Buitenaards leven ontdekt !

Image by jonvelle via FlickrEen Amerikaans geleerde heeft in een meteoriet fossielen gevonden van buitenaards leven, waarvan er enkele vormen heel vreemd zijn. (En dus duidelijk niet aards)...
Mij verwondert dat geen zier, ik heb altijd wel gedacht dat in dat oneindig grote heelal er nog wel hier of daar leven moest tot ontwikkeling zijn gekomen. Het zou een mirakel zijn mochten wij alleen zijn. Nu blijkt dat er leven is, met bewijs er bij.
En dan ?
Zouden er op een van die andere werelden ook verstandige wezens zijn ?
Want dat is eigenlijk de vraag die wij willen opgelost zien! Dat er leven is her en der in dat enorme heelal, dat is iets wat we zo maar kunnen aannemen, maar zijn er ook wezens die, net zoals de mens, verstand hebben?
Alle verhalen over UFO's ten spijt, hebben wij daarvan vooralsnog geen enkel bewijs.
Maar ik hoop van wel, en ik hoop vooral dat het een soort verstand is waar wij mee om kunnen, want het zou goed kunnen zijn dat zij op een heel andere manier denken dan wij ook maar kunnen bevroeden. Net zoals wij ze misschien niet eens als levend wezen zouden herkennen. Stel bijvoorbeeld maar eens dat daar de verstandelijke wezens zijn ontstaan uit een familie van planten of plantachtigen... Ik zie de eerste mens die daar landt op die planeet, nog niet meteen pogen te converseren met een krop sla. Laat staan dat wij hun manier van denken zouden kunnen bevatten.
Je kunt het natuurlijk niet gaan testen, maar we zouden eens moeten een mens laten opgroeien in een volmaakte eenzaamheid. En dan eens kijken welk soort verstand dat wezen dan zou hebben. We hebben al wel mensen gehad die door wilde dieren waren opgevoed, en stelden vast dat die niet echt meer te vermenselijken waren, maar ik denk aan een werkelijke volmaakte eenzaamheid... Wij kunnen ons de vraag stellen of dat wezen, duidelijk een mens qua uiterlijk, ook nog echt mens zou zijn, in de zin van verstandelijk wezen. Of zou hij wel degelijk een verstand hebben, maar zou dat voor ons niet te vatten, niet vast te stellen zijn ? Lichamelijk is alles aanwezig om verstandig te zijn, hij hoort immers bij dezelfde soort als wij zelf, maar wij hebben ons verstand ontwikkeld in een gemeenschap van gelijkaardige wezens, op elkaar afgestemd en samen werkend. Hij niet. Hij was in volmaakte eenzaamheid, noch mens noch dier was ooit in zijn gezelschap.
Ik heb er geen idee van, maar het zou mij verwonderen of wij überhaupt bij dat wezen verstand zouden kunnen ontdekken. Het is er wel mogelijk, maar als het er al is, dan zou het zo vreemd zijn zijn van vorm, dat we het wellicht niet herkennen als verstand.
(Ik heb me al menig keer afgevraagd of de dieren dan ook niet een verstand hebben, maar van een voor ons vreemde, onbegrijpelijke vorm van verstand?) (maar dat is weer een ander verhaal)

Er zijn mieren die bladluizen melken, en houden in een vorm die wij het best kunnen vergelijken als bij ons de boer die koeien houdt... Is dat een blijk van verstand ? een soort van verstand ?

We kunnen ook anders de zaken benaderen... Stel dat een ufo gisteren zou geland zijn, aan de rand van Aalst, en de buitenaardsen zouden zich onder de mensen mengen. Ze zouden misschien applaus oogsten voor hun bizarre uiterlijk, maar ze zouden niet echt opvallen tussen al die vermomde carnavalisten. Maar wat zouden zij van ons denken, die gekke menigte ziende ?

Ik wil maar zeggen, het is niet voldoende dat het verstand er is, het moet ook kunnen gezien worden. Dus je moet al een langere studie kunnen maken om tot conclusies te komen, ook al heb je bij een eerste indruk geen verstand vast gesteld... (Wat denkbaar is bij het aanschouwen van een carnavalstoet...)

