Jarig !

Image by FaceMePLS via FlickrIk las zo net dat de GSM twintig jaar oud is, en ietsje vroeger dat Linux ook al 20 is...
Nee, ik ga me niet bij de meute voegen om Happy birthday te kwelen, ik ga me bij de mensen voegen die heel verwonderd kijken... Twintig jaar? Nog maar Twintig ?

Gsm en Linux zijn zo gewoon geworden in deze wereld, dat we ons de wereld er zonder haast niet meer kunnen voorstellen.  En ze zijn niet de enige dingen die geschiedkundig nog maar net ontstaan zijn, en al zo gewoontjes... Denk aan de CD, aan de videotapes, die al weer aan het verdwijnen zijn (maar misschien ook wel weer terug komen, zoals de vinylplaten...).

Op zo'n moment sta ik er dan eventjes bij stil, hoe rap alles verandert in deze wereld. En niet hier of daar, maar overal ! Kijk naar de boer op het veld, en kijk hoe hij nu werkt, en vergelijk dat met zeg maar veertig, vijftig jaar terug... Kijk naar de schrijnwerker hoe een kast gemaakt werd, en hoe ze dat nu doen, hoe een bureauschrijver nu werkt, en twintig jaar geleden moest werken... Ik heb de kopieermachine weten opkomen, in den beginne moesten we een halve stad door om een kopietje te gaan maken in een bureel die dat al in zijn bezit had... Ik heb de tijd meegemaakt dat wij teksten gewoon overschreven, en dat als kopie konden en mochten gebruiken bij een geschil op de rechtbank...
Heel wat dingen zijn ook al weer aan het verdwijnen.. Hoelang is het geleden sinds jij een telegram zag ? Of een briefkaart  (van die gele)?

Ik hoor in mijn geheugen nog ons moeder vertellen over de eerste gesproken film, de radio, de eerste vliegmachines die verschenen boven Nieuwpoort... En hoe zij verwonderd was over die razendsnelle evolutie... 't Mensje zou nu wellicht verstomd staan kijken naar die nieuwe ultra-platte TV's, en veel andere dingen, en ons vader die al meer dan 35 jaar overleden is, zou zich wellicht helemaal niet meer kunnen aanpassen aan de nieuwigheden.
Het gaat allemaal zo vlug, dat wellicht bijna niet meer mogelijk is, na een ziekteperiode van een paar jaar, om terug op je "vertrouwde" arbeidsplaats terecht te komen en het werk weer aan te vatten... Negen keer op tien is de manier van werken helemaal veranderd...werk je met ander gerief, op een andere wijze, met nieuwe producten...
We zijn veroordeeld om voortdurend bij te benen... te zorgen dat we "mee" blijven.

Blijkbaar lukt me dat nu nog behoorlijk... Ewoud kreeg wel 100 Facebookberichtjes over een berichtje dat ik aan hem schreef. Toen hij meldde dat dit zijn Opa was, was de verwondering groot, en zegden ze dat Ewoud een "coole" opa heeft... 't Is maar dat je het weet, ik ben cool....
djudedju

tot de volgende ?

5th generation

Image via WikipediaWij hebben de kaap van de 1.000 opnieuw bereikt !!!
Er is niemand meer in leven dan de eerste generatie om dit nog even te mogen meemaken !
Om dit artikel te schrijven heb ik dan ook in de bibliotheek de oorspronkelijke documenten van onze missie moeten raadplegen om u kort te kunnen schetsen hoe alles is verlopen...
Het moet zo'n 130 aardse jaren geleden zijn dat de eerste ontsnappingsschepen zijn vertrokken van een stervende aarde. Het milieu was zo erg verpest, dat er geen zelfherstel meer mogelijk was,en Amerika en Europa besloten een poging te wagen om de mens te exporteren naar andere werelden. er waren al heel wat exo-planeten gekend, en ongetwijfeld waren er nog veel meer. Ten koste van enorme inspanningen werd een vloot van ruimteschepen gebouwd, met ieder zo'n tweeduizend mensen aan boord. Deze mensen werden in een soort kunstmatige coma gehouden, teneinde het voedsel en zuurstofverbruik zo laag mogelijk te houden, en naast de enorm gesofisticeerde computerbesturing waren maandelijks vijf
bemanningsleden van dienst om het schip te besturen...

Vermoedelijk moet er tijdens de vlucht iets zijn misgelopen bij de maandelijkse wissel, in ieder geval moet het moederschip zonder menselijke besturing hier zijn toegekomen, en werden de passagiers in schepen naar de oppervlakte gedirigeerd, terwijl ze uit de kunstmatige coma werden gehaald via de monitoring.

Er moet heel wat zijn mis gelopen, want in plaats van tweeduizend, telden we bij het grote ontwaken maar 1000 overlevenden. We hoopten nog dat er een gedeelte op een ander continent was geland, maar we hebben nooit meer iets van levenden gevonden...

De eerste tijd brachten we door met het bouwen van een woonruimte, en het vrijmaken van voldoende landbouwgrond om een massa van 1000 mensen in leven te houden. De woonruimte lukte zonder veel moeilijkheden, het vrijmaken van landbouwruimte lukte heel wat moeilijker door de enorme woekering van de inheemse planten. Ondertussen werd er onderzoek verricht naar de eetbaarheid van de inlandse planten en diersoorten. Gelukkig bleek dat mogelijk, mits het aanpassen van de darmflora van de mensen. Gelukkig waren de meeste van onze geleerden bij de overlevenden, zodat dit onderzoek en de aanpassing redelijk vlot verliep. We verloren maar een 15-tal mensen die allergisch reageerden op bepaalde planten en/of dieren.

