Was wat Veerle hoorde toen ze haar garage binnenhobbelde (met dat been in de plaaster)... Waterleiding gesprongen...
Vorstschade... Na twee dagen zijn de herstellers al geweest...
"Wie heeft er dat hier zo gelegd?" "Uw collega's""Dat kan niet, wij leveren zo geen slecht werk" "Toch is het zo, het was den dien en den diene" eventjes stilte... "Allee, dan gaan we het maar herstellen zeker?"
Het is hersteld, maar nog niet ontdooid...
Dus nu staat er in de garage een petroleumkacheltje te branden, in de hoop dat de leidingen zachtjes ontdooien.
Ondertussen kent Frederik al heel goed het liedje "Twee emmertjes water halen..."
Wij zijn de bron.
(in meer dan een betekenis)
Vandaag ga ik voor Veerle nog naar de Gamma, haar kolen zijn op. Ondertussen breng ik er ook nog wat mee voor onze kachel ook. Het blijft maar koud ! Gisterenmorgen zag Eddy dat het nog min 11 was, en op de middag toen we naar Tanteke gingen was het nog steeds min 5.5... Dat was om 14.30' uur... Het is wel heel mooi, sinds gisterenmorgen hangen de bomen volledig berijmd, en op het moment dat de zon op op zit lijkt het wel een witte toverwereld. Daar het niet dooit, en niet waait, blijft alles netjes in die witte bruidssluier staan. Mooi !
Herinner je je nog dat ik schreef dat een glimlach besmettelijk is ? (Wellicht wel, want ik schreef het al menige keer - ik kan nogal zagen !)... Vannacht las ik dat er meer is dan dat ! Dat, als je welgezind bent, je dat ook uitstraalt, en dat dit net zo goed "besmettelijk" is ...
Het is dus heel belangrijk dat we ons goede humeur bewaren ! Als we dat werkelijk uitstralen, en besmettelijk werken, dan zal de aarde een hemeltje worden, met allemaal welgezinde en vriendelijke mensen.
Helaas...
We kunnen uit het bovenstaande ook afleiden dat slecht humeur dan ook besmettelijk is... en we zullen ons best moeten doen om boven de massa onverschilligen, verbitterden, knorrige, gestresseerde, gedeprimeerde en noem maar op uit te stijgen en hen te besmetten tot die veel leukere ziekte van het goedgezind zijn ! Werk aan de winkel dus !
Maar eigenlijk weten we dat dit waar is ! We hebben al allemaal ondervonden, dat je bij bepaalde mensen altijd goedgezind weggaat, omdat die mens gewoon altijd goedgezind is, en dat ook uitstraalt. In mijn geval denk in dan aan Lea, als je bij Lea gaat, of Lea komt, dan heb je altijd een zalig gevoel na het bezoekje. Zelfs als ze kwaad is, weet ze dat nog met een zekere humor, een zekere mildheid te brengen... Ze weet zelfs gal en venijn in te pakken in een kleurige en grappige verpakking. We zien elkaar niet zo vaak (veel te weinig), maar het is telkens een bezoek met vreugde.
Ander bezoek zie je soms node komen... Je bent iedere keer weer depri tegen dat ze weer weggaan...
Het werkt dus wel ! Je kunt dus echt mensen besmetten met de manier waarop jij gezind bent ! Dat is belangrijk ! En het is iets wat we kunnen leren! We kunnen dus echt een steentje bijdragen aan een betere wereld. Ik begin in ieder geval !
De pomp in mijn visvijvers heeft het opgegeven... Of liever, hij draait zinloos in een massa ijs. Dat hebben we nog nooit gehad. Het is dus echt wel heel koud ! Waar het water overloopt van de ene vijver naar de andere is het nu een bergje ijs, het water is blijkbaar vervroren midden in de beweging ! Ik moet niet meer naar de zuidpool om een golf midden in de beweging verstild te kunnen aanschouwen... Ik moet alleen eventjes kijken naar mijn vijvertjes...
Eén ding maakt me ongerust... Waar ik ook ga, iedereen heeft het erover dat ze niet meer moeten afkomen met hun zever over de opwarming... Kijk, iedereen weet ondertussen dat ik het helemaal niet eens ben met All Gore en zijn theorie over de CO2, maar volgens mij is er wel sprake van een langzame verwarming, op een volkomen natuurlijke manier, maar daarover gaat het nu niet... Waar ik over bezorgd ben is: door de hetse over de opwarming is plots de wereld wakker geschrokken en zich bewust geworden dat Moeder Aarde op sterven na dood is, en dat we hoognodig meer oog moeten hebben voor de noden van de natuur ! Ik ben bang dat mensen, door deze plotse winter ook weer hun geweten zullen sussen, en weer gaan voortdoen met de vervuiling en de uitputting van ons aller Moeder Aarde... en dat zou wel eens op bepaald korte termijn dodelijk kunnen zijn !!!!
Heel onze natuur ligt op sterven ! We moeten daarover niet zitten jeremiaden, maar we moeten er iets aan doen... en reageer niet dat het kleine beetje dat jij doet toch niets uitmaakt, ieder klein beetje is winst, en als iedereen voor zijn eigen deurtje veegt, is heel de straat proper. Ik ben geen tuinier, maar ik pleit voor ecologisch tuinieren, en voor het gebruik van bestrijdingsmiddelen die natuurlijk zijn en geen impact hebben op de rest van de omgeving...Denk er om, omgeving is een synoniem van milieu !!! Dus werken voor het milieu, is werken aan je eigen omgeving ! We kunnen ook wat meer bewust gaan winkelen, kijken naar de verpakking, en de producten kiezen met zo weinig mogelijk en met zo afbreekbaar en/of herbruikbaar mogelijke verpakking ! Dat zijn allemaal kleine beetjes, maar we werken immers aan onze eigen omgeving weet je wel???
Zo heb ik een klein vraagje: Heb jij nog regenwormen in je tuintje ? Ja ? Joepie! Want tegenwoordig is er in ons landje veel meer bewerkte grond waar alle leven vernield is, dan er nog stukjes bewerkte grond zijn waarin leven zit ! Ben je de gelukkige bezitter van regenwormen? Wel een kleine tip, strooi je koffiegruis netjes tussen je planten, zo hou je een heleboel van de slakken van je plantjes weg, en geef je voedsel aan de regenworm en dus ook lucht aan je plantje en aan zijn wortelgestel...
Probeer je tuinafval zoveel mogelijk te composteren, of hou een paar kippen om het om te zetten tot een natuurlijk product... Heb je nog eieren ook, en het vriendelijk gekakel van de kippen als heerlijke achtergrondmuziek... Ik weet, het zijn allemaal kleine dingetjes, maar samen is dat ook een grote hoop, en Hoop doet leven... Letterlijk in dit geval !
Ik ga stoppen, moet nog steenkool halen om de winter te doorstaan....
tot de volgende ????
zaterdag, januari 10, 2009
vrijdag, januari 09, 2009
Oef, haar gewassen !
Ik ben de vrolijke bezitter van wat men vet haar noemt... Wellicht een restantje van mijn jeugdjaren, toen gewoon vet niet vet genoeg was, en we nog bryll- en andere crème er bij smeerden op ons haar. Het was immers de tijd van de vetkuiven... Kijk maar eens naar de oude foto's van Elvis Presley...
Als mijn haar iets langer wordt (dat is dan volgens Anny nog heel kort), moet ik minstens twee keer per week mijn haren wassen. Maar nu, met mijn snotvalling, durfde ik het niet aan met een natte kop te zitten, en bleef de wasbeurt achterwege. Bovendien was ik bij de start van de snotvalling juist toe aan een olieverversing, dus... Ik raakte met mijn borstel bijna niet meer door mijn dungezaaide haren...
Vanmorgen, de snotvalling is zo goed als weg, besloot ik mijn haren te wassen.
Een heerlijk gevoel.
Heerlijk....eerlijk !
Er hangt weer mist over de velden...en weer verdwijnt heel het decor in een witte wereld van niets...
Dat doet mij denken aan het taoïsme... Voor wie van kristelijken huize is, en niet vertrouwd met het idee van de Tao (de weg), leze gewoon even in de bijbel de Prediker: Ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid, lees maar het ganse hoofdstuk...zuiver Tao !
Tao is geen Godsdienst, het is een levenhouding, die je kunt toepassen, of je nu gelovig bent of niet. Vermits het ook meditatietechnieken aanleert, kan het voor de godsdienstigen onder ons zelfs nieuwe deuren openen in en op zijn geloof.
Als ik de Tao zou willen samenvatten in één woord, zou ik zeggen: Aanvaarding... Maar dat is ten eerste een persoonlijke interpretatie, en ten tweede kun je nooit "de weg" in woord samenvatten...
Er is geen licht zonder duisternis, maar er is evenmin duisternis zonder licht.
Er is geen haat zonder liefde, maar er is ook geen liefde zonder haat. Lees deze laatste zin eerder als : er is geen haat mogelijk als ook de liefde niet bestaat...en zo verder...
Het moet moet ons leren het leven en de medemens te aanvaarden in zijn volheid, met zijn goed en zijn kwaad, en het ontzegd ons te oordelen...omdat we eigenlijk ook mensen zijn, en dus ook én goed én kwaad bevatten...
Ik denk dat Lao Tse (de vermoedelijke schrijver) al een bejaarde man moet geweest zijn, toen hij zijn wijsheden opschreef... Omdat ik heel wat van zijn stellingen herken, in wat in de loop der jaren bij mij is bezonken... Ik zou bijna stellen dat het de droesem van het leven is, de bezinking van alle ervaringen en gewaarwordingen. Hoe meer van die ervaringen je hebt laten bezinken, hoe meer je berustend, kalm, sereen tegen het leven en je medemensen aankijkt. Je relativeert de dingen, en zit soms inwendig te lachen met wat voor jonge springers nog zo heel erg belangrijk is... Je ziet hen de fouten maken die jij ook maakte, en waarvan je ook niet geloofde dat het niet zo hoorde...
Met andere woorden, wie zich de tao, de weg, kan eigen maken van in zijn jeugd, vertrekt eigenlijk met een ontzagwekkende voorsprong in het leven, omdat hij de ervaring, de wijsheid van de ouderdom al van in zijn jeugd bij zich heeft.
Ik heb duidelijk te laat kennis gemaakt met de tao, niet dat het me nu niet meer verrijkt en helpt, maar ik heb jaren verloren.
Wel is het ook voor mij, nu nog een bron om beter te leren mediteren, en beter mezelf te leren kennen.
Ik kan het eenieder aanraden !
Zoals iedere bron van Wijsheid een bron is voor het leven, is ook de tao dat.
Misschien zal het me zelfs leren om de politiekers te begrijpen...alhoewel ik vrees met grote vrees... Het helpt me zeker niet weer te lezen dat ze nu een 100-tal zware misdadigers zullen moeten vrijlaten omdat... de wetgeving verkeerd is geïnterpreteerd...volgens één (bindende) uitspraak...djudedju ! In het woord rechtbank staat "recht" er teveel in... En iedereen weet dat de banken momenteel...djutoch !
Maar ze zouden het nog kunnen oplossen, als de vroede (???) heren politiekers er in slagen binnen de gestelde periode de wet aan te passen... Maar wellicht zal dit niet lukken, want politiekers zijn baasmakers, en zoveel bazen, zoveel zinnen... en er zijn daar veel bazen, veel te veel als je het mij vraagt (maar je vraagt het me niet, wellicht omdat je het ook al weet).
Vanmorgen zag ik op internet in een of andere krant staan: Darwin vergat de roze...en dan moet je dat zinnetje aanklikken als je wilt weten waarover het gaat... (Bij Firefox, de onvolprezene, kun je Cooliris als add on installeren, en dan kun je het lezen zonder naar een andere bladzijde te surfen...) Dus ik (met Cooliris) gaan lezen...
Blijkt dat er op de Galapagos nog een derde soort leguaan leeft, een roze leguaan... Er staat zelfs een fotootje bij, waar je een beest ziet met een mooi roos buikje (de rest ziet er bruin uit). Blijkt dat dit beestje alleen voorkomt in de streek rond een of andere vulkaan, en Owee ! Het beestje blijkt al bijna uitgestorven voor ze het goed en wel gevonden hebben... Er zijn er maar een honderdtal meer over.
Daar het net boven een haartikeltje stond met de vraag "Overleven deze negen diersoorten de eeuw?" veranderde ik in gedachten meteen het cijfer negen naar tien.
En ondertussen erger ik mij weer aan de kortzichtigheid des mensen... Het is idioot te stellen dat die ene diersoort op uitsterven staat, omdat er niets in de natuur op zichzelf staat of leeft... Met andere woorden, het verdwijnen van één diersoort betekent niet alleen een ramp voor die soort, maar voor een hele keten van leven, dieren en planten... Ik hoef je toch niet te vertellen dat het uitsterven van één soort kolibri ook het uitsterven van een resem planten voor gevolg heeft, omdat die soort kolibri de enige is die in staat is deze planten te bevruchten ? Dit om maar één klein voorbeeldje te geven.
De ramp van het uitsterven van een soort is dus meteen het uitsterven van een heel gamma van leven...die op hun beurt weer... tot de natuur een nieuw, veelal wankel evenwicht heeft opgebouwd.
Ook het omgekeerde heeft men, met veel jammerlijke rampen, ondervonden ! Waar men bepaalde dieren of planten uit een andere regio haalde om in te planten in een totaal ander continent, veroorzaakte men net zo goed nieuwe onevenwichten, en veelal ook het uitsterven van de eigen streekgebonden dier- en plantensoorten. Denk aan de invoer van de konijnen en de schijfcactussen in Australië om het klassieke voorbeeld te noemen.
We zouden stilaan moeten wijzer zijn, en weten dat we heel, heel voorzichtig moeten omspringen met het evenwicht in de natuur... maar de mens is hardleers, en heeft nu een nieuw speelterrein gevonden, hij gaat nu zelf in de kern van het leven zelf gaan prutsen, en wijzigt de dna van planten, niet wetende wat de gevolgen op de omliggende natuur (en op de mens) zal zijn...
Eén van de dingen die men doet, is maken dat bijvoorbeeld, een graansoort niet meer kan aangetast worden door een bepaalde soort van insecten... Deze insecten zullen daardoor ofwel uitsterven, ofwel zich moeten richten op een andere voedselbron. Sterven ze uit, dan sleuren ze wellicht in hun kielzog een deel insecteneters mee (vogels onder meer), en gaan ze overschakelen op ander voedsel, dan gaan ze de soorten die zich van oorsprong voedden met deze plantensoorten gaan bedreigen, zodat die uitsterven... en met hen insecteneters.... en we zitten hoe dan ook weer met een nieuw evenwicht... Maar dat is niet erg, want de heren vorsers zijn héél slim, en zullen wel zorgen dat de lacune die ontstaat ingevuld wordt met een nieuwe soort planten of... insecten... die dan jammer genoeg giftig blijken voor ... en ... en...
Veroniekse schreef het al eens in een reactie op mijn blog, dat ik wat pessimistisch ben...
Ik kan niet ontkennen dat ik in deze materie echt pessimistisch ben.
De natuur is één grote complexe machine... En misschien kun je een schroefje uit een machine verwijderen zonder een panne te veroorzaken, misschien twee, maar geen tientallen... En er andere vijzen gaan indraaien kan wel één keer lukken, maar de meeste zullen of niet passen, of te lang of te kort zijn en het vastdraaien van heel het masjien is maar een kwestie meer van tijd.
Hoog tijd dat we de natuur natuur laten. Niet meer prutsen, beschermen indien mogelijk zonder andere zaken te vernietigen, niet herintroduceren als de omstandigheden ondertussen al zo gewijzigd zijn dat herintroductie gelijk wordt aan een invoering van een vreemde soort... We moeten gewoon de natuur de kans geven zichzelf te genezen... Alles wat wij doen is te zien als een ingrijpen, en we zouden al moeten weten dat je niet ongestraft kunt ingrijpen in dit wondere geheel... Wil je een gebied teruggeven aan de natuur, laat het dan gewoon liggen, ga er niet "streekeigen" planten en bomen gaan opzetten! Als ze werkelijk streekeigen zijn, dan komen ze er wel vanzelf, op hun tijd, op het moment dat de natuur de bodem voor hen heeft klaargemaakt... Maar nee, wij moeten zo nodig de natuur orkestreren...sukkelaars zijn we...dikke sukkels.
Eigenlijk zouden we moeten leren uit de wegbermen. Sinds die bermen langer ongeschoren en ongekuist mogen groeien, zien we heel wat bloemen en planten terugkomen die weg waren... We zouden die bermen volledig moeten laten woekeren ! (En aan de kruispunten heel het jaar zorgen voor voldoende zicht voor de mensen in het verkeer ! Dat stukje korthouden zal minder schade doen dan het nu nog periodieke opkuisen van heel de berm!)...
En schiet daar een berk uit, laat hem toch staan, het is de natuur die hem daar zaaide !
Bovendien zouden we vaststellen dat de verschrikkelijke erosie van onze landbouwgronden ook wordt afgeremd door echte wilde wegbermen !
Maar al kunnen ze zien dat ze één goede stap hebben gezet, de tweede lijkt nog niet echt mogelijk...
Wat baten kaars en bril...
tot de volgende ?
Als mijn haar iets langer wordt (dat is dan volgens Anny nog heel kort), moet ik minstens twee keer per week mijn haren wassen. Maar nu, met mijn snotvalling, durfde ik het niet aan met een natte kop te zitten, en bleef de wasbeurt achterwege. Bovendien was ik bij de start van de snotvalling juist toe aan een olieverversing, dus... Ik raakte met mijn borstel bijna niet meer door mijn dungezaaide haren...
Vanmorgen, de snotvalling is zo goed als weg, besloot ik mijn haren te wassen.
Een heerlijk gevoel.
Heerlijk....eerlijk !
Er hangt weer mist over de velden...en weer verdwijnt heel het decor in een witte wereld van niets...
Dat doet mij denken aan het taoïsme... Voor wie van kristelijken huize is, en niet vertrouwd met het idee van de Tao (de weg), leze gewoon even in de bijbel de Prediker: Ijdelheid der ijdelheden en alles is ijdelheid, lees maar het ganse hoofdstuk...zuiver Tao !
Tao is geen Godsdienst, het is een levenhouding, die je kunt toepassen, of je nu gelovig bent of niet. Vermits het ook meditatietechnieken aanleert, kan het voor de godsdienstigen onder ons zelfs nieuwe deuren openen in en op zijn geloof.
Als ik de Tao zou willen samenvatten in één woord, zou ik zeggen: Aanvaarding... Maar dat is ten eerste een persoonlijke interpretatie, en ten tweede kun je nooit "de weg" in woord samenvatten...
Er is geen licht zonder duisternis, maar er is evenmin duisternis zonder licht.
Er is geen haat zonder liefde, maar er is ook geen liefde zonder haat. Lees deze laatste zin eerder als : er is geen haat mogelijk als ook de liefde niet bestaat...en zo verder...
Het moet moet ons leren het leven en de medemens te aanvaarden in zijn volheid, met zijn goed en zijn kwaad, en het ontzegd ons te oordelen...omdat we eigenlijk ook mensen zijn, en dus ook én goed én kwaad bevatten...
Ik denk dat Lao Tse (de vermoedelijke schrijver) al een bejaarde man moet geweest zijn, toen hij zijn wijsheden opschreef... Omdat ik heel wat van zijn stellingen herken, in wat in de loop der jaren bij mij is bezonken... Ik zou bijna stellen dat het de droesem van het leven is, de bezinking van alle ervaringen en gewaarwordingen. Hoe meer van die ervaringen je hebt laten bezinken, hoe meer je berustend, kalm, sereen tegen het leven en je medemensen aankijkt. Je relativeert de dingen, en zit soms inwendig te lachen met wat voor jonge springers nog zo heel erg belangrijk is... Je ziet hen de fouten maken die jij ook maakte, en waarvan je ook niet geloofde dat het niet zo hoorde...
Met andere woorden, wie zich de tao, de weg, kan eigen maken van in zijn jeugd, vertrekt eigenlijk met een ontzagwekkende voorsprong in het leven, omdat hij de ervaring, de wijsheid van de ouderdom al van in zijn jeugd bij zich heeft.
Ik heb duidelijk te laat kennis gemaakt met de tao, niet dat het me nu niet meer verrijkt en helpt, maar ik heb jaren verloren.
Wel is het ook voor mij, nu nog een bron om beter te leren mediteren, en beter mezelf te leren kennen.
Ik kan het eenieder aanraden !
Zoals iedere bron van Wijsheid een bron is voor het leven, is ook de tao dat.
Misschien zal het me zelfs leren om de politiekers te begrijpen...alhoewel ik vrees met grote vrees... Het helpt me zeker niet weer te lezen dat ze nu een 100-tal zware misdadigers zullen moeten vrijlaten omdat... de wetgeving verkeerd is geïnterpreteerd...volgens één (bindende) uitspraak...djudedju ! In het woord rechtbank staat "recht" er teveel in... En iedereen weet dat de banken momenteel...djutoch !
Maar ze zouden het nog kunnen oplossen, als de vroede (???) heren politiekers er in slagen binnen de gestelde periode de wet aan te passen... Maar wellicht zal dit niet lukken, want politiekers zijn baasmakers, en zoveel bazen, zoveel zinnen... en er zijn daar veel bazen, veel te veel als je het mij vraagt (maar je vraagt het me niet, wellicht omdat je het ook al weet).
Vanmorgen zag ik op internet in een of andere krant staan: Darwin vergat de roze...en dan moet je dat zinnetje aanklikken als je wilt weten waarover het gaat... (Bij Firefox, de onvolprezene, kun je Cooliris als add on installeren, en dan kun je het lezen zonder naar een andere bladzijde te surfen...) Dus ik (met Cooliris) gaan lezen...
Blijkt dat er op de Galapagos nog een derde soort leguaan leeft, een roze leguaan... Er staat zelfs een fotootje bij, waar je een beest ziet met een mooi roos buikje (de rest ziet er bruin uit). Blijkt dat dit beestje alleen voorkomt in de streek rond een of andere vulkaan, en Owee ! Het beestje blijkt al bijna uitgestorven voor ze het goed en wel gevonden hebben... Er zijn er maar een honderdtal meer over.
Daar het net boven een haartikeltje stond met de vraag "Overleven deze negen diersoorten de eeuw?" veranderde ik in gedachten meteen het cijfer negen naar tien.
En ondertussen erger ik mij weer aan de kortzichtigheid des mensen... Het is idioot te stellen dat die ene diersoort op uitsterven staat, omdat er niets in de natuur op zichzelf staat of leeft... Met andere woorden, het verdwijnen van één diersoort betekent niet alleen een ramp voor die soort, maar voor een hele keten van leven, dieren en planten... Ik hoef je toch niet te vertellen dat het uitsterven van één soort kolibri ook het uitsterven van een resem planten voor gevolg heeft, omdat die soort kolibri de enige is die in staat is deze planten te bevruchten ? Dit om maar één klein voorbeeldje te geven.
De ramp van het uitsterven van een soort is dus meteen het uitsterven van een heel gamma van leven...die op hun beurt weer... tot de natuur een nieuw, veelal wankel evenwicht heeft opgebouwd.
Ook het omgekeerde heeft men, met veel jammerlijke rampen, ondervonden ! Waar men bepaalde dieren of planten uit een andere regio haalde om in te planten in een totaal ander continent, veroorzaakte men net zo goed nieuwe onevenwichten, en veelal ook het uitsterven van de eigen streekgebonden dier- en plantensoorten. Denk aan de invoer van de konijnen en de schijfcactussen in Australië om het klassieke voorbeeld te noemen.
We zouden stilaan moeten wijzer zijn, en weten dat we heel, heel voorzichtig moeten omspringen met het evenwicht in de natuur... maar de mens is hardleers, en heeft nu een nieuw speelterrein gevonden, hij gaat nu zelf in de kern van het leven zelf gaan prutsen, en wijzigt de dna van planten, niet wetende wat de gevolgen op de omliggende natuur (en op de mens) zal zijn...
Eén van de dingen die men doet, is maken dat bijvoorbeeld, een graansoort niet meer kan aangetast worden door een bepaalde soort van insecten... Deze insecten zullen daardoor ofwel uitsterven, ofwel zich moeten richten op een andere voedselbron. Sterven ze uit, dan sleuren ze wellicht in hun kielzog een deel insecteneters mee (vogels onder meer), en gaan ze overschakelen op ander voedsel, dan gaan ze de soorten die zich van oorsprong voedden met deze plantensoorten gaan bedreigen, zodat die uitsterven... en met hen insecteneters.... en we zitten hoe dan ook weer met een nieuw evenwicht... Maar dat is niet erg, want de heren vorsers zijn héél slim, en zullen wel zorgen dat de lacune die ontstaat ingevuld wordt met een nieuwe soort planten of... insecten... die dan jammer genoeg giftig blijken voor ... en ... en...
Veroniekse schreef het al eens in een reactie op mijn blog, dat ik wat pessimistisch ben...
Ik kan niet ontkennen dat ik in deze materie echt pessimistisch ben.
De natuur is één grote complexe machine... En misschien kun je een schroefje uit een machine verwijderen zonder een panne te veroorzaken, misschien twee, maar geen tientallen... En er andere vijzen gaan indraaien kan wel één keer lukken, maar de meeste zullen of niet passen, of te lang of te kort zijn en het vastdraaien van heel het masjien is maar een kwestie meer van tijd.
Hoog tijd dat we de natuur natuur laten. Niet meer prutsen, beschermen indien mogelijk zonder andere zaken te vernietigen, niet herintroduceren als de omstandigheden ondertussen al zo gewijzigd zijn dat herintroductie gelijk wordt aan een invoering van een vreemde soort... We moeten gewoon de natuur de kans geven zichzelf te genezen... Alles wat wij doen is te zien als een ingrijpen, en we zouden al moeten weten dat je niet ongestraft kunt ingrijpen in dit wondere geheel... Wil je een gebied teruggeven aan de natuur, laat het dan gewoon liggen, ga er niet "streekeigen" planten en bomen gaan opzetten! Als ze werkelijk streekeigen zijn, dan komen ze er wel vanzelf, op hun tijd, op het moment dat de natuur de bodem voor hen heeft klaargemaakt... Maar nee, wij moeten zo nodig de natuur orkestreren...sukkelaars zijn we...dikke sukkels.
Eigenlijk zouden we moeten leren uit de wegbermen. Sinds die bermen langer ongeschoren en ongekuist mogen groeien, zien we heel wat bloemen en planten terugkomen die weg waren... We zouden die bermen volledig moeten laten woekeren ! (En aan de kruispunten heel het jaar zorgen voor voldoende zicht voor de mensen in het verkeer ! Dat stukje korthouden zal minder schade doen dan het nu nog periodieke opkuisen van heel de berm!)...
En schiet daar een berk uit, laat hem toch staan, het is de natuur die hem daar zaaide !
Bovendien zouden we vaststellen dat de verschrikkelijke erosie van onze landbouwgronden ook wordt afgeremd door echte wilde wegbermen !
Maar al kunnen ze zien dat ze één goede stap hebben gezet, de tweede lijkt nog niet echt mogelijk...
Wat baten kaars en bril...
tot de volgende ?
donderdag, januari 08, 2009
TGV
Gisteren heb ik mijne kwampjoeter serieus onder handen genomen met steun van Roelof, mijn Hollandse ubuntu-helper... Ik heb mijn RAM-geheugen verdubbeld, en ben overgeschakeld naar de nieuwste versie van Ubuntu, de 8.10.
Nu is mijn kwampjoeterke een echte TGV geworden. Ubuntu werkt al rap, en nu met dat bijkomende stuk RAM vliegt het vooruit... Voor de Nederlanders: de TGV is de hogesnelheidstrein, die wij hier te lande nooit zo noemen, maar wel bij de Franse afkorting TGV, iets wat je uitspreekt als "té j'ai vé"... In 't Vlaams wordt dat dan Trein aan Grote Vitesse...
Ik heb het altijd een beetje gek gevonden dat je zo iets simpels als een letter ook al kunt "vertalen"... In het Frans heb je niet alleen de G die je uitspreekt als j'ai, maar bijvoorbeeld ook de W die je double vé noemt...(In het Engels is dat zelfs "dobbel joe" waarbij ze dubbel U bedoelen...)
Maar ze geven niet alleen de letters andere namen, nee, ieder taal spreekt die letters dan ook nog eens anders uit, en in veel gevallen op meer dan één manier.
Hoe langer ik er op denk, hoe meer ik geneigd ben een lans te breken voor het fonetische schrift. Daar lijkt men het tenminste over eens hoe de klank luidt die aan een bepaald teken wordt gegeven, in welke taal dan ook.
Bovendien kan men, dank zij het feit dat alle klanken en alle klemtonen perfect kunnen weergegeven worden in het fonetisch schrift, ook de mogelijkheid om de talen die gebaseerd zijn op klankniveaus weer te geven. (In sommige talen verandert de betekenis van een woord dank zij het al dan niet leggen van een klemtoon, of het verleggen er van!)
Maar je kan in fonetisch schrift ook perfect dialect gaan schrijven, wat je met de gewone lettertekens niet echt kunt.
Niets dan voordelen dus... Bijkomend: je hebt geen spraakkunst meer nodig, als je perfect kunt spreken, kun je ook perfect schrijven...in welke taal dan ook.
Buiten is het mistig, ik zie net nog het randje van de wegberm aan de overkant van de weg, en verder is alles wit... Wellicht zou ik nog iets verder kunnen zien ware de grond niet ook wit gesneeuwd, maar dat in nu oncontroleerbaar, alles verdwijnt in het witte niets. Maar het is behoorlijk "dikke lucht", de lindeboom (stam...) staat op zegge en schrijven een vijftal meter van waar ik zit, en de stam is als in een floers gehuld. Niets roert.
We hebben weer mezenbollen gehangen. De beestjes vinden hier weliswaar drinken aan het lopende water tussen mijn twee vijvers in, maar ze hebben duidelijk ook grote honger. Op een bepaald ogenblik hingen, vlogen, fladderden, vochten hier wel zeven mezen rond een bol. In de file gaan staan is beneden hun waardigheid. Echte luchtpiraten.
Een winterkoninkje kwam hier gisteren op de bakstenen die het raam omringen, omhoog lopen (ik wist niet dat ze klimmerscapaciteiten hadden) om te kijken of er toch geen beestjes zaten. Ik heb spijt dat ik de takken van mijn linde al afgedaan heb, want daar schijnen ze ook bij grote kou toch nog beestjes te vinden...Nu heb ik hen die bron van voedsel afgepakt.
Volgende week zullen jullie enkele malen moeten wachten op mijn blog... Dinsdag moet ik Veerle naar het hospitaal voeren om nog maar eens een andere plaaster aan haar been te doen, en vrijdag moet ik mama naar de specialist voeren voor haar trimesteriële check-up... Zodoende zullen de vroege lezers nog eens later terug moeten komen, of wachten om 's anderendaags twee blogs te lezen...
Je ziet, een mens heeft altijd besognes aan het hoofd... Gelukkig dat we het nog kunnen. Bij mensen die voor alles en nog wat afhangen van anderen, is het niet zo leuk. Ik zit wel eens te klagen en te zagen, maar dat is meer om mijn eigen ego te strelen dan wel om echt te klagen. Ik heb ooit in de wachtzaal bij een dokter aan de rest van de wachtenden voorgesteld om eens een omhaling te doen om een uurwerk te kopen bij den Aldi, zodat hij zich ook wat aan het uur van de afspraken kon houden... Toen ik eindelijk bij den dokter kwam wist hij al wat ik gezegd had... Gelukkig was het er ene met zin voor humor... wat niet van alle wachtenden kon gezegd worden... Er is dus klagen en klagen... bij mij is het dus eerder wat knorren als een vorm van humor en om iets te zeggen...
In mijn twee vijvers is er dus niet alleen een opening door dat er stromend water is, maar ik heb ook nog in beide een darmpje gelegd waardoor er voortdurend luchtbelletjes komen. Deze belletjes trekken naar boven en zorgen er voor dat er dus ook op die plaats voortdurend beweging is in het water. Gisteren was dit in de bovenste vijver, blaasjes of niet, toch dichtgevroren... We hebben er met de gieter voorzichtig koud water opgegoten, tot er weer een gat was... wetende dat de koudste nacht voorbij was...
Nu is er nog een klein gaatje open... Minder koud ???
Met wat geluk zien we weer her en der hele kudden mensen deelnemen aan allerhande langeafstandsschaatspartijen... misschien zelfs de elfstedentocht? Hoewel de kou en de sneeuw en de gladheid vervloekt worden, hoewel het aantal griepgevallen stilaan het epidemische haalt, is het toch een heerlijk weertje om eens in te wandelen en ... te schaatsen. Je ziet, er zit aan elke medaille een tweede kant.
Nu ga ik nog wat verder gaan werken aan de bijkomende programmaatjes die ik moet installeren om met mijn peecee weer alles te kunnen doen wat ik er wil mee kunnen doen. Vooral om beeldmateriaal (video en dergelijke) te kunnen bekijken, moet je bijkomende zaken downloaden... Daar in verschilt Ubuntu dus niet echt van windows... Alleen moet je nu de programma's gaan halen bij Linux en dan nog liefst bij de Debian, om alles er bij te installeren. Ik denk dan aan Adobe, Java en dergelijke dingen meer. Je ziet, er is nog wat werk aan...
tot de volgende ?
Nu is mijn kwampjoeterke een echte TGV geworden. Ubuntu werkt al rap, en nu met dat bijkomende stuk RAM vliegt het vooruit... Voor de Nederlanders: de TGV is de hogesnelheidstrein, die wij hier te lande nooit zo noemen, maar wel bij de Franse afkorting TGV, iets wat je uitspreekt als "té j'ai vé"... In 't Vlaams wordt dat dan Trein aan Grote Vitesse...
Ik heb het altijd een beetje gek gevonden dat je zo iets simpels als een letter ook al kunt "vertalen"... In het Frans heb je niet alleen de G die je uitspreekt als j'ai, maar bijvoorbeeld ook de W die je double vé noemt...(In het Engels is dat zelfs "dobbel joe" waarbij ze dubbel U bedoelen...)
Maar ze geven niet alleen de letters andere namen, nee, ieder taal spreekt die letters dan ook nog eens anders uit, en in veel gevallen op meer dan één manier.
Hoe langer ik er op denk, hoe meer ik geneigd ben een lans te breken voor het fonetische schrift. Daar lijkt men het tenminste over eens hoe de klank luidt die aan een bepaald teken wordt gegeven, in welke taal dan ook.
Bovendien kan men, dank zij het feit dat alle klanken en alle klemtonen perfect kunnen weergegeven worden in het fonetisch schrift, ook de mogelijkheid om de talen die gebaseerd zijn op klankniveaus weer te geven. (In sommige talen verandert de betekenis van een woord dank zij het al dan niet leggen van een klemtoon, of het verleggen er van!)
Maar je kan in fonetisch schrift ook perfect dialect gaan schrijven, wat je met de gewone lettertekens niet echt kunt.
Niets dan voordelen dus... Bijkomend: je hebt geen spraakkunst meer nodig, als je perfect kunt spreken, kun je ook perfect schrijven...in welke taal dan ook.
Buiten is het mistig, ik zie net nog het randje van de wegberm aan de overkant van de weg, en verder is alles wit... Wellicht zou ik nog iets verder kunnen zien ware de grond niet ook wit gesneeuwd, maar dat in nu oncontroleerbaar, alles verdwijnt in het witte niets. Maar het is behoorlijk "dikke lucht", de lindeboom (stam...) staat op zegge en schrijven een vijftal meter van waar ik zit, en de stam is als in een floers gehuld. Niets roert.
We hebben weer mezenbollen gehangen. De beestjes vinden hier weliswaar drinken aan het lopende water tussen mijn twee vijvers in, maar ze hebben duidelijk ook grote honger. Op een bepaald ogenblik hingen, vlogen, fladderden, vochten hier wel zeven mezen rond een bol. In de file gaan staan is beneden hun waardigheid. Echte luchtpiraten.
Een winterkoninkje kwam hier gisteren op de bakstenen die het raam omringen, omhoog lopen (ik wist niet dat ze klimmerscapaciteiten hadden) om te kijken of er toch geen beestjes zaten. Ik heb spijt dat ik de takken van mijn linde al afgedaan heb, want daar schijnen ze ook bij grote kou toch nog beestjes te vinden...Nu heb ik hen die bron van voedsel afgepakt.
Volgende week zullen jullie enkele malen moeten wachten op mijn blog... Dinsdag moet ik Veerle naar het hospitaal voeren om nog maar eens een andere plaaster aan haar been te doen, en vrijdag moet ik mama naar de specialist voeren voor haar trimesteriële check-up... Zodoende zullen de vroege lezers nog eens later terug moeten komen, of wachten om 's anderendaags twee blogs te lezen...
Je ziet, een mens heeft altijd besognes aan het hoofd... Gelukkig dat we het nog kunnen. Bij mensen die voor alles en nog wat afhangen van anderen, is het niet zo leuk. Ik zit wel eens te klagen en te zagen, maar dat is meer om mijn eigen ego te strelen dan wel om echt te klagen. Ik heb ooit in de wachtzaal bij een dokter aan de rest van de wachtenden voorgesteld om eens een omhaling te doen om een uurwerk te kopen bij den Aldi, zodat hij zich ook wat aan het uur van de afspraken kon houden... Toen ik eindelijk bij den dokter kwam wist hij al wat ik gezegd had... Gelukkig was het er ene met zin voor humor... wat niet van alle wachtenden kon gezegd worden... Er is dus klagen en klagen... bij mij is het dus eerder wat knorren als een vorm van humor en om iets te zeggen...
In mijn twee vijvers is er dus niet alleen een opening door dat er stromend water is, maar ik heb ook nog in beide een darmpje gelegd waardoor er voortdurend luchtbelletjes komen. Deze belletjes trekken naar boven en zorgen er voor dat er dus ook op die plaats voortdurend beweging is in het water. Gisteren was dit in de bovenste vijver, blaasjes of niet, toch dichtgevroren... We hebben er met de gieter voorzichtig koud water opgegoten, tot er weer een gat was... wetende dat de koudste nacht voorbij was...
Nu is er nog een klein gaatje open... Minder koud ???
Met wat geluk zien we weer her en der hele kudden mensen deelnemen aan allerhande langeafstandsschaatspartijen... misschien zelfs de elfstedentocht? Hoewel de kou en de sneeuw en de gladheid vervloekt worden, hoewel het aantal griepgevallen stilaan het epidemische haalt, is het toch een heerlijk weertje om eens in te wandelen en ... te schaatsen. Je ziet, er zit aan elke medaille een tweede kant.
Nu ga ik nog wat verder gaan werken aan de bijkomende programmaatjes die ik moet installeren om met mijn peecee weer alles te kunnen doen wat ik er wil mee kunnen doen. Vooral om beeldmateriaal (video en dergelijke) te kunnen bekijken, moet je bijkomende zaken downloaden... Daar in verschilt Ubuntu dus niet echt van windows... Alleen moet je nu de programma's gaan halen bij Linux en dan nog liefst bij de Debian, om alles er bij te installeren. Ik denk dan aan Adobe, Java en dergelijke dingen meer. Je ziet, er is nog wat werk aan...
tot de volgende ?
woensdag, januari 07, 2009
koud
Gisterenmiddag, om kwart voor twee, dus zowat op het echt middaguur volgens de zon, was het hier, in de halfschaduw nog -7.5° Celsius ! Dan lees ik in de krant dat in mijn geboortestad Oostende, de minimumtemperatuur maar -8° was... 't Scheelt dus een vest.
We wonen hier zowat 100 km landinwaarts, en toch scheelt de temperatuur en het weer in het algemeen heel veel van het weer daar aan de kust. En het feit dat we hier dan nog eens net op nog geen 100 meter boven de zeespiegel zitten heeft ook invloed. Met andere woorden, zelfs dergelijke futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Iets om te onthouden: ook futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Dus heeft die minieme hoeveelheid CO2 (in het geheel gezien is het maar een miniem iets) misschien toch ook wel een gevolg. Ik geloof nooit dat dit alleen de Global Warming veroorzaakt, maar misschien geeft het die verwarming nog een duwtje in de rug waardoor alles nog wat rapper gaat dan het geval zou zijn als alles natuurlijk zou verlopen?
We mogen door die plotse koudegolf niet vergeten dat Moeder Aarde ziek is, en dat we hoognodig de zieke moeten verzorgen !
In het Taoïsme zegt men dat ieder levend wezen (=microkosmos) een weerspiegeling is van de macrokosmos (De Aarde)... en dat dus de ziekten van de ene ook weerspiegelen op de andere. Ze gaan nog een hele stap verder door te stellen dat, als je dus één microkosmos kunt helen, je ook de macrokosmos hebt geheeld...
Ik zie wel iets in dat beeld.
Ik ben ervan overtuigd dat de ziekte van de aarde zich weerspiegelt in de ziekten van de mensheid! Nooit eerder waren er zoveel mensen met allergieën, met ADHD, met MS, met Parkinson, Alzheimer en kanker, als nu in onze wereld... Hoe zieker de aard is, hoe zieker ook de mensheid is...
Ook de manier waarop de ziektes ontstaan lijken me veel gemeen te hebben: we vergiftigen de aarde, en zie heel wat van die ziektes lijken verband te houden met vergiftiging door stoffen in ons voedsel, in ons water (!) en in de materialen die wij gebruiken om ons te beschermen (?) kledij en woning...
We gaan in onze leefwereld steeds verder van een natuurlijke omgeving staan, en we vernietigen de natuur op grote schaal in de verder liggende gebieden.
Heel wat studies wijzen er op dat de moderne kwalen inderdaad door de invloed, de inbreng van vreemde stoffen ontstaan... Net zoals wij met vreemde stoffen ook de aarde vergiftigen.
Met andere woorden, het lijkt wel of wij zelf bezig zijn met onze eigen vernietiging.
Volgens de Hopi Indianen zitten wij nu volop in de eindtijd van de mens. Na ons komt de tijd van het knaagdier en het insect. Het lijkt bizar dat juist daar ook de sterkste overlevers gevonden worden...
Ik hoop dat we niet in de eindtijd van de mensheid zitten... Ik zou graag -zo niet zien- weten dat er nog een toekomst is voor mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen en achterachterachter... Ik mag er niet van dromen dat zij de dood van de aarde zoals wij die nu kennen zouden moeten meesterven... Vooral dat meesterven met een doodzieke aarde schrikt mij af, want het lijkt me dat heel wat van die moderne "beschavingsziekten" (of zijn het vergiftigingsziekten?) lijken mij geen leuk doodgaan... Doodgaan op zich lijkt me al niet leuk, maar sommige van die aftakelingsziekten lijken me verschrikkelijk... Het is een langzaam en pijnlijk proces...Net zoiets als we nu de Aarde bezorgen... ?
Ik ben geen groene jongen, ik heb zelfs een hekel aan dat woord, omdat heel wat van die bewegingen die onder die noemer schuil gaan, zich niet bezig houden met een gezonde mens op een gezonde aarde, maar alleen met de uiterlijke aarde, het mooi ogen, niet het geheel van samenleven van de mens met de aarde. Ons leven op de aarde moet als een Huwelijk zijn, waarbij we elkaar steunen, onderhouden en samen vrucht voortbrengen. Er kan en mag geen scheeftrekken van die werkelijkheid zijn, anders loopt het faliekant af voor een van de partijen en dus ook voor de ander. Als wij de aarde om zijn voortbrengselen vragen, dan vraagt de aarde ons het wisselgeld daartoe. Geven wij dat niet, dan putten wij de aarde uit en doden haar. Kijk naar de steeds verder gaande woestijnvorming, waar in veel gevallen de mens mede schuld aan heeft.
Anderzijds is het zo dat de mens niet kan zonder de vruchten van de aarde, en dus wel de aarde moet bewerken, en haar grondstoffen gebruiken... Maar wij moeten zorgvuldig zijn met het gebruik, en zorgen dat we de leefbaarheid van deze gebieden behouden. Alles hangt samen. Als we dat nu nog niet beseffen, dan zullen we het nooit meer beseffen, omdat we de kans niet meer zullen krijgen verder de aarde aan te tasten zonder dat zij ons in dezelfde mate zal aantasten. Doden wij de aarde, dan doden wij onszelf.
Er is ook een ander scenario mogelijk... Het is duidelijk uit fossielen en dergelijke vastgesteld, dat de aarde al meerdere keren van polen is gewisseld... Door dat de aarde niet perfect rond is, schommelt de aarde wat. Mocht er nu iets gebeuren waardoor het schommelen erger, te erg wordt, dan kan ook nu de aarde plots van pool veranderen... Kan de aarde dus omdraaien zodat de Noordpool onderaan komt te zitten en de Zuidpool bovenaan. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken wat dit voor catastrofale gevolgen zou hebben ! Tsunami's zouden maar kleine rampjes zijn vergeleken met wat dan zou gebeuren.
Volgens sommigen zou het afscheuren van de enorme ijsmassa die nu vasthangt aan het Zuidpoolcontinent, voldoende zijn om de schommelingen van de aarde dusdanig te ontregelen dat een turnover er in zit...
Volgens mij is dat veel meer het reeële gevaar van een Global Warming...
Dat is een echt doemscenario, het einde van de wereld.
Een nieuwe grote vloed waaraan de aarde kapot gaat en er weinig of geen mensen zouden overblijven... Is het een van die voorgaande poolwisselingen die in ons collectieve geheugen is blijven hangen als we spreken over Noach ???
Goed mogelijk dat we dan in de tijd van de insecten en de knaagdieren komen...
Hoog tijd dat we ons bezinnen en alles op alles zetten om de aarde gezond te houden.
tot de volgende ?
We wonen hier zowat 100 km landinwaarts, en toch scheelt de temperatuur en het weer in het algemeen heel veel van het weer daar aan de kust. En het feit dat we hier dan nog eens net op nog geen 100 meter boven de zeespiegel zitten heeft ook invloed. Met andere woorden, zelfs dergelijke futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Iets om te onthouden: ook futiliteiten hebben invloed op het weerbeeld.
Dus heeft die minieme hoeveelheid CO2 (in het geheel gezien is het maar een miniem iets) misschien toch ook wel een gevolg. Ik geloof nooit dat dit alleen de Global Warming veroorzaakt, maar misschien geeft het die verwarming nog een duwtje in de rug waardoor alles nog wat rapper gaat dan het geval zou zijn als alles natuurlijk zou verlopen?
We mogen door die plotse koudegolf niet vergeten dat Moeder Aarde ziek is, en dat we hoognodig de zieke moeten verzorgen !
In het Taoïsme zegt men dat ieder levend wezen (=microkosmos) een weerspiegeling is van de macrokosmos (De Aarde)... en dat dus de ziekten van de ene ook weerspiegelen op de andere. Ze gaan nog een hele stap verder door te stellen dat, als je dus één microkosmos kunt helen, je ook de macrokosmos hebt geheeld...
Ik zie wel iets in dat beeld.
Ik ben ervan overtuigd dat de ziekte van de aarde zich weerspiegelt in de ziekten van de mensheid! Nooit eerder waren er zoveel mensen met allergieën, met ADHD, met MS, met Parkinson, Alzheimer en kanker, als nu in onze wereld... Hoe zieker de aard is, hoe zieker ook de mensheid is...
Ook de manier waarop de ziektes ontstaan lijken me veel gemeen te hebben: we vergiftigen de aarde, en zie heel wat van die ziektes lijken verband te houden met vergiftiging door stoffen in ons voedsel, in ons water (!) en in de materialen die wij gebruiken om ons te beschermen (?) kledij en woning...
We gaan in onze leefwereld steeds verder van een natuurlijke omgeving staan, en we vernietigen de natuur op grote schaal in de verder liggende gebieden.
Heel wat studies wijzen er op dat de moderne kwalen inderdaad door de invloed, de inbreng van vreemde stoffen ontstaan... Net zoals wij met vreemde stoffen ook de aarde vergiftigen.
Met andere woorden, het lijkt wel of wij zelf bezig zijn met onze eigen vernietiging.
Volgens de Hopi Indianen zitten wij nu volop in de eindtijd van de mens. Na ons komt de tijd van het knaagdier en het insect. Het lijkt bizar dat juist daar ook de sterkste overlevers gevonden worden...
Ik hoop dat we niet in de eindtijd van de mensheid zitten... Ik zou graag -zo niet zien- weten dat er nog een toekomst is voor mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen en achterachterachter... Ik mag er niet van dromen dat zij de dood van de aarde zoals wij die nu kennen zouden moeten meesterven... Vooral dat meesterven met een doodzieke aarde schrikt mij af, want het lijkt me dat heel wat van die moderne "beschavingsziekten" (of zijn het vergiftigingsziekten?) lijken mij geen leuk doodgaan... Doodgaan op zich lijkt me al niet leuk, maar sommige van die aftakelingsziekten lijken me verschrikkelijk... Het is een langzaam en pijnlijk proces...Net zoiets als we nu de Aarde bezorgen... ?
Ik ben geen groene jongen, ik heb zelfs een hekel aan dat woord, omdat heel wat van die bewegingen die onder die noemer schuil gaan, zich niet bezig houden met een gezonde mens op een gezonde aarde, maar alleen met de uiterlijke aarde, het mooi ogen, niet het geheel van samenleven van de mens met de aarde. Ons leven op de aarde moet als een Huwelijk zijn, waarbij we elkaar steunen, onderhouden en samen vrucht voortbrengen. Er kan en mag geen scheeftrekken van die werkelijkheid zijn, anders loopt het faliekant af voor een van de partijen en dus ook voor de ander. Als wij de aarde om zijn voortbrengselen vragen, dan vraagt de aarde ons het wisselgeld daartoe. Geven wij dat niet, dan putten wij de aarde uit en doden haar. Kijk naar de steeds verder gaande woestijnvorming, waar in veel gevallen de mens mede schuld aan heeft.
Anderzijds is het zo dat de mens niet kan zonder de vruchten van de aarde, en dus wel de aarde moet bewerken, en haar grondstoffen gebruiken... Maar wij moeten zorgvuldig zijn met het gebruik, en zorgen dat we de leefbaarheid van deze gebieden behouden. Alles hangt samen. Als we dat nu nog niet beseffen, dan zullen we het nooit meer beseffen, omdat we de kans niet meer zullen krijgen verder de aarde aan te tasten zonder dat zij ons in dezelfde mate zal aantasten. Doden wij de aarde, dan doden wij onszelf.
Er is ook een ander scenario mogelijk... Het is duidelijk uit fossielen en dergelijke vastgesteld, dat de aarde al meerdere keren van polen is gewisseld... Door dat de aarde niet perfect rond is, schommelt de aarde wat. Mocht er nu iets gebeuren waardoor het schommelen erger, te erg wordt, dan kan ook nu de aarde plots van pool veranderen... Kan de aarde dus omdraaien zodat de Noordpool onderaan komt te zitten en de Zuidpool bovenaan. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken wat dit voor catastrofale gevolgen zou hebben ! Tsunami's zouden maar kleine rampjes zijn vergeleken met wat dan zou gebeuren.
Volgens sommigen zou het afscheuren van de enorme ijsmassa die nu vasthangt aan het Zuidpoolcontinent, voldoende zijn om de schommelingen van de aarde dusdanig te ontregelen dat een turnover er in zit...
Volgens mij is dat veel meer het reeële gevaar van een Global Warming...
Dat is een echt doemscenario, het einde van de wereld.
Een nieuwe grote vloed waaraan de aarde kapot gaat en er weinig of geen mensen zouden overblijven... Is het een van die voorgaande poolwisselingen die in ons collectieve geheugen is blijven hangen als we spreken over Noach ???
Goed mogelijk dat we dan in de tijd van de insecten en de knaagdieren komen...
Hoog tijd dat we ons bezinnen en alles op alles zetten om de aarde gezond te houden.
tot de volgende ?
dinsdag, januari 06, 2009
ziekjes
Gisterenvoormiddag, ik had net gedaan met het schrijven van mijn blog, ging de telefoon...
Veerle. Of ik Gwendolyn kon gaan halen op de school, ze was ziek geworden en had overgegeven...Ah ja, zeker...had ik dan keus ?
Dus ik voorzichtig de baan op, want hier voor de deur was het nog steeds behoorlijk glad, en naar de school. Gelukkig was de baan vrij, eens ik op de grote baan was. Ik ben met mijn auto de koer van de speelplaats opgereden, want er was in de nabijheid geen parkeerplaats te vinden. Daar stond ik dan... Waar zou ik de zieke kunnen vinden?
Gelukkig was er blijkbaar net een klaswissel, en verscheidene groepjes kinderen en juffen, moesten rond mijn auto wandelen van klas naar klas... Ik klampte een van de juffen aan, waarschijnlijk een lid van een basketbalclub, want ze was verschrikkelijk lang, en vroeg of ze de zieke kon verwittigen dat ik er was. Je zult de zieke vinden... Ik liet ze niet uitspreken, en wijzend op mijn stok en mijn invaliditeitskaart achter de ruit van mijn auto, vroeg ik nogmaals of ze de zieke wilde laten komen. Ze deed het, en enkele ogenblikken later verscheen Gwendolyn.
Heb je al eens op je zolder een vergeten krant van jaren terug weer gevonden ? Wel, dat kleur had ze... Nog één tintje lichter, en ik zou er zeker van zijn dat ze al lang overleden was. Roodharigen zijn van nature al bleker van tint, maar als ze ziek zijn... verschrikkelijk !
Precies op ze zijn, op sterven na, dood.
Ik heb ze dan maar naar huis gevoerd... Ze heeft niet overgegeven in de auto (oef!). En Veerle deed meteen de deur open toen ik eens toeterde bij mijn aankomst.
Vanmorgen hoorde ik de telefoon overgaan. Veerle. Kimberly was ook thuis, ook ziek.
Ik werk al jaren mee aan de grote griepmeting, en volg dus het verloop van het verschijnsel griep op de voet. Ik heb zelden zo'n plotse scherpe stijging van het aantal griepgevallen gezien als nu. Je moet zelf maar eens gaan zien naar de website van de grote griepmeting (via google of yahoo vindje het meteen) en als je toch gaat zien, schrijf je dan meteen in om mee te werken... Enne kijk eens goed, je ziet er ook publiciteit voor...oscillococcinum... Je ziet dat ik mijn medicatie van goede bron heb hé !!! Ik heb gisteren, na het thuiskomen met Gwendolyn, ter preventie enkele van die buisjes opgesabbeld... kwestie van geen griep te krijgen... Ik heb ook Veerle verwittigd dat ze meteen ook enkele tubekes moest opzuigen... Beter voorkomen dan...juist ja.
Vandaag gaan we dan weer op grote boodschappentocht...Voor ons en voor Veerle. We hebben dus twee lijstjes mee, of liever een lijstje voor ons en een lijst voor Veerle... We zijn een beetje vergeten hoeveel een jong gezin met kinderen wel nodig heeft... Het is telkens een beetje schrikken... We zijn dat blijkbaar vergeten, alhoewel... Als ik achteruit kijk, dan herinner ik me de wekelijkse tocht naar de markt, met telkens hele massa's kabassen in mijn koffer tot gevolg. Bovendien ging Anny dan ook nog minstens één keer in de maand mee naar de GB in Ronse, waar ze telkens ook met een bomvolle kar naar buiten kwam...
En dan denk ik plots aan die negertjes in die arme, doodarme landen... Wat zouden die wel denken als ze ons zo bezig zagen?
Niet alleen drie keer volle bak eten, maar dan ook nog l'embarras du choix, wat gaan we vandaag eens eten?
djudedju
't Is toch helemaal niet eerlijk verdeeld hé?
En dan kijken we met een zak chips in de handen 's avonds naar het nieuws waar je regelmatig kinderen ziet dir sterven van de honger (ik wou creperen schrijven, maar wil niet shockeren.).
En dan wordt er weer een groooote inzamelactie gehouden, en dan sussen we ons geweten en stoppen vijf euro in de bus van de collectant... En horen hoeveel miljoen er opgehaald werd, en vinden ons zelf och zo mild en zo voortreffelijk...
En eten verder chips al kijkend naar de honger.
djudedjudeju
De zon schijnt ! Op de sneeuw ! Het licht is zo licht dat het bijna pijn doet aan je ogen !
De lucht lijkt heel zuiver, en je ziet heel ver, heel scherp.
Nu zou je met een luchtballon moeten kunnen vliegen boven de wereld uit... en kijken naar beneden, naar de nijvere mieren... en als de krekel luid zingen van geluk. (Veel beter dan de krekel, want wij hebben eten en kleren zat)
Kijken naar de speelgoedautootjes en de dikke vrachttorren op de baan.
En blikken naar oneindig naar waar de hemel overgaat in een wazige aarde...
Plots beseffen hoe klein we zijn.
En hoeveel van de aarde wij alleen al op eten.
En niets laten voor de anderen.
Och neen, ik ga het niet oplossen, ik ben ook niet St Frans die alles gaat weggeven en in een ruigharen pij ga prediken tegen de dieren, omdat die beter luisteren dan de mensen... Ik ben net zo goed als jij, de man die weet hoe verkeerd het is, maar verder zijn eigen pensje vult met veel genot van en voor het goede der aarde... En die voor mijn volle heerlijke bord zittend, helemaal niet meer denkt aan die anderen, die hongerigen...
Maar toch prikt het nu en dan.
... krabben we weer wat met vijf euro in de pot der collectant...
en eten verder... 't waren weer die ambetanterikken van 11.11.11...
Komt er een aan de deur met zeep, voor de beschuttende werkplaatsen... Ik vraag zijn kaart, hij zwaait wat met een kaart, maar als ik hem echt wil bekijken begint hij mij uit te schelden. Ik bel, als lid van de BIN (Buurt Informatie Netwerk) naar de politie, maar ze vinden geen leurder meer. De politie komt langs om te zeggen dat die man al een hele tijd wordt gezocht, heeft vermoedelijk banden met een inbrekersbende...
En joep, ik heb weer een argument om geen compassie meer te hebben.
Net of het kwaad van de een, de honger van de anderen stilt.
Met oudejaar zagen we acties voor de hongerigen in eigen land. En dan kijken we wat verwonderd toe, hoe kan dat, in onze volmaakte maatschappij ?
Het is helemaal niet moeilijk... Net zoals ze bandieten laten lopen omdat er een papiertje niet in orde is, zo val je uit de boot der sociale voorzieningen als je bepaalde pampiertjes mist... en je zit in een onontwarbare knoop met de administratie.
Ik weet eerlijk niet wat erger is, die bandieten die zomaar vrij komen, of die mensen die nergens meer blijken thuis te horen...en die daardoor ook nergens binnen kunnen...
Och, ik weet het wel ! Het ergste is een oeverloze bikkelharde onwrikbare administratie, die alleen de formulieren ziet, en niet meer de mens er achter... Mocht dat er wel zijn, dan zou men die armen weer in het circuit krijgen en die bandieten in de cel...
We hebben een ministerie van administratieve vereenvoudiging !
Heb je er een enig idee van hoeveel formuliertjes die al ontworpen hebben ???
tot de volgende ?
Veerle. Of ik Gwendolyn kon gaan halen op de school, ze was ziek geworden en had overgegeven...Ah ja, zeker...had ik dan keus ?
Dus ik voorzichtig de baan op, want hier voor de deur was het nog steeds behoorlijk glad, en naar de school. Gelukkig was de baan vrij, eens ik op de grote baan was. Ik ben met mijn auto de koer van de speelplaats opgereden, want er was in de nabijheid geen parkeerplaats te vinden. Daar stond ik dan... Waar zou ik de zieke kunnen vinden?
Gelukkig was er blijkbaar net een klaswissel, en verscheidene groepjes kinderen en juffen, moesten rond mijn auto wandelen van klas naar klas... Ik klampte een van de juffen aan, waarschijnlijk een lid van een basketbalclub, want ze was verschrikkelijk lang, en vroeg of ze de zieke kon verwittigen dat ik er was. Je zult de zieke vinden... Ik liet ze niet uitspreken, en wijzend op mijn stok en mijn invaliditeitskaart achter de ruit van mijn auto, vroeg ik nogmaals of ze de zieke wilde laten komen. Ze deed het, en enkele ogenblikken later verscheen Gwendolyn.
Heb je al eens op je zolder een vergeten krant van jaren terug weer gevonden ? Wel, dat kleur had ze... Nog één tintje lichter, en ik zou er zeker van zijn dat ze al lang overleden was. Roodharigen zijn van nature al bleker van tint, maar als ze ziek zijn... verschrikkelijk !
Precies op ze zijn, op sterven na, dood.
Ik heb ze dan maar naar huis gevoerd... Ze heeft niet overgegeven in de auto (oef!). En Veerle deed meteen de deur open toen ik eens toeterde bij mijn aankomst.
Vanmorgen hoorde ik de telefoon overgaan. Veerle. Kimberly was ook thuis, ook ziek.
Ik werk al jaren mee aan de grote griepmeting, en volg dus het verloop van het verschijnsel griep op de voet. Ik heb zelden zo'n plotse scherpe stijging van het aantal griepgevallen gezien als nu. Je moet zelf maar eens gaan zien naar de website van de grote griepmeting (via google of yahoo vindje het meteen) en als je toch gaat zien, schrijf je dan meteen in om mee te werken... Enne kijk eens goed, je ziet er ook publiciteit voor...oscillococcinum... Je ziet dat ik mijn medicatie van goede bron heb hé !!! Ik heb gisteren, na het thuiskomen met Gwendolyn, ter preventie enkele van die buisjes opgesabbeld... kwestie van geen griep te krijgen... Ik heb ook Veerle verwittigd dat ze meteen ook enkele tubekes moest opzuigen... Beter voorkomen dan...juist ja.
Vandaag gaan we dan weer op grote boodschappentocht...Voor ons en voor Veerle. We hebben dus twee lijstjes mee, of liever een lijstje voor ons en een lijst voor Veerle... We zijn een beetje vergeten hoeveel een jong gezin met kinderen wel nodig heeft... Het is telkens een beetje schrikken... We zijn dat blijkbaar vergeten, alhoewel... Als ik achteruit kijk, dan herinner ik me de wekelijkse tocht naar de markt, met telkens hele massa's kabassen in mijn koffer tot gevolg. Bovendien ging Anny dan ook nog minstens één keer in de maand mee naar de GB in Ronse, waar ze telkens ook met een bomvolle kar naar buiten kwam...
En dan denk ik plots aan die negertjes in die arme, doodarme landen... Wat zouden die wel denken als ze ons zo bezig zagen?
Niet alleen drie keer volle bak eten, maar dan ook nog l'embarras du choix, wat gaan we vandaag eens eten?
djudedju
't Is toch helemaal niet eerlijk verdeeld hé?
En dan kijken we met een zak chips in de handen 's avonds naar het nieuws waar je regelmatig kinderen ziet dir sterven van de honger (ik wou creperen schrijven, maar wil niet shockeren.).
En dan wordt er weer een groooote inzamelactie gehouden, en dan sussen we ons geweten en stoppen vijf euro in de bus van de collectant... En horen hoeveel miljoen er opgehaald werd, en vinden ons zelf och zo mild en zo voortreffelijk...
En eten verder chips al kijkend naar de honger.
djudedjudeju
De zon schijnt ! Op de sneeuw ! Het licht is zo licht dat het bijna pijn doet aan je ogen !
De lucht lijkt heel zuiver, en je ziet heel ver, heel scherp.
Nu zou je met een luchtballon moeten kunnen vliegen boven de wereld uit... en kijken naar beneden, naar de nijvere mieren... en als de krekel luid zingen van geluk. (Veel beter dan de krekel, want wij hebben eten en kleren zat)
Kijken naar de speelgoedautootjes en de dikke vrachttorren op de baan.
En blikken naar oneindig naar waar de hemel overgaat in een wazige aarde...
Plots beseffen hoe klein we zijn.
En hoeveel van de aarde wij alleen al op eten.
En niets laten voor de anderen.
Och neen, ik ga het niet oplossen, ik ben ook niet St Frans die alles gaat weggeven en in een ruigharen pij ga prediken tegen de dieren, omdat die beter luisteren dan de mensen... Ik ben net zo goed als jij, de man die weet hoe verkeerd het is, maar verder zijn eigen pensje vult met veel genot van en voor het goede der aarde... En die voor mijn volle heerlijke bord zittend, helemaal niet meer denkt aan die anderen, die hongerigen...
Maar toch prikt het nu en dan.
... krabben we weer wat met vijf euro in de pot der collectant...
en eten verder... 't waren weer die ambetanterikken van 11.11.11...
Komt er een aan de deur met zeep, voor de beschuttende werkplaatsen... Ik vraag zijn kaart, hij zwaait wat met een kaart, maar als ik hem echt wil bekijken begint hij mij uit te schelden. Ik bel, als lid van de BIN (Buurt Informatie Netwerk) naar de politie, maar ze vinden geen leurder meer. De politie komt langs om te zeggen dat die man al een hele tijd wordt gezocht, heeft vermoedelijk banden met een inbrekersbende...
En joep, ik heb weer een argument om geen compassie meer te hebben.
Net of het kwaad van de een, de honger van de anderen stilt.
Met oudejaar zagen we acties voor de hongerigen in eigen land. En dan kijken we wat verwonderd toe, hoe kan dat, in onze volmaakte maatschappij ?
Het is helemaal niet moeilijk... Net zoals ze bandieten laten lopen omdat er een papiertje niet in orde is, zo val je uit de boot der sociale voorzieningen als je bepaalde pampiertjes mist... en je zit in een onontwarbare knoop met de administratie.
Ik weet eerlijk niet wat erger is, die bandieten die zomaar vrij komen, of die mensen die nergens meer blijken thuis te horen...en die daardoor ook nergens binnen kunnen...
Och, ik weet het wel ! Het ergste is een oeverloze bikkelharde onwrikbare administratie, die alleen de formulieren ziet, en niet meer de mens er achter... Mocht dat er wel zijn, dan zou men die armen weer in het circuit krijgen en die bandieten in de cel...
We hebben een ministerie van administratieve vereenvoudiging !
Heb je er een enig idee van hoeveel formuliertjes die al ontworpen hebben ???
tot de volgende ?
maandag, januari 05, 2009
't sneuit !
De grond is wit, de nevel wit, de wolken waar nog sneeuw in zit, zijn wit, dat zacht vergrijzeld, het witgetakt geboomte zit met witte rijm beijzeld...
Prachtig stukje poëzie waarin de -it telkens weer doorklinkt en tot het zangerige ...ijzeld vergaat.
Mooi...
Een tekst die zingt als het ware.
Er ligt een goede drie centimeter sneeuw, en je ziet maar een vijftig meter ver van de zware nevel. Nu en dan zie je een verdwaalde sneeuwvlok passeren, waarvan je niet weet of het een nieuwe is, of eentje die van een tak naar beneden dwarrelt.
De wereld lijkt in een lijkwade gewikkeld. Alles is stil, opgeslorpt in de mist en de sneeuw. Alles lijkt in een kleur te zitten (Hoofdwas: op 60 ° graden te wassen: witgoed)
Voor mij is sneeuw pas echt mooi als er zon op zit, die dan de weerkaatsing op die witte bodem plots wel vijf keer lijkt te schijnen.
En... sneeuw is het mooist van al... op een ander...
Ik hou nu eenmaal niet zo erg van die gladde wegen. Nu ben ik wel bij de groep gekomen die de sneeuw de sneeuw kan laten, en pas buiten moet als ik het zelf wil, maar er zijn er genoeg die nu in dit weer naar hun werk, naar school moeten, en die risico's lopen door het gladde wegdek.
En sinds mijn grote sneeuwavontuur in het begin van ons huwelijk, ben ik zeker geen vriend meer van de sneeuw.
Ik heb die keer zo'n 4.30' uur geworsteld met mijn veloke om de 15 kilometers af te leggen van mijn werk naar huis... Ik heb op momenten echt gemeend dat ik de weg volkomen kwijt was, tot ik plots weer vaag een licht van een lantaarnpaal zag schemeren... Ik heb in grachten gelegen, ik heb door de sneeuw gebaggerd... en was steendoodmoe en ijskoud toen ik eindelijk thuis kwam bij mijn ondertussen dodelijk ongeruste vrouwtje...
Sinds die sneeuw heb ik telkens ik sneeuw zie, iets van een schrikgevoel. Vroeger was dat nog veel erger, ik kreeg echt een wee gevoel in mijn buik bij het zien van sneeuw...
Ik wens het niemand toe, zo'n sneeuwavontuur... Het moet nu bij of omtrent veertig jaar geleden zijn, maar ik zie mezelf nog sukkelen en zoeken naar de baan in een ondoorzichtige muur van voortstormende sneeuwkristallen, die ieder stukje van mijn gezicht die bloot was geselden, en die maakten dat ik om de zoveel seconden mijn bril moest afvegen met een bevroren handschoen.
Als ik op tv van die mannekens zie die in de himalaya op die bergen klauteren in de sneeuw, als ik er eentje zie die voor zijn plezier een slede voorttrekt op een van onze polen, dan denk ik bij mezelf: "Gekken !"...
Zij noemen dat een avontuur, een uitdaging, ik noem dat gekkenwerk. Net zoals het beklimmen van een bijna onbeklimbare bergwand... Wie heeft daar wat aan ? Wat brengt dat op ? Het avontuur ? de kick ? Ze doen maar, maar voor mij zijn dat geen helden, maar gestoorden. Het is al erg dat een mens soms niet anders kan dan risico's nemen, maar het ook nog een beetje gaan doen voor de lol ? Laat maar... niet voor mij.
Kijk, mocht er een vliegtuig neergestort zijn op de noordpool, en er trekken mensen naar toe met sleden en dergelijke, dan heeft dat nut, dan is dat iets wat moet gedaan worden, en het maakt het niet minder gevaarlijk, maar dan heeft het tenminste een nuttig doel... Maar zo maar, voor de kick van grote hoogte springen hangend aan een elastiek... De max, de ultieme kick... De dood in de ogen kijken... Als er eens eentje van de berg kiepert, of zo'n elastiek breekt... is dat dan een ongeval, of hoort het eerder thuis in wat prof. Ghijsbrecht eertijds omschreef in zijn boek zelfmoord en dubbel zelfmoord ??? Want bekijk het zoals je wil, het is op een bepaalde manier flirten met de dood. En kun je dan nog echt van een ongeval praten?
Och, ik veroordeel die mensen niet. Zij zullen wel hun redenen hebben, en wellicht zijn die redenen voor hen even goed als de reden om te gaan werken voor een huisvader met zorg voor zijn kinderen... Maar toch ligt het eventjes anders...
Als een metser bij de uitvoering van zijn taak van een stelling valt, is dat net hetzelfde als een bergbeklimmer die van een rotswand valt, maar het motief om op die plaats te zijn is heel anders. Die bouwvakker oefende zijn beroep uit, gericht op het produceren van bouwwerken met nut voor de gemeenschap... het nut voor de gemeenschap van de bergbeklimmer vind ik niet...
Met sport heb ik een eender gevoel... Het is goed dat we leren rennen, het is gezond, en het kan wel eens van pas komen, maar wat is het belang om te weten hoe snel de mens wel kan lopen? Of hoe hoog ze wel kan springen?
Als het kinderen zijn, of jongeren, die het als een spel zien om tegeneen hun kunnen te verbeteren, dan heeft het een doel, het bekwamer worden van de mens... Maar of je nu echt moet gaan liggen gesofisticeerde middelen gaan inzetten om te weten hoeveel hondersten Jan rapper loopt dan Piet ? Mocht het gewoon spel zijn, dan is dat voor mij voldoende om het te aanvaarden, maar er een beroep van maken met dikke sponsorsgelden en dure wedstrijden... Nee, laat maar...
Het enige wat mij nog een heel klein beetje met sport (ik heb geen beter woord maar het heeft niets meer te maken met sport of sportief) verzoent, is dat het jonge mensen stimuleert om in hun spel elementen in te bouwen om handiger en beter met hun lichaam om te springen. In minder rijke landen is dat geen sport, zelfs niet echt zomaar een spel, maar een opleiding om te kunnen overleven in hun wereld. Vandaar dat we ergens de plicht hebben om ons lichaam in de mate van het mogelijke fit te houden. Het houd ons gezond... Maar wat die "sportlui" doen, is alles behalve zichzelf gezond houden... Ze gaan zo ver dat ze roofbouw plegen op hun lichaam, of zelfs middelen gebruiken die op den duur hun lichaam zelfs afbreken.
Gezondheid heeft er niets meer mee van doen.
Spel echter is belangrijk ! Maar dan echt spel, niet in je luie zetel zittend op de knopjes zitten drukken van een miniem bakje... Niet dat dit niet mag, maar het mag zeker niet te veel. Het enige nut van die elektronische spelletjes is het verbeteren van de reactiesnelheid... Maar het echte lichamelijk spelen, dat is belangrijk, omdat het het middel is bij uitstek om te ontwikkelen tot volwassene, met een gezonde geest in een gezond lichaam. En het zou goed zijn om als volwassene ook verder dit spelelement in het leven te behouden! Ik juich de mannen toe die op een braakliggend veld een potje voetballen tegen elkaar, maar heb een hekel aan voetbal die slechts gespeeld wordt omwille van de premies en de verloning... Omdat daar er geen sprake meer is van echte sport en echte ontspanning in de ware zin van het woord.
Het is dus niet zo dat alles wel degelijk een "doel" moet hebben, ook al heeft volgens mij spel wel degelijk een doel... Maar ik ben bang dat voor sommige lezers het woord doel synoniem is met winst opbrengen, materialistisch winst...
Tju, de sneeuw heeft mij heel ver laten lopen...
Trek het je niet aan, ga naar buiten, geniet, help je kinderen met het maken van een sneeuwman en hou een sneeuwballengevecht, zodat je met een heerlijke blos weer in huis komt, moe maar voldaan, en nagenietend... van het Spel...
Leuk toch ?
en daarom ook nuttig...
tot de volgende ?
Prachtig stukje poëzie waarin de -it telkens weer doorklinkt en tot het zangerige ...ijzeld vergaat.
Mooi...
Een tekst die zingt als het ware.
Er ligt een goede drie centimeter sneeuw, en je ziet maar een vijftig meter ver van de zware nevel. Nu en dan zie je een verdwaalde sneeuwvlok passeren, waarvan je niet weet of het een nieuwe is, of eentje die van een tak naar beneden dwarrelt.
De wereld lijkt in een lijkwade gewikkeld. Alles is stil, opgeslorpt in de mist en de sneeuw. Alles lijkt in een kleur te zitten (Hoofdwas: op 60 ° graden te wassen: witgoed)
Voor mij is sneeuw pas echt mooi als er zon op zit, die dan de weerkaatsing op die witte bodem plots wel vijf keer lijkt te schijnen.
En... sneeuw is het mooist van al... op een ander...
Ik hou nu eenmaal niet zo erg van die gladde wegen. Nu ben ik wel bij de groep gekomen die de sneeuw de sneeuw kan laten, en pas buiten moet als ik het zelf wil, maar er zijn er genoeg die nu in dit weer naar hun werk, naar school moeten, en die risico's lopen door het gladde wegdek.
En sinds mijn grote sneeuwavontuur in het begin van ons huwelijk, ben ik zeker geen vriend meer van de sneeuw.
Ik heb die keer zo'n 4.30' uur geworsteld met mijn veloke om de 15 kilometers af te leggen van mijn werk naar huis... Ik heb op momenten echt gemeend dat ik de weg volkomen kwijt was, tot ik plots weer vaag een licht van een lantaarnpaal zag schemeren... Ik heb in grachten gelegen, ik heb door de sneeuw gebaggerd... en was steendoodmoe en ijskoud toen ik eindelijk thuis kwam bij mijn ondertussen dodelijk ongeruste vrouwtje...
Sinds die sneeuw heb ik telkens ik sneeuw zie, iets van een schrikgevoel. Vroeger was dat nog veel erger, ik kreeg echt een wee gevoel in mijn buik bij het zien van sneeuw...
Ik wens het niemand toe, zo'n sneeuwavontuur... Het moet nu bij of omtrent veertig jaar geleden zijn, maar ik zie mezelf nog sukkelen en zoeken naar de baan in een ondoorzichtige muur van voortstormende sneeuwkristallen, die ieder stukje van mijn gezicht die bloot was geselden, en die maakten dat ik om de zoveel seconden mijn bril moest afvegen met een bevroren handschoen.
Als ik op tv van die mannekens zie die in de himalaya op die bergen klauteren in de sneeuw, als ik er eentje zie die voor zijn plezier een slede voorttrekt op een van onze polen, dan denk ik bij mezelf: "Gekken !"...
Zij noemen dat een avontuur, een uitdaging, ik noem dat gekkenwerk. Net zoals het beklimmen van een bijna onbeklimbare bergwand... Wie heeft daar wat aan ? Wat brengt dat op ? Het avontuur ? de kick ? Ze doen maar, maar voor mij zijn dat geen helden, maar gestoorden. Het is al erg dat een mens soms niet anders kan dan risico's nemen, maar het ook nog een beetje gaan doen voor de lol ? Laat maar... niet voor mij.
Kijk, mocht er een vliegtuig neergestort zijn op de noordpool, en er trekken mensen naar toe met sleden en dergelijke, dan heeft dat nut, dan is dat iets wat moet gedaan worden, en het maakt het niet minder gevaarlijk, maar dan heeft het tenminste een nuttig doel... Maar zo maar, voor de kick van grote hoogte springen hangend aan een elastiek... De max, de ultieme kick... De dood in de ogen kijken... Als er eens eentje van de berg kiepert, of zo'n elastiek breekt... is dat dan een ongeval, of hoort het eerder thuis in wat prof. Ghijsbrecht eertijds omschreef in zijn boek zelfmoord en dubbel zelfmoord ??? Want bekijk het zoals je wil, het is op een bepaalde manier flirten met de dood. En kun je dan nog echt van een ongeval praten?
Och, ik veroordeel die mensen niet. Zij zullen wel hun redenen hebben, en wellicht zijn die redenen voor hen even goed als de reden om te gaan werken voor een huisvader met zorg voor zijn kinderen... Maar toch ligt het eventjes anders...
Als een metser bij de uitvoering van zijn taak van een stelling valt, is dat net hetzelfde als een bergbeklimmer die van een rotswand valt, maar het motief om op die plaats te zijn is heel anders. Die bouwvakker oefende zijn beroep uit, gericht op het produceren van bouwwerken met nut voor de gemeenschap... het nut voor de gemeenschap van de bergbeklimmer vind ik niet...
Met sport heb ik een eender gevoel... Het is goed dat we leren rennen, het is gezond, en het kan wel eens van pas komen, maar wat is het belang om te weten hoe snel de mens wel kan lopen? Of hoe hoog ze wel kan springen?
Als het kinderen zijn, of jongeren, die het als een spel zien om tegeneen hun kunnen te verbeteren, dan heeft het een doel, het bekwamer worden van de mens... Maar of je nu echt moet gaan liggen gesofisticeerde middelen gaan inzetten om te weten hoeveel hondersten Jan rapper loopt dan Piet ? Mocht het gewoon spel zijn, dan is dat voor mij voldoende om het te aanvaarden, maar er een beroep van maken met dikke sponsorsgelden en dure wedstrijden... Nee, laat maar...
Het enige wat mij nog een heel klein beetje met sport (ik heb geen beter woord maar het heeft niets meer te maken met sport of sportief) verzoent, is dat het jonge mensen stimuleert om in hun spel elementen in te bouwen om handiger en beter met hun lichaam om te springen. In minder rijke landen is dat geen sport, zelfs niet echt zomaar een spel, maar een opleiding om te kunnen overleven in hun wereld. Vandaar dat we ergens de plicht hebben om ons lichaam in de mate van het mogelijke fit te houden. Het houd ons gezond... Maar wat die "sportlui" doen, is alles behalve zichzelf gezond houden... Ze gaan zo ver dat ze roofbouw plegen op hun lichaam, of zelfs middelen gebruiken die op den duur hun lichaam zelfs afbreken.
Gezondheid heeft er niets meer mee van doen.
Spel echter is belangrijk ! Maar dan echt spel, niet in je luie zetel zittend op de knopjes zitten drukken van een miniem bakje... Niet dat dit niet mag, maar het mag zeker niet te veel. Het enige nut van die elektronische spelletjes is het verbeteren van de reactiesnelheid... Maar het echte lichamelijk spelen, dat is belangrijk, omdat het het middel is bij uitstek om te ontwikkelen tot volwassene, met een gezonde geest in een gezond lichaam. En het zou goed zijn om als volwassene ook verder dit spelelement in het leven te behouden! Ik juich de mannen toe die op een braakliggend veld een potje voetballen tegen elkaar, maar heb een hekel aan voetbal die slechts gespeeld wordt omwille van de premies en de verloning... Omdat daar er geen sprake meer is van echte sport en echte ontspanning in de ware zin van het woord.
Het is dus niet zo dat alles wel degelijk een "doel" moet hebben, ook al heeft volgens mij spel wel degelijk een doel... Maar ik ben bang dat voor sommige lezers het woord doel synoniem is met winst opbrengen, materialistisch winst...
Tju, de sneeuw heeft mij heel ver laten lopen...
Trek het je niet aan, ga naar buiten, geniet, help je kinderen met het maken van een sneeuwman en hou een sneeuwballengevecht, zodat je met een heerlijke blos weer in huis komt, moe maar voldaan, en nagenietend... van het Spel...
Leuk toch ?
en daarom ook nuttig...
tot de volgende ?
zondag, januari 04, 2009
carjacking
Eigenlijk een term die we al heel goed kennen... Het is niet zo maar een auto stelen, maar een auto stelen van de berijder...
Dus met bedreigingen en/of geweld.
Als we een haartikeltje in de krant zien staan over een carjacking, dan zijn we dat al zo gewoon dat we het niet meteen bekijken...tenzij... het vlak in de geburen gebeurde...tenzij het iemand betreft die je kent...
Dan is plots alles anders, dan wordt het persoonlijk als het ware.
Dan is het meteen zo dichtbij, zo bedreigend...
De schoonmama van onze Bart was 's avonds bij haar zuster in Etikhove op bezoek geweest, en keerde in de late uurtjes rustig naar huis langs die mooie stille weggetjes in onze Vlaamse Ardennen, toen plots een man met iets rood zwaaide, ze dacht dat het politie was, alcoholcontrole, en stopte...
Drie Noord Afrikanen bedreigen haar met een mes en een rode paraplu (dus geen rood zwaailicht, maar dat had ze niet meteen door gehad). Ze eisten haar auto, en toen het niet rap genoeg ging gaven ze haar met het mes een steek in de hand (Gelukkig niet zo erg, maar erg genoeg om van te schrikken).
De drie verdwenen met de wagen.
Het moest dan ook net met Rita, de schoonmama van Bart gebeuren !
Het is een klein stil mensje, die al enkele jaren alleen in haar huis woont (schoonpa is veel te vroeg overleden), en die, om haar eventjes te kenschetsen, haar brievenbus in de voordeur heeft laten dichtmaken en een bus op de muur heeft gehangen, van schrik dat er 's nachts iemand iets in haar bus zou steken en dat ze nog veel banger zou worden dan ze al is...
Net zo'n mensje moesten ze dat nu aandoen.
Dat ze in shock is is heel normaal, maar voor haar zal het wel een ergere slag zijn dan voor iemand die niet zo rap bang is.
Misschien heb je het ondertussen wel in de krant gelezen, of op tv gehoord... Ze hadden de bandieten na enkele uurtjes al gevat, na twee accidentjes met de wagen van schoonmama... Maar toen ze die bandieten vasthadden is het zoveelste administratieve foutje gebeurd, en ze moesten de bandieten weer vrij laten...
Leuk !
Heel leuk !
Ze hebben de mannen geknipt tijdens de daad, maar omdat ze een of ander papiertje verkeerd hebben ingevuld of aan de verkeerde hebben afgeleverd, of vergeten af te leveren of wat dan ook, hebben ze die mannen weer moeten laten gaan...
Want geef toe, in onze maatschappij is een papiertje veel belangrijker dan zelfs een mensenleven. Denk maar eens aan de moordenaar van een paar weken terug, daar was er ook een administratief foutje...
Waar zijn we mee bezig ???
Wie durft er in hemelsnaam zo'n beestige wetten maken ?
Ah ja... de politiekers...
Hier, in dit apenland is er geen gerechtigheid meer, er is een administratie !
Je kunt rustig een halve volksstam uitmoorden, als je de juiste ambtenaar weet te strikken, zodat hij het nodige documentje "vergeet" op te maken, of te versturen of...of..., dan ga je vrijuit !
Bovendien, zelfs als ze alles juist doen, en je wordt veroordeeld, dan kun je hier maar voor één van die doden gestraft worden ! Je wordt niet gestraft per dode, nee je wordt gestraft voor "moord", en zijn er dat 10 of 100 of maar eentje, dat speelt eigenlijk niet echt een rol... Nogal een geluk dat we met een volksjury werken, waar dit toch wel enige invloed heeft, want moest het gewoon, netjes volgens de administratieve omschrijving gebeuren...
Heel wat misdaden worden geseponeerd als de zaak te lang aansleept... Dat is een dankbaar gegeven voor handige advocaten ! Zo kennen we heel wat zaken waar de daders gewoon vrij weg wandelen met een vrolijk merci voor de gestolen of gefraudeerde duiten...
Och, ik weet wel dat het straffen van die drie leukerds die schoonmamaatje schrik hebben aangejaagd, gekwetst en bestolen, niet echt de zaak oplost. Het blijft gebeurd, het blijft voor het frêle dametje een weeral te overwinnen schrikbeeld, heel wat slapeloze nachten en noem maar op, maar het besef dat ze gestraft worden geeft, of wil je het idee geven, dat ze het niet meer zullen doen, want het kost hen teveel... Het stelen en het geweld is niet straffeloos, niet zonder gevolgen, niet zonder prijs...
Nu dus wel.
Verkeerd papiertje !
Bijkomend vraagje: de bandieten hebben twee accidents de parcours gehad met de wagen van Rita... Wie zal dat betalen ? Niet de daders, want ze zijn weg, vrij...
Leuk... om bij te bleiten van koleire ! djudedju !
Nogal een geluk dat de regeringscrisis is opgelost... Kunnen ze weer wat nieuwe papierderijen scheppen om de fouten van de huidige administratieve rompslomp op te lossen met het invoeren van een stapel nieuwe bijkomende noodzakelijke pampiertjes, om er zeker van te zijn, als hun apestreken ooit niet meer door de door hen gecreëerde beugel kunnen, ze tenminste administratief kunnen ontsnappen...
djudedjudedju.
Ik ben bijna bevallen van mijn valling. Mijn neus loopt nog wel, maar ik kan hem al weer bijhouden. Amper 37 zakdoeken later ! Je moet maar naar mijn neus wijzen en het doet al pijn. Lijkt meer op een rijpe aardbei dan op een neus. Nu ik iets minder snotter kan het herstel beginnen... Heb vanmorgen wel mijn gymnastiek gedaan al door mijn mond ademen. Voor de geïnteresseerden: een snor en baard zijn niet onoverkomelijk voor mensen met een snotvalling. Het kost je hoogstens wat meer wrijf- en afdroogwerk. Wellicht dus ook wat meer rood aan mijn neus.
't Is net als bij de vrouwen: schoonheid vergt offers.
(Allee, ik zie mijn toch graag een baard...goesting is en blijft koop)
Toch heb ik ooit mijn baard afgeschoren... uit liefde...
Ik heb mijn teerbeminde echtgenote leren kennen, toen we beiden werkten in het verre Zwitserland, in een hotel uitgebaat door de Christelijke mutualiteit... Daar had ik een net baardje laten groeien, een sikje, iets à la Faroeks... Maar mijn toekomstige schoonmama had laten weten dat ene met een baard niet binnenmocht... (Zouden mijn lezers nog weten wie Faroek was ????)
Toen ik hem later terug liet groeien, was ik al lang en breed getrouwd, had drie kinderen en mocht ik ondanks de baard toch binnen...
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik wellicht ook bij mij thuis niet zou zijn binnengekomen met een baard... Mijn broer deed het eens, en ons vader pakte de schaar en knipte hem af... Ik zie dat de huidige ouders niet meer doen !
Wij hadden (gelukkig) nog een patriarch aan het hoofd van het gezin. In ons thuis was er een wet, en die moest gevolgd worden. We hadden nooit echt het gevoel dat we tekort kwamen (ook al zegden we toendertijd van wel, maar dat was midden in onze apejaren, dan hoort dat zo er bij), en hadden ondanks een strikte wet, ook heel wat vrijheden en een gelukkig en warm nest.
Bij de opvoeding van onze kinderen is het voorbeeld van onze ouders steeds een leidraad geweest, en ondanks dat ook hier de wet streng en strikt was, vochten nichtjes en neefjes om op verlof te mogen komen, want hier waren ze veel vrijer. Dat was niet zo, maar hier kenden de kinderen heel goed van waar tot waar ze konden gaan... De wet kende vaste regels. En dat is waar het over gaat ! Je mag gerust streng zijn, als je maar steeds consequent de zelfde maatstaf aanhoudt, en niet steeds weer wat losser laat en dan weer wil aantrekken... want dan weet het kind niet wat hoort en wat niet.
Ik ga weer aan het prediken, dus ga ik maar stoppen... voor vandaag...
tot de volgende ?
Dus met bedreigingen en/of geweld.
Als we een haartikeltje in de krant zien staan over een carjacking, dan zijn we dat al zo gewoon dat we het niet meteen bekijken...tenzij... het vlak in de geburen gebeurde...tenzij het iemand betreft die je kent...
Dan is plots alles anders, dan wordt het persoonlijk als het ware.
Dan is het meteen zo dichtbij, zo bedreigend...
De schoonmama van onze Bart was 's avonds bij haar zuster in Etikhove op bezoek geweest, en keerde in de late uurtjes rustig naar huis langs die mooie stille weggetjes in onze Vlaamse Ardennen, toen plots een man met iets rood zwaaide, ze dacht dat het politie was, alcoholcontrole, en stopte...
Drie Noord Afrikanen bedreigen haar met een mes en een rode paraplu (dus geen rood zwaailicht, maar dat had ze niet meteen door gehad). Ze eisten haar auto, en toen het niet rap genoeg ging gaven ze haar met het mes een steek in de hand (Gelukkig niet zo erg, maar erg genoeg om van te schrikken).
De drie verdwenen met de wagen.
Het moest dan ook net met Rita, de schoonmama van Bart gebeuren !
Het is een klein stil mensje, die al enkele jaren alleen in haar huis woont (schoonpa is veel te vroeg overleden), en die, om haar eventjes te kenschetsen, haar brievenbus in de voordeur heeft laten dichtmaken en een bus op de muur heeft gehangen, van schrik dat er 's nachts iemand iets in haar bus zou steken en dat ze nog veel banger zou worden dan ze al is...
Net zo'n mensje moesten ze dat nu aandoen.
Dat ze in shock is is heel normaal, maar voor haar zal het wel een ergere slag zijn dan voor iemand die niet zo rap bang is.
Misschien heb je het ondertussen wel in de krant gelezen, of op tv gehoord... Ze hadden de bandieten na enkele uurtjes al gevat, na twee accidentjes met de wagen van schoonmama... Maar toen ze die bandieten vasthadden is het zoveelste administratieve foutje gebeurd, en ze moesten de bandieten weer vrij laten...
Leuk !
Heel leuk !
Ze hebben de mannen geknipt tijdens de daad, maar omdat ze een of ander papiertje verkeerd hebben ingevuld of aan de verkeerde hebben afgeleverd, of vergeten af te leveren of wat dan ook, hebben ze die mannen weer moeten laten gaan...
Want geef toe, in onze maatschappij is een papiertje veel belangrijker dan zelfs een mensenleven. Denk maar eens aan de moordenaar van een paar weken terug, daar was er ook een administratief foutje...
Waar zijn we mee bezig ???
Wie durft er in hemelsnaam zo'n beestige wetten maken ?
Ah ja... de politiekers...
Hier, in dit apenland is er geen gerechtigheid meer, er is een administratie !
Je kunt rustig een halve volksstam uitmoorden, als je de juiste ambtenaar weet te strikken, zodat hij het nodige documentje "vergeet" op te maken, of te versturen of...of..., dan ga je vrijuit !
Bovendien, zelfs als ze alles juist doen, en je wordt veroordeeld, dan kun je hier maar voor één van die doden gestraft worden ! Je wordt niet gestraft per dode, nee je wordt gestraft voor "moord", en zijn er dat 10 of 100 of maar eentje, dat speelt eigenlijk niet echt een rol... Nogal een geluk dat we met een volksjury werken, waar dit toch wel enige invloed heeft, want moest het gewoon, netjes volgens de administratieve omschrijving gebeuren...
Heel wat misdaden worden geseponeerd als de zaak te lang aansleept... Dat is een dankbaar gegeven voor handige advocaten ! Zo kennen we heel wat zaken waar de daders gewoon vrij weg wandelen met een vrolijk merci voor de gestolen of gefraudeerde duiten...
Och, ik weet wel dat het straffen van die drie leukerds die schoonmamaatje schrik hebben aangejaagd, gekwetst en bestolen, niet echt de zaak oplost. Het blijft gebeurd, het blijft voor het frêle dametje een weeral te overwinnen schrikbeeld, heel wat slapeloze nachten en noem maar op, maar het besef dat ze gestraft worden geeft, of wil je het idee geven, dat ze het niet meer zullen doen, want het kost hen teveel... Het stelen en het geweld is niet straffeloos, niet zonder gevolgen, niet zonder prijs...
Nu dus wel.
Verkeerd papiertje !
Bijkomend vraagje: de bandieten hebben twee accidents de parcours gehad met de wagen van Rita... Wie zal dat betalen ? Niet de daders, want ze zijn weg, vrij...
Leuk... om bij te bleiten van koleire ! djudedju !
Nogal een geluk dat de regeringscrisis is opgelost... Kunnen ze weer wat nieuwe papierderijen scheppen om de fouten van de huidige administratieve rompslomp op te lossen met het invoeren van een stapel nieuwe bijkomende noodzakelijke pampiertjes, om er zeker van te zijn, als hun apestreken ooit niet meer door de door hen gecreëerde beugel kunnen, ze tenminste administratief kunnen ontsnappen...
djudedjudedju.
Ik ben bijna bevallen van mijn valling. Mijn neus loopt nog wel, maar ik kan hem al weer bijhouden. Amper 37 zakdoeken later ! Je moet maar naar mijn neus wijzen en het doet al pijn. Lijkt meer op een rijpe aardbei dan op een neus. Nu ik iets minder snotter kan het herstel beginnen... Heb vanmorgen wel mijn gymnastiek gedaan al door mijn mond ademen. Voor de geïnteresseerden: een snor en baard zijn niet onoverkomelijk voor mensen met een snotvalling. Het kost je hoogstens wat meer wrijf- en afdroogwerk. Wellicht dus ook wat meer rood aan mijn neus.
't Is net als bij de vrouwen: schoonheid vergt offers.
(Allee, ik zie mijn toch graag een baard...goesting is en blijft koop)
Toch heb ik ooit mijn baard afgeschoren... uit liefde...
Ik heb mijn teerbeminde echtgenote leren kennen, toen we beiden werkten in het verre Zwitserland, in een hotel uitgebaat door de Christelijke mutualiteit... Daar had ik een net baardje laten groeien, een sikje, iets à la Faroeks... Maar mijn toekomstige schoonmama had laten weten dat ene met een baard niet binnenmocht... (Zouden mijn lezers nog weten wie Faroek was ????)
Toen ik hem later terug liet groeien, was ik al lang en breed getrouwd, had drie kinderen en mocht ik ondanks de baard toch binnen...
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik wellicht ook bij mij thuis niet zou zijn binnengekomen met een baard... Mijn broer deed het eens, en ons vader pakte de schaar en knipte hem af... Ik zie dat de huidige ouders niet meer doen !
Wij hadden (gelukkig) nog een patriarch aan het hoofd van het gezin. In ons thuis was er een wet, en die moest gevolgd worden. We hadden nooit echt het gevoel dat we tekort kwamen (ook al zegden we toendertijd van wel, maar dat was midden in onze apejaren, dan hoort dat zo er bij), en hadden ondanks een strikte wet, ook heel wat vrijheden en een gelukkig en warm nest.
Bij de opvoeding van onze kinderen is het voorbeeld van onze ouders steeds een leidraad geweest, en ondanks dat ook hier de wet streng en strikt was, vochten nichtjes en neefjes om op verlof te mogen komen, want hier waren ze veel vrijer. Dat was niet zo, maar hier kenden de kinderen heel goed van waar tot waar ze konden gaan... De wet kende vaste regels. En dat is waar het over gaat ! Je mag gerust streng zijn, als je maar steeds consequent de zelfde maatstaf aanhoudt, en niet steeds weer wat losser laat en dan weer wil aantrekken... want dan weet het kind niet wat hoort en wat niet.
Ik ga weer aan het prediken, dus ga ik maar stoppen... voor vandaag...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)