De mobiele flitspaal ???

Image by Getty Images via Daylife

Tja, onlangs kreeg ik een mailtje met daarop een kaartje van het Koninkrijk der Belgen. Op dit kaartje waren netjes al de flitspalen vermeld.
Vlaanderen vond ik gewoon niet terug onder het bos van flitspalen, en in Wallonië staan er ook een stuk of vijf.
Zijn wij Vlamingen dan zo'n snelheidsduivels ? of zijn de Walen zo slaafs aan de verkeersreglementen gebonden???
Of is het dan toch zo, wat volop gefluisterd wordt, dat iedere flitspaal een spaarpotje is voor Wallonië ???
Je zou het denken als je dat kaartje ziet !

Maar nu hebben ze de hoofdvogel afgeschoten! Omdat er gewoon geen plaats meer is om nog palen te plaatsen op een betonnen sokkeltje, gaan ze nu starten met mobiele flitspalen. Wat het verschil is met de flik met zijn snelheidsmetertje ? Je hebt er geen flik bij nodig! Kunnen die rustig verder proberen de administratieve achterstand in te halen, zodat de PV's alsnog bij de overtreder zouden terecht komen.

Misschien vinden ze er nog eentje die niet weet dat je dat niet moet betalen, want ze hebben geen tijd genoeg om dat allemaal administratief op te volgen.

In Oudenaarde, ter hoogte van de Samsonite, staat er een zwartgebrand exemplaar, misschien kunnen ze dat demonteren, opnieuw een laagje verf geven, en er dan wieltjes onder zetten, kunnen ze mobiel gaan flitsen.

Binnenkort ga ik steeds, altijd, en overal gaan rijden met mijn GPS ! Want dat ding zegt het als er ergens zo'n paal staat te staan, al van enkele honderden meters ervoor word ik verwittigd met een piepgeluid: er staat een flitspaal ! (Het verbrande exemplaar aan de samsonite piept niet meer...) . Bovendien geef het een ander piepje als je per ongeluk iets te vlug gaat rijden, omdat je een of ander verkeersbord niet zag tussen de wouden van borden die onze wegen sieren. Er bestaat ook een systeem die je verwittigt voor de controlerende flikjes, maar dat is in ons Absurdistan verboden! Wel toegelaten is een systeem die net hetzelfde doet, maar op basis van een systeem die niet in de wet staat. Dat systeem kost je dan wel euroos met kiloos per maand, die wellicht ook naar Wallonië gaan???? Of ben ik nu te wantrouwig ?

We leven in een zeer dicht bevolkt landje, en dan nog een landje waar je overal en altijd mag bouwen, dus heeft iedere straat hier gemiddeld om de vijftig meter een zijstraat (min of meer Eerwaarde Vader). Als je op een baan rijdt waar er een snelheidsbeperking heerst van zegge en schrijve 70 km per uur, dan zie je dan ook om de vijftig meter weer dat ronde bord met 70 staan prijken... Geen mens ziet die borden nog bewust na enkele kilometers! Je bent zo gewoon aan dat telkens terugkerende beeld van 70, 70, 70 70 70 .... dat je er niet op let dat er plots eentje tussen staat met 50 op! En dat staat er dan alleen om de flikken de gelegenheid te geven ook de brave autobestuurder te pakken te krijgen.

Heel regelmatig zie je foto's met heelder bossen verkeersborden in trosjes bijeen gezet, waar je als automobilist eigenlijk zoudt moeten voor stoppen om ze allemaal te kunnen bekijken, maar in Zottegem zag ik vrijdag een bord die ik nog niet eerder zag... Een blauw rechthoekig bord met in witte reflecterende letters: "Kus en rijdt".
Echt waar !!!
Wat de bedoeling is ????
De eerste lettergreep in de naam Zottegem heeft er wellicht invloed op gehad ?

Het maakt wellicht deel uit van wat de Zottegemse gemeenteraad als opvoedkundig ziet, want het staat net voor een school.

Maar er is hoop ! Men heeft van regeringswege een onderzoeksteam op baan gezonden, om de situatie inzake verkeersborden eens in beeld te brengen, en op basis van die studie dan een oplossing te zoeken om dat eens te vereenvoudigen... Dat team is de laatste keer opgemerkt in de regio van Wetteren. Vermoedt wordt dat ze ergens begonnen zijn de bordjes wegomleiding te volgen, en zo hopeloos verdwaald zijn... Ze zijn in ieder geval reeds een paar maand zoek.

En ondertussen? Ondertussen rijden wij maar door over onze Vlaamse wegen, en overal kom verkeersborden tegen...(Zongen wij vroeger niet een liedje met dezelfde woorden, maar over de de Mariakapelletjes?) (Misschien staan die er wel nog, maar zie je ze niet meer omdat er een bosje verkeersborden voor groeit?)

Oh ja, in ons Mater staat er een mooi kapelletje, helemaal beneden de kerkgate (één van de roemruchte kasseistroken uit de Ronde van Vlaanderen), en daar staat sinds kort een beeld in dat van mij komt. Het zit zo, de vorige beelden en beeldjes die er stonden, zijn of wel gepikt, ofwel kapotgesmeten... Nu heeft een brave jongen voor het kappelletje een traliehek gemaakt, en er een beeld ingezet dat van mij komt. Monique was op zoek naar een beeld om de kapotte en gestolen exemplaren te vervangen, en ik had er nog eentje staan dat ik eens om mij bezig te houden, netjes gerestaureerd had...zodoende... Wie weet is het geen vrijkaartje naar de hemel?

Oh ja, op die kasseien van Kerkgate... Weet je dat ze in ons Vlaanderland, inziende dat het niet meer te doen was met al die verkeersborden, een poging gedaan hebben om een andere oplossing te bieden aan het probleem ? Men heeft proeven gedaan met het schilderen van het snelheidsbord op de weg, op geregelde afstanden zag je op de "proefstraten" dan op de grond een geschilderde cirkel met daarin het cijfer dat aangaf hoe snel je mocht rijden. Kerkgate was een van die proefstraten... Met wat geluk kun je hier en daar nog vage cirkeltjes zien staan.

(Als het regent zie je ze niet door de blinkende kasseien, en als de zon schijnt is er geen kat die zit te turen naar kasseien als er zoveel moois te zien is naast de rijweg...)

Ik ga stoppen, want ik heb gezien dat er nieuwe borden gezet zijn aan de hoek, ik ga eens te voet gaan zien, heb ik de tijd om ze allemaal te bekijken...

tot de volgende ?

(foto hierboven om aan te tonen dat zelfs onze Koninklijke Familie het rijden gelaten heeft, ook zij zien van het bos de verkeersbomen niet meer...)

Nationale Feestdag met speciale beschermingsmaatregelen

Image via Wikipedia

Ja, want woorden wekken, maar voorbeelden trekken...En het voorbeeld van Apeldoorn is zo vaak getoond en weer getoond en nog eens, dat het bijna evident lijkt dat het ook navolgers moet krijgen. Natuurlijk zijn dan als eerste mogelijke slachtoffers de Koninklijke Families van de buurlanden, en vermits dat er maar eentje is, zit de kans er dik in dat het Koninkrijk der Belgen ook eens op zijn grondvesten mag daveren.

Nee, ik scheer geen gek(ken), ik las het in de krant ! Er zijn speciale veiligheidsmaatregelen voorzien op onze 21° juli, je weet wel die dag dat we met zijn allen thuis zijn, en waar de echte Belgen, alle 10 gaan zwaaien naar de Koninklijke Familie. Nee, het zijn er wel meer, maar het is gek dat we hier helemaal niet zo gek zijn op onze Familie dan men in Nederland is. In Nederland ziet heel het land plots Oranje als het Koninginnedag is, hier zie je amper her en der een Belgische driekleur aan een gewoon huis hangen.

Niet dat we geen Belgen zijn, maar we houden onze gevoelens voor voor de groteevenementen! Zoals wanneer de Belgische balstampers eens tot in de kwartfinale geraken, of er een Belg de Ronde van Frankrijk wint, of zoiets. Met andere woorden we zijn alleen Belgen als het over sport gaat. Nu ja, betaalde sport, de sport van de grote jongens, die zoveel verdienen per keer tegen de bal stampen als wij voor een heel jaar werken.

Wellicht is het een symptoom van het ziek zijn van ons Belgenland, dat er nu geen resultaten meer behaald worden met het Belgische Voetbal? (En dan krijgt altijd de trainer de schuld, net of het hij zelf is die naast de bal trapt in plaats van er op!)

Want ons landje is Chronisch ziek!

In eerste instantie was er een poging geweest van de Franstalige burgerij om het Vlaamse volk te knechten, dan probeerde men het Vlaams weg te krijgen met het onderwijs Franstalig te maken (een gedeponeerd systeem waarmee Frans Vlaanderen omgeturnd werd.), maar er was zoveel protest tegen dat dit feestje lekker niet doorging. Het gevolg was dat overal de Vlaming zich verzette tegen om het even welke Franse invloed... Dus was Wallonië de facto een verderfelijk gebied. Gek eigenlijk, want de Walen hadden op dat moment weinig of niets te zien met de feiten! Het waren veeleer de burgerij, ook in Vlaanderen!, die het plutôt chique vonden om Frans te parleren contre al de meinschen in de blauwe lucht... Er waren zelfs in diverse steden Franstalige liberale burgerlijke kranten, waarvan "La Métropole" in Antwerpen het wellicht het langst uithield.
Nu lijkt het bijna echt tot het verleden te behoren, maar toen ik jonger was, waren er in Gent, Kortrijk en noem maar bijna alle Vlaamse steden op, kernen van Franstalige bourgeois... Vlamingen die Franssprekend waren!

Het toeval wilde dat de zwaartepunten van de Industrie, in die tijd ook in Wallonië lagen, omdat daar de weinige grondstoffen die België rijk was, gevonden werden, en het is altijd goedkoper werken aan de bron dan kilometers er van af... Dus was er ook een verschil in rijkdom tussen Wallonië en Vlaanderen, en dus ook tussen de gewone bevolking van de verschillende landsdelen.

Als je dan weet dat alle wetgevingen in het Frans waren, de rechtbanken in het Frans waren (dank zij de Franstalige burgerij!!!!), en dan weet je dat er in werkelijkheid meer en meer een gevoel van onderdrukking kwam, en dat er steeds meer en meer Vlamingen opkwamen voor hun rechten. De eerste voormannen van de Vlaamse zaak moesten hun zaak verdedigen in het Frans! Want dat was de officiële taal !

En dan is de zware industrie in Wallonië stil gevallen, onder druk van de internationale markt, en plots werden de havens en de textiel veel belangrijker, en verschoof de economische macht richting Vlaanderen, er kwam meer welvaart, dus ook meer onderwijs, ook meer mondigheid, en dus ook meer druk voor de erkenning van het Vlaanderen als landsgedeelte dat Vlaams sprak en schreef !

Gek genoeg was daarmee de zaak niet opgelost, want er bleef nog lang, heel lang een Franstalige burgerij in Vlaanderen hokken, er was en bleef nog lang een onderdrukking van het Vlaams en de haat groeide. Toen in de laatste oorlog een deel vlamingen kozen voor het verkeerde kamp, dan was het hek van de dam, en alle vlamingen waren des sâles Boches...(Ik hoorde dit nog in Haute Auvergne, die in Frankrijk, toen ik babbelde met een Franse Oudstrijder, die als krijgsgevangene door onze contreien getrokken was, men had hem duidelijk verteld dat daar reeds allemaal Boches woonden...) Dat er net zo goed in wallonië zwarten waren, met een Degrelle op kop, dat werd met de mantel der liefde toegedekt, dat waren jammerlijke misleiden, de vlamingen dat waren de slechte...

Maar ik woon nu zowat op de taalgrens, heb verschillende Waalse vrienden, en nooit ofte nooit heb ik die hekel en wrevel bij de gewone Waal kunnen ontdekken! Toen Anny en ik eens een trektocht met de rugzak deden door Wallonië, werden wij overal heel vriendelijk onthaald. Toen we eens een reis wonnen op een jogging in Wallonië, gingen wij met een ganse bus Walen naar Spanje. Nog nooit werden we zo verzorgd, als op die reis! Als we niet met de groep terug waren aan de bus, was het meteen van "Ou sont nos Flamands ?", want wij waren de troetels van heel de bus. De gids wachtte telkens een beetje bij haar uitleg, om mij de kans te geven te vertalen voor Anny... We hebben ons daar werkelijk als koningen gevoeld.

Mij rest dan ook alleen nog de bedenking, dat het - weer eens - de politiekers zijn die de haat in stand houden. De reden is wellicht niet ver te zoeken: als je genoeg verdeeld, dan heb je ook genoeg jobkes om alle politieke vrienden te "installeren"...

Ondertussen ben ik steeds meer en meer Belg, steeds meer en meer ook Vlaming, omdat ik van taal hou, en dus ook van mijn eigen moedertaal, omdat we een eigen aard hebben, omdat het hier goed is om leven... Hier in Vlaanderen, dat stuk België... Hier, vlak bij de taalgrens, in die mooie Vlaamse Ardennen die aan de andere kant van de taalgrens plots "Les précollines" heten...

tot de volgende ?

't Schoonste plekje...

Image by ➨ Redvers via Flickr

Toen we gisterennamiddag naar tanteke reden, zag ik plots, op het fietspad (!!!) een fietster (vr)rijden, met breeduitgerokken op haar welgevormde derrière "Beaulieu"... Geef toe er zijn lelijker plaatsen dan dat om er, weliswaar in de taal van Molière, op te vermelden dat het een schoon plaatsje is...
De letters ware wel iets breder dan hoog, want het waren een paar serieuze billen die omvat werden, maar toch, de tekst leek heel terecht.
zo'n mooi kontje... Toon Hermans zou er lyrisch bij geworden zijn...

Ik hoop dat het brave kind (op het fietspad weet je wel), niet heeft gezien dat Anny en ik schokkend van de lach zijn voorbijgereden... Het "beaulieu" werkte op de lachspieren.

Het regent! Gisteren hadden we nog zitten praten of we vandaag al dan niet nog een rommelmarkt zouden doen, maar gelukkig hadden we gisteren al gekozen voor "neen"...We deden er al twee in dit lange weekend, en de rommelmarkt van vandaag was niet zo dichtbij, dus veel lastiger (want ook autorijden werkt op mijn rug)... Nu regent het, en we zouden dus wellicht toch al niet gegaan zijn, want in de regen is er op een rommelmarkt niet zoveel te zien en te doen... Er zijn wel kramen die een "tent" boven hun waren hebben, maar de meesten volstaan met een groot stuk plastic die ze uitspreiden over alle uitgestalde waar. Je ziet dan niets meer, en bovendien is er dan ook geen volk meer. Nee, een rommelmarkt moet minstens droog weer hebben.

