Terug normaal ?

Image via Wikipedia

Gisteren heel de dag ziek geweest, echt misselijk. En heel de dag had ik het koud, van binnen uit. Ik liep op flanellen benen.
's Avonds begon het te beteren, een medicament uit de jaren 1700 en oneffen geslikt: Maagbitter, en zie, ik kwam er door. Om 19 uur ben ik in mijn bed gekropen. Eindelijk had ik het terug warm. En ik voelde me weer mens.
Gek dat je van diarree zo ziek kunt zijn, of is dat een van de bijverschijnselen van ouder worden? Dat je rapper lijdt onder de gevolgen van kleine ziektes ?
Nu, het is voorbij, het leed is geleden.

Ik ben weer normaal, nu ja, in zoverre... Mijn rug weet nog van het geleden leed, maar dat ben ik ondertussen al lang gewoon. En dat normaal? Weet je, ergens hoop ik van niet !

Als alles wat ik zie in de wereld tegenwoordig "normaal" is, dan prefereer ik abnormaal te zijn.  Ik denk dat wat me het meest stoort, de "hebben-cultuur" is... Het lijkt wel of de mens tegenwoordig nooit meer genoeg heeft. Het lijkt er op dat de meesten op dat luminux-mannetje lijken: "Meer ! Meer !..."
Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat de mensen geluk verwarren met hebben. Wie was die Griek ook weer die in een ton ging wonen omdat het geluk net ligt in het bezitsloos zijn ? Diogenes, meen ik...
Tegenwoordig worden we voortdurend aangemoedigd om meer te hebben, meer te kopen, meer te consumeren... Je moet hoognodig schoenen dragen van het merk Pierlewiet en kleren van Hoeplahoep, en de kinderen moeten oh zo nodig een boekentas hebben van het merk Joeplaboem, anders zijn ze niet meer mee. Ieder kind moet minstens eens per jaar (en liefst nog meer) een nieuwe GSM hebben. Van het allernieuwste model met veel piefjes en poefjes er op.

Homo consumatus...
Geen twee dagen na elkaar dezelfde outfit dragen, anders ben je ik weet niet wat, maar zeker niet normaal. In de middeleeuwen droegen de mensen hun kleren tot ze versleten waren. Ze hadden maar één stel. Wassen en rein houden was een heel oppervlakkig gebeuren, zelfs bij de rijkeren. Je moest al heel hoog op de maatschappelijke ladder zitten om meerdere kostuums te hebben. Het onderscheid werd vooral gemaakt door de kleur van de kledij. Bepaalde kleuren waren toegelaten voor de gewone mensen, andere kleuren voor de burgerij en voor de adel was er dan weer een ander kleur toegelaten.
Ondergoed bestond niet of amper. Dat kwam pas veel later in zwang. Ik leerde al dat je best dagelijks vers ondergoed aan deed, maar de bovenkledij werd een stuk langer gedragen. We hadden wel een zondags pak, waarmee je amper mocht bewegen, om het niet vuil te maken.
We zitten nu blijkbaar weer in een nieuwe fase, en je ziet nu de kinderen dagelijks andere kleren dragen.
Ik heb er niets op tegen, maar het lijkt me toch wat "overdadig"... Als ze vuil zijn, ja, maar anders kun je normaal gesproken zeker een week voort met dezelfde kleren aan, ondergoed wisselen dagelijks, maar bovenkledij ? Om het zicht van de mensen ?

Volwassenen lijken dit vooralsnog niet te doen, maar wellicht zal de jeugd van nu, eenmaal volwassen die dagelijkse klerenwissel wel gewoon zijn en normaal vinden. Tenzij... Tenzij de crisis nog meer begint te nijpen, de besparingen ook daar hun invloed hebben, en de mode aangepast wordt aan de mogelijkheden...
Ik hoop van niet... En wellicht, hoe absurd het ook lijkt, is deze overgrote consumptie mede de redding van de economie. Als tenminste de regering, Europa en de wereld der economen beseffen dat er geen economie is zonder dat er ook gekocht wordt, en de koopkracht dus een belangrijk element is in het geheel... Momenteel heb ik daar vragen over.