Maar goed laat ons eens in staat zijn al die moeilijkheden te overwinnen, laat ons eens dat verstand wel degelijk ontdekken, en laat ons zelfs tot een vorm van conversatie komen... Dan nog zal alles wellicht heel vreemd en bizar blijven... Want wellicht denken ze en redeneren ze op een heel andere manier, hebben een wetenschap die op totaal andere beginselen is gemaakt (stel dat ze geen handen hebben zoals wij, dan zal zelfs het eetgerei heel anders zijn, om maar een heel klein iets te noemen)... Maar laat ons dat allemaal overwinnen, dan zou voor mij de hamvraag zijn of ze ook een godsdienst hebben, hoe die is, welke vorm ze die toedichten, welke mogelijkheden...

Nee, ik zie het nog niet zo vlug gebeuren... er is immers te veel dat anders is. Er is te veel dat ons scheidt, en de SF-verhaaltjes ten spijt, ik zie ons niet converseren met een wormvormig aanhangsel van een of ander amoebe-achtig ding. Laat staan dat wij zouden kunnen aan nemen dat zij hun God voorstellen als een wormvormig... Nee, laat ons maar hier op deze aarde blijven, en pogen te herstellen wat we nu bezig zijn naar de kl... te helpen... Want we moeten er nog lang, nog heel lang mee voort willen we ons kleinkinderen en hun kleinkinderen ook nog een wereld geven.

tot de volgende ?

dierlijke problemen ?

Image by ReservasdeCoches.com via FlickrHet is honds, het is niet van de poes, zo fris als een hoentje, zo lomp als een beer, het varken uithangen, zich als een vis in het water voelen, en zo kunnen we nog wel eventjes doorgaan...
Gek toch dat we een heleboel menselijke eigenschappen plots lijken te verdierlijken?
Maar dat niet alleen, we doen dit ook met hele volkeren: Zo gierig als een Schot, drinken als een Zwitser, een Nederlander heet ook al gierig, maar deelt die plaats ook al met de Joden. Belgen heten in Frankrijk dom, en hier heet het iets doen met de Franse slag, nog afgezien van het feit dat vrouwelijke blondjes dom heten, Limburgers traag zijn, (In Wallonië zijn het de Namurois die deze eer genieten) en ook daar kun je blijven doorgaan.
Eén ding valt daarbij op... we praten altijd over de anderen als we over verkeerde dingen praten, nooit over onszelf.
Ik heb eens een kleine test gedaan...
Ik nam een deel van die idiote domme-blondjes-moppen, en verving het domme blondje door Marokkanen... Plots was ik een racist. Je moet het zelf maar eens proberen. Maar idioot is het, wat ik wel mag zeggen over een blondje kan dan plots niet meer als ik het heb over onze allochtonen.
We zitten dus met onze wetgeving op racisme duidelijk verkeerd ! Of men moet soepeler zijn, of men moet het begrip racisme uitbreiden naar blondjes, Limburgers, Schotten en zo voort (en waarom dan niet de beren en de varkens er bij nemen?) - Maar gaan we dan nog kunnen lachen met moppen ?

Want eerlijk, humor is in 90 % van de gevallen lachen met mensen, met hun gebreken, met hun vermeende eigenschappen of met het feit dat ze vallen. Maar dus eigenlijk lachen met mensen.

"Ja, maar het mag niet kwetsend zijn" hoor je dan... Maar wat dan met die domme blondjes /Marokkanen - moppen ??? Waarom zien ze dat van de domme blondjes als niet kwetsend en dat van de Marokkanen wel ? Nee, mijn definitie ligt ergens anders... Ik kan het niet heel scherp omschrijven, want het is nogal gevoelsmatig, maar het mag niet zo zijn dat de mop dient om te kwetsen, om te vernederen, om in een of andere hoek te drukken... Of nog erger om hen uit te schakelen (klassiek voorbeeld: een kleine allochtoon zit met zijn handje water te scheppen uit de Schelde en drinkt het op. Een man ziet het en roept dat hij dat niet mag doen, dat het giftig is. Daarop roept de kleine terug: "Ikke niet verstaan ikke Turk" waarop de man: "Zo moet je dat doen" en hij toont scheppen met twee handen...)

Maar humor op zich, lachen met, dat moet kunnen, in zover het ook werkelijk leuk is en niet kwetsend, denigrerend bedoeld is. Men mag best met mij lachen, bepaalde eigenschappen of tekortkomingen uitvergroten, zolang het lachen is, en niet snerend. Ik ben dik, en daar wordt nog al eens mee gelachen, en ik heb daar geen problemen mee, tenzij het niet lachen is, maar kwetsend bedoeld is, aanvallend.

Maar dat is niet makkelijk te omschrijven, want dezelfde tekst kan soms leuk zijn, door de manier waarop het gezegd wordt en door de situatie waarin het gebeurt, maar op een ander moment, andere manier heel erg kwetsend zijn.

Het lijkt me dan ook niet mogelijk om dat in een wetgeving om te zetten, en zo ver gaan dat we niet meer mogen lachen, omdat het toevallig een allochtoon betreft, dat gaat dan net iets te ver. En dan spreek ik nog niet eens over het feit dat de ene mens langere tenen heeft dan de andere.

Nee, makkelijk is humor niet. Ik herinner me, als kind, (dus héél lang geleden) dat de humor van Wim Sonneveldt soms wat op het randje was, terwijl Toon Hermans daar kilometers ver van af bleef. De moderne humoristen gaan nu meestal veel verder dan wat we toen "op het randje" noemden. De tijd is veranderd, de humor ook. Zo erg veranderd, dat humor soms een probleem is...

Misschien vind je dat ik, in wat nu volgt, een brug te ver ga, maar ik doe het toch. Toen na de oorlog de waarheid aan het licht kwam over de Duitse vernietigingskampen, was het voor veel mensen totaal onbegrijpelijk hoe een mens een medemens zoiets kon aandoen. Maar een Amerikaanse psycholoog deed ooit een onderzoek, waarbij er een ondervrager en een slachtoffer was. De ondervrager moest, bij een fout antwoord, een elektrische schok toedienen aan de ondervraagde. De bedoeling was dat de ondervrager na ieder fout antwoord de schok zwaarder maakte door een knop een graad verder te zetten. Op de knop stond op een bepaalde stand vermeld: dodelijk !... Het slachtoffer kreeg in werkelijkheid geen schok, maar was een toneelspeler die deed alsof. Een enorm pak van de ondervragers ging zelfs met gemak tot en met de dodelijke schok, zonder verpinken, gewoon opgaand in het systeem. Dus is het zo, dat blijkbaar een heel pak van de mensheid heel makkelijk net zo zou doen als de beulen in de vernietigingskampen...

Als we nu zien dat humor steeds verder gaat naar en zelfs over de rand van het kwetsende, dan denk ik daar op terug... Zijn we niet bezig de grens over te gaan ? Zijn we niet op weg naar waar we veranderen in onmensen ?

Toch maar eens over nadenken....

tot de volgende ?

steenstokkedood !

Image via WikipediaBart en de kinderen zijn juist weg, het aquarium is leeg.
Ik heb veel meer vissen dan ik dacht !
En zelfs soorten waarvan ik niet meer wist dat ze er waren.
Dat zijn dan meestal vissen die nachtdieren zijn, en die 's nachts rondzwemmen. Soms zag je die eens als je 's nachts naar beneden kwam om iets te halen of zo. Maar het zijn nuttige vissen, omdat ze alle dode vissen oppeuzelen en zo maken dat de bak niet te vlug vervuilt. Maar van de mooiste zitten er vier, en ik weet maar van twee. Zouden die ook gekweekt hebben, of heb ik er ooit eens bijgekocht ? Ik weet het niet meer. Alzheimer of zo ?
Maar nu zit ik hier dubbeltoe aan mijn kwampjoeter.
Pijn
Pijn
PIJN
Want natuurlijk help je dan aan een en ander. Ja, ik weet dat ik dat niet mag doen, maar je kunt daar toch niet staan op te kijken ?
Het grootste werk is het verwijderen van de stenen. En dan maar vis vangen.
Ach, 't is voorbij, en nu maar wachten tot mijn nieuwe bak er is. Normaal zou ik liever hebben gewacht en de bak geleegd vlak voor ze met de nieuwe bak kwamen, maar het lekte te veel, en ik zou niet willen dat het hout nat worden zou. Nu haat het nog niet door het vernis, maar na een tijdje zou je toch schade krijgen. En die kast is heel belangrijk voor ons, want onze Koen heeft die nog gemaakt, in de massieve eik.
Er staat nu een kleiner aquarium, met heel veel vissen in, en met een zware filter en een luchtpomp, om ze zo veel mogelijk zuurstof te geven.
Een luchtpomp blaast belletjes in het water via een poreus steentje. Veel mensen denken dat je op die manier zuurstof in het water brengt, maar dat is niet juist, je brengt zuurstof in het water door de beweging van de wateroppervlakte. De luchtbelletjes dienen dus om het water in beweging te brengen, zodat er zoveel mogelijk water de oppervlakte raakt en daar lucht opneemt.

Nu ga ik stoppen en rusten... en een pijnstiller meer pakken

tot de volgende (hopelijk iets beter dan ik me nu voel)
ps: van de vis op de foto heb ik er heel veel, die kweken voortdurend. We vonden op de stenen weer een heel pak eitjes...jammer!

AquariumLeaks...

Image via WikipediaTja, het moet altijd wel ooit eens gebeuren...Aquariums zijn niet gemaakt voor de eeuwigheid, en na meer dan 25 jaar trouwe dienst is mijn aquarium plots begonnen met lekken, wellicht geïnspireerd door de vele politieke lekken en wikileaks all over the World.
Vruchteloos hebben we geprobeerd het lek te dichten, maar zelfs dreigen met de doodstraf haalde niets uit, het water bleef druppen. (Gelukkig maar druppen, in mijn aquariumpje zitten maar zo'n slordige 800 litertjes water newaar !)
Dus ben ik ten rade gegaan bij een deskundige, maar dat genie is tezelfdertijd ook verkoper van nieuwe aquariums, dus was het antwoord eigenlijk al te voorzien... Met een nieuwe te kopen is alles opgelost.
Ik heb het nagekeken, alles inbegrepen is de kostprijs van een aquarium eigenlijk niet eens zo erg veel gestegen, maar waar de levering en plaatsing indertijd gratis was, is dat nu verdraaid duur. Liefde en begrip voor mijn pijnlijke rug is er überhaupt niet meer bij... Maar ja, als mijn nieuwe aquarium weer 25 jaar mag meegaan, dan zal ik ondertussen zo'n 90 jaren oud zijn, en wie zijn hoofd doet er dan nog zeer ? Er is zelfs een serieuze kans dat mij aquarium zijn baasje overleeft. Ondanks mijn tulsithee en mijn gojibessen. En oh ja, ik nut ook nog Zweedse kruiden, voor de zekerheid. En om de negatieve werking van al mijn echte medicamenten wat te onderdrukken.
Ik heb beroep gedaan op mijn zoon, Bart, de wever... om me te komen helpen, met assistentie van zijn lieftallige dochter Lieselotje... Die dochter is in feite zelfs veel belangrijker dan Bart zelf, in deze assisterende functies ! Het is namelijk zo, dat er in mijn aquariumpje ook nog eens een tweehonderd kilo stenen zitten, en die moeten er uiteraard ook uit en gerecupereerd worden voor mijn nieuwe bak... Nu is dat niet zo makkelijk, en de handigste manier is dat er een jong en lenig iemand in het aquarium duikelt, en de stenen voorzichtig aanreikt... Dus mag mijn kleindochter voor een keer meerminnetje spelen, in het aquarium... Ik zal je naderhand wel vertellen hoe lieflijk het beeld dan is... en of ze het haalt tegenover de sierlijkheid en elegantie van mijn vissen... Ook dat is nog leuk, uiteraard moeten al de vissen er ook uit, en in een tijdelijke bak geïnkwartierd worden... De reis is gering, van de grote bak naar een kleine die voorlopig op de grond zal staan...op een laagje isomo, zo dat de vissen geen koude voeten krijgen.
Er komt heel wat bij kijken...
en dan is het wachten, tot mijn nieuwe bak is vervaardigd (het is een speciale maat, en dus gemaakt op voorschrift... in de fabriek van aquariums en andere glazen dinges) en geleverd... En dan begint weer een immens werk, dan moeten die stenen er weer in geplaatst worden (maar niet allemaal beslist mijn vrouw, want nu kunnen we geen vis meer vangen, ze vluchten altijd maar achter en tussen de rotsen.) dan moet er een nieuwe laag stenen gelegd worden, en moet de bak weer met water (op temperatuur !) gevuld worden tot zowat halverwege. Dan moeten de planten er in geplant worden, en dan de bak weer verder opvullen met zoveel mogelijk gerecupereerd water van de oude aquarium, want in dat water is er een biologisch evenwicht die je slechts na maanden weer echt helemaal op peil krijgt, en met die enting met oud water toch iets sneller... Dan laat je de bak een dag of twee staan te staan, en pas dan mogen de vissen er terug in... Maar dat zal ik wellicht niet helemaal kunnen respecteren! Want hun tussenverblijf is eigenlijk te klein om er zo heel lang in te verblijven...Het is dan ook kiezen tussen twee kwaden.

