De zware mantel der liefde...

Ergens, op zolder, of ergens in een van mijn boekenkasten, moet er nog een foto liggen, een persfoto, van mij als deelnemer in een vakbondsbetoging in de jaren 70 der voorbije eeuw... De jaren 70 waren de crisisjaren inzake tewerkstelling, en onder meer ging de vakbondsactie over het zwartgeldcircuit en de kapitaalsvlucht...
Ik had me voor de gelegenheid in pitteleer gezet, met een chapeau buse op mijn aanvallig hoofdje, een dikke sigaar in de mond en een proper aktentasje aan de hand, met de meest beruchte banken... Eén van de banken die daar op prijkte was de Paribas...
Als arbeidersbeweging waren de vroede vaderen ooit gestart met het oprichten van een eigen spaarbank voor de werknemers (ook bij de socialisten was er een dergelijk initiatief). Deze spaarkas noemde dan de BAC, de Belgische Arbeiders Coöperatie... Maar deze spaarbank evolueerde tot een bank, werd groot en groter, en begon mee te spelen op de grote markt, en groeide uit tot een van de pijlers van onze financiële wereld...met onder meer samenwerking met...Paribas... en werd later Dexia...

Het was niet direct een aanbidt wat gij verbrandt hebt en verbrandt wat gij aanbeden hebt, maar toch heb ik altijd een beetje een wrang gevoel overgehouden aan de financiële wereld. Paribas was niet plots een van de goeien, 't leek veeleer of wij onze eigen pijler kwijt waren. Dexia was nu een bank in de rij van de andere banken, en zij waren duidelijk vergeten dat wij als arbeidersbeweging aan de basis lagen van hun huidige sterkte... Wij werden hoogstens nog geduld, maar zeker niet geëtaleerd. (Ook bij de mutualiteit, die vroeger echt en hetzelfde gezinnetje thuishoorde als de vakbeweging, zagen wij dat ze toen ze groot werden, zich wat distantieerden van ons, want voor banken en mutualiteiten lijkt er een geurtje te hangen aan wat de vakbeweging eigenlijk is... Ze gingen niet zo ver als de Dexia, maar profileerden zich duidelijk als een aparte instelling, met hoogstens nog wat verre banden van oorsprong.

Ik heb nog geweten dat de bode (de man die de maandelijkse bijdrage kwam ophalen) tegelijkertijd bode was van de ziekenkas en van de vakbond en in veel gevallen waren ze na hun uren ook nog eens agent van de spaarkas BAC... Zij hebben indertijd de beweging in zijn geheel groot gemaakt. Voor hen moet wat nu gebeurt nog veel bitterder zijn dan voor mij, en wellicht hebben de huidige jongeren in de vakbeweging niet meer binding met Dexia dan met Fortis.

Nu worden de Belgische banken uitverkocht... Net zoals we steeds minder echte Belgische bedrijven hebben. Is dat erg ? Ik weet het niet... In het begin had ik schrik telkens een bedrijf opgeslorpt werd door een multinational, nu zijn we dat ondertussen allang gewoon geworden. Maar toch blijft er een wrang iets hangen, we zijn maar een aanhangsel meer, een codicil die heel makkelijk kan geschrapt worden. Het bedrijf redeneert niet meer in functie van tewerkstelling, en zeker niet in kader van tewerkstelling in dit of dat land, en schroomt zich ten genen dele om een of meer van hun firma's te sluiten als het lucratief lijkt de productie ergens anders te doen.
Met andere woorden, we zijn maar een succursalleke meer, een aanhangsel.

Als het grote boetieken zijn die tot sluiting overgaan van gans hun Belgische vestigingen, dan zie je plots dat ook de politiekers wakker schrikken, en alles op alles zetten om dat bedrijf hier of zoveel mogelijk hier te houden. Soms lukken ze daar in, maar wat de prijs is wordt ons zelden of niet meegedeeld...Voor een tijdje, want binnen de bedrijvenwereld zal het wel rondlopen dat er kans in zit om België nog wat meer af te romen, wellicht via lagere belastingen of voordelen inzake sociale zekerheid... en ga zo maar door... en de kei rolt verder de berg af.
Europese en mondiale vakbonden komen stilaan tot wasdom, om ook daar te kunnen optreden, maar het blijft moeilijk... Probeer maar eens te zeggen tegen bv de Duitse arbeiders, dat het interessant is om gedurende x aantal tijd tijdelijke werkloosheid te kennen(=aan minder inkomen), teneinde de Belgische vestiging in leven te houden... Alleen het besef dat het de volgende keer kan gaan over hen, kan als argument dienen...Solidariteit is een woord dat de meesten alleen begrijpen als de anderen solidair zijn met hen.

Hoe hoger het welvaartspeil is, hoe moeilijker het is iets af te staan.

Heb je al eens buiten gekeken ? Vanmorgen moest Anny weer de tweeling gaan wekkeren, om kwart over zeven... Ze loopt dan nog in de nacht ! Het is dan nog pikdonker ! We zijn met andere woorden stilaan in de donkere maanden terechtgekomen. Heb je toevallig ook op de radio dat gesprek gehoord over de duisternis en de depressies ? Of anders gezegd, het licht maakt ons tot optimisten !
Iedere morgen ben ik blij dat ik mijn computer kan opstarten in Ubuntu! In de plaats van dat fletse blauw van microsoft krijg ik de warme gloed van geel-oranje-bruin over mijn scherm, en adem ik een tijdje de sfeer van de sahara in, droog en warm...twee dingen die we in ons klimaat heel, heel zelden kunnen ervaren.
Ze verkopen nu een soortement lichtbakken waarmee je het tekort aan licht kunt teniet doen, en zo je depressies vermijden of genezen... Ik vind dat een bizar iets. Lichtbakken doen me denken aan stropers en het afschieten van die lieve kleine konijntjes... Ik zou me niet gerust voelen in dat licht van diene bak, en telkens omzien of er geen jager in de omtrek staat... en ja hoor ! Hij is er ! Hij noemt Electrabel, of Luminus of Nuon of zoiets, en ze schieten met zware rekeningen !!!!

Wedden dat je meteen in een nieuwe depressie valt ? Of zou je rekening dan betaald worden door de ziekelijke kas ?

Tot de volgende ?

en maar regenen... (bisbisbisbis)

Vanmorgen was het weer vroeg opstaan geblazen. Anny verdween kwart na zevenen al richting Veerle's huis om de tweeling te wekkeren. Dan sta ik ook op om de koffie te zetten tegen dat Anny thuis komt.
Vanmorgen is Veerle rond vijf uur opgestaan, om eerst Frederik naar zijn werk te voeren (de bussen staken), en dan naar haar werk te rijden.
Gisteren zat ze bijna zonder benzine, en ik heb haar gewezen waar de goedkoopste tankmogelijkheid is in Oudenaarde...althans volgens internet, want er bestaat een website waar je kunt zien op welke plaats je goedkoop kunt tanken in zowat iedere stad of gemeente van het land. Veerle deed gisteren meer dan 5 eurootjes profijt ! 200 Frankskes, toch mooi meegenomen. Als ze steeds haar tank vult als ze daar in de omgeving is, dan steekt ze per jaar heel wat in haar zakken.
Vroeger kon ze hier in de omgeving benzine tanken met een kaart zoals de mijne, maar dit tankstation is verdwenen, en met die kaart is er geen station meer in de omtrek, waar je ook benzine kunt tanken (Ik kan wel nog steeds aan mijn diesel geraken op een pompstation voor vrachtwagens, waar ik ook terecht kan)
Eigenlijk is het niet normaal dat de prijzen zo veel kunnen verschillen! Ik weet niet of het nog steeds zo is, maar vroeger kende ik in de omgeving van Mons een station waar het echt heel veel scheelde. Ik kwam heel zelden in die buurt, maar als ik er kwam vulde ik mijn tank telkens bij. Waar je normaal drie, vier frankjes per liter verschil kunt vinden, was het daar zes frank! En toendertijd was de benzine nog niet zooo duur !
De collega van Bastogne kon netjes de grens van het Groot Hertogdom overwippen, en daar was het nog veel goedkoper !
Nu en dan krijg je wel eens een mailtje met de prijzen van de benzine in het buitenland, en dan kun je het helemaal niet meer volgen. Sommige van die landen hebben wel hun eigen petroleum, maar er zijn er die ze net zo goed als wij, moeten invoeren.
Vroeger hoorde ik dat dit gedeeltelijk kwam omdat wij hier geen wegentaks betalen, dat er een soort wegentaks in onze benzine verrekend zit... Momenteel vraag ik mij dan af wat ze met dat geld doen ? Zeker niet de wegen onderhouden, want ik u zonder uit ons arrondissement te komen heel wat staaltjes tonen van wegen die wel eens een onderhoudsbeurt zouden mogen krijgen.
Ik heb niet de indruk dat er - door de stijgende prijs- minder met de auto gereden wordt. ' t Zal misschien iets schelen, maar zeker niet veel. Wat ze nu willen doen met een beloning te geven aan de eigenaars van wagens die minder vervuilen, zal weer eens een maatregel zijn die nadelig werkt bij de armeren in onze maatschappij. Veel van de kleinverdieners hebben toch een wagen nodig, en rijden omwille van de kostprijs steeds met beterkope occasiewagens rond...Nu zullen ze daarvoor ook nog eens meer taks moeten betalen. Eigenlijk moeten ze die bezitters van "propere" auto's niet meer bijkomend belonen, want de voornaamste manier om proper te rijden is een merkelijk lager verbruik, dus krijgen ze hun beloning reeds aan de pomp!
Vandaag zullen wij op tv weer kunnen genieten van de beelden van kilometers lange files... door de staking van onder meer het openbaar vervoer.

Ik kende iemand die, voor er echt sprake was van de alternatieve brandstoffen, gewoon op slaolie rondtoerde met haar oude diesel... Heel lang heeft dit echter niet geduurd, want de prijs van die olie is ook netjes mee omhoog gegaan met de diesel. Nu riekt haar auto niet zo erg meer naar frieten...

Wij lezen herhaalde malen over de kleine vergoeding die de pomphouders hebben aan hun tankstation... Van waar komt dan het verschil in prijs tussen de verschillende stations ? Als het zo is, dat een merk zo'n grote marge heeft dat ze op bepaalde stations zo'n grote korting kan geven, waarom kan niet iedereen daar dan van genieten, en waarom nemen zij dan op alle andere stations zo'n groot winstcijfer ? Mij kan het minder schelen, ik rij maar heel weinig rond, en heb dus niet zoveel kosten aan die brandstof, maar als ik geen wagen meer zou hebben, zouden wij minstens eens per week moeten beroep doen op een van onze kinderen om boodschappen te gaan doen... Maar neem nu Bart, die iedere dag 60 km van zijn huis gaat werken... Openbaar vervoer is bij hem bijna niet mogelijk, daar ook hij in een kleine gemeente woont met minder vervoersmogelijkheden, en bovendien heeft hij ook niet de nine-to-five job, zodat hij niet kan zeggen dat er om dit of dat uur een bus of trein is...Bovendien moet hij regelmatig naar het buitenland, en in diverse gevallen is ook dat met de wagen te doen, omdat ze dan verscheidene beurzen in een tijdspanne gaan bezoeken.
Nee, brandstof is bij een heleboel mensen een serieuze hap uit de portemonnaie. Als je dan weet dat het grootste stuk daarvan belastingen zijn, dan kom je tot de conclusie dat de ene belg wel heel veel meer belastingen moet betalen op hetzelfde loon dan de andere...
Je kunt natuurlijk stellen dat je maar dicht bij je werk moet gaan wonen, maar als je een gezin hebt, dan zijn er in de huidige tijd ook meer dan één verdiener per gezin. Ik heb twee kinderen, en in alle twee de gevallen ligt de job van de twee partners heel ver uit een ! Wellicht is dat dus het geval bij heel veel mensen !
Bij Veerle gaat Frederik normaliter met de bus (openbaar vervoer) naar het werk. Dat lukt behoorlijk, maar hij is toch wel een heel groot stuk langer op de baan dan met de wagen. Nu vind Frederik dat niet erg, hij moet nergens echt wachten op de bus, wel een keer overstappen, maar ook daar is het een aansluiting zonder echte wachttijd. Bovendien kan hij op en afstappen op minder dan één kilometer van zijn woning, zodat het binnen wandelafstand is. Wel zie je hem dan veelal onder een grote paraplu voorbij komen, maar het is te doen. Voor Veerle is zoiets niet te doen, omdat ze onder meer werkt op steeds verschillende tijdstippen, ook in het weekend, en dan is het vervoer er quasi niet meer.

Nu ja, het zal wel in alle gezinnen een groot of minder groot probleem zijn, en de vraag blijft waarom is de brandstof : 1) zo ontzettend duur ? 2)zo verschillend in prijs van de ene pomp naar de andere ?....

Tot slot van dit item... Ik vind het leuk dat de regering de belastingsdruk zegt te verminderen ...Maar steeds meer binnenrijft via de pomp.

Ik moet je bekennen dat ik een ijdel man ben !
Je weet dat ik voor Anny een halsketting heb gemaakt, een olifantenkop, uit afval van ivoor. Anny draagt die halsketting heel vaak, omdat ze hem ook mooi vindt, maar bovendien krijgen we er heel veel opmerkingen over, en iedere keer weer voel ik mij in mijn ijdelheid gestreeld. Ik kan dus niet ontkennen dat ik ijdel ben. Nu draagt ze ook een visje, gesculpteerd uit been, en ook dat trekt wel eens de aandacht. Leuk is dat! Ik ga me nog eens aan het beenbewerken moeten zetten, want mijn kleindochters beginnen ook al te zagen... Ook zij zien die dingen heel graag. Eén van de redenen is wellicht dat het unieke stukken zijn, ik maak maar één exemplaar van iets, en dus is ieder hangertje of broche een uniek stuk. Ik denk dat dit ook wel mee speelt, en voor Anny uiteraard ook het feit dat ik dat ding heb gemaakt, daar is ze ook fier op.
Ik heb in ieder geval daarvoor op het hobbysalon in Flanders expo, enkele soorten natuurlijke stenen parels gekocht, omdat die zo mooi passen bij de kleur van been of ivoor, en de indruk van handwerk nog versterken. Bij de olifantenkop heb ik een ketting gemaakt met steentjes van malachiet afgewisseld met een bruin steentje waarvan ik de naam niet ken. Het zijn werkelijk steentjes, geen parels, het zijn precies kleine kiezelsteentjes, waar men een gaatje in geboord heeft. Deze steentjes zijn dus allemaal verschillend van vorm, en veelal ook van tint, waardoor de ketting een zeer natuurlijke kleur krijgt. Het enige nadeel is dat dergelijke kettingen wel wat aan de zware kant zijn... Maar ja, schoonheid kent zijn prijs, in dit geval zijn gewicht.

Bovendien doe ik dergelijke dingen graag... Ik heb meer moeite met het kiezen van wat ik nu eens zal doen, dan met het feit om een onderwerp te zoeken... Ik zou wel eens weer willen proberen te schilderen, ik heb ideeën om in been of ivoor te werken, ik heb ideeën om aan pyrografie te doen, en ik ben bezig met studeren om eens dingen te maken met pareltjes... Ik denk bijvoorbeeld aan een halsketting uit in band geweven kleine pareltjes, ook een manier om dichter aan te sluiten bij het idee van handwerk.

Je ziet, te veel dingen in eens... maar net als bij mijn boelken, ben ik soms bezig aan twee, drie dingen op hetzelfde moment...
We zien wel, ik amuseer me in ieder geval, en dat is nog steeds de beste manier om de pijn naar achteren te duwen...

tot de volgende ?

Het boek der boeken in het tweede boek der boeken?

Hoe krijg je de bijbel (nog) een keer in The Guiness Book of Records ?
Je besluit om met een hele groep mensen, gans de bijbel voor te lezen op de radio. En niet zo maar de eerste de beste, nee, de eerste regels worden gelezen door de paus himself... en er komen ook wat vedetten en een oud president en dergelijke meer, meedoen aan de bijbelmarathon...die zo een 139 uur zou gaan duren...allemaal om in het recordboek te komen...

Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dat een grandioos idee vinden, maar wellicht zijn er ook die het net wat dubieus gaan vinden.
De meeste katholieke mensen kennen de bijbel maar zo en zo... Ze krijgen netjes geselecteerde stukjes te horen, en er zijn er heel wat die wel een bijbel thuis hebben staan (Veelal nog het boek dat ze ooit moesten aanschaffen tijdens hun studies), maar er wordt niet zo veel in gelezen. Ik heb al eens verteld dat tante nonneke er van overtuigd was dat de maagd Maria niet in de bijbel stond, zeker niet in die van de protestanten... De bijbel had het mensje nog nooit gelezen...
Bij heel wat van de soorten die wij oneerbiedig onder één noemer "protestanten" scharen, zijn er heel veel die veel meer belang hechten aan de bijbel, en hun bijbelkennis is dan ook veel en veel groter dan bij de katholieken. Bij velen wordt het Woord (met hoofdletter) geëerd, 't is te zeggen, ze houden zich strikt aan de woorden, en vergeten soms wat de geest van de tekst... Vandaar dat er wel groepen zijn die de nieuwe vertalingen en zeker vertalingen in de volkstaal verwerpen als ketters...
Ik heb gedeeltelijk uit nieuwsgierigheid, gedeeltelijk uit overtuiging de bijbel gelezen, zoals we zeggen, van achter naar voor en van voor naar achter. Ik heb bovendien een stuk of wat verschillende vertalingen, gaande van de bijbel die de Jehova's gebruiken, over de statenbijbel (oud en nieuwe vertaling), The king James, de moderne vertaling, de willibrordus, en de volkstaal-vertaling (twee versies). Ik heb ook boeken gelezen over de bijbel. Het onderwerp heeft mij echt een hele tijd bezig gehouden.
Interessant vond ik vooral de zichtbare ontwikkeling van de godsdienst, hoe het beeld van één God in het begin toch nog wel eens "per ongeluk" goden werden, hoe legende en godsdienst in elkaar grijpen, hoe duidelijk banden zijn met de godsdiensten van de omringende volkeren, en hoe heel veel later zelfs onze missionarissen dit middel nog steeds gebruikten om een brug te maken van de oorspronkelijke godsdienst naar de kristelijke (Denk bv aan de heiligverklaring van Lao Tse...).
Kortom, de godsdienst "groeide", volgde een hele evolutie, adapteerde zich, en telkens opnieuw had je groepen die deze stap niet wilden volgen, en zich afscheurden, soms met een echte breuk ten gevolge, soms met een vreedzaam samengaan.
Ik weet niet wie gelijk heeft, de mannen van de letter (waarbij we dan de vraag kunnen stellen op welke vertaling en de hoeveelste vertaling dit dan al was) of de mannen van de geest van de tekst...terwijl de geest zich dus telkens en telkens weer aanpast aan de tijdsgeest.
Wij hebben het laatste grote concilie, met een bijna-aardbeving in de kerk, meegemaakt. Het was of plots een heleboel taboes verdwenen, of alles veel dichter bij de mens kwam. We hadden dan ook de nieuwe afscheuring van de tradionalisten (in twee schuifjes). En de volgende pausen trokken, wat geschrokken van de gevolgen, de remmen zoveel mogelijk weer aan.
Maar ergens zitten wij een beetje met een consumptie-godsdienst. Het gaat zelfs zo ver, dat de strikte richtlijnen van de afremmende pausen, op het plaatselijke vlak weer wat versoepeld worden, uit schrik leden te verliezen.
Het is een beetje een teken van de tijd, dat we geen houding meer durven aannemen, we proberen ons steeds weer en weer te profileren als de grootste gemene deler en het kleinste gemene veelvoud.
Als ik naar mijn werk kijk, de socialistische vakbond is veel toleranter geworden ten onze opzichte, en wij ten opzichte van de socialisten. De principes zijn nog steeds heilig, maar worden indien nodig of wenselijk, van de scherpe kantjes ontdaan, à la tête du client... (Het was een kanunnik in de arbeidsbeweging die ooit stelde: Een principe, dat is lijk een scheet, je houdt dat zo lang mogelijk op, maar als je hem kunt lossen doet het zo'n deugd...)
Maar op die manier krijgen we steeds meer flauw en zoutloos mengsel, die eigenlijk niemand meer bevalt, maar die als enige verdienste heeft dat het ook niemand voor het hoofd stoot.
Als er nu zo'n sterke oppositie is tegen de islam, dan komt dat voor een groot stuk voort uit het feit dat die godsdienst tot op heden nog geen compromis maakt, alhoewel je in de westerse landen al een veel tolerantere versie vindt dan in de staten die zelfs een islamitisch bewind kennen.
Ik denk dat we met de slingerbeweging stilaan in het ene uiterste aan het vallen zijn, en het zou me geen zier verwonderen als men steeds meer zou protesteren tegen het zoutloze en kleurloze mengsel, en weer zou beginnen vragen naar een duidelijke profilering. Ik vermoed dat de rechtse bewegingen die we her en der zien opstaan, al een signaal in die richting zijn.
En dat is meteen ook een van de gevaren er van ! Als steeds meer mensen steeds meer zoeken naar een duidelijke profilering, en zij de enigen zijn die dit bieden, dan vrees ik dat zij als enige mogelijkheid de kans krijgen zo groot te worden, dat ze een werkelijk gevaar worden voor een democratische samenleving.
Met andere woorden, ik denk dat we stilaan er aan toe zijn dat we ons weer duidelijk en sterk gaan profileren, dat we het zout in de maatschappij zijn, de kleur in de samenleving. Laat de kristelijke zich weer duidelijk als kristen manifesteren, de socialisten als socialist, de liberalen als liberaal ! De tijd is nakend dat het kleur- en smaakloze zal afgestraft worden !
De generatie van de vrijheid-blijheid opvoeding loopt ook al op zijn laatste benen, en ik zie dat veel van de nieuwe, jonge gezinnen weer een veel duidelijkere opvoeding geven dan een vijftien- à twintigtal jaren geleden.
De enigen die dat nog niet lijken te zien is de generatie die nu aan het bewind is in politiek en dergelijke, en die het maar niet kunnen begrijpen dat die rechtse groeperingen zo'n succes krijgen. En kijk eens wat beter naar wat er gebeurt bij ons vlaams belang, ze werden zo groot dat ze steeds meer honger kregen, en zich wat "aanpasten" aan de meerderheid, en dus hun sterke profiel afzwakten... en meteen ook voor het eerst verloren...
We moeten af van het idee dat het verkeerd is om voor zijn mening uit te komen! Dat wil niet zeggen dat we de anderen moeten veroordelen, maar we moeten ze niet adopteren indien ze zich niet aangetrokken voelen door het profiel.
Wellicht zouden we dan ook veel minder te maken hebben met afscheuringen en afscheuringen van afscheuringen en ga zo maar door... want dit is een symptoom dat mensen zoeken naar een houvast, een houvast die niemand nog durft te bieden, uit schrik iemand voor het hoofd te stoten.
Nu lijkt het bijna verkeerd een eigen idee te hebben.
Ik heb er een, en misschien hou je er niet van, wel, durf er dan ook voor uit te komen! Durf verdomme je eigen overtuiging te tonen, niet in een agressie, maar zo, dat men weet waar je voor staat. Wedden dat men je veel meer op prijs zal stellen dan dat je je gedraagt als een mossel ?

tot de volgende ?

verschrikkelijk

Gisterennamiddag zijn we, zoals iedere week, naar tanteke geweest. Het was er druk in de cafetaria, want het was er dierendag. Er kwamen mensen op bezoek met honden, een kat, ja zelfs een haan en een biggetje... (en stinken maane joegne!)
tanteke zag er goed uit, we dronken samen een glas, en gingen dan de was ophalen, en naar huis toe.
Zoals vaak reden we via Zingem naar huis, dan gaan we langs bij de bakker om enkele pistolets te halen en bij de beenhouwer om gehakt, ons wekelijks vrijdagavondmaal...
Toen ik in Zingem was, kreeg ik plots zin om nog eens binnen te springen in "'t Hof van Eden", ik sloeg de baan in naar het kerkplein, waar bij ik dacht aan het Zingem van toen, waar homerische politieke geschiedenis werd geschreven zo'n twintig jaar geleden... Eindelijk was de blauwe gemeenteraad gewipt, door een vereniging van alle andere politieke families, toen plots een van de verkozenen overliep naar de blauwen en de meerderheid weer wisselde... Ieder gemeenteraad was het gemeentehuis vol met opstandige burgers, en meerdere keren moest de zaal manu militari ontruimd worden. In Zingem was de politiek altijd al een geladen onderwerp... Links van de kerk 't Hof van Eden was de katholieke café, voor de kerk had je de socialistische herberg, en rechts een liberaal...
Vroeger gaf ik jaarlijks een algemene ledenvergadering in ' Hof, en ik wou dat wel eens terugzien.
't Was een desillusie, de café was in andere handen overgegaan, had een gans ander uiterlijk en karakter gekregen, en waar de deur was van het zaaltje waar ik vroeger ging spreken, zag je nu door raampjes een lange zwarte gang, zwart: letterlijk! Blijkbaar had de schuttersgilde er zijn thuis gevonden, en de gang was volledig zwart gemaakt, vloeren, muren en zoldering. De schutters ware er aan het oefenen. Ze stonden vlak bij het raampje, onder enkele lampen, en ginds tenden de gang zag je nog wat lampen branden boven de liggende wip.
We gingen bij het raampje zitten, om wat te kunnen kijken naar de schutters en hun prestaties. Ze waren er maar met een man of vijf, en er waren al heel wat van de zijvogels afgeschoten.
Ieder om beurt schoten ze, en na een tijdje zagen wij dan een kleine jongen naar de wip lopen om de pijlen die tegen het doek achter de wip gevlogen waren weer te gaan verzamelen, waarna ieder schutter zijn pijlen weer uit het bundelke opviste, en ze weer een rondeke schoten.
Het was op zo'n moment, dat de kleine de pijlen was gaan oprapen, dat ik een van de schutters, met een blik van verstandhouding naar de anderen, plots een pijl zag nemen, met een rubberen bal op de punt. Hij mikte, en schoot de pijl naar de jongen die bijna aan de wip was zijn achterwerk. Wij hoorden de jongen van schrik roepen, en hij sprong in de schrikbeweging plots vooruit, recht tegen een van de pinnen van de wip. Hij sidderde nog even, en wat me altijd zal bijblijven, ik zag zijn groene katoenen broekje plots donker worden...In de dood had hij de controle over de spieren verloren en in zijn broekje gedaan. Gek dat dat je zo scherp voor ogen staat. De pin was in zijn hoofd binnengedrongen, en hij hing aan de pin vast.
Er was bij de schutters een moment van stilte, toen stormde een van de schutters naar de jongen toe, toen hij zag dat alles voorbij was, kwam hij naar de olijke schutter gestormd, en het was met grote moeite dat de anderen hem konden tegenhouden. De man brulde van woede en van smart.
Wij zijn pas heel laat thuisgekomen, we waren immers getuigen, en de ondervraging en herondervraging door de mannen van het parket, de wetsgeneesheer, de komst van de moeder waren allemaal heel pijnlijk en verschrikkelijk. Vannacht hebben we weinig geslapen, en zagen telkens weer hoe het allemaal gebeurde...verschrikkelijk.

Mooi verhaaltje hé ? Natuurlijk is er niets van waar, ik had alleen lust eens een moordverhaal te schrijven, recht uit mijn meest morbide duim (de linkse) gezogen...
Bovendien heb ik er een fout in gemaakt, bewust, om je de kans te geven te snappen dat het maar een verhaaltje was... Heb je het gevonden ? Nee? Lees het nog eens over, maar nu met aandacht voor de details...
De jongen liep naar de wip toe, was bijna aan de wip, toen hij vooruitsprong...
Een wip bestaat uit een balk, met enkele zijbalken. In die zijbalken zitten de pinnen waarop de vogels of gaaien gestoken worden. Die moeten afgeschoten worden. Dus zitten die pinnen met de punt naar de achterkant toe, anders zou je de gaaien er niet afschieten, maar er vaster op schieten... Dus aan de kant van de jongen zate er geen pinnen, en de jongen zou in onderhavig verhaaltje hoogstens tegen de balk kunnen geknotst hebben met een buil als gevolg.
Maar geef toen het was je ontgaan hé, je was mee met het verhaal, met de overvloed aan details en de enkele dingen waarvan je wist dat die juist waren. De zwarte gang met liggende wip heb ik gezien in Oosterzele meen ik, of in Gavere, in een café waar ik...jaarlijks mijn algemene vergadering gaf. In Zingem is er bij mijn weten geen Hof van Eden, maar wel 't Paradijs, waar ik inderdaad mijn vergaderingen gaf, en waar nonkel Julien, socialist in hart en nieren tussen mijn leden kwam zitten om mij te horen spreken... Er is ook een socialistisch café, waar ik met nonkel Julien wel eens een pint ging pakken, en waar het begrafenismaal bij het overlijden van nonkel Julien ook werd gehouden... En ja, de politiek in Zingem haalde in die tijd alle kranten, en in de regionale pers was het jaren een hot item...
Maar 't Paradijs is weliswaar heringericht, met nieuwe uitbaters, maar nog steeds een mooi en gezellig café...

... en als ik u eens heb doen huiveren bij het lezen, dan is mijn schrijfsel gelukt...
'k Zal niet beloven dat ik het nooit meer zal doen, want wellicht krijg ik nu of dan nog wel eens de kriebels en pen ik weer een verzonnen verhaaltje...

tot de volgende ?
ps: de zon schijnt !!!

Zwart

Alles is nat, somber en doods...de natuur lijkt wel in rouw.
Vandaag doe ik mijn zwarte kleren aan, draag rouw voor het ongeboren kind: de zomer...
Want alle weermannen en weervrouwen ten spijt, alle meldingen over het was toch weer warmer, heb ik geen zomer gezien ! Nu en dan kregen we een mooie dag, een snoepje om ons zoet te houden, maar de tijd van de zomers lijkt wel voorbij...
Of toch niet ?
Ik ga al enkele jaartjes mee, en mij lijkt dat we eigenlijk met een curve te maken hebben! Ik heb al enige tijd de indruk dat we een curve kennen van ongeveer een jaar of tien. We zitten nu in het dal, maar we komen er ongetwijfeld weer uit om dan weer enkele goede zomers te kennen, dan weer bergaf naar echte strontzomers en weer terug naar goed...
Je moet maar eens kijken naar de superbe wijnjaren ! Het beeld zal niet volledig kloppen, maar geeft een goede impressie. Het zijn de beste wijnen die een zonnige zomer hadden! Maar soms klopt het niet helemaal, omdat te droog ook nefast kan zijn en ook een kletsnat najaar kan roet in het eten gooien (of in de wijn), maar globaal zul je de tendens wel zien. Het is geen nette gelijkmatige curve, maar toch, ook in het weer kennen wij blijkbaar geen middelmaat, en slingeren steeds van goed naar slecht.
Ik hoorde dat er dit jaar ontzettend veel druiven zouden zijn, maar toch zal het geen schitterend wijnjaar zijn, te weinig zon. Natuurlijk gaat de wetenschap ook bij de wijn steeds meer en meer vooruit (allee zeggen ze toch...) en wordt de wijn "lekker" gemaakt... Zo zijn nu de meeste wijnen al rijp (?) bij het bottelen, en is er van beter worden met verouderen nog amper sprake. Alleen de dure klassewijnen verdienen nog het etiket van een natuurlijk product, alhoewel ook daar de schandalen niet uit de lucht zijn.
Alle reden te over om in rouwkledij rond te lopen dus... Als ze ook al de wijn kapot prutsen...
In heel veel wijnen zit sulfiet, dat is de reden dat je 's anderdaags een houten kop hebt.
djudedju.
Maar ik had het over een cyclus in het weer... Ik vermoed dat die cyclus samengaat met de cyclus van de zon, want ook daar is een duidelijke cyclus waarneembaar in de zonnenactiviteit.
Ik ben geen weerman, maar ik observeer en lees en studeer...
Natuurlijk hebben wij te maken met een opwarming, en zal dit wellicht het totaalbeeld iet of wat veranderen, maar niet zo erg! Bovendien geloof ik niet dat de CO2 de grote dader is zoals er nu hele dagen naar ons hoofd wordt geslingerd. De rol van CO2 is volgens heel wat grote wetenschappers slechts van ondergeschikt belang, maar dat neemt niet weg dat wij er beter iets aan doen. Is het dan niet voor het klimaat, dan voor de natuur en je eigen gezondheid. Misschien hebben die doempredikers wel gelijk met hun zwaaien met doemberichten, want voor het eerst lijkt iedereen er min of meer van overtuigd dat er iets moet gebeuren...alhoewel... Ken jij veel mensen die de auto aan de kant laten staan ? Die effectief in huis hun verwarming een graadje lager zetten (om reden van het klimaat ? Ik ken er wel die alles doen om brandstof te besparen omwille van de kostprijs....) Toch komt er iets in beweging, en dat is op zich al positief.
Maar toch zal het maar echt beteren, op het moment dat er werkelijk een energietekort ontstaat! Zolang immers er fossiele brandstoffen voorhanden zijn, zullen die - zij hebben er alle financiële middelen toe- verhinderen dat er andere brandstoffen doorbreken. Zij hebben nu als het ware het monopolie, en zullen er alles aan doen om dat te behouden. Het internet staat vol met vermeldingen van alternatieve energiebronnen, maar niets komt echt van de grond, en er zijn bijna evenveel meldingen van plotse verdwijningen en plotse sterfgevallen bij de uitvinders van deze bronnen... Niets nieuws onder de zon, want wie macht heeft heeft die altijd willen behouden en zelfs vergroten, zelfs wat er nu gebeurt in Irak, Iran, Afghanistan en gans de Perzische golf, kan alleen maar een illustratie vormen.
Dat de familie Bush en de familie Bin Laden al sinds jaar en dag zakenpartners zijn (in de petroleum of wat dacht je?) zal je wellicht hoogstens nog eens de wenkbrauwen doen fronsen, maar echt verwonderen doet het niemand. Ook dat is alleen een illustratie van het echte gevecht om de echte macht, het ultieme monopolie...
Maar laat ons niet bij die dingen stilstaan, we kunnen er toch niet veel aan veranderen... Al wat we kunnen is pogen ons verbruik zo miniem mogelijk te houden en zelf te zoeken naar alternatieven die wel in ons bereik liggen. Isoleren, geen verwarming waar het niet nodig is, reflectoren achter de radiatoren en achter de vuurhaard en noem maar op... en blij zijn als er geen echte winter meer is... Maar wellicht is dat ook een mes die snijdt aan twee kanten, want als we minder gebruiken zullen die heren wel de prijs wat opvoeren, om toch hun winst minstens te stabiliseren. Misschien moeten we er eens op denken of onze steenkolen niet terug winstgevend zijn?

't Zevert buiten nog altijd... het veld waar vroeger de maïs stond, vertoont nu, in de vele wielsporen beekjes, waarin de grijsgrauwe lucht zich weerspiegelt, als een toonbeeld van desolaatheid en droefenis. De takken van de linde hangen diep door, en de eerste blaren geven het al op en dwarrelen geel en bruin getint naar de natte grond. In mijn visvijver schep ik dagelijks de bladeren af zodat het water niet teveel zou verzuren. Leuk is dat niet, want de overhangende takken van de rozen en slingers van de passieflora druipen voortdurend het kille water in je nek. De vissen eten al wat ze eten kunnen, in een reflex om de winter rustend op de bodem door te komen. De winter komt er aan.
Alle noten zijn al van de notelaar gevallen, en de bolsters liggen bruinzwart te rotten op de grond. Iedereen die binnen komt wordt verzocht heel goed zijn voeten te vegen, want als zo'n bolster aan je schoen hangt tekenen zich heel het huis door de bruine plekken af, die nog moeilijk weg te kuisen zijn ook. Vroeger werden die bolsters van de okkernoten verzameld, en in water gezet en op een zacht vuurtje gekookt... dat was dan de bister, het kleurmiddel om hout te kleuren. Wellicht is de kleur van de meubelen nu chemisch, en krijg je steeds dezelfde tint, hoe je het ook aanbrengt. Kleuren met het ouderwetse bister was niet zo simpel, je moest oppassen dat je geen kleurverschillen had tussen de verschillende delen van je meubelstuk. Als je een stuk eikenhout eens kleurt met bister, zie je pas hoe mooi het hout is, de tekening van het hout wordt duidelijk geprofileerd. Als je antieke meubelen hebt, dan zijn die wellicht gekleurd met bister. Maar de kleur van de antiek, dat is een ander paar mouwen. Die speciale tint die het hout verkregen heeft door de tijd, de kuisbeurten, de was en noem maar op, die is niet te verkrijgen met bister alleen. Vroeger maakte men die kleur na met het hout bloot te stellen aan de dampen van ammoniak. Dan zag het hout er in een nacht plots honderden jaren oud uit... Maar ook dat is allang verleden tijd, nu kun je die tinten uit een potje halen...
Eigenlijk is dat een beetje jammer, er is iets weg van de oude stielkennis... er is geen kunst en heel weinig kunde aan het smeren uit een potje...Maar wellicht is ook de arbeidsvreugde op dezelfde manier verminderd. We hebben aan het spook van de productie heel wat arbeidsvreugde en arbeiderskennis verloren. Vroeger was de bouwnijverheid nog een van de weinige nijverheden met beroepsfierheid, maar ook daar worden meer en meer modernere materialen gebruikt, en verdwijnt gestaag de oude stielkennis en beroepsfierheid... We leven meer en meer in een saaie uniforme wereld, waar werken nog alleen een noodzakelijk iets is, want een mens moet toch leven...
Dat is een van de redenen waarom ik steeds meer en meer pleit om een hobby, en liefst meer dan één aan te leren. En het liefst een hobby met een creatieve inbreng van de mens in casu. Omdat voor mij de mens alleen mens kan blijven als hij ook dingen maakt waar hij een stukje van zichzelf kan instoppen. Och, ik wil niet van iedereen kunstenaars gaan maken, maar gewoon mensen die iets maken dat voor hen mooi is, en die iets meer betekent dan de materie waaruit het gemaakt is.
In de hobbyclub leer ik dat idee aan de mensen aan, ze hoeven niet te kunnen tekenen om toch een mooie tekening te maken in pyrografie, dat ze rustig een blad kalkpapier nemen, en een tekening overnemen uit een boek, het gaat hem immers niet erover hoe ze het doen, maar dat ze het doen, en dat ze iets bekomen dat voor hen iets moois is.
De meeste mensen denken dat ze zoiets niet kunnen, maar dat is onzin, het gaat er om dat ze leren hoe ze het gemis aan talent weten op te vangen, en zo toch mooie dingen kunnen maken. Op die manier wordt het niet alleen plezant om iets te maken, maar ze leren ook meer zelfvertrouwen te hebben, en alras zullen ze overgaan tot het combineren van meerdere dingen om zo een nieuw geheel te vormen... Stel, ze tekenen met kalkpapier een stoomtrein door, maar ze plaatsen die in een landschap die ze ergens anders hebben gevonden...dan hebben ze een belangrijke stap gezet, en zijn ze niet alleen bezig, ze zijn werkelijk creatief ! En weldra zullen ze het aandurven om enkele lijnen die niet zo goed zijn doorgekomen in het doorprenten, zelf aan te vullen en zo groeien ze in hun hobby, in hun creatief zijn...
Dat creatief zijn is dan niet meer alleen een hobby, het is veel meer, het is een verrijking van het leven, het is een vertoeven in een andere werkelijkheid. Een eigen wereld.
Ik zeg bewust meer dan één hobby, want ik heb gezien hoe mijn vader door zijn ziekte plots zijn hobby kwijt was... probeer dus hobby's te vinden in meer dan een richting, zo dat je niet plots door een ziekte of ongeval uitgeschud staat, en door die ziekte ook een stuk van je wereld, het stuk dat van jezelf is, verliest.
Ik ga stoppen... denk er eens over na... Echt, voor iedereen is er wel iets te vinden waarin je voor jezelf een wereld vind van mooie dingen... Ik ben nu bezig met het bestuderen van kralenwerkjes , lijkt het gek ? Toch kun je ook daarin als het ware schilderijen maken ...

tot de volgende ?

Gelovigen

Gelezen: Gelovigen kunnen meer pijn verdragen.
Men heeft een test gedaan, men nam een deel atheïsten en deel katholieken. Men gaf beiden een prentje van de Heilige Maagd in handen, en diende dan elektrische schokken toe. Het verschil was zo groot, dat sommige katholieken niet eens de schok hadden gevoeld.
Heel laat in het artikel staat nog vermeld, dat als de atheïsten een voorwerp in handen mochten houden waarin zij naar hun gevoel steun vonden, dat het effect hetzelfde was als het bidprentje voor de katholieken...
Dit sterkt mij nog meer in mijn overtuiging, dat ieder mens onvermoede krachten en mogelijkheden in zich heeft, maar dat we het niet meer kennen en dus ook niet gebruiken. Als we echter ons gesteund voelen door een bidprentje of iets anders, dan werkt het plots wel ! Dat is wellicht ook de verklaring dat er in ieder soort geloof mirakels gebeuren ! Het geloof verzet inderdaad bergen.
Vandaar dat ik ook overtuigd ben van de nut van het geloof: het helpt een heleboel mensen om de nodige kracht te vinden. Dat is wellicht ook de reden dat in tijden van oorlog het geloof weer sterk opbloeit, de mensen zoeken hulpmiddelen om te overleven.
Dat dit in alle geloven werkt, en zelfs bij niet-gelovigen als zij iets hebben waarin zij menen de sterkte te vinden, bewijst mijnsinziens dat de kracht feitelijk in de mens zelf zit, en dat we inderdaad "bergen kunnen verzetten". Ik heb je al enkele keren verteld dat de pijn afneemt, als je er in slaagt intensief op andere dingen te denken of met andere dingen bezig te zijn. Dit is duidelijk iets van de dezelfde familie. We zouden ons meer en meer moeten bewust worden van de vele krachten en mogelijkheden die in ons schuilen. Het is minder belangrijk hoe we dat doen, of we het doen door geloof in een of andere godsdienst of door geloof in eigen mogelijkheden is eigenlijk niet zo belangrijk. We moeten gewoon weten en beseffen dat we die krachten hebben en kunnen aanwenden. Heel eigenaardig is dat we het veel en veel moeilijker hebben om die krachten te gebruiken ten eigen bate, dan tot baat van anderen. Dat komt wellicht omdat de anderen makkelijker kans zien in iemand te geloven dan in zichzelf te geloven. Mochten we de juiste middelen vinden om deze krachten te leren beheersen, dan zouden we ongetwijfeld die moeilijkheid niet meer hebben, of in veel mindere mate. Het zou immers een "normaal" iets worden.

Ik las in de Nederlandse AD een bericht dat de laatste tsaar en zijn familie in eer hersteld zijn. Ze waren niet schuldig aan de feiten waarvoor ze ter dood werden gebracht.
Ze zullen content zijn !
Bovendien zou ik de zaken een beetje willen uitsplitsen: Er werden niet alleen de tsaar en zijn madame gefusilleerd, maar gans het gezin. Het lijkt buiten kijf dat de kinderen in ieder geval niet schuldig waren...
Maar of de Tsaar en zijne Tsarina schuldig waren of niet ??? Wat is schuldig ? In dit specifieke geval waar we spreken over een op zijn zachtst uitgedrukt dictatoriaal bewind, kun je moeilijk zeggen dat ze geen schuld hadden. Maar als je het beziet in de tijdsgeest van toen, dan ligt het minder eenvoudig... De regering van de Romanovs was immers niet veel anders dan al de andere regeringen in Europa... Er heerste dan nog bij velen de overtuiging dat hun bloed er op gezag van God voor bestemd was te heersen. Er waren al wel enkele breuken ontstaan in dat geloof, onder meer door de Franse revolutie, maar bij vele van de vorsten heerste nog steeds die overtuiging. Ze waren zo opgegroeid, en hun geslacht was al generaties de Heerser van het land. Zij waren zich niet echt bewust van het feit dat ze dictator waren, ze kenden geen andere manier. Niet dat dit de zaak dan toelaatbaar maakt, maar we hebben het over schuldig of onschuldig... Als we nu in de rechtspraak het milieu waarin de dader opgroeide laten meespelen om te oordelen over de mate van schuld, dan moeten we dat ook doen voor de Romanovs. En lijkt het niet zo maar zwart-wit... Der Kaiser Wilhelm, de King of Great Brittain en de Tsaar... wellicht hadden ze allemaal dezelfde kijk op de zaken, en meenden ze Heerser te zijn bij Gratie Gods... Er is maar één van de drie die de storm van de eerste wereldoorlog doorstaan heeft, en zijn functie heeft behouden, en dat was het begin voor het verval en de devaluering van het ambt van Koning, Keizer en noem maar op. Eigenlijk houd dit ook in dat ze allemaal schuldig waren, maar of je daarvoor moet doodgeschoten worden, en dan nog met gans het gezin, is een andere vraag. Persoonlijk vind ik wat in China gebeurde veel beter, maar hem keizer af, en leer hem zijn brood verdienen op een nederige arbeidsplaats, zoals iedereen... We geven nu iedereen een kans op een nieuw leven, ook grote misdadigers, dus waarom niet de Tsaar van Rusland.
Globaal gezien, ja, ook van mij krijgen ze eerherstel, maar zeker geen functieherstel !

Toen wij gisteren in het restaurant zaten te eten, kwam er aan het tafeltje naast ons een paar mannen zitten. Een man van een einde in de vijftig of nog iets ouder, en een man van dertig, vijfendertig... Ze hadden het over de opbouw van hun relatie... Vooral de jongere was aan het woord. Op een opmerking van de oudere over leeftijdverschil, antwoordde hij dat 15 jaar geen leeftijdsverschil was, ene van twintig met een van tachtig, dat was een leeftijdsverschil, maar bij hen, nee dat was geen leeftijdsverschil. De jongeman was duidelijk verliefd op de oudere (of op zijn centen?) en liet dit op alle manieren blijken. De oudere dronk wijn bij het eten, de jongere nam een glaasje spuitwater. Hij wilde nuchter en bij de pinken blijven, de andere overtuigen dat hij de ideale partner was...
Ik moet toegeven, het was voor mij de eerste keer dat ik een "vrijage" zag in gang zetten bij een koppel mannen... De oude man zag ik makkelijk zonder te tonen dat ik keek, de jonge kon ik pas zien op het moment dat we rechtstonden om buiten te stappen. Ik had de indruk dat de jongere zijn ogen ietwat had bijgewerkt...
Als het een gewoon paartje, jongen meisje was geweest, dan had ik wellicht zitten monkelen en even goed geluisterd, maar nu kwam er het aspect van "het vreemde voor mij" bij.
Ik die nog homosexuelen had gekend die in het krankzinnigen gesticht zaten (ik werkte er), alleen omdat ze andere neigingen hadden... De tijd is wel heel fel veranderd.
Ik vond het toen triest dat die mannen tussen mensen gezet waren die duidelijk geestelijk gestoord waren, maar wat ik daar zag voelde ook niet niet helemaal kosjer aan. Het zal wel te maken hebben met mijn leeftijd en hoe ik opgevoed werd, maar toch... Ik kom van een generatie die in het openbaar ook niet zat mekaar af te likken, uitingen van liefde waren intieme dingen, die hoorden niet in het bijzijn van iedereen...
Soms krijg ik nu de indruk dat homoseksualiteit een beetje "mode" is, het is "in". Op tv zie je de een na de ander die zich duidelijk profileert als homo, en daar fier op is, en daar zij, als tv-vedette een beetje een voorbeeldfunctie hebben, vrees ik dat sommige jongeren nu zich homo verklaren omdat het chique is... En net zoals vroeger, toen het verboden was die neiging publiek te maken, en talrijke doodongelukkige "huisvaders" tegen hun natuur zagen ingaan, vrees ik nu dat de weegschaal naar de andere kant aan het overhellen is... En we dezelfde drama's tegemoet gaan nu bij mensen die zich gedwongen voelen zich te uiten als homo, terwijl ze het in feite niet zijn.
Waarom is het bewandelen van de gulden middenweg blijkbaar zo moeilijk ?

Ik wou dat we iets weer terug keerden naar de tijd van toen... Niet helemaal, want er waren ook vele verkeerde dingen toen, net zoals nu, maar terugkeren naar de goede aspecten, en er de goede dingen van u bijvoegen... Maar nee, we leven blijkbaar op de slinger van een uurwerk: ofwel gaan we de ene kant uit, ofwel de andere, en het tijdstip van het momentum is zo kort dat het niet echt ervaren wordt. We gaan steeds van het ene uiterste naar het andere.

Ergens moeten we eens allemaal in de leer gaan bij Boeddha, en de leer van de onthechting, veel minder belang hechten aan de dingen, en veel meer aan de inwendige rust... Maar blijkbaar is dat heel moeilijk, en hoe meer we hebben, hoe moeilijker het is om het "los" te laten.

Eén zaak heb ik voor, ik begin bij de ouderen te komen, en dat maakt het iets makkelijker om dingen los te laten, minder belang te hechten, meer te relativeren... Misschien bekijk je ook alles wat milder, en ook dat maakt relativeren iets makkelijker

Tot de volgende ?

Bloemen

We zijn dus - Veerle moest vandaag niet werken- naar floralux geweest in Dadizele. We hebben een mooi potje kunstbloemen gevonden voor onze Koen. Aan het columbarium is niet zoveel plaats, dus het mag niet te groot zijn, je moet ook anderen de kans bieden iets voor hun overledenen te zetten. We hebben ook lampolie mee want zoals ik je al eens vertelde, mama zet dagelijks een tweetal olielampjes bij de foto van Koen en van Oma en de laatste afgestorven kennissen.
Ik heb voor in mijn tuin een winterharde palmboom (pje!!!-) mee gebracht, die waren in grote aanbieding.
't Zal wel zoiets zijn van boompje groot, baasje dood... Want 't is nog maar een klein dingetje.

Gisterenavond kreeg ik een paniektelefoontje van Veerle... Ze stond in panne ! Ze had inkopen gedaan en kon niet meer starten. Wat moest ze doeoeoen ? Vermits Fré en de kinderen bij haar waren, legde ik uit dat ze eens kon proberen met duwen. Je zet de wagen in zijn tweede versnelling, houd de ontkoppeling in, en als je snelheid genoeg hebt, dan de ontkoppeling lossen.
Een halve minuut later weer een foontje, ze kregen geen beweging in de wagen, die stond juist in een put in de baan. Ik ben gaan kijken... Ze had de wagen in tweede versnelling gezet, maar vergeten de ontkoppelingspedaal in te drukken !!!! En dan mag een mens niets zeggen van vrouwen achter het stuur...
We hebben toch de garagist moeten doen komen, en met een startkabel was alles ok !
Veerle heeft dan nog een ereronde mogen rijden om de batterij op te laden...

Na de bloemenzaak zijn we ook nog gestopt in Dupontzoo, een grote dierenzaak, waar we een enorme keuze van eten vinden voor onze papegaai. Thuis mengen we dan al die soorten, en hebben dan een mengeling met enorm veel variëteit van eten in, om onze Jacko gezond te houden. Bovendien krijgt hij ook nog dagelijks een stukje van mijn avondlijk stuk fruit. Hij hoort dat ik aan het eten ben, en hij begint zijn kot rond te kruipen en aan alles wat lawaai maakt te trekken en te klingelen. Ik zal hem zeker niet vergeten ! In de winkel zagen wij twee papegaaien van 8 weken oud, warm onder de lamp, en die gevoederd werden door de oppasser. Dat moeten ideale vogels zijn om handtam te kweken !

Nadien zijn we op ons gemak gaan eten in het restaurant waar we steeds gaan als we naar Dadizele gaan. We hebben lekker gegeten, en dan terug naar huis... Opdracht vervuld ! Oh ja, er was ginder nu al een speciale tent bij de winkel gezet, met niks dan kerstgerief ! We zijn niet gaan kijken, maar maakten de bedenking dat ze wat laat zijn, binnen 5 à 6 maand is het Pasen, en je ziet nog niets staan... djudedju.

We hebben ook weer mogen genieten van een leuk pakket werken op de baan... Het is altijd verfrissend als je plots wanhopig staat te kijken... Een mens zou van arremoe nog verplicht worden een gps aan te schaffen. Ik vermoed dat de bevoegde minister aandelen heeft in een bedrijf van die gps-dingetjes ... Ik zou er zeker niet van schrikken, na al de stoten die we al meegemaakt hebben kan dit er nog wel bij.

We hebben heel de voormiddag ook genoten van de regen, en hoorden de weerman verkondigen dat er op de hooggelegen gebieden zelfs wel eens wat sneeuw zou kunnen vallen ook. Heerlijk ! Heerlijk ! Deze namiddag was het - oh heerlijk wonder- zonnig weer, maar veel wind .

Bij het opstarten van mijn pc kom ik automatisch op al de voornaamste krantenkoppen terecht, en lees ik dan vlug een en ander artikel. (Voor wie benieuwd is: www.verkenner.be je kunt daar zelfs de soort berichten die je wilt hebben aanduiden, en dan krijg je iedere dag het nieuws van de dag) (Ook nieuws uit het buitenland, ook Nederland !) En weer zie ik heel wat koppen over de monetaire crisis, hier en feitelijk overal...
Eigenlijk is dat onbegrijpelijk ! Die banken werken met ons geld, ze doen ons betalen voor ieder denkbare en ondenkbare verrichting, ze werken dus voor geen cent met hun eigen inzet, en toch lukken ze er in dat geld van de anderen te verkwanselen! Maar dat is nog niet het ergste ! Om die - Oh zo belangrijke banken- te redden, stopt de staat (dus wij met zijn allen) er nog maar eens geld in (dus weer ons geld !)...
Als jij een huis koopt, en de lening niet kunt afbetalen, dan ga je failliet en verkopen ze de boel van onder je gat ! Als je er in lukt om alles te doen met het geld van een ander, het zo ver drijft dat je die ander telkens doet betalen als hij gewoon eens naar zijn geld wil kijken, dan ga je nooit failliet, want dat zou grote gevolgen hebben voor de staat, voor ons dus!, en daarom, voor het zo ver is, volgen ze het scenario toch op, halen het geld toch uit onze zakken om te kunnen zeggen dat ze niet failliet zijn... Ik snap iets niet... maar dat zal wel weer aan mij liggen... Ik ben nu eenmaal een dom ventje hé... Ieder belg mag nu 7000 eurootjes ophoesten om er voor te zorgen dat zijn 5000 eurootjes spaarcenten niet zouden verloren gaan. Logisch toch !

