tommetoch

Plots zat ik zonder !
Mijn fout natuurlijk, ik moest maar opgelet hebben !
Maar ja, vergeten, en dan zit je plots zonder.
Gelukkig heb ik ook nog een kachel staan, en kan ik mij dus min of meer redden.
Maar ik moest toch een dag zonder doorbrengen, en dat betekent dat ik geen verwarming meer heb op mijn badkamer, en dus was mijn wc nu een koude plek, en veel minder interessant om wat te zitten te zitten met mijn boek...
Maar gisteren kwamen ze dus...
Evantjes was er nog paniek, want ik kreeg een foontje dat de chauffeur een accident had gehad en in het hospitaal lag... Ik vond dat héél erg, maar zat heel dringend aan te dringen op levering...Niet voor donderdag meneer...
Een uurtje later weer een foontje, het was niet zo erg geweest, en de chauffeur kwam toch nog af...
Inderdaad, een kwartier later was hij er, hij was in het hospitaal te Oudenaarde langs geweest en dan nog een apotheek gezocht, maar nu was hij er...
Wad'eb'de voor'had wilde ik weten...
Met zijn vinger ergens tussen gezeten... Gebroken ? nee, gewoon, maar 't deed zo'n zeer... Hij deed zijn handschoen af, en toonde een rood lijntje op zijn vinger. Hij had met een "pilleke" vlees tussen een deksel gezeten... en 't klopte zo, meneer...
Ik heb geknikt, en gezegd dat zoiets pijn kon doen...
Ja, meneer, maar morgen blijf ik er mee thuis, 't doet veel te veel zere...
tommetoch !

Ben jij al thuis gebleven voor een geknepen vinger ? Tommetoch !

Ik kon het niet laten en heb hem dan gezegd dat ik al meer dan 12 jaar pijnpatiënt was, chronische pijn... Hij heeft niet meer van zijn vinger geklapt. oef.

Enfin, ik heb weer mazout ! En de nieuwe fluit op mijn ketel werkt ! Heel goed, zo goed dat er verscheidene buren buiten kwamen kijken wat daar zo een eindelijk lawijt maaktegede ! Dat was een aanleiding om zere vinger te doen verklaren dat hij sedert hij daar werkte al veel minder goed hoorde. tommetoch.

Hopelijk krijgt die man nooit te maken met echte hevige pijn!

Ik weet wel dat een vinger geklemd hebben verdomd kan nijpen, en waarschijnlijk zullen de meesten net als ik dan eens alle registers opentrekken aan schietgebedekes die ze kennen, maar blijven werken, en nu en dan eens godver-en als ze ergens met die vinger tegen stoten, maar dat is al. Als hij volledig blauw is, dan weet je dat er nog een leuke tijd komt als die nagel uitvalt en je met dat tere velleke overal tegen lijkt te botsen, maar daar klap je zelfs niet meer over, hoogstens nog eens alle heiligen aanroepen en dat is al.
Maar daarvoor thuis blijven ? Op assurance gaan zitten ? tommettoch...

Ik heb ook vanmorgen tevergeefs naar de bruine einder gezocht. Blijkbaar leef ik nog in een zuivere hoek ? 't Is mooi weer, en zo net hebben ze hier aan de paal voor mijn deur een bordje gehangen met een wegwijzer (voor de wegdommen?) voor het parcours van de omloop van het volk. Ik zei tegen die man " Da's den eerste keer dat ze langs hier rijden ! " Bah neen, ze rijden hier ieder jaar, maar vroeger reden ze ginder rechtdoor, en nu gaan ze naar links" Ik schudde mijn hoofd, maar hij was overtuigd van zijn gelijk... Nogal een geluk dat ze nu links weg rijden ! Want vroeger is ieder jaar de koers geeindigd tegen de muur van de brouwerij... Althans in de versie van de bordenhanger...
Maar allee, we krijgen hier weer een koers bij !
Zonder dat ik buiten moet ...
Nu nog eens opzoeken wanneer die koers hier zal komen, ik vermoed 2 maart, maar met die nieuwe kalender is niets meer zeker. Toch maar eens opzoeken.
Hopelijk is het niet nu zaterdag, want dan ben ik niet zu hause ! Het is zaterdag en zondag personeelsfeest, dus zijn we uithuizig, en zal Veerle hier komen slapen om de honden kalm te houden... Anders slaapt er niemand in heel de wijk vermoed ik.
Dus !!!! zaterdag en zondag : geen blog !
Dat verlengt een beetje de sprint naar de 750 !
't Is niet te geloven hé ! 750 blogs !
Eigenlijk zou ik dat eens allemaal moeten uit printen, 't zou al een fameus dik boek zijn !
En weet je, ik heb een beetje het gevoel dat ik met die blog en met mijn sober website-tje een beetje een sprong maak naar de eeuwigheid...Tenzij het voorstel van xxx (een duitser) zou doorgang vinden, en men in internet een kuissysteem zou inbrengen, waar bij alles dat ouder is dan x en /of langer dan x tijd niet meer opgevraagd is, zou verwijderd worden uit het internet bestand.
Het schijn zo te zijn dat het aantal artikelen op het internet zo explosief toenemen, dat een opkuis wenselijk zou worden...en daar gaat dan ook mijn eeuwigheid... tommetoch...

tot de volgende ?

