nr 900 - oosjampseeliezee !

Vandaag een - tot heden geslaagde - poging ondernomen om de drasj national te ontlopen, we zijn naar La Douce France gereden, naar Auchan te Leers... Boodschappen doen, terwijl Veerle niet moest werken vlugvlug ervan profiteren... In Leers was de baan onderbroken (ze kennen dat daar ook !) en we waren op den dompel... Vlug de weg gevraagd, en het bleek dat mijn gevoel voor richting juist was geweest, we waren er maar 500 meters van...
Volk ! Volk ! Allemaal Belgen met werkende kinderen en die kinderen met hun kinderen. Ze riepen heel de tijd publiciteit om, spéciale pour les Belges... Je kunt gaan denken !
Enfin, we hebben onze inkopen gedaan, en ik heb zo net een heel stuk baguette in mijne gilet gedraaid ! Met zonder iets, want ik geniet echt van brood, en zo'n frans brood heeft om een of andere reden een andere smaak. Bovendien hou ik van korsten, en aan een baguette zijn er veel meer dan aan ons brood.

Maar daardoor kan ik pas nu, zowat halfeen, mijn kwampjoetertje aanzetten om het woord tot U allen te richten... Ik ga beginnen zoals de Konijn, die het voor het eerst niet had tegen zijn Waarde Landgenoten, maar tegen Mevrouwen, Mijne Heren... van een symboliek gesproken !
Bovendien heeft hij hij blijkbaar in mijnen blog inspiratie opgedaan, en begint over het verleden, over de tijd van zijn broer, Konijn Boudewijn. Zie je wel, beste mensen, als het in die tijd ging, moet het nu ook nog kunnen hé... Sjongejonge, van een draak van een speach gesproken. Nu, het moet moeilijk zijn om heel de tijd op eieren te lopen... En 's avonds kijk ik op tv naar een Nederlandse zender, en daar hebben ze, nog ijveriger dan ik ben, niet alleen naar de Nederlandse versie van zijne speach geluisterd, maar ook naar de Franstalige... en daar lagen de accenten ietekens anders... tja, wat moet ik daaraan toevoegen... Niets hé, à la façon des Belges... ze dronken een glas, ze deden een plas en ze lieten alles zoals het was...

Nu, op diverse zenders deed men ook een bevraging van de belgen et les belges... en daaruit bleek dat de overgrote meerderheid denkt zoals ik denk: het zijn alleen de politiekers en de persmuskieten die het interessant vinden om boel te maken ! De ene om dikbetaalde postjes bij te kunnen maken, en de anderen om in de verlofperiode toch iets te hebben om over te schrijven.

Het is zoals met de "comités" ! We hebben er hier ook zo eentje die tegen de uitbreiding van de industriezone pleit... Zeven man en een paardekop: gepensioneerden en mannen die aan de staat werken en hun broodje zeker zijn... Och, ik hoorde onlangs het verhaal over een man die, midden in een woonwijk begonnen was met een bedrijfje, met enkele mensen in dienst... Niemand vond dat in die tijd erg, en er zijn nooit reclamaties geweest. De betrokken werkgever(tje) ging op pensioen, en toen kort nadien iemand in dezelfde woonwijk begon met een klein bedrijfje, maakte hij van zijn oren dat een bedrijf daar niet thuishoorde en dat het verkeer zijn rust schond... Om maar te illustreren wat de waarde van veel van die comités is...

Idem voor het wonen in de nabijheid van een luchthaven... Ik wil eens kijken hoeveel er daar al woonden voor de luchthaven er was ... Want al wie een huis koopt in de omgeving van de luchthaven (of van een industriezone...) weet toch dat er heel veel kans is op lawaai ??? In veel gevallen zijn de woningen en de gronden daar een heel stuk beterkoop, precies omwille van de hinder ! Je kunt niet van twee walletjes eten !

Vandaag is het ook defilé ! Den Arme(e) Belg(e) zal eens pronken met zijn speelgoed. Want ze zijn vast van plan om ook eens echt te gaan oorlogje spelen, weliswaar ver van de deur, maar niettemin, wellicht krijgen we hier dan ook wat terroristische acties. Wie dat beslist ? De politiekers, of wat dacht je ? Ik ga nu niet gaan vertellen dat alle kwaad van de wereld gedaan wordt door de politiekers! Nee, nu en dan is er ook nog eens iets anders... Ik vind niet meteen iets, maar er moet toch nog wel ergens...

Oh ja, we mogen niet klagen... we zitten nog steeds aan de goede kant van de wereld, we hebben eten, drinken en al wat we echt nodig hebben. Alleen de verpakking wordt steeds moeilijker om er af te krijgen. (Ik zag ooit een cartoon met twee "holbewoners" die doodmager zaten te kijken naar al het ingeblikte en ingeplastificeerde eten waarvan ze de verpakking niet open kregen...) Ons leven wordt ook ook steeds meer "ingepakt"... Steeds meer wetten en reglementen, controles en camera's, beperkingen en noem maar op... We mogen nog overal naartoe, maar we moeten wel in de opgelegde rijrichting rijden...Ooit, heel in het begin dat ik getrouwd was, moest ik naar Brugge, om bepaalde papieren in orde te brengen. Ik kende Bruggen omzeggens niet, dus moest ik op een gegeven moment de weg vragen, en ik deed dat bij een politieagent... De man begon mij te vertellen, zover rechtdoor, dan links, de tweede rechts, de vierde... Toen hij zag dat ik het niet meer volgde, zei hij vriendelijk, weet je wat, springt van je velo en ga hier dat straatje door, dan ben je er... Tegenwoordig heb ik het gevoel dat we zo leven, alleen, we krijgen geen kans meer om van onze fiets te springen, we moeten strikt volgens het uitgestippelde parcours blijven sukkelen, en mogen zelfs niet meer logisch denken... laat staan een logische weg nemen.

Daartoe maken ze steeds meer en meer wetten, en al die wetten zijn aanvullingen en verduidelijkingen (????) op de bestaande wetten. Tengevolge van die aanpassingen stelt men anomalieën vast en dus maakt men er nieuwe aanvullingen en verduidelijkingen op, die dan weer voor moeilijkheden zorgen... bovendien hebben we dan nog het feit dat de vertalingen veroorzaken dat de wet niet helemaal hetzelfde lijkt in het Vlaams dan in het Frans, wat natuurlijk kan leiden tot verschillende interpretaties, die dan weer aanpassingen en bijlagen noodzakelijk maken. Dat alleen zou nog betrekkelijk simpel zijn, maar het zou geen Belgische wet zijn als men er ook niet meteen achterpoortjes aan bouwde... Een heel simpel voorbeeldje: Als je je belastingaangifte laattijdig indient, verlies je alle mogelijke teruggaven... tenzij...tenzij ! je diezelfde aangifte laat indienden door een erkende boekhouder, want die krijgen meer tijd om alles in te dienen... Logica ? Geen, maar dat had je toch niet echt verwacht hé ?

Het probleem is dat je op den duur niet echt meer weet wat mag en niet mag... en dat is wellicht waar men u wou krijgen, nu sta je eindelijk in hun wei, waar zij je volledig kunnen uitmelken. Al eens nagegaan hoeveel politiekers ook advocaat zijn ??? veel, heel, heeeeeeeeeeeel veel ...

Voila, ik vond dat ik op onze nationale feestdag op zijn minst eens de nationale sport van de belgen moest demonstreren: klagen. Mocht dat ooit op de olympische spelen ingevoerd worden, dan hebben we steeds minsten drie medailles van de drie.

Ik ga stoppen, en wens u allemaal een vrolijke nationale feestdag !
tot de volgende ?

Leuk !

Ik ga beginnen met het kopiëren van een stukje hoogstaande literatuur, vermoedelijk geschreven in 1838, 't kan ook iets vroeger of later zijn, maar veel kan het niet schelen... Hoogstaand, want het is een stukje uit Camera Obscura, van Hildebrandt...
Het is de eerste alinea van het hoofdstuk genoemd: "Het Water"
Neen, ik kom van mijn denkbeeld terug dat er, in spijt van Newton en Herschel, een verandering in ons wereldstelsel zou hebben plaats gehad. Mijn barbier had er mij bijna toe overgehaald."Die komeet van Halley," had hij wel tien maal gezegd, "is niet pluis geweest!"- en toen nu de winters wegbleven en het in Italië kouder was dan bij ons; toen de Meimaanden Novemberweer meebrachten; toen ik Zaterdags voor Pasen (en het was een late Pasen van 't jaar) over de straatweg narde, en op oudejaarsmorgen laatstleden drie bloeiende viooltjes plukte - toen begon ik de man in de lange blauwe jas en de zilveren oorringetjes, die altijd iets te scheren en altijd iets te praten weet, geloof te stellen, en ik zei met hem: "die komeet van Halley zal het hem gedaan hebben".

Waarom, oh waarom zou ik nu juist dit stukje uitgepikt hebben, dan om u, oh dwaze aanhanger van de nieuwe religie van het veranderende klimaat,te tonen dat toen reeds, meer dan 160 jaren geleden, de mensen ook al hetzelfde dachten...en gij die dacht modern te zijn...

Neen, ik ga me niet verlagen om nogmaals te wijzen op het absurde van die denkwijze, als gij, u de moeite getroost om eens te lezen en te beluisteren wat andere en geleerdere mensen daarover debiteren, dan zult gij met mij tot dezelfde conclusie komen... Het enige winstpunt in gans dit" gebuisch op enen legen ton" brengt ons toch nog een -belangrijk- winstpunt, men zoekt nu eindelijk naar alternatieve en vooral properderderder energie ! Voor de rest ? Larie en apekool !

Weet je, het is heerlijk te grasduinen in de eerste inkijkjes in het bestaan van de Nederlandse mens van vlak na de Belgische revolutie en onafhankelijkheid... Het is leuk vast te stellen dat men toen al klaagde over de moderne muziek, de moderne kledij en de moderne jeugd...
Er is echt niets nieuws onder de zon ! Niet alleen was er toen al onrust bij het plotse onwaarschijnlijk warme weer, er was ook evenzeer onrust over de jeugd en haar moderne ideeën...

Alleen... ze hebben niet heel de wereld mee getrokken in een hetze dat er aan dat klimaat iets moet gedaan worden... Wellicht wisten ze nog niet wat CO2 was ? Ze klaagden wel al over de vuile straten...

Ik kan niet nalaten te grinniken bij het lezen van al die wetenswaardigheden van zo lang geleden, en zo modern. Eén ding is duidelijk veranderd, Hildebrandt was omtrent 25 jaar toen hij zijn boek schreef, en hij schaarde zich al bij de ouderen... Ik zie dat onze gasten van 25 niet direct doen, tenzij een of andere rare kwiet...Of was Hildebrandt ook een rare snijboon?

Ik vermoed het ! Ik heb ooit in mijn klas een "schrijver" gehad, iemand die er in gelukt was een boek te schrijven en gepubliceerd te krijgen. Ik was ten dien tijde vol bewondering, maar als ik nu terug kijk, 't was ook een rare kluiver... iemand die steeds wat anders was dan de anderen, qua spreekwijze, qua kledij... Maar ja, als je zelf jong bent, dan lijkt dat het summum, anders zijn !

Ik zat gisteren eens te kijken in de blog van Happyturf, waar ik je enkele dagen geleden op wees, en hij is Opa geworden ! Van een flinke kleinzoon! Wie nog niet zo ver is, weet niet wat dat met je doet ! Ik heb je al geschreven over de emoties die de geboorte van een eigen kind met zich brengen, maar een kleinkind, dat is heel, héél anders !
Als buitenstaander lijkt het wat afstandelijker, maar dat is maar schijn ! Het tegendeel is waar ! Bij je eigen vrouwtje ben je erbij, zie je het gebeuren, help je duwen, help je ademen, zie je mee af en heb je als het ware ook weeën... maar bij een kleinkind weet je dat allemaal niet, je weet in de meeste gevallen niet eens dat ze 's nachts plots begonnen zijn - voor zoiets wek je opa niet, trouwens, ze denken er op dat ogenblik niet eens op... (Ik ook niet in mijnen tijd!)... dus zit je de laatste maand iedere avond te piekeren in bed. Je wilt het uiteraard niemand zeggen, maar piekeren doe je ! en iedere nacht weet je dat het dé moment is, dat het er nu wel zal zijn, en je zit als het ware met je hand op de telefoon om zeker het grote nieuws niet te missen. En natuurlijk, die ene nacht dat je dan - uitgeput- eens zalig ligt te slapen, dan gebeurt het! en het is je vrouw die de telefoon oppakt, waar jij al die tijd bij zat te waken !
Nee, opa worden is geen sinecure !
We zijn te oud geworden voor die dingen, we hebben te veel inzicht in de dingen om het zo maar te ondergaan... Dat je vrouw in de kraam lag, dat was natuurlijk, maar dat jonge ding...en je vergeet dat jij en je vrouw ook nog maar piepkuikens waren op dat heilige moment.
Ook je kleinkind zelf is heel iets anders dan je kind ! Je kind, dat stak je, fier als een gieter in de hoogte, als een offer aan heel de wereld, ziehier het nieuwe leven, zie hier de nieuwe bedwinger van alle onheil, de nieuwe sterkte van het vaderland...maar je kleinkind, dat kleine dingetje, zo klein, zo teer... je durft het amper vast te houden, je arm is niet in een greep gebogen, maar in een veilig wiegje... je bent niet in de eerste plaats fier, je bent - maar je zou het voor geen goud in de wereld willen bekennen- zo bang dat er iets mee zou gebeuren... en plots voel je zelfs een zeker wantrouwen, gaan ze dat wel aankunnen ?
Als later je kleinkind bij je is, dan zou je de meubelen en de muren wel willen afschermen met dikke kussens...zie dat dat bazeke valt !
Als jou zoon viel, dan raapte je hem op en zei dat het niets was !

Wat is dat toch die een mens zo verandert in zijn leven ?
Verstand ?
In ieder geval begrijp je nu de houding van jou eigen ouders tegenover je kinderen...
Opa, mag ik nog een snoepje ?

tot de volgende ?

de auto

Gisterenavond waren we al tot de conclusie gekomen dat Bart deze week niet zou langs komen, toen plots toch het belletje klonk en meteen daarop de deur openging...Bart, maar met heel de kroost. Ze waren met twee auto's, Bart kwam van zijn werk en Els van ???met de kinderen. Ze werden verwacht bij Koen B. om eens een gezellige en lekkere avond samen door te brengen. Bart was duidelijk van zin zich niet te beperken tot één glaasje wijn, want hij vroeg of zijn wagen hier mocht blijven staan...
Vanmorgen, niet meer denkend aan al het voorgaand, sta ik op, en zie de bordeaurode auto staan... Net zoals heel lang geleden de auto van Koen daar stond, weliswaar iets donkerder bordeau, maar toch, ergens kraakte er iets in mij... Toen ik tegen Anny zegde dat ik verschoten was bij het zien van de auto "er niet meer aan gedacht", klonk het nogal toonloos "ik ook" ...Wedden dat zij ook weer aan Koen had gedacht?
Zou het in die arme landen, met die hoge kindersterfte als veel minder zwaar ervaren worden ? Ik hoop het voor hen.

