Lol

Charlie Chaplin and Jackie Coogan in The Kid (Photo credit: Wikipedia)

Humor is een bizar ding... Als je de meeste moppen eens wat nader bekijkt, dan komt het er bijna steevast op neer dat we lachen met het ongeluk van de sukkel van het verhaal.
Net zoals we, als we iemand zien vallen, we eerst willen lachen en dan pas vragen of hij/zij zich pijn heeft gedaan.
Heel lang geleden las ik een bericht in de krant, dat wel het toppunt van ongeluk was, en net daardoor zo hilarisch werkte... Ik vermoed dat het nooit waar is geweest, dat het een nieuwskomkommer was om de dode momenten in de krant mee op te vullen...
Kijk, ik ga proberen om het eens na te vertellen zoals ik het jaren geleden heb gelezen...

Een man uit Wuppertingen kon niet slapen, en staat midden in de nacht op, om wat door het raam te kijken. Hij is de trotse bezitter van een modern huis, zo met van die ramen die tot op de grond reiken. Hij staat daar in alleen maar zijn slipje, dromend uit te kijken over zijn tuin. Warme voeten heeft hij toch, hij kent immers de luxe van voltapijt.
Zijn hond, een mooie golden retriever, hoort zijn baasje opstaan, en richt zich op, en loopt onhoorbaar over het tapijt naar zijn baas toe. Hij steekt liefhebbend zijn koude natte hondenneus tegen de billen van de man. De man schrikt zich rot, springt vooruit, dwars door het raam en belandt een verdieping lager in zijn tuin.

Zijn vrouw schiet wakker, hoor haar man kreunen, ziet de kapotte ruit en snelt naar beneden. Daar helpt ze haar man om recht te komen. De man heeft pijn, bloedt links en rechts van de glasscherven, en kan haast niet op zijn rechterbeen staan. Ze helpt hem naar binnen, naar boven, naar de badkamer, wast wat van het bloed weg, ziet dat er toch wel erge sneden bij zijn, en besluit dat ze beter de dokter kan oproepen. Ze laat haar man daar staan in de badkamer, en snelt naar beneden naar de telefoon.

Ondertussen verrekt de man van de pijn, hij leunt wat op de lavabo, dat ding is niet berekend op echt steunen op, en breekt van de muur af. De man valt met de lavabo op de grond, krijgt dat ding op zijn linkervoet (op zijn rechter kon hij al niet staan), en komt heel ongelukkig neer op de gebroken lavabo, waardoor hij ook op zijn borstkas gekwetst wordt, en nog enkele ribben breekt ook.

De vrouw komt boven gestormd door het lawaai, ziet hem liggen, hij ligt te huilen van de pijn. Ze besluit maar meteen de 100 te bellen, zodat haar man kan verzorgd worden zoals het hoort. Ondertussen dept ze wat het bloeden, draait hier en daar een windel rond de grootste wonden. Ze hoort de ambulance stoppen aan haar deur, snelt naar beneden, de trap af, en laat de twee mannen met de draagberrie binnen.

De mannen gaan mee naar boven, verzorgen de man wat oppervlakkig en leggen hem voorzichtig op de berrie. Ze gaan er de trap mee af en vragen ondertussen aan de man wat er gebeurd is. Dit is een techniek om de aandacht van het slachtoffer wat af te leiden van zijn ergste pijnen. De man vertelt heel het verhaal, en de ene ambulancier moet zo lachen dat hij de berrie loslaat...

Enfin om een lang verhaal kort te maken, ook aan de andere kant van zijn borstkas waren nu een paar ribben gekneusd...

Eigenlijk is daar helemaal niets grappigs aan, maar geef toe, je hebt zitten grinniken... De opsomming van al de ongelukken werkt op je lachspieren. Eigenlijk is dat toch gek hé ?
Eigenlijk moesten wij medelijden hebben. En we hebben dat ook, maar voor dat medelijden komt de sterkere reactie eerst naar boven, en lachen we.

Humor is veelal leedvermaak.
Chaplin gaf ooit zijn kijk op humor weer in de film... Je ziet een man die wandelt op het voetpad. De camera toont je de man, snelt wat vooruit en toont je de openliggende rioolput. Je ziet de man recht op de openliggende put af stappen, je zit al te glimlachen, dan gaat de man netjes uit de kant voor de openliggende put en glijdt uit over een bananenschil... Dat is humor besluit Charlie Chaplin...
Maar hoe dan ook, er is weer een slachtoffer...

Zijn we dan slecht in het diepste van ons zijn? Nee, wellicht is het een gewone reactie, die ooit wel een of andere overlevingsdrang als oorsprong zal hebben gehad... En nadat we gelachen hebben, snellen we toe om te helpen. Misschien is deze reactie gewoon bedoelt om het gevaar de tijd te geven te verdwijnen?

Maar dus is de meeste humor eigenlijk lachen met...
En het slachtoffer kan gewoonlijk niet lachen.
Nogal wiedes, want hij is het slachtoffer.

Ik heb zelf zo eens een grandioos iets meegemaakt... We kwamen van een lange trektocht door de Schotse hooglanden, en kwamen aan in de enorme wachtzaal voor de mailboat waar we straks de overtocht mee zouden doen van Dover naar Oostende. De wachtzaal zat bijna volledig vol, wellicht een 800 à 900 mensen, de normale "lading" voor een mailboat.
Wij zaten daar, en zagen een koppel jonge mensen met rugzak beladen de zaal binnenkomen. Een beetje bizar, maar het dametje had een lange japon aan. Ze gingen zitten op een muurtje, uitkijkend over de zaal of er nog ergens een stoel vrij was. Stonden op en gingen de wandelgang in... Op dat moment zagen we allemaal dat het lange kleed van het dametje netjes bleef zitten tussen haar rug en de rugzak... Ze liep heel parmantig door de gang, met haar poep en kleine slipje zichtbaar voor heel de zaal. Iedereen gierde van het lachen, ook de man die achter het dametje aan liep... En dat had hij niet mogen doen, ze maakte zich boos, tot nog grotere hilariteit van de zaal...

Heel leuk, maar weer met een slachtoffer...

Humor, ... is ook niet alles hé ?

tot de volgende ?

slecht geslapen...

Morpheus and Iris (Photo credit: Wikipedia)

Een boek over de holocaust, uitroeiingen, eliminaties,onvruchtbaar maken en dergelijke lieve mensenstreken meer zijn geen literatuur om goed en rustig mee slapen te gaan... En ik stel vanmorgen vast dat ik bovendien mijn pillen vergat in te nemen gisteravond...
(Eerlijkheidshalve denk ik dat de pillen de echte oorzaak zijn...)

Maar dan lig je een ganse nacht wakker, en denk je aan van alles en nog wat. Ga je vier keer naar het toilet omdat het je verveelt daar te liggen te liggen, wroet je heel je bed overhoop (onderlaken lag ergens aan mijn voeteinde), en eigenlijk heb je daar helemaal geen deugd van.

Ik ben geen grote slaper, ik ben altijd vroeger wakker dan Anny, maar dat wakker liggen is toch ook niet alles. Je ligt dan op van alles en nog wat te dubben. Ik wist niet dat ik zoveel onderwerpen had om over te piekeren. De gekste dingen eerst !

In een normale "slapeloze" nacht, slaap je eigenlijk heel veel, altijd korte tukjes, maar toch slaap je in het totaal behoorlijk veel. Maar de afgelopen nacht lag ik echt wakker te liggen. Vanaf kwart na een...

Om zeven uur ben ik opgestaan, gaan turnen, en nu zit ik te bloggen met een kop koffie bij me. Inspiratie uit een kopje.

Inspiratie die niet echt wil komen, en ik kan toch niet weer over de holocaust schrijvelen... Misschien doe ik dat later nog wel eens, als het boek uit is, en de opgedane wijsheid wat bezonken is. Maar nu moet ik dus over een ander onderwerp schrijven, waarom dan niet over de slaap.
Geen schrik, ik ga niet wetenschappelijk doen. Gewoon eens rond kijken naar wat ik zie in de natuur om me heen. Begin ik bij mijn aquarium. Vissen slapen ook. Sommigen gaan zelfs op de grond liggen om te slapen, anderen hangen stil te hangen. En ik heb enkele vissen die nachtdieren zijn, nachtvissen dus... Die slapen heel de dag, en als je 's nachts niet kunt slapen en hier beneden door het huis dwaalt, dan heb je veel kans die dikke zwarte vissen met gele strepen overlangs, te zien rondzwemmen. Het zijn niet alleen bizarre vissen door hun nachtleven, maar ze knorren als je ze uit het water haalt. Ze bezitten stekels waar je beter voorzichtig mee bent, want als je ze vastneemt zie je uit die stekels een soort melk druppelen. Gif ?
Vogels slapen ook, maar mijn papegaai wordt van het minste wakker en zegt dan gewoonlijk "oeioeioeioei"... Alsof hij niet gelukkig is met wat hij ziet.
In de wei naast ons huis staan nogal dikwijls paarden en die slapen meestal staande, maar toch kun je ze nu en dan betrappen dat ze ook een poosje gaan liggen. Per nacht ongeveer twee uur. Zo bekeken heb ik mijn deel van de slaap ongeveer gehaald vannacht, en is de rest merrie, nachtmerrie?
Van koeien heb ik het nog nooit gezien, maar die liggen vaak te liggen, en zijn dan bezig met herkauwen. Misschien kunnen ze slapend herkauwen?
Honden slapen heel de nacht, maar honden kunnen ook dromen hebben, dan zie je ze in hun mand loopbewegingen maken, en hoor je hen half blaffende geluidjes maken. Katten slapen meer overdag en gaan 's nacht liever uit.
Maar het ziet er dus naar uit, dat de meeste dieren slapen, en slapen dus geen menselijke activiteit is, maar hoort bij het leven. Ik weet niet of een microbe ook slaapt, maar misschien zijn die zo klein dat we het niet eens kunnen zien.

Slapen moet dus wel een functie hebben voor het bestaan.
Wellicht is het een recuperatieperiode, waarbij heel je lichaam eens tot rust komt, maar onderzoek zegt ons dat onze hersenen niet rusten, of althans niet volledig, er zijn zelfs periodes in de slaap waar de hersenen héél actief zijn ! Volgens sommigen is dat de droomperiode en dient deze periode om de gebeurtenissen van de voorbije dag te verwerken... Dus als ik het goed begrijp: als ik wakker lig lig ik te dubben en als ik slaap lig ik ook te dubben, alleen weet ik het dan niet.

Men zegt ook dat je die verwerking, die slaap nodig hebt om te overleven. Zonder slaap wordt je al heel vlug verward en na een betrekkelijk korte termijn wordt je echt ziek en ga je dood. Dus het verwerken tijdens je slaap is gezond, het wakker verwerken is ongezond.
We leven en slapen dus ook volgens onze biologische klok. Onze biologische klok bedraagt ongeveer 24 uur en 12 minuten. We lopen dus niet helemaal gelijk met de wereld waarop we leven. Maar erg is dat niet, bij het ontwaken en het zien van het licht wordt ons systeem iedere dag gereset.
Men deed ooit een proef met een man die dagen in een grot verbleef, zonder uurwerk, zonder ook maar enig besef van de werkelijke tijd. Na een verblijf van iets minder dan een maand was zijn klok maar een paar uur uit de werkelijkheid. Dus de biologische klok is een feit, geen fabeltje!

Weet je, vanavond ga ik proberen mijn pillen niet te vergeten, zodat ik weer heel rustig kan maffen, en al mijn zorgen kan verwerken zonder dat ik het weet. Is dat geen droom ?

tot de volgende ?

Holocaust

Tewerkgestelde Joden in Polen (Photo credit: Nationaal Archief)

Toen we vrijdag een uitstap maakten naar Dadizele, zijn we in het park aldaar ook naar het "kasteel" geweest, waar men een hele groep ongelukkige medemensen nuttig bezighoudt, onder meer met het maken van kaas. Sinds wij dat weten gaan we iedere keer om kaas. Hij is lekker, en je steunt er dit grandioze werk mee.
Nu was er toevallig ook een boekenverkoop. De organisatie krijgt blijkbaar nu en dan boekenoverschotten van een of andere uitgeverij, en verkoopt die dan zeer goedkoop, weeral ter ondersteuning van hun werk.
Ik heb een dik boel meegebracht, een kanjer die niet makkelijk leesbaar is, "Erger dan Oorlog", een studie over holocaust, eliminatie, uitroeiing en dergelijke lieve dingen die we met onze medemensen doen.