smog

Omdat er al zoveel stof is, zal het wel geen kwaad kunnen zeker dat ik ook wat stof doe opwaaien ?
Toen ik vanmorgen buiten keek, zag ik doorheen de morgennevel, duidelijk dat de einder een ietwat bruinige kleur had ! Smog ! dacht ik meteen... Nu is de nevel al wat ijler geworden, en is de smog veranderd in een rij bomen... Veul, veul gezonder als je het mij vraagt !
Ik heb je al gezegd dat ik niet meer mee kan met wat ze ons allemaal voorzeggen op radio, tv, pers en noem maar op... Ik herinner me nog heel duidelijk de eerste keer dat het woord smog gebruikt werd, dan was ik nog een klein ventje, en we lazen vol verbazing dat in London de lucht zo vuil was dat toen het er mistig werd en er geen wind was, men niet meer kon spreken van fog (mist) maar van smog ik weet niet niet waar de sm in het engels van komt, maar voor mij was het een samentrekking van smerig en fog...dus in het nederlands zouden we beter spreken van smist... Er waren in die periode honderden doden in Londen alleen al ! Er waren ook foto's van waarop je zag dat je niets kon zien, en in de dagelijkse strip van Nero liet Marc Sleen zich de kans niet ontvallen om een serie grijze prentjes te maken, zijn helden zaten ook in de smog...
Men vertelde dan ook dat zelfs je kleren vuil waren als je buiten liep !
Ik denk dat dit nog in de vijftiger jaren was, misschien begin 1960 maar veel later kan het niet geweest zijn.
Het was de tijd waarop plots iedereen wakker werd en begon te praten over de vervuiling. Er werd ook iets aan gedaan, wij hebben nu geen Theems als een open riool, er zwemmen weer vissen in, ook in onze Schelde.
Ik wil maar zeggen, wat we nu hebben is niet goed, maar het heeft geen vergelijk met de smog van in die tijd ! Bovendien zaten wij dan nog in de tijd dat zoiets nooit in België kon gebeuren, kon bestaan ! In Engeland ja, maar niet hier ! Wellicht net zoals de radioactieve vervuiling van Tjernobiel netjes rond België ging, om ons te sparen... Later vertelde Armand Pien dat men hem verplicht had om de feiten te verdoezelen... 't zal we zo geweest zijn met de smog ook !
En weet je, ik vrees dat we nu inderdaad weer bezig zijn om meer stof te maken ! Door de stijgende kostprijs van de brandstoffen wordt er weer veel hout en papier en karton en vezelplaten (verboden) en alles wat maar wil branden verstookt... Als ik nu door de wijk wandel, dan riek je duidelijk al de houtkachels. En dat is overal zo !
En de vervuiling neemt ook weer toe ! Ik weet niet hoe het met de industriële vervuiling zit, maar ik zie dat het zwerfvuil hand over hand toeneemt.
Gewoon omdat de kostprijs van de vuilophaling zo hoog oploopt, en per gewicht moet betaald worden. Hier iets vandaan ligt er onder meer een luster in de gracht, met de lampen er nog in. En iets verder weet ik een heel bed liggen. Dat zal er niet zo lang liggen, want dat ligt op een plaats die blijkbaar uitermate geschikt is om te storten, daar ligt bijna altijd wel wat, en regelmatig komt de man van het zwerfvuil daar alles weghalen.
Vermits men nu een man en een vrachtwagen nodig heeft om dat zwerfvuil op te halen, zal de prijs van de vuilophaling wel nog wat stijgen, en binnen kort rijden er dan twee... enzovoort...enzovoort...
Nu is dus de politiek veranderd !
Waar we vroeger in een landje leefden waar er officiëel geen vervuiling was, op bevel van de beleidsmensen (of beter: waar het verplicht was het probleem te ontkennen en het dood te zwijgen), leven we nu in een landje waar de vervuiling zeer erg is en waar de bevolking er moet van doordrongen worden dat zij en zij alleen verantwoordelijk zijn voor al die vuiligheid ! Dat zij en zij alleen zullen moeten opdraaien voor het opkuisen van die vuiligheid ! Dat zij en zij alleen de benodigde gelden zullen moeten opbrengen om dit te betalen ! Dat zij en zij alleen dus zullen moeten inleveren om de zaak weer proper te brengen !

lees in werkelijkheid: de vervuiling is het ideale middel om eindelijk weer eens het plebs, het schorum, het gemeen volk weer op zijn plaats te zetten. In den hoek, waar het hoort.

Het wordt een echte psychose !

Heb jij eens goed gelezen wat men nu zal doen ? In al de landen waar er een gevestigde industrie is, een goed draaiende economie is, daar legt men steeds sterkere beperkingen op, en in al de andere landen legt men geen enkele beperking op (Kyoto -normen !)... Met andere woorden, men laat alle deuren open om de vuiligheid uit te voeren naar de arme landen ! Bovendien kunnen we vaststellen dat de enorme vervuiling zoals wij die hier kenden zeg maar 50 jaar terug, die vind je nu in die landen ! Daar is men bezig de rivieren te veranderen in open riolen, daar blaast men alle vuiligheid de lucht in zonder beperking, daar strooit men men gulle hand ddt uit (hier al jaren verboden !) en ga zo maar door !

Als men enigzins logisch zou denken, dan zou men moeten stellen dat de ervaring die wij wij hier hebben opgedaan, tot nut zou moeten zijn van de landen die nu nog maar in de eerste fase van de industrialisering staan, maar nee, de industriebonzen die daar nu zitten, zijn dezelfden die hier zaten, en die weten heel goed dat je heel vlug heel veel kunt verdienen als je niet naar het milieu moet kijken, dus daar doen ze maar... En binnen X jaar zullen ze, als daar de mensen door de stijgende welvaart ook een zekere welvaart en macht hebben bekomen, nog eens het doemspook van de vervuiling uithalen om ze ook daar weer in de hoek te drummen !

