verslaving

Ik las vanmorgen een artikeltje dat xx, een acteur, na zes weken behandeling weer thuis is. Hij werd behandeld voor zijn verslaving, seksverslaving...
Ik heb je al verteld dat ik een tijdje werkzaam was in Beernem, in het St Amandusinstituut, voor geesteszieken. Ik weet niet hoe het nu zit, maar ik zat in de afdeling van de "gevaarlijken", mensen die soms agressief waren, maar ook mensen die durfden weg te lopen werden onder die categorie gerekend.
Zo hadden wij ook enkele verslaafden zitten, alcohol, slaappillen, ether en noem maar op. De behandeling bestond voor enkele soorten van verslaving uit een geleidelijke afbouw tot de uiteindelijke droogzetting en een periode van opvolging.
Ik zat me af te vragen of dat bij die seksverslaving ook zo gaat ? Ik zou de "medicamenten" dan wel eens willen bekijken...
Eerste dag, de patiënt krijgt maar drie vrouwen per dag meer toegediend.
Tweede week idem, maar de vrouwen mogen maar voor een "beurt" blijven.
Derde week twee vrouwen, en al een stuk minder leuk...
Ik zie het zo gebeuren... Onder het toeziend oog van de verpleger... woehahahaha... Jammer dat we zo' n gevallen nog niet kenden in die zalige tijd. Nu bleef de spanning beperkt tot één dansfeest per jaar, waarop alle personeelsleden vriendelijk verzocht werden hun dame mee te brengen om toch enkele danspartners te hebben... Anny ging daar de eerste keer met schrik naar toe, ik kon haar niet gerust stellen, want ik wist ook nog niet hoe dat er aan toe ging, maar de patiënten waren heel braaf en gedroegen zich heel voorbeeldig, onder het toeziend oog van ons en de eerwaarde broeder...
Eén keer werden er schaamluizen vastgesteld bij een patiënt. De broeder moest dat behandelen, maar er moest iemand mee, en ik was de "gelukkige". De patiënt was inderdaad een van de soms heel agressieve, en daar hij een heel andere behandeling moest ondergaan dan normaal was het niet denkbeeldig dat hij zou geweldig worden. Hij moest zich ontkleden, en onder zijn armen en in de schaamstreek werd hij gepoederd met een soort insecticide. Alles verliep zonder moeilijkheden. Daar, en in de wekelijkse douche waren de enige keren dat de patiënten zich moesten ontkleden, en ik heb er nooit iets van moeilijkheden meegemaakt, al vertelden de ouderen in dienst mij wilde verhalen.
Ik weet wel dat er sommige patiënten naast de gewone medicatie ook iets kregen om ze op dat gebied kalm te houden.
Toch heb ik er enkele keren serieus moeten worstelen om een patiënt er onder te krijgen, soms met twee of drie man... Eens we hem konden bedwingen kreeg hij een spuit en meteen was de crisis over. Ze werden dan wel in een dwangbuis gestopt, tot de crisis voorbij was, bij enkelen duurde drie, vier dagen. Ik had altijd compassie als ik zo'n man in dwangbuis rond zijn bed zag stappen in een ongelooflijk hoog tempo, soms uren en uren aan een stuk... Als het maaltijd er was, keken wij naar binnen en vroegen of hij braaf zou zijn en netjes op zijn bed zou zitten om te eten... Meestal was dat geen probleem, en dan zat ik de ingebonden mens te voederen. Ik heb dan dikwijls de vraag gesteld of het wel echt de beste oplossing was, die dwangbuis... Maar wellicht hadden ze dan nog geen andere oplossing dan deze ?
Soms kon ook een verslaafde zo ver geraken, blijkbaar kon die verslaving zo erg worden dat ze echt wilden uitbreken en dan iedereen aanvielen... Het erge was dat dit verstandige mensen waren, wij hadden er onder meer een geneesheer, een burgelijk ingenieur en een corrector van boeken... Buiten hun "perioden" waren dat heel wijze en veelal heel lieve en brave mensen.
Zo'n verslaving moet verschrikkelijk diep in de mens geworteld zitten ! Veel erger dan een verslaving aan tabak, en daar zien al zo veel mensen mee af om het te laten. Maar die andere verslavingen gaan veel dieper, daar schreeuwt het lichaam om die ether of die slaappillen, ze kunnen hun lichaam niet onder controle houden, ik zag er wringen met hun handen en armen dat je het niet mogelijk acht.
En dan lees je over een seksverslaafde... ochgottekes toch...
't Kan zijn dat dat erg is, maar als ik er mij iets probeer bij voor te stellen, dan neig ik eerder tot lachen dan wat anders... Wellicht bedoelt men iets heel anders, en geeft men het kind een proper naampje omdat het over een gekende acteur gaat, maar gaat het in werkelijkheid over een veel ergere afwijking, zoals pedofilie of misschien exhibitionisme of zoiets, maar ja, van een acteur vertel je dat niet hé????
Weer iets onder die zware mantel der liefde toegedekt ? tjutoch, dat moet een wreed grote mantel zijn.

De zon schijnt, weeral door een lichtende laag nevel, maar ze schijnt ! Het zou nog enkele dagen goed weer zijn, zie wel dat ik gelijk heb, we kennen tussen de warme moesson en de koude moesson, telkens nog een korte periode van goed weer, twee schijnzomertjes, een in maart april of mei, en een in september, oktober... de rest: moesson !
Ik las een en ander over onze landbouw... weet je dat het effect van die zware machines op de grondstructuur tot bijna twee meter diepte effect heeft, het scheelt natuurlijk van grondsoort naar grondsoort, maar het is duidelijk dat de bodem volledig wordt toegeduwd tot stervens toe. Uiteraard dringt dan het water niet of heel moeizaam in de bodem, en krijgen we te maken met steeds meer en meer overstromingen. Vroeger had ik het idee dat er geen regenwormen meer in de velden te vinden waren door het overmatig gebruik van sproeistoffen, maar het dichtsmakken van de grond heeft er zeker evenveel mee van doen. De bodem gaat dood. Is dood.

Ik zag foto's van een prachtig stenen landschap, de rotsen waren er netjes gegolfd en glad, en ik dacht dat het van water uitgesleten was in een ver verleden. Het blijkt echter dat het een versteende woestijn betreft, een ding vol zand, zoals de sahara, die op een of andere manier versteend is. In de hoge bergen vind je soms fossielen van zeeschelpen, het bewijs dat die bergen ooit beneden de zeespiegel lagen, en dat het ooit modder was. Die versteende onder de enorme druk van de lagen die er bovenop kwamen te liggen.
Alle leven werd er uit gedrukt, de lucht en de kleine ruimten tussen de kleine korreltjes van het zand of van de modder werden er uit geduwd, en het werd een inerte dode massa, die langzaam overging in steen.
Nu hebben we geen enorme massa's meer nodig om de grond dood te maken, om het toe te smakken, we doen dat met landbouwmachines.
Ik vraag me af wat ze binnen duizend jaar gaan vertellen over onze daden?
Vroeger probeerden de mensen hun kinderen iets mee te geven van wat zij hadden verwezenlijkt... Een boer leerde zijn zonen en dochters de stiel, een steenkapper leidde zijn zoon op in het werk waar hij goed in was, of hij besteedde hem uit bij een goede stielman. Nu proberen we ze een goede opleiding te geven, een goeie vetbetaalde job, en wat de kostprijs daarvan is, interesseert ons niets. Wij vernietigen de aarde voor een kortstondig uitermate groot gewin, en denken niet aan de gevolgen daarvan. We verbruiken niet meer de goederen der aarde, we verbruiken de aarde zelf. De eens blauw en groene planeet zal langzaam grauw en grijs worden. Maan onder de manen... zand en steen...

Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat er maar twee zaken zijn die de mensen nog interesseren, bezit en macht. Mijn vader had gelijk, de wereld draait slechts rond de drie G's, God, Geld en Gat... Modern kun je dat vertalen in Macht, Bezit en Seks... Om die drie dingen jaagt men volkeren tegen elkaar op in oorlog, vernietigd men gezinnen, vermoord men kinderen. Allemaal, allemaal weten we dat dit verkeerd is, en toch blijft het maar doorgaan... We praten van vrede, van solidariteit, maar blijven oorlog voeren (in naam van de vrede !!!) en vragen om solidariteit in plaats van er te geven.
We zullen het misschien ooit leren, maar 't zal nog een hele tijd duren.
We zien en weten veel meer van de werkelijke feiten dan ooit tevoren, maar de mens wil de waarheid niet weten, want de waarheid kwetst... dus prefereren we de leugen, lief ingepakt in een doosje met een strikje rond. Het zijn de anderen, altijd de anderen die begonnen zijn.
Bah...................

tot de volgende ?