Vandaag is er te Oudenaarde ook "bloemenmarkt", een jaarlijks evenement, waar heel de markt vol staat met marktkramen, met niets anders dan bloemen en planten. Het is zowat de tijd om stillekes te beginnen met de bloemen voor de tuin (een beetje voorzichtig, want de ijsheiligen zijn nog niet voorbij). Het is dan ook voornamelijk plantgoed die er te koop is, veel minder kamerplanten en dergelijke. Ik ben bijna zeker dat Luc (vis) er ook naar toe is. Dat is iemand die graag tuiniert, trots is op zijn tuin (terecht) en ook graag mooie bloemen in zijn tuin ziet staan. Wellicht zal hij ook daar zijn om uit te kijken naar tomatenplanten. Hij zet er een kleine serre mee vol, en in de volle grond zet hij er dan ook nog een hele hoop. In zijn tuin heeft hij daarvoor een hele constructie gemaakt, want hoewel de tomaten kunnen groeien in volle grond, zijn ze gevoelig aan regen. Dus heeft hij zes paaltjes in de grond geklopt, en daarop legt hij dan een grote plasticplaat die ooit dienstig was in een veranda. Zo staan de plantjes buiten, in de volle grond, maar toch uit de regen... Als de tomaten rijp zijn, dan zijn Luc en Cecile druk in de weer om de tomaten te prepareren, ze hebben dan een enorme voorraad in de diepvries, om er tomatensaus (spaghetti) en tomatensoep mee te maken in de komende winter. Ieder jaar krijg ik het voorrecht enige tomaten mee te krijgen naar huis, en ieder jaar zeggen we weer tegen elkaar dat die tomaten uit de tuin van Luc veel en veel beter zijn dan de tomaten uit de winkel. Hoe dat komt weet ik niet, maar ik vermoed dat het komt omdat de planten niet geforceerd zijn, en omdat de vruchten aan de plant rijpen, terwijl de tomaten uit de winkel wellicht nog niet echt rijp zijn als ze geplukt worden, kwestie van het vervoer te kunnen doorstaan?

Op de foto zie je één van de bizarre moderne "kunst"werken die Oudenaarde momenteel her en der plaatst in en rond de stad... Of het een schepencollege met vreemde smaak is, of omdat het is omdat die werken in verhouding met de oppervlakte goedkoper zijn dan andere ??? God mag het weten, maar het beeld op de foto heeft in de volksmond geen andere naam dan de snottebelle, omdat het wel een beetje doet denken aan een voorovergebogen hoofd met uit de neus twee lange ...juist, ja.... Oh ja, de kunstenaar die het maakte ligt heel goed in de markt bij de Koningin van Nederland... (Dus onze buren hebben ook mensen met een bizarre smaak...)

Nu ja, het zal allemaal zijn tijd wel duren... Maar ik heb de indruk dat de huidige kunstenaars vooral willen anders zijn, anders doen, opvallen... Niet allemaal, maar velen toch. Ik vraag me af wat er van die dingen de eeuwen zullen doorstaan onder de noemer Kunst, met een hoofdletter.

Nu, misschien hebben die dingen wel één voordeel! Misschien durven door die "vrijheid van expressie" meer mensen ook creatief bezig zijn. Dat zou tenminste een winstpunt zijn, dat er meer en meer mensen creatief zijn ! U weet dat dit een beetje mijn ding is! Omdat ik ervan overtuigd ben dat net in het creatieve de mens van zichzelf los kan komen, zelfs los van de pijn, los van de zwarte gedachten. Creativiteit is een geneesmiddel tegen alle kwalen!

Misschien is het woord niet correct, is het geen echt geneesmiddel, maar toch... Iedere dokter zal je kunnen zeggen dat een positieve instelling de helft van de genezing is! En creatief zijn, dat bevordert net die positieve instelling !

Je hoeft echt geen Kunstenaar te zijn om bezig te zijn ! Gewoon de dingen die je graag ziet, graag doet, ook daadwerkelijk doen. En denk niet dat het niet mooi is of mooi zal zijn, je begint ook niet met de instelling van Kunst te maken, je wil gewoon iets maken, iets van jezelf er in steken, zelfs al is dat op basis van een model of een voorbeeld...Door het zelf te maken, ben je bezig net datgene te maken dat je hebt uitgekozen omdat je het mooi vond! Zo is de onvolprezen volkskunst ook ontstaan ! Sommige van die dingen zijn heel simpel gemaakt, op basis van sjablonen die ze zelf uitsneden uit karton... en nu geven mensen grof geld om die oude grofgemaakte versierde meubeltjes uit die tijd aan te kopen, net omdat ze die charme hebben van de onhandigheid, van de onvolmaaktheid. Ze hebben een ziel, er zit iets in van die mens van toen!

En daar gaat het net over, je ziel er in steken, je zelf uit leven wil ook een beetje zeggen jezelf ergens in stoppen, in dat werkje...

Ik verzeker je dat dit veel plezanter is dan TV kijken, en je hebt er nog jaren deugd aan !

tot de volgende ?