Doet er nu echt niemand zijn ogen open ????
Ziet er nu echt niemand de orchestratie van heel het systeem ?

Och ja, er is wel degelijk vervuiling, maar al veel minder dan vroeger, we zijn al op de goede weg...als we nu de andere helft van de wereld niet aanzetten om op hun beurt vuiligheid te in en op onze wereld te spuwen !

Ik zou het veel logischer vinden om in te leveren opdat men de vooruitgang in de armere landen van in de start op een betere en properder manier zou produceren ! Hun lucht is ook de onze ! Net zoals onze smog nu grotendeels die is van de grote industriezone in de Ruhr.

Ik ga stoppen, ik voel me precies zo'n mannetje op een zeepkist in dat park in Londen...daar mag je ook alles zeggen, en ook daar luistert men niet...
Maar ik kan maar proberen om nu en dan toch iemand te doen nadenken, zelf te doen denken, niet op een voorgekauwde manier, maar met zijn eigen hersentjes.

tot de volgende
ps: de pijn blijft redelijk en Anny blijft ook ok..

waandag

Mijn neus loopt en mijn voeten rieken.
Beetje van een snotvalling. Vannacht niet veel geslapen.
De titel is hoe ik maandag uitspreek met een vestobde neus...
Desondanks vond ik het leuk, 't klinkt een beetje spookachtig vind ik.

De kwampjoeter van de tweeling is nog steeds niet in orde, ik vrees dat ik grote maatregelen ga moeten ondernemen... en een volledige herinstallatie doen. Wat ze uitgemeten hebben weet ik niet, maar het lijkt of er echt aan windows zelf is geprutst... 't Kan natuurlijk van een worm of een virus komen, maar bij controle vind ik er geen... Vandaar dat ik vermoed dat ze ergens aan geweest zijn waar men normaliter niet aan kan of mag komen...maar ja, 't zijn kinderen hé.

...en als ze iets van hun opa hebben, dan moeten ze toch kijken hoe het gemaakt is hé... Hoeveel dingen ik kapot geprutst heb ! Maar eerlijk is eerlijk, door al dat prutsen heb ik later ook veel van die dingen kunnen herstellen ook. Ik had daarvoor een goede maat, Claude, dat was ook iemand die altijd moest weten hoe iets in elkaar zat... Je weet wel, de man van de meccano... God, hoeveel uren hebben wij daar zitten prutsen om machines na te maken met onze meccano... Dat duurde soms tot Georges, de vader van Claude er bij kwam en ons hielp bij de constructie, en hij explikeerde dan altijd het hoe en het waarom. Som maakte hij speciaal voor onze verlangens nieuwe stukken voor onze meccano. Ik heb veel, heel veel geleerd van die uren en dagen aan de meccano en de uitleg van Georges... Ik zie hem nog zo voor me, met een heel klein uitgedoofd stukje van een zelfgedraaide sigaret in zijn mond, die hij nu en dan met een tongbeweging van de ene hoek van zijn mond naar de andere bracht. We mochten dan mee naar zijn werkhuis, en hij sneed zorgvuldig het benodigde stuk plaat uit, en boorde de nodige gaatjes er in, zodat we het naadloos konden inwerken in de gewone meccano stukken... En je moet dan nog weten dat wij eigelijk met twee systemen dooreen speelden, ik had een Meccano, en Claude had Tecnic of zoiets... Mijn oude meccano staat nu bij Ewoud, en ik zag, met een beetje weemoed, nog enkele stukken grijze plaat van wijlen Georges in de houten koffer zitten.
Waarschijnlijk zitten er ook nog vijsjes en moertjes in van de meccano van Claude en vice versa, en ook nog van die vijsjes en moertjes die Georges ons bezorgde... Want die kleine dingen raakten wel eens zoek ! Je moet weten dat wij soms zaten dingen te assembleren in het gras of in de aarde onder de schommel bij Claude... Maar ik meen me te herinneren dat dit geen schommel was, maar ringen en een stok ??? Ik was altijd kwaad op de zus van Claude die beter aan die ringen ronddraaide dan ik...mijn gat woog te zwaar...en dan geklopt worden door een meisje !
Dat was ook een van de dingen waarin ik door mijn broer geklopt werd, hij was lenig, en ik niet, ik had macht met hopen, maar was bijlange na niet zo lenig als mijn broer. Je weet wel, hij was drie jaar ouder en ik was er altijd jaloers op. Ik heb je al verteld wat het is een midden-kind te zijn ! De oudere weet meer, kan meer, en de jongere geniet nog van meer bescherming, en jij hangt daar héél ongelukkig tussen, wanhopig te vechten voor wat volgens jou je echte plaats is !

Buiten die meccano herinner ik me eigenlijk niet zo veel van mijn speelgoed. Wel weet ik dat wij heel veel zelf maakten, en veel fantasie hadden. Wij hadden niet zo veel nodig om ons te amuseren, en zoals Claude me bij zijn bezoek zei, als het regende dan zaten we bij Toone, Suske en Wiske's te lezen... Want dat was er wel bij ons, toen al ! Boeken en strips...

