Goedemorgen !

Ik heb er op gelet, in de tijd dat we in de wachtzaal zaten heb ik bij het binnenkomen "Goedemorgen" gezegd, en een tijdje later was er nog een jonge dame die ook iedereen een "Goede morgen" wenste. De twintig anderen keken dan verrast op, en enkelen knikten of zegden ook een "Goedemorgen".
Voor de rest van de tijd lijkt een wachtzaal op een zaal bij de Cisterciënzers of een ander van die zwijgende orden...

In de pijnkliniek valt het op dat er veel echtparen zitten. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat er veel mensen zijn die "slecht te pote" zijn, maar ook met het feit dat ze na de behandeling niet zelf met de wagen mogen rijden. Je zou dan ook verwachten dat ze minstens onder elkaar aan het palaveren zijn, maar noppes, hooguit een paar gefluisterde woorden. (Zou Vader Abt anders sancties uitdelen?)...

Eigenlijk is dat in iedere wachtzaal een beetje zo. Zelfs in het schuilhokje waar een deel mensen staan en zitten te wachten op de bus, hoor je weinig praten, al praten mensen die samen op stap zijn, wel met elkaar, meestal doen ze dat dan ook op zachte toon, om de anderen niet te storen.

Mij storen ze net door die stilte...
Ik hou er van om mensen tegen elkaar te horen babbelen, zelfs als ik geen deel uitmaak van het gesprek.
Soms hoor je dan van die gekke dingen...

"... ge zoudt dat van hem niet zeggen hé?" " En wel nee, daar verschiet ik van, dat had ik van hem niet gedacht..." ze staat een beetje peinzend met het hoofd te schudden " En wat zegt zijn vrouw daarvan?" " Ik peins dat ze dat niet weet ! Of ze gebaart van pijkens !" " Twee biefstukjes van de entrecote asjeblief" " Wel die duts ! Zijt daar eens mee getrouwd !" " Ja !... en 100 gram salami" "Hoeveel moet ik ?"  De beide dames vertrokken. En ik weet nog niet wat die vent gedaan heeft !

Maar ze hebben je genoeg voer gegeven om een hele roman op te bouwen. Maar daar zijn de volgenden al... "Heb je dat al gehoord van Maurice ?" de andere schud het hoofd, "'t Is er niet goed mee hé, ze zeggen dat hij maar een maand meer te leven heeft ! " "Allee gij ! En van wat ?" "Wel, 't is begonnen met een klein plekje op zijn kaak !, dat zat daar al jaren, maar in ene keer is dat beginnen groeien, en toen ze naar de dokter gingen was het al veel te laat ! Huidkanker!" "Oetje ! En van wat komt dat ?" " Dat zal wel komen van altijd te gaan vissen ! Hij zat altijd in zijn blote kop in de felle zonne ! Mijn vent heeft het dikwijls gezegd ! Hoe dat den diene daar tegen kan, zo in de felle zonne zitten zonder iets op zijn kop !"...  "Allee, van in de zonne te zitten ! Ze zeggen dat die zonnebanken ook zo slecht zijn hé ?...

De rest heb ik niet meer gehoord, mijn bestelling was gereed en betaald, en ik kon toch moeilijk blijven staan...

Ik weet niet wie de dames zijn, en nog minder wie Maurice is, maar ik ben blij dat ik altijd mijn hoed opzet als ik ga vissen.

Maar ik vind het heerlijk om te luisteren naar de mensen...
Als ik crea geef, en iedereen is na de uitleg aan het werk, dan hoor ik ook dergelijke gesprekken. Maar daar gaat het over het eigen dorp, en veelal over mensen die ik ken. De gesprekken horen niet thuis in het roddelcircuit, nee, het is meestal het relaas over ziekte en sterven. We zitten immers in een groep van mensen die allemaal al wat ouder zijn, en dus is ziekte en sterven een vertrouwd onderwerp.

Bovendien zijn veel van die mensen ook lid van Ziekenzorg, en zien we ze wel eens op een of ander bijeenkomst. Alleen, ... Ik weet nooit zelf zo'n dingen. Noch Anny, noch ik zelf, zijn mensen die veel buiten gaan. En staan we eens toevallig aan de deur, of gaan we juist de post uit de bus halen, als er iemand passeert, dan is dat meestal alleen  een goedendag of goedenavond... We kennen de mensen wel van zien, maar er zijn er maar heel weinig waarvan we de naam kennen. Door mijn werk kennen de meeste mensen mij wel, maar wij hen niet. Vroeger gaf ik wel eens een redevoering voor een ganse zaal van onze dorpsgenoten, nu ben ik Sinterklaas in Okra, en onlangs heb ik gepreekt in de kerk... Veel mensen hebben mij gezien, en bekeken, maar voor mij zat dan een massa mensen, die ik niet eens echt bewust zag. Een beetje zoals ik auto rij... Je hebt mensen die me zeggen " Zeg schonen ! Je mag wel eens goeiendag zeggen als je passeert !"... Ik heb nooit iemand gezien. Tenzij als obstakel waar ik voor moest opletten, maar zelfs dan nog zie ik zelden wie het obstakel is... Hoe dat komt, dat weet ik niet... andere mensen zien blijkbaar wel wie er passeert. Gilberte sprak me zelfs aan met "Zeg, je hebt een andere nummerplaat op je auto ! Ik had je bijna niet herkend !" Zij kijkt dus naar de nummerplaten en memoriseert wie er met die of deze plaat rijdt...

Het zal dus wel aan mij liggen.
Ik moet eens wat meer aandacht hebben voor de mens... Nog meer ?, nee, maar anders...

tot de volgende ?

Leuk !

Gisteren moesten wij al heel vroeg in het UZ zijn, voor een onderzoek van Anny. We hadden gehoord op TV dat er kans was op sneeuw, dus extra-vroeg opstaan...
Ik keek naar buiten: alles wit ! In de andere kamer het rolluik opgetrokken, daar zie ik de tuintafel staan, wel 3 cm sneeuw !
Rolluik omhoog in de kamer van Koen, zodat ik de baan zag; alles wit.

Anny ook uit bed gekoterd, turnen tot minimum herleiden, vlug aankleden en vlug ons potje yoghurt lepelen, en rond 20 voor 7 waren we al vertrokken.
Hier was het niet fameus rijden, maar de sneeuw op de baan begon al wat te smelten. Eens op de grote baan ging het, en toen we de Edelare beneden kwamen, kon je nog amper zien dat er sneeuw gevallen was ...

Wij waren te vroeg in Gent, maar dat is niet erg. Beter te vroeg dan te laat. We waren op die manier dan ook vroeg weer thuis.

De pijn die Anny nu nog heeft, lijkt een ontsteking te zijn, wellicht ten gevolge van het overbelasten toen ze nog last had van haar hernia links (nu doet haar rechterheup flink pijn). Vrijdag moeten we (nog een half uur vroeger !!!) weer in het UZ zijn, voor een inspuiting op de plaats van de ontsteking. Dat is dagkliniek, dus ze moet nuchter zijn, en wellicht gaat ze er ook een paar uur moeten blijven liggen, al hebben we ook één keer meegemaakt dat ze na een inspuiting meteen weg mocht... We zullen zien... Ik zal zorgen voor een goed boek, wachtzaal-literatuur...

Maar vrijdag wordt dat wel een kwaad iets... Donderdag mogen we 's avonds gaan eten in restaurant Kerkgate... en dus gaan we later dan anders in bed zitten, om vrijdag dan extra-extra-vroeg er uit te moeten. Nu ja, ons vader zou gezegd hebben: "Een kermis is een geseling waard...".

Laat ons hopen dat die inspuiting even goed werkt als die behandeling van de zenuwen, want haar hernia is verdwenen ! Ik ben gelukkig in haar plaats. Bij mij kon men het niet oplossen, en ik zit met chronische pijn, al zo'n 20 jaar. Gelukkig is het meestal binnen een leefbare grens, en zijn de momenten dat het heel erg is steeds minder vaak voor komend. En dan raak ik er gewoonlijk wel weer vanaf in een paar weken en met een paar inspuitingen... tot de "normale" pijn.

Ik wens dat niemand toe, en dus zeker Anny niet !

GEK ! Er komt hier een jonge deerne voorbij gewandeld, met de noodzakelijke smartphone in haar handen, in een korte short en een T-shirt !!! En 't vriest ! Ik krijg koud als ik haar bekijk !

Die korte broek, tot daar aan toe, in de Chiro droegen wij die ook, al vroor het de stenen uit de grond, maar dat T-shirt ! In die koude wind ! Brrrrrrrrrrrrrrr;

Ik heb gelezen dat de griepepidemie in het land is, en onze poetsvrouw komt nu voor de tweede keer niet langs, wegens die griep. Vorige keer hadden we gelukkig een vervangster, en hopelijk lukt dit nu weer. Anders wordt het een weekje wachten. Het is beter dat je uitziekt, want met een halfgenezen griep gaan werken kan gevaarlijk zijn, en niet alleen voor de patiënt, maar ook voor al wie ze ontmoet... en besmet...

De vogeltjes komen in een steeds hoger aantal aan de voedertafels in onze tuin. Vroeger hadden we er maar eentje, maar nu staan er al twee, en beide zitten steeds vol vogeltjes. Tortelduiven en merels zijn de grote bazen, en dan de mussen en de roodborstjes. De rest zijn verdraagzamer, tenminste als er geen kraaien of eksters in de buurt zijn. Al komen die vaker bij mijn buur dan bij mij. Dat komt wellicht door dat het bij mijn buur een gazon is, met zicht aan alle kanten, en overal vrije vlucht, wat in mijn tuin niet is, daar staan massa's struiken en verdorde resten van bloemen in. Blijkbaar schrikt het ontbreken van goede vluchtwegen de kraaien en eksters wat af. Tot heil en zegen van al het kleine grut.

Eigenlijk heb ik drie voederplaatsen, want hier naast me, in de voortuin hangen er ook enkele van die mezenbollen... Maar hier zitten niets anders dan mezen. De andere vogels houden er niet van dat er zoveel auto's, fietsen en halfblote meisjes voorbij komen...

tot de volgende ?

Rot

Het regent, het is koud, 't geluchte is grijs en beladen met regen en wellicht sneeuw... en morgen moet ik daardoor, want Anny moet weer op onderzoek in het UZ te Gent.

Gisteren was het koud, maar droog, en het was een plezier om naar Wieze te rijden naar de rommelmarkt. (Buiten het feit dat in deze tijd van het jaar de zon laag zit, en je best een zonnebril aandoet.)

