één punt nul nul nul !!! 1000 !!!

We zijn er ! Vandaag zit ik hier voor een maagdelijk wit blad te zoeken naar inspiratie voor mijn 1000° blog !
Hoeveel bladzijden zou ik al bij elkaar gepend hebben in deze blog ? Véél meer dan duizend, want er zitten serieuze boterhammen tussen ! Een blog van maar een blaadje is een heel klein nederig dingetje, alhoewel... als ik eens ga loeren naar mijn eerste blogjes, dan waren dat maar kleine droge stukjes. Ik mag van geluk spreken dat op dat moment niet iedereen al afgehaakt had voor ik werkelijk gestart was... Mijn eerste blogpasjes waren maar aarzelende stukjes proza. Ik was nog niet tot een vast idee gekomen van wat en hoe ik zou gaan schrijvelen...
Hé, dat doet mij op taal denken, één van de bijna vaste items in mijn blog. Onlangs las ik hoe het komt dat wij opgescheept zitten met een ei en een ij... twee schrijfwijzen voor dezelfde klank.
Het komt omdat de klanken ooit helemaal niet gelijk waren! Oorspronkelijk bestond de ij-klank niet, het was eerder een ii klank. Een dubbele ie als het ware. Alles heeft zijn priis...
Oorspronkelijk schreef men dan ook ii, Dus Heer Halewiin sanc een liedekiin...
Maar toen het lopend geschrift (dus niet meer met letters naast elkaar geplaatst, maar aaneen) meer en meer toenam, bleek de ii nogal eens verwarrend (Zouden ze toen ook al de puntjes vergeten zijn, zodat je eerder een u zag ?) en men begon voor het gemak ij te schriiven, ook al sprak men toen nog steeds ii uit. De klankvervorming tot de ij van nu, is er pas later gekomen, maar de ii woorden zijn ij gebleven en geen ei zoals de rest (de wijziging kwam omstreeks 1700 voor de historici onder u).
Als ik het goed begrijp, zijn de Westvlamingen niet blijven hangen in de sixties, maar in de jaren 1600 en er voor...want daar is de ie klank, die niet identiek is aan de ie klank in zien. een westvlaams voorbeeldje ? Ze zien doa, 'k zie-n ze kommn. Ik schreef : Ze zijn daar, ik zie ze komen. Waarbij ik een streepje zette in zie(n) ze komen, omdat die klank langer gerokken wordt.De ie in zijn is veel korter en scherper.
In het Westvlaams hangen dus nog wat klanken van toen...

En zo zit ik meteen in het karakteristieke van mijn blog: het van den hak op de tak springen en het brengen van weetjes, maar ook soms striemende aanklachten, soms bedillerig en noem maar alle bijvoeglijke naamwoorden op die je te binnen schieten, ik zal er wel ergens over gebroebeld hebben...

Een van de dingen waar ik me bijvoorbeeld aan ergerde en nog erger, is het schromelijk misbruik van de groenen over de CO2... Na héél véél lezen en zoeken en herzoeken, deel ik de mening van heel wat professoren dat de CO2 maar een heel minieme rol speelt in het fenomeen van de klimaatopwarming. Meest van al erger ik mij dan aan het feit dat ze ook grof liegen en zaken uit hun verband rukken om hun gelijk aan te tonen. Wel juich ik toe dat het blijkbaar HET middel is om de mensheid eens wakker te schudden dat hij moet stoppen met het vernietigen van natuurlijk evenwicht...of wat er nog van rest, of wat er nog mogelijk is met een dergelijke explosieve aangroei van een diersoort: de mens...
Gisteren las ik nog een artikel van Prof.Dr.Ir.S.H.A.Begemann, fysicus en emeritus hoogleraar TU/E.... Ik noem er de bron bij, omdat er sommigen zijn die zeggen dat ik op de verkeerde en onbetrouwbare bronnen zit te zoeken, dus, al zijn titels er bij !
Deze man las, dat men op basis van de satellietfoto's tot de conclusie was gekomen dat men nu rond de Noordpool kon varen. Hij bleef niet bij het lezen, wantrouwig als een prof past, ging hij de zaak met een ijsbreker controleren... Je kunt er dus niet rond varen. Er zijn breuken, spleten en noem maar op, maar er is geen doorkomen aan. Op basis van die vaststelling is hij verder gaan zoeken of al die beweringen wel klopten... Op basis van de gegevens van Eureka, het meest noordelijke civiele weerstation ter wereld, stelde hij vast dat weliswaar de zomers warmer waren, maar de winters in tegendeel kouder, en dat het verlies aan ijs en sneeuw ieder jaar weer in dikte bijgewonnen werd... Bovendien zijn er niet ver van Eureka ook archeologische opsporingen, waaruit onder meer bleek dat men er 1500 jaar geleden nog steeds leefde zoals de eskimo's nu, van jacht en visvangst... in een ijzig klimaat...Maar, 4.000 jaar geleden leefden de eskimo's daar van de LANDBOUW ! Met andere woorden, zelfs als er sprake is van een verwarming, dan is er nog niets nieuws onder de zon, en het dunne pelletje CO2 heeft daar geen of amper een heel miniem beetje invloed op. Tot daar de prof...

