Heb je ook naar hun ogen gestaard ?
Of ben ik heel alleen die altijd eerst naar de ogen kijkt van een mens?
Ogen, de spiegels van de ziel. Voor mij klopt dit gezegde grotendeels, je kunt goedheid, boosheid, na-ijver zo lezen in de ogen van de mens.
Maar ik had nog nooit ellende, honger, wanhoop in de ogen gezien.
Nu wel... Ik heb dan eens héél diep in mijn geheugen gegraven, en in Google naar foto's gezocht van de hongerige zwartjes van al zo lang geleden. Heb ik toen ook die ogen gezien?
Maar ik vind die foto van toen niet meer terug... Wellicht zullen de ogen ook toen alle ellende van de wereld in zich hebben getoond... Wanhoop, berusting en honger en ellende, en wellicht waren het ook toen de ogen die mij het meest hebben getroffen.
Een wereld waarin kromme komkommers, kromme wortelen en geplekte appels vernietigd worden, sterven mensen van de honger, veelal is de oorlog mede-oorzaak van deze honger. En oorlog dat is economische politiek.
We kunnen het ons haast niet voorstellen dat je als ouder, in die leeg-geschreide ogen moet kijken, en een lepeltje confituur oplost in water, om het lepeltje per lepeltje te geven aan dat onbegrijpend kijkende kind...
Je zag ook volwassenen, restanten van mensen, alle vlees was verdwenen, er bleef alleen vel en knoken over.
En weer ga ik in mijn geheugen gaan wroeten... Heb ik ooit honger gehad ?
Heb jij ooit honger gehad ?
En ik vind niets... Och ja, die keer dat ik mijn boterhammen vergeten had, en die keer dat ik op een lange wandeling vaststelde dat er nergens drinken te vinden was... Maar dat is geen honger, dat is geen dorst, niet in de zin van wat je bij deze mensenkinderen ziet.
Nee, ik heb nog nooit honger gehad.
Haast integendeel... Ik ben van vlak na de oorlog, vlak na de periode waar er wel honger was geweest, niet zo erg als ginder ver weg, maar toch, eten was heel belangrijk geworden. In ons gezin was er nooit honger. Want eten, dat was het eerste waar men voor zorgde, de rest was eventueel bijzaak, maar honger ? Nooit meer !
Toen de oorlog in Korea er kwam, en de mensen panisch weer aan het hamsteren sloegen, zag ik twee dingen die blijkbaar in die voorbije oorlog héél erg gemist waren: eten, kolen en zeep. Een wat wonderlijke combinatie, maar dat waren duidelijk de heikele punten geweest in die lange oorlog: Honger, warmte en propere kleren...
Goddank was de oorlog, in het Sperrgebiet te Nieuwpoort nooit een hongeroorlog geweest zoals ze in Nederland kenden in de hongerwinter. (Sperrgebiet: Gebiet, das (wegen militärischer Übungen, Krankheiten, Seuchen o.ä.) für den gewöhnlichen Verkehr gesperrt ist) Maar zelfs die hongerwinter daar lijkt mij, op basis van het fotomateriaal, niet zo erg als wat we nu zien in Syrië.
Het ergste is dat die honger er niet moet zijn.
Dat die honger het werk is van mensen, van het economische spel dat oorlog heet.
Ik ben bezig met het lezen van een boek over de FBI, en daar lees ik onder meer hoe men, door het scheeftrekken van de waarheid, door het manipuleren van de werkelijkheid, door het verwringen van de feiten, een hele bevolking er van overtuigt dat een bepaalde groepering nefast is voor de veiligheid, voor de vrede. Men gaat zo ver dat talloze mensen de cel in gaan, hun werk verliezen, geen toegang krijgen tot functies in openbare ambten enz, enz...
Ze gaan zo ver dat er uiteindelijk mensen voor moeten sterven.
Allemaal voor een politiek spelletje, voor het halen van een economische sterkere positie...
FBI is genoegzaam bekend, maar in alle landen vind je dergelijke manipulaties, dergelijke organisaties die alleen de macht en het geld dienen, tot meerdere eer en glorie van het bewind...
Zo erg, zo verregaand, dat men komt tot situaties waar kinderogen je vol honger, armoe en ellende aankijken, vol onbegrip voor het feit dat je van hen beelden komt maken, om weer een of andere politiek te dienen.
Ik moet kotsen
tot de volgende ?
1 opmerking:
Dit is de waarheid niets dan de waarheid !!!
Een reactie posten