Geen Stijl.nl

Ik heb er die punt nl niet zomaar bij gezet...
Geen Stijl is een nederlandse vereniging van Bloggers, die nogal scherp en snedig uit de hoek kan komen en ook komt. Ze hebben al heel wat politiekers in Nederland doen zweten, en ja zelfs doen aftreden... Je komt beter overeen met die mannen dan dat je er mee in de clinch gaat.
Nu gaat Geen Stijl zich een beetje gaan bezighouden met de Belgische Politiek, en in het bijzonder met De Crem.
Aanleiding: niet het uitstapje in New York, maar het feit dat er van uit zijn kabinet een telefoontje is gepleegd met de uitbater van het bewuste café, met de afdanking van de dienster, blogster, tot gevolg.
Het afdanken van een blogger omwille van het bloggen is voor Geen Stijl een halsmisdaad.
Ergens kan ik ze volgen... er is persvrijheid, en op een manier is ook een blog een persartikel als een ander.
Ik hou de boel in de gaten voor u, en zo dra ik nieuws hoor, hoor jij het ook (als het tenminste de moeite loont). Ik vind in ieder geval de broederschap der bloggers een leuk feit !

Ook geen stijl hebben de mannen van Blood and Honour... Bloed en Eer, het bloed liefst van een ander, en de eer van anderen bezoedelen zal het wellicht betekenen, maar kom, wat ze ook bedoelen met hun naam, het gaat over hun intenties.
Ze waren van plan terroristische aanslagen te gaan plegen in ons mooie Absurdistan. Geen aanslagen in de gewone zin van het woord, uit naam van hun organisatie, maar als uitlokkingsmiddel om te komen tot een innerlijke revolutie in ons Belgenland.
Daartoe zouden ze beginnen met twee reeds duidelijk omschreven doelen: Ze zouden Filip Dewinter van Vlaams Ballon (sorry belang) vermoorden, met een duidelijke achterlating van een schijnbaar Arabische handtekening, en dan zouden ze Abou Jajah vermoorden, met duidelijke sporen die wezen naar een wraakactie van de verontwaardigde Belgen... Zo hoopten ze een revolutie te ontketenen...
Wellicht is het door het feit dat zij zelf extreem zijn, dat ze ook extremistische doelwitten uitkozen... Ik denk dan ook dat precies dit feit de oorzaak ervan zou zijn dat ze hun doel misten. Het zou veel meer impact hebben hadden zij als doel een Belg hadden gekozen die bekend stond voor zijn verdraagzaamheid en antiracisme, en idem voor de Arabische opponent... Dan zou je pas de gewone man in de straat wakker krijgen !
Maar met de door hen gekozen slachtoffers zou er zoiets zijn als "eigen schuld dikke bult".
Nee, gelukkig zijn ze niet alleen extremistisch, ze zijn ook geen strategen.
We moeten dus niet meteen ongerust zijn.
Er is meer nodig om van de Belgen revolutionairen te maken. (Een zelfs niet mooie opera en een Hollandse bezetting deden het anders wel...)

We zijn ondertussen ook al weer december, en dus naderen we de eindejaarsfeesten. Het was dan ook een aangename verrassing dat ik gisteren toevallig een heel oud kerstliedje tegenkwam, naast een van de schilderijtjes van Sulamith Wülfing...

Voer Mariën stont die bode
Gabriël, hi quam van gode;
Hij seide:"God houde u, Maria maeght,
Sijt in hoghen ende niet en claeght,
Maria, voer alle vrouwen vercoren,
Een kint sal werden van u geboren,
Het es die bloeme, gi sijt die doren,
Het sal quiten die sijn verloren,
het sal wesen de here dijn,
Jhesus es de name sijn".

verklaring: houde u = bescherme u
in hoghen = verheugd
voer = boven
quiten= verlossen
de heer dijn = uw heer

Het is niet alleen mooi, het is meteen ook een bewijs van de evolutie van de taal, we hebben immers de bijhorende verklaringen nodig of grotendeels nodig. Toch, als we de verklaring lezen, dan zeggen we niet ach, maar ach ja, een beetje van een herkenning, van een bijna weten. In quiten vinden we kwijtschelden, in voer (voor) vinden we makkelijk: voor de anderen, en ga zo maar door.
Op 28 december vieren we zo de "onnozele kinderen"... Nu is onnozel een bijna scheldwoord verworden, maar in feite staat het voor "onschuldig"...Toch horen we het (zeker in Westvlaanderen) nog wel eens gebruiken in de oude betekenis: zo'n onnozel schaap kwaad doen, betekent immers een nog onschuldig kind iets aandoen...
Ook het woord loos is nu bijna een scheldwoord verworden, waar het vroeger sluw betekende, de loze vos, is het nu vermengd met zijn andere betekenis, een loze vrucht, is een lege vrucht, waar niets in zit. Het loos wordt nu gebruikt voor iemand waar er niets in zijn kop zit, een dommerik is een" lozen". Duidelijke vermenging van de twee oorspronkelijke betekenissen.

Waarom ik daarover praat? Omdat we daar niet altijd alert genoeg op zijn !
Ik denk hier nu onder meer aan de Bijbel... De eerbied voor het woord van God heeft ook voor gevolg gehad dat er heel velen zijn die zich vastklampen aan het letterlijke, aan het woord van God, en niet aan wat de bedoeling is van de tekst. Als men die oorspronkelijke tekst dan poogt om te zetten in de spreektaal, dan komen er enorm veel reacties, waaronder een die ik leuk vind... De tekst wordt op die manier te tijdsgebonden...
Ze hebben gelijk! Overschot van gelijk, als ze ook maar eens wilden zien dat die oude tekst ook tijdsgebonden was, want ook dat was al een vertaling...
Het is zelfs zo dat we niet eens meer beschikken over de oorspronkelijke teksten, en er geen idee van hebben of de teksten die we bezitten de oorspronkelijke weergeven, of ook al een omzetting zijn naar de tijd van toen...
Een ramp was de vertaling nadien in de volkstaal, waar men alles op alles zette om zo letterlijk mogelijk de oorspronkelijke tekst te volgen. Je weet wel, het woord...
Ik kan mij niet voorstellen dat Jezus een ganse massa kon begeesteren, als hij geen begenadigt redenaar was! Alle godsgeleerden (het woord alleen al doet mij huiveren) zijn het erover eens dat de bergrede niet één redevoering was, maar een samenvatting van verscheidene redevoeringen. Maar men heeft van in den beginne dus de geest, de betekenis van de redevoeringen willen weergeven. De teksten zijn jaaaaaren nadien opgeschreven, en zullen dus zeker geen letterlijke weergave zijn, maar ze hebben de boodschap willen weergeven.
Ze hebben dat gedaan vanuit hun kijk op...
Dat is ook de reden dat de evangeliën ietwat verschillen in tendens.
Zij vormen op zich al een bewijs dat het geen letterlijke betekenis kan zijn, dat het de geest is, de betekenis, de bedoeling die primeert.
Maar och, het zal wel des mensen zijn, dat we de zaken bewust of onbewust moeilijk maken.
We herinneren ons uit de les dat ooit de godgeleerden oeverloos discussieerden over "hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan".... Er is nog niet veel veranderd... Ook nu nog wordt er oeverloos gediscussieerd over iets waarvan ze zelf zeggen dat de mens het niet kan bevatten... Beetje contradictorisch niet?
Nee, wil een tekst zijn zin niet verliezen, dan moet het bij iedere nieuwe generatie herlezen en aangepast worden, niet in betekenis, maar om de betekenis te vrijwaren. Daarom moeten ook de nota's over de interpretatie-discussies erbij bewaard worden, en die moeten telkens aangevuld worden, zodat men kan controleren in een volgende generatie of de verschuivingen niet de betekenis te niet doen.
Alleen zo kan een tekst tijdeloos worden.
Tijdeloos in de betekenis van de mens.
Want onze woorden evolueren, onze manier van iets uit te drukken evolueert. Het woord van God kan niet star zijn tenopzichte van de mensheid. Maar er is geen ander middel voorhanden dan de mens zelf om dit te verwezentlijken. En neem in vredesnaam geen mensen daarvoor die zich "godgeleerden" noemen, maar mensen die in het leven staan, huisvaders en huismoeders, die leven in deze tijd met de woorden en de spraak van deze tijd.

Maar ja... wat baat het als je poogt over zo'n heikel onderwerp zinnig te zijn... Voor hen die vastgeroest zijn ben je meteen een ketter...

We hebben de neiging zo kleinmenselijk te zijn, binnen en buiten het geloof (welk geloof dan ook). Zij die geloven achten zich beter dan de anderen, zij die niet geloven willen de anderen overtuigen van het zinloze van het geloof...Terwijl de meesten -gelukkig maar- alleen maar willen leven op een goede manier.

Zou dat het niet zijn wat er in het evangelie staat ? Dat we moeten leven op de goede manier ? Doen voor de ander wat we willen voor onszelf...

Niet liggen wortelen over woorden en woordjes, punten en komma's, God of geen God, die God of de deze...nee, gewoon proberen een beetje meer onszelf te vergeten ten bate van de anderen.
We missen iets, we hebben geen stijl...

tot de volgende ?

Whoaaaaahhh !!!

Sorry, dat ik zo zit te gapen, maar het is vandaag weer verschrikkelijk vroeg dag, en nog stekedonker. Veerle heeft weer de vroege, dus Anny gaat de tweeling wekken en op de bus zetten, ik sta dan op om koffie te zetten en de honden uit te laten...en zeggen dat ik zo graag op mijn gemak wakker wordt...Eens heerlijk rekken en strekken, dan naar het toilet, met een boek, rustig gewennen aan de verticale toestand van mijn bovenlijf...Van daar terug naar de slaapkamer, pyjamavestje uit, eventjes op de weegschaal gaan staan (niet dat dat ook maar iets helpt) en dan gymnastiek gaan beoefenen gedurende een dik kwartier, heerlijk wakker naar de badkamer, bijterkes poetsen, en met heerlijk ijskoud water me wassen. haren kammen ( een heel werk, een baard moet je heel voorzichtig en zorgvuldig uitkammen) terug naar de slaapkamer, kleren aan, rolluik naar omhoog, en we zijn al klaar om af te dalen naar het rijk van de gewone stervelingen.
Op een dag dat Veerle de vroege heeft, mag je dus bijna heel dat programma vergeten. Nu vertrekt Anny eerst, kort nadien ga ik naar het wc, kan mij amper één bladzijde permitteren voor ik al de honden moet koest houden. Dus stap ik naar de slaapkamer, weeg me, doe één oefening in het deurgat, en ga na een reprimande aan de honden, mijn bijterkes wassen - naar de honden- mijn gezicht gaan wassen met koud water (afschuwelijk als je nog niet goed wakker bent) terug naar de kamer, reclameren op de honden. kleren aan doen, rolluik naar omhoog, honden mee naar beneden laten komen. Bijna over de honden vallen (vast onderdeel), licht aansteken, naar de keuken, licht aanmaken, honden buiten laten, warmwaterkraan aan zetten, de waterkoker bijhalen, opvullen, de waterkoker in de stekker stoppen, en aanzetten (heb al eens staan wachten zonder hem aan te maken, maar dat duurt te lang). Reclameren tegen de honden dat ze niet mogen blaffen, er slapen nog mensen (ikke).
Koffie en chicorei (twee grote maatjes van elk) in de koffiezak doen (wij zijn héél ouderwets en houden dus van héél lekkere koffie en die komt alleen uit een koffiekan met zak! nahh!) Ondertussen kookt de warewarmer, koffie doorgieten, honden binnenlaten, hen elk een stuk droog brood geven als lekker snoepje, mijn yoghurt uit de frigo halen, tas bijhalen, yoghurt en fruit dooreenroeren, en niet vergeten voortdurend op te schenken voor de koffiezetterij, yoghurt in tas doen, rest netjes afsluiten en weer in frigo stoppen. Twee tassen uithalen, in beide een van die nepsuikertjes doen, in een ervan ook een scheutje melk, ondertussen blijven doorgieten. Koffie klaar, twee tassen vullen, de rest in de thermos (ondertussen geleegd en eens uitgespoeld met warm water) en dan aan tafel, TV aan en kijken naar het journaal van gisterenavond. Hoor Anny binnenkomen, overschakelen op de regionale zender, en hop naar mijn computer.
En hier zit ik dan.
Nog steeds niet echt wakker, en niet goed gehumeurd... Gelukkig slaap ik rechts in ons bed, zo kan ik niet of heel lastig met het verkeerde been uit bed stappen, en voor Anny is er ook geen probleem, zij is in feite een linkepoot, ook al heeft ze in de school gedwongen een overstapje gemaakt naar rechts. Nu hoeft dat niet meer.
Maar dus is haar linkepoot haar goede poot, dus staan wij beiden noodgedwongen met het goede been uit bed.
Gek, wie heeft dat idee in de wereld gebracht... Geef ne keer een handje, nee!! Uw schoon handje! Wat is er mis met dat andere handje ???? Het zijn spiegelbeelden van elkaar !
Maar dat rechterhandje, dat is beter. Doet mij denken aan het absurde mopje: wat is het verschil tussen een kanariepootje ? Een kanarie heeft twee pootjes, een linker en een rechter, en het linker is net hetzelfde als het rechter, vooral het rechtse...
Vroeger moest je bij hoge plechtigheden ook nog handschoenen aandoen, 't is te zeggen, je moest er eentje aandoen, het linkse, en in diezelfde linkerhand moest je dan ook de rechtse handschoen, netjes samengevouwen, vasthouden. Want met je rechtse hand moest je handjes schudden, en dat moet met een naakte hand gebeuren... Geef ne keer een schoon handje weet je wel....
In het begin dacht ik dat die handschoenen je het van het waren, eindelijk eens iets nuttigs in een mensenleven, moest je niet telkens je handen gaan staan wassen, je stopte ze weg in die zeemleren handschoenen, en....niet dus! Je moest in tegendeel je handen nog veel beter wassen, ziet dat die handschoenen vuil worden ! djudedju...
Als de reinheid van onze jongensknuistjes in de ogen van ons moeder niet voldeed, dan durfde ze wel eens een borstel er bij halen, en werd het vuil er afgeschuurd. Idem voor de knieën en de knoesels. Dan gebruikte ze ook geen gewone zeep, maar bruine zeep. Ook ons haar werd toen gewassen met bruine zeep, en was nadien zo zacht als zijde. Nu mag dat niet meer, dat moet nu met een aangepaste shampoo. Zelfs voor de hond is er een aparte shampoo, want het is niet verantwoord je hond te wassen met een degelijk agressief product als je voor jezelf gebruikt (Echt waar !!! Om dood te vallen hé!).
Ons Lieve was eens gevallen op een assenweggetje, knots op haar knieën... Heel haar knie open, en heel de wonde vol met stukjes van de asse van het wegeltje. Wat deed ons moeder ? Eerst proberen het te ontsmetten, en de asse er voorzichtig uit te halen. Dat lukte niet. Dus... de grote middelen, de bruine zeep en de borstel en de asse er uit schuren... Die keer heeft ons moeder wel onder haar voeten gekregen van de dokter...
Ik heb al geschreven dat die manie ook overgegaan was naar onze oudste zus (wij noemden haar vol broederliefde "Moederoverste"), die wel bijna iedere morgen luidkeels wist te roepen: "Ma, Toone heeft weer zijn nek niet gewassen", was ik het niet dan was het wel mijn broer die de morgendlijke kreet vermocht uit te lokken...
Gek dat ik me nu zo graag was, met ijskoud water.
Een mens zou verwachten dat hij er een hekel zou aan hebben voor de rest van het leven.