Het weer is ook niet van aard om mij weer in opgewekte sferen te brengen, 't regent niet, 't is justekes gestopt... Het is donker, we zitten in huis met het licht aan.

Mijn ogen zijn stillekes aan ontzwollen. Ik begin te wennen aan de nieuwe glazen, maar vooral de leesbril is wonderlijk ! Ik was me helemaal niet bewust van het feit dat ik al zoveel minder goed zag, nu lees ik precies in allemaal boeken van de groteletterbibliotheek ! (Ken je dat ? In ieder degelijke bibliotheek heeft men een heel pakket boeken die speciaal in een zeer groot en zeer duidelijk lettertype zijn gedrukt, voor de slechtzienden)
Wist je dat een vlaamse universiteit enkele jaren geleden een speciaal lettertype heeft ontworpen voor mensen die aan dyslexie lijden? Naar het schijnt komt dyslexie onder meer door de verwarring die er ontstaat door min of meer gelijkende letterbeelden. (vb: b en d ) Zij hebben er nu voor gezorgd dat ieder letter duidelijk verschilt in vorm, en dat bv de b een duidelijk bolletje is aan een stokje, terwijl de d een amper half bolletjes is aan een stokje. Het schijnt verrassend goede resultaten op te leveren !
Eén ding is dood en dood jammer, je kunt het niet zo maar gebruiken, het ligt onder een zwaar patent, en is zeer duur in het gebruik ! Waarschijnlijk is het gebeurd in samenwerking met de farmaceutische nijverheid, die kennen dat systeem ook van heel duur aanrekenen van medicaties uit spotgoedkope grondstoffen.
Een geluk dat de witte verf algemeen gebruikt wordt, en daardoor zo goedkoop is, anders zou men de blindenstok ongetwijfeld ook str...duur verkopen!

Ik heb niets tegen handel en nering, te contrarie, maar van dergelijke dingen moet ik kotsen ! Als je dan bovendien nog vaststelt dat de farmaceutische nijverheid niet alleen overdreven dure prijzen aanrekent, maar bovendien - zo ze het nuttig vinden voor hun inkomsten- ook nog eens ziekten uitvinden om hun producten toch maar te kunnen slijten ... Ik overdrijf niet, kijk maar eens naar de publiciteit op je tv, nu is het al een ziekte om eens een spannende blaas te hebben. Vroeger betekende dat gewoon dat je moet plassen... Nu ook, maar als je er een ziekte van maakt kun je daar ook weer pilletjes voor verkopen...

Ik hoorde een leuk verhaaltje...echt gebeurd ! Iemand die ik ken moest de bus nemen, en toen hij opstapte was heel de bus volzet met een jeugdbeweging. Mijn vriend vertelde me dat alle kinderen van rond de twaalf jaar zaten, en dat zelfs ouderen en één duidelijk zwangere dame recht moesten staan... Ook de leiders van de jeugdbeweging zaten en gaven het "goede" voorbeeld, en bleven rustig zitten. Zelfs in mijn studententijd, toen we ons sterker voelden dan heel de wereld, zouden wij nooit blijven zitten zijn als er oude mensen op de tram kwamen... Blijkbaar is er iets veranderd... en niet ten goede vind ik !

Er lopen tegenwoordig zoveel ikjes rond, en zo weinig hijtjes en zijtjes... Zelfs wijtjes lijken zeldzamer te worden, en zelfs bij gehuwde paren zie ik soms twee ikjes bijeen zitten... Wellicht vandaar dat twee op de drie huwelijken voor hun tiende huwelijksverjaardag al uiteen liggen?

Hier, op de boerenbuiten gaat het nog, hier kun je nog goedendag zeggen en meestal krijg je een vriendelijke goedendag terug, en heel dikwijls zelfs een babbel er bij... We kennen elkaar dan ook allemaal, minstens van zien... en dat is genoeg om elkaar te groeten. In de steden mag je dat niet doen, men bekijkt je raar, en durf niet te lachen naar een kind, of ze verdenken je van pedofilie. In streken waar heel weinig mensen wonen, zoals toen we wandelden in de Haut Auvergne in La Douce France, of in The Highlands van Scotland, daar stel je vast dat iedereen werkelijk iedereen groet! Ook de wildvreemden, zij vormen een onderbreking van het dagdagelijkse en dus verdienen ze op zijn minst een blik en een goedendag ! Zelfs een boer die verderop bezig was op het land, steekt groetend de hand op... En iedere groet is niet alleen een zeggen, het is vergezeld van een glimlach, van warmte om er werkelijk een goede dag van te maken !
Toen we eens op een snikhete dag in the middle of nowhere, zonder drinken zaten, zag ik in de verte een huis... Er naar toe, en beleefd goedendag wensen en vragen om wat drinkwater. De dame ging met onze drinkflessen naar binnen, kwam terug met heerlijk fris water, waar ze zelfs wat verfrissende munt had ingedaan...
In Wallonië, waar wij nu zouden moeten mee in ruzie liggen, vonden wij op een dag niets, maar dan ook niets waar we konden slapen... We zagen twee dames -vermoedelijk moeder en dochter- in hun voortuintje zitten, en gingen vragen of er in de wijde omtrek niets was waar we konden slapen... De enige mogelijkheid bleek een tien kilometer terug te zijn. .. De dames stelden voor een taxi te bellen, om ons zo die bijkomende lange trip te besparen. Zogezegd, zo gedaan... Terwijl wij wachtten mochten wij niet eens de telefoon betalen, maar moesten in tegendeel ook nog een pintje drinken...'t Was zo warm en gij komt al van zo ver...
En met zo'n mensen zou ik moeten ruzie maken ? En denk niet dat het gedaan is ! 's Anderendaags konden wij, door tussenkomst van mijn collega van die regio, gaan slapen in een klooster. Maar 's avonds wilden wij toch wel eens iets drinken, en in het klooster waren alle inwoners blijkbaar in lucht opgegaan... (Ten hemel opgestegen wellicht) en wij wandelden naar het dorp in de hoop een herberg te vinden, maar noppes... We zagen plots enkele jonge mensen aan het werk aan hun woning, en vroegen of er ergens een café was...Nee dus, maar dat was niet erg, Monsieur, Madame, we konden bij hem wel iets krijgen... We werden er ontvangen in de woonkamer, keuvelden er bij enkele lekkere trappisten, en toen ik wilde betalen mocht dat niet, dat zou een belediging zijn, dan wilde ik het in de spaarpot van het kleine kindje stoppen, maar dat mocht ook al niet... Ik heb hen dan maar mijn adres gegeven en hen uitgenodigd, mochten zij eens in de streek komen...
Echt, ik kan geen woord kwaad zeggen van de Walen, ik heb er niets dan goede herinneringen aan... Ook toen ik eens een busreis voor twee personen won op een jogging in Wallonië, en Anny en ik met een ganse bus Walen naar Spanje gingen met de bus, was dit een van de leukste uitstappen die wij ooit deden ! Wij werden door de ganse bus op handen gedragen, ze waren bekommerd en vriendelijk en na ieder bezoek klonk het "Ou sont nos Flamands?" uit schrik dat wij de bus niet zouden halen...
Dwaze politiekers !
Moesten ze nu eens voor de job van politieker mensen nemen, zou dat niet beter zijn ?

Och, ik ben een Vlaming, in hart en nieren, zo is mijn aard, en zo ben ik, maar dat kan toch niet beduiden dat al de anderen slecht zijn ? Ieder land dat ik mocht bezoeken heeft mij veel geboden, veel geleerd, veel getoond... telkens kwam ik als een rijker mens en als meer mens terug !

Iets terug in mijn blog schreef ik over het minder contact tussen mensen in de steden... Ik mag dat niet veralgemenen, ik ben ooit in een stad geweest met de mentaliteit van een gezellig dorpje. Een grote stad en een schitterend mooie stad: Wenen ! Daar is echt die gemutlichkeit, zo veel geprezen, maar het is er echt ! Het kan dus wel...we moeten er misschien wat aan werken?

