Gekke Belgen...

Image via WikipediaDat ik dat nog mag meemaken !!!
Had ik je dat enkele maanden geleden verteld, dan had je me gek verklaard, maar nu is het zo wat de algemene reactie van de doorsnee Belg...
Nee, ik heb het (voor één keer) niet over politiek, daarover zouden we kunnen blijven zwammen.
Nee, het gaat over Het Onderwerp Nummer 1 van Belgenland : Het Weer.

Ik zat gisteren in een (interessante) vergadering van Crea Ziekenzorg Midden Vlaanderen, toen plots een van de aanwezige dames, verheerlijkt, riep: "Kijk het regent !"
Normaliter zie je dan alle gezichten versomberen...
Nu niet, iedereen keek gelukkig en vol verwachting naar de druppels die langs het raam naar beneden biggelden... En amper vijf minuten later was de regen weer weg, en een ander riep, ontgoocheld: "'t Is al weer gedaan!"... Alle gezichten versomberden.
Dat ik dat nog mag meemaken...
Nu kan er mij niets meer schokken !
Belgen die blij zijn met regen, en ontgoocheld als het weer droog wordt.
Lees deze blog binnen enkele jaren, als het collectieve geheugen deze abnormaal zonnige en droge lente al lang weer vergeten is, en weer vast zit in de eeuwige Belgische regenperiodes, en je zult twijfelen aan het waarheidsgehalte van dit bericht, en toch, 't is biechtewaar !

Toch blijft het, ook in deze droge periode een wonder dat de gewone mens verheugd is met regen in ons landje... Als we nu eens op een vergadering zaten van de boerenbond, dan zou ik het normaal vinden, zelfs nog bij een bijeenkomst van "Het Werk van den Akker" zou regen misschien welkom zijn voor de sla en de jonge prei, maar nu, voor gewone mensjes die meestal alleen een pelouse hebben als tuin...

Het moet wel heel erg droog zijn... Ook in de ogen van de stadsmens, de niet-tuinder...
Of er is sprake van een collectieve gekte.
Of het zijn de voortdurende alarmkreten in de media over de velden die veels te droog zijn, en graan die maar niet meer wil groeien en de doem van prijsstijgingen... die het hem doen.
Of het is zo dat de geestesziekte der politici besmettelijk is, en dat de gewone meestal gezond van geest zijnde Jan Modaal nu ook is aangetast. Straks gaat iedereen nog ruzie maken met iedereen, dan weten we het zeker dat het politicichosis is, de gevreesde ziekte die hier al bijna een jaar de politici verhindert te denken... ( Eigenlijk al veel langer, maar toen waren er nog momenten van min of meer normaal doende politici, waardoor iedereen acht dat alles normaal was).

De Heide brandt in Kalmthout... Ook al weer het gevolg van die droogte, we hebben al een heide- en een veenbrand achter de rug, en nu weer in Kalmthout... Als je alles bij elkaar gaat leggen, dan is er al een verdomd groot stuk België zwart geblakerd.
En we lezen van branden her en der... Hele stukken van de al zo schrale natuur die naar de verdoemenis gaat. Nog wat meer stof en CO2 in de lucht, en nog wat minder zuurstofleveranciers in de vorm van planten.
Nog wat minder bloeiende planten voor de al zo sterk aangetaste bijenvolkeren.
Vulkanen met grote stofwolken.
Aardbevingen
Tsunami's
... Het lijkt mij geen wonder dat er ergens in Verwegisstan een predikant is opgestaan die ons wil doen geloven dat we in de eindtijd zijn, en dat de bestaande wereld zal vergaan. Eerst al enkele dagen terug, maar toen er niets gebeurde, ging het over een rekenfoutje en mogen we het einde verwachten op 21 oktober...

Ik heb in mijn leven al een paar van die doempredikers geweten, ik herinner me dat er ooit een liedje over gemaakt werd... Maar de wereld is er nog, en zal nog wel een hele tijd meegaan... Als ik mijn visie moet geven over het einde der tijden, dan zie ik veeleer dat de mens door zijn levenswijze zelf zijn leefmilieu vernietigt, en dat niet de wereld vergaat, maar het leven op de wereld...

Misschien is deze droge lente een symptoom van een veranderend klimaat?
Ik zie als ik ergens naar toe rij met de wagen, langs heel wat wegen bomen die aan het sterven zijn... Net zoals mijn notelaar is afgestorven... Je ziet ze steeds minder bladeren hebben, jaar na jaar... Maar nu zie ik er zelfs die plots hele takken hebben vol verdorde bladeren... Bomen zijn zuurstofleveranciers !
En we verbruiken nu al tonnen meer zuurstof dan er weer vernieuwd wordt...

