rolwagen

Image by lambertwm via FlickrStraks gaan we naar de rommelmarkt. Ja, met Anny en haar gebroken been. Maar ik neem de rolwagen mee, en zal haar voeren. Hoe ik uit die operatie zal komen is nog maar de vraag. Maar ondanks de gebroken poot zal zij de rommelmarkt kunnen zien... Nu ja...
In hele slechte dagen heb ik ook nog de rommelmarkt bezocht met de rolwagen. Je ziet geen steek. De meeste van de kraampjes stellen hun waren uit op een tafel, en daar zit je dan, op een hoogte die je toelaat vanaf de tweede, derde rij van goederen alleen nog het bovenstukje te zien. En Anny is nog wat kleiner dan ik ben. Alleen de goederen op de grond zie je wat beter, maar dan mag er niemand tussen jou en het kraam staat, anders zie alleen benen en schoenen.
Nee, een rolstoel is helemaal niet zo handig om mee te rommelmarkten...
Bovendien krijg je allerlei verwijten en boze blikken naar je toegestuurd... Terwijl je daar niets voor hoeft te doen. Punt één: je bent met die rolwagen breder dan een normaal persoon, en bovendien kun je je niet even ergens zijdelings doorwurmen. Nee, je bent een sta in de weg.
2) er zijn mensen die iets zien, en het eventjes van op een afstand beter willen beschouwen, achteruit stappen en met hun oh zo gevoelige achillespees netjes tegen de voetsteunen van de rolwagen knotsen... Boos lawaai....
3) Je kunt je met een rolwagen niet naar voor drummen. Dus als je een kraampje ziet, waar iedereen wil zijn, waar dus duidelijk iets interessants is te zien, dan mag je het als rolstoelbezitter wel vergeten... Je raakt er niet bij, tenzij je mensen begint "op te scheppen" en dan zijdelings van je schoot op de grond werpt, maar dat is geen optie.

Nee, als rolwagenaar (leuk hé?) heb je niet veel te betekenen in een maatschappij van tweevoetigen.
En dan praat ik nog niet van de hinderende voorwerpen, traptreden, steile hellingen en dergelijke meer. Als voetganger let je zelfs amper op die dikke kabel die daar op de grond ligt, maar als rolstoelder (leuk bis) moet je al enigszins in volle beweging daar over wippen, of anders lijkt die kabel je plots een berg toe.

Ooit heb ik een wandeling gedaan in mijn rolstoel... Er was een parcours geschikt voor rolwagens voorzien. Maar dat parcours was duidelijk gemaakt door niet-rolstoeldenaars (leuk tri), en de obstakels waren legio. Het tofst was wel een draaimolen aan het begin van een voetweg, daar gezet om de fietsen van het pad te houden. De enige oplossing was uit de rolstoel komen, en de stoel over het obstakel heen heffen... Echt geschikt ??? Larie....

Nee, je weet echt niet hoe gelukkig je bent als je niet in een rolstoel zit. En ik vermoed dat dit voor iedere handicap geldig is. We hebben onze wereld ingericht op basis van een gezonde tweevoeter, en wie daar niet bij hoort? Jammer voor hen...

Mijn apotheker heeft woont in een nieuw pand, en die heeft niet alleen een stoep, hij heeft ook een oprit voor rolwagens voorzien, maar hoeveel huizen ken jij zo ???? Heb je in je eigen woning al eens gekeken? Heel wat huizen hebben veel te nauwe deurgaten om met een elektrische rolwagen te kunnen passeren. Hopelijk wordt je dus geen slachtoffer...

En mocht je blind worden, staat je huis niet vol met steeds van plaats wisselende objecten?
En mocht je doof worden, zie je het zitten om van je bel een lichtsignaal te maken, dat werkt in iedere plaats van je woning?
Nee, zolang we gezond zijn denken we daar gewoon niet op.
Misschien is dat maar goed ook, het helpt niet om te dubben, maar toch, we moesten toch wat meer rekening gaan houden met onze invalide medemensen...Denk gewoon maar eens aan het feit dat we steeds meer en meer oudere mensen rondom ons hebben, en velen daarvan krijgen naast de jaren ook een mindere mobiliteit, minder zicht, minder gehoor... Die groep wordt groter en groter, we kunnen hen niet meer negeren.
Misschien is het morgen jouw moeder wel die in een rolstoel zit.
Nee, ik wens het je (en haar!) niet toe, maar we weten het niet...
willen we de wereld toch maar alvast wat vriendelijker maken voor hen ?

tot de volgende ?