en boem! 't zit weer op zijn gat !

Image via WikipediaDe onderhandelingen bedoel ik dan, de onderhandelingen om tot een nieuwe regering te komen... Bart Dewever had een "ultiem" voorstel op tafel gelegd, en dit keer nog wel schriftelijk (dat kan hij dus ook). De Walen hebben het na een vluchtige lezing afgeschoten.
CD&V en Groen! keuren het alvast goed.
en wij ?
Wij bereiden ons voor op de komende verkiezingen.
Waarbij wij de kans zullen krijgen nogmaals onze stem uit te brengen op al degenen die nu net bewijzen dat ze het niet kunnen.
Hoop doet leven, maar in die dooie boel is geen leven meer te krijgen vrees ik.
Och, wat doet het er allemaal nog toe?
Het is toch bijna volledig gedaan met die poespas, want ds. (dominee) Orlando Bottenbley uit de baptistengemeenschap van Bethel in Drachten is er zeker van: binnen de 25 jaar hebben wij de terugkomst van Jezus Christus...
Weet je, ik heb daar weer grootse fantasieën bij...
Ergens in een oud beluik in Gent, in een migrantengezinnetje, komt de Heer weer op de aarde terecht.
Eenmaal tot de jaren van discretie en verstand gekomen, zou dat menneke nogal ogen open trekken als hij ziet wat we van zijn blijde boodschap hebben gemaakt !
Als hij ziet hoe we de aarde als geheel naar de Filistijnen hebben geholpen, als hij ziet hoe de kerk een machtsinstelling is verworden in plaats van een door liefde besmettelijk geloof...
Als hij ziet hoe arbeiders in fabrieken zaken monteren waarvan men weet dat ze nooit allemaal echt gebruikt zullen worden. Kilometers katoen geweven en nadien weer vernietigd, auto's die nooit de parking met de productievoorraad zullen verlaten, overproductie aan tomaten die vernietigd worden, en klagen over de kostprijs van de grondstoffen.
Fossiele brandstoffen die in dergelijke hoeveelheden verbruikt worden dat het natuurlijke zuiveringssysteem van de aarde het niet meer aan kan en verstikt en zo al maar vlugger tot een doodstrijd komt als biologische entiteit.
En mensen die elkaar doden uit naam van het Geloof en de liefde voor God.
En mensen die elkaar de duvel aandoen, en kwaad spreken en elkaar discrimineren op basis van sekse en/of huidskleur.
... en hier en daar een enkeling die wat doet voor anderen, zo maar. Die blijkbaar toch de boodschap heeft begrepen, maar dan blijkt dat hij niet tot het Geloof behoort, maar tot een onderafdelingske er van... een groepje die beweert dat zij alleen de echte boodschap brengen. En tot zijn verbazing ziet hij dat ze elkaar uitmoorden om hun gelijk te bewijzen, gelijk dat zegt dat zij de echte Liefde bezitten???
Mocht ik de Heer zijn, ik keerde me om, en ging terug naar de Hemel of wat dan ook waar Hij vandaan komt...
Och, ik ben niet de eerste met een dergelijke fantasie, er zijn er me voor geweest. Gewoon omdat het zo duidelijk is dat wij als mens aan het mislukken zijn, en zeker aan het mislukken zijn als volgelingen van de Blijde Boodschap... Het is moeilijk in deze wereld sporen te vinden van de "blije"!
Och de mens is zeker op zoek naar het Geluk, maar hij verwart steevast genot, plezier met Geluk. Net zoals hij zelf de term ongeluk heeft gecreëerd... Want geluk, dat is er voor iedereen, en zo maar voor het grijpen, maar de meesten herkennen het niet, omdat het zo gewoontjes is.
Geluk is het leven aanvaarden... met al zijn goeie en kwaaie kanten. Gewoon content zijn met wat je hebt en wat je bent. Of de buur nu rijker is, of je zus nu slimmer is, wat doet dat er eigenlijk toe? Jijzelf verandert daar toch niet door? En als je jaloers bent, dan maak je alleen dat je zelf het geluk niet vindt dat net voor je voeten ligt. Dan heb je on-geluk, gebrek aan geluk, niet-geluk.
Maar dat doe je jezelf aan!
Geluk is niet gelijk aan genot, niet gelijk aan bezit, niet gelijk aan hebben, bezitten... Geluk is gewoon tevreden zijn met wat je hebt, wat je bent. En overmate aan geluk is dit zelfs kunnen mee delen aan anderen. Schenken maakt je gelukkig, tenminste als je echt schenkt, zo maar, zonder bijbedoelingen, zonder hoop op terugkrijgen of nog erger, op meer terug krijgen.
Ik hoorde ooit een boeddhist zeggen dat vriendelijk zijn en gedienstig zijn voor anderen, helemaal niet moeilijk is. Wij denken ons gewoon in dat ieder ander mogelijk onze moeder is. En voor je moeder doe je toch alles?
Zij baseren dat op hun geloof in reïncarnatie maar niets belet ons iets dergelijks te doen, met of zonder dat geloof in terugkeer... Misschien vergt het van ons dan wat meer verbeeldingskracht, maar we zijn toch allemaal kinderen van één verre voormoeder, dus ergens klopt het ook dan.
Makkelijk? Nee, niet altijd, maar lukken of niet lukken, jij kunt het altijd blijven volhouden en aanvaarden... en gelukkig zijn...
tot de volgende ?

ZONdag

Image by FaceMePLS via FlickrMaar verdomd koud! Toen wij vanmorgen naar de rommelmarkt reden, was het amper 3.5 °C...
Beetje koud voor de tijd van het jaar. Men voorspelt nu al nachtvorst, terwijl de eerste nachtvorst gewoonlijk pas op de nacht van 1 op 2 november komt, net op tijd om de kerkhofblommen kapot te maken...
We zijn weer bijna zo ver... weer de dag dat iedereen obligaat naar het kerkhof trekt en zijn doden nog eens herdenkt. (En kijken wie er allemaal een pot heeft gezet, en vooral wie niet. Ook eens rondlopen om te kijken waar de meeste potten staan.
Opbod in dodenherdenking.
Ons vader zaliger zei dat er geen groter en sterker huwelijksbureau is dan het kerkhof...Een treurende weduwnaar troost een trieste weduwe en 't is koekenbak. Hé, ik hoorde een mopje over oudjes... Een bejaarde heer ontmoet op een gelegenheid een oude dame, en het vuur spettert er meteen af. Je weet, als een oude schuur in brand schiet, dan is er geen blussen aan. Het komt zover dat hij haar ten huwelijk vraagt en ze zegt ja... 's Anderendaags krijgt de dame een telefoontje van haar aanbidder: "Hallo? Je mag me niet kwalijk nemen, maar toen ik je gisteren heb gevraagd, heb je dan ja of neen gezegd, want verdomme ik weet het niet meer..." "Bennekik content da' je me belt ! Ik weet nog dat ik ja heb gezegd, maar ik wist niet meer tegen wie..."
Beetje alzheimerhumor... 't moet niet altijd racisme zijn.
Want de laatste tijd wordt mijn mailbox overspoelt door racisme... Ik ben er soms echt wat kribbig over. Zolang het echte leuke moppen zijn, ergert het me niet, maar de meeste zijn echt hatelijk. Ik heb niets tegen die mensen. En ik heb soms de indruk dat de negatieve dingen die we horen wel eens zouden kunnen komen door onze onverdraagzaamheid. Geef toe, als je jou voortdurend in de hoek duwen, dan zul je ook in verzet komen. Bovendien krijgen ze dan ook nog eens minder kansen op een normaal leven met een normale tewerkstelling. Daar zij vanuit een vreemde taal komen naar een Vlaamse school, hebben ze meteen al een beetje achterstand om mee te beginnen. Ik ben het daarom wel eens dat we echt iets moeten doen aan de inburgering. Vooral zouden we moeten kunnen bekomen dat ze de taal niet alleen leren, maar ook dagdagelijks zouden gebruiken, omdat ze nu eenmaal in deze wereld leven. Ik vind het jammer als ik op de markt loop en hele gesprekken hoor van een hele grope in een onbegrijpelijke taal. Als het toeristen zouden zijn, goed, maar als het mensen zijn uit onze buurt...dan vind ik dat niet helemaal zoals het zou moeten zijn, als we tenminste van echte integratie spreken. Ik weet ook niet hoe we dat moeten bekomen, maar toch lijkt mij dat de eerste grote opening tot integratie.
Maar dat is een grote en verregaande discussie... ik wens daar geen polemiek over te voeren, ik zeg gewoon hoe ik het voel. Meer niet. Ik heb ooit met een vreemdeling samen gewerkt, op de Wagons lits stond ik met een Algerijn in de keuken. Ik heb met die man nooit moeilijkheden gehad, en het was ook een goede werker. Ik heb hem wel heel wat Vlaams bijgebracht, en hij was daar blij over, want hij voelde ook de taalbarrière, ondanks het feit dat Algerijnen (hij ook) perfect Franstalig zijn.
Och, ik ga niet alle moeilijkheden oplossen en niet alles voorkomen, maar ik beweer dat het vormen van barrières, van beide kanten, helemaal niet tot een oplossing kan leiden.
Ik ga stoppen, het is een zonnige zondag...
tot de volgende ?

De aarts -bisschop- deugniet ?

Image by Stijn Vogels via FlickrHij heeft het weer gedaan...
Onze aartsbisschop lijkt stilaan de kampioen te worden in het zich ongelukkig uitdrukken. Ik begrijp wel wat hij wil zeggen, maar ik begrijp niet waarom hij het zegt, en waarom hij het in zo'n woorden zegt...
Hij zou moeten beseffen dat hij, in zijn functie, en in deze tijden, beter te weinig kan zeggen, dan wel te veel. Ieder van de woorden van de officiële kerk worden momenteel gewikt en gewogen, en veelal, te licht bevonden.
De kerk ligt immers in oorlogszone!
Anders kan ik het niet uitdrukken. Ze liggen quasi voortdurend onder vuur.
Of ze dat verdiend hebben?
Een beetje wel mijns inziens. Ik denk dat de grote breuk is ontstaan na Johannes, die met zijn concilie alle deuren wou openzetten, die de structuur weer naar de mens wilde brengen, die de kerk weer wilde terugbrengen tot een Geloof in plaats van een instelling... De pausen na hem hebben echter alle remmen toe geklapt, zijn als het ware bovenop de rem gaan staan. Om terug de instelling, de structuur, het machtsorganisme te herstellen in zijn oude glorie.
Of dat helemaal verkeerd was ?
De eerlijkheid gebiedt mij om hier neen te zeggen!
Wij stonden immers met zijn allen te juichen toen daar plots vanuit die machtspositie een Pool wat stampen kwam geven tegen het communistische bolwerk, en met succes! De geschiedenis zal moeten oordelen wat zijn betekenis was voor de val van het communisme, maar iedereen zal moeten toegeven dat het gewicht niet gering is geweest. En wij maar juichen !
Maar toen dezelfde Pool net zo goed bovenop de remmen bleek te staan wat de Kerk betreft, toen viel hij in veler ogen al heel snel van zijn voetstuk.
Maar het is duidelijk dat op zijn minst één keer die machtsinstelling ook door de massa werd toegejuicht, weliswaar op het moment dat het eigenlijk eerder over een politiek ging, dan wel over kerkse zaken.
Maar ik moet toegeven, het is een Vlaams spreekwoord die zegt: Wie aan de pot zit, die pikt er uit!... Of om het mooi uit te drukken, wie de macht heeft gebruikt hem. Macht is nog veel verleidelijker dan geld!
Geld is alleen een toegang tot het uiteindelijke doel: de macht.
Maar ook instellingen kennen dit euvel. Eens ze hun uiteindelijk doel hebben bereikt, hebben ze via die instelling op zich, ook de macht verkregen, en dan zie je dat veelal plots de strijd niet meer gaat over het oorspronkelijke doel, maar over het behoud van de machtspositie.
Ik zou nu net zo goed over de politiek kunnen praten... Kijk maar naar de politieke partijen, zeker de "gevestigde" politieke partijen... Daar zie je niet meer de doorvloeiing van de basis naar de top en van de top naar de basis, nee, daar is een structuur in de plaats gekomen, en aan de top zitten een soort kleine dictators, meestal meer dan één persoon, maar een kleine groep die uiteindelijk het beleid dicteert. Heel in den beginne zal dit wel met goede bedoelingen zijn geweest, omdat zij uit hun ervaring konden putten van een carrière in de politiek, maar stilaan is dat overgegaan in gewoon een groepje met de macht. Nu en dan kunnen we dan ook "genieten" van paleisrevoluties, waarbij het woord paleis niet slecht gekozen is, het doet ons immers denken aan de absolutistische vorsten van vroeger...
En kijk... als je goed kijkt zie je diezelfde "politieke" structuur ook in de kerk.
Wat meteen bewijst dat we niet meer te maken hebben met een kerk, maar met een machtsstructuur!
En net zoals ooit in de periode rond 1830 - 1915 zien we nu een tijdperk van revoluties aankomen... Toen waren het revoltes tegen het absolutistische bewind van de keizers en koningen, nu zien we het volk optreden tegen wat we zouden kunnen benoemen als het structurisme. De woorden van Marx en Engels worden opnieuw vertaald in een strijd van het volk tegen de kleine groepen die in werkelijkheid het bewind voeren. Nu niet meer tegen absulute heersers, maar tegen absolute structuren. De kerk geniet alleen maar de eer het eerste slachtoffer te zijn in een wellicht lange rij. (Ik hoop dat ik een slechte voorspeller ben, maar ik geloof dat wij inderdaad het begin meemaken van een nieuwe revolutie!)
Als ik bekijk hoezeer de persoonlijke vrijheid van de mens is achteruitgegaan in mijn mensenleven, dan is het geen wonder dat men opnieuw revolteert. De vijand is nu de overorganisatie. Men is overgegaan tot de over-organisering van de maatschappij. Nog een beetje en we moeten een toelating hebben om een boer te laten. Een heleboel van die overorganisering is te vinden in wetten die zogezegd de persoonlijke levenssfeer moeten vrijwaren, maar die in feite net de vrijheid beknotten. Het is geen protectie, het is een beknotting geworden. We kunnen omzeggens geen stap meer buiten zetten, of men kan onze gangen, bijna meter voor meter, volgen. Gaan we een winkel binnen, en we betalen met de kaart, dan zijn we niet alleen gedurende ons winkelbezoek en tijdens de betaling gefilmd, nee, het wordt ook nog eens opgeslagen in een grote gegevensbank dat we daar op die dag dat uur waren en een betaling deden. Bovendien worden dan ook de goederen die wij aankochten daarbij genoteerd, zodat ook ons koopgedrag en onze manier van leven in feite publiek goed verworden.
Och allemaal met goede bedoelingen...
tarara!
We hebben nog nooit zoveel gehoord over bescherming van de privacy als nu, en we zijn nog nooit zo gevolgd en gedirigeerd als nu... Allemaal om ons te beschermen????
Nee, mij verwondert het niet dat wij nu de eerste stappen zien in een nieuwe revolutie!
tot de volgende ?

Bisphenol-A

Image by heremiet via FlickrIn Canada is de stof Bisphenol-A op de lijst van de verboden en gevaarlijke producten geplaatst, want iedere Westerling heeft nu al die stof in zijn bloed en in zijn genen. Hier doen ze niks, want het gevaar is nog niet echt aangetoond...
Ik dacht dat het voor de veiligheid en de gezondheid genoeg zou moeten zijn, dat een stof verdacht is, maar neen dus... Er moeten eerst duidelijk aantoonbare gevolgen (en doden) zijn. Ik had beter moeten weten, anders was de GSM en co ook al lang in het verdomhoekje geworpen.
Die Bis... wordt onder meer meer gebruikt voor het aanmaken van hard plastic, en onder meer gebruikt in babyflesjes, conservenblikken, CD's en... tandvullingen...
Met andere woorden, we krijgen het van kleins af aan binnen, en zonder ophouden.
Heel de wereld blijkt al sporen te vertonen van die stof.
Maar ik heb nergens gelezen wat de kwalijke gevolgen nu precies zijn.
Maar alleen al het feit dat het in ons lijf is ingenesteld is al schrikwekkend.
Maar, eerlijk is eerlijk... er lijken eigenlijk heel wat stoffen die we dagdagelijks opvreten en/of gebruiken of inademen, restsporen te geven in ons lijf. Van heel wat van die stoffen meent men dat zij wellicht aan de oorsprong liggen van de steeds verder oprukkende allergieën...
En zeggen dat er meestal ook natuurlijke middelen zijn te vinden, die geen of veel minder bijwerkingen hebben, maar die niet zo "eeuwig" zijn. Herinner jij je nog de conservenblikjes van vroeger? Dat waren blikken dozen, met aan de binnenkant een laagje tin. Als je nu een blikken doos bekijkt, dan is dit van binnen inderdaad bedekt met een soort plastic-achtig iets, waarin dus blijkbaar die Bisphenol-A zou zitten. De blikken dozen van vroeger mochten niet gedeukt zijn, want anders bestond de kans dat het laagje tin aangetast was, en dus de inhoud kon aangetast worden door roest van het blik. Mensen van mijn generatie kijken nog steeds automatisch naar het blik, of dat wel "kreukvrij" is. Nu blijven gedeukte dozen in de winkelrekken gezet worden, het kan geen kwaad... buiten die Bisphenol dinges dan...
Op ieder doosje die je koopt, met wat voor voedingsmiddel ook, staan er een resem E-producten vermeld. Het gevaarlijke is dat onder die noemer ook perfect onschuldige en natuurlijke producten thuishoren, zodat je als leek eigenlijk niet weet wat je allemaal opvreet of uitdrinkt. Het is goedgekeurd, dus zal het wel in orde zijn...
Onlangs las ik een artikel over het feit dat hoogspanningskabels inderdaad schadelijk zijn voor omwonenden, om het even of ze bovengronds, dan wel ondergronds zitten. Men stelde ook vast dat bv maïs op een veld dat onder hoogspanningskabels groeide, onder de kabels duidelijk groter was dan er naast.
Maar geen mens die er ook maar aan denkt iets te doen. Er zijn vooralsnog geen plannen om die kabels te leggen buiten de woonzones. Toegegeven, in een land als België is dat verdomd moeilijk, want het lijkt wel of heel ons landje één grote woonzone is...
Maar who cares... we lopen hier toch al met veel te veel mensjes rond op deze aardkloot... dus laat er maar een stuk of wat kapotgaan aan al die vreemde stoffen en energieën... Er blijven er nog genoeg over.
Ach, wat zit ik hier te prediken?
Weet je dat het überhaupt niet meer mogelijk is te leven zonder in contact te komen met al deze zaken? Ga maar bio kopen, en stel vast dat de bodem in werkelijkheid, ook op die biologische tuinderijen vervuild is. Het puur natuur bestaat gewoon niet meer in onze contreien, en in de stukken van de wereld waar het nog wel bestond, daar dwingen we de arme bevolking om groenten en bloemen te telen volgens onze wijze, met gebruikmaking van de insekticiden, pesticiden en andere ...ciden die hier al lang verboden zijn omdat ze te schadelijk zijn. Ginder kan het nog wel eventjes...
En Moeder Aarde kreunt onder al die aanslagen, ze krijgt koorts, algemene koorts... Global Warming zeg maar...
tot de volgende ?

Gestolen: 50 illegalen...

In Griekenland hield de politie een vrachtwagen tegen met 50 illegalen er in. Ze sloegen meteen de vrachtwagen en de illegalen aan, en een politieman reed met de vrachtwagen weg naar de gevangenis of het commissariaat of zoiets... Maar onderweg werd hij door twee overvallers tegengehouden, uit de vrachtwagen gezet, en sindsdien zijn én de vrachtwagen én de 50 illegalen zoek...

Het zal je maar overkomen... je keert de onderste steen de bovenste om als vluchteling ergens in het beloofde land te geraken, en dan wordt je gestolen ! Het zou natuurlijk ook kunnen dat het de illegale illegalenzorg is die de vrachtwagen heeft gestolen... Op een achteraf weggetje hebben ze dan met zijn allen de vrachtwagen in een ander kleurtje gestoken om hem onherkenbaar te maken (Met vijftig man en in het zwart kun je best kleurig en keurig werken).

Maar wat is een illegaal eigenlijk ?
Letterlijk iemand die buiten de wet staat.
In de praktijk een inwoner van een andere staat die hier komt hokken, zonder de wettelijke procedures daartoe te volgen. je kunt dat oplossen door die onwettelijke procedures te regulariseren (?).
Maar wie heeft uiteindelijk bepaald dat verhuizen onwettig is?
Wie heeft gezegd dat ik niet naar dit of dat stukje aarde mag verhuizen?
Wie is er eigenlijk eigenaar van dat stukje grond ?

Neem nu mijn eigen huis, en mijn eigen piepkleine tuintje... Hoe kan ik ooit verklaren dat dit mijn eigendom is ? Ja, ik weet het, ik heb er voor betaald en ik heb een akte die het bewijst, maar wat zegt dat ?
Ik kan er me nu makkelijk van af maken en zeggen dat ik het gekocht heb van de vorige eigenaar. Maar in feite is dat geen antwoord. Dan ga ik maar meteen door tot de eerste die hier op een gegeven moment gezegd heeft: "En dat is hier het mijne!" en er meteen een hek heeft rond gezet om onverlaten van "zijn" grond te houden. "Want zij zullen hier mijn graan niet komen oogsten en de appelen van mijn boom niet komen oogsten!"
Met andere woorden, het lijkt nogal wiedes dat het onheil van het privé bezit begonnen is samen met de landbouw. Moeder, 't zijn weer de boeren die het gedaan hebben!