Toen we stonden aan te schuiven om binnen te geraken in de rommelmarkt, hoorde je heel wat gesprekken gaan over Charlie Hebdo, de vreemdelingen en dat ze beter weer de grenzen sloten, en al dat gespuis buiten houden, en dat ze ze beter allemaal buiten zouden smijten...
Ik vond het verschrikkelijk.
Ik vroeg me af, of al de mensen die zwegen, net als ik, ook van mijn gedacht waren, of eigenlijk de praters gelijk gaven...
Ik vond het niet de tijd, noch de plaats om er een discussie te beginnen, want ik weet, gewoon door het bekijken van de vele racistische mailtjes die ik ontvang, dat wellicht een meerderheid van ons volk, diep van binnen racist is.
Ik vind dat verschrikkelijk...
Ik vraag me af, wie van die mensen die daar rond me stonden, (klein)kinderen waren van mensen die tijdens een of alle twee de wereldoorlogen gevlucht waren, en ook ergens in den vreemde hadden gezeten.
En of ze dat zo tof zouden gevonden hebben, om bekeken te worden als broodrovers, terroristen, landverraders, en wat nog allemaal... En ze hadden nog geluk, hun huidskleur was nog hetzelfde...

Ik wil maar zeggen, in geval van nood, zouden we wellicht ook proberen de oorlog te ontvluchten, net zoals onze ouders of grootouders... Sommigen raakten niet ver, anderen hebben de oorlog doorgebracht in Frankrijk, dat ook bezet raakte.

Maar hoe dan ook, ik herinner me dat die mensen me vertelden dat ze daar ook met wantrouwen bekeken werden, en onze taal leek dan ook nog eens op de taal van de bezetter...

Ik vind het dus normaal dat die mensen ginder ook vluchten voor de oorlog, het geweld en/of de honger. En ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat ons wantrouwen, onze houding mede hun reactie, hun weerbarstigheid op roept. Ik keur geweld niet goed, van welke kant dan ook.
Maar het lijkt me logisch dat je geen vriendschap zult krijgen van mensen die je veracht, die je achteruit stelt, die je niet toelaat tot de arbeidsmarkt.
Dat is nog geen reden tot terrorisme.
Dat is nog geen reden tot banditisme.
Maar het vormt wel een goede basis om er toe te komen !

Er zijn mensen die dan afkomen met teksten uit de Koran, die lijken op te roepen tot geweld, maar je hoeft echt niet lang te zoeken om dergelijke teksten ook te vinden in de bijbel ! En de eerste grootschalige oorlogen omwille van de godsdienst waren de kruistochten. En denk eens aan het misbruik van de godsdiensten in de Ierse opstand... Ik denk dat je met het uit het verband rukken van teksten iedere religie en iedere filosofie kunt gebruiken om een oorlog te "verrechtvaardigen"...

Het is "niet gepast", om over het nabije oorlogsverleden te praten van ons eigen volk. Maar wie de geschiedenis kent, weet dat er talrijke jonge mensen door de pastoor werden opgejut om te gaan strijden tegen het communisme... En een deel van onze Oostfrontstrijders waren niet Duitsgezind, maar gingen daadwerkelijk vechten tegen dat goddeloze communisme. Nu lijkt dat haast niet meer te geloven, maar toen was de slaafse gehoorzaamheid aan de kerk nog een feit.

Ik wil maar zeggen dat de Islam geen patent heeft op oorlog omwille van verkeerde godsdienstige motieven. Godsdienst werd en wordt uit zijn context gerukt om mensen te motiveren tot absurde daden.

Maar het merendeel van de moslim zijn helemaal niet zo oorlogsgezind, en helemaal niet bereid tot oorlog omwille van hun godsdienst.
Als ze reageren tegen Charlie Hebdo, dan vind ik dat een beetje normaal. Heel wat van die cartoons zijn eigenlijk er over ! En ware de godsdienst hier in ons midden nog zoals twintig, dertig jaar terug, dan zouden we het ook niet gepikt hebben. Ondertussen is onze mentaliteit veranderd, en zijn we niet meer eng-gelovig. Als we nog gelovig zijn... Want religie beperkt zich tegenwoordig tot de "feestelijke" dingen, communie, huwelijk en begrafenis.

Ik weet niet of onze huidige breeddenkendheid veel beter is dan het enge katholicisme van toen... Ik zie aan beide voor- en nadelen. Maar ik heb nog de beide perioden gekend, en ik weet dat we vroeger de "humor" van een Charlie Hebdo ook in vraag zouden hebben gesteld. Wat we wel niet zouden hebben gedaan, is daarom die tekenaars gaan doodschieten.  Maar wellicht zou men wel fanaten gevonden hebben om het te doen, had men daar willen op aan sturen. Met andere woorden, ik acht ons niet beter dan anderen...

En straks gaat men betogen met Pediga, tegen de vreemden, en een tegenbetoging voor meer begrip...

Het is rotweer.
Het is weer rot... het mensdom.
djudedju

tot de volgende ?

Nu in Verviers

Gisteren, tot onze verbijstering, ook terrorisme gezien in Verviers.
Het is nog net niet aan onze achterdeur, maar het is toch al in onze achtertuin.

Het is wel anders dan in Parijs, doordat geen onschuldigen getroffen werden, maar toch...

Ik voel me getroffen.
Door haat en door geweld.
En vooral door schrik dat nu nog meer mensen gaan reageren tegen alle mensen van vreemde origine of die een vreemde religie belijden.
Want die acties leiden niet tot meer begrip, maar maken begrijpen eerder moeilijker, zeker voor wie enkel en alleen kijkt naar de feiten van de dag, en niet meer denkt op het verleden en hoe dat alles is gegroeid.
Het heeft veel meer weg van een aanzet tot geweld. Door die actie worden de moslim nog meer gewantrouwd, en door dat wantrouwen duwen we ze nog verder weg, waardoor zij zich weer te weer gaan stellen... en zo raak je in een eindeloze cirkelbeweging.

Ken je de ring van Möbius ? Neem eens een blad papier (bv een A4), en knip van de lange zijde een reep af van zo'n 2 cm breed. Neem die reep, doe een beetje lijm aan één zijde aan de top van het lint, geef het papier nu een halve draai, en lijm het gedraaide onderste van het lint aan de top van het papieren lint. Je hebt nu de cirkel van Möbius... Daar is iets geks mee (eigenlijk zijn er een heleboel dingen mee te doen), neem nu eens een potlood, en begin midden in dit lint, mooi het midden houdend, een lijn te tekenen tot je rond bent... Gek hé, je komt netjes weer uit waar je begon, maar je lijn loopt zowel op de binnenkant als de buitenkant van je ring...

Dit is voor mij de eindeloze ring...een symbool van oneindigheid. (Als je eens wat wilt experimenteren, knip dan met de schaar netjes langs die lijn je ring door. Gek hé ? Doe dit nog eens met een van de overblijvende halve ringen. Nog gekker hé ?)

Waar wil ik nu naar toe met die ring van Möbius ? Wel, naar mijn gevoel creëren we in onze maatschappij een dergelijke wereld. We duwen de vreemdelingen naar de onderkant van onze wereld, en beseffen niet dat we uiteindelijk terug samenkomen in wat toch maar één wereld is.

De ring van Möbius is niet zomaar een leuke vinding, het is een nuttig ding ! Als je een aandrijving hebt met een riem, dan kun je best werken met een riem in de vorm van de ring van Möbius, want die slijt gelijkmatig aan twee kanten.
Misschien kunnen we dat beeld gebruiken om aan te tonen dat we best samenwerken, elk aan onze kant, die eigenlijk maar één kant is.

Ik weet, het is maar een beeld... En zoals alle beelden, loopt het mank. Maar ik zie echt geen oplossing in haat en geweld. Ik zie alleen een oplossing in vrede en begrip, eerbied voor elkaar en waardering voor elkaar. En vergeet niet dat een heel groot stuk van onze kennis eigenlijk te danken is aan hun wereld ! Door hun manier van leven stonden ze op een gegeven moment veel verder dan wij stonden !

Wij hebben hun wereld vernietigd. Wij vonden het zo nodig om onszelf als superieur te zien aan alle anderen, en het nodig te achten om hen eens te gaan civiliseren... Dat we daarbij hun beschaving, hun cultuur vernietigd hebben, daar praten we liever niet over. Maar wellicht zijn alle moeilijkheden in die landen nu te danken aan het feit dat ze hun eigen basis kwijt zijn, en de onze hen niet echt past.

Vraag jij je ook soms af hoe de wereld er zou uit zien, hadden wij het niet nodig gevonden heel Amerika, heel Afrika en heel Australië (en alles wat er tussen ligt) te gaan veroveren en te gaan "beschaven"... ?
Stel je voor dat we de Indianen niet hadden uitgemoord, maar gewoon als volwaardige handelspartners hadden bekeken? Dat we Australië niet hadden vergiftigd met allerlei vreemde invoer  van schapen, konijnen en kikkers die er niet thuishoorden... Dat we Afrika aan de Afrikanen hadden gelaten, en hen als handelspartners hadden beschouwd, zonder oorlogen, zonder het gewoon te stelen...
We zouden een héél andere wereld hebben gehad. Wellicht zouden wij hier niet die rijkdom hebben gehad, en zij ginder niet die armoede.

Ik heb in een blog van lang geleden er u op gewezen, dat wij hier zo'n 400 jaar bezet werden door de Romeinen, en dat dit steeds als een bezetting is ervaren. De vele opstanden zijn daar het bewijs van. Wij hebben onze beschaving niet te danken aan de Romeinen, we hebben een beschaving, ondanks de Romeinen, een beschaving die wellicht heel anders zou zijn geweest dan nu.

Maar onze wereld was echt niet beschaafd door en na de Romeinse bezetting ! Wij waren hier hoofdzakelijk slaven laten, lijfeigenen en halfvrijen. En wij zijn pas "vrij" geworden, dank zij de pest.
De Zwarte Dood maakte dat het aantal arbeidskrachten zodanig was geslonken, dat ze eindelijk rechten kon afdwingen.
Je zou dus kunnen stellen dat onze "beschaving" te danken is aan de pest !

Ik zeg dit maar, om te stellen dat wij echt niet zo'n wonderen waren. Wij waren op een bepaald moment in de geschiedenis sterker en beter uitgerust met wapens, dan de anderen... En dus veroverden we hen, en drongen hen onze manier van leven en denken op.
Vooral in Afrika is dit eigenlijk niet echt gelukt ! Door diverse redenen kwamen de Afrikanen veel te vroeg in opstand, en staan ze nu alleen in een verscheurde wereld, waar hun eigen cultuur grotendeels weg is, en de onze niet is.

Wij hebben de basis gelegd voor de huidige moeilijkheden, en onze economie is nog steeds op dezelfde manier bezig ... Om het eens plat uit te drukken, we zijn nog steeds bezig die landen leeg te roven. Alleen de manier waarop is iets veranderd, maar het resultaat is nog steeds gelijk.

Wij kunnen die mensen alleen tot ons systeem brengen, door hen volwaardige kansen te geven en eerlijk te zijn. En dat is racisme niet !

Wij zijn niet superieur, zij zijn het evenmin, we zijn perfect gelijkwaardig... als we met dezelfde kansen en mogelijkheden mogen vertrekken. Als we het niet doen, dan is dat, hoe dan ook een vorm van onderdrukken.

Wij reageren als het er ook maar een schijn van heeft, dat onderwijs meer open staat voor de rijken dan voor iedereen... Waarom trekken we dat niet consequent door voor allen ? Ook voor hen ?

