regen episode 12.648.351

Image via WikipediaRegen, regen, regen...
Verschillende verkeersongevallen door de overvloedige regen.
Help, we zijn aan 't verzuipen (Allee, toch zij die niet op een berg wonen).
Ik hou van "mijn" berg(je).

Een ding valt wel op: in dit weer zijn er veel minder wielertoeristen op de baan. Ik vind dat een beetje gek, want ik weet nog dat ik heel graag in de regen ging joggen. Er is dan extra veel zuurstof te happen. Bovendien was ik een zweetbeest, en na tien kilometertjes was ik in de regen niet natter dan bij droog weer.
Ik had maar een schrik toen ik ging lopen, dat ik na een tiental kilometer plots niet meer zou kunnen lopen door een of ander sportletsel of zo... Ik stond daar dan door en door nat van het zweet en eventueel ook van de regen, en dan , als je dan plots stil valt, dan is het plots berekoud. Ik ging soms in vriesweer lopen en kwam kletsnat van het zweten thuis...
Fietsers hebben blijkbaar geen baat bij die zuurstofboost... of ze blijven liever droog. Ik zie ook zelden echte zweetbeesten bij die fietsers. Fietsen is niet zo inspannend als lopen.
Ik mis dat lopen wel.
lopen is echt een verslaving, het schijnt ook wetenschappelijk bewezen te zijn, je zou een of ander hormoon produceren tijdens het lopen, waardoor dat verslavend effect ontstaat.

...maar ja... dat is allemaal verleden tijd. Toch staar ik een passerende loper nog wel eens na.

Morgen zou het beter weer zijn...
Hopelijk, want morgen gaan we rommelmarkten...
In de voormiddag naar de mis en de rozenkrans in de RVT van tanteke, dan komen eten en naar Tielt, op bezoek bij Roland en Rita, en samen naar de rommelmarkt. Roland zou zorgen dat er Orval in huis was... Dat ik zei dat ik moet rijden heeft geen invloed op Roland... Eentje mag wel. Ik vind Orval inderdaad een lekker biertje.

Anny komt hier met een zak diepvriesdinges aan lopen... "Kun jij eens zeggen hoe dat moet bereid worden? Het staat er weer in alle talen op, uitgenomen Vlaams..." Ik neem de koude zak in mijn handen en begin de Nederlandse tekst voor te lezen... "Ach, een Nederlandse vlag, ik zocht een Belgische !" "Anny, welke taal is dat, het Belgisch?" We lachen alle twee even, en Anny naar haar keuken...

En na morgen is de RVT een stukje uit ons verleden, en heel misschien een stukje toekomst, want waar gaan we zelf nog belanden?  De verpleegsters vragen wel of we toch nog wel enkele keren zouden op bezoek gaan, en we knikten, maar we weten wellicht allemaal dat dit een dode letter zal zijn. Misschien gaan we nog eens op bezoek bij een verre nicht die daar ook verblijft, maar daar is geen binding mee. Toch gaat het raar doen. Meer dan vier jaar zijn we iedere week naar tanteke gereden, een half uurtje in de cafetaria, een bruine Leffe (niet uit de frigo) voor Tanteke, een limonade zonder suiker voor Anny en een glas witte wijn voor mij... We moesten het al niet meer zeggen, ze wisten wat we zouden bestellen. De laatste keer dat ik dat bestelde heb ik de Leffe weg geschonken aan een ander, want Anny kwam zonder tante terug naar beneden... Ze lag ziek in haar bed... Ze is ziek verhuisd naar de nieuwe bouw, en is nog één keer opgestaan...
Volgende zaterdag zal het raar doen.

't regent nog steeds...

Ik moet echt eens mijne kop goed schudden, dat ik dat overlijden van me kan afzetten. Het leven gaat door, en we moeten de draad weer oppakken. Dat hoofdstuk is uit, nieuw hoofdstuk.

Ik heb zo net een boek uit, over het tapijt van Bayeux... Je zou denken, wat kun je daar nu over vertellen, maar het was een mooi en spannend boek, en het bevat talrijke foto's van het zeventig meter lange tapijt, en heel wat uitleg over de technische aspecten van de tekeningen, maar op zo'n manier dat het echt leuk is om lezen ! Ik denk dat ik het boek cadeau ga doen aan Lieselotte, dat is de tekenaar van de nieuwe generatie (Gwendolyn ook, maar bij haar zit lezen er nog veel minder in dan bij Lieselotte - er is maar een van mijn kleinkinderen ook een boekenwurm: Ewoud !)
Op de foto zie je de scène waar Koning Harold sneuvelt... Let een op het paard, het heeft maar drie benen... Je mist het vierde helemaal niet, je let er niet op dat er eentje ontbreekt, in tegendeel, de tekening wint aan duidelijkheid en verhaal door het weglaten van details. Wat toen ook nieuw was: het been dat achter het ander zit is donkerder gekleurd, om diepte te suggereren, er was toen nog geen perspectief. Maar het tapijt is een stripverhaal, met alleen een paar korte woorden uitleg, nog net niet in tekstballonnetjes...  Het is een wonderlijk kunstwerk en de eerste fotoreportage ooit...

Ik heb het nog nooit in het echt gezien, maar dank zij het boek is het me zeer nabij gekomen. Het is een meesterwerk, en een tijdsreliek, het geeft je een idee van de kledij, de boten, de ruiterij van toen. Leuk is dat de Bisschop mee vocht, maar met een houten knots, een zwaard mocht niet (Wie met het zwaard omgaat, zal door het zwaard vergaan...). Of ook toen al bestond schijn-heiligheid... De man dong ooit nog naar het pausschap, maar werd intijds door Willem de Veroveraar gevangen genomen en opgesloten...

Wat heeft Constantijn de kerk aangedaan toen hij er een staatsgodsdienst van maakte !!!
maar dat is weer een ander verhaal

tot de volgende ?

Voorbij...

Image via Wikipedia't Is voorbij...
Tanteke is begraven, het afscheid is genomen, de koffietafel is goed verlopen, alles is voorbij. Of bijna alles.
Want we moeten nog met een overlijdensakte en haar SIS-kaart naar de mutualiteit, we moeten maandag naar de gedenkmis en de paternoster in de Home, en dan zal er wel nog een en ander zijn met notaris en co, maar dat zal nog wel een eindje duren...
We zagen heel wat familieleden die we anders al jaren niet meer zagen, en hadden een goede babbel met iedereen.
En dat was het.
Hoofdstuk afgesloten.
het boek Tante Irène is uit en terug in de grote bibliotheek geplaatst. Er blijft nog wel een restantje, achterkozijn Mark Pauwels was er ook, en deed weer heel wat wetenswaardigheden op voor de aanvulling van zijn stamboom van de Pauwels...
en dat was het dan.
Een mens is verdwenen, bijna zonder ook maar één rimpel te veroorzaken in de golven van de tijd.

We zijn toch maar twee keer niks hé ?
Een ferme windstoot en we zijn verdwenen.

Al wat er rest is dat er nu in een paar huizen nog enkele maanden een fotootje (het doodsprentje) zal blijven staan, om dan definitief te verdwijnen in de oude schoenendoos met rouwkaartjes, of in de vuilnisemmer. De weg van alle stof.

Aan de kant van tante is er nog één zus, die nu ook in de kliniek ligt, en verder is heel die generatie verdwenen.

Aan mijn kant is er nog mijn tante en doopmeter en dat is er ook maar ééntje meer. 't Menske is ook dement en zit ook in een RVT...

Ze zijn eigenlijk al begonnen aan de volgende generatie, want van onze generatie zijn er ook al heel wat weg, zowel aan de kant van Anny als aan mijn kant. En van de daaropvolgende zijn er ook al weg, waaronder onze Koen...

Het zal wel aan mij liggen, maar op zo'n dagen voel ik me zo...zo eindig.
Op normale dagen denkt een mens daar niet aan, maar als je op het kerkhof staat, in de druilerige regen rond de kist, dan ben je plots zo geconfronteerd met de dood.

Misschien is het wel eens goed dat je met je neus ook op dat feit wordt gedrukt. Dan zijn een hele boel dingen plots veel minder belangrijk, leer je relativeren.

ik meen me te herinneren dat ik ooit eens las over een of andere orde van kloosterlingen, dat zij in hun cel voortdurend gewezen werden op de dood. Toen leek me dat bizar en wat terneerdrukkend, maar je kunt het ook anders bekijken, de dood hoort nu eenmaal bij het leven, en in dat licht lijken vele problemen veel minder erg. De dood kan dus echt positief doen denken.

Morgen geven ze opnieuw regen, maar maandag op 15 oogst, zou het goed weer zijn. In de voormiddag naar de dienst in de home, en in de namiddag op bezoek bij Roland en samen naar de rommelmarkt. Drukke tijden, de gepensioneerdentijd...

tot de volgende ?

Op naar dictatuur ?

Image via Wikipedia't Regent weer...
Vanmorgen bekeek ik, binst ik aan het turnen was, mijn lindeboom, en we zijn nog niet eens half augustus, en de bladeren hebben nu al al hun frisheid verloren. Het lijkt of de koude van deze "zomer" de groei al meteen heeft stopgezet. De bladeren zijn allemaal donkergroen, je ziet geen groeipunten meer. Normaal moeten de toppen van de takken nog lichtgroene bladeren vertonen...

Het is koud. Zeker voor de tijd van jaar.
We hebben een gek jaar tot nu toe... Een veel te warm en te droog voorjaar, en de zomer meteen vergeten en inschrijven als een zeer vroege en lange herfst. Ik vraag me af hoe de rest van het jaar nog zal worden? Als ik een gokje mag wagen, het zou me niet verwonderen mochten we nu weer een extreem warme herfst kennen...

Ik las een artikeltje over The Special Forces... Tot mijn verbijstering zijn er nu zo'n 70 landen waar de speciale strijdkrachten van Amerika momenteel aan het optreden zijn, of dit jaar al opgetreden hebben. En tegen het eind van het jaar verwacht men dat het 120 landen zal bedragen.

Allemaal in het teken van democratie... ?

Kijk, we zien nu hoe de Westerse democratische landen zich gaan moeien in de Arabische opstanden... Ik weet niet wat ik daar moet van denken. Ik stel me dan de vraag, mocht het hier zijn, zouden we het leuk vinden dat Amerika zich met onze ruzies zou komen bemoeien ? Misschien iets aanvaardbaarderder voor wie "geholpen" wordt, maar des te erger voor de andere partij. En wellicht zou iedereen zich veel bitsiger opstellen dan zonder die "hulp".

Het doet me wat denken aan een gezin, waar de partners wat ruzie hebben ('t is stil waar het nooit waait). Gewoonlijk blijft dat bij een woordenwisseling, zonder veel erg, met een spoedige oplossing, maar als er zich een derde mee moeit, dan pas ben je er van verzekerd dat de ruzie diep en fundamenteel wordt ! De houding verhardt zich onmiddellijk, 't zij door het feit dat je je gesteund voelt, 't zij net doordat je je verweer sterker moet opbouwen.

Ik kan dan ook moeilijk weg met het idee dat het een vredesmissie is... Het is bijna het tegengestelde. Wat de blauwhelmen doen lijkt mij iets anders, die gaan gewoon een buffer vormen, een neutrale zone maken tussen de partijen.

Nee, voor mij is steun geven niet echt een oplossing. Integendeel. Wie je ook steunt, je kiest partij. En dus veroorzaak je een bijkomende spanning.
Natuurlijk kun je stellen dat een dictatuur en bijhorende onderdrukking manifest slecht zijn, maar ik geloof niet in een oplossing met wapens. Want de ervaring leert dat dit gewoonlijk resulteert in een dictatuur van de andere kant.
Nee, als we iets willen en kunnen doen, dan moet het m.i. gebeuren door onderhandelen en nog eens onderhandelen. Zelfs het opzetten van een economische barrière resulteert niet in een oplossing, wel in een nog slechtere situatie van de al onderdrukte bevolking.

De vrijheid van het betroffen volk moet van onderuit groeien, hoogstens met wat verbale steun van derden...

Uiteindelijk zijn alle landen ter wereld doorheen die fase heen moeten groeien. Kijk maar in je geschiedenisboekjes, allemaal komen we uit een situatie van dictatuur, onderdrukking. Weliswaar in een heel gamma van vormen, maar allemaal onderdrukt...

Het is nu onmogelijk vast te stellen of in te denken, hoe de situatie in al die landen zou zijn geëvolueerd, zonder de kolonisatie van de Westerse landen (nu kampioenen van de democratie...)... Misschien zouden er daar landen bij zijn, die nog in de "middeleeuwen" zouden zitten, maar wellicht ook landen die zich hadden ontwikkeld tot moderne en democratische staten, misschien veel democratischer dan wat wij nu kennen...
Uiteindelijk zijn wij, het vrije Westen, de schuld van een hele resem van de huidige moeilijkheden. Wij hebben die landen ooit hun wortels afgesneden, en hen willen enten op ons systeem. Het gevolg is dat ze nu hun eigen basis kwijt zijn, en onze basis niet echt hebben.

En niemand maakt zich daar echt druk over...
Tenzij de hongerigen en de opstandigen hun land ontvluchten en hier soelaas zoeken, want dan zijn dat allemaal van die "ambetante vreemdelingen die onze economie schade berokkenen"... En krijg je opstanden zoals een paar jaar terug in Frankrijk en nu in Engeland...en wellicht straks ook nog hier en daar...

Ik zou kunnen stellen dat we oogsten wat we gezaaid hebben, maar daar heeft niemand iets aan... Ik ben het immers niet, u bent het niet, bijna niemand van ons heeft daadwerkelijk de koloniaal gespeeld, heeft effectief de kolonie onderdrukt en leeggeroofd... Dat is het werk van onze voorvaderen, en dan eigenlijk nog maar van enkelingen uit die voorvaderen... Maar we hebben er met zijn allen de vruchten van gegeten. En onze democratie is grotendeels voortgevloeid uit de stijgende welvaart, welvaart die voor een groot stuk kwam uit de kolonies...

Nee, we kunnen de klok niet terugdraaien... Maar laat ons in hemelsnaam proberen van iets wijzer te worden... Laat ons in plaats van wapens te verkopen, delen in onze welvaart... Want het is uit de welvaart dat de democratie is gekomen...
... en weet je, als onze welvaart sterk zou dalen, zouden we dan straks ook niet weer in een dictatuur sukkelen...
Niet alleen een stap terug zetten, maar ook stapje per stapje de vrijheid verliezen...
Is het je ook al opgevallen dat er steeds meer wetten en steeds meer bedilzucht komt van uit de overheid?
We lijken al goed op weg...


tot de volgende ?

Nu ook al geen plaats meer buiten de herberg !

Image by 1000zen via FlickrEen tijdje terug schreef ik over het rookverbod in de horeca... En beschreef hoe de rokers nu op de stoep van het café stonden te roken, onder een paraplu, wat rillend in ons prachtige zomerweer...
Nu zijn er klachten gekomen van omwonenden die vinden dat die rokers op de stoep niet horen, ze staan niet alleen in de weg, ze maken ook te veel lawaai. Sluiting dreigt voor die café's...
Niet iedere herberg heeft de mogelijkheid om een aparte rookruimte te maken, dus worden die nu veroordeeld tot het sluiten van hun deuren, of tot het werkelijk alleen open zijn voor niet-rokers...

Ik ben zelf al jaren niet-roker, maar als ik in een café ging zitten met rokers, dan was dat voor mij een bewuste keuze. Het waren niet de rokers die mij "aanvielen", nee, ik zag het eerder als een aanslag op mezelf, door mezelf.

Ik geloof niet dat een echt verbod een oplossing is (kijk naar de "drooglegging" in Amerika in de jaren 30), maar dat doen ze nu ook niet echt. Ze verbieden steeds meer en meer plaatsen. Ik geloof dat het in Finland is (of een ander Scandinavisch land) dat ze nu al een verbod hebben uitgevaardigd om te roken in ruimten waar kinderen zijn dus ook de eigen huiskamer - naast alle andere verboden plaatsen !

Op één plaats was ik volmondig akkoord met het rookverbod: in een restaurant, waar het inderdaad vervelend is te eten terwijl de rook je smaak bederft.

Maar ik schrijf nu niet voor de herbergbezoekers, alhoewel ik hun lot intriest vind, maar ik schrijf voor de gehospitaliseerden en de mensen in rusthuizen... (gerusthuisiseerden ?)
In Huise zitten de oudjes nu in een nagelnieuw, mooi, comfortabel nieuw gebouw, maar de rokers moeten buiten gaan staan, in weer en wind... "Ah, Paul, een sigaretje gaan roken ?" "Ja" "Zeg Paul, wat doe je nu als het regent ?" "Niet roken hé..." een beetje triest...

Er is ruimte genoeg om daar ergens een ruimte buiten te creëren, waar de rokers uit de wind en uit de regen zouden kunnen staan... Wat gaan ze deze wointer doen, mocht het echt koud zijn ??? Een massa therapie om het roken af te leren? Een beetje manu militari, ook al is het geen echt verbod, het wordt onmogelijk gemaakt???

Ik voel mee met de rokende evenmens...
Zelf doe ik het niet (meer), maar ik weet dat het een echte verslaving is, en dat het huidig beleid wellicht aanleiding zal geven tot bizarre dingen... Ik zie zo voor mijn geestesoog een oudje stiekem op het toilet zitten roken... Alarm gaat af... groot tumult en oudje wordt na enkele overtredingen zijn rookgerief afgepakt...
Nee...
Ik geloof niet in die manier van werken.

Het is al erg als je in het UZ te Gent de zieken in hun kamerjas ziet staan onder een plastic-afdakje, lurkend aan hun sigaretje, en zich recht houdend aan het rekje waar hun baxter aan hangt.
Ik vind het maar triest.
Het zijn ook mensen, medemensen...
met een kleine onhebbelijkheid, net zoals wij er allemaal wel een paar hebben, maar tot op heden mag dat van ons nog een tijdje...

Straks komt er een systeem waarbij je de deur niet meer open krijgt als je adem naar alcohol ruikt... Of een straatverbod als je bij meer dan een betoging gespot werd, of ....
Nee...
Ik ben tegen het roken, maar niet tegen de mens die het (nog steeds) doet...

Straks moet ik naar de lijkbidder om het doodsprentje goed te gaan keuren...
drukke tijden, tijden van dood...

tot de volgende ?

met de dood als gezelschap

Image via WikipediaZe ligt schoon, precies of ze slaapt...
Is dat niet wat we meestal zeggen (en anders denken...)?
Maar in dit geval is het waar, tanteke ligt er vredig bij.

Onmiddellijk na het voleindigen van mijn blog gisteren, zijn we naar Home Vijvens gereden. Een bezoek aan tanteke, nog wat papierwerk en wat inlichtingen, het verzoek om ten laatste dinsdag de kamer te ontruimen...en dan naar de lijkbidder, of liever de begrafenisondernemer, want een onderneming is het het. De tijd dat de kistenmaker naast zijn schrijnwerkerij ook nog een en ander regelde voor de begrafenis, is lang geleden. Nu is het een onderneming, met funeraria in diverse gemeenten, met een soortement ruimte waarin een dienst kan worden gehouden, met een eigen ruimte voor de koffietafel na...keuze uit een hele gamma kisten, bloemstukken, gedenkplaatjes in diverse materialen, en zelfs halskettingen met de mogelijkheid wat van de asse van de overledene altijd bij je te dragen, ornamentjes in plexiglas op een voetstukje met verlichting ingebouwd. In het stuk plexiglas is een soort driedimensioneel beeldhouwwerkje zichtbaar (met de laser gemaakt), en ... een plaatsje voor wat asse van je overledene... Kun je 's avonds kun naar de tv kijken met daarboven op een lampje met wat ingebouwde asse van je dierbare...
Je kunt het zo gek, zo mooi, zo knus niet bedenken of het is ingeschakeld in de dodenindustrie.

Je bent er meteen een hele tijd bezig, invullen van formulieren, regeling van dit regeling van dat, soort van dienst, koffietafel... te veel om op te noemen.

Bovendien is het een man met een ijzeren geheugen ! Hij wist nog precies wie we waren, waar we woonden, en hoe onze Koen gestorven was aan een stomme kijkoperatie aan de knie...

Pas om twaalf uur zijn we thuis geraakt, dan nog vlug eten klaar maken, en dan beginnen iedereen en nog een op te bellen, te vragen of ze naar de koffietafel komen (dat aantal moet je vooraf melden !) iedere keer weer het ganse verhaal doen...

Een iemand belde terug, speciaal, om ons te danken voor wat we voor tante hebben gedaan... Indertijd heb ik ook bij zijn vader een ganse nacht gewaakt tot zijn vader overleden was...

Zoeken naar de familie van tanteke, want daar ken ik maar één iemand min of meer van... Blijkt dat ook daar de meesten overleden zijn, maar toch komen de genen die er nog zijn ook naar de lijkdienst. Met uitzondering van de enige zuster van tanteke, want die ligt in de kliniek...

En het is een slechte periode om dood te gaan, toch als je volk verwacht op je uitvaart... Er zijn er pakken op vakantie vertrokken, en er liggen er ook nog een paar in de kliniek...

Het zal dus wellicht een zeer bescheiden uitvaart worden...
Het zal er ook heel simpel aan toegaan, precies zoals het haar wens was... Een korte begroeting met een woordje ter herdenking, dan samen naar het kerkhof - te voet, want het is maar een paar honderd meter van het kerkhof - daar afscheid nemen, voor wie wil de kans om een vaderons te bidden, of om om in gedachten eens stil te staan bij de overledene.
Handjesschudden, condoleances...
en met het kleine beetje familie naar de koffietafel.
aperitiefje, broodjes met beleg, koffie en nadien nog een druppel voor wie dat wil...
en dus als echte Vlamingen eindigen met wat we hier noemen: het begrafenisfeest...

IK denk, ik hoop, dat ik niets heb vergeten... De lijkbidder belt nog voor de doodssanctjes ofte doodsprentjes en dan nog een en ander... Oh ja, als je je die dingen aantrekt, dan stopt het niet met de begrafenis...

Ik ben al verwittigd dat de volgende belastingsbrief voor tanteke ook hier zal toekomen... Moet ik wel niet invullen, dat is dan voor de notaris...

Vandaag is het dan nog hobby, moet ik verder gaan werken aan het vrolijke varkentje, en gaan we beginnen met het maken van wat kaartjes ten gunste en ten bate van Ziekenzorg...
Morgennamiddag is er een uitstap met ziekenzorg, we gaan de paardenstallen van Willy Naessens gaan bezoeken (De Strohoeve)

drukke tijden...
en dan vannacht ook niet kunnen slapen, want alles spookt nog eens door je geest, heb ik niets of niemand vergeten???
Ach, ik heb mijn best gedaan... en God doet de rest...

tot de volgende ?

Revolutie ?

Image by Frank_Eßers via FlickrHeb je ook met grote ogen zitten kijken naar de beelden uit Londen en aanhangen ?
Enige jaren terug zagen we net zo iets in Parijs en Marseille en aanhangen...
En laatst in Brussel hinderen opstandigen de brandweer het blussen van een brandende bakkerij...
Gezelle zou zeggen: daar loert entwat, daar roert entwat...
Eigenlijk zou ik Noorwegen ook in het rijtje moeten zetten. Wat die man daar deed is en was ook het gevolg van het feit dat mensen racisten zijn.
Wij hebben iets tegen mensen die op ons gebied een andere taal spreken, een andere kledij dragen, er iets anders uitzien, kortom we willen ons gebied strikt aan onszelf en onze gelijken voorbehouden.
Vreemden, als ze geen toeristen zijn, of geen sportvedetten, zijn hier niet echt welkom, tenzij ze komen om een specifiek soort werk te doen waarvoor we onszelf te goed achten (De vele Italianen die in de mijnen kwamen werken zijn daar een voorbeeld van).
Indertijd stopten we die vele vreemde arbeiders in een soort woonwijken, allemaal samen, een beetje uit het zicht... Nu zien we dat vreemde arbeiders dat ook automatisch doen, en dan spreken we van gettovorming, en vinden we dat ze die wijken verloederen.
Het gevolg van deze samenhokking is dat die mensen hun eigen taal blijven spreken, en zich veel minder aanpassen aan de wereld waar in ze nu wonen. Dit taalverschil is er onder meer de mede-oorzaak van dat ze veelal met een taalachterstand vertrekken in het onderwijs, en daardoor veelal laaggeschoold blijven, en in een mindere economische tijd uit de boot vallen, en langs de straat lopen, in groepen van die anderstaligen... Onbegrijpbaren, met een andere mentaliteit, een ander geloof, en een degout van dat volk dat op hen neerkijkt.
Dat volk, het onze dus, kijkt inderdaad wat neer op die massa die niet "wil" werken, en bovendien onbegrijpelijke dingen tegen elkaar broebelen.
Ooit zaten we met een groep Vlamingen op een terras in Gérardmer, in de Franse Vogezen. We zaten te praten en te lachen, tot plots een Frans echtpaar begon te reclameren omdat wij met hen zaten te spotten... Helemaal niet waar, maar wij spraken een onverstaanbare taal en zaten te lachen...
Wij voelden ons beledigd.
Als de gastarbeiders bij ons zich dan beledigd voelen, dan begrijpen wij hen niet, en vinden hen arrogant en onwelvoeglijk.

Het is niet zo simpel allemaal... Steeds meer dwingen honger en ellende volkeren om massaal te gaan trekken naar gebieden waar misschien wel eten is. Deze toevloed dwingt de daar wonenden om maatregelen te nemen, en die toevloed veroorzaakt er werkloosheid en bijkomende armoede. Onze weelde steekt dan de ogen uit (wij gaan daar rijkelijk als toerist gaan rondkijken !), en velen proberen dan ook naar hier te komen, om mee te eten van de koek.
Wij zouden het in hun geval wellicht ook doen.

Eigenlijk zou de oplossing te vinden zijn in wat meer wederzijds begrip.... Maar de taalbarrière en het andere gedrag en andere godsdienst... allemaal niet zo simpel. Joden leven al eeuwen onder ons, maar door hun andere gedrag en andere godsdienst zijn ze nog steeds een groep apart.

Dat die jeugd nu opstandig is, iedere kans om dat duidelijk te maken aangrijpt, is begrijpelijk, maar geen oplossing en niet goed te keuren, en het maakt de weg naar elkaar nog veel moeilijker.
Het lijkt wel of de oplossing steeds verder weg komt te liggen.
Op die manier komen we er nooit, en komt er ooit echt een soort opstand van. Een oorlog tussen autochtonen en allochtonen. Zij willen hier blijven, want hier is geld, eten en welvaart, zelfs in hun getto is het stukken beter dan waar zij vandaan komen.

Hoogtijd dat we op een of andere manier bruggen leggen naar elkaar. Met respect voor elkaar, maar hen duidelijk makend dat zij zich moeten voegen naar de hier heersende wetten en de samenleving hier, waarin zij een volwaardige plaats moeten krijgen, zodat ze zich echt integreren.

Ik krijg zo net een telefoontje: Tanteke is zonet overleden...
Ik ga nu naar ginder, om het nodige te doen.
Tot de volgende ?

Winkelen in la Douce France...