Gisteren heeft moeder een ganse namiddag gespeeld met haar nieuwe stofzuiger... Ik werd iedere morgen geconfronteerd met hoestbuien van mijn wettige wederhelft, en ze zei dat ze als kind astma had gehad, en dat het precies weer die soort hoest was... Met de ervaring die we hebben met Koen, weten we dat stof daarvan de hoofdoorzaak is, heb ik niets gezegd, en ben een stofzuiger gaan kopen die zo fijn werkt dat hij erkend is als antiallergisch... (Een Dyson om geen merk te noemen). Toen ik gisterenavond op de slaapkamer kwam, rook het inderdaad veel frisser! Ik heb je al verteld dat wij nog steeds met het raam open slapen, maar die frisheid was anders, het was of je inderdaad voelde dat de lucht zuiverderderder was. En vanmorgen hoestte Anny ook heel wat minder ! Ik heb haar aangeraden om eens de gewoonte te nemen om iedere dag het bed en de kamer eens te stofzuigen, en ze is akkoord dat dit haar zal helpen. 't Is wel een dure stofzuiger, maar medicamenten zijn nog veel duurder, en hebben véél méér bijwerkingen ! In die stofzuiger zie je ook het stof dat je opzoog zitten... Het was verbazingwekkend te zien wat er allemaal uit ons bed en vloer, karpetjes en noem maar op kwam ! Vooral omdat Anny heel regelmatig de kamer poetste, en er dus amper zichtbaar stof was ! Het is ofwel werkelijk een veel betere stofzuiger, of er ligt veel meer stof dan we denken op deze wereld.
Wat ben ik blij dat we ons al die dingen die het ons gemakkelijk maken kan veroorloven ! We zijn niet rijk en zullen het wel nooit worden, maar als we ons leven zo kunnen inrichten dat we naar onze normen comfortabel kunnen leven, dan zijn we al lang content ! Denk je eens in dat we zo'n 1500 à 2000 km zuidelijker geboren waren, dan leefden we nu in een van de hongerlanden, en aan de statistieken van de bevolking daar te zien, waren we wellicht allang vergeten. Zeker zou ik daar niet het voorrecht hebben gehad om langdurig ziek te zijn. Ik schrijf wel degelijk voorrecht, want ginder betekent ziekte onvermijdelijk de dood. Zeker zoiets waarmee je niet meer kunt werken. In de tijd van de Indianen werden de ouderen en de langdurig zieken gewoon achtergelaten om te sterven. Ze deden de rituelen der doden bij de nog levenden waar ze afscheid van namen... Ik, en velen met mij, worden verzorgd en kunnen in de mate van het mogelijke comfortabel ziek zijn. Ik heb het al gezegd, we kennen ons geluk niet !
En vooral, de mensen waarderen hun geluk niet meer.
Geluk is een van die modewoorden geworden, in waar de meeste woorden als Liefde, solidariteit, medeleven, en noem maar op, gedegradeerd zijn, heeft men geluk zo hoog opgewaardeerd dat iedereen het gevoel heeft dat het onbereikbaar is, terwijl het in werkelijkheid vlak voor onze voeten ligt, en we het maar moeten opnemen.
We hebben ook van Geluk een materialistisch begrip gemaakt, geluk is veel geld hebben, een groot huis, een snelle wagen een boot en ga maar door, want dat is de ellende, het is nooit genoeg om op die manier tot geluk te komen...
Geluk is veel dichtere familie van aanvaarden dan van verlangen !
Je kunt perfekt gelukkig zijn in een situatie waar een ander van huivert.
Dat is ook de reden waarom ik zo dikwijls aandring bij je, om eens creatief te zijn !
Iets te maken wat je graag doet en zelf mooi vind, en waar je een stukje van ziel in kunt leggen.
Omdat het een begin is van het scheppen van je eigen wereld, een plaatsje waar je perfect jezelf kunt zijn, en gelukkig zijn, omdat je dan net niet kijkt naar wat de anderen van je zeggen of denken. Op het moment dat je creatief zijt, sluit je op een manier de andere wereld af van je eigen wereldje.
Dat is een begin.
Een begin van leren te leven in aanvaarding van je wereld. Leren te leven in aanvaarding van al je beperktheden, wetende dat jij, ook jij, gaven hebt om je eigen wereld te hebben, waarin je het tof vind te leven. Leren genieten van wat je vroeger als onbelangrijk opzij schoof, het licht van de zon, het geruis van de regen, het gezang van de vogels, het gebekketrek van de mussen, het blauw van de korenbloem en ga zo maar door... Eigenlijk zit er in bijna alles een goede kant. Een warme kant, een kant waarin het goed is te leven.
Moet je eens een vervelend iets doen, dan heb je iets om naar uit te kijken, staar je niet blind op dat moment van minder, maar zie het als een aanloop naar... Het is toch zo dat het veel leuker is op een snikhete dag om in het water te springen ? Dus is het precies dat minder leuke (de hitte) die een betere sensatie geeft aan het frisse water.
Zo moet je leren leven. Zo kun je pijn en verdriet aanvaarden, en desondanks nog geloven in het leven in het gelukkig zijn, en ja, echt gelukkig zijn !
Och, denk niet dat ik hier hele dagen een half meterke boven de grond hang te zweven, nee, ik heb ook momenten dat het niet lukt, dat ik er niet boeven geraak, maar steeds weer vind ik middels om al de ellende achter me te laten, om terug het frisse geluk in te duiken en te zwemmen door het leven.
Deze blog is één van de medicamenten die ik gebruik om gelukkig te zijn.
Het is creatief bezig zijn, iets leuks maken, een stukje van mijn ziel er in leggend.
Het overstijgt het dagdagelijkse, ook al is het een dagdagelijks iets.µ

Ik wens jullie allemaal dat je de weg vind naar het geluk...Zoek het niet ver, het ligt daar, net voor je voeten...

tot de volgende blog, een nieuw millenium !