Op het moment dat de mensheid is overgeschakeld van jager-verzamelaar naar een sedimentair leven, heeft hij ook zomaar zich het eigendomsrecht toegemeten van moedertje Aarde. Ik zaai hier mijn graan, dus is ook de grond mijn.

En als het een sterke beer van een vent was, lukte dit ook nogal eens, en misschien kwam hij overeen met de "buren", zo van: "Kijk, ik ben een hele sterke, en ik zal je land verdedigen, op voorwaarde dat jij ook zorgt voor mijn oogst... En zo groeide de "adel", die op den duur niet zegde dat hij voor het land van zijn buren mee zorgde, maar zei dat het allemaal 't zijne was, en dat zij moesten zien dat ze hem pacht betaalden in de vorm van zoveel graan en zoveel vlees en zoveel meters stof en zoveel... en om zijn macht te bevestigen huurde hij de sterkste beren in, en maakte ze tot soldaten en dienders...Politie zeg maar...

En nu en dan maakte hij ruzie met een buurman die ook zo "eigendom" bezat, of hij huwde zijn dochter uit aan de zoon van de buur, om zo het gebied te vergroten.
Dus zo is wellicht ook mijn stukje grond vervallen tot "eigendom"... en heb ik moeten betalen om hier te mogen wonen, op de aarde die eigenlijk van iedereen is.

Hetzelfde principe kunnen we doortrekken (en zo is het ook gegaan!) met de landen.
Als ik hier een paar kilometer verder ga staan, sta ik met mijn ene been in Vlaanderen, en met mijn ander been in Wallonië. Of misschien is dat dan mijn been niet meer maar mijn jambe... Wie zegt dat ? Ik ken zat boeren die land hebben die over de taalgrens heen loopt, en je ziet geen verschil tussen het blé en het graan. Ook die boer niet.

En gaan we nog wat verder, dan staan we aan de grens tussen La douce France en ons "eigen" Belgenland. En ook daar lopen er velden van het ene in het andere... en ook daar grazen de koeien nu eens herbe en dan weer gras... en geen koe die het beseft.

Vroeger waren er nog "echte" grenzen tussen die twee "landen", met aan weerszij van de schreve een douanepost, die nakeek of je niet op onwettige manier blé wilde omzetten tot graan. Eén ding was er toen nog leuk aan! Die twee grensposten lagen niet op elkaar, zelfs niet vlak naast elkaar, nee, er was een stukje tussen: het niemandsland. Eigenlijk dekte de naam de lading niet, maar het laat me toe te dromen dat er daar misschien nog een stukje grond lag, die van...Moeder Aarde zelf was... Waar de vogeltjes er geen besef moesten van hebben of ze nu Frans of Vlaams moesten zingen... Waar je vrij en vrank in het gras kon gaan liggen en spotten met het eigendomsrecht... je stond op niemands land. Zelfs niet van die grote blokken die zich vaderland noemen. Net of mijn vader had land... Hij had ook zo'n piepklein stukje waar zijn huis op stond, en waar hij "eigenaar" van was... en zich wellicht ook af vroeg waar haalt men dat ?

Want als ik al een denker ben, en een filosoof, dan heb ik dat van hem...en hij? Hij kreeg het van zijn moeder, Moeder Aarde, zoals wij allemaal...

Weet je, ik voel me rijk, heel rijk, want ik besef dat ik niks heb, en alles....


tot de volgende ?

Chileense mijnwerkers...

Image by Erik&Reny via FlickrMeer dan 60 dagen onder de grond, zegge en schrijve twee maanden!
Ik zal wel niet de enige zijn, maar ik heb in die twee maanden dikwijls aan die mensjes gedacht. Je moet het je maar eens voorstellen! Je werkt in de mijn, op zich al een gevaarlijk en beklemmend werk, en plots op een dag hoor je achter je het boeltje ineenstorten... Je weet op dat moment niet hoe erg, hoe ver of hoe dichtbij de instorting is, en je moet wachten tot het stof wat is neergedaald voor aleer je ook maar iets kunt vaststellen... en heel die tijd zit je met twee grote schrikbeelden voor je ogen: "Ben ik ingesloten?" en "Komt er nog een instorting?"
Als het stof dan is gezakt stel je vast dat je niet alleen bent, maar dat je met zijn allen wel degelijk bent ingesloten.
Ik weet niet of die mannen daar dan in het pikkedonker zaten, of dat ze toch nog wat licht bij hadden, maar ik kan me voorstellen dat ze, als ze het al hadden, er heel zuinig op waren.
Wellicht hadden ze drinken, anders hadden we andere berichten gehoord op het moment dat men hen vond, maar eten? De boterhammekes zullen wel over een heel lange periode verdeeld zijn geworden.
En dan dat daar zitten, het enige lawaai is je eigen ademhaling en nu en dan wat gekraak van de steeds werkende aarde...Iedere krak weer schrikkend, biddend...
Dan plots het geluid van de Open Wereld... Er is contact. Wellicht eerst nog wat klopsignalen, maar alras hoor je de boren.
De laatste dagen moesten ze heel de tijd door puin ruimen. Met andere woorden, heel de tijd schrik dat er zo'n stuk rots op je hoofd zou vallen, dat het invallen zo groot zou worden dat...Nee, niet aan denken...en er toch op denken...
Ik heb ook geen idee van de grootte van de ruimte waar in ze gevangen zaten, maar ze zaten er met dertig man, die allemaal hun grote en kleine commissie moeten doen, in die kleine, want héél groot kan het niet geweest zijn. Je kunt je niet wassen, het is er heet. Je zweet en de reuk van die lijven en van de ontlasting zal wel "de" lucht geweest zijn om in te leven.
Och, ik schrijf het hier maar neer... maar dat benadert de werkelijkheid waarschijnlijk niet eens.
En stel je voor... Nu komen ze er uit, een korte periode om te herstellen en dan...
Terug aan het werk, terug de mijn in ?
Terug naar de nachtmerrie van twee maand ?
Want je zit niet in het rijke Westen met al zijn voordelen en opvang en verzorging... Je zit in Chili, helemaal niet in dezelfde voorwaarden die wij hier kennen. Helemaal niet met alle poespas die wij hier gewoon zijn. Daar werkt men nog niet voor de luxe, maar voor zijn boterham.
Het is er niet zo erg als in de hele arme landen, maar toch ook helemaal niet zoals hier bij ons, verwende mensjes.
Nee, we kunnen het ons niet voorstellen.
Maar ik herinner me dat ik ooit in een ver verleden, door een sneeuwstorm naar huis moest van mijn werk. Nacht en sneeuwstorm. Ik ben wel twintig keer in grachten gesukkeld, heb uren gezwoegd op een weg waar op ik anders een half uur fietste, en heb echte schrik gehad. Jaren nadien moest ik het maar zien sneeuwen, om mijn maag ineen te voelen krimpen van een onbestemde schrik voor die mooie zachte witte sneeuw, die ik had leren kennen als een verschrikkelijk gevaarlijk iets...
Stel je dan eens voor dat je na twee maand opsluiting, schrik, onrust, weer in die liftkooi moet stappen om weer honderden meters diep te dalen in dat zwarte gat...
De zenuwen zouden ons door de keel gieren !
Nee, we kunnen het ons niet echt voorstellen. Je kunt alleen iets voorstellen, als je zelf al eens echte schrik hebt gehad. Echte schrik voor je leven.
Kijk eens naar je trouwring of dat gouden hangertje... Misschien komt het wel uit diezelfde mijn. Is die ring echt die schrik waard ?
tot de volgende ?

Licht uit, of je verdikt weer, schat !

Image by Getty Images via @daylifeJe kunt het zo gek niet bedenken, of er is wel ergens ter wereld een onderzoek over bezig... Nu heeft een onderzoekscentrum vastgesteld dat muizen die 's nachts licht hebben, ook al is het een heel zwak licht, veel dikker worden dan hun soortgenoten die in het duister slapen.
Meteen trekken de vroede vorsers de conclusie: het stijgende aantal dikkertjes in onze samenleving hebben wij te danken aan de lichtvervuiling, vooral in de steden.
Waarvan akte.
Men heeft geconstateerd dat het licht op een of andere manier zorgt voor een verstoord eetpatroon. Meer uitleg is er niet voorhanden in het bewuste artikel.
Maar ik zie het zo al voor me... Met een ietsepietse licht kun je stilletjes de trap af naar de keuken, naar de ijskast. In het volmaakte donker is dat niet te doen.
Maar dat antwoord is wellicht niet het juiste... ze hebben het over het eetpatroon, dus kan dat zijn over de verstoorde tijdstippen, maar net zo goed over de soorten van voedsel...
Dus, lieve dikkertjes, wil je vermageren, dan doen we voortaan aan ieder raam rolluiken die het licht volmaakt tegenhouden, en dat piepkleine nachtlampje in het stopcontact, dat zwieren we de vuilnisbak in. Want dun is de mode.
en licht maakt je dikkerderderder...
djudedju
Meteen is er ook een oplossing voor anorexia... slapen in een zonnig verlichte kamer.
Of zie ik het nu weer te simpel, en is anorexia gewoon ook een mogelijke verstoring van het eetpatroon, en kun je dus van licht ook absurd mager worden?
En meteen is ook het probleem van Biafra en de Sahellanden opgelost! Ze zijn niet mager omdat ze geen eten hebben, maar omdat ze slapen bij het licht van de sterren en Janneke maan. 't Is maar dat we het weten hé.
En bij mij is het rolluik dicht, en toch...maar ja, ik heb wel zo'n piepklein nachtlampje, want ik moet 's nachts nogal eens uit bed om te plassen, en de meubelen zijn veel harder dan mijn knieën en tenen... ook 's nachts...
Bovendien zal die nachtelijke beweging normaliter ook wel een gunstig gevolg hebben op mijn calorieverbruik? Rondsjokken in den halven donker, dat verbruikt toch meer dan gedachtenloos in den klare lopen??? Of is dat ook al verkeerd? Is er nergens een vroede vorser die dit even kan uitzoeken met muizen of zoiet?
We leven in een maatschappij die van je uiterlijk een heel groot streefdoel maakt.
Dat is betrekkelijk recent ! Vroeger keek men naar je mogelijkheden om te werken, naar je verstand, en voor de rest zou het wel loslopen.
Nu lees je heelder artikels over je uitzicht. Welke verf je waar moet smeren op je façade om er modieus uit te zien, waarom je dit jaar geen purper meer moogt dragen maar wel warm wijnrood, waarom je als dikkertje moeilijker aan werk geraakt, waarom te mager ook niet goed is en wat je er aan moet doen... en nu moeten we het licht ook al uitdoen.
sjongejongejonge...
Waar maken we ons allemaal zorgen over ?
Ik ken dikke mensen die perfect functioneren in hun job, en mensen die voldoen aan het moderne beeld van "de mens" die helemaal niet functioneren.
Ik ken dikkertjes die amper eten en toch dik zijn (dat lichtje zeker?), en dunnen die vreten alsof ze nog voorraad moeten opdoen voor de komende hongerwinter.
Ik ken maar één werkelijke reden om al dan niet te functioneren in de maatschappij: je goed voelen in je vel en in je job.
En dat kan volmaakt naar de knoppen worden gemaakt door idiote boekjes die je een schuldgevoel aanpraten over je niet zo volmaakte lijn in deze och zo volmaakte wereld...
tommetoch
waar zijn we mee bezig ?
Weet je, ik zie je graag, hoe je er ook uitziet, zelfs al ben je krom en scheef, dik of dun, als je maar die heerlijke glimlach op zet... dan is iedereen mooi !
tot de volgende ?

