zien.

Ik heb al een idee om een werk in die richting te maken, en tezelfdertijd te protesteren tegen de verhalenbinding...
Het is gek, als ik mij dwing om vanuit een andere kunstenaar te werken, dat ik dan bijna altijd groei naar een werk waarin ik wel de elementen opneem, maar waarbij ik ook een soort verzet pleeg tegen... Ook de studie over Klimt leidt mij tot een idee, waarbij ik zijn manier van werken omzet in een totaal ander beeldvorming...Of is dat precies wat ik moet doen? We horen het wel in de volgende lessen reeks...

Ik ga stoppen voor vandaag, ik dwaal veel te veel van de ene idee naar de andere, maar wellicht ben je dat al wel gewoon van mij...

tot de volgende ?