alternatief vervoer ?

Image by lilas59 via FlickrGisteren zijn we naar Bonsecours geweest... Een heerlijke rommelmarkt die we daar steeds beëindigen met een heerlijk brokje eten in een of ander klein restaurantje.  Het was weer een heerlijke dag.
Maar eigenlijk zagen wij het heerlijkste pas toen we al weer op Oudenaards grondgebied waren..
Ik sakker nog al eens op de wielerterroristen, en maak een uitzondering voor mensen die ook de medeweggebruikers een plaats gunnen, maar gisteren zag ik iets leuks !
Een wielerterrorist, met koersfiets, helm, koers-outfit en al, met aan zijn fiets een karretje met daarin zijn twee kleine spruiten.
Ik kreeg er zo waar de slappe lach door. Het zag er zo gek uit ! Een "echte" coureur met een karretje achter zijn stalen ros !
En pas was ik wat bekomen van dat gekke gedoe, toen ik de tweede verrassing zag... Daar kwam zowaar een amazone te paard, netjes op de kant van de weg aangereden. Niets bijzonders zul je zeggen, maar het dametje, piekfijn uitgedost in ruiters-outfit, had in haar ene hand een enorme kabas met winkelwaar... (Voor  wie onze taal niet kent, een boodschappentas vol boodschappen).
Het leek wel de dag van het alternatief vervoer.
Ik zocht in mijn hoofd al de winkels af, of er nog eentje was waar er ringen uit de muur steken, om je paard aan vast te binden, maar ik ken er geen... Dus die madame moet ofwel iemand zo gek gevonden hebben om haar paard vast te houden, of... ze is met paard en al gaan winkelen. Ik prefereer het laatste. Ik zie het zo al voor mijn ogen gebeuren. Krijgen we meteen een nieuw spreekwoord: Als een ruiter te paard in de porseleinwinkel...

Na lang zoeken vond ik een fotootje van de mooie kerk te Bonsecours... Het geeft wel niet weer wat je ziet, of wat je denkt als je die bijna ronde kerk ziet. Je komt op de avenue en voor je, helemaal op het end, en helemaal op de top van de heuvel prijkt daar de imposante kerk. Waarom je daar geen foto van vindt ? Heel simpel, blijkbaar is er een veel belangrijker Bonsecours in ...Canada... (Zal dan wel in het Frans-sprekende gedeelte zijn. ?)

Voor ons is dat de verste rommelmarkt die we doen, krek op de Franse Grens.  De eerste keer zijn we daar naar toe geweest omdat de moeder van Erwin daar toen ook een kraampje had... Maar het bleek een meevaller, zoals veel rommelmarkten in Wallonië.  Naar het schijnt ligt de rommelmarkt eigenlijk in niemandsland, alhoewel dat nu een loos bericht geworden is... Vroeger was dat de grond tussen de twee douaneposten in, maar er zijn geen douanes meer... of toch niet meer als grensbewaker. Binnen Europa zijn de grenzen wat vervaagd. Maar goed ook ! Ik vind grenzen idiote mensendingen. Aan de ene kant van die fictieve lijn wonen precies dezelfde mensen als aan de andere kant. Alleen moeten die desgevallend plots tegen elkaar gaan vechten... Stel jet je maar voor ! Je kent "Der Willy" al heel je leven, en plots verklaart zijn land de oorlog aan het jouwe, en plots is hij "DE VIJAND"... Te gek toch ?
Je spreekt hetzelfde dialect, je doet dezelfde dingen...

Nog veel erger wordt het als we denken aan de hongerlanden in de Hoorn van Afrika... Daar wil je, moet je weg, omdat er geen eten meer is voor je kinderen en voor je zelf... Maar het eten ligt in een ander land. Daar ben je plots niet meer de hongerende, maar een immigrant, een asielzoeker, een ambetante die ons dinges komt opvreten.
Te gek toch ?
Tegen alle logica in

Wij zijn, hoe we het ook bekijken, een stukje van de wereld, van onze Aarde... Hoe kunnen we dan een stuk van die aarde bezitten? Hoe kunnen we dan gaan stellen: "Tot hier en geen stap verder !" en "Dit is mijne lochting, en alleen ik eet daarvan"...
Ik haal dat laatste aan, omdat het wellicht de landbouw is, die de eerste oorzaak is geworden van iets wat we nadien "eigendom" zijn gaan noemen.
De uitvinder van het systeem: "Hier zaai ik wat graan om voorraad te hebben voor de winter" zal wellicht ook zijn inspanningen hebben willen beschermen, er palen hebben rondgezet... Zijn werk verdedigend, en zo meteen het idee eigendom invoerend.
Maar heel logisch is het toch niet. Hoe kunnen wij in hemelsnaam een stuk van de aarde ons privé-bezit noemen? De Indianen hadden gelijk toen zij die opmerking maakten. Alhoewel zij ook niet erg consequent waren, want ze jaagden ook de stam weg die op "hun" jachtgronden durfde te jagen.

Met andere woorden... het zal wel des mensen zijn...
Heel wat oorlogen zijn uitgebroken met als doel: grond veroveren.  Er was voedsel tekort, dus moest je wel opschuiven. Als een heel volk begint te schuiven, dan is dat oorlog.
In modernere tijden ging het niet meer alleen over voedsel, maar ook over grondstoffen of aardolie... Maar het principe blijft hetzelfde.
Wij westerlingen waren de kampioenen, wij adopteerden hele landen, koloniseerden die, om er alle kruiden te kunnen oogsten, zeker te zijn van de katoen of zijde, zeker te zijn van...aardolie.

En we zijn verwonderd omdat deze landen nu niet echt vriendelijk zijn tegen ons. Wij hebben hun cultuur, hun godsdiensten, hun eigenheid naar de knoppen geholpen, en er niets voor in de plaats gezet, en die landen ontredderd achtergelaten. Landen ? Nee, ex-kolonies. Die in veel gevallen niet echt één volk waren, maar een samenraapsel van een heel pakket volkeren. Of we hebben een volk in stukken gescheurd door onze koloniegrenzen... Denk bv maar eens aan de Koerden... de Basken, om dichter bij huis te blijven, en heel dicht: België... Bufferstaat tussen de steeds ruziemakende grootmachten Frankrijk, Duitsland en Engeland...

Grenzen... Zelfs als het een "natuurlijke" grens is, zoals een rivier, is dat in werkelijkheid bullshit ! Overal liggen bruggen, de mensjes gaan met elkaar om, er is wisselwerking tussen de beide zijden van die "grens"... tot een of ander oelewapper plots verklaart dat het nu oorlog is.
Ik voel me geen Belg, ik voel me niet eens Vlaming... ik ben gewoon hier geboren, hier opgegroeid, mijn familie woont hier en hier stichtte ik een gezinnetje... Heel toevallig. Ik heb daar geen verdienste aan.
Voor hetzelfde geld was ik 100 km in een of ander richting verderop geboren, en was ik nu Fransman, of Nederlander of Engelsman...of Waal... En zat ik me te ergeren aan de politici van dat land.
Ik ben dus Vlaming door een piepklein toeval, en ik voel me goed in dat Vlaamse vel, omdat ik het product ben van dat volk waar ik toevallig terecht kwam.
Hoe zou ik in hemelsnaam kwaad moeten zijn op iemand die mijn broer kon zijn, was hij niet 100 km verderop geboren ?
Te gek toch !
Er is maar een mensensoort dat baat heeft bij grenzen !
Zij die er macht, geld uit peuren !
... de politici...

dju de dju

tot de volgende ?

titelloos

Image by sdobie via FlickrAan een blog zonder inhoud kun je moeilijk een naam geven... Vandaar de titelloze titel. (Vind ik eigenlijk wel leuk).
Maar ik heb vandaag echt geen inspiratie.
Ik zou natuurlijk kunnen spreken over de satelliet die ergens moet zijn gevallen, maar ik hoorde er nog niks van. Of het is ergens in the middle of Nowhere gevallen, of het is net op het nieuwscentrum gevallen, zodat die ons niets meer kan berichten. Of het is gewoonweg niet gevallen. Het is volledig opgebrand in de dampkring en heeft hoogstens een lichte stijging van de al zo grote vervuiling veroorzaakt. Maar wat moet je daar voor zinnigs over vertellen ?
Ik zou ook over de doodstraf kunnen spreken, nu ze weer een doodstraf hebben uitgevoerd op een man van wie de schuld niet 100 % bewezen was... Maar ze luisteren toch niet. Heel de wereld heeft betoogd, heeft handtekeningen verzameld en gezet, maar luisteren ? Ho maar... Terwijl we ondertussen al allemaal weten dat de doodstraf niet echt meer afschrikt dan celstraf, en dat je het risico loopt op vergissingen die niet meer recht te zetten zijn. Iemand die je verkeerdelijk 5 jaar achter de tralies hebt gehouden kun je nog financieel compenseren (Ik heb daar ook vragen bij !!!), maar dood is dood, dat is niet meer te repareren.
Ik zou ook kunnen schrijven over het feit dat wetenschappers nu ernstig (jaja!) rekening houden met het mogelijk bestaan van parallelle werelden. Dat zou dus willen zeggen dat ik in een andere parallelle wereld nog eens voorkom, en misschien zelfs enkele keren, dat ik op een van die werelden misschien wel politicus ban (bèèèkes)... of primadonna in de Opera van Milaan... Misschien is daar ergens een wereld waar de Asmogendheden de oorlog wel hebben gewonnen en het Nazisme nog steeds bestaat. Of ...
Of...
Hé, maar ik las dat ergens al eens in een science-fiction verhaal ! Om het eens anders te zeggen: je kunt het dus echt niet zo gek bedenken of het bestaat ...
En dan kom ik automatisch terug op mijn blog van gisteren, en durf er niet aan te denken wat voor werelden ik al allemaal heb bijeengefantaseerd...
Oh ja,we kunnen niet van de ene wereld naar de andere...
Maar het Graviton zou dat wel kunnen. Wat het graviton dan wel is ? Dat is een deeltje waarvan het bestaan ook nog niet is bewezen, maar op basis van de berekeningen denkt men dat het wel MOET bestaan. Het is volkomen gewichtloos, maar bevat wel wat energie.
Snap jij het ? Ik ook niet, maar de geleerde bollen beweren dat het er dus wel zou moeten zijn, anders kloppen hun berekeningen niet... en dat kan natuurlijk niet... (hum)

Ach, ik kan nog wel honderd dingen bijeenrapen om over te broebelen... Maar geen een lijkt me echt een ding voor mij. Het zijn verhalen die in het echt al zo onwaarschijnlijk zijn, dat je op den duur zoudt gaan denken dat ik echt niet onder water moet gaan zitten om te broebelen...

