Ubuntu 9.04

Image by Taro416 via Flickr

Gisteren heb ik de nieuwe versie van Ubuntu geïstalleerd, via een upgrade, en een dezer dagen zal ik heel het zooitje ook nog eens installeren op een memorystick of hoe die dingen ook heten...Dan heb ik steeds mijn Ubuntu bij me, en kan ik, zelfs op een andere kwampjoeter werken op het veilige en snelle ubuntu... Laat windows maar duur zijn, er is een beter en gratis alternatief!
Ik heb me zitten ergeren aan een artikel in ZDNet over ubuntu ! Ze bespreken er de nieuwe versie en het avontuur om het te downloaden. Wat ze alle maal niet tegenkomen van ontzagwekkende moeilijkheden !!! Niet te doen ! De meeste lezers zullen al wel halverwege het artikel het lezen gestopt zijn, want het is toch niets...en dat is ook de bedoeling van de schrijver, want wat is zijn slotsom ? Dat Ubuntu wel hééél hééél goed is, hééél snel, en zeer gemakkelijk is te installeren.... om dood te vallen ! Waarom dan eerst kilometers gezwets over al die moeilijkheden...Ach juist ja, ZDNet is sterk gericht op microsoft, vandaar...Dan moet het wel heel lastig geweest zijn toch te eindigen in lovende woorden... djudedjuu !

Ik heb nog niet alles uitgeprobeerd, maar alles wat ik al had, werkt perfect, en inderdaad weer een stuk sneller! We zouden nu ook de stap naar cloudcomputing moeten hebben, maar ik heb dat nog niet zitten bekijken, dat is voor vandaag of morgen of zo...

Deze voormiddag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Leupegem, vlak tegen de deur... Ik heb de markt niet volledig gedaan, die is voor mij veel te lang, en bovendien had ik veel pijn (er is regen op komst)... Het was een mooie markt, met veel volk, maar ik hoorde weer klagen over de mindere verkoop... Anny kocht nog maar eens een van haar favoriete negerbeeldjes, ze heeft er nu 4 van het zelfde model, iedere keer net iets anders en iets groter of iets kleiner... Wel een heel leuk en mooi uitgewerkt beeldje ! Zelf vond ik enkele kleine boekjes over knutselen. We hebben ook eens gerust aan een tijdelijk cafeetje... het deed deugd !

Vannacht lag ik in een boek te lezen, en vond een leuk citaat: (over Italië) Er zijn 99 manieren om een wet te maken, en ze zijn allemaal goed... einde citaat... In België is dat ook zo, en van de negenennegentig voorstellen kiest men het exemplaar dat het meest lek is...

Het zou fout zijn te denken dat de Belgische wetgeving dan ook meer op een vergiet lijkt dan op een sterk geheel ! De Belgische wetgeving lijkt veel meer op een doolhof, en de advocaten en al wie dergelijke mensen in dienst kan hebben, beschikt over het grondplan. De rest is genoodzaakt rond te dwalen in een onoverzichtelijk en ondoorzichtig bos van obstakels.

De kunst een Belgische wet te maken is dan ook niet een sluitend geheel te vormen, maar iets te vormen dat er als sluitend uitziet, maar zo lek is als een emmer zonder bodem.

Deze week had ik nog eens het genoegen om onze premier aan het werk te zien. Hij deed me denken aan Egypte, de sfynkx, onverstoorbaar en onaanraakbaar... Toch denk ik er sterk over mijn stem op Van Rompuy uit te brengen, maar dan op zijn zus...

Deze namiddag gaan mama en de tweeling schoentjes kopen voor de plechtige communie... Zit ik hier rustig alleen te computeren...

tot de volgende ?

een groen, een geel of een blauw biefstukje, meneer ?

Image via Wikipedia

Ik las vandaag over een hondje die dna heeft van een of ander zeebeest, en nu roodopgloeiend door het leven gaat, ik zag op de tv al eerder groene varkens...De tijd is niet ver meer dat ons bordje niet alleen meer kleurrijk en fris zal ogen door verschillende soorten gekleurde sla en eetbare bloemen, nee, binnen kort kunnen we fluoriscerende biefstukjes eten. Voor de tanden ! Ja, want in de donker kun je dan zien of er een stukje vlees tussen je bijtertjes is blijven steken, het licht op in het duister.

De wereld wordt onvoorstelbaar kleurig en prachtig! Stel je voor, je kunt de meest onvoorstelbare kleuren inbrengen bij bloemen, je plant langs je tuinpaadjes van die fosforgroene, oplichtende stinkertjes (Afrikaantjes, Tagetes), moet je niet meer van die knoertlelijke paaltjes met pieplichtjes op zonneenergie in je tuin planten, je tuinpad is 's nachts duidelijk zichtbaar door de oplichtende stinkertjes...
Op je bordje liggen nu geen rode bonen, geen zwarte, geen witte, maar helblauwe in een heerlijk sausje van van helwitte tomatenketchup (kun je in veertig verschillende tinten krijgen). Je aardappeltjes zijn zwart met rode stipjes en je koteletje ligt zachtjes te fluorisceren... Je hebt maar één trui meer nodig, want je kunt die nu doen oplichten in de meest exotische kleuren, er zitten immers in de wol genen van de octopus, je weet wel dat die het vermogen hebben van kleur te veranderen. Eerst was er een poging gedaan met een gen van de kameleon, maar die heeft van nature weinig aanleg om wollig te zijn, en dat lukte dus niet (Waarom is de octopus wel wollig???)

Maar het gaat verder! In onze straten staan nu prachtige palmbomen, een variëteit waarin met het gen voor winterhardheid heeft ingeplant, en in ieder tuintje zie je mensen die naar behoeven enkele aardappelen uit de grond fluiten (kregen het gehoorzaamheidsgen van de hond)... Je moet die aardappel nu ook niet meer schillen, de schil is er niet meer.

Cactussen en rozen hebben geen stekels meer, en je hebt nu paardjes die maar dertig centimeter hoog worden, mooi voor in het voortuintje, het hoeft niet gezegd dat je die kunt krijgen in alle denkbare kleuren. Momenteel is paars met witte bollen in. Ze staan beeldig op een grasveldje in multicolor !

Ach, wat zit ik hier voor onzin te vertellen... Maar echt, ze doen dergelijke idiote proefnemingen! Waarvan geen mens kan bevroeden welk nut ze hebben... Gewoon proeven omwille van de proeven. Als een kind in de klas getuigenis geeft van een te grote fantasie, dan wordt hij beknot in die geestelijke uitspattingen...een prof mag dat dan weer wel. Misschien zal die prof wel ergens een achterliggende reden hebben om dergelijke spielereien op de wereld te zetten, maar mij lijkt het toch allemaal wat bizar! Dat men probeert een plant aan te passen aan extreme droogte of omgekeerd aan grote vochtigheid, daar kan het doel zijn meer en betere voeding te hebben voor de medemens, maar groene varkens ?

Ik zie de boer al, die vruchteloos zit te zoeken naar zijn groene varkens in de wei. Toppunt van camouflage... Zoals die neger die niet over een zebrapad durft te lopen ("ze zien me, ze zien me niet, ze zien me, ze zien me niet)...Of die politieagent die kijkt of hun zwaailicht gaat: hij gaat, hij gaat niet, hij gaat, hij gaat niet... Ik hoorde vroeger een mopje van een boer die er in geslaagd was kippen te kweken met vier poten! Had je vier lekkere kippepoten aan ! En zijn ze even lekker? vraagt een belangstellende koopman ? Ik zou het niet weten zegt de boer, ik kan ze niet pakken, ze lopen te rap!

In welke wereld komen onze kleinkinderen en hun kinderen terecht?

Ik heb je al geschreven over de driedimensionele fotocopiemachine, waar je naar behoeven een nieuwe scooter uit haalt of een senseo zonder fabricagefoutje... een natuur op maat en op kleur daarbij, en dan ? Wat gaan ze dan nog doen ?

Heb je al eens gekeken hoeveel van de huidige tewerkstelling nog te maken heeft met productie? Al de rest is in feite niet productief! Toch moet alles komen van die producten. Als we die straks uit een kopiemachine halen, wat dan?

Alle terwerkstelling in de vorm van diensten? Of helemaal geen tewerkstelling meer ? Hele dagen voor een reuzegroot en driedimensioneel TV-scherm zitten glarieogen naar programma's die door een computer geprogrammeerd worden? Filmacteurs zijn er tegen dan ook niet meer nodig, de computer vult de beelden wel in... en schrijvers ??? idemdito... en dan gaat de mens kapot aan oeverloze verveling en afstomping. Sekten komen op en kennen sukses, want alles is beter dan de oeverloze verveling, geweld wordt een invulling van die verveling.

Maar is dat al niet een beetje begonnen ?

tot de volgende ?

Daar loopt mezelf, mijn kloon...

Image via Wikipedia

Boem! het is (bijna) zo ver!
Dokter Panayiotis Zavos heeft al minstens vier keer een gekloonde mensencel ingeplant bij vrouwen die wilden zwanger zijn, het is nog niet gelukt, maar het is zeer nabij !

Waarschijnlijk heeft die dokter dat ergens in een somber oosters land gedaan, waar klonen niet bij wet verboden is.

Maar het hek is dus van de dam! De gekloonde mens is op komst, en het is wellicht heel nabij. Het schaap Dolly krijgt er menselijke zusjes en broertjes bij. En dat is maar een begin, want eens je dat kunt doen, dan houd nog meer heel weinig je tegen om ook in die menselijke wezens te gaan prutsen aan de dna, aan de genen... Je kunt dan ook verwachten dat de homo wiskundige, de homo taalkunstenaar, de homo militarist in de toekomst liggen te wachten. Vooral de laatste soort zal heel aantrekkelijk zijn voor linkse of rechtse of middenveld dictators, die hun gebied oh zo gaarne zouden willen uitbreiden... En de stap om bij de bestaande mens aan de genen te gaan prutsen is dan ook niet ver meer... Dan moet je er geen godsdienst meer bij halen om de mensjes te indoctrineren tot terroristjes, nee je kunt je genetische meccanodoos pakken en de mensjes ombouwen... Een hele wereld vol bushjes en bin ladens... ik mag er niet aan denken.

Niet mogelijk ? Je leest niet veel over die dingen zeker ? Het is heel wel mogelijk, en zelfs niet zo erg moeilijk om bepaalde dingen te wijzigen aan het genenbestand... Denk aan de stier die in zijn zaad het menselijke gen voor insuline had... Sindsdien is er insuline met liters. Je kunt dat een goede zaak vinden, maar toch... ik heb schrik van die dingen. We weten aan geen kanten wat die wijzigingen zullen brengen naar de toekomst toe. Neem nu de genetisch behandelde maïs, men zou dat allen planten op sterk beveiligde stukken land, men zou kruisbestuiving met "normale" maïs vermijden, maar men heeft onlangs vastgesteld dat bepaalde zaken op een of andere manier toch in de normale maïs is terechtgekomen, en die is dan weer niet afgeschermd geweest, en nu gaat de "besmetting" de wereld ongecontroleerd rond...

Het kan zijn dat er niets gebeurt, maar het kan net zo zijn dat er plots wijzigingen in de plant gaan ontstaan, die bijvoorbeeld, dodelijk zijn voor de bijen... (Die hebben het nu plots al zo moeilijk).

Bovendien, dat klonen is eigenlijk een soort natte droom, als je het mij vraagt, zeker als je over mensen praat... Een mens is immers maar gedeeltelijk de mens die hij is op basis van zijn genetisch materiaal... Hij zal er wel zo uit zien als de man/vrouw waarvan hij de kloon is, maar het kan best zijn dat hij enkele centimeters groter wordt, omdat de voeding van de mens nu anders is dan toen...Maar veel meer van betekenis is dat wij de mens niet inschatten naar zijn of haar uiterlijk, nee, wij kijken uiteindelijk veel meer naar de "mens" in dat omhulsel, naar de persoonlijkheid, en dat is nu eenmaal iets dat voor een zeer groot gedeelte is ontstaan op basis van zijn omgeving, opvoeding, omstandigheden. We denken daarbij nog niet aan de doorgemaakte ziektes, die ook al invloed hebben op de mens als geheel... Nee, we denken wellicht veel te veel dat een kloon van zegge en schrijve Joris Goedbloed, ook een Joris Goedbloed zou geven, maar dat is nog zeer de vraag, meer zelfs, het is weinig waarschijnlijk !