Je ziet... er staat ons heel wat werk voor de boeg... En gelukkig ben ik niet alleen, krijg ik hulp van Bart en Frederik... het zal nodig zijn, want ik kan het - helaas- niet meer.

Dat is het ergste, een pak werk, en het niet meer zelf kunnen. En weten dat ik toch aan een en ander zal helpen, en het me heel erg zal beklagen. Ik heb het al gezegd, de pijn dat is op zich al erg, maar het niet meer kunnen, dat is veel erger ! Ik zie er uit als een boom van een vent, maar ik ben het niet. Ik zal nooit de pijn vergeten van die keer aan de Boerenbond, we hadden een zak kippenvoeder gekocht, en Anny legde de zak in de auto. Ik hoorde mensen die aan de wagen naast ons stonden, schande spreken van die grote loebas die zijn vrouw liet sleuren... Je moet het maar eens mee maken... Dat doet meer zeer dan je rug.
Och ja, maandag zal er wellicht geen blog zijn... ik moet naar de specialist... Weer eens. Och, het zal er allemaal wel bij horen zeker ? En of er morgen (of overmorgen) een blog zal zijn, hangt af van de uren dat het werk aan het aquarium zal duren. Djezesmariadjozef... wat staat er ons nog allemaal te wachten...

Uw er tegen opziende dienaar,

... tot de volgende ???

Geheime formateur naast Wouter Beke ???

Image by superleague formula: thebeautifulrace via FlickrZijne Majesteit Albert II is het beu, kotsbeu, en wij vernamen van onze zegsman in het Paleis, dat Zijne Majesteit een geheime zet heeft gedaan om als nog tot een regeringsformatie te komen.
Het kostte heel wat moeite om meer te weten te komen dan een vaag gerucht over een geheime formateur naast Beke van CD&V, maar onze reporter is er in geslaagd dank zij een grotere weerstand tegen whisky en cognac, toch iets op te vangen...
Het was niet moeilijk om de zegsman aan het drinken te krijgen, want het is duidelijk, alle personeelsleden van Zijne Majesteit lopen overspannen rond. " Het is niet meer te doen" zuchtte hij, "Zijne Majesteit is overspannen tot en met, en wij moeten het uitzweten. We kunnen niets goeds meer doen ! Van zodra hij iemand ziet begint hij te schelden, te roepen en te fulmineren, dat het niet schoon meer is"... Er liep een traan langs de wang van de trouwe Major Domus, die er al meer dan dertig trouwe dienstjaren op heeft zitten.
In zo'n stemming krijg je de mensen wel aan het drinken, om te vergeten, om toch eens de zenuwen ontstresst te krijgen...
Het is wonderbaarlijk hoe diep de spanningen in hem opgeknoopt zaten, het kostte ons heel wat drank om hem eindelijk te doen praten, en dan nog eens heel wat meer tijd om te weten te komen wie de geheime formateur was...

Toen ik het hoorde, schrok ik ontzettend ! Het is toch niet waar ! dacht ik . Het kan toch niet waar zijn ! Maar toch, het was waar.

Nu zullen de politici wel marsjeren ! Is het niet vanuit een weloverwogen beslissing of een goed of zelfs slecht akkoord, dan wel uit schrik !

Niemand minder dan Gilles De Bilde is aangezocht om er eens zijn vuile voeten in te zetten, en niet alleen zijn voeten, hij mag ook zijn vuisten gebruiken verzekerde onze zegsman. En als er al iemand is die kan stampen en kloppen, dan is het de publiekslieveling wel ! Vraag het maar eens aan Krist Porte (kapot geklopte neus en oogkas) , of aan zijn vrouw. Daartoe heeft Zijne Majesteit het Gerecht verzocht om De Bilde maar een voorwaardelijke straf te geven, want - zo sprak onze Koning- na de deelname aan de formatiegesprekken zal dat toch automatisch moeten omgezet worden in effectief.