Nu is het een wonder als je een kind ziet dat eens heerlijk vuil is. Ik denk dat de generatie van onze kinderen, de laatste is geweest die je drie, vier keer per dag de handen moest laten wassen "Anders kom je niet aan tafel!"... Het was ook de laatste generatie die speelde met alle mogelijke en onmogelijke objecten, liefst vindobjecten, die hun fantasie prikkelden. Bart was de prutser bij uitstek, hij maakte altijd dingen. Alles was hem dienstig, een oude kinderwagen die hij gevonden had, oude fietsen waar hij nog bruikbare onderdelen aan herkende, en noem maar op. Koen was voorzichtiger, Bart zette er al zijn jeugdige macht en overmoed op.
Ik herleefde als ik ze bezig zag. Bart was ook de onbetwiste leider van de troep die hier haar honk had gekozen. Het was een heerlijke bende rakkers, godzijdank niet van die brave doetjes, maar echte bengels met pit.
Waar het leven uit overbruist...
Als er sneeuw lag, dan werd er een slede gemaakt. In het begin vroegen ze wel eens om een oplossing, maar al heel vlug zochten ze zelf de antwoorden, met trial and error, maar ze kwamen er. Ik had toen een grote pot van die speciale zeep in huis, zoals de garagisten in huis hebben, om zeer, zeer vuile handen mee proper te krijgen. Had ik geen schuurborstel van doen.
Ik mis die rakkers van toen.
Ik mis de kinderen te zien lopen die je met geen tang zou vastpakken omdat ze zo vol vuil hangen. Ik mis de kinderen waarvan je de knieën echt niet meer heel zuiver en rein krijgt, omdat het vuil precies in het vel gebakken zit.
Ik mis die rakkers die rennen omdat rennen plezant is. Zo maar, luid roepend in een overmaat aan leven en lol in het leven.
Ik mis die kleine kereltjes die zich staan af te beulen om die grote blok steen te verleggen tot daar waar het een onderdeel van de verdediging van hun kamp is.
Ik mis dat kamp...

Ik denk terug aan onze allereerste voettocht met de rugzak, in Haut Auvergne... Op een dag kwamen we toe in een piepklein gehuchtje van een huis of vier en twee boerenhoeven...en een restaurant-café... Wij hadden ons op de plastic terrasstoelen neergezet, zaten wat te keuvelen met de oude uitbater, en zaten een beetjeverbaasd te kijken naar een groepje kinderen van zo'n tien jaar en jonger, die op de straat zaten te ravotten, jongens en meisjes dooreen, spelen zoals in onze kindertijd... Het was warm daar, dus speelden alle kinderen er poedelnaakt, en allemaal waren ze eerder grijs dan bruin, grijs van het vuil en het stof.
Wij waren dat toen al niet meer gewoon. Eén, bij ons is het zelden zo warm dat je eigenlijk eerder last hebt dan profijt van kleren, en bovenal, toen was het op straat spelen, en ravotten met niets dan de dingen die je vond al helemaal aan het verdwijnen...
Men leefde daar in geleende tijd...
Sedert een Dutroux en consorten is er in heel Europa een psychose ontstaan, waardoor iedereen schrik heeft om de kinderen nog kind te laten zijn.
Op een of andere duistere manier schijnen er ook overal steeds meer en meer pedofielen te zijn. Ik kan mij uit mijn jeugd niets dergelijks herinneren. Misschien was het er ook, maar wellicht werd het toen veel minder erg geacht... Ik meen me te herinneren dat ik één keer iets hoorde over een man die zijn regenmantel opendeed en zijn "dinges" toonde aan dames en kinderen... Maar dat werd normaliter niet besproken waar wij het hoorden. Ik zal het dus wellicht gehoord hebben toen de volwassenen er onder elkaar over bezig waren. Wat men toen deed of hoe er op gereageerd werd, herinner ik mij niet, er werd niet gepraat over dergelijke dingen. Ik kan mij wel voorstellen had er een man zo iets zien gebeuren, dat er dan zou op geklopt zijn, veeleer dan er de politie bij te halen. En blijkbaar had men nog niet gehoord van psychische letsels, dus waren die er ook niet.
Het leven was toen een stuk eenvoudiger, en over al die zaken werden er veel minder drama's gemaakt dan nu... Ik weet niet of er daadwerkelijk minder pedofielen waren, maar er werd in ieder geval niet of amper over gepraat. Het onschuldige kinderzieltje was toen nog echt onschuldig, kon ook niet anders, want het kinderzieltje kende nog niets van al die dingen. Ik weet niet of het nu zo veel beter is...
Ik weet echt niet of het zoveel beter is dat we nu de kinderen al belasten van in de wieg met al die problemen en gevaren... Is het kind daar beter mee? Of was het vroeger beter, toen we die dingen niet kenden en ook niet konden vermoeden. Ik denk dat als er zo'n vieze vent voor ons zijn regenmantel zou geopend hebben, wij hem wellicht zouden bekogeld hebben met brokken aarde, en er misschien, heel misschien iets zouden over verteld hebben thuis. Hoogst waarschijnlijk niet, want het was niet echt belangrijk. De wereld van die dingen had slechts een heel dun raakvlak met onze wereld. Het was gewoon iets aan de rand. Niet belangrijk.

Het was véél belangrijker dat we het nest wisten zitten van een echte nachtegaal. Daar werd over gepraat! Die kennis was waardevol. Men bekeek je vol jaloersheid, en je werd bespied, in de hoop dat je onbewust de plaats van het nest zoudt verraden...

Nu worden de kinderen in de wereld gestuurd, in een wereld vol boze en gevaarlijke dingen. Van snelrijdende auto's tot pedofielen, en ertussen ligt geen heerlijke speelwereld meer, maar een poel van gevaar.

Nu gaan de kinderen met de bus naar school. Je durft de kinderen haast niet meer op straat laten rijden met de fiets...Alles is gevaarlijk, de wereld is er niet voor kinderen.

djudedjudedju

tot de volgende ?

Nipponmeisjes...

In een zoo in Japan heeft men vier jaar lang geprobeerd een vrouwtjesijsbeer te koppelen aan een...vrouwtjesijsbeer.
Na vier jaar zijn ze plots tot de vaststelling gekomen dat de dieren op dezelfde manier plasten, waarna ze een diepgaand (???) onderzoek hebben gedaan, om vast te stellen dat het manneke eigenlijk ook een meisje was...
Ik heb al een tijd lang de indruk dat onze maatschappij een beetje oversekst is, niet dus. Alvast niet in Nippon, daar moeten we hoog nodig eens naar toe om ze een of een paar lessen te geven in sexuele voorlichting, vooral wat betreft de lichamelijke verschillen tussen hem en haar.
Wie weet hoeveel paartjes er daar al jaren liggen te wortelen om kinderen te hebben, niet wetende dat ze met een sexuele soortgenoot bezig zijn!
djudedju...
Dat ik dat nog moet horen!
Bij ons zeggen ze dat het geen kunst is een kleine te fabriceren, een koewachter kan dat...niet bij de Sjapanezen dus... Nu ja, misschien kennen ze daar geen koewachters.

Voor de japanezen: les een!
Observeer zorgvuldig de honden. Zie je een hond één poot opheffen om te plassen dan is het een manneke, zie je een hond hurken om te plassen, dan is het een meisje.
We gaan niet ingewikkeld doen, en vertellen dat het ook een manneke kan zijn van wie men te vroeg het rijbewijs heeft afgenomen, wetende dat het hardleerse leerlingen zijn, één stap met een keer...
Voor les twee, eerst les een volledig onder de knie hebben.

Sjongejongejonge...

Straks ga ik naar de rommelmarkt in Oudenaarde. In deze periode zijn er niet zoveel rommelmarkten meer, en waar er zijn zijn ze onder druk van de crisis veel veel minder. Het enige wat je overhands ziet toenemen zijn de tweedehandskleren... en ook dat is weer het gevolg van de crisis.
Het heeft mij verwonderd dat je zo snel deze symptomen kunt vaststellen. Blijkbaar is de de geldnood er veel vlugger dan ik hier vanuit mijn ivoren toren kan vaststellen. Blijkbaar zijn er veel meer gezinnen dan ik dacht, die nu al een verminderd inkomen hebben, door gedeeltelijke of zelfs volledige werkloosheid... En als je dan weet onder welke druk heel veel van die jonge gezinnen leven, dan is dat meteen een harde noot. Die druk komt veelal voort van te zware afbetalingen voor de aangekochte woning, maar zelfs ook door de schandalig hoge huurprijzen die men momenteel normaal lijkt te vinden. Ik hoor dat afbetaling van de woning nu heel normaal een duizend euro per maand bedragen. Dat lijkt mij zo goed als een volle pree van één van de twee partners. Daar mag inderdaad niets gebeuren, geen ziekte, geen werkloosheid of wat dan ook, of er komt bijna meteen een serieuze nood aan cash...met alle gevolgen vandien.
De vele bijna nieuwe woningen die je te koop ziet komen, zijn maar het topje van de ramp... Het meest uiterlijk zichtbare gedeelte... Maar veelal komt daar ook een sociaal en vooral een familiaal drama bovenop. Het lijkt bijna normaal dat de partner alle schuld legt bij de "werkloze" of "zieke"... En de ene zegt niets, en de ander zegt niets, en 't ene woord brengt 't andere mee... en het hek is van de dam en we hebben het zoveelste geval van echtscheiding voor onze statistieken. In die statistieken kun je niets terugvinden over het leed, de depressies en vooral de kinderen...
Voor mij is er iets mis met de Vlaming en zijn bouwneiging...
Terecht stelt men dat een Belg geboren wordt met een baksteen in zijn maag, allusie makend op het feit dat iedere Belg zijn eigen huis wil hebben. Mijn vader had er een andere verklaring voor: We zij zo vaak bezet geweest door allerlei vreemde volkeren, dat we besloten hebben om ieder voor zich in het klein op zijn eigen grondgebiedje te gaan wonen...
Maar wat de reden ook zij, ik stel vast dat de huizen die je nu ziet bouwen altijd maar groter en groter en groter aan het worden zijn... Kasten van huizen. Of moet ik zeggen kastelen van huizen?
Bovendien bouwen ze ook niet meer volgens het oude beproefde systeem...
Vroeger bouwde iemand een huis, en als het een hele verstandige mens was, dan voorzag hij de openingen waar hij later, na weer veel gespaard te hebben de centrale verwarming zou laten leggen. In zijn keuken was plaats genoeg, om ooit wel eens een mooie ingerichte keuken te zetten, als het weer kon. En een garage werd alleen gebouwd als het een in het huis gebouwde garage was, kon het naast het huis, dan zou dat mettertijd en met veel sparen er ooit wel eens van komen....
Nu bouwen ze huizen met alles er op en er aan, en met minstens twee garages, en met een prachtige keuken en badkamer en en en... De bouw is duur geworden zegt men dan...
Van mij mag het allemaal, maar dan moet je wel weten dat je een heel lange tijd gaat moeten scheef gaan hangen onder de druk van een veel te zware afbetaling, met alle risico's van dien.
Maar ja, wie ben ik...

