zaterdag, januari 09, 2016

waterdag

Ik heb zo net het rolluik opgetrokken, het is 8.20' uur, en het is buiten nog steeds donker. Ik weet niet of het regent, maar het ziet er in ieder geval naar uit dat het weer een waterdag wordt...
Vriezen de bloeiende camelia's niet stuk, dan gaan ze wellicht kapot regenen.

Het wordt hoog tijd dat we weer wat vroeger licht hebben, dat het lente wordt, dat je de felle kleuren van al die soorten groen weer ziet, dat je op je rug in het gras kunt liggen, dat je rustig dromend aan het water kunt zitten, amper kijkend naar je dobber, want het is zo heerlijk buiten...

Nu is het buiten niet heerlijk.
Je ziet dat ook aan de mensen.
Niet dat je nooit iemand met een vies bakkes ziet in zonnig weer, maar toch... De mens ondergaat de invloed van het licht. Momenteel behandelt men zelfs depressies met lichttherapie. Men zet de mensen in een kunstmatig zonlicht... Ik hoop dat ze dan de muren van de behandelingsruimte bekleden met mooie zonnige beelden van heerlijke natuur op zijn best...
Gisteren gingen we naar de Action in Oudenaarde, en daar heb je een meters lange en hoge foto van onze eigen Vlaamse Ardennen... We wandelen daar altijd langs, kijkend naar dat mooie beeld, en slechts nu en dan eens in de wandelrichting, om nergens tegen te botsen...
Die foto is zonnig. Je ziet als het ware de zomerhitte uit het beeld stralen.
In deze donkere tijden zou een mens eens naar dit winkelpand gaan, omwille van die foto. Helemaal in de hoek, ter hoogte van de trap staat een boom op de foto. Op een of andere manier hebben ze daar een drie-dimensionaal effect weten aan te geven, en het is net of de boom uit de foto wil komen.

We hebben er even voor blijven staan. Genietend en ondertussen de pijn van het stappen wat laten wegebben...

In deze winterperiode zijn er maar weinig rommelmarkten, en hebben we dus heel weinig uitstapjes. Eens naar een winkel, en daar hebben we het mee gehad. We luisteren iedere keer weer naar de verhalen van vrienden die nu en dan eens gaan eten... Wij doen dat haast nooit, en als we het doen, is het in combinatie met een uitstap om andere redenen. De reden is heel simpel, we zijn allebei maar heel kleine eters... 's Middags schilt Anny één patat,, en daar is er iedere dag nog wat van over, restje die dan naar de kippen gaat. We vinden het dan ook zo zinloos, zo verspillend naar een restaurant te gaan, en meer dan de helft op ons bord te laten liggen... Zou die mens wel kippen hebben?

's Morgens eet ik een grote kop yoghurt, en drink ik een glas fruitsap. 's Middags eet ik een grote kom soep, een stukje vlees (steeds minder), één stukje patat, een grote schep groenten. In de namiddag een kop koffie met twee koekjes. 's Avonds twee boterhammen met beleg, en een paar stukken fruit.
Zo ziet iedere dag er uit... Tenzij het mosselen zijn met frietjes, want dan eet ik wel iets meer, en eet ik een half bord frieten en heel wat mosselen... We kopen zo'n pak mosselen in het grootwarenhuis, en dat betekent dat we 's avonds nog eens mosselen eten bij de boterham. Anny bakt die mosselen dan met wat curry er op gestrooid. Heerlijk bij de boterham.

Vermageren doe ik niet.
De reden?
Ik lees iedere keer ik een regime tegenkom, hoe en wat ik moet eten om te vermageren... En iedere keer weer staat daar dan bij dat je het dieet moet aanvullen met beweging... Met andere woorden, daar zit het hem... Wij kunnen niet meer "bewegen" in de zin zoals die diëtisten ons dat opleggen. De rugpijn maakt dat je niet veel meer kunt bewegen.

Toen ik kind was, las ik wel eens sprookjes van Duizend en één nacht... Je zag daar dan een tekening bij van een Pasja, gezeten op een heerlijke stapel malse kussens, een slaaf die met een waaier wat verkoeling bracht, en een andere slaaf die zorgde voor eten en drinken... Die Pasja was altijd heel dik, want hij bewoog niet, dat deden de slaven voor hem.

Nu ik oud en stijf en stram ben door die rug van mij, weet ik dat dit beeld klopt. Als je een zittend leven lijdt, dan is de kans heel groot dat je dik wordt, dik bent !

Toen ik gemiddeld zo'n zestig kilometer per week jogde en daarbij ook nog regelmatig ging wandelen, toen was ik magerder... Maar minder bewegen betekende kilo's er bij.
Onlangs las ik dat mensen met de bloedgroep O de eigenschap hebben om dik te worden. Dus ook het verhaal dat het in je aard zit, klopt. Ik maak er me niet echt zorgen meer over... Bij ieder geneeskundig onderzoek zegt men me dat alles in orde is, en dat ik moet proberen zoveel mogelijk te bewegen als mogelijk is... Gaat het niet, maak je geen zorgen, want zorgen zijn nog slechter dan het niet-bewegen op zich...

... en ondanks onze pijn, ondanks alles wat we al meegemaakt hebben, zijn we gelukkig, we zijn nog samen en maken van ons leven wat er van te maken is...

tot de volgende ?


Geen opmerkingen: