woensdag, juli 03, 2013

verplicht ouders te bezoeken...

In China is een nieuwe wet gemaakt, die de mens verplicht zijn ouders regelmatig te bezoeken. Details over frequentie en zo heb ik niet, maar het idee alleen al...

Je moet weten dat in die Oosterse landen, de ouders geëerd werden als "halfgoden", oude mensen waren een symbool van wijsheid, en er moest eerbied aan hen betoond worden, niet alleen door de kinderen, maar door de ganse gemeenschap. In dit kader was het evident dat de ouders opgevangen werden door de kinderen, en in hun huis werden opgenomen.

On lijkt dat vreemd, maar ooit was het ook hier gewoon. Niet helemaal zoals in het verre Oosten, maar toch... De ouders bleven wonen, en een van de kinderen bleef inwonen en had zijn gezin in dezelfde woning, de ouderlijke woning. De ouders waren deels een hulp, werden deels opgevangen. De situatie was anders naar gelang de maatschappelijke situatie. In arbeidersgezinnen waren de ouders in veel gevallen in de praktijk de onthaalouders, al hun kleinkinderen kwamen bij hen terecht, en zij vervulden een zinvolle en belangrijke taak, en werden daarvoor gevoed en onder dak gehouden. In de landbouw bleef de oude oude boer heel lang zijn gezag uitoefenen, en de oudste zoon, erfgenaam van de hofstee was een beetje met hem opgezadeld, want het was veelal een rem op modernisatie van het hof.

Maar in feite was er dus in de praktijk ook een soort opvang van de ouderen.
Het ontstaan van het ouderdomspensioen, het uitzwermen van de kinderen naar de plaats waar ze werk en/of een partner vonden maakte dat dit veranderde.
De tijd dat het voor de mens een must was om kinderen te hebben (= zekerheid voor de oude dag !) verviel hier ook mee. De grote gezinnen van toen waren deels te wijten aan de grote kindersterfte en het zich verzekeren er tegen door veel kinderen te hebben.

In het verre Oosten lag het accent dus enigszins anders. Daar was er mede uit traditie en uit de religie en levensleer een eerbied gegroeid voor de ouderen. Niet alleen voor de ouders.

Maar ook daar heeft de moderne tijd dit in een (veel te) korte tijd veranderd... Ik vermoed dat onder meer de politiek van het éénkindgezin daar een rol bij heeft gespeeld, en natuurlijk ook het feit dat ook daar de kinderen door de economie steeds meer migreren naar daar waar het werk is...

Nu is er dus een wet gemaakt om de kinderen te verplichten hun ouders te bezoeken.
Dat is uiteraard geen antwoord op de nood, hoogstens een lapmiddel.
Gedwongen op bezoek gaan is zo goed als geen bezoek, en een gewoon bezoek krijgt al ras de kleur van "ze moeten toch komen !"... En uiteraard biedt het geen antwoord voor de ouderen die geen kinderen hebben...

Bovendien is de nood wellicht niet het ene bezoek per jaar, maar de eenzaamheid, en wellicht ook het zichzelf niet kunnen verhelpen.
Ik weet niet of ginder ver al de stap is gezet naar rusthuizen zoals wij dat kennen, maar er zal ook wel iets voorzien zijn, men kan maatschappelijk immers niet anders...

Maar zo wel in hun maatschappij als in de onze zijn er dus talrijke mensen die in hun oude dag totaal zitten te vereenzamen...
En dat is in feite de grote moeilijkheid !

Toen tanteke in het rusthuis zat, heb ik daar de talrijke eenzamen gezien... Mensen die je vol trots vertelden over hoe ver hun kinderen het wel geschopt hadden, maar met een diepe eenzaamheid tot gevolg. Of mensen die gewoon geen dichte familie meer hadden... Bij tante waren er ook niets meer dan neven en nichten, en wij waren de enigen die regelmatig (wekelijks) op bezoek gingen... In één geval zag ik ook het andere uiterste: een oude moeder die dagelijks bezocht werd door haar kinderen, waarvan er een ook in het rusthuis terecht kwam en er nog voor zijn moeder stierf...

Ik moet zeggen, mij raakte die eenzaamheid...
En in de cafetaria deed ik mijn best ook met deze mensen wat te babbelen.

Een rusthuis is een prachtig ding, maar is voor velen eigenlijk veel te duur. De maatschappij moet dan voor de kosten opdraaien, en daar is soms wel wat reactie tegen... Wellicht tot ze zelf in het geval terecht komen. Je mag immers een centje aan de kant gelegd hebben, een huis verworven hebben, je eet je rijkdom heel vlug op als je hulpbehoevend in zo'n rusthuis terecht komt !
... en al die goede verzorging neemt de eenzaamheid niet weg.