En bij Claude konden we niet zo veel binnen spelen, zij woonden met twee gezinnen in een woning, en daar moest je stil zijn...iets wat nu niet bepaald ons sterkste was... Dus als het weer was om binnen te zitten was het bij ons, en bij de boeken. Het was bij ons een beetje de zoeten inval, en ons moeder kon heel goed met kinderen om. Ze heeft ooit héél de chiro uitgenodigd om te komen oliebollen (of waren het pannekoeken -nee, oliebollen) eten. De chiro kwam in ploegen eten, en we zaten op de trap op ons gat, tot aan de zolder, en de oliebollen werden doorgegeven tot boven... Die dag is ons vader naar de cinema geweest, want hij kon daar niet zo goed tegen.

Op het feest van Kristus Koning was het telkens feest in de chiro, en de leiders kwamen bij de mensen thuis vragen of ze geen pannekoeken wilden bakken voor de kinderen. Ons ma bakte er altijd een hele hoop, en als ik mij goed herinner kwamen de eieren en de melk van bij Marcel, die samen met zijn broers ook in de chiro zaten... De pannekoeken van Ma breikten echter nooit de kinderen in de chiro ! Die bleven bij de leiders hangen, zij wisten bij ondervinding dat de pannekoeken van ma de beste waren.
Wij zaten dan in de grote zaal (ons lokaal) met gans de Chiro, groot en klein pannekoeken te eten, met bruine suiker en boter.
Waar is den tijd.
Toen was dat een echte kermis.

Wij aten in feite practisch maar twee keren pannekoeken in 't jaar, met lichtmis en zoals gezegd met Kristus Koning.

Waar is de tijd.

Ik ga stoppen, 'k ben weer aan 't wegdromen
tot de volgende

(740°) koud en zonnig

Vanmorgen om 6 uur was het maar 12 graden meer in mijn slaapkamer ! Zo koud is het nog niet geweest deze winter !
Ik zet iedere dag het raam open, en op koudere dagen doet Anny het raam rond 5 à 6 uur dicht, anders doe ik het dicht als we gaan slapen.
Zo hebben we altijd een heerlijk frisse kamer. Maar we beperken de koude inval tot de slaapkamer, want de deur houden we dan dicht.
Ik heb alles gedaan wat ik kon om ons huis behoorlijk te isoleren (want de sociale woningen van 30 jaar oud waren apsoluut niet geïsoleerd, in tegendeel!) en dus komt de warmte van ons huis dan 's nachts de slaapkamer binnen (De woonkamer blijft uiteraard dicht om niet nodeloos de verwarming te doen aanslaan), en normaliter is de kamer dan 's morgens , zonder enige verwarming toch terug tot een 15 à 18 graden gestegen. Vannacht dus niet ! 't Moet dus wel behoorlijk koud geweest zijn vannacht !

Nu zit ik hier aan mijn kompjoetertje en zie de zonovergoten velden schitteren in een gouden waas. De lucht zit heel zuiver, ondanks alle berichten over stof in de lucht...en ik kan kilometers ver kijken... Ik ben zeker dat ik vanuit Koens kamer Gent Zeehaven kan zien ! Hoewel je dat beter ziet 's nachts aan de vlam van de petrochemie en de lichten op de hoge gebouwen. In het begin dat we hier woonden hebben we met de kaart in de hand gezocht waar die vlam zich kon bevinden...en de enige mogelijke oplossing was de zeehaven... Dat toont aan hoe hoog we hier zitten, en hoe ver je dan kunt kijken bij helder weer... In de zomer zie je niet zo ver, omdat de bomen dan in de weg staan. Erg hé ! Bomen die in de weg staan ! Hoe durven we het denken ! Nee, ze staan niet in de weg, ze belemmeren wat het eindeloze vergezicht, maar eerlijk, ik zie veul liever die bomen dan die verre vlam...
Je kunt je ook niet voorstellen hoeveel lichtjes er bij gekomen zijn in die dertig jaar... Als wij (Anny en ik) vroeger op trektochten in bijna onbewoonde streken zaten, dan verwonderden wij ons over de massa's sterren aan de hemel...Hier zijn ze er ook, maar je ziet ze niet door de lichtvervuiling... Als we daar in Haut Auvergne op onze rug in het dorre gras naar boven keken, dan was het net of er amper plaats was om nog een sterretje bij te zetten... Als je hier kijkt, dan heb je plaats te over.
Ik begin me ook meer en meer te ergeren aan het bouwbeleid in ons landje... Als we eens in Nederland zijn, dan zie je omzeggens geen woningen buiten de dorpskernen, en die huizen zijn dan bijna altijd boerderijen... Hier rij je precies altijd door een lange straat, met aan weerszijden huizen... Je moet al geluk hebben om hier en daar nog een gaatje te vinden waar je plots een prachtig landschap vind... We hebben een prachtig land, maar we stoppen het volledig weg achter lange muren... Wij hebben hier geen Bush-muur nodig aan de mexicaanse grens, of geen joodse muur aan de grens met de palestijnen, nee, hier bouwen we zelf wel onze eigen muur.
Toen wij hier kwamen wonen, kon je tussen Maria Horebeke en Boekel amper enkele huizen tellen en een paar boerenhoven...Nu is dat bijna toegebouwd. En zo is het overal...
En het zijn geen huizen die er gebouwd zijn, nee het zijn allemaal Herenhuizen, met ruimte voor ...hooguit drie vier mensen, want meer kinderen mogen er niet meer komen... en later, als ze het geluk hebben oud te worden, gaan ze dat huis vervloeken omdat het zo groot is, en het verkopen om naar een klein appartementje te gaan... Valt het je ook op dat de huizen alsmaar groter worden ? En dat ondanks de steeds stijgende prijzen ? Als ik hoor wat die jonge mensen maandelijks moeten afbetalen, dan krimpt mijn maag samen van de schrik...
Daar mag niets gebeuren of ze zitten in de knoei en moeten hulp krijgen van ouders en schoonouders, en als dat er niet is, dan groeien de moeilijkheden pijlsnel aan, en de spanningen rijzen en het gezin barst uiteen...gebarsten door de onbetaalbare luxe... Oh, denk niet dat ik hen die huizen niet gun, in tegendeel! Maar ik heb niet zo'n groot huis en was zo stom het wat uit te breiden om wat meer ruimte te geven aan de kinderen...Maar de kinderen zijn er niet meer en Anny kan al die ruimte alleen maar benutten om te kuisen...
En denk maar niet dat je die ruimte niet gebruikt ! De enige plaats die we niet benutten is de kamer van Koen, en dat is meer omdat het een sanctuarium is dan omdat we die plaats over hebben... Niet dat we alle daarin onaangeraakt laten, nee, we hebben er een bed bij gezet, zodat we altijd twee kleinkinderen kunnen laten slapen, mijn visgerei staat er, maar voor de rest blijft het zoals het was, met aan de muur een kalender, een druivelaar op de dag van zijn overlijden...
Misschien zou met een kleiner huis ook die ruimte minder "gewijd" zijn, en zou het zicht van die zaken je niet telkens en telkens weer...
Want het is niet goed telkens weer en weer daarop te denken, en het is al moeilijk genoeg zonder telkens weer die kamer voorbij te gaan...