Het is geen nieuw probleem, heel de geschiedenis door vind je dergelijke zaken terug. In Europa heeft zowat ieder land een verleden van jodenvervolging, wellicht een restantje van kerkelijke ijver... Maar heus niet alleen Joden, en echt niet alleen in het verre verleden, nee, ook vandaag de dag zie je vervolgingen, uitroeiing, eliminatie, gedwongen verhuizen en dergelijke dingen meer. Je moet maar gewoon je krant openslaan, en je kunt er wel vinden. Iedere dag.

Als we spreken over de holocaust, dan denken we aan Joden en Duitsland tijdens de tweede wereldoorlog, maar kijk naar Turkije en Irak en wat ze deden (doen?) met de Koerden... Kijk in heel wat Afrikaanse landen waar rassen en godsdiensten misbruikt worden om de ander te elimineren... En in ons eigen Europa zagen we enkele jaren terug Serven tegen Kosovaren... We moeten dus echt niet ver reizen en niet terug gaan in de tijd.

En als ik sommige politici hoor in ons land en in de buurlanden, dan ben ik bang. Bang dat we hier ook het zaad aan het uitstrooien zijn waarvan je rassenhaat maakt. Vermits jij deze blog leest, heb je een computer, heb je internet... Hoeveel mailtjes kreeg jij al die eigenlijk racistisch waren? En scherper, hoeveel heb je er al doorgestuurd ?

Mag ik je vragen wat je daarvan denkt, wat je daar mee bedoelt?
Vind je het gewoon "leuk" ? Of heb je echt een hekel aan die mensen? Gaat het hem over de huidskleur, of de godsdienst, of over nog andere dingen? Voel je je echt bedreigd ? En zo ja, kun je dat eens beter definiëren?
En stel dat je voor sommige van die punten echt valabele redenen kunt opsommen, kun je dat dan ook zeggen van die ganse groep?
Of extrapoleer je het kwaad van een kleine groep naar het geheel van deze mensen?

Stel, je woont in een wijk waar nogal eens moeilijkheden zijn over overlast. Er worden vuilnisbakken omgekieperd, er wordt wel eens een brommer gepikt, 's nachts gooit men op zich onschuldig vuurwerk in de buurt, zodat iedereen wakker schrikt en dergelijke meer. De pers duikt er op, en in heel de stad wordt de wijk berucht. Vind je het dan "normaal" dat je scheef bekeken wordt als je zegt dat je in die wijk woont? Of verweer je je als een duveltje in een wijwatervat dat de wijk niet slecht is, maar een kleine groep vandalen. (Wist je dat vandalen de naam zijn van een volk?)
Kortom, vind je het leuk dat je mee scheef bekeken wordt door de daden van een kleine minderheid?
Waarom doe je het dan wel met anderen?

Ik ben al vaak in Wallonië geweest, heb er vrienden, en ik kan me niet herinneren dat ik ooit last had met ook maar één Waal... Wil je mij dan eens uitleggen van waar die hekel aan "de Walen" komt ? De enigen die je een verwijt zoudt kunnen maken zijn de politici, maar eerlijk, die van Vlaanderen acht ik geen haar beter.. U wel ? Het probleem is dat men het land heeft verdeeld, en die verdeling moet gerechtvaardigd worden, dus zijn de anderen de facto slecht.
Dat de verdeling er kwam om de politici dikbetaalde postjes te geven mag niet als reden naar voor komen, nee, het is om jou te verdedigen tegen die slechte anderen.
Heb je ook al vastgesteld dat die hekelcampagne vruchten begint te dragen? Dat er inderdaad al mensen zijn die hatelijk reageren op landgenoten uit het andere gedeelte ? En er is geen enkele echte logische reden voor, buiten de politici, en die blijven netjes buiten schot.

Ik wil maar zeggen, de holocaust, de eliminatie, de gedwongen verhuizingen, de uitroeiing van andere volkeren, dat begint met het slecht noemen van de anderen...

Leren we echt nooit bij ?
Zien we niet hoe we gemanipuleerd worden ?
Hoe we leren de Walen haten?
Hoe we leren de Islam wantrouwen omwille van enkele extremisten?
Hoe er bij ons extremisten zijn die ons voortdurend inhameren hoe slecht die anderen zijn?

het mensDOM...

Men stelt dat wij de enige diersoort op deze aardkloot zijn die begiftigd is met verstand... Soms twijfel ik of we niet de enige onverstandigen zijn.

tot de volgende ?

Kip aan 't spit...

Yoga at Wellspring Vancouver (Photo credit: Wikipedia)

We kwamen terug van de rommelmarkt, en we weten daar daar langs de baan een kraam staat met kippen en ribbetjes aan het spit. Zou wel eens lekker zijn... Als er niet te veel volk staat... Want we houden niet zo van wachten...
Ja ! 't Ziet er goed uit, stop maar...
Anny uit de wagen en ik zet me geduldig te wachten.
en te wachten.
en te wachten.
Wagens voor mij rijden weg, stukje naderbij rijden..
en maar wachten...
en maar wachten...
30 mensen stonden er voor me !
En kijk maar eens, er staan er al weer zo veel achter mij !
En weet je, al diegene die hun bestelling al vroeger deden, mogen voor om hun pakketje op te halen...
En 't waren de laatste ribbetjes.

Ik drijf niet over, (doe ik nooit,)maar het duurde wel een half uur voor Anny terug was, met kip en de allerlaatste ribbetjes...
Kip voor vandaag
ribbetjes voor morgen.

Ach, het is zondag, en de tijd is de onze, op bijna alle dagen die we nog hebben. Natuurlijk niet op de dagen dat we ergens naar toe moeten... Alhoewel er eigenlijk heel weinig is wat nog echt MOET...
We zijn op pensioen, allebei de 65 voorbij.
En straks (nu ja binnen 7 maand) zijn we 45 jaar getrouwd...en ben ik al weer 66 geworden... De tijd gaat verschrikkelijk snel, maar niet als je moet wachten.
We zijn ongelukkig als de tijd zo snel gaat, en we kunnen het niet hebben als de tijd niet voorbij lijkt te gaan... We zijn gek.
U ook, want geef toe, u denkt daar net hetzelfde over...
Met het weer hebben we dat ook. Als het regent is het verschrikkelijk vervelend, en als het een hele tijd droog en warm is, dan zou het best eens mogen regenen, en doet het dat dan, dan zagen we na twee dagen al weer dat het wel eens goed weer zou mogen zijn...

De menselijke onvrede, het menselijke zagen, het menselijke klagen, het hertefretten, het jeremiaden... Geen betere voorbeelden dan "Het weer" en "De tijd", maar er zijn er nog, de prijs van de brandstof, de programma's op TV en nog vele andere.
De leukste vind ik wel de TV: Zie je ze zitten voor het scherm, stug kijkend naar de TV en ondertussen zeggen dat het weer op niets trekt... Hola ! Er staat een knop op je TV (zong Doe Maar ooit)... Maar nee, je doet die bak niet uit, nee, je blijft obligaat kijken naar iets waar je je over ergert.
We zijn gek.

Eigenlijk maken we onszelf voortdurend ongelukkig op die manier. Moet je wachten? En dan? Gaat het vlugger als je je zelf zit op te winden? Nee toch ? Zouden we dan niet beter onze ziel in lijdzaamheid bezitten? Niet beter wat leren van de Yoga en de Zen en andere kunsten die ons westerlingen zo vreemd lijken? Oh ja, er zijn wel westerlingen die yoga beoefenen, maar dan doen ze de oefeningen, proberen zo goed mogelijk hun benen in een platte knoop te leggen en hun armen in een vissersknoop, en wie dat het beste kan is pas een Yoga of is het yogi of hoe heet je dan ook weer ....
NEE !!!
Yoga is vooral de kunst "weg te zijn van de wereld"... Die gekke houdingen zijn eigenlijk bijzaak, de kern is het beheersen van je geest, en dat andere dat zijn oefeningen om je lichaam te beheersen, als een beetje houvast voor het echt moeilijke, de geest beheersen...
Wij zien dat niet, wij vergeten dat.
Wie wil er nu in hemelsnaam zijn eigen geest beheersen als het zo leuk is anderen te overheersen... Baas te zijn, dingen te veroveren, te hebben...

Ik slaag er begot ook niet in mijn geest te beheersen. Ik ben al wel een stuk verder dan vroeger, maar ik denk dat dit veeleer komt door de jaren, dan wel door het verwerven van diepe wijsheden...
Het is makkelijk zat, als je niets hebt dat je hindert, maar als ze me kwaad maken, dan ben ik... Helemaal niet yoga... of zen of ...

Maar wachten, dat heb ik toch al geleerd !
 Ik heb dan ook verschrikkelijk veel kunnen oefenen
in de files
in de wachtzaal van de dokter
op het verschijnen van de ober

djudedju

tot de volgende ?

Mist

"Louis Braille" in braille (Photo credit: Wikipedia)

Als ik goe kijk, dan zie ik nog net de overkant van de straat. Het is mistig, en geen klein beetje.

In de tijd dat ik "werkte" op de mailboat Ostend-Dover, was dat het enige type weer waar ik wat bang van was. Storm deed me niet zo veel, maar niet zien, en overal om je heen toeters en bellen horen van andere schepen en boten, dat is niet iets om rustig bij te blijven. Radar en dergelijke werden blijkbaar niet alleen zaligmakend gevonden, want bij zo'n weer moesten we met de bemanningsleden langs de reling gaan staan, alle twee meter ene, en goed luisteren en turen of dat er toch niets uit de mist zou opdoemen...

Maar als ik hier zo zit en naar buiten kijk, naar het bijna niets, dan denk ik plots aan onze evenmensen die slechtziend of zelfs blind zijn...
Ik denk dat dit mijn ergste nachtmerrie is... De wereld niet meer zien.

Het verschil tussen dag en nacht is het lawaai in de straat. Als er geen of heel weinig verkeer is, dan zal het wel nacht zijn. Kun je u dat voorstellen? Dat je op die manier moet bepalen wat licht en donker is. Het is altijd nacht, maar in sommige stukken van de nacht zijn de meeste mensen veel stiller.
Ons bioritme heeft heel wat te maken met het licht, met de zon. Zou dat voor een blinde ook opgaan? Of heeft die een bioritme die helemaal anders is dan de onze, is het gericht op de beweging rondom hem of haar?

Ik heb al een paar keer geprobeerd om het verschil te voelen tussen de letters van het brailleschrift, je weet wel dat papier met bobbeltjes op, die voor de blinde zijn contact is met de geschreven wereld. Je moet het ook eens proberen. Ik voel wel dat het papier oneffen is, maar veel verder geraak ik niet. Ik voel niet eens waar een "letter" begint en eindigt, tenzij het de eerste is van een regel, of de laatste, dan voel ik dat het stopt of begint. Maar ik kan me niet eens voorstellen hoe je dat kunt "lezen"...
Blinden kunnen het wel. Zij hebben hun tastzin veel beter ontwikkeld dan wij, zienden... Maar wat als je op latere leeftijd blind zou worden? Zou het dan nog lukken dat te leren?

Ik vrees dat het mij niet meer zou lukken, en dat boeken lezen er niet meer zou in zitten... Laat staan dat ik nog zou kunnen beelden maken in keramiek. Je moet met je ogen dicht maar eens een beeld betasten, en proberen er een voorstelling van te maken. Niet simpel hé?

Ik denk dat blinden in een heel andere wereld leven dan wij doen. En ik denk dat mensen die pas laat blind werden een verschrikkelijke ervaring hebben om van de ene wereld in de andere te vallen, en zich nergens meer kunnen thuisvoelen.
Iemand die blind geboren is, die heeft geen voorstelling van onze wereld, en het gemis is eigenlijk alleen ontstaan door de zienden te horen praten over de dingen die voor hem/haar onbekend zijn. Hun ervaren van de wereld gebeurt op een totaal andere manier, die wij ons niet kunnen voorstellen. Zij voelen aan een beeld en maken zich er een voorstelling van. Wat die voorstelling is ??? Ik heb er geen idee van. Hun wereld is niet de onze.

Ik vraag me af of een blinde op basis van zijn voelen, een beeld zouden kunnen maken, die ook voor ons, zienden, logisch en mooi is.

Als ziende heb ik schrik van die wereld zonder kleuren, zonder vormen... Maar wellicht ervaart een blinde die wereld niet als een leeg zwart niets. Wellicht vult hij het met zijn ervaringen, net zoals wij dat doen met beelden, kleuren, vormen.
Ik heb aan één oog een afwijking, waardoor ik in het midden van het beeld dat ik zie, een stuk niet zie. Als ik bij de oogarts die kleine lettertjes moet lezen met dat oog, dan moet ik er naast kijken om het te zien. Maar er is iets geks met beeldvorming ! Als ik met dat oog naar een muur kijk, dan is daar geen gat in, die muur loopt gewoon door. Stel dat er een kleine nis in de muur is, en ik kijk er naar met dat oog, dan zie ik een muur zonder nis, tenzij ik naast de nis kijk, dan zie ik het wel. De hersenen vullen dus het beeld op, maken het logisch, en ik zie dus niet de werkelijkheid, maar iets wat mijn hersenen creëren.

Ik kan me dus heel goed voorstellen dat blinden in hun hersenen ook een wereld creëren... hoe die er uit ziet weet ik niet, en zullen we wellicht nooit weten, omdat hun wereld een heel andere wereld is dan de onze...

Oh ja... Het lottoformulier van Anny ??? Noppes, of wat had je verwacht ? Dus geen boot voor ons...


Tot de volgende ?

Een vroege vogel...

Nederlands: Merelnest met eieren, zelf gemaakt. (Photo credit: Wikipedia)

Beetje bizarre titel als ik pas in de namiddag aan mijn blog kan beginnen... Dus spreek ik zeker niet over mijn eigen persoon als ik op de vroege vogel duid...
Het is trouwens helemaal niet in overdrachtelijke zin, het een heel letterlijke vroege vogel.
We zijn vandaag, als verjaardagsgeschenk aan mijn Anny, op stap geweest naar Dadizele, naar Floralux en Duponzoo, en dan eens goed gaan eten.
De vroege vogel zat in het park van Dadizele...
Ik zag bij toeval twee zwarte schaduwen in een boom. Toen wij dichter kwamen vloog er een weg, een merel. Ik vond het raar dat de tweede vogel bleef zitten, en toen ik dichter kwam zwaaide ik eens met mijn wandelstok, maar niets bewoog. Ik ging dichter, en het was ... een mereljong !
We zijn pas 13 april...
Blijkbaar leggen dus niet alle vogels een ei in mei, maar zijn er al in maart...En met succes !

We zijn dus op uitstap geweest... En ik ben geradbraakt. Nu ja, een kermis is een geseling waard zou ons vader zaliger zeggen.

En weet je, Anny wilde in het terugkeren een lottoformulier invullen... "'t Is de dertiende, 't is een vrijdag en 't is mijn verjaardag en er is een speciale trekking. " Ik ben dus maar gestopt aan de krantenwinkel... En nu maar hopen dat we al die miljoenen winnen, ik zou dolgraag eens zwemm... nee, pootje baden in het geld is al goed.

Anny vroeg me wat ik zou willen als we eens al die miljoenen wonnen... Ik moest niet denken: een boot... Een boot ?  Ja, weet je nog dat we op een van onze wandeltochten in La Douce France op die rivier hebben staan kijken naar die Zwitsers in hun plezierbootje, heel op het gemak, waar wij te voet gingen vaarden zij rustig voorbij. Moet heerlijk zijn...

Maar heb ik dat niet, dan lig ik daar helemaal niet van wakker... Die boot is geen noodzaak. Er zijn veel belangrijker dingen in het leven. Maar voor mij is die boot het toppunt van heerlijke luxe... Een manier om nog veel van de wereld te zien, zonder mijn benen te moeten gebruiken, en hopelijk dus zonder abnormale pijn.

Ik ga maar sluiten, 't is al laat, zeker voor mijn blog, en het is de verjaardag van Anny, dus moet ik ook ....

tot de volgende ?

Kardinale zonde

Kardinaal_III_Danneels_en_Kasper (Photo credit: Wikipedia)

Men heeft openbaar gemaakt dat kardinaal Danneels indertijd op zijn minst een veertigtal aanklachten ontving over seksueel misbruik door geestelijken...
Hij heeft dus gelogen als hij zei dat hij niet dacht dat er zo veel waren, of dat het probleem zo groot, zo talrijk was...

Had hij dat moeten openbaar maken? Had hij aanklachten moeten indienen ?

Ik heb een dubbel gevoel bij die dingen...
Ten eerste, de slachtoffers gaan met hun klacht bij de "kopman" van de kerk in hun land. Geven ze daarmee niet te kennen dat ook zij de aanklacht "binnenskamers" willen houden? Dat ze binnen het geheel van de kerk willen blijven?
Ten tweede, als je als "kerkoverste ter plaatse" dergelijke klachten krijgt, lijkt het dan opportuun die aanklachten publiek te maken? Of is de klacht eerder een vraag om hulp zonder dat er veel beroering komt?

Ik vind het niet makkelijk om daar zo maar over te oordelen...

Eén ding wil ik wel kwijt: het was de verdomde plicht van de kardinaal om in ieder geval van uit zijn gezag binnenskamers op te treden en de dader het onmogelijk te maken nog verder dergelijke daden te stellen. Dat onmogelijk maken van verder dergelijke daden te stellen gaat dan niet verder dan "binnen de kerk", dan "onmogelijk maken misbruik te maken van zijn kerkelijke functie"...  Het gaat dus in het zwaarste geval over het verwijderen van de dader uit de kerkelijke functie, of het ergens "opbergen" van de dader in een functie waar dergelijke daden onmogelijk of heel onwaarschijnlijk werden.

Het ziet er naar uit dat de kardinaal dat niet deed...
Misschien een beetje onder de zware druk van het tekort aan priesters en andere geestelijken, maar dat mag geen reden zijn om mensen bloot te stellen aan seksueel misbruik.

Volgens mij zit de fout dan ook daar ! En niet bij het niet door-melden aan de overheid. Vermits de klagenden gebruik maakten van de kerkelijke hiërarchie, lijkt het ook logisch dat zij de oplossing zochten binnen die hiërarchie... Als de kardinaal deze feiten dan binnenskamers hield, dan zit daar niet echt een fout in. De fout zit er in dat hij niet binnen de hiërarchie gebruik maakte van zijn macht om de daders te bestraffen en het verder plegen van dergelijke feiten onmogelijk maakte van uit hun functie.

Waar de publieke mening op doelt, is dat zij de daders publiek bestraft wil zien, dat zij een soort wraak wil... Maar is dat een oplossing ?
En hier zitten we dan weer aan het nut of onnut van straffen... Van de schandpaal... van celstraf , van weet ik veel wat allemaal...

Ik ben geen voorstander van gevangenisstraffen zonder behandeling. Nu ziet het er naar uit dat gevangenis voor een deel van de daders helemaal niet wordt aanzien als straf, maar veeleer als een soort hogeschool in de misdaad: leren van elkaars misdaden, van elkaars fouten om perfecte misdadigers te worden. Het uit de gemeenschap verwijderen zou in eerste instantie tot doel moeten hebben om daders te behandelen, hen te veranderen zodat zij aangepast worden aan de normen van de maatschappij, zo dat zij weer "passende" elementen zouden worden binnen het geheel van de maatschappij.
Dit kan door psychologie, psychiatrie en/of door lichamelijke behandeling van de afwijking.
Kortom, men moet vaststellen of gevangenisstraf wel heilzaam werkt bij de persoon in kwestie, en zo niet, dan moet hij/zij behandeld worden. Blijkt dat men hen niet kan omvormen tot mensen die in de maatschappij passen, dan moet de behandeling voortgezet worden, desnoods levenslang...

Ik begrijp de roep om wraak, om aan de schandpaal nagelen niet zo goed... Tenzij ik toegeef aan een eerste woede, en dus niet nadenk...
Wraak lijkt mij geen juist antwoord.

De kardinale fout ligt dus niet aan het niet openbaar aanklagen, maar in het niet handelend optreden binnen zijn bevoegdheden. Of, niet afdoende... Want eigenlijk weten we niet of hij niet "iets" heeft gedaan... Zeker niet afdoende, en het lijkt mij ook zeker dat hij de dader/daderes niet voldoende heeft opgevolgd om zeker te zijn van de effecten van zijn reactie op de feiten...

Kortom, ik keur het zeker niet goed, maar het lijkt me niet zo eenzijdig als men het nu in de pers laat uitschijnen.

tot de volgende ?