Duvelszak is nooit vol ! Nu weet ik waar den duvel zijn zak hangt !

Voila, vandaag is het eens een kort blogje, als ik zo ben gaan winkelen, dan ben ik blij dat ik wat kan bekomen... Oh ja! Nog één heerlijk nieuwtje ! In het restaurant hadden ze een aperitiefje zonder alcohol op de kaart staan ! Het was bovendien heerlijk van smaak ! Ik heb gevraagd of ik het recept zou kunnen krijgen, en ja hoor !!! We hebben weer iets voor Anny, zodat ze ook eens lekker mee aan tafel kan meegenieten van alle heerlijkheden der aarde...

tot de volgende ?

Borstvalling ?

Ik las zo net dat Janet Jackson is opgenomen in het hospitaal... Eerlijkheidshalve, ik heb alleen de hoofding zien staan, en dan dacht ik bij mezelf: 't zal wel een borstvalling zijn... Ik hoop dat het niet ernstig is, maar geef toe, haar optreden met ontblote borst geeft wel aanleiding tot een reactie hé...

Dat doet mij denken aan publiciteit... Een onderzoek heeft uitgewezen dat bloot inderdaad werkt, en de verkoop doet stijgen. Binnenkort zien we dus bij een fabrikant van pikdorsers een foto hangen met blote boerinnekes... Ik zou ze nog van die frisse witte mutsjes opzetten à la Zeeuws meisje...Kwestie van te verkopen hé ! Of een reclame voor een toestel voor elektrisch lassen: een naakte jongedame met zo'n groot beschermingsmasker voor haar gezicht, angstvallig zo ver mogelijk van haar af aan het lassen (Kwestie van geen gloeiende gensters op haar frêle borstjes te krijgen hé) (Alhoewel, met photoshop kun je dat lastoestel er ook wel achteraf bij foefelen).

Geef toe, hoe kun je in hemelsnaam een leuke poster maken van een pikdorser ? Dus je zet er een blote madam bij, idem voor het lastoestel en honderden andere onderwerpen. Hebben die fabrikanten geluk dat het menselijk oog gestreeld wordt door het vrouwelijk schoon ! Stel dat wij dat bloot lelijk zouden vinden, wat zouden wij dan in de plaats kunnen zetten, teneinde een aantrekkelijke poster te kunnen maken? Goed, ik weet het, ergens zien we dat vrouwelijke bloot ook wel wat als uitbuiting van de sekse, maar toch, zet eens iets in de plaats. Allee, een ijsje is iets wat zowat iedereen lust (ook al durven we het nieteten voor de lijn, we watertanden des te meer), maar je kunt toch moeilijk een pikdorser opfleuren met een kreemke hé ?

Nee, we gaan dus blijven misbruik maken van de vrouwelijke sekse, en hun mooie lijven flink opgeblonken laten prijken naast om het even welk item dat moet verkocht worden... Gelukkig zijn er dingen waar je geen dergelijke reclame moet voor maken! Dingen die gewoon nodig zijn in het dagdagelijkse leven... Daar zou je van veronderstellen dat daar geen of zeker niet veel publiciteit voor nodig is, maar toch zie je borden met een nieuwe soort brood op, of een warme winterjas... en ook daar zie je dan dat dit aangeprezen wordt door een jonge leuke dame. Alhoewel, de laatste foto's die ik zag van wintermantels werden geshowd door nog net met vel bedekte geraamten, kortom met mensen die zelfs in putteke zomer zo'n winterjas nodig hebben.
Ah, ik heb een ding gevonden die geen specifieke publiciteit behoeft, en waar je zeker geen prille jeugdige vivante jonge deerne zou bij zetten: een doodskist... (Mocht je daarvoor een publiciteit willen, ik heb een ideetje ! Zet er eentje met een duidelijke vampier in, en de slogan: zelf hij raakt er niet meer uit...
(Ooit hoorde ik Lea zeggen: "En dan heeft ze er een schone steen op gelegd, een hele zware, om zeker te zijn dat hij er nooit meer van onder kan..")
Doet me op een mopje denken: Een bejaard echtpaar besluit dat ze hun kinderen alle last en alle beslommeringen willen besparen, en besluiten een contract aan te gaan met een doodgraver. Ze wandelen zo van de ene lijkbidder naar de ander, tot ze in één uitstalraam de kist van hun dromen zien staan. Zij naar binnen, en ze bedisselen een overeenkomst met de lijkbidder dat ze bij hun overlijden in die kist willen begraven worden, en dat er dit en dat moet gebeuren voor het begrafenisfeest (wat een schattig woord) en ze stellen tot slot een degelijk contract op en gaan gelukkig weer naar huis, gerust voor de toekomst... Maar, enkele straten verder passeren ze toevallig nog een lijkbidderszaak, en in die etalage prijkt net dezelfde kist die ze zojuist kochten, voor 5000 fr minder ! De twee oudjes zijn verbolgen, en trekken in een franse kolere terug naar de zaak waar ze hun aankoop deden. Daar zeggen ze met verontwaardiging wat ze zo juist zagen in de zaak van lijkbidder XX... en dat het toch niet schoon is hen er zo op te leggen voor zo'n degelijk contract en dit en dat... De lijkbidder blijft ijzig kalm en vraagt: " Ja maar, hebt ge eens aan de zijden bekleding gevoeld in die kist ? Neen hé ? Anders zou je dat niet zeggen zulle, want wat er daar in zit voor brol, ik geef het op een briefje, na veertien dagen in die kist met die soort zijde, en je zit er met je ellebogen door!"
Wij Vlamingen hebben een begrafenisfeest.
Klinkt luguber, maar is het niet, in tegendeel, er gaat iets troostend van uit.
In de kerk, op het kerkhof is er het intense verdriet, en dan gaan de familieleden gaan tafelen. Meestal is dat broodjes met kaas of hesp en koffie...Maar nadien zit heel de familie nog bijeen, en worden met milde hand druppels geschonken, en zie, met het legen van de flessen stijgt de moraal, en na een tijdje is het geen zachte gesprekken meer, maar een kakofonie van luid gepraat tegen de nonkel die juist helemaal aan de andere kant van de zaal zit, er wordt in het begin wat schuchter geglimlacht met de vertelde dingen, maar na een wijle zelfs hardop gelachen... Het verdriet wordt letterlijk "verdronken"...in de dreupels...
En zelfs de rechtstreeks getroffen familieleden gaan met een lichter gemoed huiswaarts, getroost door de vele troostende en lovende woorden en door het ophalen van de vele herinneringen en ook door de gesprekken over heel andere dingen, die helpen het verdriet eindelijk eens wat naar achteren te duwen. Het is niet weg, maar het zit niet meer zo ostentatief op de voorgrond.
Een begrafenisfeest is een goed ding. Het helpt troosten, en dat is enorm belangrijk.
Na de begrafenis gaat het leven immers weer door, en dat kun je niet echt zonder dat verdriet een beetje uit het zicht te zetten... De wereld kent immer jou verdriet niet, en je moet mee met de wereld, je kunt niet blijven hangen, dat wordt niet aanvaard, zelfs niet begrepen.

Vroeger geloofde ik niet zo erg in de heilzame werking van dat begrafenisfeest, maar helaas heb ik bij het verlies van een zoon, zelf dit troostende element mogen ondergaan, en echt, het helpt je om terug de eerste stap te zetten in het leven. Voordien ben je even dood als je kind... Nadien zet je voetje voor voetje weer een stap in het leven.

Hoe kom ik nu, van publiciteit op dat serieuze onderwerp. Ik ga toch eens moeten leren om me wat meer aan mijn onderwerp te houden. Maar och, ik schrijf zoals ik denk, zoals ik ben... Je gaat me dus zo moeten lezen, of een ander stuk literatureluur zoeken. Ik weet niet of het bij jou ook zo is, dat je begint te denken aan iets, en dat je dan afdwaalt ? Of is het alleen bij mij, met mijn veel te grote wereld voor mijn brein ? Ik heb je al verteld dat ik - jaren geleden- toen ik leider was in de Chiro, zonder enige voorbereiding uren kon vertellen over de avonturen van een jonge knaap in een fantasiewereld... Ik heb het dus altijd al gehad, mijn wereld is duizenden keren groter dan de echte wereld, en bevolkt met herinneringen, feiten en faits diverskes, boeken en wetenschap, liefde en haat, zon en regen, sneeuw en ijs, bergen en zeeën... en vooral met mensen, echte en gefantaseerde, boekenhelden en hele kleine mensjes die in nood zitten... een wirwar, een spinrag waarin ik op de draden rondkuier telkens een kleine beweging me ergens heen lijkt te roepen. Ik kan alleen maar hopen dat jullie ook zo'n wereld hebben om in rond te struinen ! En anders, neem ik je wel mee in een klein stukje er van... juistekes zo groot als deze blog...

tot de volgende ?

De prijs van de sperma

Heb je het ook gelezen ? De spermabank heeft zaadtekort, of zaad te kort, zoals je wilt.
Globaal gezien komen per jaar ongeveer 10 nieuwe spermadonoren opdagen, meldt het UZ te Gent, waar er normalieter minstens 50 zouden moeten zijn.
Daarom zijn ze nu een actie begonnen bij de studenten...
Eén van de redenen (naast de stijgende onvruchtbaarheid) is dat de Nederlandse echtparen (paren die dan wel echt?) nu massaal (?) afzakken naar Gent, omdat in Nederland de anonimiteit van de donor er niet meer is.
(Ik zie het al voor mijn ogen... een student, in een gekke bui gaat eens eventjes doneren, en zo'n twintig jaar later staat er plots een jongmens voor zijn deur: "Dag papa !")
Hier in ons Belgenland is de spermadonor nog anoniem. Wat blijkbaar op prijs gesteld wordt. Ik begrijp dit natuurlijk, want wat is de legale positie van de "papa" als er plots een dna-proef bewijst dat hij de natuurlijke vader is ? Erfrecht en dergelijke worden dan wel effentjes in vraag gesteld hé ?
Toch zit er ook een ander aspect aan... Stel dat de kleine bijvoorbeeld leukemie krijgt, en men zoekt de juiste donorcellen???
Ik denk dat er voor die zaken een mogelijkheid moet zijn om dan toch de echte vader te contacteren, eventueel zonder dat kind of nepouders dat ook maar kunnen te weten komen.

Maar ja, als je dan leest dat drie op de tien kinderen niet van de huwelijkspartner zijn, maar van een toevallige passant... Dan stelt zich diezelfde moeilijkheid ook. Ik vermoed dat er op zo'n momenten niet alleen de pijn van een doodziek kind stelt, maar dat daar bovenop soms nog een pijnlijke vaststelling komt van niet-vader zijn... Dat moet verschrikkelijk zijn !
Ik probeer me dat vruchteloos voor te stellen ! Het is gewoon niet voor je zelf aan te nemen dat één (of meer) van je kinderen na al die jaren van liefde en zorg plots niet meer je kind zouden zijn. Zou je dan heel rationeel kunnen zeggen dat de relatie vader-kind plots en definitief verbroken wordt ? Jij hebt immers dat kind aan het handje gehouden bij zijn eerste pasjes, jij hebt meegelopen naast het fietsje om hem te leren fietsen en noem maar op... Kun je dat plots allemaal zo maar laten vallen, of zit je dan verscheurd door je liefde en je haat tegenover "je" kind?
Trouwens, ik stel me ook de vraag hoe je, die in je binnenste staat tegenover het kind dat je samen hebt beslist te nemen, via een kunstmatige inseminatie. Zou je daar echt op dezelfde onvoorwaardelijke manier je liefde aan geven? Of zou je, op het moment dat de kleine eens stout is denken - zeggen?- dat is wat hij van dienen anderen heeft !
Zou dat niet steeds ergens diep van binnen blijven woekeren?
Ik ken een koppel dat een kindje heeft via een in vitro bevruchting. Daar stelt zich die kwestie niet. Daar is het duidelijk van de ouders samen, die alleen de bevruchting hebben laten plaatsvinden buiten de baarmoeder, omdat het via de normale weg niet lukte om diverse redenen. Misschien ken ik ook ouders in het andere geval, maar wellicht is dat iets wat alleen door intimi gedeeld wordt ? En weet ik het dus niet eens ?
Nu, in ieder geval denk ik dat de bijkomende kansen op het hebben van een kind voor de ouders in casu heel belangrijk is. Toen ik nog jong was, bestonden die mogelijkheden van nu nog niet, of waren nog in een stadium dat nog niet openstond voor iedereen, nog in de onderzoekfase zeg maar... Ik ken koppels waar er geen kinderen zijn, omdat ze er geen konden krijgen, en in ieder van die gezinnen was dat een drama. Moeilijk te verwerken en te verdragen. Bij de "gelukkigen" lag het aan beide partners, want waar het slechts aan één van de twee lag, dreigde het feit van schuldgevoel en verwijten... Nee, dan zijn de huidige middelen een zegen ! Zeker nu de echtparen veel makkelijker dan vroeger over gaan tot het verbreken van een relatie... De toekomst zal ons moeten leren of die evolutie goed of slecht te noemen is, maar een ding is zeker, waar er dan wel kinderen zijn, zijn die veelal in meerdere of mindere mate de sukkelaars van het gebroken gezin. Mocht de minder standvastige relatie ooit tot een winstpunt geworden, dan zal er eerst een deugdelijke oplossing moeten komen voor de kinderen, want wat men nu ook probeert, er is geen goede oplossing voorhanden om de kinderen een evenwichtige opvoeding te geven.
Bovendien is er ook geen echt goede oplossing voor de ouder die de kinderen "krijgt" toegewezen. In de meeste gevallen is dit de vrouw, die daardoor nog moeilijker een plaats krijgt in het economische bestek, en waardoor er een minder welvarende situatie ontstaat, zelfs armoede. Ook de kansen op een nieuwe relatie wordt dan bemoeilijkt door de aanwezigheid van die kinderen. (Het moge duidelijk zijn dat ik nog van de oude stempel ben, en dat voor mij de gezinnen heilig zijn, en dat je niet voor het minste uit elkaar moet gaan! Maar er zijn situaties waar geen andere oplossing is, dus ook bij de oudere generatie waren er al echtscheidingen)

Ik weet niet wat de reden is dat jongere gezinnen makkelijker uit elkaar gaan. Wellicht is een een hele samenloop van zaken. Eén van de dingen waar ik op denk, zonder een bewijs van juistheid, alleen een vermoeden, is dat de jonge echtparen tegenwoordig starten met alles. Toen ik huwde, hadden wij niet veel: een slaapkamer en wat oude meubeltjes en wat goedkope nieuwe meubeltjes, en het gerei dat we kregen als huwelijksgeschenk en wat afdankerkes van de ouders en andere familieleden... We hadden genoeg om te wonen in een liefst goedkoop huurhuisje, maar niets meer. Het heeft jaren geduurd voor er ook maar sprake was van een TV... Alles wat we nu hebben, hebben we samen opgebouwd, hutje bij mudje... Aan ieder stukje hangt niet alleen een herinnering, er hangt bij wijze van spreken ook zweet aan. Wij hadden ook nog een gezin waar we de luxe hadden moeder thuis te hebben en zich volledig te kunnen wijden aan het moederzijn, en het was door haar zuinig zijn, zelf alles op knappen en herstellen dat we er toch konden toe komen een bestaan op te bouwen. Rijk zullen we nooit worden op die manier, maar we hebben de rijkdom elkaar te hebben in een huisje wat en waar alles zelf bijeengewerkt is. Nu hebben de jonge paren alles al, om te starten... Bij hen heeft de tafel en de stoel geen meerwaarde, het is alleen een stoel, alleen een tafel. Bij ons is die tafel véél meer! Stel dat wij zouden scheiden, dan zou de verdeling véél en véél moeilijker zijn dan voor dat paartje waar de dingen geen meerwaarde hebben... Och, er zijn ongetwijfeld veel meer redenen dan dat op te noemen, zoals het feit dat beide partners werken, veelal in middens waar beide seksen voortdurend met elkaar in aanraking komen, en dus de bekoringen veel intenser zijn... en noem maar op... Maar toch, voor mij blijft dat zelf opbouwen van het nest de numero uno.

Sjonge, wat zijn we weer bloedserieus vandaag ! Wellicht omdat het nog steeds mistig is, en het weerbericht on weer geen enkele hoop laat dan een vooruitzicht op een hele week regen ? djudedju !

Bij Veerle zijn de zieken allemaal weer hersteld. Dus die zorg is ook weg. Straks ga ik eens nazien wanneer Floralux zijn sluitingsdag heeft, want we gaan ook weer eens zien om een bloemstukje voor op het graf van Koen. Je moet er vroeg bij zijn om de mooiste dingen te vinden. We zetten ieder winter een bloempje in kunststof, en in de zomer een levend plantje... en telkens voelen wij dan weer de pijn en een krop in de keel... Dat is een pijn die niet slijt.

tot de volgende ?

Geen rook zonder ...

Gisteren hoorde ik plots dat Martens, de zedepreker van de Christelijke paartij(d)... in het huwelijk is getreden met Miet Smet... Toen we volop bezig waren om te overleven tijdens Martens I, II, III, IV, V, VI, VII en VIII, hoorden wij al regelmatig dat hij iets had met Miet Smet... Blijkbaar waren de geruchten niet helemaal loos ?
Kortom, er zit een Smet aan...
Ik krijg nog steeds de kriebels als ik Martens hoor spreken... Als men ooit eens het stuk van Reynaert die Vos wil spelen, moeten ze hem pakken om de passie te preken. Zelfs als hij gelijk heeft, is er in zijn manier van spreken, in zijn stem iets, waardoor al het haar op mijn lijf pijlrecht gaat staan, en heb ik alle lust om hem tegen te spreken. Hij spreekt zo geaffecteerd, met zoveel zelfgenoegzaamheid over zijn eigen geluid, dat ik hem met veel genoegen de strot zou dichtknijpen, gewoon tot het geluid verandert.
Heel anders spreekt een Van de Lanotte, maar die wil zijn Westvlaams accentje zo hard wegstoppen, dat het nog veel belachelijker is dan het taaltje van Piet Huysentruyt. Van de Lanotte mag zelfs heel trieste dingen vertellen, ik kan me niet inhouden ergens binnensmonds te zitten grinnikken...
Vaaaaan Stevaaaaaaaaaaaert ( den stieieieieieieieieief) zaaaal ik maaaaar nieieieieieiets zeeeegggeeen zeeekèr ???
Maar die weet het van zichzelf, en lacht er zelf wat mee.
Jammer genoeg zijn we de twee politiekers die ik graag bezig hoorde kwijt, heel lang geleden "de Polderbizon" (ik herinner me zelfs zijn echte naam niet meer) en Louis Tobback. Beiden hadden een stentorstem, een zeer uitgebreidde en niet altijd nette vocabulaire, en bulderden de anderen tot monddood. Ik was het omzeggens nooit met hen eens, maar ik hield van hun optreden. Zij waren werkelijk in staat de politiek te verheffen tot een aangenaam kijkstuk. Nu is de politiek net zoiets als een van die moderne toneeldrama's, waarbij je uren luistert naar enkele acteurs, en buiten gaat je afvragend waarover ze het eigenlijk hadden.
Polletiek is steeds meer en meer de kunst uren te praten over niets.
... en de verantwoordelijkheid af te schuiven op je ondergeschikten.
Maar dat zien we ook buiten de polletiek !

De maïs is weg, en ik zie nog niets! 't Is mistig ! Maar een mooie mist, een gouden gloed door een zon die wanhopig poogt er door te breken. ('t Moet goei specie zijn, want ze geraakt er maar heel traag door)

Gisteren op de rommelmarkt heb ik een prachtige afrikaanse wandelstok op de kop kunnen te tikken, heel mooi uitgesneden, en zwaar, zwaar...'t is er een in ebbenhout. Ik weet begot niet meer hoeveel wandelstokken ik nu al heb. Alleszins boven de honderd ! (Het is dus duidelijk, er hapert niet alleen iets aan mijn rug.) Bovendien zijn er een heleboel van die wandelstokken eigenlijk wapenstokken, en officiëel mag je er niet mee op straat lopen (Wet op de wapendracht). Maar dit is in dit geval een absurde wet ! De wandelstok die in werkelijkheid een sabel is, moet je eerst heel stevig de stok in je ene hand en de knop in je ander hand nemen, dan de zaak uiteen draaien met enkele volle toeren, en dan pas kun je de sabel uittrekken. In die tijd lig je zelf allang tegen de grond, of is de "vijand" allang verdwenen... De waarheid noopt mij te zeggen dat ik één wandelstok heb waar ik de sabel zo maar, zonder allerlei schroefdraad, kan uittrekken. Bovendien is dat dan ook nog een vlijmscherp ding! Maar de meeste "gewone" wandelstokken die ik gebruik in het dagelijkse leven, hebben een zware metalen knop... Mocht ik ooit in een situatie komen waarin ik mij echt moet verdedigen, dan is die zware knop op een stok, al een heel gevaarlijk wapen genoeg, waarmee je makkelijk iemand de kop zoudt kunnen inkloppen! Die wandelstokken zijn dan geen wapen. Nu ja, voor mij is eigenlijk de wandelstok gewoon een middel die ik nodig heb om mij te kunnen verplaatsen, meer niet...Maar je kunt net zo goed een mooie stok hebben dan een lelijke, dus heb ik er een hele collectie van.
Mijn eerste stok kocht ik, zoals iedereen, in een winkel waar ze medische hulpmiddelen verkopen, omdat de dokter mij had aangeraden eens te kijken of ik daar geen hulp van had. En jaren heb ik aleen die stok gehad... En op de eerste rommelmarkt die wij ooit deden, een beetje om thuis weg te zijn, weg van het verdriet na het verlies van Koen, zag ik de eerste stok van mijn collectie, en dat was er al ene met een sabel in. Ik kende de wetgeving dan nog niet, en heb jaren met die stok gewandeld... en nu en dan de sabel eens uitgehaald en rondgezwaaid om vrienden te amuseren. Ik heb wandelstokken die al een paar honderd jaar oud zijn, en hele moderne, nieuwe en oude... Ik heb er een van een Duitse "Uberstormbahnfuhrer" uit de eerste wereldoorlog, die duidelijk meer als attribuut diende dan als wandelstok, want je ziet nog steeds de plaats waar zijn hand altijd op lag terwijl hij de stok onder zijn arm hield... (Naam en rang staan in de stok gegrift). Ik heb ook een heel gewone stok, met een mooi koperen plaatje: uit dank ! De Centrale... Waarom er gedankt werd ? Welke Centrale ?... In ieder geval, ik zie het vandaag de dag niet goed zitten dat je iemand een wandelstok schenkt, uit dankbaarheid... Ik heb ook een heel oude wandelstok, met een knop in het zilver der armen: tin... Wandelstokken met zilveren knoppen heb ik ook, en heel zware knoppen dan nog. Maar het zijn duidelijk zelfgegoten knoppen! De maker heeft gewoon een afdruk gemaakt van de klassieke koperen knoppen met schroefdraad en al, en heeft dan zijn tafelzilver gesmolten en er knoppen van gegoten voor zijn wandelstokken... Ik heb die dingen voor een appel en een ei gekocht bij iemand die duidelijk minder oog had voor metallurgie dan ik. Ik had de knop een afgedraaid, en de binnenkant bekeken, en meteen vastgesteld dat het "eigen" werk was, de chamotte zat er nog in ! (Iemand die brons heeft gegoten kent dat). Thuis heb ik ze netjes gepolierd, en nu blinken ze als...zilver.
Ik heb er ook heel oude, die nog een mengeling zijn tussen een wandelstok en de voorlopers van de biljartkeu (en de golfstok?). Het groene laken was oorspronkelijk de grasmat, en de keu was een wandelstok, die lichtjes aangepast was aan het balspel.
Ik heb prachtig uitgesneden draken en adelaars en dolfijnen en noem maar op, en Afrikaanse met olifanten en nu sinds gisteren met Masaïkrijgers... Teveel om allemaal op te noemen. Er zit geschiedenis in die stokken ! Die van gisteren is er een uit Kenia, de verkoper bracht hem meer dan dertig jaar geleden zelf nog mede... En dan zit ik te denken... Was dat dan niet nog de tijd van Jomo Kenyatta ? De tijd van de luipaardmannen ? De tijd van al die moorden... Ik had die man eens beter moeten bekijken, misschien stond er daar voor mij een mercenaire, een huurling... Gek, de laatste jaren hoor je niet meer van huurlingen. Er was een tijd dat dat "beroep" niet uit de picture was ! Uit ons landje hadden we dan Schramme... en heel wat anderen, maar die naam is me bijgebleven. Zie je...geschiedenis alom...

Deze namiddag gaan we naar Wieze, ik ben daar nog nooit geweest. Het ligt nochtans niet wijd van hier, maar nu is er een grote rommelmarkt waar we eens gaan neuzen...Misschien vind ik er nog wel een wandelstok, of een van die mooie Afrikaanse beelden...

tot de volgende ?

Hoera !

't Is niet te geloven, maar het heerlijkste weekend in tijden is er ! Ze zijn de maïs aan 't afrijden !
Met twee naast elkaar, een hakselaar en een tractor met een laadbak er achteraan, en nog een tweede tractor die komt aflossen...en rijden maar. De lichtgroene massa wordt meters ver gespoten, precies in de laadbak.

In de volgende dagen zul je de ratten kraaien, roeken, meeuwen en andere afvaleters het veld zien afschuimen... en eens het voer wat mindert gaan die ratten proberen in mijn kiekenskot het festijn verder te zetten ! En er zijn ratten ! Als je al eens vroeg in de morgen buiten kijkt, dan zie je ze lopen van uit de maïs naar de gracht... Gracht die in verbinding staat met de riolering... Eén ding valt mij op ! De ratten zijn aan het muteren! Sinds enkele jaren was mij, eerst in het park, opgevallen dat er tegenwoordig veel pikzwarte ratten rondlopen, maar nu zie ik deze ook hier ! Hier zijn ze nog niet in de meerderheid, maar hun aantal neemt toe. Gek genoeg zijn die ratten niet de Zwarte ratten, maar hun kleur is wel zwart, terwijl de Zwarte ratten meestal niet zwart zijn. Wie heeft die beesten ooit hun naam gegeven???? Of waren de Zwarte ooit echt merendeels zwart ?
Veel doet het er niet toe, maar het maakt wel dat wij sinds enige tijd ons verdedigen tegen die beesten met twee soorten gift ! Het gewone gift tegen ratten, wat meestal afdoende is tegen de gewone ratten, maar sinds een paar jaar strooien wij op de rattenpaden ook contactgift, waarmee je de Zwarte ratten, die niet eten van het gift, ook te pakken krijgt! Die lopen in het gift, en likken dan hun pootjes schoon... exit rattus...
Wel moet je dan oppassen dat de honden of de katten niet in het gift kunnen lopen. Anders sneuvelt niet alleen de rat en de muis...
Maar al met al zijn wij alletwee heel content dat nu eindelijk de groene muur gesloopt wordt ! En mijn buren ook, want Eddy zat er ook over te klagen ! Nu is er hier voor mij al één snede af, en voor het huis van mijn buur, 1.5 sneden, want ze zijn daar het veld ingereden. Dat ze daarbij ook het bord met de snelheidsbeperking van 60 km hebben omvergereden kan geen mens iets schelen, want de meesten rijden hier toch veel sneller. In een straatje zoals het onze doen ze toch geen controle... Moest ik van iedereen die hier passeert één euro per km dat hij te snel rijdt krijgen, dan hoorde ik wellicht al in het zelfde rijtje van Bill Gates thuis... djudedju... Indertijd hebben wij nog gepleit voor het verkrijgen van verkeersdrempels, maar sinds ik rugpatiënt ben, zijn die dingen plots gaan behoren tot de meest verderfelijke dingen ooit.