Toen ik in Wenen was, bestond het ijzeren gordijn nog, en we gingen op bezoek naar het grote meer dat toen de grens vormde tussen het vrije westen Oostenrijk en het communistische Hongarije. (Balaton meer ? ) We hoorden er de verhalen over vissers die iets te ver afdreven met hun bootje en beschoten werden, en keken er met bange blik naar het ijzeren gordijn ... Gans de grens, zolang en zover wij konden kijken was inderdaad afgesloten met metershoge prikkeldraad, en ieder zoveel meter stond een wachttoren met gewapende vopo's (volkspolizei)... Je zag de zware mittrailleurs uitsteken boven de borstwering van de wachttorens. Tussen de torens in patrouilleerden vopo's met honden, het geweer op de schouder.
Wij gewone mensen, zij gewone mensen, met wapens en prikkeldraad tussen ons in.
Het was werkelijk een dreigend gevoel, een bittere realiteit, en toen de muur viel, dan was dat voor ons een bevrijding van een steeds drukkende aanwezigheid. Als ik dat zeg tegen mijn kleinkinderen, dan kijken ze me aan met ongeloof en onbegrip. Gelukkig maar !

tot de volgende ?

vrijdag: tantekedag

... als het lukt ! Vandaag lukt het weer, Veerle moet vandaag niet gaan werken, dus kunnen wij onze gewone vrijdaagse gewoonten weer doorlopen... 's Morgens aan mijne kwampjoeter zitten, onmiddellijk na het middageten winkelen, om halfdrie naar tanteke in de terugweg een stop om kraakverse pistolets te halen die in het vrijdagsavonds ceremonieel genuttigd worden met heerlijk gekruid gehakt.
Een heerlijk vastgeroest gebruik, een vrijdag die netjes in de rij van de vrijdagen zit, zonder ook maar een millimeter uit te steken of in te neigen.
Ik ben gek, ik voel me gelukkig als de dag helemaal zachtjes voortkabbelt zonder dat ook maar een steen het wateroppervlak verrimpelt.
Nu en dan mag er wel eens iets bovenuit steken, maar niet te veel en niet te vaak ! We zijn hier beiden zo op ons gemak, dat we gehoorzamen aan de elementaire wetten van de fysica: een lichaam in rust wil in rust blijven, een lichaam in beweging wil in beweging blijven...Herinner je nog deze "wetten" ? Welnu, het eerste stuk passen wij -onbewust- toe.
Nu, nadat ik plots tot deze vaststelling ben gekomen, zal het onbewuste misschien wat meer gaan behoren tot het bewuste, maar het is en blijft er in gebakken... Wellicht heeft het heel veel te maken met mijn gezondheidssituatie, die me immers verhinderd veel te doen, maar het is naar mijn gevoel ook een vorm van zich goed voelen, zich knus installeren, cocoonen zeg maar.
We zijn met ons beidjes al zo lang bij elkaar dat we - om het in ons schone Vlaams te benoemen- opeen gehand zijn... Ik moet niet kijken om te weten waar Anny is, ik ken haar dagorde, haar manier van doen, en zij kent de mijne. Als iets die normale gang van zaken verstoort, dan lijkt dat veel meer dan het eigenlijk is.
Het bezoek van Germain en Georgette gisteren, dat was in ons leven, een gebeurtenis, een evenement ! Iets wat ons plots zomaar in de schoot geworpen werd, een cadeau, een toegift. Het begon al de dag voordien, met het telefoontje met de melding van de komst, het zette zich voort in het nog vlug naar de winkel gaan om een doos koekjes, en kende zijn hoogtepunt in Het Bezoek.
We wisselden nieuwtjes uit...Heb je het al gehoord van.. maar vertoefden ook in het verleden...weet je nog van... en babbelden over onze hobby's die dicht bijeen liggen (Germain aquarelt op hoog niveau) en wisselden ervaringen in de hobby uit, tips en vaststellingen... We lachten nog eens met het feit dat Germain op de bus naast mijn zuster had gezeten, zonder haar te herkennen, en hoe gegeneerd hij was toen dit later bleek... Kortom, een heerlijke dag vol van gebabbel, geblader in boeken over wereldoorlog 1, waar Germain over geobsedeerd is...
een dag die duidelijk uitsteekt boven de andere, waar we nog wel enkele keren over zullen babbelen in de zin van: "Ik ben benieuwd of dat..." over het vermoedelijk verloop van een van de feitjes die besproken werden tijdens de nieuwtjesuitwisseling.

Heel Horebeke is weg. Een heel dorp verdwenen, van de kaart geveegd, door de wild groeiende maïs... Alle landschapselementen zitten nu volledig weg achter de groene maïsmuur. Soms is het leven op den boerenbuiten ook: ingesloten worden tussen groene muren, en het bekrompen gevoel van de stadse straten hebben. Zelfs rechtopstaande kan ik er niet meer overheen kijken. Het enige wat me enigszins troost is het zachte sonore geruis van de harde, ruwe blaren van de maïs die de meeste -er niet thuishorende- achtergrondgeluiden doet verdwijnen of minstens omfloerst. Het is geen stilte, maar het is wat - in onze jachtige wereld- nog het dichtst er bij komt. Als ik nog iets wil zien van de weidse vlakten, dan moet ik naar boven en door het raam van Koen's kamer kijken, daar zie ik bij helder weer tot in de Gentse zeehaven... Bij heldere nachten zie je de zeeën van lichtjes, op de aarde, sommige pinkend, sommige bewegend, maar de meeste als stille massa's sterren van hoog tot laag, als zonder onderbreking een zwart satijnen doek met glinsteringdingetjes besprenkeld. Mooi. Lichtvervuiling ? 't Is maar hoe je het bekijkt.
Heb je ooit al eens bij nachte een wandeling gemaakt door de landelijke velden, waar geen verlichting is, waar je alleen bij het licht van de sterren je weg vermoed ? Moet je eens doen, alleen of hoogstens met zijn tweetjes, in een gewijde stilte, jij en de nacht. Heerlijk ! Het ziet niet niet alleen anders, het voelt ook anders, het ruikt zelfs anders...
Och, ik weet wel, het lijkt je zo een klein, onbelangrijk, triviaal iets, maar dat is net het schone ! De pracht ligt niet in een overdaad aan kleuren en details, het ligt in de eenvoud, in de essentie der dingen. Het is zoals de sobere romaanse kleine, laaggehurkte kerkjes veel meer tot bezinning noden dan de overdadige van rococo schreeuwende basilieken... In de eenvoud ligt het Ware.
Je voelt je klein in een onmetelijkheid en laat je zweven in de oneindigheid...
Als je gelovig bent is dat bidden, als je het niet bent is raken aan het diepste van je zijn.
En beide liggen zo heel dicht bijeen.

Ik heb mijn brillen... en ben aan het wennen aan het nieuwe... Je ogen moeten zich weer instellen op het scherp zien, zowel van bij als van ver, maar vooral, wennen aan de nieuwe moderne montuur... Ik heb - zolang ik bril- (en dat is al heel lang) altijd van die grote glazen gehad. Nu is het de mode om van die smalle brilglazen te hebben, en je vind omzeggens geen andere monturen meer dan die nieuwsoortige... Bovendien, een mens moet met zijn tijd mee, stilstaan is achterop raken, dus heb ik nu ook zo'n nieuwsoortige smalle-glazen-montuur op mijn neus... Als ik aan tafel zit heb, sorry had ik, de gewoonte om de tv te bekijken door het bovenste van mijn bril... maar dat bovenste is er nu niet meer... Dat ook het onderste gedeelte er niet meer is, dat hindert mij niet, want als ik in die richting kijk, dan moet ik 99 keer op 100 eerst mijn leesbril opzetten. Maar ook dat is zo"n smalle ! Maar die zet ik wat meer voor op mijn neus, à la façon des professeurs et notables, dus dat hindert niet, bovendien laat mij dat toe, nu en dan een blik boven mijn bril te werpen, en dan zie ik -weliswaar niet heel scherp- weer de wereld rondom mij. De kleine wereld van mijn huis. Mijn eigen vertrouwde wereld, waar het goed toeven is.

