Veiligheidscamera's

In het station van Oudenaarde worden 21 veiligheidscamera's geplaatst.
Moeten we nu juichen ?
We leven in een tijd waarin het "in" is, om baldadigheden te organiseren, te filmen en te verspreiden op het internet.
Denk je dan echt dat zo'n camera kalmerend werkt?
Ik gok op het tegendeel...
Nu ik op internet een site vond waar ze speciale bivakmutsen verkopen, waarin alleen twee gaten voorzien zijn voor de ogen, lijken die camera's niet zoveel meer waard.
Het zal wellicht eerder een kick geven om beestig te doen voor het oog van de camera, dan zo maar ergens te velde, waar niemand je "heldendaad" ziet.
Misschien zal het zelfs gebeuren dat lieden met rare gedachten, voor het oog van de camera een nummertje zullen maken, zoals dat wat vroeger een liefdesdaad met het oog op de voortplanting was, nu heet. Exhibitionisme is immers hot ! Sinds Big Brother en aanverwante programma's voelt iedereen die nu publiek daden doet die niet thuishoren op straat, zich een held. Wie in Big Brother het meest overspel pleegt en dat zo ostentatief mogelijk is de held en de winnaar van het "spel"...
Er is niet zo veel veranderd sinds het brood en spelen van de Oude Romeinen...
Ik las ooit een thriller waarin men een man liet prooi worden. Hij werd bejaagd door een hele groep jagers, met honden en verrekijkers en noem maar op, maar als hij er in slaagde na vijf dagen levend het TV-station weer binnen te wandelen, kreeg hij zoveel miljoen... De kijkdichtheid van het programma was enorm... Ik heb al dikwijls gedacht dat die manier van tv-programma's maken niet echt meer ver af is... Als je die realityprogramma's bekijkt, dan wordt het aspect gevaar ook maar steeds groter en groter... en toch vinden ze idioten om het te doen, en de kijkcijfers zijn inderdaad hoog... Snoepen van de kans op de dood van een ander. Leuke bezigheid !
Ook leuk is het programma waar ze in de spoed filmen wie er allemaal binnengebracht wordt, en hoe ze afzien, en hoe moedig of laf ze zijn tegenover de pijn... Nog één stap, en ze veroorzaken zelf enige ongevallen om tijdig nieuwe en spectaculaire beelden te kunnen bieden.

Decadentie noemt men zoiets.

Maar zeg dat maar niet tegen de vele kijkers, want die voelen zich onschuldig, zij doen immers niets. Alleen maar kijken, ongezien kwijlen op het leed van de anderen.

Als ze al eens een uitzending maken van iets positiefs, zoals van de stille werkers in een Poverello of dergelijke organisaties, die proberen iets te doen voor de armsten onder ons, dan schieten ze bij voorkeur beelden van de sukkelaars, dik in de verf zetten dat hij zat is, dat zij dik is, en liefst iemand tonen die een indruk geeft van de luiaard, arm omdat hij niet wil werken...
Wat willen ze feitelijk ?
Waarom maken ze die soort van uitzendingen?
U tonen hoe goed u het wel hebt ?
Of gewoon de mensheid degraderen tot voyeurs ?
Toen ik jong was, was vrijen elkaars handje vasthouden, een verstolen kusje wisselen (want dat mocht niet in het openbaar!). Nu moet je je verliefdheid exposeren, moet je ostentatief elkaar staan aflikken midden de markt. En vrijen is er pas als je het ook doet...
Het wordt allemaal zo goedkoop...
En ze snappen niet dat hoe goedkoper het wordt, hoe minder het ook werkelijk betekent.
Och ja, er is een wetenschappelijke verrechtvaardiging ! Men heeft ontdekt dat de bonobo's het ook ten allen tijde en met iedereen doen, over de seksen heen desnoods.... Dus zal het ook wel in onze genen zitten.
Leuk idee.
Apen apen apen na ...
Maar dan letterlijk.
djudedju.

Heb je al eens buiten gekeken ? Echt goor weer, druilerig, nat, mistig en donker. Weer om voor de tv te zitten, heerlijk schnabbelen van de uitspattingen op het scherm en je zelf laten verworden tot een goor, nat, druilerig mensje...Pas je beter in het geheel.
djudedju.

Heel schimmig zie ik nog amper de kerk van Horebeke staan. Ze is omgeven door de silhouetten van bomen, een deel nog bebladerd, een deel al als skeletten van wat ooit was. De mist heeft de hoeken, het scherpe, wat verdoezeld. Het doet mij denken aan die wondermooie schilderijen van de Leieschilders, die zo vaak die stille rivier in een beneveld landschap vereeuwigden. Het is gek, we ervaren dat steeds als "duister" weer, terwijl de mist, de nevel veeleer een wit iets zijn. Wellicht koppelen wij het natte en het koude aan duister weer ?

Op al de camelia's beginnen nu al de bloemknoppen te groeien. Je ziet ze afsteken, omdat ze een fris pril groen zijn tegen de donkere groene bladeren van het wintergroen. Ze zijn een belofte van de lente. Een voortdurend bewijs van het licht dat terug komt.

Rond het huis wemelt het nu van de vogels. Ze weten dat er hier regelmatig iets te vinden is, en ik zie zowel aan de voorkant als achter het huis de koolmeesjes, de winterkoninkjes en het stoute roodborstje zitten, die voortdurend eens naar binnen lijken te loeren, om te zien we hen wel gezien hebben, of we nog niet naar buiten komen met wat eten... Als na de middag de restjes naar de kippenren gebracht worden, zitten ze er allemaal, heel rustig te wachten, en wat minachtend te kijken naar de gebberende mussen. Nu en dan komt de merel hen ook gezelschap houden. Zijn zwarte pak netjes in de plooi, en zijn bek goudgeel oplichtend als een versgesteven frontje. Zodra het eten uitgegooid is, duiken ze allemaal tussen de kippen die zelf al ondereen last hebben om de pikorde te bewaren bij het lekkere beetje.

Ik strooi ook nog wat eten bij de vijvervissen, maar die beginnen stilletjes naar diepere regionen te zakken. Binnenkort ga je ze maar amper meer zien, liggen ze op de bodem, rustig te teren op de vetlaag van de voorbije zomer. Nog wat dode blaren van het wateroppervlak wegscheppen en weer naar binnen, naar de warmte.

De winter is er... Gisteren zagen wij de eerste sneeuwvlokken. Ze zagen er nog wat verloren uit tussen de regendruppels, maar ze zijn er ! 't Is winter !
Och, ik weet het wel, de winter begint pas op 21 december, en dat is nog ver weg, maar voor mij begint het wintergevoel nu, met dat vroeg donker zijn en laat licht worden, met de donkere luchten vol water, met de mist en de rijm 's morgens vroeg op de graskanten... En mijn wintergevoel duurt nog lang, tot zowat april mei, als eindelijk weer het prille groen zijn tere kleur boven de dorre winterlaag uit duwt. Een periode van het jaar waarin het voor mij altijd wat moeilijker is, want ik mis het licht van de zon, het groen van een bruisend levende natuur... Maar toch, toch heeft ook die winter iets... Het is er net om ons er toe te brengen al dat groen, al dat licht, al dat leven veel hoger te waarderen !

Misschien gaat dat ook zo zijn met onze maatschappij... Misschien zitten we nu in de wintertijd wat waarden betreft, en komt straks de lente, en zullen wij weer de waarden hoog stellen, op een mooi versierd piedestalleke... Wordt het leven weer iets met idealen, met dromen, met waarde.

tot de volgende ???