Kerk in nood

Former church of the Reformed Churches in the Netherlands (GKN) in Hoek, now a private residence. Hoek, Terneuzen, Zeeland, the Netherlands (Photo credit: Wikipedia)

Het vertrouwen van de mens in de Kerk is nog nooit zo laag geweest, hoorde ik op de radio...
Oh jawel !!! ooit is het nog eens zo laag geweest !
Toen ging het niet alleen over seksuele uitspattingen, niet alleen over financieel wanbeheer, maar ook nog eens over schromelijk machtsmisbruik.
Dat laatste is er nu niet zo erg meer bij. De Kerk heeft al zo veel van zijn echte lijfelijke macht verloren, dat dit nu geen hoofdrol meer speelt... Maar voor de rest zitten wij weer in het dal waar we al eerder zaten...
Toen stonden veel welmenende priesters, monniken en zelfs leken op, om de kerk te wijzen op de juiste weg... Eén van hen kreeg enorme gevolgen: Maarten Luther...
Uit de wanorde steeg een sterke nieuwe pijler op, die jammer genoeg niet één bleef, maar in talrijke kleinere kerkjes uit splitste... De nieuwe kerk groeide te vlug en te ongeorganiseerd om één te kunnen blijven.
Door dit gebeuren kwam er voor de oude Kerk ook druk op de ketel, en er kwam een soort zuivering, een soort, want men hield toch zo erg van de macht...

Als je de situatie nu bekijkt, dan zou er van uit die Kerk en al die andere Kerken en kerkjes binnen het Christelijk gedachtegoed  misschien eindelijk weer een nieuwe beweging kunnen groeien, een Kerk die echt terug gaat naar de basis, en die alle uiterlijkheden en macht overboord gooit. Die een volmaakt doorzichtige structuur heeft, waar geen geheimen zijn voor de gelovigen.

Waar man en vrouw gelijk zijn, waar waarheid, Liefde en Geloof de peilers zijn.

De tekenen zijn nu al duidelijk !
Kijk om je heen, hoe de massa op zoek is naar steun, naar stevigheid, naar fundamenten voor zijn drang naar geloof ! Kijk hoe ze zoeken in allerlei exotische vormen van geloof, in de hoop dat dat volkomen anders zijn, ook beter zou zijn.

Het wordt hoog tijd dat Geloof ook volwassen wordt.

Ik ben me heel goed bewust van het feit dat je dat niet kunt zonder enige structuur, maar een van de grootste zorgen van een geloof zou moeten zijn dat die structuur open is en open blijft. Geen benoemingen, maar verkozen afgevaardigden, die ieder twee jaar opnieuw moeten verkozen worden, en waar de uittredende niet herverkiesbaar kan gesteld worden. (Moest men in de politiek ook doen !)

Om de structuur verder uit te bouwen naar boven toe, moet men het zelfde systeem handhaven: de verkozenen verkiezen onder hen, per kerkprovincie één afgevaardigde  die daar weer uit hun midden een comitee kiezen... Die ook weer om de twee jaar herverkiesbaar is, en alleen uit niet eerder verkozenen...

Je kunt stellen dat het op die manier niet mogelijk zal zijn een vast beleid uit te bouwen, maar is verstarring niet net waar we nu aan ziek zijn ????

Gooi heel de huidige troep overboord, en ga terug naar de basis, naar de grondvesten...
De rots waarop men de kerk moet bouwen is niet Petrus, maar het evangelie... En volgens mij zou ieder  geloof op die manier moeten gaan denken en gaan handelen, niet alleen de Christelijke... Want als ik naar de meeste geloven kijk, dan vind ik daar meestal de basis van alles terug: Bemin uw naaste als uzelf, en God boven al...
Twee verdomd moeilijke opdrachten.
Het zijn dan ook geen menselijke opdrachten...

tot de volgende ? (Op de foto een van de vele kerkgebouwen die omgevormd worden en werden tot ander gebruik... Symbool van een teloorgang...)

In Wieze

English: Glass of Westmalle Tripel (Photo credit: Wikipedia)

geen Wieze...
Het mag gek klinken in het land van het bier, waar bijna dagelijks nieuwe biersoorten boven de doopvont worden gehouden, maar er zijn al verdomd veel brouwerijen verdwenen... Gewoonlijk eerst opgeslokt door Inbev of een andere grote, en dan stilaan de nek omgewrongen...
Op de rommelmarkt in Wieze kon je onlangs nog Wieze drinken (Niet meer de Wieze van toen, maar van een klein plaatselijk brouwerijtje), maar nu is dat ook weg van de kaart.
Jammer, het was een lekkere tripel.
Vrijdag in " De Zandvlooie" te Kruishoutem (Lozer) geweest, en ook daar weer een lekker onbekend biertje gedronken. Canarus of zoiets, een biertje van Grammene (Deinze)...

In ons landje kun je bijna overal op lekkere plaatselijke biertjes stoten. Heerlijk land, dat land van ons. En denk niet dat het Vlaams is, ook in La Wallonie vind je heerlijke dingen !

In de Zandvlooie stonden de bieren op de kaart per provincie gerangschikt... En ik vond er - Oh verrassing- ook La Trappe, het enige trappistenbier dat niet Belgisch is... Alhoewel ik meen onlangs ergens gelezen te hebben, dat er nu ook een trappistenklooster in la Douce France zou begonnen zijn met brouwen... Ik moet eens uit kijken... Misschien doen we weer een heerlijke ontdekking.

Met de huidige wetgeving mag een mens niet veel drinken, dus probeer ik dat in te vullen met echt genieten van steeds maar nieuwe ontdekkingen...

Als ik met de auto ben, dan drink ik maar één pint, maar dan liefst een lekkere...

Maar het is duur geworden ! Ik heb de indruk dat de café's het verlies aan verkoop door de wetgeving op autorijden en drank en het verbod van roken in de Horeca, compenseren door de drank duurder te verkopen. Ik hoorde dat een lekkere tripel tegenwoordig verkocht wordt voor de prijs van 5 euro ! (Gelukkig niet overal !!!-) Dat is tweehonderd frankjes voor een pint bier !
Nu ja, wat men vraagt voor een glaasje water of limonade vind ik nog erger !

Op die manier denk ik dat je ook de plaatselijke klanten, die niet met de wagen zijn, maar een boompje komen kaarten, weg jaagt ! Je zoekt beter naar herbergen waar de prijzen betaalbaar zijn !

Moet ik zelf niet rijden, dan drink ik graag een twee glaasjes... Meer moet ik niet hebben...
Thuis drink ik gewoonlijk een glaasje wijn, die ik meebreng van Frankrijk... daar is de wijn goed en goedkoper dan hier.

Als ik zo eens dit stukje herlees, dan zijn wij hier in ons Belgenland echt wel Bourgondiërs hé ! Ook wie geen overdaad doet, heeft hier graag eens lekker te eten, lekker te drinken...

Ik ga stoppen, ik heb nog een lekkere droogvis liggen, die eet ik straks op, bij een lekkere pint.
Santé !

tot de volgende ?

Pauze bij de pausen

Met de Paus (Photo credit: IISG)

Voilà, we zitten zonder paus.
Straks zal het comité der wijze kardinalen zich verenigen en pogen tot de keuze te komen van een nieuwe paus...
Wist je dat het zo'n 5 à 600 jaar heeft geduurd vooraleer er eigenlijk voor het eerst een paus was? Op het eerste concilie (met Constantijn weet je nog ?) was de bisschop van Rome zelfs niet aanwezig. Er was eerst heel wat politiek gekonkel nodig, om te bekomen dat de bisschop van Rome ook Paus (Papa) werd van de kerk...
Voordien was de bisschop echt baas van zijn bisdom.
Ook dat was - toen al - vooral een politieke job.

Ik weet het wel, je kunt geen kerk opbouwen en behouden, zonder dat daar een zekere leiding aan vast zit, maar wie leiding zegt, zegt macht, en wie macht zegt, zegt machtsmisbruik...
We hebben in de kerk dan ook heel wat rare kwistenbiebels als paus gehad, waar machtsmisbruik veel belangrijker was dan het leiden van de kerk.
Het mag eigenlijk een wonder heten, dat de kerk toch is blijven bestaan, en nog een veel groter wonder, dat er nog steeds zo veel volgelingen zijn van deze kerk.

Ons vader zaliger zag daarin net het bewijs dat de kerk de ware was...
Je kunt het ook bekijken van de andere kant, en zeggen dat de macht die ze uitgebouwd hebben enorm moet zijn...

Toen de kerk weer eens op springen stond, vond men het systeem uit dat je beter een vijand kon creëren buiten de kerk, en daar alles op richten. En de kerk riep op tot de kruistochten... Als ik het zo nog eens bekijk, valt mij heel wat gelijkenis op met het Duitsland van de jaren dertig... Daar zocht men ook een vijand buitenaf... de Joden.
Tussen haakjes, de Joden zijn ook in de kerkelijke geschiedenis meerdere keren de vijand geweest. Net zoals men ooit een te sterke ridderorde veroordeelde en zo alle schulden van heel wat staten kon uitwissen... Exit de Tempeliers...

Tegenwoordig gaat het met dat machtsmisbruik heel wat beter... Ik zeg niet dat er geen morele druk wordt uitgeoefend, maar het stukje wereldlijke macht is omzeggens verdwenen. Gelukkig maar...

Toch blijf ik er bij, dat de kerk ook heel wat goeds heeft gebracht. Zij was ter plaatse, in de parochies, de waakhond op het respecteren van de normen. En ik betreur dat die macht verdwenen is, want je ziet de normen steeds meer vervagen.
Natuurlijk zou je ook die normen kunnen hebben zonder de druk van het geloof, maar de geschiedenis bewijst dat die kerk een makkelijke manier is om die normen in staat te houden. Het wegvallen er van leidt -helaas- ook tot vervaging van de normen.

Mensen die nog stammen uit de tijd van de machtige positie van de katholieken via kerk en via politiek kunnen met mij vaststellen dat er niet alleen een wet door kwam voor de abortus en voor de euthanasie, ze moeten ook, als ze eerlijk zijn, toegeven dat ze nu die dingen er al een hele tijd zijn, veel minder bezwaren hebben dan vroeger... Vroeger zouden we, vanuit ons katholiek zijn iedere vorm van abortus hebben afgewezen, nu hebben we begrip voor bepaalde situaties, en wat euthanasie betreft: je laat nog geen hond oeverloos afzien... We staan heel anders dan vroeger tegenover de zaken.

En het gaat heus niet alleen over die "grote" punten, kijk maar naar taalgebruik, eerbied voor de ouderen, respect voor het gezag en ga zo maar door...

Van mij mag de kerk gerust terug een positie innemen in de maatschappij, maar dan niet met de macht, maar met de overtuiging, als brengers van een overtuigende en eerlijke boodschap... Terug naar de echte naastenliefde, niet voor de zwartjes uit China, maar vooral voor de mensen uit je eigen buurt. Laat ons maar eerst vegen voor eigen deur, en als gans de straat proper is, dan verder gaan.
Het woord naaste lijkt mij ook niet meteen bruikbaar voor mensen die duizenden kilometers van mij af wonen. Mijn naasten, dat zijn de mensen in mijn omgeving.

Hopelijk krijgen we dan ook een paus die terug gaat naar de basis, die als leidraad het evangelie neemt, en niets dan het evangelie...

Een Blijde Boodschap
Er zijn voor je Buurt...

tot de volgende ?

Modern

The compact disc (Photo credit: Wikipedia)

Er is iets geks aan de hand met deze tijden...
Neem, pakweg, zo'n dertig jaar geleden, was iedereen er van overtuigd dat het gewone polshorloge met wijzers tot verdwijnen gedoemd was. Je zag steeds meer van die digitale uurwerken, waar je het uur kon aflezen van de hoekige cijfertjes die verschenen. Er waren er heel gesofisticeerde bij, met aanduiding van de honderdsten van een seconde, met een wekker functie (Koen had er een die kraaide als een krielhaantje). Je had er met een ingebouwde rekenmachine en ga zo maar door.
Zo'n digitaal uurwerk was iets waar je niet buiten kon...

Je moet nu eens kijken, zelfs op de rommelmarkt vind ik die dingen niet meer of amper terug...

Een dikke twintig jaar terug smeet iedereen zijn platenspeler op de afvalberg, en iedereen schakelde over op de Compact Disk, de CD... Nu pas was het volmaakte geluid te horen, geen ruis meer, perfecte klanken, uitgekiende stereo-effecten, kortom Het-van Het...

Nu zie je de vinyl terugkomen... Overal biedt men opnieuw platenspelers aan, op de rommelmarkten zie je mensen op de knieën zittend zoeken in hele bakken met oude platen. Iedere plaat wordt voorzichtig uitgehaald uit de hoes, de hoes wordt gekeurd en men zit het vinyl te keuren op krassen...
De fonoplaat is back, terug van weggeweest...

En dat zijn maar twee voorbeelden van dingen die terugkeerden... Dit zijn twee dingen die weer echt gebruikt worden, die niet alleen een sieraad zijn, maar ook functioneel terug zijn. Maar een heleboel dingen komen terug uit pure nostalgie...
De outlet-stores en -beurzen schieten als paddenstoelen uit de grond, en je dwaalt er rond tussen die oerlelijke knaloranje tafeltjes en stoelen van de jaren 50 van de vorige eeuw, maar ook vol van dingen die nog maar een twintig, dertig jaar uit zijn...
Het lijkt wel of mensen hun verleden willen terug invoeren.
Heimwee naar de maatschappij van toen ?

Een van de dingen waar ik wel eens bij stilsta, is de stand waar ze een massa oude fototoestellen hebben... En dan kijk ik verbaasd naar de gevraagde prijzen van die oude bakjes... En steevast zegt Anny dan: "Zo eentje hebben we ook nog liggen, en deze ook..."
En dan kun je "rijk" voelen, of ...
Oud.

Wij dateren nog uit de tijd van die felgekleurde plastic dingen, wij hebben ooit nog zo'n plastic kamerpot gehad (de WC was buiten aan de andere kant van de koer - koud !!!!)... We herkennen de dingen waar wij onze kinderen in opkweekten, en die nu hebbedingen zijn. En bij "Antieke Kinderwagen" herkennen wij dat model van op de foto's waar wij zelf in zo'n ding lagen...

Kinderen spelen nu met autootjes die voortbewogen worden met batterijen, maar de oude trapauto is niet meer betaalbaar...
Wie het koopt laat er zeker geen kind meer mee spelen, maar zet het als pronkstuk in zijn living...

En dan denk ik weer eens terug aan vroeger...
In onze straat woonde een oud echtpaar, in een huis bezet met faiences... Die mensen hadden elk een fiets. Ze woonden in de kelderverdieping met zo'n klein raampje die bijna gelijklopend met de stoep was... Die fiets was blijkbaar voor die twee oudjes een belangrijk iets, want iedere keer werd de fiets na gebruik netjes gemaakt, en dan voor het raam neergezet...
Fietsen als meubelstuk, scheelt niet zo veel met een trapauto als sierstuk hé ?

Voor hen echter waren echte gebruiksvoorwerpen, geen ... sierstukken !
Wat we nu zien, dat is echte nostalgie...
Heimwee naar de tijd dat nog niet alles automatisch ging, dat je nog moest rechtstaan om de TV van post te doen veranderen, dat die goedkope meubeltjes van toen nog je enige rijkdom waren, waar je nog niet aan een tafel zat met twaalf soorten toespijs...
Heimwee naar de tijd waar je nog niet zelf moest beslissen, maar waar vader en moeder dat voor je deden...
Heimwee naar een onbekommerde tijd, waar nog geen verantwoordelijkheid bestond...
Waar je nog kon spelen en ravotten
Waar de straat nog jouw eigendom was, en niet van de auto...

nostalgie...
Heimwee naar vroeger. En zo kun je ergens bij mensen binnengaan, waar je tot je verbijstering in de mooie oude kast met mooi geslepen glas in de deurtjes, plots twee pakken Sunlight ziet staan... In de verpakking die jij nog kent uit je kinderjaren...
djudedju

dan pas voel je je oud !
Oud !
Je hebt er geen gedacht van !


tot de volgende ?

De kalenderblok

Toen ik vanmorgen stond te turnen, kon ik mijn ogen niet van het vergeelde kalenderblokje afhouden... Dat staat al sinds 2001 op 1 maart... Dag waarop onze Koen is overleden.
Het is natuurlijk gek dat je die dingen bewaart, dat je een soort gedenkschrijn opricht voor een overleden gezinslid, dat je ergens poogt de tijd stil te zetten...
Morgen is het dus 12 jaar dat onze Koen er niet meer is...
Het is net de dag van gisteren. Ik zie ons nog staan bij het lijk, ik zie mezelf naar huis rijden en hoor mezelf op een gegeven ogenblik vragen aan Anny "Waar ben ik nu ?" Ik reed volkomen op automatische piloot, ik reed naar huis zonder me van de omgeving echt bewust te zijn. Ik stopte voor het rode licht maar vroeg mij niet of ik daar heb gestopt, het ging automatisch.
Ik zwom in een zee van verdriet
Thuisgekomen hebben we nog enkele familieleden opgebeld, en dan zaten we daar, zwijgend naar elkaar te kijken. Ik heb de fles cognac uitgehaald, en we hebben beiden een druppel gedronken en zijn naar bed gegaan.
Ik weet niet meer of ik geslapen heb of niet, maar ik weet wel dat nog nooit mijn vrouw zo bewust heb aangevoeld als toen, we zwommen in diezelfde zee van tranen.

Het is morgen 12 jaar geleden...
En het wee is zijn scherpste kantjes kwijt.
De wonde is er nog, maar er is stijf en stram littekenweefsel opgegroeid. Je kunt dat niet bewegen zonder pijn, maar als je het stil laat is de pijn er niet meer.
Je denkt er niet meer voortdurend aan.
Je wordt er wel door miljoenen feiten en feitjes weer aan herinnerd, en dan schuurt en schramt dat weefsel van verdriet weer.

Ik kijk naar zijn foto, die hier bij me op de computer staat, en zucht...

Buiten is het weer aangepast aan mijn stemming: grijs en somber.
En toch wou ik dat de zon scheen, wou ik dat ik vanmorgen niet op dat kalenderblok had gelet, wou ik dat ik niet herinnerd werd, niet weer ondergeduwd werd...

Het helpt immers niet je vast te pinnen aan dat verdriet. Je moet verder.
Je doet het dan ook
maar nu en dan haper je even
Moest het je auto zijn, dan dacht je "Een vuiltje in de benzine"
Maar het is je zijn, je eigenste ik, je eigen litteken, je eigen verdriet

Laat de lente komen, de zon, de bloemen, de blauwe hemel, de vogels die je 's morgens wakker fluiten, het licht...

En het Licht scheen in de duisternis...

tot de volgende ?

winterdepressie

Nederlands: Het eeuwig licht detail torentje op kerkhofmuur Deurne-centrum (Photo credit: Wikipedia)

Ik denk dat ik behoor bij het gedeelte van de mensheid, die last heeft van een lichte vorm van winterdepressie...
Op een of andere manier voel ik mij minder happy als er minder licht is.
Toch ben ik de man die hier altijd zo vlug mogelijk de elektrische verlichting uit doe, maar dat is vooral ingegeven door een vorm van zuinigheid.
Misschien ga ik dat anders moeten aanpakken ! Ik las dat een manier om het winterdipje te overwinnen gewoon lichtbaden zijn (Een ligbad is iets anders).
Men zou moeten koud licht (? dat is waar infrarood en ultraviolet uitgefilterd zijn) van 4.000 watt (van welke soort lampen? Van de oude peertjes? van de nieuwe spaarlampen die voor minder watt meer licht bieden?)
Enfin, om een lang verhaal kort te houden, men moet de lichtsterkte heel hoog opvoeren, veel hoger dan in huis gebruikelijk is, en daar per dag enkele uren in doorbrengen. Ik denk dat je gewoon een hoeveelheid licht moet hebben, die ongeveer overeenkomt met "in de zon gaan zitten"...

Nee, ik ben niet van plan hier een hele batterij TL's op te hangen ! Maar het troost me te weten dat mijn heimwee naar licht plots een wetenschappelijke onderbouwing lijkt te krijgen. Met andere woorden, mijn schreeuw naar zon is een doodgewone en heel normale reflex !

Vandaag is het weer zo'n rotdag ! De lucht heel grijs, heel somber, de einder verdwijnend in een vuile smoor die over de velden hangt, en al regent het niet echt, alles is zeiknat en voelt en oogt vies...
Hoe langer dat weer aanhoudt, hoe moeizamer ik uit het dal van mijn wintergevoel kruip... Het helpt me niet aan de zomer te denken, het helpt me niet om mijn visgerei klaar te maken, niets brengt de zon in mijn hart. Het is winter. Het is al veel te lang winter.

Dat het ook nog koud is, ik met een valling loop, een snotneus heb, hoofdpijn... dat werkt allemaal niet mee om me beter te voelen ! Het is weer een van die rotdagen, winterdagen...

Deze namiddag voor het eerst weer naar de academie... Een paar lessen gemist door mijn verkoudheid. Mijn valling is nog wel niet helemaal over, maar ik hoest (bijna) niet meer, en mijn neus loopt niet meer zo vlug dat ik hem niet meer kan bijhouden... Dus, het gaat weer...

Ik heb bijna geen last gehad van het hoesten, misschien wel dank zij de fles Tijm-siroop ? Die siroop op basis van honing en tijm voel je inderdaad je keel verzachten ! En het is een natuurlijk iets.
Ik neem al zo veel medicamenten, dat ik er een hekel aan heb om er nog meer te moeten nemen.
Soms heb ik het gevoel dat ik familie ben van dat batterij-konijntje uit de reclame ! Alleen, ik loop niet bij gratie van batterijtjes, maar dank zij pillen in allerlei kleuren en geuren...
('t Is een beetje als met dat mopje: Een kleine staat heel aandachtig te kijken naar een man met van die heel dikke zware brilglazen... "Mijnheer, u moet wel heel goede ogen hebben om daar door te kijken Hé ?" Ik moet wel een heel sterke maag en lever hebben om al die hulpmiddelen te verteren !)

't Is nog steeds donker en grijs
't Is nog steeds winter
Zou ik toch het licht aansteken?

tot de volgende ?

Alternatieve energie

Mean surface temperature change for 1999–2008 relative to the average temperatures from 1940 to 1980 (Photo credit: Wikipedia)

Ik erger mij tegenwoordig tomeloos... Iedereen heeft de mond vol over de vervuiling, de Global Warming, iedereen pleit voor alternatieve energie...
Zonnepanelen op het dak, niet omwille van de propere energie, maar omwille van het persoonlijke profijt.
Windmolens zijn ook goed, maar niet in het gezichtsveld, want ze vervuilen het landschap, ze werpen slagschaduwen en ze zijn nefast voor de trekvogels...

We verbruiken steeds meer energie, zowel in de gezinnen als in de industrie, hoe dan ook moeten we die energie produceren, maar niet meer met kernenergie, niet meer met verbranding van fossiele brandstoffen (Steenkool, petroleum), en nu ook al niet meer met windmolens, want dat zijn lelijke dingen om op te kijken...

Wat we willen zijn wel de lusten, maar niet de lasten, om het eens op een ouderwetse manier te zeggen.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat dit een van de symptomen is van de huidige maatschappij: wel de lusten, niet de lasten. Zwaar werk moet lichter gemaakt worden, dus schakelt men meer machines in, daardoor gaan er arbeidsplaatsen teloor, en dat mag ook niet.

Ik heb geen idee hoeveel ambtenaren we momenteel in ons landje tewerkstellen, maar hoe dan ook, deze ambtenarij wordt betaald door de productieven van dit land. Stel dat we 20 % ambtenaren hebben (dit zal de werkelijkheid sterk benaderen) , dan wordt hun loon opgebracht door 80% van de productieven. Of om het simpel te zeggen, er werken 4 man om de vijfde te betalen.
Kent men in het land ook nog een behoorlijk zware werkloosheid, dan moet ook hun inkomen opgehoest worden door de actieven.

Ik denk dat we het systeem eens moeten herdenken... Hebben we zoveel ambtenaren nodig (Hebben we überhaupt zoveel ministeries en zoveel soorten regeringen nodig ?) , en wat is de reële kost van een werkloze ?

Een werkloze kost niet alleen werkloosheidsvergoeding, ze betekent ook een vermindering van de inkomens in de sociale zekerheid en een verhoogde uitgave uit die zelfde bron. Bovendien hebben die mensen minder koopkracht, waardoor ook de economie stagneert. Hoe meer werklozen, hoe zwaarder die druk.
Maar we hebben ook ambtenaren nodig om de werklozen te controleren, uit te betalen, aan werk te helpen.

Ik vraag me af of het niet een stuk goedkoper zou zijn om dan inderdaad die mensen in het circuit te houden.
Ik vraag me af of inderdaad de kostprijs van de tewerkstelling niet te hoog ligt, of we de sociale zekerheid en de belastingen inderdaad hoofdzakelijk uit arbeid moeten halen.

Stel dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit de BTW zouden halen, welk effect zou dit hebben? Dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit kapitaal zouden halen, wat zou het effect daarvan zijn?
Denk niet dat dit onvermijdelijk zou leiden tot stijging van kosten (BTW of anders)... Er zou in feite vooral een verschuiving ontstaan, die net zo goed vermindering als vermeerdering van de kosten zou betekenen. Maar die verschuiving zou misschien meer ademruimte scheppen voor tewerkstelling, via een betere concurrentiepositie met het buitenland.

Ach, ik ben geen econoom, geen deskundige, maar soms heb ik de indruk dat men nu en dan eens meer zou moeten werken op het buikgevoel, dan wel op allerlei wetenschappelijke of semiwetenschappelijke extrapolaties... Misschien moeten we een keer meer de slogan van wijlen Achiel Vanacker volgen: "Eerst handelen, dan denken !" (Hij zei dat in het Frans met een Brugs accent: zazie d'abord, et pui z'y pense)

We moeten ook af van het oerwoud van regeltjes en regelgeving ! Ik weet wel dat die allemaal ontstaan zijn als antwoord op bepaalde misbruiken of op zaken die mis liepen...maar niettemin geraken we stilaan in een systeem waar je met geen mogelijkheid nog kunt bewegen zonder een overtreding te doen of niet meer te voldoen aan een of andere absurde eis.

Ik heb er al eerder voor gepleit, en ik pleit er nog steeds voor: herschrijf eens onze volledige wetgeving, in klare heldere wetteksten, en maak dat men de teksten niet meer gaat interpreteren naar de letter, dan wel naar de geest. een wetgeving wordt immers niet gemaakt om naar de letterlijke tekst te luisteren, maar om een richtlijn te geven waarnaar men moet handelen. Door het systeem van het voortdurend op de letter te stellen, is voor veel zaken uiteindelijk de echte bedoeling van de wet niet meer terug te vinden in het oerwoud van bijkomende specificaties...

Maar ja... Wie maakt de wetgeving op? De juristen. Wie zijn dat ? De advocaten. Wie beurt er geld uit al die verwarring?... Juist, diezelfde advocatuur...

Soms heb ik het gevoel dat we een heleboel zaken maar eens op een hoop moesten gooien, en er dan de brand in steken... Maar ja, dat mag ook niet, je mag geen vuurtje meer stoken.

tot de volgende ?