In ieder geval, ik zelf ben een slecht consument. Maar ook dat zal wel een randverschijnsel zijn van het ouder worden... Ik heb het gevoel dat ik steeds minder en minder behoeften heb... Dat ik alles heb wat ik nodig heb. Ik heb geen of heel weinig aandacht voor kleren, al wat ik vraag is dat ze proper zijn en aangepast aan het seizoen, en mode is iets wat aan mij voorbij gaat... Gemakkelijk zitten, dat is de vereiste.

Maar ja, ik ben dan ook niet normaal, toch niet in de zin van doen zoals iedereen doet, in de zin van netjes in het rijtje lopen... Ik heb dat nooit gekund, nooit gedaan... en ik voel er me wonderwel bij...

tot de volgende ?

diarree

Image via Wikipedia

"k he'm 't schijt"... Ik weet niet waarvan, het kan niet meer van die aardperen zijn, en gisteren at ik niet speciaals... Hopelijk is het niet weer een besmetting, en moet ik weer aan de antibiotica.
Vannacht wel tien keer moeten opstaan en mijn achterwerk doet pijn.
Achterwerk met nadruk op werk.
Niet geslapen,  geprobeerd om wat te lezen, maar ik had het ook nog eens koud. Gek, als je de diarree hebt, dan heb je nog eens koud ook.
Hopelijk gaat het over. Ik heb vanmorgen niets gegeten, ik heb geen trek. Just een tas koffie, voor de dorst, want dat heb ik wel, en je moet drinken als je...

Heb je gelezen wat Merkel, als big boss van Europa nu met Griekenland wil doen ? Ik heb het al gezegd, men is gewoon bezig staten in moeilijkheden te brengen, en dan in te lijven in de nieuwe bondsstaat Europa. Eerst dwing je ze in het gareel te lopen, en dan ga je zelf gaan regeren, of hoe noem jij dat als men in een andere staat de belastingen gaat innen???
Och ja, voor de mensen met heimwee blijft er een poppenkast-regering om naar te kijken. Europa trekt aan de touwtjes om hen te laten bewegen en spreken.

Nee, ik ben voorstander van een verenigd Europa, maar niet het Europa à la Angela Merkel. Of is dat een nieuwe versie van Das dritte Reich ?

Rechts, rechtser, rechtststststst....
Het neo-liberalisme ten top, maar ga niet kijken in Duitsland zelf, naar de armoede, naar hen die uit de economische boot zijn gevallen... Want dan zie je rampen. En dat mag niet. Je mag alleen kijken naar wat mag bezien worden, het economische wonder Duitsland... voor wie in het systeem past.

In het Rusland ten tijde van het communisme mocht men letterlijk niet kijken waar het niet goed ging, of waar je tekorten kon zien. Zo ver is het nog niet, maar we komen in de nabijheid. Zoals ik al schreef in het verdwenen blogje, noch links, noch rechts zijn de uiteindelijke oplossing. De oplossing ligt in een gedwongen evenwicht, gedwongen door een democratisch systeem. Maar dat democratisch systeem is er niet meer ! Het kan er niet meer zijn, door een overmaat aan wat ze democratie noemen, maar in feite een wildgroei is van partijen en partijtjes, zonder gelaat.

Het oude adagio van de Romeinse keizers: "Verdeel en heers" lijkt hier wel wat van toepassing. Uiteindelijk worden de democratische landen niet geregeerd door de verkozenen, maar door de partijleiders van die partijtjes die de meerderheid vormen. Neem nu ons Absurdistan... Ieder weldenkend mens zegt dat een dergelijke mengelmoes van regeringen nooit echt kan regeren, en zeker haar ambtstermijn nooit zal kunnen volbrengen. Wedden van wel ? De macht hebben is veel te verleidelijk om dat los te kunnen laten.

En de wekelijkse show van de regeringspoesjenellenkast op de TV dient alleen om te tonen dat ze er zijn, en dat ze zich weren als een duivel in het wijwatervat. Veel geblaat... weinig wol. En de laatste tijd gaan ze al maar verder, en regeren ze zonder echt overleg met de sociale partners. Wat ze doen is veelal maar schijn, en een voortdurend herhalen dat ze gedwongen worden door de economische situatie van het land. Wedden, mocht er nog eens een bank om hulp roepen, dat ze direct miljarden ter beschikking hebben ? Wanneer zien we die terug ? Is het logisch dat wij dat moeten terugbetalen?