Nee, geef mij maar iets zoals de Belgische staat, daar kun je pas dingen over vertellen die geen kat kan of wil geloven, en die toch waar zijn. Daar kan het Graviton niet tegen op. Want België bestaat aantoonbaar... Hoeven we geen berekeningen voor te maken. In tegendeel, want de manier waarop de Belgische staat rekent... dat is pas science fiction...

ach, ik ga stoppen. Het is zaterdag, het is mooi weer (jaja !!!), wat zou je hier willen zitten lezen aan dit blogje ???

tot de volgende ?

herfffsssttt

Image via WikipediaWellicht een van de moeilijkste woorden uit onze taal. Er zijn er niet echt veel met vier medeklinkers op het eind. Wellicht zo gemaakt om het trieste van het seizoen te beklemtonen.
Herfst.
Het seizoen van het grote sterven.
De blaren beginnen te vallen (Hoe zeere vallen z'af de zieke zomerblaren (Gezelle)) en vanmorgen hangt er een dikke mist die het vale licht nog valer maakt. Dat de zon veel lager staat is al eerder opgevallen, maar met die mist krijg je een wit-verblindende kant in de mist, de zon zelf is onzichtbaar. Licht in een onzichtbare wereld. Het klinkt absurd. Het is het ook.

De natuur sterft weer af. We snoeien her en der wat te wilde takkengroei weg, en bekijken vol weemoed de verkleurende bladeren. Herfst...
Het is ondertussen al bewezen dat planten ook iets hebben wat we gevoel of zelfs denkvermogen zouden kunnen noemen. Planten ontwikkelen stoffen in hun bladeren zodra een van hen aangevallen wordt door rupsen is maar een voorbeeldje van dat "denkvermogen".
En dan gaat mijn fantasie weer op hol...
Hoe zou dat grote sterven aanvoelen?
Is het gewoon een afsluiten van alle vocht in de tere delen, als bescherming tegen de komende vorst? Of is het echt een sterven en wedergeboren worden? Is het de oorsprong van de reïncarnatie-godsdiensten? Iets wat is blijven hangen in onze oudste genen?
Ik weet het, ik heb wellicht een veel te grote verbeelding, maar bij mij is dat als eten en drinken. Zonder die fantasmen ben ik dood. Ik vind het gek dat ik het zelden of nooit hoor bij anderen. Ben ik echt een uitzondering met al mijn fantasieën? Ik weet het niet, ik denk het niet... Ik denk eerder dat er velen zijn die op die manier hun geest laten zweven, maar weinigen die het durven zeggen of uiten.
Maar voor mij is dat een deel van mijn leven.
Misschien heeft mijn lange ziekte mij meer tijd gegeven om meer en meer mijn geest te laten dwalen. Ik weet het niet, het interesseert me ook niet echt. Ik hou gewoon van spielerei, fantasie, geestelijke constructies... Het is voor mij een ook beetje een vlucht uit de pijn.
Ik heb het al meerdere keren gesteld, pijn is sterk te beïnvloeden door de geest. De voorbeelden zijn legio. Als je op bezoek gaat bij een zieke, dan zul je veelal de zieke zien opleven tijdens het bezoek. Zieken die intens bezig zijn aan iets, hoor je niet klagen, zien er ook beter uit, zijn ook beter. Dat is een van de redenen waarom ik het beoefenen van een hobby zo belangrijk vind.
Maar voor mij is dus ook dat geestelijke bezig zijn een van de zaken waarmee ik de pijn verdring van het voorplan. En wellicht heb ik het leren doen tijdens het aanschuiven in de vele files in ons landje. Ik zag veel chauffeurs die zich zaten op te winden in dat oeverloze aanschuiven, maar ik bleef daar stoïcijns onder. Ik had daar nooit last van, want ik vluchtte weg in de dwaalwegen van mijn geest.
Het klinkt gek, maar ik zat me te amuseren tijdens dat aanschuiven. Ik zit me nog te amuseren tijdens het wachten in de wachtzaal van de dokter. (Gek, toen ik met Anny en haar gebroken been zat aan te schuiven, zat ik me wel op te jagen - daar ging het niet over mij... ??? bizar)
Wellicht is het ook dat wat me doet zeggen dat ik me nooit verveel ?
(Toch wel, als ik 's avonds zit te wachten tot de soap van Anny gedaan is, en ik mee naar boven kan, naar mijn bed en mijn boek...) (Ik heb een hekel aan TV - de interessante dingen wegen niet op tegen de saaie vervelende zaken)