Ik draag nu 4 (vier !) brillen ! Een om te lezen, een om rond te kijken, een voor de zon en nog een vierde om te kwampjoeteren... 't kan niet meer op. Ik kreeg bij iedere bril ook een brillenetui, maar die gebruik ik zelden, op twee na. Eén voor mijn zonnebril, die in mijn wagen blijft liggen, en een voor mijn leesbril en mijn rondkijkbril. Ja, het klopt wel ! Als ik mijn leesbril opzet, dan stop ik mijn gewone bril in het etui, als ik wil rondzien, dan stop ik er de leesbril in, en zet mijn heeldewereldziende bril op mijn aanvallig neusje.

Mijn oude bril ligt nu netjes in de kast, bij de andere oude brillen, want, mocht ik ooit een glas breken, of weer nieuwe galzen moest hebben, dan kan ik deze nog gebruiken om me te depanneren...of... mocht ik het fysiek nog aankunnen, dan zou ik er minstens één in mijn auto bewaren...want in ons grote europese gemeenschap zijn er landen waarin je als brildrager verplicht bent een reservebril bij te hebben in je wagen ! Zo zijn er ook waar je minstens twee fluovestjes moet bij hebben en noem maar op... Heerlijk toch, alle grenzen zijn weggeradeerd, maar de kleinkloterige wetjes blijven allemaal netjes verschillend om de bezoekers te kunnen pesten.

Ik ga stoppen, niet alleen met alle brillen en bijhorende wetgevingen op te sommen, maar ook met het schrijfsel van deze - weeral regenachtige - dag...

tot de volgende ??

La Belziek

Ik hoor mensen denken: zou hij nu echt niet eens bloggen over de toestand van het land ?
Eigenlijk heb ik er niet veel over te vertellen, wat ik zeggen wou, heb ik al lang gezegd: er is geen tweespalt tussen Walen en vlamingen, ik ken geen enkele Waal die zich opstelt tegen de vlamingen en omgekeerd ook niet. Ik woon hier op een boogscheut van Wallonië en mag me verheugen in het bezit van een heel goede, héél goede Waalse vriend...
De enigen die blijkbaar moeilijkheden hebben zijn de politici.
De reden is héél simpel !
Als je er in zou slagen van 15 regeringen te maken, dan kun je postjes verdelen over 15 regeringen.
Maak dan lichte verschillen in de aard van het beleid en zet de ene partij op tegen de andere.
Alleen, dat laatste lukt nog niet echt !
De geldstroom (?) naar Wallonië, de verschillen in sociale zekerheid zijn niet van die aard dat er een volkswoede over ontstaat, en iedereen weet dat er in de Franstalige kranten dingen staan in de andere richting... Want ook dat zijn wapens in handen van de politieke partijen, en dus bruikbaar om de noodzaak (die er niet is) om te splitsen, te verdedigen...
Nu lijkt het plots, te plots of de splitsing daadwerkelijk voor de deur staat, en waarschijnlijk tot verbijstering van de Waalse krantenlezers, is men er in Wallonië niet meer zo erg voor, omdat zij duivels goed weten dat het economische zwaartepunt in Vlaanderen ligt, en zij wellicht inderdaad in moeilijkheden komen als vlaanderen hen niet meer boven water houdt...
Plots hoor je de Waalse politici ook zeggen dat er een hervorming nodig is !
Ware het niet zo triestig, 't ware een komedie...
En meer zeg ik niet, ze doen maar, ze zitten aan de ene kant alles te fusioneren en op grotere eenheden om te vormen, waar ze ook maar kunnen, van bedrijven samensmelten tot landen aaneensmelten in een verenigd europa, en hier zitten ze dan te wortelen...om te scheiden.. Van tafel en bed ? Om belastingtechnische redenen ? of helemaal uit de echt ? Met onderhoudsgeld voor de bedroefde en treurende armere helft ? Of helemaal laten stikken ? Bezoekrecht aan het verweesde kind ? (Brussel) Dat geïsoleerd ligt in de Vlaamse helft en nu zal moeten kiezen of het verder wil verkeren met Wallonië of met Vlaanderen... en dat dreigt helemaal het kind van de rekening te worden...Want zeg nu zelf, wie zal er nog investeren op een labiele plaats ? De bedrijven zullen moeten opteren voor of Vlaams, of Frans, of voor twee pijlers ... en in alle gevallen valt Brussel duidelijk uit de boot... Hopelijk houden ze er nog Europa en wordt Brussel een stad van vele talen...

Voila, ik heb gezegd. En ik ben niet van plan ruzie te maken met mijn Waalse Vriend, ook al zou hij nu plots in het "buiten"-land komen te wonen...
Ik sta boven al die zever.
Heel hoog !

Gisteren moest ik mijn brillen hebben, maar helaas het glas was er nog niet, dus zit ik hier nog steeds met rode bleitogen te pieren.
Ze zouden er vandaag zijn.
Hoop doet leven.

Vandaag komt vriend Germain Bonte op bezoek ! Hij is ondertussen op zijn tachtigste, maar nog altijd even vitaal ! Die man verandert amper, 't is er ene die ze nog nog gaan moeten doodsmijten om er vanaf te geraken, anders blijft hij er lopen... God, wat een zegswijze is me dat ! Gek, als je het zegt klinkt het bijlange niet zoals je het geschreven ziet... Maar ik wil gewoon zeggen dat het een taaie is, een om honderd en meer te worden. Ik ken hem al van toen hij nog bij ons thuis kwam, en toen ik hier in Oudenaarde kwam werken, kwam hij ook regelmatig bij mij over de vloer. Bij mijn collega's kwam hij op het bureel op bezoek, bij mij kwam hij thuis, en nam de tijd om eens gezellig bij te praten. Eerst het werkgedeelte en dan het gezellige.
Ieder jaar komt hij nog eens op bezoek, en nu en dan hoor ik dat dan van de gelegenheid gebruik maakt om eens in onze mooie streek enkele dagen te verblijven in een of ander hotelletje, liefst helemaal op den boerenbuiten.
Dat doet hij niet alleen hier, ook in de ardennen en in andere streken. Het geluk van beiden nog goed gezond te zijn benutten ze om ook te genieten van hun oude dag, zodat ze nooit oud worden.

