zondag, augustus 30, 2020
BLM
dinsdag, augustus 25, 2020
Opa zou zeggen: Il pleut sur la vumme...
donderdag, augustus 20, 2020
Spreken is...
zondag, augustus 16, 2020
Een tuimelperte
dinsdag, augustus 11, 2020
Delen
zaterdag, augustus 08, 2020
Straf voor Groenewegen ?
Bij het verschrikkelijke accident was er meteen sprake van straffen, gaande van levenslang tot schorsing..
Wat mogen we verwachten?
Als ik (eigen aan oude mensen) eens achteruit mag kijken, naar dergelijke gevallen, dan kom ik bij... Gilles De Bilde...
Herinner jij je nog dat hij bij tweedeklasser Aalst speelde en (omgezien door de scheidsrechter, wel zichtbaar op de camerabeelden) een tegenspeler, Krist Porte een vuistslag gaf, waarbij die sukkelaar zijn neus en oogkas waren gebroken. Heel de wereld sprak er schande van, en er moest een voorbeeld gesteld worden, levenslange schorsing was nog het minste...
Het werd een schorsing, en tijdens die schorsing werd De Bilde aangekocht door Feyenoord... Er was wat protest, maar al heel vlug hoorde je daar niets meer van... en later werd De Bilde een vedette in Anderlecht (de lichte aversie die ik nog steeds voel voor Anderlecht komt grotendeels daardoor !)...
Nadien raapte men die sukkelaar op om vedette te zijn op TV...
Straf voor Groenewegen?
Een schorsing die er geen is ? Zoals hierboven?
Dit alles komt omdat wij wel spreken over sport, maar het is geen sport !
Ze indoctrineren ons ook hier ! Ze blijven spreken van sport, waar het in feite gaat over een beroep, meestal dan nog met exorbitante lonen. Het loon van een goede wielrenner, een goede voetballer... dat zijn dingen waar wij zelfs niet kunnen van dromen.
Gek genoeg doet dit de massa niet nadenken, niet beseffen dat het een beroep betreft, het is alleen een reden om je kleine zoontje ervan te overtuigen dat hij moet voetballen of op een fiets moet rijden. (Ik zag hier ooit, in het vel voor mijn huis, mannekes van een jaar of 5 oud crossen met een crosmotortje..)
Ach, het mensDOM zullen we maar denken...
Maar geef toe, als je erkent dat het een beroep is, dan klinkt het veel logischer dat ze niet echt zwaar gestraft worden, dat er geen sprake is van levenslange schorsing... Je kunt iemand toch niet broodroven voor een beroepsfout??? (Al is de term broodroven hier wellicht een veel te zwak woord... Die mannen verdienen immers niet hun dagelijkse brood, maar hun dagelijkse ferrari... djudedju)
Wordt toch eens wakker !
Jij betaalt die mannen wel hé !
Jij koopt dat toegangsticket voor de voetbal, jij koopt dingen van de merken die die renners op hun kledij gedrukt dragen en jij gaat met de camper de Toer de Zwans volgen...
djudedju
En oh ja, rij je nu niet rond met een veel te dure fiets in een veel te duur truitje met reclame voor worsten of frisdrank die je eigenlijk verschrikkelijk vindt ?
woensdag, augustus 05, 2020
The lonely Rider...
vrijdag, juli 31, 2020
snoeien
zondag, juli 26, 2020
tweede golf
Fietsen wel.
Joggen wel.
Met wat moeite kan ik die redenering wel volgen.
Maar dat golfen ook een sport is... dat hoort in dit rijtje niet thuis. Of wandelen is ook een sport, want het is niet omdat tussen de korte wandelingetjes ze ook nog eens op een balletje kloppen dat dit plots een sport is... (Ik wil desnoods wel een bal meenemen, een wandelstok heb ik al, en ik kan met mijn wandelstok wel tegen dat balletje kloppen)
Oh ja... Wandelen.
Voor mij is er een groot verschil tussen flaneren en wanden. Als je lekker keuvelend met zijn tweeën of nog enkelen meer, met de handen op de rug, allesbehalve inspanning leverend voortbeweegt, dan ben je niet aan het stappen, zelfs niet aan het wandelen, dan flaneer je, langs etalages of langs groene velden, maar je doet inderdaad geen sport. Het is bewegen, maar met weinig voordeel voor je gestel.
Wandelen is een vorm van lichaamsbeweging. Je doet het omdat het gezond is, en omdat je voelt dat je er deugd van hebt. Dat je lichaam er deugd van heeft.
Je hoeft geen kilometers te verslinden, je hoeft geen rugzak mee te sleuren, je moet het gewoon doen om je lichaam te plezieren, voor de gezondheid.
Ik wandel alleen. Want met mijn gezondheid is mijn tempo niet meer wat het was. Ik stap om mijn gezondheid weer op peil te brengen, op peil te houden.
Je kunt ook wandelen in groep of in een groepje. Al naar gelang met hoevelen je bent, lijkt het me ja dan neen wenselijk jezelf en je medestappers te beschermen met een mondmasker.
Ik vrees dat het mondmasker voor mij betekent dat ik moet stoppen met wandelen. Ik stel vast dat ik in de winkelruimten al last heb van dat ding, dat het mijn ademhaling zeer belast (en ook mijn bril bedampt). Hier in onze regio met zijn pittige heuvels zie ik niet stappen met een masker aan. Dus... niet meer wandelen?
Ik doe meest stukken van de wandelwegen van Wandelknooppunten, die zijn heel mooi, en vind je op kalmere, kleinere wegen en voor een zeer groot gedeelte ook op zuivere voetwegen, en veldweggetjes. Waar de een een stukje in het veld moet uitwijken als er een ander zou passeren... (Ik heb er nog maar héél weinig tegengekomen!)
Wandelen is een zachte sport.
Het is niet de snelheid die het hem doet, het is het bewegen in het ritme dat voor jou haalbaar, doenbaar en deugddoend is.
Thuis kijk ik dan eventjes hoeveel stappen ik heb gezet... Volgens velen moet je - voor de gezondheid - een 10.000 stappen per dag doen. Maar ik las ergens dat aan mijn leeftijd 6.000 stappen al genoeg is om een effect te hebben op de gezondheid.
Hoe dan ook, dit houdt in dat wandelen, stappen, marcheren gezond is !
Met andere woorden, dat feit bewijst dat het een sport is.
Het is gezond, en het is gewoon voor je eigen gezondheid, zonder veel kosten en zonder dat je er geld mee verdient.
Gek, voel je het ook aan dat sport en geld verdienen eigenlijk niet passen?
Ik hou er niet van dat mensen werkloos worden, ook niet als dit door een virus komt.
Dus ben ik niet gelukkig dat we moeilijkheden zien ontstaan in de sector van het wielrennen, en wellicht ook in de sector van het voetbal en wellicht ook nog in een paar andere "sporten"...
Maar ik zet sporten hier bewust tussen haakjes. Dit zijn beroepsmensen, in een beroep waar sommigen absurd hoge inkomens hebben. Inkomens die jij hen geeft. Jij bent de supporter, jij bent degene die betaalt om hen te zien, om te kijken naar hun reclamespotjes, en hun grilletjes.
Oh ja... dat is wel sport...
djudedju
Ik kan niet volgen.
Het gaat mijn begrip te boven.
Leve het mondmasker, leve de logica.
... ook al lijken beide niet helemaal samen te lopen...
dinsdag, juli 21, 2020
ademen
Ik ben niet echt aan het vermageren - toch niet volgens mijn weegschaal- maar er is al heel wat vet verdwenen, en vermits het gewicht quasi gelijk blijft, moet dat vet veranderd zijn in spiermassa (stel je nu aub geen bodybuilder voor !!!)... Ik zie er niet alleen wat beter uit, ik zie er ook gezonder uit, en ik voel me ook gezonder.
Nu ja, dat ik geen spieren meer had, dat is niet moeilijk om te begrijpen... Zo'n dikke 10 maanden heb ik alleen in de auto naar de kliniek gereden, in de kliniek bij Anny gezeten en weer met de auto naar huis gegaan... Lange moeilijke dagen die je niet alleen geestelijk vermoorden, maar dus ook je lijf aantasten. Wie ooit een been of arm brak, weet hoeveel spiermassa je verliest in enkele weken...
Bovendien werd bewegen me ook nog eens lastig gemaakt door ouderdomsastma...
Ik voelde me oud.
De enige beweging die ik had was 's morgens mijn turnoefeningen en voor de rest eens instappen en weer uitstappen van de wagen...
Terug beginnen wandelen was dus niet zo makkelijk !
De eerste dagen een klein toertje, waarvan ik dacht dat het al heel wat was, maar na enkele dagen en het installeren van een programma op mijn smartphone, moest ik wel vaststellen dat het al bij al nog gene vette was...
Dus stilaan de afstand wat opgetrokken, en er wat meer van onze mooie heuvels in voegen...
Dan raadde Bart me aan eens te kijken op het wandelknooppunt... Daar kon ik een wandeltocht uitstippelen die niet overdreven ver was, maar op heel andere paden liep dan ik normaal deed... Het waren veelal aardewegen en kleine voetpaadjes, die ver van het verkeer door onze mooie Vlaamse Ardennen liepen... Bergop en bergaf... soms op keien en soms op aarde, soms op nette beton en soms op kasseien die ze wellicht hebben gerecupereerd van een oude afgekeurde Romeinse heirweg... Lastig, mooi en ... in mijn geval nog meer dan voor de meesten onder u: adembenemend. Letterlijk.
Ik stopte niet, hoezeer ik ook om adem snakte...
Mijn pols steeg van zijn gewone 52 naar 114 slagen per minuut...
en ik maar blazen en hijgen...
Maar nu gaat dat al véél beter !
Waarom heeft geen enkele dokter ooit gezegd dat je die vorm van astma (minstens gedeeltelijk) kunt terug naar normaal brengen. Daar ben ik nog niet, maar ik stel vast dat ik gewoon veel meer adem heb en veel makkelijker die inspanningen verteer !
De stijfheid tijdens en vlak na het wandelen verbetert ook.
Kortom: ik kan het je aanraden !
Doe iedere dag bij het opstaan een reeks turnoefeningen, waarbij je vooral aandacht hebt aan je zwakke plekken, en ga regelmatig wandelen.
Het hoeft echt geen sportoefening te zijn, eens goed stappen, en zo mogelijk doe er wat heuveltjes bij, zodat je je eigen ademhaling weer uitrekt naar zijn oude toestand, de toesatnd van vroeger... of toch een beetje in die richting.
Ik heb vandaag weer een kleine wandeling gedaan, op bijna vlakke wegen... een 6300 stappen omtrent. Ik voel me goed.
Nu ga ik mijn middageten bereiden, want ik moet vandaag mijn plan trekken.
Een goede NATIONALE FEESTDAG aan u en de uwen !
zaterdag, juli 18, 2020
'k go vite...
De tweede golf... en drie kleinkinderen die ergens ver weg op verlof zijn en straks terug komen uit een land waar geel in rood is veranderd ?
Ik mag er niet op denken.
Ik zou momenteel niet durven op vakantie gaan naar Verweggistan... Ik heb nu al complexen omdat ik in de winkel nu en dan - heel dievelings - even mijn mondkapje wat omhoog trek, om weer een normale hap lucht binnen te krijgen. Die ouderdomsastma maakt ademen door een vod echt niet makkelijker.
Ik heb een bezoek aan de familie afgezegd, en morgen durf ik niet naar de rommelmarkt gaan in Parike...
Ik ben bang.
Oh, niet van dood te gaan, maar als ik zie hoe ze doodgaan met Corona... Als ik zie dat er eentje haar been verliest in en door die ziekte, als ik lees dat sommigen na maanden nog steeds niet normaal kunnen ademen en functioneren...
Dan ben ik bang.
Maar eigenlijk ben ik nog veel banger voor wat die pandemie doet met de mensheid.
Op mijn (nu haast dagelijkse) wandeltocht stel ik vast dat de mensheid helemaal anders wordt. Mensen durven haast niet meer met je praten, houden afstand en sommigen draaien hun gezicht weg alsof je er verschrikkelijk uitziet. Of denken ze dat ze zelf veranderd zijn in virus-spuwende geisers?
Anderen zijn - ook al ken je ze niet - heel blij dat er iemand tegen hen durft te praten.
Als je een groepje wandelaars tegenkomt, dan zie je dat de ganse "bubble" in blok reageert, in de ene of in de andere zin.
Maar het lijkt wel of niemand nog gewoon reageert zoals vroeger.
Ik ook niet.
Ik ben ook aangetast door de mentaliteit die ons min of meer opgelegd wordt door de virologen en de overvloed aan onbekwame ministers die ons tegengestelde opdrachten geven, en als ze het zelf niet meer durven zeggen, door het raam proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid. (Zo haalt ons "beleid" ook nog eens de wereldpers...)
We lijken steeds meer op rupsen die aan het verpoppen zijn, en daar stil opgesloten in onze cocon hangen te hangen... Nu en dan zie je dat de cocon wat beweegt, dat er leven in zit, maar het klimaat is er niet naar om te ontpoppen... We hangen daar maar in een hoek of een kant, er op hopend dat de virusvogels ons niet vinden en opvreten of voeren aan hun jongen.
djudedju
dinsdag, juli 14, 2020
Vijveren en zessen
De enige plaats waar het kon, was ergens in de plantenbak, een bak met heel veel planten in, waar het water doorheen stroomt, om zo enerzijds wat te filteren, anderzijds de nitrieten en nitraten op te nemen uit het water (meststof voor de planten, gif voor de vissen)... Maar dat betekende dat ik, om die bak te onderzoeken de planten moest verwijderen... En dat is geen sinecure !
Die planten staan als het ware in de modder, en vele staan er al zolang, dat het wortelgestel heel uitgebreid en heel diep zit. Op basis van waarschijnlijkheid, begon ik eerst met de planten in het middendeel te verwijderen. Dat was ook het handigste, want daar zijn ruimten waar het water kan doorlopen naar de andere vijver. Heel wat modder, planten met wortel later, voelde ik plots een scherp stuk in de folie ! (Dat kun je nog zien aan mijn pink, want er was een sneetje in...)
Goed tasten, en ja hoor ! Daar zat het lek !!! Op een moeilijk plaats, doordat de oude bekleding daar in een plooi zat, en het gat netjes in en over die plooi liep. De plantenbak verder uitbaggeren, en zoveel mogelijk van het water uitscheppen, zodat het lek droog en bereikbaar werd...
Door het feit dat het lek ook in de vouw van de folie zat, kreeg ik het niet helemaal droog: als ik er op duwde, dan kwam er nog vocht uit, hoelang ik ook zat te deppen met droge vodden. Enfin, we zouden dan maar proberen het lek te dichten, met een redelijk grote lap dichtingsmateriaal, zodat ik -vocht of niet - voldoende zou hebben om die lap dicht te krijgen zonder dat er vocht tussen de lijm kroop. Het is gelukt ! (Meer geluk dan kennis, maar 't is dicht !)
Een deel van de planten terug geplant, en de rest is voor Bart.
Opdracht vervuld !
Vanmorgen - eerste werk, nog voor het koffiezetten - gaan kijken of er nog waterverlies was...
Nee ! Joepie !
De vijver lijkt eindelijk volledig dicht !!!
De pomp werkt, de vijver is dicht, en de vissen zwemmen vrolijk rond in heerlijk helder water. (Met een net er over, want de reigers komen hier op bezoek !)
Bij al die waterachtige werkzaamheden van de laatste weken, was mijn uurwerk kapot gegaan... Water in het mechanisme (de vermelding waterproof klopt dus niet volledig !)... Na het uurwerk van Bart en co bekeken te hebben, en wetende dat ik nu regelmatig wat wandel, besloot ik een smartwatch aan te schaffen. Nu zie ik hoeveel stappen ik doe op een dag, hoe snel mijn moteur draait, hoe de barometerstand is, en zie ik ook de hoogtemeters... Ik woon hier blijkbaar op 80 meter boven de zeespiegel. Als het zeeniveau stijgt zoals ze altijd zeggen, dan zit ik nog veilig... En ik kom van de kust en als het klopt, komt nu de kust naar mij... djudedju
Hou het veilig, masker aandoen om dit modderige stukje te lezen !!!
zaterdag, juli 11, 2020
Wankeltochtje
...
