Heb je het ook gelezen in de krant ?
Een man vloog met zijn ULM rond, toen er plots een duif in zijn schroef terecht kwam, en de man weer beneden zat. Gelukkig zonder erg, denk je dan, maar er is schade aan zijn toestel... De man heeft de dader, de duif opgeraapt, op basis van de ring de eigenaar gevonden, en die zal nu opdraaien voor de schade...
Volgens de advocaten is de man inderdaad verantwoordelijk voor het gedrag van zijn dieren. Betrokkene zal nu contact opnemen met zijn familiale verzekering.
Het is wel de eerste keer dat iemand een eis instelt tegen de eigenaar van een vogel bij een luchtvaartramp(je)...
Wellicht heeft het dus nog een juridisch staartje.
Tot daar het kort verslag van de feiten. Zou de eigenaar geen schadeclaim kunnen indienen tegen de eigenaar van de ULM, omdat hij door onverantwoorde vluchten de duif heeft gedood ? Kwestie van het wat sappig te maken...
Maar het gaat steeds verder. Hoe kun je nu voorkomen dat een duif toevallig op dezelfde hoogte vliegt van de ULM ? Zou het niet veel simpeler zijn om die mannen die op de dagen dat mijn buren hun gras niet mogen afrijden (ik heb zelf geen pelouse...) omdat het brommerige geluid de zondagsrust zou verstoren, hoog boven ons komen rondbrommen met precies het identieke geluid van het gewraakte grasmachientje... ? Laatst zagen we er een vlucht van drie, die alle drie met hun luchtbrommertjes doende waren. Leuk om daar onder in het laatste zonnetje te zitten niksen.
Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat de mensen steeds meer onverdraagzaam zijn voor de anderen. Ooit hadden ze hier enkele kilometers van hier om precies te zijn, een schietstand opgericht voor het schieten van kleiduiven. Daar dit in een uitgegraven put van een kleigroeve gebeurde, was de storing minimaal. Toch kwamen er enkelen met een petitie voor de dag, tegen die "elitaire" sport. Ik ben er eens weest kijken, en tot mijn verrassing waren de meeste van die schutters mensen die ik heel goed kende van uit mijn werkmidden, met andere woorden, een meerderheid van arbeiders die daar hun ding hadden gevonden, en niks geen elitair iets! Dan kwamen ze af met de loodvergiftiging van de bodem door het hagel uit de patronen. Ik ben geen expert, maar ze vertelden me dat dit nu geen lood meer was, maar een kunststof. Ik weet het niet, en eigenlijk interesseert het me niet zo erg... Jaren en jaren lag er allerhande roestige dingen in die kuil op te roesten, en dat was allemaal opgeruimd...Mij leek dat er winst voor het milieus was in plaats van vergiftiging...
Ook waar ze eens begonnen waren met een club van die modelvliegtuigjes (en heel lang geleden ook met modelscheepjes) moesten ze ook stoppen omwille van de geluidshinder, en zoals gezegd, de zondag is het verboden je gras af te rijden omwille van het storende lawaai... Aan dat laatste wordt nog al eens voorbijgegaan, in ons waterland moet je de unieke dag van droog gras benutten om het te kunnen afrijden, ook al is dat op een zondag...
Ooit hebben ze hier voor mijn deur een motocross gehouden. Ik heb er van genoten, niet van de cross op zich, want die sport interesseert me niet zo erg, maar van heel de entourage. Van de avond voordien kwamen hier een pak van die mobilhomes voor ons in het veld parkeren, en we leefden een tijdje in een tijdelijke camping. 's Anderendaags wandelde ik tussen die huizen op wielen, en zag de eigenaars druk in de weer met het oppoetsen en afstellen van hun crossmachines, er stonden er ook heel wat te koop, en op de baan zag je ze hun machientjes testen, en het parcours verkennen. Je hoorde dialecten die je hier anders nooit hoorde, en de crosser die die enkele huizen vandaan woont, was in zijn sas, en was ook deelnemer aan de cross.
Er was natuurlijk lawaai, dat hoort er nu eenmaal bij, en het was dan ook eenmalig... Ze zijn niet eens bij mij geweest met de petitie, want iedereen had mij zien genieten...
Nu zijn we dus al zo ver dat de ULM-liefhebber begint te ageren tegen de duivenliefhebber! (De laatste wordt al in veel wijken scheef bekeken omdat die beestjes ook wel eens op een ander dak landen dan het hunne...)
Sjongejonge, laat iedereen zich toch eens amuseren, en laten wij met zijn allen eens wat verdraagzamer zijn voor elkaar. Nog een beetje verder, en we moeten speciale schoeisel aanhebben om op straat te komen, met zolen die gegarandeerd geen lawaai maken.