Voor mijn deur staan enkele camelia's en één er van heeft reeds een paar bloemen open...Ik vermoed dat ze nu wel kapot zullen zijn door de vorst. Dat is het risico van te vroeg te goed weer te hebben...dan vriezen de bloemen en te grote bloemknoppen wel eens kapot.

Het is nochtans een mooie camelia, met grote witte bloemen en een geel hart van dikke meeldraden. Het is een enkele bloem, maar met grote wijdopenstaande bloemen. Iets verder staat er een met roze bloemen, maar die zijn gelukkig nog niet zo ver open.

Ik ga moeten stoppen...Ik moet aan de computer van de kinderen gaan werken. De tweeling heeft spelletjes gespeeld, en ik mag de boel gaan opkuisen...

tot de volgende ?

Zon zon zon zon zon...

Vanmorgen op ons gemak naar de rommelmarkt te Wetteren... Blijkbaar ligt dat zowat ten oosten van "tonzentthuis", en ik was blij dat wij ooit een zonnebril met glazen op sterkte hadden aangeschaft !
Dus terwijl in mijn auto op het dashbord vermeld staat -1.5 °C, en daarbij een sneeuwkristalletje aanduidend dat er ijzel kan zijn, zitten wij daar knus met onze zonnebril op.
De zonnebril van Anny zit in het handschoenkastje (wie heeft dat ooit die idiote naam gegeven? Ik heb al jaren zelf een auto, ben al met tientallen auto's meegereden, maar nooitoftenooit zag ik daar ook maar één handschoen in !, mijn zonnebril ligt naast mij, in een uitholling onder mijn handrem, waar hij juist in past.
We waren juist aangezet, toen de zon in mijn ogen zat, en ik vroeg aan Anny mijn bril. Ze neemt het doosje uit die uitholling, haalt mijn bril er uit, ik doe mijn bril af, en wissel al rijden van bril. Anny doet mijn gewone bril in het doosje, en stopt hem terug... Op dat moment moet ik remmen voor een van die verfoeide bulten (verkeersremmers noemen ze dat, ik zeg daar altijd stinkbulten tegen: iedereen remt af om er over te rijden, en eens er over volle gas, veel dampen en stank). Ik wil verleggen van versnelling, van derde naar tweede...en dan komt mijn versnellingspook blijkbaar heel dicht tegen mijn handrem... en Anny's vinger zat er tussen... Het wordt wellicht een blauwe vingernagel...
We hadden dan al eens een mooi plaatsje gevonden voor mijn bril...

Mijn klavier verschuift hier plots, en ik wil het weer goed zetten, en ontdek plots een doosje met van die kleine zwarte snoepjes die er onder zat... Toen we klein waren zat dat in van die blikken doosjes met een blauw deksel. Dat was een zeer pleznt deksel, want het was een bol deksel, je moest op dat deksel drukken, de bult induwen tot een putje, en dan gingen de zijkanten plots open staan, en kon je aan de snoep. Wij vonden niet alleen de snoepjes lekker, ook het doosje... Ik denk niet dat die snoepjes nog bestaan in die vorm, maar in la douce france vondt ik plots van die kleine blikken gele doosjes tussen het snoep...Ik vermoede dat het zo iets was, en ja hoor ! dus nu heb ik weer van die lekkere snoepjes, waar ik af en toe eens aan zit... Cachou - La Jaune - Pharmacien staat er op. Blijkt dus dat apothekers ook snoep maken ! Bovendien nog ongezonde snoep, want die dingen zijn niet goed voor de hoge bloeddruk...dat zegt die apoteker niet, hij vertelt (en françois) dat het een frisse en gezonde adem geeft. 't Kan mij niet schelen, ik snoep er alle twee drie maand eens enkele van.
Ik pak toch pillen tegen de hoge bloeddruk.

