Gekke titel ? Nee hoor, in Brakel woont de begrafenisondernemer die de prijs won voor de beste dienstverlening bij begrafenissen. En waar woont nummer twee in die "prijskamp" ? Juist, ook in Brakel !
Dus, als je van plan bent je pijp uit te kloppen, je viool aan de muur te hangen, het tijdelijke met het eeuwige te verruilen, kortom te sterven, dood te gaan, dan kun je dat dus best doen in Brakel. Niet dat je er zelf veel zal van gewaar worden, maar je nakomelingen, de dieptreurenden, zullen wellicht nog jaren kunnen spreken over je schone uitvaart, begrafenis, heengaan...
En geef toe, het is toch leuker heen te gaan op een mooie manier ?
Zo een beetje als op het toneel, met zeven open doekjes, applaus van de enthousiaste menigte en dergelijke...
Zo dat je nog eens ligt te daveren in je kist van het applaus.
djudedju
Prachtig bericht om ons te leveren zo vlak voor Alderheiligen ! Het feest dat mij steeds doet denken aan het Pantheon te Rome... Daar hebben ze ook een tempel opgericht voor ALLE Goden, om er zeker van te zijn dat er niet ergens eentje vergeten was en koleirig zou kunnen worden ... Alderheiligen is ook zoiets! Heel de kalender staat tjokvol met heiligen, maar wellicht zijn er véél meer dan dat, ook al heeft men er meer dan één per dag geplaatst! Wellicht om die vergeten heiligen niet te froiseren heeft men dan een soort pantheondag voor de heiligen gemaakt. En vlak daarop: allerzielen...voor diegenen die nooit heilig zullen worden, ook al zijn ze al verscheiden, of voor diegenen die nog stage aan het lopen zijn in het vagevuur (Al lijkt dat nu afgeschaft, geen van mijn kleinkinderen hoort daar nog over...).
De bedoeling is dat we op allerzielen dus onze doden gedenken, maar omdat we op Alderheiligen een feestdag hebben en thuis zijn, doen we dat op alderheiligen, zo onbewust al onze doden rechtstreeks het heiligdom induwend... En geef toe, als je naar de homilie luistert op een begrafenis, dan zijn er geen anderen dan heiligen op deze aardkloot.
Ik vind het altijd doodjammer dat ze dat nooit tegen diene mens gezegd hebben toen hij het nog kon horen ! Wie weet had hij niet wat meer zijn best gedaan om aan dat ideaal beeld te beantwoorden...
Het doet me denken aan wat ons moeder altijd vertelde over een kennis van haar. Haar man was thuis gestorven, en toen de lijkbidder het nodige gedaan had, en het lijk gekist had, vroeg hij de weduwe waar ze de kist moesten zetten "Daar zie, "zei ze"daar! In den hoek ! Ik heb er heel mijn leven mogen staan, nu kan hij daar ook eens staan !"... Er zijn er dus toch die niet thuishoren in het legioen der heiligen, of is dat juist het vagevuur ???
Och, we zijn allemaal kleine mensjes, met gaven en vooral met veel fouten, al willen we dat meestal niet geweten hebben. En als ik de vele heiligenlevens die er geschreven zijn, mag geloven, dan moeten de meesten daarvan verdomd saaie kwibussen geweest zijn, die heel hun dag verdeden met neergezonken te zitten in gebed... terwijl een ander zijn hof onderhield. Mijn zus had eens haar ring verloren in het gras van een stuk terrein voor onze deur, waar we speelden en ravotten. Het was een dure ring, en hoe we ook zochten, hij was en bleef weg. Ons moeder beloofde een mis aan St Antonius (die van de verloren voorwerpen) en ons vader pakte een sikkel en begon heel zorgvuldig het gras af te sikkelen.... Toen hij bijna heel het veld had afgedaan vond mijn vader de ring, en St Antonius kreeg de beloning. Van onrecht gesproken. Maar toen we dat durfden te zeggen waren we oneerbiedig...djudedju.
Nee, ik denk niet dat ik bij een heilige zou willen wonen.
Geef mij maar een gewone mens, met al die kleine kantjes er aan! Dan is het veel leuker om plots tussen het onkruid die mooie rode roos te zien bloeien ! Een "gelikte" tuin, en een huis dat overdreven netjes is, doen mij inwendig huiveren. Het is precies iets waarin niet geleefd wordt, en waarin niet geleefd mag worden. Geef mij maar het warme nest en een tuin zonder nette perkjes, en met her en der een stuk onkruid. Ik heb al onkruid laten staan, omdat die zo'n mooie bloemen had ! Dat is wellicht ook de reden waarom de zonde zo leuk is... En veelal helemaal geen zonde is. Want er zijn net als in onze absurdiaanse staat, in het geloof zoveel wetjes en decreten gemaakt dat niemand nog weet wat het doel of het nut er van was, laat varen is...
Het leven is mooi ! Ondanks alles, omdat we het zelf mooi maken! Ondanks de lijfelijke pijn, en ondanks de psychische pijn, kun je het leven als schoon ervaren. Is dat niet wonderbaar ?
Och, je kunt je ook in een hoekje neerzetten en rouwen over het verlorene, over de pijn die je zo onrechtvaardig (?) treft... maar dan doe je in werkelijkheid jezelf pijn, en je helpt er niemand mee, zelfs niet jezelf !
Er is geen enkele reden waarom jou iets overkomt, het overkomt je gewoon, er is geen enkele beproeving, het is gewoon een stuk van het leven van alledag. Denk je echt dat een borelingske dat geboren wordt in een hongerland, daar ter wereld komt om hem (haar) te beproeven? Bullshit! Nee, je ondergaat het leven, en het is aan jou om dat in al zijn volheid te nemen, of je bij neer te zetten en te janken.
Er is wat dat betreft geen rechtvaardigheid, maar ook geen onrecht, het is er gewoon. Het is gewoon: leven...
Denk je dat de antilope er is om als voedsel te dienen voor de leeuw ? Denk je dat die doorn er lag om de leeuw mank te maken en te laten hongeren?
Net zo min lag mijn rugpijn ergens op mij te wachten omdat ik het ben.
Het is leven, en we drinken het in al zijn volheid of we weigeren het en lijden onder het leven zelf.
De zon schijnt ! Ook al hebben we hier een kloteweer, de zon schijnt, en hij schijnt telkens weer !
En met alderheiligen, gedenk je doden, voel het gemis en treur, en doe na het treuren je verdriet weer netjes in de kast, sluit het zorgvuldig wetende dat het daar altijd zal liggen, wat je ook doet. Dus kun je beter leven in al zijn volheid...tot ook jou herinnering in dat kastje zal liggen.
Doe goed aan jezelf, en doe dat ook aan de anderen.
en geniet.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten