nr 965

Je ziet het, we zijn op weg naar de duizend!
Normaliter eind oktober is 't van dadde !
Ondertussen moet ik er nog wel 35 schrijven. En telkens vul ik dat met de inspiratie van het moment. Kleine avontuurtjes, beschrijvingen, gal spuwen, en noem maar op. In veel gevallen weet ik absoluut niet waarover ik nu weer zal schrijven, zet ik mij gewoon aan mijn pc, en de woorden vloeien er uit.
Ik ben vandaag dus laat, veel later dan anders, omdat we met ons Anny bij de specialist zijn geweest. We waren een half uur te vroeg. Ik heb een hekel aan te laat komen, en voorzie steeds dat we pech kunnen hebben met de lichten, met opstoppingen aan het rond punt en noem maar op, maar gek genoeg, als je tijdig doorgaat, dan is het overal groen licht, dan zijn er geen opstoppingen, geen boeren die je de doorgang ontzeggen met hun grote en trage tractoren (en die regelmatig eens achterom kijken om te zien hoeveel er nu al achter hen zitten...) en noem maar op. Durf je echter op het nippertje aan te zetten, dan heb je overal rood licht, zitten er tientallen auto's voor je aan het rond punt, en zitten er dan ook nog een deel sukkelaars bij die niet durven rijden, en, en en,... En dan kom je aan het hospitaal, en dan vind je nog geen parking ook, en zit je je zelf op te jagen meer dan een klein beetje... Nu was de dokter 5 minuutjes te laat (ik heb gezegd dat ik dacht dat hij verstek gaf).
Tijdens het onderzoek zag hij plots de hanger met olifantenkop bij Anny, en vroeg of ze iets had met olifanten... Toen we vertelden dat ik die zelf gesculpteerd had, hebben we een hele tijd zitten babbelen over talent... Hij heeft de naam van Bart en het bedrijf waar hij werkt opgeschreven, want dat wou hij ook wel eens bekijken...
Je hoort het, Anny is zo goed, dat we meer babbelden over andere dingen dan over haar toestand. Het is een dokter die allergisch is aan medicamenten, en hij probeert nog maar eens om de medicatie nog wat te verminderen... Enfin, we zullen zien of het lukt of niet. We moeten zien dat ze goed blijft!

In het terugkeren had ik wel rode lichten, maar dan kon het mij niet schelen.

Ik zag dat het vanmorgen maar 10 graden meer was. Het is wel zonnig, maar de dagen zijn al weer een heel stuk korter geworden. Toen ik mij stond te wassen zag ik dat de zon weer meer en meer naar het noorden opschuift om op te staan. Eigenlijk is dat iets raar ! In de zomer staat de zon werkelijk in het Oosten, zelfs iets zuidelijk op, en gaat ook op een normale plaats onder. In de winter echter, als de zon veel minder lang aanwezig is, beschrijft ze een veel langer zichtbare baan! De logica zou zeggen dat het andersom moet zijn... Het heeft dus duidelijk te maken met de invalshoek ten opzichte van ons. Ik weet hoe het komt, door de schuinte van de aardas en de cirkel die we beschrijven rond de zon, waardoor we de in de zomer in een heel andere hoek staan dan in de winter, maar toch doet het gek aan. Het moet voor de mensen vroeger een van de grote raadsels zijn geweest. Geen wonder dat er in alle beschavingen zoveel inspanningen geweest zijn om een kalender op te stellen, waaruit ze konden afleiden wanneer het tijd werd om te zaaien en te planten. En geef toe, het moet geen makkelijke klus zijn geweest, omdat die mensen nog geen enkel idee hadden van hoe de aarde er uit zag, dat we ronddraaiden, dat ook de zon niet stilstond, maar dat het toch niet de zon was die om de aarde draaide, maar andersom... Zonder al de middelen die ons ten dienste staan, moeten het briljante mensen zijn geweest die er in slaagden de seizoenen te herkennen aan de stand van de zon!

Wij staan daar nooit bij stil, maar voor die mensen was dat allemaal niet zo evident. Wij kunnen het ons niet meer indenken, maar de tijd dat de mens leefde op het ritme van de natuur en van het daglicht ligt echt niet zo heel ver van ons af ! Daar er geen afdoende verlichtingsbronnen waren, was men wel verplicht te werken bij daglicht. Dus héél lange werkdagen in de zomer, en heel korte in de wintermaanden. Het zal dan ook een opluchting geweest zijn dat er in de winter minder werk was op het land ! En dat de oogst viel in de zomer met zijn lange dagen ! Want een veld koren afmaaien, met een pik, het in stuiken zetten, en later de schoven naar huis brengen, opstapelen in de schuur om tijdens de stillere perioden het graan met de vlegel te dorsen...Klap, klap, klap... uren en uren aan een stuk steeds in het eendere ritme op het graan slaan. Vandaar ook de uitdrukking "Om de haverklap"...

Het zal voor veel mensen een geluk geweest zijn toen het "uur" werkelijk bekend was, en men de dag begon in te delen op vaste uren. Wellicht is ook de zoektocht naar goede en veilige verlichting dan pas in een stroomversnelling gekomen, omdat je toch niet al om 4 uur al kon stoppen met werken... er was nog zoveel tijd voor de slaaptijd.

Nu zitten wij met het tegenovergestelde probleem... wij leven nu gedirigeerd door de tijd. Ik eet om 5 uur 's avonds, want ik weet dat ik best dan mijn pillen neem. Neem ik ze later, dan durf ik 's nachts wel eens last te hebben van een brandende maag... (Of ik dan later eet of niet schijnt er niet echt verband mee te houden). We kijken naar het journaal, dus moeten we stipt op dat uur voor de tv zitten... Wie nog gaat werken, heeft nog meer te maken met tijd... Vroeger luisterden de mensen naar de klok van de kerktoren, en telden de slagen om te weten hoe laat het nachtelijk uur al gevorderd was, nu kijken we op een digitaal klokje die radiogestuurd altijd het exacte uur geeft... Nu ja exact??? Eigenlijk gaan wij voort op het conventioneel vastgelegde uur, want het echte uur is het uur dat we vaststellen op basis van de zon...en dus verschillend van plaats tot plaats. Nu volgt Happy in Nederland strikt de zelfde uurregeling als ik volg, alhoewel er in natuurlijke tijd al een behoorlijk verschil zou zitten.
In het begin van de treinen was dit één van de grote moeilijkheden: iedere plaats had zijn eigen uur! Op dat moment waren er al uurwerken die correct liepen, maar toch moest de reiziger telkens weer zijn uurwerk bijzetten als hij in een andere stad kwam. Aankomst en vertrekuur werden immers vermeld op het plaatselijke uur!
Er was nog veel meer die "anders" was, van stad tot stad ! Tot 1910 of 1915, ik zou het moeten nakijken, reden de wagens in Gent nog links, in de meeste andere reden ze al rechts. Met andere woorden, kwam je in een andere stad, dan waren ook de verkeersreglementen anders, en moest je heel goed geïnformeerd zijn om geen moeilijkheden te hebben.
Eigenlijk is het nu veel eenvoudiger dan toen... Althans op die gebieden. Maar we groeien steeds verder weg van de natuur.

Als je nu langer werkt dan het afgesproken uur, dan is dat overwerk... toen werkte men gewoon zolang er licht was, of zolang het mogelijk was, want in de hoogzomer zal men ook al wel gestopt zijn voor zonsondergang, anders zou men geen of onvoldoende nachtrust hebben gehad...Maar zeker was dat men niet op een uurtje onder of boven keek, men wist in feite niet van het uur af, buiten het geklep van de verre kerktoren... Als je kijkt op de schilderijen van Breughel, dan stel je ook vast dat men in die hoogzomer 's middags een dutje deed om de grootste hitte te laten voorbijgaan, een siësta zeg maar. Alles ging op een veel meer natuurlijke manier dan nu.

Nu hebben ze zelfs een zomeruur en winteruur ingevoerd, waardoor ons "uurgevoel" helemaal tilt slaat gedurende enkele weken. Mensen spreken dan van het verstoren van de biologische klok, maar in hoever hebben wij nog te maken met een echt biologisch tijdgevoel ? We hebben onze biologie gedwongen in het stramien van de uurwijzer.

Men heeft testen gedaan om te kijken of we werkelijk een biologische tijd hebben. Men heeft mensen volkomen geïsoleerd van alle dag en nachtverschijnselen, van klokken en van lawaai (bijvoorbeeld in een plaats diep onder de grond), en stelden vast dat na enkele weken die mensen al helemaal niet meer leefden op het normale vierentwintigurenritme... Eigenlijk zal dat ook wel een beetje normaal zijn, want sinds de tijd dat de mensheid is onstaan tot nu, is de dag al een heel stuk langer geworden, daar de aarde steeds trager en trager draait... Wat is dan de biologische tijd ?

Maar... wie zal er ook wakker van liggen ? Buiten de vele reacties op zomer/winteruur, leven wij op het ritme dat ons opgelegd wordt door werk, tv en noem maar op... en geef toe, we zijn niet echt gelukkig als we geen uurwerk in onze omgeving hebben.

Ik ga stoppen voor vandaag.
Tot de volgende ?

V.N.

Tussenkomst van de V.N. niet nodig in België !
dixit mini-ster De Gucht, de woestste bemiddelaar ooit.
Is dat effen een pak van ons hart ! Stel dat ze hier blauwhelmen gelegerd hadden ! Als we horen wat onze eigen blauwhelmen uitgespookt hebben in Afrika (ligt in Amerika volgens K3)...
Het volledig relaas daarvan kun je lezen in "de laatste met het nieuws", een van onze onovertroffen persorganen, die De Gucht ook nog laat verklaren dat het hier geen geschil betreft tussen etnische groepen... Waarvan akte !
Hij heeft trouwens overschot van gelijk!
Het is alleen een geschil tussen parlementairen die alles op alles zetten om niet te moeten klappen van de echte problemen... en zeker niet zo ver willen komen dat ze er ook iets moeten aan doen, want doen, dat is werken, en Werken, daar hebben ze bij ons een gemeente van gemaakt, in het mooie West Vlaanderen, naast Zarren...
Tot zover onze tussenkomst in de V.N. ...
sjongejongejonge
djudedju
xxx(gecensureerd)

't Regent, niet erg, maar 't is natte regen. Maar 't zou maar voor een dag zijn. Dan zouden we terug vallen in de indian summer. Ziede wel dat ik gelijk heb ! We hebben duidelijk een verschuiving van onze seizoenen ! Twee natte moessons, gescheiden door telkens een korte periode van zon, net genoeg om u te doen beseffen wat ge allemaal tekort komt in de rest van het jaar...

Morgen zal de blog veel later verschijnen dan normaal! Anny moet naar de specialist. Nee, er is niets aan de hand, gewoon klein onderhoud, smeren en olie en zo... En vooral een pak voorschriften voor medicamentjes en natuurlijk een verzekering op het inkomen van de specialist. Diene mens moet ook leven hé.

Dus, niet te vroeg komen loeren of er al weer tekst is... 't zal een pak later zijn dan anders. Hopelijk is er geen nieuws, want geen nieuws is goed nieuws, zeker als je bij de specialist gaat. Als die iets nieuws ontdekken is het gewoonlijk geen betering. Nu, met Anny gaat alles goddank, opperbest. Sinds haar medicaties op punt gezet zijn, is ze weer helemaal de oude, van ver voor haar ziek zijn. Gisteren heeft ze de haag geschoren, en ik heb met ons nieuw machine de gevallen bladeren op onze oprit en voetpad opgezogen. Ik weet niet hoe het komt, maar al de bladeren van heel de wijk willen precies altijd op onze oprit liggen. Het zijn niet alleen de blaren van mijn notelaar en van mijn linde, maar heel wat van de bladeren van de buren (de villa iets verderop) verkiezen hier ook woonst te kiezen... Maar nu met mijn machien ! Alles belandt in een grote zak, zodat het machien steeds zwaarder gaat wegen. Eens de zak vol, ga ik tussen de bloemen staan, open de rits en de fijngemalen bladeren vormen een warme bedekking voor de plantenvoetjes. Vanmorgen zag ik dat er alweer bijna even veel bladeren lagen als gisteren. Op die manier gaat de grond in mijn bloemenperkjes straks hoger komen dan mijn venster...

De maïs voor mijn deur begint ook al rijp te worden, en ook die vertoont al gele tinten in zijn blaren. Hopelijk komen ze binnenkort die muur slechten ! Dat zou kunnen, als het maïs is om te hakselen, dat doen ze liefst als er nog wat groen inzit, maar is het omwille van de maïsgranen, dan zijn we er nog niet vanaf!

Ik mis mijne vue op het mooie landschap voor mijn raam. Ik krijg seffens nog een nieuwe soort fobie: maïsfobie !

Nogal een geluk dat het hier (nog) niet warm genoeg is om soya te zetten, dat groeit ook meer dan 2 meter hoog, en schijnt de ideale plant te zijn om af te wisselen met...maïs. Dat komt omdat soya blijkbaar stikstof in de bodem inbrengt. God spaar ons daarvan ! Bovendien is soya een heel gevaarlijk product ! Iemand die veel soyaproducten eet heeft minder dan de helft spermazoïden dan iemand die dat niet eet ! Bovendien schijnen wij vooral, al onze protesten ten spijt, vooral maïs en soya te eten waarvan de dna is "aangepast"... In het geval van soya is die aanpassing er vooral op gericht dat je de soya ook zelf kunt besproeien met giften ! Normale soya is zo teer, dat men eventuele besproeingen heel zorgvuldig moet doen, komt het gift in aanraking met de soyaplant, dan gaat het kapot... Omdat het veel makkelijker is zo maar in het wilde weg te sproeien, past men de soya een beetje aan, zodat hij tegen het gift kan... Hopelijk kunnen wij er ook tegen hé???

Maar het gevaarlijke van die "aanpassingen", is dat het niet controleerbaar is! Dat betekent, dat de bestuivingen van een normaal soyaplantje, makkelijk kan gebeuren door een bij die van een "aangepast" veld komt, en het resultaat is dat je dan, zonder het te beseffen ook op dat veld eenaangepaste versie hebt. Men weet ook niet hoe men dat kan vermijden, en nog minder hoe men het kan terugschroeven. Dus, mocht binnen enkele jaren blijken dat er nevenwerkingen zijn door die aanpassing, dan kunnen wij het niet terugschroeven, en is de enige mogelijkheid: geen soya meer...
Maar het gaat nog verder ! De meeste van die aanpassingen zijn gepatenteerd. Dus eigendom van een bedrijf. In werkelijkheid moeten wij maar van één bedrijf spreken, de andere tellen op wereldvlak niet eens mee, het bedrijf Monsanto.
Nu gaat Monsanto zo ver, dat ze op de velden van de boeren die geen "aangepast Monsanto soya" planten, stalen gaan nemen. Vinden ze die aanpassing, die er door kruisbestuiving onvermijdelijk komt, dan schotelen ze de betroffen boer de rekening voor, x aantal jaren achteruit... De ene na de andere boer wordt zo het faillissement in gedreven, en Monsanto krijgt niet alleen het alleenrecht op soya, maar is ook eigenaar van bijna alle landbouwgrond aan het worden.
Maar het gaat nog verder ! Monsanto heeft ook patent genomen op een bepaald soort varkensgen... Nu heeft een duitse varkensboer bewezen dat dit gen in werkelijkheid in bijna alle varkens zit van nature uit, en dat dit dus geen eigendom van Monsanto KAN zijn... Maar de zaak is nog steeds niet volledig uitgevochten, en het Monsanto-leger zet alle middelen in om het te halen. Dat zou in feite betekenen dat op termijn gewoonweg alle voedsel zou kunnen beheerd worden door één machtsinstituut: Monsanto...
Toch eventjes slikken hé ?
De prijsbeheersing, de hoeveelheid... en noem maar op, allemaal in handen van een bedrijf, die er alleen op gemaakt is winst te maken... Adieu bevolking van de derde wereldlanden ! Zij kunnen niet betalen, geen winst is geen eten.

Maar ja, ik zie het weer veel te zwart hé... Een bedrijf doet zoiets toch niet ! Het zou ondenkbaar zijn hier honderden mensen werkloos te maken en een ander bedrijf in een goedkoper Roemenië het werk te laten doen... dat doet een bedrijf toch niet ?

Weet je, ik denk dat wij met een nieuw fenomeen te maken hebben, en dat wij een antwoord op dat fenomeen moeten zoeken. Dringend!, want zij zijn al volop bezig met een nieuwe soort industriële revolutie ! Hoog tijd dat wij een sociaal antwoord vinden !

Maar nee, hier zitten de politici te zwammen over problemen die zij zelf gemaakt hebben. (Hebben ze de techniek afgekeken van Monsanto ?)

tot de volgende ?

meer dan 4000 !

Sinds mijn tellerke op mijn blog staat, half maart van dit jaar, hebben meer dan 4000 lezers zich over mijn blog gebogen...
En dit zijn dan nog alleen de lezers die dit rechtstreeks doen, want mijn blog zit ook nog minstens op één ander systeem te lezen, en die lezers zie ik niet.
Wie mijn blog plots op Technorati heeft gezet weet ik niet, maar ik heb wel de toelating gegeven dat het mocht. Ik stel vast dat je nu nog steeds het hele eerste van mijn blogjes kunt lezen, tot en met dat van vandaag. Het zou wel een hele karwei zijn, want ondertussen heb ik al heel wat geblogd, en sommige stukken ware stukjes, andere waren hele knoerten.
Ook de behandelde onderwerpen zijn niet te tellen, de meeste blogs gaan over meer dan één onderwerp, en er is omzeggens maar één redelijk constante: het weer... het Belgisch onderwerp bij uitstek. Het weer kwam in bijna iedere blog aan het woord, en slechts heel zelden om te melden dat het goed was...
Toen ik begon aan het bloggen, had ik niet gedacht dat het zo een vaart zou lopen, maar nu beheerst die blog een beetje mijn leven. Het is een vorm van verslaving geworden, ik zou niet meer zo maar kunnen stoppen, de dag is niet af als ik niet kan bloggen.
Toch was het een paar keer bijna het geval: internet gaf de pijp aan maarten, en ik kon mijn blog wel opmaken, maar niet verspreiden... Gelukkig werden de (zeldzame) pannes van het internet steevast tamelijk vlug opgelost en kwam alles nog terecht.
Enkele dagen waren aangekondigd als "Er komt geen blog", omdat een of andere activiteit mij dat zou verhinderen. Met uitzondering van de meerdaagse uitstappen stel ik vast dat ik in de meeste gevallen toch nog een blog creëerde op een weliswaar ongewoon uur, maar toch op de dag in kwestie...een duidelijker bewijs van het verslavende element in het bloggen is er niet!

De laatste maanden blog ik voor ik mijn mailtjes heb gelezen, omwille van het idiote gevoel dat mijn lezers zitten te wachten, en telkens als ik dan mijn blog in de ether duw, kijk ik meteen of ik de lezers voor was, en als ik zie dat er die dag al enkele lezers op mijn blog zaten, is het een steek(je) in mijn schrijvershart.

Hoelang zouden die schrijfsels blijven rondwaren op het internet, vraag ik mij regelmatig af. Met andere woorden, hoeveel van de websites en blogs die je kunt vinden op internet zijn van mensen die ondertussen al het tijdelijke met het eeuwige gewisseld hebben ? Of zijn allang démodé ? Of gaan over onderwerpen die niemand zich nog herinnert ? Wie zal er nog weten wie die Leterme was waarover ik ooit een versje pleegde ? Of ga ik met die blogs op een of andere manier de eeuwigheid in? Zal een van mijn nazaten binnen enkele eeuwen die blogs terug ontdekken, en wereldkundig maken ? Of worden mijn kriebelkrabbels met de mantel van de tijd zachtjes toegedekt? Ik weet het niet, en het is ook niet mijn hoofdbekommernis...Maar wat is dan wel de reden van mijn bloggen ?
Eerlijk, ik weet het niet.
Gewoon omdat ik het graag doe, en omdat ik vaststel dat er enkele mensen zijn die het wel leuk vinden, en die aandacht streelt mijn ego. Onmiskenbaar, en ik denk dat iedere blogger wel wil dat zijn blogs ook gelezen worden.
De meeste vaste lezers zijn uiteraard bekenden, maar tot mijn verbazing tel ik ook enkele vaste lezers die ik niet ken en die mij niet kennen, of het is uit die blog. En dat enkelen uit een toevallig zien van een blog overgaan naar vaste lezer, streelt mijn ijdelheid nog veel meer dan de aandacht van mijn bekenden, die mij lezen uit sympathie.
Dat er een bekende mijn blog propageert in diverse middens, en er uit citeert, doet mij uiteraard nog meer genoegen. Kortom ik ben een hovaardig manneke, drijvend op de aandacht die ik krijg van anderen... en ik voel er geen greintje schaamte over. (Integendeel, ik zit te grinniken!)

Wat ik héél leuk vind zijn de reacties op mijn proza! Sommige kun je lezen als je kijkt op het woordje reacties, andere krijg ik gewoon met een mailtje toegestuurd. Soms krijg ik lof, soms kritiek, maar eigenlijk zijn ze beiden gewoon voer op de molen van mijn ijdelheid...

Weet dat je binnenkort nog eens een blog krijgt over mijn blog, want we naderen stillekes de duizendste blog ! Met andere woorden, we zijn stilaan de kaap van drie jaar bloggen aan het naderen, met dien verstande dat het hier een dagelijkse blog betreft. Ik kijk ook wel over het muurtje bij andere bloggers... en er is een enorme variëteit vast te stellen. Je moet gewoon eens gaan zien op seniorennet om te zien welke soorten van blogs er allemaal zijn. Sommigen zien het veeleer als een never ending story, een soort site die blijkbaar nooit af is, en waaraan ze voortdurend bijwerken en bijschaven, wat bij sommigen leidt tot een enorme kolos van ontelbare items en foto's en noem links en noem maar op, waarin je het gevoel krijgt verloren te lopen, tot de zeer minimalistische die ooit een keer probeerden iets op papier te zetten en dan nooit meer... en alle mogelijke varianten er tussen in. Anderen stofferen hun blog voortdurend met de vruchten van andermans boom, en kopiëren stukjes of zetten linken aan alle kanten. Anderen beperken zich tot een soort onderwerp, en bieden bijvoorbeeld alle nieuwtjes uit hun straat of dorp aan. Je kunt het niet noemen, of het is er ! Via de blog van vriend Happy leerde ik er ook de foto-blog kennen van een mij onbekende dame die vurrukkullukke foto's maakt, en regelmatig een pak prachtige dingen toont... Heel weinig tekst, veel beeld, en van een superieure kwaliteit. Ik heb me al voorgenomen er eens in te grasduinen voor onderwerpen om om te zetten in pyrografie...
Bloggen is dus een medium zonder regels... Je kunt er alles op kwijt...
En dat is ook een van de geheimen van het bloggen: dat kwijt kunnen! Je kunt eens ventileren, en zo ook je eigen gemoedsrust terugvinden...
Hier kan ik nog eens praten over mijn overleden zoon, zoals ik soms met mezelf er over praat, niet om terug in het verdriet te duikelen, maar om de herinnering te eren.
Hier kan ik eens over pijn babbelen, zonder iemand voor je die wat verveeld kijkt of overdreven aandacht besteed.
Hier kan ik alles kwijt op een manier die veel vrijer is dan al de andere middelen.
Denk maar eens aan de telefoon, je kunt veel meer zeggen die onzichtbare persoon dan tegen de man die in je ogen kijkt...Met een blog gaat dit nog veel verder. En dat kun je in heel veel blogs terugvinden... het geeft wat van de ziel van de schrijver bloot...Net zoals ieder boek dat ook doet.
Och, ik kan er blijven over praten... maar het is gewoon: een blog is een blog is een blog is een blog....

Vandaag zouden we weer regen krijgen, maar tot op heden zie ik nog niets, wel is het overtrokken.

Ik zie steeds meer geel in mijn lindeboom kleuren... wat we ook dromen, de herfst is in het land. Zowel meteorologisch als astronomisch als weet ik veel hoe nog, hij is er. Het enige leuke dat hij brengt zijn noten en paddestoelen. Vooral het laatste, en dan denk ik niet alleen aan de eetbare soorten. Ik vind dat paddestoelen veelal mooi zijn. Niet alleen van vorm, maar ook van kleur. De meeste paddestoelen hebben van die pastelkleuren, die bijna verdwijnen in de achtergrond van de gevallen bladeren. Er zijn hele grote bij, maar ook heel minuscule, je moet maar eens kijken onder de schors van dode bomen, en op die schors! Neem eens een vergrootglas mee, en sta vol ver- en bewondering voor die bizarre vormen die de natuur ons biedt. Je kunt dan meteen ook eens kijken naar de mossen en korstmossen, en versteld staan van de vormen, maar vooral van de kleuren in dat kleine wereldje... We naderen ook weer allerzielen, en binnenkort gaan de mensen de jaarlijkse opkuis van de graven gaan doen...Voor je begint te schuren, kijk eens met een vergrootglas naar het "vuil" dat veelal bestaat uit korstmossen. Sta er eens bij stil dat op die schijnbaar blote steen er toch leven ontstaat. Waar je met de beste wil van de wereld niet ziet hoe er daar iets kan leven, is het er toch! In de warme en vochtige landen heb je daar ook nog de tillandsia's bij, die net als de korstmossen hun voeding schijnen te halen uit de lucht en het vocht in de atmosfeer. Hier zie je ze wel eens als die bizarre plantjes die op een steen of op kurk of een dode tak gekleefd zijn, veelal wat grijzig van kleur. Weet je dat ze zich zelfs "zaaien" op de telefoondraden, die soms breken van het gewicht van de aanwezige plantjes?
Voor mij zijn dat echte veroveraars ! Waar nog geen ander leven mogelijk lijkt, vestigen zij zich, en als je ze laat groeien en vermenigvuldigen zullen zij op den duur een voldoende basis vormen voor andere soorten van planten, en is de natuur weer eens de kale rots aan het overwinnen. Fantastisch toch ?
Ook rondom ons zien we van die sterke veroveraars... Als je aan een wegboord een stukje brake grond ziet, waar niets kan opgroeien, dan zul je plots zien dat het kleine hoefblad net dat stukje grond gaat bezetten, en er enkele jaren ongestoord blijft groeien... tot het door zijn aanwezigheid voldoende voedingsstoffen in de boden heeft gebracht, en andere planten er beginnen te groeien, die veel sterker zijn en het arme kleine hoefblad totaal verdrummen... De zachte veroveraar wordt niet bedankt voor zijn werk, maar gaat er teniet.
Echter, zonder dat voorbereidende werk, van die korstmossen of dat kleine hoefblad, zou de natuur nooit op die plaatsen zijn geraakt... Voor mij is dat een les om te onthouden! Zonder het werk van de kleine man zouden wij nooit de welvaart hebben die we nu kennen. Laat ons dan iets dankbaarder zijn dan de natuur zelve, en niet vergeten wat die onzichtbaren allemaal dagdagelijks voor ons doen opdat wij makkelijk zouden zitten in een zachte zetel, wekelijks ons afval zouden kunnen buitenzetten in het zekere weten dat het verdwijnt... en noem maar op. De natuur kan er niet zijn zonder die kleine werkers vooraf, wij kunnen er niet zijn zonder die kleine mensen die de maatschappij laten draaien.

Ik ga stoppen, bedankt allemaal om mij dagelijks , of nu en dan, of heel toevallig, te ontmoeten in de blog van die soms knorrige, soms satirische, soms leuke opa...
tot de volgende ?

De gemiste sofa

Heb je het ook gelezen?
Heel wat Europeanen hebben last van brandwonden en excema van hun...sofa!
Blijkbaar zijn hier Chinese sofa's ingevoerd, waarin kleine zakjes dimethylfumaraat zitten om de schimmel te weren, maar deze zakjes huppeldepup veroorzaken bij vele mensen allergische reacties, met alle gevolgen van dien.
Ik voor mij, dit is een gemiste kans !
Men had tijdens de vernieuwing van de parlementaire zitjes, er moeten van profiteren die zetels helemaal op te vullen met die dimethyldinges, dan zouden onze hooggeachte dames en heren volksvertegenwoordigers en - sters wellicht voor één keer actief gezeteld hebben ! ook al was het maar van de jeuk, het zou een verfrissend iets geweest zijn na de riante zichten op krantenlezende, gsm-ende en slapende leden die ons nu geboden wordt in een al even slaapverwekkend programma ons aangeboden door de onovertroffen tvzender: één !...
Er zijn duidelijk enkele zaken die zeer goedkoop kunnen uitgezonden worden! Velokoersen en het parlement... Gemiddeld 377 dagen op één jaar (ja, ik weet ook niet hoe het kan, maar zij vervelen ons wellicht zo vaak dat we de tel effe kwijtraken) kun je de namiddag van onze bejaarden, zieken, en kinderen opfleuren met het zicht op slapende parlementairen of vallende coureurs. Deze vorm van entertainment biedt meer voordelen voor de zender dan je zou verwachten! De heren parlementairen (dames ook) overslapen zich wel eens, waardoor de uitzending uitloopt, en bij de renners is het idem dito ! De heren werden vervoorondersteld te rijden aan een snelheid van X km/uur, en dat halen ze niet, waardoor ook deze uitzending weer uitloopt...
Nu zul je zeggen, wat nut heeft de zender daaraan ? Veel, heel veel ! Ze hebben een serie aangekocht, van laat ons zeggen 175 halve uurtjes uitzending. Normaliter moeten ze dus twee zo'n reeksen hebben om het jaar uit te kunnen zingen, maar let op ! Telkenmale de dames en heren volksvertegenwoordigers en -sters hun tussenkomsten iets te lang opfleuren met oeverloze herhalingen van alles wat de voorgaande 17 sprekers al hebben vermeld, maar wat zij ook nog eens moeten zeggen, om eens een beeld te zijn, kwestie van hun kiezers te overtuigen van hun onverdroten inzet (????!!!), of de wielrenners in een of andere obscure rittenkoers te traag hebben gereden volgens het voorziene schema (denk je wat ik denk ? Wie maakt die schema's op? de TV-zenders?) zie je het gewraakte tekstje verschijnen: "xx wordt wegens onvoorziene omstandigheden uitgesteld tot morgen. De xx is in dit geval de naam van de serie.
Zo is het voor de op kosten/batenanalyse zo slecht presterende staatszender in staat om aan de controlerende mini-ster te melden dat zij alweer zoveel kosten hebben uitgespaard, die zij dan prompt verprutsen aan de opzegperiode van de 23° directeurgeneraals opzegperiode. Deze directeurgeneraals zijn altemaal afgedankt wegens overschrijding van het budget... Nu wij de lonen van de pdg's een beetje beginnen te kennen door de vele schandalen er rond, raken wij met al die opzegvergoedingen duidelijk aan een groot gedeelte van onze nationale schuldenlast.

Kindertjes, opa is weer gelukkig, hij mag weer eens schrijven met gal en venijn, het sarcasme van het computerscherm laten druipen... tjutoch, dat doet hij graag !

Toch mogen wij niet klagen ! Wij hebben immers niet één staatszender, maar wel twee ! En die tweede zend dan ter verfrissing van wie de renners en/of parlementariërs eventjes beu is, verfrissende kinderuitzendingen uit, geschikt voor de leeftijd van de gemiddelde foetus, want zodra een kind zelf de knopjes kan bedienen, zie je die post nooit of te nimmer meer terug. Nogal een geluk dat ze daarmee netjes het peil volgen van de andere staatszenders der andere contreien van ons Heuropa... ze lukken er soms zelfs in prijzen te winnen. Ik zie het zo: men zoeke een kudde seniele ouderlingen uit, zet ze voor het scherm met daarop deze hartverheffende kinderprogramma's en kijkt naar hun reactie... De uitzending met het minst aantal slapers wint de prijs.
Maar hoogstwaarschijnlijk gaat het niet zo, hoogstwaarschijnlijk zitten een pak vroede heren en dito mevrouwen, naar de infantiele oeuvres te kijken, en het meest infantiele wint.
Nee, soms zit er wel iets tussen dat echt wel geliefd is bij de kinderen, maar echt alleen maar door de heel kleine kinderen, want het zal ook wel uw ervaring zijn, eens ze zelf de knopjes kunnen bedienen...adieu staatszender...

En dan zitten ze op de zender waar ze ongeveer de helft van de tijd geïndoctrineerd worden met allerlei snode reclamecampagnes. Echt, een kleuter zit er echt op te wachten om te leren dat dreft witter wast, en dat de vlekken allemaal (ook de verborgen vlek) met XX (ik ben een kei in het bewust mijn geest uitschakelen zodra die klotedingen beginnen)verdwijnen. Hartverheffend zijn ook de telefoontunes, vooral de "oneindige zeiktoon" is een knaller. Zit je dan knus met je gezinnetje in een restaurant, en het mobieltje van zoontje lief begint plots het opfleurende geluid van een waterende zeiker (Of een zeikende wateraar?) ! Smakelijk !

Nee, geef toe, het opvoedende gehalte van al die tv zenders is onovertroffen. Als nietsvermoedende, onschuldige ouder, vermoed je, denk je, veronderstel je dat de tv-zenders in de loop van de namiddag gezinsvriendelijke uitzendingen de ether insturen, en je laat je kinderen dan ook rustig kijken naar een of andere post. Plots hoor je eigenaardige geluiden, je denkt eerst dat het een partijtje tennis is, maar als je eens achter het hoekje gaat kijken zie je er daar twee liggen te rampetrampen dat het niet schoon is, onder de aandachtige blikken van je snaak van 10... Kinderprogramma's zijn duidelijk niet meer wat ze waren. Als de sex niet van het scherm druipt, dan het bloed van ijzingwekkende kreten uitspuwende vampiers en andere weerwolven die de gemoedsrust en de komende nachtrust van je nazaten en dus ook van jou komen verstoren.

En het gekke is, iedereen zit te kafferen op die tv, maar iedereen is er op een of andere manier aan verslaafd, al ware het maar dat alle andere opties in de nevelen van de tijd verdwenen zijn! Voor de tv zaten wij wel eens te kaarten of een of ander spelletje te spelen, of zaten wij rustig in de zetel, ik met een boek en moeder met een handwerkje..."Is er nog koffie?.."
Nu zit je voor de tv, je best te doen om toch wat van al die overtollige kilo's te verliezen, en dan komen er plots allerlei verderfelijke etenswaren op het scherm, je ziet hoe happig de kaas wel is, hoe je kunt genieten van de chips met 70 % minder vet en van de yoghurt waar alleen de calorieën uit zijn en niet de mietevientjes... Om je dood te ergeren ! De eerste keer kun je nog rechtstaan en van de gelegenheid gebruik maten om eens zelf die oneindige zeiktoon te produceren, maar dat lukt maar één keer, tenzij je wel heel erg lijdt aan je prostaat ! Want die reclamebeurten komen om de tien minuten je scherm vervuilen. Op de zenders waar ze dit niet doen bieden ze je meestal programma's aan waarin ze het slechtste nieuws van de week nog eens breed je strot uitsmeren... Kun je nadien niet slapen.

Nee, toen teleniet ons hier enkele dagen aan periodieke onthouding zette, waren wij bijna aan een herstel van de gezellige avonden van vroeger toe...en dan was het beeld er terug, en weg de stille rustige avonden, die een echte voorbereiding waren op een goede nachtrust.

Ja, ik weet het, we doen het dus onszelf aan... Nee, er is dus geen reden om zo op die tv zenders te kafferen... ja, er staat ook een uitknop op... ik weet het... Maar het vlees is zwak en de zenders weten dat veel te goed, en dus kan het hen geen moer schelen wat ze wanneer uitzenden...
Wij maar zuchten... en zuchten...

Tot de volgende ?

Troost

Ik kan niet zeggen dat ik er gelukkig om ben, integendeel, maar ergens voel ik mij getroost, gesteund in mijn colère over en tegen de politiekers... Men heeft immers een bevraging gedaan en op TV uitgezonden waaruit duidelijk blijkt dat ik niet alleen sta met mijn kijk op politiekers ! Amper 99,99 % van de ondervraagden sprak van kinderachtig, onbekwaam, onnozelaars en noem maar op.
Mocht men ooit de kiesplicht afschaffen, dan zouden wellicht alleen nog de politiekers zelf en hun gezinsleden (alhoewel...) nog gaan stemmen. Dan zou de verkiezing eindelijk zijn ware gezicht vertonen, en zou Belgische politiek nog meer dan nu de risee zijn van heel de wereld !
Het is immers waarheid dat men in het buitenland met veel pret de Belgische vaudeville volgt, en dat de grapjes er over de pan uit swingen. Steeds meer mopjes gaan over de domme belgen, een beeld die ze daar wel moeten hebben van ons, als ze zien wat die kluivers in Brussel allemaal uitsteken!
Heb je nu dat rapport van de drie "wijzen" (??!!) eens gelezen ? Hebben ze daar echt maanden werk aan gehad ? Om helemaal niets te vertellen, en het twistpunt te vermijden? Soepkiekens zijn het, niet alleen in de ogen van de Belg die het stilaan meer dan moe wordt, maar ook in de ogen van de rest van de wereld... Weet je, het oude mopje over Mobutu schiet mij weer te binnen bij al die onzin...
Bij een bezoek aan ons land vroeg Mobutu om eens over België te mogen vliegen met een helikopter. Om de man zoet te houden stond men dat uiteraard toe. Toen ze zowat een uurtje aan het vliegen waren vroeg Mobutu om hem nu eindelijk eens de brousse te tonen... "De brousse, wij hebben helemaal geen brousse..." "Oh nee? En van waar komen al die brousseleirs dan ?" Einde van het mopje, maar met de bedenking dat Brussel toch wel iets heeft van de een brousse, er zwieren immers politieke apen door de straten...
djudedju...
Weten die mannen en vrouwen dan niet dat zij niet alleen zichzelf onsterfelijk belachelijk maken, maar heel de natie met zich ?
Neem nu ook weer het schandaal in de hoogste politieregionen en de waterval van schandaaltjes in cascade tot in de laagste onderdeeltjes... De houding van de politiek is om je te bescheuren, ware het niet zo in triest !
Kijk, ik ben van de oude stempel, en ik zou véél liever zien dat fouten en misdaden binnen in de politiemacht, zou behandeld worden zoals lang geleden in de rijkswacht, via een militaire rechtbank. Nu, in het kader van de nieuwe eenheidspolitie dus in het kader van een speciale innerlijke politie-rechtbank. Vermits het hier gaat over mensen met een publieke verantwoordelijkheid moeten de straffen op zijn minst een dubbele strafmaat hebben ten opzichte van de burgerlijke. Maar, al die dingen moeten binnenkamers behandeld worden, buiten alle publiciteit. Het is immers niet goed dat zoals nu, de politie een imago krijgt van "diefjesmaat"... Men moet dergelijk imagoverlies ten allen prijze vermijden, zodat de politie minstens naar buiten toe een ongeschonden blazoen zou bewaren. Zonder dit ongeschonden imago verliest de politie niet alleen haar geloofwaardigheid, maar mede daarmee ook het gezag, die voor de uitoefening van haar functie toch onmisbaar zou moeten zijn !
Nu zal men zweren dat in een moderne staat alles openbaar moet zijn, maar ik ben het daar niet mee eens! Men moet beschikken over bepaalde instellingen die onkreukbaar zijn, zoniet verliest die instantie zijn hem toegekende macht, macht die hem toegekend is om het geheel vlot te laten ronddraaien. Daarom pleit ik dat politie en rechtbanken een speciale interne rechtspraak zouden moeten hebben, en dat de feiten steeds uit de publieke sfeer zouden moeten gehouden worden, teneinde het imago en het daaraan vasthangende gezag niet te ondermijnen.

En in plaats van een politieke onschendbaarheid in de zin zoals men die nu interpreteert, zou er een politieke onschendbaarheid moeten komen in de zin dat ook daar het imago van de politiek zou moeten beschermd worden, en dat men binnenskamers diegenen die het imago ondermijnen door hun gedrag, of uitlatingen, zou bestraffen, met een strafmaat die minstens driemaal hoger ligt dan in de burgerlijke. Met andere woorden, wie een voorbeeldfunctie heeft, moet ook weten dat de schade die hij aanricht door een misstap veel groter is dan de misstap van een kleine garnaal die door niemand gekend is. Als een voorbeeldfunctie slechte voorbeelden gaat geven, dan is het niet meer dan bescherming van de burger dat dit bestraft en te niet wordt gedaan.

Wat wij nu zien, is het tegendeel! Ieder foutje, ieder misstap begaan in de hoogste regionen wordt breed uitgesmeerd in pers en tv... En wat zegt de voorbeeldfunctie dan ? Als zij mogen sjoemelen, dan mag ik het zeker....

Een Stommeke Boonen wordt mede bestraft voor zijn voorbeeldfunctie, maar een minister geniet onschendbaarheid en mag alles afwentelen op zijn ondergeschikten. Het moet leuk zijn om te werken voor zijn zo een (ik wil hier niet schrijven wat ik denk)...
Stel je voor, je krijgt de opdracht dit of dat uit te werken, je doet het (Befehl ist befehl), en als het uitkomt, dan ben jij de dader, en niet de baas die het je commandeerde... Als zij dat daar mogen, is er dan nog één reden waarom jou bureauchef jou dat niet zou mogen lappen???
Voorbeeldfunctie djudedju

Gelukkig schijnt, zelfs over dit absurde staatje, nog de zon. En er is niet ver van hier een rommelmarkt. Ondanks onze onbekwame "lijders" (voormannen die ons doen lijden) is er nog iets om naar uit te zien ! Een rommelmarkt, een prachtsymbool van ons politiekers. Veel boel, veel brol en desondanks komt er soms nog iets goed uit voort... Als er een Godsbewijs is, dan is dat er wel een !

tot de volgende ?

Zonnig maar koud

Vanmorgen was het koud, ik zat voor één keer diep onder de dekens... (Anders lig ik er meestal boven op). Ik denk dat het wellicht heel dicht bij nachtvorst is geweest, het was bitter koud vanmorgen. Toen Anny beneden kwam was het hier geen 19 graden meer, en toen ze de centrale verwarming aanzette om warm water te hebben, werden meteen ook de radiatoren mee verwarmd, en het deed deugd !

Na een tijdje doen wij dan de verwarming weer uit voor 24 uur normaal, maar vanavond gaan we hem weer eens aansteken, zaterdag is nog steeds wasdag, en de zaterdagavond gaan we uitgebreid in bad. Ik droom van een douche, dan zou ik bijna dagelijks er onder gaan staan in plaats van de gewone wasbeurt 's morgens, maar ik kan geen douche installeren zonder serieuze veranderingswerken, en de kosten en de vuiligheid die dat meebrengt zijn er teveel aan. Dus blijven wij met het bad zitten... en waar is waar, ik hou er wel van eens helemaal in het warme water te liggen...Niet te lang, ik hoor niet bij de mensen die er een uur kunnen in liggen. Maar zo eventjes genieten van de warmte...ja, dat is heerlijk.

Binnenkort zullen we wellicht de centrale verwarming weer moeten aanlaten dag en nacht... Als het nog wat kouder wordt, of gewoon, als er met het huidige weer geen warme zon meer binnenschijnt in de woning, zullen we wel genoodzaakt worden de verwarming aan te zetten. We zijn nog nooit zo zuinig omgegaan met de brandstof als nu ! De kostprijs doet je zuinig zijn !
Hopelijk krijgen we geen strenge winter, maar je kent mijn pronostiek ! Door al het stof in de hogere atmosfeer, voortkomende van die enorme vulkaanuitbarsting, zou het best wel een kunnen dat we - alle klimaatsveranderingen ten spijt-, wel eens bitter koud weer zouden krijgen. Denk aan de Krakatau !

Maar ondertussen is er vandaag weer zon, en dus zal mijn woning zichzelf wel weer opwarmen voor heel de dag. Gelukkig dat ik mijn huis zo goed mogelijk heb geïsoleerd! Als ik het vergelijk met het bijna identieke huis van Veerle, een huurhuis, dan is het verschil enorm! Ik heb haar in ieder geval aangeraden om achter de radiatoren folie aan te brengen, zodat de warmte allemaal naar de kamer gereflecteerd wordt, en niet naar buiten wegvloeit. De zolder isoleren van een huurhuis is iets waar we nog eens heel goed de kosten en de baat moeten bekijken, misschien kunnen we iets overeenkomen met de eigenaar...

Met andere woorden: we zitten volop in de voorbereiding van de winter... Of hij nu koud of minder koud wordt, we zullen in ieder geval verwarming moeten hebben.

Gisteren heb ik wat in de vele folderkes gekeken die Anny bij had van haar uitstap. Ze hebben heel wat moois gezien! Er zijn vurrukkullukke hoekjes en dorpjes in Nederland ! Maar ze is nog altijd niet bekomen van de lange rit en de vele wandeltochten die ze daar deed, ze heeft nog steeds pijn in haar rug. Je ziet, we zijn alletwee maar sukkels, die allebei op de sukkel zijn met onze rug. .. Dat is een beetje de ziekte van de tijd, je hoort enorm veel mensen klagen van de rug, en er zitten er veel te veel thuis, door die rug! Ik las bij mijn nederlandse blog-collega dat hij ook thuiszit van de rug, hij is zelfs al enkele keren geopereerd. Blijkbaar ook zonder tot de genezing te komen, als ik het zo tussen de lijntjes door lees. Ik heb een collega die ook geopereerd is van een dubbele hernia, en die is ook ver van genezen, moest het te herdoen zijn laat hij er niet meer aan prutsen zegt hij... Mijn specialist zegt altijd dat een operatie aan een rug werkelijk het laatste middel is, maar steeds een risico inhoudt... Bij mij spreekt men zelfs niet van operatie, omdat het letsel zo uitgebreid is over een groot stuk van mijn rug... Eén specialist zei me ooit dat ik toch niet kan rondlopen met een bezemsteel in plaats van een ruggegraat...
Als ik hoor van de vele mensen die na de operatie niet beter of slechter af zijn, ben ik bijna blij dat mijn letsel over zo'n groot stuk van mijn ruggegraat zit, wie weet had ik anders ook gekozen voor een operatie, en misschien ook zonder winst.
Zolang de pijn binnen de grenzen blijft, kan ik ze verdragen...en de dagen dat het heel erg is moet ik dan maar een pilletje meer nemen en de pijn afbijten.
Maar ik heb je al verteld dat ik de laatste maanden minder pijn heb, dank zij mijn dagelijkse gymnastiek. Wees er maar zeker van dat ik anders die turnoefeningen allang zou hebben laten vallen ! Maar nu trek ik de oefeningen stelselmatig en heel geleidelijk op, ik turn nu al zo'n 25 % meer dan in het begin. Vandaag ben ik er in gelukt een beweging te maken zonder te erge pijn, die ik al jaren niet meer durfde te maken ! Nu wordt die beweging - zo mogelijk- een onderdeel van mijn oefeningen. Hoop doet leven, alleen jammer dat de dokters mij niet van in het begin op die mogelijkheden hebben gewezen, en dat ik dat moest vinden via opzoekingswerk op internet. Had ik van in het begin deze oefeningen gedaan, dan zou ik misschien niet zo veel pijn geleden hebben in al die jaren... Nu ja, misschien steken ze wel iets op van mijn ervaring, en kijken ze bij de volgende patiënten wel anders tegen die letsels aan. Ik weet dat wat weg is niet terug kan komen, en dat mijn rug dus niet te herstellen is, maar als ik er in luk om met een betere spiermassa een stuk van het werk van de wervelkolom te ondervangen, dan is dat zuiver winst !Ik stel vast dat, zolang ik mijn houding kan vasthouden, ik ook de pijn binnen de perken hou, maar op het moment dat ik het door vermoeidheid of te grote spanning niet meer kan houden, dan komt de pijn er direct terug. Ik heb op die manier al een heel stuk gewonnen, en ik zit nu zowat te zoeken naar mijn grenzen, en hoe ik die nog wat kan opschuiven. Let op, ik beweer hier niet dat mijn "oplossing" voor iedere ruglijder baat zou bieden, maar in mijn geval, de tussenwervelschijven die het opgegeven hebben, is het zeker een goede zaak !
De pijn komt in mijn geval door het feit dat de wervels opeen gaan drukken, de zenuwen raken er dan tussen geklemd, en ik hoef niemand te vertellen wat dit voor een pijn is. Als ik door de opbouw van de rugspieren en buikspieren, de druk kan verminderen, dan zakken die wervels niet of minder vlug opeen, en heb ik dus ook minder pijn. Ik heb geen patent op die methode, dus als ze ook voor jou past, doe het gerust, wie weet ben je er ook door geholpen.

Normaliter ben ik dus een patiënt waarbij men dit letsel opvangt door een operatie, waarbij men de twee wervels opeen "last", maar men kan dit niet omdat men bijna mijn ganse rug zou moeten vastzetten...

Vannacht hebben we beiden goed geslapen, ik ben wel wakker geweest rond middernacht en rond drie uur, maar telkens weer in slaap gevallen. Anny bleef vanmorgen nog liggen toen ik me al aan het wassen was... Het was zo zalig in bed zei ze. Ik vond het ook, ik vind een bed ook zalig als het koud is, het is dan je warme nest, waarin je heerlijk in een bolletje kunt leggen, om zoveel mogelijk te genieten van de dekens. Ik ben ook zo gelukkig als ik 's avond in een echt koud bed kan kruipen, een tijdje genieten van de heerlijke friste, en dan gezellig warm worden. Anny zegt dat ik gek ben, en ze komt dan altijd heel dicht gekropen om warm te hebben. Zij heeft ook steeds koude handen en voeten, en ik heb dat nooit! Ik krijg dan die ijskoude voeten tegen mij aangedrukt, op een moment dat ik het niet verwacht ! Ik loop nu nog steeds buiten met mijn blote voeten in sandalen, en ik heb nooit koude voeten. Ik zeg dan tegen Anny dat zij koude voeten krijgt van die sportkousen die ze aantrekt om rond te lopen.

Sjonge, nu ben ik uit bed aan 't klappen! 't Zijn geen manieren.

Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zaterdag. Vandaag is er geen rommelmarkt die ons aantrekt, maar morgen is er wel een, een mooie en heel dicht bij, in Zegelsem, daar gaan we wel naar toe, dus morgen zal de blog er pas laat komen... je bent verwittigd!
tot de volgende ?

Z'is thuis !

Oef!
Gisterenavond iets na elven hoorde ik een auto stoppen, en toen ik wou gaan kijken hoorde ik haar al roepen, en de honden begonnen te blaffen en te janken en te kwispelen, 't vrouwtje was thuis !
Ze zouden normaliter anderhalf uur vroeger thuis geweest zijn, maar ergens in de buurt van Arnhem was er een dodelijk verkeersongeval geweest, en een bijhorende file van ... 30 kilometer.
Ze zijn dan maar de snelweg afgereden en met die grote bus langs de kleine wegen gereden, waar het natuurlijk ook potdicht zat...
Nu, z'is thuis en ze heeft het goed gesteld, ze logeerden in een prachtig hotel en kregen goed eten. Het was mooi maar koud weer, en ze waren het slachtoffer van één roker... Roland, de man die Anny kwam halen en voerde heen en terug, is een roker, een erge roker... En in Nederland is dat nog veel meer dan bij ons een ramp!
Als je hier in een café zit, mag er nog gerookt worden, in Nederland mag er ook in de herbergen niet gerookt worden, waardoor Roland prefereerde buiten te zitten op het terras, in gezelschap van de bibberende dames... "En dat zat hij daar nog in zijn Tshirt met korte mouwtjes!" (Wellicht warmde hij zich aan het vuur in zijn sigaret ?)
Ik denk de buren ook geweten hebben dat Anny thuis kwam, eerst het geblaf van de honden, en toen we naar boven gingen lag Anny nog een hele tijd de faits divers te vertellen over iedereen en nog wat. En over wat ze allemaal nog gezien hadden, en wie allemaal de groeten had gedaan ... en ..en.. en... Ik vroeg vruchteloos stillekes te praten, maar dat is een ding dat Anny niet kan, als ze praat, dan praat ze op haar gewone gesprektoon... Ik vermoed dat de buren mee genoten hebben... (?)
Ik ondervond ook al ras de nadelen van het feit dat Anny weer thuis was... Toen ik om 5 uur vanmorgen wat lag te lezen in mijn boek, klonk al rap de vraag om het licht nog wat uit te doen... Er is niets op deze aarde dat alleen maar goed is... Zelfs Anny niet.
Vanmorgen kwam ik beneden in een huis waar alles al klaar was... Dat was iets wat ik gemist had! Ook vanmiddag zal ik genieten van de luxe van eten zonder eten te moeten bereiden. Dus alles valt in een oogwenk weer op zijn pootjes, en in het oude vertrouwde stramien.
Oef !

Buiten schijnt zelfs de zon, maar het is nu al negen uur, en ze zit nog steeds laag. De winter komt er aan! Het is ook fris buiten, en je ziet zo dat de blaren van de bomen veranderen van kleur, en je ziet overal al blaren liggen op de oprit en op de wegen zie je langs de kant van de weg, tussen graskant en baan. Je begint ook al de gele en bruine tinten te zien in de natuur... een natuur die zich aan het voorbereiden is op de lange winterslaap. Luc vertelde dat in het park de plompbladeren al bijna allemaal verdwenen zijn.

We komen stilaan weer in het zo gehate seizoen van de korte dagen... Al is dat eigenlijk relatief! Ik denk dat het veel meer het gemis aan licht en zon is die ons deert! Want we zitten hier eigenlijk niet eens zo slecht. We hebben lange zomerdagen en de periode met echt korte dagen is niet zo enorm lang en de dagen zijn niet zo erg kort te noemen... We dromen wel eens van de tropen, maar daar is iedere dag bijna exact 12 uur lang, zomer en winter ! Bovendien kun je er ook nooit genieten van de schemering, want de zon komt er zeer vlug op en gaat er even snel weer onder... En geef toe, is er iets zaliger dan op een warme zomeravond weg te dommelen in het schijnsel van de ondergaande zon en iets later de nog verlichte hemel... Het is het licht én het groen dat ik mankeer in de winterperiode. Het is het doodse van de natuur, het gebrek aan leven , aan sprankelende kleuren.

Gek genoeg ben ik geen zonneklopper. Je zult me nooit zien met bloot bovenlijf, en zeker nooit lang uitgestrekt zien zonnebaden. Als ik in de schaduw kan zitten zal ik dat meestal prefereren voor het in de felle zon zitten, de enige keren dat ik werkelijk in de zon zit, is aan de rand van het water, als ik zit te vissen, en dan heb ik een breedgerande hoed op, want mijn haar wordt dunnekes, en waar ik niet of hoogst zelden last heb van zonnebrand, daar heb ik het gemeenlijk wel. Als ik op de rommelmarkten wandel doe ik een heerlijk ouderwetse strooien hoed op, pas ik in het kader...Antiek bij antiek zeg maar (Of prefereer je rommel bij rommel ?)
Ook bij koud weer begint mijne kop gevoelig te worden, ik zal nog verplicht zijn ook in de winter een hondekot op te zetten... Ik zit er een beetje mee, ik zou een hoed prefereren, maar ik weet niet of ik daar mee sta... Ik heb nog nooit een hoed gedragen, buiten die hoed om mee te gaan vissen, en dat is zo'n kaki geval die je op tv wel eens ziet in de Australische reeksen...
Maar nood breekt wet, en kou voelen is een noodsituatie...dus...
Ik ga ook verschrikkelijk moeten opletten dat ik dan mijn hoed niet ergens achterlaat... Nu draag ik van die baseball petjes, en ik ben er daar ook al enkele van kwijt, ergens vergeten... Dat zal pas beteren als de hoed op beweging een automatisme wordt. Herinner je nog de tijd waarin het mode was (en handig!) om ook als man zo'n tasje mee te hebben, waarin je al je hebbedingetjes kwijt kon ? Zo'n zwart rechthoekig ding met op een hoek een handvatje aan... Ik heb dat ook eens geprobeerd, heb het wel twee jaar geprobeerd, maar ik heb dat ding zeker twintig keer vergeten en weer mogen gaan ophalen... Het ambetante was dat ook je papieren in dat ding zaten, en als je dus gewaar werd dat je het ergens had laten liggen, je in het besef van zonder papieren te rijden weer terug moest gaan... Het is gek, maar als je rijd en je weet niet dat je je papieren niet bij hebt, dan is er geen vuiltje aan de lucht, maar eens je gewaar geworden bent dat je ze niet bij hebt, rij je niet meer gerust, en bezie je iedere flik met schrik... Ik ben eens naar Brussel gereden, en toen ik iets voor Dilbeek benzine tankte en wou betalen, voelde ik plots dat ik geen papieren en geen geld bij had... Ik had 's morgens een nieuwe broek aangetrokken en vergeten mijn meubels van de ene broekzak naar de andere te verhuizen... Je kunt je niet voorstellen hoe ik mij voelde! Ik had mijn tank volgegooid met benzine (ook al was ze toen nog niet zo schrikwekkend duur) aan een benzinestation waar ik nog nooit was geweest... en had geen frank in mijn zakken, en zelfs geen papieren bij... De dame van het benzinestation zag mijn ontreddering, en zei dat ik het de volgende keer wel mocht betalen...maar dat wou ik niet. Ik heb mijn trouwring afgedaan, en aan de dame gegeven in pand, en ben terug naar huis gereden om mijn papieren en geld en om de dame te betalen... De dame zei me nog eens dat ze gerust was, want zei ze, iemand die er op uit is om gratis benzine te hebben staat niet zo belabberd te kijken als jij deed... Ik voelde me belabberd ook ! en hopeloos te laat op de vergadering te Brussel....
Je ziet, zelfs op een doodgewone werkdag kom je soms van die gekke avontuurtjes tegen... Ik zit hier nog te glimlachen bij de herinnering er aan. Waar is de tijd. Ik zou begot niet meer weten waar dat benzinestation precies was, het is al een heel eind geleden verdwenen, en ik weet echt niet meer waar het ooit stond... Ooit leerde mijn collega me een zeer goedkope winkel kennen, waar je wat van alles en nog wat kon kopen, van radio's tot tuingerief en noem maar op. Het was ook niet echt een winkel, het was in de enorme living van een chieke villa. Bart had hutje bij mudje gespaard om een radio-cd-speler te kunnen kopen, en ik zag dat er daar heel mooie stonden, voor zeer weinig geld. 's Avonds reed ik er met Bart heen, en Bart kocht het toestel, je kent dat wel, zo'n radio, platenspeler, cd-speler en tuner in een met twee grote boxen bij... Hij heeft dat toestel nu nog steeds ! Een paar maanden later hoorde ik dat de boetiek gesloten was en de man in hechtenis, wegens heling... Dikke kans dus dat wij onbewust iets hebben gekocht dat niet koosjer was... Maar het fijne weten we er niet van, niet alles was blijkbaar "zwart", want de zaken werden naderhand verkocht door een curator hoorde ik... Ik vermoed dat het wellicht meer te maken zal gehad hebben met nep-merkprodukten.
Toch schrik je dan wel even, ook al ben je onschuldig, je zit dan wel eens te denken.
Ik ga sluiten, genoeg voor vandaag, ik hoor Anny druk bezig in de keuken...
tot de volgende ?