Wij mogen dus hopen dat wij binnen enkele dagen over een nieuwe regering beschikken ! Is het niet goedsschiks... De grootste moeilijkheden verwachten wij uit het kamp van de NVA, want zodra ik bij Bart De Wever polste naar zijn reactie, sloeg hij alarm en droeg alle bedienden en secretarissen op om onmiddellijk alle mogelijke beschermingsmiddelen aan te kopen voor alle NVA verkozenen, scheenlappen, kogelwerende vesten en dergelijke zijn ondertussen niet meer te krijgen. Alles is aangekocht voor NVA leden.

Maar desnoods doen ze het wel zonder NVA... Uit schrik voor de Ket.

Het vedettenblazoen van de Ket zal met deze ongetwijfeld nog meer opgepoetst worden, en we mogen dan ook verwachten dat hij nu wellicht niet meer alleen gastrolletjes zal krijgen op TV, maar een vast contract in een of andere soap, om zeker te zijn van een eeuwigdurend baantje zonder inhoud, en waar kloppen mooie beelden oplevert.

Tot zover ons verslag uit de Wetstraat en wijde omgeving (Café Pallieter)

Héhé, leuk hé... Dat had ik eventjes vandoen... Eens heerlijk mijn frustraties ontladen in dikke zever...

tot morgen? (Of kon je er niet mee lachen?)

Spelen moet je leefregel zijn !

Image via WikipediaDe plaaster is er af ! Alle voorspellingen ten spijt dat je zes weken in de plaaster zit bij een breuk, is Anny nu al uit de plaaster. Ze kan nu weer aan haar voet krabben. Want dat leek op momenten wel het ergste, jeuk hebben en er niet bij kunnen.
Ik heb weer met be- en verwondering het machine bekeken waarmee ze de plaaster doorzagen en verwijderen. Het ziet er uit als een soort cirkelzaag, maar het ding draait niet, het trilt gewoon en hamert wellicht door de trillingen de plaaster stuk in een mooie "zaag"-snede.
Natuurlijk hadden we daar niet op gerekend, we geloofden al de doemdenkers van dienst, en dachten dat er weer een nieuwe plaaster zou komen, dus hadden we geen schoen bij, en mocht Anny met die bizarre pantoffel van rond haar plaaster naar huis pikkelen. Enfin, tot aan de auto.
Gisterenavond is Anny dan levensgelukkig ( tegenovergestelde van doodongelukkig) het bad ingestapt ! Want met een plaaster is dat genoegen er niet meer bij. En na het baden heeft ze haar voet en onderbeen duchtig ingewreven met uiervet, want haar huid was daar precies veranderd in perkament.
Vanmorgen huppelde ze (nu ja...) blij het bed uit.
Ze moet eerst een week zelf bewegen en oefenen, en mocht ze nog niet helemaal hersteld zijn, dan hebben we nog een briefje om zo nodig kine te gaan volgen. Maandag moet ze naar de huisdokter om de tweede inspuiting te krijgen tegen Tetanos.

Is het lang geleden dat je het genoegen kende om hier in mijn straat te mogen rijden met je wagen? Of ken je mijn (nu ja, mijn?) straat niet ? Nee, het is een van die straten met zo'n verkeersdrempel in. Welnu, we zijn weer een paar maand verkeersdrempelloos ! Ja, de koers is hier gepasseerd, en die drempels zijn nefast voor de ruggen van de renners, dus nemen ze die ondingen maar even weg. En vermits de Ronde van Vlaanderen hier ook nog voorbij komt, zal de straat effen blijven liggen tot na de Ronde... De heren renners mogen immers hun ruggetje geen pijn doen. Wij wel. Maar ja, wij zijn maar gewone stervelingen en de sportvedetten zijn in onze maatschappij verheven tot de status van halfgoden.