Het zijn niet alleen de Belgen die Gek zijn
Heel de wereld lijkt wel gek
en vernietigt steeds maar verder en verder de wereld....

Maar het kan niet opgelost worden, als we niet beginnen, nu meteen, om de wereld en zijn bevolking eerlijk te behandelen... Als ik ergens in Amazonië woonde (Brazilië), en honger had, dan zou ik wellicht ook een stukje van dat immense woud afbranden om wat schrale groenten te kweken voor mijn gezin. Er is voor de arme geen andere haalbare optie...
We moeten echt wat doen aan héél de wereld, willen we de wereld redden !

tot de volgende ?

Mirakels

Image via WikipediaGeloof jij aan mirakels?
Ik niet, maar toch wel... Ik geloof niet echt dat er ergens een heilige zit te luisteren of ik hem of haar zit te aanroepen, om dan plots als een Deus ex machina in te grijpen. Ik geloof wel in de kracht van de geest, de menselijke geest. Ik geloof dat, als je echt geloof hebt in het kunnen, je echt fantastische en onverklaarbare genezingen kunt doen. Dat dit in alle geloven gebeurt via het aanroepen van God of heiligen, lijkt mij een logisch hulpmiddel. Het is immers niet makkelijk om van je eigen krachten overtuigd te zijn, zeker als die krachten de natuur "te boven" gaan... Het is veel makkelijker die overtuiging op te bouwen via via.
Hoe ik nu bij dit onderwerp kom ?
In Australië heeft een onderdeel van de evangelische kerk van Bethel, namelijk de Hillsong Church Australië, een school opgericht voor het Bovennatuurlijke (School of the Supernatural)...
De doelstellingen zijn niet mis, ze willen de leerlingen weer leren mirakels te verrichten, en willen zich vooral richten op het genezen van kanker, het zwanger worden van onvruchtbaren en ... het opwekken van doden...
De apostelen konden het, dus zij moeten het ook kunnen...
Ik denk dat ze verdorie ook nog succes kunnen hebben ook! Ze hebben in ieder geval al een pak mensen die zich hebben ingeschreven voor de cursus.
We kennen hier ook van die gebedsgenezers, en ook die boeken nu en dan succes, meestal een zeer tijdelijk succes, maar toch.
Maar ook hier wijs ik weer naar mijn inleiding, het gaat hem volgens mij niet over de kracht van die mensen of van dat specifieke geloof, het gaat er hem om dat ze de mensen zo danig overtuigen dat ze genezen zijn, dat de kracht van hun eigen geest het lichaam ook dat bevel geeft.
In het klein is dat wat we zien bij mensen die optimistisch zijn en zich niet neerleggen bij hun ziekte, zij genezen soms ook, of houden het veelal veel langer uit dan hun lotgenoten die de ziekte aanschouwen als een doodvonnis en er zich bij neerleggen.
De geest heeft enige macht over het lichaam, zoveel is wel duidelijk.
Ik denk dat mirakels alleen een zelfde kracht zijn, maar dan veel sterker dan het "gewone" optimisme, de "gewone" strijdlust...

Het probleem is veeleer dat we niet voldoende geloven in de kracht van onze eigen geest. Ik ben daar van overtuigd, maar kan mezelf ook niet tot dat zelfvertrouwen brengen om bv mijn rugpijn weg te wensen. Ik denk zelfs dat wat in het evangelie staat: "Als je het geloof hebt van een mosterdzaadje..." net dat is wat bedoeld wordt. We hebben veel meer potentie in ons dan we denken.

In die zin zou een dergelijke school een optie kunnen zijn, was het niet dat ze er niet gaan leren de kracht te gebruiken, dan wel de anderen te overtuigen van hun kracht, de kracht die zij hebben van uit het Geloof.

Sommigen zullen vinden dat ik een ketter ben, als ik zeg dat ik niet geloof in de kracht van die of die heilige... Maar ik geloof wel dat die heilige kan dienen als opstapje om te geloven in de mogelijkheid, meer zelfs, in de zekerheid van genezing. Maar welke heilige dan ook, het is alleen het vertrouwen die er van uit gaat om het geloof des danig hoog op te trekken, dat het ook daadwerkelijk een macht wordt.

En wat dat geloof in heiligen aangaat ... Nee, ik geloof daar niet erg in... Vooral omdat ik niet geloof in de manier waarop heiligen "gemaakt" worden. De kerk maakt de heiligen, volgens een geijkte formule, maar wellicht zijn er daar tussen die misschien niet Heilig zijn, en wellicht zijn er véél heiligen die niet door de kerk onderzocht, laat staan benoemd worden als heilige... Ik denk bv aan heel wat mensen die hun best hebben gedaan en nog doen om hun kinderen op te voeden tot mensen die waardevol zijn in de maatschappij. (Over dat waarde-vol zijn kan ik ook wel eens even doorgaan: stel je een wereld voor waar niemand het vuil wil opkuisen... dus de man van de vuilkar is héél waardevol!)
Opvoeden tot mensen die leden worden van de gemeenschap, echt onderdeel van het geheel vormen. Dat hoeft geen topfunctie te zijn, het gaat hem veeleer over het feit dat ze iets doen in, met en voor de maatschappij. Mensen die actief zijn IN de maatschappij. Mensen die echt iets bijdragen, mensen die verdraagzaam zijn maar toch visie hebben en door hun daden een zeker ontzag wekken.

Heiligen zijn volgens mij helemaal geen wondermensen of übermenschen... Nee, de volmaakte mens is een doodgewoon iemand, die zijn werk doet met dat ietsepietsje meer... Iets meer dan moet, iets meer omdat dit net de waarde geeft aan het leven.

Iemand die oog heeft voor zijn medemensen, wie of wat dat ook is.
Dus geen predikanten die meer oog hebben voor HUN kerk dan wel voor het Geloof.
Dus geen mirakeldoeners om wille van het smeer...

Gewoon, mensen van wie je een "goedendag" en een glimlach krijgt, en die ongevragd een handje toesteekt als het nodig is.
Kortom: een mens, in de positieve zin.

tot de volgende ?

De Ier Obama...

Heb je het ook gelezen of gehoord, dat Obama Ierse roots heeft ? Ja, maar heb je ook dat berichtje gelezen in OM dat Obama Vlaamse roots heeft ???
Kijk, dat van die Ieren, dat kan ik nog geloven want de kleur komt overeen, de Ieren zijn ros, en Obama ook, al is het maar van vel...
Sorry, ik kon het niet laten... Maar ik vind het ook zo stom. Als je ver genoeg achteruit gaat, zijn we allemaal familie van elkaar, en ik weet begot niet of ik daar altijd blij moet mee zijn. Dat er wellicht dieven en moordenaars tussen mijn voorouders zitten tot daar aan toe, maar ik mag er niet op denken dat er ook koningen en ander adellijk gebroed tussen zou zitten...want dat zijn de politici avant la lettre... en tegen politici heb ik veel, heel veel, van langs om meer, want ze blijven maar voort klooien in ons arme vaderland...
Maar in Amerika staat het chique om Ierse voorouders te hebben, Kennedy kwam dat ook eens vertellen. Ik ben niet eens fier dat ik mens ben, want ik vind dat wij er tegenover de dieren eigenlijk maar bekaaid af komen. We mogen dan al pretenderen dat we verstand hebben, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er maar heel weinig exemplaren zijn die het ook gebruiken. Misbruiken ja...

Helemaal te gek vind ik het als er dan mensen zijn die zich laten voorstaan op hun ras, terwijl er maar één mensenras meer is... (Vroeger waren er ook Neanderthalers, maar die zijn uitgestorven of opgegaan in het huidige mensenras). Je hebt hoogstens wat kleurvariëteiten... Je zou net zo goed je zelf er kunnen op voorstaan dat je van de soort met bloedgroep A bent, en de anderen minachten. Dat is even zin"vol"...
Ik las zelfs eens dat het Britse Koningshuis negerbloed heeft, van een zwartje die lang geleden als curiosum werd ingevoerd... Nu en ? Eigenlijk hebben we dat allemaal, want het lijkt wel zeker dat de mens ontstaan is in Afrika, en van daaruit is geëmigreerd en de rest van de wereld heeft bevolkt. De kleurtjes zullen wellicht aanpassingen aan het milieu zijn geweest, die in onze wereld met warme kledij en centrale verwarming niet echt zinvol meer zijn, maar nu de basis vormen voor heel wat rassentheorieën...

Ik wil maar zeggen, al dat geblaat is een van de redenen waarom ik soms (heel vaak) twijfel aan dat fameuze verstand van de mens... Op mijn computer zitten twee (koperen) uiltjes me wijsgerig aan te kijken. De uil was in het oude Griekenland symbool van de wijsheid, en hier is de uil symbool van de stomheid. Dat op zich is al een bewijs van het feit dat de mens een genie is in het beoordelen. Voor mij is de uil een van die prachtige dieren die op wonderbaarlijke manier aangepast zijn aan het nachtleven. Ze hebben niet alleen aangepaste ogen, ze staan ook anders dan bij de andere vogels om meer dieptezicht te hebben, en bovendien zijn hun veren aangepast om geluidloos te kunnen vliegen. Eén van die dingen waar ik geen jota van snap. Men noemt dat evolutietheorie, ik noem dat wonderbaar. Ook al kan men in sommige gevallen aantonen dat een diersoort geëvolueerd is van a naar b, dan nog vind ik dat wonderbaar. Ik vind gewoon heel de natuur wonderbaar, in zijn samenhang, zijn aanpassingsvermogen. Evolutie mag je me 100 keer expliceren als natuurlijke selectie en natuurlijke vooruitgang, je kunt me nog steeds niet vertellen waarom de natuur plots die stap zet. Nadien kun je wel het nut er van aantonen, maar de stap zelf ??? Ook het feit dat er misschien eerst 100 andere stappen zijn geweest die faliekant afliepen lijkt mij eer een wonder dan wel thuis te horen in een evolutietheorie. Zelf het feit dat nu de mens zelf het vermogen ontwikkelt om aan die basis van het leven te gaan prutsen, en bv rijst creëert waar vitamine A inzit (Golden Rice), is voor mij geen wetenschap maar een wonder. Het mag voor de mens wetenschap lijken, maar het feit dat de mens dit kan, dat is het wonder.
Wellicht is dus de tijd niet ver, dat de mens zijn eigen rassenprobleem kan oplossen... Even sleutelen aan de genen en plots krijgen we allemaal hetzelfde kleurtje... Mag ik pleiten voor groene mensen met bloemtekening ? Misschien worden de meesten dan iets vrolijker...

Weet je, misschien heb ik iets van het kind behouden... Ik verwonder me over bijna alles, en ik vind dat heerlijk. Voor mij is de wereld iedere dag weer nieuw. Ik zou je aanraden dat ook te doen, je wordt er een gelukkiger mens door. Werp de dag van gisteren maar weg in de zak voor oude kleren (die gaan dan naar de ontwikkelingslanden, waar ze die truuk nog niet kennen)...

tot de volgende ?

Kerk en Staat

Image via WikipediaIn ons schizofreen landje (gespleten persoonlijkheid) is er meer dan een splitsing. Eén daarvan is de toelage van de staat aan de erkende godsdiensten.
Sinds enige tijd gaat het geloof achteruit, en wordt de toelage in vraag gesteld. Na het debacle van bisschop Van Gheluwe is de ontkerkelijking in een stroomversnelling geraakt, en is de toelage aan de katholieke kerk heel erg in vraag gesteld.
Door sommigen wordt de vraag gesteld of de kerken (of het geloof in diverse soorten) überhaupt een toelage moet krijgen.
Anderen stellen dat er een band moet bestaan met het aantal gelovigen, en dat er dus een toelage moet betaald worden door diegenen die gelovig zijn, en niet door anderen.
Het is allemaal niet zo simpel...
Ten eerste dient de toelage niet alleen voor de bedienaars (priesterambt in geval van het katholieke geloof), maar er gaat ook een deel naar de infrastructuur en dergelijke. Het is een feit dat er een steeds groter verschil komt tussen het reële aantal gelovigen en de mensen die lid zijn van aan dat geloof gebonden organisaties. Met andere woorden daar worden dus niet-gelovigen ook mee genomen. Bovendien is het zeer moeilijk om te stellen wanneer iemand gelovig is. Het kerks zijn is in ieder geval niet de enige norm ! We zien hier heel vaak dat de plechtige zaken binnen de kerk gebeuren, een kerk waar ze de rest van hun leven buiten blijven. Denk aan huwelijk, begrafenis en dergelijke.
De vraag is, zal iemand die alleen nog wenst kerkelijk begraven te worden, ook bereid zijn zich gelovig te verklaren, en daar een aparte belasting voor te betalen? Of omgekeerd, zal een niet-belastingbetaler uitgesloten zijn van een kerkelijke begrafenis ?
Nochtans bestaan er landen met een dergelijke regeling, en waar het systeem werkt. Maar daar zit je dan ook met een gewoontevorming, die hier niet het geval is. Bovendien zie ik niet veel Belgen (Noch Walen , noch Vlamingen) die zo maar zelf een stap zullen zetten om nog wat meer lasten te dragen, we zijn nu al het hoogst belast van heel de wereld ....
Ik zou veeleer de vraag stellen of een geloof wel een functie heeft, en zo ja, of die nuttig is voor de maatschappij.
En ook dat is geen makkelijke vraag. Ik meen dat een geloof een sterk argument biedt om beter te leven met en in een maatschappij, en dat dus het geloof een goede zaak is, maar ik weet dat er velen zullen zijn die dit bestrijden, en die de remmende invloed van de kerken op de wetenschap weer eens zullen bovenhalen om te bewijzen dat zij gelijk hebben. Het is dus ook hier een wikken en wegen en kiezen voor wat jij belangrijk vindt...
Dus ook daar is geen eensluidend antwoord te vinden...

