Image via WikipediaDe e-mail is veertig jaar oud... En vandaag de dag worden er ongeveer 400 miljard mailtjes per dag verstuurd... Van een succesverhaal gesproken !
Het vervelende aan dat cijfer is dat er onnoemelijk veel brol bij zit: allerlei reclameboodschappen waar je geen boodschap aan hebt, en een pak berichtjes van bedrijven die het nodig vinden je er van te overtuigen dat bij hen de oplossing van al je problemen ligt. Of dat je met een bepaald merk van onderbroeken een reis naar Zuid Afrika kunt winnen.
Gelukkig kun je een filter op zetten, zodat de berichten over Viagra en de vele miljoenen die je gratis kunt krijgen als je maar alles doet wat die Nigeriaan je vraagt, je bespaard blijven... Dat noemt men spam. Eigenlijk is dat een Amerikaanse term voor een soort goedkoop vlees in blik, wij zouden dus misschien beter van blikvoer spreken...
Maar aan die mailtjes hebben we nog niet genoeg, en we riepen een wat snellere manier van berichtjes in het leven, en daar zie je facebook en twitter en de talrijke chatprogrammaatjes...
En nog was het niet genoeg, we moesten zo nodig de telefoon heruitvinden en met
VOIP (
Skype,
Ekiga en andere) met elkaar kunnen babbelen, en dat zelfs terwijl we elkaar zien.
Als ik mij dagelijkse mailbox bekijk, en de berichten in mijn filter er bij tel (spam en co), dan zit ik dagelijks rond de 70 à 100 mailtjes... En moest ik daar mijn facebook berichtjes en twitter bij tellen, dan is het helemaal niet meer te doen.
Geen wonder dat je in eerste instantie die dingen eens verticaal overloopt, en de meeste er van maar na een vluchtige blik al meteen wegwerpt... Je hebt immers geen boodschap aan berichten over je goede cholesterol dank zij benecol (Ik vraag me trouwens af of je wel geneesmiddelen moogt verkopen in de voedingswinkel? Of is het inderdaad zo dat hun resultaat vooral gebonden liggen aan de gepredikte bijhorende levenswijze, en helemaal niet aan de doodgewone margarine???)
Maar alles bij alles genomen, ben ik iedere dag heel content met mijn mailtjes... Hoor ik weer eens iets van Jan, Piet, Joris èn Korneel... Ook al is het meestal beperkt tot een powerpointje, je weet toch meteen dat ze er nog zijn, en goed genoeg waren om je dat mailtje door te mailen. En wat nog belangrijker is, dat ze je niet vergeten zijn. Dat je nog steeds ergens een klein hoekje hebt in hun grote hart.
Veertig jaar...
Eigenlijk is de historie van de thuiscomputer nog heel jong hé ?
En wat heeft het niet allemaal veranderd ?
Ik heb de tijd meegemaakt dat je op het bureel een brief netjes overschreef of overtypte, om een kopie te hebben van dat stuk, een kopie die ook gebruikt werd in rechtszaken, waar men wel eventueel het origineel eens kon opvragen bij betwistingen... Kopiëren bestond misschien al wel, maar het was ons hier nog volkomen onbekend. Dan kwam de tijd dat het hoofdbureel van de mutualiteit een kopiemachine had, en dan reed er bijna dagelijks iemand met een heel pak originelen naar ginder om er kopietjes van te maken... Dat was makkelijker. Bovendien zag je die mannen dan ook weer eens.
Als je dat nu schrijft, dan lijkt het wel of je nog uit de middeleeuwen komt, waar je als ijverige monnik heel de dag over papieren zat gebogen, netjes kopies te schrijvelen...
Nu klik je dat mailtje aan, en zend het door aan betrokkene... Je kunt zelf nu al aangetekende zendingen doen via je computer... Ik heb het nog nooit gedaan, en het lijkt me wat raar, maar het is de zoveelste stap in de evolutie...
Wij hadden thuis al behoorlijk vroeg een telefoon (via het werk van pa), maar de meeste mensen holden naar de telefooncel als ze dringend de dokter nodig hadden.
Er is ontzettend veel veranderd in die enkele jaren dat ik hier kan en mag rondlopen...
En het lijkt allemaal zo vanzelf sprekend... We zijn het allemaal zo vlug gewoon, dat we het ons niet meer kunnen voorstellen er zonder te zitten.
Neem nu de
GPS (Global position system), dat vind ik nog steeds een echt wonder. Dat ze in dat kleine doosje de landkaarten kunnen stoppen, dat lijkt me normaal, dat ze de snelheden en flitspalen er bij zetten lijkt al heel wat meer, maar dat ze ook nog weten waar jij op dat moment aan het rijden bent, dat ze de weg aanpassen als je een andere weg neemt dan het voorgeschrevene, dat gaat iedere keer weer mijn petje te boven. Goed, goed, ik weet wel dat het gebeurt vanuit vier satellieten die daar ergens hoog boven ons hangen te hangen, maar die satellieten sturen die gegevens door van ontelbare auto's... Ik snap het gewoon niet. Het lijkt een beetje op radio, maar dan interactief... Ik ben een boon als ik het echt snap.
Maar we gebruiken het, en het is zo gemakkelijk dat we er ons geen vragen bij stellen, maar gewoon gebruiken. Net zoals de fotocopies, het scannen, het mailen...
We gebruiken steeds meer dingen waarbij we ons geen vragen stellen.
De meeste mensen die een mixer gebruiken, hebben er geen bnul van hoe dat ding in elkaar zit en hoe het werkt. De meeste chauffeurs (m/v) rijden met de auto, maar kennen niks van de mechaniek er van... En zo kunnen we bijna heel je dag vullen met dingen waar je eigenlijk niets van snapt... Maar domweg benut.
Vroeger was dat niet zo. Vroeger werkte je alleen met dingen die je kende, en waar je het nut en de vorm heel goed begreep. Je wist precies waarom je met een hamertje op je zeis zat te kloppen om hem te haren, en je begreep heel goed wat je slijpsteen deed. Nu duw en trek je even met een schaar door een machientje en de schaar is geslepen. Hoe ? Onder welke hoek moet je slijpen???
(Oh ja, ik las dat je een schaar heel makkelijk kunt scherp maken: je neemt aluminiumfolie, plooit dat enkele keren zodat je een dikkere laag hebt, en knipt dat met de schaar... De schaar zou meteen weer scherp zijn... Ik heb het nog niet geprobeerd)
Maar ik wil maar zeggen, mocht op een dag de elektra wegvallen... We zouden plots heel domme onhandige wezens blijken... We kennen bijna niets meer van heel wat dingen die we dagelijks gebruiken.
En vooral, we hebben er helemaal geen benul meer van hoe we het zonder al die moderne dingen kunnen doen.
Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat we eigenlijk weer heel dom aan het worden zijn. We hebben briljante vakidioten, die van één ding alles weten, maar van de rest quasi noppes...
djudedju
tot de volgende ?
Image by harry_nl via Flickr...wiezewiesbombom...