Ik heb al een paar keer een blogje geschreven in een onbestaande wereld... Science Fiction... Maar denk nu eens dat er morgen echt zo'n ruimtetuig hier zou landen... Wat zouden ze niet van ons moeten denken ?
djudedju

tot de volgende ?

't Is al terug...

Heel de droevige historie rond Charlie Hebdo, gaf mij even de hoop dat het racisme zou verdwijnen, dat de mensen elkaar als medemensen zouden zien, hoe het kleurtje of de taal of de religie ook was...
Geef toe, even leek het er op...

Maar al een paar dagen later kreeg ik weer van die racistische mails die men me toestuurt onder de noemer "humor"... Ook op Facebook duurde het maar een paar dagen of daar waren de racistische opmerkingen en "mopjes" er weer.

Meer zelfs, heel het gebeuren wordt nu aangegrepen om het racisme te stimuleren. De gebeurtenissen worden plots niet meer bekeken als een aanslag op de menselijkheid, maar een bewijs dat "die religie" duidelijk gewelddadig is.

Ik heb al heel wat religies bekeken, en de enige waar ik geen geweld in vind, is in het Jaïnisme, en men zegt dat dit ook de enige religie is die nog nooit in zijn naam een oorlog heeft gevoerd. (Maar ik las wel ergens dat de oprichter in dezelfde tijd leefde als de Boeddha, en dat die ferm ruzie maakten???)

Religies zijn, hoe gek ook, iets des mensen.
Hoezeer ze ook geïnspireerd zijn door God, het zijn mensen die het opschrijven en met hun woordenschat omschrijven. Bovendien zijn de meeste teksten pas op schrift gesteld een tijd na dat het geloof werd gepredikt door brenger van de religie. (Ik omschrijf dit voorzichtig om niemand te kwetsen)
De meeste religies dateren ook van voor de drukkunst, zodat de teksten steeds weer manueel overgeschreven werden, met alle risico's op fouten. Wie bijvoorbeeld even de geschiedenis van de bijbel wil lezen, zal vast stellen dat er grote scheuringen zijn ontstaan op basis van tekstverschillen...
(En ik denk dan ook dat zowat alle religies niet vrij zijn van dergelijke "foutjes")

Met de meeste van die heilige teksten kun je ook nog eens interpretaties maken, al ware het maar doordat de teksten heel oud zijn, en de taal en de woorden die gebruikt worden soms een heel andere betekenis kregen in de moderne spreek taal. En dan heb ik het nog niet over vertalingen...

Heel wat van de "heilige" oorlogen hadden in werkelijkheid slechts kleine raakvlakken met de religie. En om een schoolvoorbeeld te geven, onze kruistochten waren er in eerste instantie om religieus-politieke reden, en niet om de religie zelf. De paus voelde "zijn" kerk scheuren en creëerde een gemeenschappelijk doel, om alles weer samen te brengen onder één banier.

Ik denk dat wat we nu zien vanuit Moslim-hoek, een beetje hetzelfde is...  Hoe je het ook bekijkt, de landen waar olie zit, zijn niet echt vrij. De wereldeconomie is nog steeds in handen van wat we het "Westen" noemen, en de oliemarkt wordt ook door hen beheerd. Ook al zie je wat tegengepruttel door Opec, de handel blijft Wedsters. En zoals ieder weldenkende mens weet, de wereld wordt nog steeds geregeerd door het kapitaal.

Die landen zijn gekoloniseerd geweest, van hun wortels weg gerukt, waardoor er intern nog steeds geen hecht fundament is, en nu zijn er elementen die pogen daar een nieuw fundament te creëren, los van het Westen.
Je kunt het een beetje vergelijken met het verarmde verscheurde Duitsland na de eerste wereldoorlog, die zich heeft opgericht door een gemeenschappelijke vijand aan te duiden, en door die vijand te vernietigen.

Het probleem waren echter niet de Joden in Duitsland, maar de enorme boetes die de winnaars van de eerste wereldoorlog hadden opgelegd aan Duitsland...

Nu is de echte vijand van de Moslim-wereld niet de andersdenkenden, maar zij die het moeilijk maken of onmogelijk maken om zich economisch te herstellen en te komen tot een stabiele politiek.
Wij, het rijke westen, zijn de vijand, want wij waren de kolonisators en wij hebben de handel in ons midden.
Wij zijn dan ook niet echt de dader, niet als individu, maar door het feit dat we hun maatschappij hebben ontwricht en hun rijkdom nog steeds gebruiken om onszelf te verrijken.

De Islam is de hefboom. En wij zijn "de Joden".

Het echte probleem is hoe dan ook ons superioriteitsgevoel. Zolang wij niet komen tot een rechtvaardige wereld, waar ieder individu gelijke rechten heeft en gelijk behandeld wordt, zullen wij te maken hebben met onlusten.

Stel je eventjes voor, dat jij in een land leeft, waar men je rijkdom voor peanuts komt weghalen, en er dan grote sier mee maakt, terwijl jij honger lijdt en armoe kent en geen of amper kans krijgt om je te ontwikkelen. Zou jij dan niet in opstand komen?

Dat er in eigen land dan regeringen zitten die niet-democratisch zijn, die vazallen zijn van de Westerse economie, helpt helemaal niet om het onevenwicht te herstellen.

En ook in ons eigen land, zien wij dat de scholing voor die mensen moeizamer gaat, door diverse redenen, dat ze moeilijker aan de bak raken, gewoon doordat ze "vreemdeling" zijn en blijven (hun naam zegt al genoeg !!!)...
Oh ja, het feit dat ze samen hokken, een eigen taal hebben en een eigen religie, maakt het gemakkelijk om ze te stigmatiseren... Heel onze eigen geschiedenis door kun je zien dat de Joden vervolgd werden, ook hier, gewoon doordat ze door hun anders zijn makkelijk te herkennen zijn, en dus ook makkelijk te vinden zijn...

Waar er nu terroristen zijn, zou je met een wrang gevoel voor humor kunnen vragen: "Hoe voelt het om de Jood te zijn ?"

djudedju, is het echt zo moeilijk om iedereen als gelijke te zien?
Om mens te zijn met de mensen ?

tot de volgende ?

300.000 camera's

Bijna 300.000 cameraatjes volgen momenteel je doen en laten... En let op, in werkelijkheid zullen het er nog veel meer zijn ! In bijna alle winkels hangen van die ondingen je voortdurend te filmen, in de bank waar je de zo gewaardeerde klant bent, betrouwt men je zo erg dat ze ieder van je bewegingen filmen, en aan heel wat huizen wordt de oprit en de voordeur gefilmd, en durf je bellen, dan zien ze via een cameraatje binnen al of het de moeite is de deur te openen voor u...
In duizenden wagens hangt nu ook een cameraatje, die filmt wat hun voorliggers allemaal uitspoken.
En iedere keer je betaalt met je kaart, wordt er genoteerd dat je op dat moment daar waart.
Haal je geld uit de muur dan ben je daarbij ook nog eens gefilmd, en loop je zo'n automaat voorbij, terwijl er iemand geld uit de muur haalt, dan heb je kans daar het beeld te verrijken...

Gelukkig woon ik op den boer'nbuit'n... daar hangen er minder van die ondingen, uitgezonderd aan de grote villa's, want steeds meer hebben de rijken de rust ontdekt van de stille vredige dorpjes, en zetten daar kasten van villa's neer en maken door hun aanwezigheid de dorpjes minder stil, en minder veilig...

Soms heb ik goesting om een parodie te schilderen op die oude kaders, je weet wel, met zo'n driehoek met daarin een fel oog: "God ziet ons "... met een camera in de driehoek en de haast cryptische boodschap "Zij" zien ons...

Die camera's moeten het gevoel van veiligheid verhogen, en de pakkans van de bandieten verhogen... Maar ik voel me geen zier veiliger door die dingen, vooral niet als ze ons de beelden laten zien van een overval op TV: je ziet dan van die wazige figuurtjes wazige dingen doen... als je het goed wilt bekijken gaan je ogen tranen en zie je meteen geen TV meer.
Wij krijgen altijd de indruk dat er mensen (flikken?) heelder dagen naar schermen zitten te turen, om de snoodaards op heterdaad te betrappen, maar niet dus. Want anders zouden ze ons nie telkens weer van die schimmige gangsters moeten voorschotelen op ons anders haarscherpe HD-scherm...

Nee, het moge duidelijk wezen, die camera's hebben niets preventiefs, en ook hun nut om bandie

ten te herkennen is klein, al zegt men ons telkens dat de nieuwe generatie camera's haarscherpe beelden maakt, we zien die haarscherpe nooit ofte nooit op het scherm verschijnen ! Die piepkleine prutsjes in de auto filmen precies veel scherper dan die dure grote wan-dingen in de straat.

Het artikel in de krant was dus bedoeld om ons gerust te stellen. Maar echt, ik voel me er geen zier, geen grein geruster door.
Eigenlijk meer het tegendeel ! Want geef mij eens één goede reden waarom je mij zoudt moeten filmen die ene keer dat ik in de stad ben ?
Ook in de winkels hangen die dingen er niet om ons geruster te maken, maar om eventuele winkeldiefstallen te voorkomen of te kunnen bewijzen.

Kortom, van mij mogen ze rustig allemaal stilgelegd worden. Gaan we misschien net genoeg elektra overhouden om de winter door te komen zonder dat we avonden in het donker mogen zitten, omdat politiek en zakenwereld ondereen een gevecht voeren met ons licht als inzet.

Trouwens, ik weet niet of je er al eens hebt opgelet... Als ik opsta, is het nog donker, en dan zie ik door het raam een gekke wereld ! Iedere stad of centrum van straten en straatverlichting, kun je dan zien in de lucht. Ongeveer in het noorden van mij zie ik een hele grote lichte plek in de donkere nachtelijke hemel. Gent ... Een voorbeeld van wat ze lichtvervuiling noemen.
Iedere straat en straatje kun je zien door de vele straatlantaarns.

En alle auto's verhogen het lichtspel...

Gelukkig dat al die lichten er zijn, anders zagen we die wazige bandieten niet over ons scherm flaneren. Dan zou alles gewoon donker zijn.
Vraagje: Hangen die lichten er voor ons comfort, of om wazige bandieten te filmen ?

Oh ja, voor ik het vergeet, je hoeft echt niet vriendelijk te lachen naar iedere camera die je ziet, tussen al die echte camera's hangen er minstens evenveel nep-camera's... die alleen dienen om je een GEVOEL van gerustheid te geven.

djudedju
 Oh ja, voor ik het vergeet, tegenwoordig hangen er ook nog eens van die vliegende cameraatjes boven onze wereld, van de flikken en van fotografie-fanaten, die misschien er op uit zijn om eindelijk eens de buurvrouw te kunnen zien in volle "glorie"...

djudedjudedju



tot de volgende ?

Wapens in huis

Er gaan stemmen op dat onze flikken hun dienstwapen zouden moeten kunnen meenemen naar huis, want men heeft "weet" van dreiging op onze politieagenten...

Ik weet niet of dat eigenlijk wel een goede zaak is...

Ik heb het niet zo op wapens.

Ik vrees dat we dan de weg zouden opgaan van Amerika, waar ze nog steeds in het stadium van de cowboys lijken te leven, met alle gevolgen van dien, zoals kinderen die hun leraar en een hele bende van hun klasgenootjes doodschieten omdat ze slechte punten hebben of zoiets triviaals.

Ik weet wel dat er een of andere Romeinse keizer zegde: "Wilt ge de vrede, bereid dan de oorlog voor !", maar ik geloof niet echt in deze stelling. Ik geloof veel meer dat het ongewapende bestaan voor iedereen heilzaam zou zijn. Wapens zijn niet meer wat ze in de tijd van de Romeinen waren !
Toen ging het hem nog over strijd van man tegen man, en al deden tactiek en opleiding voor een leger er wel toe, uiteindelijk moesten de soldaten nog steeds vechten van man tegen man. Met hooguit een uitzondering voor de boogschutters, waar je ook al van vechten op afstand zoudt kunnen spreken.
(In de strijd tussen Frankrijk en Engeland speelde de longbows een heel belangrijke rol !)

Maar oorlog en vechten is geëvolueerd ... In de laatste versie is oorlog geëvolueerd tot een soort computerspel. Een man zit aan een scherm, ziet via de camera van een drone zijn doel, en doodt de vijand terwijl hij veilig in zijn zetel zit, vele kilometers van het strijdtoneel.

Je kunt die drones zo maar kopen in het grootwarenhuis. Weliswaar zonder bewapening, maar een camera is er wel al bij. Handige knutselaars zullen geen probleem hebben daar een wapen bij te plaatsen...
(Wellicht kun je al bouwplannen vinden voor dergelijk knutselwerk op het internet ! Toen ik, op basis van wat men in het nieuws vertelde eens zocht naar het Engelstalige blad van Al Qaida, kon ik lezen hoe je met huis-, tuin- en keukenmateriaal een autobom kunt maken...)

Ik hoor nog bij de generatie die vond dat het slachten van kippen en konijnen bij de huistaken van de man behoorde... Mijn schoonvader leerde me hoe ik die dieren kon doden op een snelle manier, en met zo weinig mogelijk pijn voor de dieren (? maar wat is dat ?)... Ik heb heel wat kippen en konijnen dood gedaan en gekuist, klaar voor de keuken. Maar ik heb het nooit graag gedaan. Het was iets wat nu eenmaal moest. Dat hoorde bij de taak van de huisvader, die op de buiten woonde en kippen en konijnen hield. (Nu leven mijn kippen tot ze van ouderdom sterven, en konijnen hou ik niet meer).

Maar dat doden, dat was een lichamelijke daad, en helemaal niet leuk.
Ik denk dan ook dat het doden van een medemens op die manier véél en véél moeilijker is, dan het doden op afstand, laat staan zonder dat je hem nog echt ziet (alleen bewegende doelen op een schermpje !!).

Maar stel je even voor, dat je aan de andere zijde staat... Aan de kant van het doelwit, dat je het doelwit bent !
Dat je weet dat "de vijand" je kan doden vanuit een piepklein vliegend tuig, dat je wellicht alleen bij toeval kunt zien of horen.
Dat je weet dat de vijand daar ergens ver weg, veilig, zit over jouw leven te oordelen.
Dat je weet dat de vijand over allerlei gesofisticeerde wapentuigen beschikt.

Zou je dan ook op haast absurde manier gaan terugvechten?
Zou je dan ook bereid zijn een bommengordel om je lichaam te hangen, en je te laten ontploffen midden een drukke markt. (En dan nog hele dagen te horen krijgen dat dit de snelste weg is naar de eeuwige zaligheid)...

Als ik het zo bekijk, dan lijkt het plots veel minder absurd dat mensen dit doen. Niet dat ik het kan goedkeuren, maar ik kan die drones net zo men goedkeuren. En het spelletje van "zij zijn begonnen" wil ik ook niet mee spelen, omdat het haast niet meer uit te maken is, wie eigenlijk begon. Misschien begon het op een heel andere manier en escaleerde het tot doodslag... Maar mij interesseert vooral hoe het kan gestopt worden.

Als kind was dit gemakkelijk, of je kwam tot een situatie waarbij je een even toestand behaalde, of de leraar of je ouders deden het stoppen. En ik herinner me nog hoe ik ruzie had gemaakt met Odiel, ik had wat blauwe plekken en Odiel een bloedlip toen we 's middags thuis kwamen. Na het middageten stopte ik gewoontegetrouw aan het huis van Odiel en riep in het poortgebouw dat ik er was. We hadden gevochten, en het was effen. Punt. Ik kreeg alleen nog wel een reprimande van de moeder van Odiel, die niet begreep dat we na dat gevecht onmiddellijk weer vrienden waren.

Bij volwassenen lijkt dat niet meer te kunnen.
En toch is het de enige oplossing. Stoppen en het gewone leven hernemen.
Je hoeft daarom niet echt plots van vijand in beste vriend te veranderen, maar stoppen is de enige oplossing.

Het niet hebben van wapens lijkt me daarbij veiliger dan het bewapenen.
Iedereen moet beseffen, dat je het verleden niet kunt uitwissen. Dat ik dat nog weet van het gevecht met Odiel, dat bewijst dat er iets is blijven hangen, dat er iets verdwenen was in de vriendschap, of dat er iets was bijgekomen die het belastte...

Maar wij wisten te stoppen, wisten voort te gaan op de manier van voor de "oorlog". En dat lukte.

Het kan dus.
Als het kon als kind, dan moet het toch ook kunnen als volwassenen ? Zegt men niet dat die verstandiger zijn dan een kind ?

Wraak, vergelding lijkt me nooit een oplossing.
Ook al kun je iets niet vergeven en vergeten, je kunt het toch zeker wel negeren.
En je hoeft niet de winnende partij te zijn, om uiteindelijk toch de oorlog te beëindigen. En beëindigen betekent niet dat de winnaar moet overheersen of buit moet opeisen... Nee, stoppen. Gewoon stoppen. Van beide kanten.
En het gewone leven hernemen.
Is het niet in vriendschap, dan gewoon omdat het de beste oplossing is.
de enige oplossing.

tot de volgende ?

Gele Indianen

Toen de Nederlanders Manhattan bezetten, (Nieuw Amsterdam), toen beschreven ze de Indianen als mensen met een gele huid.
't Is maar dat je het weet.

Om eerlijk te zijn, de foto's en films die ik zag over Indianen, deden mij eigenlijk nooit denken aan roodhuiden. U wel ?

En slechts héél zelden zie je echt zwarte Afrikanen. (Neger mag je naar het schijnt niet meer gebruiken ?) De meesten zijn bruin in diverse gradaties.

En veel mensen uit de Maghreb hebben gewoonlijk een tint zwarter haar dan wij, maar qua huid zie ik niet veel verschil.

En het verheugt me enorm dat we steeds meer mensen zien die voortspruiten uit gemengde huwelijken, en waar je kenmerken kunt in vinden van meerdere "rassen"...

Nu nog wachten op een samensmelting van de religies, dan komt het helemaal in orde.

Maar voor mij hoeft het allemaal niet. Want ik ben geen racist, en ik heb helemaal geen moeite met mensen die er iets anders uitzien dan ik en de mijnen. Ook wat kledij betreft heb ik weinig problemen, ik ben zelf geen toonbeeld voor de Westerse mode... In tegendeel, ik draag de dingen die ik makkelijk vind om me in te bewegen, en zie mijn keuze hoofdzakelijk beperkt door het feit dat ze in mijn maat niet allemaal te vinden zijn. (Ik moet echt vermageren, maar het lukt me niet, wat ik ook doe)

Om het anders te zeggen, het interesseert me niet hoe jij er uit ziet. Of je nu bruin of zwart of blank of geel of appelblauwzeegroen bent met paarse bolletjes, het maakt me niets uit (al zou ik wel eens opkijken van die appelblauwzeegroene)... Zelfs als je een andere taal spreekt, is het enige wat mij hindert, het feit dat ik niet met je kan babbelen. Over koetjes en kalfjes of iets anders, als die koe voor jou heilig is.

Ik zou wel graag hebben dat jij ook zo staat tegenover alle anderen. Dat je echt geen verschil maakt omdat ik een ander kleurtje heb, of  te dik ben, of een andere taal spreek, of een andere godsdienst heb, of helemaal geen godsdienst heb, of dat ik stotter, of dat ik mank ben, of dat ik het weet niet wat heb die anders is dan wat jij bent of hebt. Ik wil ook niet dat je me scheef bekijkt omdat ik een man ben en hetero, kortom, waarin ik ook verschil, kijk er over.

Want ik wil dolgraag gewoon met je kunnen babbelen, naast je staan in het fabriek, of naast je zitten in het bureel of op de schoolbank.  Ik wil me best wat dun maken opdat je er nog bij zoudt kunnen, want ik zie geen enkele zinnige reden waarom jij meer of minder zoudt zijn.

Je mag van mij miljardair zijn, of armoezaaier, als je gewoon naast me wilt komen zitten, en met me babbelen, dan ben ik gelukkig.
Je mag best komen vertellen waarom jij in Allah gelooft, en hij in Boeddha of in Moeder Aarde, of me zeggen waarom je Kristen bent of Jood... Zolang je het maar niet nodig vindt die overtuiging op te dringen, of me minder acht omdat het mijn overtuiging niet is. Ik zal het ook met jou niet doen.

Probeer me ook niet te bekeren tot het nihilisme, agnosticisme of atheïsme, laat me gewoon mezelf zijn, en wees jij gewoon jezelf. En laat ons daar geen geschilpunt van maken of zelfs maar in vinden.

En als ik dolgraag een boterham eet met varkensgehakt, met wat peper, zout een nootmuskaat, laat dat geen twistpunt zijn, van mij mag je best halal of koosjer of hoe je het ook noemt gaan eten, ik zal er me niet mee bemoeien, en bemoei je ook niet met mijn boterhammetjes.

Maar laat er ons best maar eens over praten, want praten, dat verhoogt het begrip, en ik wil je begrijpen in heel je zijn. Want mens, ik hou van je ! Je bent immers van hetzelfde ras: de mens, de homo sapiens. De wetende kale aap. Laat ons praten over jou creationistische kijk, en over mijn evolutietheorie, laat ons babbelen over alles en nog wat. We hoeven het echt niet eens te zijn, als we maar luisteren naar elkaar, en eerbied hebben voor elkaars overtuiging.

Denk je echt dat ik een beter mens zou zijn als ik me bekeer tot ik weet niet wat? Ik ben een kind van mijn tijd in mijn maatschappij, en ik hou van de mensen rondom mij.

Was ik in uw gezin geboren, dan was ik niet alleen uw broer, maar wellicht ook uw geloofsgenoot. Maar ik ben geboren in een ander gezin... met wellicht een andere opvoeding en iets andere waarden. En ik geloof echt niet dat die waarden beter of slechter zijn dan de uwe.
Toen ik kind was, wisten wij amper van het bestaan van Maghreb of van Boeddhisme... En Allah was veeleer iets uit onze les geschiedenis dan wel uit een Godsdienst... 

Maar ik heb, goddank, geleerd me open te stellen voor allen, voor iedereen.
Ik heb geleerd eerbied te hebben voor iedereen en voor ieders overtuiging.
Dat is niet in één dag gekomen, daar was werk aan, maar vooral : daar moest ik met velen over babbelen, en vooral met hen babbelen.
Want spreken met elkaar, dat is het begin van begrijpen.
Ik wou dat in polyglot was, of liever nog omniglot, dat ik met ieder van jullie kon babbelen, en je begrijpen.
Want je bent, net als ik, gewoon, een mens...

tot de volgende ?

Op weg naar Houffalise

Ik weet niet meer in welk jaar het was, maar we waren met een ganse bus bestuursleden en hun gezin op weg naar Houffalise... Onder weg stopten we even aan een herberg, kwestie van de dorst te lessen en de blaas te ledigen. En toen we weer de bus wilden opstappen, zagen we daar, aan de andere kant van de brede baan, Freddy en zijn Myriam... We zaten gisteren nog op zijn trouwfeest, en blijkbaar hielden zij daar een stop op hun huwelijksreis...
We riepen eens naar elkaar, en ieder vervolgde zijn weg.

Eén van die kleine dingen in het leven, waar je nooit meer op denkt, tenzij...
Freddy is overleden, juist 60 jaar geworden, na een lange slepende ziekte, DE ziekte waar we allemaal schrik van hebben.

Morgen gaan we naar zijn begrafenis.

De brave man is op nieuwjaar overleden. Een stomme dag om te sterven, een dag, die hoe dan ook iedere keer weer de pijnlijke herinnering zal bevatten, op een moment waarop de rest van de wereld feest viert.
Hoe dan ook zijn Kerstmis en Nieuwjaar kwade dagen voor wie iemand op zijn levensweg heeft verloren, gewoon, omdat of Kerstmis, of Nieuwjaar een feest is, waar je met de familie samen zat, waar de overledene zijn vaste stek had... En hoe je de tafel ook schikt, je altijd het gevoel hebt dat er iemand ontbreekt. Hoe erg moet het dan zijn om een overledene te hebben op die feestdag zelf !

Ik zit reeds gans de week op hem te denken. Niet constant, maar heel vaak.
Niet dat we elkaar zo vaak zagen. De laatste keer op de rommelmarkt hebben we hem niet gezien, maar we spraken met zijn zoon en met Myriam, en beiden hadden goede hoop dat het de goede kant op ging. Ze waren optimistisch. Dat is maar enkele maanden geleden.

Dan zagen we Myriam nog eens, aan het hospitaal, waar we waren voor de rugpijn van Anny: "Er is toch niets met Freddy" Nee, met Freddy was alles goed, het was Myriam zelf die wat op de sukkel was, en die eigenlijk zichzelf te kort deed om Freddy alle mogelijke en onmogelijke zorgen te geven.

Allemaal van die kleine feitjes, waar je het eerste uur nog wel eens onder elkaar over praat, maar dan vergeet. Ik vroeg wel nu en dan aan de een of de ander van zijn familie hoe het met hem ging, maar we hoorden eigenlijk altijd hetzelfde relaas, een weg van up and downs...

En ergens voel je jezelf een beetje schuldig, je had best eens kunnen op bezoek gaan. Tijd is nooit een echte reden, tijd is iets wat je maakt. Toen ik nog werkte had ik heel weinig vrije tijd, maar toch vond ik tijd om dingen te doen die we graag deden. Nu heb ik in verhouding met toen, zeeën van tijd... Maar we maken zo zelden tijd voor de echt belangrijke dingen in het leven. De mens naast ons.

Nochtans zit ik op de goede plaats om te beseffen hoe belangrijk een bezoekje is voor een mens die thuis zit door ziekte of pijn.

Morgen is het de uitvaart... Het kan gek klinken, maar dit definitieve afscheid helpt. In ieder geval heb ik het zo ervaren bij de uitvaart van mijn zoon. De begrafenis was de afsluiting van die ene soort van verdriet. Wat rest is als het ware fantoompijn... (Fantoompijn is een medische term die duidt op de pijn die mensen lijken te voelen in een lidmaat die afgezet is ) Niet dat die pijn minder erg is, maar het is anders, het voelt aan als verwerking, niet meer als het snijden in je lichaam, maar als het genezen van een wonde, ook al geneest het nooit echt.

Ik weet dat ik morgen wellicht weer meer op de begrafenis zal zitten van onze Koen, dan wel op die van Freddy, maar toch ga ik er voor Freddy.
Mens zijn is lastig.
dat denken zou je eens een tijdje moeten kunnen afzetten...

tot de volgende ?

Persvrijheid

De aanslag op Charlie Hebdo doet ons (weer eens) nadenken over persvrijheid, en dus over vrijheid en democratie in het algemeen.

Laat mij beginnen met te zeggen dat ik niet heb tegen de Islam, het Katholicisme, het Joodse geloof, de Mormonen, de Shintoïsten, de Boeddhisten, de Jaïnisten, de Wicca, de atheïsten, de agnosten of welke religie of overtuiging dan ook.
Ik heb voor allen eerbied.

Ik heb wel iets tegen mensen die wel iets hebben tegen anderen.

Of die anderen nu een geloofsgroep, een politieke groep, een filosofische groep of wat dan ook vertegenwoordigen.
Ik heb iets tegen mensen die een kastensysteem in leven roepen of in leven houden, ik heb iets tegen mensen die pogen de ene klasse te verheffen boven de andere klasse(n). (Dus ook tegen de rechts-liberale politici die duidelijk een bepaalde klasse willen verheffen boven de anderen)

Kortom; ik ben voor begrip en eerbied van iedereen voor iedereen.

En daar kan precies het schoentje toch een beetje wringen...
Want begrip en eerbied voor iedereen, dat kan soms wel een beetje in botsing komen met de vrijheid, de ultieme vrijheid.
Ik ga niet gaan beweren dat we geen mopjes of cartoons kunnen of mogen tekenen over religies of filosofieën, maar soms heb ik toch het gevoel dat sommige van die cartoons, sommige van die teksten wellicht voor een deel van de mensheid als kwetsend wordt ervaren.

Naar mijn gevoel kun je daar op twee manieren op reageren: het negeren of in de clinch gaan met de tekenaar en de uitgever. Maar nooit kan terrorisme, doodslag, bedreiging een antwoord zijn.

Laatst zag ik een cartoon, met Maria die de kleine Jezus een bad wou geven, maar Jezus bleef op het water staan... Ik vond dat leuk, maar ik vraag me af, of mijn ouders, 50 jaar geleden, zouden kunnen lachen hebben met dergelijke tekeningen...

Ik wil maar zeggen, dat wij in het Westen, de zaken veel soepeler bekijken dan een halve eeuw terug. Dit is langzaam gegroeid. We nemen het geloof niet meer zo letterlijk, maar meer naar de geest, en dus kan men met de letters wel eens lachen, zonder de geest te kwetsen. Maar ik weet dat er nu nog steeds bepaalde groepen zijn die zich vastklampen aan de letterlijke tekst, en zelfs niet aanvaarden dat er een moderne vertaling komt.

In het geval van Charlie Hebdo hebben we te maken met de Islam, een geloof dat stelt dat de tekst onveranderlijk moet blijven en zelfs niet vertaald mag worden (of tenminste dat de vertaling geen wettelijke draagkracht heeft). De tekst moet letter voor letter, woord voor woord behouden blijven in de oorspronkelijke versie.

Ik denk dat de mensen in die landen, en de manier waarop het geloof daar wordt beleven, de geschiedenis van onderdrukking en noem maar op, niet meteen van aard zijn om vlug over te schakelen van de letter naar de geest van de tekst. Kijk maar eens naar de (her-)invoering van de lijfstraffen zoals vermeld in de Koran en de heilige teksten.

Het verwondert mij dan ook niet, dat een dergelijke aanslag net van mensen uit die religie komt. Als je echter kijkt naar de meerderheid van de moslims die hier al drie, vier generaties leven in het Westen, dan kun je vaststellen dat ook bij hen er een verschuiving bezig is van de letter naar de geest. Ik noem dit een rijpingsproces, maar wie behoort tot de anderen, de letterlijken, die vindt dat een afzwakking...

Charlie Hebdo is een Westers blad, die uitgegeven wordt door en voor westerlingen. Voor de gewone lezer zijn die teksten en karikaturen dan ook niet echt kwetsend. Maar voor de moslim die heel strikt aan de letter houdt, is het dat wel.

Eigenlijk kom ik steeds weer op dezelfde conclusie... Niet het geloof is verkeerd, maar de manier waarop het wordt gedirigeerd. Zelfs als de imam het heel goed meent, moet hij beseffen dat hij leeft in een wereld waar niet alleen moslims wonen, meer zelfs, een wereld waar niet alleen moslims wonen die zo strikt aan de letter vasthouden.

We moeten opteren voor een maatschappij van verdraagzaamheid, begrip voor iedereen. Dat alleen is een werkelijke optie.
Als een religie zo nodig zieltjes wil winnen, dan kan en mag dit niet met geweld, met dwang, met repressie !
Er is maar een manier die aanvaardbaar is voor iedereen: door hun geloof op zo'n manier uit te dragen, dat iedereen ze beter vind. Dan wordt die religie "besmettelijk"...

En dan zul je vaststellen dat het niet de tekst is, maar de geest die uiteindelijk besmettelijk is.

dat is logica.

En zolang we daar niet aan toe zijn, zing ik met John Lennon "Imagine"... (zie blog hieronder)

tot de volgende ?
 

John Lennon - Imagine (official video)

dassengevecht

Gek hoe ik soms door een of ander klein berichtje op heel andere dingen begin te denken...
Op het nieuws hoorde ik dat de chauffeurs van de lijn vroegen om geen das meer te moeten dragen, want die das was gevaarlijk ! Bij gevechten werden ze nog al eens bij die das gepakt, en werd dit blijkbaar ervaren als gevaarlijk door de chauffeurs.
Ja, als een aanvaller je bij die das grijpt en je dreigt te wurgen...

Maar zoals gezegd deed dit onderwerp me meteen aan heel andere dingen denken...

Aan mijn tijd bij de Chiro... Daar hielden we regelmatig dassengevechten. We deden dat niet met de das van ons uniform, want die was netjes gewassen en gestreken, maar met een lap van zo'n 10 cm breed en 30 cm lang ongeveer.  We stopten die tussen de riem van onze broek, op onze rug. En dan moesten we proberen de das van de andere te pakken, en te zorgen dat we zelf onze das niet kwijtraakten.
Dat waren heerlijke worstelpartijen !
Dat was een van mijn favoriete spelletjes, want ik was zowat de sterkste van de bende. Ik had één groot nadeel, ik was niet heel vlug om te lopen, en ook in het maken van vechtbewegingen was ik trager dan de meeste anderen, maar ik compenseerde dat ruimschoots met mijn macht.

En zo bracht het bericht in het nieuws me regelrecht terug naar de Chirotijd...
Gek is dat... Wellicht is dat een van de symptomen van ouder worden, of... het is een van de dingen die maakt dat ik een haast onuitputtelijke fantasie heb.
Het is in ieder geval een feit dat ik heel veel weg droom, dat ik heel vaak zit te droedelen (je weet wel, het maken van kleine tekeningetjes op een verloren hoekje van het blad.).