Vroeger was dit hier een rustige baan, maar dank zij het feit dat de Holleweg, een Nationale route notabene, er zo erbarmelijk bijligt dat niemand er nog zijn vering durft aan te riskeren (Ze laten het zo omwille van de vélokoersen, onder meer de Ronde van Vlaandere, je weet wel Vlaanderens mooiste, op de vuilste wegen), komen alle auto's langs hier Mater in gereden. Nu schijnt het dat ze ook de weg door Ename Bos gaan verkeersvrij maken, dan zullen de mensen van de katteberg ook hun geluk niet op kunnen. (Wie is het genie achter al die plannen ? Je moet nu eens in Oudenaarde komen kijken naar de "verbetering" die ze doen aan de ophaalbrug !!!) En ondanks alle protesten blijven de vroede heren erbij dat dit de meest logische oplossing is ! Tommetoch !

In het kader van de CO2 beperking zullen de mensen hier dus blijven langs rijden, omwille van hun vering, dan over de plaats naar de...holleweg rijden, die ze dan maar een paar honderd meter meer hebben te lijden, en dan via de krinkelende baan naar de afzink van de Kattenberg... Een hele omweg, met noodzakelijkerwijs gehaaste automobilisten en dus heelder wolken CO2... tot meerdere eer en glorie van de vroede vaderen die onze mooie stad aan 't verprutsen zijn... Heb je al eens een bezoekje gebracht aan Het Centrum van de Ronde van Vlaanderen te Oudenaarde ? Nee? Moet je echt eens doen, het is echt de moeite ! Vooral het beeld van dat mooie strakke ultramodern dinges naast de prachtige gotische St Walburgakerk... Een schoolvoorbeeld van hoe je een stadsbeeld kunt naar de verdoemmenis helpen !

Ze hebben hier al wat geprutst ! Ooit hebben ze hele rijen mooie oude huisjes gesloopt om met een autostradebrede weg tot op de markt te kunnen komen, dan hebben ze ingezien dat dit wel het domste was wat er ooit kon gedaan worden, en dan hebben ze die weg laten innemen door at moderne miskleuntje van dat Centrum Ronde van Vlaanderen... Een mooi museum, maar 't staat er zo schabouwelijk !

Maar, laat mij in vrede en vreugde, de maïs is aan het wijken ! Ze hebben er zojuist nog een snede af ! Nee, ik typ niet zo snel, het veld is hier zo groot dat het een hele tijd duurt voor ze ook maar één rondje hebben gereden !

Binnen een kwaertierke gaan we rommelmarkten... Voor het eerst weer binnen ! Ook dat is een symptoom van de naderende winter: de rommelmarkten trekken zich terug in hun holen... Vandaag is het in Flanders expo te doen, een steeds mooie en grote rommelmarkt, waar je rustig kunt genieten van de sfeer, zonder je te moeten bekommeren over het weer, alhoewel...vandaag kon het best ook nog buiten gehouden worden, het is - Oh Wonder !- nog steeds goed weer !
Voila, ik wens jullie ook een heerlijk weekend, met activiteiten naar uw verlangen!

tot de volgende ?

Ruimtewandeling

De Chinezen gaan het nu ook doen !
Ik vind dat een fantastische absurditeit !
Kijk, ik ken en kan watertrappelen, dus kan ik mij daar iets bij voorstellen, ik weet dat ik mijn lijf iet of wat omhoog krijg door in het water op het water te stampen.
Luchttrappen is al heel wat moeilijker om je voor te stellen, probeer het maar eens, al wat je bereikt is het gevoel een gat in Allah's lucht te stampen. Je hebt het gevoel in het ijle te trappen, en niets is minder waar, want in het ijle trappen, dat is pas wat die ruimtewandelaars precies doen !
Geef toen hier beneden, als je stampt in de lucht, dan maak je nog wind, maar nu, die Chinezen, die mogen al trappen dat ze willen...nog geen zuchtje... En zelfs zelf een windje laten helpt niet, want dan blijft dat netjes in dat hermetisch gesloten ruimtepak, en al wie er van profiteert is de voormalige eigenaar van het nu geloste windje...
Nee, ik heb het moeilijk om het me voor te stellen. Wandelen in het ijle, in het niets... Gelukkig zijn het wilde wandelaars, en hebben de eigenaars hen aangelijnd! Zonder dat lijntje zit de kans er in dat ze de weg verliezen, en zeg mij nu eens hoe je je moet oriënteren in het niets ? djudedju !

Ik heb ook nog geen zuchtje van protest gehoord tegen al de CO2 die ze maken om zo'n raket met inhoud zo hoog te slingeren. Weet je hoe dat komt ? Omdat iedereen daar in het vrijkaartje ziet !
Mocht het onverhoopt toch te laat zijn om deze wereld te redden, dan zijn we misschien ver genoeg gevorderd om naar een andere wereld te trekken, en daar weer de boel om zeep te helpen. Dus, onthou het ! Raketten mogen vervuilen.
Ik zie er persoonlijk niet zoveel heil in in die ruimtevaart! Neem nu die zattelieten, wat zit dat daar te doen? Wat hebben we daar nu aan ?
Oh zegt u, en de GPS dan ? Dank zij die zattelieten weten we nu blindelings de weg te vinden, dat is toch een enorme verwezenlijking ? Vind je dat ? Ik niet ! De mensen van de toeristische dienst gaan uren samen gaan zitten met de lui van openbare werken, om af te spreken waar ze nu een omleiding kunnen aanleggen, met het doel de bevolking weer de kans te bieden om een stukje van onze onvolprezen natuur aan te bieden, en dan kom jij daar met je GPS, die je doodleuk al het moois ontzegt, en je langs de korste en minst mooie weg weer op baan helpt ! Niets geen voordeel dus, maar sabotage van onze toeristische industrie!
En de veel efficiëntere weersvoorspelling dank zij deze zattelieten dan? Vind jij dat goed ? Vind je dat belangrijk ? Geef toe, in ons binnenste weten wij ook zo wel dat het hier veel meer slecht dan goed weer is, maar in de tijd van Pien, voor die domme sattelieten, dan kon die ons nog wat hoop geven, konden we nog dromen van een onverhoopte dag goed weer... Nu wordt zelfs de hoop ons ontnomen...Bah... het leven is het leven niet meer waard met die zattelieten !
En nu gaan ze daar, boven ons hoofd ook nog wat rondkuieren...
Ik zou het nog begrijpen dat ze dat willen proberen, als ze bijvoorbeeld daar naar toe waren gegaan met de fiets, dan kon het nodig zijn eens af te stappen om een lekke band te stoppen, maar ze hebben daar geeneens een band ! Wat voor nut heeft dat wandelen dan ? Oh ja, de Kamerikanen hebben daar op zo'n wandeling eens hun zonnepanelen hersteld. Dat zonnepaneel brengt de energie op om in leven te kunnen blijven waar geen leven mogelijk is. Daarom dat ze daar wandelen waar geen bodem is om op te staan. tommetoch !

Vanmorgen ben ik deemoedig neergeknield, ootmoedig.
Voor mijn bad, om mijn haar te wassen. Want dat is de enige manier waarop ik dat kan. Er zijn van die stellages te koop waarbij je op een stoel gezeten, met je nek in zo'n opening tussen de uitstulpingen van een soortement wasbak kunt gaan zitten, en je de haren laat wassen... Maar dat zal wel het laatste zijn wat ik doe! Bij de kapper hebben ze ook zo'n tuig, en daar hebben ze dat zelfs verbonden met een soort "relax"zetel, waarbij ze je dan achteruitleggenzodat je hoofd in een onmogelijke hoek gewrongen wordt, en dan komen ze met water dat meestal zo lauw is dat het heel onfris overkomt! Laat het iets warmer zijn, dan is het zalig, laat het iets kouder zijn, dan is het fris, maar nee, dat lauw dinges die alleen een gevoel van weerzin en afschuw opwekt ! Dan doen ze shampoo op je natte bolleke, en beginnen je hoofd in te zepen. Dat doen ze met zo'n slappe vingers dat je het gevoel hebt dat ze ergens met de vuile schoteldoek staan te wrijven. Als je zelf je haren wast, dan wrijf je tot op je hoofdhuid, zij dus niet, ze glijden er op afstand voorbij... En na afloop van wat zij wassen noemen, spoelen ze je dan weer "schoon" (?) met dat kleflauwe water... bèkes !
Nee, als ik mijn haar was, dan wil ik het water voelen, en dan wil ik mijn kop echt schoonwrijven, met mijn vingers mijn hoofdhuid masseren, zo dat ik het voel, en zo dat het deugd doet.
Daarom...
kniel ik dus deemoedig voor mijn badkuip, maak mijn haren nat met de sproeier, diep voorover gebogen teneinde niet gans de badkamer een beurt te geven.
En dus zit ik nu, met een fris gewassen kop, pientere rode oogjes (van de zeep die ik er in kreeg) te typen aan deze blog.
Vind je het niet tof, zo'n frisgewassen blogje ?

En ondertussen schijnt de zon weer ! We genieten nog steeds van l'été Indien... zoals in het mooie liedje...dat helaas ook niet lang duurt.
Maar wat we gehad hebben, kunnen ze ons niet meer afpakken.
Deze namiddag gaan we weer naar tanteke op bezoek en om de was. Dan is ons wekeleijkse werk van barmhartigheid ook weer gedaan, alhoewel... er komt nog een en ander bij ! Eergisteren waren de tweelingen thuis moeten blijven: ziek ! Na doktersbezoek bleek dat Gwendolyn de rest van de week thuis moest blijven, Kimberbly mocht naar school mits de nodige medicatie. Maar gisteren was er een probleem ! Wij moesten naar de specialist voor Anny... En Veerle moest gaan werken. Gelukkig lukte Frederik er in een dag verlof te krijgen voor dit noodgeval... dus alles in orde.
Gelukkig is Veerle vandaag thuis, want ... Nu zit Frederik ook thuis ! Ook met een bronchitis ! En dat is een en ander, want hij hoort bij de mensen die zich echt halfdood voelen als ze ziek zijn... Veerle is nu terug naar de apotheek... voor de tweede keer in enkele dagen, en straks moet ik ook nog gaan, want ik moet nog om medicamenten voor Anny en voor mij.
djudedju, diene man kan fleus leven op basis van wat hij verdient aan ons gezinnetje alleen !

tot de volgende ?

nr 965

Je ziet het, we zijn op weg naar de duizend!
Normaliter eind oktober is 't van dadde !
Ondertussen moet ik er nog wel 35 schrijven. En telkens vul ik dat met de inspiratie van het moment. Kleine avontuurtjes, beschrijvingen, gal spuwen, en noem maar op. In veel gevallen weet ik absoluut niet waarover ik nu weer zal schrijven, zet ik mij gewoon aan mijn pc, en de woorden vloeien er uit.
Ik ben vandaag dus laat, veel later dan anders, omdat we met ons Anny bij de specialist zijn geweest. We waren een half uur te vroeg. Ik heb een hekel aan te laat komen, en voorzie steeds dat we pech kunnen hebben met de lichten, met opstoppingen aan het rond punt en noem maar op, maar gek genoeg, als je tijdig doorgaat, dan is het overal groen licht, dan zijn er geen opstoppingen, geen boeren die je de doorgang ontzeggen met hun grote en trage tractoren (en die regelmatig eens achterom kijken om te zien hoeveel er nu al achter hen zitten...) en noem maar op. Durf je echter op het nippertje aan te zetten, dan heb je overal rood licht, zitten er tientallen auto's voor je aan het rond punt, en zitten er dan ook nog een deel sukkelaars bij die niet durven rijden, en, en en,... En dan kom je aan het hospitaal, en dan vind je nog geen parking ook, en zit je je zelf op te jagen meer dan een klein beetje... Nu was de dokter 5 minuutjes te laat (ik heb gezegd dat ik dacht dat hij verstek gaf).
Tijdens het onderzoek zag hij plots de hanger met olifantenkop bij Anny, en vroeg of ze iets had met olifanten... Toen we vertelden dat ik die zelf gesculpteerd had, hebben we een hele tijd zitten babbelen over talent... Hij heeft de naam van Bart en het bedrijf waar hij werkt opgeschreven, want dat wou hij ook wel eens bekijken...
Je hoort het, Anny is zo goed, dat we meer babbelden over andere dingen dan over haar toestand. Het is een dokter die allergisch is aan medicamenten, en hij probeert nog maar eens om de medicatie nog wat te verminderen... Enfin, we zullen zien of het lukt of niet. We moeten zien dat ze goed blijft!

In het terugkeren had ik wel rode lichten, maar dan kon het mij niet schelen.

Ik zag dat het vanmorgen maar 10 graden meer was. Het is wel zonnig, maar de dagen zijn al weer een heel stuk korter geworden. Toen ik mij stond te wassen zag ik dat de zon weer meer en meer naar het noorden opschuift om op te staan. Eigenlijk is dat iets raar ! In de zomer staat de zon werkelijk in het Oosten, zelfs iets zuidelijk op, en gaat ook op een normale plaats onder. In de winter echter, als de zon veel minder lang aanwezig is, beschrijft ze een veel langer zichtbare baan! De logica zou zeggen dat het andersom moet zijn... Het heeft dus duidelijk te maken met de invalshoek ten opzichte van ons. Ik weet hoe het komt, door de schuinte van de aardas en de cirkel die we beschrijven rond de zon, waardoor we de in de zomer in een heel andere hoek staan dan in de winter, maar toch doet het gek aan. Het moet voor de mensen vroeger een van de grote raadsels zijn geweest. Geen wonder dat er in alle beschavingen zoveel inspanningen geweest zijn om een kalender op te stellen, waaruit ze konden afleiden wanneer het tijd werd om te zaaien en te planten. En geef toe, het moet geen makkelijke klus zijn geweest, omdat die mensen nog geen enkel idee hadden van hoe de aarde er uit zag, dat we ronddraaiden, dat ook de zon niet stilstond, maar dat het toch niet de zon was die om de aarde draaide, maar andersom... Zonder al de middelen die ons ten dienste staan, moeten het briljante mensen zijn geweest die er in slaagden de seizoenen te herkennen aan de stand van de zon!

Wij staan daar nooit bij stil, maar voor die mensen was dat allemaal niet zo evident. Wij kunnen het ons niet meer indenken, maar de tijd dat de mens leefde op het ritme van de natuur en van het daglicht ligt echt niet zo heel ver van ons af ! Daar er geen afdoende verlichtingsbronnen waren, was men wel verplicht te werken bij daglicht. Dus héél lange werkdagen in de zomer, en heel korte in de wintermaanden. Het zal dan ook een opluchting geweest zijn dat er in de winter minder werk was op het land ! En dat de oogst viel in de zomer met zijn lange dagen ! Want een veld koren afmaaien, met een pik, het in stuiken zetten, en later de schoven naar huis brengen, opstapelen in de schuur om tijdens de stillere perioden het graan met de vlegel te dorsen...Klap, klap, klap... uren en uren aan een stuk steeds in het eendere ritme op het graan slaan. Vandaar ook de uitdrukking "Om de haverklap"...

Het zal voor veel mensen een geluk geweest zijn toen het "uur" werkelijk bekend was, en men de dag begon in te delen op vaste uren. Wellicht is ook de zoektocht naar goede en veilige verlichting dan pas in een stroomversnelling gekomen, omdat je toch niet al om 4 uur al kon stoppen met werken... er was nog zoveel tijd voor de slaaptijd.

Nu zitten wij met het tegenovergestelde probleem... wij leven nu gedirigeerd door de tijd. Ik eet om 5 uur 's avonds, want ik weet dat ik best dan mijn pillen neem. Neem ik ze later, dan durf ik 's nachts wel eens last te hebben van een brandende maag... (Of ik dan later eet of niet schijnt er niet echt verband mee te houden). We kijken naar het journaal, dus moeten we stipt op dat uur voor de tv zitten... Wie nog gaat werken, heeft nog meer te maken met tijd... Vroeger luisterden de mensen naar de klok van de kerktoren, en telden de slagen om te weten hoe laat het nachtelijk uur al gevorderd was, nu kijken we op een digitaal klokje die radiogestuurd altijd het exacte uur geeft... Nu ja exact??? Eigenlijk gaan wij voort op het conventioneel vastgelegde uur, want het echte uur is het uur dat we vaststellen op basis van de zon...en dus verschillend van plaats tot plaats. Nu volgt Happy in Nederland strikt de zelfde uurregeling als ik volg, alhoewel er in natuurlijke tijd al een behoorlijk verschil zou zitten.
In het begin van de treinen was dit één van de grote moeilijkheden: iedere plaats had zijn eigen uur! Op dat moment waren er al uurwerken die correct liepen, maar toch moest de reiziger telkens weer zijn uurwerk bijzetten als hij in een andere stad kwam. Aankomst en vertrekuur werden immers vermeld op het plaatselijke uur!
Er was nog veel meer die "anders" was, van stad tot stad ! Tot 1910 of 1915, ik zou het moeten nakijken, reden de wagens in Gent nog links, in de meeste andere reden ze al rechts. Met andere woorden, kwam je in een andere stad, dan waren ook de verkeersreglementen anders, en moest je heel goed geïnformeerd zijn om geen moeilijkheden te hebben.
Eigenlijk is het nu veel eenvoudiger dan toen... Althans op die gebieden. Maar we groeien steeds verder weg van de natuur.

Als je nu langer werkt dan het afgesproken uur, dan is dat overwerk... toen werkte men gewoon zolang er licht was, of zolang het mogelijk was, want in de hoogzomer zal men ook al wel gestopt zijn voor zonsondergang, anders zou men geen of onvoldoende nachtrust hebben gehad...Maar zeker was dat men niet op een uurtje onder of boven keek, men wist in feite niet van het uur af, buiten het geklep van de verre kerktoren... Als je kijkt op de schilderijen van Breughel, dan stel je ook vast dat men in die hoogzomer 's middags een dutje deed om de grootste hitte te laten voorbijgaan, een siësta zeg maar. Alles ging op een veel meer natuurlijke manier dan nu.

Nu hebben ze zelfs een zomeruur en winteruur ingevoerd, waardoor ons "uurgevoel" helemaal tilt slaat gedurende enkele weken. Mensen spreken dan van het verstoren van de biologische klok, maar in hoever hebben wij nog te maken met een echt biologisch tijdgevoel ? We hebben onze biologie gedwongen in het stramien van de uurwijzer.

Men heeft testen gedaan om te kijken of we werkelijk een biologische tijd hebben. Men heeft mensen volkomen geïsoleerd van alle dag en nachtverschijnselen, van klokken en van lawaai (bijvoorbeeld in een plaats diep onder de grond), en stelden vast dat na enkele weken die mensen al helemaal niet meer leefden op het normale vierentwintigurenritme... Eigenlijk zal dat ook wel een beetje normaal zijn, want sinds de tijd dat de mensheid is onstaan tot nu, is de dag al een heel stuk langer geworden, daar de aarde steeds trager en trager draait... Wat is dan de biologische tijd ?

Maar... wie zal er ook wakker van liggen ? Buiten de vele reacties op zomer/winteruur, leven wij op het ritme dat ons opgelegd wordt door werk, tv en noem maar op... en geef toe, we zijn niet echt gelukkig als we geen uurwerk in onze omgeving hebben.

Ik ga stoppen voor vandaag.
Tot de volgende ?

V.N.

Tussenkomst van de V.N. niet nodig in België !
dixit mini-ster De Gucht, de woestste bemiddelaar ooit.
Is dat effen een pak van ons hart ! Stel dat ze hier blauwhelmen gelegerd hadden ! Als we horen wat onze eigen blauwhelmen uitgespookt hebben in Afrika (ligt in Amerika volgens K3)...
Het volledig relaas daarvan kun je lezen in "de laatste met het nieuws", een van onze onovertroffen persorganen, die De Gucht ook nog laat verklaren dat het hier geen geschil betreft tussen etnische groepen... Waarvan akte !
Hij heeft trouwens overschot van gelijk!
Het is alleen een geschil tussen parlementairen die alles op alles zetten om niet te moeten klappen van de echte problemen... en zeker niet zo ver willen komen dat ze er ook iets moeten aan doen, want doen, dat is werken, en Werken, daar hebben ze bij ons een gemeente van gemaakt, in het mooie West Vlaanderen, naast Zarren...
Tot zover onze tussenkomst in de V.N. ...
sjongejongejonge
djudedju
xxx(gecensureerd)

't Regent, niet erg, maar 't is natte regen. Maar 't zou maar voor een dag zijn. Dan zouden we terug vallen in de indian summer. Ziede wel dat ik gelijk heb ! We hebben duidelijk een verschuiving van onze seizoenen ! Twee natte moessons, gescheiden door telkens een korte periode van zon, net genoeg om u te doen beseffen wat ge allemaal tekort komt in de rest van het jaar...

Morgen zal de blog veel later verschijnen dan normaal! Anny moet naar de specialist. Nee, er is niets aan de hand, gewoon klein onderhoud, smeren en olie en zo... En vooral een pak voorschriften voor medicamentjes en natuurlijk een verzekering op het inkomen van de specialist. Diene mens moet ook leven hé.

Dus, niet te vroeg komen loeren of er al weer tekst is... 't zal een pak later zijn dan anders. Hopelijk is er geen nieuws, want geen nieuws is goed nieuws, zeker als je bij de specialist gaat. Als die iets nieuws ontdekken is het gewoonlijk geen betering. Nu, met Anny gaat alles goddank, opperbest. Sinds haar medicaties op punt gezet zijn, is ze weer helemaal de oude, van ver voor haar ziek zijn. Gisteren heeft ze de haag geschoren, en ik heb met ons nieuw machine de gevallen bladeren op onze oprit en voetpad opgezogen. Ik weet niet hoe het komt, maar al de bladeren van heel de wijk willen precies altijd op onze oprit liggen. Het zijn niet alleen de blaren van mijn notelaar en van mijn linde, maar heel wat van de bladeren van de buren (de villa iets verderop) verkiezen hier ook woonst te kiezen... Maar nu met mijn machien ! Alles belandt in een grote zak, zodat het machien steeds zwaarder gaat wegen. Eens de zak vol, ga ik tussen de bloemen staan, open de rits en de fijngemalen bladeren vormen een warme bedekking voor de plantenvoetjes. Vanmorgen zag ik dat er alweer bijna even veel bladeren lagen als gisteren. Op die manier gaat de grond in mijn bloemenperkjes straks hoger komen dan mijn venster...

De maïs voor mijn deur begint ook al rijp te worden, en ook die vertoont al gele tinten in zijn blaren. Hopelijk komen ze binnenkort die muur slechten ! Dat zou kunnen, als het maïs is om te hakselen, dat doen ze liefst als er nog wat groen inzit, maar is het omwille van de maïsgranen, dan zijn we er nog niet vanaf!

Ik mis mijne vue op het mooie landschap voor mijn raam. Ik krijg seffens nog een nieuwe soort fobie: maïsfobie !

Nogal een geluk dat het hier (nog) niet warm genoeg is om soya te zetten, dat groeit ook meer dan 2 meter hoog, en schijnt de ideale plant te zijn om af te wisselen met...maïs. Dat komt omdat soya blijkbaar stikstof in de bodem inbrengt. God spaar ons daarvan ! Bovendien is soya een heel gevaarlijk product ! Iemand die veel soyaproducten eet heeft minder dan de helft spermazoïden dan iemand die dat niet eet ! Bovendien schijnen wij vooral, al onze protesten ten spijt, vooral maïs en soya te eten waarvan de dna is "aangepast"... In het geval van soya is die aanpassing er vooral op gericht dat je de soya ook zelf kunt besproeien met giften ! Normale soya is zo teer, dat men eventuele besproeingen heel zorgvuldig moet doen, komt het gift in aanraking met de soyaplant, dan gaat het kapot... Omdat het veel makkelijker is zo maar in het wilde weg te sproeien, past men de soya een beetje aan, zodat hij tegen het gift kan... Hopelijk kunnen wij er ook tegen hé???

Maar het gevaarlijke van die "aanpassingen", is dat het niet controleerbaar is! Dat betekent, dat de bestuivingen van een normaal soyaplantje, makkelijk kan gebeuren door een bij die van een "aangepast" veld komt, en het resultaat is dat je dan, zonder het te beseffen ook op dat veld eenaangepaste versie hebt. Men weet ook niet hoe men dat kan vermijden, en nog minder hoe men het kan terugschroeven. Dus, mocht binnen enkele jaren blijken dat er nevenwerkingen zijn door die aanpassing, dan kunnen wij het niet terugschroeven, en is de enige mogelijkheid: geen soya meer...
Maar het gaat nog verder ! De meeste van die aanpassingen zijn gepatenteerd. Dus eigendom van een bedrijf. In werkelijkheid moeten wij maar van één bedrijf spreken, de andere tellen op wereldvlak niet eens mee, het bedrijf Monsanto.
Nu gaat Monsanto zo ver, dat ze op de velden van de boeren die geen "aangepast Monsanto soya" planten, stalen gaan nemen. Vinden ze die aanpassing, die er door kruisbestuiving onvermijdelijk komt, dan schotelen ze de betroffen boer de rekening voor, x aantal jaren achteruit... De ene na de andere boer wordt zo het faillissement in gedreven, en Monsanto krijgt niet alleen het alleenrecht op soya, maar is ook eigenaar van bijna alle landbouwgrond aan het worden.
Maar het gaat nog verder ! Monsanto heeft ook patent genomen op een bepaald soort varkensgen... Nu heeft een duitse varkensboer bewezen dat dit gen in werkelijkheid in bijna alle varkens zit van nature uit, en dat dit dus geen eigendom van Monsanto KAN zijn... Maar de zaak is nog steeds niet volledig uitgevochten, en het Monsanto-leger zet alle middelen in om het te halen. Dat zou in feite betekenen dat op termijn gewoonweg alle voedsel zou kunnen beheerd worden door één machtsinstituut: Monsanto...
Toch eventjes slikken hé ?
De prijsbeheersing, de hoeveelheid... en noem maar op, allemaal in handen van een bedrijf, die er alleen op gemaakt is winst te maken... Adieu bevolking van de derde wereldlanden ! Zij kunnen niet betalen, geen winst is geen eten.

Maar ja, ik zie het weer veel te zwart hé... Een bedrijf doet zoiets toch niet ! Het zou ondenkbaar zijn hier honderden mensen werkloos te maken en een ander bedrijf in een goedkoper Roemenië het werk te laten doen... dat doet een bedrijf toch niet ?

Weet je, ik denk dat wij met een nieuw fenomeen te maken hebben, en dat wij een antwoord op dat fenomeen moeten zoeken. Dringend!, want zij zijn al volop bezig met een nieuwe soort industriële revolutie ! Hoog tijd dat wij een sociaal antwoord vinden !

Maar nee, hier zitten de politici te zwammen over problemen die zij zelf gemaakt hebben. (Hebben ze de techniek afgekeken van Monsanto ?)

tot de volgende ?