Ach, wat zit ik hier te blaffen tegen de wolven in het bos... Steeds meer mensen huilen met de wolven mee, en smijten het enige wapen van de werkenden weg. Huilen mee met de wolven dat de vakbonden slecht zijn, dat staken zinloos is... Vragen zelfs dat het recht op staken beperkt zou worden... Deze mensen zouden echt eens wat meer moeten luisteren naar hun opa en oma, naar de strijd die ze voerden om te komen tot een welvaart voor iedereen. Gaan we nu, na al dat vechten, zelf de wapens uit handen geven?

Ik zeg niet dat de vakbonden volmaakt zijn, ze zijn des mensen, en er is op deze wereld niets volmaakt, maar zij bewezen wel dat ze de welvaart bereikten voor zowat iedereen. Voor de zwakken, de zieken, de werklozen, maar ook voor de werkenden ! Want zonder die druk van de groep, druk van de massa, druk van de bonden, kregen wij nu nog steeds een hongerloontje, dat we moesten opdoen in de winkels van de patroon, in de herberg van de patroon en onze kinderen moesten naar de scholen van de patroon. Tot hun 10 jaar, als het goed ging, en dan de fabriek in. Onder de spinmachines kruipen om de gevallen wolvezels te vergaren, boven hun hoofd de draaiende aandrijfriemen... Hoe velen zijn daar veel te vroeg aan hun dood gekomen...?

Ach, wat helpt het dat ik roep... De slinger van de tijd lijkt op zijn terugweg... En in plaats van de stellingen te behouden zullen jullie binnen x aantal jaren vanuit een bijna verloren positie terug het gevecht volledig moeten herbeginnen...

djudedju
je doet maar wat je niet laten kunt... Maar denk er om, het verleden is een les voor de toekomst !

tot de volgende ?

27.714° pagina

Image via Wikipedia

Statistieken zijn een verschrikkelijk ding... Zo net las ik dat ik reeds 27.713 pagina's heb gepubliceerd.
Da's een heel pak. Een gewoon pak a4 papier is zo'n 7 cm dik en telt 500 vellen... Dat wil zeggen dat ik een stapel van 55,426 pakken heb beschreven, of een stapel van meer dan 387 ja, bijna 388 centimeters hoog... Ik ga dus geen poging wagen om dat af te gaan drukken...
Vandaag zijn we - voorzichtig - naar Flanders Expo gereden naar de rommelmarkt. En naar achterneef Marc. Ik heb drie boeken over keramiek gevonden. Prachtige foto's van wat men vroeger allemaal presteerde. Om van te watertanden, en om complexen van te krijgen. Nu, ik heb aan Linda eens uitleg gevraagd over hoe die mannen (bv in Chinees porselein) dat doen, om zo ragfijne constructies te maken, en dan nog zeer gedetailleerd. Ze vertelde me dat de Chinezen heel anders werkten dan wij, ook de porseleinaarde is er niet dezelfde. Maar neem bv zo'n meterhoge vaas in Chinees porselein. Die wordt behoorlijk dik opgebouwd (paar centimeter !) dan de eerste bak (biscuitbak) en dan wordt de vaas dunner gemaakt, men draait als het ware een behoorlijke laag weg. Nadien volgt dan de definitieve bak met onderglazuur en glazuur.
Ze werken dus  niet echt zo fijn in de klei, het is eigenlijk meer tailleren in de biscuit, net zoals je zou beeldhouwen... Goed om weten !

Gisteren zijn we in de bijtende kou naar Michelbeke gereden, naar de kaas- en wijnavond in de school van Els. Het was verschrikkelijk koud, in de terugkeer was het bijna 11° onder nul ! Toen ik vanmorgen buiten keek, was de baan tijdens de nacht sneeuwvrij geworden (gisterenavond lag die nog wit !). Het was maar 5.5 ° meer onder nul. Sneeuw op komst ? Volgens de weerman alleen aan de kust te verwachten... En als we kijken naar de winter in de rest van Europa, dan komen wijn nog goed weg ! Op dat gebied boffen we maar met ons Absurdistan !!! We hebben bijna nooit echt goe weer, maar meestal valt alles nog netjes binnen de normen. Heel zelden dat wij abnormaal weer hebben. Houden zo !

Vandaag ging het goed om te rijden. Alleen iets geks op de autostrade. Aan de verkeerswisselaar waar we van de E17 naar de E40 rijden, reed een wagen achter ons. Op de viaduct reed ik heel voorzichtig en langzaam. Toen we er af reden was de wagen achter ons verdwenen... Is er iets gebeurd ? Geen idee, maar het was iets geks. Anny had het ook gezien, en ook zij was wat ongerust. Misschien, hopelijk was het niets, misschien gewoon een lekke band of zoiets, maar met die gladheid denk je makkelijk het ergste !

Toen we binnen kwamen in Flanders Expo, bleek Marc binnen in het loket te zitten, met zijn voeten tegen de radiator.  Hij moest de marktkramers op de parking hun plaats geven en ontvangen, en zo lang buiten staan op de koude sneeuw...  De dame die de kaartjes geeft liet ons binnen in het loket komen. Dat is een plaats waar we nog nooit kwamen !

Ik ga stoppen, het is zondag, rustdag !

tot de volgende ?  ( Foto: Flanders Expo Ingang)

- 13 ° celsius...

Image via Wikipedia

't Is koud, zo koud dat de sneeuw, ondanks het strooizout, niet smelt. Ik weet wel, het is zaterdag, en veel minder verkeer, maar toch: het is bar koud.
Wie dacht dat de winter al voorbij was, is er aan voor de moeite. Het is winter, en goed ook.
De grond ligt bedekt een dun laagjes sneeuw, zo'n 3 à 5 cm... Niet veel, maar genoeg om glad te zijn.
En vanavond moeten we daardoor, 't is kaas en wijnavond in de school bij Els, maar dan zonder Els, want de duts zit met de griep in bed. 't Is eens wat anders dan met Bart, en verandering van spijs...
Alhoewel, met griep heb je géén appetijt.
Ik weet nog niet of ik straks naar de academie ga, ik zal eens kijken hoe het met de wegen is gesteld. Als het te glad is, blijft den deze netjes thuis. Maar ik hoop dat ik kan gaan, want ik doe het wel graag. Mijn vaas in de gedaante van een manneke is af, staat te drogen om te bakken. Het ziet er goed uit. Ik moet hoognodig eens weer aan het kleuren en glazuren slaan... Ik loop achter. Ik zit altijd maar nieuwe beelden te maken, en ik werk ze dan niet af met wat er keramiek van maakt... Ik moet mezelf eens bij het nekvel pakken en dat eerst gaan doen, maar nu zullen het eerst die kopvoeters zijn... à la Klee en Appel...
Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen. Ik vind dat eerlijk gezegd, niet echt mijn ding. Ik hou niet van dat "kliederwerk" (vergeef mij, oh kunstcritici!).

Ik ga niet weer een exposé schrijven over kunst en mijn opvatting daar over... Dat ik ik al meer dan genoeg. Ik heb er mijn kijk op, en dat is mij genoeg. Ik sta voor alles open, maar dat wil niet zeggen dat ik ook alles moet goed vinden hé.
Ik zie dingen op TV en in tijdschriften, waarvan ik me afvraag wie dat nu in zijne living wil hangen of zetten... Maar als ze het toch doen, dan is dat hun smaak, of misschien niet eens echt, is het een beantwoorden aan de opgedrongen smaak van een of ander omhooggevallen criticus... Om in de mode te zijn.

Er is ook goed nieuws... mijn pijn is bijkans verleden tijd. Ik heb deze morgen pijnvrij kunnen turnen. Maar het is maar koud om daar te staan armzwaaien. Nog een beetje en ik bevries, en mijn armen breken af...  Ik zit hier te kijken naar de mezen die komen fourageren... 't zijn precies bollekes breiwol, zo dik opgezet om de kou buiten te houden. Als ze op een takje zitten, dan zakken ze diep door, om hun pootjes ook tussen de veren te hebben, zodat die ook wat warm blijven... Of warm krijgen, want het is verdorie ferm koud.

Och, zul je zeggen, het is iedere winter wel eens zo koud, maar het verschil is, dit jaar is de winter er gekomen van de ene dag op de andere, van een herfst die eerder zomer was, een winter die bleef zomeren, plots keihard de winter in. We zijn niet geacclimatiseerd...  Veerle telefoneert net: ze krijgt het rolluik niet meer naar omhoog...Vastgevroren...
't Is koud, of gelooft ge het nu nog niet ?
En mijn sneeuwschop, waar ze zo mee hebben gelachen? Ze komen hem lenen...nu kan ik lachen.

Allee, ziet dat nu eens aan, voor één koude dag maak ik nu een hele blog om van te rillen !
'k Zal maar stoppen voor ge vast vriest aan uwen kwampjoeter...

tot de volgende ?

Hoop doet leven...

Image via Wikipedia

Gisteren was mijn blog plots voor de helft verdwenen: elektriciteitspanne... Ik gebeld met de telefoon die het nog deed (die andere heeft blijkbaar ook heiligen Triek nodig) en daar deelden ze me mede dat het wellicht rond 14 uur zou hersteld zijn geweest geworden... Paniek ! Robert kwam om mijn Centrale verwarming weer op punt te stellen, ik kon niet eens de poort van mijn garage openen, dus ook mijn auto niet buiten zetten, dus kon Robert niet eens bij mijn chauffageketel komen...  Robert opgebeld... Herstelling uitgesteld. Vijf minuten later: elektriciteit was er terug. Robert weer opgebeld, herstelling kan toch doorgaan, en 's middags toch warm eten.
(Nee, ik zat niet zonder verwarming, maar mijn brander maakte een enorm en bizar lawaai - 's nachts werden we er telkens wakker van !)

's Middags: warm eten... We hadden voor het eerst aardpeer op het menu (topinamboer) ... Het smaakte heerlijk. We gedachten nog maar eens een keer Luc (courgette) die we bij deze omdoopten tot Luc (aardpeer)... Rond 14 uur kwam dan Robert aan en begon aan de verwarming te werken, en een nieuwe thermostaat te zetten. Door een wat rare bedrading van de elektra viel dat laatste nog niet mee, maar enfin, het kwam in orde en vannacht werden wij niet wakker van het rare gedaver. Wel van het gebrek aan gedaver.

Terwijl Robert zat te werken, Suzanne koffie zat te nippen met een dikke vest aan (de verwarming was uit door de werkzaamheden), zaten Anny en ik zelf met buikkrampen en diarree... Aardpeer is blijkbaar laxatief en maakt veel wind.
Of we gebruikten het verkeerde recept. Ik moet Luc eens vragen hoe zij dat klaarmaken... 

En zeggen dat ik gisteren zo'n mooie blog had gemaakt over links en rechts... Ik ga het niet herschrijven, wel nog even de conclusie meegeven: Door dat de politieke partijen eigenlijk allemaal besmet zijn door de neoliberale tendens, door dat zij allemaal aan populisme doen, om zo aan ieders wensen te voldoen en niemand voor het hoofd te stoten, dat er door het gebrek aan duidelijke lijn voortdurend afsplitsingen komen waardoor we met enorm veel partijen zitten... Daardoor wordt het land bijna onbestuurbaar, is het bijna onmogelijk om een makkelijke en logische regering te vormen. Doordat de partijen onderling maar heel weinig verschillen is een heen en weer geloop van politici van de ene naar de andere partij schering en inslag geworden... De logica zegt dan ook dat de vorm van democratie die wij koesteren in ons systeem eigenlijk alleen kan bestaan bij monde van een systeem van drie partijen. Een links, een rechts en een midden... Afsplitsingen zijn geen teken van echte democratie, maar een uitholling van het systeem. 