Jammer, maar 't is weer mottig weer, 't regent niet, maar Rodenbach zou zeggen 't is een wolkenzwangere hemel...
Dat doet mij denken aan mijn school tijd... In de les geschiedenis lag ik altijd in de clinch met de prof van geschiedenis, een echte Gentse, in een Gentse school, en ik de enige Westvlaming van heel de klas... Het was leuk, en het bleef leuk. Geschiedenis was toen al mijn dada, en ik had (en heb) over heel wat punten een andere mening dan de schoolse... Maar er was ook de rivaliteit tussen Gent en mijn westvlaanderen... In die tijd was er op tv een spel "Een tegen allen", en op een keer was het een inwoner van Oostende die zou spelen, en we wedden in de klas dat hij zou winnen/tegen verliezen. De prijs werd vastgesteld, de verliezer zou de klas trakteren op Gentse Mokken, een lekkere soort koek. De Oostendenaar verloor, en in de klas had ik mijn zak Mokken mee, en de prof had er ook mee, als troostprijs... Op een andere keer stonden nog nota's van de vorige les op het bord, toen zij binnenkwam, en ze bekeek het, en draaide zich om naar mij" Over Gezelle geleerd ?""Een goede dichter hé" Ik schudde bedenkelijk met mijn hoofd..."'t Is nochtans een westvlaming hoor Antoon" zei ze... "Tja," zei ik, "maar we hebben er betere !" "Beter dan Gezelle ? Wie zou dat dan wel zijn ?" "Rodenbach" zei ik zonder verpinken. "Rodenbach? Zo bombastisch, zo pathetisch zo..." . "Ja", knikte ik, "maar hij heeft mijn hart gewonnen met een gedicht" "Oh ja? welke mag dat dan wel zijn?" "Daar waarin hij zegt "Gent, spuugt bloed en sterft" --- De klas lag plat en en de prof ook...
Die zin komt uit het inderdaad bombastische werk van Rodenbach," Sneyssens", dat begint met:
Onder een vlagenzwangere hemel ijlt wanhopig een vlucht voorbij...
Oh wanhoop, het is Gent dat vlucht, der vrijheid laatste hope
en in dat gedicht staat een heel stuk verder ook: "Gent" zucht hij, spuwt bloed en sterft...
Ik had het dus ook nog een beetje uit zijn context getrokken en aangepast...

Waar is de tijd... Ik herinner me met veel moeite nog enkele namen van medeleerlingen, die ik allemaal volkomen uit het oog verloren heb... Ik heb nog diverse klasfoto's van in het lager onderwijs, en buiten mijn toenmalige echte vrienden, Claude, Diele en Sille (Marcel) ken ik er bijna geen een nog bij naam... De gezichten wel, die zeggen me nog wat, maar ik kan er geen namen opplakken.
Nu en dan krijg ik ook nog eens een uitnodiging om naar een bijeenkomst te gaan van de Chiro, waar ik zo lang bij was... Als ik daar de foto's van bekijk, dan stel ik hetzelfde vast, ik ken er hooguit nog enkele bij naam, al de rest is weg... Soms herinner ik mij dingen bij een gezicht, maar geen naam en plots twee namen, maar ik vind niet onmiddellijk de gezichten terug... Gek geheugen van me, ik herinner mij twee gebroers Decorte, die alle twee héél lange opgeschoten sprieten waren, en ene Delanghe die in dezelfde groep zat in een heel klein manneke was...Dat is me dan wel bijgebleven...
Memorie is een raar ding... soms herinner je van die kleine details, en je kunt je het grote niet herinneren. Misschien maar best... ?
Gisteren heb ik op internet een film zitten bekijken, uitgezonden op de KRO Nederlandse tv. Over de grote klimaatszwendel... Gevolgd door een discussie tussen voor en tegenstanders van de theorie van Al Gore... Ik heb er deugd van gehad, de conclusie lag veel eer in mijn richting dan naar de nieuwe religie over de global warming! Bovendien wist een van de profs ook te vertellen wat ik al gelezen had bij anderen en je zei: we staan voor een nieuwe ijstijd !
Heel wat anders dus.
Toch is er een ding goed aan, en ook dat was een conclusie, de zoektocht naar andere energie is plots gestimuleerd, waar het jaren zelfs niet echt mocht ! (Wie vroeger een systeem had voor het opwekken van elektriciteit, moest toch aangesloten zijn aan het net, zijn overschot dat verdween in het net werd niet vergoed, hij moest wel de meter en het eventueel nu en dan gebruik betalen, ondanks dat hij veel meer elektriciteit gaf dan nam...)
Je moet echt eens kijken op internet wat er al allemaal bestaat op het gebied van goedkopere energie en betere en zuiniger motoren ! Alleen, ze worden (nog steeds!) niet gemaakt, omdat momenteel de opbrengsten van de taksen interessanter zijn dan die propere en zuinige motoren !

Ik ga stoppen, ik zit weer op een van mijn vele stokpaardjes...

tot de volgende ?

't blijft maar slecht weer...wat een "zomer" !

Zojuist heb ik eens geluisterd naar het weer bericht, maar 't er weer geen, geen weer bedoel ik.Ook morgen niet en overmorgen niet en overovermorgen niet en overoverovermorgen niet... Kortom wij krijgen de natste , de koudste en ambetantste juli maand in decennia, gelukkig dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is...Oh ja, voor ik het vergeet, het is nog nooit ofte nooit (hoe weten ze dat ?) zou koud geweest op de Zuidpool als nu... Best dat we het weten van die verwarming... Geef toe, het is even wennen altijd maar in die hitte te zitten...
Ik vrees dat die geleerde binken die vastgesteld hebben dat onze zon doodziek is, gelijk hebben, en dat we begonnen zijn aan de - hopelijk kleine- ijstijd... Een herhaling van de sneeuwlandschappen en ijspret op de schilderijen van Breughel.

... en dat met de huidige (nog stijgende) prijzen van alle brandstoffen... Jawaadde !

Ik kan u maar een goede raad geven ! Stook met zoveel mogelijk roet, rij met een slecht afgestelde motor, laat wat olie mee branden in uw motor, verbrand vooral nat hout met veel rook ! Sinds we weten dat die vervuilde lucht de wereld kan verwarmen, kunnen we - hoestend- de ijstijd een halt toeroepen !

Ik heb het eens opgezocht... de eerste vermelding die ik vond over smog dateert van ...1600 en een beetje, de grote smogaanval die zoveel honderden doden kostte in London was in 1952 ! Dat was echt smog ! Je zag geen hand voor de ogen, als je buiten gelopen had was je vuil en smerig van de vuiligheid die aan je bleef plakken. Ze toonden op de tv deze mist, veel was er niet te zien, alleen een grijs vlak ! Vliegtuigen konden niet landen of opstijgen... en, in alle die dikke lucht was er geen sprake van opwarming, en hadden we nog van die ouderwetse winters, met sneeuw en ijs... In onze onverwarmde slaapkamers, met enkel ouderwets glas stonden de prachtigste ijsbloemen op de ramen gegraveerd... Met onze adem dooiden wij er een gaatje in, om te kunnen buitenkijken... 's Avonds gingen we naar bed met een opgewarmde baksteen in bruin papier gewikkeld, die we aan ons voeten legden om vlug warme voeten te hebben in het ijskoude bed onder de dikke stapel dekens.

Och, er waren ook winters waar er, net zo als nu, bijna geen sneeuw was, alleen van die natte koude druilregen, met veel verkoudheden en griep, en iedere dag in een stinkende klas vol jongens met natte kleren die met hun stinkende damp het klaslokaal die typische reuk gaven, die je alleen kon verkrijgen door tweeëndertig bengels met nat goed in de door een roodgestookte kachel te laten zitten "opdrogen"... Nu zeggen ze op tv dat in de speeltijd de klassen moeten verluchten, en men gaat zo ver er meettoestellen te zetten om te kijken of de lucht in de klas nog wel van uitstekende kwaliteit is... Ik vraag me af wat dat meterke in onze tijd in de klas zou verteld hebben ! Volgens de weledele heer minister is slechte lucht er mede de oorzaak van dat er slechte resultaten zijn... tjongejonge, het is natuurlijk uit onwetenheid, voortvloeiende uit het inademen van slechte lucht in mijn schooltijd, dat ik me daar niet van bewust ben. Ik had door mijn voortdurende verkoudheden en bronchitis al veel minder lucht dan de anderen, en was dan nog in de top van de schooluitslagen... zonder die perikelen was ik collega van Einstein, op zijn minst ! tju toch ! zjievereirs !