Ergens was ik jaloers op dat verre Oosten, met zijn eerbied voor de ouden...

Heb jij ook de indruk dat de wereld steeds maar kouder en kouder wordt ???
djudedju

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, juli 02, 2013

We shall overcome

Dit lied hoor je nu niet meer, of hoogst zelden...
Het was het lied van de zich losrukkende jeugd, van de jaren '68, van de zachte revolutie (al was het niet steeds en niet overal zacht)...
Het zou het lied kunnen zijn van de indignados

Deze beweging van de verontwaardigden, zetten zich ook opnieuw in voor de ware democratie, tegen het teloorgaan van de vrijheid, tegen de willekeur van het kapitalisme, tegen het ongecontroleerde en oncontroleerbare wanbeheer van de banken, tegen de politici...

Met andere woorden, er is niets nieuws onder de zon. Net zoals de revolutionairen van mei 68, lijkt de 15 mei-beweging ook al een stille dood te sterven.

Het is helemaal niet moeilijk om een dergelijke beweging monddood te maken: je geeft de leiders een job in het establishment, en je hoort ze niet meer.
Leiders hebben immers maar één doel: leiden.
Zet ze dus op een plaats waar ze dat kunnen, zonder jou doel te storen, en je hebt er geen ambetanterik meer aan, maar een goede kracht.
De beweging valt zonder leiders langzaam uiteen, en verdwijnt, opgelost in de grijze massa.

Ergens is bij mij altijd een vonk van de revolutie blijven bestaan, en dat zal ook wel zo zijn in de toekomst van wie tot de indignados hoorde... Ergens blijft er, onderhuids een stukje verzet bestaan. Ergens blijf je je ergeren aan al het gekonkel, aan de vuile politiek en het vuige kapitalisme, aan de misbruiken waar die ook zitten, zelfs als het in het heilige de heiligheden gebeurt, de kerk waarop je je fundamenten bouwde.

Wellicht is de innerlijke breuk voor die mensen nog heftiger dan voor de anderen. Het losscheuren is niet zo makkelijk ! Je raakt immers aan de kern van je zijn.
Wie nooit revolutionair was, heeft een brede massa, je zou kunnen stellen dat ze gebouwd zijn als een piramide  met een heel brede basis, rotsvast verankerd in de maatschappij. Een revolutionair is veeleer als een schip dat met één, twee ankerkettingen op zijn plaats ligt. Als je bij de breed gefundeerde piramide een stuk wegbreekt, dan blijft het grootste gedeelte van het gebouw roerloos en vast staan, het wankelt niet eens, krijgt hoogstens een scheur in de muur, die met wat pleisterwerk te verbergen is... De revolutionair verliest meteen een of beide zijn ankerkettingen, en gaat zwalken.

Ik behoor dus tot die zwalkenden...

Ik heb nog wel een roer, ik heb nog wel een stuurwiel, maar zonder aandrijving heb je echt niet veel aan die dingen.
Je kunt hoogstens nog wat bijsturen en hopen de klippen te vermijden.

De maatschappij passeert aan je voorbij
en je roept wel naar hen, dat ze moeten reageren, maar de grijze massa blijft grijs.
en trekt voorbij.
Nu en dan staat er toch eens eentje recht, twee, een groep... Revolutie ! Opstand, verzet...
en weer doodbloeden.

Verdomme, waarom zijn er geen mensen onder jullie ?
Waarom staan jullie niet recht, verzetten jullie zich niet ? Waarom beperk je je opstand tot wat geklaag aan de toog ?

We shall overcome !!!
... someday


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, juli 01, 2013

aflevering 8.724 van: pijn

Koepoort,backside, ninove, belgium
Koepoort,backside, ninove, belgium (Photo credit: Wikipedia)
Ach, ik moet er niet over klagen, 't is mijn eigen schuld. Gisterenmorgen zijn we naar Denderhoutem gereden, bij Jef en Lut, om dan samen naar Welle te rijden naar de rommelmarkt... En dank zij het goede weer, het leuke gezelschap en een heel dorp die één grote rommelmarkt is, heb ik veel te lang en veel te veel gewandeld. We hebben wel twee maal een halte gemaakt om eens te zitten en iets te drinken, maar toch... het was te veel.
's Middags zijn we naar Ninove gereden om iets te gaan eten (Vlak tegen de Koepoort, in restaurant "De Koepoort"), en nadien terug naar Denderhoutem om nog wat bij Jef en Lut te zitten keuvelen over van alles en nog wat, maar vooral over het kleinkind van Jef en Lut, waar de fiere opa regelmatig voor zorgt, en waar hij niet kan van zwijgen.
En dan naar huis... Aan Lierde nog eens langs Bart gereden, maar ze waren er niet thuis (Wij kwamen dan ook totaal onaangekondigd langs)...

Gisterenavond alleen een sneetje kaas gegeten om mijn pillen mee te slikken, mijn pillendozen voor heel de komende week weer opgevuld, en van de stoel naar de zetel en van de zetel naar de stoel gesukkeld, in de hoop ergens "goed" te kunnen zitten...
Al heel vroeg naar mijn bed...
Na een uurtje naar het toilet: diarree... Ik ben niet meer gewoon vet te eten, en in het restaurant was er een lekkere saus op het vlees... Lekker, maar blijkbaar voor mij veel te vet.
Nu ja, gelukkig was het vlug over, en viel ik eindelijk in slaap tot 4 uur deze morgen. Gedaan met slapen.
Een kwartier op het toilet gaan zitten, hopen dat de rugpijn wat zou overgaan... Weer naar bed. Liggen draaien en keren tot halfzes, dan het licht aan en boek lezen...
Om zeven uur was ik al aan het turnen, en warempel, het verbaast me telkens weer, het helpt !
De pijn is er nog, maar ik kan weer bewegen zonder bijkomende pijnscheuten.

Toen Jef gisterenmiddag zag dat ik pijn had, zei ik hem dat ik voor mijn doen te ver gewandeld had... Dat was toch niet ver ? Nee, voor een gezond mens was dat niets... Voor mij te veel.

Eén ding is er verbeterd... Ik erger me niet meer aan mijn niet-kunnen... Ik heb geleerd mijn ziekte te aanvaarden, en er mee te leven. Dat is wellicht de moeilijkste stap in het chronisch ziek zijn !

De rommelmarkt in Welle is een soort hoogdag in ons leven als rommelmarkters ! Omzeggens gans het dorp is één grote rommelmarkt, met zo'n 1000 à 1200 standen. Voor mij is het het leukste dat heel veel inwoners deelnemen, en voor hun deur of in hun garage alles te koop stellen wat ze niet meer nodig hebben. Dat betekent dat je heel wat dingen ziet, die je op een gewone rommelmarkt zelden of nooit ziet. Dat betekent ook dat de prijzen veelal heel laag zijn. En bovenal, het betekent dat nog meer dan anders kunt bieden en afbieden...

Nee, we hebben niets gekocht. Dat is ook niet nodig... De charme van het gaan naar de rommelmarkt ligt niet in de eerste plaats in het kopen, maar in het kijken, het luisteren en het babbelen tegen God en Klein Pierke...
Lut is eigenlijk afkomstig uit Welle, en voor haar is het ook een weerzien van haar dorp, een bekijken van al het vertrouwde ven vroeger en het keuren van wat veranderd is, en het soms weerzien van oude kennissen...
We doen altijd maar een hoekje van de markt... En dat blijkt dan nog te veel...
djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

zaterdag, juni 29, 2013

digitale oorlogsvoering

IAI Heron 1 UAV in flight. Location: NAVAL AIR...
IAI Heron 1 UAV in flight. Location: NAVAL AIR STATION, FALLON, NEVADA (NV) UNITED STATES OF AMERICA (USA) (Photo credit: Wikipedia)
Amerika, het land van de vrijheid weet je wel, investeert 23 miljard dollar in digitale oorlogsvoering. Natuurlijk gaat een deel daarvan naar verdediging, maar ook een heel groot part naar aanvalsmiddelen. Ze gaan ook een eigen net oprichten, die blijkbaar apart kan functioneren, weg van het internet...

Als je de aanvallen en spionage met drones eigenlijk goed bekijkt, dan zit dat voor een groot stuk ook in de digitale wereld. De mensen die de drones (UAV)  besturen, zitten voor hun computerscherm precies met een virtueel vliegtuigje te spelen, maar dan in het echt ! Ze zien op hun computer via de camera aan boord van dat onbemande vliegtuig ergens vijanden zitten, en gaan over tot de aanval, vanuit hun bureaustoel, van achter hun computerscherm...

Eigenlijk is dat een voortdurende evolutie in het oorlogsvoeren...
Kaïn sloeg Abel dood met een ezelskaakbeen, en duizenden jaren was de oorlog een zaak van man tegen man, ook al was het in een leger, de soldaat doodde eigenhandig zijn tegenstrever, en liepe het gevaar zelf gedood te worden door zijn rechtstreekse tegenstrever. Toen boog en pij er kwamen, doodde men reeds van op afstand, maar toch nog steeds oog in oog... Zelfs met de Engels Longbows schoot men maximum op 400 meter iemand dood.
Maar dan kwam het kanon en het geweer, en zeker met het kanon schoot je eigenlijk op quasi onzichtbare vijanden. Eens de geweren voldoende bereik hadden was dit min of meer ook het geval voor dit wapen.
Nog een verdere stap in het onpersoonlijke waren de luchtbombardementen... Denk aan Dresden, waar honderden vliegtuigen van op grote hoogte duizenden bommen lieten vallen, zodat een echte vuurstorm ontstond. De hitte was zo verschrikkelijk dat er wellicht meer mensen gestikt zijn door zuurstofgebrek dan door de bommen op zich.

Toen kwam er het precisiewapen in het vliegtuig, en de piloot schoot eigenlijk op kleine wezentjes op zijn computerschermpje...
En nu met die drones, onbemande vliegtuigen, is er geen rechtstreeks contact meer.
Alles is herleid tot een beeldscherm.

Maar digitale oorlogsvoering gaat nog veel verder dan dit !
De moderne wereld draait eigenlijk op computers... Als je dus van op afstand invloed kunt uitoefenen op het programma van dit of dat land, dan kun je bijvoorbeeld de energievoorziening van dat land stilleggen. In het klein ken je het misschien al uit ondervinding, als je een virus krijgt in je PC, dan werkt het systeem niet meer zoals jij het wilt, maar zoals het moet van die virus...
Stel je voor dat men dat op werkelijk grote schaal doet, en dat men op die manier de elektriciteitsvoorziening blokkeert !!!

Je kunt je ook nog andere vormen van oorlogsvoering indenken, spionage, maar ook beïnvloeding. Diefstal van kennis, maar ook invloed op beurs en op banken, in die mate dat het systeem crasht.

Ach, wat mij zo ambeteert,  dat is dat het allemaal zo onpersoonlijk wordt.
Ik denk dat het doden van een medemens, rechtstreeks, met eigen hand, dat dit een serieuze barrière is die je moet "overwinnen"... Met een geweer, iemand neerschieten van op 500 meter, dat is al veel onpersoonlijker, maar het doen via een computerscherm??? Dat lijkt heel, heel erg op die computerspelletjes...

Ik las eens dat men in de opleiding voor die nieuwe soort militairen inderdaad training doet met computerspelletjes, dan heten ze wel simulaties, maar het is net het zelfde...

Je duwt op een knopje en BAMMM!!!! vijftien doden daar ergens honderden kilometers verder...

Het lijkt steeds makkelijker, met steeds minder invloed van dat oude geweten, je weet wel, uit de tijd dat de religie nog iets te zeggen had... en de mens het woord naaste nog kende...
djudedju


tot de volgende ?



Enhanced by Zemanta

vrijdag, juni 28, 2013

niet te doen !

Nederlands: Sint-Eligiuskerk (1855) uit Kruish...
Nederlands: Sint-Eligiuskerk (1855) uit Kruishoutem - Oost-Vlaanderen - Vlaanderen - België (Photo credit: Wikipedia)
Meer dan 200 soorten kruiden vind je in die kruidenkwekerij !
Waar doe je dat allemaal in ? En een heleboel uitleg over de nieuwe mode, kweek zelf je groenten en je kruiden (!) op je kleine balkonnetje... Het lijkt warempel er op dat je beter kruiden kunt kweken in een bloempot dan in de volle grond ! En heel wat van die kruiden zijn niet winterhard, dus in de winter kun je ze dan ook makkelijk binnen zetten. Ik zie het zo al voor me, een prachtig huis met stijlmeubelen en op de vensterbank een pot met citroengras, basilicum en andere wissewasjes...

Ach, ik word oud... En toch ook weer niet, want ik denk dat ik zo wat het meest van die dingen wist thuis te brengen... Ik heb er ook een boekje gekocht over kruiden, en de kwee er van, en natuurlijk het gebruik er van, en kreeg er twee plantjes bij. Anny nam Thym en Grove Bieslook mee, twee van de gewoonste kruiden van heel die massa soorten...