Ik heb, toen mijn kinderen wat groter werden, wat uitbreidingswerk gedaan aan mijn huis, en wou nu dat ik het nooit had gedaan...Want nu heb ik die plaats eigenlijk niet echt meer nodig. Nu is dat voor mij een luxe, ik heb ruimte zat voor mijn hobby's... Maar nodig ? Nee...
Ik vraag mij soms luidop af wat die mensen gaan doen binnen vijtig jaar, als ze het geluk hebben van leven... Anny zit dan te knikken, want zij weet dat nog veel beter dan ik, vermits, door mijn rugpijn, zij in werkelijkheid opdraait voor het onderhoud en het poetsen...

Ik vind het ergens geen wonder dat de financiële markt in elkaar is gevallen... Je moet eens rond je kijken, hoeveel van het gebruikte kapitaal in feite niet echt bestaat, alleen bestaat in de vorm van kredieten, van leningen... Er is véél meer geld in omloop dan er echt is. We hebben geen maatschappij opgebouwd, maar een grote zeepbel.

En zeepbellen zijn zeer vergankelijk.


Kijk eens rond je, misschien wel in je eigen huis, hoeveel dingen je hebt of je ziet die niet of nog niet volledig zijn betaald???
Misschien moeten we weer eens anders gaan leven, op zijn ouderwets, en handje contantje betalen in plaats van op papier ?

tot de volgende ?

De pc van Ewoud

Gisterenavond ging plots de bel. Bart, dachten wij, het was immers vrijdagavond, en dat is de dag dat Bart eens binnenspringt indien het mogelijk is. Anny ging kijken, en toen ze de gang instapte dacht ik al dat er iemand anders was, omdat Bart gewoonlijk zo binnenkomt, een belletje en binnen. Maar het was Erwin, mijn Waalse vriend en computergenie...met de pc van Ewoud, weer volledig in orde gezet. Plus een bijhorende cd-rom met alle drivers van zijn videokaart en dergelijke, want alles was door Ewoud gewist...
Iets later kwam Bart inderdaad ook toe, en hij kon de pc meteen meenemen. Ewoud zal content zijn, want hij heeft nogal gezaagd over zijn pc...
Vandaag ga ik de pc's van Frederik en van de tweeling ook weer verder in orde zetten...Leve Ubuntu, daar zijn geen of veel, veel, veeeeeel minder problemen mee. Maar ja, de goegemeente heeft wat schrik om over te schakelen... Het is weer vreemd, je moet weer leren er mee werken (alhoewel het verschil eigenlijk miniem is inzake gebruik) maar vooral, men vreest dat men niet voldoende alternatieven zal vinden voor de van windows overspoelde markt. In feite komt dat er op neer dat ze dan bijna alle programma's aankopen, en de gratis programma's die evengoed en soms zelfs beter zijn, latenliggen, gewoon omwille van het onbekende.
En bij sommigen wellicht ook omwille van de redenering dat goedkoop kwakoop is ? Alhoewel dat na de verschijning van Aldi en Liddl toch al wel een stevige deuk zou moeten gehad hebben.... Nee, ik ben ondertussen een overtuigde aanhanger van de gratis produkten om met je pc te werken en rond te surfen op internet. Het spijt mij alleen dat ik helemaal geen techneut ben, en niet de minste aanleg heb om wat dieper in te gaan op de wetenschap van de computer en zijn programmering... Mensen die daar wel kaas van gegeten hebben zouden zien dat voor hen op de gratis markt een paradijs te vinden is! Wie echt iets weet van die dingen kan via Linux alles maar dan ook alles doen met een pc. Die mannen hebben programma's waar ik alleen bewonderend kan naar kijken... en die naadloos werken met pakken andere vrije software...Grandioos...Maar net buiten mijn bereik van kunnen en kennen.
Maar ik ben in ieder geval verschrikkelijk blij dat ik me op een dag zo kwaad heb gemaakt op de voortdurende miserie met virussen, wormen en co op windows, dat ik tot de beslissing kwam over te stappen op Ubuntu... Sindsdien heb ik geen moeilijkheden meer gehad, tenzij met de programma's van windows die ik soms nog integreer in mijn ubuntu, om bepaalde zaken die ik toegezonden krijg te kunnen bekijken... Maar virussen, wormen en co ??? Ik weet niet meer wat dat is, tot ik de pc van de tweeling of van Frederik eens ga "kuisen".... Ik heb zelfs geen antivirus op mijn ubuntu, het is ook niet nodig.

Maar ja, wellicht zitten de overtuigde sponsors van Bill Gates, nu te schuddebollen over de ketter die het ware computergeloof heeft verlaten... en zitten te sparen om zodra mogelijk de nieuwe Windows 7 te kunnen aankopen, teneinde de miskleun van Vista een beetje te kunnen vergeten?

Maar laat me niet stilstaan bij Ubuntu of Windows, er zijn andere dingen in het leven dan een kwampjoeter...

Erwin is een goede vriend, een Waal én een Ecolo... (Pour les Flamands: ne groene!)...maar vermits het ook een zéér goed vakbondsmilitant is, is hij geen zwever, en hangt hij niet ergens tussen Pluto en Uranus te dromen over een groene afgekoelde wereld. Hij staat met beide benen op de grond, en opteert veel liever om de bedrijven te doen werken op een ecologisch verantwoorde manier, dan om ze buiten te smijten als zijnde ecologische rampen, en misschien een milieuramp te vermijden en in de plaats een sociale ramp te zetten.
Het is niet steeds gemakkelijk om een evenwicht tussen economie en ecologie te scheppen...Maar het lijkt de enige oplossing om én de kool én de geit te sparen. Bovendien bots je dan nog eens op tegen landen waar ecologie nog niet erkend is, of zelfs verboden is, omdat de economie daar nog als eerste vereiste staat. Wij hebben ondertussen ervaren dat dit verkeerd is, maar in die arme landen kiest men in de eerste plaats voor werk, voor inkomen, voor eten...Net zoals wij vroeger ook deden. Ik kan het hen niet verwijten, alleen kan ik het betreuren...
Waar ik wel van wakker lig, is de manier waarop het veelal gaat !
Sproeistoffen waarvan wij ondervonden hebben dat ze rampzalig zijn, worden nu naar die landen uitgevoerd. Dat is moord! Dat is wetens willens vergift sturen naar mensen die het niet als dusdanig kennen !
De fabrieken die ginder opgezet worden, worden grotendeels door mensen opgezet die hier de gevolgen van hun werkwijze hebben ondervonden, die het hier niet meer op die manier mogen doen, omdat het funest is voor het leven? Mensen die dus heel goed weten wat ze doen, als ze ginder, omwille van de kostprijs dezelfde ecologische misdaden opnieuw plegen.
Dat is moord !
Wij zouden onze ervaring moeten exporteren, om dergelijke fouten niet opnieuw te begaan en steeds meer stukken van onze aarde aan te tasten.
Hier worden dan arbeiders gebroodroofd, omdat de arbeiders in de armere landen zogezegd goedkoper werken, maar ze werken er voor een groot stuk goedkoper dank zij het gebruik van middelen waarvan wij weten dat het gebruik misdadig is voor mens en dier.
Dat is moord!
In de voorbije eeuw hebben wij heel grote misdaden gezien tegenover de mensheid. Om er enkele van de grootste op te noemen, de slachtpartij in Nanking (China) door de Japanners, de uitmoording van Joden in Nazi Duitsland, het uitwerpen van atoombommen boven Hirosjima en Nagasaki door de Amerikanen, maar we kunnen zonder aarzelen aan dit lijstje toevoegen de doden door ecologische misdaden, die hoofdzakelijk in de ontwikkelingslanden plaatsvonden. Eigenlijk is dat toch vreemd? Zowat alle moderne industrie zat (zit) in het westen... En de zware milieurampen zitten voor een groot deel in de ontwikkelingslanden.
Toeval ?
Nee, misdaad ! Men heeft alle zwaar vervuilende en ecologisch extreem gevaarlijke zaken doodgemoedereerd uitgevoerd naar landen die honger hadden, en om het even wat zouden aanpakken om de honger te stillen.
Ook nu nog !
Al eens goed bekeken waar ons chemisch afval naar toe gevoerd wordt ?
Misdaden in een mooie verpakking, met een strikje rond, maar niet minder dodelijk.
Als momenteel ons milieu een beetje hersteld wordt, dan is dat voor een groot stuk te danken aan het feit dat wij onze problemen uit voeren.
Dat is uiteraard veel beter! In plaats van één stukje vervuilde wereld maken wij een totaal vervuilde wereld. Dat vind ik véél erger dan het klimaat en de discussie daar rond! Want zelfs die problematiek voeren wij uit ! De machines en installaties die CO2 uitbraken met tonnen in een keer, gaan wij hier demonteren en ginder weer opbouwen! Veel beter!
djudedju...

Och, laat ons niet overdrijven... Met het ineenstuiken van de beurs en de daaropvolgende economische crisis zal er ongetwijfeld voldoende geld vrijkomen om maatregelen te treffen om op een betere en veiligere manier te produceren??? Of gaan wij het milieu een tijdje in de kast stoppen om onze levensstandaard (?) op peil te houden?

Ik heb al een vermoeden waar we naar toe gaan...
djudedju

tot de volgende ?

Napoleon,

... of hoe een koe een haas vangt...
Ik heb immers een citaat van hogergenoemd massa-uitroeierke een citaat gevonden dat hij op zijn minst verstandige mensen moet in dienst hebben gehad die hem nu en dan ook eens een verstandig ding lieten zeggen...
Ik heb het nochtans niet voor "veldheren" (lijkt mij een eerder op een flatteuse titel voor een koewachter, maar kom...). Ik kan immers geen enkele reden vinden voor het uitroeien van mensen. Maar dat verhaal heb ik al gedaan.
Nee, ik vond dus een citaat die aan Nappie wordt toegeschreven, en waar ik het mee eens kan zijn!
Volgens Napoleon zou er in ieder toneelstuk minstens ook een rol zijn voor de politiek, want: "Het is tenslotte de politiek die tot rampen leidt zonder dat er officiële misdaden worden begaan"...
Veel commentaar hoef ik daarbij niet te geven.
Oh ja, wat vind je van de escapades van ons minister Crem-à-glaceke? Dat hij eens zijn voetje scheef zet, zich eens laat gaan, zich laat vollopen en gaat staan nachtlawaai maken in het Belgisch Café te New York, daar lig ik niet van wakker. Dat hij het in alle klemtonen ontkent, dat verwonderd mij niet, het is tenslotte een politieker (zelfs met politieke roots!!!), maar dat hij de jongedame die daar dienster was met dienst, liet afdanken, omdat ze de feiten vermeldde in haar Blog, en dat hij DAAROM een blog een gevaarlijk ding noemt, dat gaat te ver !
Weet ons Cremke dan niet dat het al eeeeeeuwen gekend is, dat de pen machtiger is dan het zwaard, en dus zeker dan een bevroren roomijsje dat mini - sterreke mag spelen????
En dat uit een partij met de C in het logo... Nu ja, sinds al de echtscheidingen en huwelijken en herhuwelijken van de grote coryfeeën van het Christelijke in de Volkspartij, moeten wij van niets meer verschieten... Alhoewel, er ligt blijkbaar een gradatie in. Je moet een bepaalde graad hebben bereikt in de partij vooraleer je dergelijke dingen moogt... Een die maar voorzitterke was van de partaai moest zich plots in blauwe verf steken om niet brodeloos te worden omdat hij plots een andere vrouw verkoos boven de zijne... Als je acht regeringen hebt ge(mis)leid, mag het wel.

Politiek is leuk om naar te kijken, zolang je er de brokken niet van moet betalen.
Ik heb tot mijn verbijstering moeten ontdekken dat er ook goede politieke partijen zijn ! Jaja, maar die zitten jammer genoeg in de oppositie, en hebben niets, maar dan ook niets in de pap te brokken buiten het uiten, liefst voor de camera, van verstandige opmerkingen.
Maar let op !!! De ervaring heeft geleerd dat het niet de partij is die verstandig is of goed is, nee, het is de oppositie! Met andere woorden, als je meent dat zij de oplossing bieden, en dat de meerderheid dat met je eens is, dat zitten zij in de regering, en meteen, als bij toverslag is alle gezonde verstand verdwenen, weg, verschwunden, piepedada...
Ik denk dat ik weet hoe dat komt!
Dat komt omdat het verstand van de politieker maar tot een bepaalde hoogte reikt. Eens zij op een hogere post terecht komen, reikt het dus niet meer hoger dan...juist, ja... vandaar het woord strontpolitiek vermoed ik.
Ik vind het heerlijk te bloggen, zeker nu ik weet dat een blog gevaarlijk is volgens (lees voor) politiekers.... Het is alsof ik plots de hemelpoorten wagenwijd zie opengaan, halleluljah !

Mijn blog van gisteren was blijkbaar van uit mijn diepe onderbewuste gekomen, want toen ik de radio opzette, hoorde ik van de desastreuze gebeurtenissen in Mumbai (Bombay).
Stel dat er hier in ons zo mooie en rustige Mater plots een Maffiabaas komt wonen, zo een waarvan iedereen weet dat het maffia is, maar die zo handig is, dat je hem nooit iets kunt verwijten, en dat het alleen de kleine garnalen zijn die steeds de rekening moeten betalen. Stel, dat deze maffiabaas, geheel volgens de maffiatradities, rond om zich een muur van goede werken op zet, en de gemeente in zijn welvaart laat delen. Stel dat wij hier dus allemaal op een of andere manier "delen" in de welvaart, door bijvoorbeeld een openbaar zwembad, gratis voor de inwoners en degelijke dingen meer...
Stel dat die maffiabaas, nog steeds geheel in overeenstemming met de maffiatradities, zich dan kandidaat stelt voor het burgemeestersschap, provincie, deelregering en uiteindelijk regering... Bestaat heel ons land dan uit malafide maffiosi? (De Italianen zouden het graag horen ...). Nee, in de praktijk zou het zo zijn dat bijna niemand het vermoeden heeft dat de man een maffiabaas is!
We gaan nog een stapje verder...
Ons buurland heeft de oorlog aangebonden met de Maffia.
Ze stuurt dan ook haar vijfde colonne op pad, en deze leggen onder het stadium van Club Brugge een bom, juist voor de match tegen Anderlecht, gewoon om de maffia te treffen.
Dat zij geen een maffiosi gedood hebben, maar alleen enkele tienduizenden onschuldige inwoners van ons landje, speelt geen rol, het is een duidelijke verwittiging aan het adres van...
Of nog anders, ik heb ruzie met Jan, maar Jan is een reus van een vent, met handen als koolschoppen, en ik kan hem niet aan. Naast Jan woont Piet, een klein stumpertje, een sukkelaar die met moeite de eindjes aan elkaar kan breien. Dus ga ik, om Jan te treffen, op een avond zijn kleine buur in elkaar kloppen. Was het Jan niet, het was er toch dichtbij hé???
Iedereen zal het onlogische van de historie inzien... uitgezonderd een groep, de terroristen, want dat is net wat zij doen.

Het ergste van het ergste, dat zijn dan nog zelfmoordterroristen...
Iedere keer weer zit ik mezelf dan af te vragen wat het verschil is tussen indoctrinatie en hypnose???
Een goed hypnotiseur weet zijn slachtoffers zo ver te brengen dat zij allerlei gekke dingen doen voor een geamuseerde zaal toeschouwers, zonder dat zij zich dat bewust zijn... Denk je nu echt dat er tientallen en tientallen mensen zich zomaar kunnen veranderen in een levende bom, ter ere van de "goede" zaak?
Ik geloof dat niet, ik zal niet zeggen dat er her en der eentje is die zo fanatiek is in zijn overtuiging, maar de meesten zullen wel zodanig opgepept zijn, dat zij echt niet meer honderd procent bewust zijn van wat ze doen. Ze zijn dan geïndoctrineerd...volgens mij een ander woord voor hypnose, waarbij het echter er niet omgaat een zaal mensen te amuseren, maar om de zaal en de toeschouwers te vernietigen.

Dat men deze indoctrinatie dan doet vanuit een diep geworteld geloof, is gewoon gebruik maken van een reeds sterke overtuiging, om het nog verder en verder op te peppen, zo ver tot de dood. Sommigen zullen dit dan wijten aan het geloof, maar dat is het niet! Het is niet het geloof dat deze mensen zo ver drijft, het zijn de mensen die dit geloof misbruiken om hun willige slachtoffers zo ver te brengen dat zij hun eigen leven veil hebben om wat zij denken het geloof te zijn.
Dat het niet alleen vanuit een geloof kan, bewijst wat er gebeurde in Nazi-Duitsland. De opruiende spreekbeurten van een bekwaam spreker als Hitler was, was voldoende om een massa op te zwepen, en de verdere indoctrinatie was voldoende om hen nog verder te drijven...

De vraag die we ons moeten stellen is: Wat is het die een mens zo gevoelig maakt voor opzwepende taal?

Het is trouwens niet alleen zo dat het opruien moet geschieden door een derde! We zien ( denk aan Amerika met zijn jongeren die de helft van hun school omverschieten) dat een enkeling ook zichzelf zodanig kan oppeppen dat alle rede verdwijnt. Als het over een geloof gaat, en zonder gewelddadigheden, dan noemt men dat extase...

Maar wat het ook is, hoe we het ook noemen, blijkbaar is de mens betrekkelijk gemakkelijk zo ver te krijgen dat hij zichzelf overstijgt (ik zou het liever noemen zichzelf ondermijnt) en alle normen vergeet en bereid is tot excessen.
Gek, bizar, maar pijnlijk waar.
Het komt er alleen op aan de juiste hefboom te vinden, omdat procédé in werking te zetten. In het klein, en meestal in betrekkelijk onschuldige vorm zien we dat ook als ... politiek... en zo is de cirkel rond, en ben ik weer aan mijn begin.
En kijk maar eens hoe je mensen vind die zich werkelijk kunnen opzwepen voor een of andere politieke partij ! Zij zouden er voor vechten !
Nog een stap, en ze binden zich een bom rond de lenden en...
Nee, wij zijn niet zonder zonden.
Nee, wij aanvaarden hun normen niet, zelfs zonder ze ook maar een keer te bekijken, wij aanvaarden ze niet en hebben er zeker geen begrip voor, nee, verdomme... en wij zijn on ook aan het opjutten.
Eerlijk, ik denk niet dat we beter zijn...
Eén klein zetje, een hefboompje, en roef... de westerse bomdragers zijn er !
Alleen ze komen met F16's en andere gesofisticeerde wapens.

tot de volgende ?

terroristen

Al een paar dagen zijn alle Belgische en wellicht ook de Nederlandse TV-zenders aktief met het tonen en het bespreken van het filmpje van De Terroristen...
Iedere keer als ik die muziek van het filmpje hoor, kan ik mij niet ontdoen van de indruk dat het een leuk melodietje is. Vreemd, wij zijn die oosterse klanken niet zo gewoon, maar leuk en wat meeslepend. Zo'n soort Arabisch meezingertje, zeg maar.
Nu hebben ze ook de vertaling van het liedje gegeven (eindelijk) en is plots alles duidelijk.
Het is gewoon de Arabische versie van een oud oeroud Vlaams melodietje, die wij wel eens zongen uit pure jeugdige baldadigheid...
"En we gaan 't hier al in stukken slaan, tsjoelalala, tsjoelalala, en we gaan 't hier al in stukken slaan, tsjoe - la - la!"
Maar dan in 't Arabisch, en met die vreemde wat nasale klanken.
Er was indertijd geen mens die ongerust werd toen wij dit liedje luidkeels zongen!
Nu zit heel de politiemacht te schudden en te beven, en ik hoorde dat men in de oudejaarsperiode de alcoholcontrole zal uitbreiden met explosievencontrole.
Dat lijkt mij héél nuttig!
Ik ken verscheidene personen, die als ze met alcohol belast en beladen zijn, duidelijk explosiever zijn dan in nuchtere toestand.
Eén ding snap ik niet. Snappen die mannen niet dat zij met al die acties en dreigementen, en jammer genoeg zelfs met aanslagen, niet direct de meest populaire groep zijn?
We worden hier overstelpt met allerlei initiatieven om het racisme in te dijken, om eerbied en begrip voor elkaar te bewerkstelligen, en dan komen er enkele van die leukerds die bommen gaan liggen leggen in een groot station, of in een voetbalstadion, of ergens anders waar veel volk is... en joep, alle inspanningen voor de integratie zijn weer de verdoemenis in geholpen.
Wellicht zouden ze véél méér begrip krijgen, als men vanuit de Arabische wereld het initiatief nam, om aan alle inwoners van de straat die een vreemdeling in hun straat mochten verwelkomen, een bon te geven voor zegge twee jaar gratis mazout (die mannen schijnen daar toch zat petrol te hebben)... Maar nee, ze komen hier wonen, en zingen dan een liedje met vierendertig strofen waarin ze onze ondergang zweren...

Nee, ik lach er maar wat mee, omdat dit mijn enige wapen is tegen de anonieme boosaardigheid die enkele van die mannen etaleren. Want dat is het erge! Je kent de vijand niet eens! Je weet wel dat hij wellicht van die of die bevolkingsgroep komt, maar dat is zelfs niet eens zeker, en zij gaan om een of andere reden hier onschuldigen gaan doden en verminken.

Dat de Afghanen een regelrechte guerrilla voerden tegen de Russische bezetters, en nu weer tegen de Amerikaanse "bevrijders", daar kan ik nog ergens inkomen. Ik ben er geen voorstander van, maar net zo min voorstander van de bezettingslegers of bevrijdingslegers of hoe je die bietekwieten moet noemen. En daar gaat het over een strijd tussen legers, misschien op een wat onorthodokse manier, maar het zijn soldaten ondereen.

Maar het terrorisme, dat is andere koek. Hier in ons Absurdistan worden de stakers van de spoorweg al bekeken als mensen die misbruik maken van de onmacht van de onschuldige reizigers, maar terroristen doen dat echt!
Een terrorist, dat is als iemand die zoutzuur werpt in het gezicht van de mensen die toevallig op de roltrap staan in de Makro, omdat zijn schoenen, die hij in de shoepost kocht, versleten zijn. Twee dingen die niets, maar dan ook niets met elkaar te maken hebben.
Als ze ginder de daar gelegerde soldaten aanvallen, dan valt dit onder de noemer oorlog. Dat is op zich al erg genoeg, want in werkelijkheid zijn die mannen daar ook niet omdat zij het zo graag doen, maar omdat zij een opdracht moeten uitvoeren. We kunnen hoogstens gaan debatteren over het feit dat zij dit beroep zelf hebben gekozen, maar in het geval van dienstplichtigen gaat dit argument zelfs niet meer op. En dan zijn het gedwongen slachtoffers van de machtswellust van een verre regeerder, die er wel voor zorgt dat hij uit de vuurlinie blijft.
Mocht een terroristische aanslag dan gericht zijn tegen die machtswellusteling, dan zou je er nog ergens wat begrip voor kunnen opbrengen, maar een bom leggen op een druk marktplein, vol mensen die je niets misdaan hebben??? Nee, daar heb ik geen begrip voor. Ik kan geen enkel zinnig argument vinden om dat goed te praten...

De eerste die op die manier de wereld begon onder druk te zetten was Yasser Arafat... En de grote fout was dat men een dergelijk sujet dan later ook nog op een piedestalleke zette, en er een soortement heilige van maakte... Daar heeft men een soort officiële goedkeuring gehecht aan die manier van "vechten"... Daar heeft men de deur wijd open gezet om die manier van vechten als rechtvaardig te benoemen.

Ik heb alle begrip voor de onmogelijke positie die de Palestijnen toen hadden en nu nog steeds hebben, maar zij vormen het levende bewijs dat die manier van oorlogvoeren op termijn niet rendeert. Arafat zag dit in, en wijzigde zijn strategie, maar zijn vroegere daden zijn nu nog steeds het GROTE voorbeeld voor talrijke adepten. Het feit dat de van strategie veranderde Arafat dan aanvaard werd, was meteen de verrechtvaardiging van het terrorisme.

Het meest ergerlijke van alles, is dat je al deze moeilijkheden onder een noemer kunt vatten: Geld en Macht.

Och, we moeten niet ver gaan zoeken, hier in ons piepkleine apenlandje presteren we het zelfs politiekers aan te duiden waarvan we weten dat hun hoofddoel is de andere helft van het land af te stoten... Niet dat ze daar iets aan hebben, maar het geeft zo'n goed gevoel dergelijke beslissingen te kunnen nemen...

Wat is het toch dat de mens zo'n machtshonger geeft?
Wat is het toch dat de mens er kan staan op toekijken dat een ander honger heeft?
Wat is het toch dat de mens nooit tevreden is met wat hij heeft?

Gewoon, het verkeerde beeld van Geluk...
Geluk is niet het grotere huis dan de buren, niet de dikkere auto, niet het meer geld, niet het leven voor het lichamelijke genot...
Geluk, dat is in vrede leven met jezelf en de wereld.
Aanvaarden wat je bent en hebt, en daar tevreden mee zijn.
Aanvaarden wat de anderen hebben, en daar niet de minste behoefte aan hebben.
Geluk, dat is vrede
en Vrede, dat begint in jezelf.
Hoe kun je met anderen overeenkomen, als je het nog niet kunt met je zelf ?

tot de volgende ?

Het roodborstje, mijn schoonvader...

Nederland is er vol van !
Een zaadhandelaar had vooral voorspeld dat hij zou terugkomen als een roodborstje, zijn lievelingsvogeltje...
Daags na zijn overlijden kwam er inderdaad een roodborstje de winkel binnengevlogen, en installeerde zich op de molensteen, de favoriete plek van wijlen zijn schoonvader.
Hij eet de ganse dag door, net als wijlen zijn schoonvader, en de klanten herkennen nog meer karaktertrekken...
Tot zo ver de bloedernstige "De Telegraaf"...
Oh ja, er is ook nog een filmpje te zien bij You Tube... Waar je inderdaad een roodborstje ziet rondfladderen.
Kun je nu en dan ook zien in mijn kippenhok, maar ik heb er - helaas, driewerf helaas- nog niemand in herkend.
Zal wel een boeddhist geweest zijn ?
In ieder geval moet het nu gedaan zijn met te zeggen dat er nog nooit ene is teruggekeerd om te zeggen hoe het in het hiernamaals is, alhoewel, hij heeft nog niets gezegd, hoogstens getsjilpt.
sjongejongejonge.
Ik zou in een eerste reactie willen zeggen: schoenmaker blijf bij Uw leest, ofte in onderhavig geval, mensje blijf bij je soort... Straks geloven we nog met zijn allen dat die koe in de wei de reïncarnatie is van tante Zulma, en dan is het hek van de dam ! Krijg ik nooit of te nooit nog een biefstukje bij mijn frietjes...
Als we inderdaad zouden terugkeren in een dier, en ook nog kunnen kiezen, dan koos ik voor een reuzenschildpad! Heb je al eens gezien hoelang die leven???? Bovendien vormen zij toch wel het summum van een rustig leven, newoar ?