En dat is logisch...
Het gaat hem immers over Geloof...
Het woord houdt in dat het geen wetenschap, geen kennis, geen zekerheid is, anders moet je niet geloven, niet voor waar aan nemen.
En hoe ver wij ook geëvolueerd zijn in kennis en wetenschap, er is nog steeds geen enkel bewijs gevonden voor het bestaan of het niet-bestaan van een God of Goden. Voor ieder voor zijn er tegens en voor ieder tegen zijn er voors... Het is kortom een kwestie van Geloven of Niet-Geloven.
Ik denk, zolang we niet alles weten en alles kunnen aantonen, bewijzen, volgen, er vragen zullen blijven, en die vragen kunnen ingevuld worden door "God", een antwoord, een vlag die alle vragen dekt. Dus zal er wel steeds een plaats blijven voor het idee God, en zal geloof wel steeds een bijkomende stimulans zijn om goed te leven en zo te evolueren naar de volgende stap binnen het Geloof.

Ik ben een gelovig mens, omdat ik niet alle antwoorden heb. Dus vul ik die antwoorden in met: "God". Dat biedt mij de zekerheid om gelukkig te zijn, gelukkig te leven.
Misschien is dat een strikt individuele invulling van het begrip, maar voor mij is dat voldoende "bewijs", er is anders immers geen antwoord. Misschien voorlopig, maar daar is ook al geen zekerheid over.
En voor mij geeft dit de ruimte om gelukkig te zijn... ?
Ja, want onzekerheid is twijfel, en twijfel is onrust.
Geluk is heel simpel: het is gewoon de dingen als "goed", als "zoals het hoort", als "het is nu eenmaal zo" te aanvaarden. Niet gelukkig zijn is het leven niet aanvaarden zoals je het ervaart.
Ik ben een pijnpatiënt, verloor reeds een zoon, heb nu weer enorme moeilijkheden op een heel ander vlak, en toch ben ik gelukkig... Niet dat ik het niet anders wou, beter, zonder pijn of verdriet, maar het is er nu eenmaal, en ik ben niet van plan om in dat verdriet, die pijn te gaan pootjebaden.... Nee, ik dring dat naar de hoek onvermijdelijke aanwezigheden, en geniet met volle teugen van de rest.

Zo kun je ook mét, of net zonder geloof leven, je dringt het al dan niet in de hoek "onvermijdelijk" of in de hoek "aanvaardbaar en mee te nemen".

Mij lijkt dan ook, dat "kerk" (lees geloof) een quasi vast gegeven is in een maatschappij, en dat de bedienaars van geloof net zo goed als de bedienaars van atheïsme recht hebben op mensen die hun leiden, bij staan, helpen. Dat lijkt mij een onderdeel van een vlot werkende maatschappij. En hoe je daar dan een verdeelsleutel moet op maken, dat blijft een open vraag... Je kunt nu eenmaal niet IN de mens zijn geest kijken, je kunt nu eenmaal niet weten of hij/zij al dan niet gelovig is. Zijn woorden hoeven echt niet identiek te zijn aan zijn daden, je kunt best ongelovig roepen, en toch opteren voor een kerkelijk huwelijk, omwille van de meerwaarden meerwaarde waarvan je luidkeels schreeuwt dat je er niet in gelooft....
Ik denk dan ook dat dit een politiek onderwerp is, waar Belgische politici natte dromen van hebben: het is al even onoplosbaar als de staatsinrichting...

tot de volgende ?

Linux Mint

Ik heb je al verteld dat Ubuntu is overgegaan naar Unity, maar dat ik dat niet kon installeren, daar of mijn kwampjoeter te licht is, of omdat mijn videokaart niet wil of kan werken met Unity... Ik kwam daardoor automatisch terecht op Ubuntu classic, de nieuwe versie in het oude kleedje...

Nu is Ubuntu al zo erg gekend en in gebruik, dat er heel wat derivaten van bestaan... Groepen die vanuit Ubuntu vertrekken om het programma nog volmaakter te maken dan het al is. Eén van de meest gekende van die dingen is Linux Mint, die steeds trouw Ubuntu volgde, en een pak verbeteringen aanbracht. Eigenlijk een beetje bij toeval dacht ik er aan om eens te zien wat Mint wel deed met Unity... en tot mijn aangename verrassing doen ze er niets mee, ze hebben gekozen voor de klassieke gnome... Dus heb ik eens geprobeerd of ik daar niet beter mijn ding vond dan bij de "noodoplossing" van Ubuntu zelf... En wat je nu aan het lezen bent, is gemaakt op Linux Mint.

Ik ga nu nog niet vertellen of het beter of minder goed is, maar de eerste indruk is in ieder geval goed. Ik ga er nu een tijdje op werken, en ga je binnen afzienbare tijd (van het werkwoord afzien) mijn ervaringen wel vertellen.

Eén ding wil ik alvast kwijt! Vroeger zou ik dat nooit hebben gedurfd om zo maar eens eventjes over te wippen op een ander Operating System... Het is dank zij Ubuntu en dus mijn kennismaking met Linux, dat ik nu heel wat meer durf, en heel wat meer kan op mijn PC... De grootste reden is het feit dat ik nu omzeggens geen last meer heb van zijdelingse dinges, ik weet haast niet meer wat virussen zijn, wat trojanen zijn, en heb binnen de OS (Operating system) bij Ubuntu (en ook bij Mint) hele pakken software die me ter beschikking staan, en waar ik zo wat alles mee kan doen wat ik ook maar wil doen. Eén ding ging soms iets minder, ik kon bepaalde mailtjes niet openen, maar Mint schijnt daar een heel stuk beter in te zijn, ik zie het wel. Nu is dat een heel kleine tekortkoming, en ik hoor van een Apple-gebruiker dat hij dan weer bepaalde filmpjes niet kan bekijken. Dat ligt hoofdzakelijk aan de codecs. Maar niet alle codecs zijn ter beschikking van concurrentiële OS...

Oh ja, heb je gezien dat er naast mijn blog (en naast mijn facebook) een nieuw fotootje staat ? Dat komt zo, op de rommelmarkt werd ik aangesproken door een lieve dame die me vroeg of ze een foto mocht nemen van mij... Dat is niet de eerste keer, ik vermoed dat men bij de opleiding fotografie "koppen" als opdracht heeft, en dus krijg ik met mijn baard wel eens meer de vraag. Ik heb daar niets op tegen, vraag telkens of ze het fotootje ook eens willen doormailen, en nu heb ik er eindelijk eens eentje (zelfs twee) van gekregen... De fotografe vindt het niet zo'n goed foto, maar ik vind het steengoed. Vandaar dus een nieuw conterfeitsel...

Oh ja, een heleboel apps moet ik nog installeren, dus zul je deze keer alvast geen foto zien bij mijn blog... Ik heb dat stukje er nog niet opgezet... Komt wel terug...

Heb je gelezen over de kleine Elena ? Een vader moest zijn baby afzetten in de crèche, op weg naar zijn werk... De man vergat het, en de baby lag enkele uren in een stikhete auto, na enkele dagen vruchteloos vechten voor haar leven is de kleine Elena jammer genoeg overleden... Erg is dat ! En toch heb ik wel begrip voor de vader...
Toen we in 1976 verhuisden van Oudenaarde naar Mater, moesten mijn drie kinderen nog een paar maand verder de school volgen in Oudenaarde... Ik ging ze dan na het werk daar afhalen en nam ze mee naar huis. Op een vrijdagavond, duurde mijn zitdag wat lang, en door al de beslommeringen vergat ik de kinderen. Toen ik thuis kwam vroeg Anny mij haast panisch waar de kinderen waren... Ik terug weg, naar de school. Daar vond ik een heel bezorgd nonneke met mijn kinderen... 't Menske was overtuigd dat ik een ongeval had gehad, en was aan het bidden voor mijn leven... (Ik heb nu nog steeds een vrijkaartje voor de hemel, bijeen gebeden door het brave nonnetje)
Maar ik wil maar zeggen, het kan dus wel dat je zo iets vergeet.  Het is niets om fier over te zijn, maar het is des mensens... (Mocht je je ergeren aan dit archaïsch taalgebruik, ik ben een oud boek aan het lezen, en ben dus weer vertrouwd met dit taalgebruik....)

Tot de volgende ?

IJslandse vulkaan barst uit...

Image by eir@si via FlickrNu is het niet den diene met die onuitsprekelijke naam, de IJslanders hebben het ons dit keer ietske gemakkelijker gemaakt, het is nu maar de Grimsvötn, de meest actieve IJslandse vulkaan die weer as aan het spuwen is... In IJsland hebben ze netjes een cirkel met een straal van 200 km afgebakend waar er vliegverbod heerst. Best dat die vulkaan niet hier in ons belgiekske staat, anders zat heel ons land onder die cirkel met vliegverbod.

Iedere keer weer verwonder ik me over de maatstaven van de mens... Deze keer is het "maar" een cirkel van 400 km diameter, maar dat is voor ons inwoners uit het kleine Absurdistan aan de Noordzee verdomme een heel groot end... Ik herinner me dat ik ooit eens met de wagen naar Spanje ben gereden, kom je buiten Parijs en daar staat een bordje: Lyon 486 km... de moed zakte meteen in mijn autowielen...
't Zal dus wel aan ons liggen, in Japan schakelen ze door een kerncentrale die lekt meteen een hele provincie uit, en op hun kaart is dat iets van niets...

Kortom, wij, hier, met onze allesverslaande politici, wonen in iets wat op de wereldkaart amper zichtbaar is... en we klappen van splitsen van het grondgebied...

Te gek om los te lopen.

In IJsland weten ze nog niet zeker of de vulkaanasse dit keer zo gevaarlijk zal zijn als de vorige keer met de wielewallewoelekuttel, maar ze spelen op zeker, en laten geen vliegdinges meer toe in een gebiedeke die véél groter is dan heel ons landje... Waar zitten wij ons dan over druk te maken??? djudedju...

Ons mooie Mater is de grootste deelgemeente van heel Groot Oudenaarde, en heel ons arrondissement Oudenaarde heeft maar een goede honderdduizend inwoners... Waar broebelen wij in feite over ?
Baas Ganzendock, grootbezitter van eigendunk is nog lang niet dood, we hebben er hier een heel pak zitten in ons heel pak regeringen, die eigendunkig zitten te doen over vliegenscheten.
En die er serieus over zitten te broebelen - zonder onder water te zitten- om die vliegenscheten nog wat verder uit te splitsen.  Straks hebben we een elektronenmicroscoop van doen om de verdeelde brokjes nog terug te vinden.
En toch, op mensenmaat, naar de mens als individu toe, kun je al heel wat dagen wandelen om ons landje eens in de lengte te bekijken... Het is best een hele wandeling...

Ooit is de mens ergens ontstaan (of geschapen ?) in Afrika... en te voet hebben ze heel dat enorme continent gaandeweg (van het werkwoord gaan) heel de wereld bevolkt... Hier en daar moeten ze bootjes hebben uitgevonden en enorm op de dool geweest zijn om op enkele piepkleine eilandjes in reusachtige oceanen ook mensen uit te zetten...  En dan is de wereld plots enorm groot. Nu, met al de moderne dinges waarmee we de ruimte kunnen bekijken, weten we dat de aarde maar een piepklein ding is in een enorme onmetelijke ruimte (Al zijn er die zelfs daar een cijfer durven op te plakken)

Ik bedoel maar, wat is nu echt mensenmaat ?
Zijn wij eigenlijk wel gemaakt om landen te beheren?
Zouden wij niet veel logischer zijn als we onze wereld weer eens bekeken vanuit de mens ? Heb jij er al eens bij stilgestaan wat het betekent als je van , zeg maar eens Oostende, iedere dag naar Brussel gaat werken ? Zo'n honderd kilometer ver... Als je rekent dat je 4 km per uur stapt... dan was Brussel voor je overgrootvader een hele wereld ver !
... en straks is het weer zo ver, als de wegen nog wat verder toe slibben, en we het logisch vinden alle werkplaatsen te concentreren en verkeerschaos te maken...
We zijn onze mensenmaat vergeten...
We reizen voor onze vakantie zo maar eventjes naar de andere kant van de wereld, een uitstapje naar Australië... We weten dat geschiedkundig nog niet eens zo lang liggen... en nu hiphoppen we er zo maar eens naar toe, voor een veertiendaagse uitstap...
Of we zijn onze mensenmaat vergeten, of we hebben onze maat verschrikkelijk uitgebreid.

... en hier gaan we dan dat piepkleine ding splitsen...
tommetoch...

tot de volgende ? (foto van de Grimsvötn)

Feesten als de beesten ?

Image by David Domingo via FlickrDit is voor mij een van de stomste uitdrukkingen ooit... Heeft er iemand onder jullie ooit al een beest zien feesten ? Nee, feesten is een van die typisch menselijke gebruiken.
Vroeger waren feesten gebonden aan bepaalde gebeurtenissen, zoals bv Nieuwjaar of de zonnewende, later aan een verjaardag of een kunstmatig gemaakt item zoals secretaressendag en dergelijke, of gewoon een TD of een dansfeestje...
Het lijkt wel of er steeds minder en minder nodig is om te feesten.
En toch, voor mij blijft feesten ergens een link hebben met vieren. We hebben er een mooi woord voor: feestvieren...
Dat woord heeft ergens een link met het vieren van een speciale gebeurtenis. Iets waar je echt eens blij van wordt, iets wat uitzonderlijk is, iets wat echt een betekenis heeft.
Maar nu is er altijd wel ergens feest, is er altijd wel ergens iets te "vieren", houdt de jeugdbeweging weer een TD, gaan de gepensioneerden weer eens uit het dak op een danspartij op deuntjes van vroeger...
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat een deel van de mensen zich iedere week hoog nodig weer eens moet uit het dal sleuren, op naar een feestje.
Niet dat ik iets tegen feestjes heb, maar ik zie sommigen die op een of andere manier echt van feest naar feest gaan leven. Zonder de wekelijkse uitspatting is er geen leven.

