Vanmorgen vroeg, van bij het eerste klaren van de dag, waren ze hier voor de deur bezig met het omwroeten van het land, en tegelijkertijd beer aan het inspuiten.
Voordeel: het stinkt niet.
Nadeel: ze vervoeren die dingen met monsters op fossiele brandstof vegeterend.
Twee grote vrachtwagens en een mastodont van een kruising tussen een tankwagen, een tractor en een gesofisticeerde eg... Op drie wielen.
En nu ligt hier voor me een troosteloze vlakte, waarop de plukken groen van een soort groenbemesting, nog wat liggen te glarieogen...
Wellicht komen ze een dezer dagen dan om het veld met bruut geweld heel diep om te ploegen, waarna ze de grote schellen aarde weer gaan fijn malen, en dan, dan zal het klaar liggen om te zaaien of te planten. Hopelijk niet weer van die vermaledijde maïs... Anders staan we hier straks weer eens met een groene muur voor onze neus... En het is een schitterend landschap, dus, laat het ons savoureren !
Het is geen landbouw meer, het is landindustrie geworden.
Maar dat is eigenlijk een beetje met alles zo... Ooit was er een tijd dat sommigen opteerden voor een woning in prefab, want dat stond er vlugger... Maar als ze nu beginnen aan een huis, dan staat het de week er na al van hoogte, en zouden ze er vroeger feestelijk "de mei" hebben opgezet, voor dat het dak geplaatst werd. Met andere woorden, als het werk goed georkestreerd is, dan staat een huis volgens de traditionele (???) bouwsystemen gezet, er haast even snel als die prefab.
Maar ook de bouw is niet meer de bouwnijverheid van toen...
Alles is geïndustrialiseerd, ook dat wat we vroeger als onmogelijk te industrialiseren aanzagen.
Zoals de landbouw, zoals de bouwnijverheid...
Ach, ik treur niet naar de tijd van vroeger in een geest van nostalgie, nee, ik treur naar de mensenmaat. Al wat we nog doen is als het ware uit zijn voegen gebarsten, en is geen mensenwerk meer. Vroeger had je het als het ware nog in handen... Als je nu nog iets in handen hebt, is het een knop om de machine aan het werk te zetten.
Aan de ene kant staan we dan vol verwondering en bewondering te kijken naar die machines, naar het vernuft dat al die arbeid wist te "vernietsen", naar niets, naar een habbekrats terug te brengen, aan de andere kant treuren we over het verlies aan het contact met de materie, met het tonen van bekwaamheid, met het bewijzen van arbeids-fierheid...
En vooral aan het verlies van de mensenmaat...
Steeds meer zien we mensen die niet meer meekunnen in deze nieuwe wereld.
Mensen die deze technische kennis niet aan kunnen, het niet kunnen bevatten, de snelheid van evolutie niet aankunnen, het verstand niet hebben om het aan te kunnen...
En dus zien we ook steeds meer mensen die uit de boot vallen, die gedoemd worden om werkloos te zijn en te blijven, of die in jobkes gestopt worden, waar ze net nog iets minder kosten dan een degelijke machine, of jobkes die ze specifiek voor die groep in "leven houden"...
Mensen die uit de boot vallen van de moderne wereld, omdat ze alleen op hun eigen maat, de mensenmaat kunnen fungeren.
Mensen die wellicht straks, als Vlaanderen echt gaat kiezen voor ultra-rechts, voor de ultra-liberale, ultra-kapitalistische kliek, gaan uitgerangeerd worden, als mensen die niet passen in het Vlaanderen van nu...
Mensen die gaan behoren bij de uitgezetten, uit de werkloosheid, maar niet in het arbeidscircuit, nee, naar de groep van de mensen die maatschappelijk niet aangepast zijn, en dus door het OCMW Openbaar Centrum voor MAATSCHAPPELIJK Welzijn, gaan verzorgd worden. Naast die andere onaangepaste sukkelaars.
... Tot de druk van deze groep ook weer als te zwaar zal aanzien worden ? En men besluit dat ze beter opgeruimd kunnen worden? We hebben ooit nog eens zoiets gehoord ! Dit is dus geen onmogelijk, gefantaseerd scenario !!!. Het is wel een scenario waar ik schrik van heb !
Daarom heb ik schrik van dit steeds minder menselijke bestaan, in een wereld die steeds technologischer wordt.
We hebben te veel de neiging de mens te aanzien als een wezen behept met logica, maar helaas, de mens is vooral behept met machtswellust en hebberigheid.
En wie niet opbrengt moet er uit.
Ook dat is niet nieuw ! Bij de opkomst van de fabrieken, liet men de onnuttigen gewoon creperen langs de straten. En wie kon werken kreeg amper genoeg om de gevraagde prestaties uit te kunnen houden.
Toen hebben de vakbonden het tij weten te keren.
Wellicht gaan we nu naar een nieuwe confrontatie... en weer zullen we zien dat zij die wel passen in het systeem ongevoelig zijn voor het leed van de ander... En weer zal de strijd slechts heel langzaam groeien, tot er steeds meer mensen behoren tot de groep onaangepasten, tot de groep van zij die wel passen in deze nieuwe wereld veel kleiner wordt dan de groep van zij die uitgestoten worden.
Moeten wij echt zo lang wachten vooraleer te reageren?
tot de volgende ?
