Gele kaart voor een scheet...

Image via Wikipedia

Het mag nu duidelijk zijn, op het veld mag je wel schieten maar niet schijten. Voor WestVlamingen was dit niet zo duidelijk! In hun streektaal klinken beide als schieten, het ene hoogstens wat langgerekter dan het andere. (Gek genoeg klinkt het westvlaamse schijten in feite korter dan het schijten.) (Waarvan akte)

Maar hoe komen we daar toe ? In Engeland heeft een scheidsrechter een gele kaart gegeven aan een speler omdat hij een wind liet... Het was bij een strafschop, en de ref oordeelde dat de scheet het normale verloop van het spel had belemmerd, en liet zelfs de strafschop hernemen...
djudedjudedju...
Voetbal is een feest, maar dan zonder toeters.

Dat doet mij denken aan heel lang geleden...
Ook weer een van die dingen die verdwenen zijn...
Ik herinner mij nog heel goed, dat wij als kind regelmatig te kampen hadden met buikkrampen. Niet zo maar wat krampjes, Och Heere, maar Krampen, echte, pijnlijke.
Dat was toen blijkbaar een veel voorkomend en erkend feit, want in de klas mochten wij dan van Masoeur wat slapen, met ons hoofd op onze armpjes op de bank...
Daar was blijkbaar geen kruid tegen gewassen, ondanks het een regelmatig voorkomend fenomeen was. Nu heb ik dat nooit meer gezien bij mijn kinderen, noch bij mijn kleinkinderen...
Daar moet een reden voor zijn !
En de enige denkbare reden die ik mij kan inbeelden is dat de voeding veranderd is, en dat het de voeding was die ons indertijd opzadelde met die buikkrampen...
Wij aten ook anders toen!
Wij hadden toen eerst en vooral veel minder keuze, wat op tafel kwam was te eten, en niets anders.En wij hadden ook geen x aantal sneetjes kaas, maar één sneetje, ook al waren die dan wel dikker dan de sneetjes die je nu ziet.
Maar het grootste verschil zat volgens mijn herinneringen in het middagmaal, het warm eten. Nu eten wij of vers, of diepvries, of uit blik...
Toen niet. Diepvries bestond toen nog niet voor de gewone mens, ik meen zelfs dat het nog niet gebruikt werd voor voedingswaren toendertijd. (Er waren toen wel ijsfabrieken, die ijs leverden aan café's en dergelijke om de waren koel te houden, grote blokken ijs die per vrachtwagen aangevoerd werden, en ook die vrachtwagen was toen nog niet een koelwagen!). Waren uit blik ? Ik herinner me wel dat moeder tomatenpuree kocht in blik, en soms ook eens tonijn (of zalm???), maar dat was zowat alles wat ik mij herinner. De rest was of vers, of waren dingen die zelf "bewaard" werden. De mensen steriliseerden een en ander, varkenskoteletjes werden ingelegd in de reuzel, princesseboontjes in het zout, en eieren in waterglas (Wat dat ook mocht geweest zijn). De bonen en de eieren werden bewaard in van die grote bruine stenen potten van zo'n 40 cm hoog, die je nu wel eens ziet staan als bloempot in de tuin...
Heel veel werd goed gehouden met zout... Zout was een van de belangrijkste bewaarmiddelen toen.

Dat eieren toen bewaard werden, klinkt nu bizar, maar de oude kippenrassen legden in de winter niet of amper, dus kocht ons moeder voor de winter voldoende eieren om ze op te leggen.

Ik denk dat het al die dingen waren die ons als kleine ukjes opzadelden met de buikkrampen.

Nu eten wij veel gezonder, en veel meer soorten dingen, met als gevolg dat je onder meer ziet dat de jongere mensen gewoonlijk groter zijn dan de ouderen. En ze hebben geen krampjes meer...
Dat al dat bewaarde eten niet honderd procent gezond was, dat werd toen in feite al wel onderkend, want ieder voorjaar, werden wij gedwongen een "purge" te pakken... Ons moeder haalde dan bij de apotheker van die grote zilverekleurige pillen, en wij moesten die dan slikken, wetende dat wij dan daarvan de diarree kregen. Dat moest, want ieder voorjaar moest een mens eens de inwendige huishouding "kuisen", en dat kon alleen met een purge, (van purgeren, zuiveren).

In de winter kregen we ook tegen de vallingen vistraan te slikken, nu spreekt men van omega3, maar dat zit nu netjes in capsules, wij moesten die vreselijk slechte vistraan met de soeplepel binnengieten... Dat was gezond! Dus moest het.

Ik was thuis het kneusje (al was ik dik, kloek gebouwd en sterk, ik was heel vaak ziek), en één keer heb ik genoten van lekkere medicijn... Ons moeder had van de een of de ander de raad gekregen dat ik dagelijks een glaasje "ijslands mos" moest drinken. Dat ijslandsmos was een soort mos die je wel een ziet op de takken van sparren, dat grijze mos... Ik weet niet hoe dat smaakt, maar dat werd opgelegd in rum van 54 °, met honing er bij, waardoor het wellicht nog enkele graden bij won... Iedere morgen kreeg ik dan (jaren aan een stuk) voor ik naar school ging, een druppel zoete rum opgegoten. Lekker! Ik kreeg als het ware een spoedcursus voor het nutten van alcohol...

Maar die lekkere medicijn, dat was eerder een uitzondering... De meeste flessen die je nu geeft aan de kinderen zijn mierzoet, hebben een sinaasappelsmaak of zoiets, maar toendertijd was dat allemaal luxe, en wij kregen het vergift zo binnen, zuiver...Smakend naar alles behalve lekker. De meeste dingen waren echt niet te doen, en ik zie ons moeder nog voor me, die dan ook een lepeltje nam, om te proeven en me steevast te zeggen dat het deze keer echt niet slecht was... Of mijn moeder kon goed liegen, of ze had een heel rare smaakontwikkeling... Ik zat na het slikken van die lepel siroop (waar niets stropigs inzat)nog tien minuten te wurgen en kreeg na veel inspanningen dan iets om te snoepen... mijn broer en zus zegden dan dat ik rotbedorven was, want zij kregen veel minder snoep, maar ook veel minder van die archi-slechte medicijn !

