Vandaag moest ik ook nog eens naar de tandarts... Twee tanden laten plomberen. Al klopt die term helemaal niet... Er komt geen lood (plomb) aan te pas... Het is nu zo wit als je eigen tanden. Een gek product als je het mij vraagt. De tandarts mengt het, duwt het in het gat, gaat er met een soort lamp over heen om het doen harden, slijpt het dan in de juiste vorm, doet je op iets bijten die hem duidelijk maakt waar het nog te veel op elkaar wrijft, herhaalt dat desnoods na het bijslijpen nog eens, en de kous is af. Och ja, verdoven was er niet bij... Ik voel het alleen als ze echt de zenuw raken, voor de rest heb ik geen pijn in mijn tanden. Nooit. Niet jaloers zijn, het is niet allemaal voordeel, ik wordt het pas gewaar dat er iets mis is, als de stukken tand er uit vallen...
Vanmorgen zelf het bed opgemaakt voor ons beiden, een werk die ik al héél lang niet meer had gedaan. Maar het is een stuk makkelijker geworden, met die hoeslakens en dekbedden ! Aan het eten mag ik niet komen. Anny wil niet echt stilzitten of liggen, ze zegt dat ze goed is als ze eenmaal in beweging is, maar ik geloof er niets van, haar manier van stappen verraadt de pijn.
Gisteravond de vuilbak en de zakken PDF buiten gezet, en deze morgen al de bak weer binnengehaald. Nu, dat doe ik wel meer, ook zonder een Anny met pijn. Ik ga eens informeren bij een of andere dienst om iemand te vinden om te komen kuisen en zo...
Anny heeft in mijn agenda geneusd, geteld hoelang ze nog moet wachten vooraleer ze in de pijnkliniek binnen kan... Nog 10 dagen ! Ze zuchtte er bij. " Moet ik echt nog zo lang pijn hebben?"
djudedju
tot de volgende ?
1 opmerking:
'k Wens jullie beiden veel sterkte, Antoon, en vlugge beterschap.
(Moet ge wel niet publiceren).
Michel.
Een reactie posten