We kregen een leuke en informatieve uitleg, het bezoek is echt een aanrader ! En nadien gingen we met zijn allen naar de Zandvlooie, een gekend café niet zo ver van de Marolle van Kruishoutem. Daar hadden we voor heel de groep een boterham met hesp en een met kaas , een half ei en wat groenten. Lekker ! En geef toe, zo in groep smaakt het nog veel beter.

Allee, om het kort te houden, het was een toffe namiddag, en iedereen was content ! (Dat kun je echt niet vaak zeggen, gewoonlijk zijn er altijd wel enkelen die zagen (nogal dikwijls de zelfden)). Maar het was interessant en lekker. Och ja, bij het bezoek aan de kruidenkwekerij, werd het bezoek afgesloten met een lekkere kruidentaart (appeltaart met enkele kruiden verrijkt, buitengewoon lekker !!!) en een glas ijskoude thee op basis van citroenverbena. Ook al heel lekker !

Nu beginnen we dus al weer uit te kijken: Wat kunnen we volgend jaar doen ?
Och ja, Ziekenzorg Mater bestaat 30 jaar, in het najaar komt er een groot feest ! En wellicht ook een ontvangst op het Stadhuis te Oudenaarde, ja, in het mooie stadhuis, in de prachtige Volkszaal ! Een chic kader voor chic volk hé...

Maar mocht jij ook in een vereniging zitten, ik kan je een dergelijke namiddag aanraden ! Kruiden zijn in, en in De Zandvlooie is het lekker en niet duur !

We zijn pas na zevenen thuis gekomen... Deze morgen heb ik al de twee rolwagens terug gebracht, want met mijn camionette ben ik de aangewezen persoon om die dingen te vervoeren. Indien nodig kunnen er nog heel wat meer in mijn auto !

Gisterenavond heb ik mijn computer niet meer aangezet... en vanmorgen zag ik dat er 86 mailtjes op me te wachten staan, en op facebook zal er ook weer heel wat staan te wachten... Ergens is een computer toch wel een band ! Maar ja, in zo'n geval open ik alleen de dingen die me echt interesseren... en de rest als ik eens tijd heb, of gewoon niet.

Je ziet, we zijn altijd maar bezig hé...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, juni 27, 2013

Kruiden

Nederlands: Nasi Goreng is met de komst van de...
Nederlands: Nasi Goreng is met de komst van de Javanen uit Indonesië naar Suriname gebracht; door het gebruik van specifieke Surinaamse kruiden en specerijen en door de invloeden van de andere Surinaamse bevolkingsgroepen, is er een typisch Surinaamse Nasi Goreng Trafasie ontwikkeld. (Photo credit: Wikipedia)
Deze namiddag gaan we met Ziekenzorg een kruidenkwekerij bezoeken... Bazilicum, marjolein en thym zullen ons verblijden met hun geuren en wellicht ook met hun smaken, want we gaan er ook een kruidenthee nutten met een stukje kruidige taart...
We zijn er al eens met enkele mensen heen gegaan, om te zien of het wel de moeite was het te bezoeken. En dat is het. Het is veel groter dan een mens verwacht van een kruidenkwekerij, een heel stuk in buitenlucht en een groot gedeelte in de serre.
Toen wij er gingen zien, was het nog vroeg in het jaar, en je zag er piepkleine plantjes, die wellicht nog niet goed beseften dat ze het zaadstadium te boven waren gekomen...

Nu ja, iedere kwekerij zal wel interessant zijn, maar kruiden, dat is iets wat we allemaal kennen, en allemaal wel gebruiken. Je kunt je weinig gerechten voor de geest halen waar geen kruiden in gebruikt worden. in sommige gerechten zitten er zelfs heel veel soorten in.

Kruiden zijn na zout, de grote smaakmakers. Na zout, want dat staat nog steeds op numero uno... Ook al weten we dat het eigenlijk niet zo gezond is, eten we veel te veel zout. Zout is immers de smaakmaker bij uitstek. Je kunt geen broodbeleg opnoemen (buiten confituur en choco), die niet in grote mate verrijkt zijn met zout.

En we worden er voortdurend op gewezen hoe slecht het wel is voor onze gezondheid. Pee, de oude man die naast ons thuis woonde belegde zijn vier-uur-boterham met een laagje zout, en hij is 96 geworden... Dus zal het wel zooooo slecht niet zijn zeker ? Maar de waarheid gebiedt ons te zegen dat in die tijd wij heel wat minder zout aten dan nu, ook al was heel wat van de dingen toen bewaard in het zout. Dat kwam dus niet door het minder zout in het beleg, maar wel door het feit dat we heel weinig beleg aten. Een sneetje hesp, daar mochten we zoveel boterhammen bij eten als we wilden, maar het bleef bij dat ene sneetje... Nu ligt er op iedere boterham een snee hesp...