Broeder Karel

Image via Wikipedia

Op de rommelmarkt kocht ik een mooi boek, met de titel: Afrique, en daaronder Les Civilations Noires. Naast die hoofding staat in stift geschreven: Karel...
Binnenin, op het voorblad staat iets meer: Br. Karel...
en in het boek vind je enkele stempels van Ecole Moyenne Pédagogique,(Scheppers) en midden daarin: B.P.30 Bujumbura Burundi...

Slechts enkele schamele gegevens, die toch heel wat zeggen... In Bujumbura in een Scheppers-school zat blijkbaar indertijd een Broeder Karel, die niet alleen daar was, maar echte interesse had voor de zwartjes die daar en en in heel Afrika woonden... Broeder Karel, de Br. wijst al op de nederlandse taal, net zoals de naam Karel. Een Vlaming die daar les gaf wellicht aan de Tutsi's of hoe heten die andere soorten daar ?Of aan beide ? Want die twee volkeren woonden daar samen op één gebied, de enen de heersers, den anderen wat onderdrukt.

Misschien is Broeder Karel daar geweest tijdens die genocide?
Of misschien bij de onafhankelijkheid ?
Misschien zat dit boek in zijn valies waarmee hij de streek had ontvlucht?
Of misschien bleef het daar ergens liggen, en is het god weet hoe hier terug zijn land van oorsprong teruggekomen, en vond ik het op de rommelmarkt te Zottegem...
Wie weet welke avonturen dat boek heeft meebeleefd...
Misschien is Broeder Karel een van die broeders die net als Pater Jan, uit mijn jeugd, een van die mensen die het celibaat niet langer aankon, en daar met een van die mooie tutsimeisjes huwde?
Ik weet het niet, ik kan alleen wegdromen bij dat mooie boek.

Misschien denk je dan wel: Die gek, wat zit hij daar te fantaseren over ene broeder Karel? Je hebt gelijk, wellicht ben ik een beetje gek met die dingen...

Ik vond al foto's van een gans gezin in zo'n boek, een foto als bladwijzer in een nooit uitgelezen boek... ? En ik ? bietekwiet zit dan dat fotootje te bestaren en te bestuderen, wie is dat? wat doen ze ? hoe zijn ze ? Die ene heeft een vies bakkes, zijn mondhoeken hangen, en zijn lippen sluiten als een peperbusse...Maar dat manneke daar vooraan, dat ziet er een deugnietje uit, een echte kwajongen, kijk maar, zijn knieën zijn of vuil, of hij heeft een tuimelperte gemaakt en 't vel is er af...

En een visitekaartje op chiek papier, met hoogreliëfdruk, van een minister, met daarop in lelijk doktersgeschrift: Steeds ten dienste en zijn handtekening, een los krollewietje, volkomen onleesbaar...

Een gedroogde bloem, klavertjes vier en noem maar op...tot zelfs de sporen van mensen met de zelfde onhebbelijke manieren als ik soms heb: een blaadje van het wc-papier als bladwijzer, getuige van het feit dat het toilet tot leesruimte is geworden...

Heerlijk toch ?
Al die sporen van mensen...Mensen, mensen zoals u en ik... met hun grote en hun kleine kantjes. Mensen die we bekijken vanuit ons eigenste ik, vanuit onze optiek op de mens.

Wat ik ook heerlijk vind, is het terrasjes doen... Ik doe het niet zo vaak, maar als ik het doe, dan zitten we de mens te bespionneren... Zijn te korte broek, haar bloesje die wel wat veel spant, zijn haar in stekeltjes, zijn snor, haar gekke haarkleurtjes... Doe jij dat ook ? Dan moet je ook je zelf wel terugvinden in het voorgaande stukje... dan kijk je ook mensjes...

Vandaag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Deinze... Ik dacht er aan dat dit de eerste rommelmarkt was die we ooit bezochten... Acht jaar geleden, Koen was nog maar een paar maand overleden, en we zagen een reclamespotje op AVS over die rommelmarkt... Willen we daar eens naartoe? In een vertwijfelde poging eens andere dingen te zien, andere dingen te horen, weg te zijn van dat immense verdriet... Het viel mee, en we zijn blijven rommelmarkten...

Acht jaar al.

En het is nog steeds gisteren... zo nabij, en zo ver af.

ach, het zal wel nooit eergisteren worden.

tot de volgende ?

Koninginneramp

Image via Wikipedia

's Middags staat de TV hier steeds op Nederland 2, kwestie van Lingo te zien en mee te spelen. Eigenlijk vond ik het dus vervelend te horen dat Lingo niet zou doorgaan, omdat het Koninginnedag was...
Het nieuws was bezig, en plots zagen wij, als 't ware van op de eerste rij, de ramp van Apeldoorn. Eerst was het alleen de auto die we tegen de Naald zagen botsen, maar nadien hoorden en zagen wij ook dat er slachtoffers waren...

Erg is dat !
Eng is dat !