Niets belet dat intern in de partijen er groepen zitten die proberen bij te sturen in het beleid van de partij, maar die partij moet met één duidelijke lijn naar buiten komen en ook duidelijk te herkennen zijn als of links, of rechts of midden.... Doen ze dat niet, dan kan men weer aan de zelfde ziekte gaan lijden, onherkenbaarheid en gebrek aan identiteit, met daarbij de overloperij en bijna noodzakelijke afkalving in splinterpartijen.

Maar wellicht vertel ik niets nieuws, ieder weldenkend mens moet immers tot die conclusie komen, of men moet gaan naar een totaal ander systeem van regeren en van het begrip democratie. Ik zie niet in hoe dat kan, maar ik ben dan ook geen deskundige op dat gebied, ik heb alleen een portie gezond boerenverstand.

tot de volgende ? op de foto: bovenaan aardperen en onderaan  de zoete aardappelen

links, rechts, één, twee

Vannacht wat liggen prakkezeren... Over politiek. Daar kan een mens nogal eens van wakker liggen hé, zeker in ons Absurdistan...
We horen zo vaak praten over linkse en over rechtse partijen, maar wat is dat eigenlijk?
Rechts: Rechtse partijen dragen de economische groei en bloei hoog in het vaandel. Dat is voor hen de hoogste prioriteit. Klinkt goed, maar er schuilt een adder in het gras... Want uiteindelijk willen zij die economie ten allen prijze bevorderen, "want dat is de enige bron van welvaart".
Dat betekent dat zij bijvoorbeeld de werkloosheidsvergoedingen willen beperken in bedrag én in tijd. Werklozen moeten gestimuleerd worden om te werken, en zich niet installeren in de werkloosheid is het vaak gehoorde argument. Dat klopt  in ons landje echter niet.
Ons werkloosheidssysteem is immers geen zuiver systeem. Bij ons zit al wie ziek is, maar niet 66 % of meer arbeidsongeschikt is, ook onder de noemer werkloosheid. Dus daar zitten er een heel pak van de mensen die zich zouden geïnstalleerd hebben in de werkloosheid, maar die in feite te ziek zijn om te werken en niet ziek genoeg om te genieten (!) van de ziekte-uitkeringen....
Er is nog een tweede groep: mensen die nergens aan de bak raken door hun leeftijd, of mensen die echt geen werk vinden. Want er is een eigenaardig iets aan het systeem. Neem een werkloze ingenieur, als die een job aanneemt beneden zijn scholing, dan is hij geen werkzoekende meer, en als hij daar werkloos wordt is hij niet langer een werkloze ingenieur, maar een werkloze putjesschepper of welk werk hij ook deed...
Dit systeem blokkeert de geschoolden om werk aan te nemen beneden of buiten hun scholing. Dat de scholen geen rekening houden met de arbeidsmarkt verhoogt die probleem nog.
Ik ga niet doorgaan over dit probleem, maar misschien nog één kleine opmerking: ons werkloosheidssysteem is discriminerend. Als een vrouw werkloos is, en haar man geniet een inkomen, dan heeft zij minder vergoeding dan de man in hetzelfde geval.

Deze blog was veel langer, maar dan  kwam er plots, uit de blote blauwe hemel een electriciteitspanne... en alles was verschwunden.... Ik hoop dat ik morgen mijn inspiratie terug vind...
tot de volgende ?

nr 2.194...

Image via Wikipedia

Ik heb het ja al gezegd, ik heb reeds meer dan 2000 blogjes geproduceerd... Officieel is dit nu nr 2.194, maar dat klopt niet helemaal... Op zijn minst een keer is een blog twee keer gepubliceerd, en ik bracht nu en dan ook wel eens een blogje met een artikel van een ander op je bord. Maar het zijn er in werkelijkheid wel meer dan 2.100... Da's best veel.
Ik weet niet of jij het nu en dan doet, maar soms zit ik eens terug te bladeren, kijk ik wat ik een jaar geleden schreef, of pik er zo maar een titel uit, of ga eens naar het prille begin...
Moet je echt eens doen.
Kun je wat geschiedenis opdoen van de laatste jaren... Nu ja, geschiedenis van de hele kleine dingetjes van het alledaagse leven van een knorrepotterige opa.
't Is eens wat anders dan te moeten lezen over oorlogen, koningen, keizers en admiraals en hun maîtressen... Ik heb geen maîtresse, en heb als grootste en hoogste graad "Officier in de Leopoldsorde"... En daar ben ik niet eens echt gelukkig mee.
 Ik zit dan altijd te denken aan mijn nonkel Louis, die tijdens de oorlog spioneerde voor de geallieerden in de groep van Prins Karel, in Buchenwald  bijna aan zijn einde kwam, en daarvoor een vereremerking kreeg (Wat ben je daar eigenlijk mee?) die lager is dan wat ik heb. (Waarvoor ?)
Ik heb niets gedaan dan mijn werk en mijn plicht, dus daar hoort naar mijn gevoel geen vereremerking bij... Een ereteken, dat hoort bij iets uitzonderlijks. Niet bij dagelijkse besognes.
Misschien krijg ik ooit nog wel een ereteken voor het maken van het meeste blogtekstjes. Alhoewel, ook daar zijn er wellicht die nog veel productiever zijn...
En in hoeverre is dat een werk van uitzonderlijke betekenis? Niet.

Kortom, eigenlijk heb ik een leven geleid zonder uitzonderlijke dingen, en ik leid  dat nog steeds. Een voettocht door Schotland was voor ons een groot avontuur, maar dat is helemaal geen avontuur voor de echte avonturiers. En echte avonturiers dat zijn volgens mij dan weer mensen die onverantwoorde dingen doen, zoals op een heel hoge berg klimmen alleen om er dan weer af te kruipen en te kunnen zeggen dat hij/zij het heeft gedaan.
Ik ben dus een toonbeeld van Jan Modaal...
Met een bijna rimpelloos leven.
Zoals iedereen kreeg ik mijn deel van de miserie en mijn deel van het geluk, zodat ik mij bij de gelukkigen acht. Want er zijn ergere dingen.
Ik heb geen nood aan die "uitzonderlijke" dingen. Het geluk zit volgens mij veeleer in het rimpelloze leven, dan in een leven met diepte- en hoogtepunten. In dat rimpelloze leven lijkt het leven niet echt rimpelloos. De kleine dingen van alle dag zijn soms -naar mijn gevoel- serieuze golven. Een onverwacht complimentje, een gesprekje, een gelukte dag... golven genoeg voor mij, voor ons.

Laat zij die dat echt willen maar op de Mount Everest kruipen. Ik heb daar niet de minste interesse voor, en ik heb zelfs geen greintje bewondering voor zij die het wel deden, want ik zie daar geen nut in. Wie de potloodscherper ontwierp, die heeft welk mijn achting, want dat toestel heb ik al heel dikwijls gebruikt.
En ik heb meer eerbied voor de uitvinder van de pen dan voor die van het zwaard  (de pen is machtiger dan het zwaard)...
Wellicht ben je niet met mij akkoord, en zie je wel nut in het duiken in de diepzee of het beklimmen van de Matterhorn? Mij best, doe jij maar je ding, maar ik heb er geen bewondering voor. Ik heb wel een enorme bewondering voor iemand die verpleger is tijdens een besmettelijke ziekte... Die doet iets nuttig en riskeert daar zijn leven voor de anderen. Dat is iets waar een ereteken zou op zijn plaats zijn. Van mij mogen al de verpleegsters in het rust en verzorgingstehuis waar tanteke was, een heel groot ereteken krijgen, want die mensen deden hun werk, een werk voor de ander. Niet evident om altijd beleefd en vriendelijk te blijven, ook bij de grootste knorrepot of bij die zo erg demente man/vrouw dat contact niet meer mogelijk is.
Werken voor de mens... dat is nobel. Werken voor de natuur dat is nobel.
Werken voor rijkdom ? Niet.
En toch doen we dat allemaal.
En een textielbaron die later beschuldigd werd voor fraude, kreeg voor zijn "werk" een heel hoog ereteken... En politiekers... en generaals...
djudedju

zit ik weer met mijn normen... Niet de uwe ?

tot de volgende ? (foto: een ereteken voor Kunst en Wetenschap: dat zegt me wel iets...)