Straks moet ik toelating vragen om een blad van mijn boek te draaien.
Waar zijn we mee bezig ? Ik heb ooit één keer bij een buur geweest om te vragen hun activiteit stop te zetten, ze waren bezig met het verbranden van vuil, en de rook waaide recht mijn volières binnen. Ik heb niet gevraagd om het te stoppen, ik heb hen gevraagd om het op het veld verder op te doen, waar geen huizen staan. Ik deed dit alleen omdat ik zag dat mijn vogels panisch reageerden, en amechtig op de grond zaten te hijgen... Anders zou ik zelfs niet eens iets gevraagd hebben, met de deuren en de ramen dicht te houden kon ik immers de rook uit mijn huis houden.
Iets verder heb ik ooit de mensen aan de kinderen weten vragen iets verder af te gaan spelen, de oude moeder lag er op sterven. De kinderen deden dat zonder morren, en iedereen had er begrip voor.
En dat is waar het over gaat! Laat de mensen hun hobby, en probeer eens er interesse voor te hebben, in plaats van het zo maar af te breken om een of andere futiele reden. En is er eens een reden waardoor het hinderlijk is op dat moment, kun je dat dan niet eens bespreken in plaats van op te treden? Kortom, mens zijn met de mensen.
Wij horen hier soms 's nachts wel eens een hond blaffen, maar ook mijn haan kraait ! En ik ben gelukkig dat dit hier nog kan, zonder dat er over geklaagd wordt. Een van de buren heeft zo'n windklokken of hoe noem je die dingen, hangen, die bij de minste wind vrolijk tegen elkaar hangen te klingen. Ik hoor dat niet graag, maar zij blijkbaar wel, dus moet het ook kunnen. Ik heb er geen probleem mee, en als ik 's nachts wakker lig, dan gebaar ik dat ik het niet hoor, en lees in mijn boek. Diezelfde buren vertelden dat ze zo graag het water uit mijn vijver horen klateren, maar misschien houdt mijn andere buur daar wel niet van?
Laten wij toch wat meer verdraagzaam zijn, en bedenken dat de anderen wellicht ook verdraagzaam moeten zijn voor ons. Nu wij helemaal alleen zitten met ons tweetjes, is het hier veelal stil in huis. Als bij de buren dan de kinderen zijn van hun nichtje, dan horen wij die spelen en lachen... en we hebben al honderden keren tegen elkaar de bedenking gemaakt dat onze buren nogal wat lawaai hebben moeten doorstaan van onze drie kapoenen indertijd... Vooral in hun tienerjaren, toen de hardrock met wijdopen bassen op hun kamer de muren deed trillen en mij wanhopig maakte... ik heb nooit bedacht dat de buren dat ook moesten doorstaan... Nu hoor ik bij hen de kinderen al als ze gewoon zitten te spelen... Ik denk dat ik heel brave en lieve buren heb...
De zon schijnt ! Ik zie het licht in een zilveren nevel over de velden hangen, en heel ver hangen plots de kronen van de bomen. De stammen zijn verstopt in de nevel. Mooi ! Het doet denken aan de dromerige schilderijen van de Leieschilders.
Deze namiddag gaan Anny en ik beiden bij de kapper, sorry, kapster. Onze kapper is op pensioen, en zijn zaak is overgelaten aan een madame, ene Els, die nog bij ons Veerle in de lagere school zou gezeten hebben. Hopelijk kan ze ook goed baarden knippen. Wilfried kon dat heel goed. Niet iedere kapper heeft daar gevoel voor, het is ook niet iets waar ze dagelijks kunnen op oefenen, en zeker niet zo'n LeopoldII- baard zoals de mijne. Nu, we zullen zien.
Anny moet veel meer dan vroeger naar de kapper...Vroeger had zij haar dat makkelijk te onderhouden was, en steeds, als vanzelf goed viel, maar nu ze een gewijzigde hormonenhuishouding heeft, is haar haar plots van aard veranderd, en moet ze het veel vaker wassen, want het wordt vlugger vet, en moet ze het dan ook telkens in krulspelden stoppen om een beetje netjes voor de dag te komen. En de krullen die door de kapper gepermanent zijn, houden amper enkele weken... vroeger was dit maanden. Kortom, met ouder worden, wordt mijn wederhelft duurder in het onderhoud. Er is meer op te kalfateren aan een oud schip dan aan een nieuw zeg maar. Dus moeten we dat dan ook doen hé, want ik hou er van dat mijn eegaatje er goed voor komt. Er moet toch iemand de vlag hoog houden hé !
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten