Vanmorgen ben ik opgestaan op een bijna normale manier. Ik heb zelfs een klein beetje geturnd (alle oefeningen maar ongeveer half zo veel keer de beweging makend), en het lukte.
Vanavond nog een inspuiting, en hopelijk gaat het morgen dan zonder dat ik helemaal verrek van de pijn.
Morgen is er dus geen blog, en spaar me maar een beetje qua mails en op FaceBook... Anders krijg ik een indigestie in het weekend.
Mijn rug is nog niet weer op zijn normale pijn-niveau, maar het gaat dus al weer, het is te verdragen, het overheerst niet meer al mijn denken en doen.
Gisteren is de poetsvrouw heel actief bezig geweest, en ze heeft gepoetst waar ik anders Anny nogal eens weer, omdat ik enkele hoekjes heb waar ik een ordre dans la désordre heb... Stapels met boeken en papieren waar een kat haar jongen niet in vindt, maar waar ik zo alles kan uitpikken, want ik weet precies waar het zit in die hoop. Een hoop hebbedingetjes waar ik voorzie ooit nog iets mee te doen... Nu niet meer dus, Joke heeft het in handen genomen, netjes gestapeld en ik voel me niet meer thuis ... Nee, ik neem het haar niet kwalijk, het doet me denken aan de tijd op mijn bureel. Daar hadden we ook een kuisvrouw, "ons" Simonne, die deed dat ook, en iedere week had ik dan weer iemand om me inwendig op af te reageren. Ik deed het zelden luidop en nog veel zeldenderder tegen haar zelf, want eigenlijk was het goed dat ik zo'n bliksemafleider had. Eigenlijk was ik dan gewoonlijk boos op me zelf, omdat ik een of ander werk niet binnen de tijd die ik ingeschat had had kunnen afmaken, of omdat ik een zaak niet kon oplossen, of omdat de betrokkene me niet alle of zelfs verkeerde, soms zelfs bewust gelogen informatie had gegeven, waardoor ik de zaak helemaal niet meer kon rechttrekken.... Dan was mijn "door elkaar geschikte hoop papieren, door Simonne, mijn bliksemafleider...
Ik zal nu wellicht een deel van mijn pijn op de werkwijze van Joke steken. Mocht Joke dit lezen, zit er niet mee, kind, ergens doe je mij er een soort plezier mee... En ik moet eerlijk toegeven: het ligt er véél properderderder bij !
En volgende week komt Joke weer ! Eindelijk zitten we dus in het systeem ingebouwd, en zullen we voortaan iedere week vier uur hulp hebben. Anny is een stuk gelukkiger. Ze is het "proper huis" zwaarder gaan door wegen dan het verlies van haar onafhankelijkheid. In het begin zag je zo dat ze het daar moeilijk mee had. Ik kan dat aannemen. Had ik ook toen er een ander mijn werk op het bureel overnam wegens mijn ziek worden.
Bij mij heeft dat behoorlijk lang geduurd, maar ja, ik was ook zo veel jonger, en was zo plots uit mijn werkzaamheden gerukt, van de ene dag op de andere. Nu twintig jaar geleden al. djudedju... wat gaat de tijd snel.
Vannacht weer heel de nacht wakker gelegen. Wellicht is het mijn eigen schuld. Ik had voor het slapen gaan nog een pijnstiller geslikt... Wellicht zit er daar iets bij dat bij een ander mens verdovend, slaapverwekkend werkt, en waar ik dus klaar wakker van lig. (Moeder, met welke rare dingen heb je mij allemaal behept ?) (Ons moeder kreeg ooit van de dokter een zware slaappil, omdat ze na het overlijden van vader en mijn broer helemaal niet meer sliep. Ons moeder slikte die pil, en heeft heel de nacht rondgelopen, ze kon zelfs niet in bed blijven !)
Ik kreeg ooit morfine voor de pijn, en ik verging van de zenuwen... Waar een ander van omver gaat en slaapt, daar wordt ik pas helemaal wakker van !
(Ik vraag me af of ik niet zou slapen van opwekkende middelen???)
Ik ben momenteel nogal bezig met het lezen van enkele geschiedkundige werken. Het is verhelderend om te lezen hoe onze landen hier uiteindelijk zijn ontstaan, en het is nog veel verhelderender vast te stellen dat heel wat van de huidige moeilijkheden komen door het telkens verschuiven van stukken land in het verleden. En die moeilijkheden worden niet kleiner, maar eerder groter door de ontwikkeling van de individuen in die landen. Neem ons eigen landje, waar je met twee grote taalgebieden zit (er is ook nog een klein stukje Duitstalig gebied). Vroeger was er geen echte taalgrens. Je ging langzaam over van Vlaams naar Waals, in kleine stapjes. Nu, met het onderwijs en alle openbare instellingen in één taal, is de bevolking willens nillens of Frans- of Nederlandstalig... De zachte overgangen zijn weg. Soms kun je nog oude resten vinden in plaatsnamen of straatnamen. In Schorisse loop je in de straat Koekamer en plots zit je in Ellezelles in de Cocambre... (zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Schorisse )
Door die kunstmatige ingrepen is er eigenlijk kunstmatig een scheur ontstaan die er eertijds niet was. In sommige landen zie je dat niet met taal, maar met religies. Of met beide.
Ik vind Taal en talen heerlijk, maar ik betreur dat de spontane overgangen weg zijn gewerkt door staatkundige structuren. Structuren die m.i. alleen zijn opgericht om enkele kleine politieke mannetjes meer macht te geven. Ons land is het voorbeeld bij uitstek wat politici allemaal kunnen kapot maken en hoe ze er in slagen zoveel organismen te creëren dat we het land zijn dat qua politici per getal inwoners torenhoog boven alle andere landen uitsteken.
En die massa uitmelkers is momenteel bezig een "regering" op te stellen die ons gaat doen besparen... Mochten ze al die instellingen afschaffen dan moeten we wellicht niet eens besparen ....
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten