Laat ik met de belastingsdruk beginnen... Dat ligt wellicht iedereen aan het hart. Voor mij telt eigenlijk niet de belastingsdruk op zich. Wat er voor mij telt, is waar die belastingen naar toe gaan. Of om het anders te stellen: wat krijgen we er voor terug ?
We zitten met een verzorgingsstaat, een staat, waarin we pogen de mensen de nodige zorgen te geven, om, in welke omstandigheid ook, de nodige zorg te verlenen. Ik vind dat goed, en ik ga van het standpunt uit, dat hoe minder je er zelf moet van genieten, hoe beter het met je gaat. Als je wel van die "verzorging" moet genieten, dan is er iets mis, of je bent op pensioen. Ik zet pensioen hier duidelijk afzonderlijk, omdat dit eigenlijk ook bij die "verzorging" hoort, maar eigenlijk niet thuishoort in het rijtje van verzorging. Het is een soort opvang die je bijna bij beloning kunt zetten. Als je een leven lang hebt bijgedragen tot de verzorging van alle noodlijdenden, dan krijg je zelf op je beurt een uitkering die je moet toelaten een rustige oude dag te hebben. Over het bedrag en de manier om dat pensioen te verwerven kan men ook heel wat vertellen, maar dat is weer een ander verhaal.
Ik maak hier in feite meer dan één sprong in deze redenering... Ik schuif zo wat heel de sociale zekerheid mee in het vak belastingen... In feite zijn het dat in zekere zin ook, ze verhogen de loonkost en drukken op het inkomen. Ze zijn dus een last op het inkomen, dus belasten ze het inkomen. Eén van de onrechtvaardigheden in het systeem, is dan ook dat wie nooit heeft bijgedragen wel van het systeem kan genieten. Als dat gaat over noodlijdenden in de brede zin (bv gehandicapten van bij de geboorte), dan zie ik daar geen graten in. Ik zie ook geen graten in iemand die door omstandigheden niet aan het werk geraakt, ondanks eerlijk pogen. Ik zie wel graten in het feit dat een deel van de bevolking -van uit hun beroep - vrijgesteld is van het betalen van bijdragen maar er wel van kan genieten. Maar dan zijn we heel de tijd bezig over de sociale zekerheid, terwijl we het eigenlijk hebben over de lasten op het inkomen.
Ook daar zitten haken en ogen aan... Inkomen uit kapitaal zit daar niet echt bij, terwijl er in ons land ook mensen wonen die als beroep zouden kunnen vermelden: rentenier, iemand die leeft van de renten van zijn bezit. Logisch gezien zou men dus ook dit inkomen moeten belasten als inkomen. En men zou de bijdrage sociale zekerheid ook moeten gelijk doortrekken voor alle beroepen en niet-beroepen.
Ons systeem van verzorging werkt -ondanks alle haken en ogen aan de manier van het innen van de bijdragen en het uitkeren van de gelden en van de infrastructuur die er toe moet dienen, behoorlijk. Er zijn natuurlijk misbruiken, maar er zijn net zo goed mensen die uit de boot vallen, en die dan moeten doorgeschoven worden naar een ander systeem binnen die grote groep die moet "genieten" van de lasten op het inkomen van de anderen.
Met andere woorden, naar mijn eerlijke overtuiging, kun je alleen de druk op het inkomen verminderen, door ofwel een betere spreiding waarbij je dan ook werkelijk ALLE groepen belast, ofwel door een vermindering van de "verzorging".
Dat men, vanuit de hoek die de verzorging wil afbouwen dan voorbeelden gaat zoeken in de misbruiken is logisch. Dat men vanuit de groep die staat voor een algeheel systeem van verzorging zoekt naar voorbeelden van slachtoffers van het systeem is even logisch, maar heeft niet dezelfde weerklank, gewoon omdat je als mens veel makkelijker kunt inleven in misbruiken (waarom niet voor mij ?) dan in het mislopen van de zorg voor een gehandicapt kind, die duidelijk anders is dan jij bent. Je vereenzelvigt je daar niet zo makkelijk mee.
Maar je moet beseffen, dat het intrappen van een opendeur bij een duidelijk misbruik van de werkloosheidsvergoeding, ook in houdt dat je daarmee evengoed de deur openzet voor het afbouwen van die verzorging van gehandicapten, zieken, ouderen...
Willen we eens vragen aan de verantwoordelijken, dat ze van alle belastingsinkomsten een duidelijk vermelden wat er tegenover staat? Wedden dat het dan echt niet zo moeilijk is om te besparen, zonder pijn te doen ? Tenzij misschien bij de groepen die nu in de kas graaien...
Och ja, dat zijn misschien dezelfde dan diegenen die opteren voor een afbouw van de verzorgingsstaat ????
Kinderlijkjes...
In Ierland heeft men in de beerput van een voormalig Iers Klooster vijfhonderd kinderlijkjes gevonden. In het katholieke Ierland was een jong meisje dat in verwachting was een onbespreekbaar onderwerp. Het klooster bood een uitweg voor die meisjes, die daar konden bevallen, en hun kind kwam dan terecht in het circuit van de adoptie. Blijkbaar echter niet alleen naar de adoptie, blijkbaar kwamen er ook heel wat in de beerput terecht.
Wellicht zitten daar doodgeborenen bij, maar het lijkt wel zeker dat daar ook moorden tussen zitten.
Er zijn blijkbaar sporen die leiden tot het vaststellen van het feit dat de niet aantrekkelijke kinderen tot sterven gedoemd werden.
Had men er enkele kinderlijkjes ontdekt, dan zou ik kunnen geloven dat een of een paar daders daar zouden voor verantwoordelijk kunnen zijn, maar 500 ??? Nee, dat moet een systeem zijn geweest, daar moet bijna ieder verantwoordelijke van het klooster van op de hoogte zijn geweest. Het moet een systeem zijn geweest die functioneerde door dat een groep er voor instond.
Wellicht zullen velen deze zaak weer aangrijpen om de kerk, de religie in het diskrediet te brengen... Ik heb daar toch bedenkingen bij...
Ik denk dat we moeten rekening houden dat in de kerk vroeger een heel deel van de kloosterlingen en van de pastoors, niet echt vrijwillig in die instellingen terecht kwamen. In rijke families moesten er naar de kerk deviëren, gewoon om het familiebezit veiliger te stellen, maar ook om binnen de machtige kerk ook te beschikken over pionnen. Ook vanuit weeshuizen en dergelijke kwamen er religieuzen, die eigenlijk nooit in de "wereld" waren geweest, en waar men gewoon doorschoof van het weeshuis naar het klooster... In die mensen, die helemaal niet hoorden bij hen die "roeping" hadden, kunnen heel wat mensen zitten die er eigenlijk niet hadden mogen zitten.
Bij de pastoors zaten daar de verslaafden aan macht in al zijn vormen (waaronder ook seksueel misbruik)... Ik ga zelfs een stap verder, vroeger werden er jaarlijks een pak priester gewijd... Hoeveel zouden er daar geweest zijn, die echt priester werden uit echte roeping, en niet vanwege de job, de post, de zekerheid van inkomen, de macht...
Ik vraag me zelfs af, of het aantal roepingen nu, niet bijna even hoog lagen als toen???
Ik weet wel, dit is heel sterk uitgedrukt, maar iedereen van mijn leeftijd, kent nog de pastoor van toen, als een mens met macht in zijn parochie, in zijn gemeente of stad.
En iedereen kent er die op zijn minst de indruk gaven, die macht ook te gebruiken.
Misschien is de kerk, hier, gezonder dan toen?
tot de volgende ?