Maar ik was bezig over de herfst...
Over de blaren die vallen en een dikke laag vormen op de grond. Eigenlijk isoleert de grond zichzelf op die manier, isoleert de plant haar wortelgestel. Propere tuiniers halen dat dode materiaal weg, en doden wellicht net daardoor hun plantjes.
Het zit allemaal zo wonderbaar in elkaar...
Ik weet wel evolutie en heel de tralala, maar telkens als ik geestelijk in die natuur weg dwaal, heb ik mijn eigen persoonlijke godsbewijs in handen. Het zit zo wonderlijk knap in elkaar, dat ik niet kan geloven dat dit allemaal toevalsproducten zijn die toevallig de beste samenhang hebben ontwikkeld. Nee, dan voel ik me zo klein, zo nietig tegenover dat geheel, dat ik wel moet geloven in Iets (met een hoofdletter).
En weet je, dan weet ik, voel ik, ook mijn doel: pogen zo goed mogelijk in het geheel te passen...
Mededogen en medeleven met mijn medemensen en met de gehele natuur, in een volmaakte entiteit.
Pogen in evenwicht te zijn, niet te storen en te verstoren.

Ik weet het wel...
...maar het is zo verdomd moeilijk....

We weten veel te veel, en we weten veel te weinig. Te veel van het ene, te weinig van het andere

Nu is de wolf terug in ons landje. Is dat een goede zaak ? Is dat iets om ons roodkapjescomplex los te laten breken?  Zie je? We weten te veel en ook te weinig.
Mens-zijn is moeilijk, met al die mensen...

tot de volgende ?

Santens

Image via WikipediaWeer treft de doem van sluitingen en falingen onze streek... Nu Santens (badstoffen)... De rechtbank keurt de overname goed en redt op die manier de helft van de arbeidsplaatsen, maar nu tekenen de banken daartegen protest aan...
Uiteraard ben ik supporter van de tewerkstelling en niet zo zeer van de banken, maar toch is er meer aan de hand.
Gans onze maatschappij draait op virtueel geld. Iedere keer jij met je kaart betaalt, neem je koopwaar mee, die op dat eigenste moment eigenlijk niet echt betaald is. Het geld is niet ogenblikkelijk van je rekening en niet ogenblik op de rekening van de winkel. Op dat moment heb jij in feite je goederen betaald met virtueel geld. Geld dat er eventjes niet is.
Dit is maar een klein voorbeeldje... Maar in grote zaken zoals industrie gebeurt in feite een beetje hetzelfde. Een bedrijf koopt grondstoffen, doet dit met een lening. Het bedrijf leent geld en koopt daarmee grondstoffen.  De bank krijgt daarvoor een rente op dat uitgeleende geld.
Maar in feite doe je op dat moment zaken met niet echt bestaand geld, virtueel geld.
Een vraagje: de staat geeft x geld uit, die gedekt zijn door waarden (vroeger goud). Maar eigenlijk is er dagdagelijks véél meer geld in omloop dan er uitgegeven is, gewoon door de virtuele manier van geld verhandelen.
Als ik bank ben, en ik leen geld aan Santens, zodat hij zijn grondstoffen kan aankopen, dan neem ik een risico, mocht Santens het geld en de rente niet kunnen terug betalen, dan rest mij niets anders dan het geld of de waarde op te eisen bij de rechtbank. De waarde, dat is bedrijf, gronden, machines, stock... en dan moet ik als bank die dingen nog verkopen en hopen dat ik mijn geld en rente er uit haal.

Banken nemen dus een welbewust risico. Dat is dan ook de reden dat je niet zo maar geld kunt lenen. Men zal kijken of je solvabel bent, wat de waarde is van je bedrijf en alles wat er bij hoort, om geen of zo weinig mogelijk risico te lopen.
Maar een bedrijf als Santens is een oud en gevestigd bedrijf in de streek. De banken hebben vertrouwen in dat bedrijf dat al jaaaaaaaaaaren  vlot zijn schulden afbetaalt en een goede klant is. Van dergelijke klanten ga je niet iedere keer weer opnieuw de kansen gaan berekenen...tot plots de terugbetalingen stokken... het nieuwe geld in surplus wordt al wat voorzichtiger uitgeleend aan het bedrijf, maar al bij al groeit op die manier de schuldenlast hoog en hoger. Leningen worden maar meer toegekend op korte termijn, maar dat is duur geld voor het bedrijf dat daardoor nog meer in de knoei komt. En plots stelt de bank vast dat alles stokt, dat er geen terugbetalingen meer komen, en dat je daar als bank met een onverantwoorde hoge last zit.
Onverantwoord ?
Ja en nee... Ja, als je de last op zich bekijkt, nee, als je heel de historie in aanmerking neemt.

Nu ziet de bank geen heil in de overname door een Frans bedrijf, dat wellicht geen klant zal worden, en dus geen recuperatie-winst zal toelaten, dus wil ze zo veel mogelijk recupereren en eist dan ook dat de zaak ten gelde zou worden gebracht. De waarde van het goed lijkt dus hoger dan de overnameprijs te zijn... Als het een normale prijs zou halen. Wat nog niet zeker is.

De bank lijkt op zijn minst onsympathiek tegenover de arbeiders, die op die manier niet de helft, maar alle arbeidsplaatsen zien verloren gaan. Er is meer: door de hogere werkloosheid zal er ook minder koopkracht zijn in de regio en derhalve ook minder spaarcentjes voor de bank(en).

Uiteindelijk heeft de bank de fout gemaakt door meer uit te lenen dan recuperabel is, of toch wat recuperabel is als we met een socialere oplossing van de faling rekening houden.

Het bedrijf dat Santens overneemt met behoud van de helft van de arbeiders doet een koopje... Het krijgt niet alleen op goedkope manier een bedrijf met inhoud, maar ook de geschoolde arbeidskrachten er boven op, terwijl het netjes alle arbeiders die blijk hebben gegeven van veel ziek zijn, minder vlug, minder rendabel werken, er uit te zwieren op een zeer goedkope manier (op kosten van de faling !).

En als je dan weer eens kijkt naar de reden van al dat onheil, dan sta je voor die virtuele manier van handel drijven. Bedrijven krijgen geld op basis van hun komende productie, die echter ook nog moet verkocht worden... Hapert daar iets, door goedkope import bijvoorbeeld, dan hapert heel het systeem. Banken zijn de uitvinders, de preneurs van dat systeem.
Misberekeningen zijn dan ook uiteindelijk terug te voeren tot de bank !
Dat klinkt cru, maar uiteindelijk is het zo.
Door de schuld van de banken dreigen nu ook de laatste tweehonderd én arbeidsplaatsen in het geding te komen.
En de banken zouden moeten afwachten of de lege doos en de gronden voldoende zouden opbrengen.

... wetende dat de streek daardoor zal verarmen, en dus ook ...de banken...
Nering bedrijven lijkt niets voor mij.
Het systeem wordt veel te ingewikkeld... want ik heb hier maar een klein hoekje van de gehele mantel (der liefde?) opgeheven...

tot de volgende ?

L'Aquila

Image via WikipediaIn Italië zijn geologen en seismologen voor de rechtbank gedaagd, omdat ze de aardbeving in L'Aquila niet juist hebben voorspeld...
Beide "wetenschappen" blinken uit door het feit dat ze eigenlijk nog veel meer in de ON-wetenschabben liggen dan in het weten....
Momenteel is er nog geen mens die een aardbeving precies kan voorspellen. Ze weten wel meestal dat er een aardbeving zit aan te komen, maar er een datum laat staan een uur op te kleven ??? Noppes !
Zo wacht men al jaren op de zware aardbeving in de omgeving van San Francisco, waar  een grote breuklijn loopt. Maar wanneer die juist gaat gebeuren ????
Aardbevingen vinden meest plaats aan de breuklijnen, plaatsen waar de tektonische platen elkaar raken, wegduwen, langs elkaar schuren, de ene onder de ander kruipt of dergelijke fenomenen. Daar zitten ook de meeste vulkanen.
Ook vulkaanuitbarstingen kunnen nog steeds niet nauwkeurig voorspeld worden. In hetzelfde Italië zijn seismologen nu een gat aan het boren in een oude caldera (soort kratervorm), waarbij ze een paar duizend meter diep zullen gaan, in de hoop dat ze dan op een iets betere manier de komende ramp zouden kunnen voorspellen.  De komende ramp is in dit geval wel zeer belangrijk, want mocht deze "slapende" vulkaan plots weer wakker worden, dan zou het wellicht invloed hebben op heel Europa, waar door de stoflagen in de atmosfeer de temperatuur drastisch zou kunnen zakken. We zitten daar nu in een alarmfase, want de bodem is er in een zeer korte tijd zo'n dikke 3 meter omhoog gekomen. Maar een exacte voorspelling??? Niet mogelijk... Helaas (Er ligt in de caldera een behoorlijk grote stad !)

Het erge is dat men, door een dergelijk onzinnig proces, niet alleen die enkele wetenschappers treft, maar gans het wetenschappelijke onderzoek in deze materie. Wie zal nog durven seismoloog zijn, als je het risico loopt aansprakelijk te worden gesteld voor een aardbeving die je niet kunt exact voorspellen. Bij een breuklijn waar twee tektonische platen langs elkaar wrijven, wordt een spanning opgebouwd, die op een gegeven moment resulteert in een aardbeving, een plots schuiven van de platen. Het is überhaupt niet mogelijk dit exact te voorspellen, daar er ontelbare factoren in meespelen... Denk maar aan al de soorten gesteenten die in de verschillende lagen boven elkaar liggen, en waarvan de weerstand verschillend is.
Wat nu gebeurt is dus niet alleen onzinnig, het is ook remmend op de verdere ontwikkeling van de wetenschap. Galileo mocht zijn stelling niet verdedigen, en iedereen vindt nu dat dit wel een van de onzinnigste dingen was die de kerk ooit kon stellen, maar l'histoire se répète...


Groot nieuws !
In de U.S.Army mogen homo's plots en eindelijk homo zijn...
We weten nu al een tijdje dat homoseksualiteit in de genen zit. Dat het dus geen ziekte is, dat het zelfs niet een afwijking is, maar gewoon een iets andere opstelling in de dna... Met andere woorden, je bent het of je bent het niet, en je kunt er niet echt iets fundamenteels aan doen. Je kunt het misschien negeren, maar dat doet het niet weg, en zal wellicht een reden zijn tot zich niet goed in zijn vel voelen.
Waar ik wel een hekel aan heb, is dat het momenteel wat lijkt op een modeverschijnsel, waarbij het in is je te outen als homo. Net zo min als ik hou van overdreven macho-gedoe, hou ik van overdreven homo-gedrag... Ik ken een paar homo's, en als zij een staal zijn van de "soort", dan moet ik vaststellen dat homo's heel lieve mensen zijn. Ik heb er dus helemaal niets tegen, maar als ik ze publiek zie homo-achtig doen, dan stoort mij dat. Het stoort mij evenzeer als ik een hetero-koppeltje veel te ostentatief elkaar zie aflikken...
Met andere woorden, voor mij hoort het baltsgedrag van de mens binnenskamers te gebeuren, niet in het publiek.
Ik weet dat ik ouderwets klink en wellicht ook ouderwets ben, maar ik vind het gewoon niet gepast, storend.  Ik ben een kind van mijn tijd. Maar vergeet niet, dat dergelijke dingen steeds weer terugkomen. Waar de houding nu naar zeer tolerant neigt, zal de volgende generatie wellicht weer gaan neigen naar strenge terughoudendheid. Ik kan dus wellicht evengoed stellen dat ik niet ouderwets ben, maar een voorloper. De geschiedenis van het menselijk gedrag lijkt immers steeds van het ene uiterste naar het andere te zwaaien.
Het gevolg is steeds weer een kloof tussen generaties.
Maar we wijken af. Ik wil dus gewoon stellen dat ik blij ben dat nu ook in het Amerikaans Leger homo's gewoon mens mogen zijn...

tot de volgende ?

vrekered !

Image via WikipediaVanmorgen sta ik mijn lichaamsoefeningen te doen voor het raam. Plots zie ik een wagen voor ons huis stoppen. Een man stapt uit, met een papier in zijn hand, komt het papier in de bus stoppen. Man gaat terug naar de wagen. Draait zich halverwege om, maakt een wat onwillige beweging, haalt nog een papier uit de auto, gaat dit bij de buur in de bus stoppen. Man rijdt weer weg...

Enkele minuten geleden...
Anny naar de bus om  "Het Papier" uit de bus te halen.
Het blijkt de krant te zijn... Mijn buur trekt zijn dagelijkse krant nog steeds, en wellicht was de verdeler eventjes verstrooid ?
Zou er nu ergens een sukkelaar zijn krant missen?
Vandaar de titel... verkeerd voor wie het niet kon ontcijferen.
Gek, ontcijferen, terwijl er geen cijfer te zien is. Moet dat niet ontletteren zijn ? Maar ja, ont- betekent zonder, geen... en zonder letters kun je het ook niet ontweetikvelen hé ?

Dus straks kan ik de krant lezen. Voor een keer, en dan nog gratis ook. Moet kunnen...
Vroeger was ik echt een krantenman, maar de krant is meer en meer de commerciële toer op gegaan, en lijkt in niets meer op een verzameling nieuwsberichten. Integendeel, grote foto's liefst zwaar beladen met sensatie of met bloot, kwestie van kooplustigen aan te trekken.
Mij trekt dat helemaal niet aan.
Voor mij hoort een krant nieuws te brengen, en dat zo neutraal en zo objectief mogelijk.
Maar ook objectiviteit en neutraliteit hoort niet meer thuis in de hedendaagse krant.
Ze zijn ofwel min of meer verbonden aan een of andere politieke kleur, ofwel meten ze zich een vriendschap aan met een of andere stand.
Met andere woorden er bestaat geen krant meer die ik nog die naam waardig vind !

Het ding dat in mijn bus is beland, is het nieuwsblad... Wellicht dus met heel wat berichten pro en contra de "nieuwe" Ronde van Vlaanderen. Oh ja, op facebook kreeg ik een reactie op mijn blog over de ronde... Jan is ook slachtoffer van al die wielerterroristen... en heeft dus alle begrip. Nu Jan, we staan niet alleen hoor ! Heel wat mensen uit onze regio zijn die fietsende bendes meer dan zat. Wat echt niet nodig zou zijn, mochten ze eens wat rekening houden met de ander verkeer. Eigenlijk ben ik voorstander van het feit dat mensen beweging hebben, en fietsen is daar een vorm van. Maar ik vind het niet kunnen dat ze de rest van het verkeer ambeteren, en zelfs agressief zijn. Ik kwam ooit een bocht uit met mijn wagen, en kon nog net alle remmen dichtklappen. Daar stond ik voor een muur van fietsers, over de volle breedte van de weg. In de plaats dat ze content waren dat mijn remmen goed werkten en dat ik niet vlug reed, werd ik uitgescholden voor al wat schoon en lelijk was... Mijn hekel aan dat terrorisme is die dag heel fel gestegen ! Zolang het fietsers betreft die de wegcode respecteren, geen probleem... Maar als het er zijn die met vijf man de reglementering van het groepsfietsen toepassen, dan kriebelt het bij mij...