Dat klinkt als een klaaglied, maar toch hadden wij het toen goed! Het was nog de tijd waar een kind kind mocht zijn, waar je mocht ravotten, waar je een tak uit de boom mocht snijten om er een sabel of een boog of een katapult uit te maken...Onmisbare attributen voor het spel. Want wij speelden nog echt, lijfelijk! wij liepen de ziel uit ons lijf, vochten dat het haar stoof, kwamen thuis zo zwart als pietje pek, en als wij ons hadden gekwetst, dan waste moeder dat uit met zwarte zeep... Ik heb veel littekens die de kinderen nu met dezelfde wonden niet meer zouden hebben, want nu gaan we daar direct mee naar de dokter, en wordt dat genaaid of toegekleefd... Toen zwarte zeep en niet bleiten of we kregen nog een rammeling toe.
Waar is de tijd?
Maar wat hadden wij een vrijheid !
Niet dat we zo veel meer mochten, maar wij hadden maar één opvoeding, en dat was thuis (en op school, maar dat was een ander leven). Wij wisten perfect wat mocht en wat niet mocht, en die regelementen bleven bestaan voor heel onze jeugd, zonder ooit te veranderen... Nu zijn de ouders niet meer zo beginselvast, vliegen de kinderen van her naar hot, en krijgen ze overal andere regels opgelegd...

Nu krijgen ze geen pak slaag meer, maar is dat beter ? Ik weet nog goed dat ik veel liever een pak slaag kreeg van de meester, dan een straf te schrijven. Eén, dat was vlugger voorbij, en twee, als ik thuis zat straf te schrijven, dan zag moeder dat wel, en dan kreeg ik nog een pak slaag toe... Ik heb nooit kwaad gehad van dat pak slaag, integendeel... Het heeft ons gevormd tot de mens die we nu zijn... en zo slecht zijn we er niet uitgekomen he.

Maar wij kregen geen gele kaarten, die bestonden toen nog niet, en zeker niet voor een scheet, of voor de toen onvermijdelijke buikkrampen...

tot de volgende ?

6.3 op de schaal van Richter...

Image by ViaMoi via Flickr

Omstreeks 3.30 uur in de voorbije nacht, was er een grote aardbeving in Italië, het centrum van het land. Men telde al 16 doden en er is veel materiële schade...
Daar het zo laat gebeurde is de berichtgeving in de pers nog zeer summier, en precies dat raakt zo erg !
Nu geeft het de indruk dat het maar een faits divers is op de vele... Zo van: ..."Oh ja, er is ook nog een aardbeving geweest in Italië."

Enkele jaren geleden beefde de aarde hier ook, we zagen, in ons bed liggend, plots de lamp wat heen en weer zwaaien... Gek gevoel, heel je huis dat plots beweegt.
Maar ginder bewogen de huizen niet, ze stortten in. Met jij er in. Of liever, met een ons wellicht onbekende Italiaan (Italianen)er in. Ver van ons bed, maar plots door de aard van de ramp zo heel dicht bij.

En dan begin ik plots te denken... stel dat het eens gebeurde op het moment, en op de plaats waar Bart juist was voor een of andere beurs... Je probeert wanhopig te telefoneren, maar er is geen verbinding met zijn GSM... Els heeft ook geen nieuws, en zij moet gewoon gaan werken, want zo lang er niets is, is er ook geen reden om afwezig te zijn... Je mag er niet aan denken hé ?

Toch is dat de manier waarop we in feite zouden moeten denken! We moeten die mensen als het ware nabij halen, een band leggen, om te kunnen aanvoelen wat daar gaande is...Want - weer al dank zij de TV - zijn we stilaan afgestompt. We zien iedere dag, ieder nieuwsbericht, telkens weer en weer rampen op het scherm, en het raakt ons niet echt meer...Het zijn slechts de heel grote rampen of de heel nabije die ons nog raken...

We raken koele afgestompte kikkers!

En dat niet alleen met rampen als aarbevingen en vliegtuigen die neerstorten op een woonwijk... nee, in het algemeen voelen we het leed van de anderen steeds minder aan.

Als er een groot bedrijf sluit of dreigt te sluiten, neem bijvoorbeeld Opel te Antwerpen, dan vinden we dat een ramp, niet door de afdankingen, niet door de werkloosheid, niet door de gevolgen voor de arbeiders en hun gezinnen, maar door de omvang van het gebeuren... Want als Piet Potlood zijn ene arbeider die hij had moet afdanken bij gebrek aan werk, dan gaat de draagwijdte van deze ramp niet verder dan twee huizen, of twee appartementjes... De rest kent die sukkelaar niet eens, en kent men hem wel, dan interesseert het je niet. Maar voor de betrokkene in casu is de ramp eigenlijk nog veel groter ! Want voor hem zijn er geen tussenkomsten van Minister President Kris Peeters, voor hem zijn er geen speciale actieplannen bij de vdab om hem weer zo spoedig mogelijk aan het werk te krijgen, voor hem zijn er geen speciale reconversiemaatregelen, nee, hij - en zijn gezin - moeten het maar allemaal zelf doorstaan en uit vechten op een doodzieke arbeidsmarkt.

We hebben geen voeling meer met onze medemensen, het zijn helemaal geen "mede"-mensen meer.
Och ja, nu en dan doet het ons wel wat... Als je plots hoort dat ze uit hun huisje moeten, omdat ze het niet meer kunnen afbetalen, dan vind je dat wel erg hé? Maar het blijft bij die woorden. Men doet niets meer. De zaak is afgesloten, en je geweten is zuiver, want je hebt je blijk van medeleven gegeven.

We hebben nog nooit in de geschiedenis zo dicht opeen gewoond, en toch zijn we wellicht nog nooit zo ver van elkaar verwijderd geweest !

Ik herinner me... Een van onze buurvrouwen was ziek, en ons moeder deed een deel van het werk van dat gezin, ze moest dat niet alleen doen, er waren nog helpers... Toen ons moeder ziek was, deed Mee ons eten klaar, en wellicht waren er nog wel enkelen die iets deden om te helpen... Och, ik weet het wel, ook toen al was dat niet meer algemeen te noemen, was het in de stad wellicht veel moeilijker dan bij ons aan de rand van de stad, waar de mensen nog elkaar kenden, waar je buur was voor de rest van je leven...

En ook dat is een gegeven... de mensen zijn niet meer zo honkvast. Dat ligt aan diverse factoren, ik noem er enkele, het werk ( en dus de arbeidsplaats) is niet meer zo vast, de gezinnen zijn niet meer "voor eeuwig", de grond- en bouwprijzen zijn zeer hoog geworden...

Maar we zijn op alle vlakken veel individualistischer geworden. Ook dat is in de hand gewerkt door externe factoren. Ik denk hierbij uiteraard weer aan de TV die iedereen in zijn eigen honk houdt, maar ook de auto, iedereen verplaatst zich in zijn eigen coconnetje, onaanraakbaar. Vroeger reden de mensen met de fiets, en dan praat je wel eens met een fietser die dezelfde richting uit moet, en als je hem /haar alle dagen ziet, dan ga je alras de neiging hebben samen op te trekken zolang het parcours gemeenschappelijk is, en je praat !, of je ging met het gemeenschappelijk vervoer, en ook daar ga je al ras met dezelfden samen zitten, en vormde je een kaartgroepje, of deelde je er je krantje mee... Nu is dat er veel minder, en je ziet dat, zelfs als ze met het gemeenschappelijke vervoer gaan, ze niet zo makkelijk meer die band leggen om altijd samen te gaan zitten en iedere dag een kaartje te gaan leggen... We leggen niet zo hendig meer contacten.

In Italië, in het centrum van het land, is deze nacht een aardbeving geweest. Zestien doden zijn reeds geteld. Je weet dat die mensen er nu met grote schrikogen rondlopen, willen hun huizen, of de restanten er van, doorzoeken om nog zo veel mogelijk te redden...maar dood van schrik zijn dat er nog een naschok zou komen... Je ziet een mensje plots stilzitten op het puin, heel voorzichtig iets uit de steenbrokken halen, en dan zie je dat het een klein dom oud fotootje is... Het mensje veegt met een tip van haar kleren het fotootje een beetje proper, en barst dan plots in schreien uit, alsof dat fotootje de schakelaar was tot het besef van de ramp...

En plots...
Plots zie je dat het je eigen moeder is...
Plots zie je dat het een fotootje is van jou...

In Italië, helemaal niet ver van hier .....

tot de volgende ?

Mist hangt over Vlaanderens Ronde...

Image via Wikipedia

Zojuist zijn hier een bende wielerterroristen voorbijgesneld...in de mist.
Ze beseffen wellicht niet hoe gevaarlijk ze te werk gaan! Geen een van die mannen heeft ook nog maar gehoord van lichten op de fiets, en toch rijden ze bijna onzichtbaar met zijn drie naast elkaar over de eerder smalle wegen voort.
Wee de automobilist die hen te laat zag en een ongeval met de fietsers veroorzaakt. U leest goed, de automobilist veroorzaak, want de zwakke weggebruiker is in onze wetgeving altijd in het gelijk! Dat die zwakke weggebruiker zijn laars lapt aan de meest elementaire verkeersregels mag als niet ter zake doende afgeschreven worden.
Bovendien is er nog een groot gevaar dat de autobestuurder gemolesteerd wordt door de bende wielerterroristen, die zich in groep heel sterk weten, en vooral heel anoniem, allemaal in hetzelfde apenpakje gestoken.

Wellicht denk je dat ik overdrijf, dat het allemaal zo erg niet is, maar dan moet je echt eens in deze prachtige streek komen wonen...dan zie je wel dat ik niet overdrijf! Iedere vereniging van wielertoeristen schrijft minstens één uitstap voor naar de "bergen" van onze Vlaamse Ardennen... en dan zwoegen die mannen van links naar rechts zwalpend op onze heuvels rond... en wij sakkerend er achteraan..

Maar ik zal er niet meer over zeveren, alleen nog melden dat ik gisteren zes keer de ambulance hoorde in de verte, en dat is in onze streek abnormaal veel!

We hebben een heerlijke streek, met zijn prachtige valleien, zijn bossen, en zijn hellingen. Vele kunstenaars hebben deze streken in hun schilderijen bezongen (dichterlijke vrijheid), en als je op een heuvelrug staand de oneindige verte kunt beschouwen, dan voel je je een koning te rijk. Het is eigenlijk geen wonder dat ze hier komen fietsen, maar gek genoeg, ze zien niet eens de streek, ze zuchten en zwoegen, maar eventjes halt houden om te genieten, dat mag en kan niet. Gekke Belgen die wielrijders....

Gisteren heeft Frederik in mijn voortuintje, aan de boord van de rijweg, plaatjes in de grond gezet, zodat de aarde niet steeds weer op de rijbaan komt, en mijn tuin dreigt de straat te veroveren... Mooi werk ! De plaatjes zijn recuperatiemateriaal... Gekregen van Geert, de zoon van Luc (vissen), het zijn zware polyesterplaatjes, quasi onbreekbaar, en afvalproducten van op zijn job. Ideaal om de tuinperken mee af te boorden.

Terwijl hij daar aan bezig was, stond ik mijn gesnoeide linde te bekijken, en aan een van de knoesten, wellicht de knoest die het meest zon ontvangt, zag ik plots tientallen botjes die zich door de schors hadden gewrongen! Een voorbeeld voor ons, hoe sterk het leven eigenlijk wel is !

Ik zie buiten de witte camelia in bloemen staan, de rode bloeit ook al, en de roze begint open te gaan. De roze is de mooiste, heel dikke bloemen, in rood en wit gestreept (geeft een roos beeld, maar is het eigenlijk niet). Ook de sneeuwballen beginnen dikker en groter te worden, en je ziet zelfs al wat wittigs er aan. Aan de seringen staan reeds de trosjes bloemen, reeds in zijn paarse kleur, maar nog zo miniem en teer... Aan de achterzijde van mijn huis hangen nu hele trossen witte clematis in watervallen naar beneden, mijn keuken in het donker zettend. Na de bloei moet ik daar zeker wat gaan snoeien!

Ik voel mijn hart opengaan als ik die ontluikende natuur zie!

Mocht er geen dikke mist hangen, dan zag je nu met mij de treurwilg ginder ver reeds in zijn teergroene kleur staan, en ja, de populieren krijgen reeds hun dikke bruine botten, waardoor er een paarse schijn over de takken lijkt te hangen. In de reeds wijd open botten van mijn klimhortensia zie je reeds de bloembotjes zitten... God, wat hou ik van de lente ! Dat is het enige wat mij wat verzoent met die donkere sombere winterperiode met zijn korte dagen, nadien ontploft de natuur ineens van het bruisende leven en de prachtigste bloemenkleuren ! Waar er geen winter is, is er wellicht ook geen bruisende lente.

In de tuin lijken veel planten serieus aangetast door de voorbije vorstperiodes. Sommige planten zien er heel doods uit, maar het is nog te vroeg om een definitief oordeel te vellen. Bij de houterige planten kun je zien dat de dikkere takken nog niet dood zijn, maar het is afwachten of ze nog leven genoeg in zich hebben om nieuwe botten, nieuwe takken aan te maken... De passieflora's zien er er heel triest uit, maar ook daar lijken de dikste takken nog niet echt dood...Hopen dus... Zijn er veel planten kapot, dan zal er hier en daar wat hersteld moeten worden, wat nieuws aangeplant moeten worden, en hopen op normalere winters dan de voorbije...

