993 - Geen inspiratie meer...

Al een paar nachten word ik wakker met het idee: ik moet eens kijken waarover ik nu zou kunnen schrijven in mijnen blog...
En dan lig ik te draaien en te keren en te wortelen en mijn moede hersenen te pijnigen om er nog iets uit te wringen.
Vannacht ben ik niet wakker geschrokken. Heb ik eens goed doorgeslapen, met het gevolg dat ik hier nu voor mijn klavier zit, met een maagdelijk wit scherm voor mij...
Waar moet ik in godesnaam nu weer over schrijven ?
In gedachten loop ik het lezen van mijn verkenner.be nog eens voor ogen, het weerbericht, nee, dat ziet er alles bij alles nog min of meer behoorlijk uit. djudedju...
Ach, heb je dat ook gelezen ? 't Stond in de Laatste met 't Nieuws ! Steeds meer Belgen wijken uit naar het buitenland !
Hoe zou dat komen ?
Geef toe, ons landje biedt heel veel: belachelijke politiekers, oeverloos gezwam over gemeenschappen die alleen ruzie maken in politieke middens, 300 km-lange files, het hoogste percentage dodelijke wegongevallen van Europa, het hoogste aantal verkeersborden van héél de wereld, zelfs zonder rekening te houden met onze eerder kleine oppervlakte...en noem maar op. Wie krijgt het in zijn bolleke al dat schoons achter zich te laten ?
Waar kun je naar toe waar het leven je nog zoveel verrassingen biedt dag na dag ?
Ik ben hier een habitué, denk soms dat ze mij niet meer kunnen verrassen, en toch, bijna dagelijks kijk ik verbaasd op: "Wat is dat nu weer ?"
Een voorbeeldje ? Enkele jaren geleden hoorde ik plots het verschrikkelijke nieuws van de ontploffing in Gellingen.
Gellingen?
Ik mijn landkaart uitgehaald, gezocht en niet gevonden.
Pas 's avonds op TV sprak men niet meer van Gellingen, maar van Ghislenghien, een dorpje op een boogscheut (allee voor ne straffe schutter) van mijn deur.
Kijk, daar val ik van dood.
Stel, ik ben een vreemdeling, neem een Italiaan, om iets te noemen. Ik ben met een van die zware vrachtwagens op baan, en moet naar Lille... Van in Luik zie ik het al aangeduid. Ik volg netjes de aanwijzingen (soms sta ik tien minuutjes stil om al de borden te kunnen lezen), en plots is Lille verdwenen...
Met heel veel moeite vind ik een uitgeweken landgenoot, ik heb zeker 5 man moeten aanspreken voor ik er een vond, en dan blijkt dat Lille plots Rijsel is geworden...
Omgekeerde richting ? Ik moet naar Aachen, na inlichtingen ingewonnen te hebben weet ik dat ze dat hier Aken noemen...Maar ook dat blijkt plots verdwenen ! Ik zoek naar een nederlandssprekende in ons Franstalige gebied, stel vast dat al de uitgeweken vlamingen weigeren Vlaams te spreken, maar dat de echte Walen fier zijn me te kunnen helpen, en dan blijkt dat ik moet rijden naar Aix la Chapelle...
Sjongejonge, waar zijn we mee bezig ?
Nu is het al wat verbeterd, hier in onze streek toch (In de negentien gemeenten is het nog steeds mizerie!), met het overschilderen van de naamborden. Ik ga je vertellen over wat hier in onze hoek gebeurde, onder impuls van onder meer Flor Gramme... Je komt in het gedeelte van Flobecq/Vloesberg genoemd d'Hoppe /La Houppe... Door de Vlaamse extremisten is met zwarte teer het verderfelijke Flobecq en het al even verderfelijke La Houppe volledig oververfd, en onleesbaar gemaakt. Als antwoord daarop hebben de Waalse extremisten met witte verf de haatverwekkende woorden Vloesberg en d'Hoppe weggeschilderd.
En de toerist ?
Hij geniet van de sfeer. Gaat een van de vele herbergen in d'Hoppe binnen, blijkt bij vergissing in een café terecht gekomen te zijn, en wordt omwille van zijn nederlands straal buitengekeken...
Heerlijk, zou Toon hermans zeggen... Heerlijk...
Hier in onze streek is dat allemaal wat weggedeemsterd, met het overlijden van Gramme is ook de verfborstel stilgevallen. Die man moet hele nachten geschilderd hebben ! We gaan nu een pint drinken in d'Hoppe te Flobecq... Who cares...
We drinken er een van die heerlijke pinten uit het Waalse Ellezelles (Elzele voor de flaminganten onder jullie)... Uit zo'n heerlijk ouderwets flesje met een porseleinen stop met een rood rubbertje op... En genieten van wat nog rest van het grote bos van d' Hoppe... Waar Vlamingen en Walen nu broederlijk verenigd voor vechten om het te behouden. De nieuwe strijd heeft hen verenigd. Als ze maar een doel hebben hé !
In Ronse is het probleem ook verschoven ! Daar ook maakt men zich niet echt druk meer over Vlaams of Frans, maar daar durven ze 's avonds de deur niet meer uit in bepaalde wijken die geterroriseerd worden door jeugdbenden...Vooral allochtonen die zich vervelen omdat ze geen werk hebben, en geen werk krijgen omdat ze een slechte naam hebben door die jeugdbenden. De cirkel is netjes rond en waterdicht. We zien hetzelfde verschijnsel in bepaalde wijken in het grootstedelijk gewest van Broekzele ofte Bruxelles... Ik las een heel artikel over een jonge man die met een vervlaamste, valse naam gaat werken, omdat hij met zijn eigen Arabische naam niet aan de bak raakt.
Ook daar is de cirkel waterdicht gesloten.
Hé, voor iemand zonder inspiratie ben ik goe bezig hé ?