Maverick Meerkat

Image by MatthiasHeil via Flickrofte Ubuntu 10.10
Gisteren heb ik het gedownload... of beter gezegd, mijn kwampjoeter geüpgraded. Van Ubuntu 10.4 naar 10.10... Ik heb het nog niet bestudeerd, en merkte alleen wat stijlveranderingen op, die best mogen gezien worden. Maar misschien zit er nu onder de "motorkap" ook wel een en ander aan nieuwigheden? Ik ga dat straks wel eens uitvogelen. Ik zie wel.
Maar in ieder geval, het upgraden loopt perfect, en alles lijkt weer perfect te werken, zoals we dat gewoon zijn van ons allereigenste en allerbeste Ubuntu.
Bij Linux is het belangrijkste niet dat je alles gratis hebt, maar dat je een volmaakte vrijheid hebt om zelf ook aan de programma's te werken, en daartoe zijn de bronnen ook vrij. Voor mij is dat latijn. Ik ben geen computernerd, en ik heb er de ballen verstand van wat dat nu allemaal inhoudt... Maar dat gratische en het feit dat iedere zes maand er steevast een nieuwe en modernere versie komt, dat interesseert me wel !
Ja, er zijn dingen die ik met Ubuntu niet kan, en met Windows wel kon, maar net zo goed zijn er mogelijkheden in Linux, die er niet zijn in Windows... Dus, die discussie is zo lang als hij breed is. En mij gaat het over het feit dat ik gratis en vlug kan werken, met een massa aan mogelijke programma's die mij (ook gratis) ter beschikking staan.
Bovendien zijn dus ook al die aanbouw-programma's vrij en gratis... Je moet maar eens Microsoft Office of Photoshop gaan kopen... dan weet je wat een hemelsbreed verschil er is tussen Windows en al zijn aanhangsels en Linux. En voor wie een echte deskundige is, aan Windows en alle aanhangsels mag je niet raken, terwijl je rustig een en ander naar je eigen behoeften kunt omturnen in Linux (als je zo'n genie bent...)
Voor wie toch eens wil proberen, op wubi.org kun je veilig en makkelijk Ubuntu installeren naast je windows... en bij het opstarten kun je dan kiezen met wat je wilt werken.
Enne... het verschil van werken??? Er is minder verschil, minder moeilijkheden om over te schakelen van Windows naar Ubuntu, dan van Windows XP naar Vista of Windows 7.... en je keuze blijft zelfs niet beperkt tot Ubuntu, binnen Linux heb je een heel gamma dergelijke gebruikersvriendelijke pakketten, denk aan Mint, denk aan Suse, Fedora en binnenkort wellicht ook aan Chrome OS. Want daar spreken we in werkelijkheid over: OS ofte Operating System. Dus als je eens wilt googelen, kijk dan bij OS en zie eens wat er allemaal op de markt is... Als je eens goed kijkt dan zul je zien dat je als graficus misschien beter kiest voor dit dan voor dat vrije programma.... Dus eens kijken kan zeker geen kwaad.
Maar met wubi.org kun je alleen Ubuntu nemen, wil je een ander Linux naast je vertrouwde Windows zetten om uit te proberen, dan kun je dat via Virtuele installatie, en daar zijn er ook meerdere keuzes voor Virtual Machine en andere...
Het enige moeilijke punt is dus... de stap zetten.
de tweede stap is ook niet makkelijk: werkelijk beginnen met het gebruik.
Want de mens is een gewoontedier... maar echt, het is niet erger dan het overstappen van het ene Windowssysteem naar het andere... dus, doen !
en een klein voorbeeldje... Ondanks kreeg ik een mailtje dat ik wellicht met het onkreukbare Ubuntu toch maar een virusje had doorgestuurd... Het zal dus wel zo zijn geweest, maar ik heb het niet gezien. Want in mijn systeem is het niet aan de oppervlakte gekomen. En zoals bijna alle beestjes in het Linux-systeem is het doodgelopen op het systeem. Dat komt omdat bij Windows alle onderdelen aan elkaar hangen, en een virus dus al je programma's door kan wandelen. Bij Linux is ieder programma op zichzelf staande, en dus blijft het beestje daar gevangen waar het binnen kwam... en kan niet gans je systeem besmetten. Helemaal vrij is het dus niet, maar het is veel veiliger dan Windows ! Ik heb dan ook een anti-virus en een firewall geïnstalleerd, niet voor mezelf, maar om zoveel mogelijk te verhinderen dat beestjes die ik krijg zouden doorgaan naar anderen, niet echt om mezelf te vrijwaren, want heel vaak krijgen we niet iets onder de leden.
De meeste Linuxgebruikers installeren dan ook niet eens een antivirusprogramma, het loont de moeite niet... Durf jij met je Windows dat aan?
Nee, ik voel me vrij en goed met mijn Ubuntu ! en ik wens jou ook een gebruiksvriendelijk en veilig systeem toe, waarbij je van niets of bijna niets last hebt...
Heb je de zon gezien ? Mooi hé !
een mens zou vergeten hoe dat er uit ziet... maar warm is het niet.
tot de volgende ? (Morgen goed weer? dan gaan we misschien wel vissen !!!)

Herfstfeest Ziekenzorg te Mater

Image by Koffiemetkoek via FlickrGisteren was het van dattum... Ons jaarlijks herfstfeest. We zijn nog nooit met zoveel mensen bijeen geraakt voor ons herfstfeest! 86 ingeschrevenen en nog een paar op het laatste knipke, de kantschool zat vol !
Reeds om 13.00 uur zaten Anny en ik, met nog enkele andere dames boterhammen te smeren dat het een lieve lust was. In de voormiddag hadden anderen dan weer heel de zaal gezet, met tafels, stoelen, nette tafellakens uit wit pampier, met als onderleggertjes de kleine affiche van de actie Ziekenzorg: "Zorgzame Buurt", koppen voor de koffie, iedereen twee koekjes speculoos, koffielepeltjes en wat bloemetjes en hier en daar een vrolijk pinkelend kaarsje... De zaal was uitnodigend...
Wij waren nog smerendedede toen wij de zaal al hoorden vol lopen. Gek, maar in Mater zijn de mensen nooit te laat, eerder te vroeg. Dat is in de meeste plaatsen anders!
We werden welkom geheten door Monique als voorzitster, en enkele dames liepen tussen de tafelrijen door om iedereen koffie te bezorgen.
Na de koffie was het de beurt aan een Chris, een man die ons kwam amuseren met heel wat leuke meezingertjes (en we zongen mee!!!) en enkele mopjes tussen de liedjes, als bindmiddel. De zaal amuseerde zich kostelijk, en je zag niets dan vrolijke en opgewekte gezichten... Nu en dan betrok de man de zaal in het gesprek, wat soms tot hilarische toestanden leidde. Kortom de sfeer zat er in.
Nadien moesten wij weer met zowat alle bestuursleden aan het werk, kaas, hoofdvlees en paté moesten op borden gelegd worden, en de boterhammen en het vlees moesten opgedien worden aan tafel. Ondertussen waren er al weer enkelen aan het koffie schenken, en aldra hoorde je bijna niemand meer, bewijs dat ze het allemaal lekker vonden.
Ne de maaltijd stapten de mensen weer druppelgewijs naar huis toe, en wij met man en macht aan de opkuis beginnen... De borden afhalen, de restanten van Vlees en Kaas ophalen en het brood, de potjes met suikerklontjes, de potjes met mosterd, de melkkannetjes, de borden... (Eerst hadden wij nog waar nodig wat bijgelegd, en nu mochten wij weer heel wat verzamelen aan overschotjes...)
De dames gingen met alle serviesgoed naar de keuken in de kelder en naar de keuken in de bib, en begonnen aan de omvangrijke afwas. Een paar mannen droegen dan alles naar de kasten in de kelder, en stopten alles netjes op de plaats. In de zaal werden de tafellakens opgerold en weggeworpen en werden de vele tafels opgenomen en weer opgestapeld in het lokaaltje achter de zaal. Idem met de stoelen... en na een goed half uur was alles opgeruimd en weg gezet. Enkele dames verdeelden dan de overschotjes aan brood en toespijs onder de werkers, en na het nutten van een frisse Ename reden wij steenstokkedoodversleten naar huis toe... Oef, 't was weer voorbij, en gelukkig tot aller tevredenheid. Weer een "goede" activitiet...maar er is verdikke werk aan !
Natuurlijk hebben we weer te veel gedaan, en dus even natuurlijk zaten we gisteren compassie te hebben met elkanders pijnlijke rug. Dat is voor ons alle twee makkelijk, we weten alle twee hoe erg het is. Vannacht heb ik echter geslapen als een verkske, en vanmorgen was de pijn al zo goed als verleden tijd!
Straks gaan we op bezoek bij mijn petekind, Angelique, die nu zo dik als een tonneke loopt...mijn petekind krijgt op haar beurt een kindeke... Twee zielsgelukkige mensjes die uit kijken naar het nieuwe leven. Heerlijk om zien, heerlijk om mee te maken. Jammer dat Patrick, haar vader, er niet meer bij kan zijn...
... en tanteke zal dit keer wat langer moeten wachten voor aleer wij bij haar geraken... Ondanks mijn lijn kan ik nog steeds niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
tot de volgende ?

Liu Xiaobo

Image via WikipediaOef, voor ons zijn dat moeilijke namen, maar wellicht zeggen ze ginder krek hetzelfde over onze namen...
Liu (ik ga er van uit dat dit zijn voornaam is) heeft de nobelprijs gewonnen, omwille van zijn onverdroten en vreedzaam gevecht voor de mensenrechten.
Klinkt goed, lijkt een goede keus, maar China staat op zijn achterste poten want voor hen is dat een ambetant ventje.
En eigenlijk weten we dat allemaal, dat het een ambetant ventje is in zijn eigen land.
Is de nobelprijs dan een vredesgebaar?
Ik heb reeds eerder geschreven dat ik ooit een boek las van een Frans auteur over China, een boek die mij aan het denken zette... Want wat schreef die man? Hij was in het oude China geweest, vóór Mao en de communistische revolutie, en nog eens toen de revolutie al een tiental jaar oud was. Hij kon niet zwijgen van de vrijheid die er daar ontstaan was, de positieve ontwikkeling en de vrijheid van de individuele mensen...
Wat is vrijheid????
Vrijheid is alleen een ervaringsgevoel, meer niet.
En ik kan me dus heel goed indenken, dat de grote meerderheid der Chinezen zich in hun eigen land kiplekker voelen. Maar ik zie in de levensbeschrijving van Liu, dat hij een hele tijd verbleef in de USA, en dus zal hij een héél andere kijk hebben gekregen over het begrip "vrijheid"...
Ik kan me perfect inbeelden dat hij, na die ervaring in zijn vaderland plots ervaart dat de vrijheid er niet is. Toch niet voor hem, vanuit zijn ervaring.
Wellicht zou ik, vanuit mijn ervaring, me ook niet vrij voelen in China.
Maar voor de Chinezen gaat er over of zij zich goed voelen.
Niet Liu met zijn amerikaanse ervaringen, maar zij, met zijn allen.
Zijn wij hier vrij ?
Wij zeggen ja, maar is dat wel zo? Ik mag niet links van de baan gaan rijden, ik mag me niet midden op de autosnelweg installeren met mijn picknicktafeltje, ik mag niet...
En dan komen wij alvast tot de conclusie dat vrijheid maar kan, in zoverre dat je de vrijheid en de rechten van de anderen ook respecteert, en dus heb je reglementen nodig. Beperkingen, om de vrijheid te waarborgen.
Beperkingen      om      de       vrijheid       te        waarborgen?????
Maar als er beperkingen zijn, dan is er toch geen vrijheid?
Is dat niet net wat ik vertelde over China? Zij hebben daar ook een systeem opgebouwd, waardoor zij binnen hun maatschappijvorm, de vrijheid waarborgen door reglementeringen.
Het is niet ons systeem, wij voelen het als beknottend, maar ik kan me voorstellen dat wie er is in opgegroeid, dit helemaal niet erger vindt, dan ik die niet links mag rijden...
Als ik nu naar Afrika kijk, en naar alle ellende in dat grote werelddeel, dan bedenk ik plots dat wij daar gepoogd hebben ons systeem door te drukken, en iedereen weet dat wij alleen hun systeem hebben kapotgemaakt en er niet echt in gelukt zijn het onze door te drukken, met alle rampzalige gevolgen vandien....
En dan vraag ik mij af, hebben wij überhaupt wel het recht om ons systeem op te dringen? Om ons systeem het alleen-zaligmakende te noemen?
Is het geven van die nobelprijs aan Liu niet een beetje het gooien van een steen in de kikkerpoel?
Wat zouden wij er van denken als de Chinezen hier iemand een prijs zouden geven omdat hij ons systeem probeert te ondergraven???
Maar misschien denk ik te veel...
Misschien mag men nicht raisonieren... in naam van de Vrijheid !
tot de volgende ?

Alle hoop verloren....

Image via WikipediaIk las zonet dat het bewezen is dat okkernoten er niet alleen uitzien als hersenen, ze zijn ook nog goed voor de hersenen...
En nu is mijn boom kapot, verzaagd en al volledig opgekuist...
Wat nu met mijn hersenen?
Zouden de noten uit het verleden nog invloed hebben op mijn brein, of moet ik nu in het vervolg noten gaan kopen om het bloggen zinvol (?) verder te zetten?
Noten schijnen heel wat gaven te hebben, niet alleen voor je grijze massa, maar ook voor je cholesterol. Maar ze bevatten ook olie, en dat is dan weer nefast voor de lijn. Als je veel noten eet, krijg je ook een beetje het notenmodel, eirond.
Maar ook de verpakking is waardevol. Noten vallen uit de boom met bovenop de bruine schors, nog een groene dikke schil. Deze schil is bij vele mensen de grondstof voor een soort "porto" die ze zelf fabriceren. (Daarom drink ik Sherry) Maar als je die groene schors gewoon in water legt en daar laat ontbinden, dan krijg je bister, een fantastische bruine kleurstof, bij iedere houtbewerker heel goed gekend. (Wie een notenboom heeft en de noeten raapt, er manueel die groene schorsen aftrekt, weet dat hij er dan enkele weken met vreselijk bruingevlekte handen bij loopt. Je kunt met die bister ook mooie schilderijtjes maken, waarbij je met meer of minder toevoeging van water mooie bruinnuances kunt maken.
Ik vermoed dat heel wat van die oude tekeningen in een sepiakleur in werkelijkheid eerder een bisterkleur hebben. Volgens mijn kleindochter schilderen ze nu in de academie met bister, maar die krijgen ze in droge schilfers, die ze dan moeten oplossen in water.
Kortom, de noot is waardevol !
en nu is mijn boom weg. djudedju
Maar eigenlijk is heel de natuur zo waardevol! Heb je kippen? Hang dan boerenwormkruid in je kippenhok! De geur van dit kruid zorgt er voor dat er geen bloedluis komt in je kippenhok. Iedereen weet wat die vervelende beestjes doen, en hoe moeilijk je ze wegkrijgt... Gewoon boerenwormkruid is het middel bij uitstek. En zo is er voor heel veel dingen in de natuur een middel te vinden.
... en dan te beseffen dat we de natuur bezig zijn te vermoorden.
Ik heb hier Het Groote Cruydboeck van Rembertus Dodoneus, de wijsheid van een paar honderd jaar terug, over de natuur, zoals zij toen bekend was.... Toen waren de planten zo wat de enige medicamenten. Men ging voort op basis van ervaringen, helemaal niet wetenschappelijk onderbouwd, en als we dat nu bekijken, dan zien wij hoe fantastisch ver ze toen al waren gekomen. Nu kan men de werkzame stoffen uit de plant halen, maar volgens sommigen is dat niet de ideale manier van werken, omdat wellicht de plant als geheel ook op de werking invloed heeft...Kortom, men is zelfs nu, er nog niet uit wat we precies in handen hebben... Maar we zijn het wel in ijltempo aan het vernietigen!
Hopelijk komen we niet (veel) te laat tot het besef dat we ons eigen graf aan het graven zijn.
MensDOM
dom
dom
dom
tot de volgende ?

Pijn

Image by Yneqe via FlickrGisteren en eergisteren verrekt veel pijn gehad, vandaag lijkt het al weer iets beter...Het weer is ook iets beter. Het lijkt er toch wel heel sterk op, dat het weer een rol speelt bij de pijn.
Ik heb er geen verklaring voor, misschien is er ook geen verklaring, maar er moet toch wel iets van zijn, je hoort deze opmerking te vaak van te veel mensen om niet juist te zijn!
Ik ben blijven turnen, pijn of geen pijn, omdat ik voel dat dit, zelfs bij een pijnaanval, soelaas biedt. Het is enkel bij werkelijk "vast zitten" dat ik het turnen wat beperk of zelfs eens na laat, omdat het bewegen dan te veel pijn doet.
Maar eigenlijk ben ik een rondlopend mirakel! Afgezien van nu en dan een aanval, voel ik mij beter dan ik ooit had gehoopt. Ik heb jaren en jaren me zelf voelen aftakelen, moest zelfs nu en dan opteren voor de rolstoel, en dank zij de turnoefeningen van eigen vinding ben ik nu véél, véél beter, en denk ik zelfs niet meer aan een rolstoel.
Als ik zeg turnoefeningen van eigen vinding, bedoel ik niet dat ik heel gekke bewegingen doe, maar dat ik bewust turnoefeningen heb gezocht die mijn rug weer in beweging moesten zetten (tot en met mijn nek !)en die er mede op gericht waren om zachtjes aan weer spieren op te bouwen, vooral in mijn buik en mijn rug. Gewoon omdat je telkens weer hoort dat die spieren de druk op de wervelkolom kunnen helpen opvangen.
Ik heb dat heel geleidelijk opgebouwd en uitgebreid, zodat ik nu iedere dag ongeveer 25 minuten aan het turnen ben. Een reeks oefeningen van een goed kwartier, dan ga ik mij wassen (en kom ik weer wat tot een normale ademhaling) en na het wassen doe ik dan de zwaarste oefeningen... Die ik nog niet zo heel lang heb bij ingevoerd in het programma, maar waarmee ik werkelijk heel intens buik- en rugspieren aanvat. Ik ga dan ondermeer twintig keer een sit-up doen, en twintig keer pompen. Let op, ik ben begonnen met vijf keer... en in het begin had ik nog spierpijn. Nu heb ik geen spierpijn meer, en voel inderdaad dat die spieren een deel van het werk doen. Maar als je besluit om dit ook te doen, let dan op! bouw het heel geleidelijk op! Ik ben nu al een dikke twee jaar bezig, de zware oefeningen doe ik nu al een maand of vier, vijf, en ook die heb ik heel geleidelijk opgebouwd !
Ik ga hier niet beginnen met het beschrijven van mijn oefeningen, omdat ik van mening ben, dat iedere rug anders is, en dat je zelf een beetje moet aanvoelen waar de pijnpunten voor jou liggen, en die dan héél voorzichtig en bij mondjesmaat aan vatten. Eén van de bewegingen waaraan ik me heel dikwijls pijn deed, is het maken van een draaiende beweging, dus heb ik geoefend om te draaien van uit mijn bekken, zodat die beweging weer tot de normale bewegingen ging behoren. Bij mij lukte dat, maar misschien bij u niet. Dan zou ik in de eerste plaats zoeken naar een oplossing om die beweging nog minder gespannen te maken. Ik doe die beweging staande, maar je zou het bijvoorbeeld ook kunnen doen al neerliggen op je rug, en je benen nu een links dan eens rechts over zwaaien (maar dan voorzichtig), dan doe je diezelfde beweging, maar onbelast.
Ik bedoel maar, je moet proberen je pijnpunten aan te pakken, op een langzame en opbouwende manier. Lukt het niet, dan zou ik je aanraden om eventueel bij een kinesist of zo ten rade te gaan, of hij je niet kan helpen in de opbouw naar het terug bewegen.
Ik ga nu niet vertellen dat ik weer pijnvrij beweeg, maar ik heb merkelijk minder pijn, en wat nog véél voornamer is, ik heb maar heel, heel zelden meer te maken met een vastzitten, met een onststeking van de spier of/en de zenuwen. Ook slaag ik er steeds beter in, als ik voel dat een zenuw ergens tussen klemt, die zenuw weer te bevrijden, omdat ik heb geleerd de pijn weg te bewegen. Soms bestaat de beweging in het sterk voorover buigen (ik ga soms zelfs op mijn hurken zitten om de rug heel sterk te buigen!) maar soms ook net achterover gaan "hangen", of links of rechts gaan hangen, of heel soms, in het net doorzetten van de beweging die pijn doet. Dit is geen wetenschap, dit is zuiver ervaring. Door het dagelijkse turnen ontdek je dat bepaalde bewegingen echt bevrijdend werken... en die ervaring blijft je, als pijnpatiënt bij.
Ik ben geen dokter, ik beweer dan ook niet dat mijn methode onfeilbaar is, maar ik kan je wel aanraden om in ieder geval te bewegen! Het is mij in de loop der jaren meer dan duidelijk geworden, dat het wegteren van de spieren niet helpt, in tegendeel. Je moet er alles op alles op zetten om je spieren te behouden of terug op te bouwen. Helemaal niet nodig dat je een Schwarzenegger wordt, maar wel dat je ruggewervels niet alleen alles moeten torsen!
Als ik dat zo herlees, dan lijk ik wel een van die kwakzalvers... alleen, ik vraag geen geld, ik geef je alleen mijn eigen ervaring weer. Als je pijnpatiënt bent, dan weet je dat alle hulp welkom is, en dat je alles probeert om maar een beetje minder pijn te hebben.
Ik opteer dus voor die oefenigen... en voor creatief bezig zijn, omdat bezig zijn, niet meer denken aan de pijn, op zichzelf al een formidabele pijnstiller is. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik ben (onder meer...) bezig met een boek over "tribale Kunst"... Heel wat uitleg over de kunst in Afrika, Azië, en eigenlijk over heel de wereld...uitgezonderd de Europeanen...
Het lijkt wel of wij geen eigen kunst hebben. (Wat dan met de Scythen en dergelijke? De Kelten, de Germanen???? - Ik geef toe, veel is er niet van over, maar toch!)
Maar het is een feit dat stamgebonden kunst voor ons al heel ver weg ligt... Dank zij Romeinen en hun "beschaving" en dank zij de Kerk, die hier alles wat maar rook naar "afgoderij" kapot sloeg en verbrandde (Daardoor is er ook enorm veel verloren van Maya en Inca en zo...)
Maar niettemin is er nog steeds sprake van volkskunst... Weliswaar wordt het veelal wat eenlijnig gemaakt door de hobby-industrie, maar toch zijn er ook vandaag nog steeds mensen bezig met het maken van dingen volgens een oeroude traditie, weliswaar aangepast aan de moderne tijd en met modern materiaal, maar toch leeft er nog heel wat.
De grootste doder is de industrie!
Iedereen koopt kleren volgens de opgelegde modevoorschriften (andere is niet te krijgen), en het dragen van kledij verschillend per regio, ja zelfs per stad, is verdwenen. Zelfs de meubels zijn in de fabriek gemaakt, en het zijn slechts heel grote uitzonderingen die er nog zelf hun eigen versieringen op aanbrengen...
Volkskunst is er nog alleen in de kleine dingen, in sieraden, in details van eigen vinding.
Weet je, als ik die oude kledij bekijk, dan heb ik heimwee naar dat eigene, naar dat duidelijk kenmerkende voor de mens van die of die regio. Kwam er een vreemde in het dorp, dan kon je aan de kledij zien waar hij vandaan was.
Nu lopen we allemaal in kleren van gelijk allooi... uit de grote magazijnen van de moderne industrie en de moderne modehuizen. Loopt er eens eentje wat apart gekleed, dan bekijkt men hem, en dan zal het er wel zo ene zijn... een paria, een die niet in de rij marsjeert...
djudedju
net nu ik droom van een paarse broek met witte bollekes....
tot de volgende ?

Lady Gaga trouwt met kerst

Image by A Hermida via FlickrTja, de meeste vrouwen trouwen met een man, sommigen met een vrouw, maar als je gaga bent, waarom zou je dan niet trouwen met kerst?
Persoonlijk zou ik geopteerd hebben voor sinterklaas, daar zit nog een man in, weliswaar goed verpakt, maar toch, maar kerst??? Hooguit een versgeborene
en dan spreken ze van de kerk...
Héhé, kijk dat vind ik nu heerlijk zie, van die gekke krantentitels, waarbij mijn fantasie meteen op hol slaat.
Ik weet het, er zit iets absurds in mijn fantasie, maar dat vind ik net zo leuk. Het moet niet allemaal ernst zijn, liefst niet, er lopen er akl genoeg rond met sjagrijnige gezichten, laat ons maar eens grinniken en lachen en schateren, da's véél gezonderderder !
Straks ga ik met Monique de 160 fleecedekentjes gaan ophalen naar Ronse. Ik heb mijn wagen zo goed mogelijk leeg gemaakt, want ik vrees dat dat een verschrikkelijke hoop zal zijn. En hoop doet wel leven, maar daarom krijg je het nog niet in je auto. Hopelijk zitten die dingen in dozen van een formaat die in mijn auto kunnen, en gelukkig rij ik met een Combo, daar is ruimte zat...maar toch...
Monique gaat mee om te betalen, want zij houdt blijkbaar de kas van Ziekenzorg bij. Ze doet dit al jaren, tot volle tevredenheid van iedereen. Binnen een paar weken gaan we dan weer koeken verkopen over heel de parochie. Om de kas weer te spijzen, na de aderlating aan dekentjes. Er komt heel wat bij kijken om zo'n werking in gang te houden. Monique zat al eens te stoken of ik haar niet wou opvolgen, maar ik heb bedankt. Ik heb genoeg bestuurswerking gedaan tijdens mijn beroep, en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar helemaal geen ambitie en geen lust meer toe heb. Laat dat maar doen door anderen, die met vers enthousiasme dat kunnen en willen aanpakken. Ik heb er helemaal geen trek in. Bovendien heb ik het al zo verschrikkelijk druk met alle bezigheden, dat ik dat er niet eens meer bij kan pakken, tenzij ik andere dingen zou laten vallen. En dat zijn dingen die ik graag doe, die mij zo bezig houden, dat ik mijn rug niet of veel minder voel. Een bestuurswerking doen, dat is juist andersom, daar moet je weer alle aandacht aan wijden, moet je weer oppassen hoe je deze en gene aanpakt, en duik ik weer midden in de stress...nee, bedankt. Laat mij maar rustig met draagbare pijn.
ik ga stoppen, straks winkelen... een hele auto vol dekentjes
djudedju
we zullen nogal zweten
tot de volgende ?

De kruisspin

Links van de voordeur, midden in de klimmende hydrangea zit een dikke kruisspin midden in zijn web.
Te wachten.
Blijkbaar met veel succes, want het beest ziet er wel doorvoed uit.
Eigenlijk is het een prachtig beestje, mooi getekend met wat een kruis lijkt, en heel efficiënt in zijn bestaan als stroper. Stroper, want hij zet zijn val op andermans grond (het mijne!). Bovendien is zijn val een waar kunst- en meesterwerk. Zijn klevende draden netjes in een voor zijn prooien ondoordringbaar vangnet, en daartussen draden die niet kleven, waar hij veilig kan op lopen om de prooi te bereiken. Zodra een vlieg (o wat dan ook) in het net hangt, ijlt hij er heen, wikkelt het in een zijden strakke cocon en spuit het in met een stiof die heel het inwendige van het beestje vloeibaar maakt, zodat hij het later lekker kan uitzuigen. Van vlieg naar jerrycan...

Vanmorgen hing er mist, en dan is de kobbe tijdelijk werkloos... Zijn web is bepareld, dus duidelijk zichtbaar en wellicht kleven natte draden ook niet zo goed. Maar de kobbe zit onverstoorbaar midden in zijn web... Zij werk is gedaan, hij hoeft alleen nog te oogsten.

Ik weet niet waarom, maar bij het zien van die kobbe denk ik aan ... Wilders. Hij heeft ook zijn web gespannen, laat het werk doen door andere partijen, en hij zit rustig in het midden en moet alleen maar oogsten...
En dan denk ik aan Bart De Wever... zou hij geïnspireerd door die meesterlijke zet van Wilders ook besloten hebben een positie te kiezen midden in het web, klaar om de prooien uit te zuigen?

Och kijk, daar zit ik weer al in de politiek. Maar ja, het is tegenwoordig ook verdomd moeilijk er naast te kijken! En heus niet alleen voor eigen deur! Rondom ons heen zien wij politien omwille van de politiek. Waar vroeger mensen zich in wilden zetten voor de goede gang van zaken in het land, zien wij nu mensen die een goede manier hebben gevonden om het land leeg te zuigen ten eigen profijte... En als Fin de Carrière gaan ze dan nog enkele jaren in Europa gaan politiek spelen, en kunnen zo hun schamel pensioentje drastisch verhogen en vlugger, veel vlugger op pensioengerechtigde leeftijd zijn...en ondertussen maar stellen dat men langer moet werken dat pensioenen niet draagbaar zijn voor de maatschappij...
Hoe stelde Alexander de Grote dat ook weer ? "Eis van jezelf wat je eist van anderen!" maar dat zijn onze politici allang, al heel lang vergeten...

Hun devies is nu: "Wie aan de pot zit kan scheppen"

... en dat doen ze dan ook...

Ik herhaal mijn idee: sluit ze op met alleen water en een bete brood, tot ze een regering hebben, en laat ze eerst de schulden die ze hebben veroorzaakt door de regeringscrisis en door hun gepalaver over de vorming van een nieuwe regering eerst zelf terug betalen vooraleer ze ook maar een verrotte euro uitbetaald krijgen! Wedden dat ze veel rapper en veel efficiënter werken ??????

Och... ik had pertang gezworen me niet meer dik te maken !

en het is ook nog eens geen mooi weer
djudedju
ne mens zou er neurasteniek van worden

tot de volgende ?

Wandelen???? Ho maar !

Image by tralajanna via FlickrGisteren was er in Oudenaarde een wandeling uitgestippeld door de Scheldestappers. Vertrek: in de Abraham Hansschool.
Honderden wandelaars verzamelden zich voor een leuke wandeling in onze mooie Vlaamse Ardennen. In Volkegem echter is het kermis, en naar jaarlijkse gewoonte richten die mannen daar dan een kermiskoers in. Het parcours liep langs...de Abraham Hansschool... Gevolg honderden PV's en zelfs 18 weg getakelde wagens van wandelaars...
Leuk is anders...
Mij lijkt dat het stadsbestuur in een dergelijk geval beter zou zijn met de beide organisatoren, (wandeling en kermiskoers) eens te praten om een oplossing te vinden voor het probleem. Bovendien zou het wenselijk geweest zijn, de politie in plaats van verbaliserend te doen optreden, er meteen preventief in te zetten.
Maar ja, daarvoor moet je over gezond verstand beschikken, en politici en gezond verstand... djudedju, daar gaan we weer...
Denk ik meteen weer aan onze nationale politici...
Ik heb ooit eens iets gelezen, dat we misschien ook eens moeten gebruiken... Als mijn geheugen goed is, ging het over een pauskeuze... Men sloot alle Vroede Vaderen op, totadt ze er uit waren, en zie, in de kortste keren kwamen ze plots wel overeen.
Ik stel voor dat we alle gekozenen opsluiten, met alleen drinken, geen eten (om ze wat op te jutten, want anders zijn ze nog in staat te overleven op een regime van Kreeft en kaviaar...)tot ze een regering hebben gevormd.
Die Dames en Heren moeten eens eindelijk gaan beseffen dat hun oeverloos gezwam nu al miljarden heeft gekost, en dat het volk van oordeel is dat zij dit tekort die ze tenslotte zelf hebben veroorzaakt ook door henzelf moet betaald worden. Met hun wedde is dat een kwestie van weken vermoed ik... Voor ons zouden het weer jaren zijn, met een vage schemering aan het eind van de tunnel van Jean Luc...
Maar laat er mij niet weer over gaan zjieveren, hun geblaat is de wol duidelijk niet waard.
Toen ik vanmorgen vroeg op mijn turnmatje stond mijn gymnastiek te doen, zag ik in den Oosten een zon opstaan in een rode hemel, een rood gat in een somber grijs zwerk. Echt mooi, maar niet veel goeds belovend. De barometer zakt dag na dag naar steeds diepere en duisterderderder oorden. We zitten hier werkelijk met een echt zeekklimaat... (geen drukfout !)
Als ik nu buiten kijk, dan is dat rood veranderd in een zacht roze en het grijs toont al wat minder dreigend. Het is bladstil. Mocht dit een toneelscene zijn, dan zat je op het puntje van je stoel, want dit is het moment om plots een moord te laten gebeuren en de ganse zaal te doen meeschreeuwen van schrik.
Maar het is geen toneel, het is gewoon ons Belgisch wisselvallig weertje, en misschien zal men ons eens doen schrikken met een plotse donderslag, maar veel waarschijnlijker wordt het alleen maar de drasj national... ons dagelijkse plensbui. Dagelijks? Nee, niet echt, maar zo voelt het wel aan.
Misschien gaan we nog een stukje kunnen voort werken aan de laatste takken van de boom, en dan is het exit boom. We gaan blij zijn als het gedaan is, want het is toch wel een karwei! Maar wellicht zijn er niet veel bomen op die manier "gekleind", dat er omzeggens niet meer overblijft buiten wat zaagmeel en wat resten van klimop (en klimaf).
De rest is dus volledig verzaagd en verknipt tot brandhout. De kachel bij Veerle zal ronken dat het een lieve lust is. Met het hout van de notelaar en de rozelaar.
Veerle heeft een kachel die het branden van hou wel heel mooi maakt! Het is een "open" kachel, net een open haard, maar dan een die voor de schoorsteen staat in plaats van er in. En geef toe, het zitten kijken naar de vlammen in een haard, dat is toch zalig ? Daar kan geen TV tegen op ! (Nu ja, voor mij kan een tv bijna nergens tegen op, en met de huidige programma's steeds minder)
Doe eens alle lichten uit, en zit in het halve duister met zijn allen rond de haard, kijkend in de vlammen, schrikkend als er eens een tak "spokt", en droom weg... in een wereld vol spoken, heksen en tovenaars, stropers en huilende wolven, en schuif wat dichter bijeen, steun zoekend bij elkaar, veilig in dat eigen kleine wereldje, rond je eigen vuur...
Heerlijk...
tot de volgende ?

Geneeskunde is...

Image by dhinivh via Flickrhet verlengen van het sterven...
Dit las ik op facebook, wellicht van een op dat moment heel sombere vriend.
Geneeskunde verlengt immers in eerste instantie het leven, maar ergens heeft hij natuurlijk gelijk... Het kan ook zo zijn dat het ultieme stervensuur daardoor én langer én pijnlijker wordt.
Toch ga ik niet zo vlug de geneeskunde veroordelen!
Je moet maar eens kijken naar de gemiddelde levensduur van de Belgen (en bijna van heel Europa) hoe dit de laatste decennia is gestegen, dank zij de vooruitgang van onder meer de geneeskunde.Maar ja, als je ergens een goede vriend of kennis hebt, die werkelijk ligt af te zien, en waarvan men weet dat er niets meer aan te doen is...dan kan geneeskunde wreed lijken. Maar of het dat ook is? We moeten in dat geval de vraag stellen aan de zieke zelf.
En ik ga nu niet de discussie aan over euthanasie. Gewoon, omdat ik daar zelf niet goed aan uit kan. Ik kan me heel goed voorstellen dat de zieke het niet meer aan kan, en verlangt naar de dood, de dood als een vriend die het einde van de pijn betekent. Waar ik niet goed aan uit kan, is dat je vooraf gaat vastleggen dat, als je in dit of dat geval verkeert, men je maar moet doen sterven. Die vraag lijkt mij zo...absurd... Ik heb er geen idee van hoe ik me zou of zal gedragen in die of die omstandigheid, en of ik dan wel de dood zou zien als een vriend, of nog steeds als een onwelkome gast???
Maar anderzijds meen ik dat we niemand nutteloos moeten laten afzien. We vinden het doodnormaal dat we onze hond een terminaal spuitje laten geven, als het beest te veel afziet... En van ons goede vriend of vriendin zouden we die pijn moeten blijven aan zien?
Laat ons dan, als we niet willen of kunnen opteren voor het verlossende spuitje, op zijn minst opteren voor pijnvrij en voor niet langer in leven houden dan nodig is, in de zin dat je in een hopeloos geval de zieke niet willens en wetens moet in leven houden en doen afzien.
Maar heel dat probleem is en blijft hekel.
Ik wens daar maar over te oordelen als het zo ver is, zeker niet op voorhand vast te leggen. Maar nogmaals, dit is gewoon mijn kijk op de zaak, en ik kan me heel goed indenken, als je een geliefde ziet afzien, je op dat moment heel anders kijkt...
Dan wordt de opmerking in mijn facebook plots heel anders.
en heb ik alle begrip
voor dit geval
Vanmorgen was er rommelmarkt in Scheldewindeke... Maar we werden weer eens door het bordje: Werken - omleiding, de mooie natuur ingestuurd, op baantjes waar ik nog nooit eerder was... Enfin, we kwamen toch terecht... op een mooi marktje in de zon... Morgen verwachten we ...alweer... regen... 't is eens wat anders...
Op bijna alle kraampjes lagen er... okkernoten.
Een in memoriam voor mijn notelaar ?
tot de volgende ?

Sjacherbeurs Flanders Expo

Image by Mooibeeld via FlickrOfte de eerste binnenmarkt. Ofte de winter komt er aan.
En 't regent.
Vroeg aan een marktkramer: "Hoe is't ?" "Wisselvallig zoals 't weer..."
Het is ook de rommelmarkt waar achterneef Marc Pauwels de ticketjes controleert...
Het was dus ook een blij weerzien.
Maar 't is wel aan 't regenen.
djudedju
Morgen zou het weer goed weer zijn.
Hopelijk volgende week ook nog wat, want mijne boom is nog niet helemaal in snippertjes gesneden.
Heel veel rest er niet meer, mijn auto staat al weer op de oprit.
't Betert dus... Maar hier zitten nu twee oude dutsen, stijf en stram.
Nu ja, wellicht zijn er niet zo veel mensen die een boom dermate versnijden dat er niks meer rest. Ik ga immers van het standpunt uit dat die fijne takkelingen heel geschikt zijn voor aanmaakhoutjes, dus knippen we alles klein... Maar zo heb je er wel werk aan.
Ondertussen ben ik rap gaan middagmalen...op zijn zaterdags. Want telkens als wij gaan rommelmarkten, komen wij pas rond de middag thuis (vandaag al over de middag!), en wordt het iets "vlug gereed", spaghetti of zoiets, vandaag was het rijst. Zo is het ook eens makkelijk voor Anny. En geef toe, in ons leven kan een kleiner en minder gesofisticeerd hapje echt geen kwaad, bijna in tegendeel. Bovendien , ik vind het ook nog wel eens lekker.
Ik heb op de rommelmarkt een ding gezien die me echt beviel, of hooguit twee, maar beide waren schromelijk duur, dus meteen zag ik ze niet meer graag. Ik weet dat dit gek klinkt, maar dat is een restantje uit vroegere tijden! Toen wij, al heel lang geleden, pas gehuwd waren, hadden wij het helemaal niet breed, maar dat belette ons niet gelukkig te zijn. Eén van onze truukjes was je afkeren van de dingen die je je niet kon permitteren. Neem de TV, dat was te duur, dus hielden wij niet van TV. En we meenden dat, we waren immers perfect gelukkig zonder die bak! Toen we het wel konden, waren we niet gelukkiger met dan zonder die bak, en ik ben nog steeds niet de TV-maniak, die je zoveel ziet... Voor mij is de tv alleen een stukje tijdvuller, meer niet. Ik lees veel liever mijn nieuws, dan ik naar de spreker moet zitten kijken... Als er iets heel speciaals is, dan heb ik dat al gelezen, en dan kan ik, indien ik daar lust toe heb, ook eens de beelden bekijken. TV is pas een interessant item, als ze direct nieuws brengen, zoals die keer met 9-11... verder ? Dank u wel, voor mij hoeft het niet echt.
Morgen is er weer rommelmarkt, dus zal het weer een late blog worden, en wellicht ook weer iets later dan normaal... Maar het is maar een klein marktje, dus dat kan wel meevallen.
tot de volgende ? (Het typen met stramme vingers is niet alles)

Winkelvreugde ofte de kunst van het shoppen ?

Image via WikipediaIk had je het gisteren al voorspeld, Monique zou heel de winkel bestuderen...
Het was ook zo, en ik heb het nog wat erger gemaakt dan het al was, want ik heb haar eerst ontvoerd naar de winkel van de allochtonen te Ronse, waar ik zo veel blogs geleden al eens over pende. Monique keek zich de ogen uit (ik heb ze opgeraapt en terug gestopt waar ze hoorden).
Het is ook een totaal andere winkel dan andere winkels... Stel je voor een winkelrek, met zo'n 8 schabben waar meters aan een stuk door nootjes, zaadjes en dergelijke in zakjes netjes op stapeltjes gerangschikt liggen. Je voelt je haast beschroomd er een zakje uit te nemen en het volmaakte beeld te verstoren, aan de andere kant een zelfde beeld, maar dan met een hondertal soorten thee... veel kleuriger maar even netjes gestapeld in volmaakt uitgelijnde bouwwerken. En dan plots een plaatje waar de "andere" goederen staan: theeglaasjes, serviezen, vazen en vaasjes, tajines in 4 formaten, handige hebbedingetjes om de potten uit te schuren en noem maar al het denkbare en vooral het ondenkbare op... zilveren ( ?) theepotten op een zilveren (?) plateel met glaasjes in zilveren( ?) houders, heel mooi, heel knus om ergens te zetten en nooit te gebruiken... sloten voor de deur naast gastoestellen om reuzeketels soep op te koken (die ketels staan er ook !) en alle denkbare en ondenkbare eetwaren (vooral ondenkbare, want die arabische dingen kennen we niet zo goed) Corned beef van rundsvlees en van...kippenvlees ???
enfin, Monique heeft niet alles in handen genomen, maar toch veel, heel veel... en zei wel twintig keer dat ze zeker met Maria ook zou langs komen. Toen ik van dat Turks brood meenam, nam ze dat ook meteen mee... Kortom Monique was in het paradijs, een winkelparadijs, met een kassa op het end, maar toch, ze voelde haar slechte been nog amper, en ik ga niet zeggen dat ze als een jong veulen...maar toch... Ik had er plezier in, haar enthousiasme werkte aanstekelijk, en we waren nog geeneens in de winkel geweest waar we naar toe wilden gaan... (En ze had al een volle winkelwagen!)
Wij dus naar ons uiteindelijk doel de "Action"... Wij namen een winkelkarretje mee, want Monique voorzag dat ze nog een ander paradijs zou bezoeken voor haar exploratie van winkels in Ronse-Renaix...
En ja hoor, van het binnenkomen af had ze weer geen ogen genoeg( ik heb nog rond gekeken, maar er lagen er geen in aanbieding) om alles te keuren. Zie, verdomme, ik ben weer te rap geweest hé, vorige week heb ik nog zo'n ding gekocht in de Casa, en hier staat het aan minder dan een tiende van de prijs...(djudedju dacht ik)
We moesten onze fleece-dekentjes (160 stuks!) bestellen, dat hadden ze niet in voorraad, maar er was geen probleem. (Het wordt wellicht wel een probleem om die dingen thuis te krijgen, want dat zal wel een grote fleeceberg worden !!!!)
...en toen... toen kwamen we in het hoekje waar de hobbymaterialen lagen, knipkaarten en lijmsoorten en tweezijdige plakband en... en... en.... en....
Het winkelkarretje raakte nog bijna vol met allerlei kleinigheden, deels voor Monique, deels voor de Crea...
Kijk, het was over twaalven voor ik weer thuis raakte... evenwel na het nutten van één aperitiefje bij Monique (Want ik belde eerst naar Anny en die zei dat de vis al gebakken was...), maar ik was een gelukkig mens, ik heb zelden iemand zo gelukkig enthousiast gezien als gisteren ons Monique...
Weet je, ik begin te geloven in het fenomeen "shoppen" en het verslavend element er in...
ik heb het zelf gezien
en ik heb het geluk voelen afstralen
Gek dat een mens maar zo iets nodig heeft om zich goed te voelen, ondanks dat slechte been. De enige momenten waarop dat been er plots weer was, was bij het in en uitstappen van mijn auto. Voor de rest zweefde ze op wolkjes
gekochte wolkjes
uit de action...
djudedju

't regent, laat de boom maar eventjes liggen...

Image by micah.e via FlickrMaar ook al regende het niet... de boom bleef toch wel eventjes boom. Anny en ik zijn alle twee stijf en stram, en onze handen staan vol (nu ja...) blaren. Vandaag is het wellicht heel de dag rustdag, maar al zeker deze voormiddag, want straks ga ik winkelen met Monique.
(En ik heb de toelating én de permissie van mijn madam!)
We gaan naar Ronse, naar Action om te kijken of we daar in voldoende getallen fleece-dekentjes kunnen kopen voor de verjaardagen van de leden van Ziekenzorg Mater. We proberen altijd bruikbare en betaalbare geschenkjes aan te kopen, zodat we niet alleen een blijk van vriendschap geven, maar ook nog iets nuttigs. Maar je kunt niet blijven handdoeken en dergelijke geven, straks moeten de mensen het bed uit om zich 's nachts ook nog eens te wassen, kwestie van die dingen ook nog eens te gebruiken nietwaar????
En dus ga ik straks naar Monique, laad haar in mijn wagen en hupsakee, Ronse waarts....
Ik hoop dat Monique iets heeft van mijn madame, en dat ze de winkels doorstoomt, zonder bij ieder artikel stil te staan. Anders kom ik straks op van de zeenuween thuis. Ik ga me alvast wat geestelijk voorbereiden met Zen technieken om lijdzaamheid op te doen, voor het geval dat.
Maar ik weet bijna bij voorbaat dat mijn hoop ijdel is... Monique kent die winkel niet, dus alles zal nieuw zijn, dus alles zal moeten bekeken worden, en het vrouwelijk vermogen om identieke waren te visualiseren in andere winkels met de prijs er bij, zal druk aan het werken zijn... Hoe verder je echter in de winkel loopt, hoe moeizamer dat visualiseren lijkt te verlopen, en hoe langer de conclusie op zich laat wachten: is dit nu een koopje of is het dat niet?????????????????????????????????????????
('t kriebelt nu al bij mij...) Een mens moet veel overhebben voor zijn medemens, maar mee gaan winkelen is voor mij toch wel een versterving die me op zijn minst tien volle aflaten moet bezorgen. Daar kan geen offerblok tegen op.
Weet je wat dan nog het ergste is ???
Vrouwen zijn meedogenloos !
Je sjokt daar uren achter, met je hart in je vuisten om het kalm te houden, doorstaat iedere halte voor ieder onbenullig stukje textiel of emmertje of borsteltje, en dan kom je aan een afdeling waar toevallig enkele dingen staan die jou, als man interesseren, en je wilt die dan eens bekijken, en dan zeggen "ze" (vrouwelijk wezen op dat moment van dienst) "Je moet je niet staan bezighouden hé, we hebben nog veel te doen!"
Om dood te vallen
om de seskes te krijgen
om
ongelukken
te
doen.
Vriend Henk zou wellicht voortdurend in contact staan met de Heer, maar eerlijk, op dergelijke momenten leun ik veel sterker aan bij de duivel.
Och, en ook dat gaat weer voorbij, en dan heb je een content mensje bij je, die eens haar hartje heeft kunnen ophalen, en dan vergeet en vergeef je alles weer.
tot de volgende keer
dan kruip je weer de boom in
Maar ja, mijn boom ligt nu neer
in een weliswaar steeds kleinere hoop takken en twijgen, maar ik kan er niet meer in klimmen.
Weet je wat, ik ga piano spelen op mijn strakgespannen zenuwen, muziek verzacht de zeden.
Gelukkig zijn wij mannen de Heren der schepping.
toch als onze vrouw er niet bij is
djudedju
Nee, om eerlijk te zijn, ik ben een van de weinige mannen die wel eens graag winkelen. Ik doe dat gewoonlijk zo:
We komen in de winkel, en ik vraag aan Anny of ze me nodig heeft. Nee dus.
Dan laat ik haar winkelen, en begeef me naar de afdeling boeken, computers, tuingerief en vrijetijdsbesteding.... en we maken een vage afspraak dat we elkaar weer terug zien in de middengang van de winkel of... in de afdeling tuin en planten... Want ik amuseer me gewoonlijk veel langer dan Anny winkelt. Want Anny gaat dus werkelijk als een trein door de rekken, pikt op wat ze hebben moet volgens haar briefje, en hupsakee, ze is klaar en komt me zoeken.
Ik heb een madame om te zoenen. Ik doe het dan ook herhaaldelijk.
tot de volgende ? Ik ga winkelen
met Monique... Ik ga je straks wel vertellen of zij ook een sneltrein is....

Boring Belgium ?

Image via WikipediaAls je onder deze blog eens kijken wilt, daar plaatste ik nog een blogje, met alleen een filmpje, een leuk en leerzaam filmpje... Waar wij als Belgen bijna zo belachelijk uit komen als we zijn (We zijn als land nog veel belachelijker, maar gelukkig is nog niet alles doorgedrongen tot de internationale gemeenschap...)
Maar het toont wel heel goed, hoe absurd onze politiek hier wel is... En hoe absurd de mens hier wel moet leven. Het is wel in het Engels, maar ja, volgens de minister van opvoeding moet dat toch de tweede taal worden...
Wat kan ik hier nog aan toevoegen? Niks zinnigs, alleen misschien je da raad geven eens de boeken van Kafka te lezen, in de hoop dat je dan leert denken als een Belg, ook al was Kafka dat niet, zijn denken lijkt er heel sterk op.
Even absurd, even hopeloos en doemdenkend.
Magritte toonde de woonplaats van De Belg, een stralend blauwe hemel en de woonplaats van de Belg in een onwaarschijnlijk duister gehuld.
Er had best een opschrift bij gekund zoals: "Ceci n'est pas un pays"
Want je moet al heel veel verbeelding hebben om in de poespas die ons rest nog een land te zien zitten... Het is op zijn best een puzzel, waarvan de stukjes nooit kunnen passen.
Dat komt omdat ze geproduceerd worden in verschillende landen: Vlaanderen, Wallonie en een tweetalig Brussel, met toezicht van de federale regeringen: Vlaanderen, Wallonië en Duitstalig België (Wat doet dat België nog in die naam?), enfin, bekijk het filmpje hé!
Gisteren hebben we ons enkele uren onledig gehouden met het kleinmaken van een hele boom. En wonder boven wonder, de enorme hoop takken lijkt plots belachelijk klein te worden, hoe meer je de takken en spillen klein maakt en netjes opstapelt, hoe kleiner het geheel wordt. Het is echt een symbool van ons regeringssysteem! Als je het ordent en netjes allemaal op zijn plaats legt, stel je vast dat je bijna niks overhoudt, en dat je massa's overbodige nietswaardige ballast hebt, waar je niks, maar dan ook niks, mee kunt doen, maar die je het haar van je muts kost !
Tedju, ben ik weer al aan het politieken! Maar ja, geef toe, als je leest dat het oeverloos gezwam van die bende oelewappers ons weeral vele miljarden staatsschuld oplevert... Ik stel voor dat we het de mannen die het veroorzaken ook laten betalen. In plaats van zich vet te mesten op rug van de goegemeente, zouden ze dan nog iets van nut hebben. Nu scheppen ze palaverend de room van onze melk, en laten ons met amper water zitten.
Gisterenavond was er ook nog eens vergadering van Ziekenzorg Mater. Ik vroeg aan Chantal of het niet goed zou zijn, als we de iconen die we gaan maken ook zouden laten wijden op het feest van Ste Amelberga, kwestie van op die manier de makers te pleizieren en ten tweede ook nog eens Crea Ziekenzorg in het zonneke te zetten... en zo publiciteit te maken voor ons werk. Chantal was meteen enthousiast en zei dat ik dat op geen beter moment kon doen dan nu, want, op het feest van St Amelberga komt volgend jaar de Bisschop de plechtigheid doen ! Zo halen we zeker de pers ! En wordt onze St Amelberga-icoon voor de makers werkelijk een groots bezit, want we leven hier (gelukkig) nog in een heerlijk landelijk en katholiek stukje Vlaanderen!
In een reactie kregen wij op slag nog een nieuw lid er bij voor onze Crea !!!
Sjongejongejonge, we worden groot !
Ik ben een gelukkig mens, want ik slaag er een heel klein beetje in bij de mens het besef bij te brengen dat creatief bezig zijn heerlijk is, en dat iedereen een beetje kunstenaar kan zijn, creatief zijn ! Wij opteren voor de herintroductie van de volkskunst, heel wat waardevoller dan TV !
tot de volgende ? (op de foto: kapel van Ste Amelberga te Mater !)

Do you want to know more about Belgium?