Hé, dat is gek ! Ik heb "Zemanta" geïnstalleerd, een ding die me steeds weer prentjes aanbied, op basis van mijn tekst... Ik schreef over Frederik, en plots zie ik een mooie tekening (ets) van Frederik III verschijnen.Maar het is den diene niet die mijn tuin afboordde...

Enfin, ik ga stoppen voor vandaag... het is nog steeds mistig. Met wat geluk zul je als supporter plots de renners zien opdagen uit de grijze muur van mist, en zoef, wat gescheurde mistflarden...en dan niets meer... Gebrul van onzichtbare auto's die door de mist snorrelen in de hoop nog een glimp op te vangen van de renners op een plaats waar misschien geen of minder mist hangt... OOk op TV zal het minder zijn dan anders...de helicopters kunnen niet opstijgen, dus geen overzichtbeelden....
djudedju


tot de volgende ?

De Paus en het Condoom

Image via Wikipedia

Ik ga beginnen met te zeggen dat ik de paus begrijp, maar dat ik niet akkoord /gelukkig ben met de uitspraak die hij deed...
Ik ga eerst over tot het begrip: begrijpen...
Als je strikt katholiek bent, à la lettre, zeg maar, dan is de houding van Il Papa zonneklaar! Een goed katholiek zal immers niet naast het potje pissen, en zal geen sexuele relaties hebben voor noch buiten het huwelijk...dus is een condoom niet nodig voor hen die strikt de richtlijnen van de paus volgen...
Maar... er zijn maar heel weinig katholieken die leven naar de letter, en het leven naar de geest, is een begrip dat gebreien is met elastiek...De ene trekt "het begrip" véél verder uit dan de ander. Kijk gewoon naar de situatie hier in ons eigen landje, hier ligt geen een priester tot bisschop wakker van het gebruik van voorbehoedsmiddelen binnen het huwelijk (er buiten zien ze anders), alhoewel de strikte richtlijnen dit eigenlijk ook verbieden...
Gaan wij echter naar Afrika, dan is het begrip katholiek heel anders ingevuld dan bij ons, en gaat de paus weer uit van uit het beeld geschetst vanuit de oude kolonies, waar alles op alles werd gezet om heel onze "beschaving" door te drukken bij de oorspronkelijke bevolking... Hij vergeet of beseft niet dat nadat de landen gedekoloniseerd waren, en een stap terug is gezet naar de eigen roots, en dat in die landen ze nu bijna letterlijk in dezelfde situatie zitten als wij, toen wij na de romeinse bezetting, in de donkere middeleeuwen terecht kwamen...We wilden niet meer echt de Romeinse dingen hebben, maar waren ons eigen cultuur kwijt...Het heeft een hele tijd geduurd voor er weer een zekere stabilisering kwam... Dat zal hopelijk niet zo lang duren nu in Afrika, maar niettemin is de breuk er, en zie je een ontwortelde massa mensen, op zoek naar hun eigen identiteit... (en met een hekel aan alles wat van de "bezetters" komt...?)
Een van de verschillen is hun visie op sexualiteit. Een visie die wij niet echt kunnen delen, die wij in veel gevallen niet begrijpen, omdat het geënt is op de restanten van de oude oorspronkelijke culturen en godsdiensten.
Maar dat wil dan ook zeggen dat het zeker niet zal op te lossen zijn met een "gebod" van de paus, hoe goed hij het misschien ook bedoelt.
In de huidige context zou het wellicht veel beter zijn om het condoom hemelhoog aan te prijzen, in de omstandigheden zoals die nu zijn, en hopen op een stabilisering van de gedragscodes bij de oorspronkelijke bevolkingen...

Wat de echte definitieve maatregelen horen te worden, zal op het gepaste tijdstip, dan ook wel door hen zelf kunnen genomen worden, uitgaande van de gestabiliseerde wijze van leven in een maatschappij die de hunne is, gegroeid uit hun eigen wortels en de vreemde invloeden die de kolonisators er hebben ingeplant...

Je moet ook niet denken dat de katholieken ginder ook op dezelfde wijze katholiek zijn, als dit hier wordt ingevuld, of zelfs hoe dit hier wordt beleefd... Ik heb met katholieke zwarten gesproken die maar één keer gehuwd waren, maar wel deftig samenwoonden met nog nog enkele andere vrouwen die de zijne waren... Je kunt naar mijn mening ook niet verwachten dat een levenswijze van generaties en generaties oud, plots zou wegvallen... Ze zijn anders, omdat hun roots anders zijn, en ons onbegrip is gewoon het vreemd staan tegenover hun kijk op het leven.
Wij hebben ook niet het recht dit goed of slecht te vinden, wij hebben steeds de neiging te denken dat wij de enige juiste visie hebben, maar is dit wel zo ?

Wij denken of dachten ook dat wij veel beschaafder waren dan al de andere volkeren van heel de wereld, maar wie nu eerlijk de zaken bekijkt, op basis van wat er nog rest (wat onze voorouders niet vernietigd hebben onder de noemer beschaven!), dan moeten wij soms stellen dat zij dingen deden die wij op dat moment nog niet konden, en soms nog niet kunnen.

Ik kom nog eens terug op wat ik vroeger al eens gesteld heb: Heel onze technologische beschaving is gebaseerd op dat ene wiel...Op onze wereld was er een hele beschaving die leefde en werkte zonder dat wiel. Welke ontwikkelingen, die nu misschien de oplossing zouden bieden bij de uitputting van de fossiele brandstoffen, hebben wij met onze "beschaving" in de kiem gesmoord ? Op welke manier zouden zij, zonder het wiel, technologische vooruitgang hebben uitgebouwd?

Maar ja, wij achten onszelf nog steeds het nec plus ultra van deze wereld...
Laat ons hopen dat met de huidige economische crisis, de weegschaal niet plots helemaal doorslaat ten gunste van een China en een India... en als het toch zo zou zijn (er is een dikke grote vette kans op !), dat zij ons dan niet zo behandelen als wij altijd deden met hen...

Wij hebben ons al veel te veel bemoeid met iedereen op deze wereldbol, wij hebben altijd de rol van veroveraar, beschaver, bekeerder moeten spelen, ook al waren die volkeren perfect gelukkig en hadden zij een eigen cultuur die perfect voldeed aan hun manier van leven...
Zelfs het bekeren tot wat wij de "goede" godsdienst plegen te noemen, is dat in werkelijkheid niet ook weer een vorm van agressie ?
Als onze godsdienst werkelijk zo goed is, dan zou ze "besmettelijk" zijn, en zou het opdringen ervan helemaal niet nodig zijn ! Kijk maar eens rond je, iets wat goed is, dat neem je vanzelf over! Daar hoeft niemand je van te overtuigen.