Tenminste, als je oplet, niet begint te babbelen met een ander wandelaar, en vergeet uit te kijken naar die bordjes...
Och, ik heb het me niet beklaagd !
Ik heb een heel end gewandeld in een mooi bos, waarvan ik het bestaan niet kende. Mooi maar lastig !
Eigenlijk zaten er in de stukken waar ik wel correct de weg volgde, ook behoorlijk lastige stukken. Hele einden ongebaande paadjes en die dan ook nog eens flink bergop gingen... Knap lastig, maar mooi !
Tot ik dus die wandelaar uit Mechelen ontmoette, en aan de klap raakte... dan was het om zeep. Och, een heel eind verder kwam ik weer op een grotere baan en zag ik waar ik was... Ik stapte dan maar gewoon naar huis (nog zo'n 2.5 km ver... en vooral bergop). Het is gek, waarom heb je steeds het gevoel dat bergop veel steiler is dan bergaf... Ook als je in de andere richting stapt. Zot.
Ik heb in totaal 7.678 meter gestapt... Dat is zowat een verdubbeling van de vorige afstanden, al deed ik in de laatste toch al 4.5 km... maar ik was bekaf...
Mijn tempo lag heel wat lager dan in het begin...
en toen ik aan mijn deur kwam en plots stilstond om mijn huissleutel uit te halen, dan had ik de indruk dat ik niet echt vast meer op de been was... Van daar: wankeltocht
djudedju
Maar we gaan vooruit !
(En dat nadat Bart en ik gisteren een halve dag gewerkt hebben aan de vijver. Er was een lek, op een plaats waar we het maar na een tijd vonden... Een vijver dichten is niet zo simpel, maar het ziet er naar uit dat het nu in orde is ! Dank zij Bart. Ik heb gisteren heel veel op Koen gedacht, dat zou zijn werk geweest zijn mocht hij nog leven...)
Er zijn al grote gaten gevallen in het weefsel van mijn leven !
djudedju
zaterdag, juli 04, 2020
'k planten eki patatten...
Ik geniet van de wondermooie landschappen van onze mooie Vlaamse ardennen... en zo zie ik, willens nillens ook de vele velden...
Maïs, aardappelen, graan, boontjes gras...
En ik lijd aan de ziekte van oude mensen...
Ik vergelijk met de tijd van toen.
Wat me het eerst opviel, waren de mooie velden met aardappels ! Mooi, want ze staan in bloei, en als je niet te dichtbij gaat kijken, dan doen ze me denken aan hele velden met witte geraniums (pelargonium voor de kenners)... Als ik terugdenk aan toen, dan was de boer niet gelukkig als zijn patatten bloemen gaven... De reden was dat die bloemen dan zaadbolletjes vormden, en de vorming daarvan zou krachten uit de plant trekken, en resulteren in minder patatten... Patatten die toen niet gesproeid werden, en in de oogstmaand vanzelf dood lagen op het veld: tijd om te oogsten. Niet met van die grote machines, nee, met een klein ding, getrokken door het paard, die de patatten "boven" zwierde. Voor het rapen ervan, waren wij de machines. Op ons knieën met de metalen of wissen patattenmande meetrekkend, aardappels rapend ...
Het graan werd ook niet bespoten zoals nu... Het mocht groeien naar eigen godsvrucht en vermogen, en er was toen nog stro met hopen, want de groei werd niet belemmerd, en het graan stond veelal meer dan "twee -kontjes- hoog" zoals het liedje zegt... Maar het kon ook anders, in een heel droge zomer (hadden we toen ook !) zagen we graan die maar twintig centimeter hoog was, en maar weinig graan bevatte...
Van pikdorsers was er toen wel al "sprake", maar bij ons zag je die nog niet. Het graan werd gepikt, met de hand of met een klein machine. We liepen er achter, namen een armvol graanstengels, en bonden met een handvol van die stengels het graan in schoven, die dan "gestuikt" werden om te drogen in de wind.
Later kwamen we die schoven van het veld halen, op de kar, door het paard getrokken. Om te dorsen kwam er toen al wel een dorsmachine op het hof. Een vervaarlijk ding met aandrijfriemen. Het graan ging in grote zakken, die toen "te lijve" langs de ladder op de zolder gedragen werden, en daar werden uitgegoten om nog verder te drogen. Soms moest men dat regelmatig keren, omdat het graan niet droog genoeg was en zou kunnen verhitten...
Waar ik woonde zagen we geen velden met boontjes of andere groenten, wellicht was de grond er te zwaar. De polderklei was niet altijd een voordeel ! Ik herinner me nog de voederbieten. Dat waren bieten die diep in de grond groeiden. We moesten die met de hand uit die klei trekken. Je kon daar soms aan trekken en sleuren dat heel je lijf pijn deed. Nadien werd het groen afgestekt met de spade en werden de bieten naar het hof gevoerd waar ze min of meer vorstvrij bewaard werden. Dat was ook zo met de aardappelen, die werden in een bunkerachtige kelder gestockeerd.
Wellicht iedere boer kweekte een paar varkens (meestal voor eigen gebruik - de rest van het nest werd als biggen verkocht aan de mensen die thuis een verken opkweekten, ook voor eigen gebruik). In de tijd dat het warm genoeg was, liepen die varkens in het veld. Zodra de zomer ten einde neigde, stak men de varkens binnen in een meestal duister hok, waar ze goed gevoederd werden, om te slachten...
Allemaal dingen die je nu niet meer ziet... Soms omdat het niet meer mag, soms omdat de teelt zo veranderd is.
Was het vroeger beter ?
Dat hangt af van waar je naar kijkt... Toen bloeiden er nog papavers en korenbloemen in het koren, en vlogen er leeuweriken hoog in 't geluchte te zingen dat het "klabetterde"... Maar er was meer kans op een tegenslaande oogst dan nu, nu met al die sproeistoffen en selectieve soorten...
Als ik, voor mij zelf, naar het verleden kijk, dan heb ik de overtuiging dat het toen allemaal meer op mensenmaat ging... Trager, natuurlijker, kleinere velden, grachten tussen de velden, tronken die ze nu moeten beschermen of ze zijn allemaal weg, vogels, kevers, sprinkhanen en krekels... En toch... Toch heb je soms de indruk dat er nu wat winst voor de natuur is, in vergelijking met toen... Vossen waren uitgeroeid, en voor het verdelgen van bepaalde dieren kreeg je een premie... (Nu een boete)
Kortom, het heeft allemaal iets...
En wellicht zal de jongen van nu binnen 50 jaar ook met weemoed terugdenken op zijn jeugd.
Maar toch...
Toch ben ik ervan overtuigd dat we voor een deel dingen terug moeten ! Denk bv aan het grondwater. Zouden de vele grachten, beekjes en greppels niet beter geweest zijn om het regenwater te doen insijpelen?
Ik denk het...
En wie weet, wie weet komt men ooit tot een systeem die goed is voor mens en dier...
Want het leven, alle leven, is kostbaar !
donderdag, juli 02, 2020
Zwaar !
Maar ik deed dit op - voor onze regio - haast vlakke baan. (Als je er met een gewone fiets moet op rijden, dan weet je meteen wat "vals plat" wil zeggen)...
Maar vandaag besloot ik me eens aan het zwaardere werk te wagen. Ik stapte langs het verlengde van de Jagerij, stak de Hauwaert over, en de Noenendal in... Daar zit je haast meteen in het heuvelwerk (de Triatlon van Vlaanderen passeert daar ook !). In het begin serieus bergaf, wat lastig is in de rug en de benen, maar eens je beneden bent, moet je natuurlijk weer naar boven hé... En dat is daar op plaatsen behoorlijk steil !
Ik heb wat last van ouderdomsasthma, en dus heb ik niet meer zoveel adem... Het was puffen en blazen. Maar ik deed het ! Het is (gelukkig) niet overal zo steil, maar het is bergop tot boven de Varent... (Ik dacht aan mijn ma, we hebben daar nog staan kijken naar de Ronde van Vlaanderen, en zagen er Merckx van de fiets stappen... En ons moeder riep naar Poulidor "Allez Poupou !" en hij keek om en knikte verrast...)
Aan de brouwerij Roman op het zebrapad de Hauwaert over, en zo langs de Hoek en de Keirestraat tot thuis...
Iets meer dan 3.7 km "gewandeld"...
... en nat van het zweet...
't doet allemaal zeer. Maar buiten mijn rug is het al weer aan het wegtrekken. Die rug is nu eenmaal mijn zwak punt hé. Maar ik vind het fantastisch dat ik dat weer kan !
Toen ik "ziek" werd, kon ik geen 10 stappen meer zetten... En dan moest ik stoppen van de pijn. Ik heb perioden gekend waar het iets beter was, en dan weer slecht. Ik heb zelfs een tijd met een elektrische rolwagen gereden. Dankzij dokter Crombez van de pijnkliniek in UZ Gent, ben ik stelselmatig terug beter geworden. Niet alleen door de goede pijnstillers, maar vooral door het feit dat hij mij dwong om terug te bewegen. "t Geeft niet wat, 't geeft niet hoe, doe wat je kan en doe het iedere dag !"
Ik turn nog steeds iedere morgen na het ontwaken. Soms valt er eens een oefening weg omdat het niet meer gaat,(ooit door een peesontsteking) soms doe ik er andere oefeningen bij omdat ik voel dat ik daar moeite heb. Zo heb ik onlangs vastgesteld dat ik moeite had met bewegingen achter mijn rug, dus oefen ik daarop. En een paar weken terug stelde ik vast dat mijn macht - wellicht mede door dat ik een jaar bijna niets anders deed dan naar de kliniek gaan) helemaal verdwenen was. Ik ben terug gaan "pompen"... De eerste keer met heel veel inspanning en pijn 1 keer... Nu doe ik het dagelijks vijf keer, en nu al weer haast zonder pijn.
Ik turn zo iedere morgen ongeveer 20 minuten. En ik kan het iedereen aanraden, echt ! Doen ! Je beseft pas dan wat je allemaal kwijt raakt, hoe je vastroest, met de tijd.
Nu doe ik dus al weer wandelingen.
Niet meer de tochten van 50 en meer kilometer, niet meer met een zware rugzak om, maar ik kom van een periode waar ik haast niets meer kon, en ik heb nu - op mijn leeftijd - het gevoel dat ik weer beter wordt !
Als ik thuis kom vertel ik dan mijn ervaring aan Anny, kijkend naar haar foto, naar de urne... Zonder woorden. Je kunt niet geloven hoe blij ik ben dat er hier nu een kattebeest in huis rond loopt !
djudedju
alleen is het stil hé... En zeggen dat we vroeger soms in een hele voormiddag geen 10 woorden babbelden... Toch is het nu héél anders, anders stil
tot de volgende ?
zondag, juni 21, 2020
Mirakels hebben een vervaldatum
Zo'n 10 jaar vroeger was ik dik, kort van adem.
Zo erg dat het nodig was er iets aan te doen. Drastisch minder eten, haast geen suikers meer en als ik wat alcohol nutte, een droge sherry of een glaasje witte wijn... Het hielp, maar het bleek al heel vlug dat het niet blijvend was. De enige manier om die slanke lijn te houden was ... joggen, veel joggen. Dat was niet erg, ik voelde me er goed bij, en het klopt dat lopen verslavend is. Runners high is geen fabeltje.
Ik deed nu en dan mee aan zo'n massa-loop: de 20 km van Brussel, de 20 km van Mons... en nog wat leuke joggings in Zottegem, Estinnes au Val... en nog veel andere. Heerlijk. Anny deed een wandeling en ik liep. Nu en dan een grote tocht. Ik jogde wandelingen van 50 km...
En toen...
Plots...
Ik had een week eerder nog een halve marathon mee-gejogd...
Op een morgen kon ik niet meer opstaan. Ik kon niet meer uit mijn bed.
Op mijn kont de trap af.
En met heel veel moeite en verschrikkelijk veel pijn raakte ik 10 meter ver.
Na vele dokters, specialisten en klinieken (ook Universitaire) was het verdict overal: "Je moet er mee leren leven. Er is niets aan te doen! En, vergeet het nooit, meneer, laat het NOOIT, ik herhaal Nooit opereren... (Er heeft ook nooit een van die dokters gesproken van een operatie, ze waren het allemaal eens dat er niets aan te doen was...)
Drie keer in de week een inspuiting en "heelder" dozen pillen tegen de pijn later, kon ik weer wel wat stappen, was de pijn net dragelijk, als ik heel braaf was. Ik kreeg een rolwagen, droeg een korset... en de pijn bleef, net verdraaglijk, als ik...
Toen kreeg ik maagzweren met hopen. Dat komt van die pijnstillers, en men vertelde me dat zelfs inspuitingen, zelfs zalfjes tegen de pijn, allemaal slecht waren voor de maag...
Ik trok, op advies van goedwillende mensen, naar de pijnkliniek. Ik heb daar wel 30 soorten medicatie gekregen, na drie weken "Gaat het beter?" " Nee, niet echt.." Andere medicamenten... Tot zelfs morfine (Die hielpen wel, maar waar de meeste mensen daarvan slapen, kon ik niet meer slapen, was op van de zenuwen...Ho 8 Stoppen die dingen !" Andere pillen... Andere combinaties van pillen...
Uiteindelijk kreeg ik pillen die de pijn weer draaglijk maakten, maar veel belangrijker was dat de dokter me zegde dat ik iedere dag moest beginnen met turnen, bewegen... "Ik heb rugschool geprobeerd, maar dat lukte niet !" "Dan doe je maar wat wel lukt. Gewoon alles wat wel lukt, maar beweeg."
Ik vang nog steeds iedere dag aan met turnoefeningen, en nu nog breid ik deze soms uit, moet soms stoppen met andere oefeningen... Door een peesontsteking aan de schouder moest ik iets laten, maar toen ik vaststelde dat ik (na het kijken naar "De Buurtpolitie") mijn handen op de rug niet meer tegen elkaar kreeg zonder pijn, oefende ik daar op, en onlangs stelde ik vast dat ik mijn macht verloor. Ik probeerde eens te "pompen", en dat lukte niet meer. Nu doe ik het alweer 5 keer naeen...
Pijn ? Heb ik nog, maar veel minder. (En je leert er ook mee leven!)
En die 10 meter stappen? Wie mijn Facebook leest weet dat ik haast dagelijks meer dan 3 km stap.
Niet vlug, maar ik stap. Pijn ? Jawel, maar dat gaat ook beter bij oefening. De ene dag is beter dan de andere, maar het loont de moeite te vechten...
Dit is dus geen mirakel.
Toen Anny, tegen de verwachting in, zelfs van dokter en specialisten, genas van de acute leukemie, toen sprak iedereen (ik ook) van een mirakel.
Maar kwam de leukemie terug. Onverbiddelijk, en alle middelen waren al uitgeput...
Sindsdien weet ik het: mirakels hebben een vervaldatum...
Jammer... Je was een bijkomende reden om te vechten voor een leefbaar leven, verdraagbare pijn, nog iets kunnen doen in en rond het huis...
Nu moet ik redenen zoeken, maken...
Want het niet doen is niet alleen neerzitten in de plas verdriet, maar dan ook nog met meer pijn..
djudedju
Vervaldata...pfffffff
vrijdag, juni 12, 2020
Verontschuldigingen ????
Ik vind dit stom.
Ik kan verontschuldigingen aanbieden voor de daden van Djenghis Khan ( 't Schijnt dat we haast allemaal verwant zijn met die veroveraar), maar wat voor zin heeft dat ?
De enige die zich kan verontschuldigen is de dader.
Niemand anders.
Ik kan me verschrikkelijk geambeteerd voelen om wat Djenghis Khan allemaal heeft uitgespookt, maar ik heb er op geen enkele manier schuld aan, dus kan ik me ook niet verontschuldigen.
Net zo min kan Flupke de Eerste zich verontschuldigen voor de daden van zijn betovergrootnonkel...
Ik vind het evenzeer stom dat de Duitse regering zich nu verontschuldigt voor de daden van het Nazisme. Als mijn vader of grootvader iets verkeerds deden, dan kan er geen mens dat aan mij verwijten, dus kan ik me ook niet verontschuldigen voor hun daden.
Het kan me spijten dat dergelijke dingen gebeurd zijn, maar er treft me geen schuld.
Ik vind het ook een beetje goedkoop.
Ik heb wel geen schuld, maar het staat goed op mijn CV dat ik me distantieer van de fouten van het verleden...
Het verleden waarmee ik geen uitstaans heb. ??? Te gek toch ?
Ik vermoed dat heel veel van onze medeburgers wel ergens in zijn voorouders een of andere sloeber, bandiet, uitbuiter of wat dan ook heeft zitten. En dan ?
Prins Laurent zegt eigenlijk ook nog iets wat zin heeft... Koning Leopold II is nooit in Kongo geweest.
Hij heeft misschien nooit expliciet bevel gegeven om op die manier geld te verdienen op kap van de Kongolezen. Misschien heeft hij het pas vernomen toen het al lang bezig was. Weinig waarschijnlijk, maar het kan...
De Aboriginals in Australië werden pas erkend als volwaardige burgers in 1966, en pas sinds 1976 mogen ze grond kopen...
Dat is véél dichterbij in jaren, maar wie na die jaren geboren is, kun je echt niet verwijten dat het ooit zo was! Die generatie kan zich dan ook niet verontschuldigen voor wat toen gebeurde.
Bovendien is er nog een reukje aan die manier van redeneren... De geschiedenis is steeds het relaas gedicteerd door de overwinnaar. Als ik verwees naar nazi-Duitsland, dan moet je echt eens de moeite doen om te kijken hoe de houding was van de rest van de Wereld ten opzichte van de Joden voor het Nazisme ! In bijna gans de toenmalige wereld werden de Joden misprezen en in veel gevallen vervolgd. Heel de geschiedenis door. Allemaal te danken aan het feit dat in het Evangelie de werkelijkheid een ietsje veranderd werd om de Romeinen niet voor het hoofd te stoten. Het is immers geschiedkundig gezien onmogelijk dat de Joden Christus gegeseld en gekruisigd hebben. De enige die dergelijke straffen kon uitspreken en uitvoeren, waren de bazen, de bezetters, dus de Romeinen...
Ach...
Het mensDOM...
Ben jij racist ?
Ik doe mijn best om het niet te zijn, maar de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik het kind ban van mijn opvoeding, opvoeding in een maatschappij die een heleboel mensen niet volwaardig, niet gelijkwaardig achtte.
We konden op de Wereldtentoonstelling in Brussel in 1958, gaan kijken naar de zwartjes in een nagebootst Afrikaans dorp. Die mensen moeten in hun stamkledij verschrikkelijk koud hebben gehad in ons klimaat... Geen wonder dat ze na enkele dagen "Salut et merçi" zegden, en we nog alleen konden staren naar wat beelden in wat hutten...
Laat ik de vraag eens anders stellen, over een ander, maar eigenlijk gelijk onderwerp... Ben jij homo-hater ? Ik heb indertijd gewerkt in Beernem, in wat we toen gemeenzaam "Het zothuis" noemden, een instelling om geesteszieken op te vangen en (soms) te genezen... Ik heb daar mensen verpleegd die daar zaten, enkel en alleen omdat ze homo waren.
Nee, ik ben geen homohater... Maar heel mijn opvoeding, heel mijn bestaan is opgebouwd uit elementen waarin de maatschappij wel zo was.
En ik kan eerlijk gezegd niet zeggen dat ik heel gewoon, neutraal sta tegenover deze problematiek. Ik keur het niet langer af, ik beschouw het niet meer als een afwijking, maar toch blijf ik vaststellen dat ik er naar kijk, iets wat ik niet of veel minder of anders doe bij hetero's.
Mijn houding tegenover anders-gekleurde evenmensen, tegenover homo's is geen automatisme, het is een bewust, een rationeel gelijkstellen.
Maar dat alleen is eigenlijk al zeggen dat het geen neutrale houding is.
Zelfs toen ik die homo's moest "verplegen", voelde ik voor hen geen misprijzen, veeleer een soort medelijden, omdat ik toen eigenlijk al vond dat ze daar niet thuishoorden in die instelling, ook al vond ik toen nog niet dat wat ze deden thuishoorde in mijn wereldje.
Het heeft dus eigenlijk altijd al een ietwat dubbele bodem gehad.
Geen haat, geen misprijzen, geen gevoel van meerderwaardigheid, maar toch ook niet zomaar "gewoon" als al de rest.
Mijn houding is dus nog steeds niet gewoon, het is rationeel aanvaarden, geen automatisme.
En zolang het geen automatisme is, is het eigenlijk niet zoals het zou moeten zijn.
Het "evenwicht" is er niet.
... toch niet zonder er bij na te denken.
Misschien is het deze complexe houding die er sommigen toe noopt om verontschuldigingen voor een ver verleden te geven ???
woensdag, juni 10, 2020
't Is af !
't Was hoog tijd, ik had voor het eerst een heel pak mooie krullen in mijn haar. De kapster wist niet wat ze zag. Het is ook een beetje gek, die krullen zijn pas zichtbaar als ik echt lang haar heb.
Enfin, wat er nu nog staat krult gelijk een pak nagels.
Je haar wordt nu geknipt met een gezichtsmasker op. Voor bepaalde stukken doet de kapster dan even het elastiekje van achter je ene oor, en verzoekt om het masker zolang even vast te houden, zodat het voor je mond en neus blijft... Gek.
Ik snap het uiteraard wel, maar het ziet er gek uit.
Het bijknippen van mijn baard ging uiteraard ook voor het grootste gedeelte met het masker aan, maar voor de snor ... Ze twijfelde even of het wel kon... Maar dan toch maar, rap, rap...
Ik zie er nu weer proper en netjes uit.
"Hoeveel kilo zou er nu af zijn? " grapte ik. Ze schatte dat het wellicht meer dan 100 gram zou zijn. Haar is licht. Het zal dus weinig invloed hebben op de naald van mijn weegschaal. Nu ja, ik ben al heel wat kilo's kwijt... dat beetje komt er niet op aan.
Ik ben even voor het portret van Anny gaan staan... en dacht bij mezelf, tegen haar, "'t Is properder zo hé"... Ook al speelt de radio, ook al spraken wij niet zo veel tegen elkaar, dat kleine beetje vulde de hele wereld. Ik mis die stem, die aanwezigheid. Ik betrap er mezelf op dat ik soms kijk naar de plaats waar ze meestal zat, dat ik een beweging maak om iets te zeggen...
Ik hoor van lotgenoten dat zij dat ook hebben, en sommigen praten zelfs luidop, om zo de stilte te breken, stilte, ondanks radio of TV...
Gemis is een bizar ding.
Het is het voelen van wat er eigenlijk niet meer is.
Het is het gat opvullen nadat het meer dan 52 jaar een deel van, ja, van jezelf was.
Het is een tastbaar gevoel.
Het is anders dan een gedachte, een gedachte is ijl, ontastbaar. Verdriet niet.
Toch zeg ik je dat het gaat. En ik lieg niet, het gaat al een stuk beter dan de eerste dagen. Je leert het verdriet een plaats geven. Een hoekje, en het liefst zelfs achter een kast of een deur, al lukt dat niet altijd, soms blijft het in het zicht van je gevoel.
Ik begin eindelijk ook weer wat te doen, weer wat te kruiswoordraadselen, sudoku en dergelijke dingen, ik begin weer te droedelen en mandala's te schetsen uit de vrije hand.
Ik weet wel het lijkt niets, maar het is een bewijs dat er tijd vrij komt in mijn hersenen.
Dat is goed.
Ik moet weer leren leven, op die nieuwe, andere manier...
Het zal wel lukken, ik voel het het.
Tot de volgende ?
zaterdag, juni 06, 2020
Centrale verwarming in de regen...
En gisteren was het zover... Al vroeg in de morgen waren daar twee werkmannen om eens te kijken wat er loos was, en het te herstellen. Het bleek dat de mazoutpomp er niet voldoende in slaagde om de mazout op te trekken uit de put. Daar hadden ze vorig jaar al van gesproken, en geopperd dat het hopelijk niet nodig zou zijn om een hele nieuwe leiding onder de oprit te plaatsen...
Ze probeerden nu eens dit, dan weer dat, maar alles bleef zoals het was... Uiteindelijk kwamen ze op het idee om de leiding eens uit te blazen. Compressor er bij, en de leiding in de put los gekoppeld. Men blies die darm uit van aan de brander tot in de put van de ketel... Er kwam heel veel vuil uit.
Na nog wat verder reinigen en controleren werd alles weer aangesloten en uitgetest... De pomp om de mazout op te halen bleek het lastig te hebben. Daarom werkte men even met een vacuümpomp, en daarna was alles OK. Chauffage weer in orde. Best dat dit nu kon, en we niet moesten wachten tot in de winter in de kou... en toch...
Na de lange periode van droogte, kregen we gisteren eindelijk wat regen... En net toen de arbeider daar ergens in de put moest werken, begon er een heerlijke malse regen te vallen... Voor de betrokken arbeider was die regen niet zo aangenaam als voor alle planten in de tuin. (Er gaan nu al planten kapot, ook al blijkt dat die er na de droogte wel weer door komen...)
De droogte is erg.
Vorig jaar kregen we een heel lange heel warme en heel droge zomer... In de winter werd het grondwater wel weer zowat normaal, maar al heel vroeg zaten we dit jaar al weer met een droogteperiode, zo erg dat er in sommige natuurgebieden van brandgevaar sprake is, en dat men spreekt van sparen van het drinkwater...
Het was ook al heel vroeg heel warm, zodat we niet alleen een tekort aan regen hadden, maar ook te maken hebben met sterke uitdroging van de bodem. Zo mindert het water dubbel rap.
Al heel vlug zie je dat boeren zich genoodzaakt zien om water te sproeien. Soms doen ze dit uit eigen watervoorraad (regen-opvangbakken, regenputten) soms uit pompputten waar ze eigenlijk rechtstreeks putten uit de grondwatervoorraad, en soms gaan ze water pompen uit de rivieren (Wat ook behoort tot de watervoorraad)... Heel rap kwamen er al maatregelen om "misbruik" te verbieden.
Maar wat is misbruik ?
Ik kijk gewoon eens naar mezelf... Ik zie in die warme dagen het waterniveau van mijn "goudvissenvijvertje" zo zakken... Ik moet dit water nu en dan aanvullen om niet te bekomen dat de vissen sterven (niet onmiddellijk door tekort aan water, maar vooral doordat nitriet en nitraat niet verdampt, en dus door de uitdroging een dodelijk hoog gehalte krijgt...
Ik spreek zelfs niet van de bloemen en ander planten in de tuin, waarvan de ene ook al vlugger dan de andere nood heeft aan water...
Moet ik de vissen laten doodgaan ?
Moet ik die bloemen laten afsterven?
Er is nu wellicht nog niemand die er over denkt dit te laten gebeuren... Maar de boer die niet meer mag putten uit de rivier kan wel voor die keuze staan ! En laat ons eerlijk zijn... Als het er op aan zou komen, dan gaan ook wij onze pelargonium moeten laten sterven in de pot, en gaan we wellicht ook de goudvis moeten laten sterven in het vijvertje... Wanneer ? Zodra de keuze echt gaat over water voor onszelf of geen water meer.
Stel dat je in een gemeente woont waar je per dag nog 10 liter drinkwater per persoon per dag krijgt... Dan is de keuze heel snel gemaakt ! Denk maar eens aan het WC, aan je zelf wassen, aan je handen wassen, tandenwassen... en je eten bereiden. Als je geen flessen drinken gaat kopen, dan is die 10 liter verschrikkelijk weinig, en kom je tot verschrikkelijke keuzes. Ik zou wat nu in de WC gaat wellicht nog kwijtraken door de pot te legen in de beerput, zonder gebruik te maken van de WC, maar op een appartement heb je die keuze niet... Moet je dan flessen water gaan kopen om in de WC te kieperen?
Ik denk dat we echt, nu al, heel wijs moeten zijn, en ons bewust zijn van iedere liter water die we verbruiken... Denk je eens een gewone dag in... Je staat 's morgens op, je gaat naar het WC, je wast je gezicht, tanden, handen.. Je gaat koffie zetten. 's middags om het eten te maken heb je ook al water nodig. Je drinkt soep, saus bij het eten, en je aardappels zijn gekookt (dit water is na afkoelen heel goed voor de kamerplanten)... 's namiddags een kop koffie.. Naar het WC... 's Avonds weer eten met iets te drinken. Je moet voldoende water binnen krijgen om je gezondheid in stand te kunnen houden... Zie je de liters passeren???
Er zijn een eeuw of wat geleden vele duizenden doden gevallen omdat er te weinig onbesmet (proper) drinkwater was. Soms hele straten in de steden stierven uit.
Water is echt belangrijk.
We kunnen echt niet zonder, en we zijn momenteel niet in staat om de natuurlijke watervoorraad te vergroten. Dat kan wel, maar niet van vandaag op morgen en niet zonder dat daar een kostenplaatje bij komt kijken. (Bijvoorbeeld ontzilting van het zeewater).
We moeten echt zuinig zijn.
We hebben geen andere keuze.
Nee, je moet nog de goudvissen niet laten doodgaan, maar je moet bij iedere liter die je gebruikt bewust zijn van de noodzaak... of het niet gebruiken...
Heb jij al een spaarknop op je WC ? Op je douche een spaarkop ?
Dat is wellicht beterkoop dan de grote dorst.
Laat het maar goed regenen !
vrijdag, juni 05, 2020
Leopold twie...
De reden ?
De man was alleen-bezitter van gans Kongo, en wilde dat zo snel mogelijk laten "renderen". Om de zwarte medemensen te dwingen het opgelegde werk te doen, voerde hij een ware terreur. Wie niet vlug genoeg werkte werd een of de twee handen afgehakt, en in veel gevallen werden ze gewoon ter dood gebracht als voorbeeld voor de anderen...
Dat klinkt niet alleen verschrikkelijk wreed, het is gewoon wreed, en onze koning van toentertijd staat dan ook te pronk in de top tien van de wreedste heersers ooit.
Zo een man verdient inderdaad zeker geen standbeeld.
... en toch ...
We zien heel veel standbeelden van mensen die dat eigenlijk helemaal niet verdienden (Afgezien van de vraag wat je moet doen om een standbeeld te krijgen...).
Jacob van Artevelde: Het is een bekend feit dat de man moorden pleegde...
Godfried van Bouillon: de wreedheid van de kruisvaarders was en is verschrikkelijk. Al moet men uiteindelijk in de eerste plaats de toenmalige paus veroordelen, die heel die oorlog ontketende om vooral politieke redenen en om de dreigende scheuring(en) in de kerk af te wentelen door de aandacht te leggen op de verovering van het Heilig Land...
Breydel en De Coninck: Men is er steeds zekerder van dat Breydel niet eens heeft bestaan ... Hoort dus eigenlijk eerder thuis bij de beelden van Jommeke en Nero en Suske en Wiske...
Lieven Bauwens: Gewoon een industrieel spion die een weefgetouw wist te stelen in Engeland. Bovendien wilde hij het hier alleen laten werken als hij mensen ter beschikking kreeg uit de strafinstellingen... Ook al iemand die we niet echt kunnen hoogachten...
Ach, en zo kunnen we wellicht het rijtje nog veel langer maken ( Is er niet ergens een standbeeld van Jan de Lichte ?)...
Ik wil maar zeggen, ik denk dat je alles, dus ook standbeelden, met een hele greep zout moet nemen. Het zijn soms veel meer gedenkenissen over een verleden tijd, en veelal uit de echte context van de geschiedenis gerukt en geromantiseerd. Jan de Lichte was een beurzensnijder en bendeleider, maar men dichtte hem (véél later) ook een imago toe van verzetsman.
Voor mij zijn Alexander de Grote, Julius Caesar, Napoleon en andere wereldveroveraars gewoon smerige bezetters van andere landen. Maar ze wonnen, en de winnaar heeft altijd gelijk. (Niet moeilijk alleen zijn versie van de feiten mag vermeld worden !)
Ook nu nog is dit zo.
Het is nog niet zo lang dat men de bombardementen van steden in Duitsland mag vermelden in het rijtje van de oorlogsmisdaden. Voorheen was dit een van de manieren om "den Duits" te dwingen op te geven, door hem in het hart te raken.
Wie praat nog over de concentratiekampen opgericht door de Engelsen in de strijd tegen de Boeren. Daar sloot men de vrouwen en kinderen in op, om zo de boeren te dwingen de oorlog op te geven.
( Churchill vocht daar ook !)...
Eigenlijk moet men stellen dat geschiedenis niet bestaat... Er bestaan alleen versies van het gebeurde, versies die gedicteerd worden door de overwinnaar, en die (soms) wat aanpassingen krijgen na een lange, lange tijd en een verschuiving van de invloed op het wereldgebeuren.
Je zou eens de moeite moeten nemen om de evolutie vast te stellen van de gevoelens over de Joden, van voor de oorlog (ook in de landen die niet tot de As behoorden), tijdens de oorlog en na de oorlog en dan de evolutie verder volgen tot heden... Ik heb het hier niet over de feiten, er zijn pakken bewijzen over het gebeurde, maar ik heb het over de gevoelens t.o.v. die feiten en t.o.v. het Joodse volk...
Denk dan maar nog eens terug op de standbeelden... Standbeelden die veelal gezet werden in tijden waarin de "helden" geromantiseerd werden, en waar geschiedenis niet echt belangrijk was...
en...
Gaan we nu gaan beeldenstormen ?
of laten we die dingen staan als een bewijs hoe men vroeger dacht over de dingen???
Ik maak er me echt niet druk om. Of dat standbeeld er nu staat of niet, ik kan hem bekijken als het beeld van een massamoordenaar... of bekijken als een signaal uit het verleden, als een blijk van hoe we toen de dingen zagen (of opgedrongen kregen)...
vrijdag, mei 29, 2020
pakjes, pakjes, pakjes...
Maar gisteren zat ik al een hele tijd in de post om alles te regelen, en daar dit nogal wat tijd in beslag neemt, zag ik ondertussen het komen en gaan aan de andere loketten... (Ik zat ook nog in een andere bank, maar gelukkig kon ik het meeste via internet oplossen.)
Je kunt niet geloven hoeveel tientallen pakjes daar gepasseerd zijn ! Sommige mensen komen met vier, vijf pakjes in eens, en de meeste zijn dan pakjes die teruggestuurd worden naar de webwinkels. Vooral Zalando zie je daar voorbij komen !
Nu en dan, heel sporadisch, zie je ook eens een brief of brieven die daar afgegeven of ontvangen worden. Uiteraard gaan de brieven meestal gewoon in de bus, en praten we hier over aangetekende of verzekerde zendingen. Logisch dus dat dat er niet zo heel veel zijn... Maar pakjes ??? Niet te doen ! Ik had er geen idee van dat die webwinkels al zo florissant werken, en nog veel minder dat er zoveel terugzendingen gebeuren... Merendeels is dat dan volledig op kosten van de webwinkel !
Ik koop slechts héél sporadisch iets bij zo'n webwinkel, en dan alleen omdat ik het hier in de streek anders niet vind. En terugsturen heb ik nog nooit gedaan... Ik wist ook niet dat dit terugsturen zo eenvoudig gemaakt was... Meestal is het gewoon afgeven. Nu ja... afgeven... Er staat aan het loket zo'n soortement draaiende kast, waar je in een opening je pakketje(s) steekt, en dan draait aan de kast, waar de loketbediende dan de pakjes uit haalt... Veilig voor alles...
Momenteel kan ik zelfs niets kopen in de webwinkels, want mijn rekeningen zijn nog steeds geblokkeerd, ook al lijkt het dat ik binnenkort weer de rekeningen zal kunnen gebruiken... Nu moet ik voor betalingen naar de bank... Maar het gaat verder !
Gisteren toen ik naar de garage ging om mijn zomerbanden te laten steken, moest ik me eerst ontsmetten, en toen ik nadien mijn wagen terugkreeg, kreeg ik een ontsmette rekening, en een volledig ontsmette auto, met een schriftelijke uitleg wat er allemaal ontsmet was... Niet te doen. Corona heeft veel meer veranderd dan waar we op denken!
Toen ik wegreed, dacht ik er op dat ik in de nabije winkel naar het scheen, nog novene-kaarsen kon krijgen (Ik zet steeds een brandende kaars bij de urne van Anny)... Ik vlug daar naartoe. En ja hoor, na een van de winkelbedienden aangesproken te hebben, vond ik die novenekaarsen... Ik een voorraadje in de (ontsmette !) kar gelegd, en naar de kassa. Wat aanschuiven in de rijen die eindeloos lang lijken als er vijf mensen voor je staan met die 1.5 meter tussenruimte... Toen ik de rekening kreeg, wou ik betalen met baar geld (ik heb alleen geblokkeerde kaarten door het overlijden van Anny !)... Grote paniek aan de kassa... Ik moest betalen met de kaart. "Ik kan niet betalen met de kaart omdat men de rekeningen blokkeert bij het overlijden van een echtgeno(o)t(e)..." "Mijnheer, wij hebben zelfs geen cent meer in kassa..." Een overste er bij gehaald... "kun je passen, meneer?" "Hoeveel is het precies?" Ik kon passen.
Maar dat was nog niet echt de oplossing, want die brave mensen konden dit geld niet verwerken en zelfs niet in de kassa stoppen... Een brave winkelbediende heeft dan mijn geld in zijn portemonnee gestopt, en met zijn kaart mijn rekening betaald... Gekke wereld waarin we leven !
Eigenlijk kunnen ze wettelijk dit betaalmiddel niet weigeren. Ik zou het niet op de spits gedreven hebben, zo belangrijk is het immers niet, maar wettelijk is baar geld een wettelijk betaalmiddel, en kan men dit dus niet weigeren.
Ik heb echter de sterke indruk dat we binnenkort het baar geld zullen zien verdwijnen. Alles zal met de kaart of met de rekening moeten.... Ik vind dit niet goed ! Het betalen met de kaart is een vorm van virtueel betalen, en er is - hoe dan ook - een periode tussen het tijdstip dat jij betaalt met de kaart, en het tijdstip waarop de verkoper het geld op zijn rekening krijgt. Dit betekent dat er eigenlijk op dat moment méér geld in circulatie is, dan er eigenlijk is... Dit is dus een element die devaluerend werkt !
Maar heel het geld systeem is door en door rot ! Weet je dat van je spaargeld er maar 1 (één !) procent in de bak is ! Dus als één procent van de klanten één procent van hun geld op dezelfde dag afhalen, dan kan de bank dit niet meer dekken !!! Gezond is dit niet ! Dit was ook mede een van de redenen van de bankencrisis, en veel hebben ze niet geleerd ! (Niet moeilijk, ze kunnen rekenen op staatssteun... Lijkt goed, maar is het dat echt ? ? Nee!)
Ach... we leven bijna helemaal virtueel.
Men weet haast van minuut naar minuut waar jij nu bent, wat je koopt, wat je draagt van kledij, wat je eet en drinkt... djudedju
Nummer 176.251.735 wil je aub wat trager rijden, je rijdt momenteel veel te vlug in de bebouwde kom... Overdreven ? ? Nu nog wel, maar op heel wat plaatsen staat nu al voldoende infrastructuur om dit meteen in te voeren !
djudedju
dinsdag, mei 26, 2020
De corona op het werk zetten
Sinds 14 maart !
Ik ga dat niet rap vergeten omdat Anny gestorven is 20 minuten voor het ingaan van de lockdown.
Wat doet die lockdown met ons ? En vooral met de ouderen (waar ik bij hoor) ?
Ik durf er niet echt op antwoorden, omdat ik wellicht niet objectief ben. Bij mij is de opsluiting nog wat somberderderder ingekleurd dan bij de meesten, net door het overlijden van Anny, maar niettemin... We zitten bijna ganse dagen in eenzame opsluiting.
Gelukkig komt Veerle met het middageten, komt om de veertien dagen de poetsvrouw, en hebben de (allang volwassen) kleinkinderen de tuin onkruidvrij gemaakt.
Ook Bart komt wel eens langs om te werken aan een en ander (vooral aan de vijver).
Maar het merendeel is mijn tijd verdeeld tussen de computer, de TV en een boek.
Het is lastig.
Ik herinner me nog, toen met het overlijden van onze Koen, we ook een paar weken daar zaten te zitten, te treuren, weinig zeggen om elkaar te sparen, tot ik die reclame zag van de rommelmarkt in Deinze... Dat was onze allereerste rommelmarkt, en het was effectief een soort breken van de muur van verdriet die om ons heen zat.
Nu heb ik dat niet. Krijg ik niet eens de kans om die muur op die manier te doorbreken.
Ik weet het, ik ben niet alleen in dit geval. En ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die meer afzien daarvan dan ik. Ik ben van nature een optimist en een overlever. Ik kan me beter loswerken uit die omklemming dat veel anderen. Wellicht omdat ik een geest heb die zich niet vastpint op één item. Ik heb een zeer beweeglijke geest, ben heel vlug afgeleid, laat heel makkelijk mijn gedachten zwerven. Ik heb dat wellicht een stuk van nature, maar ik heb het ook mezelf aangeleerd toen ik zo vroeg thuis zat met chronische pijnen.
Ik heb ook geleerd dat wegdenken van de pijn op zich al een heel goede pijnstiller is. Blijven vastgepind zitten op die pijn, maakt dat de pijn het centrum van je zijn gaat beheersen, en dan doet het meer dan dubbel pijn.
Dus zal mijn quarantaine wellicht minder pijnlijk aanvoelen dan bij veel anderen. Omdat ik kan wegdenken.
Ik heb dat wellicht al altijd wat gehad... In de schooltijd schreef ik opstellen voor mijn plezier. Ik hou er van om te schrijven en vooral om te dwalen over een wit stuk papier, een blank blad dat jezelf kunt kleuren en vullen. Heerlijk. Ik schrijf nog steeds heel graag. En waar vele mensen de dingen moeten kunnen vertellen aan anderen om ze kwijt te raken, schrijf ik het van me af.
Misschien geloof je het niet, maar ik heb al sommige van deze stukjes, na het schrijven, gewoon weg gedaan. Zo maar. Soms omdat het te persoonlijk was, soms omdat de verwerking zo totaal was, dat ik het niet meer nodig had.
Ik wil maar zeggen, corona is wellicht voor ieder van ons een eigen corona, een eigen ervaren, een eigen invullen.
Het hardst voor mij persoonlijk, is dat ik zo moeilijk alleen buiten kan zijn. Waar ik daar binnen wel enigszins weg mee kan, kan ik dat buiten niet. Ik kan niet alleen gaan wandelen. Dat gaat me niet. Ik moet iemand bij me hebben. Niet om tegen te praten, gewoon om niet alleen te zijn. Gek (ik weet het!).
Ik denk dat de lockdown het ergst is voor kinderen. Het opgroeien heeft weinig van doen met de groei, maar wel met het groeien in de samenleving. Dit wordt ze nu ontzegd. We hebben al een hele tijd dat kinderen haast niet meer vrij mogen spelen en ravotten (Het Na-Dutroux-tijdperk), dat ze geen lawaai mogen maken (vonnissen over het lawaai tijdens de speeltijd van een nabije school), nu zijn ze ook nog eens effectief alleen gezet, de school is een hele tijd (en nog steeds voor velen) een virtueel gebeuren, zonder echte contacten...
Ik vraag me af wat voor gevolgen dit heeft en zal hebben op het opgroeiende kind...
Ergens is het niet meer het leven, maar het overleven geworden.
djudedju
vrijdag, mei 22, 2020
propere tuin
Veerle zorgde voor eten, deed de was en de plas, en ik moet bekennen dat ik zelf helemaal niet meer in staat ban om de tuin te onderhouden. (Chronische pijnpatiënt )... Zodus, was het hier stilaan een wildernis. Nu en dan trok Veerle wat onkruid, maar zij had ook haar eigen tuin en huis te onderhouden.
Maar nu is zowat ieder onkruidje weg !
Twee dagen lang hebben Kimberly en Gwendolyn vergezeld van hun respectievelijke vrienden, hier in de tuin gezeten. Hoogstens nu en dan kwam er eentje in het deurgat vragen om een of ander stuk gerei te krijgen, of om wat drinken... ( Water, meer heb ik niet in huis)...
Maar tegen 18 uur gisteren was het werk gedaan.
Er ligt alleen nog een hele hoop takken, die ik - nadat ze wat verdroogd zijn - door de hakselaar zal doen, en die mulch zal zijn voor in de propere tuin.
Jammer genoeg ligt Veerle nu ook in de kliniek. Wellicht een maagzweer of een appendix... Met de hoogdag wordt er alleen echt opgetreden bij hoge nood, en dus weten we nog niet wat het precies is. Ik gok op een maagzweer. (Of maagzweren... Ik heb dat ooit ook gehad, en heb dan maanden gesukkeld om de juiste medicatie te krijgen voor de pijn en die geen kwaad kon voor de maag...) Veerle is ook pijnpatiënt, maar erger ze heeft (na een opgelegde maagverkleining) ook suiker gekregen.
Nu ja, laat ons hopen dat ze de zaak in orde kunnen brengen zonder veel problemen en desnoods ook met andere medicatie...
Mama moest het meegemaakt hebben dat haar kleindochters zo behulpzaam zijn !
Ik heb gisteren regelmatig naar de urne zitten kijken, en zitten inwendig praten met haar.
Gek.
Maar ik stel vast dat ik dat regelmatig doe, en ik hoor van lotgenoten dat ook zij dat doen. Sommigen praten zelfs luid op.
Ik heb een kat in huis.
Eén van de katten van Veerle was gekwetst aan de poot, zo erg dat ze er mee naar de dierenarts moesten gaan. Daar heeft men de ontsteking van de wonde behandeld, en medicatie gegeven. Maar die kat wordt door de andere kat van Veerle steeds gepest, kwam hier al vroeger regelmatig binnen (schuilen?), en ik stelde voor dat ze de kat hier zou laten, tot ze hersteld is...
Ik zie niets meer aan haar poot, maar ik krijg die kat maar heel moeilijk eens buiten, en na vijf minuten (hoogstens !!!) staat ze al weer te miauwen aan de achterdeur om binnen te kunnen. Thuis was ze helemaal geen huiskat, maar hier is ze niet buiten te krijgen.
Zo ben ik -willens nillens - de eigenaar geworden van een kattenbeest.
Het is een kat die komt vleien, die op de schoot wil zitten... Allemaal dingen waar ik niet voor te vinden ben, en ik leer ze nu dat ze niet moet komen "flodderen"... Ze komt nog wel rond mijn benen frotten als ze aandacht wil voor iets (eten, drinken, ...)
Voor de rest ligt ze hele dagen rustig naast me in de zetel, een plaatsje die ze ook inneemt als ik niet in de zetel zit. Zo is het goed, zo mag het... Als ze maar niet probeert om op mijn schoot te kruipen of begint kopjes te geven.
Ik streel ze hooguit een keer, en duw ze dan vriendelijk wat verder weg.
Ze begint de regels te kennen. Ze mag blijven.
Kan ik tegen de kat praten, of tegen de parkiet of de kanarie of mijn vissen... al is het niet echt tegen hen...
tot de volgende ?