Windjes...

Het is niet mijn gewoonte om over zoiets triviaals als een scheet te schrijven, maar nood breekt wet !
Wie nu een stinkende scheet laat vliegen krijgt het schaamrood op zijn wangen, maar dat blijkt volgens de medici onterecht ! In De Laatste met Het Nieuws lezen wij immers dat stinkende scheten bloeddrukverlagend zijn ! De reuk hangt samen met de waterstofsulfide, en precies dat goedje zorgt er mede voor dat de aderwanden zich wat soepeler gaan opstellen, en aldus de bloeddruk verlagen...
Laat je dus nog eens een vlammende stinkende scheet, verklaar gerust dat je het doet om medische redenen raadt de krant nog aan...
Ik hoop dat er niet te veel van mijn kennissen die krant lezen.
Als er al stinkende scheten in mijn huis te ruiken zijn, heb ik het liefst dat het de mijne zijn...Gek, maar je eigen scheten lijken altijd minder te stinken dan die van jou. Wat eet jij hele dagen?

Het is onvoorstelbaar dat in deze tijd, waar het wemelt van de doemberichten, er nog een krant te vinden is die een plaatsje vindt voor dergelijke kleine en leuke stomme berichtjes. Geef toe, voor één keer is het niet het monster van Loch Ness die uit de kast rolt. Nee, het is een scheet, en niet uit de kast...

Toen ik vanmorgen mijn turnoefeningen aan het doen was, was de nattigheid plots mooi ! Heel de wereld lag er kletsnat en verzopen bij, en de zon scheen heel laag in al dat waterige, wat meteen zorgde voor een vergulde wereld. Het was echt mooi. Twee eksters die zaten te eten aan de rotte appels die op het veld geworpen waren, vormden net Chinese prenten op die gouden vlakte. Mooi.

Vooral dat er zon is, vooral dat de regen gestopt is, want het veld voor mijn deur lijkt wel een binnenzee. Nu is het water stilletjes en langzaam aan het verdwijnen, deels in de grond, deels wellicht verdampend. Het moet dus net voordien nog geregend hebben, anders kon ik dat nooit zo gezien hebben. Turnen is niet alleen gezond, het is ook een bron van kijkplezier, heel wat mooier dan kijken naar de avondlijke lichtbak in de huiskamer...

Heel wat van de bomen die ik van hieruit zie, zijn al al hun bladeren kwijt. Mijn notelaar hoort daar al een eindje bij, maar de linde is een taaie rakker, en houdt verbluffend lang zijn blaren bij. Bijna zo lang als de haagbeuk, die het met wat geluk zelfs heel de winter volhoudt. Hoe zou dat komen dat de ene soort zo vlug zijn blaren verliest, en de andere zo lang bijna wanhopig zijn blaren vasthoudt ? Ik las net een artikel over nanotechnologie (om bang van te zijn !!!!), misschien kunnen ze eens een nanocamera met de sapstroom mee laten drijven ? Het is eigenlijk al een wonder dat een boom zijn sap vanuit de wortels tot helemaal bovenaan weet te krijgen. Goed, ik weet wel dat het een identiek systeem is als de koffie die zelf omhoogkruipt in je suikerklontje, maar toch... er is iets bizars aan ! Het is een bewijs dat de zwaartekracht op heel kleine dingen niet identiek is aan de zwaartekracht op normale dingen. Een leukerd heeft dat eens uitgewerkt, en maakte een nanostoel (een nanometer is eenmiljoenste van een millimeter), (die man maakte dus met die dingen die je niet eens kunt zien met een gewone microscoop, een stoel !!!!) Toen deed hij de proef, en liet de stoel omvallen. Bleek dat hij helemaal anders en vooral véél véél trager omviel. Waarbij nog maar eens bewezen werd dat op die schaal de zwaartekracht afwijkend is van bij ons dingen in normale maten...
Wij stellen ons geen vragen als we die koffie in ons klontje zien omhoogkruipen, maar eigenlijk zouden we dat dus wel horen te doen ! Bij de sequoia de hoogste boomsoort ter wereld, wordt de sapstroom zo maar eventjes meer dan 100 meter de hoogte ingeduwd !!!
Net zoals men heeft ontdekt dat ook tijd relatief is, dat zelfs de snelheid van het licht geen constante is, zoals algemeen werd aangenomen, blijken dus ook zwaartekracht en wie weet wat nog allemaal, niet zo een strikte wetten te zijn... Hoe meer we weten, hoe minder we ervan snappen.

Ken je de gekko? Dat is een soort hagedisje, die heel makkelijk over verticale ruiten kan lopen, die het zelfs kan dit ondersteboven te doen. Men dacht altijd dat hij een soort zuignapjes onder de poten had, maar het bleken in feite fijne haartjes te zijn. Men bouwde dat na, maar het werkte niet. Bij nieuw onderzoek bleek dat die haartjes op het uiteinde nog eens uitgeplozen leken, waardoor er dus in werkelijkheid nog veel meer nog veel dunnere haartjes waren. Met heel veel moeilijkheden bouwde men zoiets na, en ja hoor, het lukte! Binnen kort lopen we dus letterlijk de muren op als we kwaad zijn !
De bedoeling van het onderzoek is in feite een nieuwe soort plakband te maken...zonder lijm. Steeds meer en meer gaan de vernuftelingen (een nederlands woord die men ooit probeerde te lanceren om de ingenieurs aan te duiden) naar de natuur kijken om nieuwe dingen te maken (Zijn ze dan wel nieuw ?)....
Velcro is daar ook een goed voorbeeld van: in de natuur vindt je kleefkruid dat op die manier werkt, maar ook de manier waarop de "haren" van een pluim aan elkaar kleven berust op dit principe.

Uitvinden is dus net als mooie dingen maken, hoe je er aan komt speelt geen rol, als het maar het gewenste resultaat geeft....

Ik lees veel te veel... Als ik mijn blogs eens herlees, dan zie ik dat ik steeds weer van het ene onderwerp op het andere val. Maar zo denk ik ook, er zitten zoveel soorten van dingen in mijne kop, dat ik al schrijvelen van het ene denk aan het andere, wellicht soms met een link die jij niet ziet, die alleen een link is in die soep van informatie in mijn oude hoofd... Met oud bedoel ik veeleer dat het alle tijd heeft gehad om er veel in te stoppen. Persoonlijk vind ik dat wel leuk, en naar ik las is het ook dit soort "verstand" (nu ja) die aanleiding geeft tot ontdekkingen. Het enige wat mij soms ongerust maakt, is dat ik soms ook die gedachtensprongen maak als ik luister naar de mensen. Dan moet ik geestelijk in de remmen gaan staan om bij het onderwerp te blijven. Ook wel eens omdat ik niet aan het afwijken ben, maar omdat ik bepaalde zaken doortrek tot in het ridicule. Troost je, dat doe ik ook met mijn eigen hersensspinsels. Wellicht is dat het wat velen doet zeggen dat ik humoristisch schrijf...ik druk iets verder dan normaal is de gaspedaal in, en dan krijg je van die effecten als bij de oude stomme films. Het is een beetje als wat Charlie Chaplin een zei over humor... Humor is niet de man die je ziet afkomen wandelen in de richting van de bananenschil waar hij over kan vallen, maar in de man die dan tegen alle verwachting in over de schil stapt en verdwijnt in een openstaande rioolput...
Humor is net iets verder gaan...
Ik ga stoppen, ik heb nu al meer dan genoeg onderwerpen aangekaart... Als je een geest hebt als de mijne, dan heb je voer voor een hele dag....

tot de volgende ????