Neem nu dat je de kans krijgt om van al je kinderen cellen te bewaren, om in geval van nood hen te kunnen vervangen door een splinternagelnieuw exemplaar. (Klinkt cru hé ?)... Denk je nu echt dat je een identieke vervanger zou hebben? Vergeet het ! Onafgezien van een gewijzigde wereld, met ander schoolse en milieu invloeden, ben jij zelf ook gewijzigd, je bent ouder geworden, hebt meer of juist minder geduld om op te voeden, je inzichten zijn anders geworden dan toen je zegge vijfentwintig waart...dus zal je opvoeding, de inprenting die je uitoefent heel anders zijn, met een heel ander kind als gevolg, iets wat je in de gegeven omstandigheden wellicht niet zult kunnen aanvaarden, omdat je een ideaalbeeld hebt van het verloren exemplaar...

Nee, wat je ook vertelt, klonen lijkt mij maar niets. De natuur is al ingewikkeld genoeg zonder dat we er nog wat gaan aan prutsen...

Gisteren schreef ik over het broodje cavia... Vandaag las ik een heel ecologisch artikel over het eten van ...kangoeroe...
In Australië zitten veel te veel schapen, men eet er veel te veel schaap, waardoor die immense kudde nog steeds waardevol is. Maar die schapen boeren en laten met zijn allen ontelbare scheten, en vormen zo de reden dat Australië het meest vervuilende continent is! (Wist ik niet, hier spreken ze steeds van de scheten latende en boerende koeien). Nu is het zo dat een kangoeroe twaalf keer minder water drinkt, en veel veel minder scheten laat en veel veel minder boert (heeft dat iets te zien met dat water?), en dus veel minder vervuilend is. Moesten we nu met zijn allen overschakelen van schaap op kangoeroe, dan zou die immense kudde schapen sterk in waarde dalen, niet meer interessant zijn, en dus minder gekweekt worden, met als gevolg: minder vervuiling... Jaawaadde...

Et pourtant... ik las dat het ecologisch veel beter zou zijn dat we met zijn allen overschakelden van vlees op insecten... kunnen we die kangoeroes laten kangoeroe zijn...

Maar ik heb een klein petieterig vraagje...Als we met zijn allen vliegen gaan vangen voor ons noenmaal, brengen we dan de koolmees niet in moeilijkheden?

Wij zijn al vast aan het oefenen weet je, we hebben nu zo'n vliegenmepper met een batterijtje in! Je slaat daarmee naar de vlieg, en meteen is hij al voorgebakken en al. Je hoort hem lekker knisperen...het water komt je in de mond (nu ja...)...

Die batterijtjes moet je dan wel binnenbrengen in de batterijenbak in je hypermarkt. Kwestie van het milieu weet je wel... Lekker ecologisch vliegen bakken. Jaawaadde !

smakelijk, en tot de volgende ?

Broodje Cavia

Image via Wikipedia

Een Duitse kerkelijke instelling heeft een kookboek uitgegeven, en daarmee een hele rel ontketend in Duitsland...
Gewoon omdat in het kookboek ook een recept staat voor de bereiding van een cavia, je weet wel die lieve kleine diertjes die soms een fluitend geluid uitstoten, en nooit bijten... (Of ongeveer)

Je neemt een cavia van een kilo ongeveer, zoete aardappelen, soyasaus, knoflook, ei, azijn en chilipoeder. Je kookt het beestje in warm water (hoe kun je anders koken?) tot de huid loslaat. Daarna verwijder je de ingewanden, organen en de beentjes. (Klinkt mij al helemaal niet als het appetijtelijkste gerecht ooit)....Vervolgens snij je het vlees in stukjes, en bakt het in hete olie....

De kerkelijke instelling is heel verwonderd over de reactie, omdat cavia een gewoon gerecht is in de Zuid Amerikaanse landen...

Dat is juist, maar !
Ze hebben hun les niet goed geleerd, het betreft niet dezelfde variëteit van cavia's, ginder bestaat een caviasoort die veel groter en zwaarder is dan de soort die wij hier hebben als knuffeldier, en zij houden er geen cavia's als knuffel...maar als een soort slachtkonijn.
Het is dus eerder een onderscheid zoals hier tussen een gewoon konijn, gehouden en gekweekt voor de pot, en dat lieve dwergkonijntje die netjes in een hokje in huis zit...als knuffel van ons Mereltje, weet je wel...

Maar voor de rest hebben ze gelijk.

In China eten ze honden. Bah, maar ook daar kweken ze die beestjes niet als waak- of knuffelhond, maar gewoon, zoals wij konijnen kweken voor de pot.

Bijna heel de wereld eet insecten. Wij niet. Omdat wij het niet kennen en vies vinden.
De Engelsen gruwen van het eten van kikkerbilletjes en slakken. Wij niet, wij vinden dat weer lekker.

Goesting is koop... blijkt weer eens juist te zijn.
Maar ik weet niet hoe dat caviarecept vermeld staat in het Duitse kookboek, maar als het vermeld wordt als een voorbeeld van wat ze ginder in Peru binnenspelen, dan vind ik het kunnen. Geven ze het als een tip: Hoe raak ik van mijn overtollige caviaatjes af, dan vind ik het al veel minder, en lijkt het inderdaad wat op een choquerend iets. Maar ik denk het eerste, gewoon omdat de manier van bereiden helemaal niet verwesterd is! Het is voor onze gevoelige aard helemaal ondenkbaar dat je een beestje eerst gaat koken met huid en haar en ingewanden en onverteerde etensresten en zo gaat koken zodat alle smaken lekker één worden...

Maar ik ben er zeker van dat toeristen die het land van de Maya's en de Inca's en co gaan bekijken zijn, zonder erg die dingen hebben binnengespeeld, en thuis zullen vertellen over het lekkere eten die ze daar hadden...

Net zoals er bij ons zijn die op "bedevaart" gaan om eens waterkonijn te eten, wat in feite gewoon muskusrat is, een beestje dat ook niet echt smakelijk uit ziet in zijn natuurlijk milieu. Terwijl anderen weer gruwen, gewoon omdat een deel van de naam "rat" is, en het beestje ook zo'n staart heeft.

In de oorlog at men niet alleen katten, ik ben er zeker van dat er ook cavia's zullen gesneuveld zijn, net zoals in echte rampgebieden ook gewone ratten in de pot belandden. Honger is de beste saus zullen we maar denken... en alles is een gewoonte. Geef toe, een varken die je ziet wroeten in de modder ziet er ook niet meteen uit als het lekkere hapje.

Als je wetenschappelijk werk leest, dan zijn insecten eigenlijk het meest verantwoorde voedsel (ecologisch), en bevatten ze ook alle nodige eiwitten en zo, bovendien blijkt nu dat ze ook nog een gunstig effect hebben op de cholesterol (Binnenkort margarine met beestjes in ?). En we eten al een hele tijd insecten, maar heel goed vermomd. Bijna alles in de voeding dat een mooi rood kleurtje heeft (denk aan snoep, aan Campari en zo) hebben hun kleur te danken aan een soort bladluis die leeft op de opuntiacactus.

De Chinezen hebben dan nog ontdekt ( echt of fictief?) dat het eten van bepaalde dieren of delen van bepaalde dieren gunstig kan zijn voor de gezondheid. Zo eten ze tijger en vermalen ze de hoorn van de neushoorn en kweken ze die lieve zijdehoenders omwille van "geneeskrachtige" werking die ze toegeschreven krijgen. Denk nu niet "die domme Chinezen", want hier slikken miljoenen mensen "medicamenten" gemaakt uit de kraakbeen van haaien, omdat die goed zouden zijn tegen de reuma. Waar of niet ? Wij ook eten en slikken dus gekke dingen !

...of wat wij gek vinden... Je weet wel, wij, de beschavers van heel de wereld, wij Europeanen en Amerikanen, wij, de betweters...

Ik ben wat aan het grasduinen in Christelijke sekten, zoals wij verstaan onder het woord sekte. Ik deed dat, omdat ik een artikel had gelezen over de extreme vormen die men hele dagen ziet en hoort in de Moslimwereld... Met terrorisme als ultieme hemelvaart. Ik dacht bij mezelf dat wij ook dergelijke dingen deden, ten tijde van de kruistochten, en vroeg me af of dat een tijdsevenement was, of dat er nog steeds dergelijke sekten, ook in de Christelijke leer bestonden. Ze zijn er ... En ik dacht weer terug aan de woorden van die Leuvense prof die stelde dat er geen geloof kan zijn zonder twijfel, want waar het geloof geen twijfel kent, daar is ze onverdraagzaam... en dat leidt tot excessen, zoals terrorisme.

Het is niet makkelijk dergelijke excessen te bestrijden, gelijk in welk geloof ze gesetteld zijn, gewoon, omdat ze meestal een thuis vinden, want ze belijden het geloof met waarachtigheid, alleen tot in het extreme... Denk aan Opus Dei, waarvan de stichter heilig verklaard werd, ook al zeggen wij met zijn allen dat het geen gezonde sekte is, dat ze extreem zijn, dat ze veel verder gaan dan gezond is voor de mens...ze worden in de armen van de kerk gesloten als zijnde "goed"... Met andere woorden, we oordelen wel over het extremisme bij de Moslim, maar vergeten de hand in eigen boezem te steken, en te kijken naar de excessen bij ons. Ik geef toe dat er bij ons nu niet meteen terrorisme bedreven wordt in de naam van Christus, maar in het verleden was dat wel zo, en wat ze doen aan zelfkastijding en zelfgeseling kan ik met de beste wil van de wereld ook niet gezond noemen.

Ik ga hier niet aan voorspellingen doen, maar het zou in sommige sektes maar een kleine stap meer zijn om te "antwoorden" aan het terrorisme van de Islam. En dan is het hek van de dam. Dan komen wij terecht in een situatie zoals nu in Israël -Palestina, waar de ene nooit de ander aanvalt, maar alleen vergelding toepast, wellicht tot er geen een meer over is ?

Ik blijf er bij, Godsdienst is een goed ding, maar de organisatie die er achter steekt is een organisatie, en dat is een levensgrote zwakte ! Want iedere organisatie betekent een macht, een machtspositie, en de kans dat die macht niet buiten het zuiver godsdienstige gaat is bitter klein, omdat macht nu eenmaal verlokkelijk is... Men praat altijd over de hoofdzonden, welnu, voor mij is er maar één: macht ! Iedereen die macht heeft is geneigd die macht te gebruiken, en dat is veelal misbruiken ! Macht wordt een instituut, een doel op zich, en wordt gebruikt ook buiten de grenzen van de eigenlijke taak. Och, niet alleen de kerken viseer ik dan, maar eigenlijk alle organisatie hebben die neiging. Het is dan ook zo makkelijk, als je macht hebt, die dan ook te gebruiken. Macht is niet altijd echt tastbaar, maar daarom niet minder efficiënt.
Wij, van uit onze Westerse, Christelijk gefundeerde maatschappij zien en oordelen heel makkelijk wat we zien bij de niet Westerse, niet Christelijk gefundeerde stukken van de wereld, maar vergeten gemakkelijkshalve dat we geen haar beter zijn... We pogen nu nog steeds de wereld er van te overtuigen dat wij DE beschaving zijn (niet alleen hebben, zijn !) en dat van onze manier van leven alle heil afhangt...

Ik heb de indruk dat de huidige crisis wel eens ook op dat gebied een kantelmoment zou kunnen worden! De ineenstorting van het Westen geeft de anderen nu de kans om het sterkste blok te worden, en dan zal plots alle heil blijken afkomstig te zijn uit China, uit Indië... of uit de Arabische blokken... En laat ons dan hopen dat zij hun macht niet zo toepassen als wij het bij hen gedaan hebben...

tot de volgende ?

Zonnepanelen en beveiligingscamera's...

Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen? De diefstal van zonnepanelen neemt hand over hand toe!
Die dingen zijn duur, de premie voor plaatsing wordt afgebouwd, en dus is er een markt voor "tweedehandse" zonnepanelen...
Binnenkort moet je naast je zonnepanelen een bewakingscameraatje zetten (op zonneenergie !!!!)om je panelen te beschermen, maar ook de beveiligingcamera's liggen goed in de markt, en het zijn niet allemaal domme dieven die ze stelen. Domme dieven zoals in Honsbroek (Nl), waar een man de bewakingscamera's ging stelen, maar zijn bestelwagen iedere keer netjes in het zicht van de camera zette, die dus netjes de wagen filmde tot ze afgekoppeld ware, op iedere beeldband stond netjes de bestelwagen met nummerplaat leesbaar midden in het beeld...

Maar het is een symptoom van de crisis, dat steeds meer dingen gestolen worden en op een alternatieve markt weer opduiken... De meest bizarre dingen, zo heeft men vastgesteld dat in het columbarium de urnen gestolen werden...

(Wie begraaft zijn dierbare in een tweedehands urne?)

Eigenlijk is er niets nog echt veilig voor diefstal, uit de tuin van tanteke verdween zelfs een struik...

Op de rommelmarkten zie je de gevolgen van de crisis ook! De tweedehandskledij verkoopt er goed, maar siervoorwerpen in de brede zin van het woord, die lopen van geen kanten meer. Ik zeg siervoorwerpen in de brede zin, omdat je versteld staat van hoe ingenieus de mensen zijn om van een of ander ding een siervoorwerp te maken. Ik ken een voortuintje waar een oude door en door roeste motorfiets staat als "sieraad". Ook oude fietsen zie je in tuintjes staan roesten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een markt voor... Ooit zag ik een oude WC-pot als bloempot staan. Nu, persoonlijk zie ik die dingen nog net iets liever dan die lelijke plastieken tuinkabouters in door de zon afgetrokken kleuren... Maar ja, goesting is koop. Naast wijlen mijn schoonmoeder was er destijds een tuintje waar honderden (echt waar!) van die kabouters de tuin vulden. Je had de indruk dat er te weinig plaats was om nog een bloempje te zetten...

Eén keer zag ik een hele mooie, eigenlijk een trol, met uitzondering van de kop, helemaal in plantaardig en voornamelijk levend organisme opgebouwd. Het haar was slaapkamergeluk, je weet wel dat frêle groene plantje met zijn ontelbare miniblaadjes.

Dat vind ik dan wel weer mooi...Ik denk dat het komt omdat ik zo'n liefde heb voor volkskunst. Wat een mens zelf samenfoefelt, uit liefhebberij, dat heeft steeds een zekere charme, ook al is het onhandig gemaakt en wat schots en scheef, het heeft iets van warmte in zich.

Ik kan het niet helpen, ik hou daar van. Gewoon al van het feit dat de mens creatief is, dat hij zichzelf uit in een eigenlijk nutteloos iets, gewoon omwille van de schoonheid die hij er in ziet, de lol die hij er aan heeft. Die dingen zijn er veel te weinig, en veel minder dan vroeger.

Vroeger had bijna ieder huis wel iets echt eigens, nu woon je in een rij identieke huizen van een wijk, en je mag niet te zat zijn, of je mist van voordeur. Maar zelfs in de stad, waar de huizen meestal wel een verschillend uiterlijk, een verschillende stijl hebben, zag je vroeger veelal nog van die dingen die echt van de bewoner waren... Denk gewoon maar eens aan de rolluiken, vroeger waren dat van die houten dingen, die regelmatig een verfbeurt nodig hadden, en dan zag je de vader op een zonnige vakantiedag zijn rolluik eerst afwrijven (of de verf afbranden), en dan netjes weer in zijn basiskleur steken, en dat was toen lang niet allemaal wit!, maar bovendien leefde de man zich dan nog eens uit in fantasietjes, die net altijd iets anders waren dan bij de buren... Klassiek waren de latten in een andere afstekende kleur, maar soms werden die ook in een speciaal patroon er op aan gebracht. Ook de voordeur was meestal niet in één kleurtje, maar er waren fantasietjes op...Dat is nu allemaal bijna volledig verdwenen... Je ziet nu die huizen staan, waar ze voor het "fermette"-beeld, valse blinden (luiken) aan hangen, maar je ziet al van heel ver dat die niet echt zijn, het beeld klopt niet... De kleuren, het model is veel te stereotiep... Het hartje in de WC-deur ontbreekt, en zo is er een heleboel die al van op een afstand verraadt dat het fake is, nep, kitch...

Als ik van hier naar Avelgem rij, dan passeer ik op een bepaald moment een paar van die huizen in Spaanse stijl, met die speciale vorm van dak, en die speciale pannen, die net niet echt zijn...Maar die huizen passen hier helemaal niet, dat vloekt met de rest en vooral met de natuur. Heel wat van die alleenstaande huizen op de buiten (die vervloekte lintbebouwing in ons Absurdistan weet je wel) zijn van die dingen die ergens gezien zijn op een reis in het buitenland, en die ze hier dan een dunnetjes overdoen. Zo weet ik een huis staan met de tierlantijntjes die je ziet aan de huizen in het Zwarte Woud, maar die hier staan als een hoge hoed op een geitenbok... Het huis op zich is best aardig, maar het past niet in het geheel... Maar ja, we krijgen tegenwoordig aanmoediging van Nationaal in die richting... En zo krijg je een ultramodern Centrum van de Ronde van Vlaanderen vlak voor de Gotische St Walburgakerk, en naast het Huis van Parma, geboortehuis van Margaretha weet je wel... Dat wielermuseum is best mooi en wellicht heel functioneel, maar dat vlak naast al die oude statige gebouwen??? Nee.

Toch ben ik ook niet voor wat Brugge jaren en jaren deed, en waar iedereen verplicht was van die kneuterige geveltjes te hebben... Nee, ik vind een gestage groei van een stad het mooist, waar je de stijlen ziet overgaan in de tijd, en waar alles in een bont boeket toch een mooi geheel vormt.
In die zin vind ik Gent een van onze mooiste steden. Ook bepaalde stukken van Brussel hebben nog dat charmante, dat bruisende.

Maar ik was bezig over de mens die zelf zijn accent aanbracht aan zijn woning...nu niet meer, of veel minder. Overal zitten nu rolluiken in PVC of een ander unikleurige kunststof, en die blijven zo, zolang ze er hangen. De ramen idemdito... Makkelijk, maar geen persoonlijkheid meer.

Vroeger waren de werkdagen veel langer, de verlofdagen veel minder, de weekends veel korter, en toch hadden de mensen tijd voor die dingen...Nu hebben ze meer tijd, maar geen tijd meer voor die dingen... Bizar !

Hoe meer tijd er is, hoe minder er lijkt te zijn.

En wat mij nog het meest van al stoort, is dat de mens geen tijd meer heeft om iets te doen, iets te maken, zo maar, op eigen initiatief, volgens eigen inzicht... Alles wat nu nog gebeurt aan dergelijke dingen, gebeurt georkestreerd, onder leiding, in een club... en je ziet ze niet uitgroeien naar eigen dingen. Het lijkt wel of de massa beelden van de teevee geen verrijking brachten, maar een verarming van de fantasie.

djudedju

Vanmiddag gaan we vissen. In het park... Wie weet bijten ze daar beter?

tot de volgende ?

tanteke

Sinds ik zaterdag naar tante ben geweest, is ze nog niet dikwijls uit mijn gedachten geweest. Niet dat ze er niet uitzag als anders, maar het is de eerste keer dat ze zo weemoedig was... Tot twee maal toe begon ze te wenen, zo maar, zonder echte aanleiding.
Ze staat ook iedere keer op wacht tegen dat we daar aankomen. Ze telt blijkbaar de dagen af. Ik hoorde bij andere logés van de Home dat wij dan ook de enigen zijn die op bezoek komen. Er is een maand of vier geleden nog eens iemand anders geweest...
Erg is dat... en zij is nog lang de slechtste niet, wij gaan er nog bij, terwijl er daar verschillenden zijn die nooit ofte nooit iemand zien. Er zijn er zelfs met kinderen en kleinkinderen die nooit iemand zien. En het ergste wat we zagen was een paar kinderen die daar kwamen discussiëren met hun oude moedertje over de verkoop en de verdeling van het huis... 't Mensje zat er bij voor spek en bonen...
Dan denk ik aan het spreekwoord van ons moeder: "'t zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze zo veel wou zeggen of dat het terugkeerde op hun eigen hoofd...
Dat is wat ik ook altijd denk, ik stel me voor dat ik daar zit, en dat er nooit meer iemand langskomt... Dat moet toch verschrikkelijk zijn !
Dat is ook een van de redenen waarom we de was doen voor tante, daarmee dwingen we onszelf om iedere week langs te gaan, want ik ken mezelf, als er geen reden is, dan raakt dat uitgesteld. Voor dergelijke dingen moet je je zelf dwingen, anders komt het er niet van, en dan is dat beetje was een goed hulpmiddel... en och, we doen er een goed werk mee. Ook al kun je er niet echt meer mee praten, je ziet haar ogen oplichten als we toe komen... Bezoek !
En och ja, dat kost me geld, iedere week de rit er naar toe, iedere week iets gaan drinken in de cafetaria, en het doen van de was. Nu en dan koop ik een pak waspoeder op haar rekening, maar electra en dergelijke reken ik niet aan... Och, het is beter te geven dan te moeten krijgen denk ik dan.
En het trof mij dan ook zo erg dat ze nu zo weemoedig was. Misschien van contentement omdat ze iemand zag, misschien van verdriet omdat er niet meer kwamen...wie weet, het kan ook zijn dat ze plots weer dacht aan haar overleden zoon, of haar man...geen idee... ze heeft het niet gezegd, misschien weet ze het zelf niet, is het zo maar een algemene weemoedigheid zonder echte specifieke reden...Gewoon je ellendig voelen.

Als we weg gaan komt ze tegenwoordig altijd mee, en staat dan aan dat grote raam, dat kleine oude mensje in dat grote raam, en zwaait als we voorbij komen, en nog eens als we met de auto voorbijrijden... Ze staat voor dat raam als een kind voor een snoepwinkel.

Weet je, soms denk ik dan dat het heel normaal is dat er mensen zijn die de wil om leven opgegeven hebben... Die gewoon wachten op de dood. De dood als een verlossing.

Als je al die andere tantezeggers op belt als tante in het hospitaal ligt, dat ze heel slecht is, dan zijn ze er plots wel, vol belangstelling en rinkelt mijn telefoon regelmatig om te weten hoe het is met tante...eens ze weer goed en wel terug is in de home, hoor of zie je niemand meer.

De zon schijnt, en deze namiddag gaan we bij Luc (vis) op bezoek... Bart heeft gerief gehaald om zijn vijver weer klaar te krijgen, want nu zie je de vissen niet eens meer zwemmen, het water is precies erwtensoep. Bovendien heb ik wat van mijn visjes gevangen om hem te bezorgen (gewoonlijk is het andersom...)

Ze geven heel de week mooi weer, dus zal er wel nog een visdag inzitten... Misschien in het park deze keer, want Luc en Willy waren niet echt gelukkig met de vangst bij pepé...Dan is eens verleggen van viswater wel eens een optie.

Voila, dat is het voor vandaag... het weer is veel te mooi om hier overloos te zitten typen... Tot de volgende ?

Zoutdeeg

Image by *lalalaurie via Flickr

Ik zit nu al enkele dagen te boetseren in zoutdeeg...Kun je mooie dingen mee doen. Enne...de volgende les voor de hobby is zoutdeeg...

Gisteren heb ik (in twee dagen) een levensboom kunnen afbakken. Hij is mooi geworden. Maar het is een van die stukken die ik zeker niet mag laten maken in de hobby, want het is een moeilijk stuk om te maken, of liever het is een stuk die heel veel geduld en doorzetting vereist... Ik weet dat ik met deze mensen eerder moet beginnen met makkelijke dingen, dingen die ze aan kunnen, en waardoor ze de microbe te pakken krijgen. En dan ? Oefening baart kunst. Eens je het graag doet, doe je het meerdere keren, en hoe meer je het doet, hoe mooier het wordt.

Ik overschat misschien mijn taak, maar ik wil voor een deel mensen de pijnstillers vervangen door een echte hobby! Het is immers een feit, dat bezig zijn met andere dingen dan de pijn, je pijn naar de achtergrond doet verdwijnen. Het is er nog wel, maar het dringt zich niet meer op tot in de diepste diepten van je gedachten.

Ik weet wel dat er momenten zijn waar de pijn zo erg is, dat ze alle andere dingen gewoon onmogelijk maakt, en dan kun je niet anders dan terugvallen op pijnstillers...maar zodra dan de pijn terug binnen de draagbare norm valt, moet je proberen dingen te doen die je graag doet, dingen doen die je zinnen verzetten, die je geestelijk weghalen van de demon van de pijn. Net zoals eens goed lachen gezond en zelfs heilzaam is, is bezig zijn dat ook.