Dat doet mij op ons ma denken... Ik heb je al verteld dat vroeger een feestmaal veel copieuzer was dan nu... Dat was de tijd dat de mannen letterlijk hun broeksriem een gaatje wijder zetten tijdens de maaltijd... Dat was ook een beetje normaal, het dagdagelijkse eten was nog niet zo gevarieerd en nog niet zo uitgebreid als nu. Het was ondenkbaar dat wij bij de boterham konden kiezen wat we nu eens zouden eten... Als het kaas was, dan was er kaas en niets anders, en er was ook niet onbeperkt kaas, nee we kregen ons part en moesten zien dat we toekwamen... Als er dan eens een feest was, dan deden de mensen zich eens te buite, dan werd er eens echt getafeld, in 't lang en in 't breed... Ons moeder had dan nadien wel eens wat last daarvan, en ik herinner me nog heel goed, als was het gisteren, dat ze dan voor het eten gaan een pilletje pakte, voor een betere vertering... Zo dronk ze ook wel eens, als dat te verkrijgen was, na het eten een appolonaris... Daar stond immers op: Ca digère les bricques! (Dat verteert stenen) dus moest dat ook wel helpen tegen de overdaad... En overdaad is hier een verkeerd woord, het was genieten van een geboden kans. Nu is het alle dagen kermis, en een van onze zorgen is nu bij het avondmaal: Wat moet je hebben, kaas, hesp, salami, hoofdvlees, gerookte zalm of een eitje ??? Weet je wat geef mij ne keer de choco...
Dat is ook het eeuwige misverstand... We moeten vermageren, dus eten we véél te véél vet...En dan komt opa er met zijn "vroeger aten we veel meer vet, we smeerden een goede laag smout op onze boterham (smouterham?), aan ons vlees zat nog een serieuze boord vet (goeie saus !) en als er een varken geslacht wer, dan bewaarden we de koteletjes en karbonaden in het smout...Just!, maar we aten er zo veel niet van als nu ! Nu zit al ons eten vol verborgen vetten en verborgen suiker... Als je je ooit eens wilt amuseren, haal eens al het vet uit een snee salami, en kijk eens hoeveel je maar over hebt...En bij salami zie je het nog, maar bij veel van die andere charcuterie zie je het niet meer zitten, maar het zit er wel in !
We eten niet gezond ! Ik las onlangs dat we nog steeds kampen met de aanpassing van ons gestel aan het moderne eten van graanproducten en vetten en suikers... De oermensen aten vlees, vis, groente, knollen, noten en fruit...en daar is ons lichaam voor gemaakt !
Er zijn in de buurt van Hawaï en dergelijke, enkele kleine eilandjes, waar de inwoners in één generatie zijn overgeschakeld van het "oermenu" op de moderne voeding. Daar lijdt meer dan 95 % aan obesitas, diabetes, hoge bloeddruk en noem maar op... Wij staan er iets beter voor, omdat de omschakeling bij ons niet zo plots is gekomen, wij zijn al een beetje aangepast. Bovendien is het nu niet zo simpel om over te schakelen naar de oerkost, het zou heel duur zijn om alle "maagvulders" zoals brood, rijst, aardappelen,en dergelijke te vervangen door de kost van de oermens...toch ligt daar in die richting de oplossing stelt men...
Nu ja... je moet maar je best doen hé... En niet overdrijven, noch in de ene noch andere richting...Zoals laatst, toen ik de tweeling tegen elkaar hoorde: zeg, jij weegt 400 gram meer dan ik! Ja, ik zal moeten regimen... Ze kunnen potdorie door de spleet van een gesloten deur wandelen zonder haperen, het zijn precies haringen in burgerkleren... en die zouden moeten vermageren !
Ik ga stoppen...Nog steeds behoorlijk qua pijn !
tot de volgende ?