We aten toen ook veel minder kruiden dan nu. En dat heeft weer een andere reden. In die tijd kenden we maar één keuken, de degelijke Vlaamse kost. Punt. Ik denk dat ik al zo'n 14 à 15 jaar zal geweest zijn, voor wij thuis voor de eerste keer spaghetti kregen, en dan was dat nog uit een doosje, Miracoli om het niet te noemen. Die Miracoli was voor ons het eerste "vreemde" voedsel...  Wij kenden hooguit macaroni van Soubry, met kaas en hesp in, maar dat was blijkbaar al lang behorend bij de Vlaamse keuken...

Barbecue, Chinees, en andere Couscous, dat waren zaken waar we zelfs nog nooit van gehoord hadden. Mocht ik dat nu vertellen aan mijn kleinkinderen, dan zouden ze weer denken dat opa het allemaal niet zo goed meer weet, want voor hen is dat allemaal gaan behoren tot de eigen keuken.  Als je het zo eens bekijkt, dan is er ook op dat gebied verschrikkelijk veel veranderd... Maar of dat allemaal ten goede is ???

Neem nu de ananas... Als kind kenden we dat uit blik. Pas een hele tijd later kon je hier ook de vruchten zelf kopen, maar die waren bijlange niet zo lekker als die uit blik. Dat kwam omdat ze onrijp geplukt waren en in grote schepen naar hier werden gevaren. Nu koop je lekkere rijpe ananas in de winkel, die speciaal voor onze verfijnde smaakpapillen worden overgevlogen met grote vrachtvliegtuigen... Ik moet je er geen tekeningetje bij maken, niet over de belachelijke prijs die de boeren ginder krijgen, en zeker niet over de verschrikkelijke massa vervuiling het vervoer van die ananas kost aan ons milieu... Maar lekker is ie wel.

Als kind keken wij met grote ogen naar een neger, en op de expo 1958 was er zelfs een negerdorp neergepoot, waar negers fungeerden als kijkobject voor die verwonderde massa kijkers....
Mocht je dat nu doen, dan werd je meteen veroordeeld als racist.
Toen was het normaal.

Nu gaan we naar een kruidentuin...
Je weet wel, die dingen die je gebruikt om al die heerlijke smaken te bekomen van de keukens van ginder ver. Want je kreeg van de chef van dat kleine restaurantje ginder ver in de Haute Savoie dat receptje, en daar heb je maar liefst twaalf soorten kruiden bij nodig...
En voor de couscous staat er ergens een potje Ras El Hanout... Wat daar allemaal in zit ???

Wie weet er nog hoe lekker hazelnootbruin gebakken boter smaakt bij een schep puree ? Boter is slecht voor de cholesterol !!!!

djudedju

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

woensdag, juni 26, 2013

miserie, miserie, miserie....

aquarium
aquarium (Photo credit: Wikipedia)
Gisterenavond zag ik dat de ene filter van mijn aquarium bijna niet meer werkte... Nu ja, dat is een klein systeem, en dus moet ik die zowat om de veertien dagen à drie weken kuisen... Maar toen ik aan tafel zat, hoorde ik achter me plots een verdacht geluid...
Zacht suizend gebrobbel van water en lucht...
't Is niet waar he !
't Is wel waar ! ook mijn grote filter gaf het op !
Nu ja, het is de eerste keer dat ik hem moet kuisen sinds het nieuwe aquarium er staat, dus ik mag niet klagen...

Maar dat betekent dat ik vandaag enkele uren zoet zal zijn met mijn aquarium...

En dat is nog niet alles...
Gisterenavond beet ik ook nog eens een stuk van mijn tand...
Ik mag deze namiddag naar de tandarts.
Eigenlijk mocht ik deze voormiddag al gaan, maar ik moest met Veerle naar de garagist. Haar wagen moest er blijven, en ik moest haar gaan halen...

Je ziet: druk !

Vandaar... deze keer een korte blog.
Een noodblog, geboren uit miserie allerhande.
Nu ja, miserie... Eigenlijk zijn het allemaal heel gewone dingen, maar die dan toevallig allemaal samen komen.

Ik zal er maar aan beginnen zeker ?
Tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta