kippen?voer

Gisteren ben ik twee zakken kippenvoer gaan halen.
Straks gieten we deze zakken in een ton, met deksel er op, zodat het eten onbereikbaar is voor muizen en ratten.
Toch gaat een behoorlijk groot deel van het voeder naar andere dieren dan mijn kippen !

Als je 's morgens het kippenhok binnengaat, dan hoor en zie je het gefladder van een heel pak vogels: mussen, ringmussen, heggenmussen (vogel van het jaar), roodborstjes en bij echt koud weer komen daar zelfs nog wat merels, lijsters en zelf één keer een koperwiek bij.

Zij komen er schuilen voor de regen en de kou (al is dat laatste dit jaar niet echt nodig). Ondanks het feit dat er een voedertafeltje staat, met heel wat vogelvoeder, vinden ze het kippenhok ook heel interessant.

Als er weer een vogelgriep zou opduiken, dan zou ik de kippenren moeten afschermen, zodat wilde vogels niet meer in de ren (en het hok!) kunnen, want zij worden beticht van het overbrengen van de vogelgriep. Als het moet, dan moet het, maar ik zou er eerlijk gezegd moeite mee hebben die diertjes in de kou te zetten.

- heb je bij dit relaas ook al eens gedacht op de vluchtelingen en daklozen? -

Het prachtige verhaal van de herberg zonder plaats van zo'n tweeduizend jaar geleden, is nog steeds actueel. Jammer genoeg.
Waarom bekijken we dat kippenhok anders dan onze ontbijttafel? Waarom zouden we de dakloze en/of vluchteling geen koffiekoek gunnen en wat warmte? En de mussen van het veld wel?
Gekke mensen.

Ons huis is een soort heiligdom, een plaats waar we niet zomaar iedereen binnen laten, laat staan dat ze aan mijn brood en mijn confituur gaan zitten. Een kippenhok, dat staat toch altijd open, daar kun je de dieren niet buiten houden, dan met drastische ingrepen. In mijn huis moet ik bewust de deur gaan openen. Met andere woorden, ik moet een daad stellen, het gaat niet van zelf.

Ik ken een braaf mensje dat honden red van het euthanasiespuitje, en de lijdende dieren nog probeert een mooi en waardig einde te geven. Dat is een bewuste daad, iets wat niet vanzelf komt, iets waar je veel meer dan je hart moet voor open zetten. Je moet je tijd en wat geld gaan opofferen voor dat lijdende dier.

Wij hebben daar bewondering voor, en voelen veel sympathie voor die dame. Doe het maar eens ! We zien het onszelf nog niet meteen doen.

En moeten we dan niet ergens eerst de reflex hebben om voor onze eigen soort eerst te zorgen, dus voor de daklozen/vluchtelingen ?

De enige godsdienst die we kennen, waar nooit godsdienstoorlogen zijn gevoerd uit naam van die godsdienst, is het Jaïnisme... Voor hen is ALLE leven heilig. De strengste belijders kijken waar ze stappen om toch zeker niet per ongeluk een kevertje te vermoorden, lopen met een mondkapje op om geen vliegje in te slikken.

Alle leven is heilig. Zij zijn louter veganisten, niets dierlijks mag gegeten worden. Voor hen is er dus geen verschil tussen het redden van een hond of een vluchteling: het is leven.

Ik  hou van alle leven, maar als ik een leliehaantje mijn lelies zie opvreten, dan haal ik de spuitbus er bij !

Maar geef toe, het is allemaal niet gemakkelijk... En ik begrijp heel goed dat er mensen zijn die het gezeur over de vluchtelingen beu zijn, en wijzen op het feit dat de daklozen daardoor wat in de vergeethoek sukkelen... Wat ik weiger te begrijpen is dat wij een scheiding maken tussen mensen op basis van huidskleur, taal, godsdienst...
Eigenlijk zijn we een beetje gek. Laatst liepen we op een grote tentoonstelling van vogels. En we keken vol verbazing en bewondering naar de kanarie...  Je hebt rassen die haast zo groot zijn als een kleine zanglijster, en soorten die kleiner zijn dan ons winterkoninkje, soorten waar  pluimen "en frisé" staan, en tientallen kleuren...
Als het over mensen gaat, dan willen we maar één soort, onze eigen soort, eigen kleur, eigen zang...
Gek !

tot de volgende ?

Warm ?

Toen ik gisteren omstreeks 17.30 uur van de vergadering naar huis reed, was het buiten al donker, maar de temperatuur bedroeg nog steeds 15 graden ...
Dat is geen normale temperatuur voor de tijd van het jaar. De weermannen vermoeden, op basis van de huidige weerkaarten, dat we tot eind januari nog steeds geen wintertemperaturen zullen hebben.
Voor mij niet gelaten, het is goed voor de rekening van de verwarming, en minder verwarming is op zich dan weer goed voor het milieu, en een goed milieu is dan weer goed voor het klimaat, wat op termijn zou moeten leiden tot weer normalere temperaturen in de toekomst.

Maar dat is allemaal toekomstmuziek... en wie weet hoe het allemaal evolueren zal...

Maar nu is het (te) warm. Op tv zagen we warempel mensen op terrasjes zitten met een ijsje... En straks gaan ze voor de zwembeurt van de ijsberen ijsblokjes moeten in het water doen.

In de tuin bloeien er nog steeds fuchsia's en verschillende lentebloemen komen al in bloei. Onder meer op de camelia bespeurde ik al een bloem !

Twee jaar geleden hadden we ook geen winter, dan bleven de fuchsia's heel de winter door bloeien. Wie nu nog niet gelooft dat er iets aan de hand is met het klimaat, die is ziende blind.

En toch... Als je met Jan met de pet praat, dan zijn er nog steeds die weigeren te geloven dat er iets aan de hand is.

Natuurlijk is het voor ons niet mogelijk om de gevolgen van de klimaatsverandering in te schatten. We horen allerlei elkaar tegensprekende berichten, maar wat mij het meest overtuigt, dat zijn de beelden die ik zag van die eilanden ginder ver, die steeds meer van hun grond zien verdwijnen door het wassende water. Als het water daar stijgt, dan stijgt het hier uiteraard ook, alle oceanen hangen immers aan elkaar, en je kunt niet de ene oceaan laten stijgen terwijl je de andere doet dalen. Deze zin klopt niet helemaal, want je moet rekening houden met het feit dat de aantrekkingskracht van de aarde niet overal even groot is. Op de oceaan kan het water op de ene plaats een meter of meer hoger zijn dan op een ander gebied. Ook de getijden moet je in kaart brengen, en daar moet je dan rekening houden met de maan... Maar globaal gezien stijgt het water, want je ziet die mensen hun grond verdwijnen in zee.

Men spreekt nu van een vluchtelingenprobleem, maar als er gebeurt wat men verwacht, dan zijn er straks 250.000.000 klimaatvluchtelingen ! Dat is heel wat anders dan wat we nu kennen tengevolge van de oorlogen.

Het is dus ook in ons profijt dat we zelf ook proberen bij te dragen aan een beter klimaat, aan minder vervuiling.

Zorg dat je verwarming goed is afgesteld, dat je wagen goed is afgesteld, en als je een nieuwe wagen moet kopen, ga dan niet voor een SUV, maar kijk naar de wagens die minder vervuilen ! Tenslotte dient een wagen om je van a naar b te brengen... en dat is aales. Of het dan een grote auto of een kleintje is, heeft eigenlijk weinig belang, tenzij je een groot gezin hebt, of materiaal moet vervoeren.
Probeer plasticverpakkingen en draagtassen te vermijden... en zo voort...

Tot de volgende ?

kaal

De linde voor mijn raam is eindelijk kaal. Er hangen wel nog een paar blaadjes, maar ik heb de indruk dat die veeleer ergens gevangen zitten tussen het takkenwerk dan echt nog aan de tak hangen.
Nu is het voor mijn bomen pas winter.
Voor mijn raam staat ook een lantaarnpaal, en als het regent, dan zie je 's morgens, in de goudgele gloed van de lamp de takken van mijn linde opblinken als ware het een meesterwerk in edelsmeedkunst.

Zo is er altijd, aan alles ook wel een mooie, een goede kant... Ook al zien we die niet meteen.

Gisterenmorgen, na een slapeloze nacht opgestaan, zwaar hoestend, tedju! ik heb een valling vast. Bij mij is een valling altijd meteen eerder een bronchitis dan een neusvalling. Ik denk dat dit een van de gevolgen is van mijn medisch verleden: ik lag drie keer op sterven voor mijn 2 jaar, aan longontsteking... Was de penicilline niet uitgevonden, dan was ik er wellicht niet meer geweest.

Zat ik dan hoestend aan mijn computer, door mijn tranende ogen te turen naar het scherm, en las ik daar toch wel dat gember een van de beste geneesmiddelen was tegen vallingen, hoest, blaasontstekingen, lever en zelfs tegen kanker zou zijn. Anny drinkt hier al een hele tijd Indische thee, nu een variëteit waar gember in zit... Niet verlet, een grote pot thee gezet, er nog wat verse gember bovenop gedaan (Gember is een heerlijk kruid !) en zoet gemaakt met honing... Al na de eerste slokjes voelde ik het weldoende effect. Ik heb gisteren meerdere koppen gedronken, en geloof het of niet, mijn bronchitis komt al los, en ik ben eigenlijk niet ziek geweest er van (Wat ik anders altijd wel ben!) Ik ga straks nog wat thee zetten met verse gember er bovenop... Het smaakt lekker en het is inderdaad een goed middel tegen de hoest en de vallingen ! Probeer het maar eens zelf ! Je hoeft er geen Indische thee voor te zetten (Tulsi kun je in België niet kopen, Bart brengt het mee uit India voor zijn ma ! (en nu dus ook voor mij !)).
Maar je ziet, zo is er zelfs aan de computer en het hebben van een valling, een goede kant ! Ontdek je de ongekende geneeskracht van gember !

Menslief, ik wil maar zeggen, ga niet in een hoekje zitten, voel je niet altijd en overal het slachtoffer van alle denkbare en ondenkbare tegenslagen... Zelfs in een tegenslag zit er altijd wel iets goeds, ook al zien we het niet meteen. Toen ik plots, haast volledig geblokkeerd zat door mijn rug, zat ik ook in zak en as. Maar ik heb altijd het vermogen gehad om bezig te zijn, bezig te blijven. Dus zocht ik dingen die binnen mijn mogelijkheden lagen.Ik stelde vast dat er een heel pak mogelijkheden verdwenen waren, maar er bleven er nog over. En daar heb ik mij dan op geworpen, wetende dat bezig zijn héél belangrijk is als pijnbestrijder.

En ja, ik heb pijn terwijl ik die dingen doe, maar het is telkens weer het maken van een bewuste keuze. Is het me waard wat pijn bij te krijgen, als ik dingen kan doen die ik graag doe? Ja ! En in veel gevallen is het zelfs zo dat de pijn vermindert door het bezig zijn ! Ook al is dat in feite belastend. Natuurlijk zijn er ook momenten waar ik met meer pijn uit de bezigheid kom, maar ik heb ondertussen behoorlijk mijn grenzen leren kennen, en stop voor het te erg wordt. (Rommelmarkten moet ik soms halverwege het parcours verlaten, maar dan ga ik weg met het besef dat ik toch van die ene helft deugd heb gehad.

Nu zit Anny ook op de sukkel, en omdat ik weet wat het is, kan ik haar bijstaan met alle mogelijkheden die ik heb. We bouwen samen aan een nieuwe wereld binnen de mogelijkheden. Misschien lijkt dat gek als je niet ziek bent, geen pijn hebt, maar toch is het zo.

Dat is ook de formule naar en van het geluk ! Tevreden zijn met wat je hebt, met wat je kunt. Het hebben van onmogelijke verlangens, dat is de poort naar niet-geluk !

Ik heb de indruk dat we Geluk, Liefde, Hoop (en wellicht ook Geloof), een veel te hoge waarde toekennen. We schatten het veel te hoog in, we streven veel te veel naar onhaalbare hoogtepunten... En in feite ligt het gewoon voor ons voeten. Je moet haast opletten om er niet over te struikelen. Geluk is aanvaarden en er het beste van maken, Liefde is graag zien, en dingen doen voor de ander, gewoon om hem of haar gelukkig te kunnen zien, hoop is niet een verlangen naar het onbereikbare, maar pogen telkens een stap dichter te komen bij het doel... Het is allemaal niet zo groot, het is eigenlijk heel klein, zo klein dat velen er overheen stappen zonder het te zien. Ziek zijn is voor mij geen ongeluk, haast integendeel, het heeft me zo traag gemaakt dat ik ook die kleine dingen voor mijn voeten zie, dat ik nederiger ben geworden en blij ben met een goede dag. (Zowel een groet als een dag zonder pijn zijn welkom).

Streef niet te veel, het is niet gezond om de lat telkens weer net niet bereikbaar te gaan leggen. Een heel leven op de toppen van je tenen lopen moet verschrikkelijk zijn voor de geestelijke kuitspieren !

tot de volgende ?

moord

"gotferdegotferdegotfer !!!"
Het was zijn gewoonte niet, maar Max was woedend !
Heel zijn leven had hij dienst gedaan als bewaker van het terrein van "censuur" in de haven van Antwerpen. Het was een behoorlijk groot terrein, en bij een paar inbraken was Max zelfs een paar maal gewond geraakt, eenmaal zelfs getroffen door een kogel. Gelukkig was het maar een oppervlakkige vleeswonde geweest...
En nu !
Gotfer !
Van vandaag op morgen was hij afgedankt en meteen ook dakloos geworden, want Max woonde en werkte op het bedrijf, zijn bedrijf, noemde hij het...
Maar nu, nu hij oud werd, niet meer zo snel, last had van artritis en artrose, werd hij hij zomaar, van vandaag op morgen afgedankt !
Ze voerden hem naar een soortement rust- en verzorgingstehuis... Klootvis ja !
Dit was hier geen rusthuis, dat was hier een gevang, en een moordhol !

Max bromde naar de verzorger die hem eten gaf. Sinds hij eenmaal gedreigd had aan te vallen, schoof de schijthaas het eten via een luik naar binnen.

Max zat in een kamer alleen.
Nu ja, kamer... Noem jij een hok met tralies voor een kamer ?
Naast hem zaten ze met z'n drieën.
Tenminste tot gisteren...
Gisteren kwam een van de verzorgers, greep de kleine oude  Fedor beet, zo maar bij de nek, en sleurde hem de kamer uit en de gang door. Max keek hem na, zover hij kon...
Fedor kwam niet meer terug.
In de plaats van Fedor kwam een oud krikkemikkig onding er wonen bij de twee overblijvenden.

Max vermoedde dat Fedor vermoord was !
Hij zat er als langste, en er was plaats tekort.
Fedor was niet de eerste ! Haast dagelijks werden oudjes meegesleurd, en kwamen niet meer terug.

Wanhopig poogde Max zich tussen de tralies door te wringen, maar dat lukte niet. En in de grond een put maken, zonder materiaal door een betonnen vloer ... Vergeet het...

Het eten was ook maar zo en zo, iedere dag hetzelfde, samen met een pot water voor de dorst.
Op die koude vloer slapen deed hem geen deugd.
Hij werd volledig stijf en stram en verging van de pijn in spieren en gewrichten.

Toen kwam de verzorger, samen met de veearts... Ze keken naar Max "Tja, niets meer aan te doen ! We doen er beter aan hem te verlossen uit zijn lijden !"

De verzorger greep Max, met een lus aan een stok, wurgde hem haast om hem stil te houden, de veearts kwam nader, een prik...

Geef toe, zolang je dacht dat het over een mens ging, was je verontwaardigd...
Toen het over een hond ging vond je het al veel normaler, maar is het dat wel ?

Als het over een huisdier gaat, beslissen we in zijn plaats over het al dan niet toepassen van euthanasie. We denken er niet aan of we daarmee wel handelen in overeenstemming met de wil van het dier. Misschien hangt ook het dier wanhopig vast aan het leven, hoe pijnlijk dat ook is.
Ik zit al twintig jaar thuis, met een pijnlijke rug, kan haast niets meer doen. Moest ik een hond zijn... Maar ik wil wel nog leven ! Ik voel me, met pijn en al, toch nog een gelukkig mens.
Maar de hond, de kat? Daar kan men de mening niet vragen en we beslissen in zijn plaats. Och, we doen het meestal uit echt medelijden, omdat we zijn leed niet meer kunnen aanzien... Doe je dat straks ook met Opa ?

tot de volgende ?

jeuk

Al heel wat jaartjes heb ik last van winterjeuk. Wellicht zal daar  ook een wetenschappelijke naam voor bestaan, misschien zelfs ergens een goed Nederlands equivalent, maar ik ken het niet.
Ieder jaar weer krijg ik in de winter, om god weet welke reden, jeuk aan mijn onderbenen.
Het eerste jaar heb ik het, bij gelegenheid van een jaarlijks bezoek, aan de dokter gevraagd, hij heeft het bekeken, geen naam genoemd en gezegd dat ik het dagelijks moest inwrijven met een vochtinbrengende zalf "Is uiervet dan ook goed?" "Ja, dat is ook goed."
Ik had er daar nog een grote pot van staan, onze Koen gebruikte dit wel eens voor zijn droge huid.
Dus, zodra de jeuk begint, begin ik te smeren.
De eerste pot uiervet is allang op, maar ik heb in de melkerij een nieuwe pot gekocht. Weer een van groot formaat met zo'n liter zalf in.
Ben ik weer voor jaaaaaaaaaaaren goed.
Sinds een paar dagen ben ik weer smerende.
En iedere keer denk ik dan ook aan Koen. Dat hij moest smeren leek en lijkt me nog altijd ergens logisch, hij had een extreem droge huid, maar ik, met een eerder vet vel ? Maar toch, het helpt ! Zodra ik maar een zweem van jeuk voel, begin ik de smeerprocedure.

Twee keer daags.
Eén keer 's morgens bij het wakker worden, één keer 's avonds bij het slapen gaan.
Met mijn vingertoppen in de zalf, rondom een onderbeen aan dippen, en dan smeren, smeren tot de zalf verdwenen is, en je niet meer glijdt over je been, maar weer stroef wrijft. Ander been idem dito.
Dan eens goed mijn handen wrijven, om daar ook het laatste spoor van de zalf in de huid in te werken. De zalf ruikt nog lekker ook.
Zelfs nadat ik me gewassen heb, ruik ik nog vaag iets van zalf aan mijn handen.

Ik heb nu geen jeuk meer, maar ik weet dat ik, mocht ik het smeren vergeten, ik binnen de korstste keren weer jeuk krijg. Als de lente al aan het zomeren gaat, kan ik het smeren laten, dan komt de jeuk niet terug, toch niet voor de volgende winter. Ik denk dat het iets te maken heeft met de centrale verwarming...

Zuchtend overdenk ik de procedure die ik iedere morgen moet volgen...
Om zo'n zes uur in de morgen, knip ik het lichtje naast het bed aan, pak mijn boek en lees nog enkele minuten. Dan ga ik naar het toilet, zet me neer (staande kun je moeilijk genieten van je boek), lees de rest van het hoofdstuk terwijl ik aan alle natuurlijke behoeften voldoe die je daar normaliter voldoet. Dan ga ik weer naar mijn bed, zet me neer op de rand van het bed, behandel de dagelijkse acupuntuurpunten (acupressuur weet je wel) om een lang en gezond leven te hebben. Dan snuit ik mijn neus, en ga turnen in de kamer van Koen.
Na een kwartier, twintig minuten kom ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyjamavest uit, snuit nog eens mijn neus, ga op de weegschaal staan. (Djudedju.)
Naar de badkamer, laat de kraan lopen tot het water lauwwarm is, doe ondertussen zeezout in mijn neusspoeler, zodra het water niet meer koud is, vul ik de neusspoeler, en schud ik de fles tot het zeezout helemaal is opgelost in het water.

Ik ga op de rand van het bad zitten, mijn gezicht boven de lavabo, en houd de neusspoeler in mijn rechter neusgat. Laat het water door mijn neusholten stromen, zodat het via het andere neusgat weer naar buiten stroomt (Komt uit de oude Indische geneeskunst Adjurveda). Dan dezelfde procedure voor het andere neusgat...
Fles uitspoelen met heet water.
Rechtstaan, en overgaan tot het poetsen van de tanden. (met koud water)
Tandenborstel naderhand uitspoelen met heet water.
Zeep nemen, en me wassen.
Afspoelen met koud water.
afdrogen...
Licht uit doen in de badkamer, en het rolluik omhoog trekken.
Nu ga ik terug naar de slaapkamer.
Ik maak het bed op.
Doe mijn kleren aan en daal de trap af.
Ik kijk even door het raampje op de trap, om te zien welk weer het is.
Ik ga aan tafel zitten.
Anny heeft ondertussen alles al klaargemaakt  en klaar gezet voor het ontbijt. Ik drink een glas fruitsap, en met het laatste beetje slik ik meteen ook mijn pillen van 's morgens door. Neem mijn kop yoghurt met fruit, en lepel dit op.
Dan is het tijd om met de kop koffie naar de computer te trekken. Even het nieuws verticaal door nemen, hier en daar iets wat me interesseert helemaal lezen...
Naar de bladzijde gaan waar ik deze blog op typ...
Na het afreageren van wat ik las, of net niet las, of met zomaar dagdagelijkse dingen reageer ik wat me nog restte aan zorgen en besognes af... en ben ik weer klaar om de dag te vullen met wat er allemaal op het drukke programma staat van een gepensioneerde met rugpijn.
djudedju

tot de volgende ?

Warm Ziekenzorg

Gisteren was het een heerlijk grootse dag voor Ziekenzorg Midden Vlaanderen... Honderden medewerkers kwamen er samen in een groots feest, een feest van dank, vol vreugde en plezier, met aandacht voor wat verwezenlijkt is, en voor de toekomst.

Een ganse namiddag met zielsverwanten, mensen die ook oog hebben voor anderen, en ook proberen iets voor die anderen te betekenen.

Wij, Anny en ik, waren er al van in de voormiddag, want ik moest er mijn versierde rolstoel gaan klaarzetten en optuigen met diverse mandala's. Ik was niet alleen, we hadden met verschillende medewerkers dergelijke rolstoelen versierd, elk naar eigen inspiratie en eigen kunnen. Ze waren grandioos, en heel verschillend, wat het nog mooier maakte, en een duidelijk beeld gaf van wat Crea allemaal in huis heeft.

De ganse namiddag gaf ik een demonstratie in pyrografie (tekeningen branden in hout), en her en der zag je nog collegae van Crea die demonstreerden wat er allemaal kan. Waar ik eerder een technisch moeilijk iets presenteerde, waren er ook die bewezen dat je ook voor heel erg gehandicapte mensen toch nog een creatieve bezigheid kunt bedenken, en hen kunt begeleiden in het maken van mooie dingen. Om eerlijk te zijn, daar schiet ik volledig te kort ! Dat zijn zaken waar ik dan weer geen grein verstand van heb. Ik kan me blijkbaar niet inleven in de denkwereld en het vermogen van die zwaar gehandicapte medemensen. Leen is daar naar mijn gevoel een krak in... Ze ontwerpt technieken die zo simpel zijn dat iedereen het kan. Ik vond één idee fantastisch ! Ze laat de mensjes met wasco kriskras kleurenmassa's aanbrengen op een stuk wit karton. De mensen bekomen een veld vol kleur, waar niets in te zien is, maar dan neemt Leen een vooraf er op gekleefde en eerder onzichtbare vlinder weg, en daar heb je plots een kleurig vlak met een onwaarschijnlijk witte vlinder ! Schitterend. De ergst gehandicapte maakt zo "zelf" iets moois ! (Ik denk dat dergelijke techniek ook bruikbaar zou zijn in het peuteronderwijs... ?)

We konden er niet alleen genieten van elkaars aanwezigheid, er waren ook tal van versnaperingen en drank te krijgen. Bij de slotceremonie, met korte en zinnige redevoeringen door medewerkers, kwam er ook een heerlijke groep muzikanten met een fantastisch mooie en leuke show ! Knap ! Fantastische muzikanten en goede performers !

De groep was afkomstig uit Vilvoorde en noemt ZAKDOEK...

Vermits de kosten van de drukker te hoog zijn, zongen ze hun gegevens in een meeslepend deuntje: www.zakdoek.be...
Ze speelden meezingers, maar ook enkele mooie klassieke werken en wisten zelfs de sfeer van echte zigeunermuziek te brengen. Ze wisselden dit af met leuke conversaties, soms met het publiek, en toen ze een goedlachse dame zagen, was dit nu en dan een leuk mikpunt.

Nadien daalden we af tot in de ondergrondse parking van het ICC, zochten er onze auto, en reden naar Mater terug... Uitrusten van een heerlijke maar vermoeiende dag. We lagen alletwee, met pijn in de rug, nog wat naar de TV te kijken... en dan slapen gaan...
slaapwel

tot de volgende ?https://youtu.be/QvjckX6Bexc

Fredor

Fredor Dewaele, 106 jaar jong, is 's nachts gevallen en zeer kort daarna overleden.
Tot zijn 104 woonde hij nog in zijn huisje in Meerse, Kluisbergen.

Een heel kort berichtje, over een heel oude mens.
Een mens die al bijna weg gedeemsterd was, maar bijna haast per ongeluk hier nog rond liep.
Alleen zijn familie en enkele goede kennissen gaan van dat bericht even wakker liggen. Aan die leeftijd zijn de meesten al lang via exit afgemarcheerd.
Dat er een bericht over zijn verscheiden in de krant verscheen, had niets met Fredor van doen, maar met zijn haast onwaarschijnlijke leeftijd, en aan het feit dat hij zo lang goed was en tot zijn 104 in zijn huisje bleef wonen.

Als je zijn portret bekijkt in de krant, dan doet mij dat op een of andere manier op een mummie denken, hij leek al een beetje tot de eeuwigheid te behoren, nog voor zijn verscheiden.

We lazen onlangs dat men goed op weg is om de gemiddelde leeftijd van de mens een stuk omhoog te jagen, en 100 jaar zou dan wellicht een gemiddelde leeftijd worden.

Oh ja ?
Mij lijkt dat helemaal niet nodig, tenzij men er ook systeem zou bij voegen, waardoor we allemaal tot die gezegende leeftijd ook "goed" zouden blijven, in staat onszelf te verzorgen en haast onafhankelijk te kunnen leven en nog te kunnen genieten van dat leven. Als ze mij tot 100 in leven houden, om daar stil in een hoekje te zitten, vol pijn en weemoedige gedachten, dan hoeft het niet.

Fredor heeft dus blijkbaar op een goede manier kunnen leven, en volgens het artikeltje kon je lezen dat hij de dag voor zijn dood nog had zitten babbelen en lachen, want hij was nog steeds "goed".... Ik heb hem niet gekend, ook al was hij duidelijk de oudste man van heel de regio, en wellicht nog een stuk daar voorbij.

Ons vader was nog geen 58, onze Koen nog geen 32 toen ze het tijdelijke wisselden met het eeuwige. Dat was véél te jong. Fredor was er 106, en als hij echt zo goed was als men in het berichtje laat uitschijnen, dan was dat geen dag te lang. Ook al was het ver voorbij het gemiddelde.

We kiezen het niet. We ondergaan het.
Sommigen krijgen een groot deel, andere enkele kruimels.
Willekeurig.
Zonder aanwijsbare reden.
Maar dat is een typisch Westerse reflex...
Als je geboren wordt in een van de hongerlanden, of oorlogslanden, dan is de kans dat je leven op een drastische manier, van buiten uit, door gebrek aan eten, door een bom of een kogel plots wordt afgesneden. En in de meeste gevallen opteer je dan voor plots... Want sterven van honger of/en dorst, dat is niet genadig snel, en een buikwond is niet snel en genadig...

Daarmee zeggen we eigenlijk duidelijk dat de dood ook welkom kan zijn.

En uit die reactie kwam ook wellicht de euthanasie voort.

Wij hebben onze Bobbie een spuitje laten geven, het beestje verging van de pijn, kon haast niet ademen, en kon zich niet meer neerleggen of hij had geen adem meer... Die euthanasie vinden we allemaal normaal, genadig... Als het over opa gaat, dan is het een heel ander verhaal.

Ik ga niet moraliseren, ik heb er zelf veel te veel vragen en bedenkingen over, en lees met veel bewondering dat er mensen zijn die hun hondje niet euthaniseren, maar een haast palliatieve zorg en liefde geven, tot de laatste snik.

Maar of dat de beste oplossing is?
Ik weet het niet.

Ik zal wellicht mijn leven lijden tot het bobijnte t'enden is ... Ik weet niet wanneer de ende komt, en dat is maar goed ook. Ik hoop alleen dat ik niet moet afzien, dat men zich de vraag niet moet stellen, of de bedenking maken... of dat ik zo erg afzie dat ik zelf schreeuw om de dood.

Fredor kende blijkbaar een lang en goed leven en een kort einde...
Heerlijk voor hem.
ik wens het iedereen toe.
... maar ik weet dat er velen zijn die gaan sterven in pijn, in afzien, in honger, bloedend door een verdwaalde kogel of een splinter van een kwaadwillige bom...
djudedju

tot de volgende ?

geheugen

(Voor West Vlamingen: hegeuhen) (Ik kan het weten, ik ben zelf een West Vlaming)

Ik durf er geen eed op te doen, maar ik meen me te herinneren dat mijn eerste personal computer een geheugen had van omtrent 20 mega... En men vertelde ons dat daar een héle bibliotheek kon op gestockeerd worden ! Het was een enorme ruimte die je wellicht nooit vol zou krijgen in één mensenleven...
Nu zitten we al met duizenden keren zoveel geheugen, en nog lijkt het voor sommigen maar krap, en kopen ze sticks en externe harde schijven om toch maar meer en meer programma's te kunnen stockeren. Na de mega kenden we gigs en nu zitten we al aan tera... (of hoe noemen die dingen?)

Ik ga daar niets van zeggen... In het begin dat ik computerde deed ik dat ook, installeerde ik ook allerlei programma's die ik nadien nooit of hooguit een enkele keer gebruikte...
Nu heb ik zeeën van ruimte op de harde schijf, waar nooit iets op komt. Dat komt vooral door het feit dat ik nu heel selectief ben in het installeren van programma's en ook omdat ik mijn vele foto's voor het grootste gedeelte bewaar in the clouds...

Want oh ja, we hebben van her en der ook nog eens zeeën ruimte gekregen ergens ver weg op het WWW... Vraag er mij geen uitleg over, maar het werkt perfect.

Ik heb alles wat ik nodig heb aan programma's, en in het pakket dat ik installeer zitten zelfs al een boel dingen op, die ik nooit ofte nooit gebruik.

Ik heb zo ooit skype gehad, maar ik gebruikte dat nooit, en ik vond het verschrikkelijk vervelend als iemand mij opbelde op skype, terwijl ik net bezig was aan een of ander ... Dus heb ik geen skype meer. Ik heb al een vaste telefoon en een smartphone (waarop ik al de mogelijkheden amper benut). Wat moet ik met al die dingen ?

Ik ben al zo'n twintig jaar of daaromtrent thuis wegens ziekte... Helemaal niets om je over te verheugen, maar toch was er één ding waarover ik tevreden ben: ik ben daardoor net ontsnapt aan de GSM van het werk... Als ik nu niet thuis of niet op het bureel was, dan was ik onbereikbaar, kon ik geestelijk eens afkicken van de werkdruk... Met de GSM blijft die druk er, dag en nacht, waar je ook bent.

Mijn auto was een beetje een "niet-storen-area", maar met die GSM is er geen vrijheid meer. Ik snap niet dat iedereen er op staat dat ze zo een ding moeten hebben, "want we moeten toch bereikbaar zijn"... Och ja? Vroeger waren wij ook niet bereikbaar en zie, we leven nog altijd. En ik vind die GSM veeleer een onding dan wel vooruitgang.

Die GSM is trouwens allang het telefoon zijn ontgroeid ! In feite is dat nu ook een soort computer met wellicht meer mogelijkheden dan mijn eerste computer van toen, lang geleden...
Heb je de jonge mensen al eens bekeken? Het lijkt wel of die smartphone een aangroeisel is van hun lichaam. Je ziet ze nooit zonder. Gelukkig zijn die ondingen niet waterdicht, of ze zaten er mee onder de douche. Je kunt amper nog een zinnig gesprek voeren, want voortdurend zitten ze met dat ding bezig, en als ze het eens uit handen leggen, dan is dat voor enkele seconden... dat hoor je weer een piepje of een deuntje en hop, ze zijn weer afwezig...

Voor hen is bereikbaarheid een must, een noodzakelijk iets geworden.
Voor mij is onbereikbaarheid een heilig goed. Een sanctuarium, een plaats waar je je terug kunt trekken.

Herinner je je nog de tussenperiode? Voor de GSM was er al een eerste vorm van bereikbaarheid in de auto... Dan zag je wagens met enorme antennes er op, en ergens in of aan het dashboard hing dan een radio zender-ontvanger... Op bepaalde bandbreedte mochten de gewone mensen dan met de radio met elkaar in contact komen. Dat iedereen kon meeluisteren was blijkbaar geen hinderpaal, of was misschien zelfs een soort kick... Want je hoorde soms wel héél intieme gesprekken op die dingen. Ook die radio (hoe heetten die ondingen weer ?oh ja CB (spreek uit: siebie)) heb ik nooit gehad, maar toen onze kinderen van Sinterklaas eens een stel Walkie-Talkies kregen, hebben we ons ziek gelachen met wat we allemaal hoorden op de burgerbanden... En meestal wisten we ook perfect wie aan het woord was, want we kenden die stemmen, en we zagen die antennes in hun tuin en/of op hun auto...

Laat mij maar wat onbereikbaarheid, dan kan ik eens heerlijk dwalen in mijn eigen lijfelijke geheugen... Hoeveel giga of tera zou daar al niet gestockeerd zijn? Wat moet ik met een bijkomend geheugen op mijn pc ?
djudedju

tot de volgende ?

Nederlands slagveld

Men heeft -eindelijk- kunnen bewijzen dat Julius Caesar ook in Nederland de beest heeft uitgehangen. Hij heeft er niet alleen een slag gewonnen, nee, hij heeft de ganse bevolking van de stam of stammen uitgeroeid.
Tot zover het brengen van beschaving.

Ik had er geen bewijzen voor, maar ik heb altijd de Romeinse overheersing gezien als een bezetting, een onderdrukking.

Nu komen er eindelijk steeds meer bewijzen boven water (en vooral boven de grond), dat ik gelijk heb. Steeds meer vind men bewijzen dat de Kelten helemaal niet zootje ongeregeld waren, helemaal niet onbeschaafd waren, maar integendeel op veel vlakken een stuk verder stonden dan de roemruchte Romeinen. Ook vindt men steeds meer bewijzen dat de Romeinen hier werkelijk hele bevolkingsgroepen hebben uitgeroeid.

Waarom ik dat al lang vermoedde ?
Waarom zou men het Keltische gebied hebben veroverd? Voor de grondstoffen? Die waren er niet zo erg veel, of toch niet op voor die tijd bereikbare manier. Nee, het ging er hem gewoon over dat de Kelten rijk waren, en dat men zich die rijkdom wou toe eigenen. Bovendien vond men er slaven.
Leuke beschaving die de Romeinen hier brachten !

De Romeinen waren op militair gebied wel superieur aan de Kelten. Kelten leefden in stamverbonden (ook stamverbonden), en als ze vochten, was dat een wild op elkaar afstormen, met zwaard en schild, maar voor de rest naakt, want het bloed moest zichtbaar zijn, dat was een soort ereteken. Het waren geen veroveraars en een getraind en gehoorzaam leger was hen onbekend. De Romeinen hadden een gedisciplineerd en getraind leger, dat in formatie het gevecht aanging met dat ongeregelde zootje Kelten. Toch leden ze her en der nederlagen, vooral door de woestheid en door de persoonlijke moed van de Kelten. De Romeinen stopten dan echter niet, trokken zich terug formeerden de slagorde opnieuw en gingen weer over tot de aanval.

Dat was haast ondenkbaar voor de Kelten, want die waren helemaal niet op veroveren, op oorlog ingericht.

Als wij nu de legers bekijken van deze tijd, dan kunnen wij dus zeggen dat dit nog steeds een restant is van de Romeinse inbreng. Maar noem dat geen beschaving, eerder het tegendeel !

De Romeinen hebben onze gebieden zo'n 400 jaar onder de knoet gehouden, hebben hier talloze Romeinen grond geschonken en het recht op slaven uit de Keltische bevolking. In die eeuwen hebben ze uiteraard banden gekregen met de plaatselijke bevolking, de Gallo-Romeinen zijn daar een duidelijk gevolg van. Wellicht is de onmin met de bezetter wel steeds blijven smeulen, dar zijn ook bewijzen van, maar toch werd het steeds meer en meer een echt deel van het Romeinse rijk.
Dat is logisch, we kunnen in ons bestaan sporen terugvinden van bezetters die hier veel minder lang waren dan de Romeinen. Wat nuttig is en praktisch is wordt overgenomen. Dat is logisch, dat is gewoon nuttig, dus neem je het over.

Bovendien kwam ook het christelijke geloof hier met de Romeinen binnen. Na een tijdje zelfs als staatsgodsdienst. De kerk bouwde zich uit, met steun van de overheid en werd een deel van de georganiseerde maatschappij.
Toen de Germanen hier de boel overnamen, was het geloof al zo sterk, dat de structuur van de kerk grotendeels kon blijven bestaan, en een macht bleef, ook in het nieuwe Germaanse Rijk. Dat kwam voor een stuk ook door het feit dat het Germaanse rijk niet echt hecht gestructureerd was. Het was op het gebied van gestructureerd zijn, een stap terug. Het was het begin van de donkere middeleeuwen. Vooral doordat de structuur er niet meer was.

Een misschien gek voorbeeld is de grootte van de runderen. In de Romeinse tijd werd er bewust en gereglementeerd aan een zekere veredeling gedaan, waardoor de runderen groter en sterker waren. Toen de Germanen hier de plak zwaaiden, viel die reglementering en bewuste veredeling weg, en werden de runderen gewoon ter plaatse geteeld, zonder regelmatige inbreng van nieuw bloed, met als gevolg een sterke verkleining van het rund.

In die zin zou je kunnen spreken van de Romeinse beschaving: we kenden een meer gereglementeerde, georganiseerde maatschappij, op een bijna militaire leest geschoeid. Maar hoe je het ook draait of keert, het was gewoon een bezetting, een onderdrukking. Toen het christendom ook nog eens staatsgodsdienst werd, onderdrukte men ook het eigen geloof van de bevolking, en ook dat zal wel hier en daar mede-oorzaak zijn geweest van opstanden.

Toch was het christendom nog niet echt helemaal de basis, zelfs niet na 4 eeuwen bezetting. En toen de Germanen hier kwamen met hun geloof, dat heel dicht aanleunde bij het oude geloof van de Kelten, zagen wij dat er een opleving kwam van het oude geloof. Karel Martel de redder van het christendom tegen de oprukkende islam, was hoogstwaarschijnlijk een aanhanger van het oude Germaanse geloof. Zijn naam wijst heel sterk in die richting: Martel denk aan het Franse marteau, hamer... Karel met de hamer, en de hamer was het symbool van de hamer van Thor. Aanhangers van dat geloof droegen geen kruisteken, maar een hamer...

We kunnen alleen fantaseren hoe onze wereld er zou hebben uitgezien zonder dat er een militaristisch volk onze wereld veroverde... Misschien hadden we dan geen kolonisaties gekend, geen leegplunderen van verre landen om er slaven en goederen te halen...Misschien zou de wereld er helemaal anders, beter hebben uitgezien !
Bij Thor !
djudedju

tot de volgende ?

Azerty

Misschien wist je het niet, maar de mens(en) die ooit het typemachine hebben uitgevonden, hebben het klavier zo samengesteld, dat je niet te vlug zoudt kunnen typen.
Dat was nodig, anders vlogen de beentjes waar de letters op gemonteerd zijn, telkens weer in een knoop. Dus zocht men uit welke letters er meest gebruikt werden en welke combinaties van letters er meest voorkwamen, en die letters werden op moeilijker bereikbare plaatsen gezet en verder uit elkaar.

Waarom er nog niemand heeft aan gedacht dat dit nu eigenlijk niet meer nodig is op het klavier van een PC ??? Geen idee. Maar wellicht zou men dus, met een logischer klavier, veel sneller kunnen typen dan op het klavier van een schrijfmachine....

Maar blijkbaar is dat klavier zo ingeburgerd, dat we het normaal zijn gaan vinden. Gek genoeg zijn er twee klavieren in omloop. In Nederland en Frankrijk gebruiken ze - naar ik meen te weten- niet het type Azerty, maar dat andere.

Ook daar is geen logische reden voor... In Nederland en hier typen we dezelfde woorden in dezelfde taal, maar met een ander klavier (Qwerty). Gek.

Zo zijn er wel meer van die onlogische zaken. In de meeste landen die ooit onder invloed stonden van het V.K., rijdt men links van de weg. In de rest van de wereld rechts. Waarom? Geen kat die het weet. Trouwens dat is nog niet zolang algemene regel, begin 1900 reed men bv in Gent nog links, daarbuiten meestal rechts... (Iedere stad had zijn eigen reglementen !) Maar door deze twee systemen, maakt men ook twee soorten van auto's, met het stuur rechts en met het stuur links. Wat kost dat niet ?

Wellicht kunnen techneuten een heleboel van die dingen opsommen, waar we blijven hangen zijn aan systemen die nu eigenlijk helemaal niet meer nodig zijn.  Neem nu de centrale verwarming... Wellicht hebben de meeste mensen nog ergens een thermostaat hangen, met een dag en een nachttemperatuur op, die door de klok geregeld worden... Modernere mensen hebben een app op hun smartphone, waarbij ze hun centrale verwarming van op afstand kunnen aan- en afzetten of meerderen en minderen. Veel handiger. Maar waarom men bijvoorbeeld er niet aan denkt de verwarming per kamer te regelen op basis van een bewegingsmelder ??? Geen idee. Dat zou nochtans logischer zijn. Net zoals het logischer is dat men de warmte regelt per kamer, dan wel voor de ganse woning. Dus zou men ook daar met een bewegingsmelder per kamer tot een veel vlotter systeem kunnen komen... Maar daar denkt blijkbaar niemand op.

Als ze voor de zoveelste keer de straat voor je deur openbreken om te werken aan een of andere nutsvoorziening... Heb jij dan ook het idee dat dit toch veel simpeler zou moeten kunnen? Men zou toch het voetpad kunnen omvormen tot een kanaal waarin alle nut-leidingen liggen? Alles toegedekt met een groot formaat van dalles, die men kan wegnemen om aan een of andere leiding te werken? Men zou quasi nooit meer de baan moeten openbreken !

Maar ja, ieder nutsbedrijf zorgt voor zijn eigen leidingen op zijn eigen manier en er is geen kans dat die ooit zullen de koppen bijeen steken om eens logisch te gaan samenwerken...

Ik wil maar zeggen, zou het niet nuttig zijn om eens de oude vertrouwde dingen weer in vraag te stellen, te herdenken?
Ik denk dat veel van de dingen die we gewoon zijn, gebaseerd zijn op ouderwetse dingen, die nu veel beter en veel handiger zouden kunnen... Anderzijds...
Anderzijds zou men ons misschien ook de heel oude technieken moeten leren, de basis, niet alleen als basis, maar ook omdat er situaties kunnen ontstaan, waarbij al die moderne zaken plots niet meer werken... Stel u maar eens uw huis voor zonder elektra... Geen licht, geen verwarming, geen computer, geen tv, geen...
Sommigen zouden zelfs geen conservenblik meer kunnen openen...

Kennis is macht, maar welke kennis moet je dan hebben?
Zoveel en zo breed mogelijk? Of heel specialistisch ?
niet makkelijk.
djudedju

tot de volgende ?

averechts

De opgang van rechts en ultrarechts is iets wat ons moet verontrusten...
Maar het woord rechts heeft in ons taalgebruik helemaal geen binding met slecht, verkeerd. Je vind er de stam recht in, en wij vinden links veeleer een slecht iets (geef eens je schoon handje!) (slinks)...
Misschien moeten we eens in ons verleden gaan zoeken om een beter woord te vinden voor een rechts dat klinkt als slecht?

Zo kwam ik op averechts. We vinden het niet alleen in het breien (één rechts en twee averechts), maar ook in ons eigen taalgebruik, toch zeker in West Vlaanderen: "Je moe were nie averechts zien" wat staat voor "Je moet weer niet tegendraads zijn"...

In zo ver de averechtse politiek staat voor een economisch beleid, vind ik dat ik er nog kan over redeneren, ik ben het er niet mee eens, maar het is niet iets waar ik meteen tegen ten oorlog trek, zonder ook maar eerst verbaal te proberen tot een schikking in der minne te komen. Maar als de averechtsen gaan propageren dat de ene mens beter is dan de andere, dan steiger ik, en trek ik, zonder meer, ten strijde tegen het onrecht. (Misschien is onrechts ook een goed woord?)

Het "wij moeten staan voor het behoud van onze eigen cultuur", vin d ik eigenlijk een goede mop... Plots gaan ze "ons geloof" gaan stellen tegen dat van de Koran, terwijl het alle twee godsdiensten zijn die afkomstig zijn uit het Midden Oosten... We hebben hier in Vlaanderen een cultuur die ontstaan is uit een mengelmoesje van allerlei invloeden. We zijn bezet geweest door Romeinen, Germanen, Fransen, Duitsers, Spanjaarden, Oostenrijkers en noem maar op, veel is niet genoeg... Eigenlijk zijn we omzeggens nooit onafhankelijk geweest, hebben we steeds vreemde invloeden ondergaan.
Dat is net wat ons zo speciaal maakt, wat van ons een wat opportunistisch, genotszoekend volkje maakte. We eten graag, we drinken graag, we werken veel (we hebben dat wellicht geleerd door voortdurend onder de knoet te leven) en men noemt ons Bourgondisch naar één van de bezetters die ik vergeten was in de opsomming... Maar een eigen cultuur? Ja, een eigen mengelmoesje.

En plots zijn wij, net wij, dat mengelmoesje, plots zo bang van nog een stukje andere inbreng??? Te gek !

Nu ja, we gebruiken wel meer gekke uitdrukkingen... We vechten voor het behoud van Zwarte Piet als volkseigen ding (?), voor Kerstmis en de kerstboom (ingevoerd door de Duitsers in wereldoorlog 1 en ook nog wat in wereldoorlog 2), voor het Paasfeest... terwijl ons land massaal aan het seculariseren is... Want eigenlijk willen wij gewoon stellen dat we tegen de Islam zijn... En tegen volkeren met een iets bruiner vel dan het onze. (Dat we iedere zomer wanhopig pogingen doen om er ook bruin uit te zien, wordt liefst niet aangehaald in deze discussie)...

Ik vind het gewoon gek.
Ik zou het zelfs ridicuul vinden, mocht de geschiedenis ons niet leren dat een dergelijke ultra-averechtse houding niet kan ontaarden in extremen, in Holocaust en andere van die heerlijkheden.
Want daar ben ik gewoon bang van.
Extremisme, van welke kant dan ook, is een slecht ding.
Als I.S. extremisme gebruikt om terrorisme te bevorderen, dan is dat gewoon omdat ze de geschiedenis kennen, en weten dat extremisme leidt tot overtrokken reactie, oorlog, extremisme van de andere zijde. Net wat zij willen, want dat is de voedingsbodem waarop zij het best groeien.
Als wij in die val lopen, en inderdaad antwoorden met een zelfde extremisme, dan weten alle weldenkende mensen dat dit niet KAN leiden tot een oplossing.

Mensen die het Midden-Oosten en I.S. kennen, zijn het er allemaal over eens, dat het bombarderen van steden en het doen van aanvallen, niet leiden tot het verdwijnen van I.S., maar net de voedingsbodem zijn waarop I.S. tiert... I.S. is alleen bang van vrede en met elkaar overeenkomen...

Gek genoeg is dat eigenlijk wat je zowel in de Koran als in de Bijbel ook vindt als leidraad !
Maar ja, wie denkt daaraan als hij kwaad is
Bang is
Niet meer denkt maar ageert...
djudedju

tot de volgende ?

tijd

Onderaan mijn scherm staat een icoontje dat me verwittigt dat er updates zijn... Ik ben even gaan loeren, maar het gaat over de installatie van de nieuwe versie van Linux Mint... en ik heb nu echt geen tijd...
Geen tijd...
Ergens is dat stom.
Toen ik ging werken, was ik lange dagen op baan, en toch raakte alles gedaan in huis wat er moest gedaan zijn. Natuurlijk was Anny dan ook nog in bloedvorm, en zij deed enorm veel van de karweien, maar toch... We schilderden het huis, behingen de muren, gingen met de kinderen op stap, gingen wel eens toneel kijken of naar een museum... En het leek of er nooit gebrek aan tijd was.
Nu we op pensioen zijn, lijkt het of er steeds tijd tekort is. Goed, ik kan niet zoveel meer zelf doen, en nu is Anny ook niet meer in staat om nog veel te doen, maar zelfs daar rekening mee gehouden: wij hebben tijd tekort.
Natuurlijk is dat niet echt zo !
Er zijn een deel factoren die ons dat gevoel geven.
We leven anders, veel rustiger, veel bedachtzamer, veel trager.
We leggen andere prioriteiten.
We richten onze dag in naar dingen die we willen zien of doen. ('s Namiddags wil Anny graag naar "Thuis" kijken om maar een voorbeeld te noemen.)
We verwachten dat we alles nog kunnen doen aan de snelheid van vroeger...
en wellicht zijn er nog een pak factoren die ik nu vergeet.
(Dat is er ook eentje: we moeten de dingen doen als we er op denken, anders is de kans groot dat we er niet meer op denken)
(Gisteren nog meegemaakt tijdens het winkelen "Helpt ne keer onthouden dat we huppeldepup moeten meebrengen !" Sta je aan de kassa als je pas weer op huppeldepup denkt. "Dju - weer vergeten !")


Ach, erg is het allemaal niet, maar om de dag naar de kiné lijkt in de gegeven omstandigheden een echte loodzware belemmering van het rustige dagritme... We moeten vandaag gaan winkelen, want morgen moeten we naar de kiné... De kiné duurt ongeveer drie kwartier... En we praten of de ganse dag daarmee voorbij is. Nee, maar hij is wel in tweeën gehakt !

Ik snap niet dat we eeuwen nodig hadden om een bedenker te vinden van de relativiteitstheorie... Ieder weldenkende mens weet dat zo, zonder nadenken. Tijd duurt veel langer in de wachtzaal van de tandarts dan tijdens een lekkere maaltijd in een goed restaurantje met aangenaam gezelschap...

Deze namiddag is het Crea... Lap, weer een namiddag weg.
"Toon, zet een keer thuis op de tv, zodat ik het niet moet missen..." (Die knop op tv is soms een hatelijk ding ! Vroeger was voorbij ook weg, nu kun je het toch nog bekijken... Ik heb het al wel tien keer getoond en uitgelegd aan Anny, zodat ze het zelf zou doen, maar nee, ze valt me liever lastig. Nu ja, lastig... Het houdt eigenlijk niets in om dat te doen, maar ben je soms ook niet eens een beetje kribbig om zo'n piepkleine dingen?

Tijd... We hebben er zeeën van in vergelijking met vroeger. En heel wat mensen die door een handicap belet worden tot het verrichten van heel wat van de normale dagelijkse dingen, vervelen zich dood... Wij niet, wij hebben tijd te kort. djudedju.

Ik moet voortdoen, straks is het crea !

Tot de volgende ?

keuring

Vanmorgen, al heel vroeg naar de garage, auto smeren, nazien voor de keuring en nakijken in het algemeen... Kostelijk ! Maar wat ik eigenlijk al wel gewaar werd, een nieuwe batterij, wat ik niet wist: een stoplicht was stuk...
Dan naar de keuring, slechts één auto voor me...

Toen ik halverwege de straat van de keuring was, was het etenstijd en nam een andere man de zaak over. Wellicht had die al gegeten, of at hij later ?
Maar tegen 10 uur was ik al weer thuis...
Met een gekeurd voertuig.
"Anny, ga jij het stickertje van vorig jaar losweken, en het nieuwe aanbrengen? " Ik rij immers met een lichte vrachtwagen, dus wordt ik gekeurd en krijg ik een stickertje als bedrijfswagen. Ik heb geen bedrijf, maar moest wel mijn rolwagen in de auto kunnen zetten...

De mensen van de keuring zijn héél vriendelijk, en ik ook tegen hen. Ik vraag hen altijd beleefd of zij zelf de manoeuvres willen doen, want op al die schuddende en bevende dingen...Die doen pijn aan mijn rug.

Anny was verrast dat ik zo vroeg terug was. Ik eigenlijk ook, want voor hetzelfde geld staat er aan de keuring een hele rij voor je.

Met de man van de keuring had ik een babbel over het milieu, de man vertelde me dat er een mooie en leerrijke uitzending was gisterenavond op Discovery of een van die zenders. Ik zei "Ja, ze zeggen dat we maar zeventig jaar meer tegoed hebben !" "Neenee," zei de man, " Het is veel minder, ik ga het normaal gezien nog meemaken !"

Ik dacht aan mijn garagist... Toen hij de wagen in orde had gebracht, reed hij naar buiten, en deed de motor heel fel draaien, zodat zwarte roetwolken uit mijn wagen braakten. Dat is iedere keer zo... Niet dat mijn wagen extra vervuilend is, in tegendeel, maar omdat ik nooit ofte nooit snel rij of mijn motor doe brullen in inhaalmanoeuvres of zo... Dan komt het normale roet eigenlijk onvoldoende uit de uitlaat, en daar men bij de keuring wel de motor doet draaien als gek, moet de garagist in mijn geval de knalpijp eens "door blazen"... Gek eigenlijk. Omdat ik minder vervuil, moet men dan plots heel vervuilend gaan doen, om te tonen dat ik niet vervuilend ben. djudedju.

En zeggen dat ik, onder meer uit milieubewustzijn koos voor een diesel ! In die tijd hoorden we dag in dag uit dat de benzinemotor de grote vervuiler was ! Nu is het andersom. Maar hoe dan ook, ze zijn alle twee duidelijk vervuilend, en je moet de wagen niet gebruiken als het niet nodig is, en je moet ook niet gek doen zodat je motor meer vervuilt dan nodig is.

Toch hoor je nog hele dagen mensen die beweren dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen, dat het helemaal niet zo erg is met de vervuiling... Hebben die mensen hun ogen in hun zakken?

Natuurlijk zie ik hier maar een klein stukje van de natuur... Ik ga niet kijken in Afrika of aan de polen walvissen gaan spotten. Maar toen ik nog gezond was, gingen we met de rugzak op pad, grote lange trektochten te voet. Dan zie je pas het milieu, en zie je ook de vervuiling. Echt, het is meer dan hoog tijd dat we er iets aan doen ! En steek het niet op de nijverheid, wij zijn allemaal schuldig, dus moeten we allemaal proberen ons steentje bij te dragen.

Ik ga stoppen voor vandaag...
Tot de volgende ?

Pony

In de wei naast mijn huis, loopt een pony, een grote pony. Als een kleine uitgave van een trekpaard, zwaar gebouwd en wat log. Maar dat is maar schijn, want als het dier plots schrikt, dan is het verdomd rap.

Gisteren zag ik Mario, de eigenaar in de wei, met zijn twee Duitse Schapers. De pony reageerde nogal agressief op de aanwezigheid van de honden, en nu en dan sprong hij er plots naar toe, poogde hen te raken met zijn hoeven.
De honden vonden het een prachtig spel, en kwamen telkens weer terug, uit dagen, en telkens weer schoot de pony er heen, soms met zijn vier poten slaand, en de honden - veel sneller- weer weg, en in één ruk er weer naar toe.

Eén van de honden poogde zelfs even naar een paardenbeen te happen, en dat was het moment waarop het baasje reageerde. Zijn stem sneed als een mes, en de hond zakte ineen en was plots al zijn élan kwijt. Gelukkig stampte het paard dan niet, maar ook dat beest was getroffen door de scherpe klank in de stem van zijn meester, en ook hij stond stil.

Het was mooi om zien.
Het eigenlijk zwakke mensje dat zo'n groot paardenbeest en twee vervaarlijke honden met één kreet stil legt. Wat is het toch dat de mens zo makkelijk kan regeren over dieren... en dat ook voortdurend poogt te doen over zijn medemensen???

In de tuin zit een roodborstje met één witte pen in de vleugel. Daaraan ken ik hem uit de anderen. Maar ik ken hem ook aan zijn gedrag. Hij is de baas. Als er mezen of mussen aan het eten zijn in het voederhuisje, dan komt hij daar aan, en verjaagt al de anderen, gaat pront op het voeder zitten, met een air van bezitter. Als er een meesje poogt te naderen, draait hij zijn kop even naar de boosdoener, die meteen terugtrekt.

Zelfs merels naderen behoedzaam, en als het roodborstje zijn veren opzet, zijn vleugels halfopen om zich groter te tonen dan hij is, dan durven ze ook niet zomaar het voederhuisje binnen. Zevluchten niet echt, blijven op de rand, en pikken van de rand wat zaadjes weg.

Het was mooi omzien.
Het eigenlijk zwakke roodborstje dat zo'n groot merelbeest en de kwetterende mussen met een gebaar stil legt.

Wij vinden het roodborstje agressief, zijn wat kwaad dat hij de kleintjes onderdrukt, bewonderen hem wat als hij zelfs de merel wat weet te imponeren... Wij bewonderen de man die met één woord én paard én honden weet te bedwingen.
Gek eigenlijk.
De honden willen maar spelen, en wellicht ziet ook het paard het veeleer als een spel dan als echte agressie... Bij het roodborstje gaat het over behoud van eten, al het eten, voor mogelijks een lange harde winter.
Agressie
Macht
Bezit

Vrede lijkt niet echt van deze wereld.
Zelfs die mooie vogeltjes, die je zo verblijden met hun hemelse gezang, zitten niet graag dicht bij elkaar. Ze gaan op pikafstand zitten, net ver genoeg om geen pik te kunnen krijgen.
Honden vechten regelmatig ondereen om het meesterschap, om de dominantie om het recht op voortplanting.
Kippen vechten voor de pikorde.
Planten gaan hun bladeren breed uitspreiden op de grond om andere planten te beletten het licht te zien.
Alles en iedereen lijkt wel voortdurend te vechten, om te domineren, om te overleven, om het recht zich voort te planten, voor voedsel, voor macht...

Vrede op aarde...
Welke aarde ?
djudedju

tot de volgende ?

papier ? papier !!!

Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik vraag het je toch maar... Herinner je je nog dat men ons een papierloze toekomst voorspelde ? Met de opkomst van de computer zou het papier verdwijnen, zouden bomen weer de tijd krijgen uit te groeien tot reuzen... De computer zou ons toelaten te gaan leven in een wereld zonder papier.
Brieven, boeken, papers zouden allemaal tot het verleden gaan behoren...

We weten ondertussen allemaal dat er nog nooit zoveel papier is vuilgemaakt en volgeschreven dan sinds de opkomst van de computer in het leven.

En het is heus niet alleen op de burelen dat die toename merkbaar is !  Misschien is het zelfs nog meer merkbaar in de modale huiskamer dan op het bureel! In haast ieder huis vind je wel een computer met daarbij een printer, veelal van een type die ook kopieën kan maken en foto's kan afdrukken. In kleur.

"Opa," vraagt kleindochter lief "Wil je eens die brieven af printen van op deze stick?" ... Je krijgt dan een stick waarop massa's dingen staan... "Wat moet ik printen?" " Mijn stageverslagen, opa..." "'t Zijn er maar drie"... Ze zegt er niet bij dat ieder verslag ettelijke pagina's omvat... Ju! opa, hop hop, vooruit !

Papier... Laatst heb ik er weer een pak of drie meegebracht van Auchan, ze stonden in grote aanbieding... Papier... Als er één ding verminderd is, dank zij de computer, dan zijn het de brieven. We sturen nog maar heel zelden een brief, een mailtje is veel makkelijker. Maar buiten dat hebben we wel tien keer meer papier nodig dan vroeger.

Maar er komt een oplossing !
Epson heeft een machine gemaakt die papier recycleert ! Straks heb je dus niet alleen meer een kopieermachine staan, neen daarnaast (of daaronder ?) zal er een recyclagetoestel staan, om meteen van je oude papier nieuw papier te maken !
Nee, het is niet iets wat je papier weer proper maakt, het maakt echt weer nieuw papier van je oude papierafvalberg ! Je kunt zelfs opgeven van welke dikte je de nieuwe vellen wilt hebben, of van welk formaat (A4 of visitekaartjes-formaat?)...

Wat het toestel zal kosten heb ik niet kunnen ontdekken in het artikel, maar het zou ter onzer beschikking komen vanaf 2016...  Werp dus je papier niet meer weg, je kunt het recupereren. Straks, aan een nog onbekende kostprijs. Maar duur kan en mag het niet zijn, anders is het veel beterkoop om nieuw papier aan te kopen.

Wat er ook niet bijstaat, is de impact op het leefmilieu... Misschien hebben we straks allemaal massa's nieuw maagdelijk wit papier met massa's, gestockeerd in een bureel waar het niet is uit te houden van de stank. Of zitten we hele dagen in een walm van huppeldepupethyleen, waarvan men u na enkele jaren meldt dat het kankerverwekkend is...

Weet je wat? Ik wacht nog wat af... Ik heb toch nog enkele pakken liggen van in de aanbieding bij Auchan..
djudedju

tot de volgende ?
ps: Het is werkelijk zo, ik heb het artikel echt gelezen, en het ziet er dus naar uit dat we straks echt zo'n machine kunnen hebben !

Nieuwjaarsbrief

Bij het woord klimaat kun je aan verscheidene dingen denken... Aan het weer, aan de sfeer, aan de politiek en ga zo nog maar een eindje door.
Maar als vandaag het woord klimaat valt, dan hebben we het over het klimaatakkoord...Waar we als Belgen weer eens ons zelf tonen als de mislukkeling van de wereld.

Nog tijdens het voortdurende geklungel van de regering, sluit de minister bevoegd voor het milieu, een akkoord om de kerncentrales met barsten in, toch nog maar wat langer open te houden, met alle risico's van dien.

Ik heb de petitie getekend om alsnog te proberen dat tegen te houden, want veilig is de situatie helemaal niet. Zoals het er nu uitziet, hebben we helemaal geen terroristjes nodig om hier doden te doen vallen, we doen het meteen groots, we zorgen voor een kernramp...
Ik weet wel, zeker is de ramp niet (gelukkig maar), maar talrijke studies wijzen uit dat de situatie echt wel risicovol is. Scheuren van 18 cm zijn zeker niet zonder gevaar, daar hoef je echt geen kenner voor te zijn.

Maar ik wil uw dag niet vergallen met negatieve berichten... Laat ons proberen om eens alle zorgen en alle besognes aan de kant te zwieren, en eens positief naar de toekomst te kijken ! Het is er "de moment" voor, straks mogen we weer onze Nieuwjaarsbrief gaan voorlezen... Hoog tijd dus dat we ons gaan bezinnen over de inhoud van de brief.

Aan wie gaan we die brief richten, Lieve Ouders, Lieve Peter of Lieve Meter gaat voor mij al lang niet meer, dus wil ik mijn Nieuwjaarsbrief eens richten aan jullie, lezers en lezeressen...

Beste NN,

Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik beginnen met u een goed, vredig, en vooral gezond jaar toe te wensen. Ik wens u de spoedige val van de regering, want die bende klungelaars moeten we hoognodig kwijt. Ik wens u goede verkiezingen, waarbij u gezond verstand gebruikt, en u niet laat meeslepen door slogans en populistische kreten. Ik wens dat u eindelijk eens beseft dat al wie al verkozen was, al bewezen heeft dat hij of zij ronduit onbekwaam is, en dat u dus voor totaal nieuwe mensen stemt, in de hoop dat dit dan wel iets betere zouden zijn. Ik wens jullie toe dat ze eindelijk de coöptatie afschaffen, zodat alleen de werkelijk verkozenen zetelen. (En wij dus op zijn minst een schijn van democratie zouden halen)

Ik wens u werk (maar niet TE veel), een goed inkomen zodat u kunt leven zonder u echte financiële zorgen te maken. (Ik wens u dus ook niet TE veel geld, opdat dit je ook niet wakker zou houden).

Ik wens u vreugde en voorspoed voor uw kinderen en kleinkinderen, en ik wens u veel liefde en Liefde. Waarbij ik enerzijds duid op uw gezinssituatie (echteno(o)t(e) en kinderen) en gans uw familie, maar ook liefde voor al uw evenmensen, een gave die we wellicht in de komende jaren meer dan ooit zullen moeten oefenen.

Ik wens u toe dat u alle mensen over de zelfde kam scheert, zonder onderscheid. Dat u eerbied hebt voor ieders overtuiging, dat u mens bent met de mensen.
Ik wens u veel vergevingsgezindheid, want dat hebben we steeds vaker nodig in deze wereld.
Ik wens dat u met zijn allen bewuster gaat leven, niet de wagen neemt als het niet nodig is, vermijdt om zaken te kopen met plastic-verpakkingen, geen vuilnis in de natuur werpt, bewust kleren koopt die niet gemaakt werden door onderbetaalde mensen, geen energie verbruikt die niet nodig is, de tv eens uitzet om samen met het gezin te zijn, meer let op suikers en vetten; meer...

Ach, het wordt weer zo'n grote waslijst dat het haast onmogelijk is waar te maken... voor u en voor mij, want ik schrijf deze brief eigenlijk ook voor mezelf...

Weet je wat, laat ik herbeginnen:
Ik wens u een jaar zonder pijn, zonder pijn te doen aan jezelf en de anderen.

(dan zit die liefde, de regering, de suiker en de plastic er allemaal in één klap in vervat !!!)

Tot de volgende ?

djudedju

Vanmorgen ben ik wat vroeger opgestaan, alleen voor u, beminde lezer ! Ja, want straks komt Luc hier om samen te werken aan een slide-show, zonder dat we beschikken over de (altijd) dure programma's onder de kap van Windows. Gelukkig zijn er verschillende mogelijkheden binnen de groep "gratis", die zowat dezelfde mogelijkheden hebben, en evengoed zijn.

Wellicht komt Luc naar hier, omdat hij weet dat ik in al die gratis dingen nogal thuis ben.
Nu moet ik zeggen dat ik zelf nog nooit een slideshow met foto's en dergelijke heb gemaakt, maar ik weet wel waar ik het allemaal kan vinden, zelfs op meerdere plaatsen, waarvan er zeker enkele zijn die Luc straks ook zonder problemen kan installeren op zijn Windows-computer.

Maar ik weet dus dat we nog wat gaan moeten zoeken en tasten om alles op zijn plaats en de juiste manier te monteren... Dus moest ik wel heel vroeg opstaan om jou niet zonder blog te zetten, en te voldoen aan mijn verslaving ...

Zaterdag kruip ik weer eens in de huid van een Turk... Hopelijk wordt ik onderweg van mijn huis naar de turnzaal van onze plaatselijke school, niet tegengehouden door alerte politieagenten... Zoals ze gisteren deden in Brussel, en een volmaakt onschuldige mens tegen de combi drukten, armen wijdopen gesperd alsof men hem zou kruisigen, zijn zakken geleegd, zijn GSM open gemaakt en onderzocht... hij leek op een gezochte????
Zaterdag ben ik dus Turk, met een lange baard en een soort kleed (een soort djellaba?) aan... Geef toe, in politie-ogen het toppunt van verdacht zijn...
Alleen, ik ben gewoon wat ik ieder jaar weer rond deze periode van het jaar ben, een personificatie van de goedheilige man, Sinterklaas... Tegenwoordig een risicovolle job.

Heb je er al eens op gelet dat de mijter van tegenwoordig veel minder Christelijk is dan vroeger ? Je moet er eens op letten ! Vroeger was een mijter van een bisschop of kardinaal versierd met een kruisteken, nu niet meer... Oh ja, denk je, dat is zo bij Sinterklaas, die steeds minder te maken heeft met geloven... Neenee ! Kijk maar eens naar de stoet kardinalen in het Vaticaan, ik zag er maar eentje meer met een kruis op zijn mijter, al de anderen hadden gewoon een op zijn kop staande T op de mijter. Ik denk dat je eerder bij de Sinterklazen nog een kruisteken vindt dan bij de kardinalen. Een teken des tijds ?

Nu ja, geloof heeft weinig uitstaans met uiterlijkheden. Veel belangrijker is het dat men werkelijk poogt te zijn dan te tonen... In onze geseculariseerde wereld is het steeds meer uit den boze om uiterlijk te tonen dat men gelovig is. Alle kruisbeelden moesten uit de publieke ruimte verdwijnen, maar men discussieert wel over het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Ik snap het niet.
Als ik niet gelovig ben, dan doet dat kruis of die hoofddoek of een ander teken mij niets. Het stoort me ook niet, want ik geloof er niet in, en het interesseert me dus niet. Het is hoogstens een versiering of een modeverschijnsel... Maar nee, in onze wereld zijn de niet-gelovigen veeleer anti-gelovigen (dat lijkt me sterk op een religie op zich), en dus ageren ze tegen alles wat ook maar iets zou kunnen te maken hebben met geloof. Gek.

Ik vind het eigenlijk allemaal heel eenvoudig: in ieder geloof en evengoed bij de niet-gelovigen in de moraal, is er één gebod dat je telkens en overal terugvindt: bemin je evenmens zoals jezelf. De woordkeuze kan wat anders zijn, maar de inhoud is altijd en overal dezelfde. Dat is knap moeilijk ! Met of zonder geloof. Wie gelovig is maakt het nog wat moeilijker door die liefde dan ook nog eens te richten op God, de Schepper, een onzichtbaar iets. Maar in deze blog, die ik poog neutraal te houden, stel ik dus dat we allemaal zeker één gebod gemeen hebben: bemin je evenmens !
Of hij of zij dan een kruis hangen heeft, of een hoofddoek draagt, of een of ander uiterlijk teken van een religie, of gewoonweg geen uiterlijke kenmerken draagt, het zijn allemaal evenmensen, mensen zoals u en ik.

Wie niet op die manier kan redeneren, wie zijn evenmens gaat onderverdelen in goede en slechte, in bleke en donkere, in gelovige of ketter of ongelovige, die is fundamenteel verkeerd bezig. We zijn mensen, en er is er maar één soort van.

Mensen die zich boven evenmensen plaatsen, of hen haten of hen vervloeken of kwaad doen, zijn dus verkeerd bezig. Er is maar één soort mensen en ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ook als ze arm zijn of werkloos of een minder job hebben (Wat is een mindere job??? Kun jij je onze wereld indenken zonder de man van de vuilkar ???)... Wie zich aanmeet boven de anderen te staan is verkeerd bezig, wie zich aanmeet een ander bevelen te kunnen geven is verkeerd bezig... We zijn gelijken, en ook op het werk zou men uiteindelijk moeten komen tot een zinnige verdeling van het werk op basis van bekwaamheden en mogelijkheden, zonder daar meer- of minderwaarde aan te hechten.

Maar we moeten zo nodig naast religie ook nog een ander, nog hogere God te stellen: Geld en Macht.
djudedju !
Waar is het mensDOM mee bezig ???

tot de volgende ?

Orchideeën

Gisteren ben ik met 5 vrouwen op pad geweest... Om je gerust te stellen: de mijne was er ook bij.
We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,

mijn lievelingsorchidee !)

Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.

We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.

Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.

We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.

... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.

We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !

tot de volgende ?

de zes donkere weken

Ik weet niet hoe het komt, maar mijn jaarlijkse dipje door het donkere weer blijft lang uit. Ik denk dat ik gewoon geen tijd heb om buiten te kijken. Om de twee dagen naar de kine met Anny, twee keer per dag mijn oefeningen doen voor mijn voet, iedere dag mijn turnoefeningen, het boekhouden voor Ziekenzorg (Dat is mijn persoonlijke hel ! Ik hou niet van cijfers !) en nog zoveel meer.
De afgelopen week heb ik echt niet veel gedaan aan hobby of knutselen... Het komt er gewoon niet van. Ik heb meer pijn dan anders, die voet ambeteert me, ik probeer Anny wat bij te staan...
Dus heb ik geen tijd om buiten te kijken, om te zien dat het nu nog donker is.

Dus ook geen tijd voor mijn dipje.

Bovendien vind ik het politieke klimaat zowel nationaal als internationaal al donker genoeg. En om het eens niet over IS te hebben, denk ik nu vooral over het klimaat... Wij zijn wellicht het enige land op heel de wereld die de luxe heeft van vier (4) ministers van het klimaat... En we zijn er net daardoor niet in geslaagd om voor ons eigen, piepkleine landje een akkoord af te sluiten. djudedju ....

Ik ben pessimistisch gestemd over het behalen van een globaal klimaatakkoord... Men zal weer vastgepind zitten op nationale belangen, op macht, op economie, op winst... en men verhaspeld daarvoor een ganse planeet. Dat van die dertig zilverlingen blijft het adagio van de wereld.

"Het zal mijn tijd wel duren" zal ook wel mee spelen om niets te doen. Maar zal het nog de tijd duren van je kinderen? ....mmmh ....misschien, maar zeker niet meer van je kleinkinderen ! En wat meer is, je kunt het eigenlijk niet meer uitstellen, het is niet vijf voor twaalf, de eerste slagen van 12 zijn al gevallen ! Hoe langer je wacht om iets te doen, hoe minder kans je hebt op een behoud van wat er nu nog is, en als we de gevolgen wat willen terugschroeven, dan moeten we héél drastische maatregelen gaan nemen.

Kris Peeters (de uitvinder van het warm water) is een actie begonnen om te controleren of het juist is dat de fabrikanten de dingen die ze maken programmeren op stukgaan net na de garantieperiode... Natuurlijk is dit zo ! Je moet maar eens luisteren naar de mensen om je heen. Ik had het onlangs ook voor met mijn GPS, en u, waar heb jij weer zo'n gekke breuk vastgesteld, net na het verlopen van de garantieperiode???

Het is inderdaad hemeltergend dat men op die manier een economie kunstmatig hoog houdt, je moet maar eens denken aan alle energie die nodig is om telkens en telkens weer nieuwe machines te maken, grondstoffen te plunderen, hoogovens te stoken... Maar anderzijds zit er misschien een klein beetje voordeel in ook... We zien dat de moderne machines minder energie vreten...
Maar dat beetje voordeel weegt niet op tegen de energie die men stopt in de productie van telkens en telkens weer nieuwe machines die telkens en telkens weer net stukgaan na het verval van de garantieperiode...

Ik las ooit een artikel over een Frans bedrijf dat het eens over een andere boeg wilde gooien: ze maakten daar wasmachines om nooit meer stuk te gaan. Ze bieden de garantie dat het systeem zeer lang mee zal gaan, maar ook dat men altijd zal beschikken over vervangende onderdelen en dat aan een billijke prijs. Men zou dat beter ook doen voor auto's en dergelijke... Moet je echt een auto die 240 km/uur kan rijden? Je mag toch hooguit 120 per uur... Moet je echt weer een nieuw model, met iets andere koplampen en rondere vormen? Een auto moet je van hier naar naar kunnen brengen, op een manier dat je niet nat wordt van de regen en de afstand op een comfortabele manier kunt maken. Meer heb je niet nodig. Voor een vrachtwagen komen daar ook nog vereisten bij voor het vervoeren van diverse soorten goederen. Punt. Ik zit niet droger in een rode wagen dan in een witte.

Kortom, ik pleit voor een andere economie, een economie van duurzaamheid.
En men mag van mij rustig de lopende band weer afschaffen, en komen tot een systeem waarbij de mens nog echt iets maakt, en niet zijn leven vult met dagdagelijks de vier zelfde bouten in de zelfde wielen te draaien...
Geef de mens weer waardigheid.
Oh, we zullen inboeten aan rijkdom.
Welke rijkdom ? De rijkdom van verveling, van mensen die uitgesloten worden, de rijkdom van het doen van een job die je haat, de rijkdom van jaloersheid, de rijkdom van vergelijken met een ander, de rijkdom waarbij minder begaafden uitgesloten worden, de rijkdom waarbij ouderen in hokjes gestopt worden om niet tot last te zijn van hen die iedere dag moe en verbitterd van een saai en moordende job terug thuis komen??? Die rijkdom? Omwille van die auto en dan weer een ander, die tv met zo'n groot scherm, omwille van het regelmatig eens te kunnen uit gaan eten, de rijkdom van het kunnen verorberen van ongezond voedsel, van het slikken of snuiven van drugs om te ontsnappen aan de realiteit???

Of van die rijkdom waarbij wij andere werelddelen leegroven om hier onze status zo hoog te kunnen houden?
Van die rijkdom waarbij wij kleren kopen die gemaakt zijn in landen waar ze onderbetaald worden?

Nee, ik wil niet terugkeren naar de tijd van toen, maar laat ons eens de verworven kennis gebruiken voor een betere manier van leven, voor ons, voor onze kinderen, kleinkinderen, hun kinderen... en voor gans de wereld. Denk je echt dat IS veel succes zou hebben in een maatschappij waar iedereen geschoold is en beschikt over een zekere vorm van welvaart ? In een wereld waar ze niet moeten opkijken naar delen van de wereld waar ze meer eten op de vuilnisbelt gooien dan zij ooit zullen hebben???
Nee, laat ons eindelijk eens bouwen aan een logische, menselijke wereld.

maar wellicht is dat weer een ijdele droom van een veel te idealistische opa.
djudedju

tot de volgende ?

Spesnoten

Na jaren zoeken heb ik eindelijk de hand kunnen leggen op een spesnoot !
Het is er maar eentje, en heel erg schitterend ziet het er niet uit, eerder een beetje verschrompeld en wat bruin, maar ja, zo zien wel meer soorten noten er uit. Men verzekerde mij dat de noot er uit ziet zoals hij er uit moet zien.

Nu heb ik de noot heel voorzichtig, in een opvallende verpakking in de diepvries gelegd, want de spesnoot moet eerst een vorstperiode doorstaan vooraleer hij kiemkrachtig wordt.

Precies vijf dagen aan min 18 hebben ze me gezegd, dat is de periode en de temperatuur die het meest kans biedt om een goed groeiende spesboom te kunnen kweken.

Na die vijf dagen moet ik de noot ijs en ijskoud in een isomodoos laten ontdooien. Die isomoverpakking moet er voor zorgen dat het ontdooien slechts heel langzaam gaat. Niets mag schokkend zijn voor de spes.

Na veertien dagen mag ik de verpakking openen, en mag ik de spesnoot planten, in een bloempot van minimum 18 cm diameter, liefst iets groter. De grond moet bestaan uit gewone potgrond (50%) en zand (25 %) en orchideeënmengsel (25%). Deze luchtige grond zou het ideaal zijn.

Je moet heel voorzichtig water geven, zodat de aarde vochtig is, maar niet nat, en zo dat er zeker geen vocht in het schaaltje blijft staan. Geef het om de twee dagen water, zodat er een redelijk constante vochtigheid is. Let op, gebruik regenwater, en laat dit eerst op kamertemperatuur komen, zodat er geen temperatuurschok ontstaat. Want spes is zeer gevoelig, zeker in de aanvangsperiode.

Zodra je de kiem ziet doorkomen, moet je nog één keer water geven, en dan de bloempot in een grote klaar doorzichtige plasticzak stoppen, je blaast de zak op, en sluit hem dan met een elastiekje af, zodat je een gesloten ruimte creëert. Ze de pot zo goed in het licht, en laat nu het plantje zijn gang gaan.

Eens spes boven de grond is, groeit hij tamelijk vlug, en zodra het tweede bladpaar er staat en volgroeid is, mag je de plasticzak openen, maar zorg er wel voor dat de zak als het ware recht blijft staan (gebruik eventueel een viertal stokjes), zodat het plantje niet onverhoeds tocht krijgt te verduren.

Nu moet je heel zorgvuldig te werk gaan om het plantje verder te laten groeien... Geef niet zo maar wat water, maar vernevel op temperatuur gebracht regenwater op de plant.

Controleer dagelijks de plant meerdere keren, want er is niets wat zo rap weggevreten wordt als spes !

Zodra de plant drie maand oud is, en minstens zeven paar bladeren heeft, en we geen nachtvorst meer hebben, mag de spes buiten geplant worden in volle grond. Maak een ruim plantgat, met de hierboven vermelde aarde, maak het goed nat, en plant het jonge boompje er zorgvuldig in. Zet vier stokjes langs het plantje, met wat draad rond, zodat het niet door een plotse wind kan gekraakt worden.

Ga het dagelijks bekijken, geef zo nodig water, en vergeet niet het iedere week op dezelfde dag mest te geven (20/20/20)...

Met wat geluk heb je op het einde van de zomer een boompje van zo'n meter hoog, met reeds enkele vertakkingen. De bladeren zijn stevig en donkergroen, en vallen niet af ! Vergeet dus niet te zorgen voor steun !

Oh ! U kent de Spes niet ?
Ik zou zeggen... neem een Latijns woordenboek, dan zult u zien dat ik het over de hoop heb... Een heel teer plantje, maar het kan, als je het goed verzorgt, als je het koestert, als je het niet laat overwoekeren, uitgroeien tot een stevige boom, die je beschutting biedt...

Ik wens het je toe ! Zeker in deze tijd.

tot de volgende ?

Vredesduif à l'orange

Je neemt de vredesduif, snijdt hem liefdevol de keel over, laat het diertje goed uit bloeden terwijl je het stevig vasthoudt bij de pootjes.
Je haalt het olijftakje uit zijn verstijfde bekje.
Je dompelt het beestje kortstondig onder in kokend water, teneinde het pluimen te vergemakkelijken.
Na het pluimen schroei je met een gasbrandertje de laatste stoppeltjes af.
Je snijdt het duifje open aan de buik, haalt er de ingewanden en interne lichaamsdelen uit.
Je houdt de lever en het hartje, de longen en de rest werp je weg.
Je spoelt de buikholte uit.
Je kruidt het diertje met peper en zout, en plaatst een takje rozemarijn in zijn bekje.
Je bakt het diertje goudbruin in een pan met olijfolie en boter.
Als het diertje mooi gekleurd is, zet je het voor drie uur in de oven, in een pot met deksel.
Smakelijk !

Alternatief:
Indien je per ongeluk een oude vredesduif hebt gevangen (Vredesduiven leven gewoonlijk maar héél kort), dan kun je van de oude duif een lekkere soep koken.
Soep van duiven is heel lekker.
Je kunt dan eventueel het duifje opeten, maar de ervaring heeft me geleerd dat er duiven zijn die na vier keer afkoken nog niet mals waren...

Vredesduif à la méthode pacifique:
Je laat de vrededuif vliegen in beschermd gebied zoals een natuurpark.

Je richt een leger van parkbewakers in om de vredesduif te bewaken.
De parkbewakers schieten vredesduifstropers onverbiddelijk af.
Recept voor het bereiden van een stroper:
Je neemt een stroper bij de benen...

Wist je dat duiven helemaal niet zo vredelievend zijn ? Ze kunnen heel gemeen onder elkaar vechten, letterlijk tot de dood. De duif is dus eigenlijk niet echt een goed voorbeeld van Vrede... Misschien moesten we in de plaats een ander dier zoeken, want geef toe, de mens is al helemaal niet geschikt. Zelfs een heleboel winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede zijn helemaal niet vredelievend te noemen.

Vrede lijkt niet echt iets dat bereikbaar is voor het mensdom.
Volgens de bijbel was er in de tweede generatie van het mensdom al sprake van moord en doodslag. En dat is dan nog wel een heilig boekwerk.
Bij de mensapen lijkt het er op dat er alvast één soort is, die behoorlijk vredelievend is: de bonobo. Daar lost men ruzies op met seks in plaats van oorlog. Al zijn er ook daar uitzonderingen vastgesteld, en zag men ook daar al wel eens een moord. Maar dat is er eerder uitzonderlijk.
Je zou dus denken dat het mogelijk moet zijn voor de mens om in vrede te leven...

En dat is het ook. Kijk om je heen... Hoeveel moorden heb jij al meegemaakt in je onmiddellijke kennissenkring? Wellicht geen enkele. We gaan iets verder: in je uitgebreidere kennissenkring? Wellicht ook geen enkele. Moorden zijn dingen die je leest in je krant, maar zelden of nooit echt ziet of kent in je omgeving.
Met andere woorden, ook al lossen we onze ruzies niet op met seks, we zijn behoorlijk vredige wezens... Tenzij we gaan kijken naar de macht, de landen, de ruzies om de macht, om de landgrenzen, over religies... Maar ook daar spreken we meestal ook over macht en niet echt over de religie... Religie wordt er misbruikt om de macht te dienen.
En dan - heel gek- worden mensen op een of andere manier het moorden opgedrongen.
Noem het dienstplicht, sociale druk, religieuze druk of wat dan ook... Maar de echte stoker, de echte ruziemaker, die blijft meestal buiten schot.
Tenzij een oorlog echt heel duidelijk gewonnen wordt, want dan worden de aanstokers, de machthebbers van de verliezende partij openbaar terecht gesteld, als voorbeeld, om zeker te zijn dat er nooit meer zoiets gebeurd...

(Je zou haast denken dat ze de verkeerde hebben uitgeroeid, want de oorlogen blijven maar komen !)

Waarom zou je in vredesnaam ruzie maken?
Is er iets zo belangrijk dat je er je leven voor zoudt op het spel zetten?

Haast iedere dag weer zie ik publiciteit op TV om een job te doen in het leger...
Ik zou zeggen: hoe leger het leger is, hoe beter !

tot de volgende ?

???

Dit is zomaar een dag uit zomaar een week in zomaar een maand van zomaar een jaar... op aarde.
De aarde ... Ik las vandaag een zinnetje: "We geven miljarden uit om leven te ontdekken op andere planeten, en geven triljarden uit om het leven op de onze kapot te maken."

We doen als België weer alleen voor de schijn mee aan de klimaatconferentie, we hebben het zo kunnen orchestreren dat de gewesten van ons land niet eensgezind naar voren treden, en dus helemaal niet naar voren kunnen treden... En het grote voordeel is dat ieder gewest het op de onwil van de ander kan steken. Typisch Belgische on-politiek.

El Nino dreigt sterker dan ooit met abnormaal weer.

Onze rijke landen kunnen de kusten met dijken beschermen, maar er dreigen heel wat landen gewoon van de kaart geveegd te worden door het steeds maar stijgende waterpeil van de oceanen. Voor wie nu al ligt te mekkeren over dat grote aantal vluchtelingen: er zijn er zo'n 250 miljoen op komst ten gevolge van het klimaat ! Wat gaan jullie dan zeggen?

Oh ja, sommige van die landen horen bij een religie, terwijl de omringende landen tot een andere religie behoren, en nu al verkondigen dat zij hen niet willen.

Waar zijn we mee bezig ?

Ik kijk naar buiten, en zie dat prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen, met een prachtige belichting voor mijn ogen. Alles is vrede en vreugde. 50 km verder zit je in een bezette stad.
We hebben een Eerste Minister die zegt "Nous sommes en guerre !"
djudedju
Gelukkig zie ik er hier niets van, maar ik denk aan hen die in de steden wonen, waar je struikelt over bewapenden militairen en politie. Waar men een student drie uur opsluit om er zeker van te zijn dat zijn schriftje van wiskunde geen verborgen code bevat.
Of zoiets.
Zo iets onwaarschijnlijks
Zo iets om de angst te doen groeien
Zo iets om volgende stappen aanvaardbaar te maken.
Zo iets om iedereen weer te knechten.
Zo iets om iedereen in een hoekje vol schrik te jagen opdat de sharia hier niet zou komen.
Terwijl het verschil tussen de twee steeds futieler lijkt te worden.
Terwijl we steeds minder vrijheid kennen --- voor onze veiligheid, meneer ! --- djudedju.
Terwijl we voortdurend van links naar rechts worden gemept met "waarheden".
Terwijl mensen van onze gemeenschap werkelijk in oorlogsgebied zitten, aan beide zijden van het front.

Ik krijg er de "seskes" van. Straks moet je voor mij zo'n rode neus kopen, omdat ik geestelijk de druk niet meer aan kan?  Of omdat ik teveel twijfel aan de heersende waarheden?

Ach, laat ik maar stoppen, laat mij maar weer naar buiten kijken, naar dit mooie vredige landschap, geef mij een paardenbril zodat ik noch links noch rechts iets zien kan, geel mij een bit in de mond zodat ik alleen in de richting kan lopen die men mij aangeeft. Geef mij een wapen en een bevel zodat ik mijn medemens kan doden, zonder de kans te krijgen op gewetensbezwaren. Leer mij in de rij te lopen, de rij der dwazen. De rij van het slachtvee.

Stop me in een loopgracht, met mijn voeten in de kille modder, en leer me schieten op de mens daar ergens aan de overkant, de slechte kant.

Zal ik dan een goeie zijn?
Tenminste als ik behoor tot de winnende partij?
Of juist tot de slechte, als ik in het verkeerde kamp gecommandeerd wordt?

Waar zijn jullie mee bezig ?
Hebben jullie na al die oorlogen het nog niet door ?

tot de volgende ?