De tuin

Fré is weer bezig met verder snoeien aan de tuin.
Soms ben ik bang dat hij te ver snoeit en dat ik een heel pak bloemen zal moeten missen...Als hij snoeit, dan snoeit hij door. Nu, het is zijn vak, hij zal het wel goed doen zeker ? Het was in ieder geval nodig. Nog een beetje en de kiekens waren onbereikbaar... Ik leefde in de zomer prcies in een rimboe. Ik vond het wel leuk om zien, maar ik moest gebukt door de plantenmassa als ik nog eens wou genieten van de kippen.
Nu heb ik de indruk dat er bijna niets meer staat... Maar ja, binnen een paar jaar zal er wellicht weer moeten gesnoeid worden.
Hij zal ook nog eens de bloementuin onder handen nemen. Daar zal ik moeten waken, vrees ik, want hij houdt van overzicht, en ik van massa's bloemen en groen. Nu we zullen er wel uit komen.
In ieder geval, mijn tweede vijver (de bovenste) ligt nu ook weer netjes in de zon. Vorige zomer hebben die beestjes wellicht de indruk gehad dat er nooit meer dag was... Zij zwommen onder een enorme takkenbos. Nu zal ik wellicht weer meer algen in de vijver krijgen. Maar ja, 't is het een of het ander.
Er zitten in die vijver mooie grote goudvissen. Hopelijk kweken ze ook eens.
Ik heb maar één eerder trage pomp voor mijn twee vijvers.
Die pomp zit in de laagste vijver, en steekt het water tot in mijn kippenhok, waar een redelijk grote filter staat (nog maar één jaar). Van daar uit loopt het gezuiverde water in de grote vijver. De grote vijver loopt dan over in een dicht beplante bak. Tussen de planten door loopt het water ook daar uit in een kanaaltje waar ook weer massa's planten in staan. Deze plantenbakken zijn op zich de beste filters die er bestaan, ze zuiveren niet alleen het stof, ze eten ook de dierlijke afval (mest) op, en maken dat het water altijd biologisch redelijk zuiver blijft. Tenslotte valt het water in de kleine vijver terug. Ik bekom dus een heleboel effecten die gunstig zijn : mechanische zuivering in de filter, biologische zuivering door de planten in de bakken en in de vijvers zelf, voortdurende beweging van het water en dus een grotere zuurstofopname, en door dat het water uit de filter in de grote hoogste vijver valt, dat in de eerste plantenbak valt, dan in het kanaal valt, en dan tenslotte terug in de kleine vijver, heb ik ook weer beweging en dus zuurstofopname.
Ik heb jaren gewerkt zonder bijkomende filter, maar wellicht zijn de vissen te talrijk (of te groot in totale omvang) zodat een mechanische filter wel mocht, vooral in de zomer, als zuurstof opname minder makkelijk is.
Vandaag is het niet mistig, en mijn neusvalling is ook weer veel beter. Ik vraag me af of het niet wat samenhangt ?
Mijn rug blijft braaf, ondanks ik niet speciaal veel zorg heb gedragen. In tegendeel (zoals altijd ! Als je wat beter bent, dan doe je wel wat meer, en dat zou in feite niet mogen) Ik heb samen met Anny het snoeihout naar het containerpark gedaan.
Ik zal nog enkele keren moeten rijden tegen dat alles opgekuist is.
Er ligt dan ook nog "opkuis" bij Veerle, dus daar zal ik ook nog wat mogen rijden. Nu ja, binst ik dat doe, doe ik geen kwaad.
Mijn grote Bacchus-pyrografie begint stillekes naar het einde te lopen..Het ziet er goed uit, maar de laatste loodjes... Ik ben nu bezig met het suggeren van miltiejoenen blaadjes aan de bomen. Je kunt niet geloven hoe leuk dat is. En toch is het belangrijk het goed te doen, want het totaalbeeld valt of staat met de detaillering...
Voila, vandaag is het een korte blog... mag ook eens... Ik moet nog brood maken. (Stel je er niet teveel van voor, met die broodmachines is daar geen werk aan.)
tot de volgende ?

Ouderwetse jeugd...

Ik heb vastgesteld dat de jeugd verdomd ouderwets is !

Kijk, al enige tijd heb ik - met enige moeite - mij aangepast aan het moderne onderwijs, en het alfabet opnieuw aangeleerd volgens de moderne leerwijze.
Vroeger zei ik aa, bee, cee, im, in, pee quu ir is tee... nu zeg ik a (kort !), bu (zoals in muf),cu, du, e, fffu... en ga zo maar door....
Is er iemand die mij dan kan uitleggen waarom de jeugd voortdurend spreekt over isimissen in de plaats van over sumusussen ???
Graag per kerende uitleg aub (al eens uitgesproken zoals het hoort a-uu-bu ? Gek hé ?

Ik stel in ieder geval voor dat wij ons duidelijk als progressief profileren, en dus sumusussen zeggen. Waarvan akte.

Wij hebben nog héél véél werk om de jongeren aan te leren consequent te zijn ! denk maar aan de vunu, de u-su-a, de ku lu ju, het acuvu, en ga zo maar door ! In ieder geval zal de aanpassing de inzet vergen van vele mensen, misschien kunnen wij wel mensen vinden op de ruvua, en ze laten herscholen op de vuduabu ?