De ronde van Vlaanderen met zijn 20.000 fietsers, dat is dan helemaal het hek van de dam ! Dat is dan een godganse dag dat je niet buiten kunt ! Trop is teveel...
Dus voor mij: leve de fietser, weg met de terrorist....

Vandaag gaan we vissen... als het stopt met miezeren... want vooralsnog ziet het er maar nat uit. En echte vissers gaan daar door, maar wij zijn geen echte... wij zijn luxe-vissers, gaan alleen bij goed weer buiten. We gaan naar Wannegem vissen, bij pepee... Heerlijk rustig in het kleine bos, midden de kouters. De vis moet daar niet eens bijten om toch dat immense gevoel van genieten te hebben.

En eens babbelen met pepee... de man geniet daar zo van ! Je krijgt er waarempel zelf een warm gevoel van. Want ik herken dat een beetje... Na jaren ziekte, weet ik hoe heerlijk het is om eens met andere mensen te kunnen babbelen. Eens een beetje buiten dat kleine gezinskringetje te zijn.
Niet dat je ook maar iets tekort komt in dat gezin, maar dat babbeltje met anderen, dat is gewoon iets anders... dus fris, heerlijk... Dat is ieder bezoekje, dat is het gekeuvel op de rommelmarkt, dat is het gaan vissen met Luc en Marnic... dat is zelfs het keramieken in de academie...
Dus weet ik heel goed wat het is voor pepee, die sinds de beroerte ook niet veel meer uit zijn huis raakt, en wellicht ieder kans op iets anders grijpt.
Denk nu niet dat ik me beklaag, of dat ik me ongelukkig voel.
Nee, in tegendeel, ik heb het al gezegd, ik ben een gelukkig mens, wat er ook gebeurt... Het is eerder te vergelijken met een frietkraam... Je mag pas van tafel komen, als je die frietjes ruikt, dan krijg je meteen weer trek... Dat is geen honger, dat is gewoon: iets anders...

Ik denk dat mijn geluk zit in het aanvaarden van het leven zoals ik het heb en zoals ik het nog kan, maar ook in het feit dat ik haast altijd wel aan iets bezig ben... Aan iets creatiefs, zoals dit bloggen, of wat tekenen, of wat sculpteren in een stukje been, of een boek lezen of... een babbeltje doen met een toevallig bezoek.
Weet je, ik wens je alle gemoedsrust toe... want dat is het wel zo een beetje... rustig van gemoed zijn, niet streven naar meer of beter of hoger... nee, gewoon blij zijn dat je er bent en dat je dat nog allemaal kunt (hoeveel er ook is dat je niet (meer) aankunt)...

tot de volgende ?

200 miljoen eurootjes...

Image by elwin.nu via Flickr't Is of dat het niets is... 200.000.000 euro...
En weet je wat het erge is ?
Het is ook niets........................................

Het gaat hem over de brug van het Italiaanse vasteland naar Sicilië... Alleen, die brug ligt er niet... Sinds 1969 zijn ze bezig met er over te praten en onderzoeken en plannen te maken... Dat kost nu dus al 200 miljoen !
Hebben, of dreigen wij niet ook zo'n ding te krijgen in Aantwaarpen ???