Steeds meer en meer worden onze kinderen behandeld als en evolueren ze meer en meer naar de toestand van kasplantjes ! In de moderne serres hebben ze ook van die meterkes, en van tijd tot tijd, elektronisch bediend gaat hier of daar een of meerdere raampjes open om verse en frisse lucht binnen te laten, evenwel zonder tocht te veroorzaken, teneinde de tere stengeltjes niet te kreuken...

Ik heb het gevoel dat alles uit de hand aan het lopen is... Dat de specimen homo aan het evolueren is naar iets nieuws, iets wat niet meer is aangepast aan de aarde, en nu druk bezig is de aarde aan te passen aan de nieuwe vorm van homo digitalis of zoiets... Binnen korte tijd zal men overgaan tot het plaatsen van een soort rubberachtige voetpaden, waarop je veilig vallen kunt, aan de muren van de woningen komen een soort schokdempers, zodat het tere mensengebroed er veilig kan tegen vallen bij het zetten van zijn moeizame stappen, stappen, een kunst uit een ver verleden, en alleen als sport nog beoefend.
In de dierentuin zitten geen dieren meer, maar kun je kijken naar voorhistorische filmpjes van toen er nog dieren waren, en vol afschuw staren de tere kindertjes naar de leeuwen die een -nochtans braaf en onschuldig- zebrapaard aan het verscheuren zijn. De details zijn weerzinwekkend, je ziet zelfs het dier nog bewegen wijl hem de darmen uit het lijf gescheurd worden. Ouders schermen de ogen van hun kindertjes af, om hen deze wrede zaken te besparen.
Wat een geluk dat dergelijke beestachtigheden tot het verleden behoren ! Roofdieren horen niet thuis op een geciviliseerde wereld ! Om het aantal andere dieren binnen de nodige perk en paal te stellen, worden er op grote schaal menselijke maatregelen genomen zoals de bewezen pijnloze elektrocutie. Een zo snelle dood dat de dood vlugger is ingetreden dan het pijnbesef !

Waar zijn we mee bezig ? Natuurbescherming ? Laat me niet lachen, zeg de waarheid en noem het bij zijn echte naam: natuurbehoud ! Krampachtig proberen in een steeds veranderende wereld de stukken van vroeger in te blijven passen, ook al past het niet echt meer, en moet je kunstmatig ingrijpen om de natuur te "redden" (?). Herinvoeren van wat verdwenen is, in de hoop op herstel, en niet beseffend dat de situatie al een nieuw soort evenwicht had doen ontstaan, die nu nog eens verstoord wordt, met steeds meer en steeds sneller rampzalige gevolgen.

Steeds meer exoten komen onze natuur binnen, via fruit en groentenimport, maar ook in meubels en in boeken... Laat de natuur toch een kans, laat ze zelf weer naar een nieuw evenwicht zoeken. We zitten natuurlijk ook met de nefaste zaken opgescheept van die natuur, in Europa hebben we nu ook termieten, hebben we nieuwe en onuitroeibare soorten mieren (die in sommige gevallen de onze uitroeien) en noem maar op. Er leven nu al subtropische spinnen in onze steden, waarvan sommige echt gevaarlijk zijn. De enige oplossing is niet het herinvoeren van de vos en de otter, maar het helpen van onze insecteneters om veilig te broeden en eindelijk eens komaf te maken met de duizenden zwerfkatten...om maar iets te noemen. Maar dat mag natuurlijk niet, hier of daar zal er wel iemand opstaan om ach en wee te roepen over die arme beestjes... Er niet bij zeggend dat zij misschien zelf een deel van hun overschotten aan kattenjongen gedumpt hebben...

Dat zou pas een begin van natuurbescherming zijn ! maar wie ben ik...

Ik ga stoppen, ik moet brood gaan bakken, anders heb ik vanavond geen snede brood om tussen mijn charcuterie te leggen...

tot de volgende ?

Blue 's the color of the morning sky

Hoe kom ik nu in hemelsnaam aan dat liedje van Donovan ? Dat is podomme iets uit mijn jeugdjaren, uit mijn "publiciteitsjaren"... Ik zie hem nog zo op tv, op het grote podium, een klein frele mannetje op zijn hurken gezeten, met een gitaar, en rond zijn nek een ijzertje die een mondmuziekske voor zijn mond hield, zodat hij kon gitaar spelen én mondharmonika op hetzelfde ogenblik...tussendoor zong hij dan het melige liedje green 's the color...

Vanmorgen was het weer één van die dagen dat Veerle om 6 uur in de morgen moest gaan werken. Dus iets voor 6 uur loopt dan de wekker af aan Anny's kant, ik hoor naast mij gewroet en gezucht, hoor de wekker opnemen (de klank verandert iets) en dan het gekrab van haar vingers die zoeken naar het uitknopje... Wekker terug op zijn plaats, Anny uit bed, de voordeur gaan ontsluiten en het rolluik optrekken, terug de trap op gestommeld en terug naast mij in het warme bed...Wat zoeken om haar "warme nestje" terug te vinden en twee, drie minuten later hoort ze de auto van Veerle stoppen. Terug uit bed, de twee kapoenen in hun klaarstaande bedjes gedopt, vlug nog enkele woorden gewisseld met Veerle en hop, weer de trap op en weer het bed in.
Ondertussen heb ik het lampje naast mijn bed aangemaakt, en lig te lezen in Camera Obscura. "Oei, ben je ook wakker?" Nee, dat zijn gedachten... ik lees altijd slapende.
Wat later zowat twintig na, moest ik naar het toilet (eens je wakker bent voel je dat, waar juist voorheen nog niets te voelen was) en daar las ik (in een ander boekwerk) over de villa van keizer Hadrianus in Tivoli... Ondertussen trokken alle slaapnevels op, en zat ik klaar wakker. Ik verdomde het om terug in het bed te stappen, en begon mijn tanden te poetsen en mezelf te wassen, en ging dan mijn kleren aan trekken. Ik vroeg Anny of ze een kopje koffie aan bed wou, maar ze had er geen lust in...
Bobbie kwam met me mee naar beneden, maar Sloeber verkoos in zijn warme mand te blijven liggen bij zijn vrouwtje. Het klinkt gek, maar Bobbie is mijn hond, en Sloeber die van mama. Als een van de honden niet luistert, dan moet "de" baas van de hond even het commando overnemen en dan lukt het wel. Gekke beesten.
En hier zit ik dan al van voor 8 uur te bloggen... met tranende ogen... Hopelijk zijn mijn brillen morgen gereed, en is dat leed ook weeral geleden.
Het is gek, in het begin had ik alleen tranende ogen tegen het avonduur, nu sta ik er al mee op. De dokter zei dat dit normaal was, dat het kwam van de vermoeidheid van mijn ogen. Daar mijn bril niet meer goed is, moeten mijn ogen zich voortdurend inspannen om toch de dingen te zien, en dat is vermoeiend voor de ogen...vandaar... Het is wel een kostelijke rekening ! Twee brillen (monturen en glazen) en dan ook nog nieuwe glazen in mijn zonnebril...
Dat is een luxe die ik niet meer zou willen missen, een zonnebril op sterkte ! En het gekke is dat ik die veel meer op prijs stel in de winter dan in de zomer ! Als bestuurder van een wagen ken je wel het verschrikkelijk ambetante gevoel van de laagzittende zon, die in je ogen priemt en je het zicht ontneemt. Als je van tien ongevallen "wagen onder de trein" de reden nagaat, zijn er 8 van de zon die het signaal onzichtbaar maakte... Dan pas apprecieer je dat zonnebrilletje op sterkte ! Natuurlijk gebruik ik het op een zomerse zonnedag ook wel, maar het nut is veel groter in onze lange winterperiode, als de zon laag zit en je verblind.
Bovendien, veel kostte dat brilletje niet, het was een aanbieding, voor 50 euro had je de bril met de glazen ! Je betaalt bijna evenveel voor een gewone zonnebril, een ding waar brildragers niets kunnen doen, en die opzetbrilletjes zijn ook niet je dat.