Op een gegeven moment ben ik die droedels bij gaan  houden, en nog later zorgde ik dat ik steeds een tekenblok bij had, waarop ik vrij kon droedelen. Want het was mij opgevallen dat die droedels nadien vaak een bron van inspiratie vormden voor het maken van beeldjes, sieraden, keramiek...

Ergens vind ik dat heerlijk, wat voor een ander verloren tijd is, is voor mij inspiratie. In veel gevallen teken ik die kleine dingetjes zonder er echt bij te denken. Meer zelfs, ik kan er mee bezig zijn, terwijl ik aan heel andere dingen denk. Soms heb ik de indruk dat dit me helpt om problemen op te lossen, het lijkt wel of dat droedelen op die momenten me alert houdt in plaats van me af te leiden.

Met andere woorden, vaak zit ik dus te tekenen, zonder dat ik me dat echt bewust ben.

Ik betrap me er soms op, dat ik, vooral op een weg die ik heel vaak rij, me plots moet oriënteren, om te zien waar ik al ben. Ik rij dan blijkbaar op automatische piloot. Ik reageer op alles, zonder mij echt te concentreren op wat ik doe. Ik ga op die momenten niets verkeerd doen, geen te hoge of te lage snelheid, niet vergeten te stoppen waar dat moet, wel degelijk uitkijken, maar toch doe ik dat zonder echt bewust met dat rijden bezig te zijn.
Ik denk dat de meeste mensen die al lang rijden met de wagen, ook niet voortdurend  hun snelheid moeten controleren, je weet ook zonder kijken wel ongeveer hoe snel je rijdt, en je kunt die snelheid aanhouden, zonder voortdurend heen en weer van de weg op je kilometerteller te kijken... (In 't "Vlaams" je kilometriek). Ik denk dat dit ook de manier is waarop ik soms rij op automatische piloot, maar dan niet alleen wat snelheid betreft, maar het geheel van de rijvaardigheden.

Als er gevaarlijke situaties zijn, dan stopt dat automatisme meteen... Ergens gaat er inwendig een alarmknop af... En ben je weer 100% alert. Ook dat automatisch overschakelen is een automatisme, die je slechts verwerft na jaren ervaring als bestuurder van een voertuig.

Maar voor mij is het heel belangrijk, want het is tijd om mijn gedachten te laten "vlinderen"...
En dat, dat is voor mij een heerlijke tijd !
speeltijd
fantaseren, wegdromen, dagdromen

weet je, ik wens het jullie allemaal toe !

tot de volgende ?

Fuchsia

Gisterenvoormiddag was er dagelijks bestuur van Ziekenzorg Mater-Welden. Eén van de dingen die we moesten regelen, was de jaarlijkse uitstap...
Dat is niet simpel.
Zeker niet voor mij, want ik heb ondervonden dat mijn interesses mijlenver liggen van de gemiddelde interesse van onze leden.
Ik hou wel van een museumbezoek, kunst gaan bekijken, interessante dingen bij leren... Maar dat is niet wat de meeste mensen verlangen. De mensen wensen simpele dingen, een beetje amusement, en dingen die niet te lang duren en niet te ingewikkeld zijn. Kortom simpele ontspanning.

Het was voor mij dan ook een aangename verrassing, dat Beningna kwam met het voorstel om een bezoek te brengen aan een "fuchsia-kwekerij", ze wist niet precies waar het was, maar het zou een kweker zijn met enorm veel soorten Fuchsia's... "Natuurlijk ! De Nachtwaker te Moorslede !" zei ik... Ja zei ze, dat is het !

Natuurlijk ken ik dat, ik ga er regelmatig wat fuchsia's halen voor in de tuin, en ik combineer het met een bezoek aan Floralux te Dadizele, we zouden trouwens bij het bezoek aan De Nachtwaker makkelijk een bezoek kunnen brengen aan het bedevaartsoord van Dadizele ! (Ik weet dat heel veel mensen dat ook een "leuk" doel vinden voor een uitstap)

Anny zei dat er hier nog ergens een folder moest liggen van "De Nachtwaker"... En ja hoor, we vonden het meteen. "Wil ik eens bellen, of een bezoek met een groep mogelijk is ?" "Ja, en vraag of ze daar niets weten om met een groep 's avonds een boterham te eten !"

Het bleek geen probleem te zijn, en de dame was zelfs bereid om zelf voor een boterham te zorgen... Ze had dat nog wel eens gedaan.

Voilà, het was beslist... Ik zei tegen de dame dat we voordien nog wel eens zouden langskomen met enkele mensen van het bestuur, om alles dan in detail te bespreken.

Dagelijks bestuur goed afgesloten: de uitstap staat op punt !

Vorige zondag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Waregem. Het was een beetje twijfelachtig of we wel zouden gaan, want het leek dat de baan wat glad lag ("Maar de grote wegen zijn wel gestrooid...") en Anny voelde zich niet echt lekker en had wat buikpijn. Maar toen het uur van vertrek aanbrak, was ze al weer wat beter, en besliste ze van te gaan, "Het zal wel overgaan..."

Wij weg, en de banen lagen glad, ook de grote wegen. Blijkbaar was er niet gestrooid ! Nu ja, we rijden dan maar op het gemak. We raakten er zonder problemen, en zonder ook maar een keer iets te voelen van glijden.
Maar toen we op de parking uit de auto stapten, bleek het glad te zijn, en moesten we voetje voor voetje naar de markt stappen.
Tijdens het markten, bleek dat de buikpijn van Anny niet overging, en we zijn rapper dan normaal terug naar huis gegaan... Het was nog steeds glad op de parking, de banen leken iets beter ...

In Wortegem zagen wij plots een Mercedes, uit de tegenovergestelde richting van links naar rechts glijden... Ik helemaal rechts, heel voorzichtig en met het oog op de glijdende Mercedes, voorbij. Vlak na ons gleed de Mercedes helemaal rond en stond met de neus tegen het voetpad geparkeerd ! Oef ! We hadden even geluk gehad.

In de namiddag was de buikpijn van Anny al een stuk beter, en gisterenmorgen zei ze dat het wellicht weer eens een begin was van een blaasontsteking... Gelukkig is het met véél drinken over gegaan.

Wat het bloggen betreft, ik heb het jaar ingezet met een lang verhaal, een beetje Science Fiction... Ik vind het heerlijk zo er op los te kunnen fantaseren, en een fictieve wereld op te bouwen om de mens met al zijn kleine kantjes eens dik in de verf te zetten. Ik hoop maar dat jullie het ook leuk vonden.

tot de volgende ?

There they are - slot

De eerste maanden verliepen foutloos, de euforie overheerste alles.
En niets wees er op dat dit zou veranderen.
Toch was er al iets aan het veranderen, ongezien, haast zonder besef. Eigenlijk begon het met TV-uitzendingen.
Het duurde wel zes, zeven maand vooraleer men opnieuw begon te denken aan het maken van TV-uitzendingen zoals vroeger. In het begin draaide alles, maar dan ook alles om de nieuwigheden, om de verworvenheden, om de vooruitgang, om de welvaart voor iedereen...
En het leek haast heiligschennis toen een TV-zender het aandurfde om via een duidingsprogramma enige kritiek te uiten. Het was een vroegere patronale organisatie die het aandurfde te stellen dat door de concurrentie er wellicht meer individuele vooruitgang zou geboekt worden, dan nu door het gebruik van wat zij noemden het "gemiddelde der gemiddelden"... Zij wezen daarbij op het feit dat bedrijven geen spectaculaire winsten meer maakten, dat er geen verschil meer was in automodellen of zelfs in de detail-uitvoeringen van auto's, dat er geen echte leiding meer was, die er was om knopen door te hakken ten voordele van het bedrijf.
Er stak een storm van protest op. Hoewel er ook geen vakbonden meer waren (alle noodzaak leek verdwenen), vergde het geen enkele moeite om de massa op te zwepen tegen dergelijke infame plannen en verlangens.
Het gekke is dat TV-stations dergelijke gevolgen bekijken als "respons", en dus begonnen ze allemaal met het uitzendingen van dergelijke programma's, met het brengen van oude werkwijzen, en de "goede" punten er van sterk af te laten steken tegen het feit dat nu alles voor iedereen gelijk was.
Men had programma's die er op wezen dat je vroeger jezelf als individu kon profileren door het dragen van aparte kledij, ook al was die kledij niet zo praktisch, het was "apart", het was  individueel. Nu kon je hoogstens wat doen aan kleur of lengte van de kledij, want men was er toe gekomen de volmaakte kledij te maken, die reageerde op temperatuur en vochtigheid. Je kon perfect gaan wandelen op de Zuidpool in de meest barse kou, en met het zelfde pak aan in de tropen gaan flaneren. In beide gevallen zorgde de stof ervoor dat je je behaaglijk voelde.

Hier kwam al minder protest tegen, waarom zou men de nieuwe stoffen niet kunnen gebruiken in individuele ontwerpen? Waarom zou men het isolerende behangpapier, dat zowel warmte- als geluidsisolerend was, niet kunnen maken met leuke prints. Anderen stelden dat je dan weer naar een tijd zou evolueren waarin de mode je haast verplichte om ieder seizoen nieuwe kledij te kopen, met als gevolg weer verspilling van grondstoffen en belasting van de natuur...

Kortom het was eigenlijk heel makkelijk allemaal samen te vatten tussen een strijd tussen gevoel en logica...
Het leek dan ook allemaal niet zo erg...
tot...

Een van de vele Amerikaanse zenders slaagde er in een van de octopusachtigen te strikken voor een confrontatie met enkele leiders van diverse religies...
In het begin leek alles heel zacht en zoet te verlopen. Je had de indruk dat iedereen zich wat op de vlakte hield, om de anderen niet voor het hoofd te stoten, tot een Joodse Rabbi haast terloops wees op het feit dat zowat iedere Godsdienst er van uitging dat wij, mensen, geschapen waren naar Gods beeld en gelijkenis...

De octopus had niet mogen lachen !
Dat lachen was er wellicht de grote oorzaak van dat niemand eigenlijk nog geïnteresseerd was in zijn repliek, meer zelfs, niet alleen de aanwezige leiders van de aardse religies reageerden allemaal door elkaar, maar ook de aanwezigen in de zaal en eigenlijk ook allen die het programma aan het volgen waren...

In minder dan één week (aardse tijd) werden alle octopussen vriendelijk verzocht om de aarde te verlaten. Alle diplomatieke betrekkingen zoals men dat noemt, werden verbroken.

De wereld reageerde met een verwerping van heel wat van de nieuwe verworvenheden. Men begon plots weer, uit reactie, met het oprichten van concurrerende bedrijven, die auto's maakten met een iets ander uitzicht (de techniek bleef gelijk, want die was eigenlijk niet te verbeteren), wasmachine -producenten maakten wasmachines die weliswaar perfect hetzelfde deden, maar er nu iets anders uitzagen, meer aangepaste aan de modetrents voor de keukens, die ook niet meer alleen effectief waren, meer modieus...

En we zagen weer bedrijven die meer winst maakten, werkgevers die meer verdienden, macht die groeide, opkomst van nieuwe vakbonden... Kortom we gingen eigenlijk weer naar af...
Want eigenlijk was de grootste verwezenlijking van al die nieuwe verworvenheden niet het bereiken van volmaakte producten, zelfs niet het bereiken van welvaart voor iedereen, neen, de grootste verwezenlijking was dat iedere mens gelijk was geworden.
En net dat ging weer teloor...

Ondertussen is dat allemaal al lang weer geschiedenis. We reizen door de ruimte, hebben weer contact met de octopussen en heel wat andere bizarre wezens op andere planeten, hebben allang het technisch volmaakte bereikt, maar nog steeds zijn wij zowat de enige planeet in het universum, waar men spreekt van rassen, waar men spreekt van bazen en knechten, van rijk en arm...
Wij zijn ook de enige planeet met honderden diverse religiën...

En ik bekijk - vol heimwee - nog eens de dvd van de bewuste uitzending, waar alle miserie begon, waar heel de wereld recht veerde in heilige verontwaardiging over het gelach van de octopus...

En ik probeerde uit die massa van reacties en uitroepen, verbaal en via gedachtenoverbrenging, de reactie te puren van de octopus... En na dagen ingespannen filteren, corrigeren, invullen van ontbrekende stukken, kwam ik tot iets als volgt:
"Niet naar beeld en gelijkenis, naar GEEST gelijkend..."

Maar wie zou me geloven, in deze wereld, waar we opnieuw opnieuw evolueren naar het vormen van naties, van grenzen en betwistingen daarover, van honger en van landen die geboycot worden en het recht ontzegd worden mee te delen in de gedachtenoverbrenging en dus in de overbrenging van de volmaakte kennis.

djudedju
weer een gemiste kans
weer door onze eigen stomme schuld...

het mensDOM

There they are 4

Het leek wel of we plots in het aards paradijs woonden... Alles of toch bijna alles leek mogelijk ! De vrijgegeven kennis leidde tot een boost van nieuwe vormen van industrie, die veel milieuvriendelijker waren dan vroeger, de wereld kon herademen ! De lucht en het water waren al decennia niet meer zo proper geweest, en meteen daalde het aantal allergieën spectaculair !

Er kwamen systemen van herwinning van grondstoffen, die vroeger ondenkbaar waren, en plastics werden zo gemaakt dat ze niet langer vervuilend waren, en dat de oude plastics konden hergebruikt worden en meteen ook milieu-vriendelijk werden.

Op het gebied van geneeskunde was de winst al even spectaculair. Zowat alle gekende ziekten waren te genezen, de gebruikte middelen hadden geen of bijna geen nevenwerkingen meer... De voeding werd door het gebruik van niet schadelijke meststoffen en biologische bestrijding van plagen plots veel gezonder, en dat zag je aan de mens. Vooral in de derde wereld was de winst gewoon spectaculair ! Woestijnen werden omgebouwd tot vruchtbare landbouwgrond, of, waar het rotsbodems waren of zoute vlakten, werden het door diverse technieken langzamerhand ook vruchtbare plaatsen.

Misdaden waren omzeggens niet meer bestaande. Het verkeer op de wegen ging volledig automatisch, en als er al mensen in de voertuigen aanwezig waren, dan waren zij er gewoon als passagier, en het rijden en het verkeer was een automatisch gebeuren.

Landbouw was biologischer dan ooit, maar ook de visvangst op zee werd op een verantwoorde manier gedaan, en talrijke plaatsen waren vrij van scheepvaart en vrij van visvangst, omdat ze beschermd waren en dienden als paaiplaatsen voor de vissen.

Het onderwijs werd veel minder gericht op het aanleren van kennis, dan wel op het gebruiken er van op creatieve wijze. Dat kon, doordat kennis via de open gedachten, haast volledig behoorden tot het publieke bezit. Door creativiteit aan te leren, kwam er een nieuwe dimensie in het denken, en werden er steeds meer en steeds sneller nieuwe uitvindingen gedaan.

Er waren ook haast geen mensen meer die leden aan een of ander lichamelijk tekort. Van zodra er een vermoeden was dat een vrouw zwanger was, deed men testen, en waar nodig werd de DNA gecorrigeerd.

Voor het eerst daalde ook het cijfer van de wereldbevolking. Zoals reeds eerder was vastgesteld, waren er minder geboortes in de landen waar welvaart was en de mensen geschoold waren. Doordat de kennis nu universeel was, dank zij de gedachtenoverbrenging, en de welvaart door betere landbouw en milieuvriendelijke industrie, was er overal welvaart en kennis, en daalde het geboortecijfer.

Er was geen armoede meer (en ook geen extravagante rijkdom !), en iedereen leefde in welvaart. maar er was ook welzijn, doordat eindelijk alles op een rechtvaardige manier verdeeld was over de wereld, en de mens dus maar enkele uren moest werken per week. Wie zich geroepen voelde mocht meer werken, maar dit werd niet beloond. Iedereen kreeg een gelijk inkomen. De enige verschillen die er nog waren, waren erfenissen van het verleden, waardoor sommigen nog beschikten over grotere woningen dan anderen, maar de nieuwe woningen waren dan weer veel beter ingericht, en vergden haast geen onderhoud meer.

Het leek inderdaad de hemel op aarde...

Niemand verwachtte dat er kans was op komende moeilijkheden... En toch...

morgen vervolg en slot

There they are 3

Na twee weken verschenen de eerste landen weer aan de bruidstaart... Ze werden vriendelijk begroet, maar meer niet. Blijkbaar wachtte de octopus op de rest van de wereld, geduldig, stoïcijns, zonder ook maar een blijk te geven van haast of van ongeduld of onbegrip. Het was duidelijk dat ze dit niet voor de eerste keer deden...

De laatste regering die uiteindelijk verscheen, was Noord-Korea, die had het al altijd moeilijk gehad om anderen te vertrouwen...

Het gat verscheen, en niet één, maar een tiental van die octopusachtigen verschenen. Ze vroegen of er gegadigden waren om rechtstreeks te kunnen praten? Iedereen begreep heel goed wat ze zegden ! Maar politici zijn nu niet meteen de mensen die als eersten bereid zijn om hun gedachten bloot te geven aan de anderen. De octopusachtigen reageerden niet op dit wantrouwen. In tegendeel, ze vroegen of iedereen interesse had in de volkomen verdediging, waarbij ze zowel gebouwen, toestellen als het eigen individu volkomen bescherming boden. Daar waren alle politici meteen voor gewonnen, en toen de octopussen zeiden dat dit meteen aan gans hun volk zou worden gegeven, drongen ze naar voren, in de hoop eerst bediend te worden en misschien, heel misschien nog net de tijd te hebben om de andere een poot uit te draaien. Maar er waren niet voor niets miljoenen van die bruidstaarten die boven de aarde hingen... Het gebeurde meteen en overal op het zelfde tijdstip. In Noord Korea probeerde een generaal meteen uit of zijn president wel echt beschermd was...

De totale individuele bescherming op zich was al een bron van een totale mentaliteitswijziging... Iedereen voelde zich meteen veel vrijer, echt vrij, in de ware zin van het woord. Je was "onaantastbaar" ! Je kon geen mep meer krijgen, maar het was ook zinloos een mep te geven. (De invloed op de opvoeding was enorm).

Voorlopig leek het daarbij te blijven, alle presidenten en koningen en grootvorsten en tutti quanti waren haastig naar hun land teruggevlogen, want nu iedereen onaantastbaar was, leek gezag ook niet meer zo evident. In veel landen was er dan ook een soort revolutie, maar voor het eerst was de revolutie geweldloos. Niet dat men niet probeerde geweld te gebruiken, maar het geweld had geen invloed, geen uitwerking.

Zelfs het bedrijfsleven stond op zijn kop ! Het was niet meer zo evident dat de bezitter ook de leiding nam ! De leiding ging in de praktijk automatisch naar de meest bekwame, en in veel gevallen zagen we dat concurrerende bedrijven druk aan het overleggen sloegen, en aan een samenwerking begonnen.

Kortom, er ontstond een situatie die veel dichter dan ooit de democratie benaderde. Het was dan ook van onderuit dat er steeds meer druk kwam, om ook de gedachtenoverbrenging te aanvaarden. En na enkele weken werd die druk zo groot, dat de ruimtetuigen weer naar de aarde afzakten, en iedereen behandelden.

De ingreep was heel miniem. Men bracht een miniem iets (kleiner dan wat wij kenden als chips) via de neusholte binnen, en men bevestigde het aan de schedel. Meer niet. Meteen kregen de mensen miljoenen van die toestelletjes om de komende generaties te bevoorraden, en kregen er ook het bouwschema bij en de teostellen die toelieten die te maken op die haast microscopische schaal. Bij 99.98 % van de bevolking lukte de ingreep meteen, bij hen bij wie het niet lukte, bracht men de dingen operatief aan, bovenop de schedel.

Dat was pas een revolutie !
Wat je dacht was ook wat je zei !
Geen achterbaksheid meer mogelijk !
Er waren er heel wat die heel wat moeite hadden om op die manier te gaan leven ! Je kon je denken, je voelen niet meer verbergen. Je moest wel kiezen voor de werkelijkheid. (Heel gek ! Dit veroorzaakte ook een revolutie in het seksleven en in het bestaan van vele gezinnen ! Vrouwen konden geen orgasme meer faken, mannen konden een scheve stap niet verbergen !)

Bedrijfsspionage was niet meer mogelijk... Alles was openbaar. Het was een revolutie op zich. En voor het eerst slaagde de mens er in om de kleur van de huid te vergeten ! Men moest wel toegeven dat er geen verschil was, en dat er bij anderen evengoed genieën en idioten zaten !

Na een twee maanden stabiliseerde de situatie zich wat, en op dat ogenblik kwam men tot de conclusie dat naties geen enkele zin hadden, tenzij als administratieve eenheden die het makkelijker maakten om alles te regelen. Er was maar één munt meer, maar één taal (de gedachtentaal), en was eigenlijk geen kans meer tot overheersen of tot machtsmisbruik.
Dat was het ogenblik waarop de octopus opnieuw te voorschijn kwam, en de wereld verkondigde dat zij nu alle technische kennis wilden geven en eventuele onbekende kennis van ons wilden ontvangen. Alle universiteiten mochten een afgevaardigde sturen, en met hen zou alles besproken worden.

Voor de gewone mens was vooral de energie dé uitvinding die belang had ! Het kwam er eigenlijk op neer dat men uiteindelijk een manier had ontwikkeld om de zwaartekracht om te zetten in energie. Hoe zwaarder je een vrachtwagen laadde, hoe meer energie hij had om om te zetten in voortstuwing. Een woning bracht door zijn eigen gewicht voldoende energie op om de bewoners voor eeuwig te voorzien van warmte, verfrissing, verlichting en wat dan ook aan energie !

Niet alleen was daarmee één van de grootste bronnen van vervuiling verdwenen, maar energie werd, afgezien van de installatie, kosteloos !