Ik dacht dat men altijd sprak van de nuchtere Nederlanders ???

Oh ja, weet je, dat er nu nog steeds passieflora's bloeien in mijn tuin? Zo erg koud kan het dus nog niet geweest zijn. Ik zie ook nog steeds fuchsia's staan bloeien, alhoewel er daar wel zijn die vorstschade vertonen. Binnenkort ga ik met Frederik de lindeboom weer knotten. Hij is nu al zijn bladeren kwijt, en het is de moment om hem terug te snoeien. Dan kan hij weer enkele jaren lustig en rustig groeien. Hij begint al mooie echte knotten te krijgen. Ik vind het heerlijk om zo een echte ouderwetse boom te hebben. Ik denk niet dat er anders nog zoveel linden zijn die nog geknot worden. Hier in Mater kan ik me er maar één meer voor de geest halen, in de zoetebeek, waar er enkele bij elkaar staan als een levend kapelletje voor Ste Amelberga. Dat zijn al heel oude en dikke bomen, met dikke knoestige bulten van het steeds weerkerende snoeiwerk. Mooi !

Ze verdwijnen wat, de knotten, zowel de knotwilgen als andere... Net zoals de grachtkanten waar je ze gewoonlijk vond. Ik ben er zeker van dat een deel van de overlast te wijten is aan het wegdoen van die vele grachtjes en die knotwilgen. Wilgen zijn immers gekend als enorme drinkers. Bovendien waren die bomen, grachtjes en graskanten enorme wapens tegen de landerosie... Nu zie je na iedere fikse regenbui de teelaarde op de baan liggen. Die grachten en die knotwilgen waren er niet zo maar, ze waren na ervaring wijs geworden, en wisten dat ze de bescherming vormden van veld en vruchten. Maar ja, in deze moderne tijd telt de ervaring van de ouden niet meer mee... De wetenschappers weten het beter! --- in theorie---

Knotten zijn niet alleen mooi, ze vormen ook een ware bron van leven! In de knot komen holten, waarin niet alleen vogels en kleine zoogdiertjes leven, maar waar ook mooie teelaarde in komt, waarin wonder genoeg, nieuwe planten, tot zelfs struiken en bomen groeien. Wie zag nog nooit een knotwilg met in de kroon een vlierstruik ? In de dode stukken hout wemelt het van insecten, die op hun beurt weer een bron van voedsel zijn voor de vogels. De wortels van de knotwilg houden de aarde vast, en vormen de enige vastigheid van de aardenwallen langs de mooie holle wegen, waar van de "holheid" nog beklemtoond wordt door de overgroeiende takken van dezelfde knotwilgen. (Alhoewel dit laatste nu wel bijna helemaal is verdwenen door het vele verkeer)

Eén van de vele ziekten van de moderne tijd is "hoge bloeddruk"... Indertijd zwaaiden ze ons voortdurend om de oren met margarine met linolzuur, maar de dokters zwijgen nu plots in alle talen over dat linolzuur, omdat men heeft ondervonden dat het weliswaar de cholesterol laag houdt, maar bizar genoeg meer slachtoffers maakt aan hartziekten dan die cholesterol.... (Onze huisdokter uit mijn kindertijd zei steeds dat boerenboter op zijn minst de verdienste had dat we wisten wat het deed, en dat het veiliger was dan al die rare moderne dingen waarvan we nog moesten afwachten wat ze deden op lange termijn! De man had blijkbaar voorspellende gaven!)
Nu hebben ze weer iets nieuws gevonden !
Als we onze hoge bloeddruk onder controle moeten houden kunnen we dat voortaan veilig doen door het eten van...insecten...
Het is inderdaad zo dat bijna heel de wereld wel eens insecten eet, buiten de europeanen dan. We moeten het maar uitspreken, en je ziet vieze gezichten, insecten, bèèkes!
We eten wel slakken, met heerlijke kruidenboter... we eten garnalen en kreeften, en lusten zelfs kikkerbilletjes, maar insecten? Nee zulle !!!!
Heb je al eens een levende slak naast je escargots à la bourguignonne gezet ?
Of een kikker laten rondwippen op de tafel waar ze kikkerbilletjes in roomsaus degusteren?
Of ostentatief de poten zitten tellen aan een garnaal?
Of heb je al eens als tafelpraatje bij het omelet met garnaal, verteld dat lijken die aanspoelen vol zitten met die beestjes?
Al eens een mossel goed bekeken en toch blijven dooreten?

Maar van insecten zijn we vies. Hoe zou dat komen?
Geleerden vermoeden dat het wellicht komt door het feit dat in ons klimaat de insecten geen voortdurende bron van voedsel vormen. Of dat juist is of niet???
Maar ik zie echt niet zo'n grote verschillen tussen een garnaal en zegge en schrijve een sprinkhaan. Sprinkhanen schijnen lekker te zijn, versgebakken hebben ze een vurrukkullukke nootsmaak zegt men. Zou men bij grote exemplaren dan ook aan de pootjes zuigen zoals bij langousten?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen zinnige argumenten heb tegen het eten van insecten, buiten het feit dat het idee ons vreemd is. Maar dat is te overwinnen. Kijk maar eens hoeveel rare groenten en fruitsoorten wij ondertussen hebben leren eten. Laat ons eerlijk zijn, als je het nog nooit eerder zag, zou jij een kiwi plukken van de plant om eens te proeven? Dat ding ziet er niet uit en het voelt ook helemaal niet lekker aan... en toch vreten we die dingen nu massaal.

De eerste jaren dat de aardappels hier gekend waren, werden zij algemeen beschouwd als giftig en gevaarlijk. Men hield ze oorspronkelijk als een sierplant, in een pot op de vensterbank, het heeft zo'n leuke bloempjes!

De eerste kaas is wellicht ontstaan uit een overschotje vergeten melk. Zou jij het in je koker krijgen om een klak verzuurde en gestremde melk op te eten? En toch eten we met zijn allen kaas met heelder kilo's...

Nee, ik kan geen zinnige redenen vinden om te zeggen dat lichtbruingebakken meelwormen niet te vreten zijn... We eten al gekkere dingen als je het zo bekijkt. Niet dat ik straks tegen Anny ga zeggen: "Schat, bak je straks een portie meelwormpjes voor bij de tv?"...Maar echt op feiten gebaseerde argumenten heb ik niet !

Ik weet zeker, mocht men op de markt komen met een of andere reep waar insecten in verwerkt zijn, heel wat kinderen, als ze het niet zouden weten, die dingen zouden snoepen. Bovendien, als we ons eigenlijk echt bewust zijn van de moderne voedingsindustrie, dan moeten we vaststellen dat we nu al, hier in Europa, al hele dagen insecten binnenspelen... De rode kleurstof in duizenden van onze voedingsmiddelen, is immers afkomstig van een soort schildluis...

Smakelijk !

tot de volgende ?

Ijzel...

Toen ik vanmorgen gedaan had met mijn turnoefeningen, vroeg ik Anny of zij de bus gehoord had. Nee. Ik ook niet. Ik keek nog eens buiten, de sneeuw is bijna weg... Plots zag ik een auto over de weg kruipen. Ijzel !
Pas nadat ik gewassen en aangekleed naar beneden stapte, zag ik net de schoolbus langsrijden, sorry kruipen...
Veerle belde meteen nadat de bus weg was op, maar wij hadden alles gezien, staande in de uiterste hoek van onze eetplaats kunnen wij het net zien. Veerle vertelde dat zij bijna niet op haar voetpad kan recht blijven.
Ijzel...
Toen ik verhuisde van het inwonen bij de ouders van Anny naar het huis in de heidelbergstraat te Loppem, deed ik dat met de camionette van de technische school waar ik toen werkzaam was. De "knecht" van de school reed er mee, en beetje bij beetje gingen wij onze meubels halen en op zijn plaats zetten in ons nieuwe woonst. Het had die morgen geijzeld, waardoor het camionetje al een heel stuk later arriveerde dan verwacht. Wij laden zoveel mogelijk in de camionette en reden heel voorzichtig de amper twee kilometer verder naar de andere woning. Voor mijn deur was er een kasseistrook, die lichtjes afhelde. Toen ik uitstapte gleed het camionetje me netjes na, richting voordeur... Gelukkig niet zo dichtbij dat we de stukken niet konden binnen brengen. We legden oude jutezakken op de grond van het camionetje naar de voordeur, om veilig te kunnen verhuizen.
Heel veel moesten we niet verhuizen, we hadden nog niet veel.

Toen ik al in Oudenaarde werkte, in de vakbond, werden we op een morgen veel vroeger dan normaal wakker, door de...oorverdovende stilte. Wij woonden in de drukke stationsstraat, en daar was nu geen verkeer, zelfs geen voetganger.
Benieuwd keken we buiten en zagen de blinkende baan en de de al even gladde voetpaden. Er lag een centimeterdikke ijslaag over alles heen.
Plots hoorden we een luide slag en gekraak, en zagen, toen we buiten loerden door het raam van onze slaapkamer, dat twee wagens, die ondanks alles toch hadden gepoogd te rijden, knal tegen elkaar op waren geknotst. Blijkbaar moesten er gekwetsten zijn, want even later zagen wij de ambulance aankomen. De ambulance stopte, of probeerde dat toch, maar schoof aan dezelfde snelheid door, knal tegen de beide auto's aan. De politie: idem dito!
Toen de man van de ambulance uitstapte, zat hij meteen onder zijn eigen wagen.
Ik weet, het was niet schoon van ons, maar wij lagen met ons beiden te schokken van het lachen, toen de politie bij een poging de ambulancier te helpen, er bij ging liggen...
Plots ging de deur van de overbuur open. Meneer kwam naar buiten met zijn vuilnisbak in de beide handen, stapte op het voetpad, gleed onderuit, hield op een of andere manier de vuilnisbak klemvast, maar stak wel in verweer zijn armen vooruit... en alle vuil over zich.
Wij lagen op de grond, te huilen van de lach, een echte slappe lach, en durfden ons niet te tonen, toch wel enigszins gegeneerd voor de buurman...
Toen wij later beneden zaten, zaten wij een hele tijd te kijken naar de vele capriolen van de wanhopige probeersel van de mensen. Ik had al lang besloten te wachten met vertrekken tot het doenbaar zou zijn, het leek mij niet nodig een breuk te riskeren, vooral omdat in zo'n weer er ook geen mensen naar het bureel komen.
Plots zag ik collega Gerard voorbijschuifelen, aan een hoger tempo dan de anderen. Ik keek, en hij had een paar oude sokken over zijn schoenen heengetrokken, en blijkbaar gleed dit minder. Toen ik een uurtje later ook op het werk verscheen, hoorde ik nog bij de eersten die er aankwamen, en Gerard had er heel de tijd moederziel alleen gezeten...
Ooit kwam ik van een vergadering te Scheldewindeke, en het was spekglad door een plotse sneeuw- en regenbui op een bevroren grond. Plots zag ik een wagen in de gracht liggen, een man er naast. Ik stopte, en vroeg of ik hem kon meenemen tot aan de dichtste telefoon, maar hij wilde alleen terugkeren... Ik zei dat ik niet van plan was om het risico te verdubbelen door nog eens heen en weer te rijden, maar dan bleef hij liever staan... Ik rook duidelijk een alcoholadem...
Op een andere keer had ik vergadering te Ronse, en toen ik buiten kwam na de vergadering zagen wij, totaal verrast dat het gesneeuwd had... Nuja, dan maar heel voorzichtig naar huis... Ik moest de Kruises omhoog rijden, en deed dit heel voorzichtig en gestaag. Plots zag ik een wagen vanuit de richting Oudenaarde komen, en net toen hij bijna op mijn hoogte was begon hij te glijden...recht naar mij toe. Ik weet wel, je mag niet remmen als het glad is, maar wat kan je anders in zo'n geval? Dus ik remde, en begon meteen ook te glijden. Vraag mij niet hoe, maar we draaiden netjes om elkaar heen, en ik stond weer richting Ronse en hij klaar om terug naar Oudenaarde te rijden... We stapten alletwee, bleek van de doorstane emotie uit, en ik zei: "We gaan dat niet meer proberen zeker"... De man lachte wat bleekjes, en we zijn voorzichtig weer ingestapt, hebben ons een voor een heel voorzichtig weer gekeerd en zijn doorgereden...

Ik was door mijn werk heel veel op de baan, maar heb nooit een accident gehad door de gladheid van de baan. Ik heb genoeg andere ongelukjes gehad! Gelukkig nooit heel erg, nooit met gekwetsten of zo, maar toch... Eén keer heb ik een vervloekte auto gehad! Ik weet dat klinkt absurd, maar met die auto heb ik meer dan tien accidenten gehad, allemaal in mijn recht, maar het leek wel of iedereen het op die auto had gemunt! Hij was nog geen maand oud, toen een schoolbus plots moest uitwijken en pats tegen mijn geparkeerde auto reed. Enkele maanden later was er een storm, en de schoorsteen van Jan waaide af...de stenen recht op mijn auto... Ooit reed er een man mij langs achter aan, in Brussel, toen ik stopte voor het rode licht, en probeerde dan ook nog vluchtmisdrijf te plegen. Een ander wagen had het gezien en reed hem klem. Mijn wagen was nog niet hersteld, toen ik moest stoppen voor een auto voor mij... de wagen die achter mij reed had het niet gezien...Twee builen op elkaar !
Toen ik een andere wagen had, had ik ook geen ongevallen meer...Er was iets aan die wagen... Ik kwam ooit van een vergadering buiten, en op de parking stond die wagen met een volledig gedeukte zijkant...dader onbekend.... Nee, er was iets met die auto!

Bij een van die keren dat mijn auto in de garage was om weer eens uit te blutsen, reed ik met een verschrikkelijke oude vervangwagen van de garage. Een oude witte peugeot diesel... Ik zette dat ding nooit in mijn garage, hij stonk verschrikkelijk naar de diesel. Als ik er mee reed, dan hingen er achter mij dikke witte wolken...
Ik ging er eens mee op bezoek bij mijn zuster te Oostende, waar mijn moeder toen bij woonde. Wij hadden staan lachen met de rokende bak waarmee ik gekomen was. Toen ik terug naar Oudenaarde reed, was er ergens iets gebeurd, en stonden we in de file... Je kent dat wel, bumper aan bumper stapvoets... Niet bij mij! In de omtrek van mijn rokend monster was er steeds een ruime opening...Het leek wel of iedereen bang was dat de auto zou ontploffen, of dat ze zouden gegaseerd worden door de dampen (dat laatste was wel mogelijk!)... In de auto lag een keuringsbewijs zonder ook maar een opmerking....

Auto's... Ik heb nooit echt graag gereden. Ik deed het en doe het nog, maar het is voor mij steeds maar een vervoermiddel geweest, iets waarmee ik behoorlijk rap en vooral droog van het ene punt naar het ander kon... Alhoewel... droog ??? Ik heb één keer een wagen gehad met een schuifdak... Leek een luxe op warme dagen. Maar na enkele jaren kwam daar op een of ander manier sleet op, en bij regen kroop er water ergens tussen of onder. Je merkte het niet, maar het zat er. Je werd het maar gewaar als je eens plots moest kort remmen, dan vloog het water plots ijskoud in je nek. Heerlijk zo'n open dak ....

De ijzel is nog niet weg, maar op de baan is het nu al losgereden, en de auto's rijden al weer bijna op normale snelheid.

Nog al een geluk dat we weten dat het klimaat aan het opwarmen is, anders zou zo'n vroege winter ons ongerust maken... De hemel is niet open, maar je ziet hier en daar toch dat mooie tere blauw en de bijna zilveren horizon geeft je een gedroomde achtergrond voor de zwarte silhouetten van de bomen en de kerk van Horebeke...

Van hier uit gezien is het mooi weer... Maar als zo vaak in de winter is een mooie hemel geen garantie voor warmte, in tegendeel.

Ik ga sluiten, heel voorzichtig, om niet uit te glijden...
tot de volgende ?

Nieuwe wijn in oude zakken...

Enkele dagen geleden heb ik met een vriend zitten praten, onder meer over het huwelijk. Hij (en iedereen) stelde vast dat steeds meer jonge mensen thuis bleven wonen. Ze hebben wel een relatie en gaan daar eens slapen of zij komt eens bij hem slapen, maar van trouwen is geen sprake. Zijn kommentaar: "Ze hebben al de lusten en geen lasten"...
Daardoor lag ik vannacht na te denken over het huwelijk...
Het huwelijk is een eerder recent verschijnsel bij de gewone mensen. Een huwelijk was immers slechts van belang bij mensen met bezit, en diende ook om het bezit uit te breiden of te vrijwaren. Met andere woorden het huwelijk was in hoofdzaak een economisch gebeuren. Bij de gewone mensen, de slaven en de lijfeigenen was dat allemaal niet nodig, zij hadden niets toen ze op aarde kwamen en zij zouden zonder iets de aarde weer verlaten, dus moest er ook niets geöfficialiseerd worden. In de praktijk was het zo dat wie "bijslaap" kende, ook als gehuwd beschouwd werd. De betrokken man klopte op een braakliggend stukje grond bij het erf waar hij hij dienstig was, vier palen in de grond, spande daar takken in, weefde door de takken wat rijshout of wilgentenen of lindetenen, ondertussen kapte zijn beminde het oude stro van het jaar voordien, en werd het stro in de leem gestampt, tot een homogene massa. Dan werd de leem tussen de takken gesmeten, en eens een eerste laag, zo diep tussen de wilgentenen zat, werd er een laag leem overheen gewreven om een effen uiterlijk te hebben. De deur en de ramen waren klein, deur omdat dit nooit perfect kon sluiten, ramen omdat er nog geen vensterglas was voor hen, en er dus alleen sprake was van verluchting, niet van verlichting. Bovenop kwam een diep doorhangend strodak, dat was warm, en bovendien moest het zo ver doorhangen, zodat de regen niet op de lemen muren kon komen. Anders smolt hun huis letterlijk weg. En dat was het.
De jongste van het nest was meteen ook het pensioen van de ouders, zo zij het geluk hadden zo lang te leven. Dan werd er geen nieuw huisje gezet, maar een kamer bijgemaakt. Ze gingen inwonen, alhoewel het in de praktijk andersom was! De ouden mochten blijven inwonen, zelf niet meer bij machte voldoende te werken, was hun enige kans op overleven, het opgevangen worden door een van de kinderen.
Toen kwamen de steden op, en veranderde het leven totaal. Daar was niet zo maar een hutje bij te bouwen, het moest al een zekere reglementering volgen, en er kwamen bepaalde plichten bij inzake verplichtingen aan de stad. Ze waren ook niet meer lijf-eigen, ze verdienden geld als arbeider in een of andere gilde. Dit betekende dat zij zich ook min of meer konden opwerken, en toen kwam ook voor hen het huwelijk er. Een contract.
Niet zo uitgebreid als bij de hoge heren, van wie naderhand een wapenschild met daarop een wapen met vermelding van al de bezittingen en verwantschappen, maar toch...
Wie rijker werd kon zich zelfs een stenen huis zetten, en raakte bij de burgers van de stad.
Dit duurde tot... de hele rijken een Lieven Bauwens onder de arm konden nemen, en die wist een weefmachine binnen te smokkelen.
In een heel korte tijd slaagden de rijken er in deze machines te kopiëren, te verbeteren, en in grote fabrieken te zetten. Al wie zijn boterham had verdiend als arbeider in en rond de textiel, verloor op slag zijn inkomen, en had geen andere keus dan te gaan werken bij de nieuwe adel, de geldadel, de textielbarons... En ze werden zo onderdrukt en uitgemolken dat alras er geen sprake meer was van enig eigendom... Ze woonden in een huisje van, ze aten brood uit de winkel van, droegen kleren van...hun baas, de baron, de textielbaron... en weer verdween het huwelijk, als een onbetaalbare luxe. Oh, er was wel een kerkelijke zegening, dat was er al lang geleden ingestampt, maar dat was op een morgen, net na de vroegmis, en net voor het uur van het dagelijkse slavenwerk...

Zo dacht ik ook op de albigensen, de katharen (vandaar ons "ketters") en de lutheranen en calvinisten en ga zo maar door... Wat was het succes van die nieuwe kerkgemeenschappen? Het geloof ? Ik denk dat het veeleer een sociale revolte was, dan wel een echt kerkelijke. De kleine mensen werden plots OOK aangesproken door de predikanten. Plots telden zij ook mee. De protestantse beweging groeide onstellend vlug. Als ik lees in de Geschiedenis van Mater, dan waren zelfs in het landelijke mater alras massa's protestanten te vinden. Zij vonden niet alleen een godsdienst in hun taal, maar ook in de taal van de werkman, de taal die hen als kleine mensen aansprak. De oude katholieke kerk was altijd een zaak geweest van het machtscentrum in ieder gemeenschap, en zelfs de meeste pastoors kwamen uit dat midden.
Ik lag me vannacht dan ook af te vragen of de prediking van St Franciscus tot de dieren, geen allegorie was voor: hij predikte zelfs voor het plebs, het schorum, het gemene volk... Het zou best kunnen, want Frans was een van de wapenen tegen het toenemende protestantisme... En omdat ze zoveel met het gemene volk omgingen, werden ze meerdere keren bijna in de ban van de kerk gedaan. (Bepaalde onderafdelingen verdwenen volledig via de brandstapel!).
Dat bracht mij er toe te denken, of de zeer sterke en zware reactie van de katholieke kerk niet veeleer was ingegeven daardoor, dan wel door betwistingen op het gebied van het geloof ? Het zal op zijn minst zwaar hebben doorgewogen.

En nu is eindelijk de balans doorgeslagen naar het andere eind...Bijna iedereen is nu welvarend in onze maatschappij, en een huwelijksfeest hoeft niet meer, omdat er ieder weekend feesten genoeg zijn. Er hoeft geen kermis meer rond gevierd worden, we leven dagdagelijks zo copieus dat het vermageren nu Het probleem numero uno is geworden. Bovendien is de lust boven alles gaan primeren. De geslachtsdaad is alleen nog plezant. En er is geen enkel risico meer op zwangerschap (ongewenst!), men moet alleen een beetje zorg maken over de steeds meer voorkomdende SOA's...sexueel overdraagbare aandoeningen...Eentje ervan is zelfs gevaarlijk, maar who cares, de mutualiteit betaalt toch.
Jonge meisjes krijgen nu gratis de pil.
Het zou immers onverantwoord zijn dat ze te vroeg opgezadeld werden met een kind.
Of het verantwoord is zo vroeg sexueel contact te hebben is zelfs geen vraag meer.
Mag je zelfs niet meer luidop denken.

Ik ken een meisje waar de jongen op veertienjarige leeftijd al kwam bijslapen.
Eétje? meerdere...

In onze tijd was het huwelijk iets moois. Diende om kinderen te hebben, je geslacht voort te zetten...

Binnenkort gaan we al dat ambetante en pijnlijke wellicht volledig overboord gooien, en als we kinderen zo nodig moeten hebben, dan zullen we naar de fabriek gaan. Daar gaan ze een celletje van 't mannetje nemen en ene van 't meisje, de erfelijke eigenschappen verbeteren en aanpassen, de keuze van de "ouders" inzake jongen/meisje in orde brengen, en na enige tijd kunnen ze dan hun bestelling gaan afhalen. Zonder weeën, zonder onrust in de laatste maand, zonder het heerlijke gevoel van het voelen van leven...

Het hoeft voor mij niet meer... Ik ben blij dat ik nog het gewone werk heb gekend.

maar ja... ik ben ook al oud hé, opa ?

tot de volgende ?

Diep ademhalen....

Nee, ik ben niet bij de dokter geweest.
Ik heb het over het rolluik op mijn slaapkamer!
Zoals je weet slapen wij (nog steeds) met het raam open, maar het rolluik dicht. En dat is de reden van de titel van deze blog...
Toen ik vanmorgen het rolluik wou omhoogtrekken, vertikte hij het. Er was niet meteen beweging in te krijgen. Een beetje beter en nader bekijken toonde meteen de reden... Onze adem had netjes een laagje ijs gelegd op het rolluik...
Vandaar dus: niet meer ademhalen...
Het leed was tamelijke vlug opgelost...Eerst kreeg ik het rolluik niet naar boven, toen het boven was kreeg ik het bijna niet naar beneden, maar na een keer of vijf (tot vreugde van de buur????) ging het weer enigszins normaal.
Ik weet niet wat we vannacht zullen doen, want nu geven ze echte vorst, en dat voor de eerste keer. (Alhoewel het hier dus duidelijk op mijnen berg al aan 't vriezen was vannacht !!!)
Nochtans was en bleef het zowat dertien graden Celsius op de kamer zelf.
Als het rolluik naar beneden is, en niet te ver naar beneden, zodat de lamellen netjes verticaal staan, dan is heel weinig wind die binnenkomt, toch bij normaal weer. Natuurlijk, als er erg veel wind is, en die dan ook nog uit de "verkeerde" richting komt, dan moeten wij het raam dicht doen, anders waai je uit je bed. Maar de kou...Ik vind het heerlijk slapen op een frisse kamer. De temperatuur van mijn slaapkamer is het enige kwaad van de zomerperiode. Ik zou ergens in de sahara moeten zitten, warm tijdens de dag en "s nachts tegen het vriespunt aan...

Als het vriest mag ik ook buiten niet ademhalen !

Als het vriest, en ik ga een stukje wandelen, dan kom ik steevast thuis met een klompje ijs in de plaats van mijn snor! Eigenlijk krek hetzelfde probleem als met mijn rolluik! Mijn ademhaling vriest dan aan op mijn snor... En dat is niet zo heerlijk, zo een klomp ijs op je façade... brrrr.

Oh ja, in The Royal Kingdom of Great Brittain is er heibel over The Royal Phallus !
Het koninklijke piemeltje is blootgesteld aan de blikken van zijn onderdanen!
Prins William was druk bezig met een koninklijke bezigheid, het polospelen, toen hij van zijn koninklijk paard moest komen om te voldoen aan een zeer aardse behoefte... 't Baasje is net zo min waterdicht als de mindere nobelen onder zijn onderdanen...Hij moest dus plassen.
Een snoodaard van een journalist kon het niet laten daar een fotografisch conterfeitsel van te maken, en 's anderendaags verscheen in primeur de koninklijke piemel in de Britse pers.
Dit zegt mij vooral veel over het gehalte van de huidige pers.
Dit zegt mij ook veel over de belangstelling van de journalisten.
Dit zegt mij nog meer over het gehalte van de krantenlezers...

En dat is waar ik eventjes de noodzaak voel mij te ontdoen van mijnen gal en galstenen...
Laatst hadden wij hier een aanvaring tussen Humo en een slachtoffer van de "persvrijheid"...
Ik ga het hier helemaal niet opnemen voor de bewuste ambtenaar en zijn secretareskes, maar het publiceren van de ambtenaar in een pornografisch photoshopwerkje, doende met de beide secretareskes, vind ik niet echt meer wat ik humor noem.
Het mag dan nog heel duidelijk geweest zijn dat het een vervalsing was, het mag dan nog heel bewust zo gedaan zijn om aan te tonen dat het vervalst was en slechts als "spotprent" bedoeld was, ik kan daar niet meer mee lachen...
Het mag dan zijn dat iedereen vermoedde dat er iets was tussen de ambtenaar en de bewuste secretaressen, het waren en zijn alleen vermoedens, en er is helemaal niets wat ook maar een greintje bewijst dat dit juist zou zijn, en zelfs al zou het juist zijn, dan nog vind ik dergelijke publicaties niet kunnen.
Noem mij maar ouderwets, noem mij maar antiek, maar ik begin meer en meer een hekel te krijgen aan het verloederen van onze literatureluurderij! Het lijkt wel of humor meer en meer een synoniem is geworden van vetzakkerij!
Och, ik ben geen pater, en een mop mag best wat aangebrand zijn, maar ik heb steeds meer het gevoel dat de humor steeds maar platter en platter wordt. En als het niet met grove sex te maken heeft, dan is het veelal op een persoon gericht. Met andere woorden, het niveau daalt onrustwekkend. Zelfs in de echte literatuur (buiten de gewone pers en tv) stellen we vast dat men zich meer en meer gaat wentelen in de smerigheid.
Moet dat echt?
Vroeger hadden wij enkele kranten die de naam hadden een hoog niveau te hebben...maar ook daar vind ik nu die soort van berichten terug.
Men heeft vastgesteld dat dit soort van artikelen goed verkoopt, dus laat men alle normen en principes vallen, en gaat mee voldoen aan de "goesting" van het volk...
Kranten die vroeger elitair genoemd werden, doen nu duchtig mee met berichten over de borsten van de filmster... zijn nep en dergelijke hoogstaande nieuwtjes...
Heeft er echt iemand behoefte aan nieuwtjes over die borsten?
Of " Het mooiste kontje van Vlaanderen"... 't Is te zeggen van diegenen die zich verlagen mee te doen aan een dergelijke verkiezing, want er kunnen best nog duizenden mooiere kontjes in Vlaanderen rondlopen, die het niet nodig vinden daar mee te paraderen... (Gelukkig maar)
Ik vind het veel belangrijker te weten hoe het zit met de verkaveling van het industriegebied, of met het onderzoek over de milieuovertreding door bedrijf X... maar die artikeltjes vind je maar op blz 3 en verder...
De hoofdartikelen moet sensationeel zijn ! Of bloot, of massale afdankingen, of zware rampen à la Gellingen (Ghislenghien)... of nog liefst: schandaaltjes... Breed uitgesmeerd met een grove borstel over de ganse voorpagina.
Ook de manier waarop men het uitsmeert is alles behalve. Stel dat er ergens een stakingspiket is, dan zal dat niet de hoofdtitel zijn van het artikel, maar wel het feit dat de families hun verlof met een dag zien verdwijnen door de staking van de vluchtleiders. Men moet al goed gaan zoeken om nog te weten wat de aanleiding van het conflict was, want dat is slechts bijzaak, men moet oh zo nodig de zwakke randjes van het gebeuren in de verf zetten...
Ik heb het dus niet over de overmaat aan sex, maar aan de overmaat aan zucht naar sensatie die momenteel heel ons wereldbeeld schijnt te moeten vullen...

En toch kan het anders... en toch is er ook belangstelling voor!
Zelfs met dit blogje raak ik soms dingen aan waarop ik dan onverwachte reacties krijg.
Ik kreeg over mijn ervaring en beschrijving van pijn reacties om me te zeggen dat dit hun geholpen had bij het verwerken van hun pijn, en idem bij het verwerken van verdriet, het weergeven van mijn ervaringen heeft anderen geholpen... Met andere woorden, er is wel degelijk nood aan ernstige artikelen, niet van die zware wetenschappelijke dingen, maar gewoon diepmenselijk.
Nu verdwijnt alles, opgeofferd aan de God van de sensatie en de zucht naar het halen van hogere verkoopscijfers.
Ik preek niet voor bloedserieuze kranten en bloedserieuze artikelen, nee, gewoon voor het zo objectief mogelijk zijn, en schrijven over de kern van de zaak en niet over de sensationele uitwasjes er aan...
Neem nu het zo intrieste dodelijke ongeval van dat meisje te Welden... Ik zou dat aangrijpen om eens een degelijk artikel te schrijven over het nut van lichte kledij en reflecterende kledij... Misschien zou dat verschrikkelijke ongeval niet eens gebeurd zijn, had dat meisje reflecterende armbandjes aan gehad...
Als men een artikel heeft over een modeshow, eens durven te wijzen op de veel te magere modellen, die helemaal niet meer voldoen aan het beeld van de huidige mens.
Niet bedillerig, maar toch ergens eens serieus iets proberen mee te geven.
Maar ja... ik ben ouderwets, antiek...
wie zou er nog luisteren naar zo'n oude zak.

tot de volgende ?

Achdiffen dooden oft verjaegen

Gisterennamiddag heb ik mij onledig gehouden met wat in mijn grootstststste boekwerk te neuzen, het Groot Cruydtboeck van Rembertus Dodoneus (Rembert Dodoens) te bladeren...
Dit werk is in zestienhonderd en een sjiek gedrukt op de persen van Plantyn te Antwerpen...
Ik wist dat er in het boek niet alleen over de werkinghe van de cruyden gesproken wordt, maar soms ook over heel gewone dingen. Zo krijg je onder meer ook vermeld welk hout het beste is voor het maken van bogen, hoe je beste mostaert maakt en ga zo maar door.
Al bladeren kwam ik ook terecht bij de Gulden Appelen... De tekeningen zijn heel gedetailleerd, maar niet heel precies, zodat ik mij genoodzaakt zag het betreffende artikel te lezen om te weten waar je nu gouden appels zou kunnen vinden... Toen ik de naemen las in onder meer het Latijn, het Spaans, het Italiaans, het Hoogduits, het Nederduits, het Boheems, het Grieks, het Frans, wist ik het antwoord: het ging hier over de pomod'oro, de pomme d'amour, dus over de tomaat! In heel het lange artikel wordt nergens het woord tomaat gebruikt, wat bewijst dat die naam hier pas later gekomen is...
Heb je ondertussen de titel kunnen ontcijferen? Je moet weten dat ze eigenlijk ook nog eens in een soort gotisch schrift gedrukt zijn, wat de leesbaarheid niet bevorderd, u kreeg dus een voorsprong... In modern nederlands staat er: Hagedissen doden of verjagen...(met ruta palustris, moeraswijnruit)...
Voor het maken van wagenassen gebruik je best olmen (ook voor bogen!)
Azuur verwen, of blauw verven van stoffen kun je onder meer met wede...Gek, maar nu zijn ze weer begonnen met wede te gebruiken omdat het een zeer speciaal en prachtig blauwe kleur geeft die niet echt na te bootsen is... Alles komt terug blijkt...
Bijslaepens lust ende macht vermeerderen... Of de viagra van onze voorouders! Om dat te vinden moet je verder gaan kijken onder: Soeckt onkuysche lusten verwecken...Heerlijk taaltje ! Er staat een hele waslijst kruiden vermeld, maar klisse is er eentje van.
Blixem ontvlieden: De heidenen beschermden zich tegen de bliksem met wilden wijngaert, je weet wel die bladeren die je soms langs de gevels van huizen ziet kruipen, met blaren in de vorm van wijnbladeren) (Maar 't helpt alleen bij de heidenen...) Ik heb niet gezocht naar het kristelijke middel....
Borstels swart verwen... Met 't sap van de bezekens van vlier kan men haar, veren en ook borstels zwart verven...

Heerlijk toch ? Ik heb er nog een ganse waslijst van die vernuftige middeltjes waarmee de mensen zich wisten te redden in die tijd. Ik ga je nog wel een en ander vertellen op een andere keer, anders wordt het een beetje langdradig.
Misschien nog eentje om te besluiten, er staat ook een ganse waslijst van planten die je bolletjes leveren... Bolletjes ? Ja, om paternosters te maken ! Ofte de kerck inde de cruydenweirelt ???


Heel leuk vindt ik ook de beschrijvingen van de ziekten, zoals brandende pisse en graveel in de pisse...Vreest niet, in die tijd waren er overal kruiden voor gewassen! Je krijgt zelf het recept om geurige kruidenbollekes te maken om de pestilentie weg te houden... Waarvoor hebben wij al die pillen van doen? 't Groeit allemaal voor onze deur. Oh ja, 't prostaat bestond toen ook al, alleen noemde men het toen druppelpisschen...

Heb je al eens buiten gekeken, het is hier een echt schilderij van Valerius De Saedeleer, een van zijn beroemde sneeuwlandschappen in de Vlaamse Ardennen... De tweeling is hier vol jolijt aan 't ravotten in de sneeuw, terwijl hun moeder aan 't snotteren is met een versnuftheid (neusvalling).
Toen ik vanmorgen aan het turnen was, was het nog aan het sneeuwen, nu lijkt het al weer traagjes te dooien. Maar mooi is het wel...als je er niet door moet!

Heb je het ook gelezen?
Eindelijk is een laatste bolwerk inzake discriminatie gesloopt !
Er zijn nu eindelijk BH's voor mannen! En ze verkopen in sneltreinvaart, een bewijs dat ze voldoen aan een vraag.
Momenteel is het nog alleen in Japan, maar het hek is van den dam ! Waar de vrouwen nu ijveren voor los in de bloes, gaan de mannen nu BH's gaan dragen. Niet dat ze echt nut hebben, maar ze zijn zo sierlijk en het zachte strelen van dit kledingstuk geeft de drager ook een zachter gevoel en een zachter en vrouwelijkere kijk op de wereld. (sic).
dju de dju... Moet er nog zand zijn ?

Weet je waar dit spreekwoord vandaan komt ? Vroeger werd er in de huizen, op de vloer wit zand gestrooid, om het huis proper te houden. Het zand werd netjes in een fijne laag gestrooid, en de vrouwen maakten er nadien met de steel van de borstel mooie dessins in, de ene al kunstiger dan de andere, maar de begaafden wisten het de allures te geven van een tapijt, vol met mooie krollewietjes als de bladeren van de acanthus op de kerkpilaren. Ik hoorde ons moeder er nog van vertellen dat haar grootmoeder dat zo mooi kon... Je had in die tijd dan ook een koopman die met een steekkar rond kwam met mooi wit zand.
Het nut was duidelijk, op het einde van de week werd het zand bijeengekeerd en buitengeveegd, met alle vuil er bij, en de vloer werd door het zand blinkend gepolijst. Wellicht kwam dit gebruik nog van uit de tijd dat de vloer in gestampt leem was. J kon dit uiteraard niet met water kuisen, anders kreeg je modder... Maar ook dat zal wel blinkend gepolijst zijn geweest door het fijne zand.

Hé, ik zit vandaag wel heel ver in het verleden... allemaal dingen van zelfs ver voor mijnen tijd, en die is al zo lang, want ik hoor het hele dagen: "Opa, gij zijt al oud hé?" Ik wil dan altijd nee zeggen, maar dan denk ik terug aan mijn kindertijd... toen een vent van dertig, veertig jaar al een ouden was...Ja, dan ben ik al héél oud...en dan knik ik, met een beetje pijn in het hart... Want ik voel me niet oud. Eigenlijk voel ik me steeds beter en beter worden! Nee, niet van lijf en leden, daar zit duidelijk sleet op, maar ik hoe langer ik leef, hoe meer ik kan lezen, en zien, en horen... en hoe rijker ik wordt in miltioenen wetenswaardigheden...van heel kleine triviale dingetjes, tot belangrijke en echt wetenswaardige feiten. En hoe meer er in dat bolleke van mij zit, hoe rijker ik ben, hoe gelukkiger, en hoe meer ik jullie kan onderhouden van uit die zee van dingsigheidjes.

Hoe ouder ik word, hoe vrijer ik me voel om met woorden te bronselen, en ze te vervormen tot geestige en toch duidelijke dingen, en zo een dun laagje slagroom op soms serieuze teksten te leggen... Je moest eens zien hoeveel woorden er verlicht worden als ik de spellingcontrole aanzet ! En onder hoeveel woorden er dan staat: "geen suggesties"... Spellingcontrole bezit een heel pak woorden die ik durf neer te pennen niet. En wie weet, misschien heb ik het geluk dat een van mijn spitsvondigheden wel ooit in de dikke Vandaal landt ????

Er komen blauwe gaten in de grijze lucht... Op de baan is de sneeuw veranderd in gore pap.
Ik ga sluiten... ik zou niet willen dat je geen tijd meer hebt om eindelijk eens die sneeuwvrouw te maken...

tot de volgende ?