Ik vraag me af hoeveel geld er in ons Europa (het verenigde - weet je wel) al is verdwenen aan allerlei "plannen" ?
Dus eigenlijk volkomen nutteloos ? Als ik het Zwartboek in ons eigen landje bekijk, en dat extrapoleer naar Europa, dan spreken we zelfs niet eens meer over zoiets futiels als een brug naar Sicilië...
Wat ik me wel afvraag: gaat dat geld naar beroeps-ontwerpers, of gaat er vooral naar de roemruchte strijkstok? Bestaan er procedures om dergelijke dingen te voorkomen, of om de gevolgen ten laste te leggen van ... ?
Neem nu de metro die daar staat te liggen in de ondergrond van een onze steden... Volkomen nutteloos. Kan daar alsnog iets mee gebeuren? Of houden we het als reservaat voor vleermuizen aan ?
Ik weet niet of ze er nog staan, maar toen ik nog veel en ver kon rijden met mijn auto, zag ik regelmatig bruggen die daar stonden te staan, zonder op- of afritten... Symbolen van doelloosheid, van verspilling, van verkeerde planning, van mis inschatten... van noem maar op...
Indertijd hadden we zelfs een autostrade die doodliep. Zo maar. Aan de taalgrens, symbool van ons verdeelde landje.
Daar ik ooit toevallig een dergelijk programma zag, al zappend, in La douce France, vermoed ik dat ik rustig het zwartboek en de bijhorende nutteloze, weggeworpen centen kan en mag extrapoleren naar de rest van de beschaafde wereld. Misschien ook naar de minder beschaafde gebieden, maar daar hebben ze andere zorgen dan het bouwen van nutteloze bouwwerken. Alhoewel, als ik alleen maar denk aan die replica van de St Pieters Basiliek in een duister Afrikaans land...
Het lijkt er dus op dat verspilling ook al "des mensen" is...
Terwijl er miljoenen sterven van de honger.
En dan klap ik nog niet eens over al die etenswaar die we vernietigen om de prijzen beter te kunnen beheersen,of gewoon... in de gezinnen waar ze verschrikkelijk veel "overschotjes" bij de vuilnis deponeren. Ik zag ook daarover een filmpje, mensen die gewoon leefden van de vuilnisbakken op de straat, en die er gezond en weldoorvoed uit zagen...
Ik ga niet beweren dat wij hier nooit restjes hebben, maar het zijn er niet veel, en die gaan dan nog naar de kippen, en het oud brood naar de geitjes van Bart. Er gaat hier echt niet veel verloren, maar ik herinner me nog mijn studententijd en de tijd dat ik in Brussel werkte... De massa's brood en ander eten dat je buiten zag liggen... Niet te doen. De maandag de rest van de zondagse pistolets, niet aangeraakt en echt nog niet "oneetbaar"...  Wel iets harder en/of taaier, maar we gebruiken onze tanden toch al te weinig. Hier eten we dat op. Ook al is het taaier. Eten, dat is iets wat je niet wegwerpt als het ook maar enigszins anders kan. Maar ja... we zijn van de ouden bak... We zijn niet modern, volgen de trends niet...

Wel maken we hier ook bruggen naar Sicilië...
Of hoe noem je anders het feit dat ik lessen ga volgen aan de academie. Je kunt moeilijk beweren dat dit iets fundamenteels bij brengt in the struggle for life... En zo zijn er massa's kleine Siciliaanse bruggetjes in ons leven. Zij kleuren het leven... Ze kosten ook . Maar het zijn dingen die kleur geven, die het leven aangenaam maken. Het verschil met de Brug naar Sicilië en mijn academische lessen is gewoon: ik betaal zelf voor mijn kleurtjes, en voor de brug naar Sicilië betaalt heel de staat Italië, en misschien straks, als ze verder de Griekse weg op gaan, heel Europa...

Je kunt zelfs niet eens beweren dat dergelijke miskleunen helemaal nutteloos zijn ! In ieder geval zijn er diegenen die er aan "werken" er goed mee, en met hen, hun gezin, en met hen de buurtwinkels, de grootwarenhuizen...kortom heel onze economie. Je kunt het - het klinkt wat oneerbiedig- misschien vergelijken met de werkloosheidsvergoedingen...  Als je werklozen geld geeft om niets te doen, dan kun je dat ook nutteloos en zelfs weggegooid geld noemen. Maar eigenlijk is dat niet echt zo !
Als je werklozen zonder inkomen zet, dan loop je niet alleen gevaar dat de arme mens moet gaan stelen om te overleven, maar bovendien leg je de economie stil. Hoe gek het ook klinkt, het is beter de werkloze geld te geven, zodat de economie blijft draaien... Want economie, dat is onder meer: arbeid... en dat is wat we tekort hebben, dat tekort is de reden van de werkloosheid, hen geld geven kan de kans op hernemen van de economie alleen bevorderen.
Ik stel het hier héél erg simpel, maar toch is het zo. Er komen wel een pak andere dingen bij kijken, en het resultaat is niet zo zuiver zwart/wit, maar toch is dat de basisgedachte.
Minstens één van de nevenwerkingen van dit systeem is, dat je het gevaar loopt dat werkloosheid zich installeert in het systeem, en nog erger dat door de druk van de kosten daaraaan verbonden, de lonen van de werkenden te duur worden, en dus netto afgeroomd moeten worden, waardoor er soms een situatie dreigt te ontstaan dat het verschil tussen werkloosheidsvergoeding en loon te klein wordt, en op die manier stimuleer je uiteraard niet de "lust naar werk"...

Kortom, het is allemaal niet zo simpel...
Ook dat van die brug niet... Er zal wel een zekere behoefte ontstaan zijn die aanleiding gaf aan die planmakerij, maar op een bepaald moment zie je dat de planmakerij op zich een eigen leven gaan leiden...
Los van het doel.
... en dan krijg je naderhand "Het Zwartboek"...
Heb je er op gelet ? Ik heb dit keer niet eens de schuld bij de politici gelegd, omdat dergelijke problematieken eigenlijk een eigen leven gaan leiden. Je kunt hoogstens de politici verwijten dat zij het ei hebben gelegd, maar de kip, dat leeft op den duur op zich. En het blijkt dat kippen veel sterker zijn dan we denken ! Je ziet ze tegenwoordig her en der als "wild" rondlopen.
Bruggen en metro's ook...

tot de volgende ?