Erger was het feit dat bijna iedereen ademhalingsmoeilijkheden kreeg. Blijkbaar was de samenstelling van de lucht anders dan de aardse, wel inadembaar, maar het tastte blijkbaar langzaam de longblaasjes aan. Het kostte meer dan honderd mensen het leven vooraleer de geleerden, dank zij een dna-aanpassing bij de overlevenden, onze longen wisten aan te passen aan de lucht van ter plaatse. De dna-ingreep lukte wonderwel, en de nieuwgeborenen, verwekt na de ingreep, bleken de aanpassing te vererven.

Maar toen stelde men vast dat steeds meer en steeds sneller de mensen last begonnen te krijgen van hun ogen, eerst was het een brandend gevoel en een roodheid, maar alras zagen wij mensen die stilaan blind aan het worden waren. Dit onderzoek vergde heel wat meer tijd en inspanningen, mede door het feit dat ook de geleerden aangetast werden, en ze hun resultaten steeds slechter konden beoordelen, omdat ze het zelf nog amper zagen... Door een bijna toevallig idee, wijzigde men de ogen, via dna-wijziging, in een totaal ander soort lichtgevoelige cellen, in een structuur die wel wat weg heeft van de ogen bij de aardse insecten. Maar daar deze ogen zeer complex zijn en als bollen op het gezicht komen te staan, leidde dit tot een wijziging van heel de gelaatsfysionomie... We zien er heel anders uit dan de mensen die hier oorspronkelijk zijn geland. De oude foto's van de aarde bewijzen dit. Maar nu lijkt het er op dat we volledig zijn aangepast aan het licht van onze twee zonnen.

Dit was niet het laatste van de moeilijkheden, maar één na één wisten we de problemen op te lossen, en ons zelf te muteren naar menselijke wezens die thuishoorden op onze nieuwe wereld. Want naast de aanpassingen van onszelf, moesten we ook de nieuwe wereld leren beheersen, moesten we planten en dieren veredelen en aanpassen aan de domesticatie, om de productie te kunnen opvoeren naar een leefbaar systeem. We werden ook regelmatig het slachtoffer van die natuur. Sommigen werden verscheurd door wilde dieren, anderen vergisten zich in de planten en werden vergiftigd, nog anderen verdwenen en weten we niet wat er gebeurd is.

We moesten ook zoeken naar grondstoffen, om onze manier van leven te kunnen behouden, ook mits de aanpassingen aan de wereld... Dit vergde heel wat inventiviteit, want we hadden te maken met heel wat vreemde elementen, die anders reageerden, vlugger oxydeerden, te bros of net te taai waren... het was een eindeloos gevecht om de wereld aan te passen aan ons, en ons zelf aan de wereld.

Op een gegeven moment waren we maar met een goeie zeshonderd overlevenden... en we waren eigenlijk nog midden in de tweede generatie... Maar lager is het niet meer gekomen, in tegendeel, we zijn weer toegenomen in aantal, en door kunstmatige ingrepen zijn de geleerden er in geslaagd om de genen in zoverre te doen verschillen, dat inteelt in feite niet mogelijk meer is. Bij iedere bevruchting, of het nu op een natuurlijke of een kunstmatige manier is, worden de genen gecontroleerd, en zo nodig aangepast om de diversiteit te bevorderen.

En vandaag is het dus feest... Vandaag is onze duizendste bewoner geboren. Zijn we terug aan ons startpunt, of liever, zijn we eindelijk aan onze nieuwe start begonnen.

Omdat we niet in de oude fouten willen hervallen, zetten wij alles op alles om de totale mensheid maar één taal te laten spreken, zodat het eenheidsgevoel wordt bewaard, en zijn we er in geslaagd om ook maar één "ras" te hebben, hier is iedereen blank, met zwart haar en rode oogbollen.
De wereld wordt gebruikt, maar niet misbruikt, en alles gebeurt op zo'n natuurlijk mogelijke manier.
De menselijke verblijfplaats, nu is er nog maar één, is zo goed mogelijk afgeschermd van de buitenwereld, niet om de mens te beschermen (alhoewel dat ook meespeelt) maar vooral om de wereld zo min mogelijk aan te tasten.

We lijken eindelijk op weg om als soort volwassen te worden, en ons bewust te zijn van het feit dat wij slechts kunnen overleven als deel van de wereld, en niet als uitbuiters van de wereld. Ieder levend onderdeel van de wereld heeft zijn functie in het geheel. Dus mogen wij als soort ook niet te dominant en te overheersend aanwezig worden. Wij moeten het evenwicht zien te behouden. Wij zijn op een of ander manier één deel van het geheel, en ook al zijn wij hier kunstmatig ingeplant in dit geheel, wij moeten niet de wereld aanpassen aan ons, maar onszelf aan de wereld.

Wij hebben niet veel wetten, dat is ook niet nodig, omdat alles moet ondergeschikt zijn aan deze wetten, en de wetten heel simpel zijn, en alles omvattend. We moeten leven met de anderen, zoals we willen dat ze met ons leven, en we moeten leven met de wereld zodat de wereld kan leven met ons.  Godsdienst is er ook op onze wereld, maar die is ondergeschikt/nevengeschikt aan de eerste twee.

De meesten zijn godsdienstig, en de godsdienst is hier ook maar in één vorm aanwezig. We hebben de godsdiensten van de mensen die hier op deze wereld zijn toegekomen, en leven, door een computer laten analyseren en in één overkoepelend geheel laten gieten. We hebben dit dan geëvalueerd, en zijn, na enkele kleine aanpassingen, overeengekomen dat dit voortaan de enige wereldgodsdienst zal zijn. Allen hebben dit aanvaard, de oude bronnen werden verzameld, en zijn in de gesloten afdeling van de bibliotheek bewaard, waar ze alleen toegankelijk zijn voor de leider van de godsdienst. Ook die beslissing is gekaderd in het idee dat we echt geen nieuwe bron van oorlogen moeten hebben. We willen een wereld in vrede.

Hopelijk lukken wij daar in...
Wij willen geen rijken, geen armen, geen ondergeschikten, geen heersers, wij willen samen bouwen aan onze nieuwe wereld, een wereld waarin we gewoon deel zijn van het geheel...

Dit is geen verhaal, het is een wensdroom...

tot de volgende ?

eindelijk

Image by Peter Forret via FlickrOef, ik zit nu al meer dan twee uur te proberen om te kunnen bloggen.... Blijkbaar was er iets mis met de verbinding in the clouds ? Want bloggen is ook iets in the clouds, gelukkig maar, want mochten al mijn blogjes op de harde schijf van mijn kwampjoeter staan, dan was die wellicht nog niet groot genoeg...
Want ik heb in die jaren al wat bij elkaar gebabbeld...
Het is bijna eindeloos, en twee uur geven je de tijd om op te merken dat er sprake is van een evolutie. Dit zie je het best als je eens terug reist in de tijd, naar de eerste blogjes die ik ooit schreef.
Wat ook opvalt is, dat ik net als de meeste mensen, van langs om meer een hekel heb aan de politici, maar dat zal je wellicht niet verbazen...Als jij tot de meerderheid behoort, dan voel je dat ook...
Nu, het is toch weer een van die speciale dagen, waar bij opa weer eens taxi mag zijn... Gwendolyn is al volledig thuis van de school, maar ik mocht vanmorgen op een totaal abnormaal uur Kimberly gaan afzetten aan de Sinte Walburgakerk, zodat ze te voet naar de school kon gaan (dichter bij raak je niet, 't is markt...) en deze middag zal ze mij opbellen als ze terug op dezelfde plaats staat, zodat ik haar weer kan gaan oppikken... Wanneer is voorlopig een raadsel. Ik denk, aan facebook te zien dat Ewoud de laatste dagen ook niet heel actief meer is...
Met andere woorden, de grote vakantie is er !
Twee ellendig lange maanden dat de kinderen weer thuis zitten. Tegenwoordig is er bijna meer vakantie dan er nog school is. Ik vind dat niet verantwoord ! Als ik kijk in de schoolboeken, dan zie ik dat ze steeds meer en meer stof moeten verwerken in een steeds kortere tijd op een steeds jongere leeftijd. Wie dit helse ritme niet kan volgen, valt uit de boot, en de kans dat hij of zij nog opgeraapt wordt is bitter klein. Met andere woorden, de kans op werk is kleiner en kleiner naargelang de scholing minder en minder is.
Vroeger waren er nog heel wat jobs voor ongeschoolden, maar die zijn er minder en minder.
Het is een harde wereld, waar Das Kapital regeert met harde hand, en ongeschoold werk kun je goedkoper laten doen door robotica....
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men bezig is een nieuwe massa paupers te maken, in plaats van hen ook een plaatsje te geven in deze weelderige maatschappij.
Als je dan nog ziet dat de regeringen (daar zijn we weer) steeds rechtser en rechtser worden, en dat ze steeds meer het Kapitalisme hoog in het vaandel dragen, dan weet je, hoor je, zie je dat ze nu al bezig zijn met het nemen van maatregelen om werkloosheid te bannen, gewoon door ze geen werkloosheidsuitkeringen meer te geven...
Wie niet geschikt is voor de arbeidsmarkt wordt gewoon uitgerangeerd.
Och ja, ik weet het wel, ze zullen ze echt niet helemaal uithongeren, ze zullen ze in plaats van werkloosheid te geven wel op het OCMW zwieren, op een nog veel lager inkomen, en waar ze nog veel meer de bittere smaak in de mond zullen hebben van het moeten leven met uitgestoken bedelaarshand...

Dat is de hoofdreden waarom ik pleit voor een betere uitbouw van het onderwijs. Schaf een heleboel van al die vakantiedagen terug af, en neem meer tijd om de kinderen te leren wat ze nodig hebben en zullen hebben in het latere leven. Maak de traptreden die ze moeten zetten wat kleiner, zodat ze voor meer jongeren haalbaar zijn.

En misschien, in het kader van een betere verdeling van de beschikbare tewerkstellingsplaatsen, voorzie een wekelijkse tijd voor het bijsturen van de kennis van de arbeiders/bedienden. Als iedere arbeider/bediende een halve dag scholing zou krijgen per week, dan creëer je meteen ook een pak nieuwe arbeidsplaatsen...

Het is immers zo dat de arbeidsmarkt ook evolueert, en steeds sneller en sneller. Dus is voortdurende bijscholing geen luxe, maar een groeiende noodzaak. Laat het initiatief echter niet over aan de betrokken werkgever, want dan komt het er niet van ! Op het moment dat het werk dringt (en wanneer is dat niet zo?) zal men de leertijd wel vervangen door arbeid... Misschien is dat niet echt slechte wil te noemen, maar we kunnen deze werkelijkheid niet ontkennen. Waar nu al diverse scholingen in het bedrijf bestaan, zien we de misbruiken. Dus moeten we die vermijden door de scholing op een andere plaats en door andere mensen te laten geven. Bovendien zou dat ook het voordeel hebben dat het niet te eenzijdig op één bedrijf is gericht, maar breder, wat bij 't verdwijnen van een bedrijf meer kansen biedt.

Vorming, leertijd is steeds meer en meer een must. Laat ons dan ook eens echt gaan investeren in die tijd. Zorg dat meer leerlingen wel degelijk kunnen werkelijk geschoold worden, en zorg voor een blijvende bijscholing.

Die bijscholing moet ingekapseld zitten in de wekelijkse arbeidstijd, zodat ook de arbeider/bediende werkelijk gedwongen wordt dit te doen, net zoals de werkgever verplicht is. Er is geen enkele zinnige reden waarom de schoolplicht niet zou kunnen verlengd worden met dit systeem.
Ik weet, dit zou kosten, maar het zou ook renderen ! Geschoolde krachten zijn lucratiever dan ongeschoolden of minder-geschoolden...

Ik pleit voor mensen die, in de huidige snelle arbeidsmarktevolutie, blijvend aangepast zijn/worden...

tot de volgende ? (foto: werkloosheid in Brussel - de link met de immigranten  lijkt duidelijk, maar dat is dezelfde link met de ongeschooldheid...)

De kathedraal en de verwarming...

Image via WikipediaEigenlijk kan het leven best simpel zijn, en ecologie hoeft niet altijd vernieuwend te zijn om efficiënt te wezen...
Kerkgangers die het genoegen hebben in die immense grote kerkhallen te mogen zitten, zullen wel weten dat de meeste kerken zeer moeilijk te verwarmen zijn. Door de grote hoogte van de kerkruimte en door het feit dat warme lucht stijgt, moet je enorm veel warmte in die dingen stuwen om ook maar enig effect te bereiken...
In Haarlem staat een kathedraal, en net zoals al die grote kerkgebouwen, hadden ze ook daar een probleem met de verwarming, tot...
Een datacentrum het voorstel deed om al zijn computers daar eventjes in de kelder te gaan zetten, en de warmte te lozen in het kerkgebouw.
Op die manier kan het datacentrum zijn enorme overtollige warmte afvoeren en op een koele plaats zijn stek vinden, en de kerk zal eindelijk, na eeuwen eens de gelovigen niet alleen het hart verwarmen, maar ook de voeten...

Dit is in krantentermen gewoon een fait-divers, maar dan een heerlijke !
Kijk, voor mij verdient dat datacentrum een Nobelprijs voor ecologie. Die bestaat nog niet, maar zou er eigenlijk best mogen zijn. En van mij krijgt hij de prijs, omwille van het simpele van het idee. Want veelal verliezen we ons in het zoeken naar grootse en enorme dingen, maar het mooie is, dat je ook heel simpele en heel adequate oplossing kunt vinden, die, als ze er zijn, metten de reactie uitlokken: natuurlijk, waarom doen ze dat niet al lang????

Zo heb ik ook een grote bewondering voor sommige draaideuren, die dusdanig zijn geconstrueerd, dat er nooit tocht kan ontstaan, en dat het warmteverlies minimaal is. Wat ik wel weer betreur is het feit dat sommige van die draaideuren constant blijven draaien, ook al is er geen kat in de omgeving.

En iedere keer denk ik dan weer: we zoeken het dikwijls véél te ver !
Eigenlijk zouden we in de schoolse opleiding een of ander vak moeten invoeren, waarbij logica op het hoogste schavotje staat. In het geval van de kathedraal zou de vraagstelling best kunnen zijn: " Ik heb een enorm groot gebouw, één ruimte, die niet alleen groot is, maar ook hoog. Die ruimte is bijna niet te verwarmen, hoe kan ik dat oplossen?" En het antwoord zou moeten zijn, "Kunnen we geen bedrijven die te kampen hebben met te veel, te hoge warmteproductie hun warmteoverschot laten lozen in dat gebouw?"

Dat is wellicht de manier waarop ook het wiel is uitgevonden, waarop iemand op het idee van een trap en/of een ladder kwam... Eenvoud.

In IJsland maken ze gebruik van de geothermische warmte om gebouwen te verwarmen. Het land is zeer vulkanisch en heeft talrijke warmwaterbronnen, die bruikbaar zijn. Waarom zou je dan huizen afzonderlijk gaan verwarmen, als dat er zo maar ter beschikking is? De enige kost is de installatie en het onderhoud er van. Wij hebben hier duizenden bedrijven die dagelijks enorme hoeveelheden warmte de lucht in blazen... en dat gaat allemaal verloren. Is daar niks mee te doen ? Kunnen de koeltorens bij de thermische centrales hun warmte niet beter kwijtraken aan de verwarming van woningen of serres, in plaats van te lozen in de rivieren, waar ze zorgen voor milieuvervorming om niet te zeggen thermische vervuiling...

En dan praten we nog maar alleen over verwarming... (Moeten we niet dringend eens gaan kijken wat we met de warmte die langs de schoorstenen verloren gaat, kunnen doen?) Maar eigenlijk moeten we voortdurend op die manier leren denken... De vraag is altijd heel simpel" we hebben x nodig op plaats A" en het antwoord is al even simpel: "We hebben x te veel op plaats B"... De moeilijkheid is: hoe kunnen we die twee verbinden, en het overschot in B naar A krijgen. Maar gewoon, door de vraag op die manier te stellen, leren we anders te kijken.
Laten we dus niet meer de vraag stellen "waar moeten we met onze overtollige x heen, maar veeleer, door wie en waar kan onze x benut worden."

Uitvindingen zijn immers veelal geen grootse prestaties, het zijn veelal heel simpele oplossingen, gekomen uit een klein vonkje aan inspiratie. Dat heel wat uitvindingen te danken zijn aan een gering aantal mensen, moet ons er van overtuigen dat het dus wellicht gaat over mensen die de vraag anders stellen. . . en het antwoord anders in vullen....

Als we op die manier leren kijken, denken, handelen, dan zal er wellicht al heel wat kunnen bespaard worden, en zal er wellicht automatisch ook al heel wat minder vervuild worden. Hoeveel woningen zouden we kunnen verwarmen met de warmte die verloren gaat in een hoogoven ? Kunnen we de verloren warmte van een hoogoven niet gebruiken om elektriciteit te maken (Thermische centrale )? Misschien kunnen we op die manier heel wat kerncentrales afbouwen ?

Dergelijke samenwerkingen zouden ook de kostprijs van heel wat producten omlaag brengen !

Och, misschien is het allemaal al eens bedacht, en leek het niet te verwezenlijken, maar hoeveel dingen waren vroeger niet te doen, en zijn nu heel gewoon geworden? We moeten dus de vragen blijven stellen, omdat antwoorden beïnvloedt worden door de mogelijkheden die er voortdurend bijkomen.

Vannacht was het rondom rond aan het onweren, in het nieuws hoorden en zagen wij dat vele streken serieuze schade hadden opgelopen van water en/of enorme hagelstenen... Hier hebben we regen gehad, maar niet enorm, en hebben we kunnen kijken naar een hemel vol vuurwerk...in de verte...
Gek is dat, ik heb al meermalen vastgesteld dat onze "bergen" invloed lijken te hebben op het weer. Ik schrijf bergen tussen aanhalingstekens, want ze draaien hooguit rond de 100 meter hoogte... ( Ze zijn wel beroemd door de vele wielerklassiekers die hier komen rondtoeren van "berg" naar "berg" en van kasseistraat naar kasseiweg...)
Maar die molshopen lijken toch een link te hebben met het weer. Neem nu onweer, ofwel komen die tot "op" de berg, en hebben dan de neiging daar een tijd te blijven hangen, ofwel gaan ze er in een boogje om heen. De temperatuur in de vallei is gemiddeld 1.5 à 2 °Celsius hoger dan op de berg. Mist kan hier hangen en in de vallei is niets te zien, of omgekeerd.
Gek, hoe die vliegenscheten op de Vlaamse platte teljoor zo'n invloed hebben, op het weer, en op de wielerterroristen...
djudedju

tot de volgende ? (foto: de kathedraal te Haarlem, best imposant hé ???)

Celstraf ???

Image by Erf-goed.be via FlickrIn Sint Gillis weigert een gevangene de gevangenis te verlaten omwille van het comfort. Normaal mocht hij dus buiten, weliswaar met een elektronische enkelband, maar hij weigert, en dat is zijn goed recht.
?????????????????????
Ik heb daar toch wat bedenkingen bij...
Ik geloof niet echt in ons huidige strafsysteem, maar ergens stoort dit toch de opinie van de gemiddelde mens.
Als we opteren voor celstraffen, dan verwachten we ook dat dit een straf is, een onaangenaam iets. Maar we zien de gevangenen in een situatie waar er minstens een deel zijn, die er zich echt happy voelen. Vroeger was er een landloper (nu heet dat thuisloze), die zowat ieder jaar, als het koud werd, een raam ging stuk werpen van de rijkswachtkazerne te Oudenaarde, en dan bleef staan om opgepakt te worden, en voor de winter binnen te zijn...
Nu weer lezen we dat feit in Sint Gillis...
Kijk, ik heb het al gezegd, ik zou het veel opportuner vinden dat gevangenen "behandeld" werden, om zich terug aan te passen aan het maatschappelijk leven, een heropvoeding of een werkelijke psychische behandeling, maar nee, men kiest voor celstraf.
De redenering is dat het element straf corrigerend moet werken. Een beetje zoals je een kind in de hoek stelt, of op zijn knietjes doet zitten, een symbolische uitsluiting, die als pijnlijk wordt ervaren. Maar als er dan zijn, die een misdaad plegen om voor de koude wintermaanden binnen te zijn, of die gewoon weigeren het gevang te verlaten, dan lijkt het ons dat het element straf er niet is, of niet voldoende is.
Nochtans als we luisteren naar ex-gevangenen, dan wordt internering wel degelijk als straf ervaren!
Door de meerderheid...
Net zoals er kinderen zijn die het in de hoek staan niet echt erg vinden, zijn er die een celstraf niet erg vinden.
Dat pleit nog maar eens voor mijn idee, dat straffen niet de ideale oplossing is om werkelijk een mens te corrigeren. In tegendeel, we horen regelmatig dat ze in de gevangenis heel wat handigheidjes bijleren om misdaden te doen met een kleinere kans op betrappen, een soort hogeschool voor de misdaad zeg maar.
Zelfs voor wie dus de afzondering wel als een straf ondervonden wordt, is het dus niet echt corrigerend. Het is hoogstens afschrikwekkend. Wat iets heel anders is.
Het is het verschil tussen niet links gaan rijden uit schrik voor ongevallen, en niet links gaan rijden omdat je weet, en overtuigd bent, dat dit de manier is om veilig wegverkeer te hebben.
Dat is een gans andere instelling. In het geval van schrik, zal alcohol en/of drugs veel vlugger de grens doen vervagen, dan op het moment dat het systeem uit overtuiging ingebakken zit in je eigen systeem.
Dat is wellicht ook de reden dat er relatief meer jongeren in weekendongevallen betrokken worden, dan ouderen. Bij hen gaat het nog niet over een ingebakken reflex, maar over iets aangeleerds. Dat is dus nog geen automatisme.
Opvoeden is iets van lange duur. Je kunt iemand dus ook niet heropvoeden met een celstraf van enkele maanden of een paar jaar. Je zou het misschien wel kunnen met het werkelijk indoctrineren van de leer, de leer die geldig is om in een samenleving normaal te functioneren.
Het idee dat er een straf kan volgen is niet voldoende om echt anders te worden, om een aangepast lid te worden van die samenleving.
Gaat het over gevallen die geestelijk niet om te vormen zijn, dan lijkt mij pas dat internering adequaat kan zijn, niet door de internering, maar door dat je dan de maatschappij beschermt tegen die onaangepaste.
De internering mag dan niet bepaald zijn in tijd, maar door het al dan niet genezen, lees aangepast, zijn.
Neem nu een verslaafde, om een makkelijk voorbeeld te nemen. Een alcoholverslaafde kan niet echt "genezen", de verslaving is er en blijft er. Maar als die alcoholverslaafde zich zelf bewust is van het gevaar van alcohol, voor zichzelf en voor zijn omgeving, en bewust alle alcohol afzweert en vermijdt, dan is dat een soort "genezing" door het feit dat zijn aangepastheid aan de maatschappij weer op punt gezet is, ondanks de lichamelijke verslaving drinkt hij bewust niet meer voor zijn eigen bescherming en voor zijn verworven plaats in de maatschappij. Een internering op zich heeft geen enkel resultaat, als de patiënt zelf niet echt overtuigd is dat hij alcohol bewust moet mijden, zelfs het kleinste drupje kan voor hem funest zijn, en... voor de maatschappij waarin hij leeft.
Meer en meer is men overtuigd dat ook de misdaad ergens een stukje in de hersenen zit... Net zoals de ene mens veel makkelijker zal evolueren van nu en dan een pintje tot alcoholicus, door een soort voorbestemdheid ingebouwd in de hersenen, zou dat ook zo zijn met misdaad. Maar net zoals de dit voor een mens niet betekend dat hij een alcoholicus zal en moet worden, beteknt dit voor een mens niet dat hij misdadiger zal worden. De grensoverschrijding is voor alle mensen gelijk, het vervallen in het systeem kan mede te maken hebben met die voorbestemdheid...
Maar dus is er ook een genezing mogelijk, in die zin dat de echte innerlijke overtuiging, het echte innerlijke aanpassen aan het leven in een maatschappij genoeg is om ook werkelijk aangepast te zijn.
Dit is dus wat we moeten proberen te bekomen met misdadigers...

Het probleem is dat de wetenschap van de psychè nog niet zo ver is, dat ze ook werkelijk met zekerheid die "genezing" kan bewerkstelligen, laat staan vast stellen.

... en dus zitten we voorlopig wellicht nog een hele tijd vast aan het corrigerend straffen, in de hoop dat dit ook werkelijk voldoende afschrikwekkend werkt... En dan hebben wij weer in feite te maken met dezelfde moeilijkheid !!! We kunnen gewoon niet beoordelen of iets werkelijk voldoende afschrikwekkend werkt...
Dus doet een gevangene die opteert voor de gevangenis omwille van het comfort, heel ons idee van bestraffing wankelen... En zullen er weer heel wat stemmen opgaan die schreeuwen naar echte zware, lichamelijke straffen, droog brood en water, volstrekte isolering tot zelfs de doodstraf... Maar we weten dat ook dat niet werkt, net zo min als het huidige systeem...
Dus...
Hoog tijd dat de mens meer investeert in de psychiatrie !!!
Voor de veiligheid van en binnen een steeds complexere maatschappij...

tot de volgende ? (foto: gevangenis Leuven)

Warm

Image by Just Karin © via FlickrGisterenmorgen bleef de beloofde warmte uit tot na de middag, toen de zon uiteindelijk toch door de nevel raakte, maar vannacht bleef het warm, en nu al is het 22.5 °C...in de schaduw. Dat belooft !
Voor deze avond misschien, maar morgen bijna zeker, krijgen we onweer.
Het is weer typisch Belgisch weer, van het ene uiterste in het andere, vorige week was het koud voor de tijd van het jaar, nu snikheet, en woensdag zou er weer in één ruk een dikke tien graden af zijn... Wisselvallig, niet standvastig, zoals de Belgische politiek. Noch mossel noch vis.

Vanmorgen heb ik liggen luisteren naar de vogeltjes, rond 3 uur begon het concert, en alles ging aan het fluiten, kwinkelieren, prazelen, koeren, fluiten, zingen, tjilpen,roepen, kraaien, schreeuwen (pauw)...Twee uur aan een stuk, en rond vijven, plots gedaan. Je hoort dan nog wel eens een verwaaide vink slaan, of een tortel roekoeën, maar dat zijn maar enkelingen die opkomen voor hun territorium, dat heeft weinig of niets te maken met het concert. Het lijkt wel of ze de zon willen wekken, want nog voor zij eindelijk ter kimme komt, houdt het orkest op, hun werk is gedaan, Laura is er...
Ik heb er geen verklaring voor, waarom ze fluiten vóór het verschijnen van de zon, maar het is zo. Het lijkt echt wel of ze gewekt door het eerste vage licht van de zon, die dan nog achter de horizon zit, zij uit alle macht de zon willen oproepen er haast mee te maken, en eindelijk de dag dag laten worden...
Maar het is heerlijk om er naar te luisteren...
En zeggen dat er mensen zijn die zich dan ergeren aan het gekraai van een haan links of rechts. Ik hoor er wel tien, rondom rond ons huis, die om ter meest en om ter hardst hun stemme verheffen. Er is ook heel wat verschil in het gekraai van de ene haan tegenover de ander. Het schelst klinken die krielhaantjes, ze zijn maar krielen, maar hun geluid ligt een paar octaven hoger, het zachtst is het gekraai van mijn eigen zijdehoenhaan. Die kraait "en sourdine"... en is bovendien ook minder actief.

Een zijdehoenhaan is ook veel minder agressief dan andere hanen. Andere hanen durven uit territoriumgedrag wel eens het baasje aanvallen, en hun sporen slaan in het been van wie hem komt voederen. Een zijdehoenhaan doet dat nooit, die is niet zo nijdig.

Blijft de vraag waarom de vogels net dan een echt concert houden... En stoppen net voor de zon echt verschijnt...

Gisteren heerlijk geslenterd , gebabbeld, gezeverd en gelachen op de rommelmarkt... Het was heerlijk eens een dag bij Jef en Lut te zijn en oude koeien uit de gracht te halen. We zijn ook, zoals beloofd op het wereldfeest, bij de stand van wereldsolidariteit geweest (ten voordele van Sri Lanka), en zijn er echt goed ontvangen. We hebben daar dan ook de drankstop gehouden, en dronken er bier ven "De Zwarte Fles", een biertje die naar het schijnt gebrouwen wordt in een beschuttende werkplaats. heerlijk, iets brak biertje, amberkleurig.

Kortom, een heerlijk dagje... Oh ja, ik vond er ook een prachtig stuk Afrikaanse kunst, een Kota grafversiering, en zelfs nog een wandelstok...
dag meer dan gelukt dus

tot de volgende ?

Zomerse Z(w)aterdag...

Image by drhenkenstein via FlickrNormaal gezien zouden we vandaag de rommelmarkt van Eine gaan bezoeken, maar 't regent nu al uren aan een stuk... Geen rommelmarkt dus. Morgen wel, niet alleen geven ze goed weer, maar bovendien is dat een jaarlijkse uitstap met Jef, een collega van het werk en zijn echtgenote. Er zal dus morgen ook geen blog zijn, want wellicht zijn we niet zo vroeg thuis. Als het regent, dan doen we wel wat anders, maar het jaarlijkse bezoekje moet doorgaan.
Deze namiddag gaan we dan weer eens op bezoek naar tanteke... 't Mensje is sinds haar heupfractuur "genezen" verklaard, maar zit wel in een rolstoel, of ligt in haar bed... Iedere keer kijken we bezorgd naar haar steeds vlugger ademhalen... Haar tikker is er met die operatie ook niet op vooruit gegaan. We zitten dan een dik half uur bij haar, trakteren haar met een goede bruine Leffe, die ze met veel smaak uitslobbert, en proberen een en ander te vertellen, maar dat is niet makkelijk als je niet door dringt... Je ziet wel dat ze deugd heeft van het bezoekje, en van de Leffe, maar echt contact is er niet. Laatst hebben we zelfs meegemaakt dat ze aan Anny vroeg of ik niet mee was, en ik zat er bij, maar toen verklaarde ze dat ze mij niet had herkend met die baard (ik heb dat ding al jaaaaaaren !)...
Ik vraag me telkens weer af, hoe het leven voor zo'n mensje is...
Is het echt zo dat ze ook geen zorgen meer heeft, of is het een compleet leeg bestaan, een kijken in een geestelijk zwart gat.
Als de TV op staat in de cafetaria, dan kijkt ze wel eens naar dat bewegende beeld, en maakt dan in 10 minuten twintig keer dezelfde opmerking over wat ze ziet of meent te zien.
Leef je eigenlijk nog, als mens, als je zo ver heen bent? Of ben je gewoon een leeg, nog levend omhulsel?
Soms heeft ze een pik op iemand, en gaat dan halfluid gaan zitten schelden. Wij doen dan verdoken teken naar het slachtoffer dat ze daar geen acht moet opgeven. Maar ik vrees de dag dat er toch eens iemand zou antwoorden. En wat als ze dat doet terwijl er niemand in de omgeving is om haar op te passen.
Tegenwoordig vinden we haar veelal beneden in de hall, zo geplaatst dat ze en de zaal ziet, en naar buiten kan kijken. Maar meestal zit ze alleen te staren naar haar handen op het tafelbord van haar rolwagen. Handen die nooit echt stil zijn, altijd lijkt ze iets te verfrommelen. Ook al heeft ze niets in die steeds meer verschrompelende handjes. Het lijkt wel of haar vel meer en meer enkele maatjes te groot is voor haar lichaam. De rolwagen lijkt ook al te groeien.
Ik weet niet of zo'n mensje nog echt doodgaat, misschien verschrompelen ze wel tot er niets meer rest.

Soms denk je dan aan euthanasie, maar ik heb er echt geen idee van of zo'n mens nog hecht aan het leven of niet. Bij oude mensen die goed van geest en verstand zijn, hoor je dat wel, hoor je de vraag wat ze daar nog zitten te zitten, dat ze al veel te lang mee lopen, dat ze hun deel al lang hebben gehad... Maar bij die mensen waar de geest op blijvende vakantie is, daar hoor je niets. Je kunt niet eens vaststellen of ze nog content zijn, of mistroostig zitten te zitten.  Houden ze nog aan het leven, als in een oerreflex? Ik heb er geen idee van.
Ik kan het gewoon niet vaststellen, ik vind het dan ook gewoon onmogelijk om een oordeel te vellen. Het is immers niet ons oordeel dat mag gelden, maar het eigen gevoel van die mensen, en dat is er net niet meer...
Ik ben ook niet echt een voorstander van euthanasie... Ik vind wel dat je mensen moet kunnen loslaten, en dat je ze niet nodeloos met vlieg- en kunstwerk in leven moet houden. Je moet de mensen niet meer doen lijden dan de natuur wil. Ik ben ook overtuigd dat er heel wat mensjes inslapen aan een steeds hoger opgevoerde dosis pijnstillers, en ook dat kan ik velen... Met het zelfde motief, je moet niemand nodeloos en hopeloos doen afzien. Je laat een hond niet oeverloos lijden, en verlost het beestje van een oeverloos lijdend bestaan, hoe zou je dat niet doen met een geliefde???
Maar dat is niet echt euthanasie. Euthanasie is veel eerder een zelf genomen beslissing voor het eigenlijk echt tot een situatie van lijden komt... Misschien is dat maar een nuance, maar mij lijkt het niet echt passend, het lijkt mij een beetje te veel op "uitstappen"...
We hebben hier geen cultuur van zelfdoding, in Japan is dat bij voorbeeld heel anders, daar is dat een normaal iets. Misschien zou ik als Japanner heel anders aankijken tegen euthanasie, dan als Belg, opgevoed in een Christelijk gezin...
Ik ga dan ook anderen niet gaan veroordelen. Ik mag het zelf niet echt aanvaarden, anderen moeten maar hun eigen geweten oprecht onderzoeken... Ik heb bij sommige gevallen van euthanasie wel persoonlijk heel erge weerstand, maar dan nog, ook dan is het de dader zelf die zichzelf moet beoordelen. Maar voor mij is uitstappen voor de situatie er echt is, een brug te ver.

Wellicht kijken we ook anders tegen het leven aan, dank zij onze geneeskunde ??? Vroeger gingen we veel eerder dood, was de dood ons wellicht ook veel nader. De gemiddelde leeftijd lag stukken lager, en het aantal gevallen van kindersterfte lag stukken hoger. Je wist als je ernstig ziek werd, dat de dood er wellicht ook bij was. Nu overleven we onszelf, we leven langer dan we natuurlijk zouden doen. Wellicht doet ons dat heel anders aankijken tegen de dood en tegen ziekte en lijden. We hebben meer en betere voeding, meer en betere medische verzorging... Neem nu tanteke, vier jaar geleden gaven ze haar nog zes maand te leven, maar in de home krijgt ze weer regelmatig eten, neemt ze weer regelmatig haar medicatie, en zodra er iets abnormaals is te zien halen ze er de dokter bij... Je krijgt bijna de kans niet meer om dood te gaan.
Ik weet dat dit wat absurd klinkt, maar ergens is het toch zo... Het leven wordt zo zorgvuldig beschermd, dat de normale dood steeds verder opschuift.
Ik ben er eigenlijk niet echt uit of dit een goede zaak is, zeker in sommige gevallen heb ik twijfels. En wellicht is het door dergelijke gevallen dat euthanasie een aanvaard denkbeeld is geworden in onze maatschappij.
We overleven onszelf.
Ik ben een goed voorbeeld...
Was ik ook maar tien jaar vroeger geboren, dan was ik wellicht nooit oud genoeg geworden om naar school te gaan... Ik lag voor mijn tweede levensjaar al enkele keren op sterven, en het was dank zij het feit dat de penicilline er was (de eerste antibiotica), dat ik er telkens weer door spartelde, en hier nog steeds mag rondlopen en zitten bloggen... Tien jaar vroeger en die antibiotica was er nog niet, en zou ik wellicht al lang vergeten zijn...
Het hangt allemaal af van kleine factoren, maar met grote en langdurige gevolgen...
Het zou ons ook kunnen leiden tot bedenkingen over de natuurlijkheid van ons leven... maar dan zitten we weer met een heel andere redenering, die nog veel verder gaat dan euthanasie... Maar kijk eens naar natuurfilms, daar zal de cineast nooit tussenkomen om het leven van dat kleine lieve diertje te redden, want de natuur moet zijn gang kunnen gaan, er mag niets vervalst worden in het natuurlijke verloop der dingen, maar voor onszelf doen we dat voortdurend... Maar daar ga ik vandaag niet op in, misschien ooit nog wel eens, maar nu is het genoeg geweest voor vandaag...

tot de volgende ?