nr 999 !!! Nieuw ????

56 % van de vrouwen pleegt virtueel overspel !
Virtueel overspel ?
Ja, ze flirten op het internet, en blijven in het echt heel trouw aan hun partner.
Van de mannen is geen sprake in het onderzoek.
En toch moeten die er zijn, met wie plegen die vrouwen anders virtueel overspel ?
Mij doet het een beetje denken aan juveniele natte dromen.
Of aan de man die denkt aan Angelina Jolie of een ander, terwijl hij zijn eigen vrouwtje omarmt.
Vrouwen doen dat dus virtueel.
Via het toetsenbord ? Of gebruiken ze de webcam en gaan ze iets minder onschuldig een stukje verder ?
...virtueel blootgeven en eventueel virtueel masturberen...
Stel dat je dan die kwibus aan de andere kant van het scherm tegenkomt op straat, terwijl je netjes aan de arm van je man loopt te flaneren...
Het lijkt mij een beetje een symptoom van deze maatschappij, die steeds meer en meer belang hecht aan het lichamelijke van de seks.

Steeds meer wordt Liefde misbruikt voor de seks.
Overal zie je dat "I hartje ..." teken staan. Waar dat hartje dan zegt hou van... In feite kan ik mij niet voorstellen dat ik hou van vissen... Toch niet in de betekenis van het woord houden van! Ik vind vissen leuk, ik doe het graag, en noem maar op, maar houden van, dat is in feite een trap te hoog.
Wij hebben het woord houden van gedegradeerd, wij hebben het terug gebracht tot een dagdagelijks iets, waar in niets verhevens, niets liefdevols meer zit.
Nu zeggen we dus net hetzelfde tegen de vrouw van ons leven, als over het vissen !
Och, het is niet alleen dat woord dat gedegradeerd is, het is in feite zo dat alle woorden die hogere gevoelens uitdrukken, waaraan iets verhevens zat, nu naar beneden getrokken zijn, en (mis)bruikt worden voor gewone dingen.
Solidariteit is gewoon een woord geworden, geen daad, en zo kun je er nog vele opnoemen.
Het is niet moeilijk dat de mensen niet meer echt van het leven houden, dat ze niet meer kunnen zwelgen van geluk... ze hebben gewoon alle dingen naar beneden gehaald, op grondhoogte gelegd, en zijn heel verbaasd dat het hun dan geen "hoogte"punt meer bezorgt. Waarbij ze vergeten dat ze het eerst zelf hebben omlaaggehaald.
Je leest nu "wetenschappelijke" studies dat verliefdheid hooguit drie jaar duurt, en dat het dan weg is. Als je tegen dan geen echte liefde hebt opgebouwd uit andere elementen van het samenzijn, dan is het huwelijk reddeloos verloren.
Ik dacht dat Liefde (met een hoofdletter) een werkwoord was, een voortdurend blijven opbouwen van de gevoelens voor elkaar. En dat hoeft zelfs niets met verliefdheid te maken te hebben ! Verliefdheid is een eerder modern fenomeen ! Tot voor kort waren er praktisch geen huwelijken uit liefde, waren het allemaal gearrangeerde huwelijken. En de meeste daarvan waren heel goed en gezegend! Want Liefde dat bouw je op !
Dat we nu huwelijken hebben uit verliefdheid zou een winstpunt moeten zijn, een blitzstart als het ware aan een levenswerk. Maar blijkbaar zijn er twee op de drie waar dat mislukt, omdat er uit de verliefdheid geen Liefde wordt opgebouwd. Vroeger moesten ze de Liefde wel opbouwen, er was maar dat bij wijze van spreken, nu zijn er twee op de drie die denken dat de blitz van het verliefde de Liefde is, en niet beseffen hoe deerlijk ze zich vergissen !
En dit verschijnsel zien we in heel onze samenleving ! Het is een voortdurend streven naar genot, naar hoogtepunten, naar de blitz...terwijl het leven pas echt mooi is als het diepdoorleefd wordt en door de tijd stroomt als een brede rivier in de laagvlakte, blij dat de watervalletjes en stroomversnellingen gepasseerd zijn, en dat nu eindelijk het "deugd hebben van" begint.
Maar wat baat mijn gepreek, ik kan niet op tegen de mastodonten van het flitsende vertier, de TV, de film, het schijnleven...
Tot je plots weer geconfronteerd wordt met slachtoffers van die jacht op genot... Hopelijk ben je het niet zelf.

De zon schijnt door een gouden nevel. Straks moet ik er doorheen, ik moet naar de dokter, niet dat ik ziek ben, nee, ik moet gewoon weer een voorraad medicamenten laten voorschrijven. Iets waar ik een hekel aan heb, maar waar mijn lijf blijkbaar niet zonder kan. (Alhoewel, die morfine heb ik toch weg gekregen !)

Om de zoveel keren ga ik dan niet gewoon in de hall staan wachten op mijn voorschriftjes, maar ga ik eens op consultatie... omdat ik het vervelend vind er steeds om te gaan "schooien", want zo voelt dat aan.

Morgen zit ik aan mijn 1000° blog ! Begonnen in februari 2006, bijna iedere dag een schrijfsel produceren... De enige dagen waar dit niet gebeurde was door het feit dat ik nu en dan eens niet thuis was, en niet bij mijne kwampjoeter kon... Vraag mij niet hoe ik het doe, ik weet het ook niet. Ik kruip achter dat toetesenbord, en hupsakee, de woorden stromen er uit. Meestal heb ik één of twee items waar ik iets wil over broebelen, maar soms kom ik geeneens aan het tweede toe, omdat het eerste mij zo ver gevoerd heeft dat ik al een heel lange blog heb geproduceerd, zonder dat ik er mij van bewust was. Ik schrijf dan ook niet alleen uit mijn hoofd, maar ook uit mijn hart, en dat zal wel niet altijd zo beredeneerd overkomen, maar het is dan maar zoals ik het voel, zoals ik het heb ervaren... en ik ervaar ondertussen al een hele tijd, dus zal er misschien toch wel wat levenswijsheid in zitten.

Ik denk ook niet dat ik vlug zal stoppen met bloggen, omdat het voor mij een soort verslaving is, een kans om dingen van mij af te schrijven. Soms verwijder ik hele stukken na dat ik ze getypt had, omdat ik dan denk, nee, dat hoeven ze niet te weten...Maar ik heb het toch lekker eens uitgedrukt, ook al was het maar eens voor mijn eigen zichzelvens.
Ik kan het U aanraden, het is leuk én therapeutisch !
Ik vermoed dat ik heel wat van mijn pijn hier heb weggeredeneerd ! Ik zei het al eerder, bezig zijn met andere dingen dwingt de pijn naar de achtergrond !
Ik ga stoppen, in de vage hoop ook eens uw blog te zien...

groetjes, en tot de volgende ????