Image by petermeuris via Flickr
Vanmorgen las ik op mijn computerkrantje een artikeltje over Mark Northeast (In 't Vlaams zou dat merk Noordoost zijn...) en zijn oplossing voor kinderen die moeilijk eten.Ik weet wat dat is, want ik heb twee kleinkinderen die ook tot die "moeilijke eters" behoren. Als je zou geloven dan zouden ze de variatie in hun voeding beperken tot een stuk of twee voedingswaren! Al de rest dat lusten ze niet (het grootste probleem is dat ze gewoon niet willen proeven).
Je moet eens gaan zien op:
www.funkylunch.com/
en stap maar meteen door daar gallery...
De man maakt wat de krant noemt "Kleine kunstwerkjes" van zijn eten.
Een boterham wordt Spongy Bob of hoe heet dat idiote tekenfilmfiguurtje? En Mark verteld dat zijn kinderen, sinds ze de das van Spongy aten, ze nu volop tomaten lusten...
Wij hadden in de tijd niet zoveel om uit te kiezen,wat op tafel kwam was op te eten, en lustte je het niet, dan moest je toch er van eten, willen of niet. Mijn broer heeft eens geweigerd witloof te eten, 's avonds kreeg hij het terug voor zijn neus gezet. Weer at hij niet, geen nood, 's morgens stond het er terug. Hij heeft het opgegeten, en nooit meer geweigerd iets te eten... Ons moeder was streng, maar als we iets niet lustten, dan kregen we maar één schepje, maar we moesten alles leren eten.
We hadden ook niet zo veel als nu... Nu zie je op de meeste tafels een hele charcuteriewinkel op tafel staan... Als het kaas was, dan hadden wij één snede kaas, en mochten daar zoveel boterhammen bij eten als we wilden...Maar het bleef één snede. We waren al een heel stuk ouder vooraleer er meer op tafel kwam, de tijden verbeterden, de welvaart steeg, en dat was ook op onze tafel te zien.
Nu worden de kinderen niet meer verplicht iets te "leren" eten... Met het gevolg dat er zijn die maar een heel beperkt gamma dingen eten...
Mark Northeast heeft zijn kinderen kunnen overtuigen om toch meer soorten te eten, door van het eten leuke figuurtjes te maken. Het oog wil ook wat, en het is veel leuker een krokodil op te eten dan een stuk brood met komkommer. Wellicht heeft hij gelijk, en is het voor een deel kinderen een manier om te leren eten...Maar toch heb ik vragen...
Ik weet wel, ik ben van den ouwe bak, ik loop achter, ben niet meer mee, maar ik heb een hekel aan het wegwerpen van eten. (Zal nog komen van mijn jeugd)
Dus zie ik die kunstzinnige voeding van Mark Northeast ook als een helemaal niet kunstzinnig resterend prakje voor Mark en zijn gade... Want om al die figuurtjes te maken moet je nogal snijden en knippen in je voedsel! ...en als je al die restantjes niet wilt wegwerpen, dan zien je kinderen jou als voedselexpert daar eten van een soort varkenstrog met alle restjes dooreengekieperd, of...ze hebben verschrikkelijk veel afval, of heel veel heel dikke varkens in dat gezinnetje...
Hadden wij indertijd moeten proberen zo'n figuurtje te maken met ons eten, dan zouden wij zonder aarzelen een wats rond de oren hebben gekregen, dat het rinkelde als een bel! Er wordt niet gespeeld met het eten! Eten is een kostbaar goed ! En ze hadden en hebben nog steeds gelijk! Ook al zie je tegenwoordig bergen eten tussen het afval zitten. Ook al rijden ze nu met zware bulldozers hele oogsten tomaten in de puree om de markt "gezond" te houden...
Ook al hebben wij geen benul meer van seizoenen, en eten allerlei groenten en fruit het hele jaar door, toch zijn er nog veel meer mensenkinderen met honger dan er zijn zonder die altoos knagende honger...en dan voedsel verspillen???
En toch is er iets te zeggen voor het systeem van Mark Northeast, het is immers belangrijk dat de kinderen leren zoveel mogelijk soorten voeding te gebruiken, zodat ze alle vitamines en alle noodzakelijke mineralen binnenkrijgen...maar het moet een stap zijn in de richting van een normale voedingspatroon, en niet naar een opvoeding tot spelen met voedsel. En in het gebruikte systeem liggen die begrippen héél heel dicht bij elkaar.
Deze oplossing past perfect in deze tijd... alles moet nu zo zachtjes en zo voorzichtig gebeuren, zodat niemand toch zou kunnen gekwetst worden in zijn teerste gevoelens... Heel onze maatschappij drukt dit uit: vroeger hadden we invalieden, dat klonk te cru, dus werden het mindervalieden, dat klonk na een tijdje toch nog te hard, dan werden het andersvalieden. We plegen ook geen zelfmoord meer, maar stappen uit het leven... en je kunt makkelijk nog een heel pakket van die verzachtende termen van onze tijd vinden... Maar is dat wel goed ?
Is dat voortdurend op eieren lopen niet slecht voor je figuurlijke beenspieren? Is dat niet mede de oorzaak van het feit dat er nu en dan van die overdreven uitbarstingen gezien worden? Dat de reacties te worden, overdreven worden uit verhouding getrokken worden? Dan zie je een politica bewust tegen de auto van haar opponente rijden, en nog zelf klacht gaan neerleggen...Dan zie je kleine geschillen ontaarden in felle ruzies en zelfs geweld... Dan zie je dat er meer blauw op straat moet komen, dat er overal camera's worden gehangen om de mens in de gaten te houden... en ga maar door...
Het zou veel beter zijn weer op te voeden zoals vroeger, iets harder, iets manueeler, met verantwoorde (lijf)straffen dan wat we nu ondervinden als noch mossel noch vis... met alle gevolgen vandien.
Maar ja, de tijd is als de slinger van een grote staande klok...wedden dat hij straks weer in de andere richting gaat?
tot de volgende ?