In de latere berichten hoorden wij dat het een achtendertigjarige man was die werkloos was geworden en het huis uit moest omdat hij de huur niet meer kon betalen.
Was dat de reden van de kortsluiting in zijn hersenen... Bijna zou ik zeggen: Hopelijk... Want het alternatief is dat het iemand zou zijn die doelbewust, koudbloedig een aanslag pleegt. Nu kunnen wij alsnog vermoeden dat het een soort zinsverbijstering is, een kortsluiting door het plotse de zaken niet meer aankunnen.

Hopelijk is het dat, hopelijk is het geen bewuste moordraid waarbij eens te meer een heel pak onschuldige mensen getroffen zijn.
Want dat is het erge!
Dat is wat aanslagen zo verschrikkelijk maakt!
Dat is het gebruiken van onschuldigen als wapen, als dreiging, als slachtoffer.
Geen enkele oorlog is ooit rechtvaardig, net zo min als er ook maar één rechtvaardige oorlog zou kunnen bestaan, zelfs niet de oorlog als vergelding of de oorlog als preventie.
Maar zo ver de oorlog gaat tussen twee strijdende partijen, zonder andere slachtoffers, zit er nog een absurd gevoel van recht in... Als er onschuldigen vallen is er nooit een rechtvaardiging!
Mochten de geallieerde luchtaanvallen op Duitsland nu plaats vinden, waarbij duizenden burgers getroffen werden, dan zouden die beelden in de huiskamer te zien zijn, en algemene verontwaardiging wekken. Toen heette het vergelding. Toen was dit aanvaard.
Er is duidelijk toch één goed punt aan de televisie, de beelden in de huiskamer maken dergelijke daden plots verwerpelijk. (Ik wil het nog wel eens zien hoe de reactie zou zijn als het "onze" vijanden betrof...)

Toch blijft oorlog bestaan, en het aantal aanslagen lijkt nog toe te nemen als drukkingsmiddel. Ik las onlangs in Quest dat een van de bizarre redenen tot oorlog was: een onevenwicht in de bevolking! Waar er procentueel veel te veel jongeren waren, daar was oorlog heel waarschijnlijk aan het worden, als een soort economisch herstel van het maatschappijbeeld. Er stond een lijstje bij van de landen waar de minder dan 15 jarigen de helft of daaromtrent van de bevolking uitmaakten, net alsof het de bedoeling was: hou dit bij, en kijk eens of we juist zijn...

Ik zat mezelf af te vragen of het omgekeerde ook waar zou zijn...Want dat is een nieuw verschijnsel, het is nog nooit eerder gebeurd dat het aantal ouderen procentueel zo zwaar begint te drukken als in onze contreien. Het "invoeren" van vreemden is een van de oplossingen om hier alsnog jongeren binnen te krijgen en de zaak wat in evenwicht te houden (afgezien van economische crises, maar dat is wellicht ook een vorm van oorlog?).

Maar gisteren dus in Apeldoorn... Een stad waar ik al een paar keer op verlof was. Eén keer zelfs heel dicht bij het kasteel ter Loo en bij die bewuste Naald... Een stad met lieve mensen, in een mooie streek... Wij bezochten indertijd Apengeul, Burgerszoo, Kröller-Muller, en talrijke andere mooie zaken. En nu gebeurt, net daar, zo'n verschrikkelijk iets.

Ik zou willen mijn medeleven betonen, langs deze weg, niet alleen met de slachtoffers en hun gezinnen, niet alleen met de mensen die zo plots geconfronteerd werden met bruut geweld, maar ook met de familie van de dader, want die mensen zullen de last voor een daad waar ze geen schuld aan hebben, wellicht dubbel moeten dragen. Misschien leven zijn ouders nog, of broers, zussen... Heb het maar een voor ! Dus gaat mijn medeleven ook naar hen, want zij zijn ook slachtoffer...

tot de volgende ?

LDD (Lastige DeDecker) tegen VLD (VuiLe Degucht)

Image by خليفه →♥ خله على كيفه via Flickr

Heb je het gelezen, in Zwitserland is een pittoresk dorpje verzwolgen door een modderstroom.

Hier wordt ons mooie Vlaanderen bezoedeld door moddergooiende politici. Het is even dodelijk, maar de pijn duurt langer, veel langer...

Nu dagen de beide (h)(b)eren elkaar voor de krombank, je weet wel die instelling die door diezelfde politici onder (g)een druk wordt gezet... De (g) staat er bij voor wie die wetstraatvervuilers nog zou geloven.

Gisteren vroegen ze aan diverse politici wie volgens hen de beste politicus was van de voorbije periode, allen noemden eensgezind dezelfde naam, alleen de redenen verschilden...en geen één maar dan ook geen één noemde de echte reden: de genoemde politieker verlaat de politiek en is dus geen rivaal meer... Net zoals van de doden niets dan goed???

Het zou allemaal belachelijk zijn, moesten wij er niet uiteindelijk de rekening van betalen... En nu ze net aan het smijten zijn met de cijfertjes over de betoelagingen van de partijen, weten we ook hoe ontzettend veel we nog moeten bij betalen voor hun spielereien en werkreisjes (met echtgenote en betaald !)( Oh ja, dat hebben ze hier nog niet blootgelegd, daar zijn ze even mee bezig in ons evenlandje Wallonië...) (De modder bevat daar veel meer keien, met die bergen ?)

Och, wat zijn we heden blij,
we mogen kiezen,
we mogen kiezen!
Och wat zijn we heden blij,
Maar och, een goeie die staat er niet bij...

(Je mag het zingen, luid en helder, terwijl je aanschuift om je burgerlijke rechten uit te oefenen).

Sjongejongejonge...djudedju... (censuur)

Die Zwitsers weten niet waarvan ze gespaard zijn.


En buiten? Buiten schijnt de zon, Laura toont haar lachend gelaat (zelfs zij lacht met onze "bestuurders") in een helder blauwe (van LDD of van VLD ?) ('t Is bleekblauw, volgens LDD zal het dan wel VLD zijn)... Maar blauw of niet, we genieten van de zon, en van de heerlijke warmte, en vooral van het helle licht op al dat jeugdige en frisse groen. In de winter lijken mijn potplanten, hier naast me op de vensterbank, heerlijk fris groen, nu lijkt hun groen oud en doods. Hier vlak voor me staat een struikje sneeuwballen, met zijn grote witte ballenbloemen, en iets verder staat er nog een, van een heel andere variëteit, ook al met sneeuwballen getooid. Voor me staat zo'n kleine dwerguitvoering van een sering volop in bloei, de oranjebloeiende euphorbia's steken overal hun bloemen gekroonde hoofd tussen. 't Is lente ! Vanmorgen lag ik zalig te luisteren naar het gezang van de merels en lijsters uit de omtrek. Nu en dan aangevuld met het roedekoekoe van de turkse tortels. Heel ver hoor ik een vink suskewieten, en vlakbij kraait mijn haan van genot de zon te zien.

De vissen zijn aan 't vozen en jagen met een massa mannetjes achter het arme vrouwtje aan, om haar te dwingen de eieren te leggen. Heeft dat vrouwtje haar deel gedaan, dan zie je ze plots een nieuw doel kiezen en weer aan de wilde jacht beginnen. Het leven bruist in deze zonnige dagen...en toch hoor je net dan ook weer berichten over vrienden, kennissen, kennissen van kennissen die net in dit blij ontluiken gestorven zijn...En dan denk ik soms: is het dat plotse opbruisen van het lentegevoel dat net teveel was voor hun oude hart?

Als ik in Koens kamer de rolluiken omhoogtrek op een zonnige dag, valt het eerste licht van de zon net op de kalender aan de muur, die verstild en verstomd hangt op 1 maart 2001... ook al net toen het leven weer aan het ontwaken was.

Vanavond moeten we naar de receptie van de vernieuwde kapperszaak van Els... een glaasje schuimwijn, een bloempje, een proficiat en 't is wel mooi hé !... en dan weer naar huis toe, in de beslotenheid van ons eigen coconnetje, veilig tegen de drukte van het leven. Nu al een beetje opziend tegen de drukte van het komende communiefeest van de tweeling, gewoon, omdat het drukte is... Ik weet wel, het is niet goed dat cocoon gevoel te koesteren, maar het gaat onbewust. Het enige wat nog echt de stilte doorbreekt zijn de rommelmarkten, het bezoek aan tanteke en sinds kort ook de hobbyclub... Gek hoe pijn en onmogelijkheid mee te doen, je terugdringt in een soort beschermend alleen zijn. En stil te genieten, van al wat nog kan, binnen de enge grenzen van de pijn. Hoor je wel ? Genieten !

We klagen niet, we aanvaarden het leven zoals het is en zoals het komt, en daarbinnen genieten we met volle teugen van die kleine dingen waar de anderen overheen stappen (wij krijgen ons benen zo hoog niet meer, en kunnen dus rustig en kalm stilstaan bij die heerlijke bijnanietsjes)

Het leven is ondanks alles goed en mild..
Ik hou er van!

tot de volgende ?

de wasknijper

Image via Wikipedia

Nee, ik ga hier geen epos schrijven over de wasknijper, ik bedenk alleen maar wat een handig hebbeding de wasknijper eigenlijk is. De uitvinding is niet nieuw, en kende wellicht meer dan een even ingenieuse voorloper, maar eentje ervan zie je nog wel eens op een rommelmarkt liggen: een houtje met een afgeschuinde gleuf die je gewoon over je wasgoed en de waskoord duwde...

Mar ik wil het hier hebben over die dagdagelijkse dingetjes, waar wij geen moment meer bij stilstaan, maar die ons leven ingrijpend veranderen...
Denk aan de schoenveter, momenteel wat in het gedrang door de klittenband, maar beide zijn gewoon een middel om je schoen dicht te krijgen op een manier die je bloed niet afsnoeren, en je schoenen aan je voeten houden. Ooit moet iemand op dat lumineuze idee gekomen zijn, en die onbekende heeft zijn sporen nagelaten over gans de wereld...

Denk aan een mes, je vlees snijden, je boterham smeren, en ga zo maar door...De vork waarmee je eet, de lepel, het bord waaruit je eet, de tafel, de stoel... de klink van de deur, de scharnieren aan die deur... We staan er geen moment meer bij stil, maar ooit moeten die revolutionaire uitvindingen zijn geweest, die zo goed waren, dat ze in alle stilte gans de wereld hebben veroverd.

Stel je voor dat we onze deuren nog steeds ophingen aan enkele lappen leder, en bij iedere passage de deur moesten opheffen, draaien, en achter ons terug zetten in het gat...Iedere windstoot duwde de deur weer uit zijn sponning (wie heeft dat ooit uitgevonden?), en de koude wind waaide de woning rond... Op antiekmarkten zie je nog wel eens zo'n prachtig bewerkte deuren uit plaatsen waar de scharnieren nog niet uitgevonden waren...

In Loppem, stond vroeger nog een huisje met een restantje uit die tijd, het huisje had een ovalen deurgat, terwijl de deur zelf wel rechthoekig was... Ik heb het er niet lang weten staan, het huisje van "Witte's" staat nu in Bokrijk.

Het is een bezienswaardigheid geworden, een museumstuk... een beeld uit een nu onmogelijk lijkend verleden...

Het behangpapier, of de verf aan je muur, de nagel waaraan een kadertje hangt, het lijstje rond het kadertje, het stuk glas... allemaal voorbeelden van dingen die wij zo gewoon vinden dat wij er zelfs geen gedachte meer aan vuil maken. Het is pas als we in een museum staan kijken op een klein glazen parfumflesje uit de Romeinse tijd, dat wij eens denken aan "glas" als verworvenheid. Als we nu een drinkglas breken, dan staan we daar niet bij stil, tenzij het er eentje is uit een waardevol servies. Glazen kun je kopen voor een paar centen bij wijze van spreken, ze zijn zo'n gemeen goed geworden, zo dagdagelijks, dat wij ons niet kunnen inbeelden dat amper enkele generaties terug, dat nog een waardevol item was... en de tinnen bekers die wij nu zo mooi vinden, waren dan veeleer gemeengoed...

Ik zou willen pleiten, om eens één dag, ééntje maar, eens na te denken bij alles wat we gebruiken. De balpen, het papier, het elastiekje, het nietje en de paperclip...tot het zout aan tafel... Toen ik nog gezond was, en lange trektochten maakte met de rugzak, hebben we ooit een heel stuk gewandeld op de "zoutweg" in Salers lez Bains in Frankrijk, waar in de kasseibaan langs weerszij diepe sporen waren, bijna volmaakt rechthoekig, uitgesleten door de duizenden en duizenden zwaarbeladen karren met hun ijzerbeslagen wielen... Zout was dan een waardevol item. Nu strooien we het op ons voetpad als het ijzelt.

Wij beseffen niet meer wat we allemaal te danken hebben aan de generaties voor ons, staren ons blind op de moderniteiten, en vergeten dat we eigenlijk nog steeds veel meer leven met de dingen die tot ons gekomen zijn in een ver en grijs verleden...

Gisteren zat ik te vissen, en dacht aan dat oude boek dat ik ooit voor een prikje kocht, over het vissen...met staaltjes er in van goed zijden visdraad... Nylon was er nog niet, en ik dacht terug aan de tijd toen we als kinderen stekeltjes gingen vangen in de vijver in het bos, met een stukje naaigaren aan een stokje, daaraan een gebruikt stekje, als dobber, en onderaan een lange pier als aas. We lieten de stekeltjes bijten tot ze de worm zo diep in hun binnenste hadden, dat we hen veilig in ons jampotje kregen vooraleer ze zelf de worm weer konden uitspuwen... We trokken de worm dan uit het lijf van het stekeltje, en vingen met dezelfde worm wel honderd visjes..

Nu hebben we haakjes en loodjes en nylondraad in alle sterkten en dikten...en we staan er niet bij stil, tenzij...in het museum, als je daar een benen haak ziet liggen uit prehistorische tijden...

Nee, we zijn niet die slimme, alleskunners waarvoor we ons zelf zo graag houden, we teren gewoon op de verworvenheden van het verleden! En dat is wellicht het grote onderscheid tussen mens en dier, wij zijn er in gelukt de wetenschap van vroeger bij te houden, verder te benutten en stelselmatig te verbeteren, aan te passen aan zaken die eigenlijk verder gaan dan de behoefte ... Je kunt perfect leven in een huis waar de ramen niet zo perfect effen zijn, het doet er eigenlijk niets aan dat het beeld van de straat vervormd is... het is niet zo mooi, niet zo perfect, dat is alles! Voor de rest is het oude raam even goed als het huidige!

Als je straks je gras maait in je tuintje, denk eens hoeveel uitvindingen er in dat grasmachine zitten... en wees dankbaar dat we als mensen dat wonderlijke vermogen hebben om alle uitvindingen niet alleen te onthouden, niet alleen te verbeteren, maar ook nog te combineren tot nieuwe verworvenheden...

Ik zou wel eens willen zien wat een modern mens echt zou doen, mocht hij als Robinson Crusoë vastzitten op een onbewoond eiland...

toch een nadenken over alles wat je gebruikt ? Ja hé !

tot de volgende...