Voor mij is de uitvinding van het potlood (niet verwarren met de pot lood) wel een van de grootste verwezenlijkingen van de mensheid !
Na schrijven met houtskool (stoffig en weinig kans op blijvend resultaat) vond iemand grafiet en de mogelijkheden die dat bood. Maar zuivere grafiet is zeer breekbaar en ook dat is zo vettig dat het smet zodra je er over wrijft. Een of andere vernufteling vond dan dat je het kon mengen met klei, en dat je daardoor een sterkere stift bekwam, die minder "afwreef". De ervaring leerde dat je hardere en zachtere schrijfstiften kon maken met de meer of mindere toevoeging van klei. De man die er echter op kwam die mengeling in een stukje hout in te brengen, dat was pas het genie dat zorgde voor DE doorbraak.
Plots kon je schrijven en tekenen waar je maar wou ! Je hoefde geen speciale dingen mee te nemen, alleen een potlood en wat papier en je was in staat te noteren, te schetsen, meesterwerken te scheppen.
Bovendien was het een goedkope materie, die bereikbaar was voor een heel grote groep.
Net zoals de lei en de griffel heeft het potlood gezorgd voor de ontwikkeling van de gewone man uit de straat !
Ik zou mij het leven zonder potlood niet meer kunnen voorstellen!
Ik kan mij ook bijna geen enkele dag herinneren zonder potlood, of het was tijdens een of andere hospitalisatie (en als ik wist dat ik enkele dagen moest blijven, dan had ik papier, kruiswoordraadsels (en nu sudoku's) én een potlood mee !
Toen ik nog werkte, lag er naast mijn telefoon een blok papier en een potlood of potloodstift... Niet om te noteren, dat deed ik op een ander vel papier, maar om te droedelen, peetjes tekenen, terwijl ik zat te telefoneren. Ik deed dat bijna zonder ik het besefte...en ging automatisch over van nota's nemen naar droedelen en vice versa.
Ook nu nog, 's avonds zit ik aan tafel voor de tv, luister meer dan ik kijk, en zit te tekenen... Sinds ik ziek ben hou ik de meeste van die schetsen bij, en heb reeds dikwijls teruggegrepen naar die boeken om ideeën te hebben om weer eens een juweel te maken uit been, een knop voor een wandelstok, en noem maar op. Ik gebruik het ook om oplossingen te zoeken voor moeilijkheden in het tekenen, en zal soms 10, 12 keer iets tekenen om tot het gewenste resultaat te komen. Het is dus ook een soort kladboek. Ik heb hier het schetsboek van JOHFRA, een nederlandse kunstenaar die zeer bijzondere dingen maakt, sprookjesachtig, soms griezelig... Ik ga dood van jalousie als dat die man zijn schetsboek is ! Iedere tekening is af ! Mijn schetsboek staat vol met honderden mislukkingen en enkele heel mooie...Dat schetsboek van Johfra ben ik ook jaren kwijt geweest, en ik was al heel lang weer op zoek om het ooit eens opnieuw te kunnen kopen, toen, na jaaaaaren de ontlener het me kwam terug brengen. Ik teken nu en dan nog geinspireerd door die schetsen...
Potlood...Ik denk dat er hier over het huis verdeeld wel honderd of meer potloden, mienekes (stiftjes voor een vulpotlood) , dikke grafietstiften waarmee je heerlijk groot kunt schetsen, en enkele houders om dergelijke stiften te kunnen "op" gebruiken, sepiakleurige potloden, rode terrakleurige, stiften houtskool... en dan spreek ik niet van de tekenpenselen, de potten ecoline en en chinese inkt, en het blok echte chinese inkt met het stenen kuipje om die blok in op te lossen tot de gewenste tint van zwartheid... (Dat is eigenlijk de echte chinese inkt !)...
Buiten mijn slaapkamer is er wellicht geen plaats in mijn huis waar er geen tekenmaterialen liggen.
Ik zou niet kunnen leven zonder tekenen...
Het is bijna zoals het gezegde over de italianen...
" Als je wilt dat een Italiaan zwijgt, bind dan zijn handen vast"
Als je mij stil en ongelukkig wilt, neem dan mijn tekenmateriaal af.

Ik heb niet de pretentie me een kunstenaar te noemen, maar ik ben maar gelukkig als ik creëer...dus zal ik er wel ergens dicht in de omtrek van zitten. Trouwens, wat is een kunstenaar ?
Mijn bepaling voor een kunstenaar ligt héél hoog... Iemand die een onsterfelijk kunstwerk heeft gemaakt, iets waar alle generaties kunnen blijven naar opkijken en van genieten... Als iemand twee of meer dergelijke werken maakte, dan was hij een genie op het gebied van scheppen van mooiheid ! Maar ik ken er niet veel die meer dan één werkelijk verbluffend eeuwig werk hebben gemaakt... Je kunt een Rubens, een Rembrandt groot noemen, maar kijk eens in je eigenzichzelven, dan denk je veelal aan één werk, het werk dat je zodanig imponeerde, dat het in je geheugen gegrift staat !
Je kunt in een museum lopen, verbluft kijken naar prachtige schilderijen, het meesterschap, het beheersen van de techniek verbluft je, maar het is slechts nu en dan dat je een werk tegenkomt die je plots bijna versteend, die je zo diep raakt dat het voor eeuwig op je netvlies is gebrand !
Probeer dan eens te kijken wat het is dat zo bijzonder is? Gek hé, het is niet zo makkelijk om te zeggen wat van een schilderij nu plots een meesterwerk maakt. En als je het heel intens gaat ontleden, dan stel je soms tot je verbijstering vast dat er "fouten" in zitten, dingen die niet reëel kunnen zijn... Maar die zo moeten zijn om het totaal beeld perfect te maken.
Ik heb bij mezelf vastgesteld dat ik bijna nooit content ben van mijn eigen werk, maar als ik ze na een hele tijd terugzie, dan ben ik er verbluft van hoe mooi het soms wel is. (stoeffer!). Ik heb tegen vele kunstenaars gepraat, en bijna allemaal hebben ze dat... Ik vermoed dat als een kunstenaar een werkelijk hoogtepunt bereikt, dat hij dat ook weet, voelt op het moment van het creëren... dat hij zo gedreven is dat het hem al in de ban heeft van voor het af is...
Af is...daar zit hem ook veelal een moeilijkheid...Wanneer is iets af ? Het vergt heel wat inspanning en heel wat ervaring om te weten wanneer je moet stoppen aan een beppald werk... Te veel er aan werken is dikwijls nefast voor de expressie van het werk.
sjonge, ik ben weer op mijn preekstoel gekropen, zonder dat ik de trappen heb gevoeld...
Ik ga stoppen, er is toch niets te zien: 't is weer bollemist !
Weinig of geen pijn !
Gisteren heeft Fré mijne achtertuin grotendeels gesnoeid ! Ik heb weer licht op mijn koerke... Toffe gast, en een brave jongen. Veerle werkt nog altijd, ik geloof dat er eindelijk licht schijnt in hun tunnel (niet den dienen van Jean Luc, overgenomen door Verhafstoot, want daar blijven ze roepen dat ze het licht zien, om hun schrik van den donker te verbergen !)
tot de volgende ?