En met de goden, en dus voor de veiligheid ook met de halfgoden sta je beter maar goed. Je kunt nooit weten... Immers, Meester Eckhart schreef het al: " Sommige mensen willen God met dezelfde ogen bezien als ze een koe bezien, en van Hem houden zoals ze van een koe houden: om de melk en de kaas en de winst die deze hen oplevert"

Wellicht is het daarom dat de sportvedetten steeds minder aan sport doen, maar in een vetbetaald beroep werken... Voor den brode met een heel dik beleg er op. Wat zij doen heeft niets, maar dan ook niets meer van doen met sport. Waar is de tijd dat beroepsatleten niet mochten deelnemen aan de Olympische Spelen??? Nu is daar geen enkele sportmens meer bij of omtrent, het zijn allemaal dikbetaalde professionelen... Toen ik nog gezond was van lijf en leden, dan ging ik regelmatig joggen, en nu en dan nam ik dan deel aan een grote jogging, zoals de 20 km van Brussel en zo. Daar zie je nog een heel pak sportievelingen, die lopen voor de fun, en alleen tegen zichzelf lopen. Maar zelfs daar zie je van die doodgewone mensjes die het nodig vinden anderen te overtreffen, en die maar spuiten en maar slikken... Voor wie? Voor wat ? Voor een handvol onbestaande roem? Om te kunnen stoefen dat ze rapper liepen dan de ander ? En dan ?

Sport moet plezant zijn, voetbal moet een feest zijn... Maar dat is het al lang niet meer. Dat van die gezonde geest in het gezonde lichaam is al decennia uit de mode. Nu moet je Yoghurt van X eten en margarine van Y om gezond te zijn, en sport doe je voor de glorie ... en de centen... Zelf kinderen met talent worden al betaald om in een of andere club mee te voetballen. Kinderen, die plots niet meer mogen spelen, maar moeten voetbalwerk doen...

Dan heb ik nog veel meer sympathie voor die duizenden wielerterroristen die in het weekend wat gaan rondtoeren op het velootje...tenminste als ze het verkeersreglement respecteren.... en rijden voor hun plezier en voor hun gezondheid. Niet elkaar zitten af te jakkeren om toch maar de rapste te zijn, of de beste klimmer.

Als je het "evangelie" van de jogger leest, dan lees je daar dat je maar zo snel moogt lopen, dat je ondertussen een gewoon gesprek kunt voeren... Anders sjok je niet, maar loop je, en dat is een ander verhaal.

Maar wij zijn dat allemaal vergeten. Het lijkt wel of spelen een vuil woord is. Alles, zelfs het spel staat in functie van prestatie. Jammer, we zijn van uit de wieg gedoemd om kleine volwassenen te zijn, terwijl spel een fundamentele manier is om volwassen te worden op een gezonde manier. Zelfs de dieren leren al spelen hoe zij zich later moeten gedragen als volwassenen. En ergens las ik: "Wie niet is als deze kleinen..."
Als ze nu spelen, dan is het voor geld, voor macht...
Arme mensen, spelen en creatief zijn, zijn twee pijlers voor een gezonde geest in een gezond lichaam, zelfs al heb je een slechte rug en zelfs al heb je pijn.
Doe eens dingen die plezant zijn, echt plezant, niet voor geld, niet op kap van een ander, gewoon, zoals je als kind deed... voor de lol en omdat het plezierig is.

Wedden dat je de eerste keren moeite hebt om weer kind te zijn ? Wedden dat je weer vrees hebt voor dat "menselijk" (?) opzicht? Terwijl je net daarmee echt niemand kwaad doet, en heel veel goed voor jezelf !

tot de volgende ? (Weet je wat erg is ??? Als ik zoek naar een foto van "spelende kinderen", dan zie ik veel meer kunstwerken daarover dan wel echte kinderen aan het spel !!! Waar zijn we mee bezig ?)

En naar de dokter, voor een nieuwe plaaster ?

Image by tdietmut via FlickrStraks gaan we naar het hospitaal met Anny, met haar enkel in de plaaster. Sinds gisteren zegt ze niet meer dat ze hoopt dat ze er van af is... Ze heeft eens met haar tenen gewrikkeld, en haar enkel doet nog pijn...
Ik hoop dat ze genoeg kalk aanmaakt, en dat we er met nog een 3 weken vanaf zullen zijn, maar zeker is dat niet. Afwachten maar.
Ze pikkelt wel al goed rond, maar na een tijdje zie ik haar de zetel weer opzoeken en zorgvuldig haar been omhoog leggen... Ze zegt niets, maar ik zie wel dat het na een tijdje dus nog pijn doet.
Als ik het vraag, liegt ze "Nee,nee...", maar ik zie het wel aan haar ogen. Na al die jaren kun je moeilijk liegen tegen elkaar, je kent je partner immers door en door...