Ondertussen is Anny hier ook al beneden... en zit nu een kopje koffie te genieten.

Ondertussen zie ik niet ver, en ook niet dicht...verdomd vervelend. Bij het lezen moet ik de heel kleine lettertjes vermijden, anders zit ik daar te pieren met uitgestrekte armen, om vast te stellen dat ik ze nog niet zie, en me te ergeren dat het wellicht juist daar was dat het interessantste te lezen was... Gaat het over wat verder zien, dan zit ik wederom met halfdichtgeknepen ogen te turen (precies of je ziet beter met die frons op je voorhoofd en je ogen op smalle spleetjes !) en na enkele ogenblikken zit ik dan al weer mijn tranen af te vegen en te vloeken op het branderige gevoel in mijn ogen... Ik denk dan aan mijn vader die al zijn liefhebberijeen zag sneuvelen door het feit dat de ziekte ook zijn zicht had aangetast. en zucht.

Op internet zwerft er een film rond van een goed anderhalf uur lang, over de grote ontkenning, of de grote leugen, zoals je het maar wilt vertalen. Het is een montage van allerlei verklaringen van piloten, luchtvaartsdeskundigen, voormalige leden van de geheime diensten en noem maar op, en ook diverse astronauten met inbegrip van enkele van degenen die ooit op de maan liepen...allen leggen verklaringen af over het feit dat er wel degelijk buitenaardsen zijn rondom ons, dat er zelfs op de maan zitten, dat er constructies te zien zijn op de maan en op mars die duidelijk niet van natuurlijke oorsprong kunnen zijn en noem maar op... Als je dat filmpje beluistert, dan begin je toch te geloven dat er inderdaad dingen zijn... Op een ander filmpje heeft iemand zich geamuseerd om alle mogelijke en onmogelijke beelden en schilderijen, van in de prehistorie tot nu, te onderzoeken op de aanwezigheid van ufo-achtige dingen... en je kunt er niet aan uit, van in de prehistorie tot heden zijn er altijd wel schilders, tekenaars, beeldhouwers geweest die vliegende schotels hebben afgebeeld, astronauten, en andere rare dingen die we niet echt kunnen plaatsen als we niet in ufo's geloven... Een derde heeft, à la façon de Von Däniken, zich geamuseerd om in alle oude geschriften (inclusief de godsdienst gerelateerde) te zoeken naar teksten die plots veel duidelijker worden als je wel geloofd in ufo's...
Wij hebben, in gezelschap van een viertal anderen zelf eens een ufo gezien, waarvan ik niet durf te zeggen of het een tot nog toe nog steeds onbekend oorlogstuig van amerikanen of zo zou zijn, of toch een vliegend ding uit een andere wereld... Ik was in ieder geval blij dat we met een groepje waren, anders zou ik het wellicht niet aan iedereen durven vertellen, maar nu heb ik getuigen.

Dat er in het heelal nog leven is, dat is iets waaraan ik zelfs niet eens twijfel! Het zou uiterst eigenaardig zijn dat in dat enorme heelal, met al die sterrenstelsels en al die planeten, er geen ander leven zou zijn... Waar ik wel moeite mee heb, is de enorme afstanden. De dichtstbijzijnde sterren zitten al op lichtjaren... Wie en hoe zou men dergelijke afstanden kunnen overbruggen om hier een beetje te komen kijken naar wat die aardlingen allemaal uitspoken... Als ze er inderdaad zijn, dan moeten ze noodzakelijk over technieken beschikken die op een of andere manier of de tijd ombuigen, of sneller gaan dan de tijd. Theoretisch moet dat mogelijk zijn, we weten nu al dat op een snelheid die het licht benadert, er zich bizarre verschijnselen voordoen, die we niet (nog niet) kunnen beheersen. Maar er is niets dat ons zegt dat onze natuur-"wetten", ook de hunne zijn. Ik maak een simpele vergelijking, wij kunnen geen ultraviolet licht zien, sommige dieren kunnen dat wel. Wij zijn geneigd de grenzen die de ons bekende wezens hebben ook als werkelijke grenzen te zien, en vergeten gemakshalve dat, zelfs in die kleine groep van ons bekende wezens, er afwijkingen zijn. Jarenlang dachten we dat er geen leven mogelijk was in kokend water, maar ondertussen hebben we die mening moeten bijstellen, idem voor wat extreme koude betreft.
Wij zijn beperkt in ons denken, gewoon door de beperkingen van onze natuur... Met andere woorden, als we over een totaal andere natuur spreken, dan zullen daar ongetwijfeld ook andere natuurwetten heersen. Ook nu nog hoor je onze geleerden debiteren dat er geen leven mogelijk is zonder... en dan vergeten ze dat ze alleen kunnen voortgaan op de gegevens van onze soorten van leven. Het lijkt wel zeker dat in ons systeem alle leven voortkomt uit dezelfde eerste primitieve cel...via ontelbare delingen en ontelbare mutaties... maar uit één soort van beestje ! Uiteraard hebben wij dan allemaal een bestaan binnen een beperkt aantal mogelijkheden! Als die eerste cel op een totaal andere manier was ontstaan, hadden we nu wellicht een totaal ander soort leven gehad.
De kans dat het leven op een andere verre planeet uit een zelfde soort oercel is ontstaan lijkt mij miniem... En toch, als je mag voortgaan op alle beschrijvingen die we hebben, zowel in de vom van tekeningen, schilderijen, beelden of geschriften, lijken alle "buitenaardsen" die er al gezien zijn, op een of andere manier "menselijk". Bizar !
Bovendien lijken heel wat geschriften - vooral god-gerelateerde teksten, er op te wijzen dat die buitenaardsen minstens gedeeltelijk aan de basis van het godsbegrip liggen, en sommige teksten lijken ons heel sterk te wijzen op ingrepen op de dna vanuit die wezens naar ons toe.
Kortom alles lijkt er steeds meer en meer op dat er inderdaad buitenaardsen zijn, maar dat ze op een of andere manier aan ons verwant zijn...
Als dat zo is, dan moeten we er wellicht ook niet meer van verwachten dan wat wij nu kunnen verwachten van het mensdom, met klemtoon op dom...

Er is zoveel en zo bizar te vinden op en rond onze aardkloot... Weet je dat er zijn die zeggen dat wij de vierde mensensoort zijn ? Dat er dus al drie andere beschavingen voor ons zijn geweest ? Dat de reuzen uit de bijbel er echt waren, en dat er zelfs sporen van teruggevonden zijn ? Je kunt de foto's daarvan ook terugvinden op internet...

Hoe heerlijk is het te surfen op dat wereldwijde web, en rond te struinen door wat je niet eens kunt onderscheiden als echt of fake... Is het fantasie, dan is het heerlijk knap in elkaar gefantaseerd, is het echt, dan zijn er onmetelijk veel onbekende dingen om ons heen... en in beide gevallen kunnen we heerlijk zwerven door die vreemde werelden... kunnen we buiten onze eigen verbeelding treden en nog een stap verder en nog verder zetten in het bizarre en misschien toch echte... Heerlijk is dat !

Het internet is als een poort tot de geesten van de mensheid ! Je kunt er afdalen in de diepste duisternis van de menselijke geest en opstijgen tot etherische hoogten van "goddelijke" inspiratie, en tussendoor op allerlei platforms eens afstappen en rondkuieren (het heerlijke verticale luieren) kortom, een wereld die alleen begrensd is door je eigen bevattingsvermogen.

Ick jonne mi daarin, ick jonne mi daaran !

tot de volgende ?