Daar is geen bekeringswerk voor nodig...dat is "besmettelijk" als het ware.
Bovendien blijf ik er bij dat naar mijn gevoel iedereen in zijn eigen diepste overtuiging er wel zal in slagen een goed mens te zijn, met deze of gene of helemaal geen godsdienst. En ik kan me niet voorstellen, dat als er een God is, dat hij echt zal zitten kijken naar ons en al die andere planeten om te zien of we wel iedere zoveelste dag voldoen aan onze religieuze verplichtingen. Als hij al een norm stelt zal het wel gewoon leven zijn in en met eerbied voor de anderen, misschien zelfs enigszins eerbied voor alle leven...

Trouwens, de eerste vier eeuwen van onze Christelijke religie was er geen paus en zelfs geen "overste" van de sekte te bekennen...Het is pas Constantijn, die de sekte plots officialiseerde en meteen ook een structuur oplei, die ook de beslissing deed nemen wat nu de heilige boeken waren, en welke dat plots niet meer waren... en wie dus ketterde en wie het ware geloof had... Gek allemaal...maar wel het begin van een groeiende macht van de kerk...Waarom een kerk macht van doen heeft blijft natuurlijk een open vraag...

Maar och, we zijn nu al heel ver van dat condoom...
Terwijl ik dat hier zit neer te pennen, hoor ik de ambulances rijden op de grote weg... Ik denk meteen aan de wielerfanaten die nu op die weg hun Ronde van Vlaanderen aan hetrijden zijn...Weer een ongeval met - door- de fietsers die de ganse weg versperren en ongeduldige autobestuurders die gek worden van die kilometers aan een stuk vol van die wielerfanaten?? Ik hoop van niet, maar ik vrees... Als je echt niet buiten moet vandaag...beter binnen blijven !!!!

tot de volgende ?

Ronde van Vlaanderen? Binnen blijven !!!

Image via Wikipedia

Het is nu officiëel, de politie, zelfs de gouverneur van Oost Vlaanderen heeft het gezegd! Als je zaterdag en/of zondag niet buiten moet, blijf dan veilig thuis !
Zeker zaterdag is het onveilig zelfs maar je hoofd buiten te steken, want zo'n twintigduizend wielerterroristen maken het parcours van de Ronde onveilig...Maar ook zondag is het niet te doen, want dan heb je een heleboel wielergekken, die het nodig vinden de Ronde zo dikwijls mogelijk te zien, en die van zodra de renners voorbij zijn, naar hun auto snellen om op een volgend punt op het parcours "ze" nog eens te zien, en dat zo vaak mogelijk.
De politie zal scherp toezin op zulke "vedetten", maar de ondervinding leert ons, die zowat op het parcours wonen, dat dit boter aan de galg is. Wie zou er nu geen boete willen riskeren om Boonen en co te zien zwoegen op hun véloken?
Waarom wij hier het meest afzien van allemaal ? Omdat wij nu net in de zone van de "bergen" wonen, en de wielerkaravaan hier doorheen kronkelt en wel wel drie vier keer passeert op een oppervlakte van zegge en schrijver 20 vierkante kilometer... Het is dus niet echt moeilijk en ver om terug te komen op een ander stuk van het parcours.
Bovendien is hier wellicht het aantal toeschouwers daardoor ook het grootst van heel het parcours! Hier zie je de renners gewoon veel beter, omdat ze uiteraard in die bergop niet zo vlug voorbij zijn als op het platte.

Maar de zaterdag is het voor ons het ergst ! Want de renners die voorbijkomen, dat is in een beperkte tijdspanne gepasseerd, de karavaan, de kopgroep, het peleton, de achterblijvers, de volgwagens en huppesakee, de cirk is weer weg voor een jaar... Maar de zaterdag, als de wielerterroristen de ronde doen, dan rijden die niet in één peleton, maar die passeren hier van 's morgens tot in de late namiddag in een onafzienbare sliert voorbij... Soms eens in een kuddeke bijeen, maar veelal man na man na man na man, nu eens twee, dan één, dan drie... je kunt je kinderen echt vlug leren tellen.

Ik zou eens het kapitaal willen zien dat de zaterdag hier voorbij fietst ! Want die mannen rijden niet met een gewone fiets, zelfs niet met een koersfietske uit de GB of de Makro, maar met echte koersfietsen, die stukken van mensen kosten. De meeste van die dingen zitten een end boven de drieduizend euro's uit ! Ik heb er ooit ene door zijn carbonframe zien gaan in de bocht...Niet schoon om zien, en niet allen de man lag ten gronde, ook zijn zuurverdiende centjes lagen in de goot in de vorm van wat carbonrestjes....

Het ergste is dat zij zich die dag echt renners achten! Zij rijden in een "groep" van één man midden op de rijweg, wellicht in de waan dat zij bezig zijn aan een grote ontsnapping, en waag het niet met je wagen op dezelfde straat te zijn, of je krijgt je kop vol zottigheid.

Zijn ze allemaal zo ? Ja...
Ik heb er nog geen andere gezien in al die jaren.

Wellicht zijn de meesten in de week brave bureelmannetjes, die sakkeren op de enkele fietsers die tijdens de werkdagen in hun weg rijden, maar als ze zelf op dat vehikel zitten, dan zijn ze Merkx, Boonen en Coppi in één persoon verenigd. De heilige Fietsdrievuldigheid van de Ronde van Vlaanderen.

Heel het parcours zal na die twee dagen ook weer vol liggen met blikjes en plastieken zakjes en verpakkingen... en verloren papieren Leeuwenvlaggetjes die op die dag telkens weer met gulle hand uitgedeeld worden door ik weet niet welke organisatie.

Het prachtige parcours zal, eens de massa verdwenen is, veel meer weg hebben van een oorlogsgebied dan van het moois dat je op de TV hebt kunnen bewonderen... Maar daar weten de stadsdiensten nadien wel raad mee. Je laat het gras op de bermen hoog opgroeien, en je ziet er niets meer van... Geef toe, de stadsdiensten kunnen niet alles doen! Ze hebben in de weken voor de Ronde al heel wat bijkomende inspanningen moeten leveren om al de wegen proper, netjes, en vooral in redelijke staat te brengen, om de coureurs er zonder kleerscheuren over heen te kunnen jagen. Dat is zo wat het enige voordeel die wij, als bewoners van de roemrijke bergenzonegenieten, ieder jaar worden de wegen op het parcours een in orde gesteld... Maar vergeet niet dat wij daardoor ook de enigen zijn die mogen genieten van geklasseerde kasseien. Het is immers zo schoon die renners te zien dokkeren over die bultige kasseien, meneer ! Maar wij mogen dat voor die ene dag nationale pret, heel het jaar doen...