Stilaan groeide de wereld niet alleen uit tot een technologisch hoogstaand systeem, het werd ook steeds meer een gelukkige wereld, met gelukkige individuen, en gelukkig volk als eenheid, over de ganse wereld.
Er was voor het eerst in de gekende geschiedenis ook werkelijk sprake van vrede !

Geen na-ijver meer, alleen gelukkige mensen.

Het leek wel of de aarde veranderd was in het aardse paradijs...

morgen het vervolg...

There they are 2

Reeds meer dan een week stond het ruimtetuig daar te staan, omringd door een heel leger ! Groot Brittannië is lid van de Europese Unie, en voor één keer vonden ze dat heel interessant, en eisten dat hun legermacht zou versterkt worden door de andere Europese staten. Vandaar dat enorme leger.
Iedere dag om 10 uur stipt verscheen het gat in de grote bruidstaart (zoals het ruimtetuig nu algemeen genoemd werd !), één octopus kwam in het gat staan gedurende 59 minuten, ging dan weg, en om 11 uur ging het gat weer dicht.

Ondertussen werd er druk vergaderd door allerlei regeringen en door allerlei organisaties van diverse regeringen, maar nog steeds was er geen overeenstemming wie woordvoerder zou zijn, laat staan dat verschillende staten overeen kwamen om één lijn uit te zetten waarnaar iedereen zich zou gedragen. Amerika probeerde het laken naar zich toe te trekken, maar de BRIC -landen en Europa verzetten zich daar tegen, en een heleboel kleinere niet verenigde staten waren bezig te pogen zich te verenigen in een aparte club...

Uiteindelijk besloten ze met een delegatie van presidenten van de grootste blokken samen te gaan, en eerst te luisteren wat de vreemden voorstelden. Maar voor dit  kon plaats vinden, wilden die presidenten dat ook hun leger daar was, zodat zij ook verdedigd zouden worden... Het leger rond de bruidstaart werd steeds maar groter en groter, een dorp werd zelfs gewoon afgebroken om plaats te maken. Voortdurend hingen tientallen helikopters in de lucht rond de taart, en gevechtsvliegtuigen scheerden voortdurend over en weer. Dat er nog geen ongevallen waren gebeurd, mocht een wonder heten.

Maar eindelijk waren ze daar, de presidenten...
Ze waren er al een tijdje, maar het had nog eens twee dagen geduurd voor aleer ze onderling een woordvoerder hadden aangeduid. Obama zou het woord mogen voeren, maar iedere keer pas na overleg... Dat zou daar leuk worden, en we zouden een leuk figuur slaan ten opzichte van die ruimtewezens !

Om 10 uur verscheen de opening weer, en om 10.10' kwamen de presidenten nar voor. (Dit was een berekende politieke houding, zij lieten op zich wachten, niet omgekeerd. Net alsof die twee verloren weken al niet genoeg was !)

Toen het gesprek begon, werd meteen duidelijk dat de presidenten op zijn minst gedeeltelijk voor schut stonden, want iedereen (en via de TV en radio konden we over miljarden spreken) die op een of andere manier de zaken volgde, hoorde alles weer in zijn hoofd. Het wonderlijke was dat iedereen dat in zijn eigen taal leek te horen. Later bleek dat dit niet helemaal correct was, het waren veeleer impulsen in de hersenen, die door iedereen begrepen werden als taal, als de eigen taal.

De presidenten kwamen totaal niet aan het woord. Het was een grote monoloog van de octopusachtige... Ze kwamen kennis uitwisselen. En eventueel handel drijven, als er grondstoffen waren die hen interesseerden. Als eerste bood hij aan om de mens de mogelijkheid te geven om via de geest te praten, waardoor taal niet echt meer nodig was. Taal was - naar hun mening - een ding die langzaam aan het verdwijnen was, vervangen door het veel betere gedachten-
 overbrengen...
Ze konden ook de kennis delen om ruimtereizen te maken en toestellen die sneller dan het licht waren.
Je kon zo de groeiende opwinding zien bij de presidenten, en om eerlijk te zijn, eigenlijk bij iedereen !

Als we de octopusachtige mochten geloven, dan was het universum vol van werelden, waar volkeren leefden die soms veel verder stonden dan ons, soms nog maar aan het begin van hun groei naar denkende wezens. Het overbrengen van gedachten was voor iedereen begrijpbaar, maar bij minder ontwikkelden was het veelal een bron van angst en die angst leek soms te leiden tot agressie. Niet dat dit echt veel kwaad kon, want ze beschikten over voldoende verdediging. Projectielen, straling en dergelijke konden hen niet raken. En dan spraken ze niet alleen over hun ruimtetuig, maar ook over de individuele verdediging.

Hun verleden was, net zoals ons heden, vol van strijd en agressie, maar eens men de volmaakte verdediging had uitgevonden, was agressie zinloos geworden. Nog even was er economische strijd geweest, maar daar dit uiteindelijk altijd de beide partijen treft, was dit ook zinloos gebleken, en groeide men eindelijk naar een wereld van vrede. Dit wilden zij aan allen bezorgen, want vrede was de bron van welvaart.

Het klonk allemaal schitterend... Maar natuurlijk bleven we, als mensen, wantrouwig. En toen enkele dagen later plots miljoenen van die ruimtetuigen boven onze hoofden kwamen hangen, was er eerst paniek, en dan reageerden alle legers met aanvallen... die niet opbrachten. Want wat men ook deed, ze bleven onaantastbaar. En bovendien reageerden ze niet in het minst op de agressie.

Alle presidenten waren in een reactie naar hun land teruggekeerd, voerden hun legers aan, bouwden de verdediging uit... Tot ze beseften dat de enige slachtoffers van al dat geweld zij zelf waren. Het koste enorm, en het bracht niets op. Bovendien waren er ook nog enkele onvermijdelijke ongevallen, waarbij vliegtuigen crashten, of door eigen vuur geraakt werden... En langzaam aan werden de aanvallen gestaakt.

Er gebeurde niets... De ruimtetuigen bleven onverstoorbaar hangen.
En iedere morgen om 10 uur stipt, verscheen nog steeds de opening in de bruidstaart...

morgen vervolg

There they are !

Ik zag het toevallig, al zappen, op BBC: "There they are!"
Ik hield mijn vinger stil.. Wie was er daar ? Waarvoor moest die man zo roepen ?

Ik ben uren blijven kijken ! Ik was een van die gelukkigen die de uitzending heb gezien, vanaf het prille begin, toen het ruimtetuig nog maar een stipje was aan de bleke blauwe vrieshemel.

Het was een immens groot ding. Hoe kregen ze dat ooit omhoog ? Ik dacht aan ons spacelab, dat ze in tientallen brokjes en stukjes ginder boven gemonteerd hadden, maar dat ding landde hier, en moest dus logischerwijze ook weer omhoog kunnen.

De vorm ? Eigenlijk zou ik die het makkelijkst kunnen omschrijven als een taart, je weet wel, zo'n feestelijke taart op een huwelijksfeest, in drie verdiepingen... Daar leek het nog het meest op.  Je zag geen ramen, wel veel rare uitsteeksels, die wellicht een soort antennes waren, of misschien wel heel iets anders.

Het gekste was dat we er niet vooraf van wisten ! Hadden ze dat enorme ding dan niet zien komen? Wat deden ze daar in de ruimte, wat deden ze met al die telescopen, met Hubble ?

Nadien hoorden we dat we het inderdaad niet hadden gezien. Zelfs niet als een vlek waar plots de sterren niet meer zichtbaar waren. Het beeld bleef gewoon zoals het was. Dat ruimteschip kon zich dus, in de werkelijke zin van het woord, onzichtbaar maken. Misschien hingen er hier nog wel een hele serie boven ons hoofd, en wisten we het niet, en konden we het niet eens weten.

Het duurde wel een kwartier voor er beweging kwam in het ruimteschip, voor er een "deur" openging. Ook dat was heel gek, zojuist was er nog een massief ruimte schip, en plots was daar een ovaal niets in de wand. Niets, want in eerste instantie zagen we er gewoon dwars doorheen. Toen werd het plots wat vlekkerig, en zagen we een achtergrond van bizarre machinerie.

En na een tijdje verscheen daar een gekke figuur. Een soort omgekeerde visbokaal met daaronder wel twaalf of meer aanhangsels, waarvan er enkele duidelijk als poten (benen?) fungeerden.

Waar ze geland waren, was eerst niets, buiten weilanden en akkers, maar er kwam steeds meer en meer volk kijken, die door de eveneens opgedaagde politie en het leger, op een "veilige" (?) afstand werden gehouden. We zagen ook aan alle kanten tanks opdagen, en bewapende soldaten, die voor het vol kwamen plaats nemen, en het volk nog wat verder achteruit drumden.

Toen de bokaal uit het toestel kwam, ging er een militair naar hem toe. Toen pas had je een beter besef van de grootte van het wezen. Het was meer dan twee keer zo hoog als onze generaal !

Een tweede figuur kwam uit het ruimtetuig, met een toestel dat hij voor zich uit duwde. Daar waren geen wielen aan, het leek gewoon te zweven. Hij zetten het ding tussen de eerste figuur (Plots viel me op dat het wel wat weg had van een octopus !) en de generaal ...  En we hoorden (heel gek, blijkbaar hoorde iedereen hem, maar niet echt met je oren, je hoorde hem in je geest). Hij stelde zich voor als -een serie blub en fluitgeluiden - en zei dat hij in vrede kwam. De militair groette hem (enfin, we dachten dat, want hoewel hij wellicht luid sprak, stond hij veel te ver van ons af om hem te horen, maar na enkele seconden hoorden we ook hem in onze geest.

Het was allemaal heel gek ! Ik zat hier in Vlaanderen, dat ruimtetuig was daar ergens in Groot Brittannië geland, ik keek naar de TV, en ik hoorde de stem in mijn geest !

Het ding vroeg om te kunnen spreken met de leiders van de aarde... De militair knikte, en keerde terug naar de wachtende jeep, reed naar een wagen waar duidelijk antennes op te zien waren, en de reporter van de BBC vertelde dat de militair wellicht contact nam met de regering...

De "octopus" wandelde het ruimtetuig weer in, en plots was de opening weer verdwenen, en zagen wij weer dat onbeweeglijke gekke ding dat daar zo plots was geland.

Er waren hooguit drie uur voorbij gegaan, maar het leek veel langer.
Wat stond er ons te wachten ?
De BBC schakelde over op meer algemeen nieuws en gaf beelden van reacties uit gans de wereld op het gebeuren.
Barack Obama en Poetin waren blijkbaar onmiddellijk met elkaar in contact gekomen, en naar het scheen wilden de andere grote machten ook meteen hun inbreng doen. China, India, Brazilië, Het Verenigde Europa... Iedereen wou er bij zijn, wou de ontwikkelingen op de voet volgen.

We zagen beelden van militairen die zich overal ter wereld aan het voorbereiden waren tegen... Tegen wat ? Wat zou de toekomst brengen?
Wat zou de wereld doen?
Wat zouden de vreemden uit de ruimte doen?
Van waar kwamen ze ?

Morgen het vervolg...