Maar ondertussen moet het je wel stillekes duidelijk aan het worden zijn waarom er steeds meer Belgen kiezen voor een leven in het buitenland. Wat mij niet verbaast is dat het hoogste aantal kiest voor La France, het vakantieland bij uitstek...Alhoewel, daar voltijds moeten genieten van Dieu Sarkozy... Ik zou denk ik opteren voor een van die kleine eilandjes in de Stille zuidzee, waar je alleen één hand moet uitsteken om je dagelijks kostje van de zwaarbeladen bomen te plukken. Ik zag al zo'n mogelijkheid in Madeira, maar dat is al wat dichtbewoond en bebouwd om te voldoen aan de term Paradijs.
Ze mogen gerust een verboden appelboom midden op mijn eiland zetten, als er genoeg andere staan zal ik zelfs niet eens denken aan de bekoring, trouwens mijn Eva eet helemaal niet graag appels.
Als het 's middags te warm is, ga ik onder een wijde palmboom in de schaduw zitten, in het windje dat zachtjes van de oceaan naar mij waait. Boven mijn hoofd zitten mooie kleurige vogels allerbeminnelijkst te schreeuwen (Heb jij ook al vastgesteld dat hoe mooier de vogel is, hoe lelijker hij schreeuwt?)...
Zalig genieten, alleen doen waar ik zin in heb... Langs het strand lopen om een mooie schelp te zoeken waarin ik dan heerlijke cameeën snij... Of van die lelijke schelpen zoeken, waar je, als je de lelijke oppervlaktekalk weg neemt, je plots de mooiste parelmoer van heel de wereld ziet schitteren in alle mogelijke en onmogelijke kleuren. Dan snij ik een mooie wandelstok, en leg met parelmoer de mooiste patronen in de stok, zodat iedere beweging een flikkerende fonkeling veroorzaakt... Ben ik moe van luieren, dan trek ik de berg omhoog, tussen de rotsblokken door en de brede banen van afgekoelde lava door, tot waar ik de steeds zachtjes overpruttelende lava kan bekijken en genieten van de rode gloed die zachtjes zwart wordt. Nu en dan bezorgt die berg ons wat broodnodige sensatie door een woest te grommen en het eiland eens wat te schudden, maar lang duurt het nooit, en dergelijke vulkanen grommen wel, maar bijten niet.

Nee, neem jij maar La France, die eilanden zijn veel zaliger.
Voor mij moet de hemel me geen veertig Hoeri's bieden, wat zou ik daar mee aanvangen ? Nee, een strand, een bos, een berg en mooi viswater en al het gerei om me bezig te houden. Ik zou schilderen als Gauguin op zijn Zuidzee eiland, mooie juwelen maken uit de schelpen en de beenderen die ik vind op het strand... Heb je al eens gezien dat je op een strand soms beenderen vindt die helemaal zwart geworden zijn ? Zwart ivoor... ik mag er niet op denken.

Oh ja, ik heb een tekening af, om een nieuw juweel uit been of ivoor te maken. Dan ga ik daar weer een mooie ketting bij maken en geven aan mijn Eva in mijn droomhuisje in Mater, genietend van het veld waar de maïs weg is...

Ik ga stoppen... eens zien wat de pot vanmiddag schaft...

tot de volgende ?