Triest

Gisterenmorgen is hier niet zo ver af, te Welden, een meisje van 15 jaar doodgereden.
Ze stak de baan over naar het bushokje, toen ze gegrepenwerd door een auto, en ver weg tot over de gracht weggeslingerd werd.
De chauffeur van de wagen is vrijgesproken van schuld, hij reed niet te vlug, en het meisje Valentien droeg donkergrijze kledij, wat haar bijna onzichtbaar maakte.
Ik heb nu nog meer een hekel aan die donkere dagen.
Het kind is gestorven op de plaats van het ongeval, haar moeder was er ondertussen bij. (Ze wonen vlak bij)...
Erg... heel heel erg...
Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het allerergste is wat je kan overkomen: een kind verliezen. Het voelt zo onrechtvaardig aan, zo tegen de natuur, tegen de normale gang van zaken in... Den ouden moet eerst gaan, niet de jonge...
Maar we hebben er geen verhaal tegen.
Alleen een wrang en bitter gevoel en een zee van verdriet.
Aan haar familie naam te zien, vrees ik dat het de dochter moet zijn van iemand die ik ken. Ik hoop van niet. Niet dat het leed kleiner of groter is, maar als het iemand betreft die je kent, dan voel je dat nog veel meer aan. Ik weet niet zeker of het stuk waar ze woonde nog Mater of al Welden is, het moet net aan de grens liggen...
Ieder weekend horen wij van talrijke jonge mensen die verongelukken.
En steeds weer denk ik dan: het is niet nodig!
Heel wat van die weekendongevallen zijn immers te wijten aan drank, drugs en/of in slaap vallen tijdens de rit.
Ik maak me dan steeds inwendig wat boos, omdat ik dat voor een groot stuk wijt aan de manier waarop de jonge mensen nu uitgaan.
Vroeger moesten wij om 12 uur thuis zijn, nu gaan ze pas om 12 uur weg om uit te gaan. Midden in de nacht, in de vroege morgenduren rijden ze dan nog eens vlug van de ene dancing naar de andere, en wij lezen dan weer dat er weer dodelijke weekendongevallen waren te ...
De baan van Zottegem naar Wetteren lijkt bijna op een kerkhof! Het is nu de gewoonte om waar die jonge mensen verongelukten een kruisje te zetten... Er staan er langs die baan tientallen. Het is een baan tussen twee dancings in.
Ik denk dat er nu minder mensen van die leeftijd in onze wijk wonen, maar enkele jaren geleden hoorden wij die jonge mensen thuiskomen, rond het uur waarop wij bijna aan opstaan toe waren.
Ieder weekend, de zaterdagmorgen en de zondagmorgen hoorden wij hen arriveren. Met hun bromfiets met knallende uitlaat, of met een auto die hoofdzakelijk een verpakking was voor de boxen van hun radio... Je hoorde die auto van ver komen...boenke, boenke, boenke... van de drums.

Wie is er op dat rampzalige idee gekomen dat het uitgaan nu om 12 uur maar begint ? Ik durf te pleiten voor een algemeen sluitingsuur om 2 of drie uur in de morgen. Geef toe, als je op een treffelijk uur begint, heb je dan nog heel wat uurtjes om eens lekker te ontspannen en te dansen.

Wat mij ook verontrust is dat we meer en meer zien dat jonge mensen zoveel alcohol gebruiken. Je moet eens proberen ergens aan een Aldi te zijn op het middaguur, een Aldi of een ander grootwarenhuis, in de nabijheid van een school... Je ziet er heel wat jonge mensjes buiten komen met van die alcoholbevattende limonadeachtige drankjes... Breezers en pops en hoe heten die dingen allemaal... Ik heb eens zo'n flesje bekeken, en stelde vast dat er 4.5% alcohol in zat. 's Namiddags zal de aandacht in school ook niet meer dat zijn...

Men mag geen sigaretten meer verkopen aan minderjarigen, maar dat wel ???
Ik weet het allemaal niet meer... ik kan er niet bij dat dit alles zo maar kan. Ik stel me ook vragen bij het feit dat die kinderen blijkbaar over zo veel zakgeld beschikken. Is dat wel allemaal nodig ? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zakgeld bij me had, voor ik in Gent in de sociale school zat, en daar moest ik het wel hebben voor het aankopen van mijn middageten en zo. Echt zakgeld was het dus niet eens.
Ik vraag me af of dit wel een goede zaak is aan die goede tijd...

Volgens mij is kinderbescherming niet het verstrekken van meer vrijheden aan kinderen, maar het aanleren van verantwoordelijkheid. Als je nu iets verbiedt aan de kinderen, dan zou je het gevoel beginnen krijgen dat je ze iets tekort doet... waar je ze in feite leert op de goede manier te leven...

Als je nu aan een schoolpoort kijkt bij het beëindigen van de klas, dan zie je de kinderen met vijf, zes fietsen naast elkaar, midden de rijweg. Ik vroeg eens aan een politieagent waarom hij daar niets aan deed. het antwoord was dat die kinderen op die manier automatisch een rem betekenden voor het andere verkeer... waarvan akte...
Ik kreeg een heel vuile politionele blik toen ik vroeg of ze dat later ook mochten doen als ze met de auto reden...
En toch legt die flik daar op dat moment de basis van een slecht verkeersgedrag... Maar ja, nu mag dat allemaal...

En iedere week lezen we dan weer over die zovele jeugdige weekend doden...

Opvoeden is nochtans niet zo moeilijk... de voornaamste vereiste is rechtlijnigheid.
Leer een kind van waar tot waar hij mag en kan gaan, en leer hem dat verder gaan leidt tot straffen of nare ervaringen. Maar dat systeem werkt alleen als je rechtlijnig bent, en de dat de lijn die je vandaag uitzet, morgen niet plots anders is, en overmorgen weer als de eerste dag. Een kind moet ook weten waar de grens is. Hier hebben wij dat altijd toegepast, en de neefjes en nichtjes vochten om hier op verlof te mogen komen, ondanks ze wisten dat reglement hier reglement was. Maar daar heeft een kind geen enkele moeilijkheid mee, en het zal ook straf aanvaarden, omdat het ook weet dat het een fout heeft begaan. Het kind voelt het aan als rechtvaardig.

Maar ja, ik ben oud en dus ouderwets...
Wedden dat het nog eens allemaal terugkomt ?


tot de volgende ?

Vrouwen en techniek...

Let op, ik ga beginnen met te stellen dat men niet alle vrouwen over dezelfde kam mag scheren, en ik ken mannen die ook helemaal geen handige Harry's zijn, maar toch...
Het is een cliché dat vrouwen geen kaas hebben gegeten van techniek, en clichés zijn meestalcliché geworden omdat ze zo vaak voorkomen...
Nu weer !
Weet je dat er nu een heel pak mensen (mannen én vrouwen én kinderen!) met de dood bedreigd worden, omdat er hier boven ons hoofd, aan de ruimte-zatteliet zo nodig een vrouw wat technische vaardigheden moest gaan hangen exposeren...

't Mensje heeft - helemaal per ongeluk- even per abuus op een oliespuitje geduwd, waardoor haar poezelige handjes wat gladjes werden, en ze liet - oh ramp- een hele gereedschapskoffer de ruimte in glippen...

Op de beelden leken alle tangen, en sleutels en wie weet wat nog meer, in de wegzwevende tas zitten...Maar niets garandeert ons dat dit zo blijft...
In het gunstigste geval blijft het zo, en dan zal wellicht hoogstens een persoontje op een mooie dag getroffen worden door een zware en ook nog gloeiende (reisje door de dampkring weet je wel) gereedschapkoffer op zijn hoofd te krijgen... Kantelt de zak echter eerder, dan kunnen het meerdere personen zijn, een per tang, een per sleutel, een per beitel, een per hamer en ga zo het rijtje maar af... Als we veel geluk hebben zijn die dingen al opgebrand voor ze de oppervlakte van de aarde bereiken.

Maar het kan nog leuker! Stel, morgen lanceren de Russen een nieuwe raket naar de zatteliet, en halverwege hun eerste omloop van onze aardkloot knotsen ze met hun raketje toch wel op een massieven gereedschapkoffer zeker ! Allemaal dood, en ze kunnen nog jaren rondjes draaien in diepgevroren situatie, alvorens ze de atmosfeer induikelen... Natuurlijk zal er tengevolge van dit incident een diepgaand onderzoek ingesteld worden, en de kans is groot dat ze bij dit onderzoek nog een Amerikaanse Engelse sleutel terugvinden, en boem, de verhoudingen terstond nog gespannener dan ze al zijn door dat rakettenschild van de kamerikhanen... en de dreigende vrede in Irak wordt vervangen door een nieuw gewapend conflict onder de grote broers...

Allemaal door een vrouw met olie aan haar handen!
't Is eens iets anders dan vrouwen met een gat in de hand.

Heb je ook al vastgesteld dat men in de soaps en films tegenwoordig alles op alles zet om dat imago van de vrouw te doorbreken ? In buren zie je voortdurend vrouwelijke garagisten door het beeld lopen. Gek genoeg zie je ze nooit echt aan een wagen werken, en het moet al heel erg lukken als ze ergens een of andere vlek van olie of smeer op hun handen of gezicht vertonen. Het zijn de eerste garagisten die ik ken met propere handen ! Of dat vertrouwen wekt is een andere kwestie. Ook in andere stukken zie je ze als chauffeur van vrachtwagens, als schaapscheerders en ga het rijtje maar af. De dames willen af van het imago...de dames ??? Als ik kijk naar de lijst namen die verschijnt op het einde van de film of de episode, stel ik telkens vast dat het mannen zijn die het boek schreven, die de regie doen, en ga zo maar door... Is het misschien een poging van de mannen om de vrouwen nu ook het zware en vuile werk te laten doen ???

In de tijd van de CCCP, de unie der sovjetsocialistische republieken, zag je regelmatig op de publicitaire filmpjes (?) vrouwen aan het werk als kasseilegster, als metster (spreek dat eens goed uit) en noem maar op... Dat waren dan telkens van de verschrikkelijke manwijven, echte remedies tegen de liefde. Als dat het effect is van dat zware sjouwwerk, laat de dametjes dan maar waar ze zijn... Ik zie veel liever van die pronte hupse dingen voor mijn ogen floreren, dan van die Russische manwijven uit die filmpjes.

Bovendien vermoed ik dat veel van die dametjes veel minder onhandig zijn dan ze zich voordoen! Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ze heel graag beroep doen op het mannelijke chauvinisme, en die sukkels lopen er dan steevast met open ogen in. Gelukkig heb ik een tussenvorm: ze is hups en pront, maar smijt haar vastgelopen wasmachine helemaal open en herstelt hem... In de tijd van de tv met lampen, verving ze zelf de kapotte lamp in de tv... Kortom een ideale madam, zeker in mijn geval. Toen ik het lichamelijk nog kon, was ik door mijn werk bijna nooit thuis, en nu ik thuis ben kan ik het lichamelijk niet meer aan...

sjongejongejonge... al bij al ben ik dus een gelukkig man !

Ik ben een boek aan het lezen, maar niet zomaar een boek... Het is een document, getijpt op a4tjes, met wat foto's en grafiekjes en zo versierd...
Het is een boek over een stukje uit het leven van de auteur, een vriend des huizes...Een vriend van wijlen mijn vader, die mijn vriend is gebleven, en waar ik ook beroepshalve veel contact mee had...Vriend Germain.
Hij beschrijft de pijnlijkste episode uit zijn leven... Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werden hij en zijn broertje en zusjes uit huis gehaald en ondergebracht bij de buren, want zijn moeder moest kopen, lag in het kraambed, en daar hoorden kinderen niets van te weten. Dezelfde avond werd zijn moeder nog weggevoerd naar het hospitaal, hij heeft nooit geweten welk hospitaal. 's Anderendaags brak de oorlog in volle geweld uit. Hij als oudste en zijn zussen en broer werden tijdelijk naar het weeshuis gebracht. Maar het tijdelijk werd permanent toen men hoorde dat zijn moeder overleden was bij het bombardement van Oostende. De datum kennen ze, ze weten dat alle slachtoffers begraven werden op het kerkhof van Oostende, maar wanneer en waar precies heeft hij nooit kunnen ontdekken. De overlijdensakte werd pas maanden later bij rechtspraak vastgelegd... Hij zat daar met zijn broertje in het weeshuis. Zijn zusjes zaten daar ook, maar volkomen afgescheiden van de mannekens...
Het weeshuis werd bovendien ook nog een onderkomen voor het Duitse leger die er een Feldpost had. De plaats voor de kinderen werd alsmaar krapper, door de soldaten en vooral door de enorme toevloed van wezen en vermoedelijke wezen, kinderen die uitgehongerd op straat werden gevonden...
Het leven in een weeshuis ... het is geen wonder dat dit een blijvende invloed heeft op een mens! Het moet verschrikkelijk geweest zijn. Niet alle nonnen waren lieflijke wezens, er waren er héél andere bij. Germain vertelt van een vrouw die niet zo ver van hem af woont, die ook in het weeshuis zat, en daar nog een verschrikkelijk litteken van heeft... Een stuk van haar oor werd gewoonweg afgescheurd bij een bestraffing...
Teveel om op te noemen in het bestek van een blog...maar wellicht kom ik er nog wel eens op terug.
Ik moet denken aan Lea, een wijze volksvrouw, die zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van stroot en 't andere van lood..."
Weet je, wij hebben er maar eentje van stro... Als je denkt aan het leed dat sommige mensen moeten ondergaan op deze mooie blauwe planeet...

tot de volgende ??