Maar veel mensen hebben die uitwijkmogelijkheid niet, gewoon omdat ze niets hebben wat ze kunnen doen als hobby. Het is verrassend vast te stellen hoeveel mensen er geen hobby hebben, of geen hobby meer over hebben, die haalbaar is in hun nieuwe situatie, een situatie van ziekte en pijn. Ik denk dat we daar een taak hebben, dat we daar iets moeten proberen aan te doen, dat we met alle middelen die mensen moeten helpen aan een nieuwe bezigheid, een bezigheid die ze zo graag doen, dat het hun gedachten volledig kan in beslag nemen, en dat het werkelijk een gezonde pijnstiller is.

Dat is niet altijd zo makkelijk ! Neem nu mijn vissen! Ik ga dolgraag vissen, maar dat kan ik slechts bij gratie van een heel goede vriend die me kan helpen om al mijn visgerei ter plaatse te krijgen aan de vijver...Daar kan ik dus niet echt spreken van een uitwijkmogelijkheid voor de pijn. Bovendien kan het vissen bij veel succes, eerder belastend zijn voor mijn rugpijn dat dat het wel soelaas brengt, maar toch is het een belangrijk iets voor mij, omdat het iets is wat ik graag doe, en bovendien biedt het de kans om bij de vriend(en) te zijn. Maar dat is dus een hobby die niet echt een pijnstiller is...

Vroeger schilderde ik graag op doek, maar dat kan ik bijna niet meer doen, omdat ik dan voor mij moet werken, met de handen iets voor mij uit, en gek genoeg doet dat na een korte tijd al weer veel pijn aan mijn rug...Dus heb ik moeten zoeken naar alternatieven, waarbij ik kan leunen aan de tafel, en toch dingen doen die mij volkomen kunnen benemen.

Ook die dingen moet ik regelmatig onderbreken, maar toch helpen ze me. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, ik kan niet doorwerken zonder nu en dan te pauzeren en een ander houding aan te nemen, maar toch is dat voor mij pijnstillend, want zelfs in die pauzes blijf ik dan in gedachten bezig met wat ik aan het doen ben, zit ik dat te bekijken en inwendig de fouten of tekortkomingen te zoeken, en zo ben ik bezig met andere dingen dan mijn pijn.

Ik heb geleerd die dingen mijn rozijnen te noemen in het stuk koekebrood... Zelfs al doet het pijn om te staan keuvelen met een kennis op de rommelmarkt, dan is dat keuvelen belangrijk, en zo lang het belangrijker is dan de pijn, is het oké !

Voor mij zijn dus al dingen in feite mijn "hobby", een heleboel dingen, maar voor mij is het belangrijk dat het meerdere dingen zijn, want ik heb een heel wisselvallige geest, wissel graag dingen af, en bovendien wordt die wisselvalligheid nog in de hand gewerkt door het feit dat een andere houding een mindere pijn betekent.

Dat is wat ik wil meegeven ! Ik heb een heel pak pijnstillers laten vallen, en voel me niet slechter dan vroeger qua pijn, integendeel, ik heb minder bijwerkingen die ook op een mens werken.
Ik ben nu bezig met dat zoutdeeg, dat zal minstens twee maandelijkse lessen zijn, maar desondanks ben ik al ergens in mijn gedachten bezig met het volgende onderwerp, dan ga ik les geven in het maken van sieraden in filigrein, maar dan filigrein bestaande uit papier in plaats van het goud en zilver der juweliers... Toch kun je er prachtige sieraden van maken. Niet alleen in de zin van draagbare juwelen, maar bijvoorbeeld ook in kerstversiering of het maken van een mobiel... en noem maar op. Niet al die dingen zijn direct mijn ding, maar misschien zijn dat dan wel juist de dingen die een ander graag doet, en dat is wat de bedoeling is.

Ik ben gisteren twee halve eieren in piepschuim gaan kopen... Daarmee ga ik schitterende egeltjes maken, een grote en een kleintje. Het enige "dure" ding is dat ei in isomo, waar men in feite veel te veel voor vraagt... Die hobbywinkels hebben wellicht enorme winstmarges, heel jammer, want zij zijn mijn apotheek. De rest van de egel bestaat in feite uit oude...fietsbanden... Oh ja, ik moet ook nog glazen oogjes kopen, die heb ik vergeten mee te brengen...Die oude fietsbanden hebben me niets gekost, dus al bij al zullen het geen dure egels zijn, en toch zijn het prachtige dingen voor in de tuin. Veel leuker dan een kabouter als je het mij vraagt.

Voel je niet aan mijn tekst dat de zon schijnt ?
Ik voel me goed, ik voel me goe-oed...

tot de volgende ?

Privé detectives in de politiek

Image by Vishal Bhave via Flickr

Kameraad De Decker, of is het burger De Decker heeft niets beter gevonden dan een privé detective in te huren om minister De Gucht te bespioneren... Kwestie dat die man niets verkeerds zou doen, en dan zou kunnen aangevallen worden wegens misbruiken of andere fouten...

Ik twijfel heel sterk of een privé detective wel bij een Belgische Minister een fout zou kunnen ontdekken ! Als we de oppositie horen doen ze niets ! Dus ook niets verkeerds... En geef toe, die mannen zitten er vlakbij, die zouden het wel zien als er ook maar enige activiteit viel te noteren. Je moet natuurlijk wel rekening houden met het feit dat die leden van de oppositie ook politiekers zijn, en als wij de beelden op de tv mogen geloven, blinkt er daar geen één politieker uit door inzet en werklust... Ze kunnen dus een tel verstrooid de ogen hebben gesloten, net op het moment dat er een zweem van activiteit door de kamer gonsde ...

Maar zonder zeveren, heel dat boeltje wijst mijn inziens maar op een ding: dat systeem is door en door rot! Het gaat ten onder aan zijn eigen vorm van innerlijke dictatuur door de partijen!
Ik krijg er steeds de kriebels van als iets wordt goedgekeurd meerderheid tegen minderheid, zoals dat zo netjes heet... Kijk, iemand van de meerderheid kan best een goed idee hebben, dat ze dat eerst een binnenskamers bekijken, dat kan ik heel goed begrijpen, dat ze dat nadien binnenskamers (in een iets grotere kamer) dan voorleggen aan de andere leden van de meerderheid, daar kan ik nog steeds inkomen, maar dat ze dan gewoon aannemen dat er niets maar dan ook niets van goede aanvullingen zouden kunnen komen van de oppositieleden, gewoon omdat zij oppositie zijn, daar kan ik van doodvallen ! Het is toch niet mogelijk dat je plots, omdat je in de oppositie zit, een oen wordt, een nitwit, een onbenul, een idioot... Tijdelijk weliswaar, want de kans zit er in dat je na de volgende verkiezingen in de meerderheid terechtkomt, en dan plots weer beschikt over al je geestelijke vermogens...
Om in een dergelijk systeem te functioneren, moet je wel een nitwit, een onbenul, een domoor een soepkieken zijn !
En dat is nu net wat particratie is, een systeem van ja-knikkers, van slaafse volgelingen en enkele grote manitou's...
Je ziet nu dat het systeem stilaan aan het rotten is, en dat de uitwassen van het systeem steeds groter het worden. Het steeds maar meer en meer van partij veranderen wijst op de ziekte van het systeem. Je kunt je echt moeilijk ergens thuis voelen, als je er niets mag zeggen, en moet luisteren naar wat de Manitou van de partij stelt. (eventueel "en petit comité", maar nooit in een democratisch systeem binnen de partij of binnen de ganse groep!)

Maar ach, laat me er niet meer over memmen, het helpt toch niet! De echte machthebbers binnen de partijen waken veel te goed op hun macht om het nu zo maar open te breken naar een politiek van gezond verstand en rede.

Straks MOETEN we weer gaan kiezen, en zo voelen de mensen het momenteel ook aan ! Het is niet langer een verworven recht, niet langer een deur naar democratie, en de mensen weten, wat zij ook doen, dat hun stem er in werkelijkheid heel weinig aan doet... Misschien is er toch een middel om iets open te breken??? Laat ons eens allemaal stemmen voor de partij die we nog de minst slechte vinden, maar kies dan alleen voor de mensen op de zogezegd onverkiesbare plaatsen...Als we dat massaal zouden doen, dan zouden we op zijn minst die grote manitou's van hun troon doen vallen...en wie weet, misschien gebeurt er dan wel iets dat weer op democratie lijkt...

Maar ach, ik zit te dromen, en heb nachtmerries over de dag dat het volk dit systeem niet meer zal aanvaarden, dat men massaal in protest zijn stem zal uit brengen op radicale partijen, en het failliet van de democratie zal luiden voor het echt geboren is...

Je kunt de politiek weer gezond maken, door binnen de partijen de democratie te eerbiedigen ! en dan ook het identieke systeem te volgen in de kamer, in de senaat... En door weer echt op te komen voor de waarden van de partij! Laat de liberalen echt liberaal zijn, de socialisten echt socialist, en de christen echt christelijk, de groenen echt groen en ga zo het rijtje maar af...Wedden dat dan binnen de kortste keren er geen sprake meer is van die radicaal rechtse ondingen ?

Het is zaterdag, en we zijn naar de rommelmarkt geweest... Niets gekocht, het was wel een leuke markt om eens langs te lopen, alleen waren er veel te veel kramen met nieuwe koopwaar...die niets te zien hebben met het idee "rommelmarkt".

Het weer is droog, maar mistig... straks gaan we naar tanteke, eens zien hoe het daar is.
tot de volgende ?

Merchant street (Pittsburg USA)

Image via Wikipedia

Wist je dat er in de Merchant street in Pittsburg een verdomd laag brugje was ? Nee, dan moet je googlenodig eens googlen !
Je weet natuurlijk al lang dat je met Google letterlijk door de straten van steden kunt "stappen" of "rijden", met zicht op alle huizen en kruispunten en noem maar op. Heel mooi, en het kan nuttig zijn, als je op een of ander moment in een stad wilt gaan ronddwalen, je kunt de gebouwen en bezienswaardigheden al eens vooraf gaan bekijken en nazien hoe je je toertje in de stad wilt maken... Voor mensen met een visueel geheugen, zij zullen zich de plaatsen à vue herinneren...

Maar soms loopt iets mis...
Zoals in Pittsburg, in de Merchant street...want daar is een laag brugje, waar de camera die op de wagen was gemonteerd, net niet onder kon...

Sindsdien weet iedereen niet alleen dat er daar een veel te laag brugje is, maar bovendien dat de mannen van Google slechte inschatters zijn van hoogten, en er klof tegen reden.

Ook in België zijn er al steden die ingescand werden, en ook in Nederland. Men beperkt zich niet tot Kamerika, nee, wellicht gaat met tijd en veel boterhammen heel onze aardkloot op film van Google komen te staan. En dan wordt het pas echt interessant !
Want nu zien we alleen steden, nette straten met flanerende mensen en al dan niet druk verkeer, maar dan zouden wij ook in steden komen waar aan de rand de sloppenwijken staan...Die zouden dan ook in beeld moeten komen, zodat ook dit geen ver-van-mijn-bed-show meer zou zijn, maar een gebied waar we virtueel doorheen wandelen, bijvoorbeeld op een mooie Paasmorgen, Hallelujah, de Heer is opgestaan ! - in een sloppenwijk...
Piet Huysentruyt dé TV-kok van ons apenlandje zegt dikwijls dat hij droomt van een geurenteevee, zodat je ook het eten kunt ruiken...Laat maar Pietje, ik zou niet graag in de sloppenwijken rondtoeren met de geuren er bij...
Of in een van die Indische steden, waar de doden op straat liggen tot de ophaaldienst ze komt weghalen...
Of tussen die massa mensen die rond de Kaaba wandelen in gebed tot Allah...
Maar wat minstens even interessant is, is het feit dat deze beelden tijdsdocumenten zijn !
Ik heb er geen idee van welke plannen Google in deze heeft, maar wellicht is het niet de bedoeling om die beelden ieder jaar aan te passen, we zullen enkele jaren genieten van dezelfde beelden...Hoelang ? Alleen Google mag het weten... Maar ik hoop dat ze dan in ieder geval telkens ook de oude versie zullen bewaren, voor het nageslacht... als tijdsdocumenten.
het zijn beelden van de huidig levende mens.

Heb jij thuis ook nog ergens zo'n ouden koekendoos staan, met foto's van de vorige generatie(s)? Je moet die eens in handen nemen!
Ik heb laatst zitten kijken op een klasfotootje van mezelf in het kleuterklasje, bij juffrouw Alice. Dat is nu al een tijdsdocument, want juffrouw Alice, dat was eigenlijk mevrouw Alice, en in het katholiek onderwijs van toen was dat een hoogst uitzonderlijk iets ! Gehuwde vrouwen konden immers zwanger raken, en dat beeld mocht de onschuldige kindertjes niet treffen... Maar daar juffrouw Alice niet zwanger werd, mocht ze blijven... en waren wij haar kindertjes. Het was een heel lieve dame, het feit dat we haar naam nog herinneren, mag daarvan een blijk zijn. Maar er is meer te zien op de foto, in het midden van de klas zie je de grote kachel staan, met een buis die recht omhoog liep, en dan dwars door de klas horizontaal hing opgehouden door ijzeren draden, tot waar hij verdween in de schouw. De kachel was van gietijzer, en bestond uit verschillende segmenten. In de zomer periode werd hij dan ook ring per ring weggenomen en restte er alleen een gat in de muur, weliswaar afgedicht tegen de tocht. Op fotootjes in de zomer is er dan ook geen kachel te zien... De kinderen zaten allemaal aan kleine schoolbankjes, netjes met de armpjes "over kruis", en allemaal droegen ze een stofjas (de jongens, en de meisjes een schortje.

De haren werden in die tijd heel kort gedragen door de jongens, en in de nek en de oren waren het bijna geschoren knaapjes. Als ik nu van de kapper kom, na aangedrongen te hebben op kort knippen aub, dan is mijn haar veel langer dan ik in die tijd "hoognodig naar de kapper moest", omdat mijn haar veel te lang was, we leken wel "onkuischaards". Ik heb nooit het verband tussen kuisheid en lang haar ontdekt, maar dat was de titel die we kregen...

In verhouding tot nu, waren alle kinderen toen dik. Wij vonden dat niet, maar kijk maar eens, het waren allemaal mollige knaapjes en meisjes... Dat hoorde toen zo.
Er was in de kleuterklas ook niet echt een speelhoek, want we werden er voorbereid op de "grote" school. Het enige verschil die je kunt zien is het feit dat op het bord mooie tekeningen stonden (ze waren in kleurtjes, maar dat zie je niet op de foto), en het feit dat er in de klas een zandtafel was. Je leest goed, geen zandbak waarin je kon zitten spelen, maar een grote lage tafel met een bak als tafelblad (zo'n 15 cm hoog zegt mijn geheugen me), waarin zand lag. Ik herinner me niet dat we er ooit mochten aan spelen, het was meer een soort gerief waarin er dingen gezet werden waar er nadien "les" over was. Met kerstperiode was daar een landschap in gemaakt met het stalletje in het midden...

Heel wat anders dan de kleuterschool nu ! Ook de juf droeg toendertijd een schort.
Dat bedoel ik nu met tijdsdocumenten... Dat kleine fotootje geeft een beeld van de wereld van toen. Dat fotootje vertelt veel meer dan je zou denken.

Ik heb boeken over wat men in West Vlaanderen de Bietemannen noemde en hier de Campagnemensen noemde... Het was hetzelfde, het gaat over mensen, arme mensen, tjoolaards, die om de broodnodige inkomten te verdien voor hun gezin, naar Frankrijk trokken om er de bieten te gaan "zetten" en later nog eens voor de oogst van de bieten, en nadien in de suikerfabrieken. Zwaar werk in slechte omstandigheden zonder echte slaapplaats (de schuur op een strozak) en met slechte voeding en slechte betaling van het zware werk...maar in eigen streek was geen werk, dus moesten ze wel. Je leest er verhalen van jongens van twaalf, dertien jaar, die geen woord frans kenden, maar die op de trein gezet werden, die zorgvuldig de stations telden waar ze stopten, zo wisten waar ze er af moesten, die dan door Parijs gingen op basis van een voorgezegde en van buiten geleerd parcours naar het volgende station, en daar op trein stapten naar het verre oord waar ze moesten gaan werken... Heel hun bezit in hun bezatse, een soort zak van zware stof (veelal een oud tapijt) gemaakt... De jongsten waren nog geen negen jaar oud als ze moederziel alleen meetrokken met een buur naar de Campagnes...

Je moet de foto's van toen eens bekijken! De armoe staat letterlijk op de afgebeulde gezichten van die mensen te lezen.
Vroeger dacht ik weleens dat Breughel in zijn boerenkermis een soort karikatuur van de mens schilderde, maar nee, als je die heel oude foto's van die heel arme mensen ziet, dat weet je dat de mensen zo waren, met botte afgestompte wezens... Er was niet verhevens aan de mensheid van toen!
En dan worden een deel dingen plots veel duidelijker ! Want kijk eens naar de schilderijen van de adel en de rijken op de schilderijen van die zelfde periode, en dan zie je mensen, mocht je ze een hedendaags kostuum aantrekken, helemaal niet zouden op vallen in onze wereld van vandaag !
En dan lijkt plots alles op zijn plaats te vallen, de discriminatie was dan net zo makkelijk als nu ! Nu is er discriminatie op basis van kleur van je huid, dan was het gewoon omdat de mensen van lage komaf gewoon lelijk waren van armoe, van werken, van beulen, van tjolen... Je zag duidelijk het verschil tussen de rijke en de arme, zelfs al stonden ze in hun nakie ! Armen zien er anders uit dan de rijken, de welgestelden, de goedgevoeden, want dat zal wel het grootste verschil gegeven hebben.

Je kon niet zo makkelijk uit de goot rechtstaan, je gezicht verried het al, jij was er ene van het kantje, van de richel...

Die verhoudingen werden zorgvuldig in stand gehouden, door de heersers van toen, de kapitalisten, de machthebbers, de kerk en noem maar op... (Ooit predikte hier in Mater nog de onderpastoor dat de naastenliefde achteruit was gegaan omdat er te weinig armen waren onder de bevolking...)(Dat is geen dertig jaar terug! en het onderpastoorke van toen is nu Deken in een stad hier in onze Vlaamse Ardennen!!!) Men moest zijn plaats kennen !

De strijd om vanuit de goot op te staan, moet voor de arbeiders van toen verschrikkelijk moeilijk en moeizaam geweest zijn ! Van je oren maken was je werk verliezen, geen werk was geen eten !

Jonge mensen van nu weten zich niet meer voor te stellen wat dat moet geweest zijn! Een film van Daens toont nog niet half de werkelijkheid !

Gewoon, omdat je in de film van Daens allemaal mensen ziet, zoals wij ze nu kennen, niet die lelijke afgestompte verwezen gezichten en houdingen van toen...

Daarom zijn de beelden van Google veel belangrijker dan zo maar een beeld, een foto, ze zijn tijdsdocumenten, opnamen van beelden hoe het leven nu is ! Het zijn als het ware de pyramiden van onze tijd, waar over een paar duizend jaar men zal in kijken, vol verwondering en vol verbazing.

Hoe kon de mens toen zo leven ?

djudedju


tot de volgende ?

Groen! en de seksloze mieren...

Image by phil125 via Flickr

Toen ik vanmorgen in Koens kamer mijn turnoefeningen aan het verrichten was,viel mij plots de natuur op... Het leek wel of op één dag heel de wereld plots groen was geworden !
De einder bij ons is nog voor 99 % een bomenrij, en plots zijn dat geen kale takken meer, maar mooie dikke groene mollige bomen...
De hemel was bewolkt, maar de horizon was licht, en bijna zachtroze, en daarvoor die massieve bomen. Het viel me weer op dat de meeste bomen zo mooi één geheel vormen! Als we bomen tekenen zijn we altijd geneigd die veel te takkerig te maken, terwijl heel veel bomen een afgerond silhouet vertonen, ook als ze kaal staan! Ze zijn bollig, mollig, zacht om zien.
En ik hoorde onderwijl de vogels kwinkeleren, allerlei soorten gezang dooreen, een kakafonie van heerlijke klanken, soms gestoord door een voorbijsnorrende auto.
Gisteren zag ik de eerste bijen en hommels,die brommend rondvlogen, zwaarbeladen van het stuifmeel van de laatste sleutelbloemen in het bos.
De vissen waren waren nog niet aan het vozen, daarvoor lijkt het water nog iets te koud, maar de rest van de wereld lijkt gek in een grote paringsdans verenigd.
Alles komt tot leven, alles wil van het warmere weer profiteren om een nieuw geslacht op deze aarde te zetten. De kraaien krijsten wild tegen een en sleurden de takken uit elkaars nest, al vechtend voor wat er bij massa's beneden op de grond te rapen was.
Alles leeft, alles komt tot bloei, de vele meiklokjes in het bos staan reeds met hun rijen bloemknopjes klaar om open te komen, sommige bloemknopjes bekennen reeds kleur, en zijn bijna volledig tot wit verkleurd.

... en dan lees ik vanmorgen dat er in Brazilië een soort mieren is ontdekt die zichzelf weet voort te planten door klonen... Er komen geen mannetjes meer aan te pas! De koningin zet zich op een mooie dag neer, en begint te leggen, zo maar, zonder paren, zonder enig contact tussen seksen, want er is maar een sekse...en dan zelfs zonder seksorgaan... Niks geen pret meer, nur eierleggen... djudedju...En ik die dacht dat er geen pret was aan het oogsten van het ei, maar aan het oogsten van het ei dat je zelf geplant had...(Van dichterlijke vrijheid gesproken...)

Nee, het lijkt mij maar niets, zo'n seksloze maatschappij. Ik heb al iets tegen de formule van het mierennest, waar elke mier zijn welbepaalde taak heeft, en daartoe uitgerust geboren wordt. De werksters komen als werksters, de soldaten als soldaten ter wereld, en een afwijking is genetisch niet voorzien... Lijkt mij maar niets, ik zie bij de mieren geen greintje dichterlijke vrijheid meer, gewoon geen vrijheid... Nu schaffen ze zelfs de enige leuke bezigheid in het nest af, en doen voort zonder seks... Zou Groen! dat weten ? Ik zie een Mieke Vogels en een Vera Dua wel daarvoor opteren... Dat lijken mij nu al behoorlijk aseksuele wezens...

Maar misschien zijn ze niet de enigen! Ik kan me voorstellen dat Il Papa, de Paus, en de andere kerkelijke bedienaren, dit artikel met vreugde hebben gelezen, en dat zij nu het wetenschappelijk onderzoek sponsoren om te zien of dat niet ook bij de mens kan ingevoerd worden... Geen zonden meer tegen het zesde en het negende gebod, geen poespas meer met condooms, niet meer te pillen, geen overspel meer...De mens eindelijk met kans op sukses vrij maken van de zonde en de zondeval... Vrouwen mogen appels plukken in het paradijs, er is geen bekoring meer van de slang...(Van allegorie gesproken).

Maar ik ben diep de put in!
Ik kan me het leven niet voorstellen zonder dat beetje peper en zout... Voor mij hoort het wel enkel en alleen thuis in het gezin, maar het hoort er Thuis, het is er een onderdeel van! Het is het zout in de soep.
Maar ja, als het zo ver komt, dan zijn er zelfs geen mannen meer.... Kunnen we met zijn allen gaan kijken naar Korperwelt, waar je een gevelde penis kunt bewonderen. Je weet wel, wij vrouwtjes samen, zusterlijk verenigd in een oud, een oeroud verlangen naar een onmogelijk geworden zondeke...
djudedju...

Geen gefluit van terrein afbakenende merels meer, geen fluitende kanaries, geen kraaiend haantje (Wat zet je dan op de Waalse vlag, een soepkip ?), geen brullende leeuwen meer (een vriendelijk poesje als wapenschild voor de Vlaming?)...Geen gebeurel meer van de edelherten op de heide...allemaal weg in een seksloze wereld... Ik mag er niet op denken! Had ik die mieren maar zelf ontdekt! Ik zou, in de hoop dat het de allereerste was met die nefaste afwijking, er een busje dure petrol op gegoten hebben, en het in brand gestoken hebben... want daar ligt het begin van het einde...

Weet je hoe kanker onder meer ontstaat ? De cellen in ons lichaam die planten zich voort, in een voortdurende vernieuwing van de cellen. Dit is een vorm van klonen...Uit ieder cel komt er een nieuwe identieke cel voort. Maar met het verouderen gebeurt het al eens dat er een klein foutje gebeurt in die reproductie. De celletjes die voortkomen uit die defecte cel, hebben dan allemaal dat foutje.... en dan nog een foutje, en nog eentje, en plots ontstaat er een wildgroei van foute cellen, en hebben we te maken met wat we kanker noemen...

Ik denk dat dit het mierennest ook vroeg of laat te wachten staat...Ooit komt er een koningin met een klein foutje in de genen, en dan krijgen we in de kortste keren frankensteinmieren... en Frankensteinmerels, en frankensteinmensjes...

Leuk vooruitzicht.
djudedju

tot de volgende ?

Blauwkousen

Image via Wikipedia

Volgens het woordenboek is dat een vrouw die geleerd is, of wil doorgaan voor geleerd, en van het huishouden geen kaas heeft gegeten... (Tegenwoordig zijn er veel blauwkousen zegt Opa)

Maar daarover heb ik het niet, nee, het gaat over verheugend, schitterend, mooi nieuws !
De blauwkousjes bloeien weer !
Als je nu in het muziekbos loopt in Ronse, of in Brakelbos, of in het bos van D'Hoppe (La Houppe) in Vloesbergen (Flobecq), overal zie je die bossen plots herschapen in een blauwe zee van blauwkousjes...Ofte in het nederlands: de boshyacint.
Geef het maar toe, dat blauwkousje is veel mooier dan die boshyacint !
Ieder jaar zie je mensen bloempjes plukken, die als ze er vijf minuutjes mee rondlopen, al lang en breed verslenst hangen.
Ieder jaar zie je ook mensen die wat zitten te graven om de bloempjes met knolletje en al mee te nemen voor in de tuin. Ook dit is zinloos, want waar het blauwkousje in het bosheel mooie fijne bloempjes geeft, zie je in de tuin plots gewone dikke hyacinthen staan.
Als je geluk hebt, dan zie je in hetbos plots wel eens een roos bloempje prijken, en zelfs we eens een wit. Maar die zijn in het wild heel zeldzaam.

Je kunt je niet voorstellen hoe mooi de bossen dan zijn, als je het nog nooit zag ! Het zijn hier allemaal bossen op de heuvelruggen en afdalend in de diepe valleien, het zijn bijna allemaal beuken die er staan, zodat je tussen de hoge stammen die nog niet of amper bebladerd zijn, zie je zo ver het oog reikt, die blauwe zee van bloemen... Met wat geluk, vindt je nu ook de schubwortel, die is heel zeldzaam, heel beschermd, en bijna nog alleen hier te vinden in ons landje... Het is een kleurloos (letterlijk!) plantje, heeft geen bladgroen, parasiteert wellicht op de boomwortels, en staat nu ook in bloei, met een massa licht lila-rose bloempjes, die zonder steel op de grond lijken te staan. Zonder de bloempjes zou je wellicht het plantje nooit opmerken, zo miniem en zo kleurloos...

Op de foto hierbij, zie je de beboste heuvels rond Ronse, gezien van uit de Zandstraat...

Je kunt niet geloven hoe verliefd ik ben op deze streek! Hier zijn het letterlijk "Weiden als wiegende zeeën", hier zie je, vanop de heuvelruggen, de prachtige weidse landschappen die ooit de inspiratie vormden voor een Valerius De Saedeleer, een Omer Wattez en vele, vele kunstenaars meer.Ik woon hier nu meer dan 35 jaar, en nog gaan we plots wat trager rijden om wat te genieten van het landschap. De Vlaamse Ardennen zijn prachtig, ondanks de verderfelijke Belgische lintbebouwing, kun je hier nog steeds genieten van hele stukken land, in een prachtig kleurenpalet: de donkere bossen op de heuveltop, de groene weiden, het goud van de tarwevelden, het lichtere geel van de rogge, de bruinwit gevlekte Oostvlaamse koeien die als bonte bloemen door het palet heen lopen...en daar heel beneden in de verte de Schelde in zijn brede vallei gelegen... Ook al is hij nu rechtgetrokken en van veel charme ontdaan, hij ligt nog steeds in die door de kracht van zijn water uitgeslepen vallei... Je ziet de vele en heel verscheidene kerktoren priemen boven de kladden huizen... Het valt me steeds weer op dat de kerktorens hier in deze hoek zo verscheiden van vorm zijn, de neergehurkte romaanse torens, massief, log en zwaar, de ranke gotische, de zwaardere en heel oude eerste Scheldegotiek in Pamele, maar ook de verrassende ajuinvormige top in Wannegem, die ergens doet denken aan de Russische kerktorens...Heerlijk land waar ik mag te leven !
Hier vliegt de wielewaal nog ! Een vogel die bijna ontsnapt lijkt uit een tropische volière...
Hier hoor ik het scherpe geluid van de specht, het getsjek van de merel, de vele soorten mezen die hier te zien zijn van staart mezen tot kuifmezen en al de meer gewone soorten er tussen, het winterkoninkje, de geelgors, groenvink, boomgaardvink en je kunt letterlijk blijven opnoemen, en natuurlijk de vogel van het jaar in onze streek: de bosuil...
Vandaag ga ik weer genieten daarvan !
Vandaag ga ik aan de boord van het water gezeten, kijken naar de uitlopende bomen, naar de eerste bloeiende planten in het gras, naar de schittering van de zilveren vissen aan mijn haak... Luisterend naar de geluiden van het veld...
De tractor van de boer die aan het werk is, het frele geluid van de jonge lammertjes, het gebeurel van de verre koeien... en het gekraai van een haan.

Ik ga vissen! In Wannegem ! In de heerlijkste natuur, een stukje bos midden in de rijke leemgronden, met midden daarin een vijver, stil verscholen onder de takken.

Ik ga pepé terugzien, keuvelen met hem, terwijl we beiden kijken naar de dobber op het water... en beiden "Ja" roepend, als die plots een beweging maakt: beet !

Laat de boeren maar ploegen, ik ga vissen ! In dat heerlijke land, midden in die brede vallei van de Schelde...

tot de volgende ?

Susan Boyle

clipped from www.youtube.com

Een doodgewone huisvrouw, from out the middle of nowhere... Blijkt plots een briljante stem te hebben...Heel Great Brittain staat op zijn kop, en ik ook een beetje...
Kijk, dat doet mij deugd!
Niet zo'n opgetutte freule, maar een gewone vrouw, eentje van twaalf in een dozijn.
In een programma waar in hoogstwaarschijnlijk zich al ettelijke mensen onsterfelijk belachelijk gemaakt hebben, komt zo'n madame plots het tegendeel bewijzen. Heel de zaal lacht met haar verschijning, tot ze de eerste noot zingt, en dan slaat plots de verwondering en de bewondering toe...Heerlijk vind ik dat !

Het is the underdog die plots helemaal geen kneusje blijkt, maar een echte ster aan het firmament. Ik heb daar deugd van. Ik heb er niets aan, maar ik heb er deugd van, deugd dat het de onverwachte, de onmogelijke is die plots schittert.

Ze is niet mooi, noch van gezicht noch van postuur, maar wat een stem !
Ik ben er zeker van dat er over heel de wereld nog ontelbare van die wonderen schuilen, net als prachtige parels in de lelijke oesterschelp. En ieder van hen is veel meer waard dan die opgetutte zangers en zangeressen die hun talent verkopen...precies omdat ze hun talent niet exploiteren, maar gewone mensen zijn, die zingen uit vreugde voor het zingen. Die misschien zelf niet eens beseffen welke parels ze zijn. Dat zijn net de mooiste!

Het is alsof je in je schuif de prachtigste parelketens hebt liggen, maar plots, op het strand vind je een lelijke knoestige oester, en eerder uit verveling dan uit belangstelling, pruts je die met je zakmes open, en je vind een parel, niet eens een mooi ronde, maar een parel die je zelf hebt gevonden...Die parel lijkt plots, voor jou, veel meer waard dan die prachtige kettingen van dure exemplaren, die je zo in de winkel kunt vinden.

Het onverwachte, het plots ontdekken dat is wat het hem doet !
Het is niet het oogsten van de paddi, maar het oogsten van de paddi die je zelf gezaaid hebt, schreef Multatuli...

En zo zijn we weer eens aan het begrip "waarde" beland... Gek hoe zo veel dingen door ons bepaald worden op hun waarde, terwijl waarde een strikt individuële interpretatie is.

Wij hebben een financiële crisis... hoofdzakelijk ontstaan door het geven van waarde aan lege dozen. Het is de zoveelste tulpencrisis, voor wie enigszins geschiedenis kent. Men geeft steeds meer en meer waarde aan iets, tot plots de markt inzakt en je niet een waardevol iets in handen hebt, maar een van de zovele stomme domme tulpenbollen.

Wie markten doet, die kent het verschijnsel, ook al is het slechts een rommelmarkt, zoals ik doe...Toch leer je kennen dat wat vandaag waardevol lijkt, een week later niets meer waard is. Je leert daar uit, je leert vooral dat je alleen moet kopen voor je eigen waardegevoel, omdat dat minder fluctueert dan de markt. Maar koop dan niet met de bedoeling er winst uit te slaan, want meestal zal de desillusie groot zijn! Koop voor je zelf, voor je eigen schoonheidsgevoel, volgens je eigen waardebepaling, en wat de anderen dan ook broebelen, voor jou blijft het een mooi en heerlijk ding om te hebben. Luister vooral niet naar de anderen, want die volgen de mode, volgen de markt en hebben geen vaste waarde, zij fluctueren, terwijl jij moet vasthouden aan je eigen waardebepaling.

En zo is het ook in het leven! Laat je waarden niet bepalen door de anderen, bepaal de waarden voor je zelf, wat het je ook kost aan inspanningen, aan kritiek, aan afkeuring, aan jaloersheid, aan vernedering...Want eens je de waarden die je voor jezelf hebt ingesteld, hebt laten vallen, dan is er plots niets meer van vastigheid over !
Dan ben je plots de bodem van onder je voeten kwijt, en hang je wanhopig water te trappelen.
Je krijgt immers geen nieuwe waarden in de plaats, je krijgt onstandvastige dingen in de plaats, en je hebt nooit dat geruste gevoel van nu doe ik het goed...
Je probeert wat links, je probeert wat rechts...maar niets biedt vaste grond.

Wij hebben die waarden van huis uit meegekregen, ze zijn ons bijna manu militari bijgebracht door onze ouders. Je had te luisteren, je had te leven volgens de normen van het huis.

En dat is meteen de reden waarom ik wat schrik heb van de huidige kindergeneratie, omdat wij hen die vastigheid niet meer meegeven (kunnen)... Onder druk van de maatschappij is gezin een totaal ander begrip geworden dan het vroeger was, en de kinderen die in deze nieuwe gezinsvormen opgroeien krijgen naar gelang de dag, naargelang het uur van de dag, een andere norm mee, moeten leven volgens de wet die hen gegeven wordt op dat moment, op die plaats, dat midden waar ze op dat ogenblik vertoeven...Thuis, de opvang, de school, de bus, de opvang en weer thuis waar de beide ouders moegewerkt en afgepeigerd hen liefst zouden zien naar bed gaan of stillletjes voor de tv zien zitten...

Wij hebben een financiële crisis, omdat de waarden geen waard bleken te hebben.
Krijgen we straks een maatschappijcrisis omdat de waarden er niet meer blijken te zijn, zeepbellen blijken?

ik heb schrik... schrik dat er weer harde klappen gaan moeten vallen om alles in een vast spoor te brengen, en waar er klappen vallen zijn er slachtoffers... Harde klappen in een maatschappij, dat is veel erger dan klappen op de financiële markt !


tot de volgende ?

Eerbied voor het leven

Image via Wikipedia

Nee, dit wordt geen pleidooi voor of tegen euthanasie, ook niet voor of tegen abortus...
In Great Brittain is een man geverbaliseerd voor het uithangen van posters op bomen. Volgens het proces verbaal waren de posters op de bomen vastgehecht met een (1) nietje. Dit was het bewust aanbrengen van een kwetsuur aan een levend wezen. De gekwetste schors biedt de mogelijkheid aan schimmels en andere kwalen om het leven van de boom te vernietigen...
Na protest van de posterhanger werd de klacht ingetrokken en werd de verbaliserende agent een beetje overijverig genoemd...

Sedert ik dat weet, kniel ik ik elke dag voor mijn linde, vol van spijt dat ik hem (haar?) gesnoeid heb... Ook al weet ieder tuinier dat snoeien gezond is, toch zijn het wonden, waar schimmels en...juist ja....

djudedju.

Hoe noemt die godsdienst waar ook Ghandi lid van was? Jaïnisme of zoiet ? Een godsdienst met een heel extreme eerbied voor het leven. Ik zag mensen die daar een doekje voor mond en neus dragen, om te vermijden dat ze zo per ongeluk een beestje binnenkregen en zo onvrijwillig ter dood brachten... Het zegt wel een en ander over de motivatie van Ghandi, en zijn manier van optreden. Het zegt ons ook dat er dus ook in die extreme manier van denken positieve kanten zitten. Zoals in alles... en er ook in alles negatieve kanten zitten, want niets is werkelijk volmaakt. Wat je ook doet, met de beste wil van de wereld, je zult er nooit in slagen om goed te doen voor iedereen. We kunnen alleen maar betrachten goed te doen voor zo veel mogelijk en slecht voor zo weinig mogelijk.

Als we lezen over die Britse agent en zijn proces verbaal, dan grinniken we over die extreme vorm van eerbied voor het leven. Als de paus een uitspraak doet tegen de condooms, als zijn uitdrukking van zijn eerbied voor het leven, dan steigeren we... En toch liggen die beide dingen niet zo ver uit een.

Ik vind het jammer dat er momenteel geen mens is die ook maar de moeite doet om de beweegreden van die uitspraak van de paus te evalueren. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet indenken dat een kerkleider een dergelijke uitspraak zou doen met alleen de bedoeling zoveel mogelijk aidsgevallen te zien onder de zwartjes... En wie katholiek opgebracht werd, weet dat hij het in feite deed omdat volgens de kerk de oplossing zit in het braafjes leven in een gezinsverband zoals de kerk dat voorstaat, en dat voor het huwelijk geen seks mag geduld worden, als zijnde een zonde van onkuisheid. Binnen het huwelijk mag seks slechts met als doel de voortplanting. Al de rest is zondig.

Maar die oude geboden zijn ondertussen in onze Westerse wereld allang verketterd, en zelfs in de scholen van christelijken huize wordt nu aangeraden dat meisjes de pil nemen en jongens een condoom gebruiken. Niet dat ze voorstander zijn van seks voor het huwelijk, maar omdat zij erkennen dat het er is, en dat het dan beter is te voorkomen dan te genezen. (Niet volgens de striktste kerkorders!)

Er zijn binnen de Katholieke kerk als het ware twee kerken, de officiële en de praktische. Dat is niet alleen zo bij de Katholieke kerk, zelfs bij de verwesterse vormen van Islam en zo, vinden we ook een meer pragmatische vorm van belijden terug.

Is dat goed ? Is dat slecht ? Keer eventjes terug in mijn tekst, niets is volmaakt, niets is onverdeeld goed, of onverdeeld slecht. Eén zaak is er duidelijk ! Als je de reglementen aan de interpretatie overlaat, dan maak je het in feite niet makkelijker. Het is veel makkelijker om volgens een strikt stramien te leven, dan binnen bepaalde marges zelf je weg te moeten uitstippelen.

Dat is wellicht ook de reden dat er ontegensprekelijk uitwassen zijn, en dat er een steeds verder opschuiven is van de grenzen. Het wordt dan ook gewoonweg niet meer aanvaard dat er plots een paus is die van die "straffe" uitspraken doet, en men kan zelfs het oude denken niet meer herinneren, laat staan aanvaarden.

Maar laat mij eens profeet spelen...Gaan we wedden dat binnen een, twee, hoogstens drie generaties, we weer een terugkeer krijgen naar de strikte leefregel ? Want wat we nu kennen is niet echt nieuw, het is anders dan vroeger, gewoon omdat er andere middelen en mogelijkheden zijn, maar in feite hebben we in de geschiedenis al ettelijke keren de slinger zien over en weer zwaaien. Ik ga het sterker zeggen, laat er hier weer een noodsituatie ontstaan, zoals oorlog (hopelijk gebeurt het niet!), dan zul je zien dat die omslag er heel snel komt.

Wij ouderen hebben wat meer moeite dan de jongeren die er in opgegroeid zijn, met deze nieuwe manier van leven, maar och, ook dit is weer maar een slingerbeweging in de moraliteit van de mensen... Het is niet de moeite je er druk om te maken, het zal toch ook maar zijn tijd duren. Het ziet er anders uit dan vroeger, maar in de kern is het iets wat we al meer dan eens zagen voorbijkomen.

Kennen we nu een ontwaarding van gezin, van moreel besef, dan komt de tijd terug dat die norm veel te hoog zal liggen, en dat er weer mensen een eindeloze smart zullen kennen binnen een onverbrekelijk huwelijk...

En het gezonde verstand ? Het spijt me, maar dat is er bijna niet. Bijna nooit. Net zoals je vroeger moest mollig zijn om mooi te zijn en je dat nu knoertlelijk vind, net zoals je vroeger de zon moest mijden om mooi wit van velletje te zijn, en dat nu ongezond lijkt, net zo worden ook onze normen en waarden opgelegd door een "modeverschijnsel"... We oordelen met de normen die ons omringen... Veel zelf denken doen we niet!

Ik heb wel het gevoel dat we nu op een kantelmoment zitten, dat de terugkeer naar de normen en waarden niet zo ver meer weg is... met alle gevaren van excessen in deze er bij...

we kunnen alleen proberen voor onszelf een norm te stellen, min of meer binnen de lijnen van de huidige aanvaardbare begrippen... meer is er niet.

tot de volgende ?

Zoals het klokje...

Image via Wikipedia

Eerst en vooral: Aan allen een vreugdevol Paasfeest !
De zon is er wel niet, maar 't is toch geen slecht weer...een dag vol lente, en bovendien voor de fans: Paris - Roubaix ! Je weet wel, met die kasseien ! Mooie kasseien!, want ze liggen ver weg.

Ik vraag me af voor hoeveel mensen pasen nog Pasen is, of gewoon een feestdag met een vrije dag als cadeau.
Vroeger was dat een dag waar iedereen naar de kerk ging, ook de niet kerkgangers...Nu is het een dag dat er wel meer volk in de kerk zit dan anders, maar toch lang niet iedereen meer. Onze oude Pastoor Van Hoolandt wenste ooit " de dieë dat ik nog niet zag: een Zalig Nieuwjaar !"...
Ik las een interview met rector Vervenne over het geloof... Ik herkende heel veel! Volgens hem hoort bij het geloof ook de twijfel (als het rostvaste gegevens waren, dan hoeft er geen geloof), en hij stelde ook, wat bij mij al een tijdje leeft: wie gelooft zonder twijfel, dat neigt naar het fundamentalisme, dat is een gevaarlijk geloof...
Volgens hem zal geloof ook altijd blijven bestaan, omdat verwondering bestaat... Dat deed me meteen denken aan een blogje van enige tijd geleden...

Maar ik ben mijn blog begonnen met "Zoals het klokje..."
Dat komt omdat ik naar de rommelmarkt ben geweest te Aalst, en daar maar liefst 5 (lees vijf) uurwerken heb gekocht... (ik kreeg er zes!) Nee, geen antieke, geen gebeeldhouwde of speciale dingen, nee, eigenlijk alleen wijzerplaten met het mechaniek en de wijzers...

Ik had dat eerlijk gezegd nog nooit zien liggen, zo maar de mechaniekjes... Voor mij een heel interessant iets, wat me zal toelaten om zelf wijzerplaten te maken, bijvoorbeeld in pyrografie, of met gemengde technieken. Kortom, hobby....weet ik weer wat doen...precies of ik weet dat anders niet.

Het was een mooie markt, met heel veel echte antieke dinges, niet precies mijn ding, maar wel mooi om te zien. Er stond onder meer een subliem Chinees beeld, een draak met godenfiguren, in ivoor (echt?) en parelmoer... Heel mooi, en voor een spotprijs van enkele duizenden eurootjes...Er was er ook ene met "echte" oosterse tapijten... Sinds ik een zoon heb die in de tapijtenwereld zit, ben ik heel, heel erg wantrouwend geworden over dat begrip "echt oosters"...De gebedtapijtjes in een grote moskee en de Arabische wereld blijken puur Belgisch te zijn...

Nu ja, dan zitten we natuurlijk weer op het begrip waarde...Waarom zou een mooi tapijt meer waard zijn omdat het van hier of van daar komt ? Allemaal subjectief...


Ik ga stoppen, ik hoor dat de koers zal beginnen, de koer der koersen, de klassieker der klassiekers, de kasseien van het buitenland...Kunnen we heerlijk in onze luie zetel zitten, met een glaasje bourgogne en een stuk bijna zuivere chocolade (ter ere van Pasen weet je wel), kijken naar de renners die afzien en zweten en zwoegen, tuimelperten maken, kaders breken, kettingen verliezen... en wij voor die Franse koers ook maar Franse wijn nutten en voor het mondiale aspect van die koers, chocolande van de wereldwinkel...
dju toch

tot de volgende ?

buiten !!! Heerlijk lenteweer !!!

Image by Vicki & Chuck Rogers via Flickr

We hebben de eerste buiten - rommelmarkt van het jaar achter de rug, te Landegem. Een klein maar mooi rommelmarktje, en met heerlijk zonnig weer, wat wil een mens meer ?
Niet dat we veel gevonden hebben, maar dat hoeft ook niet, het is de uitstap die telt.
Bovendien heb ik op paaszaterdag gezondigd... ik heb geen betrouwen, geen geloof gehecht aan mijne gps ! Ik had mijn gps aangezet om naar de rommelmarkt te rijden, en toen ik op de baan was, dacht ik dat dat klereding mij langs de autosnelweg naar Nevele wou brengen ! Ik naar Deinze, na enkele kilometer wou de gps mij weer naar Nazareth doen gaan, ikke naar Deinze...
Op de terugweg stelde ik vast dat de gps mij via Nazareth heel kort naar huis bracht...
Hoe moet je je excuseren tegenover en GPS ???

Op die terugweg zijn we door St Martens Latem gereden, er stond een huisje te koop, zo'n klein lief ding van een slordig paar miljoen eurootjes... Ik weet niet of het daar gemeerde bootje in de prijs inbegrepen zat...

Hé, ik hou het al een hele tijd uit om me niet te laten verleiden door leesboeken! Hetenige van boeken die ik nu nog meebreng zijn wetenswaardigheden en hobbyboeken, de laatste in functie van mijn job als hobby-leraar... Er lagen nochtans heel wat boeken, onder meer was er een uitverkoop van de oude boeken van de bibliotheek van Landegem... maar ik heb niets mee. Ik heb wel wat last van ontwenningsverschijnselen...

Maar ik mag geen boeken meer kopen, ik heb gewoon geen plaats meer om ze te zetten of te leggen. Sjonge, dat zal wat zijn als ik ooit kom te sterven ! Ze zullen hier nogal wat opkuiswerk hebben met al mijne boel!

Een tocht naar de rommelmarkt is voor ons meer dan de markt! Bijna iedere keer profiteren we van de gelegenheid om onder de baan ergens te stoppen aan een bakkerij, een beenhouwerij, en dan genieten we van de telkens iets andere smaak van het brood, van de vleesbereidingen. Vroeger stopten we op het parcours ook ergens aan een caféetje, om eens het bier van de streek te drinken, maar sinds Anny dat niet meer mag, drinken we een cola light of zoiets...

Maandag is Anny jarig, is ze weer enkele maanden even oud als ik ben, mag ze ook eens mee spreken met de grote mensen... (Ze gromt als ik dat zeg... da's ook een vorm van communicatie)

Deze namiddag gaan we dan ook nog eventjes naar Tante...op onze wekelijkse uitstap (nu ja)...
Je kunt niet geloven hoe de zon een invloed heeft op het humeur van de mensen! Op de markt zag je niets dan lachende gezichten, en iedereen was ook bereid tot lachen ! Er stond een man met een heel pak soorten bierglazen, ik vroeg of hij gestopt was van drinken... De man en iedereen er rond aan het lachen. Zo blits was die mop nu ook niet, maar de zon doet de mensen al lachen zonder witz...

heerlijk weer... sorry, maar ik ga hier niet zo heel lang aan die peecee zitten klungelen, ik ga naar buiten, naar de zon !

tot de volgende ?

Handtashondjes huilen op de luchthaven...

Handtashondjes...
Sinds ik het filmpje van Vlaanderen Vakantieland voor de zeshonderdentweeënvijftigste keer zag, dacht ik meteen aan de blonde jongedame in de Bredase winkel die ons tasjes showde in het model van een hond...Maar nee, handtashondjes blijken echte honden te zijn, minihonden, keffertjes of op zijn plat vlaams "preutelikkertjes"...
Het blijkt nu dat veel mensen denken dat die kleine blaffertjes zo maar mee kunnen op het vliegtuig, en dan merken dat dit niet kan...Of er moet voor betaald worden. Dat is er net over, en dus worden de "lievelingetjes" gedumpt op luchthaven...
Een lieve dame kreeg aan het toilet de vraag eventjes op het hondje te passen en een uur later stond ze daar nog steeds met het beestje...

In mijn huis lopen er twee honden rond, weliswaar per ongeluk, want de bedoeling was maar één hond, maar allee, het zijn er twee geworden, en het komt niet bij ons op om die beestjes omwille van een uitstapje te gaan dumpen, want ze zijn een stuk (soms een ambetant stuk, maar toch), een stuk van ons gezin.

Je weet als je dieren houd, dat je meteen ook een resem verplichtingen op je neemt. Wil je die verantwoordelijkheid niet, neem dan geen huisdier. Punt. Uit.

Maar ja, er zijn mensen die wel de diertjes willen, maar niet de lasten ervan, en die de diertjes dan maar weer wegdoen, in het beste geval naar het asiel, in het slechtste ergens aan een boom binden... We hebben hier ooit een buur gehad, waar ze iedere grote vakantie een hond kochten voor de kinderen (en het was dan ook nog een dure rashond!), die ze iedere keer na het verlof weer kwijt waren... Waar naartoe ? Geen idee, maar ze waren telkens weg...

Voor mij is dat misdadig! Dat doe je niet! Kijk, een kat, een hond, elk echt huisdier, heeft op een of andere manier een band met zijn baasje, met zijn huis, met zijn omgeving. Het is niet voor niets dat de beestjes treuren als je er niet bent. Ze hebben op een bepaalde manier ook gevoelens, en met gevoelens, daar rammel je niet mee, als je mens bent.

Maar in het geval van die kleine maltezertjes en chihuahuaatjes lijkt er dus geen enkele echte band te bestaan gezien van uit het oog van het baasje of bazinnetje dan. De beestjes zijn voor hen net meer dan een accessoire, ze horen bij het mantelpakje...Dat ze ook nog bewegen, en likjes geven, maakt het tot een leuk item, en ze krijgen een halsbandje in dezelfde kleuren als bazinnetjes oorringen... Het moet dan ook een chique hondje zijn, eentje met rasadel en stamboekpapieren, en liefst zo klein mogelijk, want het is iets wat je moet dragen, en dus mag het niet te zwaar zijn. Het is ook een contactmiddel, want mensen praten vlugger met het hondje dan met het bazinnetje, en zo leg je via het sierbeestje contact met misschien wel een vakantielief of zoiets...

De fanfare heeft haar vaandel, madam haar keffertje...
't Is krek hetzelfde, alleen, tegen een vaandel kun je moeilijk gaan babbelen, tegen het hondje wel... Voor de rest? het zijn attributen, vlaggen, seinen, tekens...meer niet.
Dat het beestje veel geld kostte, is een reden te meer om nu geen dertig euro te betalen voor een plaatsje op het toestel, bovendien moet het beestje dan in een kooitje onder je benen, en dan verliest het zowiezo zijn aanspreekfunctie, want tegen hondjes, achter vrouwenbenen (ook al zijn het mooie (de benen en het hondje)) dat doe je niet. Dus functie verloren, hondje geen zin meer, hondje weg...dada hondje.

Och, ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid...ook dat lieve blafbeestje.

ik vermoed dus, dat in het asiel, het dichtst bij de luchthaven gelegen, de dames die die zo'n blaffend attribuut willen hebben, daar aan hun trekken kunnen komen op een veel beterkope manier dan via de hondjeswinkeliers... Dan is het achterlaten van die jankertjes niet zo zwaar te voelen in de portemonnaie, en kan een ander nuffig dametje weer genieten van het ondertussen derdehands of vierdehandse beestje, en is men steeds weer meer en meer verwonderd dat die kleine hondjes zo hyperkinetisch en lawaaierig zijn...

Ze zijn zo lief meneer, en je kunt ze zo handig verliezen in het grote gebouw van een luchthaven...
Arm beestje...

Urbanus zong dat hij niet houdt van madammen met een bontjas, maar die levende bontjasjes...dat is nog stukken erger !

Vandaag schijnt de zon, je weet wel dat gouden ding die je soms, heel uitzonderlijk in onze contreien, kunt zien staan aan een helblauwe witoplichtende hemel, soms met witte hoge schapenwolkjes er bij... In de tuin fladderen de vlinders zenuwachtig van bloem naar bloem. De merels zingen hun hoogste lied (helemaal op het hoogste topje van de populier !)...Heerlijk !

Straks komt Veerle weer thuis van de kliniek... Ze is nu voor de tweede keer binnengeweest voor een dag en een nacht, telkens met één van de tweeling. Ze moesten een slaaptest doen, naast een pak andere onderzoeken... Sinds hun vader weer eens een andere heeft (maar liefst twee !) is er met de kinderen geen huis meer te houden. Kinderen zijn altijd het slachtoffer van echtscheidingen, maar vooral het ongeregelde leven die ze hebben door telkens weer met een andere "moeder" (bij hun vader) te moeten gaan, en wat ze daar zien, horen en meemaken, heeft duidelijk een weerslag op hun evenwicht. De volgende stap is een bezoek bij een psycholoog, en wellicht zullen, hoe jong ook, reeds geconfronteerd worden met chemische middelen om hen kalm te houden... Terwijl er ook een echt en natuurlijk middel is, maar dat moet je de wetgever niet zeggen, die weet alles beter...

Ik wil het recht van de vader niet afnemen, want er zullen wellicht ook vaders zijn die heel bezorgd zijn en hun kinderen ook echt liefhebben, maar waar het de kinderen ontwricht, daar zou toch ook een oplossing moeten zijn... en die is er niet...

Ik ga er over zwijgen, anders zeg ik dingen ...
tot de volgende ?

Grauw

Image via Wikipedia

Het lijkt wel of we terug naar de winter toegaan! Vanmorgen moest ik licht maken in de badkamer, om rustig te kunnen lezen in een oud nummer van de Knack(Een artikel over Filip De Winter nog wel, misschien is die naam de reden van de duisternis ?)

De lucht zit helemaal toe, één grauwe vuile natte deken overspant het zwerk.
Je ziet in de verte een grijze schaduw opdoemen, de kerk van Horebeke...

Eigenlijk is het weer om meteen weer je bed in te duiken. Dergelijk weer maakt de mensen depressief. Gelukkig las ik een artikeltje over het terugvinden van enkele rollen Chinees behangpapier, met een frisse foto er naast... Dat papier heeft kleur ! in deze donkere dagen is dat verfrissend. Waarde wordt geschat op 15.000 eurootjes ofte zo'n 600.000 oude Belgische frankskens. Ik moet toch eens op mijn zolder zoeken of ik niet ook nog enkele oude rollen heb liggen, misschien ligt er wel een schat op zolder.

Maar dit is weer zo'n een voorbeeld van "het is waard wat de gek er voor wil geven..."
Maar is dat niet het geval met heel veel dingen die ons omringen? Alles wat niet echt levensnoodzakelijk is, is in feite ergens een luxe-product, en dus is de waarde er van ook dat wat wij ervoor willen geven...

Neem nu een schilderij van Rubens of Rembrandt, dat heeft nu een onschatbare waarde... Maar eigenlijk is dat gewoon een houten raam met een zeildoek op gespannen en netjes in de verf gezet. De waarde ervan is louter iets wat wij er aan geven, maar het is geen echte tastbare waarde. Je kunt net dezelfde redenering maken over de mens. Als we we de mens ontleden, er het ijzer en dergelijke uit sorteren, dan is de mens hooguit enkele euroos waard...Maar we schatten onszelf véél hoger in.
Maar lang niet altijd !
De piloot die op een knopje drukt waardoor een slimme bom in Irak weer enkele "vijanden" doodt, schat de waarde van die mensen helemaal niet hoog in, al hoewel, als je de kostprijs van dat vliegtuig, het gebruik er van, het loon van de piloot, de bom en het patent er op, allemaal bij elkaar telt, dan zou de piloot zich wellicht inhouden zo'n kapitaal te riskeren aan een vijand... Gek hé ?
Om die nietswaardige vijanden te vernietigen hebben ze momenteel heel de wereld in crisis gedompeld !
Er zijn wellicht nog nooit zo'n kostbare nietswaardigen geweest!
Ofte een nieuwe Pyrrhusoverwinning ?????......................

Wat is waarde ?
Een heel relatief begrip!
Van Gogh moest bij manier van spreken leven van de bijstand, en nu zijn zijn schilderijen plots fortuinen waard. Ik herinner me dat ze er ooit eentje hebben teruggevonden op de plaats die de oorspronkelijk bezitter heel gepast leek...Het diende om het kippenhok bij avond toe te doen... Toen men ontdekte dat het een Van Gogh was, was er wellicht nog nooit zo'n kostbaar kippehokdeurtje geweest in de geschiedenis van de mensheid!

Toch was het voor de oorspronkelijke eigenaar echt niet meer dan een deurtje aan het kippenhok, het trok op niets, en het had het juiste formaat. Hoe kon de man ooit weten dat enkele decennia later dat plots wel kunst zou zijn en wel mooi zou zijn?

Ik hoor ons moeder nog bezig over de moderne muziek... De muziek in haar tijd, dat was pas muziek, maar in de jaren vijftig en zestig, dat trok op niets... Ik betrapte mezelf er op dat ik krek dezelfde dingen zei tegen mijn kinderen over hun boenkeboenkeboenke-muziek, en ik ben er zeker van dat Bart nu weer hetzelfde zegt tegen zijn zoon...

Als ik in een museum binnenga, en ik zie daar van die moderne werken hangen, dan is dat voor mij zelfs geen familie van kunst...Maar als ik met Bart spreek, dan ziet hij daar wel iets in.

Waarde... Ik denk dat de enige waardemeter de tijd is, als na enkele eeuwen de mens nog steeds vindt dat iets kunst is, dan moet het wel iets hebben dat het gewone alledaagse overstijgt. Het is dus duidelijk dat je van de hedendaagse kunst geen echt onbetwistbaar verdict kunt vragen of geven...Het is dus even duidelijk dat de meeste mensen en hun werken heel vergankelijk en heel relatief in waarde zijn.

Het is goed voor ons ego, dat te beseffen!
Want hoewel we nu een beetje lachen met de mensen uit de oudheid die dachten dat heel het heelal draaide rond de aarde, dat wij het centrum van het universum waren, eigenlijk zijn we nog geen stap verder! We zien nog steeds ons eigen ikje als het centrum van het universum! De aarde mag dan wel uit het center zijn, wij zitten er nog steeds vlak in ! Of we voelen het toch zo...

Er is dan ook een waardemeter die niet te bepalen is: de emotionele!
En dat is de waardemeter die we eigenlijk het drukst benutten. Achter mijn rug staan hier een pak , hoofdzakelijk Afrikaanse, beeldjes. Misschien vind je die dingen aartslelijk en van geen waarde, voor mij zijn ze heel waardevol, maar de waardemeter is ook daarbij: emotie!
Want mooi vinden, dat is een emotie, net zoals lelijk vinden...
Emotie vinden we echter nog veel sterker terug als het gaat over voorwerpen waaraan herinneringen hangen aan bepaalde feiten en vooral aan bepaalde mensen.
Dingen die nog van Koen waren, hebben voor ons meer waarde dan andere dingen, omdat zij een herinnering levend houden.
Daar denk ik aan als ik die beelden zie van de aardbeving in Italië... als ik beelden zie van een woning die helemaal in vlammen opging...
Dan voel ik met die mensen mee, die dan net dat souveniertje voor eeuwig kwijt zijn, dat souveniertje aan hun dierbare...
Dat huis, dat kun je heropbouwen... Als ik in Ieper op de markt loop, dan denk ik aan de foto's van het volledig stukgebombardeerde stadje, en dan bekijk ik met weemoed de replica's...Want echt zijn ze niet meer...De ziel is weg, de balk waar je iedere avond met je hand op rustte toen je de trap opging, waarin je de vage letters voelde van een vroegere bewoner, die is er niet meer. Het kadertje met het portret van...

En dan snap ik plots waarom ik Gent veel mooier vindt dan Brugge, tegen alle gangbare opinies in... In Brugge heeft men er alles op alles gezet om kunstmatig een oud uitzicht te bewaren, in Gent zie je een stad die leeft, met oud en nieuw door elkaar, met oud en nieuw leven !

Maar ook dat is een emotie...
niet echt een waarde.

Want wat is waarde ?

tot de volgende ?