Wat maakt een feest nu echt een feest ?
 Het feit dat je eens anders doet dan anders, dat je eens danst (wat je in de week zelden doet), dat je eens met een pak vrienden bijeen komt... kortom allemaal zaken die echt niet alledaags zijn, waar je eens echt anders bent, bij anderen bent, of waar je de dagelijkse besognes even kunt vergeten.

Voor mensen bij wie het feesten echter een vast stramien wordt, gaat op den duur het "anders" er van af. Feesten wordt gewoon, een onderdeel van het leven, op geijkte tijdstippen.

Om er dan echt nog een "feest" van te maken, moet men telkens en telkens opnieuw weer nieuwe dingen gaan doen, moet men nieuwe en hogere hoogtepunten gaan maken, moet men opvallen, moet het exclusieve weer een tandje bij gestoken worden... En dan zien we dat het een en het ander zachtjes aan uit de hand aan het lopen is. Waar wij vroeger om 22.00 uur terug thuis moesten zijn, gaan ze nu pas na 22.00 uur weg, en moeten feesten om geslaagd te zijn de hele nacht duren en liefst nog wat langer. (Anders is het niet uitzonderlijk meer ...) en om de stemming op te voeren tot nieuwe hoogten neemt men dan maar middelen om de geest te bevrijden van de normale dingen, LSD, Hasj, coke en wat weet ik nog allemaal.

De mens lijkt er niet meer in te slagen zich op een normale, gezonde manier te ontspannen.
Wellicht zijn de media, met al die absurde extravagante dingen op het scherm, daar ook niet vreemd aan, maar volgens mij is er meer aan de hand.
Ik denk dat het leven veel te veel een sleur is, en vooral dat de mens geestelijk op een veel te hoog toerental draait.
Ik denk dat dit aan diverse feiten ligt: op school steeds meer stof in een steeds korter schooljaar proppen, op het werk geestdodend werk aan de band, steeds en steeds weer het zelfde, gedachteloos bijna op een automatisme werkend, of net het omgekeerde, steeds tot meer en nieuwere ideeën gedwongen worden...
's Avonds afgepeigerd thuis komen, nog het huishouden moeten doen, aandacht hebben voor die veel te nerveuze kinderen, en moe neerzakken, niet om te rusten, maar om weg te vluchten van de werkelijkheid in idiote TV-spelletjes of irreeële filmscenario's...waarin de problemen allemaal opgelost worden, of waarin je net nog een pak problemen boven op krijgt... en waar al de opgehoopte stress van de werkdag, de kinderlast, het huishouden nooit eens echt weg zijn... want morgen komt er weer zo'n dag, en de dag daarop weer, en dan snak je naar iets anders, zoek je vertwijfeld naar een uitweg uit die uitzichtloosheid...
Vroeger, heel lang geleden, was de mens nog mens. Dan maakte je nog iets, en zag je wat je gemaakt had, en kon je het gebruiken. Nu vijs je dag in dag uit dezelfde vier vijzen vast in de zelfde motor van het zelfde merk aan een steeds hoger tempo...
Het werk is misschien lichamelijk minder vermoeiend dan het werk van onze voorouders, maar het is in ieder geval geestdodend.

Kortom, het feesten als de beesten is oplossing, maar een symptoom van een mensheid die ziek is, verkeerd bezig is.

We hebben steeds minder uren te werken, en hebben steeds minder tijd om mens te zijn, omdat we gewoon steeds meer vastgeroest zijn in het stramien van elke dag, en elke dag lijkt precies op de vorige en op de volgende...

We moeten hoognodig weer leren om zelf eens dingen te maken, dingen om te gebruiken, of gewoon om mooi te zijn in ons eigen ogen. Dingen die onze geest weer eens zelfstandig laten denken en bouwen...dan moeten we niet meer wanhopig proberen een kick te bereiken, dan moeten we niet wanhopig proberen onze geest los te wrikken uit het stramien, dan hebben we alles weer eens zelf in handen, en kunnen weer eventjes mens zijn...

tot de volgende ?