Als je zo lang bij elkaar bent, zo lang lief en leed deelt, en wetende dat ik al zo'n zestien jaar thuis zit met mijn rugpijn, dan is Liefde anders dan de Liefde waarmee je lang geleden in het huwelijksbootje stapte.
Niet minder, eerder het tegendeel, maar helemaal anders.
Als je jong bent, dan is een groot stuk van het huwelijk lichamelijk. Het is met de jaren dat je anders van elkaar gaat houden. Niet dat dat lichamelijke weg is, maar als in het begin je eigen bevrediging in het samenzijn wat voorop staat, is nu veel meer de bevrediging van de partner het doel. En dat bedoel ik niet alleen seksueel, want het leven van elke dag kan op zich bevredigend zijn. En dat was veel minder zo in het begin van ons huwelijk.
Je moet immers leren samenleven, leren van elkaar te houden in de brede betekenis van het woord. Want die vlinders in de buik, die blijven niet rondvliegen, die verliefdheid die stilletjes verdwijnt moet ingevuld worden met liefde die in de plaats komt.
Liefde is maar voor een gedeelte lichamelijk, het belangrijkste deel ligt in de invulling van de dagdagelijkse dingen.
Soms lees je wel eens: "liefde is een werkwoord"... Zelden is een spreuk zo juist geweest. Niet dat je er echt moet aan werken, maar het is iets wat je moet koesteren, onderhouden door niet alleen samen te leven, maar ook voor elkaar te leven. Dat is niet zo makkelijk, want we trouwen als twee individuen, en we moeten uitmonden in een echtpaar. Echt gebonden, vervlochten in en met elkaar, in geest en lichamelijk.

Niets is moeilijker, en niets is makkelijker. Moeilijk als je het niet echt meent, als je niet echt van twee één zijt, makkelijk als je het wel bent. Het gaat niet vanzelf, en nu en dan zijn er kleine haperingen in die samengroei... Je moet maar eens naar de natuur kijken. Als twee jonge twijgen tegen elkaar aangroeien, en tegen elkaar aan schuren, dan verwonden ze elkaar, en net die verwonding maakt het mogelijk dat de twee aan elkaar vast groeien en één worden. Dat je dat niet vaak ziet, bewijst dat het niet makkelijk is. Ook met ons is dat zo, in het tegen elkaar aan schuren kwetsen me elkaar, maar als het goed gedaan wordt, dan zijn net die kleine scheurtjes het cement waarmee de samengroei aan elkaar gelijmd wordt.

Liefde IS een werkwoord !
Een heerlijk werkwoord voor wie het beleeft, een hel voor wie er in mislukt. En zie, tegenwoordig zijn er zoveel echtscheidingen, zoveel mislukkingen, dat je zou twijfelen aan het bestaan van de Liefde met hoofdletter... Dat komt omdat de kleine scheurtjes van het tegen elkaar aan schuren niet gebruikt worden als lijm, als cement, maar dat ieder van de twee partners zich terugtrekt en zijn eigen wondjes gaat zitten koesteren en verzorgen.
Lea zou zeggen: "Komt ge niet overeen, kruipt dan opeen"... Een wat volkse manier om te duiden dat je niet mag koppig zijn, maar terug de vrede moet aanwakkeren, desnoods met het lichamelijke te gebruiken als soelaas voor een ruzietje...

Buiten is het maar triestig weer, een vuile mist hangt over de velden, en heel het decor lijkt langzaam op te lossen in een grijze nevel. 't Is koud en killig.
En toch ! In mijn tuin bloeien de sneeuwklokjes op verdomd lange steeltjes, precies of ze zijn wat uit hun kleren gegroeid. En de paaslelies staan ook al met knopjes te duiden op komende bloei. Mijn camelia's hebben steeds dikkere en dikkere botten, en kunnen haast niet wachten om hun prachtige bloemen wijd open te zetten.
De lente komt er aan !
Het is al weer maart !
En heb je al gezien hoe vroeg het al weer klaar is ?
Heerlijk toch ?

tot de volgende ?