Het archief

Image by magerleagues via Flickr

Gisteren had ik het al eens (te meer) over Google, maar er zijn daar nog plezante dingen te vinden! Zo heb je "News Archive Search", een groot archief !
Je kunt bijvoorbeeld Times Live opvragen, dan krijg je een tijdslijn, je klikt de gewenste periode aan (je kunt verfijnen tot op één maand !) en je ziet onderaan de resultaten verschijnen. Kun je lekker de berichten die toen zijn verschenen er op na lezen ! Maar er is meer, ik typte "Het Volk", kreeg heel wat over de Omloop van Het Volk, maar bv ook over het verdwijnen van de krant (een beeld uit Knack). Ik geef dit maar als voorbeeld dat het heus niet alleen Amerikaans nieuws is, je kunt ook wel één en ander vinden uit onze contreien.
Zo vond ik in Time Life een artikeltje over Koning Leopold III, vlak na de overgave van België, waar dan al een beschuldigend artikeltje verscheen onder de titel "De koning is dood, Leve België" (in het Engels uiteraard). Tijdsdocumenten... geven je soms een verrassende kijk op dingen die je dacht te weten!

Nu, ik weet het wel, ik ben naast taal nogal een fan van Geschiedenis, waarbij ik niet zozeer in de data dan wel interesse heb voor de verbanden en het menselijke aspect in de zaken...en ook wel een beetje om het verschil te zien tussen de ene bron en de andere... Ook dat is immers een menselijk aspect, en leert ons dat geschiedenis, in tegenstelling met wat je zou menen, helemaal geen statisch gegeven is !

Voor mensen die graag eens kijken wat men schreef over een bepaald onderwerp in een bepaalde tijd... zie News Archive Search !!! Ik ga straks eens kijken naar Eugenetica, om te zien of het Amerikaanse Google die Amerikaanse schande niet verdoezelt...

En eens kijken naar Jodenvervolging van voor wereldoorlog II, want dat was op dat ogenblik lang niet alleen een Duits fenomeen! Je zou er van verschieten!

Och, als je geschiedenis niet bekijkt als een vak, maar als een menselijk fenomeen, dan is het een fris en verrassend onderwerp, waar je heel wat van kunt leren, onder meer hoezeer de kinderen ook nu nog gedirigeerd worden in een Vaderlandse kijk en al naargelang het onderwijsnet, gedirigeerd op een al dan niet religieuse kijk op de dingen... En dan denk je: "Eigenlijk zou dat toch niet mogen !" Maar je ziet, het is er toch! Net omdat geschiedenis geen opsomming is van feiten, maar van menselijke gebeurtenissen bekeken door mensen.

En dat is net het dodelijke van het onderwijs in het "vak" geschiedenis...Daar wil men het juist laten uitschijnen dat het een opsomming is van feiten op een tijdslijn...Net wat het dus in werkelijkheid niet is! Ik ga ook eens neuzen bij Times Live naar de tijd van de Belgische onafhankelijkheidsstrijd... kan ik nog eens grinniken (of grijnzen?).

Je ziet, je kunt met je internet véél meer doen dan je misschien wel dacht! Het is werkelijk een onuitputtelijke bron van "kennis", tussen haakjes, want je moet er ook rekening houden met het menselijke aspect er van, heus niet alleen inzake geschiedenis. Neem nu het voortreffelijke Wikipedia, dat is een echte encyclopedie, maar geschreven door leken, door belangstellenden dus...Met andere woorden, wie daar schrijft over de taalstrijd, doet dat vanuit zijn standpunt, hoe neutraal hij ook denkt en poogt te zijn. Het zou misschien dan ook leuk zijn om de Nederlandstalige versie over dat onderwerp te vergelijken met de Franstalige... Kan geestig zijn.

Maar dat wil dus ook zeggen dat het heus niet allemaal evangelie is, het is gekleurd door mens en tijd...

Hé, ik las een leuke studie over het TV-programma Big brother en dergelijke. Men heeft een test gedaan. Men heeft na een zogenaamde selectieproef aan een groep mensen gezegd dat zij echt bij de heel erg slechtsten waren, en bij een andere groep vertelde men dan dat zij net tot de allerbesten behoorden. (Er zaten in beide groepen een megelmoesje van goeie en slechte). Men toonde dan aan iedereen individueel een filmpje van een meisje dat echt afging als een gieter. Het waren vooral de mensen uit de groep die hadden gehoord dat zij bij de allerslechtsten hoorden, die het meest plezier hadden met dit "afgaan"... Waaruit men rustig de conclusie kan trekken, dat leedvermaak dient om het eigen ego wat op te krikken... Ik maak daar ook de keerzijde van: mensen die er niet mee lachen hebben dus een groot ego, een groot gedacht van hun eigen kwaliteiten...

djudedju

Ik kan helemaal niet lachen met big brother en co...
Moet ik een groot ego hebben, ja ?

tot de volgende ?

Google Reader Play

Image by mirindas27 via Flickr

Ik ben nogal gek op zowat alles wat van Google komt...mede door het feit dat het ook voor de openbron heeft gekozen (zoals Linux), en dus (meestal) gratis bereikbaar en bruikbaar is.
Sinds een hele tijd maak ik via mijn Gmail ook gebruik van Reader, waar je al je favoriete blogs en nieuwsberichten dagelijks kunt lezen.
Nu is er weer iets nieuws, Reader Play, waarbij je alles wat in je reader zit, kunt gaan bekijken als een grote diashow, zelfs ieder filmpje die er in zit passeert de rij. Als je dat wilt bekijken, dan ben je uren zoet. Dus, heel mooi, maar niets voor mij. Ik kijk liever alleen naar wat ik zelf wil lezen, en niet alles wat er binnen mijn eventuele interesses valt (volgens Reader).
Van mij mag het dus rustig blijven wat het was, maar voor mensen die graag lui achterover genieten van wat Reader hun voorschotelt, zonder zich moe te maken met knopjes en co...

Maar eigenlijk wil ik het hier gewoon hebben op de voortdurende evolutie van Internet, niet alleen bij Google... Ik ben nogal geïnteresseerd in die dingen, en dus ben ik geabonneerd op een heel pak electronische posten, die zich onledig houden met het vermelden en uitleggen van al wat er gebeurt op het net, in de zin van nieuwigheden waar mee je je speeltje nu weer kunt uitrusten. Niet dat ik alles uittest, helemaal niet zelfs, maar de mogelijkheden interesseren me doodgewoon. Het is geen wonder dat ik dus heel wat van die dingen dagelijks binnenkrijg, en voeg daarbij nog het feit dat de evolutie van "alles rond de kwampjoeter" niet mijn enige interesse is, en het zal je wel niet verwonderen dat ik dagelijks meer dan 100 mailtjes krijg, zonder dus alle items op Reader te vermelden...

Nu ja, ik heb (jammer genoeg) veel tijd, en zoals ik je al zegde, het is belangrijk op alles en nog wat te denken en bezig te zijn, zolang het niet met je pijn, met je ziekte is...

Zo las ik dat er binnenkort een echt mirakel gaat gebeuren! (Als het doorgaat, want ik twijfel aan dit bericht, meer dan ik zeggen kan!) Al de mensen die netjes Windows 7 hebben aangekocht en daar mee werken, die zouden bij het verschijnen van Windows 8 (of hoe die opvolger ook gaat heten), gratis kunnen upgraden!!! Windows en gratis...het lijkt echt een sprookje! Maar we zijn nog lang niet één april, dus ik geef het bericht door voor wat het waard is... Ik heb maar twee zinnige uitleggingen (wat een woord): of Windows voelt dat Linux serieus veld aan het winnen is, en wil de markt niet helemaal verliezen, of wat ook een mogelijkheid is, Windows weet dat de huidige versie weer eens een miskleun van je welste is... 't Is 't één of 't ander...

Maar je ziet, je leest soms wel verrassende dingen, héél erg verrassend zelfs!

Maar de evolutie staat niet stil, iedere dag zijn er op het multimedia-front nieuwigheden te vinden. Als je een leuk en heel interessant en Nederlandstalige brief wilt krijgen (je kunt kiezen voor dagelijks of wekelijks), dan kan ik je Netties aanraden! Dat is een heel interessante nieuwsbrief, en je krijgt er nog heel wat gratis programma's bovenop. Het is ook heel goed leesbaar, want ik heb sommige van die nieuwsbrieven opgezegd, omdat ze zo technisch waren dat ik meestal niet eens goed begreep wat ze vertelden... Ik ben nu eenmaal geen techneut. Maar ik verwonder me iedere dag weer over het feit dat je via internet werkelijk een hele wereld onder een muisklik hebt liggen. Je denkt op iets, je zoekt het op via Google of een andere zoekmachine, en hop, daar krijg je véél te véél uitleg, zo veel dat je je moet beperken. Vroeger was de taal nogal eens een rem, maar met de vertaaloptie (Google !!!), kun je nu alles en nog wat lezen in een begrijpelijk Nederlands. (Let wel, geen correct Nederlands, want bij automatische vertaling moet je er op zijn minst rekening mee houden dat de zinsbouw soms wat abnormaal is...)

Ik heb onlangs de test eens gedaan, en een Japanse site zitten lezen. Hadden ze mij dat moeten zeggen enkele jaren geleden, dan zou ik het niet geloofd hebben. Nee, tegenwoordig ligt echt heel de wereld voor je open!

En -voor mij nog steeds het grootste wonder - je kunt bijna alles via gratis programma's doen. Geef toe, dat is iets wat in onze kapitalistische wereld niet zo gewoon is. Jammer dat we nog moeten betalen om op het net te geraken, zou dat nu echt niet onder het recht op informatie vallen???

Maar wat dan ook, we kunnen dus quasi onbeperkt rondstruinen van het ene werelddeel naar het andere, en overal lezen en kijken. Hé, ik moet eens zoeken naar Iraanse kranten, en die dan lezen, tenminste als de kranten daar net als hier sites hebben met de nieuwsberichten...Dan stellen we misschien vast dat de waarheid daar héééééééél anders klinkt dan hier! Want kijk, dat vind ik nu precies het voordeel van het inkijken in heel de wereld, je kunt ieders waarheid lezen! Het zou dus nu wellicht niet meer zo makkelijk zijn om een heel volk op te jutten met één waarheid (Denk maar aan wat in Duitsland gebeurde voor en tijdens de tweede wereldoorlog- en denk niet dat dit alleen daar gebeurde, het gebeurt nog dagdagelijks, je moet maar eens de Waalse pers vergelijken met de Vlaamse!)

Wijs zijn dus, en je licht opsteken in de diverse regionen, staten, werelden...

tot de volgende ?

het doosje

Image by tdietmut via Flickr

Gisterennamiddag was er vergadering van het korps der crea-leid(st)ers te Oudenaarde. Ik heb er mijn twee bloempotten, omgevormd tot cache-pots meegenomen en uitgelegd hoe het gemaakt moet worden.Maar dat wil zeggen dat wij ook andere technieken hebben gezien en besproken, en praktische schikkingen hebben genomen voor zaterdag 20 maart, waar we een "opleiding" in technieken gaan geven aan andere crea-leid(st)ers...
Een van de dingen die mij heel erg hebben bevallen, is iets heel simpels: een doosje...
Misschien denk je nu, wat is er nu aan een doosje ? Alleen maar het feit dat je het zelf maakt, en dat het een heel eenvoudige werkwijze is, en dat je een perfect passend deksel er bij maakt, wat het geheel "af" maakt.
Ik was zo enthousiast, dat ik gisterenavond, toen ik thuis kwam, meteen een doosje heb gemaakt! Ik heb modellen voor een heel gamma van doosjes en etuitjes, allemaal simpel te maken, maar het meest simpele is wel het doosje, en misschien door zijn eenvoud, raakt het mij... Wij hebben nu bijna gedaan met het maken van de halssnoeren en/of armbandjes met parels uit papier, misschien maak ik er wel voor iedereen een geschenkdoosje bij ?
Ik weet (bijna) zeker dat ook Els geïnteresseerd zal zijn, als kleuterjuf is ze voortdurend op zoek naar dergelijke dingen, voor vaderdag, of moederdag of dag van de grootouders of weet ik veel wat voor dagen nog allemaal... Els, ik heb een leuk model om paaseieren in te dragen voor de kleine ukjes...

Weet je, ik begin eigenlijk meer last te hebben van een te veel aan ideeën, dan wel aan een tekort. Wat voor mij (en dus waarschijnlijk ook voor mijn collega's) zo interessant is, is dat ik meestal met heel andere dingen kom aandraven dan zij doen. Dat betekent dat iedere vergadering telkens weer en weer voor mij een openbaring is, een stortbad van ideeën. En wellicht zien de anderen dan wel weer brood in mijn dingen, die dan weer iets anders zijn voor hen.

Nu, dat mag je niet weerhouden, mocht jij nog een of ander idee hebben, het me te laten weten hé, een mens is nooit te oud om bij te leren, en ik ben telkens weer aangenaam verrast met al de dingen die ik zie. Ik stel ook vast, dat het zien van een of ander ding, mij soms op ideeën brengt om andere dingen uit te proberen. Het enige wat uiteindelijk moeilijk is, is dat we telkens en telkens weer op zoek gaan naar goedkope grondstoffen. Je kunt vurrukkullukke dingen maken, als je een groot budget hebt, maar dat budget is er nu eenmaal niet bij onze leden, dus zoeken we naar andere, beterkope oplossingen. Ik heb wel de indruk dat mijn collega's daar minder zwaar aan tillen dan ik doe, maar ik hoor naar wat de mensen vertellen... Velen van onze leden zijn ook nog lid in andere bewegingen, en volgen ook daar soms hobby... en dan hoor ik hoe ze bij de Landelijke Vrouwen parels hebben gemaakt, maar dat die zo duur waren, terwijl de onze omzeggens niets kosten (buiten de lijm, de draad en de sluitingetjes...).
Dergelijke opmerkingen wijzen mij er op dat het voor hen een offer is om geld te besteden aan hun hobby... Dus doe ik mijn uiterste best om alles zoveel mogelijk te doen met gratis, recuperatie of zo goedkoop mogelijke middelen... Ik zie dat niet echt als een beperking, eerder als een uitdaging. Ik zag ooit een uil, maar nogal duur... Ik ben nu op zoek om die uil net zo mooi te maken, maar met goedkope materialen. (En zo, dat hij er net zo duur uit ziet!)

Soms heb je op die manier veel meer werk, om tot een even mooi resultaat te komen, maar is dat niet net hobby? Hobby is toch een tijdspassering? Dus tijd mag geen beletsel zijn, in tegendeel!

Maar ik ben wellicht weer aan het doordrammen over een onderwerp dat je niet echt interesseert...Want niet iedereen is hobbyist...

Vannacht heb ik bijna niet geslapen. Wat pijn, de koffie op de vergadering ? Ik weet het niet, maar ik heb daar niet echt moeite mee, ik ben nu eenmaal geen slaper, en ik heb van een slechte nacht geen of heel weinig last. Als Anny een slechte nacht heeft, is ze 's anderendaags geen mens. Ik heb dat altijd bizar gevonden, hoe komt het toch dat twee mensen zo verschillend reageren op een zelfde gegeven? Wellicht is dat net zoals pijn ervaren, de een ervaart de pijn veel scherper dan de ander. En dat is niet alleen het geval met lichamelijke pijn, ook zielepijn wordt door de een makkelijker verteert dan door de ander.

Wellicht is dat mede één van de redenen van wat onbegrip voor elkaar? Want wees nu eerlijk, als je een ander ziet zuchten en hoort klagen over iets wat jij de moeite niet waard vindt om er van te klappen, dan oordeel je vanuit jou ervaring de ander ? Maar je vergeet dat jou ervaring niet noodzakelijk zijn/haar ervaring is! Ik denk dat we ons dat te weinig voor ogen houden! We mogen de mensen niet bekijken door de spiegel van onze eigen gevoelens. We moeten proberen om ons in te leven in wat hun ervaringen zijn. Dat is niet makkelijk! Zelf maak ik die fout ook herhaaldelijk. Ik heb een hekel aan mensen die zich bij ziekte meteen "neer leggen", in plaats van te vechten, maar misschien voelen die mensen zich wel véél zieker dan jij bent met eenzelfde ziekte? Ik heb ook meegemaakt dat ik, als de pijn te fel is, dat ik er bij ga liggen, en draai en keer om de pijn te verlichten. Misschien is er dan wel een ander die, van uit zijn standpunt, mij een "krieper" vindt.

Kortom, net zoals in zovele andere dingen, bekijken wij ook bij ziekte of pijn, te veel de mens vanuit onze eigen ervaring. In plaats van te pogen het eens vanuit zijn of haar standpunt te bekijken...we zouden veel bij leren over omgaan met de mens.

tot de volgende ?

Help! De dokter is ziek

Image by Bibliotheek Kortrijk via Flickr

Ik kreeg een lakoniek briefje, met de vermelding dat de dokter geen consultaties meer kan doen, wegens ziekte...
Ik heb meteen Lea opgebeld, om haar de droeve mare te doen... Haar facteur komt later dan de mijne. Onafgezien van de konsekwenties voor mij als patiënt (ik moet nu een andere dokter zoeken), treft mij dat meer dan ik zelf verwachtte... In de loop van die vele jaren als patiënt is die dokter eigenlijk wel meer geworden dan gewoonweg dokter, het is een soort vriend, zo iemand waar je dingen aan vertelt die je alleen aan vrienden vertelt. Misschien met een iets ander accentje dan een gewone goede vriend, maar toch een heel stuk boven de dokter-patiënt relatie.

En vannacht lag ik er op te denken dat hij nu ook door de stadia van ziek zijn moet worstelen. Want dat is wel één van de dingen waarin ik dan specialist geworden ben, ervaringsdeskundige zo je wilt. Ziek zijn is immers zoveel meer dan ... ziek zijn. Ik bedoel, bij langdurige en/of chronische ziekte, komt er wel meer kijken dan gewoon ziek zijn.
Als je de griep hebt, dan ben je ziek, je voelt je ellendig, je kunt het tijdelijk niet meer aan, en gaat er letterlijk bij liggen. Dat is ziek zijn: je geest wordt volkomen ondergeschikt aan je lichamelijke ellende. Je hebt er niets meer aan te willen, je bent veel te ziek om je te verzetten. Je hebt het niet meer in handen, de ziekte regeert.

De meeste mensen vergeten dat, maar een langdurige en/of chronische ziekte begint ook zo! Je gaat eerst door het stadium van ellende heen. Of je wilt of niet, de ziekte blokkeert al je willen, al je kunnen.

Maar waar bij een griep, na die fase, de fase van herstel komt, met de geest die het roer weer in handen neemt, met het gevoel dat je weer een en ander kunt, is dat niet zo bij langdurige ziekten...daar blijft die onmacht, daar blijft dat niet-kunnen. Het beeld is misschien na verloop van tijd niet meer zo zwart/wit, maar het is het lichaam die de baas is, het lichaam dat -als het er op aan komt- regeert.

Dat is een harde en moeilijke periode! Ik grijp weer naar het beeld van de griep, iedereen kent dat verschijnsel wel van echt ziek zijn, geslagen zijn, niet kunnen...stel je voor dat dit week na week, maand na maand zo blijft. Dat geeft je een beeld van chronisch ziek zijn. Om het in één woord te zeggen: ONMACHT (in koeien van letters!) en je ongelukkig voelen omdat je jezelf niet meer in handen hebt, het is je lijf die jou in handen heeft.

Die periode duurt tot je op een bepaald moment de ziekte leert te aanvaarden. Niet berusten, want dan ben je verkeerd bezig! dan ben je aan het afglijden. En als dat aanvaarden al niet makkelijk is, het niet berusten is het ook niet! Het aanvaarden is eingelijk beseffen wat je wel en niet meer kunt, en daarbinnen leren leven. Dat wil zeggen dat je weliswaar een veel kleiner domein hebt, maar binnen die nieuwe grenzen kun je weer zelf functioneren. Zelf! Bij berusten in tegendeel, aanvaard je dat je niet meer kunt functioneren, en dat is dus heel wat anders, en helemaal uit den boze!
Je moet dus groeien naar een nieuw bewustzijn van je kunnen. Dit is positief benaderen van de werkelijkheid. Je kijkt veel minder (zo min mogelijk) naar wat je niet kunt, je kijkt integendeel naar wat je wel kunt, en dat doe je dan ook. Je gaat zelfs nu en dan bewust verder dan je echte kunnen, omdat je het plezier van het bezig zijn, gaat afwegen op de pijn, en bewust kiest voor wat meer pijn, omdat je dat plezier hoger inschat. Dat is de manier waarop ik naar rommelmarkten ga, ik weet dat het pijn zal doen, pijn doet, maar het plezier van te markten en mensen te ontmoetenen te keuvelen, zijn voor mij belangrijker dan die pijn, dus neem ik die pijn er maar bij. Je kunt dit uiteraard niet te ver uitrekken, want het is ook niet de bedoeling dat je weer terugkeert naar een situatie waarin de pijn overheersend wordt, en je dus weer de heerschappij aan je lichaam moet laten.
De laatste stap die ik nu heb bereikt (misschien komen er nog?), is het vaststellen van het feit dat de ziekte neveneffecten heeft. Bij mij is het sparen van belastende inspanningen de oorzaak van het feit dat je vastroest, je immobiliteit maakt je letterlijk stram en stijf, en bewegen veroorzaakt een pijn bovenop de pijn van mijn ziekte. Dat was voor mij het moment waarop ik bewust heb gezocht naar oefeningen in bewegen, oefeningen die niet alleen tot gevolg hebben dat ik mijn stramheid en stijfheid loswerk, maar die bovendien weer helpen om de grenzen van mijn ziekte een beetje op te schuiven! Met andere woorden, door het bestrijden van neveneffecten, heb ik ook winst op de ziekte zelf! Ik verbeterde mijn houding en werk dagelijks mijn ledematen en lijf los. Stel je daar geen grote zware oefeningen bij voor, want dat kan ik niet, dan zou ik weer te ver gaan, en zou de pijn mij weer blokkeren en mijn lijf weer de geest gaan overheersen. Nee, lichte dingen, armen zwaaien en dergelijke en vooral oefenen op een goede houding, omdat een goede houding minder belastend is dan een slechte... (Gek genoeg is het zo dat je bij erge pijn veelal ineenkruipt in een slechte houding, omdat die op dat moment je schijnbaar soelaas biedt, maar op termijn nefast is!)

Ziek zijn is, als ik het zo bekijk, een hele wetenschap!
Het is een kunst zó ziek te zijn, dat de ziekte je niet overheerst, maar dat jij heerst over de ziekte, met inachtneming van je -nieuwe- begrenzingen.

Bij mij heeft dit een hele tijd geduurd... Ik hoop dat dit artikeltje misschien hier of daar iemand zal helpen om vlugger door die diverse stadia heen te gaan, en vlugger te komen tot een aanvaarden van de grenzen, en een leven binnen de nieuwe grenzen.

Het middel bij uitstek is niet te veel bezig te zijn met de ziekte! Denk en doe van alles, als het maar in staat is je bij de ziektedoem vandaan te houden! Want je overgeven aan de ziekte, zitten denken aan je ziekte, aan je pijn, aan je ellende, dat is het slechtste wat je kunt doen! Je moet alles op alles zetten om op andere dingen te denken, weg van de ziekte. Of het nu een mooie film is, een goed boek of een hobby, dat speelt geen rol, zolang het je maar weghoudt van die doem van het ziek zijn.

Dat is ook de reden waarom ik het hebben van een hobby zo noodzakelijk vind ! Om het even wat dat ook mag zijn!

... om terug bij mijn dokter te belanden, weetje, beste vriend dokter, jullie zijn heel bekwaam in het pijn verhelpen, in het genezen van het lijf, maar begot, veel hulp bij het verwerken, het doorstaan, het overwinnen...dat geven jullie niet. Dat ligt misschien minder aan u, dan wel aan ons systeem van denken van benaderen van het idee ziekte... In onze maatschappij is het alleen de bedoeling de mens zo spoedig mogelijk weer aan het werk te krijgen, en voor chronische zieken is er eigenlijk geen plaats voorzien, dus is er ook geen tijd om hen - daarin, in dat chronisch ziek zijn, te helpen...

tot de volgende ?

Wat zeg je ?

Image by Elsie esq. via Flickr

Vandaag las ik in "De laatste met het Nieuws", dat je van pijnstillers doof wordt. Voila, daarom staat dus mijn TV altijd te luid volgens Bart... Ik hoor dat ding niet meer door het langdurig verblijf van pijnstillers in mijn buis van eustachius... (Of hoe heet dat ding ook weer ?)
Mijn haar valt uit door de pillen voor mijn hoge bloeddruk, en die hoge bloeddruk komt op zijn beurt van... Maar je kent het wel, aan ieder medicament die je mee brengt van de apotheek, hangt een ellenlange beschrijving van al de bijwerkingen die je kunt krijgen.
Ik lees die nooit !
Als ik het toch doe, dan wordt ik al ziek van het lezen alleen.
Ik ben zeker, moest ik alle bijwerkingen van alle pillen die ik neem, beginnen opsommen, dat ik meteen een blog heb met rekordlengte van onbegrijpelijke woorden.
Bovendien zijn die bijsluiters helemaal niet gemaakt om te lezen. Dat blijkt duidelijk uit de grootte van de letters die ze gebruiken. Wil je het toch lezen, dan moet je een heel sterk vergrootglas hebben, want je ogen zijn al lang dat niet meer, als gevolg van het nemen van huppeldepuppillen, en van het veelvuldig worstelen met ultrakleine lettertekens op bijsluiters.
Misschien zou ik op die bijsluiters ook kunnen lezen waarom ik zo'n verschrikkelijke jeuk heb aan mijn enkels, maar wellicht staat daar dan weer bij dat je dit kunt oplossen met het nemen van hoeperdepoeppillen of met appeldeflapzalf. (Op de bijsluiters van hoeperdepoeppillen en van appeldeflapzalf staat dan wel weer waar je daar jeuk van krijgt, maar dat is dan weer op te lossen met...tarararararara....

Van medicamenten verwacht een mens genezing of toch minstens soelaas. Zonder al die bijwerkingen. Maar ja, onze medicamenten zijn als onze milieuzorg... plaatselijke hulp, met verwoesting van de omliggende gebieden. Misschien komt dat omdat wij ook daar weer slimmer willen zijn dan de natuur. In wilg zit salicylzuur, een natuurlijke pijnstiller, maar de mens haalt daar zijn pijnstiller niet, neen, hij heeft dat salicylzuur onder het ontleedmes gelegd, de scheikundige samenstelling er van ontdekt, en maakt nu zelf een scheikundig equivalent van een natuurlijk middel. Op basis van dit gegeven is men verder gaan zoeken en tasten, en heeft van heel wat middelen "ontdekt" wat de werkelijk werkzame bestanddelen zijn van een natuurlijk middel... en men maakt dus niet meer de plant na, maar alleen het werkzame bestanddeel. Zonder zich af te vragen of die rest toevallig niet datgene is wat ergens het evenwicht weer moet herstellen na de bestrijding van de kwaal... En men is nog verder gegaan! Eens men ontdekte dat men met scheikundige middelen de ziekten kon bestrijden, is men gaan zoeken of men met allerlei mengseltjes van allerlei stoffen niet toevallig een medicament ontdekte... Ja dus, weliswaar met steeds meer en steeds zwaardere nevenverschijnselen, maar daar kun je weer leuke mengseltjes op uit proberen...
Ik weet, het klinkt héél negatief, maar in al die negativiteit, in al dat overdrijven, zit een kern van bikkelharde spijtige waarheid...
Als ik een ietwat manklopende vergelijking kan en mag maken, veel van die medicamenten zijn in feite een soort prothesen... dat werkt wel niet zoals het hoort, maar het ziet er toch aardig uit.

De laatste tijd gaan we nog een stapje verder, en zijn we begonnen met het prutsen aan het leven zelf... We weten er nog niet echt veel van, maar we foefelen toch al heel aardig. Het doet mij denken aan een kleine jongen die wel een prentje heeft van een mooie tractor, hij heeft ook honderden stukken meccano en vijsjes en moertjes, maar het is slechts toeval als hij er in lukt iets te maken wat op die tractor van zijn dromen lijkt... en zelfs al lijkt het er op, het is toch niet een tractor...

En wij, zieken, ondergaan.
Lijdzaam en vol verwachting op heil.
djudedju, heb ik al gezegd dat ik doof wordt? dat ik mijn haar verlies ? dat... dat...

En toch... De mens is er al knoeiend in geslaagd het leven te verlengen, de kwaliteit van het leven, desondanks te verbeteren... en de pijn onderdrukken ze echt behoorlijk. Ook al zijn er bijverschijnselen die we niet echt willen. Dat tractorke, dat is wel nog niet echt een tractor, maar het rijdt toch !

tot de volgende ?

overslapen...

Image by Palagret via Flickr

Sinds enige tijd hebben mijn kleindochters de beslissing genomen om "zelf op te staan", als mama is gaan werken. Tot vandaag werkte dit perfect...
Hedenmorgen kreeg ik een vertwijfeld telefoontje van Gwendolyn...Opa, ik heb mij overslapen... Wat doet een mens dan? Juist ja, Maak je vlug klaar en opa zal je voeren. Ze zou wel te laat zijn, maar beter te laat dan niet hé...
Ik weet die school zijn, dus rij ik naar de ingang... Blijkt dan dat ze eigenlijk aan de andere kant binnengaan (Wat is er toch met die scholen de dag van vandaag? In St Lucas stond ik ook al aan de verkeerde ingang... Ze veranderen de voordeur van straat zonder mijn toelating!) Nu ja, dat stukje kon ze wel lopen, want het is een eenrichtingsbaan...
Ik heb nu een mailtje gestuurd aan de directeur om de zaak ook nog eens uit te leggen...
en zo begin ik ook een beetje laat aan mijn blog hé... Maar de reden ken je nu...

Deze namiddag is het Crea, en als ik het goed heb begrepen, komt er misschien wel een of meer nieuwe leden... We groeien!!!

Anny zegt me zojuist: "Hé, je hebt de auto binnen gezet, je moet deze namiddag nog wel naar de crea hé!!!" "Weet ik, maar ik kruip liever in een warme auto dan in een diepvries..." Anny lachte eens, want het is weer aan 't vriezen op 9 maart !!! Gisteren heeft het heel de namiddag gesneeuwd. Gelukkig bleef het niet of maar een heel korte tijd liggen. Die opwarming voelt verdomd koud aan hé?

Donderdag is er dan ook vergadering van de Crea Midden Vlaanderen te Oudenaarde, waar we weer wat beslissingen gaan nemen voor de verdere uitbouw en werking. Ik moet er mijn bloempotjes mee naar toe nemen... kwestie van een nieuwe techniek te leren aan de andere werkers. Zij brengen dan ook wel een en ander mee, en ook zij leggen de werkwijze uit. Binnen kort gaan we dan echte werksessies organiseren om de groepleiders (klinkt goed hé) ook weer technieken aan te leren. En zo verspreiden we onze "wijsheid" over den lande... (klinkt weer goed hé?)

Ik zou eigenlijk veel beter alles in het vrouwelijk zetten, want ik lijk de enige man te zijn die het op zich heeft genomen om hobby aan te leren aan de zieken... Hé, mannen, waar blijven jullie ???? Want de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik soms totaal uitgeteld ben! Als de dames daar bezig zijn over een nieuwe haaktechniek of breiversie, dan zit ik daar voor spek en bonen bij... (en ik heb eerlijk geen goesting nu te leren haken of breien...) Maar ergens ben ik toch geraakt, want ik ga nu toch ook in de garen en draad terecht komen, eens ik aan de lucet, bandweven en dergelijke bezig ben... En weet je, ik weet niet goed hoe ik het kan vertalen naar vandaag de dag, maar heel wat van die echte volkskunst uit een ver verleden, bijt me om het ook te doen... Ik zag, ondertussen al weer heel wat jaartjes geleden, eens in Nederland dametjes lopen in die prachtige klederdracht (Wellicht zullen het dames geweest zijn van een of ander heel streng Christelijk geloof), maar ik heb ze heel goed bestudeerd ! Ze hadden een soort kleine hoedjes op, en op die hoedjes stonden zeer mooie en kleurige dessins... Ik heb het van dicht bekeken, en volgens mij zijn die kleurtjes er met een soort textiel verf, dik op getoetst, zodat het bijna kleurige pareltjes lijken, maar niet zijn... Heel mooi ! allemaal puntjes, bolletjes bijna, kleurig in bloemige patronen... Het lijkt me niet echt moeilijk, maar ik weet begot niet op wat ik dat zou kunnen toepassen! Je zou het heel makkelijk op een bloesje kunnen doen, maar ik vrees dat door het feit dat het opliggende bolletjes zijn, de was- en strijk-baarheid van het bloesje meteen weg is. Bij een hoedje heb je dat niet, dat wordt niet rap vuil, en hoeft dus niet alle vijf voeten gewassen te worden... Misschien op een jasje ???

Ik denk ook aan het schilderen met sjablonen... Je kunt van oude stoelen heel mooie en fris ogende stoelen maken, of ze gebruiken als étagère om er een mooie bloempot op te zetten. Maar ik moet eerst weten of iedereen zo'n oude stoelen heeft, en welk model het is, want je moet uiteraard de sjablonen aanpassen aan het model. Misschien kunnen we beter beginnen met het ontwerpen van de sjablonen... Dat is ook al een leuk werkje, en voor iedereen bruikbaar.

Je ziet, die crea wordt bijna een obsessie. Als ik nu rondloop op de rommelmarkt, dan bekijk ik de dingen van uit het oog van "wat kan ik daar mee doen?"... Dat is een heel andere manier van rommelmarkten dan vroeger ! Ook zit ik weer in de boeken te neuzen, maar nu in het licht van de crea...Boekjes over "doe het zelf" en "hobby's", maar ook boeken met mooie bruikbare tekeningen voor pyrografie en dergelijke. Op internet idem dito. Ik zit nu, maar dat gaat verder dan de crea, weer verlekkerd te neuzen op sites over schilderen... Nu mijn houding verbetert, kan ik misschien weer denken aan olieverfschilderijen...de goesting daartoe is nooit weg geweest, maar ik kon het fysiek niet meer aan, ik denk, ik hoop dat het nu misschien weer zou kunnen, mits in acht neming van enkele zaken, zoals regelmatig kunnen leunen, dus met een tafelezel, en niet met een gewone vrijstaande schildersezel... Dat ik op die sites zit te kijken heeft heel veel van doen met het feit dat ik af wil van het pietepeuterig werk, want daar moet je heel lang, heel secuur en met vaste hand werken, en kun je niet anders dan "gespannen" zitten, en dat kan ik dus zeker niet meer aan. Ik wil meer gaan werken à la impressionisme, expressionisme, waar je minder de werkelijke gedetailleerde lijn weergeeft, dan wel de impressie ...

Bovendien stel ik vast dat men nu technisch anders werkt dan wat ik vroeger leerde... Dat is ook verrijkend... maar het moge je duidelijk zijn, ik predik niet alleen het bezig zijn, ik pas het ook zelf toe!

Het is lichamelijk, maar ook geestelijk gezond!

tot de volgende ?

1493° blog

Image by Chaval Brasil via Flickr

Bij het opstarten zag ik dat cijfertje staan... Eigenlijk zou ik moeten wachten tot de 1500° blog, maar ik moet toegeven dat ik niet altijd aandacht heb voor die kleine vermelding... dus waarom niet de 1493° blog gevierd ? Ik heb het eens nagerekend, dat is meer dan 4 jaar dat ik jullie ambeteer met mijn schrijfsels... Ben je het nog niet beu ?
Maar weet je, ik denk dat het voor mij veel meer is dan zo maar wat schrijvelen... het is wellicht een therapie. In de psydinges houden ze praatsessies, waarbij gebleken is dat "van je af praten" wel degelijk je psychè weer wat gezonder maakt. Ik ben niet zo een prater, toch niet in de zin van mezelf bloot te geven, mijn diepste gedachten te spuien...Maar al schrijven gaat dat me wel af. Ik kan daar wat rustiger over nadenken, en net zoveel bloot geven als ik wenselijk acht, of liever net zoveel achter houden als wenselijk... Maar ondertussen laat ik het dus wel opborrelen, en volgens mij zit daar net de therapie...
Dus, als mijn rug beter is (of liever dat ik mijn leed beter draag), komt dus wellicht niet alleen door mijn turnoefeningen, maar wellicht ook door het spuwen van mijn gal in je geprefereerde blog. (Nu ja geprefereerd?)

Maar wellicht is dat dus mede de reden dat ik kan blijven bloggen, als een blogwaterval. In werkelijkheid laat ik dus mijn gedachten in vrije loop gaan, met hier en daar een beetje zelfcensuur, zelfcensuur die mogelijk is door het feit dat er tussen het typen en het denken een ruime marge zit (Ik ben niet zo'n sneltyper, en typ met twee vingers en één duim...)

Maar ik kan het je aanraden, het is echt een manier om je geest te zuiveren. Kijk, ik kan niet makkelijk mijn verdriet verbaal uiten over het afsterven van mijn oudste zoon, ik heb dan last van een krop in de keel, en nu ja, ik kan er gewoon slecht over klappen...Maar via het schrijven kan ik dat wel, kan ik makkelijker mijn woorden kiezen, makkelijker echt omschrijven wat ik voel, of kan ik het net zo doen, dat ik de scherpe kantjes niet bloot geef, al naar gelang mijn stemming van dat moment.

Ook pijn beschrijven is niet zo makkelijk, maar weer, via mijn blog gaat dat veel beter, net door dat afgeremd zijn door mijn typsnelheid, krijg ik de kans de woorden beter te wikken en te wegen... Het is dus niet alleen een therapie, nee, het is ook een taalbad, waarbij ik met mijn geliefde taal kan spelen, kan jongleren, ja kan prutsen om zelf woorden aaneen te frutselen, die naar mijn gevoel preciezer zijn, leuker zijn, dieper snijden of wat dan ook.

Schrijvelen is daarvan een voorbeeld, het is voor mij een woord die beter omschrijft wat ik aan het doen ben, dan gewoon schrijven, het is wat rustiger, wat trager, wat dieper. Soms maak ik ook gewoon woorden omdat ze leuk klinkend zeggen wat ik zeggen wil. Leen ik ook woorden uit het dialect (niet altijd mijn dialect) of uit vreemde talen.

Kortom, ik doe het graag, het helpt me niet alleen, het is soms ook een spel.

Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n kleine 1500 keer zou bloggen...Maar het is naast al dat andere ook een verslaving geworden. Ik kan het vergelijken met joggen. Iemand die regelmatig gaat joggen weet waarover ik praat. Als je loopt, dan ga je op een bepaald moment een stukje over een soort pijngrens, op dat moment komen de endorfines vrij, en die bezorgen je een euforisch gevoel, en die euforie dat is verslavend... Bloggen heeft ook zo'n effect. Wellicht niet via endorfines en co, maar gewoon omdat het goed voelt je eens te laten gaan. En wat goed voelt, dat is verslavend.

Ik kijk ook iedere dag weer hoeveel mensen mijn blog gelezen hebben. Dat zijn er maar een handvol, plus de toevallige bezoekers, waarvan er sommige blijven komen. Sommigen komen maar zowat eens in de week, en lezen dan een hele week bijeen... Maar het leukst vind ik het feit dat daar soms mensen bijzitten, die uit verre landen komen, andere talen op hun pc hebben zitten, en dus mijn blog lezen via een vertaalprogramma. Soms krijg je ook heel gekke dingen ! Ooit schreef ik een ironisch stukje over blauwe pompoenzaadjes die zouden werken als de Viagrapilletjes... Ik kreeg al twee keer een officiële opmerking van de producent van Viagra over dat artikel ... Blijkbaar gaat ironie verloren in de gekunsteldheid van die automatische vertaling... Of hebben fabrikanten geen gevoel voor ironie?
Je ziet, bloggen is niet alleen fijn om te doen, het is ook fijn om het op te volgen. Je kunt bijvoorbeeld in die statistieken ook lezen en zien welk onderwerp er het meest de aandacht trok. Zo kreeg ik eens op één dag meer dan 60 lezers, gewoon omdat ik op de actualiteit appeleerde met een artikel over sudoku en een prof die een formule zou hebben gemaakt om de puzzel zo maar op te lossen. Gek, want wat is er nog leuk aan een puzzel die je zo maar kunt oplossen????

Héhé... Kijk eens wat een spraakwoordenval voor een blogje met nummer 1493...

Heb je al eens buiten gekeken? Is bij jullie de lucht ook net gatenkaas ? Het is helemaal bewolkt, maar met massa's wolken en wolkjes, waartussen dan plots blauwe gaten piepen. En koud ! Mijn visvijver is weer grotendeels met ijs bedekt, alleen waar de luchtpomp blaast is het nog open water. Het blijft koud. Weet je nog? Vorig jaar was het ook zo lang winter, en dan kregen we een pracht van een zomer! Misschien lukt dit weer eens?

tot de volgende ?