Image via Wikipedia't Was weer de moment om te gaan winkelen naar Auchan. Een en ander was uitgeput, en dus kreeg ik een netjes ingepakt verzoek om mijn trouwe gade naar Auchan te Leers te voeren.
Ach, niet dat we zo verschrikkelijk veel nodig hebben, maar een paar Franse producten hebben ons hart gestolen. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan kaas... Ik ben verslingerd aan Ecume de Wimereux. Dat moet je echt eens proeven, dus als je in Le Nord bent, koop dan dat kaasje maar eens, het is heel lekker ! Natuurlijk zijn er daar heel wat meer kazen, en net als Nederland en België en wellicht nog een pak andere landen, zijn er in Frankrijk een massa lekkere kazen. Voor iemand die de reuk kan verdragen, en houdt van pittig kan ik Vieux Lille en/of Maroilles aanraden (deze beiden liggen heel dicht bij elkaar qua smaak en geur !)
Wij houden van Kaas, met een hoofdletter. Anny heeft ze liever wat zachter, ik liever wat pittiger en van mij mogen ze ook felle geur hebben... Maar die écumes de Wimereux is niet echt zeer geurig, en is ook niet echt pikant... maar het is verdraaid lekker.
Misschien is het ook een tip voor een uitstapje, ga naar de Pas de Calais, en je zit meteen in de regio waar ook het mooie kuststadje Wimereux ligt... Met heerlijke duinen.
Voor Mensen uit West Vlaanderen en Zuid-Oost Vlaanderen is het maar een uitstapje, maar je bent meteen in een andere wereld. Leuk om mee te pakken Cap Blanc Nez, waar je de krijtrotsen hebt. Met wat geluk is het net laag tij, en dan kun je op het strand niet alleen silexknollen vinden, maar ook pyrietknollen (markassiet). Voor kinderen die stenen verzamelen een paradijs !

Wil je er een ietwat langere trip van maken, bezoek de St Omer, en ga eens varen op de Watergangs, dat zijn restanten van de drooglegging van de moerassen die daar eertijds lagen. Nu kilomeeeeterssss kleine kanaaltjes met verrukkelijk helder water, je ziet er echt de vissen zwemmen !

Hehe, ik lijk wel een toeristische gids voor Frans Vlaanderen, maar het is dan ook een streek die heel wat biedt. Je moet het echt een of enkele keren bezoeken , en het is bovendien niet ver. In Cassel heb je bv ook radio Tyl Uylenspieghel, een radio in Frankrijk die grotendeels "Vlams" uitzendt. Bezoek er ook eens de kerk, er hangt een mooie Rubens !

Het wordt steeds moeilijker, maar met wat geluk hoor je er hier en daar ook nog "Vlams" klappen.
Voor niet West-Vlamingen een moeilijke taal, voor West Vlamingen een thuiskomen in de taal van je grootouders.

De winkel in Leers is weer een helemaal anders ingericht, en je moet meer wat zoeken, maar nu en dan vind je dan ook dingen die je hier niet of zeer zelden ziet... Onder meer een ganse afdeling Oriëntales, waar je alles niet alleen Halal ziet, maar ook kruiden en lekkers die ons niet bekend is. In Ronse hebben wij ook zo'n winkel, maar toch zag ik er nog wel wat andere dingen.

Maar alhoewel wij deze morgen al vroeg op weg waren, is het toch zowat middag als we terug kwamen, dat is dus de reden van die late blog... Sorry voor wie al eens ging piepen.

Tot op heden kregen we nog geen telefoontje van het rusthuis, dus tanteke is nog altijd onder ons. Ik hoop dat ze niet moet afzien. Doodgaan lijkt me niet erg, als je er niet moet bij afzien. De dood hoort nu eenmaal bij het leven. Natuurlijk is het wel erg voor wie heel vroeg moet gaan, maar na een normaal vol leven lijkt het me inderdaad een stuk van het leven. Ik zit er niet op te wachten, maar ik heb al heel wat meer jaren gekregen dan wijlen ons vader. Dus ben ik dankbaar voor iedere dag.
Ik schreef bijna voor iedere mooie dag, maar dat mooi, dat maak je zelf. Net zoals geluk... Dat is gewoon leren het leven te nemen zoals het komt, en er al het goede uit te peuren.

Misschien moet je het goede leren vinden, maar dat is vooral een kwestie van niet te ver te zoeken. Geluk dat is de kleine dingen van alle dagen.

Ik ga stoppen, het eten is klaar !

tot de volgende ? (op de foto: pyriet of markassiet... Meestal vind je dat in een roestbruine knol, eventjes open kloppen, en daar is het mooie !)