Nee, de ronde zelf, dat is nog te doen...maar de zaterdag, met heel die massa wegvervuilers (in alle mogelijke en onmogelijke betekenissen), dat is niet te doen !

Gisteren is Monique hier geweest met een heel pak stukken zeep...Ze zou op een of andere bijeenkomst de mensen willen verrassen met zo'n een mooi gesneden stukje zeep...Wilt ge dat eens doen...Bah ja, zeker, hoeveel ? Een stuk of drieëntwintig... Ahah...
Ik heb er gisteren al een stuk of drie uitgesneden... eens je "ervaren" zeepsnijder bent, gaat het redelijk vlug. Bovendien weet ik dat ik op dinsdag 14 april (daags na de verjaardag van Anny), heel wat snijwerk ga moeten voor doen, herstellen, in gang zetten en noem maar op, als ik mijn hobbyërs die nobele conste van het zeepke snijen ga aanleren....

Ze geven voor nu dinsdag ook goe weer ! Dus ! de ! kans ! zit ! er ! in ! dat ! we ! kunnen ! gaan ! VISSEN !!!!! We gaan naar Wannegem, vooral omdat ik Pepe nog niet heb gezien na zijn ziekte. Ik ga voor hem een doos koeken mee nemen, ik weet dat hij graag sneukelt... misschien komt hij ook wel eens wat vissen bij ons, want werken zit er niet meer in. Nu ja, zeg dat hij heel sterk en heel dapper is geweest, want hij is al in de tachtig, en hij werkte nog als een jongeman... Nu is hij eindelijk aan rust toe.

Misschien hoor jij bij de mensen die stomverbaasd zitten te kijken naar die mensen die daar roerloos aan de waterkant zitten te turen naar een bijna onzichtbare dobber... Misschien kun je je zelf niet voorstellen dat daar lol aan te beleven is, dat het prettig is daar zo heel stillekes te zitten pieren naar die dobber. Dat is dan jammer voor jou, want ergens is vissen met de hengel een soort meditatie, het is Zen, het is onthechting... (Tenzij je heel veel vis vangt, dan is het te druk om te mediteren).

Mensen denken te vaak dat mediteren noodzakelijk iets te maken heeft met Godsdienst of zo, maar dat is niet zo! Mediteren is gewoon je eigen laten drijven op de golven van je gedachten in de oerzee van je eigen ervaringen... Zelfs als je in een godsdienstige bui bent, drijf je in feite op je eigen oerzee, op de gedachten die je inwendig vertrouwd zijn. Maar het is dus geen noodwendigheid dat je daar heel diep zit na te denken over hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan... Nee, gewoon jezelf laten drijven, starend naar dat dobberke, is de volmaakte geestelijke vrijheid.

Iedereen zou nu en dan moeten mediteren, t'is te zeggen, zichzelf laten drijven op zijn eigen gedachten, zonder ergens echt op te denken, zo maar je zelf laten drijven... Ik zou bijna zeggen op niets denken, maar dat lijkt me onmogelijk, dus gewoon je laten gaan in je eigen oerzee. Je kunt niet geloven hoe ontspannen je bent na zo'n namiddag heerlijk niksen...en hoe moe je er van bent! Want die ervaringen liggen heel dicht bijeen, ontspannen zijn, loom zijn, moe zijn... Het ultieme luieren kan heerlijk verfrissend werken, je bent 's anderendaags een nieuw mens. Wellicht hebben sommigen dat als ze zo maar ergens op een strand in de zon gaan liggen bakken, dat is nou iets wat ik niet kan...maar wellicht is dat hun Zen-moment ? (Ze moeten dan wel oppassen voor de effecten van de zon... Het aantal huidkankers stijgt spectaculair de laatste jaren !

Och, ik wil maar zeggen, ik wens iedereen toe dat hij/zij nu en dan de gelegenheid kan vinden/maken om eens weg te drijven in de eigen oeverloze zee van je eigen geest.

doen !

tot de volgende ?

De rode duivel(tje)s

Image via Wikipedia

"Ze" hebben het weer gedaan! "Ze" hebben weeral verloren!
En 't is weer de schuld van de trainer !
"Ze" liggen er zo goed als zeker uit...

Oef ! denk ik dan ! Oef, wellicht zijn we daardoor gespaard van menig uur potstamperij op de TV !
Oef, kosten gespaard aan politieontplooiïng rond het stadium.
Oef, liters drukinkt gespaard op de redacties van de vaderlandse kranten.

Oef...Of zou ik echt de enige zijn die zich verheugt in het verlies en de uitschakeling van onze nationale potstampers ?

Ik heb niets tegen voetbal als sport, maar ik heb op tv nog nooit voetbalsport kunnen bekijken ! Sport en beroep zijn voor mij twee begrippen die nooit ofte nooit kunnen samengaan, dus zie je bijna nooit ook maar één beeld over sport op de tv ! Je wordt gedwongen (bij manier van spreken dan) te kijken naar mannen die er hun beroep van maakten iets te doen wat eigenlijk in de sportwereld zou moeten thuishoren... Ik herinner mij nog de oeverloze discussies over de olympische spelen, waar indertijd geen profs toegelaten waren, en de grote landen in werkelijkheid geen andere dan profs stuurden...

Maar toch is het zo ! Sport hoort thuis in de wereld van de ontspanning, is een onderdeel van vrijetijdsbesteding. En al wie betaalt wordt om sport te beoefenen, beoefent dus in werkelijkheid geen sport meer, maar een betaalde versie er van.

En de aftakeling gaat steeds verder! In zevenendertigste provinciale worden de spelers betaalt ! Ze kopen en verkopen spelers, net zo als in de nationale ploegen. Het is dus niet alleen in de "grote" ploegen dat we moeten spreken van het verdwijnen van de "sport" als dusdanig, het is bijna over gans de lijn bezig.

Sport, dat moet ontspanning zijn, dat moet dienen om via een lichamelijke inzet te bereiken dat je geestelijk ontspant, op een ander vlak gaat zitten...en dat je bovendien er van profiteert om eens andere spieren en spiergroepen in beweging te zetten dan we in onze moderne maatschappij nog kunnen in ons beroepsmidden.

Sport moet dus ontspannend zijn ! Niet dat je als voetballer niet wilt winnen, maar niet ten allen prijze, niet door het onderuithalen van de tegenstrever, niet door het poten afstampen, niet door zich te laten vallen als schijnbaar slachtoffer van een gemene tegenspeler...Nee, gewoon, fair, omwille van het spel, omwille van de pret in het spel. Als je mens erger je niet speelt, dan hangt je geluk af van het rollen van de teerling, en je wilt ook wel winnen, maar eigenlijk is het spel veel belangrijker dan het doel.

Ik heb er een hekel aan op de tv mensen gemeen te zien "spelen", wetende dat ze voor die "kunst" heel dik betaald worden. En ik denk hierbij niet alleen aan voetbal, ook aan wielrennen, tennis, golf en noem maar op ! Want waar vroeger de atleten nog zuiver waren van die beroepsvervuiling, is dat allang ook niet meer zo. De lonen liggen er nog niet zo fenomenaal hoog, maar ze zijn er ! en dus kunnen wij ook daar niet meer over sport praten.

Bovendien hapert er ook iets met de kijker, de supporter... Moest het hier gaan over zuiver sport, en over kijkers die gaan zien omwille van de sport, dan zou het in feite eender moeten zijn, wie er wint. Afgezien van een fiere mama of papa, zou de rest van de groep in feite moeten gaan kijken naar de sport, en niet naar een bepaalde ploeg, speler, atleet, renner of zelfs nationaliteit...

Maar het is gewoon een evolutie van het oude brood en spelen van de Romeinen! Het gaat over geld. Niets meer, niets minder.

Daarom hou ik van de eenzame jogger, van het fietsende gezinnetje, van de wandelaar, van de gepensioneerde die aan het petanquen is... Die mensen doen aan sport, bewegen nog gewoon voor de beweging, voor de pret die ze er aan hebben.

Die mensen doen nog aan sport in de ware zin van het woord!

Tot voor kort dacht ik ook nog sport te vinden bij de wedstrijden voor de mindervalide sporters, of andervaliden, welk woord er ook nu weer in is voor de mensen die ondanks een lichamelijk letsel toch willen sporten... Maar tot mijn verbijstering zag en hoorde ik dat op de olympische spelen voor mindervaliden, men in feite ook al betaalde sporters aantreft, met sponsors en trainers... Jammer ?

Misschien is het niet allemaal slecht... Misschien heeft het wel ergens ook een goede kant dat er betaalde sporters zijn..Die kunnen misschien een voorbeeldfunctie vervullen om de rest van de zittende gemeenschap uit zijn luie stoel te krijgen...Maar dat zou dan niet alleen mogen zijn om eens te gaan kijken naar die dikbetaalden, maar om de goegemeente ook op de fiets te krijgen, om de mens te verleiden om ook eens tegen de bal te stampen.

Maar buiten fietsen, wandelen, joggen en dingen als petanquen, kegelen, biljarten en dergelijke, zie je niet zo veel beweging komen in de massa. Geef toen na je schooltijd, heb jij nog ooit een kogel in je hand genomen en eens tegen de buur om ter verst gestoten ?

Nee, heel sportief zijn we niet.
Troost je, het is nergens echt beter of echt nog slechter dan hier! Heel de wereld loopt mank aan sporten omwille van de sport... Alleen, wij hier in het rijke westen, hebben buiten sport geen enkele manier meer om te bewegen in de werkelijke zin van je lichaam te ontwikkelen, in vorm te houden. In de armere landen is het werk veelal nog veel lijfelijker, en hebben ze op zijn minst nog die beweging... Hier is de bouwvakarbeider zowat de beweeglijkste, en geef toe, ook dat is al veel verminderd... het stenen dragen en zo is allang verdwenen (gelukkig maar)...Maar we roesten vast !

Letterlijk !
Toen mijn vader ziek was, stelde hij op een bepaald ogenblik vast dat hij zijn arm bijna niet meer gestrekt omhoog kreeg... Hij moest van de dokter oefeningen doen om zijn armen weer los te werken... Ze waren vast-"geroest"... Ik heb hetzelfde ondervonden door mijn ziekte, die me de meeste bewegingen onmogelijk maakt! En tot mijn (aangename) verrassing heb ik vastgesteld dat het doen van lichte turnoefeningen, binnen de mogelijkheden van mijn ziektebeeld, in feite resulteerden in een algemene verbetering, ook van mijn ziekte !

We moeten dus bewegen om "goed" te zijn !
Als we niet bewegen worden we ziek, letterlijk !

Met andere woorden, onze scholing, onze schoolse opvoeding, is niet compleet, is niet in orde! Om goed te zijn, zou lichaamsbeweging een werkelijk en zeer voornaam onderdeel moeten zijn van onze opvoeding. Niet om beroepssporters te maken, maar om de mensen te leren bewegen. Het zou dan ook geen vak moeten zijn waar je punten kunt voor krijgen naargelang je prestaties, maar waar je punten krijgt voor je fair play, voor je positieve benadering van het idee spel en bewegen. Kan er eentje niet over de bok, dan is dat helemaal niet erg, heeft geen belang, als hij dan maar leert over een lagere bok te gaan, kortom bewegen binnen zijn mogelijkheden, met als doel zijn lichaam ook lichamelijk te ontwikkelen, net zo goed als zijn geest.

Maar ja, dat lijkt zo nutteloos in onze maatschappij... En dan krijg je een generatie die zich zet in de klas, van de klas zich zet in de bus, van de bus zich zet achter het scherm van zijn computer, zich zet aan tafel om te eten, zich zet in de luie zetel om te kijken naar de TV en gaat liggen slapen om te bekomen van dat eeuwige gezit....

En zeggen dat de wereld zo mooi is, dat je zo'n mooie wandelingen kunt stappen of joggen...
Ze weten niet wat ze verliezen, niet nu, maar nog erger, wat ze verliezen van hun eigen toekomst. En dan zoeken ze ontspanning in sensatie, in drugs, in uitgaan... Heel erg anders dan anders in heel korte tijd, want ze moeten zo nodig weer gaan zitten, computeren, tv kijken, school zitten.(Waarom zeggen we school lopen of school gaan ??? Dat zijn net twee dingen die ze er niet doen!)

Weet je wat? Pak je zondag eens zelf op, trek je schoenen aan en ga wandelen, en weet je wat, neem de kinderen mee, ga naar het bos en geniet, en ren eens met de kinderen mee ! Voel eens de onderkant van je eigen longen.

tot de volgende ?

1 april

Image via Wikipedia

Oppassen vandaag ! Niet dat de mensen nog zo aktief zijn inzake 1 aprilgrappen als vroeger, maar toch bestaan ze nog...Alleen, ze lijken een beetje "geöfficialiseerd", je hoort niet meer of amper van grollen uitgevoerd op de werkvloer, maar nu vind je de 1 aprilmoppen op de nationale radio- en tv-zenders...
En in je krant, die doen ook mee aan die rage.
Maar het spontane, de mop op de werkvloer, die lijkt wel verdwenen.
Nee, niet door de crisis, het is al een tijdje bezig.
Volgens mij heeft het te maken met het feit dat de meeste mensen niet meer kunnen lachen, en vooral niet met zichzelf kunnen lachen!
Het heeft te maken met het feit dat een kind nu geen belletjetrek meer mag doen, of de politie wordt er bij gehaald.
Het heeft te maken met het feit dat kinderen ondereen niet meer kunnen vechten zonder tussenkomst van de ouders en in veel gevallen de politie...
Kortom het heeft te maken met het feit dat de mensen steeds minder van elkaar kunnen hebben.
Het heeft te maken met verdraagzaamheid;
In de echte zin van het woord: verdragen !

Hoeveel mensen ken jij nog die eens heerlijk "dom" kunnen doen, zo maar, voor de lol. Die het aandurven zichzelf eens heerlijk belachelijk te maken. Die weten dat ze groot genoeg zijn om dat aan te kunnen, want dat speelt ook mee !

En dan komen wij aan het andere, het nog veel pijnlijkere luik van de situatie: Hoeveel mensen zijn nog zelfzeker ? Voelen zich goed in hun vel ? Durven zich dus zonder gêne bloot te geven? Hoeveel mensen gaan nog zonder complexen door het leven ?
Hoe groot is jouw zelfvertrouwen nog ?

Want dat is in feite de basis van heel het gebeuren ! Als je in de wachtzaal zit bij de dokter, in een doods stilzwijgen, ieder opgesloten in zijn eigen ik-coconnetje, dan hoeft er maar ééntje te zijn die de stilte durft te doorbreken, en het lijkt wel of iedereen een zucht van verlichting slaakt ! Het mag ! Je kunt praten tegen een ander! De muur van je eigen tekort aan zelfvertrouwen is doorbroken!

Het jongetje die aan je deurbel komt hangen is geen vijand, het is een kind, die wil spelen, en die jou uitnodigt om mee te spelen...Hoef je dan echt de politie er bij te halen? Ben je bang van je zelf bloot te geven ?

Vroeger, voor de televisie, was die barrière er niet, want dan kwamen de mensen op mooie zomeravonden buiten zitten, aan de deur. Mannen bijeen om te kaarten, de vrouwen met de brei en maar babbelen, en al de kinderen mochten voor hen op de straat spelen (er reden dan nog amper auto's)... Lag een van de vrouwen in het hospitaal, dan werden de kinderen opgevangen bij een buurvrouw... er was nog echt sprake van een gemeenschap.

Ik ga niet alle zonden Israëls toedichten aan de TV, maar het heeft zeker het gemeenschapsleven een serieuze deuk toegebracht, en door het wegvallen van buurtgemeenschappen, heeft het ook de mensen ontwend om nog gewoon met elkaar te kunnen keuvelen, zonder erg, zonder meer, zonder steeds te vervallen in kwaadspreken, gewoon de nieuwtjes van alledagen uitwisselen...En zo zijn de mensen uiteindelijk ook ontwend van mens te zijn met de mensen, ontwend zich bloot te geven, ontwend gewoon te spreken over de dingen van alledag.

De maatschappij is niet ziek, er is gewoon geen maatschappij meer !
De wereld, in de door TV overheerste gebieden, bestaat nu uit miljarden ikjes. Die hoogstens nog kleine maatschappijtjes aankunnen, met veel moeite, het eigen gezin, de werkvloer als ze niet te groot is en je met enkelen samen zit in dezelfde plaats...
Met veel moeite, want kijk maar eens naar de vele echtscheidingen.
De mensen verdragen niets meer van elkaar, zegt men dan, maar het gaat veel verder ! De mens durft zichzelf niet meer te uiten, heeft zelfs geen vertrouwen meer in zichzelf !

Stel ik het veel te zwart-wit ?
Oh ja ? Kijk eens rondom je ! Met hoeveel mensen durf jij gewoon te praten buiten je eigen kringetje ? Je eigen kringetje, in de stad nog kleiner dan op de buiten, waar gewoonlijk nog enkele buren in het kringetje zitten... Tel eens, eerlijk ... Niet vet hé ?
Geloof je me nu?
Ben je er nu van overtuigd dat we er iets moeten aan doen?
Geloof je nu dat we weer moeten durven praten met elkaar ? Gewoon, over de dingen van alledag, niet over dingen die tot grote verschillen in mening kunnen leiden, laat eerst de brug naar elkaar volledig worden, sterk en gefundeerd, dan kan dat ook, zonder ruzie maken, en met de instelling dat je de overtuigingen van een ander ook wilt begrijpen, niet alleen bevechten vanuit je eigen kortzichtige visietje...
Gewoon, mens zijn....met de mensen !

Men organiseert nu in Gent straatfeesten, voor de inwoners van de straat. Men stimuleert vanuit de Vlaamse Gemeenschap buurtfeesten, omdat men stilaan begint in te zien dat er iets moet gebeuren. De enige manier om weer tot een buurt uit te groeien is immers contact hebben met elkaar! Ook met die Turk in de straat. Misschien is het wel een héél aangename verrassing !

Och, weet je wat, probeer het eerst eens in de wachtkamer bij de dokter, doorbreek de muur van stilte eens zelf...wedden dat het wachten plots veel minder erg wordt ?
Vergeet dan niet dat de maatschappij ook veel minder erg is dan ze lijkt, als je tenminste de muur van stilte weet te doorbreken met vriendelijke alledaagse gesprekken.

En weet je...misschien krijgen we dan ook wel weer de één aprilmop op de werkvloer, met echt diep plezier in en met elkaar...
Ik wens het jullie alvast toe !

De lente is in het land! De zon schijnt, de vogels fluiten, de bloemen tonen schuchter de eerste kleuren... en Luc begint te klappen van gaan vissen. Als het weer zo blijft, volgende week dinsdag, eerste visdag... Het is echt lente !

Weer stil aan het water zitten, kijken naar je dobber die danst met de beweging van het wateroppervlak...Heel stilletjes, in gewijde stilte, genieten van de natuur en de gezonde lucht. Kijken naar de botten op de bomen, naar de madeliefjes in het gras...en schrikken als plots je dobber wegduikt: beet !

djudedju
Wat is het leven schoon !
Vooral als je het deelt !


tot de volgende ?